Porównanie skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu metodami slingowymi (TOT i TVT) na podstawie kwestionariusza Gaudenza

Transkrypt

1 Perinatologia, Neonatologia i Ginekologia, tom 4, zeszyt 4, , 2011 Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu metodami slingowymi ( i ) na podstawie kwestionariusza Gaudenza JOLANTA NAWROCKA-RUTKOWSKA 1, SYLWESTER CIEĆWIEŻ 1, MAGDALENA CIEĆWIEŻ 2, AGNIESZKA BRODOWSKA 1, ANDRZEJ STARCZEWSKI 1, DARIUSZ KOTLĘGA 3 Streszcze Cel pracy: Ocena skuteczności leczenia metodami slingowymi: transobturator tape i tension-free vaginal tape na podstawie kwestionariusza Gaudenza. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 170 kobiet. Po przeprowadzeniu diagnostyki (wywiadu, badania urodynamicznego) wysiłkowego trzymania moczu (WNM) pacjentki zostały zakwalifikowane do operacji lub. Efekt operacji oceniany był po 3 i 6 miesiącach po zabiegu. Wyniki: Zmjsze dolegliwości związanych z WNM stwierdzono zarówno w grupie pacjentek, u których wykonano, jak i w grupie kobiet po. Wnioski: Metody i są porównywal skuteczne po 3 miesiącach od zabiegu operacyjnego, natomiast po 6 miesiącach od operacji jest metodą korzystjszą w porównaniu z. Słowa kluczowe: operacje slingowe ( i ), kwestionariusz Gaudenza Wstęp Nietrzyma moczu (NM) jest chorobą społeczną, która dotyczy około 17-60% kobiet w różnym wieku [1-4]. Ze względu na etiologię oraz różne stop nasilenia dolegliwości, rozróżniamy następujące postaci NM: wysiłkowe trzyma moczu, NM z naglących parć, postać mieszaną, NM z przepełnia oraz NM towarzyszące innym chorobom. W zależności od rodzaju trzymania moczu stosuje się odpowiednią metodę leczenia: zachowawczą, farmakologiczną lub operacyjną. Efekt terapeutyczny zastosowanej metody zależy w głównej mierze od prawidłowej kwalifikacji pacjentki do leczenia. Dlatego bardzo istotnym elementem diagnostyki różnicowej jest zebra dokładnego wywiadu, który pomoże precyzyj określić rodzaj schorzenia. W tym celu można posłużyć się, między innymi, zestawami odpowiednio sformułowanych pytań. Jednym z nich jest kwestionariusz Gaudenza [5]. Został on opracowany w 1972 r. i nadal jest pomocnym narzędziem służącym do dokładnej interpretacji objawów zgłaszanych przez pacjentki. Niezbędnym elementem diagnostyki i kwalifikacji pacjentki do leczenia operacyjnego jest rówż bada urodynamiczne, które jest badam inwazyjnym i z tego względu powinno być zastosowane w ostatj kolejności. Techniki operacyjne stosowane u pacjentek z problemem trzymania moczu zmieniały się wielokrot. Obec najczęściej stosowane są metody z dostępu pochwowego z użyciem materiałów biomedycznych, tzw. operacje typu sling. Do metod tych zaliczamy między innymi tension free vaginal tape () i transobturator tape (), których skuteczność jest podobna. Metody te różnią się techniką operacyjną; zakładana jest z dostępu załonowego, podwiesza środkowy odcinek cewki moczowej w kształcie litery U, natomiast implantowana jest z dostępu podłonowego i podpiera cewkę moczową w kształcie hamaka. Ze względu na te różnice, metoda uważana jest za bezpieczjszą niż, gdyż sie za sobą mjsze ryzyko powikłań śród- i pooperacyjnych. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia wysiłkowego trzymania moczu (WNM) z wykorzystam kwestionariusza Gaudenza 3 i 6 miesięcy po leczeniu operacyjnym metodą oraz. Materiał i metody Do prospektywnego, randomizowanego badania zakwalifikowano 170 pacjentek, które operowane były w latach w Klinice Rozrodczości i Ginekologii Pomorskiej Akademii Medycznej z powodu czystego wysiłkowego trzymania moczu (WNM). WNM rozpoznano na podstawie wywiadu zebranego przy pomocy kwestionariusza Gaudenza [5], badania przedmiotowego i badania urodynamicznego. Do operacji zostało zakwalifikowanych 63,53% (108) pacjentek, a do operacji 36,47% (62) pacjentki. Na przeprowadze badania uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej Pomorskiej Akademii Medycznej nr BN /06. 1 Klinika Ginekologii i Uroginekologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin 2 Szkoła Podstawowa nr 2 w Policach, Police 3 Katedra i Klinika Neurologii, Pomorski Uniwersytet Medyczny, Szczecin

2 Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu metodami slingowymi 207 Kryteria włączenia i wyłączenia pacjentek do badania Kryteria włączenia pacjentek do badania: 1) Pacjentki operowane w Klinice Rozrodczości i Ginekologii PAM w latach , z powodu wysiłkowego trzymania moczu. 2) Kobiety z czystym wysiłkowym trzymam moczu II i III stopnia potwierdzonym w badaniu urodynamicznym. 3) Kobiety, które przyjmowały hormonalnej terapii zastępczej (HTZ) przed i po zabiegu operacyjnym. Kryteria wyłączenia pacjentek z badania to: 1) Kobiety z pęcherzem nadreaktywnym i mieszanym trzymam moczu. 2) Kobiety z wysiłkowym trzymam moczu I stopnia. 3) Kobiety po przebytych zabiegach operacyjnych z powodu wysiłkowego trzymania moczu. 4) Kobiety z przetokami w obrębie dróg moczowych. 5) Kobiety z wadami wrodzonymi i nabytymi cewki moczowej i pęcherza moczowego. 6) Kobiety z infekcją dróg moczowych. 7) Kobiety z chorobami układu krążenia (nadciś tętnicze powyżej 140/90 mm Hg, choroba dokrwienna serca, zaburzenia rytmu serca). 8) Kobiety z cukrzycą typu I i II. 9) Kobiety ze zmianami w kręgosłupie, w odcinku krzyżowo-lędźwiowym (spina bifida, zmiany pourazowe i zwyrodniowe). 10) Kobiety przyjmujące leki wpływające na nadreaktywność pęcherza moczowego. Przed leczem oraz po 3 i 6 miesiącach po leczeniu operacyjnym oceniano następują pytania z kwestionariusza Gaudenza: 1) Czy występuje bezwiedne gubie moczu? 2) Jak często się to zdarza (rzadko, sporadycz, codzien, wielokrot, praktycz ciągle)? 3) Jak duże są ilości gubionego moczu (kilka kropli, małe porcje, mocze obfite)? 4) Czy występuje uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz jest pusty (,, zawsze, wiem)? 5) Gubie moczu jest: właściwie żadnym problemem, kiedy, mi bardzo, utrudnia mi życie)? 6) W jakich sytuacjach zdarza się bezwiedne gubie moczu ( kaszlu i kichania, śmiechu, chodzenia i wchodzenia po schodach, schodzenia ze schodów, skakania, podskakiwania, gimnastyki, stania, siedzenia i leżenia)? Obliczenia statystyczne wykonano z użyciem programu Statistica TM 7.0, firmy StatSoft Polska. Liczebności w grupach zostały podane w wartościach liczbowych i procentowych. Do badań został wykorzystany parametryczny test χ 2, a dla grup liczących mj niż 5 pacjentek test χ 2 z poprawką Yatesa. Za poziom istotności przyjęto wartość p < 5. Na wykresach zostały przedstawione tylko istotne zależności. Wyniki Wiek pacjentek zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego Tabela 1. Wiek pacjentek zakwalifikowanych do operacji slingowych Wiek [lata] Ilość % Ilość % ,56 3 4, , , , , , , ,85 3 4, ,61 Suma Wiek pacjentek zakwalifikowanych do obu rodzajów zabiegów slingowych był zbliżony. Najliczjszą grupę operowanych pacjentek stanowiły kobiety w przedziale wiekowym lat. Masa ciała pacjentek zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego Tabela 2. Masa ciała pacjentek zakwalifikowanych do operacji slingowych Waga [kg] Ilość % Ilość % Do ,3 7 11, , , , ,42 81i powyżej 24 22, ,81 Łącz W grupie pacjentek zakwalifikowanych do największy odsetek stanowiły kobiety z masą ciała w przedziale kg: 28,7% (31), a najmjszy w przedziale kg: 21,3% (23). W grupie kobiet zakwalifikowanych do procentowy udział pacjentek w poszczególnych grupach był podobny (ryc. 1). Wśród wszystkich pacjentek z wysiłkowym trzymam moczu zakwalifikowanych do operacji typu sling bezwiedne gubie moczu zgłosiło 83,33% (90) pacjentek zakwalifikowanych do oraz 95,16% (59) spośród zakwalifikowanych do. Różnice między grupami były znamienne.

3 208 J. Nawrocka-Rutkowska, S. Ciećwież, M. Ciećwież et al. 83,33% 90 p < 3 95,16% 59 u 11,11% (8) pacjentek; codzienne, wielokrotne u % (1), natomiast żadna badana miała problemu z ciągłym występowam objawów NM. p < 3 13,89 8,33 11,11 4,84 4,84 4,63 4,84 21,30% 23 14,52% 9 13, ,42% 17 rzadko sporadycz codzien, praktycz ciągle wielokrot 3 miesiące po operacji Ryc. 3. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubie moczu o różnym nasileniu, trzy miesiące po operacji i 3 miesiące po operacji 6 miesięcy po operacji Ryc. 1. Występowa bezwiednego gubienia moczu przed i po operacjach i 8,33 3,23 11,11 12,9 1, ,9 Po 3 miesiącach po leczeniu operacyjnym objaw ten zgłaszało 21,3% (23) pacjentek po operacji oraz 14,5% (9) po operacji. Istotne różnice między grupami stwierdzono po 6 miesiącach od leczenia operacyjnego; w grupie po operacji bezwiedne gubie moczu występowało u 13,89% (15) w porównaniu z 27,42% (17) kobiet po operacji. Nasile objawów trzymania moczu w porównywanych grupach kobiet przed i po leczeniu operacyjnym p. <1. 13,89 4,84 13,89 p. < 1 62,04 67,74 rzadko sporadycz codzien, wielokrot 15,74 27,42 praktycz ciągle Ryc. 2. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubie moczu o różnym nasileniu, i rzadko sporadycz codzien, praktycz ciągle wielokrot 6 miesiący po operacji Ryc. 4. Odsetek pacjentek, u których wystąpiło gubie moczu o różnym nasileniu, sześć miesięcy po operacji i W porównywanych grupach po 6 miesiącach po operacji stwierdzono sporadyczne gubie moczu u 11,11% (8) pacjentek; codzienne, wielokrotne u % (1), natomiast żadna badana miała problemu z ciągłym występowam objawów NM. W grupie pacjentek po założeniu sporadyczne gubie moczu stwierdzono u 12,9%(8) kobiet; codzienne, wielokrotne u 1,61% (1), a ciągłe trzyma moczu występowało 12,9% (8) kobiet. Różnice pomiędzy grupami w wynikach dotyczących ciągłych objawów NM różniły się istot. Objętość gubionego moczu przed oraz po 3 i 6 miesiącach po leczeniu operacyjnym 70,37 67,74 Wśród pacjentek zakwalifikowanych do operacji sporadyczne objawy NM stwierdzono u 13,89% (15) kobiet; codzienne, wielokrotne gubie moczu u 62% (67), a u 13,89% (15) objawy NM występowały rzadko. Porównując badane grupy kobiet stwierdzono istotne różnice wśród pacjentek zgłaszających sporadyczne trzyma moczu. W grupie pacjentek zakwalifikowanych do operacji codzienne, wielokrotne objawy NM stwierdzono u 67,74% (42) kobiet; u 4,84% (3) objawy NM występowały rzadko (ryc. 3). W obu badanych grupach 3 miesiące po operacji stwierdzono zmjsze częstości epizodów NM. Różnice między grupami były istotne. W porównywanych grupach po 6 miesiącach po operacji stwierdzono sporadyczne gubie moczu 11,11 16,13 18,52 16,13 kilka kropli małe porcje mocze obfite Ryc. 5. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego moczu i (wynik podany w procentach) Porównując objętość gubionego moczu najczęściej zgłaszane były małe porcje, zarówno w grupie zakwalifikowanej do 70,37%, jak i do 67,74%. Różnice te były istotne. Najrzadziej pacjentki zgłaszały gubie

4 Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu metodami slingowymi 209 kilku kropli moczu, wśród kobiet zakwalifikowanych do objawy te występowały u 11,11% pacjentek, a w grupie zakwalifikowanej do u 16,13% kobiet. Różnice te były znamienne. 19,44 9,26 4,84 4,63 kilka kropli małe porcje mocze 3 miesiące po operacji obfite 19,44 12,90 5,56 4,84 12,90 kilka kropli małe porcje mocze 6 miesięcy po operacji obfite Ryc. 6. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego moczu 3 miesiące po operacji i (wynik podany w procentach) Rozpatrując objętość gubionego moczu po 3 miesiącach po operacji stwierdzono, że obfite mocze zgłosiło tylko 4,63% pacjentek po i % kobiet po. Różnice te były istotne. Ryc. 7. Podział pacjentek w zależności od objętości gubionego moczu 6 miesięcy po operacji i (wynik podany w procentach) Natomiast po 6 miesiącach po operacji żadna z badanych pacjentek po zgłosiła obfitego moczenia, a w grupie po objawy te występowały u 12,9%. Różnice między grupami były istotne. Wpływ trzymania moczu na jakość życia pacjentek 0 0 właściwie żadnym problemem 4,84 kiedy 62,96 62,90 mi bardzo 33,46 37,10 utrudnia mi życie Ryc. 8. Jakość życia pacjentek z trzymam moczu kwalifikowanych do operacji i (dane w procentach) Przed leczem w grupie pacjentek zakwalifikowanych do 62,96% kobiet podało, że gubie moczu bardzo, 31,48% pacjentkom utrudniało życie, a u % kobietom kiedy ło. Wśród kobiet zakwalifikowanych do gubie moczu bardzo ło 62,9% pacjentkom, 41,94% utrudniało życie, a 4,84% kiedy ło. Różnice między grupami były znamienne. 25,93 38,71 właściwie żadnym problemem 30,56 33,87 właściwie żadnym problemem 16,67 p < 2 kiedy 16,67 8,06 kiedy 11,11 14,52 10,19 4,84 mi bardzo 1,61 mi bardzo p < 3 utrudnia mi życie Ryc. 9. Jakość życia pacjentek z trzymam moczu trzy miesiące po operacjach i (dane w procentach) Analizując wyniki po 3 miesiącach po leczeniu stwierdzono poprawę komfortu życia pacjentek. W grupie pacjentek po 25,93% kobiet miało problemu z trzymam moczu, a po 38,71% kobiet. Różnice między grupami byly znamienne. 12,9 utrudnia mi życie Ryc. 10. Jakość życia pacjentek z trzymam moczu sześć miesięcy po operacjach i (dane w procentach) Analizując wyniki leczenia po 6 miesiącach stwierdzono, że korzystny efekt nadal się utrzymywał w obu grupach pacjentek. W grupie po stwierdzono lepsze wyniki w porównaniu z obserwacjami po 3 miesiącach, gdyż 30,56% (33) kobiet miało problemu z trzymam moczu. Natomiast w grupie po efekt był trochę gorszy w porównaniu z wynikami po 3 miesiącach, poważ 33,87% (21) kobiet zgłaszało żadnych problemów z trzymam moczu. Różnice między grupami były znamienne. Występowa objawów trzymania moczu w zależności od sytuacji, przed i po leczeniu operacyjnym (ryc. 11) Przed leczem, zarówno w grupie zakwalifikowanej do, jak i najczęściej badane pacjentki zgłaszały NM kaszlu, kichania, śmiechu oraz skakania, podskakiwania, gimnastyki. Różnice miedzy grupami były istotne (ryc. 12).

5 210 J. Nawrocka-Rutkowska, S. Ciećwież, M. Ciećwież et al. 95,16 90,74 82,41 80,65 75,81 69,44 54,63 48,39 32,41 38,71 26,88 32,26 24,19 12,96 kaszlu i kichania śmiechu chodzenia i wchodzenia na schody schodzenia ze schodów skakania, podskakiwania, gimnastyki Ryc. 11. Odsetek pacjentek zgłaszających gubie moczu w zależności od sytuacji i siedzenia i leżenia 19,35 18,52 14,52 7,41 7,41 12,96 1,85 4,84 4,63 kaszlu i kichania śmiechu chodzenia i wchodzenia na schody schodzenia ze schodów skakania, podskakiwania, gimnastyki Ryc. 12. Odsetek pacjentek zgłaszających gubie moczu w zależności od sytuacji 3 miesiące po operacji i siedzenia i leżenia 25,00 29,03 p < 05 p < 1 p < 1 16,13 16,13 14,52 14,52 14,52 11,11 3,23 kaszlu i kichania śmiechu chodzenia i wchodzenia na schody schodzenia ze schodów skakania, podskakiwania, gimnastyki Ryc. 13. Odsetek pacjentek zgłaszających gubie moczu w zależności od sytuacji 6 miesięcy po operacji i siedzenia i leżenia Analizując wyniki po 3 miesiącach po leczeniu operacyjnym na podstawie pytań dotyczących sytuacji, w których występuje gubie moczu, stwierdzono poprawę w obu grupach, jednak różnice między grupami były istotne (ryc. 13). Natomiast porównując wyniki po 6 miesiącach od leczenia operacyjnego stwierdzono, że korzystny efekt terapeutyczny utrzymywał się w obu grupach pacjentek. Istotne różnice na korzyść stwierdzono w wynikach dotyczących gubienia moczu śmiechu, chodzenia

6 Porówna skuteczności operacyjnego leczenia wysiłkowego trzymania moczu metodami slingowymi 211 i wchodzenia po schodach, schodzenia ze schodów oraz siedzenia. Wnioski Metody i są porównywal skuteczne w leczeniu WNM po 3 miesiącach od zabiegu operacyjnego. Po 6 miesiącach od operacji jest metodą korzystjszą w leczeniu WNM w porównaniu z operacją. Dyskusja Nietrzyma moczu to schorze o szczególnym charakterze objawów, często stwarzające problemy diagnostyczne oraz terapeutyczne. Z tego względu ciągle poszukuje się nowych, skutecznych metod leczenia. Znanych jest wiele technik operacyjnych wysiłkowego trzymania moczu, jednak najczęściej stosuje się te, które charakteryzują się małym ryzykiem powikłań śród- i pooperacyjnych oraz korzystnym efektem leczniczym. Ocena skuteczności danej metody opiera sie głów na wywiadzie ukierunkowanym na subiektywnych odczuciach pacjentki dotyczących występowania objawów związanych z NM. Dlatego do oceny efektów leczenia można zastosować gotowe zestawy pytań-kwestionariusze [6, 7]. Z tego powodu do ceny skuteczności leczenia i posłużyliśmy się w naszej pracy kwestionariuszem Gaudenza [5]. W badanej grupie pacjentek najliczjszy przedział wiekowy reprezentowany był przez kobiety w wieku lat. Można to tłumaczyć faktem, że kobiety w tym przedziale wiekowym są jeszcze czynne zawodowo i dyskomfort w postaci NM często utrudnia wykonywa pracy. To zmusza pacjentki do szybszego zgłaszania się do lekarza i tym samym wcześjszej diagnostyki i leczenia. W prezentowanych badaniach potwierdziliśmy skuteczność leczenia metodami slingowymi w obserwacjach 3 i 6-miesięcznych i była ona zbliżona do wyników innych autorów [6-9]. Skuteczność metod potwierdzają dane dotyczące wpływu na komfort życia pacjentek, gdyż po leczeniu duża liczba pacjentek zgłaszała żadnych problemów z NM. Ponadto, porównując wyniki dotyczące częstości występowania incydentów NM oraz ilości gubionego moczu stwierdziliśmy, że w obserwacji 3 i 6-miesięcznej skuteczjsze są taśmy. Rówż wyniki dotyczące objętości gubionego moczu były lepsze po 3 i 6 miesiącach w grupie po. Być może można tłumaczyć to inną techniką operacyjną oraz innym miejscem przebiegu obu taśm. Nie wszystkie badania potwierdzają lepszą skuteczność. W badaniu Dyrkom O.A. et al. uzyskano lepsze wyniki u pacjentek po [7]. Interesujący jest fakt, że efekt terapeutyczny był najmjszy w przypadku objawów NM kaszlu i kichania. Ponadto wyniki leczenia były gorsze po 6 miesiącach w porównaniu z obserwacjami po 3 miesiącach. Być może spowodowane jest to dużym wzrostem ciśnia śródbrzusznego kaszlu oraz kichania i stąd wynikającą mjszą skutecznością tych metod. Piśmiennictwo [1] Diokno A., Brock B., Brown M. et al. (1986) Prevalence of urinary incontinence and other urological symptoms in the noninstitutionalized elderly. J. Urol. 136: [2] Jolleys J.V. (1990) The reported prevalence of urinary symptoms in women in one rural general practice. Br. J. Gen. Pract. 39: [3] Walter S., Wolf H., Barlebo H. et al. (1978) Urinary incontinence in postmenopausal women treated with oestrogens: a double blind clinical trial. Urol. Int. 33: [4] Starczewski A., Brodowska A., Brodowski J. (2008) Epidemiologia i lecze trzymania moczu oraz obniże narządów miednicy u kobiet. Pol. Merk. Lek. 145: [5] Gaudenz R. (1979) A questionnaire with a new urge-score and stress-score for the evaluation of female urinary incontinence. Geburtshilfe Frauenheilkd. 39: [6] Betschart C., Scheiner D., Hess E. et al. Patient satisfaction after retropubic and transobturator slings: first assessment using the Incontinence Outcome Questionnaire (IOQ). Int. Urogynecol. J. 22: [7] Dyrkorn O.A, Kulseng-Hanssen S, Sandvik L. (2010) compared with -O and : results from the Norwegian National Incontinence Registry. Int. Urogynecol. J. 21: [8] Scheiner D.A., Betschart C., Wiederkehr S. et al. (2011) Twelve months effect on voiding function of retropubic compared with outside-in and inside-out transobturator midurethral slings. Int. Urogynecol. J. (w druku). [9] Salinas J., Méndez S., Virseda M. et al. (2011) Urodynamic Aspects of Feminine Urinary Incontinence Treated with Slings. Actas. Urol. Esp. (w druku). [10] Chen Z., Chen Y., Du G.H. et al. (2010) Comparison of three kinds of mid-urethral slings for surgical treatment of female stress urinary incontinence. Urologia. 77: J Jolanta Nawrocka-Rutkowska Klinika Ginekologii i Uroginekologii Pomorski Uniwersytet Medyczny Police, ul. Siedlecks 2 jolnaw@poczta.onet.pl Comparison of the effectiveness treatment of stress urinary incontinence sling surgeries ( and ) using Gaudenz questionnaire Objective: To compare the effects of two surgical methods transobturator tape () and tension-free vaginal tape () using a Gaudenz Questionnaire. Material and methods: The study included 170 women. After diagnostic (interviev, urodynamic study) of SUI patients were qualified or. Effects were assessed after 3 and 6 postoperative months. Results: Lost of complaints was obtain after and after. Conclusions: and were similarly effective, although positive effects were better after 6 month in patients with. Key words: sling surgeries ( and ), Gaudenz questionnaire

7 212 J. Nawrocka-Rutkowska, S. Ciećwież, M. Ciećwież et al. Nazwisko: Imiona: Wiek: Kwestionariusz Gaudenza do oceny trzymania moczu Data: Adres: Telefon: Czy bezwied gubi Pani mocz? Czy oddawaniu moczy towarzyszy ból?, oddawania moczu, po oddaniu moczu Jak często się to zdarza? rzadko, np. przeziębienia Jak często w ciągu dnia chodzi Pani oddawać mocz? sporadycz co 3-6 godzin codzien, wielokrot co 1-2 godziny praktycz ciągle co pół godziny lub częściej Jak duże ilości moczu Pani gubi? ze zmienną częstotliwością kilka kropli Czy budzi się Pani w nocy z uczuciem parcia? małe porcje mocze obfite Jak często zmienia Pani dzien mokrą bieliznę? Jak często musi Pani w nocy oddawać mocz? wcale ( potrzeba) kilka razy dzien raz, regular Zakładam podpaskę lub watę: 2-4 razy przed wyjściem z domu 5 lub więcej że w domu Czy moczy się Pani snu? że na noc Kiedy zmienia Pani bieliznę lub podpaskę, jest ona: kiedy, rzadko sucha często, regular wilgotna Czy może opanować Pani uczucie parcia? mokra mogę poczekać mokra i kapiąca muszę oddać mocz w ciągu min Gubie moczu jest dla Pani: muszę natychmiast oddać mocz, w ciągu 1-5 min właściwie żadnym problemem Czy zdarza się, że parcia zdąży Pani dojść kiedy mi do toalety i po drodze popuści Pani mocz? bardzo mi utrudnia mi życie rzadko, np. przy przeziębieniu W jakich sytuacjach bezwied gubi Pani mocz? kiedy kaszlu i kichania często, regular śmiechu Czy zdarza się, że odczuwa Pani silne parcie i zaraz chodzenia i wchodzenia na schody oczekiwa oddaje Pani mocz mogąc tego opanować? schodzenia ze schodów skakania, gimnastyki rzadko stania często siedzenia i leżenia Czy może Pani przerwać oddawa moczu dowol? Po jakim wydarzeniu nastąpiło gubie moczu? po porodzie po operacji w obrębie podbrzusza wiem po menopauzie Czy ma Pani uczucie, że po oddaniu moczu pęcherz jest po innym wydarzeniu Ile miała Pani porodów? żadnego zawsze 1-3 wiem ponad 4 Częste, trudne do opanowania parcie na mocz jest: Jaka była liczba noworodków z wagą ponad 4000 g? właściwie żadnym problemem 0 kiedy jest kłopotliwe 1 jest kłopotliwe 2 i więcej bardzo kłopotliwe Czy ma Pani jeszcze miesiączki? Ile Pani waży? do 50kg kg Czy miała Pani operacje na podbrzuszu? kg, jakie? kg 81 i wyżej Czy przyjmuje Pani hormony w tabletkach lub ikcjach Czy odczuwa Pani uderzenia gorąca?