Elementarz echokardiograficzny standardów: zatorowość płucna w świetle nowych wytycznych ESC

Transkrypt

1 echokardiografia od podstaw Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy! W lipcowym, wakacyjnym numerze Kardiologii po Dyplomie przedstawiamy kolejny artykuł z cyklu Elementarz standardów ESC widzianych okiem echokardiografisty. Przedstawiamy tym razem zagadnienia związane z zatorowością płucną. Pojawia się też tradycyjna zagadka echokardiograficzna. Dotyczy młodego, 19-letniego pacjenta z przebytym w pierwszym miesiącu życia zabiegiem korekcji przedsionkowej Senninga. Wszystkim echokardiografistom życzę spokojnego i słonecznego urlopu przed kolejnymi lekturami tego działu i dobrymi szkoleniami. REDKTOR DZIŁU prof. dr hab. n. med. Edyta Płońska- -Gościniak Pracownia Echokardiografii Kliniki Kardiologii PM w Szczecinie Edyta Płońska-Gościniak Elementarz echokardiograficzny standardów: zatorowość płucna w świetle nowych wytycznych ESC arbara Lichodziejewska, Maciej Kostrubiec, Piotr Pruszczyk Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii IS WUM dres do korespondencji Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii IS WUM ul. Lindleya 4, Warszawa Kardiologia po Dyplomie 2010; 9 (7): Wprowadzenie Do rozpoznania zatorowości płucnej (ZP) niezbędne jest uwidocznienie skrzeplin w tętnicach płucnych w obrazie tomografii komputerowej (TK) lub arteriografii, albo stwierdzenie typowych zmian w scyntygrafii perfuzyjnej płuc. W badaniu echokardiograficznym zwykle nie udaje się uwidocznić skrzeplin, a jedynie cechy dysfunkcji prawej komory. Natomiast u około połowy chorych z ostrą zatorowością płucną (OZP) przezklatkowe badanie echokardiograficzne (transthoracic echocardiography, TTE) nie wykazuje zaburzeń w obrębie prawej połowy serca. Dlatego badanie to nie jest uważane za wystarczające do rozpoznania, a zwłaszcza do wykluczenia ZP. Jednak echokardiografia ma istotne znaczenie diagnostyczne w szczególnych przypadkach OZP przebiegających z niestabilnością hemodynamiczną. Jest również pomocna w ocenie rokowania u chorych z już rozpoznaną ZP, a także pozwala na identyfikację pacjentów zagrożonych rozwojem nadciśnienia płucnego o etiologii zakrzepowo-zatorowej, po kilkumiesięcznej terapii przeciwzakrzepowej. Lipiec 2010 Tom 9 Nr 7 49

2 Możliwości echokardiografii w ocenie zmian związanych z zatorowością płucną Wzrost naczyniowego oporu płucnego w przebiegu zatorowości płucnej powoduje zwiększenie ciśnienia w tętnicach płucnych i prawej komorze (right ventricle, ), a następnie w prawym przedsionku i żyłach systemowych. W badaniu echokardiograficznym można zarejestrować skutki utrudnienia przepływu w łożysku płucnym i wzrostu ciśnienia w prawej połowie serca. Zmiany dotyczą wielkości jam i naczyń, kurczliwości i grubości ścian, a także charakteru przepływu krwi przez zastawki. W tabeli 1 przedstawiono parametry przydatne w ocenie prawej połowy serca oraz ich prawidłowe wartości. Rycina 1 przedstawia sposób dokonywania niektórych pomiarów. Echokardiografia jest pomocna w ocenie: cech charakterystycznych dla ostrej zatorowości płucnej, przeciążenia prawej komory, ciśnienia w łożysku płucnym. Do objawów echokardiograficznych charakterystycznych dla OZP należą: zmniejszenie maksymalnej prędkości przepływu przez zastawkę tętnicy płucnej (pulmonary valve, PV), śródskurczowe zmniejszenie prędkości (zazębienie spektrum) przepływu przez PV, objaw 60/60: skrócenie ct przepływu przez PV <60 ms i podwyższony maksymalny gradient fali zwrotnej przez zastawkę trójdzielną (tricuspid regurgitation peak gradient, TRPG), ale <60 mm Hg, objaw McConnella: hiperkineza części odpływowej (czyli tzw. części koniuszkowej, w projekcji koniuszkowej czterojamowej [4C]) i hipokineza lub normokineza części napływowej (segmentu środkowego i podstawnego ściany bocznej, w projekcji 4C). Stwierdzenie takich zmian, zwłaszcza u chorego w ciężkim stanie klinicznym, może ułatwić postępowanie. Powyższe objawy nie pozwalają jednak na jednoznaczne rozpoznanie ostrej zatorowości płucnej, ponieważ niektóre z nich mogą też występować w innych stanach patologicznych, takich jak zawał prawej komory lub niewydolność oddechowa typu dorosłych (RDS). Czas akceleracji (ct) M-mode TPSE TE 1 Parametr Prawidłowe wartości podstawowych pomiarów służących do oceny struktur prawej części serca Szerokość pnia płucnego Prędkość przepływu przez PV ct spektrum przepływu przez PV Szerokość w X Szerokość poniżej pierścienia PV w SX Szerokość poniżej pierścienia TV w 4C TPSE Grubość ściany TR V (TRPG) Szerokość IVC Podatność oddechowa IVC Norma 1,5-2,1 cm 0,6-0,9 m/s > 80 ms* 0,9-2,6 cm 2,5-2,9 cm 2,7-3,3 cm 1,5-2 cm <0,5 cm 2,8 m/s ( 31 mm Hg) <1,7 cm >50% (podczas wdechu) *Wartość 80 ms nie jest granicą normy, ale ct <80 ms wskazuje na prawdopodobieństwo podwyższonego ciśnienia w łożysku płucnym. X (long axis) projekcja przymostkowa w osi długiej, SX (short axis) projekcja przymostkowa w osi krótkiej, 4C (4 chamber) projekcja koniuszkowa czterojamowa, IVC (inferior vena cava) żyła główna dolna. C RYCIN 1 V 4V 2 = TRPG Niektóre echokardiograficzne pomiary oceny prawej połowy serca.. Pomiar czasu akceleracji (ct) spektrum doplerowskiego przepływu przez zastawkę tętnicy płucnej.. Pomiar przemieszczenia skurczowego pierścienia zastawki trójdzielnej (TPSE) w trybie M-mode, w projekcji 4C. C. Pomiar maksymalnej prędkości spektrum doplerowskiego wiązki ciągłej fali zwrotnej trójdzielnej i obliczenie TRPG według uproszczonego równania ernoulliego. 50 Tom 9 Nr 7 Lipiec 2010

3 Objawy przeciążenia to przede wszystkim jej powiększenie, upośledzenie kurczliwości ściany wolnej najczęściej oceniane za pomocą pomiaru TPSE (tricuspid annulus plane systolic excursion skurczowe przemieszczenie pierścienia trójdzielnego w M-mode), spłaszczenie i przesunięcie przegrody międzykomorowej (interventricular septum, IVS) w kierunku lewej komory oraz paradoksalny ruch IVS. Stwierdzenie przeciążenia wskazuje na umiarkowane lub duże ryzyko wczesnego zgonu u chorych z rozpoznaną OZP (tab. 2). adanie echokardiograficzne umożliwia też orientacyjną ocenę ciśnienia w prawych jamach serca. Dodanie do gradientu ciśnień między prawą komorą i prawym przedsionkiem, obliczonego według uproszczonego równania ernoulliego z maksymalnej prędkości fali zwrotnej trójdzielnej, ciśnienia w prawym przedsionku pozwala na oszacowanie ciśnienia skurczowego w prawej komorze, jednoznacznego (przy braku stenozy zastawki tętnicy płucnej) z ciśnieniem skurczowym w tętnicy płucnej. Ciśnienie w prawym przedsionku ocenia się na podstawie obrazu żyły głównej dolnej jej szerokości i po- TE 2 Objawy kliniczne Stratyfikacja ryzyka wczesnego zgonu związanego z OZP (wg standardów ESC z 2008 roku dotyczących ostrej zatorowości płucnej) Dysfunkcja (echo, TK lub NP) iochemiczne wskaźniki uszkodzenia mięśnia serca (troponina) Postępowanie Małe ryzyko (<1%) Umiarkowane ryzyko (1-15%) Duże ryzyko (>15%) Heparyna drobnocząsteczkowa (może być ambulatoryjnie) adanie echo przeciążenie Podwyższone Heparyna Oba lub jedno Wstrząs, hipotonia adanie echo przeciążenie Podwyższone Tromboliza, embolektomia TE 3 Szacowanie ciśnienia w tętnicy płucnej 4 T 2 = TRPG P = 5 20 mm Hg (wg IVC szerokość, podatność oddechowa) TRPG + P = SP = PSP T maksymalna prędkość fali zwrotnej trójdzielnej, TRPG maksymalny gradient fali zwrotnej przez zastawkę trójdzielną, PSP skurczowe ciśnienie w tętnicy płucnej, SP ciśnienie skurczowe w prawej komorze, prawy przedsionek, P ciśnienie w prawym przedsionku, IVC żyła główna dolna. TE 4 Szacunkowa ocena ciśnienia w prawym przedsionku na podstawie szerokości i podatności oddechowej żyły głównej dolnej Szerokość IVC Zapadanie IVC podczas wdechu P <1,5 cm >50% 0-5 mm Hg 1,5-2,5 cm >50% 5-10 mm Hg >2,5 cm >50% 5-10 mm Hg 1,5-2,5 cm <50% mm Hg >2,5 cm <50% mm Hg >2,5 cm <0 >20 mm Hg TE 5 Ocena prawdopodobieństwa nadciśnienia płucnego (PH) na podstawie badania echokardiograficznego (wg standardów ESC z 2009 roku dotyczących nadciśnienia płucnego) Prawdopodobieństwo PH Parametr Małe Umiarkowane Duże T 2,8 m/s 2,8m/s 2,9-3,4 m/s >3,4 m/s (TRPG) ( 31,4 mm Hg) ( 31,4 mm Hg) (33,6-46 mm Hg) (>46 mm Hg) PSP = SP 36 mm Hg 36 mm Hg mm Hg >50 mm Hg Inne echokardiograficzne objawy PH Nieobecne Obecne Obecne lub nie Obecne lub nie T maksymalna prędkość fali zwrotnej trójdzielnej, TRPG maksymalny gradient fali zwrotnej przez zastawkę trójdzielną, PSP skurczowe ciśnienie w tętnicy płucnej, SP skurczowe ciśnienie w prawej komorze obliczone według wzoru: TRPG + ciśnienie w prawym przedsionku, tu w warunkach prawidłowych wynoszące 5 mm Hg. Lipiec 2010 Tom 9 Nr 7 51

4 datności oddechowej. Szacowanie ciśnienia w tętnicy płucnej i prawym przedsionku przedstawiają tabele 3 i 4. Dodatkowych informacji dostarcza ocena czasu przyspieszenia (acceleration time, ct) wyrzutu krwi z prawej komory do pnia płucnego. ct poniżej 80 ms sugeruje istotne zaburzenie przepływu w krążeniu płucnym. Obraz przeciążenia również wskazuje na podwyższenie ciśnienia w łożysku płucnym. Echokardiograficzne szacowanie ciśnienia w prawej komorze nie jest dokładnym pomiarem. Według standardów ESC z 2009 dotyczących nadciśnienia płucnego TTE może jedynie określić prawdopodobieństwo występowania nadciśnienia płucnego (pulmonary hypertension, PH), a nie jego rzeczywiste nasilenie. Parametry określające małe, umiarkowane i duże prawdopodobieństwo nadciśnienia płucnego przedstawiono w tabeli 5. Obraz echokardiograficzny w zatorowości płucnej może być bardzo różny, ponieważ poszczególne objawy zależą od nasilenia i czasu trwania nadciśnienia płucnego oraz od gwałtowności jego wystąpienia. Echokardiografia w podejmowaniu decyzji w różnych sytuacjach klinicznych U chorego przyjętego do szpitala z powodu bólu w klatce piersiowej i duszności, którym towarzyszy hipotonia lub wstrząs, często ciężki stan pacjenta nie pozwala na wykonanie TK. Przyłóżkowe badanie echokardiograficzne umożliwia wtedy postawienie najbardziej prawdopodobnego rozpoznania. Zespół objawów typowych dla OZP, z towarzyszącym przeciążeniem (ryc. 2) i hipotonią, wskazuje na OZP o dużym ryzyku wczesnego zgonu i nakazuje rozważenie leczenia trombolitycznego. Chorzy z dużym ryzykiem zgonu wymagają jak najszybszego rozpoczęcia dożylnego podawania heparyny niefrakcjonowanej (UHF). Po wykluczeniu przeciwwskazań i jeśli to możliwe potwierdzeniu rozpoznania OZP w TK należy zastosować leczenie trombolityczne, które jest najskuteczniejsze w ciągu pierwszych 48 godzin od pojawienia się objawów OZP. Po zastosowaniu takiego leczenia poprawę stanu klinicznego i parametrów echokardiograficznych udaje się uzyskać u ponad 90% pacjentów dużego ryzyka. Do zalecanych preparatów zalicza się streptokinazę, urokinazę oraz alteplazę. lteplazę podaje się w 2-godzinnym wlewie dożylnym w dawce 100 mg rt-p lub w schemacie skróconym w dawce 0,6 mg/kg mc. w ciągu 15 minut. Natomiast urokinaza podawana jest najpierw w bolusie 4400 jm./kg, a następnie w dawce 4400 jm./h/kg mc. w godzinnym wlewie, można też podać 3 mln jm. w ciągu 2 godzin. Streptokinazę podaje się najpierw w bolusie w dawce IU przez 30 minut, a następnie we wlewie IU/h przez h, alternatywny schemat to dawka 1,5 mln IU podawana w czasie 2 godzin. Nie stwierdzano istotnych różnic w częstości występowania ct 52 ms C V=50 cm/s D 52 Tom 9 Nr 7 Lipiec 2010

5 E F TPSE 13 mm IVC 22 mm G H RYCIN 2 I IVC Wdech Wydech Echokardiograficzny obraz ostrej zatorowości płucnej o umiarkowanym/dużym ryzyku.. Projekcja X. Powiększenie prawej komory.. Projekcja SX. Powiększenie prawej komory z przesunięciem przegrody międzykomorowej w stronę lewą i jej spłaszczeniem (strzałka). C. Rejestracja przepływu przez zastawkę tętnicy płucnej, dopler wiązki pulsacyjnej. Strzałką zaznaczono zazębienie skurczowe. ct skrócone do <60 ms. Maksymalna prędkość przepływu mała 0,5 m/s (oznaczona krzyżykiem). D. Projekcja 4C. Powiększenie prawej komory z paradoksalnym ruchem przegrody międzykomorowej (strzałka). E. Projekcja 4C. Objaw McConnella. Strzałkami oznaczono obszar kurczliwości hiperkinetycznej obejmujący część odpływową prawej komory, czyli widoczny w projekcji 4C segment koniuszkowy. F. Pomiar TPSE. Zmniejszona wartość (1,3 cm) wskazuje na upośledzenie funkcji skurczowej prawej komory. G. Rejestracja niedomykalności trójdzielnej metodą doplera wiązki ciągłej. Pomiar maksymalnej prędkości fali zwrotnej trójdzielnej i maksymalnego gradientu (PG). TRPG 35 mm Hg podwyższone, ale <60 mm Hg. Przyczyną niezbyt dużej prędkości fali zwrotnej trójdzielnej w OZP jest niezdolność do generowania wysokiego ciśnienia przez nagle przeciążoną prawą komorę. H. Projekcja podmostkowa. Poszerzona żyła główna dolna (szerokość 2,2 cm). I. Rejestracja w trybie M-mode z projekcji podmostkowej. Poszerzona, umiarkowanie zapadająca się podczas wdechu żyła główna dolna. Taki obraz pozwala na oszacowanie ciśnienia w prawym przedsionku na około 15 mm Hg (w warunkach prawidłowych IVC powinna zapadać się w czasie wdechu o około 50 % swej szerokości wydechowej). powikłań krwotocznych między grupami pacjentów leczonych poszczególnymi preparatami. Po leczeniu trombolitycznym, gdy wydłużenie czasu PTT ulegnie skróceniu do dwukrotności normy, należy rozpocząć dożylny wlew z heparyny niefrakcjonowanej. Chorzy leczeni alteplazą mogą jednocześnie otrzymywać UHF. Opisany powyżej obraz kliniczny obejmujący ból w klatce piersiowej, duszność i hipotonię może być także spowodowany ostrą niewydolnością wieńcową. Różnicowanie z OZP jest trudne, ponieważ w obu sytuacjach stężenie troponiny bywa podwyższone, a obraz EKG może sugerować niedokrwienie. Echokardiografia pomaga w różnicowaniu tych dwóch stanów, co jest ważne, ponieważ wykonanie koronarografii u chorego z OZP jest dodatkowym niepotrzebnym ryzykiem oraz opóźnia rozpoczęcie odpowiedniej terapii. Lipiec 2010 Tom 9 Nr 7 53

6 skrzeplina MP MT RYCIN 3 Projekcja SX. Echokardiograficzny obraz pnia płucnego. Strzałką zaznaczona skrzeplina widoczna w rozwidleniu pnia płucnego. MP pień płucny. o LP MT RYCIN 4 adanie echokardiograficzne przezprzełykowe. Strzałką zaznaczona skrzeplina widoczna w lewej tętnicy płucnej. LP lewa tętnica płucna, o aorta. RYCIN 5 Projekcja 4C. Ruchoma skrzeplina w prawym przedsionku (MT) w przebiegu ostrej zatorowości płucnej (strzałka). Skrzeplina pochodząca z układu żylnego dolnej połowy ciała balotuje w prawym przedsionku. Na rycinach i widoczny w prawym przedsionku podłużny twór wykazujący chaotyczny ruch. W rzadkich przypadkach w TTE stwierdza się obecność skrzeplin w rozwidleniu pnia płucnego (ryc. 3), a czasem możliwe jest także uwidocznienie skrzeplin w prawej tętnicy płucnej z wcięcia jarzmowego. Pozwala to na potwierdzenie OZP. W razie niemożności wykonania tomografii komputerowej w szczególnych sytuacjach próbuje się potwierdzić obecność materiału zatorowego w tętnicach płucnych za pomocą echokardiografii przezprzełykowej (transesophageal echocardiography, TEE) (ryc. 4). Wykazano, że TEE pozwala uwidocznić skrzepliny w tętnicach płucnych u około 70% chorych z OZP i przeciążeniem prawej komory. Echokardiografia przezprzełykowa może mieć zastosowanie w diagnostyce przyłóżkowej chorych niestabilnych hemodynamicznie lub wymagających respiratoroterapii, których transport do pracowni tomograficznej obarczony jest dużym ryzykiem. Uwidocznienie materiału zatorowego może ułatwić decyzję o trombolizie, zwłaszcza u pacjentów ze zwiększonym ryzykiem krwawień, np. wkrótce po zabiegach operacyjnych. Może się zdarzyć, że u chorego z nagłą dusznością, tachykardią i wstrząsem w badaniu echokardiograficznym oprócz przedstawionych na rycinie 2 objawów typowych dla OZP i przeciążenia prawej komory, uwidoczni się ruchomą skrzeplinę w prawym przedsionku (right atrial mobile thrombus, MT) (ryc. 5). Ruchome skrzepliny w prawej części serca występują u około 5% chorych z OZP. Im wcześniej TTE jest wykonywane, tym większe prawdopodobieństwo uwidocznienia takich skrzeplin. Jest to jednocześnie potwierdzenie OZP, określenie bardzo dużego ryzyka zgonu (>90%) oraz wskazanie do leczenia trombolitycznego lub embolektomii chirurgicznej. Embolektomię należy wykonać, jeśli jest możliwe szybkie przetransportowanie chorego na oddział kardiochirurgiczny. W przeciwnym wypadku powinno się zastosować leczenie trombolityczne (według schematu przedstawionego powyżej), pamiętając jednak, że może ono doprowadzić do rozfragmentowania skrzepliny, przedostania się jej części do tętnic płucnych i zwiększenia zatoru z możliwością dramatycznego pogorszenia stanu chorego, a nawet zgonu. 54 Tom 9 Nr 7 Lipiec 2010

7 MT MT RYCIN 6 Ostra zatorowość płucna. Ruchoma skrzeplina w prawym przedsionku (MT) wklinowana w otwór owalny.. Projekcja 4C. Widoczne powiązanie skrzepliny z przegrodą międzyprzedsionkową.. Projekcja podmostkowa. Widoczne przechodzenie skrzepliny przez otwór owalny do lewego przedsionka. Strzałka przerywana wskazuje fragment skrzepliny, który przedostał się do lewego przedsionka. C RYCIN 7 Echokardiograficzny obraz ostrej zatorowości płucnej o niedużym ryzyku.. Projekcja X. ez powiększenia prawej komory. Projekcja SX. ez powiększenia prawej komory. C. Rejestracja przepływu przez zastawkę tętnicy płucnej, dopler wiązki pulsacyjnej. Strzałką zaznaczono zazębienie skurczowe. ct skrócone do <60 ms. D. Projekcja 4C. ez powiększenia prawej komory. Objaw McConnella. Strzałkami oznaczono obszar kurczliwości hiperkinetycznej obejmujący część odpływową prawej komory, czyli widoczny w projekcji 4C segment koniuszkowy. D Lipiec 2010 Tom 9 Nr 7 55

8 W przypadku stwierdzenia MT badanie echokardiograficzne należy wykonać z dużą starannością, uzyskując odpowiednie projekcje dla zobrazowania przegrody międzyprzedsionkowej. Podwyższenie ciśnienia w prawym przedsionku w przebiegu OZP może bowiem doprowadzić do udrożnienia otworu owalnego z przeciekiem prawo-lewym i wklinowania się skrzepliny w otwór, czego następstwem jest przejście skrzepliny do lewego przedsionka (ryc. 6), co grozi zatorowością obwodową, w tym udarem niedokrwiennym mózgu. Stwierdzenie w TTE skrzepliny uwięźniętej w otworze owalnym jest uznanym wskazaniem do leczenia chirurgicznego. adanie echokardiograficzne jest przydatne nie tylko u chorych niestabilnych hemodynamicznie. Gdy objawy nie sugerują OZP u osoby w dobrym stanie klinicznym, tomografia komputerowa może nie być wykonana w trybie pilnym, na przykład u pacjenta przyjętego do szpitala z powodu zasłabnięcia. Obraz echokardiograficzny ze skróceniem ct, zazębieniem spektrum przepływu przez PV i objawem McConnella, choć bez powiększenia, powinien nasunąć podejrzenie OZP (ryc. 7). Stwierdzenie skrzeplin w tętnicach płucnych w obrazie TK potwierdzi rozpoznanie. Z kolei brak cech przeciążenia wskazuje na OZP niedużego ryzyka. ct 72 ms C D + + E TPSE 7,5 mm F + 56 Tom 9 Nr 7 Lipiec 2010

9 Szerokość 25 mm + + IVC IVC Wdech G H RYCIN 8 Grubość ściany 7 mm I Echokardiograficzny obraz przewlekłego zatorowo-zakrzepowego nadciśnienia płucnego (CTEPH).. Projekcja X. Powiększenie prawej komory.. Projekcja SX. Powiększenie prawej komory. C. Rejestracja przepływu przez zastawkę tętnicy płucnej, dopler wiązki pulsacyjnej. ct skrócone 72 ms sugerujące podwyższenie ciśnienia w łożysku płucnym. ez zazębienia spektrum przepływu. D. Projekcja 4C. Powiększenie prawej komory z przesunięciem przegrody międzykomorowej w stronę lewą. E. Pomiar TPSE. Zmniejszona wartość (7,5 mm) wskazuje na upośledzenie funkcji skurczowej prawej komory. F. Rejestracja niedomykalności trójdzielnej metodą doplera wiązki ciągłej. Pomiar maksymalnej prędkości fali zwrotnej trójdzielnej i maksymalnego gradientu (PG). TRPG 99 mm Hg wskazuje na wysokie prawdopodobieństwo istotnego nadciśnienia płucnego. G. Projekcja podmostkowa. Poszerzona żyła główna dolna (szerokość 2,5 cm). H. Rejestracja w trybie M-mode z projekcji podmostkowej. Poszerzona, bardzo słabo zapadająca się podczas wdechu żyła główna dolna. Taki obraz pozwala na oszacowanie ciśnienia w prawym przedsionku na około 20 mm Hg. I. Projekcja podmostkowa czterojamowa. Pomiar grubości ściany prawej komory (podwójna strzałka). Zwiększona grubość ściany (7 mm) wskazuje na przerost mięśnia prawej komory w przebiegu nadciśnienia płucnego. U każdego pacjenta z umiarkowanym lub dużym prawdopodobieństwem rozpoznania OZP należy niezwłocznie wdrożyć leczenie przeciwzakrzepowe i kontynuować diagnostykę w celu potwierdzenia rozpoznania. W zależności od stanu pacjenta można zastosować heparynę niefrakcjonowaną (UHF), drobnocząsteczkową (LMWH) lub fondaparinuks. Dożylny wlew UHF jest stosowany w początkowym okresie leczenia ostrej zatorowości płucnej oraz jako kontynuacja po leczeniu trombolitycznym. Leczenie powinno być rozpoczęte bezpośrednio po wysunięciu podejrzenia zatorowości płucnej za pomocą dożylnego bolusa UHF w dawce 80 jm./kg mc. Następnie rozpoczyna się dożylny wlew około 1250 jm./h, tak dostosowując dawkę, by PTT uległ 2-3-krotnemu wydłużeniu powyżej wartości wyjściowych. We wczesnym okresie leczenia, przez pierwsze 48 godzin, PTT powinno być oznaczane przynajmniej co 6 godzin, do czasu ustabilizowania 2-3-krotnego wydłużenia PTT. Następnie częstość oznaczeń można zmniejszyć do 2 razy na dobę. W razie trudności w uzyskaniu odpowiedniego wydłużenia PTT, mimo stosowania dużych dawek heparyny (ponad 3000 jm./h), należy podejrzewać niedobór antytrombiny. Po ustabilizowaniu stanu pacjenta można rozpocząć podawanie doustnych antykoagulantów razem z heparyną. W związku z ryzykiem tromobcytopenii indukowanej heparyną (HIT) w czasie leczenia co dwa dni należy oznaczać liczbę płytek krwi. Heparyny drobnocząsteczkowe i fondaparinuks są co najmniej tak samo skuteczne jak heparyna niefrakcjonowana. Ponadto do zalet tych preparatów należą: dawka zależna jedynie od masy ciała, brak konieczności oznaczania PTT oraz rzadsze występowanie HIT. Dlatego LMWH i fondaparinuks są w zasadzie lekami z wyboru w terapii zatorowości płucnej małego ryzyka. Co więcej, mogą być stosowane w leczeniu przewlekłym i we wtórnej profilaktyce choroby zatorowo-zakrzepowej, np. jeśli nie ma możliwości odpowiedniego kontrolowania INR. Każdy przypadek żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej wymaga długotrwałego stosowania wtórnej profilaktyki przeciwzakrzepowej. W tym celu u większości pacjentów są używane doustne antykoagulanty acenokumarol lub warfaryna. Leczenie doustne należy w ZP rozpoczynać jeszcze w czasie podawania heparyny, zaraz po ustabilizowaniu stanu pacjenta. Konieczność początkowego podawania doustnych antykoagulantów razem z heparyną wynika z ich opóźnionego działania. Zaleca się równoczesne podawanie heparyn przez przynajmniej 5 dni, aż do uzyskania terapeutycznego poziomu INR 2-3 w co najmniej dwóch kolejnych oznaczeniach. Lipiec 2010 Tom 9 Nr 7 57

10 U chorych z potwierdzoną przebytą zatorowością płucną echokardiografia w różnych sytuacjach może mieć duże znaczenie. Jako łatwe do wykonania badanie nieinwazyjne może służyć do monitorowana stanu chorego. Jeśli mimo kilkumiesięcznego leczenia przeciwzakrzepowego utrzymują się objawy przeciążenia i podwyższonego ciśnienia w łożysku płucnym, wskazuje to na niepełne ustąpienie obliteracji łożyska naczyniowego przez skrzepliny i nakazuje przedłużenie leczenia oraz rozważenie diagnostyki w kierunku przewlekłego zatorowo-zakrzepowego nadciśnienia płucnego (chronic thromboembolic pulmonary hypertension, CTEPH). W przypadku utrzymywania się w obrazie TTE cech wysokiego nadciśnienia płucnego (ryc. 8) wskazane może być wykonanie tromboendarterektomii. Piśmiennictwo 1. Guidelines for the diagnosis and management of acute pulmonary embolism. The Task Force for the Diagnosis and Management of cute Pulmonary Embolism of the European Society of Cardiology (ESC). Eur Heart J 2008; 29: Guidelines for the diagnosis and treatment of pulmonary hypertension. The Task Force for the Diagnosis and Treatment of Pulmonary Hypertension of the European Society of Cardiology (ESC) and the European Respiratory Society (ERS) endorsed by the International Society of Heart and Lung Transplantation (ISHLT). Eur Heart J 2009; 30: The Echo Manual. Oh JK, Seward J, Tajik J (red.). III wydanie. Lippincott, Williams, Wilkins, Philadelphia Lang RM, ierig M, Devereux R, et al. Recommendations for chamber quantification. Eur J Echocardiography 2006; 7: Roelandt J, Erbel R. Cardiac ultrasound. W: The ESC textbook of cardiovascular medicine. Tom I. Camm J, Luscher TF, Serruys PW (red.). I wydanie. lackwell Publishing LTD Torbicki, Galie N, Covezzoli, Rossi E, De Rosa M, Goldhaber SZ. ICOPER Study Group. Right heart thrombi in pulmonary embolism: results from the International Cooperative Pulmonary Embolism Registry. J m Coll Cardiol 2003; 41 (12): Rose PS, Punjabi NM, Pearse D. Treatment of right heart thromboemboli. Chest 2002; 121: Pruszczyk P, Torbicki, Kuch-Wocial, Szulc M, Pacho R. Diagnostic value of ransoesophageal echocardiography in suspected haemodynamically significant pulmonary embolism. Heart 2001; 85 (6): Kurzyna M, Torbicki, Pruszczyk P, urakowska, Fijałkowska, i wsp. Disturbed right ventricular ejection pattern as a new Doppler echocardiographic sign of acute pulmonary embolism. m J Cardiol 2002; 90 (5): Lichodziejewska, Jankowski K, Kurnicka K, Ciurzyński M, Liszewska-Pfejfer D. positive outcome in patient with massive acute pulmonary embolism and right atrial mobile thrombus fragmented during thrombolysis. serial echocardiographic examination. Case report. J Intern Med 2005; 258: