Instrukcja wykonania broni bezpieczniej

Transkrypt

1 Poradnik fantazjadowy Instrukcja wykonania broni bezpieczniej Rafał Rafałsz Grycner Wojskowa Akademia Techniczna styczeń 2010 r. wersja 1.0 Spis treści I. Wstęp... 1 II. Materiały... 2 III. Narzędzia... 3 IV. Przygotowanie materiałów... 3 V. Wykonanie rdzenia... 4 VI. Wykonanie ostrza... 6 VII. Wykonanie rękojeści...12 VIII. Wykończenie jelca...14 IX. Kilka słów końcowych...14 I. Wstęp Niniejsza instrukcja objaśnia, jak wykonać bezpieczniak, czyli broń nadającą się do wykorzystania na Fantazjadzie, jak również na innych fabularnych grach terenowych (LARPach). Większość materiałów potrzebnych do wykonania tej broni jest łatwo dostępna w sklepach z materiałami budowlanymi typu Leroy-Merlin albo Castorama. Instrukcja została sporządzona w ten sposób, aby mogła ją wykonać nawet osoba, która nigdy wcześniej nie produkowała broni wykorzystywanej na LARP-ach. Technika wykonania zaprezentowana w tym opracowaniu jest jedną z wielu różnych metod wykorzystywanych aktualnie i. Opiera ona konstrukcję broni na rdzeniu wykonanym z pręta włókna szklanego oraz rurek PCW. Ostrze broni wykonane jest z karimaty, która jest prosta w modelowaniu. Do klejenia elementów rdzenia używa się butaprenu, a do produkcji ostrza - taśmy dwustronnej, która jest wygodniejsza w obsłudze i lepiej trzyma. Rękojeść jest doważona śrubą, dzięki czemu broń jest wygodna w prowadzeniu i szybka. Rękojeść wykończona jest przy pomocy sznurka z tworzywa sztucznego.

2 2 Opracowanie przedstawia kolejne etapy produkcji broni długości 110 cm, o prostym ostrzu, z prostym jelcem i rękojeścią długości 20 cm umożliwiającą prowadzenie broni zarówno jedną ręką jak i oburącz. Sztych broni będzie na długości 15 cm pozbawiony rdzenia, dzięki czemu broń ta przy poprawnym i starannym wykonaniu może przejść homologację na Fantazjadzie, umożliwiającą zadawanie nią pchnięć podczas walki ii. Gorąco zaleca się przeczytanie całego poradnika przed rozpoczęciem montażu broni. II. Materiały Fot. 1. Przykładowe materiały do konstrukcji miecza. Rurka cienka PCW (inaczej PVC iii ) zwana dalej cienką rurką, dostępna w sklepach z artykułami budowlanymi. Rurka ta jest zwykle oznaczona nadrukiem CPVC ½ i jest biała. Sprzedawana w trzymetrowych odcinkach. Na zdjęciu zaprezentowano cienką rurkę innego rodzaju, która może zostać wykorzystana jako zamiennik jest jednak bardziej giętka. Rurka gruba PCW - zwana dalej grubą rurką, dostępna w sklepach z artykułami budowlanymi. Rurka ta jest oznaczona zwykle nadrukiem PVC-U ½ i także jest biała, ale jest grubsza od tej powyżej. Sprzedawana w trzymetrowych odcinkach. Pręt włókna szklanego można je dostać w sklepach modelarskich. Droga kupna to najczęściej zamówienia przez Internet. Sprzedawane jako 1 metrowe odcinki. Średnica: 8 mm. Tubka lub puszka kleju butapren do nabycia w sklepach z artykułami budowlanymi. Taśma srebrna Powertape jw. Taśma dwustronna jw. Taśma pakowa jw. Śruba M10x120 jw.

3 3 Taśma malarska jw. Taśmy malarskie mogą mieć różną szerokość. Kup tę, która jest najszersza. Kształtka czwórnik dostępna w sklepach z artykułami budowlanymi. Kupując kształtki upewnij się, czy pasują wielkością do grubej rurki. szt. 1 Zaślepka jw. szt. 1 Skaj lub inny materiał skóropodobny, skóra, gruba tkanina potrzebny w liczbie dwóch krążków o średnicy 3 4 cm. Karimata można kupić w hipermarketach. Dostępnych jest wiele różnych rodzajów różniących się przede wszystkim ceną. Istotnym parametrem karimaty jest jej grubość powinna wynosić 8mm. Im gęstsza karimata, tym lepsza. Sznurek ø6; 3 m. Długość sznurka potrzebną do owinięcia rękojeści można policzyć z następującego wzoru: L = dł.rękoje ści sznurka π średnica. zewn. rurki ; Zaokrąglając w górę do pełnego metra. Dla naszego przypadku mamy dł.rękojeści = 20 cm, ø sznurka 0,6 cm, średnicę zewnętrzną rurki możemy przyjąć 2,5 cm. Zatem mamy: L = 20 π 2, cm. Jeszcze bardziej upraszczając, 0,6 przy założeniu, że rękojeść jest robiona na grubej rurce i owijasz ją sznurkiem ø6, potrzebną długość sznurka można obliczyć z wzoru: L = dł. rękojeści 13 [cm] i zaokrąglając w górę do pełnych metrów. Sznurek z tworzywa sztucznego kupisz w sklepie z artykułami budowlanymi. III. Narzędzia Nożyk monterski z wymiennymi ostrzami. Dostępny w sklepach z artykułami budowlanymi Piłka do metalu brzeszczot powinien być taki jak do metalu. Dostępny jw. Marker lub flamaster IV. Przygotowanie materiałów Rurki kupowane w sklepach sprzedawane są w pojedynczych egzemplarzach trzymetrowej długości. Do produkcji broni wykorzystywane są odcinki krótsze. Do cięcia rurek używaj brzeszczotu do metalu. Podaję następujące długości poszczególnych fragmentów i odpowiadające im kolory na rys. 1.: Rdzeń, rurka cienka, długość: cm, kolor różowy. Rdzeń-rękojeść, rurka gruba, długość: 20 cm, kolor zielony. Pierścienie, rurka gruba, długość: między 2 a 3 cm. Najlepiej tak, aby pierścień wchodził cały do czwórnika. Kolor zielony. Jelec, rurka cienka, długość: 10 cm, zależy od pożądanej szerokości jelca. Kolor różowy. Rdzeń, pręt włókna szklanego, długość: 80 cm, kolor czerwony.

4 4 V. Wykonanie rdzenia 1. Poniżej (rys. 1.) przedstawiam schematyczny przekrój przez rdzeń miecza. Każdy kolor oznacza inny rodzaj materiału. Rys. 1. Schemat rdzenia po złożeniu. 2. Rurkę cienką i rurkę grubą przytnij do odpowiedniej długości (patrz: przygotowanie materiałów). Możesz użyć w tym celu piłki z brzeszczotem do metalu. 3. W cienką rurkę wklej śrubę przy pomocy butaprenu. Najpierw śrubę obklej starannie kilkoma warstwami taśmy malarskiej, tak aby wchodziła w rurkę dość ciasno. 4. Cienką rurkę wklej w grubą rurkę (butapren), tak aby gruba rurka zaczynała się przy wystającym łbie śruby. Elementy powinny wchodzić ciasno w siebie nawzajem. Aby zapewnić brak luzów obklejaj cienką rurkę taśmą malarską. 5. Łeb śruby zasłoń nakładając zaślepkę pasującą do grubej rurki. Zaślepka zwykle wchodzi na łeb śruby na wcisk, nie ma konieczności przyklejania butaprenem. 6. Pręt włókna szklanego przytnij do odpowiedniej długości (patrz: przygotowanie materiałów). Końcówkę zabezpiecz taśmą malarską uważaj na drzazgi. Czubek pręta, który będzie pełnił funkcję sztychu broni (czyli nie ten, który wchodzi w rurkę), powinien być zabezpieczony grubą warstwą taśmy malarskiej, pakowej lub powertape. Istotne jest to dlatego, aby nie wystąpiło niebezpieczeństwo zranienia drugiej osoby podczas wykonywania pchnięć. 7. W cienką rurkę wklej przy pomocy butaprenu pręt włókna szklanego. Najpierw obklej pręt taśmą malarską, tak aby wchodził w rurkę dość ciasno. Nie powinno być luzów po wetknięciu. 8. Od strony przeciwnej niż zaślepka, wklej na grubą rurkę kształtkę czwórnik. Do przyklejenia użyj butaprenu. Następnie od przeciwnej strony czwórnika wklej pierścień wycięty z grubej rurki. Robi się to w celu wyeliminowania luzów pomiędzy czwórnikiem a cienką rurką. Pierścień powinien wchodzić na cienką rurkę ciasno. Może wystąpić konieczność uszczelnienia taśmą malarską.

5 Jelec wykonuje się w podobny sposób. Do poprzecznych wyjść czwórnika najpierw wkleja się pierścienie grubej rurki. Następnie w pierścienie te wkleja się fragmenty cienkiej rurki. Wetknij je tak głęboko jak się da, powinny dotykać do rdzenia wewnątrz czwórnika. Fot. 2. Okolice jelca w przykładowej konstrukcji. Od lewej: gruba rurka (rękojeść), kształtka T, pierścień grubej rurki, cienka rurka (pokryta taśmą malarską), pręt włókna szklanego (częściowo pokryty taśmą). Rys. 2 przedstawia konstrukcję rękojeści i jelca, wraz z zamocowanym rdzeniem. Zwróć uwagę na to, że cienka rurka jest dłuższa niż sumaryczna długość grubej rurki, nałożonego czwórnika i pierścienia grubej rurki. Cienka rurka nie powinna być dużo dłuższa, gdyż pogrubia wtedy ostrze przy jelcu i utrudnia przyklejanie karimaty. Idealną jest sytuacja, w której cienka rurka kończy się na równi z pierścieniem, a pierścień nie wystaje z czwórnika. Miej na uwadze te wskazówki, gdy będziesz ciął rurki przed montażem. Rys. 2. Rękojeść i jelec - zbliżenie.

6 6 Fot. 3. Przykładowe rdzenie mieczy. Dwa dolne zostały sfotografowane w trakcie procesu odnowy ostrza. Stara technologia tych konstrukcji zakładała przyklejanie otuliny przy pomocy butaprenu. Na zdjęciu widać ślady po oddzieraniu starej otuliny. Dolny rdzeń (broń 110) ma stosunkowo długą rurkę cienką, z której wystaje pręt włókna węglowego. Rdzeń górny nadaje się do broni 80 cm z jednostronną gardą. VI. Wykonanie ostrza 1. Przygotuj paski karimaty. Paski zewnętrzne powinny być jednakowe, pasek wewnętrzny (środkowy), może być niewiele dłuższy. Paski karimaty powinny być długości cm i szerokości 10 cm. Upewnij się, że długość pasków karimaty pozwala na zachowanie miękkiego sztychu długości przynajmniej 15 cm. To może mieć kluczowy wpływ na pozytywny atest broni. Pasek przeznaczony na warstwę wewnętrzną (środkową) rozetnij wzdłuż dokładnie po środku. Nie rozcinaj paska do końca! Długość rozcięcia ma odpowiadać długości rdzenia wystającego powyżej jelca. Rys. 3 obrazuje niezbędne rozcięcie w odniesieniu do rdzenia broni. Rys. 3. Środkowa warstwa karimaty rozcięcie i rdzeń. W okolicach jelca powstaje zgrubienie rdzenia w tym miejscu można trochę poszerzyć rozcięcie. 2. Przyklejanie taśmy dwustronnej na rdzeń. Jest to najbardziej upierdliwa część pracy. Trudno ją opisać, a porządne wykonanie wymaga wprawy. Przydatna jest pomoc drugiej osoby. Taśmę dwustronną należy przykleić do rdzenia tak, aby utworzyły się listki po obu stronach rdzenia, na całej długości ostrza. Taśmę przykleja się wzdłuż ostrza. Listek powstaje poprzez sklejenie jednego paska taśmy przyklejonego od spodu rdzenia, z drugim paskiem taśmy przyklejonym od góry rdzenia. Łączenie obu pasków powinno zaczynać się

7 7 tuż przy rdzeniu. Potrzeba dwóch pasków taśmy na każdą stronę rdzenia (prawą i lewą), czyli w sumie potrzeba 4 pasków taśmy. Jeśli masz problem z przyklejeniem jednego długiego paska taśmy, możesz go podzielić na kilka mniejszych. Im mniej tym lepiej. Poziom listka powinien być na równi z dolną częścią rdzenia (patrząc w przekroju prostopadłym do rdzenia). Szczegóły i niuanse wyjaśnia rysunek (Rys. 4.). Rys. 4. Szczegóły przyklejania taśmy dwustronnej do rdzenia przekrój. Taśma przyklejana jest wzdłuż rdzenia, czyli na tym rysunku widzimy jaka jest jej szerokość. Po przyklejeniu wszystkich czterech pasków taśmy dwustronnej, przekrój przez pręt w przybliżeniu będzie wyglądał następująco (Rys. 5.): Rys. 5. Wszystkie 4 paski taśmy dwustronnej tworzą dwa listki po obu stronach pręta, które będą trzymać dolną warstwę karimaty.

8 8 a) b) c) d) e) f) g) h) Fot. 4. Kolejne etapy przyklejania taśmy dwustronnej zobrazowane na przykładzie krótkiego odcinka rdzenia z remontowanej broni. a) przyklejona dolna warstwa taśmy; b) lewy wystający fragment dolnej warstwy zawinięto dookoła rdzenia, rozpoczyna się przyklejanie warstwy górnej; c) warstwa górna przyklejana jest stopniowo od krawędzi w stronę rdzenia; d) przy samym rdzeniu odginaj resztę taśmy, aby powierzchnia styku z dolną warstwą dochodziła jak najbliżej rdzenia; e) reszta górnej warstwy jest owijana dookoła rdzenia (przedtem odklej osłonę z warstwy dolnej, na którą zachodzi); f), g) analogiczny sposób przyklejania warstwy dolnej i górnej z drugiej strony rdzenia; h) sposób łączenia warstw przy samym rdzeniu. 3. Przyklej dolną warstwę karimaty. Dolna warstwa karimaty jest przyklejana od spodu rdzenia (zakładając, że rdzeń leży płasko na stole). Zdejmij folię z taśmy dwustronnej i przyklej ją do paska karimaty, dociśnij. Końcówkę rdzenia należy zabezpieczyć krążkiem skaju. Wykorzystując taśmę dwustronną przyklej krążek skaju do spodniej karimaty (przed jej przyklejeniem do rdzenia) od strony rdzenia, przy jego czubku. Zapobiega to przebijaniu przez pręt płazu broni w tym miejscu. Zadbaj o to, aby pasek karimaty został przyklejony równolegle do rdzenia. Tak będzie wyglądał przekrój z przyklejoną dolną warstwą karimaty (Rys. 6.): Rys. 6. Dolna warstwa karimaty przyklejona.

9 9 Fot. 5. Przykładowy rdzeń oraz wycięte paski karimaty, z których zrobione będzie ostrze. Całkowita długość tej broni to 80cm. Tutaj okolice sztychu zabezpieczone są dodatkowymi warstwami taśmy pakowej. 4. Starannie przyklej środkową warstwę karimaty. Metodyka przyklejania tej warstwy polega na zdjęciu folii z taśmy dwustronnej, a następnie ostrożnego i dokładnego przyklejenia karimaty. Miękki koniec karimaty spodniej (tam, gdzie nie ma już rdzenia), też należy pokryć taśmą dwustronną. W ten sposób warstwa środkowa i spodnia będą sklejone ze sobą nie tylko na długości rdzenia, ale również na czubku. Rozcięcie wykonane uprzednio służy temu, aby móc okleić rdzeń z obu stron (spójrz na rys. 3.). Zrób to starannie tak, aby karimata przylegała do rdzenia swoją boczną krawędzią. Koniec rdzenia powinien być w koincydencji (prościej: zgadzać się) z końcem rozcięcia. Jeśli rozcięcia jest za mało przedłuż je. Dociśnij ten pasek karimaty do paska spodniego pomiędzy nimi powinny znajdować się listki taśmy dwustronnej, które zapewniają łączenie. Dlatego właśnie istotne jest, aby poziom listka był na równi z dolną częścią rdzenia wtedy może lepiej przylegać do dolnej części karimaty. Rys. 7 objaśnia błędy, jakie można popełnić poprzez nieodpowiednie przyklejenie listków. Rys. 7. Zobrazowanie błędu jaki można popełnić podczas klejenia. 5. Przyklej paski taśmy dwustronnej na środkową warstwę karimaty. Powinny wystarczyć 2-3 paski długości ostrza, przyklejone jeden obok drugiego. Podobnie jak wyżej, zrób to również na miękkiej części ostrza. Podobnie jak przy spodniej warstwie karimaty najpierw obszar w okolicy końcówki pręta wzmocnij, naklejając krążek skaju.

10 Zdejmij folię z taśmy dwustronnej i przyklej górną warstwę karimaty. Zrób to dokładnie tak, aby była zgrana z dolną warstwą karimaty. Prawdopodobnie środkowa warstwa będzie wystawała po bokach to normalne. Ściśnij całość, zadbaj o to, aby taśma dobrze przywarła do karimaty. Pozostaw do wyschnięcia na kilkanaście minut do godziny. Zrób sobie herbatę albo zjedz obiad. Niech chwilę postoi. Na rysunku (rys. 8) przedstawione są wszystkie trzy warstwy karimaty, wraz ze znajdującymi się pomiędzy nimi warstwami taśmy. Rys. 8. Wszystkie warstwy karimaty - rysunek schematyczny. Środkowa warstwa powinna być jak najmocniej dociśnięta do rdzenia krawędzią. Wszystkie warstwy ściśnięte jedna z drugą. Fot. 6. Przekrój przez ostrze broni. Warstwa spodnia i wierzchnia jest wykonana z karimaty dwuwarstwowej (różowy i niebieski), warstwa środkowa zrobiona z karimaty jednowarstwowej (pomarańczowej). Ta broń jest w trakcie naprawy wymiana karimaty na sztychu. 7. Na wierzchniej warstwie karimaty odrysuj, przy pomocy markera, kształt ostrza. Następnie prowadząc nożyk monterski prostopadle do podłoża (ważne, żeby nie chylił się na boki), wytnij odrysowany kształt. Początkującym sugeruję proste modele ostrzy. Uważaj, aby nie porysować stołu. Pamiętaj, aby sztych był miękki na długości co najmniej 15 cm. Rys. 9 obrazuje przykładowy kształt odrysowany na karimacie.

11 11 Rys. 9. Przykład odrysowania przyszłego kształtu ostrza na karimacie. Fot. 7. Proces wycinania ostrza (po lewej) i ostrze wycięte w broni 80cm (po prawej). Podczas wycinania ostrza czarna linia na środku odwzorowuje oś symetrii, która jest pomocna przy wykreślaniu geometrii. 8. Czas na zaostrzenie karimaty tworzącej ostrze. Wymaga to cierpliwości i delikatności. Optymalne zaostrzenie jest wtedy, gdy szlif nie narusza środkowej warstwy karimaty. Nożyk monterski należy prowadzić delikatnie, lekko piłując ciętą karimatę. Wystarczy ostrzyć pod kątem 45 stopni, można robić też łagodniejsze ostrza wedle uznania. Można ostrzyć broń tylko na jednej krawędzi albo na obu, tylko od górnej/dolnej warstwy lub z każdej strony. Szczególną uwagę zwróć na to, aby kąt zaostrzenia był taki sam na całej długości ostrza. W przeciwnym wypadku broń wygląda brzydko, wyraźnie widać popełnione błędy. W skrajnym przypadku może wymagać zrobienia nowego ostrza. Rys. 10 pokazuje cztery różne przykładowe sposoby zaostrzenia broni. Górny prawy i dolny lewy sposób jest najbardziej zalecany. Pozostałe dwa też są akceptowalne, ale z różnych względów mogą okazać się gorsze. Dla informacji podaję jeszcze orientacyjne wymiary poglądowe: grubość każdej warstwy wynosi 8 mm. Szerokość ostrza może wynosić około 8 cm.

12 12 Rys. 10. Przykładowe sposoby "ostrzenia" broni. 9. Gdy klinga ma już swój kształt i jest zaostrzona, pora obkleić ją taśmą powertape (srebrną). Paski taśmy zacznij przyklejać na płazie ostrza. Przyklejaj taśmę wzdłuż ostrza. Kolejne paski taśmy powinny zachodzić trochę na pasek poprzedni. Zachowaj ostrożność przy obklejaniu części tnącej rób to tak, aby nie zatracić kształtu. Starannie przyklej taśmę na sztych może to wymagać nacięcia taśmy w niektórych miejscach. VII. Wykonanie rękojeści 1. Zaślepkę na głowicy rdzenia obklej taśmą dwustronną z wierzchu. Wytnij 3 krążki karimaty o takiej samej średnicy jak zaślepka. Przyklej kolejno krążki do wierzchu zaślepki wykorzystując taśmę dwustronną. Teraz wytnij pasek karimaty o szerokości równej długości zaślepki powiększonej o dodane krążki karimaty i długości równej obwodowi zaślepki. Aby ułatwić sobie zadanie, przed wycięciem karimaty przymierz ją dopasowując szerokość i obwód. Wykorzystując taśmę dwustronną obklej głowicę (zaślepkę i krążki karimaty) na powierzchni bocznej. Teraz przyklej na tej powierzchni wycięty pasek karimaty. Całość przedstawiona na rys. 11. Rys. 11. Wykonanie głowicy miecza. Kolor granatowy taśma dwustronna, żółty karimata na wierzch głowicy, fioletowy karimata boczna. 2. Tak wykonaną głowicę obklej taśmą powertape (srebrną). Zacznij od dłuższych pasków taśmy, które będą obejmować głowicę wzdłuż długości miecza. Powinny się one rozpoczynać na rękojeści co najmniej 5 cm od głowicy, następnie obklejać głowicę na fragmencie powierzchni bocznej, następnie na wierzchu głowicy, znów na fragmencie powierzchni bocznej i kończyć się na rękojeści kilka centymetrów od głowicy. Rys. 12 objaśnia idee, takiego postępowania. Drugi pasek taśmy przyklej w identyczny sposób, ale po uprzednim obróceniu miecza o 90 o. To poprawi zamocowanie głowicy i sprawi, że nie

13 13 będzie się ona mogła łatwo oderwać. Resztę niezaklejonej głowicy uzupełnij kolejnymi paskami taśmy powertape (srebrnej). Rys. 12. Gruba czarna kreska symbolizuje taśmę powertape, a strzałki kierunek obklejania. W ten sposób kolejnymi paskami taśmy można pokryć całą głowicę i dodatkowo przymocować ją do rękojeści. Fot. 8. Obklejona głowica. Zdjęcie przedstawia już nieco zużyty fragment broni, w dalszym ciągu spełnia on jednak swoją funkcję znakomicie. 3. Rękojeść miecza na odległości od kształtki czwórnik do zaślepki obklej taśmą dwustronną. 4. Nawijaj sznurek na rękojeść. Zacznij od strony zaślepki. Początek sznurka ułóż wzdłuż rękojeści zaczynając kilka centymetrów od zaślepki, w stronę zaślepki. Następnie kontynuuj owijanie sznurka wokół rękojeści i położonego początku sznurka. Owijaj sznurek ciasno wokół rękojeści, uzwojenie przy uzwojeniu. Pomoc drugiej osoby, która obraca miecz wokół osi jest wskazana. Sznurek trzyma się rękojeści dzięki położonej taśmie dwustronnej. Luźna końcówka sznurka, jaka pozostaje po zakończeniu owijania może zostać nadtopiona nad płomieniem dzięki czemu nie będzie się strzępić. Można również wykorzystać fragment taśmy powertape, który zostanie owinięty wokół rękojeści przy samym jelcu pokrywając w ten sposób zakończenie sznurka. Takie wykonanie zabezpieczy sznurek przed przypadkowym oddzieraniem od rękojeści. Wreszcie rękojeść można wykończyć również innymi sposobami stosując oploty, pokrywanie skórą i inne, w ostateczności po prostu obklejając czarną taśmą izolacyjną.

14 14 VIII. Wykończenie jelca 1. Obie części jelca, czyli wystające z kształtki czwórnik cienkie rurki obklej taśmą dwustronną. 2. Wytnij dwa identyczne fragmenty karimaty o następujących wymiarach: Długość = długość wystającej cienkiej rurki +3cm, Szerokość = obwód cienkiej rurki. 3. Oba fragmenty przyklej do jelca tak, aby karimata obwijała rurkę, a jej łączenie znajdowało się od strony rękojeści. 4. Jelec obklej taśmą powertape (srebrną). Końcówki karimaty, które wystają poza rurki, ściśnij na płasko i sklej taśmą w takiej formie. IX. Kilka słów końcowych Wygląda na to, że broń jest teraz już gotowa i wykończona. Odłóż ją zatem w bezpieczne miejsce i pozwól jej odpocząć co najmniej jeden dzień. Badania wykazują, że broń, która zaraz po zrobieniu jest wykorzystywana do walki, ma większe tendencje do naddzierania taśmy obklejającej ostrze. Jeśli się odstoi, to szansa ta drastycznie spada. W celu wzmocnienia powłoki broni można wykorzystywać również taśmę pakową, należy jednak uważać przy tym, aby obklejona nią broń nie utwardziła się nadmiernie. Tak wygląda gotowa broń, wykonana na podstawie tej instrukcji (fot. 9.). Fot. 9. Gotowy miecz 110cm. Obklejając pręty, rurki, śruby i inne długie elementy zaleca się przyklejanie taśmy wzdłuż. Jest to prostsze i powoduje, że taśma się nie zgruźli, lecz będzie tworzyła gładką warstwę. Dotyczy to zwłaszcza taśmy malarskiej. Zamiast obklejać ostrze taśmą powertape, można pokryć je kilkoma warstwami mleczka lateksowego. Opis takiej techniki może być jednak przedmiotem oddzielnego opracowania. Końcówkę pręta od strony sztychu można zabezpieczyć jeszcze na inne sposoby np. za pomocą gumy, skóry lub materiałów skóropodobnych albo tkanin. Można również

15 15 wzmacniać, naklejając warstwy taśmy pakowej. Metody te stosuje się jako odpowiednik wzmocnienia skajem (patrz pt. VI. 3., 5.) Jelce i gardy można wykonywać na wiele sposobów. Wszystko zależy tu od inwencji twórcy. Korzystając z bogatej oferty kształtek można budować gardy zamknięte, a wykorzystując gruby drut (metalowe wieszaki) i karimatę można skonstruować kosz. Gardy zamknięte są trwalsze maja mniejszy odsetek złamań niż standardowe jelce. Najnowsza myśl techniczna w dziedzinie produkcji rdzeni obraca się wokół zagadnienia odkształceń plastycznych prętów włókna szklanego. Na zagranicznych forach internetowych można znaleźć opisy wyginania prętów. Metody te nie były jeszcze testowane w Polsce (ta informacja jest pewna na tyle, na ile sięga wiedza autora), ale mogą otworzyć drogę do produkcji broni o wygiętym rdzeniu mogącym imitować np. szable. Życzę powodzenia przy produkcji broni! i Można ją określić jako czwartą generację bezpieczniaków pod względem konstrukcji (tj. abstrahując od wykończenia taśmą lub lateksem) wedle naszej wiedzy, pierwsza to konstrukcje z rurki PCW lub bambusa i nieprofilowanej otuliny izolacyjnej, używanie mniej więcej od 1998 r., druga rurki PCW z profilowaną otuliną, trzecia konstrukcje z prętów z włókna szklanego i karimaty, klejone butaprenem, wprowadzone około 2004 r. (przyp. red.) ii Autor tekstu ani organizatorzy Fantazjady nie gwarantują, że każda broń wykonana według tego poradnika otrzyma homologację. W każdym wypadku otrzymanie homologacji uzależnione jest od decyzji organizatora badającego bezpieczeństwo broni przed grą. Ale poprawnie wykonany według tej instrukcji miecz ma wszelkie szanse takie badanie przejść. (przyp. red.) iii Polichlorek winylu, polyvinyl chlorene, błędnie zwany pe ce fał. (przyp. red.) Autor, tekst, ilustracje: Rafał Grycner. Zdjęcia, redakcja: Piotr Labenz, stowarzyszenie Akademia Rozwoju Deadline. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Autora (Na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0 Polska )