Wniosek DECYZJA RADY

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA Bruksela, dnia r. COM(2014) 239 final 2014/0131 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy, dotyczącego Zalecenia uzupełniającego Konwencję Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 29 dotyczącą pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. PL PL

2 UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Celem niniejszego wniosku, wpisującego się w kontynuowanie i zacieśnianie skutecznej współpracy między Unią i jej państwami członkowskimi oraz zgodnie z postanowieniami Traktatów, jest ustalenie stanowiska Unii na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy w odniesieniu do Zalecenia uzupełniającego Konwencję nr 29 dotyczącą pracy przymusowej lub obowiązkowej przyjętą przez Międzynarodową Organizację Pracy (MOP) w 1930 r. Przyjęta w 1930 r. przez MOP Konwencja nr 29 dotycząca pracy przymusowej i obowiązkowej, zwana dalej Konwencją, jest jedną z ośmiu podstawowych Konwencji MOP podstawowych międzynarodowych norm pracy i jest uznawana za instrument na rzecz praw człowieka. Przyjmując Konwencję w 1930 r., Międzynarodowa Konferencja Pracy wezwała kraje członkowskie do zniesienia stosowania pracy przymusowej w możliwie najszybszym terminie i do objęcia tego przestępstwa sankcjami karnymi. Jednak ponad 80 lat później i pomimo niemal powszechnej ratyfikacji Konwencji praktyka ta nadal istnieje, choć w innych formach niż te, które budziły tak wielkie obawy na początku XX wieku, a według szacunków MOP co najmniej 20,9 mln ludzi na świecie jest ofiarami pracy przymusowej. Celem Zalecenia MOP, które ma być rozpatrywane na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy, zwanej dalej Konferencją, jest usunięcie luk w zakresie wdrażania Konwencji, tak aby wspierać zapobieganie handlowi ludźmi do celów pracy przymusowej oraz zapewnić ochronę i odszkodowania ofiarom pracy przymusowej. Przyjęcie Protokołu na ten sam temat znajduje się również w porządku obrad Konferencji i jest przedmiotem odrębnego zalecenia dotyczącego decyzji Rady upoważniającej do rozpoczęcia negocjacji Rozpatrzenie i ewentualne przyjęcie Zalecenia uzupełniającego Konwencję MOP nr 29 dotyczącą pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy, która odbędzie się w dniach 28 maja - 12 czerwca 2014 r. W porządku obrad Międzynarodowej Konferencji Pracy na 2014 r. znajduje się punkt związany z ustanowieniem norm w odniesieniu do uzupełnienia Konwencji nr 29 dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. w celu przyjęcia protokołu lub zalecenia. Ten punkt porządku obrad Konferencji został wybrany na 317. sesji Rady Administracyjnej MOP (w marcu 2013 r.) jako jedyny punkt związany z ustanowieniem norm podlegający dyskusji na 103. sesji Konferencji 1. Decyzja ta jest zgodna z zaleceniami ze spotkania ekspertów ds. pracy przymusowej i handlu ludźmi do celów pracy przymusowej, które odbyło się w lutym 2013 r. i zostało zwołane przez Radę Administracyjną MOP w celu zidentyfikowania luk w obecnym zakresie stosowania norm MOP, aby ustalić, czy istnieje potrzeba ustanowienia norm mających na celu: (i) uzupełnienie konwencji MOP dotyczących pracy przymusowej w celu uwzględnienia kwestii zapobiegania handlowi ludźmi i ochrony ofiar, w tym kwestii odszkodowań oraz (ii) uwzględnienie kwestii handlu ludźmi do celów pracy przymusowej 2. Proces ten wpisuje się w ramy MOP dotyczące działania na rzecz 1 2 GB.317/INS/2(Rev.) i rejestr decyzji, 25 marca 2013 r. Trójstronne spotkanie ekspertów ds. pracy przymusowej i handlu ludźmi do celów pracy przymusowej (Genewa, lutego 2013 r.), sprawozdanie do dyskusji na trójstronne spotkanie ekspertów dotyczące ewentualnego przyjęcia instrumentu MOP w celu uzupełnienia Konwencji nr 29 dotyczącej PL 2 PL

3 skutecznego i powszechnego przestrzegania, promowania i realizacji podstawowych zasad i praw w pracy w latach Decyzję w sprawie formy przedstawionych instrumentów protokół lub zalecenie podejmie sama Konferencja na podstawie wniosków przedstawionych przez Międzynarodowe Biuro Pracy w sprawozdaniu z marca 2014 r. przygotowanym dla Konferencji po konsultacjach z trójstronnymi delegacjami w ramach MOP, które odbyły się pod koniec 2013 r. 4. Niektóre delegacje opowiadają się za przyjęciem zalecenia wraz z protokołem, inne zaś za przyjęciem samego zalecenia, i nie wiadomo, jaką decyzję w tej sprawie podejmie Konferencja 5. Zalecenie uzupełni Konwencję, a także prawdopodobnie Protokół, o bardziej szczegółowe wytyczne co do sposobu stosowania podstawowych zasad Konwencji, a także prawdopodobnie Protokołu. Niniejszy wniosek dotyczy treści takiego Zalecenia w każdym z przypadków, na podstawie sprawozdania przedłożonego Konferencji Treść proponowanego Zalecenia Celem rozpatrywanej normy lub norm jest usunięcie luk w zakresie wdrażania Konwencji, tak aby wspierać środki na rzecz zapobiegania, ochrony i odszkodowań w celu skutecznego wyeliminowania pracy przymusowej. Wniosek dotyczący Zalecenia, który stanowi sprawozdanie IV (2B) przedłożone na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy 6, uwzględnia następujące aspekty: polityki krajowe: w tym plany działania, organy koordynacji i monitorowania, gromadzenie danych; zapobieganie: strategie zwalczania podstawowych przyczyn pracy przymusowej, w tym wzmocnienie pozycji określonych, zagrożonych grup społecznych, objęcie prawem pracy i jego egzekwowanie, podnoszenie świadomości, programy szkoleniowe i przedwyjazdowe programy orientacyjne dla migrantów, używanie języków obcych/tłumaczenie, spójna polityka migracyjna i współpraca międzynarodowa w dziedzinie migracji, minimum ochrony socjalnej, ograniczenie obrotu towarami wytworzonymi i usługami świadczonymi z wykorzystaniem pracy przymusowej i zapotrzebowania na takie towary i usługi; ochrona ofiar na podstawie ich świadomej zgody, niezależnie od ich chęci współpracy w postępowaniu karnym: zapewnianie natychmiastowej pomocy oraz długoterminowych możliwości powrotu do zdrowia i rehabilitacji dla wszystkich ofiar, opieka zdrowotna, zakwaterowanie, pomoc materialna, socjalna i ekonomiczna, kształcenie i szkolenie, ochrona przed zastraszaniem, odwetem i karaniem za przestępstwa, do których popełnienia zostały zmuszone, szczególna ochrona dzieci z domniemaniem statusu małoletniego oraz pracowników migrujących w postaci okresu do namysłu i odzyskania pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. (TMELE/2013); sprawozdanie końcowe (TMELE/2013/7); wnioski przyjęte na spotkaniu (TMELE/2013/6). MOP: Rezolucja w sprawie powracającej dyskusji na temat podstawowych zasad i praw w pracy, Międzynarodowa Konferencja Pracy, 101. sesja, Genewa, 2012 r., pkt Zob. odpowiedzi otrzymane w ramach konsultacji w sprawozdaniu IV (2A) dla Konferencji relconf/documents/meetingdocument/wcms_ pdf Ogólnodostępne na stronie internetowej MOP pod adresem -ed_norm/---relconf/documents/meetingdocument/wcms_ pdf PL 3 PL

4 równowagi, zezwolenie na pobyt czasowy lub stały w zależności od przypadku, a także bezpieczna i najlepiej dobrowolna repatriacja; środki wymierzone przeciwko nielegalnemu pośrednictwu pracy; odszkodowania i dostęp do wymiaru sprawiedliwości: dostęp do odpowiednich środków prawnych dla wszystkich ofiar, prawo do odszkodowania i zadośćuczynienia, informacje i porady, możliwość reprezentowania ofiar, dostęp do środków prawnych bez względu na obywatelstwo ofiar i ich status prawny na danym terytorium, fundusze odszkodowań dla ofiar; egzekwowanie: inspekcja pracy, konfiskata zysków z pracy przymusowej, odpowiedzialność osób prawnych, karanie sprawców, przesłanki do identyfikacji ofiar; współpraca międzynarodowa: współpraca techniczna, wzajemna pomoc prawna, wymiana informacji i dobrych praktyk. Wniosek dotyczący Zalecenia będzie podstawą negocjacji dotyczących Zalecenia, które ma zostać przyjęte na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy Podział kompetencji w obszarze Konwencji i proponowanego Zalecenia Proponowane postanowienia Zalecenia częściowo wchodzą w zakres kompetencji przyznanych Unii na mocy Traktatów. Ponadto wiele z nich dotyczy obszarów prawa Unii, w których stopień regulacji na szczeblu UE osiągnął już zaawansowany poziom. Zalecenie obejmuje aspekty dotyczące zapobiegania handlowi ludźmi i ochrony ofiar, które to aspekty są związane przede wszystkim z obszarem współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych 7, regulowanym przepisami dyrektywy 2011/36/UE w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar ( dyrektywa w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi ) i dyrektywy 2012/29/UE ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw ( dyrektywa w sprawie praw ofiar ). Aspekty te są również poruszane w Protokole o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniającym Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej z 2000 r. ( Protokół ONZ o handlu ludźmi ), którego UE jest stroną. Zalecenie ma dotyczyć aspektów związanych z obszarem polityki społecznej 8, którego wymogi są określone w szczególności w dyrektywie 91/533/EWG w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy ( dyrektywa w sprawie pisemnego oświadczenia ) i dyrektywie 2008/104/WE w sprawie pracy tymczasowej, jak również w dyrektywach dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy, czasu pracy, ochrony pracy osób młodych i ochrony macierzyństwa 9. Przedmiotem Zalecenia mają być aspekty dotyczące obszaru azylu i imigracji 10, którego wymogi są określone w szczególności w dyrektywie 2004/81/WE w sprawie dokumentu pobytowego wydawanego obywatelom państw trzecich, którzy są ofiarami handlu ludźmi lub podlegali działaniom ułatwiającym nielegalną imigrację, Art. 82 ust. 2 i art. 83 ust. 1 TFUE. Art. 153 TFUE. Dyrektywa 89/391/EWG, dyrektywa 94/33/EWG, dyrektywa 2003/88/WE, dyrektywa 92/85/EWG. Art. 79 TFUE. PL 4 PL

5 którzy współpracują z właściwymi władzami, oraz w dyrektywie 2009/52/WE w sprawie kar stosowanych wobec pracodawców świadomie zatrudniających nielegalnie przebywających obywateli państw trzecich ( dyrektywa w sprawie kar stosowanych wobec pracodawców ), w której przewiduje się kary, w tym sankcje karne, dla pracodawców wyzyskujących nielegalnych migrantów oraz która obejmuje środki odszkodowawcze dla ofiar takiego wyzysku. W celu ochrony pracowników migrujących Zalecenie może mieć wpływ na swobodę przepływu pracowników zapewnioną na mocy art. 45 TFUE i rozporządzenia 492/2011 w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii. Ponadto Zalecenie ma wywierać wpływ na umowy międzynarodowe UE, instrumenty współpracy na rzecz rozwoju i instrumenty handlowe odnoszące się do podstawowych norm pracy, a także na ratyfikację i skuteczne wdrażanie podstawowych konwencji MOP przez państwa trzecie, kraje kandydujące i państwa członkowskie UE. Zalecenie będzie również obejmowało kwestie wykraczające poza zakres kompetencji przyznanych UE na mocy Traktatów. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW Nie dotyczy. 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Zadaniem 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy będzie rozpatrzenie i przyjęcie przedmiotowego wniosku w sprawie Zalecenia uzupełniającego Konwencję MOP nr 29 dotyczącą pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. Zalecenie jako takie nie ma mocy wiążącej i nie podlega ratyfikacji przez członków MOP. Zalecenie jest jednak wykorzystywane przez organy nadzoru MOP ds. przestrzegania norm do oceny stosowania powiązanych norm pracy oraz ustanawia się w nim wytyczne dotyczące polityki krajowej, ustawodawstwa i praktyki. Zgodnie z art. 19 ust. 6 lit. b) i c) Konstytucji MOP przyjęcie Zalecenia pociąga za sobą określone obowiązki dla stron. Każda Strona musi uruchomić procedury legislacyjne lub administracyjne w wyznaczonym terminie, aby rozważyć wdrożenie Zalecenia do krajowego porządku prawnego, musi poinformować MOP o działaniach podjętych w celu dostosowania krajowego porządku prawnego do postanowień Zalecenia, a w przypadku podjęcia decyzji o niestosowaniu Zalecenia musi przedkładać MOP, w odpowiednich odstępach czasu, sprawozdania na temat bieżącego stanu prawa krajowego i praktyki w zakresie kwestii poruszonych w Zaleceniu. Wynika z tego, że przewidywane Zalecenie będzie stanowiło akt organu ustanowionego na mocy umowy międzynarodowej, który będzie wywoływał skutki prawne w rozumieniu art. 218 ust. 9 TFUE. Jedynie państwa będące członkami MOP mogą zgłaszać poprawki do Zalecenia i głosować nad jego przyjęciem na Międzynarodowej Konferencji Pracy. Unia jest zaproszona do udziału w Konferencji w charakterze obserwatora. Z uwagi jednak na fakt, że Zalecenie będzie odnosiło się zarówno do kwestii objętych zakresem kompetencji przyznanych Unii na mocy Traktatów, jak i do kwestii należących do wyłącznych kompetencji krajowych, Unia i państwa członkowskie muszą działać wspólnie w PL 5 PL

6 duchu lojalnej współpracy zgodnie z art. 4 ust. 3 TUE. W tym celu, działając w ramach MOP, państwa członkowskie powinny również działać wspólnie w interesie Unii. Na tym etapie wydaje się, że proponowane Zalecenie jest zgodne z kierunkami wytyczonymi przez prawo i politykę Unii w tym obszarze. Ogólne zasady określone w proponowanym Zaleceniu nie stoją w sprzeczności z prawem i polityką Unii oraz, na pierwszy rzut oka, nie widać niezgodności między proponowanym Zaleceniem a dorobkiem prawnym Unii. Poprawki do proponowanego tekstu powinny być jednak zgłaszane lub przyjmowane podczas Konferencji jedynie wówczas, gdy są zgodne z obowiązującym prawodawstwem Unii. 4. KWESTIE PRAKTYCZNE Państwa członkowskie, działając w ramach organów MOP, powinny podejmować wspólne i skoordynowane działania w interesie Unii. Zważywszy ramy prawne MOP, wyłącznie państwa członkowskie mogą proponować poprawki i głosować w trakcie negocjacji. Dlatego też państwa członkowskie, działające w ramach kompetencji krajowych i wspólnie w interesie Unii, oraz Komisja powinny działać wspólnie w duchu lojalnej współpracy. W tym celu państwa członkowskie i Komisja powinny wspierać się nawzajem w realizowaniu zadań służących zapewnieniu jak najlepszej ochrony interesów Unii i jej państw członkowskich oraz powinny otrzymywać wsparcie w tym zakresie ze strony najlepszych dostępnych ekspertów z państw członkowskich i Komisji. Ze względu na wzajemną zależność między Protokołem i Zaleceniem, które będą przedmiotem dyskusji i negocjacji na Konferencji w ramach tego samego Komitetu, szczegółowe stanowisko Unii należy ustalić po rozważeniu stanowiska negocjacyjnego ustalonego w odniesieniu do Protokołu. PL 6 PL

7 2014/0131 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii Europejskiej na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy, dotyczącego Zalecenia uzupełniającego Konwencję Międzynarodowej Organizacji Pracy nr 29 dotyczącą pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 2, art. 83 ust. 1, art. 153 oraz art. 218 ust. 9, uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z postanowieniami Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) nr 29 dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r., zwanej dalej Konwencją, Strony są zobowiązane do zniesienia stosowania pracy przymusowej w możliwie najszybszym terminie i do objęcia tego przestępstwa sankcjami karnymi. (2) Wnioski dotyczące Zalecenia uzupełniającego Konwencję, zwane dalej projektem Zalecenia, znajdują się w porządku obrad 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy, zwanej dalej Konferencją, która odbędzie się w dniach 28 maja 12 czerwca 2014 r., w celu ich rozpatrzenia i przyjęcia. (3) Celem projektu Zalecenia jest usunięcie luk w zakresie wdrażania Konwencji, tak aby wspierać zapobieganie handlowi ludźmi do celów pracy przymusowej oraz zapewnić ochronę i odszkodowania dla ofiar pracy przymusowej. (4) Zasady wynikające z Konwencji i postanowienia projektu Zalecenia częściowo wchodzą w zakres kompetencji przyznanych Unii na mocy Traktatów. Ponadto projekt Zalecenia będzie wywierał wpływ na istniejący dorobek prawny w obszarach polityki społecznej 11, azylu i imigracji 12, swobody przepływu pracowników 13 i praw podstawowych 14. Większość postanowień projektu Zalecenia jest, w stosownych W tym na dyrektywę 91/533/EWG w sprawie obowiązku pracodawcy dotyczącego informowania pracowników o warunkach stosowanych do umowy lub stosunku pracy ( dyrektywa w sprawie pisemnego oświadczenia ), dyrektywę 2008/104/WE w sprawie pracy tymczasowej, jak również dyrektywy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym dyrektywę ramową 89/391/EWG, dyrektywę 2003/88/WE w sprawie czasu pracy, dyrektywę 94/33/EWG w sprawie ochrony pracy osób młodych i dyrektywę 92/85/EWG w sprawie ochrony macierzyństwa. Zwłaszcza na dyrektywę 2004/81/WE w sprawie dokumentu pobytowego wydawanego obywatelom państw trzecich, którzy są ofiarami handlu ludźmi lub podlegali działaniom ułatwiającym nielegalną imigrację, którzy współpracują z właściwymi władzami, dyrektywę 2009/52/WE w sprawie kar stosowanych wobec pracodawców. Art. 45 TFUE i rozporządzenie nr 492/2011 w sprawie swobodnego przepływu pracowników wewnątrz Unii. Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 4 (zakaz tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania), art. 5 (zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej), art. 15 (wolność wyboru PL 7 PL

8 przypadkach, przedmiotem w szczególności dyrektywy 2011/36/UE w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi i zwalczania tego procederu oraz ochrony ofiar ( dyrektywa w sprawie zapobiegania handlowi ludźmi ) i dyrektywy 2012/29/UE ustanawiającej normy minimalne w zakresie praw, wsparcia i ochrony ofiar przestępstw ( dyrektywa w sprawie praw ofiar ). Aspekty te są również poruszane w Protokole o zapobieganiu, zwalczaniu oraz karaniu za handel ludźmi, w szczególności kobietami i dziećmi, uzupełniającym Konwencję Narodów Zjednoczonych przeciwko międzynarodowej przestępczości zorganizowanej z 2000 r. ( Protokół ONZ o handlu ludźmi ), którego UE jest stroną. Ponadto projekt Zalecenia ma wywierać wpływ na umowy międzynarodowe, instrumenty współpracy na rzecz rozwoju i instrumenty handlowe odnoszące się do podstawowych norm pracy, a także na ratyfikację i skuteczne wdrażanie podstawowych konwencji MOP przez państwa trzecie, kraje kandydujące i państwa członkowskie UE. (5) Zgodnie z art. 19 ust. 6 lit. b) i c) Konstytucji MOP przyjęcie Zalecenia pociąga za sobą określone obowiązki dla stron. W Zaleceniu ustanawia się ponadto wytyczne dotyczące polityki krajowej, ustawodawstwa i praktyki oraz jest ono wykorzystywane przez organy nadzoru MOP ds. przestrzegania norm do oceny stosowania powiązanych norm pracy. Wynika z tego, że projekt Zalecenia będzie stanowił akt organu ustanowionego na mocy umowy międzynarodowej, który będzie wywoływał skutki prawne. (6) Wobec powyższego, zgodnie z art. 218 ust. 9 TFUE, konieczne jest, aby Rada przyjęła decyzję w sprawie ustalenia stanowiska, jakie należy zająć w imieniu Unii w odniesieniu do kwestii objętych zakresem kompetencji Unii. Państwa członkowskie będą działać wspólnie w interesie Unii, która nie jest członkiem MOP 15. (7) Przyjmując, że przed przyjęciem przez Międzynarodową Konferencję Pracy do projektu Zalecenia mogą zostać wprowadzone zmiany, konieczne jest zapewnienie państwom członkowskim działającym wspólnie w interesie Unii możliwości zgłaszania lub uzgadniania treści poprawek w trakcie Konferencji w zakresie kwestii leżących w kompetencji Unii, jeżeli są zgodne z istniejącym prawodawstwem UE, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1. Stanowisko Unii na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy polega na poparciu zatwierdzenia przewidywanego projektu Zalecenia. Tekst projektu Zalecenia stanowi sprawozdanie IV (2B) przedłożone na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy Państwa członkowskie przyjmują stanowisko Unii, jak określono w ust. 1, działając wspólnie w interesie Unii przy zatwierdzaniu postanowień Zalecenia na 103. sesji Międzynarodowej Konferencji Pracy. 3. Wprowadzenie nieznacznych zmian w przedmiotowym stanowisku może zostać uzgodnione w ramach organów MOP przez państwa członkowskie działające zawodu i prawo do podejmowania pracy, art. 24 (prawa dziecka), art. 31 (należyte i sprawiedliwe warunki pracy) i art. 32 (zakaz pracy dzieci i ochrona młodocianych w pracy). Opinia 2/91 Trybunału Sprawiedliwości z dnia 19 marca 1993 r., Rec I, s. 1061, pkt 26. Ogólnodostępne na stronie internetowej MOP pod adresem http// -ed_norm/---relconf/documents/meetingdocuments/wcms_ pdf PL 8 PL

9 wspólnie w interesie Unii bez konieczności przyjmowania kolejnej decyzji przez Radę. Sporządzono w Brukseli dnia [ ] r. W imieniu Rady Przewodniczący PL 9 PL