REZOLUCJA: Walka z ubóstwem w ramach celów zrównoważonego rozwoju zawartych w programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030

Transkrypt

1 EUROPEJSKO-LATYNOAMERYKAŃSKIE ZGROMADZENIE PARLAMENTARNE REZOLUCJA: Walka z ubóstwem w ramach celów zrównoważonego rozwoju zawartych w programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 na podstawie sprawozdania Komisji Spraw Społecznych, Dzieci i Młodzieży, Programów Wymiany, Edukacji i Kultury Współsprawozdawcy: Silvia Salgado (Parlandino) Jude Kirton-Darling (Parlament Europejski) Czwartek 22 września 2016 r. - Montevideo AT\ docx

2 EUROLAT - Rezolucja z dnia 22 września 2016 r. - Montevideo [na podstawie sprawozdania Komisji Spraw Społecznych, Dzieci i Młodzieży, Programów Wymiany, Edukacji i Kultury] Walka z ubóstwem w ramach celów zrównoważonego rozwoju zawartych w programie działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 Europejsko-Latynoamerykańskie Zgromadzenie Parlamentarne, uwzględniając deklarację milenijną ONZ z dnia 8 września 2000 r., uwzględniając sprawozdanie przyjęte w lipcu 2014 r. przez Otwartą Grupę Roboczą ONZ ds. Celów Zrównoważonego Rozwoju, uwzględniając sprawozdanie Organizacji Narodów Zjednoczonych w sprawie milenijnych celów rozwoju z 2014 r., uwzględniając sprawozdanie panelu wysokiego szczebla wybitnych osobistości na temat Agendy rozwoju po 2015 roku, z dnia 30 maja 2013 r., zatytułowane Nowe globalne partnerstwo eliminacja ubóstwa i transformacja gospodarcza poprzez zrównoważony rozwój, uwzględniając dokument Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych zatytułowany Projekt końcowy zasad przewodnich w sprawie skrajnego ubóstwa i praw człowieka, który przedstawiła specjalna sprawozdawczyni ONZ ds. skrajnego ubóstwa i praw człowieka Magdalena Sepúlveda Carmona, uwzględniając rezolucję Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 70/1 zatytułowaną: Transformacja naszego świata: program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, uwzględniając rezolucję dotyczącą wniosków uzgodnionych na 60. sesji Komisji ds. Statusu Kobiet zatytułowaną Wzmocnienie pozycji kobiet i jej związek ze zrównoważonym rozwojem, zatwierdzoną przez ONZ w marcu 2016 r., uwzględniając IV Międzynarodową Konferencję na temat Ludności i Rozwoju, która odbyła się w Kairze w 1994 r., i wyniki konferencji przeglądowych: Kair+5, Kair+10, Kair+15, Kair+20, uwzględniając IV Konferencję Narodów Zjednoczonych na temat kobiet, która odbyła się w Pekinie w 1995 r. i wyniki konferencji przeglądowych Pekin+5, Pekin+10, Pekin+15, Pekin+20, uwzględniając Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich form dyskryminacji kobiet zatwierdzoną w 1979 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ, uwzględniając międzynarodową Konwencję o prawach dziecka przyjętą przez 2/13 AT\ docx

3 Zgromadzenie Ogólne ONZ w listopadzie 1989 r., uwzględniając XXI Konferencję ONZ w sprawie zmian klimatu, która odbyła się w Paryżu w grudniu 2015 r., uwzględniając deklarację z Santiago z I szczytu szefów państw i rządów Wspólnoty Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC), który odbył się 27 i 28 stycznia w 2013 r. w Chile, uwzględniając deklarację brukselską z II szczytu szefów państw i rządów UE i CELAC, która odbyła się 10 i 11 czerwca 2015 r., uwzględniając komunikat Komisji z dnia 5 lutego 2015 r. zatytułowany Globalne partnerstwo na rzecz eliminacji ubóstwa i zrównoważonego rozwoju po roku 2015, uwzględniając komunikat Komisji z dnia 2 czerwca 2014 r. zatytułowany: Godne życie dla wszystkich: od wizji do wspólnego działania (COM(2014)0335), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 31 października 2011 r. zatytułowany Zwiększanie wpływu unijnej polityki rozwoju program działań na rzecz zmian (COM(2011)0637), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 21 kwietnia 2010 r. zatytułowany Dwunastopunktowy plan działań UE na rzecz milenijnych celów rozwoju (COM(2010)0159), uwzględniając komunikat Komisji z dnia 3 marca 2010 r. zatytułowany: Europa 2020: Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, uwzględniając rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 13 czerwca 2013 r. w sprawie milenijnych celów rozwoju określenie ram po 2015 r., uwzględniając sprawozdanie Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2014 r. w sprawie UE i globalnych ram rozwoju po roku 2015, uwzględniając Wieloletni regionalny program indykatywny dla Ameryki Łacińskiej, uwzględniając deklarację polityczną z Belén, z III szczytu szefów państw i rządów Wspólnoty Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC), w dniach 28 i 29 stycznia w 2015 r. w Belén, w Kostaryce, uwzględniając deklarację polityczną z Quito zatwierdzoną na IV szczycie szefów państw CELAC w dniu 27 stycznia 2016 r., uwzględniając deklarację specjalną w sprawie Agendy rozwoju po 2015 roku, z II szczytu szefów państw i rządów Wspólnoty Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC), który odbyła się w dniach 28 i 29 stycznia 2014 r. na Kubie, AT\ docx 3/13

4 uwzględniając Porozumienie z Montevideo zatwierdzone w sierpniu 2013 r. w Montevideo, w Urugwaju, w ramach I Konferencji regionalnej w sprawie ludności i rozwoju AŁK, zorganizowanej przez CEPAL, A. mając na uwadze, że milenijne cele rozwoju (MCR), z których pierwszym było zlikwidowanie skrajnego ubóstwa i głodu, stanowiły jedną z najbardziej satysfakcjonujących inicjatyw realizowanych przez społeczność międzynarodową w ostatnim półwieczu, gdyż dzięki nim udało się uwrażliwić społeczeństwo na potrzebę ograniczania ubóstwa, utworzyć wspólny plan działania na poziomie globalnym zawierający określone cele, zidentyfikować ubóstwo jako jeden z najpilniejszych problemów, które wymagają interwencji w skali światowej, i zobowiązać instytucje międzynarodowe i rządy krajowe do rozliczania się z ich wkładu w realizację tych celów oraz do wykazania ich odpowiedzialności za eliminację ubóstwa; B. mając na uwadze, że program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, będący dokumentem ucieleśniającym ideał naszych państw polegający na stworzeniu sprawiedliwszego, bardziej równościowego i pokojowego świata, zawiera jako pierwszy cel zrównoważonego rozwoju wyeliminowanie ubóstwa we wszystkich jego formach na całym świecie, w tym za pośrednictwem wdrożenia szerokich krajowych systemów ochrony socjalnej, gwarancji praw do zasobów gospodarczych i dostępu do podstawowych usług, wspierania odporności osób ubogich i wymagających szczególnego traktowania, mobilizacji zasobów pochodzących z różnych źródeł, w tym współpracy międzynarodowej i utworzenia solidnych ram prawnych, wrażliwych na kwestie płci, służących wsparciu szybszego inwestowania w środki zmierzające do eliminacji ubóstwa; C. mając na uwadze, że ubóstwo można wyeliminować między innymi poprzez przyjęcie podejścia skupionego na prawach człowieka, które uznaje, że ubóstwo jest kwestią praw człowieka oraz przyczyną i konsekwencją naruszeń tych praw; D. mając na uwadze, że według specjalnej sprawozdawczyni ONZ ubóstwo jest zjawiskiem wykraczającym poza samo doświadczenie życia z niskimi dochodami i oznacza głębszy brak rozwoju oraz przewagę wykluczenia społecznego we wszystkich społecznościach, a w związku z tym przyszła strategia na rzecz eliminacji ubóstwa powinna koncentrować się na niwelowaniu nierówności w celu tworzenia i wspierania zrównoważonego rozwoju w długim okresie; E. mając na uwadze, że ubóstwo zwalcza się za pomocą polityki lepiej odpowiadającej aspiracjom narodów i ich słusznym roszczeniom, mianowicie wymogowi prawa do pracy z ochroną praw i za sprawiedliwym wynagrodzeniem, przy wsparciu polityk społecznych nadającym duże znaczenie prawu do opieki zdrowotnej, edukacji, kultury, sportu, zabezpieczenia społecznego i godnego życia; F. mając na uwadze znaczne postępy dokonane w zakresie ograniczania skrajnego ubóstwa w skali światowej: w 2010 r., pięć lat przed przewidzianym terminem, została ograniczona o połowę liczba osób, które żyją w sytuacji skrajnego ubóstwa w regionach rozwijających się, z 47 % w 1990 r. do 22 % w 2010 r.; G. mając na uwadze promocję i ochronę oraz poszanowanie praw człowieka i 4/13 AT\ docx

5 podstawowych wolności wszystkich ludzi, w tym prawa do rozwoju, które to prawa są uniwersalne, niepodzielne i współzależne oraz powiązane ze sobą, zaleca się włączanie ich do wszystkich polityk i programów mających na celu eliminację ubóstwa, a także potwierdza się potrzebę podejmowania środków dla zagwarantowania, aby wszystkie osoby miały prawo do uczestnictwa w rozwoju gospodarczym, społecznym, kulturalnym i politycznym oraz wnoszenia weń wkładu i czerpania korzyści, oraz że taką samą uwagę należy poświęcić promocji, ochronie i pełnej realizacji praw obywatelskich, politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych, i pilnie je uwzględnić; H. mając na uwadze, że 1,2 mld osób nadal żyje w warunkach skrajnego ubóstwa i że osoby te zużywają tylko 1 % towarów i usług z całego świata, wobec 72 % zużywanych przez sto milionów najbogatszych osób; I. mając na uwadze, że kobiety i dziewczynki stanowią nieproporcjonalnie dużą część ubogiej ludności, około 70 %, i z tego powodu częściej są ofiarami przemocy i wielorakich form dyskryminacji, na przykład w dostępie do zatrudnienia, w zakresie warunków zatrudnienia i płac, a także wykluczenia i deprywacji materialnej; mając na uwadze, że ubogie dziewczynki z dwuipółkrotnie większym prawdopodobieństwem wychodzą za mąż w dzieciństwie niż te, które należą do najzamożniejszego kwintyla i że kobiety oraz dziewczynki żyjące w ubóstwie są bardziej narażone na wykorzystywanie seksualne, w tym handel ludźmi, a te, które doświadczają przemocy seksualnej mają mniejsze szanse ucieczki z relacji pełnych przemocy ze względu na brak dochodów i zasobów; J. mając na uwadze, że konieczne jest podjęcie większych wysiłków na rzecz ograniczenia liczby osób, które cierpią z powodu głodu i niedożywienia, mimo istotnych wyników uzyskanych w ostatnich dekadach, w ciągu których niedożywienie spadło z 23,2 % w 1990 r. do 14,9 % w 2012 r.; K. mając na uwadze, że spowolnienie wzrostu gospodarczego utrudniło postępy w osiąganiu drugiego celu mianowicie pełnego i wydajnego zatrudnienia i godnej pracy dla wszystkich co dotknęło głównie ludzi młodych; mając na uwadze, że mimo kryzysu gospodarczego według MOP (Międzynarodowej Organizacji Pracy) w 2012 r. bezrobotnymi było ponad 200 milionów pracowników i zjawisko ubóstwa objęło nawet osoby, które zdołały utrzymać zatrudnienie; L. mając na uwadze, że w następstwie szczytu Rio +20, którego celem była ocena zaawansowania realizacji celów zrównoważonego rozwoju, uznano za konieczne ustalenie nowych celów na podstawie dokonanych dotychczas postępów, z myślą o lepszym powiązaniu zmiany klimatu i ogólnie ochrony środowiska naturalnego ze zrównoważoną produkcją oraz intensywniejszym uwzględnianiem aspektów gospodarczych, społecznych i środowiskowych zrównoważonego rozwoju; M. mając na uwadze program działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, obejmujący 17 celów, do których należy między innymi położenie kresu ubóstwu, eliminacja głodu, dostęp do czystej wody i kanalizacji, ograniczenie nierówności; N. mając na uwadze, że odpowiednie żywienie jest niezbędne dla zdrowia oraz rozwoju fizycznego i intelektualnego, i że osoby żyjące w ubóstwie mają zazwyczaj ograniczony AT\ docx 5/13

6 dostęp do odpowiedniej żywności po przystępnych cenach lub do zasobów, których potrzebują do jej wytworzenia lub nabycia; O. mając na uwadze, że dostęp wszystkich dzieci, młodzieży, młodych osób dorosłych i dorosłych do publicznego nieodpłatnego kształcenia wysokiej jakości oraz do szkolenia wysokiej jakości musi zajmować poczesne miejsce w strategiach eliminacji ubóstwa i być skutecznym instrumentem przerywania międzypokoleniowych cykli ubóstwa oraz znacznego zmniejszenia nierówności; P. mając na uwadze, że tworzenie nowych godnych, dobrej jakości miejsc pracy, przy pełnym poszanowaniu praw pracowniczych, odpowiednich układów zbiorowych i międzynarodowych standardów socjalnych i pracowniczych, stanowi konieczny warunek eliminacji ubóstwa i ograniczenia nierówności; mając na uwadze, że w sytuacji, gdy sektor prywatny, a szczególnie MŚP, jest głównym twórcą miejsc pracy, instytucje państwowe powinny należycie uwzględniać jego potencjał podczas opracowywania i stosowania strategii walki z ubóstwem, zapewniając jednocześnie, by nie wystąpiło ograniczenie praw pracowników; Q. mając na uwadze, że mobilizacja zasobów narodowych odgrywa ważną rolę w walce z ubóstwem i w ograniczaniu nierówności; R. mając na uwadze, że zmiana klimatu, pogorszenie stanu środowiska naturalnego i klęski żywiołowe przyczyniają się do zwiększenia istniejącej wrażliwości, co ma bardzo poważne konsekwencja dla walki z ubóstwem, przede wszystkim w krajach i regionach niemających koniecznych zdolności do unikania tego zjawiska i dostosowania się do niego; S. mając na uwadze, że współpraca i wsparcie na rzecz zrównoważonego rozwoju są nadal potężnym instrumentem walki z ubóstwem i że całe wsparcie rozwoju powinno w związku z tym opierać się na wdrożeniu koncepcji praw człowieka skupionej na zasadach przewodnich obejmujących równość i równość płci, solidarność, wzajemny szacunek i niedyskryminację; T. mając na uwadze, że w ostatniej dekadzie skrajne ubóstwo w krajach Ameryki Łacińskiej i Karaibów (AŁK) zostało ograniczone o połowę, co pozwoliło 56 milionom osób na wyjście z sytuacji ubóstwa; mając na uwadze, że, mimo tego, wskaźniki nierówności w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach są nadal bardzo wysokie i że około 200 mln osób, co odpowiada ponad jednej trzeciej ich ludności tego regionu, nadal wymaga szczególnego traktowania podczas przechodzenia ze skrajnego ubóstwa do dobrobytu i naraża się na duże ryzyko ponownego znalezienia się poniżej progu ubóstwa; U. mając na uwadze, że w deklaracji z Santiago z I szczytu szefów państw i rządów Wspólnoty Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC), który odbył się w dniach 27 i 28 stycznia w 2013 r. w Chile, państwa regionu potwierdziły swoje zobowiązanie do osiągnięcia celów uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym, zawartych w milenijnych celach rozwoju i celach zrównoważonego rozwoju, które są określone począwszy od konferencji Río+20, i podkreśliły, jak ważne jest, aby Agenda rozwoju po 2015 roku objęła cele, które są dobrowolne, uniwersalne, jednoznaczne, mierzalne i dostosowujące się do różnej rzeczywistości krajowej, z myślą o eliminacji ubóstwa i promocji zrównoważonego 6/13 AT\ docx

7 rozwoju; V. mając na uwadze, że w deklaracji specjalnej w sprawie Agendy rozwoju po 2015 roku z II szczytu szefów państw i rządów Wspólnoty Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów (CELAC), który odbył się w dniach 28 i 29 stycznia 2014 r. na Kubie, państwa regionu podkreśliły pilną potrzebę, aby nowa agenda przyczyniała się do rozwiązywania problemów strukturalnych, z którymi borykają się państwa rozwijające się oraz do eliminacji przepaści występujących na szczeblu międzynarodowym, regionalnym i w obrębie społeczeństw, w celu udzielenia krajom pomocy w osiągnięciu możliwie największego dobrostanu całej ich ludności i zagwarantowaniu jej praw człowieka, w szczególności prawa do rozwoju; W. mając na uwadze, że w deklaracji politycznej zatwierdzonej na III szczycie CELAC, która odbyła się w dniach 28 i 29 stycznia w 2015 r. w Belén, w Kostaryce, państwa AŁK potwierdziły swoją silną determinację, aby na nowo podjąć walkę ze skrajnym ubóstwem, głodem i nierównością w sposób wielowymiarowy, zajmując się bezpośrednio ich przyczynami, co stanowi niezbędny wymóg osiągnięcia zrównoważonego rozwoju w regionie; X. mając na uwadze, że państwa Ameryki Łacińskiej i UE wypracowały silne więzi polityczne w ostatnich latach i że UE jest głównym darczyńcą we współpracy na rzecz rozwoju, pierwszym inwestorem zagranicznym i trzecim partnerem handlowym regionu AŁK; Y. mając na uwadze, że w ciągu dwóch dekad pomyślnego stosowania szeregu programów współpracy w ramach instrumentu finansowania współpracy na rzecz rozwoju (DCI) obecnie Bank Światowy klasyfikuje większość państw Ameryki Łacińskiej jako kraje o średnich dochodach, co sprawia, że konieczne jest opracowanie i zastosowanie nowych programów dwustronnych i dwuregionalnych, oprócz DCI, w celu uwzględnienia nowych okoliczności politycznych i gospodarczych obu regionów; Z. mając na uwadze, że niedawno UE wdrożyła nowy pakiet współpracy regionalnej dla państw AŁK na lata , na który przeznaczona jest dotacja w wysokości 925 mln EUR w ciągu siedmiu lat i który skupia się na czterech obszarach priorytetowych; są to: związek pomiędzy bezpieczeństwem a rozwojem; dobra administracja, rozliczalność i równość społeczna; zrównoważony i sprzyjający włączeniu społecznemu wzrost gospodarczy na rzecz rozwoju społecznego; zrównoważenie środowiskowe i zmiana klimatu; oraz szkolnictwo wyższe; AA. mając na uwadze, że w tym samym okresie UE przeznaczyła 40,35 mln EUR na program EUROsociAL, którego cele obejmowały zmniejszenie ubóstwa, nierówności i wykluczenia społecznego oraz pobudzenie handlu i inwestycji, z myślą o ostatecznym celu polegającym na wzmocnieniu spójności społecznej i terytorialnej; AB. mając na uwadze, że poprzez ALFA III i działanie 2 programu Erasmus Mundus UE stworzyła programy mobilności dla studentów i nauczycieli, gwarantujące uczestnictwo grup szczególnie wrażliwych i mniej rozwiniętych regionów oraz wdrożyła projekty ukierunkowane na wspieranie współpracy akademickiej między instytucjami Europy i Ameryki Łacińskiej; AT\ docx 7/13

8 AC. mając na uwadze, że w 2010 r., z myślą o wzmocnieniu stosunków z regionem AŁK i z uwzględnieniem stopnia rozwoju gospodarczego i społecznego krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, UE stworzyła nowy instrument Instrument Inwestycyjny dla Ameryki Łacińskiej mający promować rozwój sektora prywatnego i inwestycji w projekty infrastruktury publicznej w dziedzinach takich jak transport, energetyka i środowisko, za pośrednictwem wsparcia dla instytucji finansowych z państw partnerskich; AD. mając na uwadze, że handel stanowi uznany kluczowy czynnik wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu i zrównoważonego rozwoju, w związku z czym jest ważnym środkiem przyczyniającym się do eliminacji ubóstwa; mając na uwadze, że UE udoskonaliła zatem uwzględnianie rozwoju w swojej polityce handlowej poprzez systematyczne włączanie do wszystkich swoich umów handlowych z państwami trzecimi postanowień dotyczących zrównoważonego rozwoju, które obejmują między innymi zagadnienia pracownicze i środowiskowe; AE. mając na uwadze, że w dziedzinie handlu UE i państwa Ameryki Łacińskiej i Karaibów zastosowały instrumenty jednostronne mające na celu wspieranie zrównoważonego rozwoju zagrożonych gospodarek, poprzez jednostronne koncesje handlowe, w szczególności ogólny system preferencji i szczególne rozwiązanie motywacyjne dotyczące zrównoważonego rozwoju i dobrych rządów; AF. mając na uwadze, że 24 % ogółu ludności UE (120 milionów ludzi), w tym 27 % wszystkich dzieci w Europie jest zagrożonych ubóstwem lub wykluczeniem społecznym; mając na uwadze, że 9 % Europejczyków jest dotkniętych poważną deprywacją materialną i 17 % żyje za mniej niż 60 % średniego dochodu gospodarstw domowych w swoim kraju; mając na uwadze, że ta rzeczywistość jest owocem polityki oszczędnościowej zastosowanej przez poszczególne rządy państw członkowskich; AG. mając na uwadze, że w UE w warunkach ubóstwa żyje o 12 milionów więcej kobiet niż mężczyzn; mając na uwadze, że kobiety mają niższe pensje, niższe emerytury i dłuższe godziny pracy, są bardziej narażone na niepewność, dotyka je dyskryminacja w miejscu pracy i są pozbawione wsparcia w macierzyństwie oraz że wszystkie te rodzaje dyskryminacji są wskaźnikami ubóstwa, które je dotyka; AH. mając na uwadze, że walka z ubóstwem i wykluczeniem społecznym zajmuje centralne miejsce w strategii Europa 2020, przy czym Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym jest jedną z inicjatyw przewodnich, które służą za podstawę wspólnego porozumienia między rządami krajowymi, instytucjami UE i głównymi zainteresowanymi stronami, takimi jak organizacje pozarządowe, partnerzy społeczni, przedsiębiorstwa, podmioty gospodarki społecznej i organizacje akademickie; 1. z uznaniem odnosi się do osiągniętych rezultatów w dziedzinie ograniczenia skrajnego ubóstwa w skali światowej, lecz przypomina o potrzebie zdwojenia wysiłków w ramach programu działań na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030, poprzez utworzenie mocnego powiązania między eliminacją ubóstwa a zrównoważonym rozwojem, z myślą o zmniejszaniu nierówności zarówno w obrębie poszczególnych krajów, jak i między nimi; 8/13 AT\ docx

9 2. powtarza, że ubóstwo należy traktować jako problem wielowymiarowy, który nie ogranicza się wyłącznie do niskich dochodów, lecz obejmuje także ważny wymiar społeczny, w związku z czym do analizy tego zjawiska i pomiaru jego ewolucji należy używać wskaźników dobrostanu i rozwoju społecznego; 3. uważa, że wszystkie środki przyjęte w celu zwalczania podstawowych przyczyn ubóstwa, wykluczenia społecznego i nierówności muszą opierać się na koncepcji praw człowieka, która zapobiega wszelkiego rodzaju dyskryminacji i poświęca szczególną uwagę prawom kobiet i dziewczynek oraz starszych osób dorosłych; uznając powiązania między równouprawnieniem płci i wzmocnieniem pozycji kobiet i dziewczynek a eliminacją ubóstwa, a także potrzebę zagwarantowania kobietom i dziewczynkom odpowiedniego poziomu życia we wszystkich obszarach, przez całe ich życie, a także praw grup szczególnie wrażliwych, w szczególności migrantów, dzieci i młodzieży, osób LGBT, mniejszości, ludów tubylczych i pochodzenia afrykańskiego, a także osób niepełnosprawnych; 4. eliminacja skrajnego ubóstwa materialnego, społecznego i duchowego, w ramach tworzenia pełnej osoby ludzkiej. Oznacza to zagwarantowanie ludności podstawowych usług powszechnych i dochodów wystarczających dla całościowego rozwoju; 5. apeluje do rządów o intensyfikację walki z korupcją i bezkarnością oraz zagwarantowanie równości dostępu do niezależnego i bezstronnego systemu sądownictwa, a także o promowanie pełnego poszanowania podziału władz, które są elementami niezbędnymi dla wzmocnienia demokracji, sprawowania rządów, praworządności i osiągania zrównoważonego rozwoju; potwierdza, że walka z ubóstwem w sposób całościowy wymaga pełnego poszanowania demokracji, praworządności, a także wszystkich praw człowieka, w tym prawa do zrównoważonego rozwoju, które sytuuje osobę ludzką w centrum polityki publicznej, zawsze w zgodzie i z poszanowaniem matki ziemi i równowagi ekosystemu, z uznaniem znaczenia wspierania pełnego uczestnictwa obywatelskiego o charakterze pluralistycznym, szerokim i zróżnicowanym; 6. podkreśla ważne wzajemne powiązanie istniejące między dobrym sprawowaniem rządów, zrównoważonym wykorzystywaniem zasobów i dynamiką rozwoju oraz sprawiedliwą i równą redystrybucją zasobów z jednej strony i ograniczaniem nierówności z drugiej strony; uważa, że osiągnięcie zrównoważonego rozwoju jest możliwe jedynie wówczas, gdy zagwarantuje się równość dostępu i uwzględni się wszystkie grupy, z położeniem większego nacisku na sektory szczególnie wrażliwe; 7. przypomina, że rządy są głównymi odpowiedzialnymi za opracowanie i stosowanie zrównoważonych polityk gospodarczych, a także zmobilizowanie oraz wydajne i zrównoważone wykorzystywanie zasobów publicznych, przede wszystkim pochodzących ze zrównoważonej i racjonalnej eksploatacji zasobów naturalnych, których bogactwo musi być oddane na potrzeby narodów i rozwoju poszczególnych krajów; uważa, że partnerstwa publiczno-prywatne mogą odgrywać ważną rolę w mobilizacji dodatkowych środków finansowych na rozwój, promując wymianę doświadczeń i wiedzy między tymi partnerstwami w solidnych ramach rozliczalności i odpowiedzialności społecznej rozumianej jako równowaga społeczna, która gwarantuje redystrybucję bogactwa, przyczyniając się poprzez program społeczny do realizacji narodowych planów rozwoju swoich rządów; AT\ docx 9/13

10 8. podkreśla podstawową rolę, jaką odgrywa społeczeństwo obywatelskie w rozwoju gospodarczym i społecznym państw; zobowiązuje się w związku z powyższym do większego włączania wszystkich grup, w szczególności jeśli chodzi o uwzględnienie w procesie podejmowania decyzji grup zagrożonych znalezieniem się poniżej progu ubóstwa, w celu zapewnienia im uczestnictwa we wzroście sprzyjającym włączeniu społecznemu; 9. podkreśla potrzebę zagwarantowania powszechnego dostępu do publicznego i nieodpłatnego kształcenia o wysokiej jakości, z poświęceniem szczególnej uwagi osobom o specjalnych potrzebach edukacyjnych, migrantom, ludom tubylczym, pochodzenia afrykańskiego i osobom niepełnosprawnym, a także potrzebę opracowania strategii zwalczania nierówności społecznych w szkole, jako instrumentu uzupełniania braków w wiedzy i promowania zrównoważonego rozwoju, eliminacji ubóstwa i równości płci; 10. przypomina, że dla zagwarantowania zrównoważonego rozwoju potrzebne jest dysponowanie wykwalifikowanymi pracownikami; w tym celu zachęca rządy do wdrażania programów kształcenia i szkolenia przeznaczonych dla wszystkich grup wiekowych, skierowanych w szczególności do grup szczególnie wrażliwych, ofiar wykluczenia społecznego i innych osób zagrożonych ubóstwem; 11. wzywa rządy do podejmowania koniecznych środków w celu wspierania tworzenia miejsc godnej i stabilnej pracy, ponieważ uznaje, że niepewne umowy o pracę osłabiają rynek pracy i zwiększają zagrożenie ubóstwem w najbardziej wrażliwych grupach; apeluje, konkretnie, o przyjęcie mechanizmu zapobiegającego pojawianiu się i utrwalaniu niepewności zatrudnienia i niskich dochodów, w celu zapewnienia, aby osoby zatrudnione nie wpadały w pułapkę ubóstwa; 12. wzywa rządy do tworzenia polityk publicznych i mechanizmów włączania młodych wykwalifikowanych pracowników do stabilnej i godnej pracy; 13. apeluje do rządów, aby zagwarantowały równość dostępu do powszechnej, publicznej, nieodpłatnej opieki zdrowotnej o wysokiej jakości, co stanowi konieczny warunek przezwyciężania ubóstwa i osiągnięcia zrównoważonego rozwoju, ze szczególnym podkreśleniem profilaktyki i eliminacji wszelkiego rodzaju dyskryminacji oraz przezwyciężania przeszkód utrudniających dostęp do opieki zdrowotnej; 14. podkreśla zobowiązanie rządów do zagwarantowania, aby kobiety korzystały z tych samych praw politycznych, społecznych i gospodarczych, w tym prawa do legalnego posiadania majątku prywatnego i dysponowania nim, cieszyły się rzeczywistą równością dostępu do możliwości ekonomicznych, w szczególności w dziedzinie pracy i przedsiębiorczości, a także do tych samych usług publicznych, w tym opieki zdrowotnej, usług dotyczących zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, kształcenia i świadczeń z tytułu zabezpieczenia społecznego; uważa ponadto, że państwa powinny opracowywać mechanizmy gwarantujące, aby wszystkie kobiety mogły uczestniczyć w procesie podejmowania decyzji, tak aby wzmocnić ich rolę w społeczeństwie; 15. uznaje, że rolnictwo rodzinne i na małą skalę, które uwzględnia tradycyjne wykorzystanie ziemi i konwencjonalnych praktyk rolniczych przyczynia się bezpośrednio do bezpieczeństwa żywnościowego, rozwoju gospodarek lokalnych, zrównoważonego wzrostu i 10/13 AT\ docx

11 zachowania różnorodności odmian roślin rolniczych; podkreśla w szczególności rolę, jaką odgrywa rolnictwo na małą skalę, jako instrument eliminacji głodu, skrytego głodu i niedożywienia; 16. przypomina znaczenie wdrażania zintegrowanych systemów gospodarki wodnej dla zagwarantowania równego i powszechnego dostępu do wody pitnej, kanalizacji i odpowiednich systemów oczyszczania ścieków, z poświęceniem szczególnej uwagi krajom i regionom dotkniętym przez susze; wzywa rządy do podejmowania wszelkich koniecznych środków w celu unikania zanieczyszczenia wody niebezpiecznymi produktami chemicznymi i innymi zanieczyszczeniami, które mają wpływ na środowisko naturalne i zdrowie ludzi; apeluje, aby woda i dostęp do wody pozostawały własnością publiczną, jako niezbywalne i podstawowe prawo służące przeżyciu ludzi; 17. podkreśla rolę, jaką odgrywa sport, kultura fizyczna i rekreacja w walce z ubóstwem i nierównościami, a także we wspieraniu włączenia i mechanizmu integracji społecznej w poszczególnych krajach; apeluje do rządów, aby oferowały więcej możliwości uprawiania sportu, przede wszystkim dzieciom i młodzieży; 18. podkreśla, że w ostatnich latach kraje Ameryki Łacińskiej i Karaibów dokonały wielkich postępów gospodarczych i społecznych, które przyczyniły się do szeregu zmian politycznych i gospodarczych w skali światowej; zauważa, że mimo doświadczenia szybkiego wzrostu gospodarczego Ameryka Łacińska i Karaiby nadal stoją w obliczu wyzwań w dziedzinie nierówności społecznych; uważa więc, że przyszła współpraca dwuregionalna musi koncentrować się w dużej mierze na spójnej polityce zrównoważonego rozwoju; 19. podkreśla rolę, jaką odgrywa kultura w walce z ubóstwem, gdyż dostęp do kultury, twórczość i korzystanie z kultury przyczyniają się do emancypacji i rozwoju narodów; 20. przypomina, że jest ważne, by państwa regionu stymulowały politykę publiczną i ramy prawne mające niwelować nierówności i różnice społeczne, a także ustanawiały strategie i programy umożliwiające zagwarantowanie sprawiedliwej i równej redystrybucji bogactwa wśród ludności i zwiększanie inwestycji społecznych, które są konieczne w celu zmniejszenia poziomu ubóstwa charakteryzującego Amerykę Łacińską i Karaiby; 21. przypomina, że zmiana klimatu, klęski żywiołowe i pogorszenie stanu środowiska naturalnego stanowią istotne wyzwania dla ludzkości, jedną z podstawowych przyczyn ubóstwa i głodu oraz czynnik naruszający wysiłki na rzecz osiągnięcia zrównoważonego rozwoju naszych krajów i regionów; w związku z tym zdecydowanie zaleca wzmocnienie współpracy dwuregionalnej w zakresie zapobiegania i łagodzenia zmiany klimatu i klęsk żywiołowych oraz dostosowywania się do nich, za pośrednictwem programów współpracy dwuregionalnej; wskazuje, że oba regiony powinny też wzmacniać synergie i koordynację wspólnych stanowisk na forach wielostronnych, z myślą o dostarczeniu odpowiedzi na te wyzwania w skali światowej; 22. podkreśla rozwój gospodarek wschodzących, które stały się głównym motorem napędzającym globalny wzrost gospodarczy; po raz pierwszy w historii kraje rozwijające się reprezentują ponad połowę światowego handlu, co znacząco przyczyniło się do wyprowadzenia z ubóstwa setek milionów ludzi; AT\ docx 11/13

12 23. podkreśla kluczową rolę, jaką odgrywa sektor prywatny we wspieraniu wzrostu gospodarczego, tworzeniu dobrobytu i ograniczaniu poziomów ubóstwa poprzez tworzenie nowych szans godnego i stabilnego zatrudnienia; w związku z powyższym z zadowoleniem przyjmuje inicjatywy zmierzające do promocji współpracy między małymi i średnimi przedsiębiorstwami z UE i państw AŁK; przypomina w tym kontekście, że działania sektora prywatnego muszą być realizowane w przejrzystych i przewidywalnych ramach prawnych i przy pełnym poszanowaniu krajowych i międzynarodowych standardów socjalnych i pracowniczych; 24. rola sektora publicznego ma fundamentalne znaczenie dla osiągania celów zrównoważonego rozwoju; mając na uwadze, że sektor prywatny napędza dobrobyt i wzrost gospodarczy w każdej gospodarce rynkowej oraz tworzy 90 % miejsc pracy i dochodu w krajach rozwijających się; mając na uwadze, że według ONZ sektor prywatny wytwarza obecnie 84 % PKB w krajach rozwijających się i ma zdolność zapewnienia trwałych podstaw mobilizacji zasobów krajowych, a przez to zmniejszenia uzależnienia od pomocy, pod warunkiem że jest odpowiednio regulowany, przestrzega praw człowieka i norm ochrony środowiska i jest powiązany z konkretną i długoterminową poprawą stanu gospodarki krajowej, zrównoważonym rozwojem i zmniejszaniem nierówności, 25. mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa (MMŚP), będące podstawą każdej gospodarki rynkowej, zmagają się ze znacznie większymi obciążeniami regulacyjnymi w krajach rozwijających się niż w UE, a większość z nich działa w sferze gospodarki nieformalnej, przez co boryka się z brakiem stabilności i nie ma dostępu do ochrony prawnej, praw pracowniczych i do finansowania; mając na uwadze, że według raportu Banku Światowego na temat prowadzenia działalności gospodarczej w 2014 r. ( Doing Business 2014 ) największe obciążenia regulacyjne występują w krajach najbiedniejszych; 26. podkreśla, że handel może być ważnym czynnikiem rozwoju i użytecznym instrumentem walki z ubóstwem, gdyż umożliwia państwom włączanie się do regionalnych i światowych łańcuchów wartości, różnicowanie swojej produkcji i maksymalizację korzyści gospodarczych i społecznych; apeluje zatem do UE i do państw AŁK, aby pracowały nad urzeczywistnieniem strefy globalnego handlu UE-CELAC, wspierającej zrównoważony rozwój przy pełnym poszanowaniu praw człowieka, standardów socjalnych i pracowniczych, a także uwzględniającej wszelkie stosowne aspekty ochrony środowiska; 27. zachęca rządy do badania możliwości oferowanych przez naukę, technologię i innowacje, jako narzędzi promowania zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu, pomagających obywatelom w wyjściu z ubóstwa, uzyskaniu autonomii, poprawie jakości życia, tworzeniu możliwości zatrudnienia dobrej jakości, promocji zrównoważonej produkcji i zrównoważonych nawyków konsumpcyjnych, zmniejszeniu wrażliwości na klęski żywiołowe i promowaniu wydajnego korzystania z ograniczonych zasobów; uważa, że transfer technologii i współpraca w dziedzinie nauki, innowacji i technologii powinny być realizowane w przejrzystych ramach, z aktywnym udziałem społeczeństwa obywatelskiego, i powinny stanowić fundamentalny element przyszłych programów współpracy dwuregionalnej i dwustronnej UE-AŁK; 28. apeluje do UE oraz państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów, aby dzieliły się nauką, 12/13 AT\ docx

13 techniką i technologią w celu wyjścia z ubóstwa; *** 29. zobowiązuje swoich współprzewodniczących do przekazania niniejszej rezolucji Radzie Unii Europejskiej i Komisji Europejskiej, a także parlamentom państw członkowskich Unii Europejskiej i wszystkich krajów Ameryki Łacińskiej i Karaibów, Parlamentowi Latynoamerykańskiemu, Parlamentowi Środkowoamerykańskiemu, Parlamentowi Wspólnoty Andyjskiej, Parlamentowi Mercosuru, Sekretariatowi Generalnemu Wspólnoty Andyjskiej, Komitetowi Stałych Przedstawicieli Mercosuru, Wspólnocie Państw Ameryki Łacińskiej i Karaibów, Stałemu Sekretariatowi Latynoamerykańskiego Systemu Gospodarczego oraz sekretarzom generalnym Organizacji Państw Amerykańskich, Unii Narodów Południowoamerykańskich i Organizacji Narodów Zjednoczonych. AT\ docx 13/13