PREZENTOWANE TREŚCI MAJĄ CHARAKTER INFORMACYJNO-EDUKACYJNY

Transkrypt

1 (str. 1)

2 (str. 2)

3 PREZENTOWANE TREŚCI MAJĄ CHARAKTER INFORMACYJNO-EDUKACYJNY Wszelkie informacje na tematy prezentowane w niniejszej publikacji odzwierciedlają wiedzę i poglądy autora, a więc w żadnym stopniu NIE stanowią fachowej porady lekarskiej lub innego stosownego specjalisty. Pomimo dołożenia wszelkich starań, aby informacje były wiarygodne i sprawdzalne, nie ma gwarancji, że choć sprawdziły się w wielu przypadkach i są udokumentowane, zadziałają identycznie w każdym innym wypadku. Efekty mogą się różnić. Autor publikacji nie bierze odpowiedzialności, pośredniej ani bezpośredniej, za sposób wykorzystania i interpretowania zawartych tu informacji. Za podjęcie jakichkolwiek działań i skutków z tego wynikających odpowiedzialna jest wyłącznie osoba je podejmująca. (str. 3)

4 (str. 4)

5 Otrzymując ten materiał, zgadzasz się z następującymi warunkami: (1) Niniejsza publikacja nie może być odsprzedawana osobom trzecim, ani bezpłatnie rozpowszechniana na takich serwisach jak chomikuj.pl, peb.pl i wszelkich innych, w tym również własnych serwerach, z uwagi na łatwy dostęp do znajdujących się na nim danych, (2) jest licencjonowana wyłącznie do niekomercyjnego użytku przez osobę, która go nabyła, (3) Łukasz D. King nie ponosi odpowiedzialności za sposób wykorzystania materiału. Dopuszczalne jest wykonanie kopii drukowanej dla własnego użytku. Wydrukowaną kopię można podarować osobie trzeciej, jak w przypadku zwykłej książki. (str. 5)

6 WSTĘP Słowo na dzień dobry Szanowny Czytelniku: ta kolekcja wiedzy powstała z myślą o tych, którzy mają coś wspólnego z Mapą Zdrowia. Czyli z myślą o Tobie, skoro ją czytasz. Praktycznie w każdym wypadku można znaleźć ukojenie poprzez zmianę posiłków, nawyków żywieniowych, poprzez zmianę tego, co się pije i w jakiej ilości, poprzez relaksację, która daje odetchnąć jakże ważnemu systemowi nerwowemu, wreszcie poprzez ćwiczenia fizyczne, które wzmacniają serce i dotleniają całe ciało, nie wspominając o wielu innych korzyściach Chodzi o to, że problemem nie jest brak skutecznych sposobów. Matka Natura przewidziała dla człowieka wszystko, co pozwala mu żyć w promiennym zdrowiu. Problemem jest fakt, że nie szukamy. Skoro nie szukamy, to jak możemy znaleźć bezpieczny, naturalny sposób na to, co nam dolega? Albo że ignorujemy. Skoro uprzedzeni nawet nie dajemy szansy alternatywnym metodom, to jakim cudem ma działać? Większość mojego życia spędziłem na poszukiwaniach tych naturalnych i bezpiecznych sposobów, które każdy może stosować w zaciszu własnego domu. Kilkoma znaleziskami dzielę się w tej dość krótkiej, lecz treściwej publikacji. (str. 6)

7 1 Nie jesteś chory, jesteś spragniony! Jeśli miałby istnieć jeden, królewski sposób na lepsze zdrowie i urodę, byłoby to odpowiednie wykorzystanie właściwej wody zarówno od wewnątrz, jak i od zewnątrz ciała. Nie zwyczajnej, butelkowanej wody, ale prawdopodobnie najzdrowszej wody na planecie. Jaka to woda i jak ją samodzielnie przyrządzić, w zaciszu własnego domu o tym powiem za moment. Dlaczego woda ma znaczenie The Water Cure oraz Water for health, for Healing, for Life dwie z najważniejszych książek doktora Batmanghelidjego, których podsumowanie możemy zamknąć w paru słowach: większość, jeśli nie wszystkie choroby, wynikają przede wszystkim z braku dostarczenia właściwej wody w odpowiedniej ilości. Jak sam wyjaśnia, popularne choroby, takie jak astma, artretyzm, nadciśnienie i wiele innych, to w rzeczywistości rozmaite nazwy nadane symptomom niedostatecznego nawodnienia. Według dra B., kiedy ciało jest odwodnione, do akcji wchodzi tzw. system zarządzania zasobami wodnymi, który mówiąc potocznie stara się dystrybuować zapasy wody tam, gdzie organizm potrzebuje jej najbardziej. W książkach dra B. możemy znaleźć proste wyjaśnienie: mózg musi być odpowiednio nawodniony przez cały czas. I jeśli brakuje w organizmie wody, ten zrobi wszystko, co możliwe i konieczne, aby na bieżąco dostarczyć wodę do mózgu. To niestety oznacza ograniczenie wody na inne potrzeby, jak chociażby oczyszczanie krwi lub nerek czy wątroby. (str. 7)

8 Choć trudno to sobie wyobrazić, nawet zwykłe oddychanie powoduje utratę znaczącej ilości wody każdego dnia, w zależności od klimatu i aktywności ruchowej danej osoby. Choroba to nie przypadek, to celowa strategia organizmu Co to oznacza: kiedy pijesz zbyt mało wody, Twój organizm stara się zapobiec jej utracie w procesie oddychania, produkując histaminy, które zamykają kapilary (naczynia włosowate) w płucach. Z jednej strony poprzez zamknięcie bądź zwężenie tych naczyń, organizm traci mniej wody. Z drugiej utrudnia się oddychanie i rośnie ryzyko wywołania tzw. astmy. Ważne jest, aby zrozumieć, że Twój organizm robi to celowo. Produkuje histaminy jako strategię, nie jako chorobę czy jako coś, co poszło nie tak. Organizm za ich sprawą (histamin) zwęża lub zamyka naczynia włosowate w płucach, ponieważ próbuje ocalić Twój mózg. Czyli wszystko jest tak, jak być powinno. Tyle tylko, że coś kosztem czegoś. ale jest ktoś, kto robi na przekór! Domyślam się, że wiesz już, jaka jest odpowiedź medycyny konwencjonalnej na produkcję histamin? Oczywiście to leki przeciwhistaminowe lub takie, które neutralizują funkcje histamin, dla przypomnienia produkowanych przez organizm jako strategia mająca na celu oszczędność wody, aby wystarczyło jej tam, gdzie jest najbardziej potrzebna. Histaminy otwierają kapilary w płucach, co z powrotem ułatwia oddychanie. Zatem co czyni medycyna konwencjonalna poprzez leki: leczy absolutnie nic za wyjątkiem symptomów, tym samym przeciwdziałając skomplikowanym, ale naturalnym procesom oszczędności wody. Nie trudno się domyślić, że pacjenci chorzy na astmę w pierwszej kolejności potrzebują pić więcej wody, która atakuje przyczynę a nie łykać leki na receptę, które walczą ze skutkami. Jak wyjaśnia doktor B., podobny cykl leczenia lekami ma miejsce w przypadku szeregu innych dolegliwości szczególnie nadciśnieniu i artretyzmie. Wiele leków na receptę spod medycznych maszyn to po (str. 8)

9 prostu różne formy histamin, dewastujące działania organizmu, który stara się oszczędnie rozprowadzać zasobami wodnymi. Każdy o inteligencji większej niż rozmiar buta dobrze wie, co należy począć Dlatego jako populacja powinniśmy po prostu pić więcej dobrej wody. Ale to nie wszystko wypadałoby też rozważyć ograniczenie napojów, które wyczerpują jej zapasy: kawa, piwo, kola i inne tego typu wynalazki. Wierz lub nie większość napojów, jakie dziś można kupić w sklepie, właściwie wcale nie nawadnia organizmu. Na dobrą sprawę, konsumpcja napojów bezalkoholowych powoduje utratę wody, nie jej przybytek. Po sobie wiesz, że wypijając jedną puszkę napoju, masz ochotę na drugą. Nieświadomie wpadasz w pułapkę niekończącego się pragnienia, które zwyczajnie nie może być zaspokojone przez popularne napoje. To, czego ciało najbardziej potrzebuje, to ponownie czysta woda. Nie namawiam, oczywiście, do popadania w skrajność. Jeśli rozkoszujesz się kawą o poranku, bo to Twój mały rytuał na dobry początek dnia, to wspaniale delektuj się nią. Tak naprawdę filiżanka (nie szklanka) rano i po południu czyni mnóstwo dobrego. Kawa z resztą jest dziełem natury, doceniana za mnóstwo walorów nie tylko smakowych, ale i zdrowotnych. Dopiero w zbyt dużych ilościach pochłania nadmierną ilość wody. Natomiast osobiście już dawno temu zrezygnowałem z napojów, które nie mają nic wspólnego z naturą, jak choćby czarna, kosmicznie gazowana pepsi. W żaden sposób nie sprzyjają zdrowiu, wprost przeciwnie po cóż więc wlewać je w siebie? Kwestia prostej decyzji. Od lekarza atakującego skutki do lekarza atakującego przyczyny Ale wracając do doktora Batmanghelidj. Ciekawy jest fakt, że to standardowo przeszkolony lekarz, jak każdy inny. Odważył się jednak wyjść poza ścisłe ramy medycyny konwencjonalnej i podważyć niektóre założenia, zamiast je ślepo akceptować. Dzięki takiemu podejściu otworzyły się dla niego możliwości dotarcia do faktycznych przyczyn (str. 9)

10 zdrowia i chorób. Doprowadziło go to do odkrycia znaczenia wody dla ludzkiego zdrowia. Oraz znaczenia wody w samym procesie leczenia nabytych już dolegliwości przez odwodnienie. Mówię odkrycia, a powinienem raczej użyć dwóch słów: ponownego odkrycia, bowiem dla wielu populacji jak plemię Hunzów o jednym z najwyższych współczynników zdrowia na planecie całkowicie jasne jest, że dobra woda to podstawa życia i badania dra B. nie są dla nich żadną rewelacją, a faktem znanym od setek lat. To samo dla wielu innych, zdrowych nacji. Uzdrowienie, o którym mówił świat Batmanghelidj opisuje przypadek Lloyda Palmera z Minnesoty, którego lekarze medyczni ocenili krótko: nieuleczalny. Od 1965 roku, Lloyd cierpiał z powodu koszmarnie bolesnego artretyzmu kręgosłupa fachowo zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa. Jego kręgosłup uległ takiemu wygięciu i utracił giętkość, że jak sam twierdzi stał się chodzącym przecinkiem. Ból doskwierał mu przez 31 lat, aż pewnego dnia zaczął pić więcej wody i soli (tak, soli, ale o tym za moment). Lloyd pisze: ( ) Uwolniłem moje życie od bólu krzyża niemal dokładnie rok po rozpoczęciu reżimu wodno-solnego. Również moje ciśnienie krwi wróciło do normy. Każdego dnia dziękuję Bogu, że mogę żyć normalnie bez tego koszmarnego bólu. Historia Lloyda Palmera jest tak niezwykła i jednocześnie dająca nadzieję milionom ludzi, że Paul Harvey przygotował blok w programie ABC News. Do tego napisał artykuł w The New York Times, który później przedrukowało setki rozmaitych gazet na całym świecie. Jednak sama woda to za mało Woda i sól: istota życia Sól zabija niejednokrotnie każdy zetknął się z takimi słowami. Wydawać by się mogło, że słusznie: kuchenna sól to w 97,5% chlorek sodu i w 2,5% substancje chemiczne, takie jak absorbenty wilgoci i jod. Suszy się ją w temperaturze 1200 stopni Celsjusza, gdzie tak wysoka temperatura zmienia naturalną strukturę chemiczną. Ten rodzaj soli, (str. 10)

11 owszem, powoduje mnóstwo problemów zdrowotnych w organizmie, ponieważ ten reaguje na nią jak na obcą, przez nikogo i nic nieproszoną substancję. Tak naprawdę sól kuchenna nie jest prawdziwą solą. Prawdopodobnie trudno przyjąć to do świadomości w końcu użytkuje ją cały świat. Ale takie właśnie są fakty. Nauka mówi, że sól kuchenna może destabilizować ciśnienie krwi, powodować cellulit, uszkodzić prawidłową gospodarkę wodną, i wysyp innych dolegliwości. A jednak, sól to zasadnicza część życia: znajduje się we krwi, w łzach, w pocie, w spermie Farmerzy na przykład wiedzą, że jeśli nie wyłożą swoim cielakom soli, to jego zwierzęta wkrótce zaczną wąchać kwiatki od spodu. Używają jednak naturalnej soli, nie kuchennej przetworzonej i wyjałowionej czyli takiej, której prawdopodobnie masz w swojej kuchennej szafce. Białe złoto Najlepsza sól, jaką Matka Natura obdarowała człowieka, to krystaliczna sól himalajska. Według doktora Josepha Mercola, ta matka wszystkich soli: reguluje dystrybucję wody po całym ciele, równoważy nadmiar kwasów w komórkach, zwłaszcza mózgowych, reguluje poziom cukru we krwi, pomagając zmniejszyć tempo starzenia się, pomaga wytwarzać energię hydroelektryczną w komórkach organizmu oraz wchłaniać składniki odżywcze z pożywienia, pomaga oczyścić płuca z flegmy i śluzu zatem jest szczególnie polecana przy astmie i mukowiscydozie, zapobiega skurczom mięśni, (str. 11)

12 wzmacnia strukturę kości tak np. osteoporoza może występować wówczas, gdy organizm potrzebuje więcej soli, którą zabiera właśnie z kośćca, sprzyja lepszemu snu działa jako naturalny środek nasenny, utrzymuje libido, zapobiega żylakom na nogach i udach, stabilizuje nieregularne bicie serca w połączeniu z wodą, sól okazuje się niezbędna do regulacji ciśnienia krwi. Oczywiście twierdzenia te są uzasadnione naukowo. Na przykład: Dziewięciotygodniowy eksperyment z podwójnie ślepą próbą przeprowadzony w 2003 roku na Uniwersytecie w Graz w Austrii, przebadał rezultaty picia minimum 1,5 litra wody dziennie z solą kuchenną w porównaniu do 1,5 litra wody dziennie z krystaliczną solą himalajską. W badaniu pacjenci, którzy pili wodę z solą himalajską, donieśli naukowcom o znacznych, pozytywnych zmianach w oddychaniu, krążeniu, sprawności stawów i złagodzenia nerwowości. Pacjenci odnotowali również lepszą jakość snu, więcej energii w ciągu dnia, lepszą koncentrację w pracy i nauce, ogólnie lepszą pracę mózgu, spadek na wadze, a nawet co zadziwiło samych naukowców lepszy wzrost włosów i paznokci. Ciekawostka: dawniej, sól himalajska była nazywana także solą króla, ponieważ była zarezerwowana dla rodzin królewskich. Zwykły obywatel dostawał tylko sól kamienną, która jest słabszym pod względem zdrowotnym rodzajem soli, jednak lepszym od kuchennej. Pierwiastki zawarte w soli kamiennej nie są połączone w sieci krystalicznej soli, ale przyczepiają się do zewnętrznej powierzchni i szczelin struktury krystalicznej. Jest to podstawowa różnica pomiędzy solą kamienną a solą krystaliczną. Kryształ soli posiada najdoskonalszą strukturę. Ze względu na taką zaawansowaną formę, składniki są dostępne dla naszych komórek jako indywidualne wzorce częstotliwości lub wibracji. Sól kamienna jest tanią alternatywą dla soli kuchennej, a przynajmniej naturalnym i zdrowym produktem. Biochemicznie i biofizycznie ma jednak małe znaczenie dla naszego organizmu. Możemy jedynie odczuwać efekty rezonansowe struktury geometrycznej poprzez (str. 12)

13 idealne ułożenie lub strukturę kryształu a nasze komórki mogą wchłonąć jedynie te pierwiastki, które występują w formie zjonizowanej. Tylko pod znacznym ciśnieniem, pierwiastki mogą zostać przekształcone w określony rozmiar, co czyni je jonowymi, co z kolei pozwala im przejść przez błony komórkowe naszego organizmu. Jest to ważne ponieważ nasze komórki mogą wchłonąć jedynie to, co jest dostępne w formie organicznej lub jonowej. Dlatego nie możemy wchłonąć minerałów z wody mineralnej, ponieważ nie są one odpowiednio oczyszczone, aby mogły przejść przez ściany komórkowe. Z kolei, to co nie dostaje się do naszych komórek nie może być metabolizowane. Stąd, najlepsze wapno jest bezużyteczne, jeżeli nie może być dostępne dla komórek. To czego potrzebujemy to organiczna lub jonowa forma pierwiastka, w doskonałej naturalnej symbiozie wraz ze wszystkimi związanymi z nimi pierwiastkami, aby nasz organizm mógł je odpowiednio wykorzystać. Dlatego, Szanowny Czytelniku, być może zechcesz rozważyć zastąpienie tradycyjnej soli kuchennej naturalną solą himalajską. Nie ucierpi na tym twój domowy budżet, ponieważ używamy jej relatywnie niewiele. Sól kuchenna jest bowiem niczym innym, jak chlorkiem sodu. Z kolei sól himalajska to chlorek sodu plus 82 inne życiodajne minerały w swej naturalnej formie, wszystkie w gotowości, aby wspierać procesy metaboliczne tak, jak natura przewidziała. Są one identyczne z pierwiastkami naszego ciała, które je budują i może je znaleźć w pierwotnym oceanie, z którego pochodzi całe życie. Co ciekawe, nasza krew to sól zawierająca ten sam roztwór solny jak w przypadku morza pierwotnego. To płyn składający się z wody i soli. Ma również ten sam stopień zagęszczenia. Przepływa przez ponad mil dróg wodnych i naczyń krwionośnych w całym organizmie wraz z siłą ciężkości i lekkości oraz reguluje i równoważy funkcje naszego organizmu. Życiodajne połączenie Wiedząc, że sól i woda to dwa podstawowe, absolutnie niezbędne składniki do prawidłowego funkcjonowania organizmu, nasuwa się pytanie: jak je włączyć do porządku dnia codziennego? (str. 13)

14 Cóż, temat można omówić na przestrzeni paru książek, jak się zapewne domyślasz. Ja postaram się zawęzić go do koniecznego minimum, tak byś miał z tej publikacji możliwie najbardziej praktyczne wskazówki, do wdrożenia od momentu, kiedy wstaniesz z fotela po przeczytaniu jeszcze kilku następnych stron. Co należy wiedzieć przede wszystkim: picie zalecanych 1,5 do 2 litrów wody z niedoborem naturalnej soli może być ryzykowne. Przedawkowanie jej jak się okazuje nie sprzyja zdrowiu, bo w zbyt dużej ilości woda ma tendencję do wypłukiwania minerałów. Szczególnie tyczy się to wody z niewielką ilością minerałów. Udowodniono nawet, że po wypiciu pięciu litrów wody destylowanej człowiek umiera, bo ona rozrzedza elektrolity, wypłukując wszystkie potrzebne składniki mineralne, utrzymujące cię przy życiu. Natomiast pijąc wodę ze szczyptą soli himalajskiej, coś takiego jak wypłukanie minerałów już nie grozi. Wspomniany wcześniej dr Batmanghelidj, który połowę życia poświęcił badaniom nad wodą i solą w procesie uzdrawiania, poleca, aby na każdy litr wypijanej wody, dostarczyć organizmowi ¼ płaskiej łyżeczki soli. Można ją dodawać do wody, nawet niekoniecznie rozpuszczając, albo sypnąć na język, po czym wychylić szklaneczkę. Sposób tak naprawdę nie ma znaczenia. Znaczenie ma, że wraz z 1 litrem wody, ciało dostaje odpowiednią ilość soli. Właśnie odpowiednia ilość soli to nie zawsze tyle samo. Jeśli trenujesz sporty, potrzebujesz więcej wody i więcej soli. Jeśli prowadzisz raczej siedzący tryb życia, wtedy przeciwnie. Jak zawsze decyzje o zmianach w sposobie jedzenia, picia lub jakiekolwiek zmiany dotyczącej zdrowia, warto skonsultować z lekarzem bądź specjalistą. Książki podpowiadają, jednak każdy organizm jest inny i do każdego przypadku trzeba podchodzić indywidualnie. Zatem! Wiesz, że należy zadbać o odpowiednią ilość wody. Wiesz, że w połączeniu z nią, trzeba zadbać o proporcjonalną ilość soli. Wiesz, że najcenniejsza, najbogatsza w minerały i pierwiastki śladowe sól, to himalajska-krystaliczna. Ale nie było słowa o wodzie jako takiej (str. 14)

15 Biologicznie aktywna woda Mam swoja dwa typy, kiedy chodzi o wodę szczególnie zdrową dla człowieka. Pierwsza to woda krzemowa. Krzem zajmuje drugie po tlenie miejsce pod względem objętości zasobów w skorupie ziemskiej i stanowi trzecią część jej masy. Co szósty atom powłoki ziemi to atom krzemu. Krzem ma szczególne znaczenie dla życia i zdrowia ludzi. W ludzkim organizmie znajduje się w tarczycy, nadnerczach i przysadce. Największą jego koncentrację zaobserwowano we włosach i paznokciach. Krzem wchodzi też w skład kolagenu podstawowego białka tkanki łącznej. Jego główna rola to udział w reakcji chemicznej spajającej oddzielne włókna kolagenu i elastyny, co zapewnia tkance łącznej wytrzymałość i sprężystość. Jest niezbędny do budowy i prawidłowego funkcjonowania skóry, naczyń krwionośnych i kości. Niedobór krzemu powoduje opóźnienie wzrostu u dzieci, pogorszenie stanu skóry, włosów i paznokci, odkładanie się płytek miażdżycowych w naczyniach krwionośnych (zwłaszcza w aorcie), choroby kości, więzadeł i inne uszkodzenia tkanki łącznej. Niski poziom krzemu utrudnia też zrastanie się złamanych kości. Krzem hamuje wchłanianie się aluminium w mózgu, więc jego niedobór przy jednoczesnym częstym kontakcie z aluminium może być jednym z czynników warunkujących rozwój choroby Alzheimera. Jak przygotować wodę krzemową Woda krzemowa to nastaw na ciemnobrązowym krzemieniu, do stosowania wewnętrznego i zewnętrznego. Sposób jej przygotowania jest dość prosty. Wystarczy 1-3 g krzemienia na litr wody ze studni, kranu lub filtrowanej. Wodę wlać do szklanego lub emaliowanego naczynia. Dla ochrony od kurzu naczynie przykryć czystym kawałkiem gazy. Wodę trzymać w temperaturze pokojowej, w miejscu osłoniętym od bezpośrednich promieni słonecznych. Woda będzie gotowa po 2-3 dniach. Postępując tak samo i stawiając wodę w jasnym miejscu na 5-7 dni w temperaturze nie niższej niż 5 o C uzyskamy wodę zdatną nie tylko do picia, ale też do celów profilaktyczno-leczniczych. Gotową wodę ostrożnie zlać do innego naczynia, tak by jak najmniej poruszyć warstwę wody na dnie, której nie zlewamy do naczynia lecz wylewamy. Drugi typ wody: (str. 15)

16 Woda szungitowa Minerał naturalnie występujący w przyrodzie szungit był od tysiącleci używany przez naszych przodków do poprawiania jakości wody pitnej. Przez ten czas jego właściwości zostały sprawdzone i potwierdzone, a działanie wspomagające zdrowie stosuje się do dzisiaj. Często stosowany jest w stacjach uzdatniania wody zamiast wkładów z węgla aktywowanego. Jego właściwości oczyszczające, uzdatniające wodę i strukturyzujące ją są naprawdę interesujące. Jeśli ktoś stosuje do wody krzemień, może z równie dobrym efektem wypróbować ten unikalny minerał. Szungit to najdawniejszy z występujących na Ziemi minerałów zawierających węgiel. W odróżnieniu od diamentu i grafitu, posiada niezwykłą matrycę węglową. Molekuły takiego węgla, ze względu na swoją strukturę, są podobne do piłki futbolowej i są nazywane FULLE- RENAMI. Szungity karelskie zalegają w najstarszych warstwach skorupy ziemskiej, ich wiek przekracza 2 miliardy lat. Ze względu na wysoką koncentrację fullerenów można założyć ich kosmiczne pochodzenie. Takie same pozaziemskie fullereny zostały znalezione w meteorytach, które spadły na Ziemię. Wagę odkrycia fullerenów podkreśla fakt, że grupa zajmujących się nimi angielskich uczonych w 1998 roku została uhonorowana Nagrodą Nobla. Znalezienie w Karelii przez zespół Grigorija W. Andrijewskiego naturalnych fullerenów w szungicie stało się prawdziwą sensacją. To jedyne na Ziemi złoże szungitu fullerenopodobnego, który naprawdę posiada unikalne właściwości. Okazało się, że przy współdziałaniu z szungitem woda nabiera właściwości wspomagających zdrowie. Szungit ją strukturyzuje, przekazując swoją matrycę energetyczno-informacyjną. W wyniku tego woda szungitowa wspomaga pracę wszystkich struktur biologicznych organizmu, nie tłumiąc przy tym działania zdrowych komórek. Fullereny okazały się też najpotężniejszym i długo działającym antyoksydantem (niektóre źródła podają, że setki, a nawet tysiące razy efektywniejszym od witamin C i E). (str. 16)

17 Woda szungitowa działa na organizm wieloplanowo. Nasi przodkowie stwierdzili, że szungit ma działanie przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Unikalne są jej bakteriobójcze właściwości oraz trwały efekt antyhistaminowy. Dzięki swoim właściwościom leczniczym pomaga w leczeniu różnorakich chorób zapalnych, alergicznych, wirusowych, skórnych, schorzeń stawów i przemiany materii. Jako płyn do picia stosuje się ją przy nadkwasocie, zapaleniu jelita grubego, przeziębieniu (grypie, zapaleniu oskrzeli), piasku w żółci i nerkach, cukrzycy, artretyzmie. Pomaga ona przywrócić status odpornościowy oraz energetyczny przy syndromie chronicznego zmęczenia. Udowodniono, że fullereny zapobiegają pojawieniu się oraz rozwojowi arteriosklerozy. Nie mniej interesującym faktem jest to, że woda szungitowa usuwa kaca. Jako okład jest lekarstwem na wrzody, długo gojące się rany, odleżenia, furunkuły, łuszczycę. Świetnie działa przeciwbólowo przy poparzeniach! Woda taka ma też działanie odmładzające. Stosowana do codziennego mycia zwiększa elastyczność i tonus skóry, likwiduje drobne zmarszczki, łuszczenia się, obrzęki. Fullereny szungitu przywracają strukturę dermalną oraz przyspieszają proces regeneracji tkanek. Bardzo korzystnie wpływają także na objawy trądziku młodzieńczego. Szungit przywraca młodość i piękno skóry. Również płukanie włosów wodą szungitową chroni przed ich wypadaniem i zapobiega łysieniu, wzmacnia cebulki oraz nadaje włosom blasku i jedwabistości. Jak przygotować wodę szungitową Całkiem podobnie, jak krzemową, wkładając do słoja z kranową wodą kilka bryłek szungitu. Przed pierwszym zastosowaniem należy kilka razy przemyć szungit pod bieżącą wodą. Pozostawić w wodzie w stosunku 1:15 1:20 na 3 dni, do zniknięcia mętności. Należy dolewać wodę w miarę jej zużycia. Od czasu do czasu trzeba przemyć szungit, żeby usunąć z niego osady. Pijmy na zdrowie! (str. 17)

18 2 Krwawy duet Miliony ludzi bierze warfin. Właściwie jeśli masz migotanie przedsionków, zwężone tętnice wieńcowe, historię skrzepów krwi w nogach lub płucach albo zostałeś poddany operacji umieszczenia zastawki lub stentu, to jest szansa, że i ty zażywasz warfin. Jest to lek, który obniża zdolność krwi do krzepnięcia. Poprzez zapobieganie tworzeniu się zakrzepów krwi w mózgu, sercu, nogach, płucach, warfaryna obniża ryzyko udaru, zawału, a w konsekwencji nagłej śmierci. Jednak wiele osób zażywających ten specyfik nie wie, że popularne antybiotyki i leki przeciwgrzybiczne, mogą niebezpiecznie zwiększyć jego zdolność rozrzedzenia krwi, a tym samym ryzyko krwawienia wewnętrznego, ostrzega dr Tejala Gandhi, profesor Medycznej Szkoły Harwardu. Groźne oddziaływanie może nastąpić nie tylko drogą doustną, ale również poprzez kremy, maści i czopki, działające przeciwgrzybicznie oraz jako antybiotyki. Niedawne badanie z udziałem 38,762 pacjentów biorących warfin wykazało, że tak zwane tzw. wszystkie klasy antybiotyków i azolowe środki przeciwgrzybiczne zwiększyły ryzyko krwawienia. Wzrost był: 4,7 krotny w przypadku azolowych środków przeciwgrzybicznych, 2,7-krotny w przypadku kotrimoksazolu, 2,5-krotny w przypadku cefalosporyn, 1,9-krotny w przypadku penicyliny, 1,9-krotny w przypadku antybiotyków makrolidowych, 1,7-krotny w przypadku chinologów. (str. 18)

19 Spośród ludzi zażywających warfin i jeden z powyższych leków, wzrasta ryzyko wystąpienia krwawienia żołądkowo-jelitowego, natomiast uderzenie w głowę może wywołać krwawienie w mózgu dodaje Tejal Gandhi. Dlatego jeśli leczysz się lekiem warfin, zażywając jednocześnie antybiotyki, powinieneś natychmiast powiadomić o tym swojego lekarza, który wypisał ci receptę. Monitorowanie takiego pacjenta mówi dr Gandhi jest w tym przypadku zasadnicze. Celem jest podaż takiej ilości warfinu, która jest wystarczająco duża, aby zapobiec niechcianemu zakrzepowi bez narażania na nadmierne ryzyko wywołania krwawienia. Ostrożności nigdy za wiele Choć większość lekarzy jest świadoma potencjalnych interakcji antybiotyków z warfinem, omawiając ryzyko z pacjentem, któremu przepisują receptę, to jednak wciąż istnieją szanse na błąd: pacjent może nie zrozumieć do końca znaczenia skutków interakcji jednego leku z drugim, albo po prostu o tym zapomnieć, funkcja powiadamiania lekarza o oddziaływaniu warfinu z konkretnymi lekami w komputerowym systemie dokumentacji medycznej może nie być włączona lub wykazy leków mogą nie być aktualne, pacjent kupuje w różnych aptekach do wykupienia recept na warfin i antybiotyk, tym samym uniemożliwiając farmaceucie udzielenie ostrzeżenia, pacjent otrzymuje próbkę antybiotyku lub odręcznie wypisaną receptę od lekarza, pomijając w ten sposób system komputerowy, który ostrzega dostawców o potencjalnych interakcjach. Z tych powodów warto uświadamiać ludzi w kwestii groźnych interakcji leku z lekiem. Niniejsza część tej publikacji skupia się na interakcji warfinu z antybiotykami z uwagi na ich popularność, jednak zamysł jest znacznie większy. Mianowicie kiedy chodzi o zdrowie, odpowiedzialność spoczywa po obu stronach, lekarza oraz pacjenta. (str. 19)

20 Co prawda środowisko farmaceutyczne jest wyposażone w zaawansowane oprogramowania, które mają dostarczać aptekarzom i lekarzom najpotrzebniejszych informacji ratujących życie. Zawsze jednak warto wykazać inicjatywę, przygotowując wykaz leków, jakie zażywasz i wręczając go lekarzowi lub farmaceucie. Bo ostrożności, Szanowny Czytelniku, nigdy za wiele. (str. 20)

21 3 5 krzywdzących faktów, jakich nie powiedzą ci w szpitalu Ufamy szpitalom, powierzając im swoje własne życie. Lecz czasem zaufanie to bywa zgubne: 25% hospitalizowanych pacjentów doświadcza medycznego błędu lekarskiego, które można było zapobiec. Oto siedem faktów, o jakich szpitale prawdopodobnie ci nie powiedzą 1. Twój chirurg ma doświadczenie tyle tylko, że nie w zabiegu, jaki cię czeka. Jeszcze ciepłe badanie przeprowadzone przez naukowców na Uniwersytecie w Michigan dowodzi, że pochirurgiczne zgony są bezpośrednio związane nie z ogólnym doświadczeniem chirurga, ale z jej lub jego niskim doświadczeniem w konkretnych rodzajach zabiegów. W zależności od zabiegu lub operacji pokładana ufność w chirurgu bądź doktorze, który go lub ją wykonuje sporadycznie, naraża cię na ryzyko śmierci aż czterokrotnie większe, niż kiedy zajmuje się tobą doktor, który regularnie wykonuje zabieg lub operację, jaka cię czeka. Co robić: zapytaj swojego lekarza bądź chirurga, jak często wykonuje tę szczególną operację lub zabieg oraz jak to ma się do innych dostępnych lekarzy w tej specjalizacji. Niekoniecznie dokonuj wyboru, wskazując palcem bądź jednak ostrożny, aby nie oddać się w ręce tego, który pracuje z przypadkami podobnymi do twojego zdecydowanie rzadziej niż inni. 2. Nie powinieneś ślepo ufać obietnicom. Ogłoszenia lub reklamy promujące daną placówkę czy szpital często zbyt często są przesadzone. Typowe slogany: Kompleksowe Centrum albo na (str. 21)

22 przykład Numer jeden w rankingu. Co robić: jeśli w gronie swoich znajomych masz pracownika szpitala lub placówki, zapytaj, który szpital wybraliby, gdyby potrzebowali opieki. Przeprowadzono sondaż w 60 amerykańskich szpitalach, z którego wynika, że 1/3 pracowników służby zdrowia, w innych połowa i więcej, nie czułoby się komfortowo, lecząc się w szpitalu, w którym pracuje. 3. Lekarze wybierają procedury, które znają najlepiej nie te, które są najlepsze dla ciebie. W dzisiejszych czasach wiele operacji można przeprowadzić w ramach procedur małoinwazyjnych. Na przykład zamiast otwierać pacjenta, nacina się skórę, robiąc niewielką dziurkę, przez którą lekarz wprowadza malutką kamerę i długawe narzędzie medyczne, dzięki któremu wykonuje operację. Ból wynikający z tych tzw. małoinwazyjnych procedur jest znacznie mniejszy niż w przypadku tradycyjnej operacji otwartej. Rekonwalescencja jest krótsza. Ryzyko zakażenia jest mniejsze. Rany i blizny są mniej widoczne. I niemal w większości przypadków, szanse na pozytywny wynik są większe. Jednak zbyt często pacjent nie zostaje nawet zaznajomiony o opcji procedur małoinwazyjnych. Powód: dla lekarza taka operacja nie zawsze jest bardziej przyjemna do wykonania. Co robić: przed oficjalnymi ustaleniami, postaw lekarzowi proste pytanie: Czy ja kwalifikuję się na operację / zabieg małoinwazyjny? Albo: W moim przypadku jakie są różnice między tradycyjną operacją, a nowoczesną operacją małoinwazyjną? Pytania te na pewno nie zaszkodzą, a kto wie, być może wyjdzie, że lekarz naciska na bardziej inwazyjne rozwiązanie z powodu, mających więcej wspólnego z jego umiejętnościami, niż twoimi potrzebami i dobrem? 4. Szpitalni chirurdzy plastyczni mogą mieć mało lub nie mieć wcale doświadczenia w tym obszarze. Licencja do wykonywania zawodu lekarza to licencja na praktykowanie wszystkiego we wszystkich dziedzinach medycznych tak, nawet w dziedzinach, w których lekarz nie ma praktycznego treningu! Ostatnimi czasy lekarze wyszkoleni w określonym zakresie przerzucają się na chirurgię plastyczną bez szczególnej dodatkowej praktyki, ponieważ (str. 22)

23 pole to oferuje bardzo wysoki potencjał zysków. Co robić: najlepsza i zarazem najszybsza metoda upewnienia się, to zasięgnięcie opinii znajomego lub osoby, która wykupiła zabieg u danego lekarza. Ale to nie zawsze jest możliwe. Dlatego drugim, najbardziej pewnym sposobem, jest po prostu poprosić o certyfikat Polskiego Towarzystwa Medycyny Estetycznej i Anti- Aging. Jeśli lekarz pozytywnie przeszedł proces certyfikacji, to ze spokojem ducha możesz zdecydować się na zabieg. 5. Możliwe, że wyjdziesz na lepsze, stawiając na lekarza, który nie jest wszechwiedzący. Z badań zachowań pacjentów wygląda na to, że czują się oni bardziej bezpieczni, jeśli ich lekarz ma odpowiedź na każde jedno pytanie. Jednak badania doktora Marty Makary, profesora chirurgii i polityki zawodowej z Publicznej Szkoły Zdrowia imienia Johna Hopkinsa w Baltimore, jasno wskazują: istnieje wyraźny związek między szpitalami, w których oddziały mogą się pochwalić dobrą współpracą włączając lekarzy skorych do konsultacji z innymi lekarzami po fachu a pozytywnymi wynikami zdrowotnymi pacjentów. Co robić: sprawa jest bardzo prosta. Kiedy czujesz, że pojawia się dogodna okazja i takowa potrzeba, poproś swojego lekarza prowadzącego o zasięgnięcie opinii u innego lekarza. Jest to dobry znak, jeśli twój lekarz ochoczo się zgadza i zły, jeśli jego reakcja przechodzi w defensywę. Źródło: doktor Marty Makary, profesor chirurgii i polityki zawodowej z Publicznej Szkoły Zdrowia imienia Johna Hopkinsa w Baltimore, autor bestsellera New York Timesa, pt. Unaccountable: What Hospitals Won t Tell You and How Transparency Can Revolutionize Health Care (str. 23)

24 4 Zanim podasz je swojemu dziecku Przeciwzapalne leki o działaniu przeciwbulowym, takie jak aspiryna czy ibuprofen, mogą powodować zagrażające życiu uszkodzenie nerek u dzieci ostrzegają naukowcy. Badacze z Indiana University School of Medicine donoszą, że leki te powodują ostre uszkodzenie nerek, czasami wymagające leczenia na oddziale intensywnej terapii, u około trzech procent zażywających je dzieci. U małych dzieci do pięciu lat mogą wywołać jeszcze gorsze reakcje, skutkujące koniecznością wykonania dializy. Naukowcy dokonali tego odkrycia, gdy przyjrzeli się kartom 1,015 dzieci przyjętych do jednego szpitala w Indianie z ostrym uszkodzeniem nerek. Spośród tych przypadków, 27 czyli 2,7% spowodowane było lekami przeciwbólowymi, gdzie większość dzieci zażywała je mniej niż 7 dni. Choć żadne nie zmarło, 30% ze wszystkich dzieci cierpiało na długotrwałe uszkodzenie nerek po tym epizodzie, co może się pogarszać z wiekiem. Źródło: Journal of Pediatrics, 2013; opublikowane online, 28 stycznia 2013 r. (str. 24)

25 5 Mądrzejszy ten, kto się rusza Wiele dziś słyszymy o fizycznych korzyściach regularnej gimnastyki. Jaki jednak wpływ ma fizyczny trening i sport na Twoje funkcje poznawcze? Inteligencję? Zdolności umysłowe? Naukowcy z Harwardu zbadali to zagadnienie zarówno sposób, w jaki umysł pracuje w czasie ćwiczeń, jak i zaraz po. Warto dodać, że w przeciwieństwie do postępów fizycznych, postępy w sprawności umysłowej nie dają się już tak łatwo zaobserwować i zmierzyć. Mimo to badacze podjęli wyzwanie i udało im się poczynić obserwacje warte uwagi. Mentalna wydajność wzrasta pod wpływem ćwiczeń W czasie sesji dość intensywnych ćwiczeń aerobowych, sprawność umysłowa poprawiła się w kilku dających się zmierzyć obszarach: czas reakcji, percepcja i interpretacja obrazów, kierowanie Spośród powyższych, ćwiczenia mają największy pozytywny wpływ na zadaniach z kategorii kierowanie, takie jak: planowanie, ustalanie harmonogramów, koordynacja pracy ludzi, zarządzanie miejscami, zdarzeniami, (str. 25)

26 pamięć krótkotrwałą możliwości mózgu do tymczasowego przechowywania i zarządzania informacjami, niezbędnymi do wykonywania aktualnej czynności, inhibicja możliwość blokowania zbędnych zakłóceń, które rozpraszają zdolności umysłowe. Badacze zaobserwowali, że zwiększenie wydajności mózgu następuje po 20 minutach umiarkowanych ćwiczeń aerobicznych i trwa przez kolejne 40 minut. Przy umiarkowanych ćwiczeniach dłuższych niż 60 minut, do akcji wchodzi czynnik zmęczenia, za sprawą którego możliwości umysłowe maleją. Wpływ fizycznego treningu na funkcje mózgu wynika ze wzrostu przepływu krwi do mózgu, co stymuluje komórki nerwowe do uwalniania większej ilości neurotransmiterów (są to substancje odpowiedzialne za utrzymanie komunikacji między komórkami mózgu). Dodatkowo wzmożony przepływ krwi dostarcza mózgowi większą dawkę tlenu i glukozy podstawowych źródeł energii. Psycholog Richard E. Nesbitt, autor książki poświęconej podnoszeniu ilorazu inteligencji, twierdzi, iż aktywność fizyczna angażuje do pracy grupy dużych mięśni, co z kolei skutkuje produkcją neuronów wspomnianych komórek mózgowych, odpowiedzialnych za transmisję informacji. Stąd nietrudno się domyślić, że ćwiczenia, które najlepiej wspierają zdolności umysłowe człowieka, to te, po których najbardziej wali nam serce aerobiczne. Inteligencja dziecka a aktywność fizyczna Wpływ ćwiczeń aerobicznych potwierdza również badanie przeprowadzone w Georgia Health Sciences University, którego wyniki opublikowano w magazynie Health Psychology w 2011 roku. Doktor Gwen Dewar, które analizowała przebieg badania, mówi, że wzrost IQ nie był ogromny, lecz statystycznie znaczący. Im więcej umiarkowanego treningu, tym wyniki pracy umysłowej wydają się lepsze bowiem grupa ćwicząca najdłużej miała największy wzrost. (str. 26)

27 Co z wpływem ćwiczeń na umysł u osób dorosłych? Wyniki szwedzkiego badania opublikowane w 2009 roku w piśmie Proceedings of the National Academy of Science zebrało dane przeszło 1,2 miliona wojskowych, aby stwierdzić możliwy związek między sprawnością fizyczną a inteligencją. Badacze przeanalizowali wyniki IQ i wyniki sprawności fizycznej, odkrywając tym samym bezpośredni związek między jednym a drugim. Najlepiej wytrenowani mężczyźni wykazali największą spostrzegawczość i zdolność analizy informacji. Być może to dobry czas, aby zacząć biegać? (str. 27)

28 6 Cukier dobry dla zdrowia! Cukier stary przyjaciel, który potajemnie spiskuje przeciwko Twojemu zdrowiu? Mnóstwo dowodów naukowych wskazuje, że tak. Nauka dowiodła, że cukier w oczyszczonej postaci dewastuje ludzkie zdrowie. W 1700 roku przeciętna osoba spożywała 1,8 kg cukru rocznie. W 1800 roku już 8,2 kg rocznie. W 1900 ilość sięgnęła 40,8 kg rocznie. W 2009 szacuje się, że 50% społeczeństwa pochłania 81,6 kg cukru w skali roku! Zatem! Jak się ratować, gdy masz chętkę na coś słodkiego? Przerzucić się z pożywienia pełnego cukru krystalicznego na pożywienie pełne w cukier występujący w naturze. 1. Jabłka. Owoce te mają niski indeks glikemiczny bazujący na glukozie, który determinuje, jak szybko dane jedzenie spowoduje wzrost cukru w twojej krwi. Jabłka stanowią zatem świetną przekąskę między głównymi posiłkami, dodając energii, kiedy jej potrzebujesz. 2. Miód. Jest słodszy od rafinowanego cukru, co oznacza, że aby osłodzić nim swoje posiłki lub napoje, wystarczą mniejsze ilości. 3. Banany. Podobnie jak jabłko, banan stanowi dobrą, szybką i zdrową przegryzkę. Jest bogatym źródłem błonnika, potasu oraz witaminy C. (str. 28)

29 4. Nektar z agawy. Znana jako baza dla tequili, agawa dostarcza naturalne źródło cukru i jest świetną alternatywą dla sztucznych słodzików. 5. Ananasy. Świeże, mrożone lub w puszkach takie owoce bez dodatku cukru są jednym z najlepszych jego źródeł. Kiedy masz chętkę na małe co nieco, zasmakuj się w soczystych ananasach, których nie musisz wiele zjeść, aby poczuć przypływ energii. To krótka lista, lecz satysfakcjonująca podniebienie i zapotrzebowanie organizmu na coś słodkiego. Ale co w przypadku, gdy uwielbiasz słodzić herbatę albo kawę albo nawet zwykłą wodę niegazowaną? Czy wtedy jesteś skazany na rafinowany cukier albo wyłącznie miód? Absolutnie nie. Osobiście, kiedy chcę osłodzić herbatę lub filiżankę świeżo zmielonej kawy, sięgam po sprawdzone i przede wszystkim zdrowe źródło cukru Stewia cukrowa. Stewia to 100% naturalny słodzik z ogrodu Matki Natury. Słodzik, który jest przyjazny dla cukrzyków, dla zębów (często używana jako substancja nadająca słodki posmak past na bazie naturalnych składników!), dla zdrowia, dla sylwetki. Tak, dla sylwetki, bowiem zawiera dokładnie ZERO kalorii. Badania naukowe wykazały, że stewię można bezpiecznie stosować w codziennej diecie. Co więcej jest ona zdecydowanie lepsza dla twojego organizmu niż cukier, który jest prostą drogą do nadwagi, próchnicy i wielu innych fatalnych schorzeń. Twierdzi dr Hanna Mojska, kierownik Pracowni Bezpieczeństwa Chemicznego Żywności Instytutu Żywienia i Żywności w Warszawie. Najzdrowsza ze słodkich roślina na planecie Stosuje się ją od setek lat jako środek słodzący, ale i leczniczy. Jest tak słodka, dlatego tak tania, że wystarczy kilka kropel ekstraktu z liści tej rośliny, aby osłodzić dzbanek herbaty. (str. 29)

30 Mieszkańcy Europy o stewii usłyszeli po raz pierwszy pod koniec XIX wieku, kiedy to odkrył ją i opisał w 1888 roku botanik Moises Santiago Bertoni. Indianie Guarani, żyjący na terenie Paragwaju, znali jednak roślinę od ponad 1000 lat i stosowali w kuchni oraz leczeniu rozmaitych dolegliwości. Stewia, prócz swojego słodkiego smaku i praktycznie zerowej kaloryczności, wykazuje wiele właściwości zdrowotnych, między innymi obniża ciśnienie krwi, wspomaga gojenie ran oraz działa przeciwgrzybiczo i bakteriobójczo. To dzięki tym zaletom, owa roślina była stosowana od lat przez indiańskie plemiona jako lek. Wyjaśnia mgr inż. Beata Widlińska, zawodowy dietetyk. Co ciekawe jak dotąd nauka nie wykazała skutków ubocznych stosowania tego naturalnego słodzika od Matki Natury. FDA, EFSA, Schweizer Bundesamt i inne międzynarodowe, uznane organizacje kontrolujące żywność potwierdziły, że stewia jest bezpieczna dla zdrowia. W miejscach, gdzie jest powszechnie stosowana od setek lat (Ameryka Południowa) i dziesiątek lat (Azja), także nie stwierdzono żadnych skutków ubocznych jej stosowania. Wyniki badań opublikowane na kongresie Międzynarodowej Federacji Diabetycznej mówią, że regularne przyjmowanie stewii nawet w niewielkich ilościach normalizuje poziom cukru we krwi, ponownie: bez żadnych skutków ubocznych. Ze względu na silne działanie przeciwbakteryjne, stewia okazuje się bardzo przydatna w leczeniu skaleczeń, trudno gojących się ran czy oparzeń. Jest też polecana w leczeniu przeziębień i nawracających infekcji, gdyż jest źródłem selenu, cynku i witaminy C. Co prawda w niewielkich ilościach, za to pochodzących z natury. Wyniki badań przeprowadzonych na całym świecie dowodzą, że stewia wykazuje szeroką gamę właściwości zdrowotnych. Nie odnotowano natomiast jej szkodliwego działania na organizm człowieka. Co ważniejsze stewię mogą spożywać osoby chorujące na cukrzycę oraz fenyloketonurię. Potwierdza mgr inż. Beata Widlińska. (str. 30)

31 Na całym świecie przeszło 150 milionów ludzi używa stewi w codziennej diecie do słodzenia napojów i potraw jako świetna alternatywa dla rafinowanego cukru. Być może to dobry czas, abyś do nich dołączył? (str. 31)

32 7 Najkrótsza droga do szczęścia i spokoju Pytanie. Jeśli lubisz słuchać muzyki, to dlaczego? Jeśli lubisz zatracać się w swoim hobby, to dlaczego? Jeśli lubisz oglądać filmy, to dlaczego? Dlaczego robisz te i inne rzeczy, które robić lubisz? Cóż, może dlatego: nie myślisz wtedy o swoich problemach. Więcej: w czasie wykonywania powyższych czynności, problemy praktycznie NIE ISTNIEJĄ! Nie myślisz wówczas o tym, że chciałbyś się wreszcie uniezależnić finansowo, ale wciąż ci się nie udaje nie martwisz się swoimi zaparciami albo nadciśnieniem czy innymi problemami ze zdrowiem nie przejmujesz się, że wkrótce znów trzeba będzie iść do tej cholernej pracy i stawić czoła szarej rzeczywistości... Właśnie z tych powodów seks jest tak przyjemny. Zwróć uwagę, że najczęściej rodziny wielodzietne to te, w których brakuje pieniędzy. Frustracja i smutek i przygnębienie i troska i depresja, dołki i przygnębienie to wszystko znika w jednej sekundzie, kiedy ludzie uprawiają seks. Dla nich, dla tych ubogich rodzin, seks to często jedyna przyjemność w życiu. Właśnie z tych powodów oglądanie filmów jest jednym z najprzyjemniejszych sposobów spędzania wolnego czasu. Angażuje wyobraźnię, przenosząc człowieka w zupełnie inny świat, podczas gdy ten prawdziwy ten z problemami na półtorej godziny przestaje istnieć. Właśnie z tych powodów muzyka dla wielu jest po prostu częścią życia. Jeśli cię pochłania, to robi za taki wyłącznik negatywnych myśli i stanów emocjonalnych tych, które powodują, że czujesz się nędznie. Człowiek chce czuć się dobrze, bezpiecznie, spokojnie, beztrosko. (str. 32)

33 Podczas wszystkich czynności i sposobach spędzania czasu, jakie są ci bliskie i jakie lubisz, pryskają wszystkie problemy teraźniejszości. Aktywność, która angażuje umysł, np. twoje hobby, na amen ucisza myśli przyprawiające cię o smutek, powodujące frustrację, wywołujące poczucie niedostatku i nędzności. Krótko mówiąc seks, filmy, muzyka, twoje hobby mają właściwości uszczęśliwiające. Jeśli chciałbyś być szczęśliwy i spokojny wewnętrznie przez 24 godziny na dobę, musiałbyś wykonywać te czynności bez przerwy. A co jeśli powiem, że istnieje metoda naukowo udowodniona, potwierdzona, sprawdzona otwierania się na radość życia, szczęście, poczucia spełnienia? Wewnętrzny spokój, równowagę życiową, harmonię? Metoda, która zajmuje góra 20 minut o poranku i 20 minut przed snem? Metoda, którą stosują gwiazdy kina, jak choćby Clint Eastwood gwiazdy muzyki, jak choćby członkowie zespołu The Beatles czy John Lennon przez reżyserów filmowych, jak choćby David Lynch przez muzyków, przez autorów bestsellerów, przez już miliony ludzi na całym świecie? Medytacja droga do szczęścia Tak, oczy cię nie mylą, cały czas mówię o medytacji. Poprzez medytację porzucasz myśli i wszelkie koncepty ograniczeń. Stanowi ona klucz otwierający kajdany, trzymające cię w niewoli niepozwalające ci się cieszyć pełnią życia. Medytacja ma identyczne działanie jak seks, muzyka, filmy, hobby, sport i wszystko, co lubisz robić. Z małą różnicą jej efekt jest znacznie większy, a wraz z praktyką, znacznie bardziej długotrwały. Podobnie jak po seksie, wycisza umysł. Podobnie jak twoje ulubione hobby, pomaga skupić się na chwili obecnej, na TERAZ. Podobnie jak film, pomaga lepiej skoncentrować umysł na tym, co aktualnie robisz np. pisanie książki, twoja praca, kariera pozwalając tym samym wykorzystać pełen potencjał twórczy. Słowem pomaga wyciszyć umysł. Odciąć go od niepotrzebnych myśli, tylko zakłócających harmonię życia. Wyciszając umysł, odkrywasz swoją nieskończoność. Im bardziej jesteś świadom swojej natury, (str. 33)

34 która jest nieograniczona, tym łatwiej radzisz sobie z tzw. problemami dnia codziennego. Może się to wydawać zbyt piękne, aby było prawdziwe, ale Nauka mówi, że to wszystko prawda Wyniki badań nad medytacją, szczególnie tzw. Medytacją Transcendentalną uważaną za najłatwiejszą do nauczenia, jednocześnie najbardziej odmieniającą życie wprawiają w zdumienie naukowców naszego wieku. Wykazują one, że medytacja wywołuje jedyne w swoim rodzaju, wysoce uporządkowane funkcjonowanie mózgu, co objawia się wyraźną koherencją fal mózgowych i lepszym wykorzystaniem ukrytych rezerw mózgu. Obserwując wyniki badań naukowych, można wymienić takie korzyści, jak: wzrost inteligencji i zdolności twórczych, poprawę wyników w nauce, zmniejszenie stresu i niepokoju na wszystkich obszarach życia, poprawę zdrowia fizycznego i psychicznego, skuteczną resocjalizację więźniów, spadek nadużywania alkoholu, większą wydajność wzrost zadowolenia z pracy i zwiększenie dochodów, oraz poprawę w ogólnym rozwoju człowieka i w jego postawie moralnej. Fakt że medytacja jest dobrodziejstwem dla zdrowia, został zweryfikowany nie tylko w badaniach prowadzonych niezależnie na wielu uniwersytetach i w instytucjach badawczych, lecz również jasno potwierdziły go badania przeprowadzone pod patronatem Narodowego Instytutu Zdrowia w ramach Ministerstwa Pracy Japonii oraz badania naukowe wspierane prze Narodowe Instytuty Zdrowia w Stanach Zjednoczonych. Największe zbiory wyników badań naukowych zamieszczono w sześciotomowym zbiorze Scientific Research on Maharishi s Transcendental Meditation and TM-Sidhi Program: Collected Papers. Przedstawia wyniki badań spośród ponad 600 prac naukowych, przeprowadzonych w 214 niezależnych instytucjach, takich jak Harvard Medical School, Princeton University, Stanford Medical School, University of Chicago, University of Michigan Medical School, University of California w Berkeley, University of California w Los Angeles, York University w Kanadzie, Univeristy at Edinbutgh w Szkocji, University (str. 34)

35 of Lund w Szwecji, University of Groningen w Holandii, University of New South Wales w Australii, Institute de la Rochefoucauld we Francji. Prace te cząstkowo ukazały się w wielu znaczących czasopismach naukowych, w tym: Science, Lancet, Scientific American, American Journal of Psyhology, International Journal of Neuroscience, Experimental Neurology, Electro-encephalography and Clinical Neurophysiology, Psychosomatic Medicine, Journal of the Canadian Medical Association, american Psychologist, British Journal of Educational Psychology, Journal of Counseling Psychology, The Journal of Mind and Behavior, Academy of Management Journal, Journal of Conflict Resolution, Perceptual and Motor Skills, Criminal Justice and Behavior, Journal of Crime and Justice, Proceedings of the Endocrine Society, Journal of Clinical Psychiatry, Social Indicators Research. Wszystkie te pisma i badania naukowe mówią, że medytacja transcendentalna prowadzi do wielu pozytywnych zmian: uśmierza stres i niepokój, zwiększając energię i witalność, poprawia stan zdrowia, obniża ciśnienie krwi i sprzyja odwracaniu objawów starzenia się, wzmacnia pamięć, siły twórcze i poziom inteligencji, wzbogaca i wzmacnia relacje osobiste z otoczeniem, otwiera przed umysłem jego nieskończony potencjał, rozwija stan wewnętrznego zadowolenia i szczęścia oraz spełnienia san oświecenia, wytwarza w świadomości jednostkowej i zbiorowej fale pokoju i harmonii podstawę trwałego pokoju światowego. Medytacja w życiu znanych ludzi Na portalu wróżka.com.pl natknąłem się na fajny artykuł, więc pozwolę go sobie przytoczyć: * * * (str. 35)

36 Gwiazda to też człowiek. I tak jak my ma swoje życie duchowe. Clint Eastwood hartuje swoją duszę Medytacją Transcendentalną. Clint Eastwood, który skończył 82 lata, zdradził niedawno swoją receptę na dobre życie. Zdaniem amerykańskiego aktora i reżysera, szczęście osiąga się w ośmiu krokach. Przede wszystkim trzeba trzymać się z dala od węglowodanów, zwłaszcza deserów. Wstawić do łazienki wagę, jeść owoce i warzywa, i unikać alkoholu jak podkreśla gwiazdor w nadmiarze. Oraz najważniejsze myśleć optymistycznie. A jeśli się nie da medytować. Myśl o Clincie Eastwoodzie pogrążonym w medytacji w pierwszej chwili wydaje się niedorzeczna. Aktor bowiem przyzwyczaił nas do ról facetów, którzy nie znają znaczenia słów strach : Walta Kowalskiego z Gran Torino czy Brudnego Harry ego Callaghana. Tymczasem to mniej więcej wtedy, gdy na ekranie wychwalał Siłę magnum (tytuł filmu odnosi się do potężnego rewolweru), Clint zaczął medytować. Wkrótce potem zaszokował amerykańską publiczność, występując w popularnym talk-show wraz z Maharishim Maheshem Yogim, popularyzatorem Medytacji Transcendentalnej. Gospodarz programu, słynny Merv Griffin (pomysłodawca Koła Fortuny, Va Banque i Randki w ciemno ) zabawiał kontrowersyjnego guru anegdotą o tym, jak to zaczął medytować dzięki Eastwoodowi. Grywał z aktorem w tenisa, ale często zdarzało się, że gdy dzwonił, by się umówić, słyszał, że teraz uprawia TM. Nie miał pojęcia, co to takiego. Znając sportową pasję Eastwooda, podejrzewał, że chodzi o jakąś nową dyscyplinę. W końcu zdobył się na odwagę i poprosił aktora o wyjaśnienie. W studiu Griffin śmiał się, że kiedy po raz pierwszy medytował, czuł się dziwnie. Siedzisz sobie, czujesz się idiotycznie i zastanawiasz się, czy inni na ciebie patrzą wspominał. Coś w tym jednak musi być, bo wkrótce potem po raz pierwszy wygrałem z Clintem w tenisa żartował na koniec. Na archiwalnym nagraniu widać, że gdy chwilę później do studia wszedł sam aktor, ubrany w białe szaty Maharishi na powitanie podał mu kwiat. Zupełnie jakby chciał podziękować. A miał za co bo po programie zainteresowanie jego nauką wzrosło najbardziej od czasu, kiedy pod koniec lat 60. w jego aśramie u podnóża Himalajów Beatlesi i aktorka Mia Farrow poszukiwali sensu życia. (str. 36)