TECHNIK METEOROLOG 1. Informacje ogólne

Transkrypt

1 TECHNIK METEOROLOG 1. Informacje ogólne Zadaniem technika meteorologa jest obserwacja zjawisk meteorologicznych na danym terenie oraz gromadzenie wyników tych obserwacji. Do obowiązków technika meteorologa należy: instalowanie sprzętu pomiarowego drobne naprawy sprzętu pomiarowego obsługa specjalistycznego sprzętu pomiarowego konserwacja specjalistycznego sprzętu pomiarowego obsługa systemów meteorologii satelitarnej obsługa systemów pomiarowych skażeń powietrza obsługa specjalistycznych programów informatycznych służących zbieraniu i opracowywaniu danych dokonywanie pomiarów na potrzeby aerologii dokonywanie pomiarów na potrzeby klimatologii prace przy osłonie meteorologicznej lotnictwa współpraca przy osłonie hydrologicznej obserwowanie zjawisk meteorologicznych dokonywanie pomiarów elementów meteorologicznych współpraca z synoptykami meteorologami przy tworzeniu map i opracowywaniu prognoz współpraca z hydrologami i hydrometeorologami współpraca w instalowaniu informatycznych i satelitarnych systemów meteorologicznych. Technik meteorolog w swojej pracy posługuje się przyrządami m. in. do: mierzenia ciśnienia atmosferycznego (barometry, barografy, termometry)

2 poziomu wód (deszczomierze, limnigrafy, wiatromierze) stopnia nasłonecznienia (heliografy) poziomu opadów (pluwiografy). Praca technika meteorologa ma charakter rutynowy. Technik meteorolog pracuje w pomieszczeniach (stacjach meteorologicznych lub posterunkach meteorologicznych), gdzie za pomocą znajdujących się tam przekaźników może odczytywać część danych. Praca meteorologa wymaga także wykonywania czynności na zewnątrz tych pomieszczeń, regularnie, co godzinę, przez całą dobę, niezależnie od pogody. Czasami technik meteorolog jest zmuszony część swojej pracy wykonywać na wysokościach ( gdy dokonuje konserwacji przyrządów pomiarowych). Technik meteorolog pracuje w systemie zmianowym. Zmiana trwa zazwyczaj 12 godzin. Pracę wykonuje w systemie ciągłym (także w noce i święta). Zazwyczaj pracuje samodzielnie. W celu przekazania obserwacji kontaktuje się z innymi osobami za pomocą telefonu, a, itp. Praca technika meteorologa zaliczana jest do prac lekkich. 2. Wymagania Wymagane w zawodzie technika meteorologa cechy psychiczne i uzdolnienia to: dokładność, zdolność koncentracji uwagi, umiejętność pracy w monotonnych warunkach, zdolność do pracy w szybkim tempie, podzielność uwagi, szybki refleks, spostrzegawczość, wyobraźnia przestrzenna i techniczna oraz uzdolnienia techniczne. Praca technika meteorologa wymaga odpowiedzialności, cierpliwości, dokładności, punktualności, spostrzegawczości, samodyscypliny, dobrej pamięci, umiejętności logicznego rozumowania, dostrzegania przyczyn i przewidywania skutków.

3 Wymagane ważne cechy fizyczne to sprawność układu ruchu, zwłaszcza sprawność kończyn górnych, w szczególności rąk i palców, oraz kończyn dolnych (bo praca odbywa się w ruchu). Ważne są: dobry wzrok, rozróżnianie barw, widzenie stereoskopowe, prawidłowe pole widzenia, ostrość widzenia, widzenie bardzo małych szczegółów, dobre widzenie po zmroku, koordynacja wzrokowo-ruchowa, sprawność zmysłu równowagi i brak lęku wysokości (przy pracach na wysokości). Równie istotny jest dobry słuch oraz zmysł dotyku. Wymagana jest sprawność podstawowych układów: krążenia, oddechowego, nerwowego, mięśniowego oraz kostno-stawowego i ogólna dobra sprawność fizyczna. Od technika meteorologa oczekuje się podstawowej kierunkowej wiedzy z zakresu meteorologii i umiejętności praktycznego jej stosowania w pracy. 3. Czynniki utrudniające zatrudnienie w zawodzie Czynnikami utrudniającymi pracę w zawodzie są: zaburzenia znacznego stopnia sprawności kończyn górnych, w szczególności zręczności palców i rąk, oraz dysfunkcje znacznego stopnia sprawności kończyn dolnych. Do czynników tych należą też wady i dysfunkcje narządu wzroku, których nie można skorygować szkłami optycznymi lub soczewkami kontaktowymi oraz zaburzenia: rozróżniania barw, widzenia stereoskopowego, prawidłowego pola widzenia, ostrości widzenia, widzenia bardzo małych szczegółów, dobrego widzenia po zmroku, koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz percepcji kształtów, a także zaburzenia zmysłu równowagi i zmysłu dotyku oraz lęk wysokości (w przypadku pracy na wysokości). Ograniczeniem może być niepełnosprawność narządu słuchu, która nie może być skorygowana aparatem słuchowym w przypadku co najmniej jednego ucha, tak aby możliwa była komunikacja werbalna. Praca ta nie może być również wykonywana przez osoby, które nie posługują się językiem polskim w piśmie (osoby głuchonieme).

4 4. Możliwość zatrudnienia w zawodzie osób z niepełnosprawnością 4.1. Osoby z niepełnosprawnością narządu ruchu W zawodzie tym mogą pracować osoby z niewielkimi dysfunkcjami kończyn dolnych i górnych. Możliwe jest zatrudnienie osoby z niewielką dysfunkcją kończyn dolnych, która nie wyklucza stania i chodzenia, a także z dysfunkcją niedużego stopnia kończyn górnych, która nie wyklucza wykonywania bardziej precyzyjnych czynności. Zawód ten wymaga sprawnego, samodzielnego przemieszczania się po zróżnicowanym terenie. Warunkiem zatrudnienia jest identyfikacja indywidualnych barier i racjonalne dostosowanie technicznych i organizacyjnych warunków środowiska pracy oraz stanowiska pracy Osoby z dysfunkcją narządu wzroku Istnieje możliwość zatrudnienia w tym zawodzie osób widzących obuocznie, o prawidłowym lub nieznacznie ograniczonym zakresie pola widzenia, rozróżniających barwy, dobrze widzących po zmroku oraz z nieznaczną dysfunkcją narządu wzroku, jeśli jest skorygowana przez odpowiednie szkła optyczne lub soczewki kontaktowe, które zapewniają widzenie bardzo małych szczegółów i dobrą ostrość widzenia Osoby z dysfunkcją narządu słuchu Zawód mogą wykonywać osoby słabosłyszące pod warunkiem zapewnienia im odpowiednich pomocy technicznych oraz właściwego przygotowania środowiska i stanowiska pracy, np. pod kątem stworzenia możliwości percepcji sygnałów alarmowych. W przypadku osób słabosłyszących, jeśli praca wiąże się z komunikacją werbalną, konieczna jest odpowiednia korekcja słyszenia za pomocą aparatu słuchowego. Możliwość zatrudnienia osób głuchych i głuchoniemych (dotyczy tylko osób posługujących się językiem polskim w piśmie) jest ograniczona. Osoby te mogą

5 wykonywać zawód na wybranych stanowiskach pracy, warunkowo, po racjonalnym dostosowaniu zakresu zadań, identyfikacji indywidualnych barier i przystosowaniu środowiska oraz stanowiska pracy (technicznym i organizacyjnym) Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej Osoby z chorobami psychicznymi mogą pracować w zawodzie pod warunkiem, że praca, poza wyjątkowymi sytuacjami (wyjazdy, sytuacje kryzysowe w firmie), nie zaburza rytmu dnia i nocy pracownika i zachowana jest zasada równego traktowania pracowników. Osoby z autyzmem i z zespołem Aspergera mogą wykonywać prace pomocnicze w małych zespołach. Dodatkowo osoby te powinny być przebadane w kierunku chorób układu trawiennego i immunologicznego ze względu na częste występowanie dodatkowych dolegliwości w tym obszarze. Osoby z nadwrażliwością słuchową lub dotykową nie powinny wykonywać tego zawodu. Wymuszona pozycja w trakcie pracy i wymóg wykazywania się wysoką sprawnością fizyczną przez wiele godzin są wymaganiami trudnymi do spełnienia przez osoby z zespołem Aspergera Osoby z epilepsją Osoby cierpiące na padaczkę mogą wykonywać zawód na wybranych stanowiskach pracy, jeśli napady padaczkowe występują sporadycznie, są sygnalizowane przez aurę, występują głównie wieczorem lub w nocy, nie powodują zbytniego zmęczenia i stosunkowo szybko następuje regeneracja sił po ich wystąpieniu oraz przebieg choroby nie prowadzi do charakteropatii padaczkowej. Osoby te mogą być zatrudnione warunkowo, po racjonalnym ograniczeniu zakresu zadań do sytuacji, w których możliwy jest stały nadzór i ewentualna szybka

6 pomoc, a stanowisko pracy nie stwarza potencjalnych zagrożeń w sytuacji emisji choroby. 5. Potrzeba przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości osób z niepełnosprawnością 5.1. Osoby z dysfunkcją narządu ruchu Osoby z dysfunkcją kończyn górnych Osoby z niewielką dysfunkcją kończyn górnych mogą potrzebować ograniczenia lub eliminacji zadań wymagających dużej sprawności rąk i palców oraz zastosowania indywidualnych pomocy technicznych, które usprawniają pracę biurową czy obsługę urządzeń. Osoby z dysfunkcją jednej kończyny górnej mogą potrzebować pomocy technicznych ( takich jak ortezy, protezy), ułatwiających lub umożliwiających im pracę, w tym obsługę komputera. Obecny stan technologiczny sprzętu komputerowego dostosowanego do potrzeb osób z dysfunkcjami kończyn górnych pozwala na korzystanie z niego osobom z porażeniami i przykurczami. Dostosowanie może dotyczyć obsługi klawiatury komputerowej (z nakładką ograniczającą z dużymi klawiszami lub dotykowej) czy myszy z dużymi trackballami. Osoby z dysfunkcją kończyn dolnych Osobom z niewielką dysfunkcją kończyn dolnych należy, w miarę możliwości, tak ograniczyć zakres zadań i zorganizować pracę, aby mogła być wykonywana w pozycji siedzącej lub stojącej z podparciem bioder i pleców. Osoby poruszające się o kulach mogą potrzebować zainstalowania uchwytów i poręczy ułatwiających wstawanie i podpieranie się w czasie stania. Kolejna możliwa adaptacja to dostosowanie wielkości stanowiska pracy i wysokości blatu biurka do

7 indywidualnych potrzeb oraz umieszczenie wykorzystywanych urządzeń i narzędzi w zasięgu rąk pracownika. Siedzisko powinno być przystosowane do indywidualnych potrzeb pracownika, czyli mieć regulowaną wysokość, uchylne siedzisko, regulowany podnóżek, blokadę kół, regulowane lub indywidualnie profilowane oparcie tylne, regulowane i odchylane podłokietniki Osoby z dysfunkcją narządu wzroku Wskazane jest zapewnienie odpowiednich szkieł optycznych korygujących dysfunkcję narządu wzroku (soczewek kontaktowych, szkieł korekcyjnych). Istotne jest odpowiednie oświetlenie stanowiska pracy, zastosowanie dodatkowych powiększających przyrządów optycznych ( takich jak lupy, lunety, monookulary), zapewnienie kontrastowego (ciemnego) tła biurka i eliminacji potencjalnych źródeł olśnienia (matowe powierzch nie). Pomocne jest wprowadzenie kolorystyki wyposażenia kontrastowej względem wnętrza pomieszczenia oraz dublowanie sygnalizacji optycznej dźwiękiem. Dla osób pracujących na komputerze pomocne będzie specjalne oprogramowanie (np. edytory tekstu powiększające litery i grafikę). Dodatkową opcją wspomagającą pracę osoby słabowidzącej jest wprowadzenie dźwięku towarzyszącego wykonywaniu poszczególnych czynności na komputerze. Lokalizacja przedmiotów i urządzeń powinna być stała Osoby z dysfunkcją narządu słuchu Osoby słabosłyszące Osoby słabosłyszące powinny używać aparatu słuchowego korygującego słuch (zwłaszcza w częstotliwościach pasma mowy) w stopniu umożliwiającym werbalne komunikowanie się, czyli mieć słuch wydolny socjalnie.

8 Zaleca się ograniczenie hałasu tła oraz pogłosu w pomieszczeniu pracy w celu poprawy warunków percepcji dźwięku oraz komunikacji werbalnej. Wskazane jest rozszerzenie sygnalizacji ostrzegawczej o sygnalizację świetlną lub wizyjną uzupełniającą dźwiękowe sygnały bezpieczeństwa w miejscach potencjalnego przebywania pracownika (pomieszczenie pracy, toaleta, pok ój socjalny, itp.), wibracyjną lub wykorzystującą przewodnictwo kostne, informującą o ewentualnym niebezpieczeństwie. Zaleca się, aby urządzenia teleinformatyczne, takie jak telefon czy komputer, były, w miarę możliwości, dostosowane do aparatów słuchowych (np. mogą być wyposażone w systemy pętli indukcyjnej lub FM). Urządzenia komunikacyjne mogą być również wyposażone w sygnalizację wizyjną, drganiową lub wykorzystującą przewodnictwo kostne. Pomocny w pracy jest wewnętrzny system komunikacji z osobami słyszącymi. Osoby głuche i głuchonieme (dotyczy tylko osób potrafiących posługiwać się językiem polskim w piśmie) Istnieje możliwość zatrudnienia osoby z tego rodzaju niepełnosprawnością. Osoba głucha lub głuchoniema może pracować na wybranych stanowiskach, w zespole, gdzie nie ma konieczności kontaktowania się z osobami spoza zespołu. Zatrudnienie takiej osoby wymaga właściwej organizacji pracy, ewentualnie współpracy tłumacza języka migowego, oraz wprowadzenia wewnętrznego systemu komunikacji z osobami słyszącymi w zespole pracowniczym. W komunikowaniu się z zespołem współpracowników pomagają również znaki bądź symbole ułatwiające szybkie porozumiewanie się w trakcie pracy. Dodatkowo niezbędne jest zapewnienie bezpieczeństwa pracy, np. poprzez zainstalowanie sygnalizacji świetlnej, wizyjnej lub wibracyjnej informującej o ewentualnym niebezpieczeństwie w miejscach potencjalnego przebywania pracownika

9 (pomieszczenie przeznaczone do pracy, toaleta, pokój socjalny, itp.) lub o stanie wykorzystywanych urządzeń. Zaleca się, aby osobie z tego rodzaju dysfunkcją był przydzielony opiekun na wypadek ewakuacji Osoby z dysfunkcją sfery psychicznej Pracownik z dysfunkcją sfery psychicznej powinien być zapoznawany w przyjazny sposób ze strukturą i kulturą organizacyjną firmy oraz otrzymywać jasne, niedwuznaczne informacje i instrukcje dotyczące podejmowanych zadań. W firmie należy stosować przyjazny tryb informowania o jego problemach zdrowotnych czy społecznych, najlepiej gdy wie o nich osoba zaufania. Można wprowadzić zasadę interesowania się przez członków zespołu pracowniczego sytuacją społeczną i zdrowotną pracownika i brania jej pod uwagę we współpracy. Współpracownicy powinni uczyć się podmiotowego traktowania pracownika z dysfunkcją sfery psychicznej pozyskiwać wiedzę o jego sytuacji przede wszystkim od niego samego lub za jego wiedzą i aprobatą z innych źródeł. W sytuacji kłopotów z psychiczną i społeczną stroną swojej pracy pracownik może korzystać ze wsparcia asystenta zawodowego lub trenera pracy. Trenerem pracy może być jeden ze współpracowników lub osoba zatrudniona specjalnie na to stanowisko. Może też wywodzić się z upoważnionej organizacji. Możliwości wsparcia trenera pracy są jednak ograniczone do sfery emocji i relacji z innymi, nie obejmują zaś kompetencji zawodowych. Wsparcie może trwać tylko pewien, niedługi czas, na co dzień pracownik powinien pracować samodzielnie. Ponadto czas pracy i zakres obowiązków powinny być elastyczne, co oznacza, że w wyjątkowej sytuacji (związanej z chorobą czy niepełnosprawnością pracownika) zakres obowiązków może zostać zmodyfikowany w sposób możliwy do zaakceptowania przez pracodawcę. Powinna istnieć także możliwość okresowego zastąpienia pracownika przez inną osobę.

10 Osoby z autyzmem i z zespołem Aspergera powinny podejmować pracę, która nie wymaga długotrwałego wysiłku fizycznego, gdyż nie są w stanie utrzymywać oczekiwanej wydolności przez dłuższy czas. Mogą wykonywać czynności powtarzalne, ale niewymagające długotrwałego wysiłku fizycznego. Może zaistnieć konieczność wykonywania pracy w niepełnym wymiarze. Pracownicy z autyzmem i z zespołem Aspergera powinni wykonywać pracę w małym zespole, w cichym miejscu, bez narażania ich na liczne bodźce sensoryczne, uciążliwy ruch i hałas. Obowiązki i zależności służbowe powinny być dokładnie określone. Wymagane są dobra organizacja pracy, wysoka przewidywalność zdarzeń oraz precyzyjne i klarowne przekazywanie poleceń. Praca nie może prowadzić do przeciążenia i stresu. Nie powinna polegać na zarządzaniu pracą innych osób ani wymagać licznych kontaktów z różnymi osobami, w tym z klientami. W niektórych przypadkach lub na początku potrzebny może być trener pracy lub mentor, by osoba z autyzmem/ zespołem Aspergera mogła zapytać o różne sprawy Osoby z epilepsją Osoby cierpiące na padaczkę, które otrzymały akceptację zatrudnienia od lekarza specjalisty, powinny pracować na wybranych stanowiskach, w zespole, pod nadzorem. Praca powinna być spokojna, niewywołująca stresów i napięć, które mogłyby prowokować napady. Osoba z epilepsją wykonująca ten zawód powinna dobrze znać swoja chorobę i umieć szybko rozpoznawać aurę poprzedzającą napad. Współpracownicy powinni być poinformowani o tym, w jaki sposób, w razie wystąpienia napadu, mogą prawidłowo udzielić pomocy. Polecana jest praca w pomieszczeniach stacji meteorologicznej, z pominięciem pracy terenowej, co jest możliwe w pracy zespołowej z możliwością podziału obowiązków lub na wybranych stanowiskach pracy.

11 Uwaga. Każdy przypadek zatrudnienia osoby z niepełnosprawnością oraz przystosowania stanowiska pracy do potrzeb i możliwości tej osoby należy rozpatrywać indywidualnie.