Światła i nasiona (16)

Transkrypt

1 Pozwalamy i zachęcamy do kopiowania i rozprowadzania tego materiału w dowolnej formie, pod warunkiem, że nie zmienia się tekstu w żaden sposób i nie pobiera opłaty poza kosztem reprodukcji. Wszelkie wyjątki muszą być zatwierdzone przez autora i Zbór Ewangeliczny Agape w Poznaniu. Światła i nasiona (16) Ewangelia Marka 4:21-34 Piotr Słomski (Peter Slomski) Seria: Ewangelia Marka Dobra nowina o Jezusie 20 września, 2015 r. Zachęcające podobieństwa Czasami jestem zniechęcony. Wydaje się, że jest tak niewielu ludzi, którzy prawdziwie nawracają się do Pana. Nieraz wygląda to tak, jakby królestwo Boże w Polsce nie wzrastało. Nie wiem, czy ty też tak czujesz. Myślę, że uczniowie Jezusa również byli zniechęceni. Biorąc pod uwagę to, jak wiele Jezus nauczał o nadchodzącym królestwie Bożym, mało było dowodów na jego wzrost i rozwój. Ludzie byli zdumieni nauczaniem i uzdrowieniami Jezusa, ale wydawało się, że naprawdę niewielu uznało Go za swojego Króla. Królestwo Boga nie wydawało się być aż tak duże i potężne był to jedynie Jezus, Jego dwunastu uczniów i być może kilku innych. Pan Jezus, wiedział jak czuli się Jego naśladowcy. Wie jak my się czujemy. W odpowiedzi na to zniechęcenie Jezus przytoczył kilka podobieństw, czyli przypowieści. Czy pamiętasz jak ostatnio mówiliśmy, że podobieństwa mówią nam o Bożym królestwie królestwie, w którego skład nie wchodzą poszczególne kraje ale wierzący ludzie na całym świecie. Jezus w Ewangelii Marka 4:11 powiedział, że podobieństwa mówią o tajemnicy Królestwa Bożego. Są to opowieści o rzeczach codziennych, mające również duchowe znaczenie. Podobieństwa opowiadają również o nas. Mówią nam o tym, jaki jest nasz związek z królestwem Bożym. Czy jesteśmy w nim czy nie. Czy należymy do Jezusa Króla czy nie. W Ewangelii Marka 4:21-34 Jezus, pragnąc zachęcić swoich uczniów, opowiada im trzy krótkie podobieństwa. Mówią one o królestwie Bożym. Mam nadzieję, że każda z nich będzie dla nas zbudowaniem i zachętą. Światło, które będzie świecić Pierwsze podobieństwo znajdziemy w wersetach Możemy ją zatytułować: Światło, które będzie świecić. Przyjrzyjmy się, co mówią wersety 21-22: I mówił im: Czyż przynoszą światło po to, aby je postawić pod korcem albo pod łóżkiem? Czyż nie po to, aby je postawić na świeczniku? Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione i nic nie pozostało utajone, co by nie wyszło na jaw. Jezus zapytał: Po co wnosi się światło do domu? Czy po to by ukryć je pod misą lub pod łóżkiem? Ludzie, którzy słuchali pomyśleli pewnie: Oczywiście, że nie! To byłoby niedorzeczne. Zadaniem światła jest oświetlać to, co skrywa ciemność. To dlatego stawia się je na świeczniku aby wszyscy mogli widzieć. Około miesiąc temu zerwała się nagła burza i całe osiedle, na którym mieszkam, było pozbawione elektryczności na cztery dni. Kiedy więc przez cztery wieczory zapalałem świece, to czy chowałem je pod stół? Oczywiście, że nie. Kładłem je w takich miejscach bym mógł widzieć w ciemności. Światło świeci i przenika ciemność. Jezus rzuca wyzwanie swoim słuchaczom, aby przemyśleli znaczenie tej przypowieści. W wersecie 23 czytamy: Jeśli kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha! Przemyśl uważnie słowa 1

2 Jezusa. Prawda głoszona o królestwie Bożym, jest światłem, które przedziera się przez ciemność tego świata. Rzeczywiście królestwo Boga jest światłem, które przedziera się przez ciemność tego świata. W czasach Starego Testamentu, królestwo to nie było jeszcze objawione; był to czas przygotowania na przyjście królestwa Bożego. Miało ono nastać wraz z nadejściem Króla, a Król właśnie nadszedł. Jezus przyszedł, aby objawić swoje królestwo. Przyszedł we własnej osobie, aby tego dokonać. Dla wielu ludzi Jezus pozostaje ukryty, ponieważ nie wierzą w Jego słowo, a więc nie wierzą w Niego. W rzeczywistości Jego światło świeci na tym mrocznym świecie nie jest ukryte. Kiedy Jezus przyszedł na ten świat i nauczał, i czynił cuda, byli tacy, którzy zwrócili i nawrócili się do Niego. Paradoksalnie, w ten najmroczniejszy z dni, gdy ciemność przykryła ziemię, gdy Jezus został ukrzyżowany, dla tych, którzy mieli oczy, aby widzieć, światło zaświeciło najjaśniej. Był to dzień, kiedy Jezus pokonał księcia ciemności diabła. Diabeł myślał, że to jego moment zwycięstwa ludzie przecież odrzucili swojego prawdziwego Króla Jezusa zamordowali Go na krzyżu. Myślał zapewne: Teraz nadszedł czas mojego panowania. Jednak kiedy ciemność spoczęła na Golgocie, kiedy Bóg Ojciec odwrócił się w tamtej chwili od swojego Syna, był to moment, w którym Jezus wziął na Siebie potępienie, na które zasługiwali grzesznicy; a kiedy to zrobił, kiedy dla grzeszników stawił czoła piekłu, nie było już dla nich potępienia. Diabeł nie miał już do nich praw. Jezus zademonstrował to, kiedy powstał z martwych trzy dni później, ukazując swoje zwycięstwo nad piekłem i grzechem. To właśnie wtedy światło świeciło najjaśniej. To jest ewangelia, dobra nowina. Jezus jest dobrą nowiną. Jest światłem w ciemności. Jest światłem w samym sercu Bożego królestwa. To dlatego mówi on w Ewangelii Jana 8:12: Ja jestem światłością świata; kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, ale będzie miał światłość żywota. Jezus przyszedł by pokonać ciemność. Bóg nie przybliżył swojego królestwa w osobie Jezusa, aby ostatecznie Go ukryć. Został On objawiony. Jezus mówi, że jest Królem i że królestwo jest blisko. To prawda, że niewielu do Niego przyszło, ale światło zaczęło świecić w ciemności. Jezus mówi swoim uczniom, aby się nie bali. Światło zaświeci i będzie świecić jeszcze jaśniej. Marek napisał swoją Ewangelię do wierzących w Rzymie, którzy borykali się z wielkimi prześladowaniami. Wydawało się, że byli w samym sercu ciemności. Mieli się jednak nie bać. Pomimo ciemności, światło świeci coraz jaśniej. My też mamy się nie bać, nie rozpaczać. Mamy walczyć, wiedząc że królestwo Boga nie upadnie. Jego światło będzie świecić coraz jaśniej. Jezus mówi do swoich uczniów: Słuchajcie tego, co jest mówione. Zrozumcie co wam mówię. Nie zniechęcajcie się. Światło ma świecić i przenikać ciemność. Królestwo Boga przedziera się przez mrok. Nabierzcie otuchy. Jednak tych, którzy nie są gotowi słuchać, ostrzega. Spójrz na wersety 24-25: I rzekł do nich: Baczcie na to, co słyszycie! Jaką miarą mierzycie, taką wam odmierzą, a nawet wam przydadzą. Albowiem temu, który ma, będzie dodane, a temu, który nie ma, zostanie i to, co ma, odebrane. Jezus mówi: Czy słuchacie tego, co wam mówię? Czy wierzycie? Czy uwierzyłeś Jezusowi? Czy przyjąłeś i zastosowałeś słowa Jezusa w swoim życiu? Mówiąc inaczej, jeśli królestwo Boga jest prawdziwe, czy żyjesz w sposób, który podoba się jego Królowi? Czy jest tak, że rozprasza cię wszystko wokół? To nie oznacza, że musimy być tak intensywnie zaangażowani, żeby nie móc usiąść i cieszyć się dobrą książką, kupić kawę, porozmawiać z przyjaciółmi. Jezus mówi jednak, że Jego słowa muszą coś zmieniać w naszym życiu. Czy Jego słowa zmieniły Twoje życie? Czy stałeś się częścią Jego królestwa? Sensem tego podobieństwa jest to, że prawda o królestwie jest jak światło, które będzie świecić. Król objawia się wobec wielu. Dla chrześcijanina jest to wielkie zachęcenie. Jednak sensem tego jest również to, że nadejdzie dzień ostateczny, kiedy wszyscy zobaczą światło. To nie oznacza, 2

3 że wszyscy będą zbawieni, ale wszyscy zegną kolano przed Królem czy chcą lub nie (por.: List do Rzymian 14:11-12; List do Filipian 2:10-11). Wtedy będzie już za późno by wejść do królestwa. Użyłem kiedyś ilustracji misjonarza i kaznodziei Paula Washera, aby opisać królestwo Boga jako pociąg, który wjeżdża na stację. Wyobraź sobie, że jesteś na tej stacji. Kiedy czekasz na peronie, widzisz jak pociąg się zbliża, aż w końcu podjeżdża na twój peron. Można powiedzieć, że pociąg nadjechał. Pociąg ten jest jednak długi i kiedy wjeżdża na peron, to cały czas jedzie. Stoisz na peronie i widzisz jadący pociąg. Pociąg już wjechał, ale i nadal wjeżdża. Właśnie tak jest z królestwem Boga. Ono nadeszło kiedy Jezus przyszedł na ziemię, a w szczególności kiedy pokonał na krzyżu szatana i grzech. Jednak ono dopiero nadejdzie w całej swojej pełni kiedy Jezus powróci na ziemię i kiedy nastaną nowe niebo i nowa ziemia. Jednakże, jeśli do tego czasu nie weszliśmy do pociągu, to będzie za późno. Będzie za późno by wejść do królestwa. Musimy to zrobić już teraz. To dlatego Jezus mówi: Baczcie na to, co słyszycie!. To co zrobisz z tym co usłyszysz będzie miało swoje konsekwencje. Czy słuchasz? Czy uwierzyłeś? Jezus przyszedł. Czy uznałeś Go za swojego Króla? Czy odwróciłeś się od swojego grzesznego życia i zaufałeś Mu jako Zbawicielowi? Jezus ostrzega nas z miłości. A jeśli słuchamy i wierzymy, to nie wolno nam dać się zniechęcić ciemnością, która jest wokół nas. Jego królestwo nigdy nie upadnie. Światło świeci i nigdy nie przestanie. Nasienie, które ma moc To jest pierwsze podobieństwo, którego Jezus używa by zachęcić swoich uczniów. Mówi im, że Jego królestwo jest światłem, które świeci. W wersetach podaje im drugie podobieństwo, aby ich zachęcić. Możemy nadać jej tytuł: Nasienie, które ma moc. Drugie podobieństwo jest bardzo podobne do pierwszego, ale nie mówi o świetle tylko o nasionach. Przyjrzyjmy się wersetom 26-28: I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię. A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak. Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie. I znowuż Jezus chce zachęcić swoich uczniów mówiąc o tym, że królestwo Boga będzie wzrastać i nic tego nie powstrzyma. Jezus mówi o siewcy i nasionach. Tym razem kładzie nacisk na moc do wzrostu, którą te nasiona mają. Mówi o tym jak siewca rzuca je na glebę, po czym, gdy przychodzi wieczór, utrudzony ciężką pracą, idzie spać. Wstaje rano. Wie, że nic nie może zrobić z nasionami, które rozrzucił poprzedniego dnia. Nie ma żadnej kontroli nad procesem kiełkowania i wzrostu. Kiedy zapada kolejna noc, ponownie idzie spać. Rano znów wstaje. Śpi i wstaje, śpi i wstaje mijają dzień i noc, dzień i noc, i tak dalej. W międzyczasie nasiona wypuszczają pędy i rosną. Rolnik nie wie, jak to się dzieje. Tak samo jak i dzisiaj nie wie tego wykształcony specjalisa od rolnictwa. Nigdy nie był w stanie zrozumieć jak nasionko, które wydawało się martwe przeobraża się w żywą roślinę. Wszystko co może zrobić to czekać i ufać. Oczywiście może wypielić chwasty, rozluźnić glebę, dodać nawozu i pociągnąć wodę na swoją działkę. Wszystkie te rzeczy są istotne. Jednak nie może sprawić, by nasionko puściło pędy i rosło. Wszystko co może zrobić to iść spać i wstawać co rano. Resztę musi pozostawić nasionku i ostatecznie Temu, który je stworzył, zna je dokładnie i pobudza je do rozwoju. Rolnik musi ufać i modlić się. Musi czekać cierpliwie. Tak właśnie jest z królestwem Boga. Królostwo jest jak nasionko. Tak, musimy głosić ewangelię niewierzącym. Tak, musimy robić to w sposób dla nich zrozumiały. Tak, musimy, żyć w sposób, który będzie pokazywał, że ewangelia przemieniła nasze życie. Nie możemy manipulować, zmuszać ani podstępem nakłaniać ludzi do wejścia do królestwa Bożego. Możemy im jedynie powiedzieć 3

4 ewangelię, a potem ufać i się modlić. To Bóg-Duch Święty daje życie temu, co jest martwe. Powinno nas to zachęcić. Ostatecznie, nie od nas to zależy, ale od Boga. Reformator i kaznodzieja, Marcin Luter, dobrze o tym wiedział. Kiedyś, w typowy dla niego, barwny sposób stwierdził: Powinniśmy głosić Słowo, ale rezultaty należy pozostawić wyłącznie w gestii Bożego upodobania... Po prostu nauczałem, głosiłem i zapisywałem Boże Słowo, poza tym nic nie zrobiłem. A kiedy spałem bądź z moimi przyjaciółmi Filipem i Amsdorfem Słowo tak mocno osłabiło papiestwo jak jeszcze nigdy się to nie udało żadnemu księciu czy też władcy. Nic nie zrobiłem. Słowo wszystkiego dokonało. Bóg poprzez swoją moc działa w swoim Słowie. Właśnie to miał na myśli apostoł Paweł, kiedy w 1 Liście do Koryntian 3:6 pisał: Ja zasadziłem, Apollos podlał, a wzrost dał Bóg. Posłuchaj co Jezus powiedział Nikodemowi o mocy Ducha Świętego w Ewangelii Jana 3:8: Wiatr wieje, dokąd chce, i szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się narodził z Ducha. Cóż za wspaniałe zachęcenie dla nas! Królestwo Boże będzie wzrastać, ponieważ Bóg w swojej mocy przyniesie nowe życie. My musimy sadzić i podlewać, ale to Bóg daje wzrost. Tak, musimy badać i pytać się czy robimy wszystko jak należy kiedy wydaje się, że królestwo nie rośnie. Jeśli jednak po zbadaniu, czy w tym, co robimy nie ma grzechu ani czegoś złego, to musimy pamiętać, że królestwo Boga jest w Jego rękach. Ono pokona przeciwności i samo się utwierdzi. Nie możemy się zniechęcać. Głoszenie i nauczanie mogą się wydawać tak bezowocne jak rozrzucanie nasion po polu. Ale to właśnie ta czynność ostatecznie pozwala wydać plon, bo nasiona mają moc by zakiełkować. Może się nam wydawać, że nic się nie dzieje, jednak w tym samym czasie nasiona pracują na plon. Spójrzmy co Jezus mówi w wersecie 29: A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo. To musiało być ogromnym zachęceniem dla uczniów Jezusa. Jakże ważną lekcją jest to również dla nas! Nie zawsze widzimy, czy też rozumiemy drogi i sposoby Boże, ale możemy mieć ufność, że On sieje nasiona, które mają moc by wydać owoc. Posłuchaj słów wypowiedzianych setki lat wcześniej w Księdze Izajasza 55:9-11: Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze. Gdyż jak deszcz i śnieg spada z nieba i już tam nie wraca, a raczej zrasza ziemię i czyni ją urodzajną, tak iż porasta roślinnością i daje siewcy ziarno, a jedzącym chleb, tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem. Żniwa nadejdą. Nie rozpaczajmy. Nasienie, które da schronienie Jezus dał nam jeszcze jedno podobieństwo o królestwie Bożym by nas zachęcić. Mówił już o świetle, które świeci i nasieniu, które ma moc. W wersetach podaje nam swoją trzecie podobieństwo, którą możemy zatytułować: Nasienie, które da schronienie. Posłuchaj uważnie: I mówił: Do czego przyrównamy Królestwo Boże albo jakim podobieństwem je wyrazimy? Jest jak ziarno gorczyczne, które, gdy zostanie zasiane do ziemi, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Ale gdy zostaje zasiane, wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie. Jezus mówi, że królestwo Boże jest jak ziarnko czyli nasionko gorczycy. Dlaczego używa tego rodzaju opisu? Ponieważ nasionko to jest bardzo małe, lecz mimo to daje początek czemuś bardzo dużemu! To ziarnko gorczyczne nie jest najmniejszym nasion na świecie, ale jest najmniejszym z tych, które sadzili Żydzi. Jeśli chcesz sobie wyobrazić jego wielkość, to pomyśl o ziarnku piasku. Było tak 4

5 małe to nasionko, że ptaki mogły z łatwością je połknąć i tak się też często działo ku frustracji rolników i strachów na wróble. A co jeśli to nasionko nie zostało zjedzone przez ptaki, ale zaczęło rosnąć? Jezus mówi, że wyrosło z niego coś o wiele większego niż inne rośliny ogrodowe. Mogło osiągać nawet trzy metry wysokości! Jeden z rabinów pisze: W Sichim wyrosło źdźbło gorczycy, a z niego wyrosły trzy konary, z których jeden się odłamał i przykrył namiot garncarza... Inny zaś, Rabbi Szymon Ben Chalafta napisał: Na moim polu pojawił się pień gorczycy, na który zwykłem wchodzić, tak jak to mężczyźni mają w zwyczaju wspinać się na drzewa figowe". To co było kiedyś tak małe jak ziarno piasku wyrosło na drzewo tak duże i mocne, że można się było na nie wspinać. Co Jezus chciał przez to powiedzieć? Królestwo Boga na początku wydaje się czymś niewielkim, bardzo niewielkim. Wydawało się takim gdy Jezus był na ziemi. W porównaniu z całą populacją rzymskiego imperium bądź też ówczesnego Izraela, czy też z wielkimi tłumami, które chodziły za Jezusem z egoistycznych pobudek królestwo Chrystusa złożone z Jego prawdziwych naśladowców, w ludzkich oczach wydawało się naprawdę nieznaczne. Było nie tylko małe, ale w widoczny sposób słabe. W jaki sposób władca tego królestwa przyszedł na świat? Jako słabe niemowlę, narodził się w Betlejem bez bogactw, armii, służby, czy mocy. Kim byli mężczyźni, których Król tego królestwa zgromadził wokół siebie i wyznaczył na apostołów? Nie byli to wielcy tego świata, ale nieuczeni rybacy i pogardzani celnicy. Co było ostatnim publicznym dokonaniem Króla? Został ukrzyżowany jak przestępca, zawisł pomiędzy dwoma złoczyńcami, po tym jak został opuszczony przez prawie wszystkich uczniów jeden z nich go zdradził, a inny się go wyparł. Jaką doktrynę głosili ludzkości pierwsi budowniczy tego królestwa? Doktrynę, która była skałą potknięcia dla Żydów a głupstwem dla pogan (zob. 1 List do Koryntian 1:21-25). Było to oświadczenie o tym, że ich Król został zabity na krzyżu i że przez Jego śmierć, wszyscy ci, którzy porzucą swój grzech i zaufają Jezusowi mogą dostąpić życia. To wszystko, w ludzkim rozumieniu, jest słabością i wydaje się być tak bezwartościowe jak nasionko gorczycy. Z małego nasionka wyrasta jednakże olbrzymie drzewo. Królestwo Boga rozprzestrzeniło się więc na cały świat. Właśnie o tym mówił Jezus. Zachęcał swoich uczniów, a jego prorocze podobieństwo się spełniło. Nie możemy o tym zapominać. Królestwo Boga zaczęło gwałtownie wzrastać od dnia Pięćdziesiątnicy. Jednorazowo nawróciło się trzy tysiące ludzi, a potem, kilka dni później, jeszcze pięć tysięcy. Wzrastało ono w sposób cudowny, kiedy w Jerozolimie, Antiochii, Efezie, Filipii, Koryncie i Rzymie powstawały lokalne zbory. W ciągu czterdziestu lat od śmierci Chrystusa ewangelia dotarła do wszystkich wielkich centrów kulturalnych świata rzymskiego jak i innych odległych miejsc. Od tamtego czasu królestwo rozprzestrzenia się, pozyskując ludzi z każdego plemienia, narodu i wpływając na każdą sferę życia. Tak samo jak i dziś. Nie możemy się zniechęcać. Nie możemy upadać na duchu. To prawda, że jeśli rozejrzymy się wokół, zwłaszcza w Polsce, wydaje się, że wzrost jest bardzo niewielki w porównaniu z innymi miejscami. Jedna ze statystyk, o której być może już wcześniej wspomniałem, podaje, że jest więcej ewangelicznych chrześcijan w Arabii Saudyjskiej niż w Polsce. Nie możemy jednak zapominać o tym, co powiedział Jezus. To podobieństwo jest proroctwem. Ziarenko gorczyczne wzrasta; Jezus mówi, że...wyrasta i staje się większe od wszystkich jarzyn, i wypuszcza tak wielkie gałęzie, że w jego cieniu mogą się gnieździć ptaki niebieskie. Z tego nasionka wyrasta roślina tak wielka, że ptaki, które wcześniej mogły pożreć nasionko, później znajdują w jego gałęziach cień. Królestwo Boże jest jak nasionko gorczycy. Saul z Tarsu jak i wielu innych od tamtej pory, byli w pewnym momencie jak ptaki niebieskie, które próbowały je połknąć i zniszczyć jego wpływ na świecie. Jednak pewnego dnia oni również znaleźli schronienie w jego gałęziach. Pomyśl jaką 5

6 nadzieję musiało to przynieść chrześcijanom w Rzymie, którzy jako pierwsi czytali Ewangelię Marka w obliczu cierpienia i prześladowania. Królestwo nie będzie zniszczone. Wszystkie inne królestwa upadną (por. Księga Daniela 2:44). Ci sami, którzy niegdyś odrzucili Króla Jezusa, przyjdą do Jego królestwa i znajdą w nim schronienie. Kiedy kilka miesięcy temu byłem w Anglii na konferencji chrześcijańskiej, słyszałem jak pewien pastor z Libanu mówił o tym co dzieje się na Bliskim Wschodzie. Wielu muzułmanów widząc potworności, których dopuszcza się Państwo Islamskie (I.S.I.S.) stawia sobie pytania i wielu z nich zaczyna pojawiać się w zborach. Niektórzy nawracają się do Jezusa i znajdują schronienie w Jego królestwie. Musimy słuchać i wierzyć w to, co mówi Jezus. Polska nie jest jeszcze miejscem, gdzie możemy obserwować prześladowania, jednak apatia, obojętność i ignorancja wobec prawdziwej ewangelii mogą być zniechęcające. Ogromna większość ludzi znajduje się poza Bożym królestwem. Jezus opowiedział te podobieństwa aby nas zachęcić. Nie możemy upadać na duchu. Musimy być wierni, dzielić się ewangelią, ufać, modlić się i czekać. Czytałem o pewnej kobiecie ze Stanów, która była zadeklarowaną ateistką. Miała dużo problemów emocjonalnych w swoim życiu i ostatecznie, kiedy miała już sześćdziesiąt kilka lat, zdiagnozowano u niej chorobę Alzheimera. Zaczęła robić rzeczy niezgodne ze swoim charakterem. Ciągle się mocno złościła. Kiedy jej wnuki zbliżały się do niej, czasami uderzała je swoją laską. Aby nie pozwolić jej wychodzić, zamykano ją w domu, a drzwi ryglowano od zewnątrz. Najbardziej jednak uderzającą cechą jej demencji było to, że chociaż robiła wiele rzeczy niezgodnych ze swoim charakterem, to nigdy nie straciła pogardy wobec ewangelii. Jej najbardziej trzeźwe słowa brzmiały: Nie chcę twojego Jezusa. Trwało to tak aż do pewnego dnia, gdy w drodze z nabożeństwa do domu, wydawało się, że chwilowo wyszła ze swojego otępienia i powiedziała: Potrzebuję wybaczenia za to co im [starym przyjaciołom] zrobiłam. Jej córka i mąż wykorzystując tę chwilę, wyjaśnili jej wybaczenie Jezusa, którego wyrazem była śmierć na krzyżu. Ich matka nie tylko wyznała swoją wiarę w Chrystusa, ale nawet powiedziała o tym innym. Jej umiejętność komunikowania wiary w sposób werbalny nie trwała długo ponieważ wkrótce demencja pozbawiła ją umiejętności komunikacyjnych. Jednakże pozostali niewierzący członkowie rodziny byli zdumieni radością, którą w niej widzieli. Stała się żywym przykładem osoby, która kiedyś nienawidziła Króla, ale ostatecznie znalazła schronienie w Jego królestwie. Bóg pokazał swoją moc w jej życiu. Światło zaświeciło w ciemności, w której się znajdowała. Królestwo, które świeci, rośnie i daje schronienie W Ewangelii Marka 4:33-34 czytamy: I w wielu takich podobieństwach zwiastował im słowo stosownie do tego, jak mogli słuchać. A bez podobieństwa nie mówił do nich. Na osobności zaś wykładał uczniom swoim wszystko. Jezus opowiedział te podobieństwa, aby nas zachęcić. Jego królestwo świeci w ciemności, a ciemność nigdy go nie ogarnie. Moc Boga będzie widzialna. Królestwo przyjmie wielu. Nie wolno nam rozpaczać, ale musimy zachować wierność. Musimy słuchać i wierzyć Jezusowi. Musimy mówić o Nim innym. Musimy ufać i modlić się. Musimy czekać. W Księdze Objawienia 7:9 czytamy: Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków Być może dopiero w niebie zobaczymy wielkość Bożego królestwa. Ale być może zobaczymy, jeszcze w naszym życiu, nawet tutaj w Polsce, Jego światłość i Jego moc. Jego królestwo jest światłem, które świeci, nasieniem, które ma moc i które udziela schronienia. Niech nas to zachęca. Peter Slomski i Zbór Ewangeliczny Agape w Poznaniu. Strona internetowa: 6