MÓDL SIE I PRACUJ. TygodNIK PARAFII PW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA W KRAKOWIE-TYŃCU Nr 21 (165) 24 Maja Cross rowerowy do Kalwarii Zebrzydowskiej

Transkrypt

1 MÓDL SIE I PRACUJ TygodNIK PARAFII PW. ŚW. PIOTRA I PAWŁA W KRAKOWIE-TYŃCU Nr 21 (165) 24 Maja 2015 Cross rowerowy do Kalwarii Zebrzydowskiej

2 2 Módl się i pracuj Czytania mszalne na Uroczystość Zesłania Ducha Świetego, rok B Pierwsze czytanie Wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii i Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże. (Dz 2,1-11) Psalm responsoryjny Ref.: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię. Błogosław, duszo moja, Pana, * o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki. / Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, * ziemia jest pełna Twych stworzeń. Gdy odbierasz im oddech, marnieją * i w proch się obracają. / Stwarzasz je napełniając swym duchem * i odnawiasz oblicze ziemi. Niech chwała Pana trwa na wieki, * niech Pan się raduje z dzieł swoich. / Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu. Drugie czytanie Duch Święty źródłem jedności chrześcijan Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: Panem jest Jezus. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem. (1 Kor 12,3b ) Ewangelia Jezus daje Ducha Świętego Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Oj-

3 Nr 21 (165) 24 Maja ciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J 20,19-23) Rozważanie Pokój wam! (J 20,19) takie są pierwsze słowa Pana Jezusa Zmartwychwstałego do uczniów. Nie jest to szablonowe pozdrowienie. W tym jedynym w historii dniu uzyskuje ono pełne brzmienie: pokój przynosi nowe życie. Kiedyś powiedział: Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję (J 14,27). I właśnie w tym momencie daje ten pokój. My pragniemy pokoju, wołamy o pokój, a tak trudno nam go zachować, i to zarówno w relacjach z innymi ludźmi, jak w relacjach pomiędzy narodami. Potrafimy walczyć o pokój do ostatniego żołnierza. Ale w ten sposób nie dochodzimy do pokoju. Prawdziwy pokój rodzi się z miłości. Na krzyżu Pan Jezus objawił swoją pełną miłość do nas. Przez Jego śmierć Bóg Ojciec ukazał, jak bardzo nas umiłował i jakie jest Jego nastawienie do nas, czyli jaki jest Jego Duch. I właśnie tego Ducha chce nam dać. Zobaczmy: Pan Jezus na krzyżu powiedział: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha (Łk 23,46). Chrystus jako Człowiek oddał ducha, to znaczy zmarł jak każdy człowiek ziemski. Zmartwychwstanie oznaczało natomiast otrzymanie Ducha Bożego, który daje życie. Pan Jezus przyszedł dać uczniom właśnie tego Ducha, który Go ożywił pomimo śmierci: Weźmijcie Ducha Świętego (J 20,22). Kiedyś, na początku, Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą (Rdz 2,7). Tchnienie (hebr. ruah), czyli duch, przez co stajemy się istotami żywymi. Jest to duch życia ziemskiego. Ta prawda powtarza się przy początku życia każdego z nas. To tchnienie życia jest nam dawane bez naszego udziału, bez naszej uprzedniej zgody nie mogło takiej być, bo nas nie było. Tutaj jednak, w dniu Zmartwychwstania Pan Jezus mówi: Weźmijcie Ducha Świętego. Jest to wezwanie, propozycja, gest ofiarowania. Jeżeli chcesz, weź! Człowiek jest wolny, może tego Ducha wziąć lub nie, może Boży dar przyjąć albo odrzucić. Jesteśmy wolni w tym wyborze. Możemy tak bardzo być przywiązani do naszego ziemskiego ducha, ducha uzależnionego od tego, co tu możemy otrzymać, zdobyć, czym się możemy tutaj szczycić (pieniądze, sukces, znaczenie, władza, zabawa...), że nie jesteśmy w stanie przyjąć tego Ducha, którego chce nam dać Pan Jezus. Duch tego świata jest duchem niepokoju, lęków, namiętności, pretensji, żalów, czego doświadczamy w naszym życiu. Mimo takich doświadczeń można być przywiązanym do tego ducha tak mocno, że nie jest się w stanie przyjąć Ducha Świętego. I chociaż nic lepszego dla nas nad przyjęcie Ducha, to jednak przyjęcie Go wiąże się z jednoczesnym wyrzeczeniem się ducha tego świata, a to oznacza śmierć dla świata. To jest najtrudniejsze i wiąże się z krzyżem. Tak jak na krzyżu Chrystus ze względu na nas oddał swojego ducha Ojcu po to, by otrzymać od Niego dla nas nowego Ducha, tak i my, aby otrzymać Ducha Świętego, musimy oddać starego ducha. Ducha Świętego trzeba przyjąć osobiście, bo On sam jest Osobą-Darem. Może Go przyjąć tylko osoba w pełnej wolności. Aby Go przyjąć, trzeba Go wcześniej pragnąć i zaprosić, czyli modlić się o Niego.

4 4 Módl się i pracuj Przyjąć Ducha Świętego znaczy przyjąć nową zasadę życia, którą trzeba samemu wybrać. Duch daje życie, jest zasadniczym dynamizmem życia, on ożywia nasze wszystkie pragnienia, dążenia, nastawienia. Najbardziej wyraźnym przejawem tego nowego nastawienia jest miłość bliźniego, już nie jako nakaz moralny, ale jako wewnętrzne pragnienie. W okazywaniu miłości widzimy swoje szczęście. Pan Jezus powiedział kiedyś: więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu (Dz 20,35). Doświadczamy tego wówczas, gdy mamy w sobie nowego Ducha. Stary człowiek w nas lęka się o swoje dobro i przez to jest zamknięty, boi się oddać coś, bo straci. Ponadto nie wierzy, że się coś zmieni, że może być inaczej, że ludzie będą lepsi Ostatecznie jednak wie, że zbliża się do śmierci, która kojarzy się z kresem i budzi lęk. W swoim zalęknieniu zapomina, że wszystko pochodzi od Boga, w tym nasze życie doczesne, a tym bardziej życie, które daje przez Ducha! W tym zapomnieniu zbytnio troszczymy się o to, co mamy jeść i co mamy pić, liczymy tylko na siebie i nie otwieramy się na moc z góry. Wobec przemijalności rodzi się w nas rozpacz. Tylko Duch, nowy duch ożywiający nas, może nam przywrócić życie. O tego Ducha modlił się Jana Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do Polski: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi. Ta modlitwa jest stale aktualna. Ale nie wystarczy, że on się modlił, trzeba, abyśmy tego Ducha przyjęli. Dzisiaj mówi nam Pan Jezus: Weźmijcie Ducha Świętego (J 20,22). On naprawdę nam Go daje. Ale od nas zależy, czy Go przyjmiemy. o. Włodzimierz Zatorski OSB (z książki Rozważania liturgiczne na każdy dzień, T. 2b: Okres Wielkanocny) Bulla o Nadzwyczajnym Jubileuszu Miłosierdzia Misericordiae Vultus FRANCISZEK BISKUP RZYMU SŁUGA SŁUG BOŻYCH DO WSZYSTKICH, KTÓRZY BĘDĄ CZYTAĆ TEN LIST W przypowieściach poświęconych miłosierdziu Jezus objawia naturę Boga jako naturę Ojca, który nigdy nie uważa się za zwyciężonego dopóki nie sprawi, że poprzez współczucie i miłosierdzie zniknie grzech i pokonane zostanie odrzucenie. Znamy te przypowieści, a szczególnie trzy z nich: przypowieść o zaginionej owcy, o zagubionej monecie i o synu marnotrawnym (por. Łk 15,1-32). W tych przypowieściach Bóg zawsze przedstawiony jest jako pełen radości, przede wszystkim, gdy przebacza. Znajdujemy w nich istotę Ewangelii oraz naszej wiary, ponieważ miłosierdzie jest ukazane jako siła, która zwycięża wszystko, która wypełnia serce miłością i pociesza przebaczeniem. W innej przypowieści natomiast otrzymujemy naukę dotyczącą naszego chrześcijańskiego stylu życia. Sprowokowany pytaniem Piotra, ile razy należałoby przebaczyć, Jezus odpowiedział: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy» (Mt 18,22) i opowiedział przypowieść o nielitościwym dłużniku. Tenże właśnie dłużnik, wezwany przed oblicze króla po to,

5 Nr 21 (165) 24 Maja by zwrócił mu ogromny dług, błaga go na kolanach i król daruje mu należność. Zaraz po wyjściu ów dłużnik spotyka innego sługę, równego sobie, który był mu dłużny nieporównanie mniej. Sługa ten błaga go na kolanach o litość, której jednak nie otrzymuje i zostaje wtrącony do więzienia. Król, gdy tylko usłyszał o tym, co zaszło, roz- gniewał się bardzo, wezwał nielitościwego dłużnika do siebie i rzekł: «Czyż więc i ty nie powinieneś był się ulitować nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?» (Mt 18,33). Jezus kończy tę przypowieść słowami: «Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu» (Mt 18,35). Ze wspomnień organisty tynieckiego Marian Machura Na ulicy Dziewiarzy Zdziwionym przybywającym do Tyńca znajomym i turystom opowiadać muszę skąd wzięła się nazwa ulicy Dziewiarzy. Często odpowiadam żartobliwie: Na tej ulicy rodzi się dużo dziewczynek np. Machury trzy córy. A tak na serio: na tej ulicy działała Dziewiarska Spółdzielnia Pracy zatrudniająca kobiety z Tyńca i okolic. Wyroby tej Spółdzielni słynęły w Polsce z dobrej jakości. W nowo wybudowanym domu kwitło życie kulturalne. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku miałem zaszczyt współtworzyć i kierować z p. Marią Kalicińską zespołem regionalnym odnoszącym sukcesy na imprezach kulturalnych. Wspomnę tylko, że zespół ten otrzymał od władz ministerstwa Odznakę tysiąclecia za wybitne osiągnięcia. Wraz z upadkiem PRL-u przestała istnieć Dziewiarska Spółdzielnia Pracy w Tyńcu, przestał istnieć zespół regionalny. Dzisiaj w budynku dawnej spółdzielni działa prężnie Dom Kultury. Żałujemy jednak, że pochopnie przekazano nasze pięknie zaprojektowane przez etnografów regionalne stroje innemu działającemu na terenie Krakowa zespołowi. Zanika też głęboka tradycja. Kiedyś cały Tyniec słynął z rękodzieła. Wyrabiano piękne rękawiczki, skarpety i swetry. Kobiety z Kielecczyzny przywoziły miękką owczą wełnę. Kobiety w Tyńcu tę wełnę malowały i suszyły na słońcu było to urocze. Na podwórkach przed chatami wisiały kolorowe motki wełny, a tyńczanki zajmowały miejsca na murkach przydrożnych i dziergały na drutach. Do dzisiaj mam przed oczyma fotografię, na której widnieje młoda mama, Zosia Kuberowa z synkiem na kolanach i kolorowym rękodziełem w dłoni. Przed kilku dniami spotkałem na środku wsi Panią Jandową (teściową szefa naszej straży pożarnej). Uwagę moją zwrócił jej piękny, ręcznie wykonany na drutach sweter. Zagadnąłem: Pani Jandowa, twarzowo Pani wygląda w tym sweterku!. A to Marysia Chmurowa przed laty zrobiła mi na drutach. Moja żona też ma sweter pięknie wykonany przez Marysię Chmurową. Coraz rzadziej spotyka się tynieckie rękodzieło, chociaż chwalę się że wszystkie moje trzy córy nie robią wstydu swemu ojcu, dziergają na drutach. (cdn)

6 6 Módl się i pracuj Duchowość benedyktyńska Lektura Duchowa Lektura wsparciem dla modlitwy Modlitwa osobista wymaga od człowieka, aby nieustannie napełniał swoje serce treściami, które będą ją ożywiały. Taki charakter ma przede wszystkim Boże Oficjum oraz lectio divina, jednak warto czerpać również z innych źródeł, wśród których naczelne miejsce zajmują teksty należące do tradycji monastycznej oraz dzieła patrystyczne, czyli napisane przez najstarszych pisarzy chrześcijańskich. Również lektura innych wartościowych książek może przynieść niemały pożytek. Lektura pomocą w doskonaleniu siebie Wartość dobrej lektury dla rozwoju duchowego potwierdza swoim autorytetem Reguła, w której ostatnim rozdziale św. Benedykt pisze: A któraż księga świętych katolickich Ojców nie przynosi wyraźnych pouczeń, w jaki sposób mamy prostą drogą dążyć do naszego Stwórcy? Czymże zaś są i Konferencje Ojców, i Ustawy, i ich żywoty, czymże Reguła świętego ojca naszego, Bazylego, jeśli nie narzędziami, z których pomocą mnisi, dobrzy i posłuszni, budują swoje cnoty? (73,4 6). Dobór lektury Św. Benedykt, jak można zauważyć, daje swoim braciom dość dużą swobodę w doborze właściwej dla nich lektury, gdyż uważa, że wszystko może być użyteczne, choć potrzebna jest przy tym duża doza roztropności. Wytrwałość W czasie Wielkiego Postu Reguła zaleca, aby każdy mnich otrzymawszy książkę, przeczytał ją od pierwszej do ostatniej strony w całości (48,15). Można to odczytać jako zalecenie podejmowania niestrudzonego wysiłku. Jeśli lektura ma przynieść pożytek, powinna wiązać się z wytrwałością, szczególnie wtedy, gdy wydaje się, iż nie przynosi owoców lub nie daje satysfakcji. Apoftegmaty Ojców Pustyni Jednymi z najpopularniejszych tekstów, które dla pokoleń mnichów stanowiły drogowskaz poszukiwań duchowych, są apoftegmaty (tj. krótkie, pouczające wypowiedzi) Ojców Pustyni, czyli tych, którzy dali początek życiu monastycznemu. Przed przystąpieniem do lektury tych tekstów warto uświadomić sobie, że ich bohaterami są ludzie, którzy żyli na przełomie III i IV w. na pustyni w Egipcie. Patrząc na ich ascetyczne życie, należy pamiętać o tym, że warunki życia ludzi im współczesnych, szczególnie z niższych warstw społeczeństwa, były często nie mniej surowe. Jeśli zaś o abba Arseniuszu pisano, że w jego czasach nikt nie mógł naśladować jego sposobu życia, to tym bardziej dzisiaj jest to niemożliwe. Warto jednak poświęcić im uwagę, gdyż nauczanie i przykład życia Ojców Pustyni wciąż mogą być inspiracją dla poszukiwań duchowych. (cdn) o. Andrzej OSB

7 Nr 21 (165) 24 Maja Cross rowerowy do Kalwarii Zebrzydowskiej 16 maja, o godzinie 8.30 z klasztornego dziedzińca wystartowała parafialna wyprawa rowerowa do Kalwarii Zebrzydowskiej. Wzięło w niej udział szesnastu uczestników (wśród nich ministranci, rodzice a także goście spoza parafii). Kolumnie cyklistów przewodzili członkowie Tynieckiej Grupy Rowerowej, którzy opracowali trasę przejazdu i służyli pomocą mniej doświadczonym. Nasza grupa została serdecznie przyjęta w Kalwarii przez seminaryjną wspólnotę braci Bernardynów. Rolę przewodnika po seminarium pełnił magister braci studentów, o. Herbert, który nie tylko wprowadził nas do kaplicy seminaryjnej, czytelni i klas wykładowych, ale też opowiedział w skrócie o życiu bernardyńskich zakonników i wzmocnił słodkim poczęstunkiem w refektarzu. Przy okazji parafialnej wycieczki nie mogło zabraknąć modlitwy w kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej, a także wspinaczki na Górę Ukrzyżowania. Wzmocnieni tradycyjną już pizzą i lodami szczęśliwie dojechaliśmy z powrotem do Tyńca. Bogu niech będą dzięki! br. Jakub

8 8 Módl się i pracuj Przygoda Tyńczan ze Św. Pawłem Wczoraj (23 maja) w Seminarium Duchownym diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej odbył się XXII Finał Ogólnopolskiego Konkursu Biblijnego dla ministrantów i lektorów. Naszą archidiecezję reprezentowała drużyna z Tyńca w składzie: Bartosz Mierzwa, Bartosz Furmanek i Juliusz Curyło. Ich trenerem był o. Proboszcz, który już 5 raz przygotowywał uczestników tych zmagań biblijnych. Tegorocznym tematem było sześć listów św. Pawła (1 i 2 do Koryntian, do Galatów, do Efezjan, do Filipian i do Kolosan). Chłopcy spotykali się już od września ubiegłego roku na cotygodniowych spotkaniach, podczas których odpowiadali na pytania, które sami wcześniej układali. Niejednokrotnie sami autorzy nie znali odpowiedzi, ale z tygodnia na tydzień widza biblijna uczestników rosła. W piątek, po ponad pięciu godzinach podróży i krótkich odwiedzinach na terenie Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego (w przyszłym roku może udać się zwiedzić znajdujące się tam umocnienia z czasów II Wojny Światowej), ekipa dotarła do Gościkowa-Paradyża, niewielkiej wioski, w której centrum znajduje się pięknie odnowiony kompleks dawnego opactwa cysterskiego, gdzie wszyscy mogli wypocząć po długiej podróży. Warto wspomnieć, że chłopcy mieli możliwość mieszkać w pokojach seminaryjnych i chodzić po całym budynku, który zwykle jest dostępny jedy-

9 Nr 21 (165) 24 Maja nie dla kleryków. Po kolacji odbyły się eliminacje pisemne, w ramach których każdy z uczestników mógł pochwalić się swoją wiedzą. Potem była okazja, by dowiedzieć się czegoś o życiu w seminarium. Kolejny dzień rozpoczęła wspólna Msza św., a po śniadaniu zebrali się wszyscy w sali, w której odbywał się ścisły finał. Niestety w pierwszej trójce nie znaleźli się nasi reprezentanci, jednak niezrażeni dopingowali zwycięskie drużyny. Uczestnicy finału musieli zmagać się z bardzo szczegółowymi pytaniami z treści wspomnianych listów, odpowiadając między innymi, na pytania, kogo Paweł i Barnaba zabrali ze sobą do Jerozolimy, czy też którą swoją wizytę w Koryncie zapowiedział Paweł adresatom, albo od kogo Paweł zaczerpnął cytat w skutek złych rozmów psują się dobre obyczaje. Były też dużo trudniejsze pytania, w których należało wyjaśnić na czym polega wyzbycie się grzesznego ciała.

10 10 Módl się i pracuj Ostatecznie w zmaganiach konkursowych zwycięstwo drużynowo odniosła diecezja rzeszowska a indywidualnie Dominik Szura również z diecezji rzeszowskiej, z której drużyna regularnie od 15 lat uczestniczy w tym konkursie. Nasi reprezentanci, choć nie wyjechali z konkursu z nagrodami rzeczowymi, to jednak wywieźli najważniejszy skarb: stali się znawcami nauki głoszonej przez św. Pawła. Poza tym zobaczyli, jak przebiega konkurs i mieli okazję spędzić cały dzień w miejscu, do którego nie da się nie wracać. Miejmy nadzieję, że od września na nowo tynieccy ministranci rozpoczną przygotowania i za rok staną na podium. POWODZENIA! o. Andrzej O. Leon Knabit OSB Duch Święty i Eucharystia W roku bieżącym mamy w naszej parafii znaczące połączenie: Zesłanie Ducha Świętego i Pierwsza Komunia dzieci. Za czasów Pana Jezusa uczniowie przyjęli Pierwszą Komunię świętą w Wielki Czwartek podczas Ostatniej Wieczerzy, a dopiero po siedmiu tygodniach zstąpił na nich Duch Święty. W niektórych parafiach był też zwyczaj, że dzieci przyjmowały Pierwszą Komunię właśnie w Wielki Czwartek razem z Apostołami, jak mówiono. Nie było wtedy żadnych gości, ani prezentów. Parafia i rodzina starały się zwrócić uwagę na samego Pana Jezusa, który z miłości do człowieka stał się dla niego pokarmem, potem cierpiał, umarł i zmartwychwstał. Dzieci starały się możliwie często uczestniczyć w Eucharystii przez cały czas wielkanocny. Nie od rzeczy jest wspomnieć, jak ważnym było tu zaangażowanie i przykład rodziców. Dopiero właśnie w dzień Zesłania Ducha Świętego odbywała się Komunia Rodzinna z udziałem gości, prezentami, fotografiami i wszystkim, co nieroztropnie zorganizowane może przyćmić sens pierwszego spotkania dziecka z Chrystusem Eucharystycznym. Do głębszego poznania przez wiarę miłości Chrystusa i zjednoczenia się z Nim nie wystarczy przyjęcie opłatka, jak to się i dzisiaj niekiedy słyszy. Serca dzieci są bardzo wrażliwe i jeśli się je z przekonaniem w duchu wiary do tej prawdy doprowadzi, można mieć nadzieję, że nie będzie łatwo tej wiary wyrwać. Niech Duch Święty, który dzisiaj z miłością ogarnia cały okrąg ziemi pomoże dzieciom przy współpracy katechetów i wychowawców zakorzenić się na zawsze w Chrystusie.

11 Intencje mszalne z parafii VIII Tydzień zwykły maja V 26 V

12 24 maja 2015 Zesłanie Ducha Świętego Ogłoszenia parafialne 24 maja 2015 Dzisiejsza Uroczystość Zesłania Ducha Świętego kończy okres wielkanocny. Przypominamy, że jeszcze do najbliższej niedzieli można przystępować do Komunii św. wielkanocnej. Dzisiaj dwadzieścia dwoje dzieci z naszej parafii po raz pierwszy w pełni uczestniczyć będzie we Mszy św. Otoczmy naszymi modlitwami całe rodziny dzieci pierwszokomunijnych. W nadchodzącym Białym Tygodniu dzieci te wraz ze swoimi najbliższymi uczestniczyć będą we Mszach św. o godzinie i nabożeństwach majowych. Nabożeństwa majowe odprawiane są w dni powszednie po Mszach św. wieczornych (około godziny ), a w niedziele o godzinie Fundacja Chronić Dobro przy naszym Opactwie zaprasza dziś na koncert muzyki renesansowej Veni Creator w wykonaniu zespołu Collegium Palestrinæ, który wystąpi w kościele o godzinie Wstęp wolny. Jutro obchodzimy święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła, w czwartek ustanowione przed dwoma laty święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana, natomiast w przyszłą niedzielę uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Ojciec Proboszcz zaprasza wszystkich członków Rady Parafialnej na spotkanie, które odbędzie się w sobotę 30 maja o godzinie w Zielonej Sali na Opatówce. 31 maja ulicami Krakowa przejdzie Marsz dla Życia i Rodziny. Jego uczestnicy zamanifestują przywiązanie do rodziny i poszanowanie życia. Marsz wyruszy o godzinie z Placu Matejki, a zakończy się piknikiem w Ogrodzie Jordanowskim. Jakiś czas temu zostały wykonane nowe ławki przy figurze Matki Bożej w lesie. Bardzo dziękujemy parafianinowi, który je ofiarował. W przyszłą niedzielę odbędzie się zbiórka do puszek przed kościołem w ramach akcji Kilometry dobra. Pragniemy wznowić akcję Podaruję-Potrzebuję. W związku z tym osoby, które chciałyby coś przekazać, komuś pomóc lub znajdują się w jakiejś potrzebie, proszone są o zgłaszanie tego osobiście do O. Proboszcza lub wrzucając informację ze swoimi danymi do skrzynki znajdującej się w kruchcie kościoła. Rzymskokatolicka Parafia pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie-Tyńcu; Kraków-Tyniec, ul. Benedyktyńska 37 tel (kancelaria) parafia@benedyktyni.pl Godziny pracy kancelarii parafialnej: poniedziałek ; środa ; sobota [Poza godzinami pracy kancelarii można zgłaszać pilne wezwania do chorych i sprawy pogrzebowe, dzwoniąc na numer kancelarii]. Numer konta bankowego: Bank Pekao S.A. II O. w Krakowie: