UZASADNIENIE. sofy o roboczej nazwie (...)", (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)- (...

Transkrypt

1 Sygn. akt XXII GWo 71/13 28 XI 2013 r. (...) (U.K.) Limited w S. wniósł o: UZASADNIENIE 1. zobowiązanie (...) S.A. w K. do udzielenia mu informacji oraz udostępnienia dokumentacji mającej znaczenie dla roszczeń dotyczących naruszeń przysługujących wniosko-dawcy praw do wzorów wspólnotowych, to jest: a. sofy o roboczej nazwie (...)", (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)- (...)), b. sofy o roboczej nazwie (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...) oraz (...)- (...)), c. sofy o roboczej nazwie (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)- (...)), d. sofy o roboczej nazwie (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)- (...)), e. sofy o roboczej nazwie (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)-0030, (...)- (...) oraz (...)- (...)), f. sofy o roboczej nazwie (...), (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)- (...)), g. sofy o roboczej nazwie (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)- (...)), h. sofy o roboczej nazwie (...), (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...), (...)- (...) oraz (...)), i. sofy o roboczej nazwie (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...) oraz (...)- (...)), j. sofy o roboczej nazwie (...) lub (...) (nr prawa z rejestracji: (...)- (...) oraz (...)- (...)), obejmujących informacje i dokumenty umożliwiające ustalenie zakresu przedmiotowego naruszeń przysługujących wnioskodawcy praw do tych wzorów, korzyści uzyskanych przez obowiązaną oraz wysokości szkody wyrządzonej przez nią z tytułu naruszeń przysługujących wnioskodawcy wzorów, obejmujących ilość sprzedanych przez obowiązaną sof określonych w pkt a-j, za okres od 27 XI 2010 r. do 27 XI 2013 r. wraz ze wskazaniem przychodów osiągniętych z tej sprzedaży, 2. zasądzenie od obowiązanej kosztów postępowania. W motywach S.-T. (U.K.) Ltd powołał się na służące mu prawa do wzorów wspólno-towych przedstawiających sofy, zarejestrowanych w OHIM pod numerami: od (...)- (...) do (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...). Zarzucił, że (...) S.A., naruszając jego prawa wyłączne, produkuje sofy, które oferuje na rynku brytyjskim przez firmę (...). Na poparcie swych żądań złożył świadectwa rejestracji oraz wydruki ze strony internetowej (...) i korespondencję elektroniczną. (k.2-262)

2 (...) S.A. w K. zażądała oddalenia wniosku, jako bezzasadnego i zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Zarzuciła, że prawa z rejestracji wzorów wspólnotowych przysługują wnioskodawcy od czerwca 2013 r., podczas gdy domaga się on udzielenia informacji za okres od 27 XI 2010 r. do 27 XI 2013 r., w znacznej części obejmujący zatem czas, gdy jego wzory nie korzystały z ochrony. Przekonywała, że wnioskodawca zmierza faktycznie do uzyskania dostępu do tajemnicy jej przedsiębiorstwa, celem wykorzystania uzyskanych informacji w postępowaniu arbitrażowym dotyczącym wzajemnych rozliczeń. Wcześniejsze, równie bez-zasadne żądanie udzielenia informacji przez (...) spółkę z o.o. w K. zostało prawomocnie oddalone przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku w sprawie sygn. akt V ACz844/13. Obowiązana zakwestionowała nowość i indywidualny charakter wzorów, zarzucając, że w dacie ich zgłoszenia nie miały one zdolności rejestracyjnej. Zostały zresztą opracowywane przez strony w ramach wzajemnej współpracy i były wzorowane na najpopularniejszych modelach sof sprzedawanych na rynku brytyjskim lub produkowanych wcześniej przez obowiązaną dla innych klientów. Kwestionowane sofy (...) S.A. produkowała i sprzedawała (...) jeszcze przed czerwcem 2013 r. Na poparcie zarzutów obowiązana przedstawiła kopie katalogów i ofert, tabelę z bazy magazynowo księgowej, z widniejącymi w niej nazwami handlowymi spornych sof oraz kopię postanowienia Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 12 XI 2013 r. (k ) Na rozprawie 16 XII 2013 r. wnioskodawca zmienił żądanie, domagając się udzielenia przez obowiązaną informacji i oraz dokumentów za czas od 21 X 2012 r. do dnia poprzedzającego udzielenie informacji. Wyjaśnił, że żądanie udzielenia informacji za okres sprzed daty rejestracji wynikają z ochrony niezarejestrowanych wzorów wspólnotowych. (k , 574) W oparciu o zaoferowane przez strony dowody z dokumentów, wydruków ze stron internetowych i fotografii, Sąd ustalił, że: S.-T. (U.K.) Ltd w S. przysługują prawa do wzorów wspólnotowych zarejestro-wanych w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante 13 VI 2013 r., o czym opublikowano 24 IX 2013 r., przedstawiających sofy (części sof), fotele i krzesła: : (...), (...), (...) : (...).(...) : (...),(...) : (...).(...) - nr (...)

3 : (...), (...) : (...), (...) : (...), (...) : (...), (...) (...) - nr (...) :(...),(...) : (...), (...) : (...), (...) : (...), (...) - nr (...): (...), (...) : (...).(...) Ponadto S.-T. (UE) Ltd jest uprawniony do wzorów wspólnotowych sof (części sof) zarejestrowanych w OHIM w dniu 11 VI 2013 r., o czym opublikowano 31 VII 2013 r.

4 S.-T. (U.K.) Ltd jest spółką prawa angielskiego zajmującą się sprzedażą hurtową mebli, dywanów i sprzętu oświetleniowego. (...) S.A. w K. prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży mebli. Strony współpracowały ze sobą przy projektowaniu i produkcji mebli od końca lat 90-tych XX wieku do października 2012 r. Wytworzone w ramach tej współpracy meble były oferowane i sprzedawane przez wnioskodawcę sieciom detalicznym w Wielkiej Brytanii. Wzory przemysłowe tożsame lub wysoce podobne do wzorów wspólnotowych zarejestrowanych na rzecz S.-T. (U.K.) Ltd Adriana S.A. wykorzystuje przy produkcji mebli od 2007 r. Sąd zważył: Rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 z 12 XII 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (Dz.U.UE.L , z 5 I 2002 r. Dz.U.UE.L ) stworzyło ujednolicony system nabywania prawa wyłącznego do wzoru, jego jednolitego skutku na terytorium Wspólnoty (obecnie Unii Euro-pejskiej) i systemu ochrony. (ust. 3 art.1) Rozporządzenie zawiera legalną definicję, odmienną od definicji ustawodawstw państw członkowskich, wg której wzorem jest postać całego produktu lub jego części, wynikająca w szczególności z cech linii konturów, kolorystyki, kształtu, tekstury lub materiałów samego produktu lub jego ornamentacji (art. 3a). Natomiast produktem jest każdy przedmiot przemysłowy lub rękodzielniczy, włączając w to m.in. części przeznaczone do stworze-nia produktu złożonego, opakowanie, wygląd zewnętrzny, symbole graficzne oraz kroje pisma typograficznego, z wyłączeniem programów komputerowych. Zarejestrowany wzór wspólnotowy podlega ochronie w okresie 5 lat od daty zgłoszenia, o ile spełnia on przesłanki z art. 1 ust.2b w zw. z art. 5 ust.1b i art. 6 ust.1b, przy czym uprawniony może przedłużyć okres ochrony na jeden lub kilka okresów pięcioletnich, łącznie do 25 lat. Powstaje w ten sposób wyłączne prawo z rejestracji, polegające na używaniu i zakazywaniu osobom trzecim używania tego wzoru, obejmujących w szczególności wytwarzanie, oferowanie, wprowadzenie do obrotu, import i eksport lub używanie produktu, w którym jest zawarty lub zastosowany wzór, lub składowanie takiego produktu w tych celach (art. 19 ust.1). Z rejestracji wzoru wynikają dla uprawnionego roszczenia zakazowe względem osoby, która narusza lub grozi naruszeniem prawa m.in. wytwarzając, wprowadzając do obrotu, czy przechowując produkty, w których jest on inkorporowany. Dla oceny naruszenia (groźby naruszenia) istotne jest ustalenie, że wzór ucieleśniony w produkcie pozwanego jest na tyle podobny do wzoru zarejestrowanego na rzecz powoda, że nie wywołuje on na zorientowanym użytkowniku odmiennego ogólnego wrażenia, uwzględnia się przy tym stopień swobody twórcy. Zgodnie z art. 10, zakres ochrony wzoru wspólnotowego obejmuje bowiem każdy wzór, który nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego ogólnego wrażenia (ust.1), uwzględniając przy tym stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru (ust.2). Określają go, postrzegalne zmysłem wzroku, cechy zewnętrzne wzoru ujawnione przez uprawnionego w dokumentacji złożonej przy wniosku o rejestrację. Dyrektywa nr 98/71/EC Parlamentu Europejskiego i Rady z 13 X 1998 r. w sprawie prawnej ochrony wzorów, w wersji angielskiej w sposób wyraźny odnosi się do tych właśnie cech. (shown visibly) W sprawach wzorów wspólnotowych sądy stosują przepisy cyt. rozporządzenia (art. 88 ust.1), a w kwestiach w nim nieuregulowanych ustawodawstwo krajowe, zarówno w zakresie przepisów prawa materialnego (ust.2.) jak i procesowego, stosowanych do tego samego rodzaju postępowań w sprawach dotyczących praw z rejestracji krajowego wzoru przemysłowego. Uznając, że pozwany naruszył lub że z jego strony istnieje groźba naruszenia praw z rejestracji wzoru, sąd stosuje, jeśli nie stoją temu na przeszkodzie ważne powody, następujące środki : a. zabraniające kontynuowania działań naruszających lub grożących naruszeniem wzoru, b. zajęcie podrobionych produktów; c. zajęcie materiałów i narzędzi wykorzystanych w przeważającej mierze do wytworzenia podrobionych dóbr, jeżeli ich właściciel wiedział do jakich celów były użyte lub w określonych okolicznościach było to oczywiste,

5 d. wszelkie środki pozwalające na nałożenie innych sankcji, odpowiednich w określonych okolicznościach, przewidziane przepisami prawa krajowego, w tym również prawa prywatnego międzynarodowego państwa członkowskiego, w którym naruszenie groziło lub miało miejsce. (art. 89 ust.1) Na zasadzie ust. 2 art. 89, sąd podejmuje niezbędne decyzje zapewniające przestrzeganie sankcji wymienionych w ust. 1., zgodne z prawem krajowym. Oznacza to, że jeśli w prawie krajowym istnieją inne jeszcze środki ochrony wzoru przemysłowego przed naruszeniem, nie-znane rozporządzeniu, sąd powinien je, na wniosek powoda, zastosować do ochrony wzoru wspólnotowego. Odnosi się to do przepisów ustawy z 30 VI 2000 r. prawo własności przemysłowej: - art. 287 ust. 1 w zw. z art. 292 ust. 1, dającego uprawnionemu możliwość żądania zapłaty odszkodowania i zwrotu nienależnie uzyskanych przez naruszyciela korzyści, - art. 286, stanowiącego, że sąd, rozstrzygając o naruszeniu prawa, może orzec, na wniosek uprawnionego, o będących własnością naruszającego bezprawnie wytworzonych lub oznaczo-nych wytworach oraz środkach i materiałach, które zostały użyte do ich wytworzenia lub oznaczenia, w szczególności może orzec o ich wycofaniu z obrotu, przyznaniu uprawnionemu na poczet zasądzonej na jego rzecz sumy pieniężnej albo zniszczeniu, - art. 287 ust. 2 w zw. z art. 296 ust. 1a, stanowiącego, że sąd, rozstrzygając o naruszeniu, może orzec, na wniosek uprawnionego, o podaniu do publicznej wiadomości części albo całości orzeczenia lub informacji o orzeczeniu, w sposób i w zakresie określonym. S.-T. (U.K.) Ltd, jako uprawniony z rejestracji wzorów wspólnotowych może zatem dochodzić zapłaty odszkodowania i zwrotu nienależnie uzyskanych przez naruszyciela korzyści na zasadach obowiązujących w prawie krajowym. (art. 287 ust. 1 w zw. z art. 292 ust. 1 p.w.p.) Art. 90 ust. 1 rozporządzenia stanowi zaś, że do sądów państwa członkowskiego mogą być składane wnioski o zastosowanie środków tymczasowych zabezpieczających prawa z rejestracji wzoru wspólnotowego, które są przewidziane na mocy prawa tych państw dla krajowego wzoru przemysłowego. Uprawnionemu służą zatem także żądania określone w art p.w.p., zgodnie z którym, sąd właściwy do rozpoznania spraw o naruszenie praw własności przemysłowej miejsca, w którym sprawca wykonuje działalność lub w którym znajduje się jego majątek, także przed wytoczeniem powództwa, rozpoznaje, nie później niż w terminie 3 dni od dnia złożenia w sądzie lub 7 dni w przypadku sprawy szczególnie skomplikowanej, wniosek uprawnionego z prawa ochronnego lub z prawa z rejestracji o zabezpieczenie roszczeń przez zobowiązanie naruszającego do udzielenia informacji, które są niezbędne do dochodzenia roszczeń określonych w art. 287 ust. 1 i art. 296 ust. 1, o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jeżeli naruszenie tych praw jest wysoce prawdopodobne. (ust. 1 pkt 2) Informacje te mogą dotyczyć wyłącznie : 1. firm (nazw) i adresów producentów, wytwórców, dystrybutorów, dostawców oraz innych poprzednich posiadaczy towarów lub świadczących usługi, które naruszają prawo ochronne lub prawo z rejestracji, jak również przewidzianych odbiorców hurtowych lub prowadzących sprzedaż detaliczną tych towarów lub usług; 2. ilości wyprodukowanych, wytworzonych, zbytych, otrzymanych lub zamówionych towarów lub usług naruszających prawo ochronne lub prawo z rejestracji, a także cen uiszczonych za te towary lub usługi. (ust. 2) Wbrew sformułowaniu tego przepisu, prawo żądania udzielenia informacji, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. art p.w.p., nie stanowi w istocie zabezpieczenia roszczenia. Ma ono całkowicie odmienny charakter, będąc odpowiednikiem roszczenia informacyjnego, o którym mowa w art. 80 p.a.p.p. Różni się jednak od tego przepisu, ograniczeniem żądania wyłącznie do udzielenia informacji. Wniosek S.-T. (U.K.) Ltd, w zakresie w

6 jakim dotyczy udostępnienia dokumentów, podlega zatem oddaleniu, jako pozbawiony podstawy prawnej. Na tym etapie uprawniony nie tylko nie musi ale często nawet nie może precyzyjnie formułować roszczeń, z którymi ewentualnie w przyszłości wystąpi na drogę sądową. Powinien je jednak określić rodzajowo, wskazując przeciwko komu zamierza z nimi wystąpić, czy będą to żądania zakazowe, odszkodowawcze, czy zwrotu bezpodstawnie uzyskanych korzyści. (art. 89 ust. 1 rozporządzenia i art. 287 ust. 1 p.w.p.) Każde z tych roszczeń może bowiem uzasadniać udzielenie odmiennych informacji. Ustawodawca używa w art ust. 1 pkt 2 p.w.p. określenia informacje niezbędne, w znaczeniu takich, których udostępnienie jest konieczne ze względu na potrzebę przedstawienia przez uprawnionego już w pozwie (art k.p.c.) twierdzeń i dowodów na ich poparcie odnoszących się do okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy w rozumieniu art. 227 k.p.c. Realizacja przyznanego uprawnionemu prawa dostępu do informacji ma służyć ustaleniu zakresu odpowiedzialności określonego podmiotu z tytułu naruszenia przezeń praw własności przemysłowej. Uzyskane informacje pozwolą mu na podjęcie decyzji co do wystąpienia względem naruszyciela (lub naruszycieli) z odpowiednimi roszczeniami. Nie może być w tym przypadku mowy ograniczeniu do 14 dni możliwości wniesienia pozwu i ewentualnym upadku zabezpieczenia po upływie zakreślonego przez sąd, zgodnie z art. 733 k.p.c. terminu (art k.p.c.) Uprawniony nie może być także zobowiązywany do wniesienia pozwu. Zasadniczym warunkiem uwzględnienia roszczenia informacyjnego jest uprawdo-podobnienie (w stopniu wysokim) naruszenia prawa własności przemysłowej, w niniejszej sprawie naruszenia praw do wzorów wspólnotowych zarejestrowanych w OHIM pod numerami: (...)- (...) do (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...). Nie jest ono tożsame z obowiązkiem udowodnienia zasadności roszczenia. Aby dokonać prawidłowej interpre-tacji pojęcia wysoce uprawdopodobnionego naruszenia należy odwołać się do brzmienia Dyrektywy nr 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 IV 2004 r. w sprawie egzekwo-wania praw własności intelektualnej, która w art. 8 ust. 1 stanowi, że państwa członkowskie zapewniają, że, w kontekście postępowania sądowego dotyczącego naruszenia prawa własności intelektualnej oraz w odpowiedzi na uzasadnione i proporcjonalne żądanie powoda, właściwe organy sądowe mogą nakazać przedstawienie informacji o pochodzeniu i sieciach dystrybucji towarów lub usług naruszających prawo własności intelektualnej przez naruszającego i/lub jakąkolwiek inną osobę. W przekonaniu Sądu, wniosek S.-T. (U.K.) Ltd nie spełnia wymogów określonych w art ust. 1 p.w.p. Już w jego motywach uprawniony przedstawiał twierdzenia, które wskazywały na to, że wzory wspólnotowe zgłoszone i zarejestrowane 11 i 13 VI 2013 r. są pozbawione nowości i indywidualnego charakteru, przyznając, że zostały ujawnione publicznie dawniej niż na rok przed datą zgłoszenia (za wyjątkiem wzorów (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...) i (...)- (...) sofa (...). Należy jednak zwrócić uwagę, że w tej grupie wzorów wnioskodawca umieszcza zarówno wzory fotela ( (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...)) jak i sofy ( (...)- (...), (...)-0020), nie zważając na to, że całkowicie się one od siebie różnią. Dostrzegalne różnice pomiędzy wzorami występują także w przypadku sof A. lub M. (nr (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...)) oraz C. lub D. (nr (...)- (...), (...)-0030, (...)- (...) i (...)- (...)). W odniesieniu do niektórych wzorów dokonanie oceny podobieństwa istotnie utrudnia sposób przedstawienia przedmiotu rejestracji (tak wzory nr (...)- (...), (...)-0010, (...)- (...)) Formułując zarzuty naruszenia jego praw wyłącznych wnioskodawca nie uwzględnia przy tym ani elementów funkcjonalnych, ani stopnia swobody twórczej przy projektowaniu tego rodzaju wzorów. Nie wskazał na stan sztuki, ani na te cechy jego wzorów, które świadczą o ich nowości i indywidualnym charakterze. Tymczasem, w ocenie Sądu, jego sofy i fotele mają kształty i kolory charakterystyczne dla tego rodzaju mebli, trudno się w nich doszukać elementów, na które zorientowany użytkownik zwróciłby uwagę, poszukując cech indywidualnych. Fakt ujawnienia wzorów nr (...)- (...) do (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...) odpowiednio przed dniem 11 i 13 VI 2012 r. potwierdza żądanie informacji ze względu na jak twierdzi wnioskodawca przysługującą mu ochronę

7 wzorów niezarejestrowa-nych, która, stosownie do art. 11 rozporządzenia, trwa od pierwszego publicznego ich udostępnie-nia. Uwadze uprawnionego uchodzi przy tym, że w odniesieniu do wzorów niezarejestrowanych nie obowiązuje domniemanie ważności, osoba poszukująca ochrony takiego wzoru ma więc obowiązek wykazania, że wzór jest nowy i cechuje go indywidualny charakter (art. 85 ust. 2 rozporządzenia). Ponadto, ponieważ prawo własności przemysłowej nie przewiduje ochrony niezarejestrowanych wzorów przemysłowych, wnioskodawcy nie służy roszczenie informacyjne z art , odnoszące się do okresu od 21 X 2012 r. do dnia rejestracji wzorów 11 i 13 VI 2013 r. Same tylko wyjaśnienia S.-T. (U.K.) Ltd, zaprzeczającego nowość swych własnych wzorów, nie mogłyby być brane przez Sąd pod uwagę ze względu na domniemanie ważności z art. 85 ust. 1 rozporządzenia. Wobec podniesienia stosownego zarzutu przez obowiązaną i poparcia go bardzo obszernym materiałem dowodowym, przekonującym, że identyczne lub podobne sofy były produkowane i udostępniane publiczne przed datami zgłoszeń spornych wzorów, Sąd wziął pod uwagę kwestię ważności wzorów wspólnotowych zarejestrowanych pod numerami (...)- (...) do (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...). W istocie, jak twierdzi uprawniony, ważność wzoru może być skutecznie zaprzeczona przez zainteresowanego wyłącznie w trybie postępowania wywołanego : 1. wnioskiem złożonym w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego lub 2. pozwem wzajemnym w sprawie o naruszenie. (art. 24 ust. 1 w zw. z art. 52 i art. 84). Wyłącznie zatem decyzja OHIM lub wyrok sądu właściwego w sprawach wzorów wspólnotowych, stwierdzające, że uprawnionemu z rejestracji nie przysługuje prawo do wzoru (art. 25 ust. 1c) pozwalają na obalenie domniemania ważności, o którym mowa w art. 85. Dopiero w efekcie orzeczenia o unieważnieniu uważa się, że wzór wspólnotowy od początku nie rodził skutków określonych w rozporządzeniu, w zakresie w jakim został uznany za nieważny. (art. 26 ust. 1) Uprawniony pominął jednak uregulowanie art. 90 ust. 2, dopuszczającego możliwość zgłaszania zarzutu nieważności zarejestrowanego wzoru wspólnotowego w postępowaniu w sprawie o udzielenie zabezpieczenia i dotyczącym zastosowania środków tymczasowych, a zatem także w sprawie o zobowiązanie do udzielenia informacji w trybie art ust. 1 i 2 p.w.p. Zgodnie z art. 25 ust. 1b rozporządzenia, wzór wspólnotowy może zostać uznany za nieważny, m.in. gdy nie spełnia wymogów art Wzór podlega ochronie w takim zakresie, w jakim jest nowy i posiada indywidualny charakter. (art. 4 ust.1) Zarejestrowany wzór wspólnotowy uważa się za nowy, jeśli wzór identyczny nie został udostępniony publicznie przed datą złożenia wniosku o rejestrację lub, jeśli wystąpiono o pierwszeństwo, przed datą pierwszeństwa. (art. 5 ust.1b) Uważa się, że wzór udostępniono publicznie, jeżeli został on opublikowany po zarejestrowaniu lub w inny sposób, wystawiony, wykorzystany w handlu, lub w inny sposób ujawniony przed datą określoną w art.5 ust. 1a i art.6 ust.1a lub w art.5 ust.1b i art.6 ust.1b, z wyjątkiem przypadków, gdy wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży, działającym we Wspólnocie. Wzoru nie uważa się za udostępniony publicznie, jeżeli został on ujawniony jedynie osobie trzeciej pod wyraźnym lub dorozumianym warunkiem zachowania poufności. (art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5) Wzory uważa się za identyczne, jeżeli ich cechy różnią się jedynie nieistotnymi szczegółami. (art. 5 ust.2) Cechę nowości wzoru (rysunku, modelu) niweczy zatem wyłącznie jego identyczność lub występowanie różnic zaledwie w nieznaczących szczegółach w porównaniu z wzorem udostępnionym wcześniej przez publikację rejestracji, wystawienie, używanie w handlu lub w jakikolwiek inny sposób.

8 Wzór cechuje indywidualny charakter, jeśli całościowe (ogólne) wrażenie, jakie wywołuje na poinformowanym użytkowniku, różni się od wrażenia, jakie wywiera na takim użytkowniku wzór, który został udostępniony publicznie przed datą dokonania zgłoszenia, od której ma być chroniony lub, jeśli zastrzeżono pierwszeństwo, przed datą pierwszeństwa. (art. 6 ust.1b) Przy ocenie indywidualnego charakteru bierze się pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru. (art. 6 ust.2) Określenie, czy wzór ma indywidualny charakter, powinno być uzależnione od faktu, czy ogólne wrażenie wywierane na poinformowanym użytkowniku dokonującym oglądu danego wzoru różni się wyraźnie od wrażenia związanego z istniejącą całością wzoru, przy uwzględnieniu natury produktu, do którego odnosi się wzór lub w którym się zawiera, w szczególności do sektora przemysłu, do którego należy, oraz stopień swobody twórcy podczas tworzenia danego wzoru. (pkt 14 Preambuły) W ocenie Sądu, twierdzenia obu stron oraz katalogi i tabela z bazy magazynowo księgowej (...) S.A., z widniejącymi w niej nazwami handlowymi spornych sof, stanowią uzasadnioną podstawę do powzięcia wątpliwości co do braku nowości i indywidualnego charakteru wzorów wspólnotowych zarejestrowanych 11 i 13 VI 2013 r. pod numerami (...)- (...) do (...)- (...), (...)- (...) i (...)- (...), przekonując przeciwko uznaniu, że wysoce prawdopodobny jest fakt naruszenia przez obowiązaną praw wyłącznych S.-T. (U.K.) Ltd. Nie zachodzą zatem przesłanki określone w art ust. 1 i 2 p.w.p. do zobowiązania (...) S.A., aby udzieliła wnioskodawcy żądanych przezeń informacji. Na marginesie należy jeszcze zauważyć, że zakres żądanych informacji nie odpowiada unormowaniu ust. 2 pkt 2 art p.w.p., brak także dowodu zawinienia przez obowiązaną zarzucanemu jej naruszeniu praw wyłącznych, które determinuje odpowiedzialność odszkodo-wawczą, stosownie do art. 287 ust. 1 w zw. z art. 292 ust. 1 p.w.p. Z tych względów, Sąd postanowił o oddaleniu wniosku S.-T. (U.K.) Ltd. (a contrario art ust. 1 pkt 2 p.w.p.) O kosztach postępowania Sąd orzekł na zasadzie art. 98 w zw. z art k.p.c. Zarządzenie: odpis postanowienia z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy. 20/12/2013 r.