Analiza genetyczna form pszenżyta ozimego (X Triticosecale Witt.) z introgresją chromatyny Aegilops spp.

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Analiza genetyczna form pszenżyta ozimego (X Triticosecale Witt.) z introgresją chromatyny Aegilops spp."

Transkrypt

1 Instytut Genetyki Roślin Polskiej Akademii Nauk Michał Kwiatek Analiza genetyczna form pszenżyta ozimego (X Triticosecale Witt.) z introgresją chromatyny Aegilops spp. AUTOREFERAT Praca doktorska wykonana pod kierunkiem dr hab. Haliny Wiśniewskiej, prof. IGR PAN Poznań, 2013

2 1. Streszczenie Pszenżyto (X Triticosecale Witt.) jako rodzaj całkowicie syntetyczny posiada wąski zakres zmienności genetycznej z racji braku przejścia procesu ewolucji. Krzyżowania międzygatunkowe i międzyrodzajowe dają możliwość wytworzenia nowych genotypów pszenżyta ze znacznie korzystniejszymi cechami w porównaniu do form wyjściowych, tym bardziej, że w ostatnim czasie nastąpiło drastyczne załamanie odporności pszenżyta na rdzę brunatną powodowaną przez Puccinia triticiana, mączniaka prawdziwego powodowanego przez Blumeria graminis, fuzariozę powodowaną przez Fusarium spp. oraz łamliwość źdźbła powodowaną przez Oculimacula yallundae i O. acuformis. Dzikie gatunki kozieńców, należące do rodzaju Aegilops, są blisko spokrewnione z pszenicą należącą do rodzaju Triticum oraz z pszenżytem. Posiadają bardzo dużą zmienność genetyczną, dlatego też stanowią źródło ważnych agronomicznie cech, które mogą być wykorzystane w procesach hodowlanych, mających na celu ulepszanie pszenicy i pszenżyta uprawnego. Materiałem użytym w badaniach były cztery gatunki poliploidalne kozieńców [Aegilops biuncialis (UUMM, 2n=4x=28), Aegilops ovata (UUMM, 2n=4x=28), Aegilops kotschyi (UUSS, 2n=4x=28), Aegilops variabilis (UUSS, 2n=4x=28)] oraz jeden gatunek diploidalny Aegilops squarrosa (Triticum tauschii, DD, 2n=2x=14), a także formy amfiploidalne Aegilops spp. Secale cereale oraz kolejne pokolenia mieszańcowe uzyskane z obustronnych krzyżowań form amfiploidalnych z pszenżytem uprawnym (odmiany: Bogo, Kitaro, Lamberto, Moreno i Secundo oraz linia 8/88). Celem prowadzonych badań było wprowadzenie chromatyny Aegilops do pszenżyta heksaploidalnego a następnie określenie struktury chromosomowej uzyskanych mieszańców oraz śledzenie ewentualnych zmian strukturalnych w kolejnych pokoleniach przy użyciu technik cytogenetyki molekularnej. W tym celu dokonano identyfikacji poszczególnych chromosomów przy użyciu markerów cytogenetycznych, techniką fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) w gatunkach: Ae. umbellulata (UU, 2n=2x=14), Ae. comosa (MM, 2n=2x=14) i Ae. longissima (S l S l, 2n=2x=14) i Ae. sharonensis (S sh S sh, 2n=2x=14), będących ewolucyjnymi przodkami gatunków poliploidalnych, użytych w prezentowanym doświadczeniu. W celu określenia składów chromosomowych badanych form zastosowano techniki cytogenetyki molekularnej polegające na hybrydyzacji sond molekularnych z DNA w chromosomach in situ. W prezentowanych badaniach genomowe DNA analizowanych gatunków posłużyło do kategoryzacji chromosomów a cztery sekwencje powtarzalne: psc (otrzymana z żyta S. cereale) oraz pas1 (otrzymana z Ae. tauschii) oraz 35S rdna i 5S rdna służyły do identyfikacji poszczególnych chromosomów. Badania polegały na analizie cytogenetycznej i molekularnej form wyjściowych (Ae. biuncialis, Ae. ovata, Ae. kotschyi, Ae. variabilis i Ae. tauschii), amfiploidów Aegilops ssp. S. 1

3 cereale oraz mieszańców (Aegilops ssp. S. cereale) pszenżyto. Wykazano różnice w lokalizacji sekwencji powtórzeniowych pomiędzy analogicznymi chromosomami genomów wchodzących w skład form wyjściowych i form mieszańcowych. Lokalizacja sygnałów w chromosomach genomu M i S była bardziej zróżnicowana niż w chromosomach genomu U i D. Identyfikowano także geny związane z odpornością na rdzę brunatną (powodowaną przez Puccinia triticiana), mączniaka prawdziwego (powodowanego przez Blumeria graminis) oraz łamliwość podstawy źdźbła (powodowaną przez Oculimaculla yallundae i O. acuformis) z pomocą zweryfikowanych markerów molekularnych. Rośliny mieszańcowe posiadające chromatynę rodzaju Aegilops kotschyi, Ae. variabilis, Ae. ovata i Ae. biuncialis są źródłem kompleksowej odporności na rdzę (Lr37+Sr38+Yr17). Wyprowadzono również mieszańce posiadające chromosomy Ae. variabilis lub Ae. tauschii, które są źródłem odporności na rdzę brunatną warunkowaną przez gen Lr39. Ponadto, otrzymane rośliny mieszańcowe posiadające chromosomy Ae. variabilis cechują się obecnością genu Pm13 (odporność na mączniaka prawdziwego). Mieszańce pszenżyta z translokacjami chromatyny kozieńców o ustabilizowanej strukturze i pożądanych cechach argonomicznych mogą być formami przeznaczonymi do dalszych prac hodowlanych. Praca częściowo została wykonana w ramach projektu finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki: Nr projektu: UMO-2012/05/N/NZ9/01563 Tytuł projektu: Identyfikacja chromosomów w gatunkach diploidalnych i tetraploidalnych kozieńców (Aegilops spp.) oraz w formach mieszańcowych w obrębie plemienia Triticeae przy użyciu markerów cytogenetycznych Kierownik projektu i wykonawca: Michał Kwiatek 2. Wstęp Pszenżyto uprawne (X Triticosecale Witt.) jest syntetycznym allopoliploidem pozyskanym w obrębie plemienia Triticeae. Jest to mieszaniec międzyrodzajowy powstały w wyniku skrzyżowania pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum L.) i żyta (Secale cereale L.). Krzyżowania międzygatunkowe oraz międzyrodzajowe są powszechnie stosownym narzędziem hodowli klasycznej w celu uzyskania nowych gatunków (lub rodzajów), a także w celu poszerzania zmienności genetycznej już istniejących taksonów. Wytworzenie zboża łączącego zalety pszenicy zwyczajnej i żyta było jednym z celów hodowli końca XIX i XX wieku. Pszenica zwyczajna jest gatunkiem o stosunkowo dużych wymaganiach glebowych, w przeciwieństwie do żyta, które może być uprawiane na lekkich, piaszczystych glebach (Tarkowski 1975). Jest także gatunkiem dość wrażliwym na choroby grzybowe (Wiśniewska i in. 2003, Wiśniewska i Kowalczyk 2005), szkodniki (Friebe i in. 1990), a także cechuje 2

4 się wrażliwością na deficyt wody (Saint Pierre i in. 2012). Co więcej, ziarno pszenicy posiada większą zawartość białka i innych składników żywieniowych, które wpływają na wysoką jakość mąki (Tarkowski 1989). Żyto natomiast jest zbożem o stosunkowo wysokiej odporności na stresy biotyczne i abiotyczne (Rakowska 1994). Pszenżyto stanowi obiecującą alternatywę dla żyta w użytkowaniu ziarna na paszę, przede wszystkim jako odmiany ozime, dające wyższe plony o lepszych parametrach jakościowych ziarna. Aktualnie (stan na r.) w Krajowym Rejestrze Odmian znajduje się 38 odmian pszenżyta ozimego oraz 9 odmian pszenżyta jarego. Podstawowym kierunkiem wykorzystania pszenżyta jest produkcja pasz, głównie ze względu na wysoką zawartość białka o korzystnym składzie aminokwasowym i wysokim współczynniku strawności (Arseniuk i Oleksiak 2002). Ze względu na sposób wyprowadzania pszenżyta możemy wyróżnić pszenżyto pierwotne i wtórne (Kiss i Videki 1971). Pszenżyto pierwotne otrzymane jest poprzez krzyżowanie pszenicy z żytem, a następnie kolchicynowanie płonych roślin pokolenia F 1. W zależności od ploidalności pszenicy dobranej do krzyżowania z żytem diploidalnym, uzyskuje się pszenżyto oktoploidalne (AABBDDRR), heksaploidalne (AABBRR) i tetraploidalne (AARR). Zamierzony cel hodowców w uzyskaniu formy mieszańcowej pszenicy z żytem został w pewnym sensie osiągnięty poprzez uzyskanie wtórnych form pszenżyta heksaploidalnego. Według Merkera (1976) przewagę pszenżyta wtórnego nad pszenżytem pierwotnym można wyjaśnić w trojaki sposób. Po pierwsze, chromosomy genomów A i B pochodzące z form o różnym poziomie ploidalności koniugują ze sobą tworząc wtórne pszenżyto, zatem wprowadzają pożądaną w hodowli zmienność genetyczną (Sisodia i McGinnis 1970). Po drugie, pszenżyto wtórne cechuje się wyraźnie lepszą stabilnością mejotyczną, jednakże istnieją niewielkie różnice w ilości uniwalentów pomiędzy formami pszenżyta 6x z cytoplazmą heksaploidalnych i tetraploidalnych pszenic (Thomas i Kaltsikes 1972). Po trzecie, wyprowadzenie pszenżyta wtórnego daje możliwość uzyskania substytucji chromosomów genomu D w miejsce chromosomów żytnich. W celach poznawczych powstało wiele form pszenżyta o różnym stopniu poliploidalności oraz o zróżnicowanym podłożu genetycznym. Wzorem pszenicy, pszenżyto stało się obiektem badań nad introgresją chromatyny spokrewnionych gatunków. Pierwsze mieszańce oddalone pszenżyta z obcą cytoplazmą powstały w wyniku krzyżowań z kozieńcami (Aegilops ovata L., Ae. caudata L.) oraz dziką pszenicą T. timopheevi Zhuk. (Sánchez-Monge 1974). Kozieńce są roślinami rejonu śródziemnomorskiego. Występują naturalnie od Wysp Kanaryjskich po zachodnią Azję (Van Slageren 1994). Występowanie w zróżnicowanych warunkach środowiskowych jest spowodowane szerokimi zdolnościami adaptacyjnymi tych gatunków. Fakt ten wyjaśnia posiadanie przez gatunki Aegilops wielu ważnych agronomicznie cech, do których zalicza się przede wszystkim cechy warunkujące odporność lub tolerancję na stresy biotyczne i abiotyczne oraz cechy poprawiające jakość i strukturę plonu. Przeniesienie obcych genów, które mogą warunkować pożądane cechy, można osiągnąć poprzez wyprowadzenie linii translokacyjnych za pomocą krzyżowań oddalonych a następnie krzyżowań wypierających (wstecznych), bądź technik inżynierii 3

5 genetycznej (transformacja genetyczna, kultury in vitro). W badaniach strukturalnych nad introgresją chromatyny Aegilops do innych rodzajów plemienia Triticeae powszechnie używane są metody cytogenetyki molekularnej. Metoda genomowej hybrydyzacji in situ (GISH) pozwala na dyskryminację chromosomów pochodzących od różnych komponentów użytych w krzyżowaniu. Do określenia poszczególnych typów chromosomów używa się przede wszystkim metody FISH (fluorescencyjna hybrydyzacja in situ), która wykorzystuje specyficzne sondy oparte o m.in.: rdna; przycentromerowe, interkalarne, bądź przytelomerowe sekwencje satelitarne, a także sekwencje syntetyczne (sztucznie wygenerowane, krótkie sekwencje nukleotydowe). Powszechnie używana jest także metoda C-prążków, która umożliwia identyfikację chromosomów poprzez wybarwienie heterochromatyny. Identyfikacja agronomicznie wartościowych cech możliwa jest dzięki zastosowaniu metod genetyki molekularnej. Mając do dyspozycji coraz większą liczbę dostępnych markerów molekularnych, analizy te głównie sprowadzają się do wykorzystania metod opartych o PCR. 3. Cel pracy Jak wykazano we Wstępie, zakres zmienności uprawnego pszenżyta heksaploidalnego jest ograniczony, ponieważ jest to rodzaj bardzo młody, sztucznie wytworzony przez człowieka i nie przeszedł ewolucji naturalnej, jak inne gatunki zbóż. Oprócz wielu zalet pszenżyto ma także pewne niedoskonałości, takie jak niska wartość wypiekowa spowodowana brakiem genomu D pszenicy, w którym zlokalizowane są najważniejsze geny warunkujące wartość technologiczną, oraz zwiększająca się podatność na choroby powodowane przez grzyby patogeniczne, takie jak rdza brunatna i żółta, mączniak prawdziwy i fuzarioza. Prezentowana rozprawa miała na celu zbadanie możliwości poszerzenia zmienności genetycznej pszenżyta poprzez introgresję chromatyny z dzikich gatunków rodzaju Aegilops. Badania obejmowały: 1) wyprowadzenie roślin mieszańcowych Aegilops-pszenżyto poprzez obustronne krzyżowanie form amfiploidalnych (Aegilops spp. S. cereale) z pięcioma odmianami i jedną linią hodowlaną pszenżyta, 2) wyprowadzenie czterech pokoleń roślin mieszańcowych (Aegilops spp. S. cereale) pszenżyto za pomocą samozapyleń i krzyżowań wstecznych i ocenę efektywności krzyżowań, 3) analizę cytogenetyczną ancestralnych form diploidalnych kozieńców (Ae. umbellulata, UU; Ae. comosa, MM; Ae. sharonensis, S sh S sh ; Ae. longissima, S l S l ; Ae. tauschii, DD) oraz form tetraploidalnych (Ae. kotschyii, UUSS; Ae. variabilis, UUSS; Ae. biuncialis, UUMM; Ae. ovata, 4

6 UUMM) a także mieszańców tych form z żytem i pszenżytem. W tym celu identyfikowano chromosomy mitotyczne i mejotyczne za pomocą fluorescencyjnej i genomowej hybrydyzacji in situ (FISH/GISH), 4) identyfikację genów odporności na rdzę brunatną (powodowaną przez Puccinia triticiana), mączniaka prawdziwego (powodowanego przez Blumeria graminis) oraz łamliwość podstawy źdźbła (powodowaną przez Oculimacula yallundae i O. acuformis) za pomocą zweryfikowanych markerów molekularnych. Celem badań było stwierdzenie, w jakim zakresie zastosowane techniki krzyżowań umożliwiają przeniesienie całych chromosomów lub fragmentów chromatyny gatunków z rodzaju Aegilops do pszenżyta uprawnego, czy obserwowana introgresja obcej chromatyny jest stabilna w kolejnych pokoleniach oraz jakie geny warunkujące odporność roślin na choroby zostały przeniesione do genomu pszenżyta. Cel ten realizowano za pomocą metod genetyki klasycznej oraz genetyki i cytogenetyki molekularnej. 4. Materiał i metody 4.1. Materiał badawczy Do badań użyto pięciu odmian pszenżyta ozimego (X Triticosecale Witt.): Bogo, Lamberto, Kitaro, Moreno i Secundo, które uzyskano z firmy DANKO Hodowla Roślin Sp. z o.o. w Choryni oraz jedną linię 8/88 otrzymaną z kolekcji Instytutu Genetyki Roślin PAN w Poznaniu. Do krzyżowań z pszenżytem użyto pięciu form amfiploidalnych (Aegilops spp. S. cereale): Ae. biuncialis S. cereale (2n = 6x = 42, UUMMRR), Ae. ovata S. cereale (2n = 6x = 42, UUMMRR), Ae. kotschyi S. cereale (2n = 6x = 42, UUSSRR), Ae. viriabilis S. cereale (2n = 6x = 42, UUSSRR), Ae. tauschii S. cereale (2n = 4x = 28, DDRR). Ziarniaki Ae. kotschyi, Ae. variabilis, Ae. biuncialis, Ae. ovata i Ae. tauschii zostały pozyskane przez Wojciechowską (1996) z kolekcji prof. Feldmana (Weizmann Institute of Science, Rehovot, Israel). Formy amfiploidalne zostały otrzymane poprzez krzyżowania międzyrodzajowe pomiędzy Aegilops spp. i żytem odmiany Strzekęcińskie. (Wojciechowska i Pudelska 1999, 2002a, b, 2005). Ziarniaki żyta (Secale cereale) odmian: Strzękęcińskie oraz Dankowskie Złote (użyte do analiz cytogenetycznych) otrzymano z firmy nasiennej DANKO Hodowla Roślin Sp. z o.o. w Choryni. Ziarniaki Aegilops umbellulata, Ae. comosa, Ae. longissima, Ae. sharonensis i Ae. speltoides otrzymano z National Small Grains Germplasm Research Facility, National Small Grains Collection (Aberdeen, Idaho, USA). 5

7 4.2. Metody badawcze wyprowadzenie mieszańców (Aegilops spp. S. cereale) pszenżyto z pomocą krzyżowań wstecznych i samozapyleń, określanie żywotności ziaren pyłku przy użyciu 2% roztworu acetokarminu z gliceryną (stosunek objętościowy 1:1), analiza efektywności krzyżowań na podstawie średnich z roślin badanych kombinacji krzyżówkowych, uzyskanych poprzez iloraz liczby otrzymanych ziarniaków przez liczbę zapylonych kwiatków, przygotowanie preparatów cytologicznych metodą maceracji enzymatycznej (podziały mitotyczne) oraz metodą kwasową (podziały mejotyczne), izolacja genomowego DNA przeznaczonego do analiz cytogenetycznych (Lombard i Delurme 1997), izolacja genomowego DNA przeznaczonego do analiz molekularnych (Doohan i in. 1998), izolacja i oczyszczanie plazmidowego DNA (5S, 35S rdna, psc 119.2) przy użyciu kitu QIAprep Spin Miniprep Kit (Qiagen). Komórki E. coli TopF10` transformowane DNA plazmidu puc19 z insertem psc 119.2, amplifikacja sekwencji pas1 z całkowitego genomowego DNA pszenicy (Triticum aestivum L.) metodą PCR wg. Nagaki i in. (1995), amplifikacja insertu w postaci sekwencji psc119.2, 5S rdna (Unfried i Gruendler 1990) i 35S rdna (Gerlach i Dyer 1980) z plazmidowego DNA metodą PCR, znakowanie 5S rdna i pas1 tetra-metyl-rodaminą metodą PCR Labelling, znakowanie sekwencji 35 rdna i psc (Unfried i Gruendler 1990) przy użyciu zestawu do nicktranslacji (Roche), genomowa/fluorescencyjna hybrydyzacja in situ (FISH/GISH), amplifikacja metodą PCR oraz rozdział elektroforetyczny markerów genów odporności, analiza polimorfizmu endopeptydazy Ep-D1 sprzężonej z genem Pch1. 5. Wyniki 5.1. Krzyżowania W pierwszym roku doświadczeń przeprowadzono dwukierunkowe krzyżowanie amfiploidów Aegilops-Secale z pięcioma odmianami pszenżyta (Bogo, Lamberto, Kitaro, Moreno i Secundo) oraz jedną linią hodowlaną 8/88. Uzyskano 88 roślin pokolenia F 1 w jedenastu kombinacjach krzyżówkowych, w których zapylaczem były formy amfiploidalne oraz 653 ziarniaki w 30 kombinacjach, w których zapylaczem były odmiany lub linia pszenżyta. 6

8 Ze względu na niską zdolność kiełkowania oraz porażenie ziarniaków patogenami grzybowymi, uzyskano 24 rośliny pokolenia F 1 w jedenastu kombinacjach, w których zapylaczem były formy amfiploidalne: Secundo AkSc [pszenżyto odm. Secundo (Ae. kotschyi S. cereale)], Secundo AoSc, Kitaro AkSc, Kitaro AvSc, Moreno AkSc, Moreno AvSc, Moreno AoSc, Lamberto AvSc, 8/88 AkSc, 8/88 AvSc, 8/88 AoSc; oraz 40 roślin pokolenia F 1 w 6 kombinacjach (AkSc Secundo, AvSc Secundo, AbSc Secundo, AoSc Secundo, AvSc Kitaro i AtSc Bogo), w których zapylaczem były odmiany lub linie pszenżyta. Wszystkie 64 rośliny mieszańcowe pokolenia F 1 poddano samozapyleniu bądź krzyżowaniom wstecznym w kolejnych latach. W kolejnym roku doświadczeń uzyskano 741 ziarniaków, z których do analiz i dalszego krzyżowania przeznaczono 323 roślin. W następnym roku uzyskano 446 ziarniaków, z których 300 roślin analizowano i przekazano do dalszych krzyżowań. W ostatnim roku doświadczeń uzyskano 3370 ziarniaków, z których wybrano 206 celem wykonania analiz genetycznych Analiza żywotności ziaren pyłku Analizie żywotności ziaren pyłku poddano 20 roślin każdej z pięciu kombinacji amfiploidalnych, które następnie użyte zostały do krzyżowań z pszenżytem. Średnia żywotność ziaren pyłku kształtowała się na poziomie wyższym niż 60% oprócz roślin kombinacji Aegilops tauschii S. cereale, których pyłek charakteryzował się średnią żywotnością w wysokości 42,1%. Średnia żywotność ziaren pyłku użytych form pszenżyta w latach zawierała się w granicach 86% - 94%. Rośliny pokolenia F 1 charakteryzowały się dużą zmiennością żywotności ziaren pyłku (4,82-71,21%) w zależności od kombinacji krzyżówkowej. Najwyższą żywotność ziaren pyłku wykazywały rośliny trzech kombinacji, których komponentem matecznym była linia pszenżyta 8/88. Rośliny kombinacji pokoleń F 2 i BC 1 F 1 cechowały się żywotnością pyłku w zakresie 22,75-74,40%. Stwierdzono brak żywotnego pyłku w roślinach (Ae. biuncialis S. cereale) Secundo. W kolejnym roku doświadczeń analizie żywotności ziaren pyłku poddano 17 kombinacji krzyżówkowych pokoleń F 3, BC 1 F 2, F 1 (BC 1 F 1 ) oraz BC 2 F 1. Rośliny pokolenia BC 1 F 2, kombinacji Secundo (Ae. kotschyi S. cereale) oraz (Ae. kotschyi S. cereale) Secundo posiadały pyłek o najwyższej żywotności (odpowiednio 76,68% i 64,93%), natomiast rośliny pokolenia F 1 (BC 1 F 2 ) kombinacji Secundo (Ae. kotschyi S. cereale) charakteryzowały się najbardziej żywotnym pyłkiem (79,15%). W kolejnym roku doświadczeń najniższe wartości procentowe żywotności ziaren pyłku (10,28% i 10,83%) obserwowano w roślinach odpowiednio pokolenia F 1 (BC 2 F 1 ) oraz pokolenia BC 3 F 1 kombinacji Secundo (Ae. tauschiii S. cereale) Bogo. Natomiast rośliny pokolenia F 1 (BC 1 F 2 ) kombinacji Secundo (Ae. kotschyi S. cereale) charakteryzowały się najbardziej żywotnym pyłkiem (79,15%). 7

9 5.3. Analizy cytogenetyczne Celem prowadzonych badań było określenie struktury chromosomowej materiałów wyjściowych oraz śledzenie ewentualnych zmian strukturalnych w kolejnych pokoleniach przy użyciu technik cytogenetyki molekularnej. Wykonano mapę fizyczną markerów cytogenetycznych metodą fluorescencyjnej hybrydyzacji in situ (FISH) w chromosomach gatunków: Ae. umbellulata (U u U u, 2n=2x=14), Ae. comosa (M c M c, 2n=2x=14), Ae. sharonensis (S sh S sh, 2n=2x=14) oraz Ae. longissima (S l S l, 2n=2x=14) będących ewolucyjnymi przodkami czterech gatunków tetraploidalnych: Ae. kotschyi (U k U k S k S k ), Ae. variabilis (U v U v S v S v ), Ae. biuncialis (U b U b M b M b ), Ae. ovata (U o U o M o M o ), użytych w prezentowanym doświadczeniu. Ponadto, analizowano chromosomy gatunku Ae. tauschii (DD), który bezpośrednio został użyty do wytworzenia roślin amfiploidalnych Ae. tauschii S. cereale. Zastosowanie metody FISH z użyciem sond 5S rdna, 25S rdna, psc119.2 i pas1, pozwoliło na identyfikację poszczególnych chromosomów oraz analizę lokalizacji sygnałów na chromosomie. Z każdej grupy amfiploidów Aegilops-Secale wybrano po 20 genotypów i poddano analizie struktury genomu techniką genomowej hybrydyzacji in situ (GISH i mcgish). W amfiploidach zidentyfikowano kompletne kariotypy Aegilops sp. 28 chromosomów, (Ae. tauschii 14 chromosomów). Odstępstwa od teoretycznej liczby chromosomów dotyczyły chromosomów żyta. W trzech roślinach kombinacji Ae. kotschyi S. cereale obserwowano 15 chromosomów żyta, a w jednej roślinie 16 chromosomów. Jedna roślina kombinacji Ae. variabilis S. cereale charakteryzowała się obecnością 12 chromosomów S. cereale, natomiast w dwóch innych roślinach tej kombinacji obserwowano 13 chromosomów żyta. Jedna roślina kombinacji Ae. ovata S. cereale posiadała introgresję chromatyny Aegilops ovata w telomerowej części chromosomu 3R Secale cereale. Składy chromosomowe 66 roślin mieszańcowych pokolenia F 1 z 17 kombinacji krzyżówkowych były analizowane za pomocą techniki GISH. Ogólna liczba chromosomów mieszańców badanych kombinacji krzyżówkowych wahała się w granicach od 39 do 44. Liczba chromosomów genomów U i S wahała się od 4 do 7 (dla każdego genomu), natomiast liczba chromosomów genomu M zawierała się w przedziale 5-7. Chromosomy genomu R w mieszańcach występowały przeważnie w liczbie 14, z wyjątkiem roślin kombinacji (Ae. variabilis S. cereale) Secundo i (Ae. biuncialis S. cereale) Secundo, gdzie obserwowano od 12 do 14 chromosomów R. Powiązanie metod rdna-fish oraz FISH z sondami opartymi o sekwencje powtórzeniowe DNA pozwoliło stwierdzić, iż chromosomy 2U, 2M, 2S, 3U, 3M, 3S, 6U, 5M oraz 6S najliczniej występowały w badanych mieszańcach a w przypadku jednej rośliny mieszańcowej z chromatyną Ae. tauchii zidentyfikowano wspominane powyżej chromosomy 1D i 3D. 148 roślin pokolenia F 2 i BC 1 F 1 posiadały od 31 do 44 chromosomów. Liczba chromosomów genomu U i M wynosiła maksymalnie 5, a liczba chromosomów genomu S wynosiła maksymalnie 6. Liczba chromosomów R w analizowanych mieszańcach była stała i wynosiła 14 za wyjątkiem roślin 8

10 kombinacji 8/88 (Ae. variabilis S. cereale), gdzie obserwowano od 11 do 14 chromosomów żytnich. Wśród wszystkich roślin kombinacji 8/88 (Ae. variabilis S. cereale), (Ae. kotschyi S. cereale) Secundo i (Ae. variabilis S. cereale) Secundo obserwowano translokacje punktowe z udziałem chromatyny genomu S na chromosomach genomów A i B. Ponadto, obserwowano translokacje terminalne z udziałem chromosomów 1U, 1B, 6U i 6B u 4 roślin pokolenia BC 1 F 1 kombinacji Moreno (Ae. ovata S. cereale) i 3 w roślinach pokolenia F 2 kombinacji (Ae. ovata S. cereale) Secundo. 13 roślin pokolenia BC 1 F 1 kombinacji Kitaro (Ae. kotschyi S. cereale) posiadało 2 chromosomy 6U z translokowanym fragmentem chromatyny pszenżyta, zlokalizowanym terminalnie. W kolejnym roku doświadczeń przeanalizowano 300 roślin pochodzących z 17 kombinacji krzyżówkowych pokolenia F 3, BC 1 F 2, F 1 (BC 1 F 1 ), BC 2 F 1. Obserwowano znaczną eliminację chromosomów Aegilops w roślinach mieszańcowych w porównaniu z mieszańcami poprzedniego pokolenia. Nie stwierdzono obecności chromatyny Aegilops w roślinach siedmiu kombinacji. W pozostałych kombinacjach liczba chromosomów genomu U wynosiła od 0 do 5, liczba chromosomów genomu S od 0 do 6, natomiast liczba chromosomów genomu D od 0 do 3. W dwóch roślinach kombinacji (Ae. kotschyi S. cereale) Secundo stwierdzono obecność translokacji 5U-5A. 206 roślin otrzymanych z ośmiu kombinacji krzyżówkowych pokoleń F 4, BC 1 F 3, F 1 (BC 1 F 2 ), BC 2 F 2, F 2 (BC 1 F 1 ), BC 1 [F 1 (BC 1 F 1 )], F 1 (BC 2 F 1 ) i BC 3 F 1 zostało poddanych analizie cytogenetycznej. Delecje oraz translokacje terminalne chromatyny pszenżyta, obejmujące długie ramiona chromosomów 3D występowały w 6 roślinach pokolenia BC 3 F 1, kombinacji (Ae. tauschii S. cereale) Bogo. Analiza częstości występowania chromosomów Aegilops za pomocą metod FISH wykazała, iż w analizowanych mieszańcach występowały tylko chromosomy 2U, 3U, 2S, 3S i 3D. Do badań metafazy I mejozy komórek macierzystych ziaren pyłku wybrano 42 rośliny z 9 kombinacji krzyżówkowych, a dokładniej: 2 rośliny pokolenia F 1, 5 roślin pokolenia F 1 (BC 1 F 1 ), 3 rośliny pokolenia BC 2 F 1, 6 roślin pokolenia BC 2 F 1, 1 roślinę pokolenia F 3, 7 roślin pokolenia BC 2 F 1, 4 rośliny pokolenia BC 2 F 1, 11 roślin pokolenia F 4, oraz 2 rośliny pokolenia BC 3 F 1. Dla każdej rośliny analizowano od 10 do 20 komórek macierzystych pyłku (KMP) podczas metafazy I mejozy. Składy chromosomowe badano przy użyciu metody mcgish. Średnia liczba biwalentów wynosiła 16,6 20,88 na komórkę macierzystą pyłku (KMP). Najwięcej uniwalentów obserwowano w roślinach pokolenia F 1 kombinacji (Ae. biuncialis S. cereale) Secundo średnia 6,70/KMP, a najmniej w roślinach pokolenia F 1 kombinacji (Ae. variabilis S. cereale) Secundo średnia 0,24/KMP. Obserwowano również triwalenty o strukturze genomowej AB/AB/R lub UMU. 9

11 5.4. Identyfikacja genów odporności na grzyby patogeniczne za pomocą markerów molekularnych W celu analizy obecności genów odporności na stres biotyczny powodowany infekcją patogenów grzybowych w użytych do badań gatunkach Aegilops, roślinach amfiploidalnych (Aegilops spp. S. cereale) i formach pszenżyta przeznaczonych do krzyżowań użyto zweryfikowanych markerów molekularnych. Identyfikowano obecność 12 markerów DNA genów odporności na rdzę brunatną (powodowaną przez Puccinia triticina; Lr9, Lr10, Lr19, Lr20, Lr22a, Lr28, Lr29, Lr35, Lr37, Lr39, Lr41, Lr47). Ponadto, 4 markery DNA genów odporności na mączniaka prawdziwego (powodowanego przez Blumeria graminis): Pm1, Pm2, Pm3, Pm13. Identyfikowano również obecność jednego markera enzymatycznego w postaci endopeptydazy EpD1b oraz sprzężonego z nim markera DNA Xust2001-7DL, który powiązany jest z locus kodującym gen Pch1, odpowiedzialny za odporność roślin na łamliwość źdźbła powodowaną przez Oculimaculla yalundae i O. acuformis. W prezentowanej pracy w pokoleniu F 1 wyselekcjonowano 6 roślin kombinacji (Ae. variabilis S. cereale) Secundo oraz 2 rośliny kombinacji 8/88 (Ae. variabilis S. cereale), które posiadały jednocześnie markery Lr37 i Lr39 warunkujące odporność na rdzę brunatną i Pm13, który warunkuje odporność na mączniaka prawdziwego oraz markery Pm1, Pm2 i Pm3. W kolejnych pokoleniach rośliny czterech kombinacji z udziałem chromatyny amfiploida (Ae. variabilis S. cereale), tj.: F 2 8/88 (Ae. variabilis S. cereale), F 2 (Ae. variabilis S. cereale) Secundo, BC 1 F 1 Lamberto (Ae. variabilis S. cereale) oraz BC 1 F 1 8/88 (Ae. variabilis S. cereale) charakteryzowały się współwystępowaniem wszystkich pięciu analizowanych markerów. 19 roślin posiadających 5 markerów genów odporności pochodziło z kombinacji BC 1 F 1 8/88 (Ae. variabilis S. cereale). 16 roślin pokolenia F 1 (BC 1 F 1 ) kombinacji 8/88 (Ae. variabilis S. cereale) oraz 24 rośliny pokolenia BC 1 F 2 kombinacji 8/88 (Ae. variabilis S. cereale) charakteryzowały się współwystępowaniem wszystkich analizowanych markerów. Współwystępowanie czterech markerów genów odporności występowało także w 24 roślinach pokolenia F 4 kombinacji Secundo (Ae. kotschyi S. cereale), oraz w 23 roślinach pokolenia BC 3 F 1 kombinacji (Ae. tauschii S. cereale) Bogo. Przeprowadzone analizy zymogramów endopeptydaz EpD1 oraz badania mające na celu identyfikację markera Xust2001-7DL (sprzężonego z enedopeptydazą EpD1) nie wykazały obecności endopeptydazy EpD1b sprzężonej z genem Pch1, warunkującym odporność na łamliwość źdźbła w badanych formach amfiploidalnych (Aegilops spp. S. cereale) i formach pszenżyta przeznaczonych do krzyżowań. 6. Dyskusja W prezentowanej pracy wykorzystano 5 form amfiploidalnych (Aegilops spp S. cereale) w celu podjęcia próby wprowadzenia zmienności do pszenżyta poprzez krzyżowanie z pięcioma odmianami pszenżyta i jedną linią hodowlaną pszenżyta heksaploidalnego. Z doniesień literaturowych wynika, iż wykorzystanie amfiploidów celem introgresji obcej chromatyny do gatunków pokrewnych 10

12 może być korzystne (Simonenko i in. 1998, Apolinarska 2010). Amfiploidy użyte w omawianej pracy cechowały się poziomem ploidalności 6x lub 4x a także obecnością genomu R (podobnie jak w formach pszenżyta), który według wstępnych założeń miał zapewnić częściową stabilność cytogenetyczną otrzymanych mieszańców. Wśród 30 kombinacji krzyżówkowych pokolenia F 1, których formą ojcowską były amfiploidy Aegilops Secale tylko rośliny jedenastu kombinacji zawiązały ziarniaki. Z 4100 zapylonych kwiatków uzyskano tylko 88 ziarniaków, co stanowiło 2,15% zawiązywania ziarniaków. Natomiast wśród krzyżowań, w których zapylaczem były formy pszenżyta, we wszystkich 30 kombinacjach krzyżówkowych uzyskano ziarniaki. Efektywność krzyżowania była zatem pięciokrotnie wyższa w przypadku, gdy komponentem matecznym były amfiploidy Aegilops S. cereale. Wyniki te są zbieżne z badaniami nad otrzymaniem mieszańców Aegilops-Triticum pokolenia F 1 (Prażak 2001), gdzie procent zawiązywanych ziarniaków w przypadku, gdy formą mateczną były kozieńce był siedmiokrotnie wyższy niż w przypadku krzyżowań odwrotnych. Można zatem przypuszczać, że dużą rolę w tym procesie odgrywa żywotność ziaren pyłku. Ponadto niższa efektywność krzyżowań w przypadku, gdy zapylaczem były formy amfiploidalne (Aegilops S. cereale) spowodowana może być różnicą w morfologii i składzie białek ziaren pyłku. W badaniach Kalinowskiego i in. (2001) ziarna pyłku amfiploidów Ae. kotschyi S. cereale i Ae. variabilis S. cereale posiadają odmienną strukturę i kształt oraz 1 do 3 porów w porównaniu do ziaren pyłku form wyjściowych z jednym porem. Procent zawiązywania ziarniaków poszczególnych kombinacji również ulegał przyrostowi z pokolenia na pokolenie. Podobne wyniki otrzymano w badaniach mieszańców pokolenia F 2 do F 5 Aegilops kotschyi Boiss. Triticum aestivum L. cv. Rusałka (Prażak 2009). Nieodłączną częścią badań nad mieszańcami oddalonymi są analizy cytogenetyczne pozwalające stwierdzić stopień introgresji obcej chromatyny. W tym celu, jednym z głównych założeń prezentowanej pracy było poznanie struktury i morfologii chromosomów gatunków rodzaju Aegilops, użytych do krzyżowań. W tej pracy badano za pomocą metod cytogenetyki molekularnej chromosomy, należące do genomów U, M, S i D, które są głównymi genomami w obrębie rodzaju Aegilops (Van Slageren 1994). Jednym z założonych zadań analizy porównawczej wzorów sygnałów FISH na chromosomach badanych genomów rodzaju Aegilops (U, S, M, D), w różnych stadiach ewolucyjnych i mieszańcowych, było ustosunkowanie się do teorii Zohary ego i Feldman a (1962) mówiącej, iż zazwyczaj jeden genom stanowi tzw. oś lub nazywany jest genomem podstawowym (ang. pivotal genome). Z kolei genomy towarzyszące podlegają modyfikacjom w większym natężeniu i znacznie różnią się od genomu rodzicielskiego, stąd nazywane są genomami różnicującymi (ang. differential genome). Genom U, rozważany jako genom podstawowy o konserwatywnej strukturze, jest zabezpieczeniem zapewniającym płodność mieszańca, podczas gdy główne rearanżacje zachodzą w genomach różnicujących (Chee i in. 1995). Wyniki prezentowanych badań nie odbiegają od założeń wspomnianej teorii. Jednakże, stwierdzono niewielkie różnice w dystrybucji sekwencji powtarzalnych w chromosomach genomu U (Ae. umbellulata) i D (Ae. tauschii) w porównaniu z chromosomami tego genomu w potomnych gatunkach. Natomiast dystrybucja sygnałów sekwencji powtórzeniowych 11

13 wskazuje, że chromosomy genomów M i S są bardziej zróżnicowane. Umiejętność identyfikacji poszczególnych chromosomów Aegilops sp. pozwoliła śledzić ich zachowanie w następujących po sobie pokoleniach mieszańcowych(aegilops spp S. cereale) pszenżyto. W prezentowanej pracy stwierdzono, iż samozapylenie, bądź krzyżowania wsteczne z pszenżytem miały istotny wpływ na eliminację chromosomów kozieńców. W roślinach pokolenia F 1 niezależnie od kombinacji krzyżówkowej obserwowano przeważnie od 4 do 7 chromosomów kozieńców. Zidentyfikowano udział chromosomów wszystkich grup homeologicznych. Ciekawym zjawiskiem były translokacje wewnątrzgatunkowe pomiędzy chromosomami grup czwartej i szóstej genomów U i M w kombinacji (Ae. biuncialis S. cereale) Secundo. W kolejnych pokoleniach, otrzymywanych poprzez samozapylenia i krzyżowania wsteczne z pszenżytem, obserwowano coraz mniejszą liczbę chromosomów Aegilops. Związek pomiędzy eliminacją chromosomów (bądź chromatyny) kozieńców oraz obecnością translokacji z procentowym zawiązywaniem ziarniaków w kolejnych pokoleniach nie jest jednoznaczny. Obserwowano wzrost zawiązywanych ziarniaków w stosunku do zapylonych kwiatków porównując pokolenia, natomiast procentowy udział roślin poszczególnych kombinacji krzyżówkowych, które posiadały translokacje (translokacje punktowe genomu S na chromosomach genomów A i B pominięto) utrzymywał się na podobnym poziomie. Proces eliminacji obcej chromatyny ma swoje podłoże w procesie mejozy, gdzie chromosomy introgresywne, nie posiadające pary w postaci chromosomu homologicznego (uniwalenty) tworzą mikrojądra, na skutek czego ulegają eliminacji. Analizy metafazy I mejozy komórek macierzystych pyłku wykonane na wybranych roślinach opisanych w tej pracy pokazują wysoką liczbę uniwalentów (średnia częstość występowania - 6,7/komórkę macierzystą pyłku) w roślinach pokolenia F 1 kombinacji (Ae. biuncialis S. cereale) Secundo oraz występowanie triwalentu o strukturze genomowej UMU. Obserwowane zaburzenia mogły mieć wpływ na niską żywotność ziaren pyłku roślin tej kombinacji, która wynosiła 6,95%. W przypadku rodzaju Aegilops, eliminacja chromosomów może być spowodowana poprzez działanie genów gametocydalnych (Gc) (Endo i Tsunewaki 1975). Gamety posiadające chromosomy z genami Gc indukują fragmentację chromosomów, aberracje bądź delecje fragmentów chromosomów w gametach nie posiadających genów Gc (Nasuda i in 1998). Rozwój linii introgresywnych pszenżyta jest konieczny w celu transferu pożądanych cech, takich jak odporność na choroby wywołane przez grzyby patogeniczne. Połączenie metod genetyki molekularnej, pozwalającej na identyfikację markerów genów odporności z metodami cytogenetyki molekularnej zostało wykorzystane w prezentowanej pracy do selekcji genotypów pszenżyta z introgresją chromatyny Aegilops, niosącej geny odporności na rdzę brunatną i mączniaka prawdziwego. Analiza 892 roślin z 17 kombinacji krzyżówkowych pozwoliła wyodrębnić przy użyciu metod genetyki molekularnej szeroką pulę roślin, w których zidentyfikowano współwystępowanie kilku markerów genów odporności na rdzę brunatną i mączniaka prawdziwego. Tak zwana piramidyzacja genów odporności ma na celu wykorzystanie kilku genów odporności pochodzących z różnych źródeł (Chełkowski i in. 2003). 12

14 7. Wnioski 1. Zastosowanie ustabilizowanych amfiploidów (Aegilops spp. S. cereale, UUSSRR lub UUMMRR bądź DDRR) do krzyżowań z pszenżytem 6 (AABBRR) warunkuje powstawanie biwalentów genomu R, co korzystnie wpływa na stabilność genetyczną mieszańców, zdolność zawiązywania ziarniaków i żywotność ziaren pyłku. 2. Efektywność krzyżowania była pięciokrotnie wyższa w przypadku, gdy komponentem matecznym były amfiploidy Aegilops S. cereale w porównaniu do krzyżowań odwrotnych. 3. Średnia żywotność ziaren pyłku roślin kombinacji (Ae. kotschyi S. cereale) pszenżyto, (Ae. variabilis S. cereale) pszenżyto, (Ae. biuncialis S. cereale) pszenżyto i (Ae. ovata S. cereale) pszenżyto ulegała wzrostowi z pokolenia na pokolenia oraz miała istotny wpływ na procent zawiązywanych ziarniaków roślin z tych kombinacji. 4. Markery cytogenetyczne w postaci sekwencji powtarzalnych: 5S i 35S rdna oraz psc119.2 i pas1 są efektywnym narzędziem identyfikacji chromosomów rodzaju Aegilops w mieszańcach Aegilops S. cereale oraz (Aegilops S. cereale) pszenżyto. 5. Chromosomy genomu U i D gatunków należących do rodzaju Aegilops charakteryzują się większą konserwatywnością w stosunku do chromosomów genomów M i S biorąc pod uwagę dystrybucję sekwencji powtarzalnych 5S i 35S rdna oraz psc119.2 i pas1 w analizowanych gatunkach diploidalnych tj. Ae. umbellulata, Ae. comosa, Ae. longissima, Ae. sharonensis i Ae. tauschii, a także w gatunkach tetraploidalnych Ae. kotschyi, Ae. variabilis, Ae. biuncialis i Ae. ovata oraz w badanych formach amfiploidalnych Aegilops S. cereale oraz mieszańcach (Aegilops S. cereale) pszenżyto. 6. Zwielokrotnienie poziomu ploidalności indukuje eliminację loci 35S rdna w chromosomach 1M, 5M, 5S i 6S tetraploidalnych gatunków Aegilops (Ae. kotschyi, Ae. variabilis, Ae. biuncialis i Ae. ovata) oraz w mieszańców Aegilops spp. S. cereale i (Aegilops spp. S. cereale) pszenżyto w porównaniu z gatunkami diploidalnymi tj. Ae. umbellulata, Ae. comosa, Ae. longissima, Ae. sharonensis 7. W następujących po sobie krzyżowaniach wstecznych lub samozapyleniach występuje sukcesywna eliminacja chromosomów kozieńców z mieszańców (Ae. kotschyi S. cereale) pszenżyto, (Ae. variabilis S. cereale) pszenżyto, (Ae. biuncialis S. cereale) pszenżyto i (Ae. ovata S. cereale) pszenżyto (Aegilops tauschii S. cereale) pszenżyto. 13

15 8. Chromosomy Aegilops sp. należące do drugiej i trzeciej grupy homeologicznej występowały najczęściej w kombinacjach (Ae. kotschyi S. cereale) pszenżyto, (Ae. variabilis S. cereale) pszenżyto, (Ae. biuncialis S. cereale) pszenżyto oraz (Ae. ovata S. cereale) pszenżyto oraz (Aegilops tauschii S. cereale) pszenżyto i uległy eliminacji w najmniejszym stopniu podczas kolejnych krzyżowań. 9. Krzyżowania międzyrodzajowe indukują translokacje wewnątrzgatunkowe pomiędzy chromosomami czwartej i szóstej grupy homelogicznej genomów U i M w kombinacjach (Ae. biuncialis S. cereale) pszenżyto oraz (Ae. ovata S. cereale) pszenżyto. 10. Wizualizacja punktowych translokacji genomu S na chromosomach genomu A i B w mieszańcach (Ae. kotschyi S. cereale) pszenżyto oraz (Ae. variabilis S. cereale) pszenżyto świadczy o wysokim stopniu pokrewieństwa tych genomów, a także może być spowodowana zbyt wysoką temperaturą hybrydyzacji podczas GISH, co skutkowało zwiększeniem specyficzności sondy molekularnej opierającej się na genomowym DNA, bogatym w sekwencje powtarzalne. 11. Rośliny mieszańcowe (Ae. kotschyi S. cereale) pszenżyto, (Ae. variabilis S. cereale) pszenżyto, (Ae. biuncialis S. cereale) pszenżyto i (Ae. ovata S. cereale) pszenżyto są źródłem kompleksowej odporności na rdzę brunatną, źdźbłową i żółtą (Lr37+Sr38+Yr17). 12. Rośliny mieszańcowe (Aegilops spp. S. cereale) pszenżyto posiadające chromosomy Ae. variabilis lub Ae. tauschii charakteryzują się obecnością markera genu Lr39 warunkującego odporność na rdzę brunatną. 13. Rośliny mieszańcowe pszenżyta ze zidentyfikowanymi chromosomami amfiploida (Ae. variabilis S. cereale) cechują się obecnością markera genu Pm13 warunkującego odporność na mączniaka prawdziwego. 14. Z mieszańców pszenżyta z amfiploidami (Aegilops spp. S. cereale) wyselekcjonowano 150 roślin posiadających 4-6 markerów genów warunkujących odporność na rdzę brunatną (Lr37 i Lr39) i mączniaka prawdziwego (Pm1, Pm2, Pm3 i Pm13). 14

16 8. Literatura 1. Apolinarska B., Wiśniewska H., Wojciechowska B. (2010). Aegilops-rye amphiploids and substitution rye used for introgression of genetic material into rye (Secale cereale L.). J. Appl. Genet. 51(4): Arseniuk E., Oleksiak T. (2002). Production and breeding of cereals in Poland. Proc. 5th Int. Triticale Symp., IHAR Radzików, Poland 30 June 5 July. I: Chee P.W., Lavin M., Talbert L.E. (1995). Molecular analysis of evolutionary patterns of U genome wild wheats. Genome 38: Chełkowski J., Golka L., Stępień Ł. (2003). Application of STS markers for leaf rust resistance genes in near-isogenic lines of spring wheat cv. Thatcher. J. Appl. Genet. 44: Doohan F.M., Parry D.W., Jenkinson P., Nicholson P. (1998). The use of species-specific PCR based assays to analyse Fusarium ear blight of wheat. Plant Pathology 47: Endo T.R., Tsunewaki K. (1975). Sterility of common wheat with Aegilops triuncialis cytoplasm. Heredity 66: Friebe B., Hatchett J.H., Sears R.G., Gill B.S. (1990). Transfer of Hessian fly resistance from 'Chaupon' rye to hexaploid wheat via a 2BS/2RL wheat-rye chromosome translocation. Theor. Appl. Genet. 79: Gerlach W.L., Dyer T.A. (1980). Sequence organization of the repeating units in the nucleus of wheat which contain 5S rrna genes. Nucleic Acids Res. 11: Kalinowski A., Winiarczyk K., Wojciechowska B. (2001). Pollen proteins after two-dimensional gel electrophoresis and pollen morphology of the amphiploids Aegilops kotschyi and Ae. variabilis with Secale cereale. Sex Plant Reprod 14: Kiss A., Videki L. (1971). Developement of secondary hexaploid triticales by crossing Triticale with rye. Wheat Inf. Ser. 32: Lombard V., Delourme R. (2001). A consensus linkage map for rapeseed (Brassica napus L.): construction and integration of three individual maps from DH populations. Theor. Appl. Genet. 103: Merker A. (1976). The cytogenetic effect of heterochromatin in hexaploid triticale. Hereditas 83: Nagaki K., Tsujimoto H., Isono K., Sasakuma T. (1995). Molecular characterization of a tandem repeat, Afa family, and its distribution among Triticeae. Genome 38: Nasuda S., Friebe B., Busch W., Kynast R.G., Gill B.S. (1998). Structural rearrengement in chromosome 2M of Aegilops comosa has prevented the utilization of the Compair and related wheat Ae. comosa translocations in wheat improvement. Theor. Appl. Genet. 96: Prażak R. (2001). Cross direction for successful production of F1 hybrids between Triticum and Aegilops species. Plant Breeding and Seed Science 45(1): Prażak R. (2009). Zmienność i współzależność niektórych cech w mieszańcach Aegilops kotschyi Boiss. Triticum aestivum L. cv. Rusałka. Biul. IHAR 252:

17 17. Rakowska M. (1994). Antinutritive compounds in rye grain. Hod. Rośl. Aklim. 38: Saint Pierre C., Crossa J.L., Bonnett D., Yamaguchi-Shinozaki K., Reynolds M.P. (2012). Phenotyping transgenic wheat for drought resistance. J. Exp. Bot. 63(5): Sánchez-Mongue E. (1974). Development of triticales in western Europe. Proc Symp Triticale El Batán, México. p Simonenko V.K., Motsny I.I., Sechnyak A.I., Kulbida M.P. (1998). The use of wheat-alien and Aegilops-rye amphiploids for introgression of genetic material to wheat. Euphytica 100: Sisodia N.S., McGinnis R.C. (1970). Importance of hexaploid wheat germplasm in hexaploid triticale breeding. Crop Sci. 10: Tarkowski C. (1975). Triticale cytogenetyka, hodowla i uprawa. Roczn. Nauk Roln., Monografie, Seria D, Tom Tarkowski C. (1989). Biologia pszenżyta. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. 24. Thomas J.B., Kaltsikes P.J. (1972). The genomic origin of the unpaired chromosomes in triticale. Can. J. Genet. Cytol. 18 : Unfried I., Gruendler P. (1990). Nucleotide sequence of the 5.8S and 25S rrna genes and of the internal transcribed spacers from Arabidopsis thaliana. Nucleic Acids Res. 18: Van Slageren M.W (1994). Wild wheats: a monograph of Aegilops L., and Amblyopyrum (Jaub. & Spach) Eig (Poaceae). Agricultural University of Wageningen, the Netherlands, and International Center for Agricultural Research in Dry Areas, Aleppo, Syria. 27. Wiśniewska H., Kowalczyk K. (2005). Resistance of cultivars and breeding lines of spring wheat to Fusarium culmorum and powdery mildew. J. Appl. Genet. 46(1): Wiśniewska H., Stępień Ł., Kowalczyk K. (2003). Resistance of spring wheat cultivars and lines to leaf rust. J. Appl. Genet. 44(3): Wojciechowska B. (1996). Hybrids of tetraploid Aegilops sp. with Secale cereale. Genet. Pol. 37A: Wojciechowska B., Pudelska H. (1999). Production, morphology and fertility of the amphiploids Aegilops variabilis Secale cereale and Ae. kotschyi S. cereale. Cereal Res. Commun. 27: Wojciechowska B., Pudelska H. (2002a). Production and morphology of the hybrids Aegilops kotschyi Secale cereale and Ae. biuncialis S. cereale. J. Appl. Genet. 43: Wojciechowska B., Pudelska H. (2002b). Hybrids and amphiploids of Aegilops ovata L. with Secale cereale L.: production, morphology and fertility. J. Appl. Genet. 43: Wojciechowska B., Pudelska H. (2005). Production and characterization of amphiploids of Aegilops kotschyi and Ae. biuncialis with Secale cereale, and of backcross hybrids of Ae. biuncialis S. cereale amphiploids with 2x and 4x S. cereale. J. Appl. Genet. 46: Zohary D., Feldman M. (1962). Hybridization between amphiploids and the evolution of polyploids in the wheat Aegilops Triticum group. Evolution 16:

Prof. zw. dr hab. Daniela Gruszecka Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Prof. zw. dr hab. Daniela Gruszecka Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Prof. zw. dr hab. Daniela Gruszecka Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Recenzja rozprawy doktorskiej mgr inż. Michała Kwiatka pt. Analiza genetyczna

Bardziej szczegółowo

dr inż. Michał Kwiatek Katedra Genetyki i Hodowli Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Autoreferat

dr inż. Michał Kwiatek Katedra Genetyki i Hodowli Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Autoreferat Załącznik 2a dr inż. Michał Kwiatek Katedra Genetyki i Hodowli Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu Autoreferat Postępowanie habilitacyjne w dziedzinie nauk rolniczych w dyscyplinie biotechnologia

Bardziej szczegółowo

Halina Wiśniewska, Michał Kwiatek, Magdalena Gawłowska, Marek Korbas, Maciej Majka, Jolanta Belter oraz 2 pracowników pomocniczych

Halina Wiśniewska, Michał Kwiatek, Magdalena Gawłowska, Marek Korbas, Maciej Majka, Jolanta Belter oraz 2 pracowników pomocniczych Sprawozdanie merytoryczne z wykonania zadania nr 2: Wykorzystanie markerów molekularnych i fenotypowych do identyfikacji genów odporności pszenicy na łamliwość źdźbła powodowaną przez Oculimacula yallundae

Bardziej szczegółowo

Wykorzystanie krajowych i światowych zasobów genowych w pracach badawczych oraz hodowlanych pszenicy

Wykorzystanie krajowych i światowych zasobów genowych w pracach badawczych oraz hodowlanych pszenicy Wykorzystanie krajowych i światowych zasobów genowych w pracach badawczych oraz hodowlanych pszenicy Miejsce realizacji badań: Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Państwowy Instytut Badawczy w Radzikowie

Bardziej szczegółowo

MATERIAŁ BADAWCZY, CEL I METODYKA BADAŃ

MATERIAŁ BADAWCZY, CEL I METODYKA BADAŃ SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI ZADANIA nr 14: Badanie typów odporności na fuzariozę kłosów u pszenżyta ozimego za pomocą markerów fenotypowych i metabolicznych, 2016r Halina Wiśniewska, Tomasz Góral, Piotr

Bardziej szczegółowo

Zad. 2.2 Poszerzenie puli genetycznej jęczmienia

Zad. 2.2 Poszerzenie puli genetycznej jęczmienia Zad. 2.2 Poszerzenie puli genetycznej jęczmienia Sprawozdanie 2016r Kierownik zadania: prof. dr hab. Jerzy H. Czembor (KCRZG) Wykonawcy: dr hab. Paweł Cz. Czembor (ZGiHR) mgr Piotr Słowacki (ZGiHR) mgr

Bardziej szczegółowo

WPROWADZENIE MATERIAŁ BADAWCZY I CEL BADAŃ

WPROWADZENIE MATERIAŁ BADAWCZY I CEL BADAŃ Sprawozdanie merytoryczne z wykonania zadania nr 2: Poszukiwanie markerów molekularnych i fenotypowych do identyfikacji genów odporności pszenicy na łamliwość źdźbła powodowaną przez Oculimacula yallundae

Bardziej szczegółowo

Kilka Nowych Translokacji. Adam Lukaszewski University of California, Riverside

Kilka Nowych Translokacji. Adam Lukaszewski University of California, Riverside Kilka Nowych Translokacji Adam Lukaszewski University of California, Riverside adam.lukaszewski@ucr.edu #1 pszenica Cel: Pm21 z Haynaldia villosa do pszenicy - Pm21 daje pełną ochronę przed Blumeria graminis

Bardziej szczegółowo

Spis treści Część I. Genetyczne podstawy hodowli roślin 1. Molekularne podstawy dziedziczenia cech Dariusz Crzebelus, Adeta Adamus, Maria Klein

Spis treści Część I. Genetyczne podstawy hodowli roślin 1. Molekularne podstawy dziedziczenia cech Dariusz Crzebelus, Adeta Adamus, Maria Klein Spis treści Część I. Genetyczne podstawy hodowli roślin 1. Molekularne podstawy dziedziczenia cech... 15 Dariusz Crzebelus, Adeta Adamus, Maria Klein 1.1. Budowa DNA i przepływ informacji genetycznej...

Bardziej szczegółowo

Evaluation of Fusarium head blight resistance types in winter triticale using phenotypic and metabolic markers

Evaluation of Fusarium head blight resistance types in winter triticale using phenotypic and metabolic markers PSZENŻYTO Wiśniewska 1* Halina, Góral 2 Tomasz, Ochodzki 2 Piotr, Majka 1 Maciej., Walentyn-Góral 2 Dorota, Belter 1 Jolanta 1 Instytut Genetyki Roślin, Polskiej Akademii Nauk, Poznań 2 Instytut Hodowli

Bardziej szczegółowo

Substytucyjne, addycyjne i translokacyjne chromosomy pszenicy w życie diploidalnym

Substytucyjne, addycyjne i translokacyjne chromosomy pszenicy w życie diploidalnym NR 230 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2003 BARBARA APOLINARSKA Instytut Genetyki Roślin, PAN w Poznaniu Substytucyjne, addycyjne i translokacyjne chromosomy pszenicy w życie diploidalnym

Bardziej szczegółowo

Zadanie nr Kierownik tematu: prof. dr hab. Anna Nadolska-Orczyk

Zadanie nr Kierownik tematu: prof. dr hab. Anna Nadolska-Orczyk Zadanie nr. 2.1 Zwiększanie wartości użytkowej roślin poprzez poszerzanie ich puli genetycznej i wdrażanie postępu biologicznego z przeznaczeniem na różne cele. Kierownik tematu: prof. dr hab. Anna Nadolska-Orczyk

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku 1. Nr decyzji MRiRW: HOR hn 801-5/11 zadanie nr 46 2. Nazwa tematu:

Bardziej szczegółowo

MATERIAŁ BADAWCZY, CEL I METODYKA BADAŃ

MATERIAŁ BADAWCZY, CEL I METODYKA BADAŃ SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI ZADANIA nr 14: Badanie typów odporności na fuzariozę kłosów u pszenżyta ozimego za pomocą markerów fenotypowych i metabolicznych, 2017r. Halina Wiśniewska, Tomasz Góral, Piotr

Bardziej szczegółowo

Spis treści. 1 Budowa genomu jądrowego (M.J. Olszewska, J. Małuszyńska) 13. Przedmowa 10

Spis treści. 1 Budowa genomu jądrowego (M.J. Olszewska, J. Małuszyńska) 13. Przedmowa 10 Spis treści Przedmowa 10 1 Budowa genomu jądrowego (M.J. Olszewska, J. Małuszyńska) 13 1.1. Organizacja DNA jądrowego 13 1.1.1. Rodzaje sekwencji powtarzalnych i ich lokalizacja 14 1.1.1.1. Sekwencje rozproszone

Bardziej szczegółowo

Pszenżyto: w czym tkwi jego fenomen?

Pszenżyto: w czym tkwi jego fenomen? https://www. Pszenżyto: w czym tkwi jego fenomen? Autor: Sylwia Krupiak Data: 7 sierpnia 2016 Pszenżyto jest polską specjalnością. Mimo że jest to bardzo popularne u nas zboże, czy na pewno znamy je dobrze?

Bardziej szczegółowo

NR 235 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005

NR 235 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005 NR 235 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005 JÓZEF PILCH Zakład Oceny Jakości i Metod Hodowli Zbóż Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Krakowie Możliwości wykorzystania krzyżowania

Bardziej szczegółowo

Prof. dr hab. Helena Kubicka- Matusiewicz Prof. dr hab. Jerzy PuchalskI Polska Akademia Nauk Ogród Botaniczny Centrum Zachowania Różnorodności

Prof. dr hab. Helena Kubicka- Matusiewicz Prof. dr hab. Jerzy PuchalskI Polska Akademia Nauk Ogród Botaniczny Centrum Zachowania Różnorodności Prof. dr hab. Helena Kubicka- Matusiewicz Prof. dr hab. Jerzy PuchalskI Polska Akademia Nauk Ogród Botaniczny Centrum Zachowania Różnorodności Biologicznej w Powsinie Wstęp Kraje, które ratyfikowały Konwencję

Bardziej szczegółowo

Kraków, 26 marca 2014

Kraków, 26 marca 2014 Prof. dr hab. Marcin Rapacz Katedra Fizjologii Roślin Wydział Rolniczo-Ekonomiczny Uniwersytet Rolniczy im. H. Kołłątaja w Krakowie Kraków, 26 marca 2014 Recenzja rozprawy doktorskiej Pani Mgr Ewy Ciszkowicz

Bardziej szczegółowo

Struktura plonu wybranych linii wsobnych żyta ozimego

Struktura plonu wybranych linii wsobnych żyta ozimego NR 218/219 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2001 MAŁGORZATA GRUDKOWSKA LUCJAN MADEJ Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Radzików Struktura plonu wybranych linii wsobnych żyta ozimego

Bardziej szczegółowo

Tabela 46. Pszenżyto jare odmiany badane w 2016 r.

Tabela 46. Pszenżyto jare odmiany badane w 2016 r. Pszenżyto jare Pszenżyto jare ma najmniejsze znaczenie gospodarcze wśród wszystkich gatunków zbóż, gdyż jego uprawa zajmuje niewielki areał i w bilansie paszowym kraju nie odgrywa większej roli. Ziarno

Bardziej szczegółowo

31 SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE

31 SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE 31 SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE z realizacji zadania na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2018 roku Nr zadania A. INFORMACJE OGÓLNE Tytuł zadania Piramidyzacja genów odporności na rdzę koronową

Bardziej szczegółowo

NR 235 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005

NR 235 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005 NR 235 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005 ROMAN PRAŻAK Instytut Nauk Rolniczych w Zamościu, Akademia Rolnicza w Lublinie Ocena zimotrwałości, wczesności i porażenia przez rdzę brunatną

Bardziej szczegółowo

A N N A L E S U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A L U B L I N P O L O N I A

A N N A L E S U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A L U B L I N P O L O N I A A N N A L E S U N I V E R S I T A T I S M A R I A E C U R I E - S K Ł O D O W S K A L U B L I N P O L O N I A VOL. LXVII (3) SECTIO E 2012 Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin, Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku 1. Nr decyzji MRiRW: HOR hn 078--37/11 zadanie nr 22 2. Nazwa tematu:

Bardziej szczegółowo

Ocena mieszańców BC 1 (Avena sativa L. Avena maroccana Gdgr.) Avena sativa L. pod względem stabilności cytogenetycznej i wybranych cech ilościowych

Ocena mieszańców BC 1 (Avena sativa L. Avena maroccana Gdgr.) Avena sativa L. pod względem stabilności cytogenetycznej i wybranych cech ilościowych NR 253 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2009 MARIA CHRZĄSTEK 1 KATARZYNA KRUK SYLWIA OKOŃ EDYTA PACZOS-GRZĘDA EMILIA WÓJTOWICZ Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin 1 Katedra

Bardziej szczegółowo

Cechy morfologiczne i płodność mieszańców niektórych gatunków rodzaju Aegilops sp. z pszenicą heksaploidalną Triticum aestivum L.

Cechy morfologiczne i płodność mieszańców niektórych gatunków rodzaju Aegilops sp. z pszenicą heksaploidalną Triticum aestivum L. NR 263 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2012 ROMAN PRAŻAK Katedra Biologii Roślin, Wydział Nauk Rolniczych w Zamościu Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Cechy morfologiczne i płodność

Bardziej szczegółowo

PW Zadanie 3.3: Monitoring zmian zdolności chorobotwórczych populacji patogenów z kompleksu Stagonospora spp. / S.

PW Zadanie 3.3: Monitoring zmian zdolności chorobotwórczych populacji patogenów z kompleksu Stagonospora spp. / S. PW 2015-2020 Zadanie 3.3: Monitoring zmian zdolności chorobotwórczych populacji patogenów z kompleksu Stagonospora spp. / S. tritici sprawców plamistości liści i plew pszenicy i pszenżyta Zakład Fitopatologii,

Bardziej szczegółowo

Wrocław, dnia 28 listopada 2008 r.

Wrocław, dnia 28 listopada 2008 r. Dr hab. Henryk Bujak, prof. nadzw. UP Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu Katedra Genetyki, Hodowli Roślin i Nasiennictwa Wrocław, dnia 28 listopada 2008 r. SPRAWOZDANIE z badań finansowanych przez Ministerstwo

Bardziej szczegółowo

Frekwencja genotypów dopełniających i restorujących dla systemu cms-t. timopheevi u pszenżyta ozimego

Frekwencja genotypów dopełniających i restorujących dla systemu cms-t. timopheevi u pszenżyta ozimego NR 244 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2007 HALINA GÓRAL 1 MIROSŁAW S. POJMAJ 2 RENATA POJMAJ 2 1 Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa Akademia Rolnicza w Krakowie 2 Danko Hodowla Roślin

Bardziej szczegółowo

Otrzymywanie nasion mieszańcowych pszenżyta ozimego w siewie pasowym linii cms i restorera oraz w mieszaninach tych form

Otrzymywanie nasion mieszańcowych pszenżyta ozimego w siewie pasowym linii cms i restorera oraz w mieszaninach tych form NR 252 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2009 HALINA GÓRAL 1 MIROSŁAW S. POJMAJ 2 RENATA POJMAJ 2 MONIKA BURCZY 1 1 Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa, Uniwersytet Rolniczy w Krakowie

Bardziej szczegółowo

Program wieloletni: Tworzenie naukowych podstaw

Program wieloletni: Tworzenie naukowych podstaw Program wieloletni: Tworzenie naukowych podstaw postępu biologicznego i ochrona roślinnych zasobów genowych źródłem innowacji i wsparcia zrównoważonego rolnictwa oraz bezpieczeństwa żywnościowego kraju

Bardziej szczegółowo

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ Uwagi ogólne i omówienie wyników Pszenżyto jare jest zbożem o stosunkowo mniejszym znaczeniu. Według GUS w strukturze zasiewów w 2013 powierzchnia uprawy pszenżyta wynosiła

Bardziej szczegółowo

Transformacja pośrednia składa się z trzech etapów:

Transformacja pośrednia składa się z trzech etapów: Transformacja pośrednia składa się z trzech etapów: 1. Otrzymanie pożądanego odcinka DNA z materiału genetycznego dawcy 2. Wprowadzenie obcego DNA do wektora 3. Wprowadzenie wektora, niosącego w sobie

Bardziej szczegółowo

Wykorzystanie heterozji w hodowli pszenicy

Wykorzystanie heterozji w hodowli pszenicy NR 218/219 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2001 TADEUSZ DRZAZGA Hodowla Roślin Rolniczych Nasiona Kobierzyc Wykorzystanie heterozji w hodowli pszenicy Use of heterosis in wheat breeding

Bardziej szczegółowo

Próba zastosowania żytniej cytoplazmy typu Pampa w hodowli heterozyjnej pszenżyta

Próba zastosowania żytniej cytoplazmy typu Pampa w hodowli heterozyjnej pszenżyta NR 236 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005 BOGUSŁAW ŁAPIŃSKI Krajowe Centrum Roślinnych Zasobów Genowych Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Radzików Próba zastosowania żytniej

Bardziej szczegółowo

CHARAKTERYSTYKA ODMIAN ZBÓŻ ZALECANYCH DO UPRAWY W KUJAWSKO-POMORSKIM W 2012 ROKU ZBOŻA OZIME

CHARAKTERYSTYKA ODMIAN ZBÓŻ ZALECANYCH DO UPRAWY W KUJAWSKO-POMORSKIM W 2012 ROKU ZBOŻA OZIME CHARAKTERYSTYKA ODMIAN ZBÓŻ ZALECANYCH DO UPRAWY W KUJAWSKO-POMORSKIM W 2012 ROKU Opracowanie zawiera: dla każdego gatunku opisy odmian uszeregowane w porządku alfabetycznym, przy nazwie odmiany podano

Bardziej szczegółowo

Podstawowe techniki barwienia chromosomów

Podstawowe techniki barwienia chromosomów Prążek C Chromatyna nie kondensuje równomiernie! Euchromatyna-najmniej kondensująca (fragmenty helisy DNA bogate w guaninę i cytozynę) Heterochromatyna fakultatywna Jasne prążki G Ciemne prążki G Heterochromatyna

Bardziej szczegółowo

Ocena tolerancyjności mieszańców międzygatunkowych pszenicy (Triticum sp.) na stres solny

Ocena tolerancyjności mieszańców międzygatunkowych pszenicy (Triticum sp.) na stres solny NR 230 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2003 ROMAN PRAŻAK Instytut Nauk Rolniczych w Zamościu, Akademia Rolnicza w Lublinie Ocena tolerancyjności mieszańców międzygatunkowych pszenicy

Bardziej szczegółowo

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ Uwagi ogólne i omówienie wyników Pszenżyto jare jest zbożem o stosunkowo mniejszym znaczeniu. W strukturze zasiewów zbóż z mieszankami, udział jarej formy pszenżyta jest

Bardziej szczegółowo

21. Poszukiwanie markerów molekularnych genów przywracania płodności pyłku u żyta ( Secale cereale

21. Poszukiwanie markerów molekularnych genów przywracania płodności pyłku u żyta ( Secale cereale Lp. w zał. do Rozporządzenia MRiRW: 21. Tytuł zadania: Poszukiwanie markerów molekularnych genów przywracania płodności pyłku u żyta (Secale cereale L.) z CMS-Pampa. Kierownik zadania: dr hab. P. Bednarek

Bardziej szczegółowo

Bloki licencjackie i studia magisterskie na Kierunkach: Biotechnologia, specjalność Biotechnologia roślinna oraz Genetyka

Bloki licencjackie i studia magisterskie na Kierunkach: Biotechnologia, specjalność Biotechnologia roślinna oraz Genetyka Bloki licencjackie i studia magisterskie na Kierunkach: Biotechnologia, specjalność Biotechnologia roślinna oraz Genetyka INSTYTUT BIOLOGII EKSPERYMENTALNEJ W Katedrze Genetyki Ogólnej, Biologii Molekularnej

Bardziej szczegółowo

Temat badawczy 1 Ocena wewnętrznej struktury genetycznej odmian populacyjnych i mieszańcowych żyta. Wyniki (opisać)

Temat badawczy 1 Ocena wewnętrznej struktury genetycznej odmian populacyjnych i mieszańcowych żyta. Wyniki (opisać) WYNIKI z realizacji zadania na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2017 roku Badania wewnętrznej struktury genetycznej odmian żyta oraz dziedzicznego podłoża efektu heterozji Temat badawczy

Bardziej szczegółowo

Organizmy Zmodyfikowane Genetycznie

Organizmy Zmodyfikowane Genetycznie Organizmy Zmodyfikowane Genetycznie Co to jest GMO? Historia GMO Rodzaje GMO Zalety GMO Wady GMO Ciekawostki Spis Treści Co to jest GMO? GMO (Organizmy modyfikowane genetycznie) - organizmy, których genom

Bardziej szczegółowo

Charakterystyka morfologiczna chromosomów Brassica trudności i nowe perspektywy

Charakterystyka morfologiczna chromosomów Brassica trudności i nowe perspektywy Tom XIX Rośliny Oleiste 1998 Instytut Genetyki Roślin PAN w Poznaniu Charakterystyka morfologiczna chromosomów Brassica trudności i nowe perspektywy Morphological characterization of Brassica chromosomes

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2013 roku

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2013 roku SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2013 roku 1. Nr decyzji MRiRW: HOR hn 801-14/13 zadanie nr 22 2. Nazwa tematu:

Bardziej szczegółowo

Zastosowanie nowych technologii genotypowania w nowoczesnej hodowli i bankach genów

Zastosowanie nowych technologii genotypowania w nowoczesnej hodowli i bankach genów Zastosowanie nowych technologii genotypowania w nowoczesnej hodowli i bankach genów Jerzy H. Czembor, Bogusław Łapiński, Aleksandra Pietrusińska, Urszula Piechota Krajowe Centrum Roślinnych Zasobów Genowych

Bardziej szczegółowo

wykład dla studentów II roku biotechnologii Andrzej Wierzbicki

wykład dla studentów II roku biotechnologii Andrzej Wierzbicki Genetyka ogólna wykład dla studentów II roku biotechnologii Andrzej Wierzbicki Uniwersytet Warszawski Wydział Biologii andw@ibb.waw.pl http://arete.ibb.waw.pl/private/genetyka/ gamety matczyne Genetyka

Bardziej szczegółowo

Ocena zróżnicowania cech plonotwórczych mieszańców Aegilops juvenalis i Aegilops ventricosa z pszenicą

Ocena zróżnicowania cech plonotwórczych mieszańców Aegilops juvenalis i Aegilops ventricosa z pszenicą NR 218/219 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2001 MIROSŁAW TYRKA GRAŻYNA STEFANOWSKA Instytut Genetyki i Hodowli Roślin Akademia Rolnicza, Lublin Ocena zróżnicowania cech plonotwórczych

Bardziej szczegółowo

ANNALES. Daniela Gruszecka

ANNALES. Daniela Gruszecka ANNALES UNIVERSITATIS VOL. LIX, Nr 1 MARIAE LUBLIN * CURIE- S K Ł O D O W S K A POLONIA SECTIO E 2004 Instytut Genetyki i Hodowli Roślin, Akademia Rolnicza w Lublinie ul. Akademicka 15, 20-033 Lublin,

Bardziej szczegółowo

Zmienność i współzależność niektórych cech struktury plonu żyta ozimego

Zmienność i współzależność niektórych cech struktury plonu żyta ozimego NR 218/219 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2001 TADEUSZ ŚMIAŁOWSKI STANISŁAW WĘGRZYN Zakład Roślin Zbożowych Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział Kraków Zmienność i współzależność

Bardziej szczegółowo

w kłosie przeciętna, liczba opadania bardzo duża. Zawartość białka średnia. Wskaźnik sedymentacyjny SDS duży do bardzo dużego.

w kłosie przeciętna, liczba opadania bardzo duża. Zawartość białka średnia. Wskaźnik sedymentacyjny SDS duży do bardzo dużego. uprawa aktualności 24 ZBOŻA. Nowe odmiany wpisane do Krajowego Rejestru Nowe odmiany zbóż ozimych W 2017 roku na podstawie badań rejestrowych prowadzonych w stacjach i zakładach doświadczalnych, należących

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA. w 2011 roku

SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA. w 2011 roku SPRAWOZDANIE O STANIE REALIZACJI ZADANIA z wykonania badań podstawowych na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2011 roku 1. Nr decyzji MRiRW: HOR hn 801-4/11 zadanie nr 27 z dnia 14.04.2011

Bardziej szczegółowo

Mutacje. delecja insercja strukturalne

Mutacje. delecja insercja strukturalne Mutacje Genowe (Punktowe) Chromosomowe substytucje: delecja insercja strukturalne liczbowe (genomowe) tranzycja delecja deficjencja transwersja duplikacja translokacja inwersja Mutacje chromosomowe strukturalne

Bardziej szczegółowo

Charakterystyka zmienności cech użytkowych na przykładzie kolekcji pszenżyta

Charakterystyka zmienności cech użytkowych na przykładzie kolekcji pszenżyta Charakterystyka zmienności cech użytkowych na przykładzie kolekcji pszenżyta dr Aneta Kramek, prof. dr hab. Wanda Kociuba Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Bardziej szczegółowo

Pozostałe odmiany siewnych zbóż ozimych 2018 w ofercie DABEST. Jęczmień, Pszenżyto, Żyto, Pszenica

Pozostałe odmiany siewnych zbóż ozimych 2018 w ofercie DABEST. Jęczmień, Pszenżyto, Żyto, Pszenica Pozostałe odmiany siewnych zbóż ozimych 2018 w ofercie DABEST Jęczmień, Pszenżyto, Żyto, Pszenica Jęczmień EUFORA - odmiana pastewna dwurzędowa; plonowanie bardzo dobre na wszystkich stanowiskach; dobra

Bardziej szczegółowo

Pszenica jara: jakie nasiona wybrać?

Pszenica jara: jakie nasiona wybrać? .pl https://www..pl Pszenica jara: jakie nasiona wybrać? Autor: Katarzyna Dobroń Data: 13 marca 2017 Jest nazywana królową zbóż, ale lubi być uprawiana na dobrych jakościowo ziemiach. W Polsce do łask

Bardziej szczegółowo

Hodowla dopełniaczy i restorerów dla systemu cms-t. timopheevi u pszenżyta jarego

Hodowla dopełniaczy i restorerów dla systemu cms-t. timopheevi u pszenżyta jarego NR 236 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2005 HALINA GÓRAL LUDWIK SPISS Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa Akademia Rolnicza, Kraków Hodowla dopełniaczy i restorerów dla systemu cms-t.

Bardziej szczegółowo

Wpływ formy ojcowskiej na żywotność pyłku i niektóre cechy plonotwórcze mieszańców międzygatunkowych Avena sativa L. cv. Borowiak Avena sterilis L.

Wpływ formy ojcowskiej na żywotność pyłku i niektóre cechy plonotwórcze mieszańców międzygatunkowych Avena sativa L. cv. Borowiak Avena sterilis L. NR 252 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2009 MARIA CHRZĄSTEK 1 KATARZYNA KRUK SYLWIA OKOŃ EMILIA WOJTOWICZ Instytut Genetyki, Hodowli i Biotechnologii Roślin, Uniwersytet Przyrodniczy,

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE

SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE Nr zadania SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE z realizacji zadania na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 207 roku 82 INFORMACJE OGÓLNE Tytuł zadania - Identyfikacja regionów genomu oraz markerów

Bardziej szczegółowo

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ

PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ PSZENŻYTO JARE WYNIKI DOŚWIADCZEŃ Uwagi ogólne i omówienie wyników Pszenżyto jare jest zbożem o stosunkowo mniejszym znaczeniu. Według GUS w strukturze zasiewów w 2015roku powierzchnia uprawy pszenżyta

Bardziej szczegółowo

Bariery krzyżowalności w rodzaju Nicotiana i sposoby ich przełamywania. Anna Depta, Teresa Doroszewska

Bariery krzyżowalności w rodzaju Nicotiana i sposoby ich przełamywania. Anna Depta, Teresa Doroszewska w rodzaju Nicotiana i sposoby ich przełamywania Anna Depta, Teresa Doroszewska Rodzaj Nicotiana: Należy do rodziny Solaneceae; Nazwa rodzaju pochodzi od francuskiego dyplomaty Jeana Nicota, który w XI

Bardziej szczegółowo

Kierownik: dr Aurelia Ślusarkiewicz-Jarzina Wykonawcy: dr Aurelia Ślusarkiewicz-Jarzina, mgr Hanna Pudelska, mgr Jolanta Woźna

Kierownik: dr Aurelia Ślusarkiewicz-Jarzina Wykonawcy: dr Aurelia Ślusarkiewicz-Jarzina, mgr Hanna Pudelska, mgr Jolanta Woźna Badania nad zwiększeniem efektywności uzyskiwania haploidów w procesie androgenezy oraz optymalizacja parametrów otrzymywania podwojonych haploidów pszenżyta ozimego i jarego. Nr decyzji MRiRW: HOR hn-801-pb-9/16,

Bardziej szczegółowo

Sekwencjonowanie nowej generacji i rozwój programów selekcyjnych w akwakulturze ryb łososiowatych

Sekwencjonowanie nowej generacji i rozwój programów selekcyjnych w akwakulturze ryb łososiowatych Sekwencjonowanie nowej generacji i rozwój programów selekcyjnych w akwakulturze ryb łososiowatych Konrad Ocalewicz Zakład Biologii i Ekologii Morza, Instytut Oceanografii, Wydział Oceanografii i Geografii,

Bardziej szczegółowo

SPIS TREŚCI CONTENTS

SPIS TREŚCI CONTENTS NR 218/219 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2001 SPIS TREŚCI CONTENTS Barbara Zagdańska Magdalena Gut Tadeusz Wojas Danuta Miazga Anthony J. Worland Krzysztof Kowalczyk Maria Chrząstek

Bardziej szczegółowo

Mitochondrialna Ewa;

Mitochondrialna Ewa; Mitochondrialna Ewa; jej sprzymierzeńcy i wrogowie Lien Dybczyńska Zakład genetyki, Uniwersytet Warszawski 01.05.2004 Milion lat temu Ale co dalej??? I wtedy wkracza biologia molekularna Analiza różnic

Bardziej szczegółowo

Zależność plonu ziarna pszenicy ozimej o skróconym źdźble od jego składowych

Zależność plonu ziarna pszenicy ozimej o skróconym źdźble od jego składowych NR 231 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2004 BOGUSŁAWA ŁUGOWSKA ZOFIA BANASZAK WIOLETTA WÓJCIK WIOLETTA GRZMIL Danko Hodowla Roślin Sp. z o.o. Choryń Zależność plonu ziarna pszenicy ozimej

Bardziej szczegółowo

Lista Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze województwa małopolskiego na rok 2015

Lista Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze województwa małopolskiego na rok 2015 Lista Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze województwa małopolskiego na rok 2015 Pszenica ozima TONACJA (2001) Odmiana jakościowa (grupa A). Zimotrwałość - dość duża. Odporność na septoriozę liści i

Bardziej szczegółowo

DOBÓR. Kojarzenie, depresja inbredowa, krzyżowanie, heterozja

DOBÓR. Kojarzenie, depresja inbredowa, krzyżowanie, heterozja DOBÓR Kojarzenie, depresja inbredowa, krzyżowanie, heterozja SELEKCJA grupa osobników obu płci, która ma zostać rodzicami następnego pokolenia DOBÓR OSOBNIKÓW DO KOJARZEŃ POSTĘP HODOWLANY następne pokolenie

Bardziej szczegółowo

Nasiennictwo. Tom I. Spis treści

Nasiennictwo. Tom I. Spis treści Nasiennictwo. Tom I Spis treści PRZEDMOWA 1. ŚWIATOWY PRZEMYSŁ NASIENNY 1.1. ZNACZENIE MATERIAŁU SIEWNEGO 1.2. PRZEMYSŁ NASIENNY 1.3. ŹRÓDŁA WSPIERANIA ROZWOJU PRZEMYSŁU NASIENNEGO 1.4. MIĘDZYNARODOWY

Bardziej szczegółowo

Żyto KWS Vinetto. Pakiet korzystnych cech - wysoki plon ziarna, dobra odporność na wyleganie, korzystny profil zdrowotnościowy

Żyto KWS Vinetto. Pakiet korzystnych cech - wysoki plon ziarna, dobra odporność na wyleganie, korzystny profil zdrowotnościowy Żyto KWS Vinetto. Pakiet korzystnych cech - wysoki plon ziarna, dobra odporność na wyleganie, korzystny profil zdrowotnościowy Wysoka jakość technologiczna ziarna - możliwość wykorzystania na cele konsumpcyjne

Bardziej szczegółowo

Lista Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze Województwa Małopolskiego na rok 2016

Lista Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze Województwa Małopolskiego na rok 2016 Lista Odmian Zalecanych do uprawy na obszarze Województwa Małopolskiego na rok 2016 Pszenica ozima NATULA (2009) Rok włączenia do LOZ - 2011 Odmiana jakościowa (grupa A). Zimotrwałość - średnia. Odporność

Bardziej szczegółowo

Zmienność i współzależność niektórych cech w mieszańcach Aegilops kotschyi Boiss. Triticum aestivum L. cv. Rusałka

Zmienność i współzależność niektórych cech w mieszańcach Aegilops kotschyi Boiss. Triticum aestivum L. cv. Rusałka NR 252 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2009 ROMAN PRAŻAK Wydział Nauk Rolniczych w Zamościu Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie Zmienność i współzależność niektórych cech w mieszańcach

Bardziej szczegółowo

6. Pszenżyto ozime. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń

6. Pszenżyto ozime. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń 6. Pszenżyto ozime Uwagi ogólne W sezonie wegetacyjnym 2016/, w ramach PDO w rejonie warmińsko-mazurskim, prowadzone były dwa doświadczenia z pszenżytem. Zlokalizowano je w stacjach doświadczalnych we

Bardziej szczegółowo

Hodowla roślin genetyka stosowana

Hodowla roślin genetyka stosowana Hodowla roślin genetyka stosowana Hodowla roślin jest świadomą działalnością człowieka zmierzającą do wytworzenia nowych, ulepszonych odmian oraz zachowania istniejących odmian na nie zmienionym poziomie.

Bardziej szczegółowo

Mieszańcowe i populacyjne odmiany rzepaku: jaką wybrać?

Mieszańcowe i populacyjne odmiany rzepaku: jaką wybrać? .pl https://www..pl Mieszańcowe i populacyjne odmiany rzepaku: jaką wybrać? Autor: dr inż. Anna Wondołowska-Grabowska Data: 22 lutego 2016 Sytuacja na rynku płodów rolnych z roku na rok się pogarsza. W

Bardziej szczegółowo

PW : / S.

PW : / S. PW 2015-2020 Zadanie 3.3: Monitoring zmian zdolności chorobotwórczych populacji patogenów z kompleksu Stagonospora spp. / S. tritici sprawców plamistości liści i plew pszenicy i pszenżyta Zakład Fitopatologii,

Bardziej szczegółowo

ANNALES. Krzysztof Kowalczyk. Identyfikacja supresora locus Pm8 w polskich odmianch pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum L.)

ANNALES. Krzysztof Kowalczyk. Identyfikacja supresora locus Pm8 w polskich odmianch pszenicy zwyczajnej (Triticum aestivum L.) ANNALES UNIVERSITATIS VOL. LIX, Nr 1 MARIAE LUBLIN * CURIE- S K Ł O D O W S K A POLONIA SECTIO E 2004 Instytut Genetyki i Hodowli Roślin, Akademia Rolnicza w Lublinie ul. Akademicka 15, 20-033 Lublin,

Bardziej szczegółowo

Pszenżyta ozime siewne

Pszenżyta ozime siewne Pszenżyta ozime siewne 2017 www.dabest.pl 1 2 3 Pszenżyto PALERMO - stabilny, wysoki plon! Odmiana pszenżyta ozimego o bardzo wysokim i stabilnym plonie. Wykazuje nadzwyczajną zdrowotność, szczególnie

Bardziej szczegółowo

Pszenżyto ozime. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń

Pszenżyto ozime. Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń Pszenżyto ozime Uwagi ogólne W sezonie wegetacyjnym 2015/, w ramach PDO w rejonie warmińsko-mazurskim, prowadzone były dwa doświadczenia z pszenżytem. Zlokalizowano je w stacjach doświadczalnych we Wrócikowie

Bardziej szczegółowo

Genetyczne uwarunkowania mrozoodporności pszenicy i jej współdziałanie z wybranymi cechami użytkowymi

Genetyczne uwarunkowania mrozoodporności pszenicy i jej współdziałanie z wybranymi cechami użytkowymi NR 226/227/1 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2003 MAGDALENA GUT STANISŁAW WĘGRZYN Zakład Roślin Zbożowych Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin, Oddział w Krakowie Genetyczne uwarunkowania

Bardziej szczegółowo

Pszenica jara. Tabela 29. Pszenica jara odmiany badane w 2014 r. Rok wpisania do:

Pszenica jara. Tabela 29. Pszenica jara odmiany badane w 2014 r. Rok wpisania do: Pszenica jara Pszenicy jarej uprawia się w Polsce znacznie mniej niż ozimej z uwagi na nieco mniejszą jej plenność. Jej znaczenie gospodarcze jest jednak duże ze względu na większą, niż w pszenicy ozimej,

Bardziej szczegółowo

Analiza genetyczna długości i szerokości liścia flagowego i podflagowego u żyta ozimego (Secale cereale L.)

Analiza genetyczna długości i szerokości liścia flagowego i podflagowego u żyta ozimego (Secale cereale L.) NR 218/219 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 21 HELENA KUBICKA 1, 2 DOROTA DEC 2 1 Ogród Botaniczny CZRB PAN, Warszawa 2 Katedra Rozwoju Rolnictwa i Agrobiznesu, Politechnika Białostocka

Bardziej szczegółowo

Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń

Uwagi ogólne. Wyniki doświadczeń ROZDZIAŁ 8 Pszenżyto jare Uwagi ogólne Ziarno pszenżyta przeznaczane jest w całości na paszę. Wykorzystuje się je bezpośrednio do żywienia wszystkich zwierząt gospodarskich w formie gniecionej lub w paszach

Bardziej szczegółowo

Zadanie 2.4. Cel badań:

Zadanie 2.4. Cel badań: Zadanie 2.4 Poszerzanie puli genetycznej buraka cukrowego przez doskonalenie procesu gynogenezy oraz podnoszenie odporności na wirus nekrotycznego żółknięcia nerwów i tolerancji na suszę Cel badań: Celem

Bardziej szczegółowo

GENOMIKA. MAPOWANIE GENOMÓW MAPY GENOMICZNE

GENOMIKA. MAPOWANIE GENOMÓW MAPY GENOMICZNE GENOMIKA. MAPOWANIE GENOMÓW MAPY GENOMICZNE Bioinformatyka, wykład 3 (21.X.2008) krzysztof_pawlowski@sggw.waw.pl tydzień temu Gen??? Biologiczne bazy danych historia Biologiczne bazy danych najważniejsze

Bardziej szczegółowo

Pszenżyto ozime. Tabela 10. Pszenżyto ozime odmiany badane w 2014 roku. Rok wpisania do: KRO LOZ 1 Witon

Pszenżyto ozime. Tabela 10. Pszenżyto ozime odmiany badane w 2014 roku. Rok wpisania do: KRO LOZ 1 Witon Pszenżyto ozime W Polsce uprawę pszenżyta na szeroką skalę rozpoczęto w połowie lat osiemdziesiątych. Powierzchnia uprawy i zbiory tego zboża charakteryzują się dużą dynamiką zmian. Aktualnie pszenżyto

Bardziej szczegółowo

Działania prowadzone w ramach zadania

Działania prowadzone w ramach zadania ZAD. 7.1 ANALIZA FUNKCJONOWANIA RYNKU NASIENNEGO ORAZ TWORZENIE SYSTEMÓW INFORMACJI WSPIERAJĄCYCH PODEJMOWANIE STRATEGICZNYCH DECYZJI W SEKTORZE HODOWLANO NASIENNYM ROŚLIN UPRAWNYCH. PW Ulepszanie Roślin

Bardziej szczegółowo

Warszawa, dnia 17 czerwca 2014 r. Poz. 796 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 3 czerwca 2014 r.

Warszawa, dnia 17 czerwca 2014 r. Poz. 796 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 3 czerwca 2014 r. DZIENNIK USTAW RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Warszawa, dnia 17 czerwca 2014 r. Poz. 796 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 3 czerwca 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stawek

Bardziej szczegółowo

Oznaczenie polimorfizmu genetycznego cytochromu CYP2D6: wykrywanie liczby kopii genu

Oznaczenie polimorfizmu genetycznego cytochromu CYP2D6: wykrywanie liczby kopii genu Ćwiczenie 4 Oznaczenie polimorfizmu genetycznego cytochromu CYP2D6: wykrywanie liczby kopii genu Wstęp CYP2D6 kodowany przez gen występujący w co najmniej w 78 allelicznych formach związanych ze zmniejszoną

Bardziej szczegółowo

MIĘDZYGATUNKOWE MIESZAŃCE SOMATYCZNE ZIEMNIAKA

MIĘDZYGATUNKOWE MIESZAŃCE SOMATYCZNE ZIEMNIAKA 1 Genetyka i hodowla MIĘDZYGATUNKOWE MIESZAŃCE SOMATYCZNE ZIEMNIAKA dr Anna Szczerbakowa Instytut Biochemii i Biofizyki PAN, ul. Pawińskiego 5a, 02-106 Warszawa e-mail: annasz@ibb.waw.pl Współczesne odmiany

Bardziej szczegółowo

Inżynieria chromosomowa w ulepszaniu roślin uprawnych

Inżynieria chromosomowa w ulepszaniu roślin uprawnych NR 230 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2003 ADAM J. LUKASZEWSKI Department of Botany and Plant Sciences, University of California, Riverside, CA 92521, USA Inżynieria chromosomowa w ulepszaniu

Bardziej szczegółowo

Ocena. rozprawy doktorskiej pani mgr Anety Spóz, zatytułowanej. Cypriniformes.

Ocena. rozprawy doktorskiej pani mgr Anety Spóz, zatytułowanej. Cypriniformes. Prof. dr hab. Maria Ogielska Zakład Biologii Ewolucyjnej i Ochrony Kręgowców Instytut Biologii Środowiskowej Uniwersytetu Wrocławskiego maria.ogielska@uwr.edu.pl Ocena rozprawy doktorskiej pani mgr Anety

Bardziej szczegółowo

Cytogenetyka wybranych poliploidalnych taksonów ryb karpiokształtnych Cypriniformes

Cytogenetyka wybranych poliploidalnych taksonów ryb karpiokształtnych Cypriniformes prof. dr hab. Małgorzata Jankun-Woźnicka, prof. zw. Katedra Ichtiologii Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie ul. M. Oczapowskiego 5, 10-975 Olsztyn e-mail: mjpw@uwm.edu.pl Olsztyn, 20 czerwca 2017

Bardziej szczegółowo

Zróżnicowanie zdolności do przywracania płodności wśród linii męskosterylnych żyta z cytoplazmą Pampa

Zróżnicowanie zdolności do przywracania płodności wśród linii męskosterylnych żyta z cytoplazmą Pampa NR 264 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2012 IRENA KOLASIŃSKA Zakład Genetyki i Hodowli Roślin Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin Państwowy Instytut Badawczy w Radzikowie Zróżnicowanie

Bardziej szczegółowo

Efektywność uzyskiwania haploidów pszenicy z mieszańców F 1 i ich form wyjściowych poprzez krzyżowanie z kukurydzą

Efektywność uzyskiwania haploidów pszenicy z mieszańców F 1 i ich form wyjściowych poprzez krzyżowanie z kukurydzą NR 231 BIULETYN INSTYTUTU HODOWLI I AKLIMATYZACJI ROŚLIN 2004 KAROLINA KRYSTKOWIAK ANETTA KUCZYŃSKA MICHAŁ RĘBARZ RENATA TRZECIAK Instytut Genetyki Roślin PAN, Poznań Efektywność uzyskiwania haploidów

Bardziej szczegółowo

SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE

SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE Nr zadania SPRAWOZDANIE MERYTORYCZNE z realizacji zadania na rzecz postępu biologicznego w produkcji roślinnej w 2016 roku 82 INFORMACJE OGÓLNE Tytuł zadania - Identyfikacja regionów genomu oraz markerów

Bardziej szczegółowo

VIII Owies. Tabela 41. Owies badane odmiany w 2012 roku. Rok wpisania do

VIII Owies. Tabela 41. Owies badane odmiany w 2012 roku. Rok wpisania do VIII Owies W przeciwieństwie do jęczmienia jarego, w krajowym rejestrze dominują odmiany rodzimej hodowli i są to w ponad 90% odmiany żółtoziarniste, jedna odmiana jest brązowoziarnista natomiast pięć

Bardziej szczegółowo

7. Owies W 2012 roku owies zajmował 6,7 % ogólnej powierzchni zasiewów zbóż w Polsce. W województwie łódzkim uprawiany był na powierzchni blisko 50

7. Owies W 2012 roku owies zajmował 6,7 % ogólnej powierzchni zasiewów zbóż w Polsce. W województwie łódzkim uprawiany był na powierzchni blisko 50 7. Owies W 2012 roku owies zajmował 6,7 % ogólnej powierzchni zasiewów zbóż w Polsce. W województwie łódzkim uprawiany był na powierzchni blisko 50 tys. ha. Zainteresowanie produkcją tego zboża systematycznie

Bardziej szczegółowo

ANALIZA ELEMENTÓW PLONU MIESZAŃCÓW MIĘDZYODMIANOWYCH OWSA ZWYCZAJNEGO (AVENA SATIVA L.) ZAWIERAJĄCYCH RÓŻNE GENY ODPORNOŚCI NA MĄCZNIAKA PRAWDZIWEGO

ANALIZA ELEMENTÓW PLONU MIESZAŃCÓW MIĘDZYODMIANOWYCH OWSA ZWYCZAJNEGO (AVENA SATIVA L.) ZAWIERAJĄCYCH RÓŻNE GENY ODPORNOŚCI NA MĄCZNIAKA PRAWDZIWEGO Fragm. Agron. 28(4) 2011, 45 51 ANALIZA ELEMENTÓW PLONU MIESZAŃCÓW MIĘDZYODMIANOWYCH OWSA ZWYCZAJNEGO (AVENA SATIVA L.) ZAWIERAJĄCYCH RÓŻNE GENY ODPORNOŚCI NA MĄCZNIAKA PRAWDZIWEGO Sylwia Okoń Instytut

Bardziej szczegółowo