Wytyczne dotyczące prowadzenia wymiany handlowej z Unią Europejską (UE) Wrzesień 2015 r.

Transkrypt

1 Wytyczne dotyczące prowadzenia wymiany handlowej z Unią Europejską (UE) Wrzesień 2015 r. Praktyczny przewodnik dla uczestników procesu Kimberley oraz przedsiębiorstw zajmujących się handlem surowcem diamentowym z UE -1-

2 Spis treści 1. Wprowadzenie Przywóz surowca diamentowego do UE Wywóz surowca diamentowego z UE Sprawozdawczość statystyczna Potwierdzenie przywozu i eliminowanie rozbieżności oraz rozwiązywanie problemów Eliminowanie rozbieżności i rozwiązywanie problemów Najczęściej zadawane pytania Procedury dotyczące nielegalnych ładunków Własne regulacje przemysłu w UE Punkty kontaktowe Zastrzeżenie prawne Niniejszy dokument został przygotowany w ramach usługi na rzecz zainteresowanych stron. Nie stanowi on wiążących wytycznych i nie przedstawia oficjalnego stanowiska Unii Europejskiej; nie należy go również traktować jako porady prawnej. Dodatkowe informacje można uzyskać na następujących stronach internetowych: UE i proces Kimberley: Strona internetowa procesu Kimberley: -2-

3 1. Wprowadzenie Unia Europejska (UE) składa się obecnie z 28 państw członkowskich. UE stanowi jednolity rynek i jednolity obszar unii gospodarczej i celnej. W odniesieniu do większości kwestii dotyczących handlu międzynarodowego, w tym również kwestii związanych z systemem certyfikacji procesu Kimberley, Unię Europejską uznaje się za jeden podmiot pozbawiony granic wewnętrznych. W odniesieniu do dwudziestu ośmiu administracji celnych państw członkowskich stosuje się jeden zbiór przepisów dotyczących transakcji przywozowych i wywozowych przeprowadzanych na granicach zewnętrznych jednolitego rynku. Unia Europejska rozumiana jako całość jest jednym uczestnikiem systemu certyfikacji procesu Kimberley, przy czym na mocy rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002 wprowadzającego w życie system certyfikacji procesu Kimberley dla handlu międzynarodowego surowcem diamentowym stosuje się wspólne zasady we wszystkich państwach członkowskich. Dostęp do obowiązujących tekstów prawnych można uzyskać na stronie internetowej: Surowiec diamentowy może być zgodnie z prawem wywożony do lub przywożony z dowolnego z następujących 28 państw członkowskich według stanu na dzień 1 lipca 2013 r.: Austria Estonia Włochy Portugalia Belgia Finlandia Łotwa Rumunia Bułgaria Francja Litwa Słowacja Chorwacja Niemcy Luksemburg Słowenia Cypr Grecja Malta Hiszpania Republika Czeska Węgry Niderlandy Szwecja Dania Irlandia Polska Zjednoczone Królestwo 2. Przywóz surowca diamentowego do UE W rozporządzeniu Rady (WE) nr 2368/2002 określono mające zastosowanie zasady jak następuje: -3-

4 Artykuł 3 stanowi, że przywóz surowca diamentowego do Wspólnoty jest zakazany, chyba że wszystkie poniższe warunki są spełnione: a) surowiec diamentowy jest zaopatrzony w certyfikat potwierdzony przez właściwy organ uczestnika (procesu Kimberley); b) surowiec diamentowy jest umieszczony w pojemnikach odpornych na manipulacje, a pieczęcie zastosowane przy wywozie przez tego uczestnika są nienaruszone; c) certyfikat wyraźnie określa przesyłkę, do której się odnosi. Importerzy lub podmioty gospodarcze mogą wybrać dowolny punkt wprowadzenia na granicy zewnętrznej UE do celów przywozu surowca diamentowego. Każdy przypadek przywozu surowca diamentowego musi jednak zostać najpierw zweryfikowany przez organ unijny. Przyjęcie zgłoszenia celnego w celu dopuszczenia surowca diamentowego do swobodnego obrotu zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 może nastąpić wyłącznie po zweryfikowaniu pojemników i certyfikatów przez organ unijny. Organy unijne Organ unijny oznacza właściwy organ wyznaczony przez państwo członkowskie i zatwierdzony przez Komisję w celu wykonywania określonych zadań związanych z wprowadzaniem w życie systemu certyfikacji procesu Kimberley, a mianowicie weryfikacji przychodzących ładunków oraz certyfikatów procesu Kimberley pod kątem ich zgodności z zasadami procesu Kimberley oraz wydawania unijnych certyfikatów procesu Kimberley w odniesieniu do wywożonych ładunków. W stosownych przypadkach importerzy powinni skontaktować się z organem Unii, z którym chcą współpracować w pierwszej kolejności, aby uzyskać dodatkowe informacje. Importerzy dysponują swobodą wyboru punktu wprowadzenia do UE; niezależnie od tego należy pamiętać, że ponoszą oni odpowiedzialność za właściwy przepływ surowca diamentowego w ramach UE i jego koszty. Organy unijne sprawdzają, czy zawartość pojemnika odpowiada danym szczegółowym umieszczonym na odpowiednim certyfikacie. Obecnie organy unijne mają swoją siedzibę w następujących miastach: o Antwerpia (Belgia), o Londyn (Zjednoczone Królestwo), o Idar-Oberstein (Niemcy), o Lizbona (Portugalia), -4-

5 o Praga (Republika Czeska), o Bukareszt (Rumunia), o Sofia (Bułgaria). Odpowiednie dane kontaktowe zostały przedstawione w sekcji 10 niniejszego dokumentu oraz są dostępne w załączniku III do rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002. Jeżeli organ unijny został ustanowiony w: o państwie członkowskim, do którego surowiec diamentowy jest przywożony, albo o w państwie członkowskim, do którego jest on przeznaczony, to pojemnik(-i) i certyfikat(-y) należy przedłożyć do weryfikacji jednocześnie i jak najwcześniej organowi Unii zlokalizowanemu odpowiednio w państwie przywozu lub w państwie przeznaczenia. Jeżeli powyższe postanowienia nie mają zastosowania, importer może wybrać organ unijny, któremu przedłoży ładunek oraz certyfikat do weryfikacji. Organy celne w punkcie wprowadzenia na terytorium Unii powinny zarejestrować ładunek surowca diamentowego na potrzeby procedury tranzytu zewnętrznego. Zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. wspomniana procedura pozwala na przemieszczanie towarów z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Unii bez nakładania na takie towary należności celnych przywozowych. Dokonanie rejestracji w ramach tej procedury umożliwia przeniesienie surowca diamentowego do odpowiedniego organu Unii w celu weryfikacji. Po zweryfikowaniu przez organ unijny towary są przekazywane odpowiednim krajowym organom celnym w celu przeprowadzenia zwykłych procedur celnych. Wszystkie szczegółowe informacje dotyczące ładunków surowca diamentowego są zapisywane w skomputeryzowanej bazie danych i zgodnie z art. 15 rozporządzenia co miesiąc zgłaszane Komisji Europejskiej, pełniącej funkcję organu koordynującego proces Kimberley -5-

6 Mające zastosowanie zasady określone w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2368/2002 Artykuł 4 stanowi: 1. Pojemniki i odpowiednie certyfikaty są przedkładane do weryfikacji, razem i najszybciej, jak to jest możliwe, organowi unijnemu albo w państwie członkowskim, do którego je przywieziono, albo w państwie członkowskim, do którego są przeznaczone, jak wskazano w załączonych dokumentach. 2. W przypadkach gdy surowiec diamentowy jest przywożony do państwa członkowskiego, w którym nie ma organu unijnego, przedkłada się go właściwemu organowi unijnemu w państwie członkowskim, do którego jest przeznaczony. Jeżeli nie ma organu unijnego ani w dokonującym przywozu państwie członkowskim, ani w państwie członkowskim przeznaczenia, przedkłada się go właściwemu organowi unijnemu w innym państwie członkowskim. 3. Państwo członkowskie, do którego surowiec diamentowy jest przywożony, zapewni jego przedłożenie właściwemu organowi unijnemu, przewidzianemu w ust. 1 i 2. Tranzyt celny może być przyznany w tym celu. Jeżeli taki tranzyt celny jest przyznany, weryfikacja przewidziana w niniejszym artykule jest zawieszona do czasu przybycia do właściwego organu unijnego. 4. Importer jest odpowiedzialny za odpowiedni przepływ surowca diamentowego i jego koszty. -6-

7 Rola systemu TARIC Aby ułatwić jednolite stosowanie unijnego prawodawstwa celnego i taryfowego przez organy celne poszczególnych państw członkowskich, w 1987 r. UE utworzyła Zintegrowaną Taryfę Wspólnoty (TARIC, Tarif Intégré de la Communauté) oraz Nomenklaturę scaloną. TARIC to elektroniczny system wskazujący wszystkie należności celne lub środki polityki handlowej mające zastosowanie do danego produktu. Jego stosowanie jest obowiązkowe w odniesieniu do zgłoszeń celnych wykorzystywanych w ramach handlu z państwami trzecimi. Jeżeli surowiec diamentowy został zgłoszony w celu dopuszczenia do swobodnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej przez dowolny organ celny Unii, TARIC automatycznie zaznacza istnienie ograniczenia w handlu (elektroniczny ekran ostrzegawczy) i wyświetla odniesienie do rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002, w którym określono mające zastosowanie zasady. -7-

8 3. Wywóz surowca diamentowego z UE Aby uzyskać unijny certyfikat wywozowy w ramach procesu Kimberley, eksporter musi w pierwszej kolejności przedstawić wyczerpujące dokumenty potwierdzające, że diamenty, które mają być wywożone, zostały przywiezione na terytorium Unii zgodnie z prawem 1. Może wiązać się to z koniecznością przedstawienia zgłoszenia wywozowego lub faktur wystawionych od momentu wydania pierwotnego świadectwa przywozowego. Zgodnie z art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002 organ unijny może przyjąć jako rozstrzygający dowód legalnego przywozu do Unii deklarację podpisaną przez eksportera w tym celu, jeżeli eksporter jest członkiem diamentowej organizacji stosującej system gwarancji i własnych regulacji przemysłu, o którym mowa w art. 17 rozporządzenia. Przed wydaniem certyfikatu UE organ unijny może podjąć decyzję o przeprowadzeniu fizycznego badania zawartości ładunku w celu zweryfikowania, czy warunki ustanowione w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2368/2002 zostały spełnione. W okresie ważności certyfikatu procesu Kimberley podmioty gospodarcze zasadniczo dysponują swobodą wyboru momentu i miejsca spełnienia formalności celnych oraz faktycznego wywozu towarów z Unii. Weryfikację faktycznego wywozu ładunku przeprowadza się, analizując pokwitowania przywozowe przedstawione przez uczestnika przyjmującego ładunek. Organy unijne w Londynie, Lizbonie i Idar-Oberstein systematycznie przekazują dokonującym wywozu organom uczestników wcześniejsze powiadomienia dotyczące ładunków za pośrednictwem wiadomości zawierającej informacje na temat wagi w karatach, wartości, kraju pochodzenia, eksportera, importera oraz numeru certyfikatu. Organy unijne w Antwerpii przekazują te informacje wszystkim uczestnikom, którzy wystąpili z odpowiednim wnioskiem. Organy unijne w Pradze i Sofii systematycznie przekazują dokonującym wywozu organom uczestników wcześniejsze powiadomienia dotyczące ładunków za pośrednictwem wiadomości e- mail zawierającej informacje na temat numeru certyfikatu oraz daty jego wydania. 1 Zgodnie z art. 12 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 2362/2002 organ unijny może wydać świadectwo unijne eksporterowi, gdy ustalił, że eksporter dostarczył rozstrzygający dowód, że: a) surowiec diamentowy, dla którego wymagany jest certyfikat, został legalnie przywieziony, zgodnie z przepisami art. 3; b) inne informacje wymagane na certyfikacie są prawidłowe; c) surowiec diamentowy jest rzeczywiście przeznaczony do wjazdu na terytorium uczestnika, oraz d) surowiec diamentowy ma być przewożony w pojemniku odpornym na manipulacje. -8-

9 Przepływ surowca diamentowego przywożonego do UE i wywożonego z UE Zjednoczone Królestwo, Londyn Belgia, Antwerpia Republika Czeska, Praga Niemcy, Idar-Oberstein Rumunia, Bukareszt Bułgaria, Sofia Przywóz/wywóz surowca diamentowego do/z UE Handel surowcem diamentowym w obrębie UE * Istotna uwaga: przepływy handlowe przedstawione na mapie mają charakter orientacyjny i nie odzwierciedlają faktycznych przepływów diamentów -9-

10 4. Sprawozdawczość statystyczna Organy unijne przekazują dane statystyczne Komisji Europejskiej, która z kolei ponosi odpowiedzialność za ich opracowanie i opublikowanie sprawozdań statystycznych. Podsumowanie danych statystycznych dotyczących procesu Kimberley zostało udostępnione na następującej stronie internetowej: 5. Potwierdzenie przywozu i eliminowanie rozbieżności oraz rozwiązywanie problemów Decyzja administracyjna w sprawie potwierdzenia przywozu przyjęta przez zgromadzenie plenarne państw procesu Kimberley stanowi: Aby zwiększyć dokładność danych statystycznych, uczestnicy przywożący powinni wdrożyć mechanizm potwierdzania przywozu za pomocą dowolnej z poniższych metod: a. przekazanie drukowanej wersji kuponu potwierdzającego przywóz odpowiedniemu uczestnikowi wywożącemu za pośrednictwem poczty lub specjalistycznych agencji kurierskich, lub b. przesłanie wiadomości po otrzymaniu ładunku surowca diamentowego lub miesięcznego podsumowania (w formie pliku programu Excel) otrzymanych ładunków. Wspomniany wykaz powinien zawierać minimalne dane szczegółowe, takie jak numer certyfikatu procesu Kimberley, a także informacje na temat wagi i wartości. Pytania dotyczące potwierdzenia przywozu należy w miarę możliwości przekazywać odpowiedniemu organowi unijnemu. Pytania w tym zakresie należy kierować do Komisji Europejskiej wyłącznie w przypadku, gdy organ unijny nie jest w stanie udzielić na nie odpowiedzi lub gdy należy przedstawić dodatkowe informacje, do których organ unijny nie ma dostępu. 6. Eliminowanie rozbieżności i rozwiązywanie problemów Przy eliminowaniu rozbieżności i rozwiązywaniu problemów stosuje się taką samą zasadę jak zasada określona w pkt 5. Tego rodzaju kwestie należy w miarę możliwości rozwiązywać we współpracy z odpowiednim organem unijnym. Informacje dotyczące wypracowanego rozwiązania należy następnie przekazać Komisji Europejskiej. -10-

11 7. Najczęściej zadawane pytania Szczególne obszary państw członkowskich oraz ich status w ramach procesu Kimberley (regiony najbardziej oddalone, kraje i terytoria zamorskie itp.) Francuskie departamenty zamorskie (Reunion, Martynika, Majotta, Gwadelupa, Gujana) (FR) Terytorium UE (zastosowanie mają postanowieni a traktatu UE) Zastosowanie ma prawodawstw o dotyczące procesu Kimberley Terytoriu m celne UE X X X Wymóg przeprowadzan ia kontroli celnych w odniesieniu do handlu wewnątrzunijne go Saint-Martin (FR) X X X Wyspy Kanaryjskie (ES) X X X Madera (PT) X X X Azory (PT) X X X Wyspa Helgoland (DE) X X X Terytorium Büsingen (DE) X X X Ceuta i Melilla (ES) X X X Livigno (IT) X X X Campione d Italia (IT) X X X Gibraltar X X X Jersey (UK) X Guernsey (UK) X Wyspa Man (UK) X Monako (FR) X Wyspy Alandzkie (FI) X X X Wszystkie inne terytoria zależne państw członkowskich UE nie wchodzą w skład terytorium UE ani nie są objęte obszarem celnym UE. W skład tych terytoriów wchodzą wymienione poniżej kraje i terytoria zamorskie. Kraje i terytoria zamorskie posiadają więzy konstytucyjne z Danią, Francją, Niderlandami i Zjednoczonym Królestwem. Choć obywatele krajów i terytoriów zamorskich są zasadniczo obywatelami UE, terytoria te nie stanowią części UE i nie podlegają bezpośrednio przepisom prawa UE. -11-

12 Kraje i terytoria zamorskie: Anguilla (UK) Aruba (NL) Bermudy (UK) Bonaire (NL) Brytyjskie Terytorium Antarktyczne (UK) Brytyjskie Terytorium Oceanu Indyjskiego (UK) Brytyjskie Wyspy Dziewicze (UK) Kajmany (UK) Curação (NL) Falklandy (UK) Polinezja Francuska (FR) Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (FR) Grenlandia (DK) Montserrat (UK) Nowa Kaledonia i terytoria zależne (FR), Pitcairn (UK) Saba (NL) Sint Eustatius (NL) Sint Maarten (NL) Georgia Południowa i Sandwich Południowy (UK) Saint-Barthélemy (St. Barth) (FR) Święta Helena, Wyspa Wniebowstąpienia i Tristan da Cunha (UK) Saint-Pierre i Miquelon (FR) Turks i Caicos (UK) Wallis i Futuna (FR) Specjalny status Grenlandii Grenlandia nie jest częścią terytorium Unii, niemniej jednak znajduje się w wykazie krajów i terytoriów zamorskich zawartym w załączniku II do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. W 2014 r. przyjęto przepisy i procedury umożliwiające udział Grenlandii w systemie certyfikacji procesu Kimberley poprzez współpracę z Unią. Przepisy te i procedury jeszcze nie obowiązują; będę stosowane od dnia powiadomienia Komisji Europejskiej przez Grenlandię o wdrożeniu odpowiednich przepisów prawa UE do prawa krajowego. W stosownym terminie procedury te zostaną również objaśnione w zaktualizowanej wersji niniejszych wytycznych. -12-

13 Odnośne przepisy: rozporządzenie nr 257/2014 zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 2368/2002 w odniesieniu do włączenia Grenlandii do systemu certyfikacji Procesu Kimberley; decyzja Rady nr 136/2014/UE z dnia 20 lutego 2014 r. określająca zasady i procedury umożliwiające udział Grenlandii w systemie certyfikacji Procesu Kimberley. Wszelkie pytania dotyczące wywozu do lub przywozu z dowolnego z wymienionych powyżej terytoriów i krajów lub dowolnych obszarów w ramach unii celnej z UE należy kierować do Komisji Europejskiej. -13-

14 8. Procedury dotyczące nielegalnych ładunków W rozporządzeniu (WE) nr 2368/2002 wprowadzającym w życie system certyfikacji procesu Kimberley w Unii Europejskiej ustanowiono warunki udzielania zezwoleń na przywóz lub wywóz surowca diamentowego na i z terytorium Unii. Biorąc pod uwagę fakt, że rozporządzenie jest aktem prawnym mającym bezpośrednie zastosowanie na obszarze całej Unii, wszystkie właściwe organy (w szczególności krajowe organy celne) są związane jego postanowieniami. Rozporządzenie stanowi, że przywóz surowca diamentowego do Unii oraz wywóz surowca diamentowego z Unii jest zakazany, chyba że spełnione są bardzo wyraźne warunki określone w art. 3 (dotyczącym przywozu) lub art. 11 (dotyczącym wywozu). Rozporządzenie stanowi również, że w przypadku niespełnienia tych warunków właściwe organy (a w szczególności jeden z organów unijnych lub dowolny inny właściwy organ danego państwa członkowskiego, np. służby celne) są zobowiązane do zatrzymania ładunku. W takiej sytuacji ładunek nie może zostać zwolniony (ani odesłany do państwa pochodzenia w przypadku ładunków przychodzących), chyba że wszystkie warunki określone w rozporządzeniu (WE) nr 2368/2002 są spełnione. Zatrzymanie ładunku stanowi środek silnie odstraszający podmioty zamierzające obejść przepisy rozporządzenia. Ponadto Wspólnotowy kodeks celny WE 2 (który również ma bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich) zawiera przepisy regulujące sposób postępowania z towarami, w odniesieniu do których stosuje się ograniczenia lub zakazy (tak jak ma to miejsce w przypadku surowca diamentowego). W szczególności kodeks celny stanowi, że towary, w odniesieniu do których nie przedstawiono dokumentacji wymaganej w ramach odpowiedniej procedury celnej, nie mogą zostać zwolnione. Kodeks celny stanowi również, że przy podejmowaniu czynności w odniesieniu do towarów, które nie mogą zostać zwolnione, dopuszcza się możliwość stosowania wszelkich koniecznych środków, uwzględniając konfiskatę i sprzedaż. Rozporządzenie (WE) nr 2368/2002 stanowi również (art. 27), że wszystkie państwa członkowskie są zobowiązane do określenia w swoim prawie krajowym lub przepisach krajowych sankcji nakładanych w przypadku naruszenia przepisów tego rozporządzenia. Choć państwa członkowskie dysponują swobodą uznania w zakresie określenia charakteru konkretnych sankcji (które mogą być nakładane w 2 Rozporządzenie Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r.; por. w szczególności art , 73 i

15 oparciu o istniejące przepisy celne lub przepisy dotyczące handlu zagranicznego), w rozporządzeniu stwierdzono, że sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające oraz muszą uniemożliwiać osobom odpowiedzialnym za naruszenia czerpanie jakichkolwiek korzyści ekonomicznych z podejmowanych działań. Na mocy art. 27 Komisja Europejska sporządziła przegląd sankcji stosowanych w poszczególnych państwach członkowskich, a także szczegółowy wykaz wszystkich przypadków naruszenia przepisów rozporządzenia (WE) nr 2368/

16 9. Własne regulacje przemysłu w UE Unia Europejska zdecydowanie popiera zasady regulacji własnych przemysłu ustanowione w sekcji IV podstawowego dokumentu systemu certyfikacji procesu Kimberley w prawodawstwie wprowadzającym w życie system certyfikacji procesu Kimberley w Unii. W rozdziale IV ( Własne regulacje przemysłu ) rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002 określono wymagania, które organizacje reprezentujące podmioty handlujące surowcem diamentowym muszą spełnić, aby ustanowić system gwarancji i własnych regulacji przemysłu, a także przedstawiono procedurę przyspieszoną dla organizacji stosujących system gwarancji i własnych regulacji przemysłu. Należy wyjaśnić, że UE nie postrzega własnych regulacji przemysłu jako środka umożliwiającego przeniesienie odpowiedzialności spoczywającej na organach rządowych na podmioty przemysłowe. Termin ten należy raczej interpretować jako przyznanie dodatkowych uprawnień (przyspieszona procedura wydawania certyfikatów procesu Kimberley) przedsiębiorstwom, na których spoczywa znaczny zakres odpowiedzialności jako na członkach organów przemysłowych. Aby znaleźć się w wykazie zamieszczonym w załączniku V do rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002, organizacja reprezentująca podmioty handlujące surowcem diamentowym musi przedstawić Komisji Europejskiej rozstrzygające dowody potwierdzające, że przyjęła zasady i stosuje przepisy zobowiązujące organizację i jej członków do przestrzegania określonych zasad i procedur określonych w art. 17 rozporządzenia. W szczególności zasady i przepisy stosowane przez takie organizacje muszą nakładać na ich członków obowiązek: o sprzedawania wyłącznie diamentów zakupionych z legalnych źródeł, zgodnie z systemem certyfikacji procesu Kimberley, o zagwarantowania w oparciu o posiadaną wiedzę lub pisemne gwarancje udzielone przez dostawców surowca diamentowego, aby sprzedawany surowiec diamentowy nie obejmował diamentów konfliktowych, o niedokonywania zakupu surowca diamentowego z podejrzanych lub nieznanych źródeł lub surowca diamentowego pochodzącego z państw niebędących uczestnikami systemu certyfikacji procesu Kimberley, o niedokonywania świadomego zakupu, sprzedaży lub pośredniczenia w zakupie lub sprzedaży diamentów konfliktowych, o utworzenia ewidencji faktur otrzymanych od dostawców i wystawianych klientom oraz przechowywania tych danych przez co najmniej trzy lata, oraz o zlecenia niezależnemu audytorowi poświadczenia, że wspomniana ewidencja została utworzona i jest prowadzona we właściwy sposób. -16-

17 Zasady i przepisy przyjęte przez organizację muszą uwzględniać środki dyscyplinarne, w szczególności obowiązek wykluczenia przez organizację każdego członka uznanego, po należytym dochodzeniu przeprowadzonym przez samą organizację, za winnego poważnego pogwałcenia zasad ustanowionych w art. 17 rozporządzenia. Organy unijne powiadamiają o istotnych zmianach i przekazują odpowiednim giełdom informacje dotyczące procesu Kimberley w postaci: o aktualizacji wykazu uczestników procesu Kimberley; o nowych przepisów UE, o nowych wytycznych technicznych, najlepszych praktyk, decyzji administracyjnych itp., o powiadomień przewodniczącego, o praktycznych wytycznych dotyczących procedur przywozu i wywozu itp. Giełdy powinny następnie przekazać wspomniane informacje swoim członkom. Zgodnie z art. 13 rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002 członkowie organizacji figurującej w wykazie mogą uzyskać certyfikat UE na podstawie podpisanej przez tego członka deklaracji potwierdzającej, że surowiec diamentowy, który ma zostać wywieziony, został przywieziony na terytorium UE zgodnie z prawem. Na mocy rozporządzeń nr 762/2003 z dnia 30 kwietnia 2003 r. i 1214/2003 z dnia 7 lipca 2003 r. Komisja umieściła następujące organizacje w wykazie zawartym w załączniku V: o Antwerpsche Diamantkring C.V., o Beurs voor Diamanthandel C.V., o Diamantclub van Antwerpen C.V., o Vrije Diamanthandel N.V. (wszystkie z siedzibą w Antwerpii) oraz o the London Diamond Bourse and Club, na wniosek tych organizacji i po upewnieniu się, że każda z giełd przyjęła odpowiednie zasady i przepisy, w szczególności wiążący kodeks postępowania gwarantujący przestrzeganie przez giełdy i ich członków wymagań ustanowionych w rozporządzeniu. W dniu 7 września 2004 r. belgijskie Ministerstwo Gospodarki oraz prezesi czterech giełd z Antwerpii podpisali protokół dotyczący warunków wdrażania przepisów w zakresie własnych regulacji przemysłu w Belgii. W protokole tym ustanowiono ramy monitorowania funkcjonowania i wdrażania przepisów art. 17 dla belgijskiego organu unijnego. -17-

18 Zgodnie z art. 17 ust. 5 rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002 organy unijne w Antwerpii i Londynie co roku przekazują Komisji Europejskiej roczne sprawozdania z oceny funkcjonowania systemu gwarancji i własnych regulacji przemysłu. W kilku przypadkach członkowie giełd nie wywiązali się z obowiązku przedłożenia wymaganych poświadczeń sporządzonych przez niezależnych audytorów i w związku z tym wszczęto wobec nich postępowania dyscyplinarne. Część z nich tymczasowo utraciła prawo do korzystania z procedury przyspieszonej. W przypadku kilku organizacji podjęcie wspomnianych kroków doprowadziło do przedłożenia wymaganych poświadczeń, ale organizacje, które mimo tego nie przedstawiły tych dokumentów, zostały zawieszone w prawach członka danej giełdy i tym samym zostały zobowiązane do przedkładania rozstrzygających dowodów w odniesieniu do każdego przypadku wywozu ładunku surowca diamentowego, ponieważ nie mogły już korzystać z procedury przyspieszonej. Organy unijne przeprowadzają wyrywkowe kontrole wyników audytów przeprowadzanych w przedsiębiorstwach. Kontrole te obejmują: o analizę faktur przedsiębiorstwa i sprawdzanie ich pod kątem występowania gwarancji, o sprawdzanie istnienia certyfikatów procesu Kimberley w odniesieniu do przywozu i wywozu surowca diamentowego, o sprawdzanie zgodności danych dotyczących rocznych zestawień zapasów z informacjami przechowywanymi w bazie danych systemu certyfikacji procesu Kimberley prowadzonej przez organ unijny. 10. Punkty kontaktowe Proces Kimberley Komisja Europejska Służba ds. Instrumentów Polityki Zagranicznej Instrument na rzecz Stabilności Działania oraz Regulowane Instrumenty Polityki Zagranicznej FPIS.2 Rond Point Schuman, 9A B-1049 Bruksela, Belgia EC-KIMBERLEY-PROCESS@ec.europa.eu -18-

19 Organy unijne Zgodnie z warunkami określonymi w mającym zastosowanie prawodawstwie (rozporządzenie Rady (WE) nr 2368/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r.) każde państwo członkowskie Unii Europejskiej może wyznaczyć właściwy organ na szczeblu krajowym, który będzie pełnił funkcję organu unijnego, występując w roli organu dokonującego przywozu i wywozu do celów związanych z systemem certyfikacji procesu Kimberley. Po upewnieniu się, że taki organ jest w stanie skutecznie wywiązywać się z powierzonej mu funkcji organu dokonującego przywozu i wywozu zgodnie z przepisami regulującymi funkcjonowanie systemu certyfikacji procesu Kimberley oraz odpowiednim prawodawstwem UE, i po konsultacji z komitetem złożonym z przedstawicieli wszystkich państw członkowskich UE, każdy taki organ zostaje wpisany do wykazu przedstawionego w rozporządzeniu Rady (WE) nr 2368/2002, z późniejszymi zmianami. Obecnie istnieje siedem takich organów unijnych, których dane kontaktowe, w tym imiona i nazwiska osób wyznaczonych do kontaktów, zostały przedstawione poniżej. Zgodnie ze zmianami wprowadzonymi na mocy traktatu lizbońskiego, na mocy którego Unia Europejska zastąpiła Wspólnotę Europejską i została jej następcą prawnym, termin certyfikat UE zastąpił termin certyfikat wspólnotowy zgodnie z definicją przedstawioną w art. 2 lit. g) rozporządzenia Rady (WE) nr 2368/2002. Nowe rodzaje świadectw UE są wydawane od dnia 1 stycznia 2013 r. Organy unijne wydają certyfikaty UE, opatrując je numerami wskazanymi w poniższej tabeli: Numery certyfikatów UE: od do Belgia Zjednoczone Królestwo Niemcy Republika Czeska Rumunia Bułgaria Portugalia Organ unijny w Belgii: Federale Overheidsdienst Economie, KMO, Middenstand en Energie, Algemene Directie Economische Analyses & Internationale Economie, Dienst Vergunningen/ Service Public Fédéral Economie -19-

20 PME, Classes moyennes et Energie, Direction générale des Analyses économiques et de l Economie internationale, Service Licences (Federal Public Service EconomySME s, Self-employed and Energy, Directorate-General for Economic Analyses & International Economy) Italiëlei 124, bus 71 B-2000 Antwerpen Tel. (32-2) Faks (32-2) kpcs-belgiumdiamonds@economie.fgov.be W Belgii kontrola przywozu i wywozu surowca diamentowego wymagana na mocy rozporządzenia (WE) nr 2368/2002 oraz obsługa celna odbywać się będzie wyłącznie pod adresem: The Diamond Office Hovenierstraat 22 B-2018 Antwerpen Osoby wyznaczone do kontaktów: Frieda Coosemans, Anja Waem (numer faksu i adres jak wyżej) Organ unijny w Belgii wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE wzwyż. 2. Organ unijny w Sofii, Bułgaria Ministerstwo Finansów Dyrekcja ds. Międzynarodowych Instytucji Finansowych i Współpracy 102 G. Rakovski str. Sofia, 1040 Bułgaria Tel. (359-2) Osoba wyznaczona do kontaktów: Antonia Ruskova a.ruskova@minfin.bg Organ unijny w Bułgarii wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE do UE

21 3. Organ unijny w Pradze, Republika Czeska: W Republice Czeskiej kontrola przywozu i wywozu surowca diamentowego wymagana na mocy rozporządzenia (WE) nr 2368/2002 oraz obsługa celna odbywać się będzie wyłącznie pod adresem: Generální ředitelství cel Budějovická Praha 4 Česká republika Tel. (420-2) , (420-2) , tel. komórkowy ( ) Faks (420-2) diamond@cs.mfcr.cz Stała obsługa w wyznaczonym urzędzie celnym Praha Ruzyně Tel. (420-2) Tel. (420-2) Osoby wyznaczone do kontaktów: Petra Neumanova, Erik Vagner (dane jak wyżej) p.neumanova@cs.mfcr.cz; e.vagner@cs.mfcr.cz Organ unijny w Republice Czeskiej wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE do UE Organ unijny w Idar-Oberstein, Niemcy W Niemczech kontrola przywozu i wywozu surowca diamentowego wymagana na mocy rozporządzenia (WE) nr 2368/2002, w tym również wydawanie certyfikatów UE, odbywać się będzie wyłącznie w siedzibie następującego organu: Hauptzollamt Koblenz Zollamt Idar-Oberstein Zertifizierungsstelle für Rohdiamanten Hauptstraße 197 D Idar-Oberstein Tel. ( ) Faks ( ) poststelle.za-idar-oberstein@zoll.bund.de -21-

22 Osoba wyznaczona do kontaktów: Jürgen Bender (dane jak wyżej) Do celów art. 5 ust. 3, art. 6, 9, 10, art. 14 ust. 3, art. 15 i 17 rozporządzenia nr 2368/2002, odnoszących się w szczególności do obowiązków sprawozdawczych wobec Komisji, za właściwy organ w Niemczech uznaje się następujący organ: Bundesfinanzdirektion Südost Krelingstraβe 50 D Nürnberg Tel. (49-911) Faks (49-911) diamond.cert.bfd-suedost@zoll.bund.de Osoby wyznaczone do kontaktów: Alexander Kopolt, Manuela Kraus (dane jak wyżej) Organ unijny w Niemczech wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE do UE Organ unijny w Lizbonie, Portugalia Autoridade Tributária e Aduaneira Direção de Serviços de Regulação Aduaneira R. da Alfândega, Lisboa Tel /9 Faks dsra@at.gov.pt W Portugalii kontrola przywozu i wywozu surowca diamentowego wymagana na mocy niniejszego rozporządzenia oraz obsługa celna odbywać się będzie wyłącznie pod adresem: Alfândega do Aeroporto de Lisboa Aeroporto de Lisboa, Terminal de Carga, Edifício Lisboa Tel Faks aalisboa-kimberley@at.gov.pt Osoba wyznaczona do kontaktów: Cristina Almeida Carvalho (dane jak wyżej) Organ unijny w Portugalii wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE do UE

23 6. Organ unijny w Bukareszcie, Rumunia Autoritatea Națională pentru Protecția Consumatorilor (Krajowy Urząd ds. Ochrony Konsumentów) 1 Bd. Aviatorilor Nr. 72, sectorul 1 București, România (Aviatorilor Bvd. 72, sektor 1, Bukareszt, Rumunia) Cod postal (kod pocztowy) Tel. (40-21) / / Faks (40-21) / Osoby wyznaczone do kontaktów: Ioana Vizitiu ioanavizitiu@anpc.ro Teodora Stefan cel Mare teodorascm@anpc.ro Organ unijny w Rumunii wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE do UE Organ unijny w Londynie, Zjednoczone Królestwo Government Diamond Office Conflict Department Room WH1.214 Foreign and Commonwealth Office King Charles Street, London SW1A 2AH Tel. (44-207) /5797 Faks (44-207) KPUK@fco.gov.uk Osoba wyznaczona do kontaktów: Gail Johnson gail.johnson@fco.gov.uk W Zjednoczonym Królestwie weryfikację przywożonych ładunków przeprowadza HM Revenue and Customs. Tel.: (44-845) Organ unijny w Zjednoczonym Królestwie wydaje certyfikaty UE opatrzone numerami od UE do UE