Wzmocnienie konkurencyjności P.W. ŁUCZNICZKA sp. z o.o. z Tucholi poprzez zakup linii do produkcji wyrobów czekoladowych

Transkrypt

1 Tytuł przedsięwzięcia: Wzmocnienie konkurencyjności P.W. ŁUCZNICZKA sp. z o.o. z Tucholi poprzez zakup linii do produkcji wyrobów czekoladowych Głównym elementem i przedmiotem projektu [przedsięwzięcia] jest zakup i montaż nowej linii technologicznej do produkcji wyrobów czekoladowych wraz z instalacją [zasilaniem] fotowoltaicznym. ZAKRES PROJEKTU: 1. Przygotowania biznes planu [szt.1] 2. Przeprowadzenie procedur środowiskowych [szt.1] 3. Zakup linii technologicznej do produkcji wyrobów czekoladowych wraz z zasilaniem fotowoltaicznym[kpl.1] w tym: 3.1 Zbiorniki na czekoladę [szt.2] 3.2 Układ transportu czekolady - rurociągi zasilające [szt.1] 3.3 Temperówka [szt.2] 3.4 Stacja przygotowania nadzień [kpl.1] 3.5 Stacja do produkcji pralin [kpl.1] 3.6 Formy [szt. 2000] 3.7 Zawijarka [szt.4] 3.8 Linia do konfekcjonowania [szt.1] 3.9 Zasilanie fotowoltaiczne [kpl.1] 4. Zarządzanie projektem 5. Promocja projektu OPIS TECHNOLOGII: Za rozpoczęcie procesu technologicznego należy przyjąć rozpuszczenie kuwertury (czekolady), w zbiornikach magazynowych [3.1] zaopatrzonych w mieszadła oraz możliwość grzania w zakresie temperatur 0-70 C. Rozpuszczoną i podgrzaną do ok. 45 C czekoladę za pomocą linii przesyłowej [3.2] wyposażonej w płaszcz wodny kierujemy do temperówki [3.3]. Procesie temperowania można wyróżnić wstępną strefę chłodzenia jest to tzw. pierwszy moduł temperówki, jego celem jest obniżenie temperatury kuwertury dopływającej ze zbiornika z C do ok. 35 C, po czym czekolada przystępuje do najważniejszego procesu temperowania, mianowicie do osiągnięcia temperatury w punkcie krystalizacji. W zależności czy jest to czekolada biała, mleczna czy deserowa temperatura ta wynosi od 27 do 29 C. Bardzo ważnym czynnikiem jest tutaj precyzja (+/- 0,2 C oraz stabilność procesu). Końcowym etapem temperowania w ostatniej części temperówki jest podgrzanie czekolady o 1-1,5 C w stosunku do temperatury w punkcie krystalizacji. Jest to niezwykle istotny etap, ponieważ roztapiają się niestabilne formy krystaliczne. Stacja przygotowania nadzień [3.4] składa się z młyna kulowego wyposażonego w płaszcz wodny, mieszadło i wykonane ze stali nierdzewnej kulki. Młyn taki charakteryzuje się szerokim spektrum tworzenia nadzień o przeróżnych smakach i różnorodnej konsystencji. Równolegle więc do procesu temperowania ma miejsce przygotowywanie nadzień na bazie surowców, (min. np. cukru, tłuszczy mlecznych, tłuszczy roślinnych, miazgi kakaowej, mleka w proszku, orzechów oraz dodatków technologicznych) pierwszy etap to przygotowanie

2 bazy nadzień poprzez rozcieranie i mieszanie w młynie kulowym w temperaturze płaszcza ok 70 C zadanych we wsadzie surowców, przygotowana baza po wychłodzeniu transportowana jest następnie do kotłów, w których ma miejsce jej doprawianie (dodawania barwników i aromatów), w końcowym efekcie przygotowane nadzienie trafia do dozownika nadzień. Po procesie temperowania czekolada transportowana jest przez ogrzewany układ transportu czekolady do dozownika czekolady [3.5]. Temperatura wody w płaszczu grzejnym powinna być wyższa o 1 C aniżeli temp. kuwertury i być sterowana przez temperówkę. Wynosi ona od 31 C do max 34 C. Ze względu na stabilność temperatur linia przesyłowa powinna być możliwie krótka. Urządzenie do produkcji pralin z otoczką cukrową [3.5] tzw. zimny stempel charakteryzuje się niezwykle innowacyjną technologią formowania czekolady w dowolne kształty za pomocą schłodzonych stempli. Proces produkcji pralin metodą zimnego stempla zaczyna się od za dozowania odpowiedniej ilości kuwertury w formie [3.6]. Najczęściej jest to o około 10% więcej aniżeli zakładana masa korpusu, tak aby nadmiar kuwertury mógł być wyciśnięty poza formę. Forma kieruje się na stację wytrząsania tzw. "stół wibracyjny", gdzie eliminowane są z niej wtłoczone przy dozowaniu drobne pęcherzyki powietrza, dzięki temu zabiegowi na etapie formowania czekolada będzie równomiernie rozprowadzona. Kolejnym etapem jest proces zimnego formowania, w którym do form wciskane są mocno schłodzone stemple. Stemple są perfekcyjnie dopasowane do kształtu formy oraz pomniejszone o grubość ścianki korpusu który mają stworzyć. Kuwertura zostaje rozprowadzona w formie, wypełniając jej wszystkie wypuklenia. Po chwili czekolada zastygnie oraz odwzoruje kształt formy, stempel unosi się w górę, a gotowe korpusy przesuwane są na stację dozowania nadzienia. Zanim jednak korpusy trafią pod stację dozowania nadzienia należy usunąć nadmiar czekolady z form specjalnymi zautomatyzowanymi "skrobakami". Kiedy powierzchnia form jest już wolna od nadmiaru czekolady przesuwana jest pod stację dozowania nadzień, korpusy można nadziać jednym bądź podwójnym nadzieniem w zależności od upodobań konsumenta. Nadziane korpusy trafiają za pomocą transportera do tunelu chłodzącego w celu wychłodzenia nadzienia. Po tych etapach należy pralinkę "zamknąć" czekoladą, w tym celu aby dolna część pralinki dobrze się połączyła z korpusem należy podgrzać krawędzie korpusów znajdujących się w formach tuż przed zalaniem formy czekoladą, proces ten pozwala na zabezpieczenie pralinek przed np. wyciekami nadzienia co za tym idzie stworzenia wyrobu najwyższej jakości. Po zalaniu formy kuwerturą zbierany jest z nich nadmiar czekolady po czym kierowane są do tunelu w celu wychłodzenia. Po wyjściu z tunelu chłodniczego gotowe pralinki są wybijane z form na płyty i kierowane na proces zawijania w folię aluminiową lub metalizowaną w zależności od kształtu i rodzaju pralinki. Etapem końcowym w odniesieniu do jednej sztuki gotowego wyrobu, jest jego indywidualne zawinięcie we folię na różny sposób w zależności od zapotrzebowania tj.: na gładko, na jednoskręt (tzw. cebulka lub z dodatkiem np. sznureczka ozdobnego), lub także na dwuskręt. Proces zawijania odbywa się w sposób automatyczny przy pomocy zawijarek [3.7] W ten sposób zawinięte pralinki trafiają następnie do pakowania w opakowanie jednostkowe jest to tzw. konfekcjonowanie wyrobów [3.8]. Zawinięte pralinki kierowane są na linię konfekcjonowania [3.8] gdzie za pomocą transportera, wag i pracowników produkcyjnych pakowane są w opakowania jednostkowe oraz zbiorcze po czym kierowane do magazynu wyrobów gotowych. Konfekcjonowanie jest procesem ręcznym, wymagającym w 99% udziału czynnika ludzkiego, drobnymi elementami zautomatyzowanymi w zależności od sposobu konfekcjonowania mogą być pakowanie w systemie flowpack (np. wypraski pakowane automatyczne, przepływowo w zgrzewalna folię); lub pakowanie z wykorzystaniem maszyny klipsującej - tzw. klipsiarki (zamykającej woreczki ze wsadem).

3 Za pomocą opisanej linii technologicznej produkowana będzie szeroka gama wyrobów formowanych, które będą istotnym zwiększeniem asortymentu produkowanych przez przedsiębiorstwo wyrobów. Z punktu widzenia przedsiębiorstwa jak i obserwacji rynku wyrobów czekoladowych wyroby formowane produkowane metodą zimnego stempla są wyrobem innowacyjnym umożliwiającym wprowadzenie na rynek bardzo ciekawych wyrobów. Zakładamy, że wydajność proponowanej linii technologicznej stanowić będzie ok. 500 kg na zmianę. Do zasilania linii produkcyjnej projektowana jest elektrownia słoneczna [3.9] składająca się z 80 polikrystalicznych paneli fotowoltaicznych o łącznej mocy 20 kwp. Zastosowane panele będą współpracowały z falownikiem o mocy 20 kw. W przypadku niskiej produkcji energii z paneli fotowoltaicznych i w nocy zespół falowników automatycznie przełączy zasilanie odbiorników na zasilanie z sieci elektroenergetycznej. Instalacja fotowoltaiczna będzie monitorowana pod kątem ilości wyprodukowanej energii elektrycznej. Jako źródło energii odnawialnej w projektowanej instalacji fotowoltaicznej zastosowane zostaną moduły fotowoltaiczne polikrystaliczne o mocy 250 Wp. Przewiduje się produkcję energii elektrycznej na poziomie ok. 17,9 MWh/rok. W związku z zastosowaniem odnawialnego źródła energii jakim jest instalacja fotowoltaiczna osiągamy efekt ekologiczny w postaci emisji unikniętej. Jest to ilość substancji jaka bałyby wprowadzona do powietrza w danym roku z instalacji stosowanych powszechnie do wywarzania energii elektrycznej w wyniku spalania paliw kopalnych (np. węgiel). Poniżej wyliczenia dla poszczególnych rodzajów źródła energii Emisja uniknięta CO 2 Węgiel kamienny: 6.121,8 kg ilość niewytworzonej emisji CO2 w ciągu roku Gaz ziemny: 3.669,5 kg ilość niewytworzonej emisji CO2 w ciągu roku Energia elektryczna wytwarzana w skojarzeniu: 5.960,7 kg ilość niewytworzonej emisji CO2 w ciągu roku Emisja uniknięta pozostałych zanieczyszczeń Węgiel kamienny: 63,72 kg ilość niewytworzonej emisji SO2 NO2 pyłów w ciągu roku Gaz ziemny: 7,52 kg ilość niewytworzonej emisji SO2 NO2 pyłów w ciągu roku Energia elektryczna wytwarzana w skojarzeniu: 88,07 kg ilość niewytworzonej emisji SO2 NO2 pyłów w ciągu roku Kwestie budowlane: Urządzenia [linia technologiczna] nie zostaną na trwale zintegrowane z gruntem a jedynie posadowione na poziomie istniejącej posadzki. Zasilane będą z istniejącej instalacji elektrycznej oraz instalacji fotowoltaicznej. Panele fotowoltaiczne zostaną zamontowane na dachu istniejącej hali. Poza tym nie przewiduje się wykonania żadnych dodatkowych prac budowlanych [adaptacyjnych]. Budynek [hala] spełnia wszystkie wymogi niezbędne do lokalizacji tego typu urządzeń oraz prowadzenia przedmiotowych usług. Lokalizacja:

4 Urządzenia będą zmontowane w istniejącym budynku [hali] przy ulicy Przemysłowej 10, Tuchola.

5