Składamy również serdeczne podziękowania patronom medialnym przedsięwzięcia:

Transkrypt

1 2009

2 Stowarzyszenie kolejny rok kontynuuje i rozwija NASZĄ GALERIĘ, której celem jest wspieranie i aktywizowanie osób niepełnosprawnych do działań twórczych, rehabilitacją poprzez sztukę oraz promowanie osiągnięć i tych działań w kraju i za granicą. NASZA GALERIA to jedyna w kraju, ogólnopolska galeria twórców niepełnosprawnych, gdzie stała ekspozycja prac malarskich, graficznych, rzeźbiarskich, autorstwa stu niepełnosprawnych artystów z różnych stron Polski, została połączona z ich sprzedażą. Realizacja NASZEJ GALERII stała się możliwa dzięki uzyskanym środkom finansowym w ramach zadań zleconych Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przy współfinansowaniu przez Urząd Marszałkowski w Łodzi, Fundację BRE Banku, Bank Polski PKO S.A. Oddział Regionalny w Łodzi i Deutsche Bank Polska S.A. Realizowaliśmy nasze przedsięwzięcie pod PATRONATEM HONOROWYM Pani Jolanty Chełmińskiej Wojewody Łódzkiego, który był dla nas ogromnym wyróżnieniem i nobilitacją. Mamy nadzieję, że nie zawiedliśmy, a naszą wdzięczność chcielibyśmy wyrazić poprzez ogólnopolskie dokonania twórców NASZEJ GALERII na rzecz Województwa Łódzkiego. Składamy również serdeczne podziękowania patronom medialnym przedsięwzięcia: Programowi 1 i 3 Telewizji Polskiej, Pismu Samorządowemu Województwa Łódzkiego Ziemia Łódzka, Magazynowi Integracja, Miesięcznikowi BLUSZCZ. Szczególne podziękowania należą się wykładowcom Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi, tj. profesorom Ryszardowi Hungerowi i Markowi Sakowi oraz adiunktowi Piotrowi Ciesielskiemu za merytoryczną opiekę nad twórcami. Szczególne podziękowania należą się również komisarzom wystaw NASZEJ GALERII Alicji Michałowskiej oraz wspierającej ją podczas ekspozycji wyjazdowych Agnieszce Kaniorskiej. Dziękujemy Pracowni Oprawy Obrazów STUDIO RAMA w Łodzi za profesjonalną oprawę prac oraz wszystkim nabywcom, którzy poza akceptacją dokonań twórców niepełnosprawnych wsparli ich również finansowo, jak również przyczynili się do istnienia i rozwoju NASZEJ GALERII. Szanowni Państwo Zbliża się koniec roku 2009-jest to zatem czas na kolejne podsumowanie dokonań projektu Nasza Galeria. W aktualnym katalogu znalazły się zarówno prace osób od dawna związanych z Naszą Galerią oraz takich, które przystąpiły do niej dosłownie w ostatnich miesiącach. Zamieszczone fotografie dzieł najwięcej mówią o samych twórcach oraz ich postrzeganiu świata. Co roku staramy się także przybliżyć postać każdego artysty za pomocą krótkiego opisu. Tym razem teksty o autorach, redagowano w oparciu o ich indywidualne odpowiedzi na opracowane wcześniej, ujednolicone pytania. Te ostatnie dotyczyły wykształcenia, stopnia niepełnosprawności, plastycznych fascynacji, tajników warsztatu, sukcesów i osiągnięć artystycznych, posiadanego hobby oraz życzeń w stosunku do naszego przedsięwzięcia. Wydawało się, że tak skonstruowana ankieta pozwoli na łatwiejsze scharakteryzowanie twórców, na porównywanie ich sylwetek oraz poznanie ich stosunku do realizowanego projektu. Ale i tym razem okazało się, że już z samego sposobu odpowiedzi na ujednolicone pytania, mogą wyłonić się trudne do porównania portrety artystów. To indywidualne podejście widoczne było m.in. w tym, iż niektórzy odpowiadali enigmatycznie, niemal zdawkowo skąpiąc słów, a inni rozwijali swoje wypowiedzi, wyposażając je w wiele dygresji i przemyśleń. Z konieczności te dłuższe teksty trzeba było nieco skrócić, dopasowując do ilości miejsca, jakie narzucają ramy niniejszej publikacji (starając się, by nie stracić najważniejszych faktów). Natomiast w przypadku zbyt enigmatycznych odpowiedzi, próbowano uzupełnić informacje o artyście na podstawie innych źródeł. Mamy nadzieję, że połączenie tekstu w katalogu i kolorowych fotografii dzieł, pozwoli Państwu na delektowanie się obrazami, przy jednoczesnym poznawaniu wrażliwości artystów i ich stosunku do świata. Zapraszam do kontemplacji reprodukowanych prac Elżbieta Grzelakowska Natomiast kolejny album, który trzymacie Państwo w rękach, powstał dzięki środkom finansowym otrzymanym w ramach realizacji zadań zleconych Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Za wszystko to, składam zaczerpnięte z głębokości serca podziękowania w imieniu uczestników i realizatorów NASZEJ GALERII ogólnopolskiej galerii twórców niepełnosprawnych Ryszard Szymanowski Dyrektor NASZEJ GALERII Menedżer projektu 2 3

3 Wacława Bartosik Wacława Bartosik urodziła się przed 75 laty w Kotuszowie, aktualnie mieszka w Łodzi. Jest plastykiem z wykształcenia, obecnie na zasłużonej emeryturze; legitymuje się trzecim stopniem niepełnosprawności. Do Naszej Galerii zapisała się w 2006 roku, dowiedziała się o niej w Stowarzyszeniu Plastyków Amatorów i Kole Plastyków Amatorów. Zainteresowała się tym projektem, licząc, że będzie miała okazję do dalszej pracy twórczej w jego ramach. I rzeczywiście działa w różnych przedsięwzięciach organizowanych przez Naszą Galerię. Artystka mówi, że przynosi jej to dużą satysfakcję. Podejmuje próby malowania w zespole. Bardzo lubi zwiedzać muzea. Wspominając początki swego twórczego działania, mówi o uczestnictwie w wernisażach w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku, Stowarzyszenia Plastyków Amatorów i Koła Plastyków Amatorów. Najchętniej posługuje się akwarelami, a ostatnio stara się zgłębić m.in. technikę olejną. Podziwia wszystkich malarzy, ale na plenerach szuka własnego, konkretnego stylu. Artystyczne działanie jest zarówno jej pasją, jak i odpoczynkiem. Cieszy się z wyróżnień i nagród, jakie otrzymuje na wystawach poplenerowych. Jej marzeniem jest zorganizowanie własnej, indywidualnej wystawy prac plastycznych. Chciałaby w przyszłości zwiedzić polskie miasta i znajdujące się w nich zabytki. Zamierza nadal należeć do Naszej Galerii i brać czynny udział we wszystkich jej przedsięwzięciach. 4

4 Ireneusz Betlewicz Pochodzący z Ostródy Ireneusz Betlewicz należy do projektu od dwóch lat. Mówi, że do uczestnictwa w nim skłoniła go wewnętrzna potrzeba nowego doświadczenia. Współuczestniczył w dwóch wystawach zbiorowych Naszej Galerii: w Szczecinie i Koszalinie, a jego praca została zamieszczona w jednym z wydanych przez nią katalogów. W swojej twórczości artystycznej Ireneusz Betlewicz stara się zajmować pojmowaniem doli myśli życia. W szczególności interesuje go człowiek, a zwłaszcza jego proces myślenia. Jak twierdzi, wsłuchuje się w odpowiedzi na pytania: czyje jest słowo i ku czemu prowadzi? Opisując swoją technikę twórczą, mówi, że pracuje stalówką, tuszem, pastelą a rysując krótką kreską lub tysiącem punktów, buduje myśl nieznanego poznania. Często łączy rysunek tuszem z akcentem kolorystycznym. Bliskie są mu dzieła impresjonistów i surrealistów. Według Ireneusza Betlewicza artystyczne działanie jest próbą komunikacji z czymś, co zajmuje człowiecze dociekanie (w narodzinach i śmierci) konsekwencji życia. Za swoje największe twórcze osiągnięcia uznaje: świadomość współbycia w myśleniu widza (nie tylko w czasie procesu odbioru jego prac), wydanie kilku tomików poezji oraz dorobek paru znaczących wystaw. Pytany o dalsze plany artystyczne mówi, że w tym względzie zdaje się na los, lecz nie do końca mu ulega. Jego hobby to słuchanie muzyki, a zwłaszcza studiowanie czasu ziemskiej natury istnienia. Życzyłby sobie i innym, by Nasza Galeria zarówno twórczo, jaki i medialnie edukowała-uświadamiała ludziom, że nie ma podziału na twórców zdrowych i chorych, że sztuka jest jedna. 6

5 Alicja Bryl Alicja Bryl jest emerytowaną nauczycielką. Ukończyła Liceum Pedagogiczne w Tomaszowie Mazowieckim i studia na Uniwersytecie w Łodzi. Obecnie mieszka w Justynowie (w woj. łódzkim). Do projektu należy od 2008 roku. Naszą Galerię poznała, uczęszczając na zajęcia w ŁDK i oglądając wystawy organizowane w ramach tego przedsięwzięcia. Zapisała się do projektu, gdyż chciała mieć gdzie prezentować swoje prace, poznać nowych ludzi i doskonalić umiejętności oraz brać udział w plenerach. To właśnie możliwość uczestniczenia w plenerach plastycznych była dla artystki jednym z głównych magnesów, który przyciągnął ją do Naszej Galerii. Twierdzi, że przystąpienie do projektu daje jej satysfakcję osobistą, gdyż jej prace są publicznie eksponowane. Alicja Bryl ma w swoim dorobku udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych, organizowanych przez Stowarzyszenie Plastyków Amatorów w Łodzi i Klub Plastyka Amatora przy ŁDK. Zdobywała nagrody i wyróżnienia w ogólnopolskich konkursach, m.in. w Zielonej Górze, Tomaszowie Mazowieckim, Skierniewicach. Aktualnie zastanawia się nad zorganizowaniem własnej wystawy indywidualnej. Jej hobby, poza działaniami plastycznymi, to uprawa ogródka kwiatowego przy domu i robienie serwetek za pomocą szydełka. Wymieniając swoje życzenia związane z własną twórczością, mówi tylko, że chciałaby móc malować, malować Naszej Galerii życzy wytrwałości i powodzenia w realizacji zadań i zamierzeń na przyszłość. 8

6 Izabella Brzozowska Izabella Brzozowska mieszka na Osiedlu Niewiadów koło Tomaszowa Mazowieckiego. Do projektu Nasza Galeria przystąpiła w 2008 roku. Dowiedziała się o nim od koleżanek, z którymi przebywała na plenerze malarskim i to one zachęciły artystkę. W efekcie, w 2009 roku wzięła już udział w plenerze malarskim w Sieradzu, zorganizowanym przez Naszą Galerię. Dziś twierdzi, że uczestnictwo w tym projekcie pozwoliło jej uwierzyć w sens tego, co robi i że w gronie ludzi pełnych zapału można dokonać wiele dobrego. Bowiem to dzięki nim odkrywa nowe horyzonty, dostrzega możliwość rozwoju i wspólnie zdobywa doświadczenie. Izabella Brzozowska interesuje się ostatnio głównie malarstwem i fotografią. Opowiada, że jej pierwszy obraz powstał w plenerze i przedstawiał rzekę Piasecznicę, płynącą w pobliżu miejsca zamieszkania artystki. Z wdzięcznością wspomina koleżankę, która jako pierwsza uwierzyła w jej twórcze możliwości i dała własnoręcznie zrobione podobrazie, pędzel, farby oraz słowa zachęty. Aktualnie maluje przede wszystkimfarbami olejnymi na płótnie lub płycie. Mówi, że lubi też pastele. Natomiast najczęstszymi tematami jej obrazów są pejzaże i portrety. Czasami pojawia się w nich też architektura lub coś zupełnie innego. Dla Izabelli Brzozowskiej inspiracją jest sama natura, ciekawa twarz lub dzieło znanego mistrza. Pracując, stara się wyciszyć wewnętrznie, wniknąć w obiekt, który maluje, cieszyć się samym procesem tworzenia. Artystka mówi, iż odczuwa wielką satysfakcję, jeśli to, co maluje, podoba się innym. Do tej pory wzięła udział w różnych plenerach malarskich, zbiorowych wystawach oraz kilku konkursach. Natomiast w najbliższej przyszłości chciałaby zdobyć odpowiednie środki i wygospodarować czas na zorganizowanie własnej wystawy. Poza działalnością artystyczną malarka interesuje się jeszcze archeologią czasów starożytnych. Mówiąc o swoich dążeniach, wspomina, że chciałaby zdobyć więcej doświadczenia i udoskonalić własny warsztat pracy. Dodaje przy tym, że z pewnością wiele satysfakcji dałaby jej możliwość sprzedaży swoich prac. Wierzy, że Nasza Galeria może jej i innym artystom to ułatwić. 10

7 Maria Bunzel Maria Wiesława Bunzel ma 73 lata i mieszka w Tomaszowie Mazowieckim. Z zawodu jest nauczycielką. W przeszłości studiowała wychowanie techniczne na UŁ, a potem pracowała jako nauczyciel kierownik Pracowni Plastycznej MDK w Tomaszowie Mazowieckim. Była też koordynatorem konkursów plastycznych dla dzieci i młodzieży na szczeblu wojewódzkim. Dziś ma określony drugi stopień niepełnosprawności. Do Naszej Galerii należy od 2009 r., a do przystąpienia do tego projektu skłoniła ją potrzeba kontaktu z innymi twórcami oraz chęć uczestniczenia w organizowanych w jego ramach plenerach. Dlatego cieszy się, że jej prace zostały zakwalifikowane do prezentacji w Naszej Galerii. Jak mówi, dzięki temu będzie miała kontakta z szerszym gronem osób, zainteresowanych twórczością plastyczną. Maria Wiesława Bunzel interesuje się rysunkiem, grafiką (a szczególnie linorytem i monotypią) oraz malarstwem (akwarelą, pastelem oraz farbami olejnymi). Od dawna była członkiem grupy plastycznej nauczycieli, działającej przy ZNP w Łodzi, a w 1966 r. była współzałożycielką Stowarzyszenia Amatorów Plastyków w Tomaszowie Mazowieckim i działa w nim do dziś dnia. Realizując swoje artystyczne pasje, wielokrotnie brała udział w plenerach organizowanych przez ZNP w Łodzi, a także przez SAP w Tomaszowie Mazowieckim. Podsumowując swoje plenerowe zgrupowania artystka mówi, że 9 razy uczestniczyła w ogólnopolskich plenerach w Rzeczycy, 5 razy w Sadlinkach, a 3 razy w Tczewie. Brała też udział w terenowych zgrupowaniach plastyków, organizowanych przez ZNP w Zielonej Górze (1 raz) oraz Małeczu (4 razy). Mówi, że jej twórczość związana jest z realizmem. Natomiast wśród kierunków w malarstwie lubi impresjonizm i postimpresjonizm. Najczęściej posługuje się akwarelą, pastelem suchym i tłustym. Uprawia także rysunek i stosunkowo rzadziej, malarstwo olejne. Swoje malowanie uważa za codzienną potrzebę, która uzupełnia całość jej życia. Cieszy się, że jej twórczość została wielokrotnie doceniona, a satysfakcję przyniosło artystce zdobycie I nagrody w Skierniewicach w 2008 roku, I wyróżnienia w Skierniewicach (2006), I nagrody grafika i III nagrody malarstwo w Zielonej Górze. W przyszłości Maria Wiesława Bunzel chciałaby nadal uprawiać malarstwo (zastrzega przy tym, że oczywiście wtedy, jeśli zdrowie jej na to pozwoli), a także stworzyć Letnią Galerię w Modrzewku (opoczyńskie). Opowiadając o innych swoich hobby, artystka wymienia uprawianie turystyki pieszej. Przez wiele lat działała też w kręgu ludzi propagujących kulturę, przy czym ponad 40 lat jej pracy społecznej związane jest ze Stowarzyszeniem Amatorów Plastyków w Tomaszowie Mazowieckim. Dziś myśli, że jej życzenia związane z Naszą Galerą są zgodne z założeniami tego przedsięwzięcia. 12

8 14

9 Aleksandra Cieciura Aleksandra Cieciura urodziła się przed 85 laty w Kraszewie w powiecie brzezińskim. Z wykształcenia jest lekarzem, specjalistą stomatologii zachowawczej, aktualnie na emeryturze; cierpi na chorobę zawodową przewlekłe zapalenie prawego barku. Z Naszą Galerią zapoznała się, będąc już od wielu lat członkiem Stowarzyszenia Nieprofesjonalnych Plastyków Województwa Łódzkiego (do którego to wstąpiła w 1986 roku). Mówi, że chętnie uczestniczy w wystawach Klubu i Stowarzyszenia Plastyków Amatorów, a także w ogólnopolskich ekspozycjach, organizowanych przez Okręgową Izbę Lekarską w Łodzi oraz przez Naszą Galerię. Uprawia malarstwo olejne, akwarelowe i pastelowe. Od lat inspiracją dla tej artystki była z jednej strony wewnętrzna potrzeba, a z drugiej chęć ucieczki od nudnych, rutynowych domowych zajęć. Opowiadając o własnym akcie tworzenia wyjawia, że zwykle maluje w zaciszu domowym, przetwarzając artystycznie tematy, zarejestrowane uprzednio na zdjęciach zrobionych w trakcie licznych wycieczek. Oprócz malarstwa lubi także realizować swoje pomysły, zarówno te, które usprawniają prace domowe, jak i ułatwiające życie w jej otoczeniu. Dlatego m.in. jest projektantką a zarazem wykonawczynią własnych kreacji. Cieszy się, że w Naszej Galerii udaje się jej sprzedawać swoje prace, bo jak mówi z uśmiechem obdarowała nimi już wszystkich przyjaciół. Twierdzi, że z upływem czasu ma coraz mniej osiągnięć artystycznych, bo i siły nie te, ani nie te koncepcje 16

10 Henryk Glicner Henryk Glicner urodził się w 1938 roku w miejscowości Zubki Duże. Obecnie jest mieszkańcem Łodzi. Wspomina, że w wieku 5 lat stracił słuch z powodu zapalenia opon mózgowych. Ukończył szkołę tapicerską, a pracując zawodowo uległ wypadkowi, w wyniku którego stracił oko. Od tej pory przebywa na rencie. Twórca opowiada, że do projektu Nasza Galeria należy od 2006 roku. Zapisał się do niego za namową przyjaciela, który już wcześniej przystąpił do projektu. Dziś twierdzi, że jest bardzo z tego kroku zadowolony, gdyż dzięki omawianemu przedsięwzięciu jego prace zostały zauważone, są wystawiane, a on sam ma kontakt z osobami niepełnosprawnymi, które również zajmują się sztuką. Oprócz ekspozycji organizowanych w ramach projektu Nasza Galeria, Henryk Glicner swoje prace wystawiał między innymi w Katowicach, Warszawie, Nowym Sączu i w Łodzi. Mówi, że jego twórczą inspiracją jest wszystko to, co go otacza, a głównie przyroda i związane z nią zwierzęta. Artysta lubi także przeglądać książki o tematyce historycznej, w których, z kolei, znajduje inspiracje do rzeźbienia. Bardzo chętnie rzeźbi; uważa, że drewno jest bardzo wdzięcznym materiałem do pracy, która przynosi mu satysfakcję. Bowiem za jej pośrednictwem może wyrazić swoje uczucia oraz ukazać własny sposób postrzegania świata. Dodaje przy tym, że trudno mu nurtujące go uczucia opisywać słowami i dlatego sięga po rzeźbę i malarstwo. Ponadto chętnie odnawia różne antyki, takie jak: stare krzesła, sofy, regały czy zegary. Te różnego rodzaju starocie przynoszą mu do renowacji znajomi kolekcjonerzy. Artysta mówi, że dopóki pozwoli mu na to zdrowie i starczy siły, będzie się tworzył, ponieważ sprawia mu to wielką satysfakcję i radość. Marzy przy tym, aby jego prace były docenione i zauważone przez znane postacie ze świata sztuki. 18

11 Bogdan Grzywa Bogdan Grzywa ma 47 lat. Urodził się w Mikołowie, a jego miejscem zamieszkania są Łaziska Górne. Z zawodu jest elektronikiem, a obecnie, z uwagi na znaczny stopień niepełnosprawności, pracuje głównie przy komputerze. Do projektu Nasza Galeria należy od 2005 roku, a zapoznał się z nim dzięki Internetowi. Artysta twierdzi, że do zapisania się do Naszej Galerii skłonił go fakt, że widział w tym szansę na wyjście ze swoim malarstwem w świat, sposób na poznanie środowiska, podszlifowanie warsztatu, a także możliwość wymiany doświadczeń z innymi twórcami. Dotychczas był uczestnikiem pleneru w Uniejowie, a corocznie wysyła swoje prace do Galerii. Bardzo sobie ceni doświadczenia wyniesione z pleneru, w tym także poznanie ludzi związanych z projektem Nasza Galeria oraz uzyskane dzięki niemu korzyści finansowe i materiały. Bogdan Grzywa rysował od dziecka, a jego pierwsze prace malarskie powstały już około roku Jednak dopiero po wypadku od około 1995 roku starał się poznać lokalne środowisko artystów amatorów. Zapisał się wtedy do Stowarzyszenia Twórców Kultury w Tychach, brał udział w wystawie i konkursach w Strumieniu oraz prezentacji prac w Małej Galerii w Katowicach. Twierdzi, że jego ulubionymi technikami są akryl i olej. Przymierza się do pracy na większych formatach, większą plamą i nowym dla niego narzędziem, jakim jest szpachelka. Najczęstsze tematy jego prac to architektura, pejzaż, kwiaty, człowiek i martwa natura a więc generalnie wszystko, co go otacza. Pracuje pod dachem, rzadko w plenerze. Jeśli już znajdzie się w warunkach plenerowych, to gdy coś go zainspiruje chętnie fotografuje i na tej podstawie powstają później jego prace. Artysta uważa, że tworzenie ma dla niego dużą wartość. Wprawdzie miewa dłuższe okresy bez działalności plastycznej, ale jak już pracuje, to czuje się wspaniale. Sztuka to dla niego rodzaj terapii, bardzo skutecznej w przypadku niepełnosprawności; pozwala mu wejść w inny świat, zastępuje coś, co utracił po wypadku. Każde ukończenie pracy to dla niego duża satysfakcja. Za swoje największe osiągnięcia uważa kilka wyróżnień na konkursach i zdobycie II miejsca na plenerze w Kobiórze w woj. śląskim. Poza malarstwem fascynuje go ogród, w szczególności japoński, podziwia sztukę bonsai i Daleki Wschód Chciałby być bardziej zdyscyplinowany jeśli chodzi o pracę twórczą, częściej rezygnować z ogrodu na rzecz malarstwa (co nie jest dla niego łatwe). A od Naszej Galerii oczekuje, by była, istniała i działała, bo jest potrzebna. Coroczny plener malarski to, według niego, świetna sprawa, więc życzyłby wszystkim kontynuacji tego przedsięwzięcia. Sobie zaś życzy, pół żartem, pół serio, by Galeria organizowała więcej wystaw na południu Polski. 20

12 Antoni Gutowski Antoni Gutowski (lat 55) jest krakowianinem z urodzenia, aktualnie mieszka we Wrocławiu. Z wykształcenia jest technikiem elektrykiem. Obecnie nie pracuje, jest rencistą z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności. Do projektu Nasza Galeria zapisał się całkiem niedawno, bo w październiku 2009 roku. Dokładnego adresu dowiedział się podczas pobytu na turnusie rehabilitacyjnym w Jarosławcu go od tamtejszej instruktorki plastyki. Do przystąpienia do Naszej Galerii skłoniła twórcę przede wszystkim możliwość wystawiania prac, tak by każdy mógł je zobaczyć. Twierdzi przy tym, że zawsze marzył, aby zobaczyć swoje prace umieszczone w katalogu, albumie, a także na wystawie zbiorowej w kraju czy za granicą Pragnął także sprzedawać swoje prace a projekt stwarza ku temu okazję. Aktualnie jest w stałym kontakcie z Nasza Galerią i cieszy się, że jego praca Kwiaty w wazonie została zakwalifikowana do ekspozycji. Zdaniem artysty, tak jak każdy człowiek jest inny, tak każdy artysta tworzy swoje dzieło w odmienny sposób, z zastosowaniem przeróżnych technik i kompozycji. Mówi, że uczestnictwo w projekcie, mimo krótkiego czasu, przyniosło mu dużo satysfakcji, a już sam sposób przyjęcia prac do Naszej Galerii sprawił, że jest zadowolony z dobrze zapowiadającej się współpracy. Antoni Gutowski interesuje się w szczególności malarstwem. Rysować lubił od dzieciństwa. Wspomina, że wówczas najczęściej stosowanym przez niego narzędziem był ołówek, gdyż na farby, sztalugi, pędzle nie było go stać. Jego talent plastyczny został wcześnie zauważony. Już w szkole podstawowej nauczyciel sugerował mu kontynuowanie nauki w szkole artystycznej. Dziś interesuje go wiele kierunków: impresjonizm, sztuka okresu Młodej Polski, realizm, malarstwo historyczne. Stara się stosować wszystkie techniki, a także łączyć je traktując to jako wprawki doskonalące rzemiosło artystyczne. Aktualnie realizuje różnorodne tematy malarskie, głównie pejzaże, kwiaty, martwe natury, akty, sceny z zakresu malarstwa sakralnego, portrety (kobiet i osób znanych z historii). Pytany o mistrzów, którzy go zainspirowali, wymienia na pierwszym miejscu Jana Matejkę, którego dzieła uwielbia, a artystę podziwia za talent, pracowitość i dbałość o szczegóły. Wśród różnych technik, które dziś sam stosuje, wymienia: akwarele, akryl, olej, pastele, tusz, węgiel. Za swoje osiągnięcie artystyczne uważa wykonanie dużej mozaiki ceramicznej dla żołnierskiej stołówki Jednostki Wojskowej w Lublinie. Dotychczas sporadycznie malował obrazy i to tylko dla osób indywidualnych. Aktualnie marzy, by namalować własną kopię fragmentu Bitwy pod Grunwaldem Jana Matejki i udostępnić ją na stronie internetowej. Uwielbia także naturę, przyrodę i dlatego chętnie przebywa na własnej działce. Ceni tamtejszy spokój, piękno, barwy, cienie które obserwuje, by później tak jak poeta przelewać je na papier. Poza tym Antoni Gutowski lubi majsterkować, uwielbia rowery. Marzy, by posiadać własną pracownię. Uważa przy tym, że po trudnym dzieciństwie i młodości nadszedł wreszcie dla niego czas na realizację marzeń, związanych z rozwojem talentu i plastycznych zdolności. Chciałby także, aby prace, które tworzy, znalazły odbiorców, a dzięki temu artysta miałby pieniądze na leczenie i na rehabilitację. Pragnie, aby jego dzieła były publikowane oraz rzetelnie oceniane, a on sam rozpoznawalny jako artysta. Życzy sobie, by jego współpraca z Naszą Galerią nadal dobrze się rozwijała. 22

13 Cecylia Januszkiewicz- Wojtysiak Cecylia Januszkiewicz-Wojtysiak urodziła się w Moszczenicy koło Piotrkowa Trybunalskiego. Mieszka w Łodzi. Była nauczycielką pedagogiki w Studium Wychowania Przedszkolnego. Ma drugi stopień niepełnosprawności. Do Naszej Galerii należy od r. Odkryła ją w trakcie zwiedzania wystaw, poznawania wydawanych przez nią katalogów oraz konsultowania i prezentowania tam swoich obrazów. Lubi oglądać prace innych osób, bo inspiruje ją to do doskonalenia własnego warsztatu malarskiego. Korzysta z uwag prof. Ryszarda Hungera, które uczą artystkę właściwego patrzenia na otaczającą architekturę, przyrodę i perspektywę malarską. Interesuje ją głównie pozyskanie umiejętności odtwarzania otaczającej rzeczywistości, pokazanie piękna banalnych tematów, np. w cyklu Poezja bałuckich podwórek. Artystka interesuje się architekturą: urzeka ją gotyk starych kościołów, a w nowoczesnym budownictwie klasycyzm. Mówi, że chętnie realizuje tematy sugerowane przez profesora Ryszarda Hungera. Uczestniczy w konkursach malarskich, organizowanych przez: ZNP w Zielonej Górze ( Natura moich okolic ), producenta insuliny Novo Nordisk ( Pomaluj życie na nowo ), Dom Kultury w Rybniku ( Moje malarstwo ) czy przez Stowarzyszenie Amatorów Plastyków w Tomaszowie Mazowieckim ( Ocalić od zapomnienia, Młyny i młyniska, Kapliczki przydrożne, Śladami Władysława Reymonta ). Artystka chętnie maluje swoje prace akwarelami. Najczęściej z natury na plenerze, bądź w pracowni. Tworzy też martwe natury oraz portrety, w tym dzieci, które uważa za bardzo wdzięczne modele. Za swoje największe osiągnięcie uważa udział w plenerach międzynarodowych, ogólnopolskich i miejskich. Ceni sobie zdobycie głównej nagrody w 2009 r. w Warszawie, za udział w ogólnopolskim konkursie Pomaluj życie na nowo. Satysfakcję przyniosło artystce umieszczenie jej pracy pt. Dom rodzinny Reymonta w wydanym przez gminę Będków folderze z okazji 100. rocznicy urodzin pisarza, a także opublikowanie przez ZNP w Zielonej Górze grafiki Zaloty ptaków. Szczególnym powodem do dumy jest otrzymanie od Ministerstwa Oświaty tytułu profesora za wybitne osiągnięcia pedagogiczne, a także otrzymanie odznaki Przyjaciel Dziecka. Dotychczas może pochwalić się zdobyciem 3 głównych nagród i kilkudziesięciu wyróżnień w różnych konkursach plastycznych. Twierdzi, że jej marzenie zostało zrealizowane w 2009 roku. Po raz pierwszy była na plenerze z Naszą Galerią, a nałożone obowiązki wypełniła zadowalająco. Marzy, aby mogła swobodnie się poruszać i utrwalać charakterystyczne dla naszego kraju piękne pejzaże. 24

14 Maria Jolanta Jarzyna Maria Jolanta Jarzyna urodziła się przed 58 laty w Aleksandrowie i tam mieszka do dziś. Z wykształcenia jest plastykiem i przez dłuższy czas pracowała w tym charakterze. Obecnie jest rencistką z trzecim stopniem niepełnosprawności. Mówi, że do Naszej Galerii należy od początku jej istnienia, a dowiedziała się o niej w trakcie cotygodniowych spotkań w Stowarzyszeniu Plastyków Amatorów od prof. R. Hungera. Do przystąpienia do projektu zachęciło ją to, że stwarzał on możliwość zarówno sprzedaży prac, jak i dalszej nauki w trakcie plenerów. Dziś artystka uczestniczy we wszystkich przedsięwzięciach Naszej Galerii. Dzięki temu osiąga dodatkowy dochód oraz nawiązuje kontakty z ciekawymi ludźmi, z którymi wymienia się doświadczeniami. Twierdzi, że interesuje się sztuką w ogóle i że po trzydziestoletniej przerwie próbuje dziś swych sił niemal w każdej technice (poza rzeźbą), ale w pierwszym rzędzie zachwyciła się malowaniem na szkle, a później suchą pastelą. Uprawia różne techniki: od oleju, przez akryl, akwarele, po piórko i tusz. Twórczą inspirację znajduje wszędzie, zarówno oglądając dzieła wielkich mistrzów, jak i malarstwo dzieci czy podczas obcowania z przyrodą. Malarka na pierwszym miejscu stawia jednak dzieła Wyspiańskiego i Rembrandta. Za swoje osiągnięcia na polu artystycznym uważa otrzymanie: pierwszej nagrody na wystawie im. St. Ostrowskiego w 2005 roku, a także nagrody prezydenta Tomaszowa Mazowieckiego na konkursie Ocalić od zapomnienia (i przyznawane jej co roku wyróżnienia na tymże konkursie), pierwszego wyróżnienia na konkursie Novo Nordisk oraz trzeciej nagrody w konkursie Morze w 2009 roku. Maria Jolanta Jarzyna, ujawniając swoje plany na przyszłość, wylicza wśród nich przede wszystkim doskonalenie warsztatu artystycznego. A mówiąc o innych rodzajach hobby, wymienia komputer i administrowanie forum, gdyż cieszy ją kontakt z ludźmi nawiązywany także w świecie wirtualnym. Próbuje swoich sił jako poetka, przelewając swoje myśli na papier, coraz więcej czasu poświęca także fotografii. Zaprasza na swoją stronę : 26

15 Elżbieta Jaszczak Elżbieta Jaszczak jest mieszkanką Łodzi, ma 72 lata i umiarkowany stopień niepełnosprawności. W swoim życiu zawodowym była zatrudniona jako laborantka, sekretarka, wykonywała też prace chałupnicze. Po przejściu na emeryturę (w 1992 roku) zaczęła szukać zajęcia, które dałoby jej satysfakcję, i które wykonywałaby z ochotą. Od znajomej dowiedziała się o Naszej Galerii, a w 2008 roku przystąpiła do tego projektu. Do uczestnictwa w nim skłoniła ją chęć wypróbowania własnych sił. W Naszej Galerii widzi bowiem doskonałą płaszczyznę promocji twórczości poprzez ekspozycję prac. Znalazła też dzięki niej satysfakcję artystyczną i możliwość obcowania z grupą ludzi o podobnych zainteresowaniach. Elżbieta Jaszczak uważa, że ze względu na stan zdrowia jej działania artystyczne są z czasem coraz mniej intensywne. Dziś szczególnie interesuje się różnymi technikami plastycznymi i efektami osiąganymi dzięki ich zastosowaniu. Artystka zaczęła malować po przejściu na emeryturę, a najczęstszymi tematami jej obrazów są kwiaty oraz pejzaże. Wzorów szuka w twórczości uznanych artystów, np. Moneta czy Kossaka. Najczęściej maluje akrylami i farbami olejnymi. Preferuje jednak te pierwsze, jako że jej zdaniem szybko schną i szybciej widać błędy, które natychmiast można poprawić. Elżbieta Jaszczak opowiada, że podczas tegorocznego pobytu nad morzem starała się szkicować je o różnych porach dnia, w różnym oświetleniu, także wieczorem. W trakcie tego pobytu namalowała również dom, w którym mieszkała. I choć uważała, że jego architektura nie jest zbyt ciekawa (jest to typowy blok), starała się uwiecznić go na obrazie jak umiała najlepiej. Teraz wśród jej kompozycji przeważają bukiety... Dla Elżbiety Jaszczak malowanie jest wielką przyjemnością. Szczególnie cieszy się, gdy dobrze zrealizuje zamierzone zadanie, gdyż będąc malarzem amatorem, ciągle się uczy. Twórcze działanie przynosi artystce uspokojenie i wyciszenie. Jak mówi skromnie nie ma znaczących osiągnięć na tym polu, ale cały czas chciałaby malować więcej i więcej. Opowiadając o swoich innych pasjach, wymienia robótki ręczne, które ze względu na wiek i ciągłe przebywanie w domu, pozwalają jej na miłe spędzanie czasu. Oczekuje od siebie samej i swojej twórczości dalszego rozwoju, ciągłej poprawy i eliminacji błędów, jakie jeszcze popełnia. 28

16 Anna Kamińska Mieszkająca w Łodzi Anna Kamińska jest z zawodu lekarzem. Pół roku temu związała się z projektem Nasza Galeria. Wspomina, że po raz pierwszy o tym przedsięwzięciu dowiedziała się za pośrednictwem wydawanego przez Naszą Galerię katalogu. Mówi także, że od dawna miała sentyment do malarstwa. Bowiem od dzieciństwa wykazywała zdolności plastyczne. Chciała się rozwijać i kształcić w tym kierunku. Dlatego też w przeszłości przygotowywała się, pod okiem pana profesora Andrzeja Gieragi, do złożenia prac kwalifikujących do egzaminu na ASP oraz należała do kierowanej przez profesora Ryszarda Hungera pracowni malarstwa w dawnym Pałacu Młodzieży. Niestety, los pokierował inaczej i w rezultacie zdecydowała się studiować medycynę. Do swoich artystycznych fascynacji powróciła już jako lekarz. Wówczas z powrotem sięgnęła po węgiel i farby. Nieśmiało zaczęła próbować różnych technik: akwareli, grafiki, oleju. Aktualnie najbardziej interesuje się rysunkiem. Mając jako lekarz podstawy z zakresu anatomii, stara się odtwarzać rysunki Leonarda da Vinci. Twierdzi, że dawniej dobrze czuła się, malując głównie akwarelami, natomiast teraz w większości stosuje farby olejne oraz pastele. Anna Kamińska uważa, że uprawianie sztuki ma ogromny wpływ na jej życie. Stanowi dla niej znakomitą odskocznię od wszechogarniającego stresu i codziennego tempa. Daje możliwość wyciszenia i kontemplacji piękna, a przez to stanowi najlepszą terapię. Twórczość artystyczna jest dla Anny Kamińskiej wspaniałym hobby. Wprawdzie krótki staż przynależności do Naszej Galerii jest przyczyną tego, że trudno artystce sformułować własną opinię o organizowanych przedsięwzięciach, plenerach czy choćby wymienić dotychczas uzyskane osobiste korzyści, ale nie przeszkadza jej w wyartykułowaniu oczekiwań względem tego projektu. Artystka skromnie stwierdza, że dotychczas nie może pochwalić się specjalnymi osiągnięciami, lecz chciałaby poprzez konfrontację swych prac z dziełami innych twórców i poddanie ich publicznej ocenie uzyskać rozeznanie, czy mają one wartość artystyczną. Taką możliwość daje jej udział w organizowanych przez Naszą Galerię wystawach, zamieszczanie prac na stronach internetowych czy publikowanie w dorocznych katalogach tegoż projektu. 30

17 32

18 Grażyna Kamińska Grażyna Kamińska ma 57 lat, urodziła się i mieszka w Łodzi. Z wykształcenia jest technikiem odzieżowym. Ma lekki stopień niepełnosprawności. Do projektu Nasza Galeria należy od 2005 roku, a dowiedziała się o nim od niepełnosprawnych znajomych. Zapisała się do projektu, ponieważ chciała pokazać swoje prace szerszej publiczności oraz poddać je fachowej ocenie. Stara się być na bieżąco w działaniach Naszej Galerii. Brała udział w wystawie prac w Łęczycy, uczestniczyła przy nagrywaniu programu dla telewizji regionalnej. Dodaje, że dzięki projektowi nabrała pewności siebie i ma dziś świadomość, że jej prace przedstawiają konkretną wartość artystyczną. Są udostępnione zwiedzającym wystawę i cieszą się zainteresowaniem, kilka z nich zostało już sprzedanych. Daje jej to ogromną satysfakcję. Artystka mówi, że interesuje się malarstwem (akwarelą, olejem, grafiką), malowaniem na szkle, witrażem, tkaniną artystyczną, projektowaniem odzieży, tatuażem, wystrojem wnętrz. Wspomina, że już w szkole podstawowej stawiała pierwsze kroki w projektowaniu i szyciu odzieży. W szkole średniej interesowała ją historia ubioru szczególnie stroje z epoki renesansu. W pracy zawodowej dużo czasu poświęcała na projektowanie wzorów na tkaniny żakardowe. Zachwycają ją akwarele, lecz lubi też krajobrazy i portrety wykonane farbami olejnymi. Jednak nie ma jakiegoś jednego, ulubionego malarza. W swojej pierwszej pracy zawodowej zetknęła się z Danutą Muszyńską i zauroczona jej twórczością, a zwłaszcza portretami dzieci, początkowo próbowała ją naśladować. Obecnie inspiracją artystki jest przyroda krajobrazy i kwiaty, których malowanie sprawia jej ogromną przyjemność. Ma mało przestrzeni do pracy, więc jej obrazki są niewielkie. Maluje również na szkle, jedwabiu, drewnie; utkała kilka gobelinów. Twierdzi, że kiedy zajmuje się malowaniem, zapomina o bożym świecie. Może oderwać się od smutnej i szarej rzeczywistości, od codziennych problemów. Za swój sukces uważa to, że utkany przez nią gobelin zdobył wyróżnienie na poplenerowej wystawie organizowanej przez Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Wełnianego dla plastyków i projektantów tkanin z całej Polski. Powodem do radości jest również to, że jej pisanki, w tym strusie, znalazły nabywców z zagranicy i pojechały do Niemiec, Austrii, Anglii i Irlandii. Za duże osiągniecie uważa też fakt sprzedaży swoich prac przez Naszą Galerię. W najbliższej przyszłości chciałaby mieć więcej czasu na malowanie. Poza nim uwielbia czytać książki, oglądać dobre filmy. Lubi prace w ogródku oraz stolarskie i remontowe, jak malowanie ścian, tapetowanie, majsterkowanie. Także szyje, robi na drutach, szydełku Bardzo lubi prowadzić samochód, podróżować i zwiedzać. Marzy o indywidualnej wystawie własnej twórczości. 34

19 Jerzy Klecha Jerzy Klecha ma 35 lat i jest mieszkańcem Nowogrodźca. Do projektu Nasza Galeria należy od niedawna, tj. od kwietnia/maja 2009 roku, choć, jak mówi, już przed dwoma laty dowiedział się o nim z Internetu. Jednak wtedy nie był jeszcze gotowy na udział w projekcie. Początkowo przeszukiwał strony poświęcone osobom niepełnosprawnym. Potem czasami zaglądał na stronę Galerii i często myślami do niej wracał. Postanowił zapisać się do tego projektu, aby mieć kontakt z osobami, które tworzą, malują... Wówczas czuł się wyizolowany, obcy w świecie, bał się wyjść z domu do ludzi, a tego, by komukolwiek pokazywać swoje prace, w ogóle sobie nie wyobrażał. Uważa, że jego wyobcowanie wynikało w dużej mierze z poczucia niezrozumienia jego samego, jego problemów, choroby... Mówi, że główną przeszkodą w natychmiastowym przystąpieniu do projektu było to, iż bał się pokazać, że istnieje, żyje, unikał kontaktów z ludźmi nawet przez Internet. Ale to się zmieniło. Wziął udział w tegorocznym plenerze pod hasłem Łódzkie warte utrwalenia i pokazywania. Zastanawiając się, co mu przyniosło uczestnictwo w projekcie, artysta odpowiada jednym słowem szczęście!. Uważa, że rozpoczął się nowy rozdział w jego życiu. Przełamał lęk przed odrzuceniem, przed krytyką, przed wyjściem z domu, przed kontaktem z ludźmi i przed tym, jak zostanie oceniony. Jerzy Klecha interesuje się różnymi dziedzinami sztuki: muzyką, fotografią, malarstwem i rzeźbą. Śmieje się, że nie gardzi też wierszoklectwem i od czasu do czasu popełnia jakieś rymy. Natomiast pytany o początki twórczego, plastycznego działania odpowiada, że sięgają one wczesnych lat dziecięcych, kiedy to na wzór jaskiniowców malował byle czym po ścianach. Bardziej świadomie zaczął malować w szkole podstawowej. Pierwszą nagrodę zdobył jako uczeń 2 klasy podstawówki za pracę w konkursie, którego tematyka związana była z uprawianiem sportu przez osoby niepełnosprawne. Artysta lubi malarstwo olejne i rysunek, także fotografuje zarówno w plenerze, jak też w domu ustawiając kompozycje. Inspiruje go wszystko: jakaś myśl, rozmowa, coś przeczytanego albo obejrzanego. Ponieważ często pomysły pojawiają się i znikają, zaczął je zapisywać. Teraz te kartki leżą gdzieś zapomniane i czekają. Artysta pytany, czym jest dla niego działanie twórcze, twierdzi, że wewnętrznie nie czuje, iż to, co robi, jest działaniem artystycznym. Jak mówi: coś sobie dłubię czasem i to wszystko. Nie określając zatem jako artystyczne ani swych osiągnięć, ani planów, wspomina, że oprócz działań plastycznych lubi muzykę nie tylko słuchać, ale i samemu czasami pograć troszkę na gitarze. Chce poznawać, czytać, a także pisać. Podsumowując, mówi, że w zasadzie interesuje go każde zajęcie, które jest w jakiś sposób twórcze, poznawcze. Odpowiadając zaś na ostatnie pytanie o swoje plany mówi, że chciałby ukończyć studia, które w przeszłości przerwał, z uwagi na postępującą chorobę. A Naszej Galerii życzy by była, by istniała jeden dzień dłużej niż Wielka Orkiestra. 36

20 Agnieszka Kołodziejczak Agnieszka Kołodziejczak urodziła się w Łodzi roku. Swój stopień niepełnosprawności określa jako umiarkowany. Z wykształcenia jest artystą plastykiem, swoją przygodę ze sztuką rozpoczęła jako uczestniczka kursów przy Prywatnym Liceum Plastycznym w Łodzi, gdzie mogła rozwijać intuicyjne podejście do malarstwa. Do Naszej Galerii należy od roku 2005, czyli od początku istnienia projektu. Jak twierdzi, to Galeria ją znalazła, oferując jej możliwość popularyzowania dokonań twórczych. Artystka chętnie bierze udział w organizowanych w ramach projektu wystawach, tworząc m.in., na zamówienia pocztówki Naszej Galerii. Uważa, że udział w projekcie zapewnia jej możliwość pokazywania swoich prac szerokiej publiczności, a bardzo ważną płaszczyzną popularyzacji działalności twórczej są doroczne katalogi. Interesuje się fotografią, malarstwem, technikami mieszanymi, teorią i historią sztuki oraz tekstami artystów o sztuce i ich podejściu do twórczości. Agnieszkę Kołodziejczak inspirują style z pogranicza ekspresjonizmu i surrealizmu oraz abstrakcja. Natomiast z technik ciekawi ją kolaż, malarstwo olejne, akrylowe oraz fotografia czarno-biała. Najbardziej lubi opracowywać własne tematy, malować pod wpływem zdarzeń z życia osobistego, fascynuje ją tematyka fantastycznej architektury miejskiej z sylwetkami ludzi bez twarzy, akty, odbicia różnych rzeczy i budynków oraz osób, zagadnienia światła i cienia Swoje inspiracje czerpie z fotografii starych mistrzów, fotografii japońskiej, artykułów prasowych, malarstwa Marca Chagalla, a także z własnych, dawniejszych prac, szkiców, zapisków pomysłów i z uważnej obserwacji tego, co się wokół dzieje. Ulubiona przez artystkę technika kolażu pozwala jej na rozwój wyobraźni. Jej prace powstają najczęściej seriami. Tworzy cykle oparte na jednym określonym motywie, który uporczywie powtarza się w jej myślach. Prace Agnieszki Kołodziejczak cechuje także jednolita kolorystyka. Zdaniem artystki, działać artystycznie to móc realizować siebie bez względu na aktualne mody w sztuce, rozwijać swoją wyobraźnię i dążyć do pokazania własnych emocji. Za największe osiągnięcie uważa zdobycie stypendium rządu Norwegii w dziedzinie sztuk plastycznych, które dało jej możliwość studiowania w Kunsthoyskolen (Bergen, Norwegia) na Wydziale Tkaniny (w roku akademickim 2003 /2004). W swoich zamierzeniach artystycznych przewiduje organizację wystaw malarskich i fotograficznych, planuje dalszy rozwój w dziedzinie fotografii, a także organizację plenerów dla artystów niesłyszących. Jako hobby uprawia turystykę, czyta książki z dziedziny sztuki. Pasjonuje ją uczestnictwo w plenerach malarskich, wydarzeniach kulturalnych, oglądanie wystaw. Interesuje się ambitnym kinem artystycznym, poezją. Ostatnio dużo czasu pochłaniają jej studia doktoranckie w Katedrze Estetyki Uniwersytetu Łódzkiego. W ramach projektu Nasza Galeria chciałaby zorganizować indywidualną wystawę (fotografii i malarstwa) w jakiejś znaczącej galerii miejskiej, połączoną z prezentacją własnej twórczości poetyckiej. Marzy także, by wydać swoje wiersze, które są dla niej elementem wiążącym twórczość poetycką malarską i fotograficzną. 38

21 Jan Kwiatkowski Jan Kwiatkowski ma dziś 70 lat i znaczny stopień niepełnosprawności. Urodził się i mieszka w Głownie, a z zawodu jest technikiem mechanikiem. Do Naszej Galerii przystąpił w 2008 roku, zachęcony do tego przez uczestniczących w projekcie kolegów. Widział w tym możliwość doskonalenia swojego warsztatu artystycznego, a także możliwość wystawiania i sprzedaży prac. Cieszy się, że dzięki Naszej Galerii może brać udział w spotkaniach z innymi twórcami, zwłaszcza w trakcie wyjazdów plenerowych. Docenia dużą pomoc, jaką organizatorzy przedsięwzięcia udzielają jego uczestnikom, w postaci nieodpłatnie przekazywanych materiałów malarskich. Jan Kwiatkowski chętnie sięga po literaturę fachową, szczególnie interesują go biografie wielkich artystów i ich twórczość. Wspomina, że początki jego działalności plastycznej wiązały się ze stosowaniem pasteli olejnych, a następnie, od 1999 roku, zafascynowało go malarstwo olejne. Dziś preferuje technikę olejną na desce lub płótnie. Inspiracją jego twórczości jest poezja, którą określa jako ciche malarstwo. Artysta twierdzi, że malarstwo jest dla niego czymś bardzo ważnym jest sposobem na życie. Cieszy się, że może się pochwalić wystawieniem swoich prac na czterech ekspozycjach indywidualnych: trzech w Głownie, a jednej w Klubie Garnizonowym w Łodzi, oraz zdobyciem wyróżnienia na wystawie zbiorowej w ŁDK. Planuje nadal doskonalić swój warsztat plastyczny, a także brać udział w plenerach. Poza sztuką stara się, w miarę swoich możliwości zdrowotnych, uprawiać sporty, chodzi do teatru, kina. Pragnie zacieśnić współpracę z projektem Nasza Galeria i życzyłby sobie dużo zdrowia, by móc jeszcze długo tworzyć. 40

22 Renata Lichańska-Mleczko Renata Lichańska-Mleczko urodziła się i cały czas mieszka w Kętach. Jest plastykiem z zawodu. W 1982 roku ukończyła PLSP w Bielsku Białej i rozpoczęła pracę zawodową. Od kilku lat już nie pracuje zawodowo, z uwagi na stan zdrowia. Opowiadając o swym artystycznym działaniu przekonuje, że zawsze najchętniej malowała obrazy olejne, ale, jak mówi, nie stroniła też od akwareli i pasteli. Najczęstszą tematyką jej prac były początkowo polskie krajobrazy, obumierająca przyroda, oryginalna zabudowa miejska. Później zafascynowała ją grafika, a w ostatnich pracach pojawiło się nawet nieco abstrakcji. Do projektu Nasza Galeria należy od 2008 roku. Z przedsięwzięciem tym zapoznała się za pośrednictwem znajomych, między innymi pani Cecylii Januszkiewicz-Wojtasik, która po raz pierwszy opowiedziała jej o projekcie. Renata Lichańska-Mleczko już wtedy zadecydowała o przystąpieniu do niego. Od tego czasu ma kontakt z innymi osobami, również biorącymi udział w tym przedsięwzięciu. Wysoko ceni sobie możliwość rozmowy i kontakty z ludźmi o podobnych zainteresowaniach oraz to, że Nasza Galeria zapewnia jej możliwość eksponowania obrazów w Łodzi i innych miastach, a w przyszłości może i za granicą. Artystka nie chce wypowiadać się na temat własnych osiągnięć. Mówi, że woli słuchać i obserwować osoby oglądające jej obrazy i marzyć, żeby zainteresowanych jej twórczością było jak najwięcej. 42

23 44

24 Jolanta Luchowska Jolanta Luchowska urodziła się w 1952 roku w Łodzi, gdzie mieszka do dziś. Z wykształcenia jest ekonomistką, a całe życie zawodowe związana była z handlem zagranicznym. Aktualnie jest na emeryturze. Od 2006 roku ma określony drugi stopień jej niepełnosprawności. W tym samym roku przystąpiła do projektu Nasza Galeria, który poznała za pośrednictwem koleżanek ze SPA w Łodzi, do którego należy od 2003 r. Jak mówi, do zapisania się do Naszej Galerii skłoniła ją chęć poznania innych artystów niepełnosprawnych, możliwość organizowania wspólnych plenerów i wystaw oraz nauki nowych technik malarskich. Dlatego stara się uczestniczyć we wszystkich przedsięwzięciach Naszej Galerii, co przynosi jej wiele radości i satysfakcji. Cieszy się, że jej obrazy podobają się zwiedzającym i kilka zostało sprzedanych. Uznanie zyskały też robione przez nią kartki świąteczne. Wspominając swoje dzieciństwo, Jolanta Luchowska mówi, że mimo bardzo wczesnego zainteresowania malarstwem nie miała możliwości kształcenia się w tym kierunku. Rodzice wybrali dla niej inną drogę. Będąc unieruchomioną po wypadku samochodowym, zaczęła malować akwarele, potem obrazy olejne, akryle i pastele suche. Dziś uczestniczy w kursach malarskich i graficznych. Chciałaby jeszcze sprawdzić się w pisaniu ikon, batiku, robieniu witraży czy malowaniu szpachlą. Artystka ma wiele pomysłów i twierdzi, że jeśli zdrowie jej na to pozwoli, z pewnością je zrealizuje. Podkreśla, że jest osobą wytrwałą, a malowanie sprawia jej autentyczną przyjemność. Jednak nie ukrywa, że czasem przypłaca tę swoją pasję zdrowiem. Najbardziej interesuje się malowaniem pejzaży, a także architektury (pałaców, zamków, ale i starych wiejskich chat) oraz polnych kwiatów. Uważa, że inspiracją jest dla niej otaczające nas życie i przyroda. Tworzy swoje prace zarówno w pracowni ŁDK, jak i w zaciszu domowym, a także na plenerach i podczas wyjazdów prywatnych. Twierdzi, że gdziekolwiek jedzie na wczasy, turnus rehabilitacyjny czy do sanatorium zawsze zabiera teczkę kartonów i pastele oraz akwarele (co uważa za najlżejszy ekwipunek malarski). Jolanta Luchowska cieszy się, gdy jej prace podobają się, są wśród innych rozpoznawalne i nagradzane. Na swoim koncie ma już kilka nagród, wyróżnień i jedno Grand Prix w konkursie Poezja bałuckich podwórek w 2008 roku. Jest dumna z tej nagrody, ale jednocześnie uważa, że obliguje ją ona do dalszego doskonalenia warsztatu malarskiego. Artystka żałuje, że z Naszą Galerią była tylko na jednym plenerze malarskim w Uniejowie, ale zdaje sobie sprawę, że chętnych jest wielu, a ilość miejsc na plenerach ograniczona. Ma nadzieję, że weźmie udział w kolejnych. 46

25 Krystyna Majchrzak Krystyna Majchrzak urodziła się w 1948 roku w Dziewulinach, mieszka w Pabianicach. Pracowała jako kosmetolog, obecnie jest na rencie (mając określoną trzecią grupę niepełnosprawności). Wspomina, że jej przygoda z malarstwem zaczęła się trzy lata temu, kiedy podejmowała pierwsze próby twórcze w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Pabianicach; natomiast z projektem Nasza Galeria związała się całkiem niedawno, bo dopiero w bieżącym roku. Z przedsięwzięciem tym zapoznała ją koleżanka, również słuchaczka wyżej wspomnianego uniwersytetu. Artystka przyznaje, że poprzez Naszą Galerię ma możliwość kontaktu z ciekawymi i pełnymi pasji ludźmi. Przekonała się o tym, uczestnicząc po raz pierwszy w plenerze, organizowanym w ramach projektu. Twierdzi, że tegoroczna praca na łonie natury dała jej możliwość zdobycia nowych doświadczeń, doskonalenia warsztatu oraz poznania innych uczestników. Dziś maluje farbami akrylowymi, olejnymi, pastelami, a twórczej inspiracji szuka w malarstwie impresjonistów oraz polskich pejzażystów, takich jak Fałat czy Chełmoński. Twierdzi, że najczęściej maluje farbami akrylowymi, gdyż te najlepiej, jej zdaniem, sprawdzają się w warunkach plenerowych. W swojej pracy posiłkuje się szkicami oraz fotografiami dokumentacją danego miejsca lub tematu, który maluje. Akt twórczy jest dla niej wyrażeniem emocji i uczuć związanych z pięknem natury. Malując, wycisza się i zapomina o codziennych problemach. Za swoje największe osiągnięcia uważa udział w licznych wystawach, organizowanych przy Uniwersytecie Trzeciego Wieku oraz zdobycie wyróżnienia na ogólnopolskim konkursie w Skierniewicach. W najbliższej przyszłości chce malować, malować i pracować nad warsztatem artystycznym. Krystyna Majchrzak, mówiąc o swoim hobby poza działalnością plastyczną, jako swoje ulubione zajęcie wymienia tworzenie tajemniczych zakątków na działce i przebywanie tam wśród kwiatów i krzewów. Natomiast dzięki opisywanemu projektowi, pragnie nadal doskonalić swoje plastyczne umiejętności, mając nadzieję, że poprzez kontakt z grupą artystów plastyków, jej twórczość będzie się dalej sukcesywnie rozwijać. 48

26 Krystyna Matusiak Krystyna Matusiak ma 57 lat i mieszka w Łodzi. Jest magistrem sztuki, artystą malarzem i grafikiem, specjalizującym się w technikach litograficznych. Pełni funkcję koordynatora do spraw artystycznych. Ma umiarkowany stopień niepełnosprawności. Jest jedną z pierwszych osób, które przystąpiły do Naszej Galerii, gdyż zrobiła to już we wrześniu 2005 roku. Przyniosła wówczas do sprzedaży swoje grafiki. Uważa, że dzięki projektowi poznaje środowisko artystów niepełnosprawnych z całej Polski. Chętnie też bierze udział w plenerach organizowanych przez Naszą Galerię. Wspomina, że już po pierwszym z nich udało się jej sprzedać konsulatowi w Belgii obraz zatytułowany Tum w Łęczycy. Projekt przyniósł jej więc nie tylko korzyści materialne, ale i satysfakcję jako artystce. Interesuje ją szczególnie grafika, malarstwo sztalugowe, ścienne oraz sztuka użytkowa. Wracając do swoich artystycznych początków, wspomina, iż w wieku 12 lat zrobiła kopię obrazu Podkowińskiego Mokra wieś i otrzymała za nią pierwszą nagrodę na wystawie w Jeleniej Górze. Podkreślając swoje klasyczne podejście do malarstwa, mówi, że najbardziej lubi technikę olejną, ale obecnie uczy się też stosowania akwareli oraz malarstwa wg sztuki kaligrafii chińskiej, chce też poznać technikę cyfrową. Artystka marzy o zmianie otoczenia miejsca, kraju. Fascynują ją podróże do źródeł kultury antycznej na południe Europy. Zgodnie ze słowami Krystyny Matusiak, jej praca jest wypadkową wnikliwej obserwacji rzeczywistości oraz twórczej inspiracji. Opisując swój proces tworzenia, mówi o wcześniejszym wykonywaniu szkiców, a także wykorzystywaniu zdjęć z kolorowych pism, by na ich podstawie opracowywać własne projekty. Uprawianie sztuki jest dla niej sposobem na życie, na przetrwanie, formą ujawnienia jej prawdziwej natury. Pytana o osiągnięcia, mówi, iż ma nadzieję, że te największe ma dopiero przed sobą. W ambitnych planach ma zrobienie doktoratu z grafiki artystycznej oraz zorganizowanie 30-lecia swojej pracy twórczej (oczywiście przy pomocy jakiejś zamożnej firmy sponsorującej ). Poza plastyką jej hobby stanowią podróże, hodowanie kwiatów, nauka pływania, taniec, zabawa oraz przebieranki. Pragnie mieć więcej czasu na własną twórczość, co obecnie jest ciągle nierealne. Podsumowując swą wypowiedź Krystyna Matusiak twierdzi, że nie ma większych oczekiwań, związanych z projektem Nasza Galeria. 50