BIULETYN SOSW W ŚWINOUJŚCIU

Transkrypt

1 DWUMIESIĘCZNIK marzec kwiecień 2003 BIULETYN SOSW W ŚWINOUJŚCIU Nr 4. W TYM NUMERZE: Ważne daty: o o o o o o Dzień Kobiet. Ostatki Pierwszy dzień wiosny Prima -Aprylis Święta Wielkanocne Światowy Dzień Ziemii. Szkolne sprawy. o Deklaracja Nasza szkoła bez nałogów o Co to jest Unia Europejska? Uczniowie piszą... Kącik patronki. Rewia Rozrywki

2 Ważne daty: KONIEC KARNAWAŁU tzw. Ostatki. Dzień wesołej zabawy ostatni przed nadejściem wielkiego postu ŚRODA POPIELCOWA Pierwszy dzień wielkiego postu jest to uroczystość przede wszystkim religijna. W tym dniu w kościele ksiądz posypuje głowy wiernych popiołem. Środa popielcowa otwiera cykl czterdziestu sześciu postnych dni. Opracowała Katarzyna Piotrowska DZIEŃ KOBIET Wraz z najlepszymi życzeniami dla wszystkich Pań pracujących i uczących się w naszej szkole chciałbym przedstawić dwa aforyzmy o kobiecie wybrane ze zbiorku pt. Ta jedyna pod red. K. R. Szamańskiego. To kobieta decyduje o życiu mężczyzny; to ona pozbawia go rozumu, siły, woli. Henri de Reginie Jak kobieta widzi, że ktoś jest smutny, to nie mówi mu nigdy Jesteś smutny. Tak głupio postępuje tylko mężczyzna. Kobieta udaje, że wcale nie widzi smutku i jest weselsza, milsza, piękniejsza niż zazwyczaj. Wtedy smutek znika. Roberto Rocca OPRACOWAŁ: Mariusz Koliński

3 PIERWSZY DZIEŃ WIOSNY W tym dniu witamy Wiosnę najpiękniejszą porę roku. Przedtem jednak trzeba koniecznie utopić lub spalić Marzannę- kukłę, która przedstawia zimę. Można jej zaśpiewać taką piosenkę: Żegnaj nam Marzanno, Już na wiosnę pora. Wskakuj, więc do wody. Płyń sobie do morza! OPRACOWAŁA MAŁGORZATA JANIAK PRIMA APRILIS A oto króciutki Prima Aprylisowy Quiz. Z podanych słów wybierz właściwe i wpisz je w odpowiednie miejsca. 1. Poznać głupiego po... jego. Oddechu Śmiechu Brzuchu 2. Śmiech to :... Choroba Głupota Zdrowie 3. Ten się śmieje najlepiej, kto się śmieje:... Po cichu W wannie Ostatni OPRACOWAŁA: Anna Stęplowska

4 ŚWIĘTA WIELKANOCNE Wielkanocne wierszowanie Tradycje i zwyczaje Uzupełnijcie tekst wierszy a poznacie kilka symboli Świąt Wielkanocnych. Na stole pisanki Kocanki, kocanki Pisanki, pisanki - pięknie malowane. Gałązka wierzbowa z tęczy malowanki: Wśród zieleni trawy Rozwinęła nam się przedziwne kolory, cukrowy... Ta... kwietniowa. Napisy i wzory! R. Przymus M. Konopnicka... Dyngus Poczekam cierpliwie I może zobaczę, W jakim kolorze Wyjrzy... R. Przymus Staropolskim obyczajem W wielkanocny poniedziałek Oblewamy się nawzajem. R. Przymus Opracowała: Małgorzata Janiak ŚWIATOWY DZIEŃ ZIEMI

5 SZKOLNE SPRAWY... Nasza szkoła bierze udział w ogólnopolskim konkursie SZKOŁA Z KLASĄ Wypełniając jedno z zadań konkursowych pod hasłem Szkoła bez nałogów powstała Deklaracja, którą wspólnie stworzyli wszyscy uczniowie naszej szkoły. Każda klasa na lekcji wychowawczej ustalała najważniejsze treści, które powinny znaleźć się w Deklaracji następnie najważniejsze z nich zostały zebrane w jeden wspólny dokument obowiązujący wszystkich uczniów naszej szkoły. OTO TREŚĆ DEKLARACJI : Nasza szkoła bez nałogów DEKLARACJA Wychowanków Specjalnego Ośrodka Szkolno- Wychowawczego w Świnoujściu Każdy mądry rozum ma, więc o swoje zdrowie dba

6 OBIECUJEMY: 1. Nie palić papierosów, bo są szkodliwe i wywołują raka płuc oraz inne choroby. 2. Nie pić alkoholu (wódki, wina, piwa), bo to prowadzi do choroby alkoholowej: Wtedy człowiekowi kreci się w głowie, robi głupie rzeczy i tego nie pamięta Alkohol niszczy szare komórki i rozbija rodziny 3. Nie zażywać narkotyków w postaci: proszku, tabletek, zastrzyków, nie wąchać kleju. 4. Nie ufać obcym, kiedy namawiają nas do palenia papierosów, picia alkoholu, brania narkotyków. 5. Odmawiać kupna lub brania za darmo środków odurzających. 6. Starać się, aby nasze życie było zdrowe i wolne od nałogów. Zamiast korzystać z używek, zdrowo się odżywiać Swój wolny czas spędzać na świeżym powietrzu i uprawiać sport WYCHOWANKOWIE

7 Co to jest Unia Europejska? 1. Jak powstała Unia Europejska? Niektóre państwa doszły do wniosku, że walka między sobą nie prowadzi do niczego dobrego. Lepiej zapomnieć o krzywdach, pojednać się. Zaczęły współpracować, a nie rywalizować. Następował ich szybki rozwój, a ludziom żyło się lepiej. Takie rozwiązanie miało coraz więcej zwolenników. W ten sposób utworzono wspólnotę państw- Unię Europejską. Jednak jedną z zasad Unii Europejskiej jest poszanowanie tożsamości każdego narodu. Obecnie należy do niej piętnaście krajów: Francja, Włochy, Dania, Szwecja, Austria, Hiszpania, Irlandia, Belgia, Niemcy, Luksemburg, Grecja, Wielka Brytania, Holandia, Portugalia, Finlandia. 2. Jakie korzyści daje przystąpienie do Unii Europejskiej? Celem Unii Europejskiej jest połączenie krajów Europy, co ich mieszkańcom przynosi wiele korzyści. Mogą oni swobodnie podróżować po innych krajach należących do Unii, mogą tam także uczyć się, pracować, otwierać własne firmy. Najważniejsze jest jednak to, że Unia Europejska zapewnia pokój w Europie. Broni też praw i interesów ludzi. 3. Co symbolizuje flaga Unii Europejskiej? Flaga Unii Europejskiej symbolizuje jedność państw wspólnoty. Gwiazd jest dwanaście, ponieważ wtedy, gdy flagę zatwierdzano, do Unii należało ich właśnie tyle. 4. Co to są euro? Państwa Unii Europejskiej postanowiły, że będą posługiwać się takimi samymi pieniędzmi. Marki, franki, liry...zastąpiło euro. OPRACOWAŁ KAMIL ŚWIOSTEK

8 Dnia 5 marca rozpoczął się w Gimnazjum trzy etapowy sprawdzian z języka polskiego o tytuł Mistrza Ortografii i Gramatyki. Do pierwszego etapu przystąpili wszyscy uczniowie Gimnazjum. Do II etapu przystąpiło 23 uczniów, którzy zdobyli 70% maksymalnej liczby punktów. Do III etapu przeszło już tylko 12 uczniów. Mistrzami Ortografii i Gramatyki zostało pięciu uczniów: Bujalska Barbara kl. IIb; Kurcman daniel kl. I; Pędziwiatr Marcin kl. III b; dąbrowska paulina kl. II b; Witkowski ariel kl. III a. MAŁGORZATA JANIAK W marcu odbył się również sprawdzian chemiczny. Składał się z trzech etapów. W pierwszym etapie brali udział wszyscy uczniowie Gimnazjum, natomiast do ostatniego przeszło już tylko dziewięciu z nich. Pierwsze miejsce zdobyła Anna Stęplowska z kl. III a zdobywając 41 punktów na 43 możliwe. ANNA STĘPLOWSKA

9 W dniu 14 marca 2003r. odbyły się WIOSENNE BIEGI PRZEŁAJOWE, brali w nich udział wszyscy uczniowie naszej szkoły. Zawody odbywały się w różnych grupach wiekowych oraz z podziałem na chłopców i dziewczęta. Oto lista zwycięzców: Zespół edukacyjno terapeutyczny. 1. Mateusz Dominik 2. Dariusz szaja 3. Paulina Butrym Szkoła Podstawowa kl. I-III; dziewczęta i chłopcy. 1. Patrycja Kupka 2. Dariusz Półrolnik 3. Agnieszka Kujawa Kl. IV- VI Dziewczęta Chłopcy 1. Izabela Górska 1. Sebastian Szoma 2. Ewelina Borowicz 2. Łukasz Stęplowska 3. Natalia Wróbel 3. Rafał Bekała KL. I -III Gimnazjum Dziewczęta Chłopcy 1. Paulina Dąbrowska 1. Robert Trościanko 2. Aneta Witkowska 2. Mateusz Wiśniewski 3. Karolina Rubinek 3. Michał Wiśniewski KL I-III Szkoła Zawodowa 1.Lis Jolanta 1. Wojciech Mazgaj 2.Malwina Dzido 2. Patryk Ochowiak 3.Sylwia Podsiadły 3. Łukasz Przytuła

10 11 kwietnia 2003 r. został otwarty Wielkanocny Kiermasz. Prace, które można kupić na kiermaszu wykonane zostały na zajęciach w internacie oraz w pracowniach: szycia, plastycznej, gospodarstwa domowego oraz pracowni gastronomicznej ZSZ. Asortyment na kiermaszu był różnorodny, można tam było kupić wszystko do ozdoby świątecznego stołu w bardzo przystępnych cenach. WESOŁYCH ŚWIĄT ŻYCZY redakcja marysieńki

11 Uczniowie piszą... Miejsce, w którym mieszkam Mieszkam w małym miasteczku o nazwie Pobierowo. Jest to nadmorskie miasteczko, często odwiedzane przez turystów. W centrum miasta znajduje się park, w którym jest przepiękna fontanna. W pobliżu fontanny znajduje się Uzdrowisko Szczecińskie. Wzdłuż ulic rozwija się przemysł handlowy, sklepy, np. ABC, Biedronka. Są salony gier. Jest kościół, który liczy sobie szesnaście lat. Został wybudowany w 1987 roku. Turyści lubią przejażdżki po lesie lub wylegiwanie się całymi dniami na spokojnej pobierowskiej plaży. Dobrze się czuję w Pobierowie. Nie chciałbym się przeprowadzać za żadne skarby świata. Polecam wszystkim wakacje w Pobierowie. Maciej Pszczółkowski kl. III b Mieszkam w małej wsi Uninie. Jest mała, ale piękna. Jest tu dużo zieleni, piękne lasy, jezioro. Mamy zabytkowy zamek, który jest opuszczony przez ludzi i się wali. Nie ma, komu się zająć zamkiem. Mieszkam w dużym bloku nad kotłownią. Mamy dwa sklepy i kiosk. Lubię chodzić do lasu, bo wtedy człowiek odpoczywa, gdy widzi przyrodę, piękne zwierzęta, lasy, wzgórza, kiedy pachnie zielenią, wtedy czuję, że żyję. Warto zobaczyć moją wieś, bo jest ekologiczna, nie ma fabryk, ani szumu samochodów, tylko śpiew ptaków. Poza tym jesteśmy blisko morza. Jeżeli szukasz spokoju, to na pewno moja wieś ci go zapewni. Mariusz Ciślak kl. III b Mieszkam w Wartowie. Jest to mała wioska. Moja miejscowość mieści pięć rodzin, w domkach jednorodzinnych. Są zabytki, stoją opuszczone: piwnice z wojny, tam stawiali konie; magazyn nawozowy z drugiej wojny światowej. Szpital znajduje się w Kołczewie i mieszkają w nim trzy rodziny. Sklepy też są w Kołczewie. U nas jest las na górce. Mam niedaleko dwa stawy hodowlane z rybami. Jak staniesz na wale przeciwpowodziowym to widać całe łąki. Lubię siedzieć nad stawem, łapać ryby i wpuszczać je z powrotem. Warto zobaczyć moją miejscowość. Można kupić działkę, można chodzić na ryby i pojeździć na koniach wierzchowych. Łukasz Warczak kl. III b

12 Ja mieszkam na wsi w Dopropolu. Nie wiem skąd się wzięła ta nazwa. W Dobropolu jest jeden zabytek, stary pałac z wielkimi murami. On jest porośnięty krzakami. Jest dużo lasów, wielka łąka, na której stoi bramka do grania w nogę. Bloki poukładane obok siebie, trzy sklepy, dwa bardzo blisko siebie, a trzeci daleko. Szkoła miała remont i pewnie jest bardzo ładna. Jest duży kościół, który ma mury cztery metry długości. Są trzy jeziora z dala od siebie. Można tam się kąpać i łowić ryby. Moim ulubionym miejscem jest taki las, gdzie drzewa kasztanowca są poukładane w rzędzie. Na jednym drzewie bardzo wysoko jest ławka. Można na nią usiąść i pooglądać okolicę, jest super. Gorzej jest później zejść, bo to strach, nawet dla mnie. U nas w miejscowości jest co zobaczyć, zawsze coś się dzieje. Jest tam ładnie, świeże powietrze, dużo pól, obora z krowami, ale nie śmierdzi. Warto tam jechać. Anna Stęplowska kl. III a Ja mieszkam w Dargosławiu. Wieś moja jest duża i okrągła. U nas są bloki, stare domy, jest łąka, duża trawa, jeziora. Są duże sklepy, małe. Nie ma szpitala, tylko jest w Gryficach. Moja okolica wygląda ładnie. Tam gdzie mieszkam jest łąka i jezioro, jest droga do lasu. Dalej można się zgubić. Moje ulubione miejsce jest tam, gdzie mieszkam, dlatego że mam rodzinę, bo tęsknię za nimi. Nie chcę się przeprowadzać, bo mam koleżanki i kolegów. To moje miejsce i nikomu nie dam, aby je zmienić, bo tam mieszka moja babcia i wujek. Julita Szymańska kl. III a Mieszkam na wsi. Moja wioska nazywa się Ładzin. Jest bardzo dużo domków jednorodzinnych, są dwa sklepy. Jeden ze sklepów jest spożywczoprzemysłowy, a drugi tylko spożywczy. Jest szkoła, bardzo mała. Mamy też kościół, bardzo dużą pocztę i nawet mamy klub dyskotekowy. Moja okolica wygląda tak: ma bardzo dużo lasów, najwięcej jest drzew iglastych. Są nawet stawy płytkie, ale można łowić w nich ryby: szczupaki i karasie. Najbardziej mi się podobają latem łąki, dlatego że jest bardzo dużo kwiatów i innych roślin. Moje ulubione miejsce w okolicy to jest jezioro Turkusowe. Dlatego lubię to miejsce, ponieważ można się kąpać i opalać się. Jezioro ma wygląd koła i jest w takim dołku, dlatego najbardziej mi się podoba. Zapraszam wszystkich do zobaczenia różnych okolic na wyspie Wolin. Można zobaczyć stawy, jeziora i można pooddychać świeżym powietrzem. Krystian Gielicz kl. III a

13 HISTORIE KRYMINALNE Marcin odzyskał przytomność w obserwatorium. Zaciągnął go tam bandyta, który uciekł z więzienia. Bandyta miał na imię Olek. Za nim trafił do więzienia napadł na bank, a pieniądze ukrył w obserwatorium. Zaczynało świtać, ludzie przychodzili, żeby już zwiedzić obserwatorium. Zobaczyli, jak Marcin jest przywiązany do metalowej rury. Ludzie natychmiast zadzwonili na policję. Policja przyjechała natychmiast, bo była w pobliżu. Olek został schwytany i trafił do więzienia na piętnaście lat. Marcin cały i zdrowy pojechał do domu, a pieniądze trafiły z powrotem do banku. Katarzyna Borowicz kl. III b Wyrwidąb odzyskał przytomność w piwnicy. Zamknął go przestępca o imieniu Waligóra, który uciekł z więzienia. Waligóra miał mapkę, z której wychodziło, że niedaleko jest ukryty skarb. Był już ranek, a Wyrwidąb nie wracał. Przyjaciele Wyrwidęba martwili się, gdzie on poszedł. Okazało się, że Wyrwidąb zabrał kajak i popłynął na drugą stronę. Przyjaciele Wyrwidęba popłynęli do obserwatorium. Padał deszcz, nie było za jasno, ale i tak dopłynęli. Gdy dotarli na miejsce, to nie było w obserwatorium nikogo oprócz Waligóry. Gdy ich zobaczył zaczął uciekać. Oni go obserwowali, doszli do bunkra. Weszli do środka i tam był Wyrwidąb. Uwolnili go i wyszli. Schowali się w lesie i czekali na Waligórę. Waligóra poszedł szukać skarbu. Wyrwidąb zadzwonił na policję, która przyjechała dopiero pół godziny później. Do tego czasu Waligóra znalazł skarb. Już miał uciekać, gdy na jego drodze stanęła policja. Waligóra był poszukiwany za morderstwo. Wyrwidąb z przyjaciółmi dostali nagrodę za schwytanie mordercy. Cały skarb trafił do domów dziecka. Anna Stęplowska kl. III a

14 BEZPIECZNA WYCIECZKA W GÓRY Trzeba przygotować się do wycieczki w góry. Trzeba zabrać latarkę, telefon komórkowy, ciepłe buty i szalik, czapkę, ciepłą kurtkę, rękawiczki i ciepłe spodnie. Należy zabrać coś do jedzenia: czekoladę, chleb i jakieś picie, najlepiej ciepłą herbatę. Trasa powinna być bezpieczna i żeby nie było dużo kamieni. Trzeba iść z przewodnikiem w góry i poinformować kogoś, gdzie idziemy, najlepiej ratownika górskiego. Powinniśmy zachowywać się w górach bardzo ostrożnie, dlatego że góry są niebezpieczne. Musimy zwracać uwagę na znaki, które oznaczają szlak, np. trudny, łagodny, stromy, niebezpieczny i groźny dla nas. Marcin Bańbura kl. I Zimą na wycieczkę w góry trzeba się dobrze przygotować. Odzież spodnie, bluza, czapka, kurtka musi być zawsze ciepła. Żywność też trzeba mieć, żeby człowiek nie był głodny. Gdy się idzie trasą to na drzewach muszą być znaki, żeby ludzie wiedzieli gdzie mają iść. Inne przedmioty też będą potrzebne, takie jak: latarka, komórka, itd. Najważniejsza jest komórka, a latarka po to, żeby podświetlać drogę. Wycieczka powinna najwyżej trwać godzin. Jakby się stało komuś coś złego to trzeba zgłosić przewodnikowi. W górach nie wolno biegać po kamieniach i nie wolno krzyczeć. To jest surowo zabronione, żeby nie spadła lawina. Daniel Kurcman kl. I

15 Ludzie kłamią, bo w ich życiu jest bardzo wiele poważnych problemów. Kiedy ktoś zrobił coś w pracy i miał być zwolniony, to kłamie, bo ta praca jest dla niego bardzo ważna. Ludzie kłamią, bo zależy im na wspólnym koleżeństwie. Gdy ktoś chce zrobić wielką karierę w firmie na stanowisku kierownika, to kłamie, że jest bardzo dobry na to stanowisko, a ktoś inny się nie nadaje. Ludziom kłamstwa nigdy nie ujdą na sucho, bo zawsze się wydadzą. Ktoś, kto kłamie nie jest szanowany przez swoich kolegów. Kiedy kłamstwo się wyda to twoje osiągnięcia będą nieważne. Mi się zdarzyło kłamać, gdy nie pojechałem do szkoły, bo wyjechałem do rodziny. I tak to się wydało. Miałem wiele zaległości w nauce i dostawałem złe oceny, choć chciałem dostawać lepsze. Paweł Piejak kl. III a Moja Milena cały czas kłamie i zawsze kłamstwo się wydaje. Jak kłamstwo wyjdzie na jaw, to wtedy mówią na ciebie kłamczucha i jest ci wstyd. Nie będą ci wierzyć, co mówisz i wtedy możesz stracić koleżanki i kolegów. Jak kogoś bronisz przed panią, to wtedy możesz nakłamać, ale nie mocno. Poznałam chłopaka i nakłamałam jemu, że chodzę do szkoły do Wicka, a nie do Świnoujścia. Przy nim cały czas mówiłam, że dojeżdżam do Wicka. W poniedziałek jadę bardzo rano i przyjeżdżam w piątek, ale to nieprawda. Ja, dlatego kłamałam, żeby nie dowiedzieli się, że chodzę do tej szkoły, bo wtedy by się ze mną nie kolegowali. Ewelina Łasica kl. III b Nie powinno się kłamać innych osób, dlatego że prędzej czy później wszystko wychodzi na jaw. Im więcej kłamiemy, tym bardziej ludzie nas nienawidzą. Najlepiej mówić prawdę. Czujemy się lepiej, nie mamy nic na sumieniu. Pewnego razu poznałem dziewczynę. Zapytała mnie, gdzie się uczę? Próbowałem ją okłamać i udało mi się, ale nie na długo. Znała się z moim najlepszym kolegą. Po jakimś czasie zaczął z nią rozmawiać na mój temat i dlatego uważam, że kłamstwo ma krótkie nogi. Maciej Pszczółkowski kl. III b Prace napisane pod kierunkiem pani Joanny Ryszki Projekt, redakcja i wykonanie dodatku: Joanna Ryszka

16 KĄCIK PATRONKI W czerwcu odbędzie się konkurs poświęcony życiu i twórczości M. Konopnickiej oto jej życiorys, który bardzo przyda się chętnym do wzięcia udziału w konkursie. Maria Konopnicka urodziła się w Suwałkach 23 maja 1842 roku, jako druga córka Józefa i Scholastyki z Turskich Wasiłowskiej. Wasiłowscy nie osiedlili się w Suwałkach na pobyt stały. Po kilku latach pracy urzędniczej ojciec został przeniesiony do Kalisza na podobne stanowisko. Maria miała wówczas lat siedem. W Kaliszu spędziła resztę dzieciństwa i młodość. Mieszkała tu do czasu zawarcia w dwudziestym roku życia, małżeństwa z Jarosławem Konopnickim. W Kaliszu żywa jest pamięć Konopnickiej. Świadczy o tym między innymi piękny pomnik wykonany przez Horno-Popławskiego. Na cokole pomnika wyryto fragment wiersza poetki Memu miastu. Wychowałeś ty mnie grodzie, Na swym chlebie, na swej wodzie... Na tym chlebie z piołunami, Na tej wodzie z mymi łzami. Wiersz ten świadczy o tym, że dzieciństwo poetki nie było szczęśliwe. W marcu 1854 zmarła jej matka. Wrażliwa dziewczynka boleśnie odczuła sieroctwo i wcześnie poznała jego smutki. Zasadnicze wykształcenie zdobywała Konopnicka w domu. Do szkoły uczęszczała tylko w roku szkolnym , kiedy ze starszą siostrą Wandą była na Pensji Sióstr Sakramentek w Warszawie. Na pensji zaprzyjaźniła się Konopnicka z E. Orzeszkową późniejszą znaną pisarką. Po powrocie z pensji Konopnicka kształciła się nadal w domu i jak na tamte czasy zdobyła wysokie wykształcenie. Poza wybitną znajomością języka ojczystego i literatury polskiej opanowała kilka języków obcych w stopniu umożliwiającym jej w przyszłości tłumaczenie dzieł literackich z francuskiego, niemieckiego i rosyjskiego, Władała również czeskim i włoskim. Za mąż wyszła za starszego od siebie o 12 lat ziemianina Jarosława Konopnickiego. Po ślubie, który odbył się w 1862 roku młoda para zamieszkała we wsi Bronów koło Sieradza, dziedzicznej posiadłości rodu Konopnickich. Pobyt, w Bronowie, zwłaszcza na początku stanowi najszczęśliwszy okres w życiu Konopnickiej. Podoba jej się nowa rola pani domu, ale szczególnie urzeka ją krajobraz wiejski. Jego piękno utrwali później w swojej poezji. W styczniu 1863 r. wybucha powstanie styczniowe, w tym czasie Konopnicka urodziła swoje pierwsze dziecko Tadeusza. Poetka bardzo przeżyła upadek powstania. Warunki materialne Konopnickich uległy pogorszeniu a rodzina znacznie się powiększyła, ponieważ przyszły na świat następne dzieci: Zofia, Jan, Helena i Laura. Konopnicka kocha dzieci rozumie ich potrzeby i stąd wywodzi się jej bogata twórczość literacka dla najmłodszych.

17 Kłopoty materialne w rodzinie Konopnickich pogłębiają się tak, że Konopniccy muszą rozstać się z Bronowem. Z rodowego majątku przechodzą na dzierżawę w oddalonym o kilkanaście kilometrów Gusinie. Na ten okres przypada największy przełom w życiu Konopnickiej, mianowicie jej debiut literacki w prowincjonalnym piśmie Kaliszanin. Następne wiersze wysyła do coraz to innych i większych czasopism. W Gubinie zrodziła się myśl przeprowadzki do Warszawy. Do Warszawy przenosi się w 1877 roku, na początku utrzymuje się z prywatnych lekcji, w latach redaguje pismo dla kobiet Świt. Od 1890 przebywała w kilku krajach Europy Zachodniej, współpracując z prasą krajową, zrzeszeniami polskimi na obczyźnie, Macierzą Szkolną, komitetami pomocy dla wywłaszczonej ludności Górnego Śląska i Wielkopolski, a także współorganizowała międzynarodowy protest przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni ( ) otrzymała w darze zakupiony ze składek społeczeństwa dworek w Żarnowcu. W w Warszawie, organizowała pomoc dla uwięzionych przez władze carskie i ich rodzin. Debiutowała jako poetka w prasie Już w pierwszym okresie jej twórczość nabrała dużego znaczenia literackiego i społecznego, np. trzy serie Poezji (1881, 1883, 1887), gdzie znalazły się Obrazki, pełne pochwały wolności i sprzeciwu wobec zła, jak wiersz W piwnicznej izbie. Także poemat filozoficzny Imagina (we fragmentach od 1886, całość 1913), w którym niezadowolenie ze stosunków społecznych prowadzi do buntu. Już w tym okresie nawiązywała do poezji ludowej, a także do romantyzmu i tradycji biblijnej, np. w Z mojej Biblii (seria IV Poezji, 1896), w zbiorach Linie i dźwięki (1897), Italia (1901), Nowe pieśni (1905), Głosy ciszy (1906). Również liczne wiersze dydaktyczne, jak Śpiewnik historyczny (1904), Ludziom i chwilom (1905). Epickie poematy Przez głębinę (1907) i Pan Balcer w Brazylii (1910). Osobny bogaty rozdział w dorobku Konopnickiej stanowi literatura dziecięca. Jest autorką, która po raz pierwszy wydała dla dzieci nie tylko pojedyncze wiersze, ale całe tomiki: Moja książeczka, Wiosna idzie, W domu i w świecie, Pod majowym słonkiem, Szczęśliwy światek, Nowe latko. Odrębną część jej twórczości stanowią obrazki pisane prozą oraz utwory wiążące prozę z poezją. Należą do nich np. o Janku Wędrowniczku, Na jagody, Jak to ze lnem było, Szkolne przygody Pimpusia Sadełko. Inny nurt twórczości Konopnickiej to twórczość fantastyczno-baśniowa np.o krasnoludkach i o sierotce Marysi. Maria Konopnicka zmarła w 1910r. Opracowano na podstawie książki A. Grodzkiej Maria Konopnicka Redakcja i wykonanie gazetki K. Otorowska