MIASTO POD ZIEMIĄ NIE LĘKAJCIE SIĘ! RATOWNICY Z BOBRKA-CENTRUM NAJLEPSI

Transkrypt

1 G A Z E T A F I R M O W A n r 6 ( 5 0 ) c z e r w i e c MIASTO POD ZIEMIĄ NIE LĘKAJCIE SIĘ! RATOWNICY Z BOBRKA-CENTRUM NAJLEPSI W W W. K W S A. P L

2 G A Z E T A F I R M O W A NASZA KOMPANIA C Z E R W I E C Drodzy Czytelnicy! Miasto pod ziemią tak można określić całość infrastruktury każdej kopalni. Ktoś, kto nigdy nie był na dole, być może nie zdaje sobie sprawy z ogromu i stopnia nasycenia technologią tego, co znajduje się pod powierzchnią. W tym numerze miesięcznika znajdziecie interesujący artykuł na ten temat. Być może dla tych, którzy pracują w kopalni, będzie on czymś oczywistym, ale jestem pewien, że zaciekawi wszystkich. Główną relacją jest sprawozdanie z siódmych już zawodów drużyn ratowniczych Kompanii Węglowej. Współzawodnictwo zawsze było bardzo ostre, decydowały sekundy i niuanse. I tym razem kwestia zwycięstwa ważyła się do ostatniej chwili. Ostatecznie wygrała ekipa z kopalni Bobrek-Centrum. Tym razem zawody przebiegały w upalnej aurze, co niektórzy skomentowali następująco: przecież na dole podczas akcji warunki są jeszcze trudniejsze! Ratownicy doskonale dali sobie radę, a uzyskiwane czasy były rewelacyjne. Dziewięć drużyn pokonało tor przeszkód w czasie poniżej 4 minut. Upał nie przeszkodził ratownikom, ale najwyraźniej dał się we znaki redaktorowi, który w poprzednim numerze w tekście o naszych wspaniałych himalaistach nieco pobłądził. Okazuje się, że na zdjęciu indywidualnym osoba znajduje się na tle szczytu Changtse, a nie Imja Tse. Natomiast na zdjęciu grupowym wspinacze są w miejscowości Tengboche, a nie w bazie. I od lewej stoją: Arkadiusz Sycha, Adam Mielimąka, Robert Sczansny, Krystian Kowol i Grzegorz Zieleźny Poza tym wszystko się zgadza. I na koniec, już na marginesie oddajemy w Wasze ręce jubileuszowy, 50. numer miesięcznika. Mała rzecz, a cieszy! KOMPA N I A W ĘGL OWA Gazeta f irmowa Redakcja: Biuro Komunikacji KW SA dyrektor Zbigniew Madej Redaktor naczelny: Jan Czypionka j.czypionka@kwsa.pl Jan Czypionka Adres redakcji: Katowice ul. Powstańców 30, p. 64 tel Wydawca: Kompania Węglowa SA Katowice ul. Powstańców 30 Druk: Tolek, drukarnia im. K. Miarki WYDARZENIA 3 Elektrownia Opole będzie rozbudowana 4 Nowa kopalnia coraz bardziej realna Kompania Węglowa zamierza wybudować kopalnię w rejonie złoża Pawłów 5 Pracujmy bezpieczniej 6 Nie lękajcie się 8 Miasto pod ziemią Na co dzień mało kto zdaje sobie sprawę z ogromu i skali górniczego przedsiębiorstwa WITRYNA INNOWACYJNOŚCI 12 Innowacyjność w cenie Spotkanie pełnomocników do spraw innowacyjności z kopalń i zakładów KW SA 13 Nowoczesne wykorzystanie węgla, czyli energia bez spalania W KOMPANII 14 Nagrody dla Kompanii Węglowej 14 Laur Knurowa dla wiceprezesa 15 Ratownicy z Bobrka-Centrum najlepsi 19 Pompownia w Internecie 20 Bezpiecznie na przeróbce Rozstrzygnięto konkurs o miano najbezpieczniejszego zakładu przeróbki mechanicznej węgla 22 Mamut poprawia bezpieczeństwo pracy LUDZIE I MIEJSCA 23 Roczek Hani Hania Buczek jest gwiazdą naszego tegorocznego kalendarza lat w służbie Historia Kopalnianej Stacji Ratownictwa Górniczego w kopalni Knurów-Szczygłowice 26 Górnicze orkiestry zagrały w Zabrzu Jest w orkiestrach dętych jakaś siła mecz Jerzego Dudka Jerzy Dudek po raz 60. bronił naszej bramki w reprezentacji Polski 29 Pięć bramek w finale Czwarty turniej piłkarski, organizowany przez kierownictwo kopalni Knurów-Szczygłowice i MOSiR w Knurowie 30 Gorące emocje V Turniej Piłki Nożnej Szkół Górniczych Kompanii Węglowej SA 31 Dowcipy z długiej brody Helmuta 31 Krzyżówka 32 Galeria Zdjęcie na okładce: na terenie kompleksu KS Górnik w Rybniku-Boguszowicach 21 czerwca odbyły się siódme zawody zastępów ratowniczych Kompanii Węglowej. Fot. Jan Czypionka Oddano do druku: r.

3 W Y D A R Z E N I A List intencyjny potwierdza gwarancję długofalowych dostaw węgla z kopalń Kompanii Węglowej do elektrowni Opole. Fot. ARC Elektrownia Opole będzie rozbudowana Kompania Węglowa oraz PGE Polska Grupa Energetyczna SA popisały 27 czerwca br. list intencyjny, na podstawie którego zobowiązały się do przeanalizowania ekonomicznych i prawnych możliwości zawarcia umowy długoterminowej na dostawy węgla kamiennego z Kompanii Węglowej do elektrowni Opole Sygnatariusze listu intencyjnego zakładają, że efektem ich działań powinno być wypracowanie modelu, zapewniającego wybudowanie dwóch bloków energetycznych o mocy 900 MW każdy, oraz zapewnienie Kompanii Węglowej zbytu węgla kamiennego. Powracamy do węgla jako nośnika energii mówił obecny przy podpisaniu listu premier Donald Tusk. To inwestycja za 11 miliardów złotych. Nie muszę chyba nikomu tłumaczyć, jakie jest jej znaczenie nie tylko w skali makroregionalnej. Od tego zależy przyszłość kraju. Ta rozbudowa odpowiada na pytanie, czy wielkie inwestycje jak ta będą silnikiem napędowym państwa kontynuował premier. Moja wizyta zamyka temat rozbudowy. Liczę, że prace ruszą jeszcze latem. Jestem pewien, że elektrownia jest przygotowana do tej inwestycji podkreślił Donald Tusk. Ta decyzja to wyraźny znak nadziei zarówno dla Kompanii Węglowej, jak i całego Śląska, to krok ku stabilizacji zatrudnienia i w kierunku bezpieczeństwa energetycznego kraju, opartego na węglu podsumował premier. Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii Węglowej, stwierdziła, że podpisanie listu intencyjnego z PGE doskonale wpisuje się w strategię KW SA. Takie inwestycje pozwalają polskiemu górnictwu węgla kamiennego z optymizmem patrzeć w przyszłość. Zaakcentował to w swojej wypowiedzi premier Donald Tusk, który w rozbudowie elektrowni Opole widzi symboliczny powrót do węgla jako nośnika energii powiedziała pani prezes. To przecież rodzimy węgiel gwarantuje Polsce bezpieczeństwo energetyczne. Bloki energetyczne w Opolu będzie cechować najwyższa sprawność, co przeczy często wypowiadanym opiniom, że węgiel to brudny surowiec. List intencyjny potwierdza gwarancję długofalowych dostaw węgla z kopalń Kompanii Węglowej do elektrowni Opole. Nie wykluczamy także innych form współpracy biznesowej. Filarem, który minimalizuje ryzyko tej inwestycji, jest właśnie podpisane dzisiaj porozumienie między PGE a Kompanią Węglową mówił Włodzimierz Karpiński, minister Skarbu Państwa. Jeden partner wytwarza paliwo, drugi je przerabia tłumaczył. Jesteśmy w trakcie montażu finansowego dla tego przedsięwzięcia. Chcemy, aby w lipcu nastąpiło uruchomienie inwestycji w sensie formalnym. Umowa pomiędzy PGE i Kompanią Węglową nam to gwarantuje dodał minister. (JC) List intencyjny podpisali Joanna Strzelec- -Łobodzińska, prezes Kompanii Węglowej SA, oraz Krzysztof Kilian, prezes Polskiej Grupy Energetycznej. Fot. ARC 3

4 W Y D A R Z E N I A Firma wiertnicza bez żadnych problemów zdobyła wszystkie zgody i pozwolenia od właścicieli prywatnych działek, gdzie prowadzone są prace rozpoznawcze. Fot. archiwum Śląskiego Towarzystwa Wiertniczego Dalbis Nowa kopalnia coraz bardziej realna W czerwcu w rejonie złoża Pawłów w powiecie chełmskim na Lubelszczyźnie rozpoczęto wykonywanie drugiego odwiertu badawczego na potrzeby nowej kopalni, którą zamierza wybudować Kompania Węglowa Prace wiertnicze prowadzone są 24 godziny na dobę i przebiegają zgodnie z harmonogramem. Na każdym kroku spotykamy się z ogromną przychylnością społeczności lokalnej podkreślają przedstawiciele Kompanii Węglowej. W maju 2012 r. Kompania Węglowa zwróciła się do Ministerstwa Środowiska z wnioskiem o udzielenie koncesji na rozpoznanie złoża węgla kamiennego w rejonie Pawłów na Lubelszczyźnie, stanowiącego część udokumentowanego złoża Chełm II. Zasoby bilansowe węgla w tym złożu (udokumentowane w kategorii C2 w 14 pokładach) wynoszą około 840 mln t, zaś zasoby operatywne oszacowano łącznie na 293 mln t. Koncesję na rozpoznawanie złoża położonego w gminach Rejowiec, Rejowiec Fabryczny i Siedliszcze w woj. lubelskim wydano na 5 lat. W lutym tego roku Kompania Węglowa rozstrzygnęła przetarg na wykonanie 4 8 otworów badawczych, które zrealizuje Śląskie Towarzystwo Wiertnicze Dalbis. Najpłytszy z otworów będzie miał 820 m, zaś najgłębszy 965 m. W czerwcu br. Dalbis realizował już dwa odwierty: Pawłów 9, zlokalizowany w mieście Rejowiec Fabryczny, oraz Pawłów 8, znajdujący się na terenie gminy Rejowiec. Pierwszy z otworów badawczych ma już 500 m, a węgiel spodziewany jest na głębokości ok. 640 m. Prace wiertnicze w obu miejscach prowadzone są 24 godziny na dobę. Do tej pory wszystko przebiega bez zakłóceń i trzymamy się ustalonego harmonogramu. Oba otwory wiercone są równocześnie. Gdyby zaszła taka potrzeba, jesteśmy w stanie ściągnąć na Lubelszczyznę nawet trzecią wiertnicę zapewnia Czesław Sypek, dyrektor techniczny Śląskiego Towarzystwa Wiertniczego Dalbis, i dodaje, że paradoksalnie do tej pory największe trudności sprawiły nie prace wiertnicze, ale ulewne majowe i czerwcowe deszcze. Na szczęście warunki atmosferyczne nie opóźniły realizacji kontraktu. Musieliśmy tak zaplanować prace, aby nie rozpoczynać ich na grząskim i podmokłym terenie wyjaśnia dyrektor Sypek. MIESZKAŃCY SĄ NA TAK! Zarówno przedstawiciele Kompanii Węglowej, jak i firmy wykonującej wiercenia podkreślają ogromną przychylność mieszkańców oraz władz samorządowych. Firma wiertnicza bez żadnych problemów zdobyła wszystkie zgody i pozwolenia od właścicieli prywatnych działek, gdzie prowadzone są prace rozpoznawcze. Także władze miast i gmin na Lubelszczyźnie błyskawicznie zaopiniowały wszystkie niezbędne dokumenty, potrzebne do uruchomienia koncesji na rozpoznawanie złoża Pawłów.

5 Byłam naprawdę zbudowana spotkaniem z jedną z mieszkanek gminy nieopodal Chełma. Powiedziała mi, że zdaje sobie sprawę, że działalność górnicza wiąże się z oddziaływaniem na powierzchnię, ale w ogóle się tym nie przejmuje. Bo dzięki inicjatywie Kompanii Węglowej jej rodzina będzie miała szansę na pracę i nie będą musieli wyjeżdżać ze swoich rodzinnych stron powiedziała Joanna Strzelec-Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii Węglowej, tuż po niedawnej wizycie na Lubelszczyźnie. Podczas wykonywania odwiertów zostaną pobrane próbki, pozwalające ocenić m.in. jakość węgla, parametry fizykochemiczne skał, warunki gazowe oraz hydrogeologiczne. Uzyskane w ten sposób informacje posłużą do opracowania dokumentacji geologicznej, będącej podstawą starań o koncesję na wydobywanie węgla kamiennego. Firma zobowiązała się, że zrealizuje kontrakt do grudnia 2014 r. Oceniamy, że za mniej więcej 2 lata będziemy dysponowali pełną dokumentacją geologiczną, która będzie podstawą do sporządzenia projektu zagospodarowania złoża i wystąpienia o koncesję na eksploatację mówi Marek Uszko, wiceprezes zarządu Kompanii Węglowej. Wstępny plan zakłada, że nowa kopalnia mogłaby ruszyć za mniej więcej 11 lat. Z opracowania, przygotowanego na zlecenie Kompanii Węglowej przez Biuro Studiów i Projektów Górniczych, Państwowy Instytut Geologiczny i Politechnikę Śląską, wynika, że inwestycja będzie rentowna. Ta sama koncepcja zakłada, że złoże zostałoby udostępnione za pomocą dwóch szybów o średnicy 9 m każdy, zlokalizowanych w rejonie otworu wiertniczego Pawłów 6. Pierwszy szyb byłby szybem zjazdowo-materiałowym, drugi wydobywczo- -wentylacyjnym. Złoże jak określono w koncepcji zostałoby udostępnione na trzech poziomach: 780 m, 860 m oraz 1030 m. Biorąc po uwagę istniejące zasoby operatywne, kopalnia dysponowałaby 153 polami ścianowymi, pozwalającymi na eksploatację przez około 40 lat, przy założeniu że w ruchu będą równocześnie 2 ściany wydobywcze. NOWA KOPALNIA WYCZEKIWANA I AKCEPTOWANA Nowa kopalnia zatrudniałaby bezpośrednio ok. 2 tys. osób (nie licząc pracowników firm współpracujących z zakładem) i wydobywała ok. 18 tys. t węgla na dobę, czyli 5 mln t rocznie. Wstępny plan zakłada, że koszt budowy kopalni wyniósłby 3,2 mld zł, z czego na głębienie i wyposażenie 2 szybów przeznaczono by 1,5 mld zł. Pieniądze potrzebne do budowy zakładu pochodziłyby z kredytu inwestycyjnego oraz środków własnych Kompanii Węglowej. Za budową nowej kopalni na Lubelszczyźnie, a w przyszłości być może także sąsiadującej z nią elektrowni, przemawiają korzystne warunki geologiczne, mniejszy stopień urbanizacji terenu oraz mniejszy stopień zabudowy, co z kolei ograniczyłoby liczbę szkód górniczych na powierzchni. Nie bez znaczenia jest również bardzo przyjazny klimat inwestycyjny na Lubelszczyźnie. Tamtejsi samorządowcy podkreślają, że inwestycja Kompanii Węglowej jest przez nich wyczekiwania i w pełni akceptowana. Paweł Ciechan, starosta gminy Chełm, potwierdza, że budowa kopalni to ogromna szansa dla regionu. Nasz powiat boryka się z bardzo dużym bezrobociem i migracją ludzi za chlebem. Utworzenie nowych miejsc pracy pozwoli pełną piersią oddychać gospodarce regionu, zapewni lepszy byt mieszkańcom mówił starosta podczas niedawnej wizyty przedstawicieli Kompanii Węglowej na Lubelszczyźnie. Ogromne znaczenie inwestycji podkreślał także Zdzisław Krupa, wójt gminy Rejowiec Fabryczny. Od początku widzimy dla tego regionu szansę, by przełamać tutaj marazm ekonomiczny. Zdajemy sobie sprawę, że jest to działalność inwazyjna, ale patrząc pod kątem przyszłości, należy stwierdzić, że jest to element, który spowoduje, że będzie to koło zamachowe nie tylko dla naszej gminy. Trzymamy kciuki, żeby to wszystko wyszło stwierdził wójt. Tomasz Głogowski Pracujmy bezpieczniej 17 czerwca 2013 r. odbyło się kwartalne posiedzenie Komisji Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, działającej w Centrali Kompanii Węglowej SA, na którym szczegółowo omówiono stan bezpieczeństwa i higieny pracy w kopalniach spółki w ciągu pięciu miesięcy br. W wyniku dokonanej analizy, wskazującej na niepokojący wzrost liczby wypadków śmiertelnych, członkowie Komisji Bezpieczeństwa i Higieny Pracy KW SA upoważnili przewodniczącego Komisji, wiceprezesa zarządu Marka Uszko, do zamieszczenia na łamach Trybuny Górniczej, portalu górniczego nettg.pl oraz na stronie internetowej KW SA apelu do załogi Kompanii Węglowej o bezpieczną pracę. APEL Dla nas wszystkich bezpieczeństwo jest bardzo ważnym elementem naszej codziennej pracy. Podejmujemy działania, które zmierzają systematycznie do poprawy stanu bezpieczeństwa w kopalniach i zakładach KW SA. Pomimo trwającej od kilku lat tendencji spadkowej ogólnej liczby wypadków przy pracy, w Kompanii Węglowej w okresie pięciu miesięcy tego roku zaistniało pięć wypadków śmiertelnych. Dlatego zwracam się do Państwa z apelem o prowadzenie procesów produkcyjnych zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie tym nie może być żadnych kompromisów! Apeluję o niepodejmowanie działań ryzykownych, nierozważnych, które w konsekwencji mogą prowadzić do wypadków. Proszę o ostrożność i rozwagę przy wykonywaniu swoich codziennych obowiązków służbowych oraz o dążenie do stałej poprawy stanu bezpieczeństwa i higieny pracy. Doskonalenie działań oraz wdrażanie programów mających na celu zapobieganie wypadkom przy pracy, chorobom zawodowym i zdarzeniom potencjalnie wypadkowym jest priorytetem dla zarządu KW SA. Szczęść Boże! Marek Uszko, wiceprezes zarządu ds. produkcji Kompanii Węglowej SA 5

6 W Y D A R Z E N I A Centrum będzie służyło temu, aby powrócić do wielkiego dziedzictwa Jana Pawła II, które zostawił ludziom i całemu Kościołowi Nie lękajcie się! 23 czerwca 2013 roku w obecności Episkopatu Polski został poświęcony kościół błogosławionego Jana Pawła II w krakowskim Centrum Nie lękajcie się! Wydarzeniu towarzyszyły obchody 50-lecia kapłaństwa kardynała Stanisława Dziwisza, biskupa Jana Zająca i biskupa Tadeusza Rakoczego oraz 25. rocznicy sakry biskupiej kardynała Kazimierza Nycza i biskupa Jana Szkodonia. Jubileusz 25-lecia święceń kapłańskich obchodził biskup Grzegorz Ryś, zaś 20-lecie kapłaństwa uczcił biskup Damian Muskus OFM. Z okazji jubileuszu papież Franciszek napisał specjalny list do metropolity krakowskiego. Udzielił błogosławieństwa jubilatowi i całej najdroższej wspólnocie krakowskiej. W uroczystej mszy świętej uczestniczyli także przedstawiciele środowiska 6 górniczego. Obecna była Joanna Strzelec- -Łobodzińska, prezes zarządu Kompanii Węglowej, jednego z fundatorów kościoła. To dzięki donacji Kompanii powstał główny ołtarz świątyni. Obecny był także prof. Maciej Kaliski, dyrektor Departamentu Górnictwa w Ministerstwie Gospodarki, Marek Uszko, wiceprezes zarządu KW SA, oraz liczne poczty sztandarowe kopalń największej europejskiej firmy węglowej. Joanna Strzelec-Łobodzińska, Maciej Kaliski i Bernard Bugla, dyrektor kopalni Bolesław Śmiały, przekazali w procesji dary liturgiczne dwa kielichy mszalne. Radujemy się z poświęcenia kościoła błogosławionego Jana Pawła II i z tego, że kościół i Centrum tak szybko powstało mówił kardynał Stanisław Dziwisz podczas uroczystej mszy świętej. Tu będziemy zawsze wolni od lęku i tu będziemy się starać uwalniać ludzi od lęku i zagrożeń współczesnego świata dodał. Zdaniem hierarchy Centrum będzie służyło temu, aby powrócić do wielkiego dziedzictwa Jana Pawła II, które zostawił ludziom i całemu Kościołowi. Świątynia i powstające wokół niej Centrum przygotowują wiernych do kanonizacji błogosławionego papieża. Modlimy się również dzisiaj o dar tej kanonizacji, ufając, że nastąpi ona w niedługim czasie mówił kardynał Dziwisz. Opr. JC

7 Centrum będzie służyło temu, aby powrócić do wielkiego dziedzictwa Jana Pawła II, które zostawił ludziom i całemu Kościołowi Joanna Strzelec-Łobodzińska, Maciej Kaliski i Bernard Bugla, dyrektor kopalni Bolesław Śmiały, przekazali w procesji dary liturgiczne dwa kielichy mszalne Na mszy obecne były liczne poczty sztandarowe kopalń Kompanii Węglowej. Zdjęcia: Jan Czypionka 7

8 W Y D A R Z E N I A Łączna długość podziemnych wyrobisk należących do Kompanii Węglowej wynosi 2 tys. 227 km, czyli tyle, ile w linii prostej droga z Katowic do Madrytu. W Kompanii Węglowej funkcjonuje 115 szybów wydobywczych i wentylacyjnych, których łączna długość przekracza 76 km. Każdego dnia do kopalń należących do Kompanii Węglowej zjeżdża ponad 45 tys. ludzi. To tak, jakby umieścić pod ziemią 12 fabryk Fiata w Tychach albo 30 dużych hipermarketów. W kopalniach działa 95 potężnych systemów klimatyzacji, a sama moc chłodnic przekracza 25 tys. kw Miasto pod ziemią Kopalnie należące do Kompanii Węglowej tworzą pod 42 śląskimi gminami podziemne miasto wielkości San Francisco! To skomplikowany organizm, w którym funkcjonuje własna kolej, małe elektrownie i ujęcia wody. Na co dzień mało kto zdaje sobie sprawę z ogromu i skali górniczego przedsiębiorstwa Każdego dnia do kopalń należących do Kompanii Węglowej zjeżdża ponad 45 tys. ludzi. To tak, jakby umieścić pod ziemią 12 fabryk Fiata w Tychach albo 30 dużych hipermarketów. Co trzecia tona węgla wyprodukowanego w Europie pochodzi z kopalń KW SA. To sprawia, że Kompania wciąż jest największą górniczą firmą na Starym Kontynencie. Gdyby dzienny urobek węgla, wynoszący 156 tys. t, załadować na wagony, to powstały w ten sposób pociąg miałby 39 km długości! Liczby są imponujące, jednak na co dzień mało kto zdaje sobie sprawę ze skali i ogromu całego przedsiębiorstwa. Tymczasem 8 kopalnie wchodzące w skład Kompanii Węglowej tworzą na dole prawdziwe podziemne miasto o łącznej powierzchni 700 km 2. To tyle, ile liczy sobie San Francisco, i półtora raza więcej niż Warszawa! W tym podziemnym mieście funkcjonuje własna kolej, małe elektrownie dostarczające prąd, potężne systemy klimatyzacyjne oraz samowystarczalne ujęcia wody. A to tylko pierwsze z brzegu przykłady ogromnej i wciąż rozrastającej się infrastruktury. Wystarczy tylko wspomnieć, że łączna długość podziemnych wyrobisk należących do Kompanii Węglowej wynosi już 2 tys. 227 km, czyli tyle, ile w linii prostej droga z Katowic do Madrytu. Każdego dnia w kopalniach firmy eksploatowanych jest ponad 50 ścian wydobywczych. Pod ziemią stale pracuje 120 kombajnów. To podziemne miasto tworzą zarówno mniejsze kopalnie, takie jak Bolesław Śmiały, jak i prawdziwe giganty, powstałe z połączenia dwóch zakładów górniczych. Pod względem zajmowanej powierzchni, obok kopalni Knurów-Szczygłowice, największym zakładem pozostaje dziś Sośnica- -Makoszowy : ruch Sośnica rozciąga się na obszarze 32 km 2, a ruch Makoszowy 28 km 2. W kopalni pracuje ponad 5 tys. osób, działają dwa zakłady przeróbcze, a łączna długość podziemnych wyrobisk przekroczyła już 206 km. Tylko sama

9 Gdy zaczynałem pracę w górnictwie, transport wyglądał zupełnie inaczej: kolejek spalinowych w ogóle nie było, a większość transportu do przodka odbywała się tak zwanymi wannami. Teraz wkroczyła nowoczesność mówi Stanisław Surma, nadsztygar ds. przewozu dołowego i transportu kopalni Sośnica-Makoszowy Jednym z kluczowych stanowisk w transporcie jest dysponent. Kontroluje nie tylko ruch osobowy, ale też cały ruch związany z transportem materiałów i urobku. Musi być bardzo doświadczonym pracownikiem i doskonale znać cały poziom mówi Klaudiusz Hampel, zastępca kierownika Działu Górniczego kopalni Sośnica-Makoszowy Nowoczesny sprzęt służący do transportu pod ziemią ma wiele zalet, między innymi potrzebuje minimalnej liczby osób obsługi mówi Krzysztof Kilkowski, sztygar oddziałowy w oddziale transportu dołowego kopalni Sośnica-Makoszowy Kolejki podwieszane są dużo bezpieczniejsze i zapewniają wygodniejszy załadunek mówi Ireneusz Cheba, sztygar zmianowy oddziału GTD 2 w kopalni Sośnica-Makoszowy 9

10 W Y D A R Z E N I A Obszar górniczy Kompanii Węglowej wynosi 687 km 2. To tyle, ile liczy sobie San Francisco, i półtora raza więcej niż Warszawa. Kopalnie wydobywają dziennie 156 tysięcy ton węgla. To tyle, ile w ciągu jednego sezonu grzewczego zużywają odbiorcy indywidualni w 20-tysięcznym miasteczku, a gdyby dzienny urobek węgla załadować na wagony, to powstałby pociąg długości 39 kilometrów. Każdego dnia w kopalniach firmy eksploatowanych jest ponad 50 ścian wydobywczych. Pod ziemią stale pracuje 120 kombajnów długość tras przewozowych wynosi 95 km, a długość odstawy przekracza już 17 km. Krwioobiegiem całego systemu jest podziemny transport, który zapewnia dostawę ludzi, dowozi materiały i odbiera węgiel. W kopalni Sośnica-Makoszowy jedną z osób odpowiedzialnych za jego prawidłowe funkcjonowanie jest Klaudiusz Hampel (22 lata pracy w kopalni), zastępca kierownika Działu Górniczego, który razem ze Stanisławem Surmą (26 lat stażu pracy), nadsztygarem do spraw przewozu dołowego i transportu, jest naszym przewodnikiem. Zjeżdżamy szybem Ia na poziom 850 m. Chcemy podziemną kolejką przejechać ponad 4,4 km do ostatniego dworca osobowego, a potem przejść do końca przekopu nr 5. Dla górników podziemne kolejki osobowe to codzienność, nie zwracają już na nie większej uwagi. Ale to jeden z najważniejszych elementów funkcjonowania podziemnego miasta, bez którego nie można by prowadzić sprawnego wydobycia. Bo jak dostarczyć ludzi do ścian wydobywczych odległych o kilka kilometrów od szybów zjazdowych? Dlatego w ciągu jednego tylko dnia kolejki osobowe pracujące w kopalni Sośnica-Makoszowy przewożą 1200 górników. Funkcjonują według takich samych zasad jak pociągi na powierzchni: działają 10 tu na przykład semafory, zatrzymujące kolejki na czerwonym świetle. Nad prawidłowym ruchem kolejek czuwa dysponent, który spełnia takie same zadania, jak dyżurny ruchu na powierzchni. Przez radiotelefon ma łączność z każdym maszynistą i decyduje, kiedy kolejka może jechać, a kiedy powinna się zatrzymać. Dysponent kontroluje nie tylko ruch osobowy, ale też cały ruch związany z transportem materiałów i urobku. Dlatego musi być bardzo doświadczonym pracownikiem i doskonale znać cały poziom tłumaczy Klaudiusz Hampel. Po prawie półgodzinnej jeździe kolejką osobową zatrzymujemy się na szóstym, ostatnim dworcu osobowym na poziomie 850 m. Wysiadamy i idziemy w kierunku ściany i60, mijając po drodze ciekawe rozwiązanie konstrukcyjne: skrzyżowanie, gdzie odstawa główna urobku biegnie nad torami przeznaczonymi do transportu. Odstawa główna ma łącznie 4,3 km długości. W przypadku awarii, gdy uszkodzi się na przyklad guma, wystarczy tylko jeden ruch przełącznikiem, by zmienić kierunek transportu. Dzięki temu odstawa może pracować praktycznie przez cały czas, bez niepotrzebnych przerw mówi Klaudiusz Hampel. Celem naszej podróży są nowoczesne kolejki podwieszane z napędem spalinowym, w które sukcesywnie wyposażane są kopalnie wchodzące w skład Kompanii Węglowej. W ruchu Makoszowy zainstalowano już sześć kolejek podwieszanych. To prawdziwa arystokracja wśród podziemnego transportu. Są pojemne, łatwe w montażu i dużo bezpieczniejsze niż kolejki linowe starego typu. Na ostatnim posiedzeniu Komisji Bezpieczeństwa, która zebrała się 17 czerwca br. w Kompanii Węglowej, Marek Uszko, wiceprezes zarządu ds. produkcji, podkreślił, że kolejki podwieszane stanowią przyszłość podziemnego transportu w firmie. System będzie stale rozbudowywany zapowiedział. Gdy docieramy na miejsce, nasi przewodnicy prezentują nam możliwości jednego z podwieszanych zestawów. Jazda w przód, jazda w tył, załadunek materiału, zwrotność i bezpieczeństwo. Te wszystkie cechy widać gołym okiem. Nic dziwnego, że sprzęt zbiera bardzo dobre opinie. Kolejki podwieszane są dużo bezpieczniejsze i zapewniają wygodniejszy załadunek mówi Ireneusz Cheba, sztygar zmianowy oddziału GTD 2, którego spotykamy na dole. Została w nich wyeliminowana

11 Długość tras przenośników taśmowych, kolejek podwieszanych, kolejek spągowych oraz przewozu kołowego wynosi 1154 kilometry. Z tego prawie 260 kilometrów to trasy, po których poruszają się ludzie. W kopalniach działa 95 potężnych systemów klimatyzacji, a sama moc chłodnic przekracza 25 tysiący kilowatów też zdecydowana większość zagrożeń. Operator kolejki podwieszanej, w przeciwieństwie do operatora transportu linowego, widzi, co się dzieje na trasie. Ma cały czas przegląd sytuacji, ani na chwilę nie traci transportowanego materiału z oczu. Także dla załogi pracującej na dole kolejki podwieszane stanowią duże ułatwienie. Są wygodne w załadunku. Kolejka podjeżdża, łapie materiał z drzewiarek i transportuje do przodka. I to w konkretne miejsce, więc nie ma sytuacji, że materiał trzeba jeszcze gdzieś daleko przenosić mówi sztygar Cheba. Podobnego zdania jest Krzysztof Kilkowski, sztygar oddziałowy w oddziale transportu dołowego (8 lat stażu pracy). Jak się przyjąłem, to podwieszanych kolejek spalinowych jeszcze w kopalni nie było, zaczęły pojawiać się dopiero dwa lata później. To bardzo przydatny sprzęt, który wykorzystujemy w wielu sytuacjach. Ma wiele zalet, między innymi minimalną liczbą osób obsługi, składającej się z operatora i konwojenta mówi. Podobnego zdania są też przedstawiciele innych kopalń wchodzących w skład KW SA. W ostatnich latach obserwujemy niezwykle dynamiczny rozwój sieci podwieszonego transportu szynowego. W kopalniach pracuje już około 500 kolejek, poruszających się po trasach o długości przekraczającej 900 km. W większości ciągniki spalinowe mają uniwersalne zastosowanie jeżdżą na długich, sięgających kilku kilometrów dystansach, są również wykorzystywane w komorach montażowych lub drążonych chodnikach. Bywa jednak, że lokalne zastosowanie ogranicza czas ich efektywnej pracy. Dlatego powstała także grupa odrębnych, specjalistycznych urządzeń do przeładunku, czyli samojezdne ciągniki manewrowe, sterowane podobnie jak urządzenia dźwignicowe z pozycji spągu, czyli przez operatora stojącego na zewnątrz. Tego typu urządzenia pracują obecnie w trzech kopalniach Kompanii Węglowej: Bielszowicach, Piaście i Ziemowicie. Transportują materiały na stacjach przeładunkowych, w przodkach i przy zbrojeniu ścian wydobywczych. O tym, jak ogromny postęp technologiczny dokonał się w kopalniach, mogą powiedzieć pracownicy z największym stażem. Jednym z nich jest jeden z naszych przewodników Stanisław Surma. Zacząłem pracę w 1986 roku jako ładowacz. Potem byłem cieślą torowym, cieślą na odstawie, spawaczem i kierowcą lokomotywy. Z biegiem czasu awansowałem na stanowisko sztygara, a potem sztygara oddziałowego. Gdy zaczynałem pracę w górnictwie, transport wyglądał zupełnie inaczej: kolejek spalinowych w ogóle nie było, a większość transportu do przodka odbywała się tak zwanymi wannami. Teraz wkroczyła nowoczesność, a transport kołowy urobku zastąpiła całkowicie odstawa. Z własnego doświadczenia wiem, że im sprawniejszy transport na dole, tym mniej ludzi zatrudnionych, szybszy dowóz materiałów i szybszy transport urobku. Kiedyś, jak 10 pociągów z urobkiem było w ruchu i gdzieś w okolicach szybu wykoleił się jeden wagon, to praktycznie wszystko stało. Dziś awarie na taśmie praktycznie nie występują, a transport jest bardzo płynny. Zmiany są kolosalne mówi. Warto pamiętać, że podziemny transport jest tylko jednym z elementów mających ułatwiać podstawową działalność kopalń, czyli wydobycie węgla. W ciągu 10 lat istnienia Kompania wydobyła prawie pół miliarda ton węgla. W tym czasie do budżetu państwa z Kompanii wpłynęło 17 mld zł. W ciągu ostatnich 10 lat firma przeznaczyła na inwestycje 7,7 mld zł. Tomasz Głogowski Zdjęcia: Tomasz Głogowski, Jacek Filipiak 11

12 WITRYNA INNOWACYJNOŚCI Innowacyjność w cenie Spotkanie pełnomocników do spraw innowacyjności z kopalń i zakładów Kompanii Węglowej odbyło się 12 czerwca bieżącego roku z udziałem Klemensa Ścierskiego, wiceprzewodniczącego rady nadzorczej KW SA Innowacyjność jest w cenie. Stawiamy na myślenie stwierdził Klemens Ścierski. Stałe poszukiwanie nowych rozwiązań w sferze zarządzania, organizacji pracy, technologii, marketingu musi stać się naszym sposobem na życie. Dotyczy to wszystkich dziedzin gospodarki, a górnictwa w szczególności. W trudnym okresie musimy sobie radzić nie mięśniami, ale przede wszystkim głową. Sukces firmy jest w dużej mierze uzależniony od preferowania ludzi myślących, proponujących nowatorskie rozwiązania. Wiceprzewodniczący rady podkreślił, iż atmosfera przychylności dla innowacyjnego myślenia przynosi już wymierne efekty. Ważnym źródłem pomysłów są Giełdy wynalazczości okresowe akcje zgłaszania projektów racjonalizatorskich. W Kompanii Węglowej wprowadzono również mechanizm zgłaszania nowatorskich pomysłów Księgę Impulsów. Adres kwsa.pl/ksiega_impulsow/ zapewnia dostęp do rejestru z każdego komputera, podłączonego do ogólnodostępnej sieci internetowej. Za pośrednictwem formularza internetowego można przekazać pomysł usprawnienia pracy lub nowych metod działania. W tym roku w Księdze zarejestrowano 46 impulsów w 11 oddziałach (10 kopalniach i Zakładzie Elektrociepłownie). 25 impulsów uzyskało pozytywną ocenę kierownika komórki organizacyjnej w 5 oddziałach (4 kopalniach i Zakładzie Elektrociepłownie), 2 z nich zostały wdrożone. 3 zgłoszone impulsy spełniają wymagania projektu racjonalizatorskiego, a 1 został przyjęty do wykorzystania i wdrożony jako projekt racjonalizatorski. Każdy pracownik w miejscu pracy, posiadający uprawnienia dostępu do wewnętrznej sieci intranetowej KW SA dzięki adresowi ma możliwość podglądu informacji w zakresie projektów wynalazczych, wzorów użytkowych i patentów, wprowadzonych do Centralnego Rejestru Projektów Wynalazczych KW SA. Uznano, iż gremium 20 pełnomocników nie jest odpowiednie dla tworzenia dokumentów programowych, szczególnie w warunkach pilnej potrzeby realizacji inicjatyw. Dlatego też powołana została rada programowa ds. innowacji KW SA, której zadaniem jest inicjowanie wszelkich działań związanych z dalszym pobudzaniem innowacyjności Innowacyjność jest w cenie. Stawiamy na myślenie stwierdził Klemens Ścierski, wiceprzewodniczący rady nadzorczej KW SA. Stałe poszukiwanie nowych rozwiązań w sferze zarządzania, organizacji pracy, technologii, marketingu musi stać się naszym sposobem na życie. Dotyczy to wszystkich dziedzin gospodarki, a górnictwa w szczególności. Fot. Jan Czypionka w Kompanii Węglowej oraz przygotowywanie projektów dokumentów w tym zakresie. W skład rady weszli Łucjan Gajda z Centrali Kompanii, Dariusz Kucharczyk z kopalni Rydułtowy-Anna, Krzysztof Kryj z kopalni Jankowice oraz Łukasz Siodłak z kopalni Ziemowit. Jan Czypionka W skład rady programowej ds. innowacyjności KW SA weszli Łucjan Gajda, Dariusz Kucharczyk, Krzysztof Kryj, Łukasz Siodłak. Na zdjęciu również Klemens Ścierski, wiceprzewodniczący rady nadzorczej KW SA, oraz Leszek Kloc, dyrektor Pionu ds. Produkcji Centrali Kompanii Węglowej. Fot. Jan Czypionka

13 Nowoczesne wykorzystanie węgla, czyli energia bez spalania Kompania Węglowa wspiera prace badawcze nad rozwojem węglowych ogniw paliwowych. Sprawność uzyskanej w ten sposób instalacji sięga 65 procent! Jest wyższa od sprawności instalacji stosowanych w najnowocześniejszych elektrowniach Opowołaniu konsorcjum badawczego, w skład którego oprócz Kompanii Węglowej weszły także Katowicki Holding Węglowy, Polska Grupa Energetyczna (PGE) oraz Tauron Wytwarzanie, zdecydowało Ministerstwo Gospodarki. Cel był jeden: powiązanie energetyki i górnictwa węgla kamiennego, tak aby można było rozpocząć prace nad wykorzystaniem węglowych ognich paliwowych do produkcji tańszej i wydajnej energii elektrycznej. Zadania podjęli się naukowcy z Instytutu Energetyki w Warszawie, W trakcie prób laboratoryjnych ogniwa węglowe działały aż do całkowitego zużycia, a proces doprowadził do powstania energii elektrycznej. Fot. ARC Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie oraz Instytutu Katalizy i Fizykochemii Powierzchni PAN. Dziś, po dwóch latach eksperymentów, widać już pierwsze efekty. W trakcie prób laboratoryjnych ogniwa węglowe działały aż do całkowitego zużycia, a proces doprowadził do powstania energii elektrycznej. Osiągnięte wyniki są już porównywalne z ogniwami paliwowymi zasilanymi gazem. To kolejny kamień milowy w rozwoju technologii węglowych w Polsce zapewnia dr inż. Janusz Jewulski, kierownik Pracowni Ogniw Paliwowych w Instytucie Energetyki w Warszawie. Jak działają ogniwa węglowe? W odróżnieniu od konwencjonalnych metod wytwarzania energii elektrycznej, w węglowych ogniwach paliwowych energia powstaje w procesie elektrochemicznego utleniania paliwa węglowego. Prościej mówiąc: jest to przemiana energii chemicznej paliwa w energię elektryczną, z pominięciem procesu spalania. Ogromną zaletą, przemawiającą za wykorzystaniem ogniw węglowych, jest ich bardzo wysoka sprawność energetyczna, sięgająca 65 proc. To więcej niż w najnowocześniejszych elektrowniach zasilanych węglem. Naukowcy pracujący na rzecz konsorcjum, w skład którego wchodzi Kompania Węglowa, dążą przede wszystkim do stworzenia komercyjnej instalacji (tzw. układu mikro- CHP), którą można by wykorzystać w energetyce rozproszonej, czyli np. domach jednorodzinnych. Węglowe ogniwa paliwowe mogłyby produkować energię elektryczną na potrzeby własne, dostarczać ciepłą wodę użytkową lub ogrzewać dom. Nadmiar energii byłby natomiast przesyłany do sieci energetycznej, z wykorzystaniem inteligentnych liczników. W dalszej perspektywie do produkcji energii i ciepła możliwe byłoby zastosowanie stacjonarnych węglowych ogniw paliwowych o dużej mocy. Stanowisko badań węglowych ogniw paliwowych. Fot. ARC Instalacje mogłyby być wykorzystywane przez poszczególne kopalnie do zasilania urządzeń pracujących na dole, oświetlenia czy zaopatrzenia łaźni w ciepłą wodę. Dziś budujemy silniki metanowe, w przyszłości system mogłyby uzupełniać miniinstalacje oparte na ogniwach węglowych mówi Jacek Długosz, pełnomocnik zarządu Kompanii Węglowej ds. zarządzenia energią elektryczną. Naukowcy są ostrożni w przewidywaniach. Dr Jewulski mówi jednak, że pierwsze komercyjne instalacje węglowe mogłyby pojawić się w ciągu najbliższych 6 lat. Niewykluczone, że trzeci etap badań zostanie częściowo sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Kilka tygodni temu Instytut Energetyki złożył bowiem w imieniu konsorcjum wniosek o dofinansowanie w ramach II Konkursu Programu Badań Stosowanych. Tomasz Głogowski 13

14 W K O M PA N I I Nagrody dla Kompanii Węglowej Kompania Węglowa okazała się największym zwycięzcą Gali Tyskiego Lidera Przedsiębiorczości. Nasza spółka otrzymała główną nagrodę w kategorii Firma. Wyróżnienie w tej kategorii otrzymała także Nadwiślańska Agencja Turystyczna, należąca do Grupy Kapitałowej KW. Taka samą nagrodę, tyle że w kategorii Produkt, otrzymała należąca do Kompanii kopalnia Piast. Statuetki Hermesa są wyróżnieniami dla przedsiębiorców, najbardziej dynamicznie rozwijających się firm oraz innowacyjnych produktów, które pojawiły się na rynku w roku ubiegłym. Uroczysta gala, zorganizowana przez Okręgową Izbę Przemysłowo-Handlową w Tychach, zgromadziła w Zameczku Myśliwskim w Promnicach przedstawicieli świata biznesu, nauki i polityki. Prezes OIPH w Tychach Zbigniew Gieleciak zaakcentował, że w tym roku Izba postanowiła wyróżnić firmy i osoby związane z sektorami górniczym i energetycznym. Stwierdził także, że węgiel na nowo wraca do łask, i zaznaczył, że członkowie Izby będą wspierać Kompanię Węglową w jej projekcie dotyczącym budowy elektrowni węglowej w Woli. Najważniejsza kategoria konkursowa dotyczyła firm. Tutaj triumfowała Kompania Węglowa, największa spółka górnicza w Unii Europejskiej. Statuetkę Hermesa dla firmy odebrała prezes Joanna Strzelec- -Łobodzińska. Bardzo cieszy mnie fakt, że w czasie tej gali uhonorowano nas, a także naszą kopalnię Piast i naszą spółkę, czyli Nadwiślańską Agencję Turystyczną stwierdziła pani prezes. Nasza inicjatywa dotycząca budowy elektrowni w Woli, oczywiście pomijając kwestie stworzenia nowych miejsc pracy, to działanie zmierzające do reindustrializacji miejsca, w którym działała kiedyś kopalnia, a po której została pustka. Jest to także nowe spojrzenie na cykl technologiczny, poczynając od wydobycia węgla, aż do prądu, który płynie z gniazdka. Jest to na pewno przedsięwzięcie bardziej ekonomiczne i niwelujące wiele ryzyk, które niesie ze sobą działanie samej elektrowni czy samej kopalni. Laur Knurowa dla wiceprezesa Marek Uszko, wiceprezes do spraw produkcji Kompanii Węglowej, otrzymał Laur Knurowa, nagrodę będącą wyrazem uznania ze strony miasta i jego mieszkańców Podczas wręczania nagrody podkreślono, że laureat jest mocno związany z miejscową społecznością. Marek Uszko zaczynał karierę zawodową w kopalni Knurów, a następnie kontynuował pracę w kopalni Szczygłowice, dochodząc do stanowiska dyrektora. Zawsze dbał o dobre i harmonijne relacje pomiędzy górnictwem a samorządem lokalnym. W 2010 r. z inicjatywy wiceprezesa Marka Uszko doszło do połączenia kopalń Knurów i Szczygłowice. Powstał w ten sposób silny organizm gospodarczy, dający zatrudnienie ponad 6200 pracownikom. W swojej działalności zawodowej Marek Uszko wiele razy dawał przykład pracy na rzecz miasta Knurowa i jego mieszkańców. Odznacza się wysoką wiedzą zawodową, a swoją pracą i zaangażowaniem od lat wspomaga innych. Jest w naszym mieście postacią znaną i poważaną napisano w uzasadnieniu przyznania nagrody. Laureat odbierając Laur Knurowa, zapewnił, że bardzo ceni sobie to wyróżnienie i dodał, że jego zdaniem jest wiele osób, które zasługują na laury bardziej niż on. Jednocześnie Marek Uszko zapewniał, że traktuje nagrodę jako wyraz podziękowania za dobrą współpracę Kompanii Węglowej z miastem. W Knurowie mieszkam dopiero 30 lat i będę tu mieszkał do końca życia. Zapewniam, że będą robił wszystko, aby na ten laur zasłużyć podwójnie, a nawet potrójnie powiedział po odebraniu nagrody. Tomasz Głogowski Marek Uszko zapewniał, że traktuje nagrodę jako wyraz podziękowania za dobrą współpracę Kompanii Węglowej z miastem Fot. Tomasz Głogowski 14

15 Wymiana butli to dla ratowników bułka z masłem Ratownicy z Bobrka-Centrum najlepsi Na terenie kompleksu KS Górnik w Rybniku-Boguszowicach 21 czerwca odbyły się siódme zawody zastępów ratowniczych Kompanii Węglowej. Po pasjonującej walce zwyciężyła ekipa z kopalni Bobrek-Centrum, o włos wyprzedzając drużyny z Jankowic i Ziemowita To było pięć godzin morderczej rywalizacji w potwornym upale i zaduchu. Ale 17 drużyn ratowniczych, które stanęły na starcie tegorocznej edycji imprezy, dało z siebie wszystko. Żaden z zastępów ani na moment nie odpuścił, a walka o zwycięstwo trwała dosłownie do ostatnich minut zawodów. Ratownicy jak co roku musieli w jak najkrótszym czasie pokonać morderczy tor przeszkód. Najpierw przejść przez przepust tamowy, potem ponieść za pomocą sprzętu pneumatycznego stalowe elementy, przejść przez niskie przejście o wysokości zaledwie 65 cm, wymienić butlę tlenową i skręcić dwa odcinki rur o średnicy 150 mm. Na koniec trzeba było jeszcze przetransportować manekina na noszach z użyciem aparatu oddechowego, pokonując po drodze zgrzewaną siatkę i ponownie przepust tamowy. Tym razem organizatorzy ustrzegli się sytuacji kontrowersyjnych, które miały miejsce w poprzednich zawodach, i zrezygnowali z jednego z feralnych elementów toru, który był powodem wielu protestów. Chodzi o otwarcie i zamknięcie przepustu tamowego przy pomocy specjalnych linek. Przed zawodami wśród faworytów wymieniano ekipy z Jankowic, Bobrka- -Centrum i ubiegłorocznych zwycięzców, czyli drużynę z Ziemowita. Okazało się, że typowania były słuszne. Przez długi czas prowadziła ekipa ratowników z kopalni Jankowice, którzy wylosowali pierwszy numer startowy i już na samym początku wykręcili świetny czas 3:10,35 s. Gdy wydawało się, że Jankowice mają już zwycięstwo w kieszeni, na starcie stanęli ratownicy z Bytomia. Już w połowie dystansu wyszli na prowadzenie, ale niespodziewanie stracili kilka cennych sekund podczas wymiany butli tlenowej. Wtedy emocje sięgnęły zenitu, a licznie zgromadzona publiczność głośno dopingowała swoich faworytów. Dzięki fantastycznej końcówce ratownicy z kopalni Bobrek-Centrum Radość zwycięstwa 15

16 W K O M PA N I I Drużyna z kopalni Bobrek-Centrum wystąpiła w składzie: Grzegorz Kaleja zastępowy, Adam Mazgaj, Krzysztof Nowakowski, Bartłomiej Drążczyk, Mariusz Jasiński, Marek Kosina mechanik. Na zdjęciu z Markiem Uszko, wiceprezesem zarządu KW SA, oraz osobami towarzyszącymi. Fot. Jan Czypionka 16

17 17

18 W K O M PA N I I Cięcie siatki ratownicy wykonują z szybkością automatu odrobili straty i z najlepszym rezultatem 3:08,32 s wygrali całe zawody. Gorący klimat momentami przenosił się na trybuny, gdzie kibice poszczególnych drużyn mieli problemy z pohamowaniem emocji. Chłopcy intensywnie trenowali od dwóch miesięcy, pracując przede wszystkim nad kondycją i techniką. Staraliśmy się zwracać uwagę na szczegóły, na przykład mocowania śrub. Wiedzieliśmy, że możemy dostać za to punkty karne mówił Mieczysław Kuziel, kierownik Kopalnianej Stacji Ratownictwa Górniczego w kopalni Bobrek-Centrum. Wysiłek na zawodach jest dużo większy niż na treningu, ale tak samo jest też podczas prawdziwej akcji. Nie można więc wybrzydzać. Jak się jest dobrym, to słońce i gorące powietrze nie mogą przeszkadzać. Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że wygraliśmy podsumował Krzysztof Nowakowski, jeden z ratowników zwycięskiej ekipy. Drużyna z kopalni Bobrek-Centrum wystąpiła w składzie: Grzegorz Kaleja zastępowy, Adam Mazgaj, Krzysztof Nowakowski, Bartłomiej Drążczyk, Mariusz Jasiński, Marek Kosina mechanik. Nagrody zwycięzcom wręczali Marek Uszko, wiceprezes zarządu ds. produkcji, oraz Stanisław Konsek, dyrektor kopalni Jankowice. Drodzy ratownicy, jestem pod wrażeniem waszego zaangażowania i profesjonalizmu. Te sekundowe różnice pomiędzy poszczególnymi drużynami nie są ważne. Liczy się wasze poświęcenie i to, że przez cały rok przygotowywaliście się do tych zawodów powiedział podczas rozdania nagród wiceprezes Marek Uszko. WYNIKI ZAWODÓW 1. Bobrek-Centrum 3:08,32 2. Jankowice 3:10,35 3. Ziemowit 3:20,97 4. Sośnica-Makoszowy ruch Sośnica 3:36,05 5. Bielszowice 3:39,34 6. Chwałowice 3:48,57 7. Halemba-Wirek 3:48,97 8. Pokój 3:51,36 9. Piekary 3:52, Marcel 4:07,43 Ratowników dopingowali też członkowie rady nadzorczej Kompanii Węglowej, którzy obradowali na wyjazdowym posiedzeniu w Jankowicach. Równolegle z zawodami na torze przeszkód odbył się też konkurs pomocy przedmedycznej. Tu najlepsza była ekipa z kopalni Rydułtowy- -Anna. Tegoroczna impreza w Rybniku-Boguszowicach była sprawdzianem przed IX Międzynarodowymi Zawodami Ratowniczymi, które odbędą się we wrześniu 2014 r. w Katowicach. Tomasz Głogowski Zastęp ratowników kopalni Bobrek-Centrum na finiszu toru przeszkód. Zdjęcia: Jan Czypionka 18

19 Pompownia w Internecie Pracownicy Zakładu Elektrociepłownie w Rybniku, należącego do Kompanii Węglowej, mogą zdalnie kontrolować wszystkie najważniejsze parametry pompowni Paruszowiec. Dzięki temu wzrosło bezpieczeństwo pracy i zmniejszyły się koszty obsługi. System monitoringu został wyróżniony w 40. edycji Ogólnopolskiego Konkursu Poprawy Warunków Pracy Pompownia Paruszowiec, która czerpie wodę z ogromnego zbiornika znajdującego się w rybnickiej dzielnicy Orzepowice, to zakład, od którego zależy nie tylko sprawne funkcjonowanie kopalni Chwałowice, ale także komfort wielu mieszkańców Rybnika. To nie przesada. Okazuje się, że pompownia każdego miesiąca dostarcza około 41 tys. m 3 wody, wykorzystywanej m.in. do chłodzenia maszyn pracujących pod ziemią, wspomagania wydobycia, przeróbki węgla czy zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego kopalni. Kolejne 61 tys. m 3 wody jest natomiast wykorzystywanych przez elektrociepłownię Chwałowice, która odpowiada m.in. za dostarczenie ciepła i energii do większości mieszkań komunalnych w Rybniku. Niezawodność urządzeń pracujących w pompowni Paruszowiec ma więc ogromne znaczenie. Do niedawna obsługą i stałym nadzorem nad pracą trzech pomp o wydajności 160 m 3 na dobę zajmowano się w sposób tradycyjny, czyli zatrudniając na trzy zmiany pracowników obsługi. System funkcjonował, ale daleko mu było do nowoczesności. Postanowiono więc zbudować nowoczesny monitoring, wykorzystujący technologię GSM oraz oprogramowanie SCADA. W pompowni Paruszowiec zainstalowano czujniki, które na bieżąco rejestrują parametry pracy pomp, m.in. ciśnienie wody. Oprócz tego zamontowano również czujniki antywłamaniowe oraz specjalne wykrywacze dymu, ostrzegające przed pożarem. Dzięki zastosowaniu monitoringu stały nadzór pracowników nad pracą przepompowni został zmniejszony do 8 godzin na dobę. W tym czasie dokonuje się koniecznych przełączeń oraz konserwacji. Nowe rozwiązanie wpłynęło nie tylko na oszczędności, ale także poprawę bezpieczeństwa pracy zapewnia Arkadiusz Pytel, kierownik ruchu rejonu Rybnik. Co ciekawe, pracę Paruszowca można śledzić na bieżąco także w internecie, na specjalnie przygotowanej stronie WWW. Niezbędne jest oczywiście hasło oraz specjalny login. To niezwykle przydatne rozwiązanie. Zdarza się, że w domu zaglądam na stronę i sprawdzam, czy wszystko funkcjonuje, jak należy. Mamy też możliwość łączenia się z serwerem za pomocą komórki mówi Arkadiusz Pytel. Twórcy nowoczesnego monitoringu położyli duży nacisk także na kwestię bezpieczeństwa. Dlatego alarmy włamaniowe czy pożarowe są nie tylko wyświetlane na ekranie komputera, ale również przesyłane SMS-em do dyspozytora i pracowników dozoru. To sprawia, że można szybko reagować na awarie czy zakłócenia pracy pomp. Mieliśmy już przypadek, że system poinformował o dymie, który pojawił się w pompowni. Na szczęście okazało się, że była to tylko awaria czujnika, ale przynajmniej mamy pewność, że system działa właściwie tłumaczy Arkadiusz Pytel. System monitoringu pompowni Paruszowiec będzie w przyszłości rozbudowywany i wyposażony w kolejne funkcje. Tomasz Głogowski Nowe rozwiązanie wpłynęło nie tylko na oszczędności, ale także poprawę bezpieczeństwa pracy zapewnia Arkadiusz Pytel, kierownik ruchu rejonu Rybnik. Fot. Tomasz Głogowski 19

20 W K O M PA N I I Na wysoką ocenę zakładu przeróbczego kopalni Ziemowit miały wpływ zaangażowanie i świadomość załogi w zakresie bezpiecznego wykonywania swoich obowiązków. Fot. Jan Czypionka Bezpiecznie na przeróbce Rozstrzygnięto pierwszy w historii polskiego górnictwa węgla kamiennego konkurs o miano najbezpieczniejszego zakładu przeróbki mechanicznej węgla w latach Pierwsze miejsce przypadło zakładowi kopalni Ziemowit. W kategorii największej poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy najlepszy okazał się Zakład Przeróbki Mechanicznej Węgla kopalni Knurów-Szczygłowice ruch Knurów Organizator konkursu, Zarząd Krajowy ZZ Przeróbka, postawił sobie za cel wyłonienie w drodze określonych kryteriów dwóch laureatów, zasługujących na wyróżnienie za skuteczne stosowanie działań przyczyniających się do stałej poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przeróbki mechanicznej węgla. Do konkursu przystąpiły zakłady przeróbki mechanicznej węgla z 19. kopalń Kompanii Węglowej, Katowickiego Holdingu Węglowego, Jastrzębskiej Spółki Węglowej, Południowego Koncernu Węglowego oraz Lubelskiego Węgla Bogdanka SA. Najwięcej punktów komisja przyznała Zakładowi Przeróbki Mechanicznej Węgla Organizator konkursu, Zarząd Krajowy ZZ Przeróbka, postawił sobie za cel wyłonienie w drodze określonych kryteriów dwóch laureatów, zasługujących na wyróżnienie za skuteczne stosowanie działań przyczyniających się do stałej poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach przeróbki mechanicznej węgla. Fot. Jacek Filipiak kopalni Ziemowit. Na wysoką ocenę miały wpływ zaangażowanie i świadomość załogi w zakresie bezpiecznego wykonywania swoich obowiązków. Ponadto inwestycje Kompanii Węglowej SA, ukierunkowane w równym stopniu na produkcję, bezpieczeństwo oraz poprawę ergonomii pracy, przyniosły wymierny efekt. Przykładem innowacyjnego spojrzenia na komfort pracy na stanowiskach technologicznych w lędzińskim zakładzie jest instalacja nowoczesnych kabin dźwiękoizolacyjnych, wyposażonych w systemy klimatyzacyjno-grzewcze. Rozbudowa monitoringu procesów przeróbczych ma znaczący wpływ na eliminację sytuacji awaryjnych i bezstresową obsługę nadzorowanych urządzeń. Udogodnieniem dla osób palących jest specjalna kabina zainstalowana w obiekcie, gdzie obowiązuje zakaz palenia. W zakładzie zainstalowano nowy system łączności dyspozytorskiej oraz nowoczesny multimedialny system szkoleń bhp. 20

21 Rozbudowa monitoringu procesów przeróbczych ma znaczący wpływ na eliminację sytuacji awaryjnych i bezstresową obsługę nadzorowanych urządzeń. Na zdjęciu: Beata Grzebuła, dyspozytorka zakładu przeróbki. Fot. Jan Czypionka Pracownicy zakładu zostali wyposażeni w odzież korporacyjną nowej generacji. Załoga uzyskała wysokie oceny podczas audytów stanowiskowych. *** Zwycięzcą w kategorii zakładu przeróbki mechanicznej węgla, który w latach osiągnął największą poprawę bezpieczeństwa i higieny pracy, został Zakład Przeróbki Mechanicznej Węgla kopalni Knurów-Szczygłowice ruch Knurów, który dzięki wdrożeniu w ocenianym okresie kilkunastu innowacyjnych przedsięwzięć uzyskał istotną poprawę warunków bhp na stanowiskach pracy. W zakładzie wykonano m.in. nową instalację oświetlenia w budynku płuczki, uzyskano znaczącą poprawę oświetlenia stanowisk pracy, rozbudowano monitoring wizyjny ZPMW, wyeliminowano stanowiska pracy o największym zagrożeniu dla zdrowia pracowników, zainstalowano automatykę sterowania odmulników Dorra, zmodernizowano system sterowania obwodów bezpieczeństwa przenośników taśmowych i zgrzebłowych. Ograniczono zagrożenia wypadkowe na stanowiskach obsługi przenośników, zmodernizowano układ transportu węgla z ZPMW do PE Megawat oraz zlikwidowano część nieczynnego zakładu. Bezpieczeństwo pracy podniosło się także dzięki zmodernizowaniu układu transportu pionowego w budynku płuczki. Komfort pracy zwiększył się na skutek zabudowania kabiny pyło i dźwiękoszczelnej na stanowisku obsługi zbiorników węgla surowego. Płytami poliuretanowymi wytłumiono również zsuwnie i przesypy. Łączny koszt wdrożonych w latach przedsięwzięć, poprawiających bezpieczeństwo i higienę pracy w Zakładzie Przeróbki Mechanicznej Węgla w ruchu Knurów, to ponad 4,8 mln zł. Zmodernizowany układ transportu węgla z ZPMW do PE Megawat po likwidacji części nieczynnego zakładu. Fot. Stefan Rusinowski Opr. JC 21