(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2006/25 EP B1 (13) T3 (51) Int. Cl. B24B13/005 ( ) G02B27/02 ( ) G02C7/02 ( ) (54) Tytuł wynalazku: Układ do wizualizacji oznakowań optycznych na soczewce oftalmicznej, urządzenie do noszenia oznakowania i sposób ukierunkowywania soczewek z wykorzystaniem takiego układu (30) Pierwszeństwo: FR (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2006/02 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 11/2006 (73) Uprawniony z patentu: Tecoptique, Chambéry, FR PL/EP T3 (72) Twórca (y) wynalazku: NACCARATO Joseph, Sales, FR DEMARCHI Henri Dominico, La Motte Servolex, FR (74) Pełnomocnik: Przedsiębiorstwo Rzeczników Patentowych Patpol Sp. z o.o. rzecz. pat. Izabela Ludwicka Warszawa 130 skr. poczt. 37 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 V1073PL00/L Układ do wizualizacji oznakowań optycznych na soczewce oftalmicznej, urządzenie do nanoszenia oznakowania i sposób ukierunkowywania soczewek z wykorzystaniem takiego układu Podstawa wynalazku Przedmiotem wynalazku jest układ do wizualizacji optycznych oznakowań soczewki oftalmicznej, zawierający - źródło światła wytwarzające padającą wiązkę świetlną, 5 10 oświetlającą soczewkę oftalmiczną, - na optycznej drodze wiązki padającej, element odbijający umieszczony po wyjściowej stronie soczewki oftalmicznej i soczewkę kolimacyjno-powiększającą umieszczoną po wejściowej stronie tej soczewki oftalmicznej - przy czym wzdłuż tej samej głównej osi optycznej są rozmieszczone kamera, soczewka, soczewka oftalmiczna i element odbijający. Stan techniki 15 W rozwiązaniach konwencjonalnych, w laboratoryjnej obróbce soczewek progresywnych, wykorzystuje się półfabrykaty soczewek oftalmicznych, to znaczy soczewki oftalmiczne o wykończonej i wypolerowanej progresywnej powierzchni wypukłej, do skrawającej obróbki powierzchni wklęsłej tych soczewek oftalmicznych w celu otrzymania ostatecznych

3 - 2 - zdolności korekcyjnych. Przed obróbką, do indeksowania soczewek oftalmicznych wykorzystuje się wstępne oznakowanie producenta, odciśnięte na powierzchni wypukłej. Po obróbce soczewka oftalmiczna jest płukana i może być poddawana kilku rodzajom obróbki, takim jak utwardzająca, przeciwodblaskowa, itp. Znakowanie wstępne powinno następnie zostać wymazane. Po obróbce, soczewka oftalmiczna powinna być oznakowana ponownie. Ogólną zasadą jest, że operator odszukuje mikrotrawienia 1, przedstawione na fig. 1, i stawia kropki flamastrem na dwóch mikrotrawieniach 1. Te dwa mikrotrawienia stanowią zwykle dwa kółka o stałych odstępach między osiami, wynoszących 34 mm. Obok jednego z dwóch kółek umieszczone jest również dodatkowe oznaczenie 3 reprezentujące pewne właściwości soczewki oftalmicznej. Niektórzy producenci wprowadzają dodatkowo inne mikrotrawienia identyfikacyjne soczewki, na przykład numer, kod kreskowy, dwuwymiarowy kod kreskowy itp. Operator następnie pozycjonuje ręcznie soczewkę oftalmiczną 2 na maszynie nanoszącej oznakowanie i uruchamia proces nanoszenia oznakowania. Podczas nanoszenia oznakowania przedstawionego na fig. 2 i 3, na soczewkę oftalmiczną 2 zostaje naniesiony wzór 4c. W podłożach 5, lewym i prawym, grawerowanych matryc, zwykle wykonanych ze stali lub ceramiki, wytrawione w postaci specjalnych rowków są dwa wzory 4a i 4b odpowiadające prawej soczewce oftalmicznej oraz dwa wzory 4c i 4d odpowiadające lewej soczewce oftalmicznej. Wzór 4c przeznaczony do naniesienia zostaje przeniesiony za pomocą zbiornika z farbą i stempla, który pobiera farbę zmagazynowaną w rowku grawerowanej matrycy (4c) i nanosi ją na soczewki oftalmiczne 2. Okręgi przedsta-

4 - 3 - wione liniami przerywanymi 6 odpowiadają położeniu spoczynkowemu zbiornika farby. Optyk, który otrzymuje soczewkę oftalmiczną, wykorzystuje naniesione oznakowanie do indeksowania soczewki 5 10 oftalmicznej i dokładnego przycięcia odpowiednio do kształtu oprawki. Po okrojeniu i osadzeniu soczewki oftalmicznej, naniesione oznakowanie zostaje usunięte za pomocą alkoholu. Oznakowywanie soczewki oftalmicznej końcówką flamastra ma wadę polegającą na tym, że jest mało precyzyjne i prowadzi na przykład do błędów paralaksy. Cel wynalazku Celem niniejszego wynalazku jest zaradzenie tym wadom, a zwłaszcza, umożliwienie precyzyjnej i szybkiej lokalizacji oznakowania optycznego soczewki oftalmicznej Według wynalazku cele te osiąga się w taki sposób, że elementy odbijające mają wiele płaskich powierzchni odbijających, rozmieszczonych w postaci przynajmniej jednego narożnika sześcianu otwartego w kierunku soczewki oftalmicznej. W odmianie wykonania według wynalazku, po każdej stronie głównej osi optycznej jest rozmieszczonych, w postaci dwóch bloków o kształcie narożnika sześcianu, sześć płaskich powierzchni odbijających utworzonych przez zwierciadła. Zgodnie z inną odmianą wykonania wynalazku, płaskie powierzchnie odbijające, w postaci bloków o kształcie narożnika sześcianu, tworzą macierzową strukturę sąsiadujących ze sobą bloków o kształcie narożnika sześcianu. Zgodnie z inną cechą charakterystyczną wynalazku, układ zawiera soczewkę barwioną umieszczoną na głównej osi optycznej, między soczewką a soczewką oftalmiczną.

5 - 4 - Zgodnie z korzystną odmianą wykonania, układ zawiera element obrotowy dla zapewnienia ruchu obrotowego elementu odbijającego wokół głównej osi optycznej. Celem wynalazku jest również opracowanie urządzenia do 5 10 nanoszenia oznakowania soczewek oftalmicznych zawierające przynajmniej jeden blok farbowy, blok nanoszenia oznakowania i przynajmniej jeden układ wizualizacyjny według wynalazku. Celem wynalazku jest ponadto otrzymanie sposobu ukierunkowywania soczewek oftalmicznych, obejmującego układanie soczewki oftalmicznej na wsporniku i regulację położenia soczewki oftalmicznej z wykorzystaniem oznakowań optycznych wizualizowanych przez przynajmniej jeden układ wizualizacyjny według wynalazku. Krótki opis rysunków Inne zalety i cechy charakterystyczne wynikają w sposób bardziej przejrzysty z poniższego opisu konkretnych odmian wykonania wynalazku zamieszczonego przestawionych w charakterze wyłącznie nieograniczających przykładów i przedstawionych na załączonych rysunkach, na których: Fig. 1 i 2 przedstawiają soczewkę oftalmiczną, odpowiednio przed, i po stemplowaniu oznakowania. Fig. 3 przedstawia wytrawione grawerowane płyty zawierające, każda, dwa różne wzory. Fig. 4 przedstawia urządzenie do nanoszenia oznakowania, zawierające układ wizualizacyjny według wynalazku. Fig. 5 i 6 przedstawiają bloki o kształcie narożnika sześcianu w widoku, odpowiednio, od dołu i od góry. Fig. 7 przedstawia działanie bloku o kształcie narożnika sześcianu. Fig. 8 przedstawia, w widoku z góry, konkretną odmianę wykonania elementu odbijającego w ukłądzie według wynalazku.

6 - 5 - Fig. 9 przedstawia obraz monitora odpowiadający lewej kamerze i prawej kamerze urządzenia według wynalazku. Fig. 10 przedstawia konkretną odmianę wykonania źródła światła. 5 Fig. 11 przedstawia konkretną odmianę wykonania wspornika soczewki oftalmicznej. Fig. 12 do 14 przedstawiają sposób nanoszenia oznakowania według wynalazku. Opis konkretnych odmian wykonania Na fig. 4, urządzenie do nanoszenia oznakowania zawiera blok farbowy 7, blok 8 nanoszenia oznakowania i układ wizualizacyjny 9 oznakowań optycznych, na przykład mikrowytrawień 1, soczewki oftalmicznej 2. Źródło światła 10, które na przykład stanowi dioda elektroluminescencyjna, jest umieszczone blisko głównej osi optycznej S i wytwarza padającą wiązkę świetlną 11, która oświetla soczewkę oftalmiczną 2 za pomocą elementu półodbijającego 12 umieszczonego na głównej osi optycznej S między kamerą 13 a soczewką kolimacyjno-powiększającą 14. Element półodbijający 12 odbija padającą wiązkę świetlną 11 w kierunku soczewki oftalmicznej 2 i przekazuje wiązkę detekcyjną 11 wychodzącą z soczewki oftalmicznej 2 w kierunku kamery 13. Korzystne jest, jeżeli kamera 13 jest kamerą zawierającą element ze sprzężeniem ładunkowym (CCD Charge Coupled Device) o dużej rozdzielczości 795(H)x596(V). Korzystne jest włączenie automatycznej regulacji wzmocnienia (AGC Automatic Gain Control) dla zachowania jednakowego czasu integracji (czasu ekspozycji komórek światłoczułych). Element półodbijający 12 może być ukształtowany na przykład przez zwierciadło półodbijające, ustawione pod kątem 45 0 względem głównej osi optycznej S lub przez

7 półodbijający sześcian. Jednakowoż zwierciadło półodbijające jest korzystniejsze w odniesieniu do zmniejszenia aberracji optycznych i zajmuje mniej miejsca. Soczewka kolimacyjnopowiększająca 14 może być na przykład soczewką płaskowypukłą lub soczewką achromatyczną umożliwiającą minimalizację aberracji sferycznej. Po wyjściowej stronie soczewki oftalmicznej 2 na ścieżce optycznej wiązki padającej 11, jest umieszczony element odbijający 15, natomiast soczewka kolimacyjno-powiększająca 13 jest umieszczona po wejściowej stronie soczewki oftalmicznej 2. Kamera 13, soczewka 14, soczewka oftalmiczna 2 i element odbijający są rozmieszczone na tej samej głównej osi optycznej S. Element odbijający 15 zawiera wiele płaskich powierzchni odbijających 16 rozmieszczonych w postaci bloków o kształcie narożnika sześcianu, otwartych w kierunku soczewki oftalmicznej 2. Płaskie powierzchnie odbijające 16 mogą być utworzone przez zwierciadła. Na fig. 4, dwa bloki o kształcie narożnika sześcianu, rozmieszczone po każdej stronie głównej osi optycznej S są utworzone przez sześć płaskich powierzchni odbijających 16 ukształtowanych przez zwierciadła. Elementy odbijające 15 są umocowane na stałe, na przykład przyklejone, do tarczy mocującej 17, połączonej na stałe z silnikiem 18, stanowiąc element obrotowy umożliwiający obrót elementu odbijającego 15 wokół głównej osi optycznej S. Dla zapewnienia ruchu obrotowego bez wibracji, niezbędne jest wyważenie elementu odbijającego 15 i tarczy 17 względem silnika 18. Silnik 18 mając częstotliwość wirowania typowo zawierającą się między 700 a 3000 obr./min., umożliwia ujednorodnienie wyświetlania obrazu w okresie integracji kamery 13. Przyczynia się to również do

8 - 7 - eliminacji krawędzi bloków o kształcie narożnika sześcianu z obrazu. Soczewka oftalmiczna 2 jest utrzymywana przez mocującą przyssawkę 19, która jest połączona z wózkiem 21. Między soczewką oftalmiczną 2 a elementem odbijającym 15 jest umieszczona przezroczysta płyta ochronna 20, dla ochrony elementu odbijającego 15. Korzystne jest jeżeli płyta ochronna 20 jest hartowana i obrobiona przeciwodblaskowo na obu powierzchniach zewnętrznych. Przyssawka 19 typowo ma średnicę 20 mm i umożliwia przytrzymywanie soczewki oftalmicznej 2 za pomocą podciśnienia podczas nanoszenia oznakowania. Materiał przyssawki 19 nie pozostawia jakiegokolwiek śladu na wklęsłej powierzchni soczewek. Zespół, utworzony z jednej strony przez silnik 18 i element odbijający, a z drugiej strony przez soczewkę oftalmiczną 2, przyssawkę 19 i płytę ochronną 20, może być przewożony na karetce 21, umożliwiając przemieszczanie soczewki oftalmicznej 2 między położeniem znakowania na wprost osi A znakowania a położeniem wizualizacji na wprost osi optycznej S. Korzystne jest, jeżeli układ 9 wizualizacji zawiera soczewkę barwioną 22, umieszczoną na głównej osi optycznej S między soczewką 14 a soczewką oftalmiczną 2. Soczewka barwiona 22 może być soczewką typu przeciwsłonecznego lub soczewką polaryzującą. Umożliwia zmniejszenie oświetlenia w celu uniknięcia nasycenia kamery 13, a zatem w celu utrzymania optymalnego czasu integracji bez względu na stosowaną soczewkę oftalmiczną 2. Soczewki barwione 22 przyczyniają się do eliminacji z obrazu krawędzi bloków o kształcie narożnika sześcianu. Dla uniknięcia winietowania a zatem utrzymania dobrej sprawności fotometrycznej, obiektyw kamery 13 musi znajdować

9 - 8 - się w ognisku, po obrazowej stronie soczewki 14. Obiektyw kamery 13 zawiera środki 23 do regulacji zogniskowania i środki 24 do regulacji otwarcia przysłony. Regulacja przysłony i zogniskowania może odbywać się zdalne za pomocą dwóch siłowników, jednego siłownika 25 do ogniskowania i jednego siłownika 26 do regulacji otwarcia przysłony. Dla osiągnięcia lepszej rozdzielczości korzystne jest stosowanie minimalnego otwarcia przysłony. Dioda elektroluminescencyjna stanowiąca źródło 10 światła może mieć długość fali około 650 nm i świecić w ograniczonym kącie rozpraszania. Jednakowoż wymaga to przysłony dla precyzyjnej regulacji wiązki świetlnej. Ponadto, może być regulowania natężenia świecenia diody. Korzystne jest stosowanie silnego oświetlenia i stosowanie minimalnego otwarcia przysłony. Urządzenie do nanoszenia oznakowania, przedstawione na fig. 4, również zawiera monitor 27, na przykład wyświetlacz ciekłokrystaliczny, połączony z kamerą 13, i bramką bezpieczeństwa 28, która może być podnoszona i opuszczana za pomocą siłownika 29. Korzystne jest stosowanie kamery 13 zasilanej napięciem 5V prądu stałego, oraz monitora 27 zasilanego napięciem 12V dla eliminacji sygnałów rozproszonych. Na fig. 5, na widoku od spodu bloku o kształcie narożnika sześcianu można rozróżnić trzy krawędzie 30 trzech powierzchni 16 bloku o kształcie narożnika sześcianu, natomiast na fig. 6, w widoku od góry, można dostrzec również każde z trzech odbić 31 każdej z krawędzi 30 w odpowiednio przeciwległej powierzchni czołowej 16. Jak to pokazano na fig. 7, padająca wiązka świetlna 11 jest odbijana przez płaską powierzchnię odbijającą 16a w kierunku drugiej powierzchni płaskiej 16b odbijającej

10 - 9 - światło na trzecią płaską powierzchnię 16c, a ta ostatnia odbija światło w kierunku równoległym do wiązki padającej 11, lecz po ścieżce optycznej przesuniętej względem wiązki padającej 11. Przesunięcie przestrzenne 32 zależy od położenia i kierunku wiązki padającej 11, i może być równa maksymalnie w przybliżeniu rozmiarowi bloku o kształcie narożnika sześcianu. Blok o kształcie narożnika sześcianu odwraca obraz złożony z kilku wiązek padających 11. Na fig. 8, na podstawie 34 rozmieszczona jest macierzowa struktura 33 sąsiadujących ze sobą bloków o kształcie narożnika sześcianu. Płaskie powierzchnie odbijające 16 są utworzone przez stałe bloki o kształcie narożników sześcianu. Płaskie powierzchnie odbijające mogą być również utworzone przez puste bloki o kształcie narożnika sześcianu wykonane z tworzywa sztucznego lub przez bloki o kształcie narożnika sześcianu wykonane obróbką skrawaniem w metalowej podstawie. Struktura macierzowa 33 sąsiadujących ze sobą bloków o kształcie narożnika sześcianu umożliwia otrzymanie systemu wizualizacyjnego 9 jako bardziej niewrażliwego na moc optyczną stosowanych soczewek oftalmicznych 2. Fig. 9 przedstawia obraz, który może być wyświetlany na monitorze 27. Urządzenie do nanoszenia oznakowania może zawierać dwa układy wizualizacyjne 9, odpowiednio dla prawej soczewki oftalmicznej 2 i dla lewej soczewki oftalmicznej. Zatem możliwe jest naprzemienne wyświetlanie obrazów z dwóch kamer 13 na monitorze 27, lub wyświetlanie równoczesne w przypadku, kiedy urządzenie zawiera dwa monitory. Każdy obraz ukazuje soczewkę oftalmiczną 2, mikro-wytrawienia 1 i element wspornika soczewek oftalmicznych 2, na przykład przyssawki 19.

11 Na ekranie monitora pojawiają się znaczniki indeksujące 36 umożliwiające pozycjonowanie każdej z soczewek oftalmicznych za pomocą mikrowytrawień 1 i znaczników 36. Dla ustalenia położenia soczewki oftalmicznej 2, operator umieszcza soczewkę na przyssawce mocującej 19 i obraca nieco soczewkę, aż zobaczy na ekranie mikrotrawienia 1, o rozstawie między osiami 34 mm. Pozycjonuje dwa mikrotrawienia 1 dokładnie w znacznikach indeksujących i wytwarza podciśnienie dla zamocowania soczewki oftalmicznej na przestawce mocującej 19. Jednakowoż, rowki wzorów 4 nie są nigdy wytrawione we właściwej odległości od punktu odniesienia podłoży 5 grawerowanych matryc. Wtedy można skorzystać z oprogramowania, które umożliwia umieszczenie na ekranie znaczników indeksujących 36, i które przechowuje swoje własne znaczniki dla każdej grawerowanej matrycy. Położenia znaczników 36, lewego i prawego, przedstawione na fig. 9 wykazują pewne przesunięcie pionowe 37, które jest uwzględniane przez oprogramowanie wykorzystywane do przetwarzania obrazu. Dla skalibrowania urządzenia nanoszącego oznakowanie, operator rejestruje odniesienie zestawu wzorów 4 wytrawionych na grawerowanych matrycach podłoży 5. Uruchamia procedurę nanoszenia oznakowania i wizualizuje oznakowaną soczewkę oftalmiczną na ekranie monitora 27. Następnie, na przykład po prostu myszą komputerową, nakłada znaczniki indeksujące 36 na naniesione kółka, z odstępem między osiami wynoszącym 34 mm, dla zlokalizowania mikrotrawień 1. Zatem przy stosowaniu kalibracji i odniesień zestawów grawerowanych matryc można wykorzystywać inne zestawy grawerowanych matryc, bez kalibrowania po każdej wymianie zestawu grawerowanych matryc.

12 Działanie układu wizualizacyjnego 9 zatem polega na otrzymywaniu w kamerze z matrycą CCD obrazu powierzchni soczewki oftalmicznej 2 z mikrotrawieniami 1. Jednakowoż, mikrotrawienia 1 nie są niejednorodnościami stanowiącymi modulację przepuszczalności, jak na przykład obrazy drukowane, lecz niejednorodnościami fazowymi. Ich kontrast jest zatem mały, kiedy są obserwowane bez wykorzystania ich właściwości dyfrakcyjnych. Dlatego korzystne jest, jeżeli soczewka oftalmiczna jest oświetlona światłem skolimowanym. Dla dokonania tego można użyć źródła światła filtrowanego przez przysłonę umieszczoną w ognisku soczewki 14. Ponadto, aby uniezależnić się w możliwym stopniu od zależności od nieskolimowanego światła otoczenia, można zastosować diodę elektroluminescencyjną i filtr z centrum działania na jej długości fali, umieszczony po wyjściowej stronie soczewki 14. Tak uformowana wiązka przechodzi przez soczewkę oftalmiczną pierwszy raz, ulega odbiciu przez element odbijający 15, i przechodzi przez soczewkę oftalmiczną drugi raz. Jest następnie ogniskowana w ognisku soczewki 14, gdzie znajduje się wejście obiektywu kamery 13. Umożliwia to zbieranie maksymalnego strumienia i ujednorodnienie oświetlenia na powierzchni kamery 13, z ograniczeniem winietowania. Ze względu na zobrazowanie, soczewka oftalmiczna 2 ze znajdującymi się na niej mikrotrawieniami 1 musi być ustawiona w ognisku po stronie obrazowej soczewki 14. Soczewka 14 wtedy odbija obraz wstecz do nieskończoności, obraz, który jest zdejmowany obiektywem kamery 13 i powstaje w płaszczyźnie detektora. Regulacja ogniskowania obiektywu umożliwia rozluźnienie mechanicznych tolerancji pozycjonowania. Bloki o kształcie narożnika sześcianu stanowią element odbijający 15 umożliwiający wizualizację mikrotrawień na soczewkach o

13 mocy niezerowej. Bloki o kształcie narożnika sześcianu odbijają wstecz otrzymywane wiązki w zasadzie w kierunku równoległym do ich kierunku przybycia. Przechodząc ponownie przez soczewkę oftalmiczną 2 pod tym samym kątem, są one wyprowadzane z niej jako nadal skolimowane. Fig. 10 przedstawia alternatywną odmianę wykonania źródła 10 światła, umożliwiającą wyeliminowanie elementu półodbijającego 12. Źródło światła jest źródłem świecącym pierścieniowo, z diodami elektroluminescencyjnymi 38 rozmieszczonymi wokół głównej osi optycznej S, na wsporniku 39 w kształcie pierścienia. Wspornik 39 może być zamocowany po wejściowej stronie soczewki kolimacyjno-powiększającej 14, na przykład na poziomie obiektywu kamery 13. Diody elektroluminescencyjne 38 mogą również być zastąpione włóknami optycznymi. Fig. 11 przedstawia alternatywną odmianę wykonania wspornika soczewki oftalmicznej. Wspornik ten jest ukształtowany przez pierścieniową uszczelkę 40, na przykład uszczelkę w rodzaju pierścienia o przekroju V lub toroidalnego pierścienia uszczelniającego, umieszczoną między soczewką oftalmiczną 2 a płytą ochronną 20, która również staje się (w przypadku tej alternatywnej odmiany wykonania) wspornikiem w postaci przyssawki. Pierścieniowa uszczelka 40 typowo ma średnicę 50 mm i ma tę zaletę, że stanowi bardziej stabilny element wsporczy, niż przyssawka 19. Fig. 12 i 13 przedstawiają etapy sposobu nanoszenia oznakowania, realizowane po pozycjonowaniu pierwszej soczewki oftalmicznej 2 za pomocą układu wizualizacyjnego 9. Na fig. 12, podłoże 5 grawerowanej matrycy posuwa się naprzód po liniowym układzie prowadzącym 41, aż do miejsca, w którym pierwszy wzór 4b znajduje się pod blokiem 8

14 nanoszenia oznakowania, rozmieszczonym na osi A znakowania. Jak to pokazano strzałką na fig. 12, zostaje uruchomiony blok nanoszenia oznakowania, tak że głowica znakująca 42 wchodzi w kontakt z pierwszym wzorem 4b, powodując przeniesienie tego wzoru na głowicę znakującą 42. Podłoże 5 grawerowanej matrycy zostaje wycofane, a wózek 21 wiozący pierwszą soczewkę oftalmiczną przemieszcza się aż do osi A znakowania. Jak to pokazano na fig. 13, zostaje następnie uruchomiony blok nanoszenia oznakowania, tak że głowica znakująca 42 wchodzi w kontakt z pierwszą soczewką oftalmiczną 2 umieszczając pierwszy wzór 4b na pierwszej soczewce oftalmicznej 2. Korzystne jest, jeżeli urządzenie nanoszące oznakowanie zawiera dwa układy wizualizacyjne i dwa bloki do nanoszenia oznakowania, przy czym blok farbowy zawiera dwa podłoża 5 grawerowanych matryc, podobnie jak na przykład podłoża 5 grawerowanych matryc przedstawione na fig. 3. Umożliwia to równoczesne znakowanie dwóch soczewek oftalmicznych, zwykle prawej soczewki oftalmicznej (R) i lewej soczewki oftalmicznej (L). Sposób nanoszenia oznakowania na druga soczewkę może w zasadzie być wykonywany tak samo, jak etapy sposobu poprzedniego. Wzory 4b i 4d są zatem w podobny sposób przenoszone przez bloki nanoszenia oznaczeń na soczewki oftalmiczne, odpowiednio prawą i lewą. Jak to pokazano na fig. 3, podłoża 5 grawerowanych matryc mogą być zaopatrzone w dwa różne wzory 4a i 4b, przeznaczone dla różnych prawych soczewek oftalmicznych i dwa różne wzory 4c i 4d przeznaczone dla różnych lewych soczewek oftalmicznych. Zatem, urządzenie do nanoszenia oznakowania przedstawione na fig. 12 i 13 umożliwia dokonanie oznakowania innej pary soczewek oftalmicznych, lewej i

15 prawej, wymagających wzoru trzeciego 4a i wzoru czwartego 4c, z użyciem tej samej pary podłoży 5 grawerowanych matryc. Mówiąc dokładniej, jak to pokazano na fig. 14, podłoża 5 grawerowanych matryc są przemieszczane aż do ustawienia trzeciego wzoru 4a naprzeciwko głowicy znakującej 42. Podobnie, czwarty wzór 4c jest przemieszczany do ustawienia naprzeciwko odpowiedniej głowicy znakującej. Urządzenie zawierające blok farbowy 7, blok 8 nanoszenia oznakowania i dwa układy wizualizacyjne 9 według niniejszego wynalazek charakteryzują się zmniejszonymi rozmiarami i mogą być rozmieszczane na powierzchni roboczej. Blok nanoszenia oznakowania ma dwie głowice znakujące, odpowiednio, dla prawej soczewki oftalmicznej i dla lewej soczewki oftalmicznej. Operator pozycjonuje soczewki oftalmiczne 2 ręcznie na wsporniku soczewki z użyciem dwóch układów wizualizacyjnych 9, odpowiednio, dla prawej soczewki oftalmicznej i dla lewej soczewki oftalmicznej. Jednakowoż urządzenie jest wyposażone, korzystnie, w jeden ekran 27, przy czym przełączanie się z jednej kamery na drugą odbywa się za pomocą selektora. Takie urządzenie umożliwia uniknięcie błędów paralaksy i pozwala na nanoszenie oznakowania na soczewki oftalmiczne 2 z dużą precyzją. Wynalazek nie jest ograniczony do konkretnych odmian wykonania opisanych i przedstawionych powyżej. W szczególności, układ wizualizacyjny 9 może być wykorzystywany bez realizacji nanoszenia oznakowania, lecz tylko do identyfikacji lub zorientowania przy kontroli, dodatkowym mikrotrawienu lub innej operacji. Układ wizualizacyjny 9 w szczególności jest szczególnie przydatny w przypadku progresywnej soczewki oftalmicznej, lecz może być wykorzystywany również dla dowolnego typu soczewek oftalmicznych.

16 Zastrzeżenia patentowe 1. Układ (9) do wizualizacji optycznych oznakowań soczewki oftalmicznej, zawierający - źródło (10) światła, wytwarzające padającą wiązkę świetlną (11) oświetlającą soczewkę oftalmiczną (2), - na optycznej drodze wiązki padającej (11), element odbijający (15) umieszczony po wyjściowej stronie soczewki oftalmicznej (2), i soczewkę kolimacyjnopowiększającą (14) umieszczoną po wejściowej stronie tej soczewki oftalmicznej (2), - przy czym wzdłuż tej samej głównej osi optycznej (S) są rozmieszczone kamera (13), soczewka (14), soczewka oftalmiczna (2) i element odbijający (15), znamienny tym, że element odbijający (15) ma wiele płaskich powierzchni odbijających (16), rozmieszczonych w postaci przynajmniej jednego bloku o kształcie narożnika sześcianu otwartego w kierunku soczewki oftalmicznej (2). 2. Układ według zastrz.1, znamienny tym, że płaskie powierzchnie odbijające (16) są utworzone przez lite bloki o

17 kształcie narożnika sześcianu wykonane z tworzywa sztucznego. 3. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że płaskie powierzchnie odbijające (16) są utworzone przez puste bloki o kształcie narożnika sześcianu wykonane z tworzywa sztucznego. 4. Układ według zastrz. 1, znamienny tym, że płaskie powierzchnie odbijające (16) są utworzone przez zwierciadła. 5. Układ według zastrz. 4, znamienny tym, że zawiera sześć płaskich powierzchni odbijających (16) utworzonych przez zwierciadła, rozmieszczonych w postaci dwóch bloków o kształcie narożnika sześcianu po każdej stronie głównej osi optycznej (S). 6. Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 4, znamienny tym, że płaskie powierzchnie odbijające (16), w postaci bloków o kształcie narożnika sześcianu, tworzą macierzową strukturę (33) sąsiadujących ze sobą bloków o kształcie narożnika sześcianu. 7. Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 6, znamienny tym, że zawiera soczewkę barwioną (22) umieszczoną na głównej osi optycznej (S), między soczewką (14) a soczewką oftalmiczną (2). 8. Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że źródło światła (10) stanowi dioda elektroluminescencyjna umieszczona blisko głównej osi optycznej (S), przy czym padająca wiązka świetlna (11) oświetla soczewkę oftalmiczną (2) za pomocą elementu półodbijającego (12) umieszczonego na głównej osi optycznej (S) między soczewką a kamerą (13).

18 Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 7, znamienny tym, że źródło światła (10) zawiera kilka diod elektroluminescencyjnych (38) rozmieszczonych w pierścieniu wokół głównej osi optycznej (S), po wejściowej stronie soczewki (14). 10. Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że zawiera przezroczystą płytę ochronną (20) umieszczoną między soczewką oftalmiczną (2) a elementem odbijającym (15), oraz przyssawkę mocującą (19), umieszczoną między soczewką oftalmiczną (2) a płytą ochronną (20). 11. Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 9, znamienny tym, że zawiera przezroczystą płytę ochronną (20) umieszczoną między soczewką oftalmiczną (2) a elementem odbijającym (15), oraz pierścieniową uszczelkę (40), na przykład uszczelkę umieszczoną między soczewką oftalmiczną (2) a płytą ochronną (20). 12. Układ według dowolnego z zastrz. 1 do 11, znamienny tym, że zawiera element obrotowy (18) dla zapewnienia ruchu obrotowego elementu odbijającego (15) wokół głównej osi optycznej (S). 13. Urządzenie do nanoszenia oznakowania soczewek oftalmicznych (2) zawierające przynajmniej jeden blok farbowy (7), blok (8) nanoszenia oznakowania i środki wizualizacji, znamienne tym, że środki wizualizacyjne stanowi przynajmniej jeden układ wizualizacyjny (9) według jednego z zastrz. 1 do Sposób ukierunkowywania soczewek oftalmicznych, obejmujący układanie soczewki oftalmicznej (2) na wsporniku (19, 40) i regulację położenia soczewki oftalmicznej (2) z wykorzystaniem oznakowań optycznych wizualizowanych przez

19 środki wizualizacji, znamienny tym, że środki wizualizacji stanowi układ wizualizacyjny (9) według jednego z zastrz. 1 do 12.

20

21

22

23

24

25

26

27

28