(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (13) T3 (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (1) Int. Cl. H04H1/00 (06.01) (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej..07 Europejski Biuletyn Patentowy 07/41 EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Radioodbiornik z wyświetlaczem informacji tekstowych odnoszących się do innych obiektów informacji tekstowej () Pierwszeństwo: DE (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 06/32 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 03/08 (73) Uprawniony z patentu: Fraunhofer-Gesellschaft zur Förderung der angewandten Forschung e.v., München, DE (72) Twórca (y) wynalazku: PL/EP T3 Zink Alexander, Stegaurach, DE Prosch Markus, Erlangen, DE Korte Olaf, Igensdorf, DE Reichenbächer Michael, Nürnberg, DE Kilian Gerd, Erlangen, DE Jaumann Thomas, Weisendorf, DE Frühwald Thomas, Nürnberg, DE (74) Pełnomocnik: Łazewska i Łazewski sp. j. rzecz. pat. Łazewska Sławomira Warszawa skr. poczt. 0 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 1 Z-4798/07 EP B1 1 2 Radioodbiornik z wyświetlaczem informacji tekstowych odnoszących się do innych obiektów informacji tekstowej Opis Niniejszy wynalazek odnosi się do radioodbiorników a zwłaszcza do takich, które posiadają wyświetlacz do wyświetlania informacji tekstowych. Istnieją już oparte na tekście usługi informacyjne dla cyfrowych systemów radiofonicznych, w których użytkownik radioodbiornika może odczytywać informacje tekstowe na wyświetlaczu radioodbiornika. Kolejne informacje, a mianowicie informacje tekstowe emitowane są przy tym w sygnale radiowym razem z informacjami audio dla radioodbiornika. Standard radiofoniczny, który umożliwia taką transmisję informacji audio oraz informacji tekstowych jednocześnie w jednym kanale transmisyjnym względnie sygnale radiowym, to przykładowo standard DAB (DAB = Digital Audio Broadcasting). Oparte na tekście usługi informacyjne już teraz wykorzystują taką możliwość cyfrowej radiofonii, aby na urządzeniu końcowym emitować informacje tekstowe. Przykładowo instytucje radiowe wysyłają obok właściwej audycji radiowej, czyli informacji audio, informacje tekstowe, które mogą być wyświetlane na wyświetlaczu odbiornika radiowego użytkownika, jak np. nazwy audycji radiowych bądź aktualne wiadomości lub podobne. O rodzaju i kolejności informacji decyduje osoba odpowiedzialna za program. Przy tym dotychczasowe, oparte na tekście usługi informacyjne umożliwiały użytkownikowi wywieranie jedynie ograniczonego wpływu na wybór informacji tekstowych, które były wyświetlane na jego wyświetlaczu, jak np. poprzez zmianę programu. Dlatego zadaniem niniejszego wynalazku jest opracowanie schematu usług informacji tekstowych, który daje użytkownikowi efektywną możliwość dotarcia poprzez radiofonię, za pomocą radioodbiornika, do pożądanych informacji tekstowych.

3 2 1 2 Zadanie to zostało rozwiązane poprzez odbiornik radiowy według zastrzeżenia 1 oraz sposobem sterowania odbiornika radiowego według zastrzeżenia 14. Realizacja niniejszego wynalazku polega na tym, że użytkownik odbiornika radiowego znacząco szybciej dociera do informacji tekstowych, gdy w obiekcie informacji tekstowych zawartych w sygnale radiowym, który akurat został pokazany na wyświetlaczu koncentrycznego odbiornika radiowego, w sygnale radiowym zawarty jest odnośnik do innego obiektu informacji tekstowej i użytkownik, przez łatwą obsługę urządzenia wyboru użytkownika, ma zapewnioną możliwość spowodowania, że wskazane informacje tekstowe z informacji tekstowych aktualnego obiektu informacji tekstowej zostaną zmienione na informacje tekstowe obiektu informacji tekstowej, do których odsyłany jest aktualny obiekt informacji tekstowych. Dodatkowy koszt jest przy tym bardzo ograniczony, ponieważ w obecnych odbiornikach radiowych istnieje przeważnie jeden niezajęty przycisk, który jedynie w szczególnych sytuacjach użytkowania odbiornika radiowego posiada przydzieloną funkcję a zatem jest zajęty i w zasadzie może być używany jako urządzenie wyboru użytkownika. Zgodnie ze szczególnym przykładem wykonania niniejszego wynalazku obiekty informacji tekstowej w sygnale radiowym emitowane są z nadajnika radiofonicznego następująco po sobie, obok innych informacji w sygnale radiowym, jak np. informacji audio bądź innych informacji, przy czym każdy obiekt informacji tekstowej posiada numer identyfikacyjny (ID) obiektu. Gdy obiekt informacji tekstowej odsyła do innego obiektu informacji tekstowej, to różnią się ich ID obiektu. Wprowadzenie ID obiektu umożliwiło podzielenie w grupy, pod kątem zawartości, obiekty informacji tekstowej w sygnale radiowym oraz nadawanie ich cyklicznie w sposób powtarzalny, dający się rozpoznać dla odbiorcy, a przy tym ich aktualizację. Odbiornik radiowy może przy tym rozpoznawać zawartość obiektów informacji tekstowej, tzn. informacji tekstowych bez potrzeby analizowania ich pod kątem zawartości, czy określony, dopiero co odebrany obiekt informacji tekstowej, chociaż różni się on od aktualnie wyświetlanego, dotyczy tego samego tematu co odebrany wcześniej, a przy tym stanowi aktualizację, czy też aktualnie odbierany obiekt informacji tekstowej swoją zawartością dotyczy zupełnie innego tematu. Aktualizacja może zostać dokonana w prosty sposób, zgodnie z którym ID obiektu informacji tekstowej następującej po aktualnie wyświetlanym obiekcie informacji tekstowej w sygnale radiowym bezpośrednio lub pośrednio jest porównywane z ID obiektu aktualnie wyświetlanego. W zależności od tego, czy porównanie wykazuje identyczność ID obiektów, aktualizacja jest dokonywana lub nie.

4 3 1 2 Zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku aktualizacja dla odbiornika radiowego może bez wysiłku zostać zorganizowana w ten sposób, że obiekty informacji tekstowej obok ID obiektu posiadają jeszcze indeks kontrolny, który podaje informację o tym która wersja informacji tekstowej, której dane ID obiektu są przyporządkowane, dotyczy tego obiektu informacji tekstowej. Odbiornik radiowy wobec tego nie musi bezwzględnie dokonywać aktualizacji zawsze wtedy, gdy w sygnale radiowym ponownie wyemitowany zostanie obiekt informacji tekstowej, którego ID obiektu zgadza się z ID aktualnie wyświetlanego obiektu informacji tekstowej. Co więcej, aktualizacja została uzależniona jeszcze od tego, czy zmienił się indeks kontrolny. Struktura obrazu oraz inne mechanizmy przygotowawcze nie następują wobec tego, gdy nowy obiekt informacji tekstowej o takim samym ID obiektu pod względem swojej zawartości nie różni się wcale od już wyświetlonego, ponieważ ta sama wersja informacji tekstowej dotyczy tego samego ID obiektu. Dodatkowy wkład w postaci obciążenia kanału transmisyjnego przez indeks kontrolny w każdym obiekcie informacji tekstowej jest stosunkowo niewielki. Aktualizacja może być ponadto zorganizowana jeszcze prościej w obsłudze, gdy rozróżnia się poszczególne obiekty informacji tekstowej. Zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku istnieją obiekty typu menu, obiekty typu lista oraz obiekty czysto tekstowe. Każdy obiekt informacji tekstowej przyporządkowany jest tym typom poprzez deskryptor obiektu względnie ID typu obiektu. W przypadku, że chodzi o obiekty typu menu lub lista, odbiornik radiowy przeprowadza aktualizację bezpośrednio, tzn. bez interakcji użytkownika, podczas gdy w innym przypadku aktualizacja jest uzależniona od tego, czy użytkownik wyrazi swoją zgodę, względnie przyzwolenie dla aktualizacji, a tym samym nie zostanie mu ewentualnie nagle przerwane czytanie dłuższego, ciągłego tekstu z powodu jedynie niewielkiej aktualizacji. Zgodnie z kolejnym przykładem wykonania przewidziano również, że wyświetlacz przy aktualizacji w takim przypadku, że ilość informacji tekstowych nowego obiektu informacji tekstowych jest większa niż wielkość dająca się wyświetlić, ukazuje wycinek informacji tekstowych nowego obiektu informacji tekstowych, który przynajmniej częściowo zachodzi na wycinek, który wyświetlacz pokazywał przed aktualizacją starego obiektu informacji tekstowej. W szczególności przy obiektach typu lista i menu daje to tę zaletę, że użytkownik po przeprowadzonej aktualizacji nie musi na nowo orientować się w liście, względnie w menu, a jednocześnie doczekuje się on jednak aktualizacji przy dalszym przewijaniu.

5 4 1 2 Gdy odbiornik radiowy względnie radioodbiornik dysponuje pamięcią cache do chwilowego zapisywania odebranych już obiektów informacji tekstowej, wtedy możliwe jest, przy zmianie wyświetlanej informacji tekstowej z informacji tekstowych aktualnego obiektu informacji tekstowych na informacje tekstowe obiektu informacji tekstowych o innym ID obiektu, do których odnosi się aktualny obiekt informacji tekstowych, przede wszystkim wyszukać w pamięci cache, czy już się w niej nie znajduje obiekt informacji tekstowej o takim ID obiektu. Użytkownik szybciej dociera zatem do nowych informacji tekstowych nowego obiektu informacji tekstowych i nie musi odczekiwać, aż obiekt informacji tekstowej o żądanym ID obiektu, do którego odnosi się aktualny obiekt informacji tekstowych, zostanie ponownie wyemitowany w sygnale radiowym. Tym samym użytkownik, przy przeglądaniu menu lub przy przewijaniu menu, od razu wie, które opcje menu odnoszą się do ID obiektów, dla których obiekt informacji tekstowej zapisany jest w pamięci cache, może być przewidziany identyfikator trafienia cache, który najpierw wyszukuje w pamięci cache obiekty informacji tekstowej dla wszystkich ID obiektów, które przyporządkowane są opcjom menu obiektów typu menu, a potem poprzez zmodyfikowanie wyświetlanej informacji tekstowej zapewnia, że opcje menu dla obiektów informacji tekstowych znajdują się w pamięci cache, i w sposób widoczny dla użytkownika dają się rozróżniać od tych, dla których jeszcze żadne obiekty informacji tekstowych nie znajdują się w pamięci cache. Umożliwia to użytkownikowi szybsze przeskakiwanie przez menu, tzn. rozwijanie drzewa obiektowego, zgodnie z którym umieszczone są obiekty informacji tekstowej. Zgodnie z kolejnym przykładem wykonania niniejszego wynalazku odbiornik radiowy posiada funkcję ulubionych. W pamięci ulubionych zapisanych jest jeden lub wiele ID obiektów informacji tekstowych, które dotyczą tematów, które powtarzalnie interesują użytkownika, przykładowo każdego ranka podczas jazdy do pracy i które może on pobrać z pamięci poprzez obsługę urządzenia przywołania ulubionych. Właśnie w celu uniemożliwienia sytuacji, w której użytkownik dodaje ID obiektów do ulubionych, ale które jednak w dłuższym czasie nie są przyporządkowane obiektowi informacji tekstowej o tym temacie, jak np. jednorazowy sygnał informacyjny, a które następnie ponownie przydzielane są obiektowi informacji tekstowej o innym pod względem zawartości temacie, obiekt informacji tekstowej posiada przykładowo statyczny znacznik stanu. Funkcja wprowadzenia do ulubionych odbiornika radiowego aktywowana jest jedynie, gdy statyczny znacznik stanu jest oznaczony, w przeciwnym razie nie jest aktywowana, przez co uniknięto bezsensownego dodania przypadkowo przydzielonych ID obiektów.

6 1 2 Preferowane przykłady wykonania niniejszego wynalazku zostały następująco objaśnione bliżej w oparciu o załączone rysunki. Ukazują one: Fig. 1 poglądowy schemat blokowy z nadajnikiem oraz odbiornikiem do poglądowego przedstawienia radiodyfuzji tekstu informacyjnego zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. 2 przykładowa struktura drzewa, w której umieszczone są obiekty informacji tekstowych programu z Fig. 1; Fig. 3 schematyczny rysunek do poglądowego przedstawienia budowy obiektów informacji tekstowej według programu z Fig. 1 zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. 4a-e schematyczne rysunki do poglądowego przedstawienia budowy okazowego obiektu informacji tekstowej albo jego części poprzez kody NML oraz UTF-8; Fig. schematyczny rysunek do poglądowego przedstawienia szeregowej oraz cyklicznej transmisji obiektów informacji tekstowej w sygnale radiowym z Fig. 1; Fig. 6a-d przykładowe wskazania ekranu na wyświetlaczu odbiornika radiowego z Fig. 1; Fig. 7 schemat blokowy procesu aktualizacji wyświetlacza zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. 8 schemat blokowy procesu aktualizacji pamięci cache zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. 9 schematyczny szkic okazowej struktury drzewa obiektów informacji tekstowej do poglądowego przedstawienia strategii zmiany pamięci cache zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. schemat blokowy procesu przewijania zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. 11 schemat blokowy procesu wyboru menu zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; Fig. 12 schemat blokowy aktualizacji ścieżki dostępu obiektu zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; oraz Fig. 13 schemat blokowy procesu powrotu w strukturze o jeden poziom zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku; oraz Fig. 14 schemat blokowy procesu dodawania do ulubionych zgodnie z przykładem wykonania niniejszego wynalazku. Niniejszy wynalazek został opisany następująco w oparciu o rysunki na podstawie radiodyfuzji tekstu informacyjnego, zgodnie z jego strukturą przedstawioną na Fig. 1.

7 6 1 2 Zgodnie z niniejszym wynalazkiem radioodbiorniki mogłyby znaleźć zastosowanie jednakże również w ramach innych systemów radiofonicznych informacji tekstowych. Dla elementów podobnych, występujących na różnych rysunkach zastosowane zostały jednakowe odniesienia symbolowe, przy czym uniknięto powtórzonego opisu. Radiodyfuzja tekstu informacyjnego według Fig. 1, która w poniższym jest określana czasem również jako NewsService Journaline, przedstawiona została poglądowo na Fig. 1 na przykładzie pary: nadajnika radiofonicznego i odbiornika radiowego 12. Nadajnik radiofoniczny jest stacjonarną, centralną radiostacją, która przez antenę 14, jak np. maszt nadawczy, emituje sygnały radiowe 16 do mnogiej liczby odbiorników radiowych, jak odbiornik radiowy 12. Sygnał radiowy 16 obejmuje, obok informacji audio, która dotyczyć może różnorodnych audycji radiowych, informacje tekstowe, które przeznaczone są dla odbiorników radiowych względnie urządzeń końcowych 12 i ich użytkowników w ramach radiodyfuzji tekstu informacyjnego. Sygnał radiowy 16 odpowiada przykładowo standardowi DAB. Nadajnik radiofoniczny obejmuje, obok innych części składowych, które przeznaczone są do transmisji audio względnie do transmisji informacji audio i nie są tutaj pokazane ze względu na przejrzystość opisu, pamięć 18 oraz urządzenie spajające. Pamięć 18 zawiera listę 22 obiektów informacji tekstowych. Jak zostanie później jeszcze dokładniej opisane, każdy obiekt informacji tekstowej zawiera przynajmniej jeden numer identyfikacyjny obiektu względnie ID obiektu, jak i właściwą treść tzn. informacje tekstowe. Oprócz tego obiekty informacji tekstowej, w zależności od ich typu, zawierają także kolejne informacje, jak to również szczegółowiej zostanie opisane poniżej. Obiekty informacji tekstowej na liście 22 są sprawdzane i aktualizowane przez osobę do tego wyznaczoną. Dokonuje ona wyboru tematów, których dotyczą obiekty, struktury w której obiekty są ułożone oraz czasu trwania, w którym są one cyklicznie powtarzane i emitowane. Urządzenie spajające połączone jest z pamięcią 18 w celu odczytywania obiektów informacji tekstowej z pamięci 18 i wiązania ich w sygnał radiowy, aby następnie je emitować przez antenę 14 jako sygnał radiowy 16. Odczyt, względnie emisja przez urządzenie spajające następuje cyklicznie dla każdego obiektu informacji tekstowej, tak że w sumie wszystkie obiekty informacji tekstowej emitowane są w sygnale radiowym 16 cyklicznie kolejno po sobie, właśnie z różnymi czasami powtarzania cykli, jak później zostanie to dokładniej opisane w oparciu o Fig..

8 7 1 2 Odbiornik radiowy 12 zgodnie z niniejszym przykładem wykonania zawiera urządzenie odbiorcze 24, urządzenie sterujące 26, głośnik 28, wyświetlacz względnie monitor, pamięć 32, pierwsze pole obsługi 34 oraz drugie pole obsługi 36. Urządzenie odbiorcze 24 połączone jest za pomocą anteny 38 z wejściem danych, by za jej 38 pomocą odbierać sygnał radiowy 16. Urządzenie odbiorcze 24 ukształtowane jest odpowiednio, tak, aby z sygnału radiowego 16 wyodrębniać informacje audio oraz informacje tekstowe i poprzez swoje wyjście danych kierować je do urządzenia sterującego 26. Urządzenie sterujące 26, jak np. procesor lub tym podobne, kieruje następnie informacje audio do głośnika 28. Został już przy tym dokonany wybór między propozycjami różnorodnych zawartości dźwiękowych względnie audycjami radiowymi. Przekazywanie wybranych sygnałów audio może następować albo poprzez wewnętrzne okablowanie do zintegrowanego głośnika 28, jak jest to przedstawione na Fig. 1 linią ciągłą, albo poprzez łącze głośnikowe lub przez wyjście odpowiednich sygnałów audio do zewnętrznego głośnika 40, który umieszczony jest na zewnątrz, jak na Fig. 1 pokazano linią kropkowaną. Poprzez pole obsługi 36, które zawiera przykładowo jedynie przełącznik przechylny o dwóch pozycjach, użytkownik odbiornika radiowego 12 może przykładowo zmieniać jedną audycję radiową na drugą. Pole obsługi 36 połączone jest przy tym z urządzeniem sterującym 26, które ukształtowane w ten sposób, aby zmieniać aktualny program, a tym samym sygnał audio w głośniku 28 lub 40 w zależności od danej pozycji przełącznika. Kolejne sygnały sterujące urządzenie sterujące 26 otrzymuje z pola obsługi 34. Pole obsługi składa się przykładowo z czterech przycisków, jednego ze strzałką do dołu, jednego ze strzałką do góry, jednego ze strzałką w lewo i jeszcze jednego ze strzałką w prawo, lub z dwóch przełączników przechylnych, które umieszczone są prostopadle do siebie, lub z przełącznika przechylnego w kształcie rombu, przy czym istnieją również inne możliwości ukształtowania pola obsługi 34. Zamiast pola obsługi z przyciskami mogą być przykładowo przewidziane polecenia głosowe. Pole obsługi 34 przeznaczone do tego, aby użytkownik mógł za jego pomocą doprowadzać sygnały sterujące do urządzenia sterującego 26, którymi w pewien sposób, jak to bliżej omówiono poniżej, wpływa on na to, które informacje tekstowe przekazywane są dalej do jednostki sterującej 26 jako informacje tekstowe do wyświetlenia na wyświetlaczu. Informacje tekstowe, które jednostka sterująca 26 kieruje do wyświetlacza, wybiera z obiektów informacji tekstowej, które zawarte są w sygnale radiowym 16 i przez urządzenie odbiorcze 24 wybrane są z sygnału radiowego. Funkcja wyświetlania informacji tekstowych jest całkowicie oddzielona od odtwarzania informacji

9 8 1 2 audio tak, że przy obsługiwaniu pola obsługi 34 nie zostanie przerwane odtwarzanie dźwięku lub odtwarzana przez głośniki 28 lub 40 audycja. Odbiornik radiofoniczny 12 z Fig. 1 zawiera dalej w pamięci 32, która poniżej będzie określana również jako pamięć cache i przykładowo jest pamięcią RAM, listę już odebranych obiektów informacji tekstowej 42, listę ścieżek dostępu 44 do ID obiektów, których zawartość i znaczenie zostanie omówione jeszcze bardziej szczegółowo oraz listę, względnie tablicę ID obiektów, która jest określana jako lista ulubionych, a znaczenie której również zostanie poniżej omówione bardziej szczegółowo. Przez NewsService Journaline użytkownik radioodbiornika, względnie odbiornika radiowego 12 może w prosty sposób i niezwłocznie docierać do informacji według jej albo jego chwilowego typu zainteresowania. Informacje znajdują się w prostej postaci tekstowej. Informacje tekstowe zawarte są w obiektach informacji tekstowych. Istnieją różnorodne obiekty informacji tekstowych, które według swojego typu mogą być rozróżniane. Są obiekty typu menu, obiekty tekstowe oraz obiekty typu lista. Zanim bardziej szczegółowo zostanie omówiona budowa budowę poszczególnych typów obiektów, należy pokrótce poglądowo przedstawić ich strukturę hierarchiczną w oparciu o Fig. 2. Fig. 2 przedstawia poglądowo, w jaki sposób obiekty informacji tekstowej zgodnie z niniejszym przykładem wykonania rozmieszczone są w strukturze drzewa. Fig. 2 ukazuje okazowy przykład drzewa obiektowego 0 z obiektami informacji tekstowej. Obiekty informacji tekstowej na Fig. 2 przedstawione są jako kanciaste prostokąty lub jako zaokrąglone prostokąty. Każdy obiekt informacji tekstowej oznaczony jest literką M, T, oraz L dla obiektów typu menu, obiektów tekstowych lub obiektów typu lista. Jak już wspomniano, każdemu obiektowi informacji tekstowej przyporządkowane jest ID obiektu. Jedynie pojedynczo odbiega się od tego, że obiektowi informacji tekstowej na wierzchu drzewa obiektowego 0 przydzielone jest stałe ID obiektu 0, tzn. 0x0000. Ten obiekt typu menu główne określony liczbą 2, znajduje się w pierwszej płaszczyźnie struktury hierarchicznej drzewa obiektowego 0 i jest jako pierwszy skierowany do wyświetlenia na wyświetlaczu przez urządzenie sterujące 26, jak tylko zostanie włączony radioodbiornik 12 i zostanie wyemitowany sygnał radiowy 16. Obiekt typu menu główne 2 jest wobec tego pokazywany na początku, gdy użytkownik włącza po raz pierwszy radioodbiornik bądź funkcję NewsService Journaline radioodbiornika, bez wymagania przy tym specyficznego ID obiektu. W przykładzie wykonania z Fig. 2 obiekt informacji tekstowej jest obiektem typu menu na wierzchu drzewa obiektowego 0. Jak zostanie poniżej jeszcze bliżej omówione, każdy

10 9 1 2 obiekt typu menu zawiera pośród swoich informacji tekstowych wiele opcji menu, względnie punktów menu, którym każdorazowo przyporządkowany jest odnośnik, do obiektu informacji tekstowej następnej w kolejności płaszczyzny struktury hierarchicznej, w postaci ID obiektu. W niniejszym przykładzie okazowym obiekt typu menu 2 zawiera cztery opcje menu a tym samym cztery odnośniki do innych obiektów informacji tekstowej, jak zasugerowano strzałkami 4. W szczególności, w przedstawionym przykładzie, obiekt typu menu 2 odsyła do dwóch dalszych obiektów typu menu 6 i 8, jak i dwóch obiektów tekstowych 60 i 62, które wszystkie obiekty informacji tekstowej tworzą drugą płaszczyznę struktury hierarchicznej. Podczas, gdy obiekty typu menu 6 i 8 drugiej płaszczyzny struktury hierarchicznej ze swojej strony posiadają znowu odnośniki do kolejnych obiektów informacji tekstowej, zasugerowane przez strzałki 64 i 66, obiekty tekstowe, a zatem również obiekty tekstowe 60 i 62 nie posiadają żadnego odnośnika do innego obiektu informacji tekstowej. Zawierają one jedynie informację tekstową. Obiekty tekstowe T tworzą więc gałęzie drzewa obiektowego 0. To samo odnosi się do obiektów typu lista L. Jak jest przedstawione na Fig. 2, przykładowe drzewo obiektowe 0 z Fig. 2 tworzy więc cztery płaszczyzny struktury hierarchicznej, przy czym jednakże każda inna liczba jest również możliwa. Dopuszczalne jest dalej, że dwa obiekty typu menu (możliwe że z różnorodnych płaszczyzn struktury hierarchicznej) odsyłają do tego samego obiektu informacji tekstowej, jak to również pokazane jest na Fig. 2 przez strzałki 64 i 66 oraz obiekt informacji tekstowej 68 na trzeciej płaszczyźnie struktury hierarchicznej. Liczba płaszczyzn struktury hierarchicznej struktury drzewiastej może być ograniczona do określonej wartości jak np., przez to po stronie odbiorczej, w odbiornikach radiowych 12, może być odpowiednio określone miejsce w pamięci do zapisywania ścieżki danych 44. Z opisu Fig. 2 wyraźnie wynika, że do każdego obiektu informacji tekstowej w poniższym, czasem określanego również po prostu jako obiekt, musi być odsyłane przez przynajmniej jeden obiekt typu menu, względnie że przynajmniej jeden obiekt typu menu musi posiadać do niego odniesienie. Jedynie dla obiektu 2 na wierzchu drzewa obiektowego 0 nie musi istnieć żaden obiekt informacji tekstowej, który do niego odsyła. Niemniej jest to jednak możliwe. Obiekty informacji tekstowej są zatem zorganizowane w postaci struktury jak na Fig. 2. Wszystkie te obiekty informacji tekstowej w drzewie obiektowym 0 zapisane są na liście 22 w pamięci 28 nadajnika radiofonicznego. Gdy z jakiegokolwiek powodu nadajnik radiofoniczny nie może oferować funkcji NewsService Journaline, obiekt z wierzchu

11 1 2 drzewa obiektowego 0 może być również obiektem tekstowym, tak, że drzewo obiektowe 0 posiada jedynie jedną płaszczyznę struktury hierarchicznej, przy czym informacje tekstowe w tym obiekcie tekstowym wskazują przykładowo na chwilowy brak funkcji. Fig. 3 ukazuje przykład realizacji struktury obiektów informacji tekstowych odpowiednio do przykładu wykonania niniejszego wynalazku. Według Fig. 3 obiekt informacji tekstowej 0 dzieli się na sekcję nagłówka obiektu 0a oraz sekcję zawartości obiektu 0b i jest długi maksymalnie na 44 bajty. Maksymalna długość nie jest niezmienna. Możliwe jest również zezwolenie na nieograniczoną długość. Umożliwia ona jednak, że zapisywanie w pamięci obiektów 0 nie tylko po stronie odbiorczej ale także po stronie nadawczej może następować w prosty sposób w tablicach, w których obiekty umieszczone są ze wzajemnym przesunięciem o 44 bajty lub wielokrotność tego do siebie, a przez to dają się łatwo obsługiwać. Sekcja nagłówka obiektu 0a dzieli się przykładowo znowu ze swojej strony na długi na 3 bajty nagłówek standardowy 0a1 oraz nagłówek rozszerzony 0a2, przy czym przyjęto, że ostatni ma długość n bajtów, przy czym n jest liczbą całkowitą większą lub równą zero. Sekcja zawartości obiektu jest długa na m bajtów, przy czym m jest liczbą całkowitą większą od zera. Nagłówek standardowy 0a1 dzieli się przykładowo znowu na ID obiektu 2 długie na 2 bajty względnie na 16 bitów które, jak wspomniano przy obiekcie głównym 2 (Fig. 2) może wynosić 0x0000, oraz deskryptor obiektu 4, który zajmuje osiem najniższych bitów nagłówka standardowego 0. Liczba 16 bitów ID obiektu ogranicza liczbę przydzielonych ID do 2 16, czyli około 6. Bity deskryptora obiektu 4 posiadają różnorakie znaczenie. Jak jest oznaczone przez 6, trzy MSB (MSB = Most Significant Bits = bity najbardziej znaczące) deskryptora obiektu 4 tworzą ID typu obiektu 8, a trzy LSB (LSB = Least Significant Bits = bity najmniej znaczące) indeks kontrolny 1 natomiast oba bity pomiędzy tworzą nimi statyczny znacznik stanu 112 oraz skompresowany znacznik stanu 114. ID typu obiektu 8 poprzez swoją wartość wskazuje typ obiektu informacji tekstowej 0, jak ukazane jest w poniższej tabeli.

12 11 wartość ID typu obiektu 0x1 0x2 0x3 0x4 typ obiektu obiekt typu menu obiekt tekstowy obiekt typu tylko tytuł obiekt typu lista 1 2 Należy rozumieć, że lista może w każdej chwili zostać uzupełniona o nowe typy obiektów, które byłyby ignorowane przez dotychczasowe odbiorniki. Jak poniżej zostanie jeszcze omówione, statyczny znacznik stanu ma takie znaczenie, że gdy jest oznaczony, użytkownikowi umożliwione jest dodawanie ID obiektu 2 do listy ulubionych 46. Statyczny znacznik stanu jest oznaczany lub nieoznaczony przez odpowiednią osobę z agencji informacyjnej informacji tekstowych, w zależności czy ID obiektu przydzielone jest jedyne przypadkowo i tymczasowo, a więc jedynie ograniczenie w czasie wskazuje jednakowe informacje pod względem treści, w przypadku czego dodanie do ulubionych nie miałoby sensu, bądź czy przydział ID obiektu jest trwały a przez to dodanie do ulubionych jest sensowne, jak to omówiono poniżej jeszcze bardziej szczegółowo. Skompresowany znacznik stanu 114 wskazuje czy sekcja zawartości obiektu 0b jest we wcześniej określony sposób skompresowana, czy nie. Indeks kontrolny oznaczany jest przez odpowiednią osobę z obsługi, aby zadeklarować dla emitowanych szeregowo, cyklicznie powtarzanych obiektów informacji tekstowych o jednakowym ID obiektu, o którą wersję informacji tekstowej lub tematu, do którego odnoszą się te obiekty informacji tekstowej, chodzi. Przy każdej aktualizacji, po stronie nadawczej, wzrasta wartość indeksu kontrolnego 1. Gdy przykładowo informacja tekstowa o określonym ID obiektu dotyczy wyniku meczu piłki nożnej, który odbywa się w danym momencie, emitowana będzie informacja tekstowa 0:0, która pokazuje stan meczu, w pierwszym obiekcie informacji tekstowej z tym ID obiektu o indeksie kontrolnym 000 b (b binarny), podczas gdy po strzeleniu bramki informacja tekstowa zostanie zmieniona w pamięci 18 na 0:1 a jednocześnie indeks kontrolny zostanie zmieniony z 000 b na 001 b, tak że następnie emitowany obiekt informacji tekstowej o tym ID obiektu będzie posiadał informację tekstową 0:1 oraz indeks kontrolny 001 b. Wobec tego, jak poniżej zostanie to jeszcze omówione bardziej szczegółowo, indeks kontrolny umożliwia to, że po stronie odbiorczej aktualizacje mogą być przeprowadzane w zależności od tego, czy zmienił się indeks kontrolny już odebranego obiektu informacji tekstowej na indeks kontrolny nowo

13 odebranego obiektu informacji tekstowej czy nie, bez konieczności analizowania zawartości. ID obiektu skojarzone jest po stronie nadawczej z informacjami tekstowymi, które później zawarte są w sekcji zawartości obiektu 0b, jak to poniżej zostanie jeszcze bliżej objaśnione. Jak już wspomniano, istnieją ID obiektu, które przydzielone zostały przypadkowo i jedynie tymczasowo, i w których statyczny znacznik stanu 112 nie jest oznaczony oraz takie, w których ID obiektu przydzielone jest na stałe do rodzaju informacji tekstowej (przykładowo do aktualniej prognozy pogody w mieście), które aktualizowane są w razie potrzeby, przy czym wówczas wzrasta wartość indeksu kontrolnego 1. Nagłówek rozszerzony 0a2 stwarza możliwość rozszerzenia usługi informacyjnej. Gdyby w informacjach sygnalizacyjnych o aplikacji danych systemu radiofonicznego, czyli informacjach sterujących w sygnale radiowym obok informacji audio oraz informacji tekstowych, było wskazywane, że nagłówek rozszerzony 0a2 zawiera dodatkowo informacje o nagłówkach, odbiornik, który nie jest w stanie pracować z nagłówkiem rozszerzonym, bez jakichkolwiek trudności mógłby tą sekcję zignorować. Ponieważ komunikat następuje przy użytkowaniu nagłówka rozszerzonego oraz zwykłej informacji sygnalizacyjnej o aplikacji danych systemu radiofonicznego, długość nagłówka rozszerzonego 0a2 jest dla wszystkich obiektów NewsService Journaline jednakowa. Jak już wspomniano, treści właściwe lub informacje tekstowe w obiektach informacji tekstowych zawarte są w sekcji zawartości obiektu 0b. Informacje tekstowe zakodowane są przy tym przykładowo w 8-bitowym kodzie UTF (UTF = Unicode Transformation Format). Zanim zostanie bliżej poglądowo przedstawione kodowanie informacji tekstowych oraz dalszych informacji w sekcji zawartości obiektu 0b w oparciu o Fig. 4, poniżej opisany zostanie najpierw każdy typ obiektu w oparciu o Fig 6a do 6d. Fig. 6a do 6d ukazują każdorazowo przykład wskazania wyświetlacza, jak wynika w zależności od typu obiektu z wyświetlacza. Należy zauważyć, że usługa może być realizowana również na wyświetlaczach istniejących już radioodtwarzaczy samochodowych, które mogą wyświetlać przynajmniej 1 wiersz z 16 znakami. Fig. 6a ukazuję strukturę na ekranie, jak wynika z wyświetlacza przy wyświetlaniu informacji tekstowych obiektu tekstowego tzn. ID typu obiektu = 0x2. Jak można zaobserwować informacja tekstowa, względnie wiadomość typu tylko tekst obiektu tekstowego dzieli się na tytuł 10 oraz tekst właściwy 12, tzw. zbitek tekstu. Do przedstawienia użytkownikowi w tytule 10 oraz następującym po nim właściwym

14 wycinku tekstu 12 zostały automatycznie przełamane wiersze tekstu wyświetlone na ekranie wyświetlacza. Użytkownik może przewijać tekst w pionie, przykładowo przez obsługę umieszczonego pionowo przełącznika przechylnego lub jemu podobnego w polu obsługi 34. Tytuł 10 dołączony jest do wycinku tekstu 12, tak że w razie potrzeby jest on ewentualnie przesuwany razem z pozostałym tekstem 12 z wyświetlonego wycinku wyświetlacza. Do wyświetlania może być używana każdy krój pisma. Dokładniej mówiąc, w zwykłym przypadku będzie tak, że ilość informacji tekstowych obiektu tekstowego jest większa niż ilość względnie wielkość dająca się wyświetlić, tak, że jedynie część informacji tekstowych może być pokazana na ekranie komunikatów. Ten dający się wyświetlić wycinek przesuwany jest między tytułem 10 a tekstem 12 poprzez obsługę odpowiednich przycisków w polu obsługi 34. Możliwość ta wskazywana jest użytkownikowi poprzez odpowiednie strzałki na prawym marginesie ekranu wyświetlacza, jak da się to zauważyć na Fig. 6a przez oznaczenia 14 i 16. Aktualnie wyświetlany wycinek znajduje się na początku całej wiadomości tekstowej. Dalsze przewijanie w górę nie ma sensu. Jest to dawane do zrozumienia poprzez odpowiednie, przykładowo barwne zaznaczenie strzałki 14, która wskazuje ku górze. Odpowiednie zaznaczenie realizowane jest przy strzałce 16, gdy dający wyświetlić się obszar lub wycinek znajduje się na końcu wiadomości i dlatego przewijanie w dół nie jest dalej możliwe. Fig. 6b ukazuje wiadomość typu tylko tytuł lub obiekt typu tylko tytuł (ID typu obiektu = 0x3). Wiadomości typu tylko tytuł obejmują jedynie tytuł 10, który pokazywany jest na ekranie wyświetlacza. Wycinek tekstu 12 lub główna część tekstu nie jest przewidziana. Dla przedstawienia użytkownikowi tekst typu tytuł 10 pokazywany jest na wyświetlaczu wyświetlacza ponownie z automatycznym łamaniem wierszy. W razie potrzeby użytkownik może tekst przewijać. W danym wypadku tytuł może być jednak całkowicie pokazywany na ekranie wyświetlacza, tak, że poprzez brak strzałek 14 i 16 ukazane jest użytkownikowi, że tytuł 10 został całkowicie wyświetlony i nie ma możliwości dalszego przewijania. Przedstawienie samej informacji o tytule może przykładowo zawsze odbywać się w sposób wycentrowany nie tylko w kierunku wierszy, lecz również w pionie. Znowu każda odmiana pisma równie dobrze nadaje się do użycia. Fig. 6c ukazuje informację typu lista względnie informacje tekstowe obiektu typu lista (ID typu obiektu = 0x4). Informacja typu lista zawiera tytuł 160 oraz listę wierszy tekstu 162a do 162d. Dla przedstawienia użytkownikowi tytuł w odróżnieniu od wiadomości tekstowej przedstawionej na Fig. 6a powinien zawsze być widoczny na ekranie wyświetlacza, podczas gdy użytkownik przewija wiersze informacji 162a do 162d

15 wycinka 162. Dla przedstawienia obiektów typu lista może być korzystne stosowanie odmiany pisma, która posiada równomierny odstęp między znakami w wierszu, aby umożliwić utworzenie, tak jak w przykładzie na Fig. 6, dwukolumnowej tabeli poprzez zastosowanie pustych znaków. W przypadku, gdy tytuł 160 lub którykolwiek z wierszy 162a do 162d przekracza długość wiersza ekranu wyświetlacza, ten punkt listy lub wiersz listy jest przykładowo obcięty na końcu wiersza. Fig. 6a ukazuje informacje typu menu lub informację tekstową obiektu typu menu (ID typu obiektu = 0x1). Menu zawiera tytuł 170 oraz listę opcji menu 172a, 172b i 172c. Każdej opcji menu przyporządkowany jest odnośnik do innego obiektu informacji tekstowej, a mianowicie w postaci ID obiektu. Tak jak w przypadku obiektu typu lista z Fig. 6c, użytkownik może przewijać opcje menu. Przy czym na ekranie wyświetlacza zawsze zaznaczona jest jedna opcja menu, w tym przypadku opcja menu 172b. Gdy użytkownik poprzez przyciskanie odpowiedniego przycisku w polu obsługi 34, jak np. przycisk w prawo, wskazuje, że chce dotrzeć do obiektu informacji tekstowej, do którego odnosi się przekierowanie opcji menu, która akurat jest zaznaczone, i którego zawartość będzie możliwie dobrze określona przez tekst zaznaczonego wiersza, jak w niniejszym przypadku poprzez tekst opcji menu 2 Bundesliga 32. Runda, to jako następna zostanie wyświetlona na wyświetlaczu, jak jest to opisane poniżej, informacja tekstowa tego obiektu informacji tekstowej, przez co obecny obiekt lub obecna informacja tekstowa zostanie zastąpiona przez nową na ekranie wyświetlacza. Wyrażając się dokładniej, opcja menu składa się więc z odnośnika do innego obiektu informacji tekstowej oraz etykiety, która przedstawia jeden wiersz na ekranie wyświetlacza oraz określa lub tytułuje lub opisuje zawartość referencyjnego obiektu informacji tekstowej. W przypadku, gdy długość tytułu lub etykiety przekracza długość wiersza ekranu wyświetlacza, odpowiednia zawartość może zostać ucięta. Obok odpowiednich strzałek przewijania 16, 14, w przypadku obiektu typu menu, na ekranie wyświetlacza opcje menu zaznaczone są poprzez nawiasy kwadratowe 174, które nie mogą być natychmiast pokazane, ponieważ nie znajdują się jeszcze one w pamięci cache 32, jak to omówiono poniżej bardziej szczegółowo. Po tym jak powyżej opisane zostały, w oparciu o Fig. 6, przykłady informacji tekstowych obiektów informacji tekstowych różnorodnych typów obiektów, poniżej, w oparciu o Fig. 4a 4e, opisane zostanie przykładowe kodowanie tych informacji w sekcji zawartości obiektu 0b (Fig. 3). Z powodu znacznego ograniczenia dostępnych szerokości pasm powszechnych systemów radiofonicznych do obsługi danych, przy generowaniu

16 1 1 2 przeznaczonych do emisji obiektów informacji tekstowych stosowane są możliwie efektywne sposoby kodowania. Sekcja zawartości obiektu normalnie dzieli się na sekcję tytułu oraz sekcję części głównej. Jedynie przy obiekcie typu tylko tytuł nie występuje sekcja części głównej w sekcji zawartości obiektu. Sekcja tytułu oraz głównej części każdego obiektu jest ukształtowana przez kod NML (NML = NewsService Markup Language), który wskazuje początek i koniec określonego bloku informacji w obrębie sekcji zawartości obiektu, jak np. sekcji tytułu i sekcji części głównej. W obrębie określonego bloku informacji, jak np. sekcji tytułu lub części głównej, mogą być przewidziane sekwencje wyjścia do wstawiania informacji do formatowania tekstu, jak np. zaznaczenie tekstu, wymuszone przełamanie wiersza, itd., jak i dodatkowe funkcje, jak np. dziedziny informacji, które łatwo mogą być ignorowane przez odbiorniki, które nie są w stanie obsługiwać dodatkowych funkcji, względnie które nie ułatwiają obsługi dodatkowych funkcji. Zarówno kod NML jak również sekwencja wyjścia są kodami jednobajtowymi z zakresu od 0x00 do OxIF, tak zwane kody sterujące UTF-8. W szczególności kody NML obejmują zakres od 0x00 do OxOF, a sekwencje wyjścia, względnie ominięcia zakres od 0x do OxIF. Poniżej, w oparciu o przykłady z Fig. 4a do 4e, opisane są przykłady obiektów informacji tekstowej (Fig. 4a do 4c), względnie bloki informacji w sekcjach zawartości obiektu (Fig. 4d oraz 4e). Najpierw bliżej objaśniony zostanie kod NML. Każda sekcja obiektu względnie blok obiektu w sekcji zawartości obiektu uruchamiany jest kodem NML i występowanie kolejnego kodu NML kończy się albo kodem NML End albo końcem sekcji zawartości obiektu. Kody NML zdefiniowane są okazowo na następujący sposób: 0x00 odpowiada w kodzie NML poleceniu Koniec. Stosowane jest aby zakończyć sekcję, względnie blok w obrębie sekcji zawartości obiektu, bez tego że kolejna sekcja, względnie blok zostanie rozpoczęty. Znajduje ono zastosowanie we wszystkich typach obiektów. 0x01 odpowiada w kodzie NML poleceniu Tytuł i poprzez swoje występowanie w sekcji zawartości obiektu 0b wskazuje po stronie odbiorczej początek sekcji tytułu, względnie bloku tytułu. Musi być przewidziany dokładnie jeden blok tytułu na obiekt ze wszystkich zdefiniowanych do tej pory rodzajów obiektów, kod NML 0x01 występuje

17 wobec tego przynajmniej raz w sekcji 0b. Do tego blok tytułu musi być pierwszym blokiem w sekcji zawartości obiektu 0b. Kod NML 0x01 również znajduje zastosowanie we wszystkich typach obiektów. 0x02 odpowiada w kodzie NML początkowi bloku opcji menu. Kod ten opisuje więc początek każdej opcji menu w obiekcie typu menu. Wobec tego kod ten przewidziany jest również dla obiektów typu menu. Odbiornik względnie dekoder przewidziany w urządzeniu sterującym 26 (nie pokazany) oczekuje na pojawienie się kodu NML 0x02 w kolejnych bajtach, następnie w adresie docelowym, względnie odniesienia, względnie ID obiektu informacji tekstowej, do którego następuje przekierowanie a potem tekstu opcji menu, który ma być wyświetlony i który opisuje zawartość odnośnego obiektu. W opcji menu obiektu typu menu kod 0x02 występuje jednorazowo w sekcji zawartości obiektu. Dokładniej mówiąc, po stronie odbiorczej dekoder w urządzeniu sterującym 26 oczekuje, że na kod 0x02 przypadają dwa bajty, które wskazują ID odnośnego obiektu, tzn. obiektu który ma zostać wyświetlony, w przypadku gdy użytkownik wybierze tę opcję menu, i skutkiem tego jeszcze n bajtów, które wskazują mający zostać wyświetlony opis opcji menu, który ma być ukazany użytkownikowi w jednym wierszu menu i powinien umożliwiać mu quasi-wybór między wszystkimi opcjami menu. Fig. 4a ukazuje przykładowo dla poglądowego przedstawienia obiekt informacji tekstowej obiektu typu menu z Fig. 6a o kodzie NML 0x00 do 0x02. Jak już zostało to opisane w oparciu o Fig. 3, obiekt 0 rozpoczyna się nagłówkiem obiektu 0a, który w niniejszym przykładzie jest długi na n bajtów. Po czym następuje sekcja zawartości obiektu 0b. Pierwszym bajtem sekcji zawartości obiektu 0b jest 0x01, tzn. kod NML, który wskazuje początek bloku tytułu, którego treść w kodzie NML 0x01 następuje bezpośrednio na pozycji bajtu 0+1 i rozciąga się od bajtu 0+2 do bajtu k. W sekcji 0 na sposób, który zostanie jeszcze poniżej bliżej wyszczególniony, zapamiętany jest tytuł menu z Fig. 6d mianowicie Sport-Niemcy-Piłka nożna. Dekoder po stronie odbiorczej wie kiedy skończył się tytuł, ponieważ jak powyżej wspomniano, informacja tekstowa tytułu zakodowana jest jedynie kodem jednobajtowym, względnie wielobajtowym kodem UTF-8, które nie są kodami NML bądź sekwencjami wyjścia. Wobec tego jak tylko dekoder po stronie odbiorczej, jak pokazano przy bajcie k+1, natrafi na kod NML 0x02, wówczas wie, że jest to początek kolejnego bloku, mianowicie pierwszego bloku opcji menu. Następujące po tym dwa bajty k+2 oraz k+3 poprzez ID obiektu OxAABB wskazują do wyświetlenia następny obiekt informacji tekstowej, w tym przypadku, że ten punkt menu został wybrany. Potem przy 2 w obrębie bitu k+4 do p następuje kodowanie tekstu dla pierwszej opcji

18 menu z Fig. 6d, mianowicie Bundesliga 32. Runda. Następnie przy bajcie p+1 następuje znowu kod NML 0x02 dla wskazania początku bloku opcji menu. Dla poglądowego przedstawienia bloki opcje menu ukazane są jeszcze raz z oznaczeniami symbolowymi 4a, 4b oraz 4c. Na końcu obiektu informacji tekstowej 0 występuje kod NML 0x00 w bajcie t+1. Ukazuje on, w tym przypadku, koniec obiektu informacji tekstowej 0. Tego kodu NML 0x00 może brakować, gdy przykładowo w nagłówku rozszerzonym zawarta jest długość całego obiektu informacji tekstowej, tak że po stronie odbiorczej poprzez odpowiednią analizę syntetyczną może zostać ustalony koniec całego obiektu. W dalszym ciągu będzie kod NML 0x03, który wskazuje początek bloku części głównej w sekcji zawartości obiektu. Zawiera on tekst części tekstowej, który pokazywany jest jako tekst właściwy w obiekcie tekstowym, czyli przykładowo jako 12 na Fig. 6a. Możliwy jest jedynie tylko jeden blok części głównej w każdej sekcji zawartości obiektu, a wobec tego także możliwe jest tylko jednorazowe występowanie kodu 0x03. Kod występuje jedynie w obiektach tekstowych. W obiektach typu tylko tytuł nie ma kodu NML 0x03 w sekcji zawartości obiektu, ponieważ nie posiadają one części tekstowej a jedynie tylko tytuł. Przykład kodowania obiektu informacji o tytule dla obiektu tekstowego z Fig. 6a pokazany jest okazowo na Fig. 4b. Widoczny jest blok główny oznaczony 6. Składa się on z kodu NML 0x03 po którym następuje kodowanie UTF-8 tekstu głównego 12, mianowicie Sytuacja finansowa Wspólnot. Kod NML 0x04 ukazuje początek bloku listy punktowej w sekcji zawartości obiektu. Kod ten występuje jedynie w obiektach typu lista w sekcji zawartości obiektu. W blokach listy punktowej po kodzie NML 0x04 następuje kodowanie tekstu, który dla danego punktu listy powinien zostać wyświetlony w wierszu listy na ekranie wyświetlacza. Fig. 4c pokazuje okazowo przykład kodowania obiektu informacji tekstowej na przykładzie obiektu typu lista z Fig. 6c. Bloki listy punktowanej oznaczone są przez 8a, 8b oraz 8c. Później w oparciu o Fig. 4a do 4c opisane są różnorodne przykłady wykonania obiektów informacji tekstowej dla poglądowego przedstawienia kodu NML, w oparciu o Fig. 4d do 4e opisane jest kodowanie informacji tekstowych w poszczególnych blokach 4a do 4c, 6 oraz 8a do 8c. Blok w sekcji zawartości może posiadać wiele sekwencji wyjścia, które nie powinny być bezpośrednio pokazywane użytkownikowi. Zamiast tego sekwencje wyjścia mogą zawierać informacje przygotowawcze do wyświetlenia, jak np. informacje o zaznaczonej sekcji tekstu, wymuszonej zmianie wiersza, preferowanej zmianie wiersza, itd., albo

19 18 zaznaczać sekcje tekstu, który nie jest przewidziany do bezpośredniej obróbki obrazu, jak np. kody binarne, czyli przedmioty, które muszą być ignorowane przez odbiorniki nie przeznaczone do obróbki takich sekcji danych. Kodami wyjścia, względnie kodami ESC mogą być przykładowo: Kod Nazwa Opis ESC 0x preferowane W przypadku zastosowania, jak np. gdy radio wyposażone jest przełamanie w wyświetlacz wielowierszowy, względnie określone wiersza urządzenie przygotowawcze, odbiornik, względnie jego wyświetlacz powinien pokazywać tekst następujący po kodzie 0x, rozpoczynający się w nowym wierszu. 0x11 0x12 0x13 miejsce podziału wyrazu początek zaznaczania koniec zaznaczania W przypadku nie zastosowania do wyświetlania określonego typu urządzenia przygotowawczego, wprowadzony powinien zostać pusty znak. W przypadku, gdy wyraz nie mieści się całkowicie w wierszu ekranu, może zostać wprowadzony w odbiorniku po stronie odbiorczej przy występowaniu kodu 0x11 symbol kreski rozdzielającej oraz przełamanie wiersza w tej pozycji: w innym przypadku kod ten jest ignorowany bez bycia zastąpionym innym symbolem. Kod 0x11 jest szczególnie zalecany przy wyrazach o więcej niż 1 literach. W przypadku zastosowania, tekst między kodem początku zaznaczania a kodem końca zaznaczania po stronie odbiorczej powinien zostać pokazany w oznaczonej postaci, zgodnie z możliwościami przygotowawczymi odbiornika, względnie jego wyświetlacza. 0x1A początek sekcji danych 0x1B kontynuacja Również te kody powinny dawać się łatwo ignorować, gdy urządzenie przygotowawcze wyświetlacza (nie pokazane na rysunkach) nie jest w stanie zaznaczać tekst. Te kody wyjścia specyfikują sekcję w obrębie tekstu, która nie powinna być poddawana obróbce przez odbiornik NewsService 12, który nie jest w stanie, wykorzystać sekcji danych. Sekcja

20 19 sekcji danych danych może przykładowo zawierać konforemne etykiety XTML/XML albo dane binarne. Każdemu z tych dwóch kodów, względnie słów kluczowych towarzyszy bajt, który określa długość następnej sekcji danych przez liczbę bajtów minus jeden. 0x1C początek kodu rozszerzającego 0x1D koniec kodu rozszerzającego Przykładowy tekst o takich sekcjach danych może brzmieć na przykład To jest jeden <big> wspaniały </big> Test! (big = duży), przy czym przedstawienie bez sekwencji wyjścia sekcji danych brzmiało by To jest jeden <big> wspaniały </big> Test! a zamierzone przedstawienie na nieskomplikowanym odbiorniku To jest jeden wspaniały Test!. W pierwszym przypadku wyświetlacz byłby więc w stanie uwzględniać i eksportować przy wyświetlaniu polecenie podane w nawiasach, tzn. w tym przypadku pogrubić wyraz wspaniały bez pisania dużymi literami w inny sposób. Przykład wycinku z sekcji zawartości obiektu, który zapisuje kodem taką sekcję tekstu, jest pokazany przykładowo na Fig. 4d. W przypadku gdy sekcja danych posiada ponad 26 bajtów, wprowadzony zostanie kod wyjścia kontynuacja sekcji danych, a mianowicie bezpośrednio po poprzedniej sekcji danych, aby rozszerzyć sekcję danych o max. 26 bajtów z każdym powtórzeniem. Za to przykład kodowania pokazany jest na Fig. 4e. Przykłady wykonania z Fig. 4d oraz 4e mogą wobec tego być stosowane, aby w szczególny sposób pokazywać przejścia tekstu w blokach 4a do 4c, 6 oraz 8a do 8c dla odpowiednio wyposażonych odbiorników z odpowiednimi wyświetlaczami. Te kody wyjścia umożliwiają sygnalizację rozszerzonych sekwencji wyjścia. Każdemu z tych dwóch kodów, względnie słów kluczowych towarzyszy wartość kodu rozszerzonego, która długa jest na jeden bajt. Te wartości kodów rozszerzonych przewidziane są do dodatkowych innowacji, aby być kompatybilnym z odbiornikami starych typów.

21 W przypadku gdy istnieje kod rozszerzający w wersji początkowej lub końcowej (np. gdyby wartość kodu rozszerzającego była 0x00 = <bold> (bold = tekst pogrubiony)), z koniecznością sygnalizowania, zarówno <bold-wersji początkowej> oraz <bold-wersji końcowej>, tym samym byłaby używana wartość kodu rozszerzającego: w pierwszym przypadku kontynuowany byłby kod wyjścia początek kodu rozszerzającego a w drugim przypadku kod wyjścia koniec kodu rozszerzającego. W przypadku gdy kod rozszerzający zawiera jedynie osobny kod, bez ścisłej wersji początku/końca, kontynuowany powinien być zawsze kod wyjścia początek kodu rozszerzającego. W przypadku gdy odbiornik nie jest w stanie zinterpretować kodu rozszerzającego, tym samym kod wyjścia (1 bajt) początek/koniec kodu rozszerzającego jak i następująca po nim wartość kodu rozszerzającego może być ignorowana. 1 Dotychczas, w oparciu o Fig. 2 do Fig. 6, opisana została struktura obiektów informacji tekstowej. Obiekty informacji tekstowej przesyłane są z nadajnika poprzez sygnał radiowy 16, i są syntaktycznie analizowane, na sposób objaśniony w oparciu o Fig. 3 i Fig. 4, w urządzeniu sterującym 26 za pomocą zawartego w nim dekodera względnie parsera (nie pokazany). Do tego urządzenie sterujące 26 zawiera nie pokazane urządzenie obróbki obrazu, które z syntaktycznie przeanalizowanych informacji tekstowych w sekcji zawartości obiektu z obiektu informacji tekstowej generuje informacje przeznaczone do wyświetlenia, jak np. dane pikselowe, które następnie wysyłane są do wyświetlacza. Szczególną uwagę zwraca się jednak na to, że podział dotyczący generowania, względnie przygotowania obrazu oraz ekstrakcja tekstu z obiektu informacji tekstowej przeznaczonego do wyświetlana może również być przemieszczana proporcjonalnie, albo że są włączone specjalnie przewidziane moduły między jednostką sterującą 26 a wyświetlaczem. Podczas gdy Fig. 3 oraz Fig. 4 zajmują się strukturą obiektu informacji tekstowej, w oparciu o Fig. opisane jest, w jakiej kolejności obiekty informacji tekstowej przenoszone są w sygnale radiowym 16. Fig. pokazuje okazowo w wierszu 0 wycinek sygnału