Napisy i teksty. Rys.1

Transkrypt

1 Napisy i teksty Zaczniemy od komendy DTEKST -- polecenie to pozwala na wprowadzenie prostego napisu składającego się z jednej linii tekstu. Polecenie pozwala również na umieszczanie napisów w różnych miejscach ekranu praktycznie nie wychodząc z raz uruchomionej funkcji. Aby zrozumieć zasadę działania polecenia, proponuję wykonać proste ćwiczonko, a mianowicie -- wprowadzić tekst w postaci napisu AutoCAD. Aby tego dokonać, wpisujemy w linii komend polecenie DTEKST lub TEKST -- w AutoCAD-zie 2000 działają one jednakowo -- wciskamy Enter i czytamy, co program ma nam do powiedzenia. Program poprosi o wskazanie punktu początkowego naszego tekstu, wskażmy, zatem, dowolny punkt na ekranie. Następne pytanie będzie dotyczyło wysokości tekstu. Aby nasz tekst był widoczny, wprowadźmy tu wartość 10. Kolejnym krokiem będzie podanie kąta obrotu tekstu -- tę wartość pozostawmy bez zmian. Po przejściu przez etap konfiguracji możemy wpisać z klawiatury nasz tekst, czyli AutoCAD. Jeśli teraz kliknę dowolne miejsce ekranu, AutoCAD przeniesie w to miejsce punkt początkowy nowej linii tekstu i będę mógł napisać nowy tekst. Rys.1 Aby zakończyć działanie narzędzia, wciskamy dwukrotnie klawisz Enter. Wnikliwy obserwator zauważy zapewne, że nie omówiłem wszystkich opcji tego polecenia. Jak już wspomniałem wcześniej, zachęcam do eksperymentowania. Nie chcę zanudzać czytelnika opisami funkcji, serwowanymi przez podręczniki, chcę natomiast pokazać metodę korzystania z narzędzia. Dobra, dość tłumaczenia się, walczmy z następną funkcją. funkcjawtekst Kolejną komendą, jaka zostanie omówiona na łamach tej lekcji będzie polecenie WTEKST pozwalające na tworzenie paragrafów tekstowych. Polecenie to można wywołać na kilka sposobów, np. poprzez wciśnięcie ikonki. lub wpisanie polecenia WTEKST bezpośrednio w linii komend. W tym przypadku pozostawiam pełną dowolność -- osobiście korzystam z ikonki, więc po jej wciśnięciu AutoCAD prosi o podanie obszaru, w którym będzie się znajdował nasz tekst. Po rozciągnięciu odpowiedniej ramki.

2 Rys. 2 program automatycznie uruchamia Edytor tekstu wielowierszowego służący do wpisania odpowiedniego tekstu zapełniającego zaznaczony obszar. Rys. 3 edytor napisów Jak widać, edytor jest podobny praktycznie do każdej aplikacji Windowsowej, więc jego obsługa nie powinna nastręczać większych trudności. Dla pełnej jasności opiszę funkcje zawarte w narzędziu edytora, ponieważ wbrew pozorom będziemy z niego bardzo często korzystali podczas pracy projektowej. Tak więc -- do pracy. Edytor tekstu wielowierszowego pozwala na praktycznie nieograniczone interwencje w pisany tekst. Kolejne możliwości edycyjne są zgrupowane w postaci zakładek -- zacznę od przybliżenia pierwszej zakładki Znak. Zakładka ta pozwala na zmianę wyglądu wprowadzanych tekstów -- za jej pomocą możemy zmienić czcionkę. Rys. 4 Możemy zmienić również rozmiar czcionki.

3 Rys. 5 Oczywiście, zakładka ta pozwala również na wprowadzenie podkreśleń, pogrubień i pochyleń edytowanego tekstu. Rys. 6 Edytor pozwala na zmianę koloru tekstów oraz na dodawanie do nich znaków specjalnych -- symboli. Rys. 7 Kolejna zakładka -- Cechy -- pozwala na określenie parametrów edytowanego paragrafu. Rys. 8 Za jej pomocą jesteśmy w stanie zmienić styl napisu, sposób wyrównania go, szerokość

4 paragrafu oraz kąt obrotu. Rys. 9 Kolejna zakładka -- Odstępy linii -- pozwala na określenie odstępu pomiędzy wierszami paragrafu. Rys. 10 Ostatnia zakładka Edytora tekstu wielowierszowego pozwala na wyszukanie ciągu znaków i zastąpienie go innym.

5 Cechy Okienko Menedżera cech można otworzyć na kilka sposobów -- ja wybiorę najprostszy, czyli skorzystam z ikony: Po jej kliknięciu zostanie otwarte okno Cechy. Rys. 1 Jak widać, okno zostało przygotowane z myślą o wygodzie użytkownika. Zgrupowane w nim cechy obiektów zostały podzielone na odpowiednie kategorie. Jeśli jednak użytkownik woli, można je pogrupować w porządku alfabetycznym. Służą do tego poręczne zakładki: Rys. 2

6 Postaram się przybliżyć zastosowania tego okna -- nie warto rozwodzić się nad poszczególnymi cechami, ponieważ są one zmienne -- zależą od interesującego nas obiektu. Najpierw zastanówmy się nad linią -- powiedzmy, że rysujemy duży projekt i w pewnym momencie dociera do nas, iż jakaś linia nie leży na tej warstwie, na której powinna. Co teraz? Pierwsza myśl: muszę przerysować całość. Po co jednak wpadać w panikę, skoro mamy okno Cechy? Klikamy pokazany powyżej przycisk i program otwiera okno Menedżera cech. W oknie tym klikamy ikonę Wybierz obiekty: i wskazujemy obiekty, których cechy mają zostać zmienione. Najczęściej zmienianą cechą będzie warstwa, na której właśnie jest umieszczony dany element. Zatem po zaznaczeniu linii do zamiany, znajdujemy w oknie Cechy cechę Warstwa i nadajemy jej nową, interesującą nas wartość. Rys. 3 Jak widać na powyższym rysunku, istnieje wiele możliwości zmiany cech linii. Mimo to ja najczęściej używam tego właśnie okna do zmiany warstwy, na której linia jest aktualnie przechowywana. Znacznie więcej możliwości zmiany cech daje nam edycja tekstu. Oprócz umieszczenia tekstu na niewłaściwej warstwie, często występują błędy zwane literówkami i wtedy, moim

7 zdaniem, najlepszym narzędziem edycji tekstu w celu jego poprawy jest zastosowanie Menedżera cech. Daje on możliwość edycji tekstu, zmiany jego wymiarów oraz stylu, w jakim dany tekst został napisany. Postarajmy się teraz wykonać ćwiczenie polegające na jednoczesnej zmianie kilku parametrów wprowadzonego tekstu. Zaczynamy od wprowadzenia tekstu z celowym błędem -- ja dodam na końcu wiersza znaki ":)". Rys. 4 Jakie więc zmiany chcemy wprowadzić w napisie? Zmniejszymy jego wysokość, przeniesiemy go na inną warstwę, zatytułowaną Tekst, oraz usuniemy uśmieszek. Do pracy! Zmian będziemy dokonywać po kolei, a cała operacja zajmie najwyżej minutę. Zacznijmy od uruchomienia Menedżera cech. Następnie wybierzmy napis -- okienko Cechy automatycznie zmieni swój wygląd, dostosowując spis cech do obiektu typu tekst. Rys. 5

8 W otwartym oknie zmienimy kolejno cechy, o których wspominaliśmy, tzn.: 1. warstwę, na której leży tekst Rys treść napisu Rys wielkość samego napisu Rys. 8 Tak powinien wyglądać gotowy napis: Rys. 9 Nie trzeba już chyba przekonywać nikogo, że słuszną decyzją było poświęcenie całej lekcji temu jednemu poleceniu. Ale warto omówić jeszcze jedną zaletę tego narzędzia. Otóż Menedżer cech posiada pewne bardzo użyteczne narzędzie, a mianowicie Szybki wybór. Co to takiego? Wyobraźcie sobie bardzo skomplikowany projekt z całym mnóstwem warstw i umieszczonych na nich obiektów. Szef wymyślił sobie zmianę dowolnej cechy wszystkich tekstów na rysunku. I co? Nie wystarczy przecież usiąść i płakać. W takiej sytuacji należy skorzystać właśnie z narzędzia Szybki wybór, znajdującego się w oknie Menedżera cech. Aby uruchomić to narzędzie, należy kliknąć ikonę. co spowoduje otwarcie widocznego poniżej okna dialogowego.

9 Rys. 10 W oknie tym można szybko wybrać np. wszystkie teksty o wysokości równej 5 czy też większej od 10. Umożliwia ono szybkie wybranie np. linii leżących na warstwie 0, czy też okręgów o promieniu mniejszym od 2. Jak widać, narzędzie to jest bardzo przydatne i pozwala na nieograniczony wybór spośród wielu linii i napisów.

10 Wyrwania, Przekroje, Kreskowania Poniższy rysunek przedstawia cztery przykłady prezentacji połączenia śrubowego. Rys. 1. Rysunek przedstawiający połączenie śrubowe, bez zagłębiania się w szczegóły montażowe

11 Rys. 2. Normalna prezentacja połączenia śrubowego Rys. 3. Połączenie śrubowe z ukrytymi liniami tworzącymi zarys śruby

12 Rys. 4. Połączenie śrubowe z wyrwaniem -- pokażę, w jaki sposób można wykonać takie wyrwanie z zastosowaniem narzędzi AutoCAD-a Jak widać, mamy wiele możliwości zaprezentowania praktycznie jednego elementu w taki sposób, aby ekipa warsztatowa potrafiła bez problemu wykonać zaprojektowane urządzenie. My jednak skupimy się w tej chwili na wyrwaniu, ponieważ z tą formą prezentacji elementów zawsze są problemy. Prezentowanie elementów na pozostałe sposoby jest bardzo łatwe, więc ich omawianie nie ma sensu. OK, dosyć teoretyzowania, zabierzmy się do pracy Pierwszym krokiem jest założenie warstw -- pamiętajmy, że warstwy możemy zakładać w zależności od potrzeb, natomiast warto założyć zestaw minimum pozwalający na wykonanie obrysu, elementów rysowanych cienkimi liniami (zaznaczenie gwintu czy boków samego wyrwania), przypisanie im kolorów oraz rodzajów linii. Drugim krokiem będzie narysowanie dwóch blach -- będą to elementy, które chcemy połączyć oraz pokazać ich wyrwanie. Kolejnym krokiem jest narysowanie śruby wraz z podkładkami -- proponuję narysowanie śruby według Polskiej Normy. Pozwoli to na dobranie podkładek oraz nakrętki według tej samej normy oraz znacznie uprości proces samego projektowania. Normy takie można znaleźć np. pod adresem Następnym krokiem będzie narysowanie elementu wieńczącego nasze połączenie śrubowe, a mianowicie podkładki. Mając tak przygotowane połączenie, czas narysować samo wyrwanie. Zaczniemy zatem od narysowania linii o nieregularnym kształcie po obu stronach trzpienia śruby -- proponuję narysowanie tych linii przy pomocy splajnu, co zapewni miękkie zafalowania naszej linii. Postarajmy się, aby narysowane splajny wystawały ponad linie tworzące połączenie śrubowe.

13 Rys. 5 Teraz, za pomocą polecenia Utnij, możemy odciąć zbędne elementy. Kolejnym krokiem będzie zaznaczenie pól, które chcemy zakreskować. Klikamy narzędzie Kreskowania i wybieramy wskazanie obszarów do kreskowania. Rys. 6 Następnie wskazujemy obszary, które chcemy zakreskować -- w tym samym czasie wybieramy rodzaj kreskowania:

14 Rys. 7 i zatwierdzamy całą operację. Efektem naszej pracy powinno być coś zbliżonego do poniższego rysunku.

15 Rys. 8 Te same kroki powtarzamy dla dolnej części wyrwania, pamiętając o przestawieniu kąta kreskowania o 45º. Poniższy rysunek prezentuje całkowicie wykonane wyrwanie.

16 Rys. 9 Kolejnym, ważnym elementem rysunku jest stworzenie przekroju. Przekroje są stosowane przy wielu okazjach, np. jeśli projektant chce pokazać jakiś szczególik na rysunku, który trudno jest pokazać w rzucie lub jeśli wykonanie przekroju jest łatwiejsze i szybsze. Rys. 10 Często przekroje są stosowane również w rzutach.

17 Rys. 11 Jak widać, wykonanie przekroju jest banalne -- po prostu dodajemy kreskowania w odpowiednie miejsca, które normalnie są niewidoczne. Dlaczego piszę o tak banalnej sprawie? Ano, dlatego, że kilka dni temu dostałem rysunek od jednego z projektantów i przekroje zgodnie ze sztuką były zakreskowane, lecz przy pomocy oplecenia Odsuń, a następnie Utnij, a nie przy pomocy polecenia Kreskuj. Elementem często stosowanym podczas prac projektowych (np. na długich profilach) jest stosowanie przerwań profili. Rys. 12 Jak widać, sprawa jest banalna. Warto jednak wiedzieć, że takie przerwanie robimy na osobnej warstwie i rysujemy je zwykłą linią. Jestem zdania, że te kilka słów podpowiedzi pozwoli zaoszczędzić Ci, Drogi Czytelniku, kilka ładnych chwil na odkrywanie własnego sposobu rozwiązania tego typu problemów. Kolejna lekcja przeprowadzi nas przez projektowanie bardzo skomplikowanego kształtu, powiedzmy uszczelki. Pozwoli to uzyskać wprawę w posługiwaniu się narzędziami AutoCAD-a.