AKCJA CHARYTATYWNA: STUDENCI-DZIECIOM

Transkrypt

1

2 FILMOWE SUPERCZWARTKI W KINIE MOSKWA LISTOPAD 2008 KLASYKI KINA MISTRZOWIE I ICH ARCYDZIEŁA Błękitny anioł 3. XI Film opowiada historię profesora Ratha, statecznego nauczyciela szkolnego, wpadającego w sidła tancerki kabaretowej i staczającego się na dno pod wpływem niszczącego uczucia. Reżyser odważnie, jak na tamte czasy, przedstawił w filmie zagadnienie wyzwolenia seksualnego kobiet. Jest tu aż gęsto od aluzji i symboli o zabarwieniu erotycznym. Klimat ten potęgują piosenki, śpiewane gardłowym, zmysłowym głosem Marleny Dietrich. Stworzyła ona tu niezapomnianą kreację, wcielając się w postać śpiewaczki kabaretowej, kobiety pozbawionej przesądów, zasad moralnych, odrzucającej gorset obyczajów. Aktorka zaprezentowała tu nowy styl gry aktorskiej. reżyseria: Josef von Sternberg Metropolis 6. XI W dalekiej przyszłości ludzkość jest podzielona na dwie grupy. Jedna to myśliciele, którzy rządzą światem i wymyślają nowe rzeczy, druga to robotnicy, którzy bezmyślnie wykonują rozkazy myślicieli. Obie grupy społeczne, choć tworzą spójną całość są odseparowane od siebie. Jeden z myślicieli postanawia zobaczyć jak żyją robotnicy, w tym czasie robotnicy przygotowują rebelię. reżyseria: Fritz Lang Gabinet doktora Caligari 20. IX Pewnego dnia do prowincjonalnego miasteczka przybywa wędrowny hipnotyzer - Caligari. Towarzyszy mu somnambulik Cezar. Od momentu pojawienia się mężczyzn w miasteczku popełniane są zbrodnie, a osoby, które spotykają się z przybyszami, umierają. Podejrzenie pada w końcu na tajemniczych nieznajomych. Ścigany Caligari ucieka do zakładu dla obłąkanych. Okazuje się, że Caligari jest dyrektorem tego szpitala, demonicznym mordercą-manipulatorem, mistykiem praktykującym czarną magię i ogarniętym obsesją posiadania władzy. reżyseria: Robert Wiene 400 batów 27. IX Bohaterem filmowego manifestu Nowej Fali, a zarazem najbardziej osobistego obrazu Truffaut jest Antoine Doinel - niesforny nastolatek, który nie zaznając rodzicielskiej miłości, schodzi na złą drogę. Autobiograficzna historia została opowiedziana w sposób prosty, niemal brutalny, do tej pory w kinie niespotykany. reżyseria: Francois Truffaut AKCJA CHARYTATYWNA: STUDENCI-DZIECIOM Drodzy studenci! Zachęcamy Was serdecznie do wzięcia udziału w naszej akcji charytatywnej, którą organizujemy już po raz trzeci. Wystarczy tylko odrobina fantazji i dobrej woli. Nasza akcja adresowana jest przede wszystkim do studentów Uniwersytetu Jana Kochanowskiego, choć byłoby nam miło, gdyby dołączyły się do niej też inne osoby. Z waszą pomocą chcemy zorganizować Mikołaja dzieciom z Dziennego Ośrodka Socjoterapii Rafael przy ul. Skibińskiego 8. Zbieramy zabawki, słodycze i wszystko to, co 6 grudnia może sprawić im radość. Upominki możecie przynosić do biura Presika (ul. Leśna 16, p. 34) w każdą środę od 16:00 do 18:00 lub w wyznaczony dzień, kiedy będziemy je zbierać na waszych wydziałach. Od redakcji Witam wszystkich w nowym roku akademickim! Tak Moi Mili, pierwsze Gaudeamus igitur w murach Uniwersytetu Humanistyczno Przyrodniczego Jana Kochanowskiego przeszło do historii. Wróciliśmy do naszej kochanej Alma mater bogatsi o nowe doświadczenia i wspomnienia. My również do Was wracamy. Mamy nadzieję, że lektura Presika umili Wam chłodne jesienne wieczory. Trzymacie właśnie w ręku najświeższy numer Presika, pachnący jeszcze farbą drukarską. A w nim: specjalnie dla Presika o muzyce, książkach i poezji z Robertem Kasprzyckim rozmawiała Magda Wach. Co robiłby kabaret Ani Mru Mru, gdyby zajmował się czymś innym? Z jakich tematów nigdy nie będzie żartował? To i wiele innych rzeczy przeczytacie w wywiadzie z kabaretem, z którym rozmawiały Paulina Maleszak i Magda Warszawska. Czy w Kielcach są magiczne miejsca? Na pewno, ale o tym szerzej w raporcie. Co słychać w kieleckim sporcie? Fart, Vive Kielce, Korona dużo działo się tam ostatnio. Także konflikt na Kaukazie nie przeszedł u nas bez echa. W dziale Vox Populi przeczytacie komentarz polityczny do tych wydarzeń. Mówią, że english is easy! Z nami na pewno.w Poliglocie kolejna lekcja języka z Wysp. A może nie byliście na inauguracji? Nic straconego, relację z niej znajdziecie w tym Presiku. Jak również ciekawy artykuł o SKN Grot. W tym numerze do Presika wraca Rozrywka. Chcecie, aby w kolejnym numerze również się pojawiła? Napiszcie do nas. Czekamy także na Wasze propozycje tematów, które chcielibyście abyśmy poruszyli w Presiku. Przetrwamy razem egzaminy, sesje i kolokwia! Do zobaczenia w grudniu. Pamiętajcie, że tradycyjnie na początku grudnia będziemy organizowali akcję charytatywną dla dzieci z Rafaela. Mamy nadzieję, że dołączycie się do niej. Szczegółów szukajcie niebawem na plakatach na uczelni. Pozdrawiam Was Katarzyna Tomala Wywiad o Rozmowa z Robertem Kasprzyckim - str.4 Student o Rok akademicki 2008/09 rozpoczęty - str.5 o A kiedy w kasie forsa... - str.6 o Dlaczego warto studiować? - str.6 o Dzieci Neostrady - str.7 o Sposób na belfra... - str.7 Uniwersytet o Tradycja, nauka i historyczna przygoda - str.8 o XIII Objazd Naukowy Śladami Polskości - str.8 o Gaudeamus igintur... - str.9 Kultura Zdjęcie miesiąca nadesłała Karolina Socha o Recenzje - str o Wywiad z Ani Mru-Mru - str o Muzealny wolontariat - str.13 o Nurt str.13 Raport o Najpiękniejsze miejsca w Kielcach - str.14 Poliglota o Nie taki język obcy - str.15 Sport o Vive Kielce - str.16 o Kolejny sezon z Fartem - str.16 n e w s o Świętokrzyski Mityng Olimpiad Specjalnych - str.16 o Krótka historia Korony Kielce - str.17 o Co Ty wiesz o świtokrzyskim sporcie? - str.17 Vox Populi-Polityka o Konflikt na Kaukazie, a relacje UE-Rosja: Komentarz Polityczny - str.18 o Polska klasa próżniacza - str.19 KALENDARZ SEMESTRU ZIMOWEGO zajęcia dydaktyczne wakacje zimowe zajęcia dydaktyczne c.d zimowa sesja egzaminacyjna przerwa międzysemestralna poprawkowa sesja egzaminacyjna semestru zimowego dni wolne od zajęć dydaktycznych Ponadto na początku grudnia zapraszamy wszystkich studentów na koncert charytatywny i maraton filmowy. Wtedy też możecie przynieść upominki. Szczegóły wkrótce na plakatach. Bardzo liczymy na Waszą pomoc. Presik REDAKCJA Kielce, ul. Leśna 16. pokój 34 presik@ujk.kielce.pl Redaktor naczelny Katarzyna Tomala Z-ca redaktora naczelnego Katarzyna Janicka Skład i łamanie Marek Andrzejewski, Rafał Starosta REKLAMA: Katarzyna Janicka (kontakt: kasia_janicka88@wp.pl ) STUDENT: Karolina Socha, Martyna Synowiec, Magda Warszawska KULTURA: Magda Wach, Tomasz Szperna, Piotr Tkaczyk, Paulina Maleszak SPORT: Rafał Starosta, Anna Seredyka VOX POPULI: Marek Andrzejewski, Łukasz Duraziński, Bartosz Oszczepalski, Tomasz Czapla ROZRYWKA: Karolina Furyk Korekta: Krzysztof Marek grafika: Jędrzej Chojnacki Okładka: Michał Souczek (kontakt: miguel.9@wp.pl, WSPÓŁPRACA: Marcin Kmieciak, Dominika Kita, Ewa Rokicka, Dorota Popiel DRUK Kozłowski Tamborski sp. j., ul. Hauke Bosaka 2, Kielce WYDAWCA Uniwersytet Jana Kochanowskiego - Instytut Bibliotekoznawstwa i Dziennikarstwa, ul. Leśna 16, Kielce Nakład: 1000 egz. Zastrzegamy sobie prawo skracania i adiustacji tekstów oraz zmiany tytułów. Redakcja nie odpowiada za treść reklam i ogłoszeń. Wydawca ma prawo odmówić zamieszczenia ogłoszenia i reklamy, jeżeli ich treść lub forma są sprzeczne z linią programową lub charakterem pisma oraz wydawcy (art. 36 pkt 4 p.p.)

3 w y w i a d Z przymrużeniem oka Rok akademicki 2008/ 2009 rozpoczęty! Zapraszamy Cię w progi Akademii Przyszłości Stowarzyszenia WIOSNA!!! s t u d e n t Z ROBERTEM KASPRZYCKIM o muzyce, poezji, kabarecie i książkach rozmawiała Magdalena Wach wrażliwości, które się łączą. Nie lubię poetów, ktorzy nie mają poczucia humoru. Ono jest pierwotnym elementem świadczącym o inteligencji odbiorcy. Jeśli ktoś jest nadęty, super mądry i bez poczucia humoru, to musi być strasznym osobnikiem. Kabareciarska część w pisaniu wierszy przydaje się w wyznawaniu ekstremów. Nawet w poważnej filozofii jest coś niepoważnego. Wystąp w roli wolontariusza tutora, wspomożesz rozwój dzieci, które nas potrzebują, dzieci, które dorastają w warunkach zaprzeczających prawdzie o ich wartości. Wychodzimy z założenia, że każde dziecko ma prawo do sukcesu! Ideą Programu Podzielmy się wiedzą w ramach Akademii Przyszłości jest by jeden uczeń w ciągu jednego roku akademickiego miał zapewnione regularne wsparcie w nauce udzielane podczas cotygodniowych spotkań z przypisanym mu wolontariuszem, sprawującym rolę tutora (system 1:1:1:1). W ramach programu w roku 2007/2008 w samych tylko Kielcach pomogliśmy 48 dzieciom pokonywać niepowodzenia szkolne i odkrywać to, co w nich wyjątkowe. Każde najmniejsze osiągnięcie dziecka traktujemy poważnie! Nie jest to zatem zwykła forma pomocy w nauce. To pasja odkrywania potencjału w każdym z osobna. W tym roku chcemy pomóc jeszcze większej liczbie potrzebujących dzieciaków. Dlatego potrzebujemy Ciebie! Dołącz do grona tych, którzy nieśli WIOSNĘ w zeszłym roku,pomagaj, ale i sam korzystaj, z tego, co oferujemy: - pracę w zespołach - szkolenia - wyjazdy motywacyjne - szansę na własny rozwój - certyfikat udziału w projekcie Dołącz do nas! Spotkanie informacyjne: 23 października 2008r, godz. 17:00 w Instytucie Ekonomii UJK w Kielcach, ul. Świętokrzyska 21a. Zgłoszenia i dodatkowe informacje: olga.bk@wiosna.org.pl ; e.rokicka1@o2.pl oraz na stronie: www. wiosna.org.pl/akademiaprzyszlosci/pl/ Presik: Jak to się stało, że absolwent technikum mechanicznego wylądował na polonistyce? Robert Kasprzycki: Może inaczej: jak to się stało, że ktoś, kto lubił w szkole podstawowej czytać książki, został wysłany przez ojca do technikum mechanicznego. Ta szkoła była wyborem rodziców, a nie mojego pociągu do skrawania. Studia były konsekwencją dziecięcych pasji czytelniczych i muzycznych. Lubiłem czytać i śpiewać, uczyłem się grać na gitarze. Szkoła średnia była technicznym inkubatorem, po prostu musiałem mieć jakiś zawód. Tam spotkałem fajnych kolegów, założyliśmy zespół. Ponieważ przez cały czas czytałem książki, zacząłem też pisać, co doprowadziło do porzucenia normalnego toru myślenia. Zamiast zajmować się dorabianiem kluczy albo toczeniem wałków, można robić coś innego w życiu. Presik: Czyli muzyka i książki były od zawsze? R.K.: Tak, właściwie były od początku, nigdy na boku. Presik: Uważa się Pan bardziej za poetę czy kabarecistę? R.K.: To, że czasem piszę wiersze, wynika z jakichś doświadczeń czytelniczych albo pisaniowych oraz poczucia humoru lub Presik: W Pańskich tekstach często przewijają się wątki biblijne... R.K.: Te wątki biblijne wbrew pozorom nie pojawiają się znów tak często. Język Biblii jest natomiast językiem skojarzeń. Ja nie jestem poetą stricte religijnym, który w znakach czy metaforach chrześcijańskich upatruje sensu swojego pisania. Biblia jest pismem mitologicznym, w którym ujęto pewne schematy, pytania i pojęcia. Łatwo mi się do nich odnosić, bo je po prostu znam i jako dziecko czytające opanowałem na tyle, że teraz pojawiają się samoistnie. Nie jest to bynajmniej celem, ale pomocnym elementem wyrażania siebie i dopełnieniem moich piosenek. Presik: A skąd się biorą pomysły na resztę tekstów? R.K.: Teksty biorą się z różnych inspiracji, z tego, co się przeżyło lub co przeżył ktoś obok. Mnie jednak najbardziej bawią rzeczy, które można by sobie wyobrazić, np. historia alternatywna. Widząc ludzi wyobrażasz sobie relacje między nimi i ich myśli. Pisząc piosenki można wejść w czyjąś skórę; zamieniasz się w aktora w wymiarze słowa, piszesz role dla postaci, które tworzysz. Jak ktoś nie ma prawdziwego życia, studiuje polonistykę i musi czytać książki i pisma polonistyczne, to łatwiej mu wymyślać scenariusze dla świata, niż tym światem przenikać. Presik: Lubi Pan wygłupiać się i grać kogoś na koncertach? R.K.: Ja raczej staram się opowiedzieć pewną historię o człowieku, który pisze piosenki. Nie mam do siebie stosunku typu Ja, wielki bard, chociaż czasem teksty są o rzeczach ważnych i bolesnych. Tak jak w szkole: starałem się dzieci zachęcić i zainteresować przez różność, podawać różne łapki, macki, żeby je wyciągnąć w swoją stronę. Podobnie jest z odbiorcami. Bardzo lubię interakcje. Moje żarty czy kabaretowa forma koncertów są wynikiem atmosfery panującej wokół. Dzisiaj na przykład jest ciepło, miło, dzieci krzyczą, ktoś pije piwo, uśmiechamy się, lato się ślicznie kończy, więc zagram w wersji miłego, sobotniego popołudnia. Presik: Denerwuje Pana, że jest Pan kojarzony ciągle z jedną piosenką? R.K.: Wiele ze swojej strony zmienić nie mogę. Są osoby, które mają jeden przebój i cała reszta ich piosenek jest do niego podobna. Ja staram się jednak zachęcić słuchaczy do poznania zjawiska Kasprzycki, bo składają się na nie również piosenki kabaretowe, humorystyczne czy liryczne i poważne. Niebo do wynajęcia może być takim bodźcem do ich zgłębienia. Ani trochę się nie wstydzę, że napisałem tę piosenkę, bo dalej jest ładna i mówi o Bogu w sposób nie boziowy, tylko z przymrużeniem oka, troszkę ironiczny i jednocześnie rozczulający i sentymentalny. Presik: Co znajduje się na najnowszym Pańskim wydawnictwie? R.K.: Ma Pani na myśli Piosenki i nie? To książka zawierająca ponad 100 tekstów i płyta z koncertem w Radiu Kraków w zeszłym roku. Wyjdzie teraz, jesienią, w wersji ogólnodostępnej. Presik: W takim razie życzę powodzenia w promowaniu tej produkcji i dziękuję za rozmowę. R.K.: Również dziekuję. Studenckie Forum BCC działa przy największej organizacji prywatnych przedsiębiorców w kraju. Jest organizacją studencką zrzeszającą setki studentów działających w 18 regionalnych jednostkach. Misją SFBCC jest propagowanie idei przedsiębiorczości wśród młodych ludzi w Polsce. Swoimi działaniami SF pokazuje, że aktywność i własna inicjatywa może stać się doskonałym rozwiązaniem dla wielu spośród naszych rówieśników. Realizując szereg regionalnych i ogólnopolskich projektów, każda osoba działająca w organizacji uzyskuje niezbędne umiejętności i doświadczenie potrzebne do prowadzenia w przyszłości własnego biznesu oraz uczestniczy w wewnętrznym programie rozwoju kadr, by w efekcie stać się doświadczonym menedżerem. II etap rekrutacji Świętokrzyskiego Studenckiego Forum Business Centre Club Jeżeli interesujesz się rozwojem swojej osobowości i chciałbyś zdobyć doświadczenie pracując w profesjonalnym zespole, dołącz do nas. Kogo szukamy? Droga Redakcjo! Kiedy piszę ten list, na dworze jest szaro i pochmurno, ubrana na cebulkę nie liczę już wypitych na rozgrzanie kubków gorącej herbaty. Prawdziwa deszczowa jesień zawitała do Wilna to fakt. Ludzie ciasno otuleni przed wiatrem, szybko przemierzają mokre chodniki. Widzę to wszystko przez lekko zakurzoną akademicką szybę na Sauletekio 4. Ale czy to wszystko mi przeszkadza? Może zdziwi was moja odpowiedź, ale nie. Jestem w Wilnie już przeszło trzy tygodnie i nawet nie myślę o powrocie do domu. Tutaj na Erasmusie dzieję się tak wiele rzeczy, że nie ma mowy o nudzie. Brać studencka niemiłosiernie ze sobą zżyta walczy ze złą aurą klimatu i dba o to jak może, by choć na twarzach gościł słoneczny uśmiech. To cudowne uczucie poznawać ludzi, którzy mają totalnie odmienny styl życia od naszego i pozytywnie na nas wpływają. Na początku bałam się, że sobie nie poradzę, kiedy wspomnę te moje zamartwiania się, stwierdzam, że nie ma takiego sposobu, by nie dać sobie rady. Tyle pomocnych rąk sięga po Ciebie, że aż nie wiesz, którą wybrać: francuską, niemiecką czy może koreańską. Życie tutaj jest inne, nie gorsze, nie lepsze inne. Każdemu, kto chce poznać te inność polecam wyjazd na Erasmusa całym sercem. Mój Nasz zespół to ambitni młodzi ludzie, którzy okres studiów traktują nie tylko jako czas na teoretyczną naukę, ale wiedzą też do czego dążą w życiu, chcą zrealizować się zawodowo, osiągnąć wyznaczone cele, rozwijać i podnosić swoje kompetencje i predyspozycje oraz podejmować wyzwania. Nie jest istotne czy studiujesz ekonomię, prawo czy informatykę. U nas każdy ma możliwość wyboru działania w takiej dziedzinie, która go interesuje. Co będziesz mieć w zamian? Z nami nabędziesz umiejętności niezbędnych przedsiębiorcy i menedżerowi. Dowiesz się, jak koordynować projektem i jak zarządzać zespołem. Nauczysz się, jak prowadzić negocjacje oraz pozyskać sponsorów i partnerów. Damy ci możliwość nawiązania kontaktówz wieloma ciekawymi ludźmi ze świata biznesu oraz z kręgów okołobiznesowych. Praca, nauka, a przy tym mnóstwo świetnej zabawy. Jak złożyć aplikację? Wejdź na: tam znajdziesz formularz zgłoszeniowy do wypełnienia i odeślij go wraz z CV na: kielce@sfbcc.org.pl Więcej informacji na: Erasmus to Wilno... miasto wielu kultur i ludzi... Przypomina mi Paryż i Rzym, dlaczego? Przekonajcie się sami! Gorąco zachęcam was do wyjazdu na studia za granice, to nie takie trudne, wystarczy wypełnić kilka druczków, zapakować plecak, kupić bilet i w drogę! Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej, każdy z nas to zna... Powiem krótko, dom mam w mojej pięknej Polszcze, ale już teraz wiem, że serce, choć jego kawałek, zostawię tutaj na Litwie, wśród ludzi, którzy pomagają mi znajdywać to, czego szukam... Ślę pozdrowienia z dalekiego kraju i jeszcze raz polecam studia w wielkim mieście. Martyna

4 s t u d e n t Dzień tygodnia: mniej więcej czwartek, piątek. Stan portfela: od 0 do 10 zł Czas do kolejnego cudownego przypływu gotówki: biorąc pod uwagę, że jest piątek, a zaksięgowana wpłata na konto w banku możliwa jest dopiero w poniedziałek po godzinie 15:00 (oczywiście jest to najbardziej optymistyczna prognoza), to jest to zdecydowanie bardzo długi czas oczekiwania. Każdy student przeżywał takie chwile. Choćby raz w życiu musiał poczuć ten ból, ból pustego portfela. Nie chcąc nadużywać dobroci rodziców, a raczej narażać się na uwagi i cotygodniowe, telefoniczne rozliczenia, starasz udowodnić samemu sobie, że jesteś w stanie wykorzystać swój potencjał i pozostałości otrzymanych pieniędzy. Jeśli nie potrafisz sam wpaść na to, jak przeżyć za przysłowiowe grosze przeczytaj te kilka rad. Kiedyś na pewno się przydadzą. (Choć nikomu tego nie życzę). Sposób numer 1. - opcja dla dojeżdżających Najlepsza z możliwych rad. Jeśli stan Twojego portfela na to pozwala, JEDŹ DO DOMU! Tam na pewno nie czeka cię śmierć głodowa. Ba! Wrócisz nawet z zapasami na A kiedy w kasie forsa, to wtedy sukces jest! Dlaczego warto studiować? Studia to niezmiernie ważny i ciekawy czas w naszym życiu. Studia nie tylko pomagają nam w zdobywaniu wiedzy, ale również wzbogacają nasze życie nowymi doświadczeniami. Zastanówmy się, co nam dają studia oraz dlaczego warto studiować. Przede wszystkim pomagają one w ukierunkowaniu naszej wiedzy w konkretnej dziedzinie oraz zdobyciu wykształcenia, dzięki któremu będziemy mogli starać się o pracę, która nas naprawdę usatysfakcjonuje. Bowiem każdy wybiera kierunek studiów zgodnie z własnymi możliwościami, umiejętnościami, zainteresowaniami. Dzięki nim mamy także szanse dowiedzieć się więcej o rzeczach, które nas interesują. No i powiedzmy sobie szczerze, w dzisiejszych czasach człowiek bez tak zwanego papierka, nie ma szans na znalezienie dobrej pracy. Inną stroną studiowania jest to, że pozwala nam ono na usamodzielnienie się. Większość studentów decyduje się wówczas opuścić swój rodzinny dom i zamieszkać w nowym, zazwyczaj obcym mieście. To jest zupełna nowość, zwłaszcza, jeśli chodzi o pierwszorocznych studentów, którzy muszą nauczyć się sobie radzić, zdani głównie na siebie. Ale zauważmy, że takie coś jest naprawdę fajne, możemy poczuć się dorosłymi i nikt nas nie będzie kontrolował. Dzięki zamieszkaniu w nowym miejscu mamy także okazję poznać nowe miasto, które w większości przypadków wzbudza naszą wielką sympatię i bardzo przypada nam do serca. cały tydzień, gotówką w kieszeni i z ogromną chęcią (i możliwościami finansowymi) odreagowania tego pobytu. Sposób numer 2. - opcja dla zmotoryzowanych Pobieraj opłaty od swoich pasażerów. Każdy zdaje sobie sprawę, że to szczyt sknerstwa, ale dobre wytłumaczenie, czyli gadka o pustym baku, na pewno trochę pomoże. Oczywiście, każdy to zapamięta. Dlatego też sposób ten możesz wykorzystać tylko kilka razy. Sposób numer 3. - opcja dla moli książkowych Wykorzystaj to, że pół dnia przesiadujesz w bibliotece w celu poszukiwania materiałów na zajęcia. W zamian za skserowanie notatek poproś o symbolicznego zeta. Tu też przyda ci się kilka słów wytłumaczenia. Owszem, opcja wyjątkowo ryzykowna. W końcu możesz stracić szacunek i grono znajomych. W tej sytuacji pomyśl, co w jest gorsze pusty żołądek, czy kilka miesięcy ponownego budowania pozycji na uczelni? Sposób numer 4. - opcja dla chomików Skorzystaj z zapasów nagromadzonych w Twoim mieszkaniu. Zajrzyj do lodówki (o ile w Twoim studenckim kąciku ją posiadasz), szafek, półki współlokatora (być może się nie obrazi). Tam zawsze znajdzie się jakieś jedzenie. Sporządź listę dostępnych produktów i pomyśl nad jadłospisem na kilka następnych dni. Zdaję sobie sprawę, że nie jest rzeczą przyjemną codziennie jeść ekspresowy rosół z kury, ale pomyśl, że za kilka dni (kiedy wyjdziesz szczęśliwy z banku) zjesz np. ekspresową pomidorową, bo będzie cię na to stać! (Kiepska motywacja, wiem) Sposób numer 5. - opcja dla przyszłych aktorów i wrodzonych naciągaczy. Przypomnij sobie scenę ze Shreka. Czy ktoś byłby w stanie odmówić spojrzeniu Kota w butach? Wczuj się w rolę i zrób maślane oczy (dobrze byłoby, gdyby udało ci się jeszcze wydać dźwięk burczenia w brzuchu), kiedy twój współlokator będzie jadł obiad lub coś obiadopodobnego. Grunt to być wyjątkowo przekonującym w swojej grze. Sposób numer 6. - opcja dla przedsiębiorczych. Zainwestuj kilka złotych w gazetę z ogłoszeniami i szukaj najłatwiejszej pracy, gdzie pieniądze wypłacą ci zaraz. Roznoszenie ulotek i składanie długopisów to nie najgorsza opcja. Zawsze możesz wyprowadzić psa sąsiadki, zaproponować zrobienie zakupów, albo sprzedać butelki, które zalegają ci w mieszkaniu po zeszłotygodniowej imprezie. Takich sposobów jest mnóstwo. Wystarczy ruszyć mózgownicą, rozejrzeć się lub być na tyle cwanym i budować dobre relacje z ludźmi (najlepiej ekspedientkami z osiedlowego sklepu). Masz ten problem? Uwierz w swoje możliwości i do dzieła!!! Karolina Socha Studia to również okres, w którym życie towarzyskie wprost kwitnie. Poznajemy nowe osoby, nawiązujemy nowe przyjaźnie, które mogą nie wygasnąć nawet po ich ukończeniu. Pamiętajmy, że w nowym miejscu, każdy może się przedstawić od takiej strony, jakiej chce. Zwłaszcza pomocne może się to okazać dla osób, u których we wcześniejszych szkołach mogło się zdarzyć, że życzliwy/a kolega/koleżanka przedstawiali nas w nieco innym świetle niż jesteśmy w rzeczywistości, bądź też byliśmy nieśmiali lub niezauważani przez innych. Tutaj nadarza się okazja, aby to wszystko zmienić. Zostały nam jeszcze jedne z przyjemniejszych rzeczy, a mianowicie wspólne ze znajomymi wyjścia do kina, pubów, spacery po mieście i oczywiście nasze ulubione imprezy, bez których życie studenckie straciłoby cały swój smak. Tak więc studia nie tylko uczą i pomagają w późniejszym życiu, ale także czas ich trwania jest niezmiernie przyjemny. Magda Warszawska Dzieci Neostrady Internet stał się na tyle popularny, że w obecnych czasach mało kto, nie posiada w swoim domu drzwi do tego wirtualnego świata. Firmy komunikacyjne biją się o klientów. Internet to potężne medium, choć początkowo przybierał niewinną postawę wzorowego ucznia, zbierającego same pochwały. Pamiętam, jakby to było dziś, gdy pierwszy raz miałam okazję surfować (choć w moim przypadku był to bardzo wolny spacer) po Internecie. Popularność wtedy zyskiwały chaty. Powiem szczerze, że sama wpadłam w letarg i ocknęłam się po kilku godzinach. Nie dziwne, że szukałam prostego sposobu, aby kolejny raz znaleźć się za granicą namacalnego świata. Telefon stacjonarny dał mi ku temu okazję. Efekty tego podpinania się pod rodzinny aparat, można było wkrótce zauważyć po kosmicznych kwotach rachunków. To także czas, gdy założyłam swoją pierwszą pocztę elektroniczną. Swoją droga używam jej do dziś i do dziś także nie wiem, dlaczego akurat tak głupi nick sobie wymyśliłam. Ten wstrętny pochłaniacz czasu w walce ze mną zyskał pewną przewagę. Pomyślałam wtedy, że tak łatwo się nie dam. Niestety wojna ta trwa do dziś, a ja przeklinam tych, którzy ciągle wymyślają coś nowego, coś, co za chwilę oderwie mnie od tej kartki (bo gdybym teraz siedziała przy komputerze, felieton ten na pewno by nie powstał). Skłamałabym, gdybym stwierdziła, że Internet nic mi nie dał, ale o sprawach osobistych pisać nie będę. Moment zwrotny w moim życiu, a raczej we współżyciu z Internetem, nastąpił w momencie powstania portalu nasza klasa.pl. I nie tylko w moim. Po wyczerpującym tygodniu studenckiego życia zapragnęłam wrócić do spokojnego, cichego i czystego domu, zjeść domowy obiad i odpoczywać w zaciszu własnego pokoju. Niestety obiadu i porządku nie zobaczyłam. Przez kłęby dymu papierosowego wyłoniła się sylwetka mojego ojca. Ku mojemu zdziwieniu siedział przy komputerze, którego jeszcze niedawno nie potrafił obsługiwać. O dziwo nie zauważył powrotu córki marnotrawnej. W końcu udało mi się przebić przez wirtualną barierę (kłęby dymu także) i spróbować, bezskutecznie, oderwać tatę od komputera. Ten oświadczył mi tylko zahipnotyzowanym głosem, że pisze wiadomość do kolegi z liceum i jest bardzo zajęty. Koniec świata! Jednego dnia przechodzimy przez etap edytora tekstowego, drugiego tata SAMODZIELNIE, o zgrozo, posługuje się wirtualnym światem! To nic, że trans ten trwa już kolejny tydzień. Najgorsze jest to, że automatyzacja umysłu rodzica wkrada się w strukturę jego mózgu. Objawy są na tyle niepokojące, że właśnie teraz otrzymałam SMS od niego o następującej treści: Wyłącz już światło i idź spać. Kto to pomyślał, żeby uczyć się do trzeciej w nocy. Zaczyna mnie to niepokoić. Zwykle SMS-y taty składały się z dwóch słów. Teraz są to rozbudowane zdania, ale najgorsze jest to, że mój własny ojciec komunikuje się ze mną z pokoju obok za pośrednictwem satelity. Wolę wyłączyć to światło, bo przy następnej wizycie w domu zastanę pilota wielofunkcyjnego, który to światło mi w końcu zgasi. Karolina Socha s t u d e n t Sposób na belfra, czyli nasze sposoby na wykładowców Ludzie są różni dotyczy to również wykładowców. Jedni wolą studentów pilnych, aktywnych, inni zaś cenią sobie dobre wyniki z kolokwium czy egzaminu, a nie całokształt pracy. Jak więc znaleźć sposób na belfra i studencki święty spokój? Po pierwsze: należy być aktywnym na zajęciach. Aktywność jest wysoko ceniona zwłaszcza przez wykładowców chętnych do nawiązywania kontaktów interpersonalnych, wszelakich rozmów na ważne i mniej ważne tematy oraz do wyciągania wiedzy poprzez niestresującą rozmowę. To w zasadzie metoda podobna do kija i marchewki: będziesz aktywny hop, krok dalej. Bez motywacji będziesz stał w miejscu albo posuwał się wolnym krokiem żółwia. Niestety, metoda ta nie sprawdzi się w przypadku ludzi nieśmiałych i zamkniętych w sobie. Po drugie: użyj osobistego wdzięku i puść wodze fantazji. Do realizacji tego punktu potrzebny jest tylko wygadany student. Wbrew pozorom nie wiąże sięto z aktywnością. Chodzi tu raczej o tzw. zagadanie. I nieważne, czy mówimy o liniach lotniczych, pogodzie w Finlandii czy o dziecku koleżanki ważne, żeby mówić. Jeśli wykładowca jest ludzki włączy się do rozmowy, sam zejdzie na bezpieczny dla nas temat (czyli jak najdalszy od przedmiotu zajęć). A czas sam z siebie będzie leciał szybciej i przyjemniej. Po trzecie: stosuj zasadę ZZZ (zakuj, zdaj, zapomnij) przy okazji kolokwiów i egzaminów. Wystarczy raz a dobrze nauczyć się wymaganego materiału, zdać egzamin bez większych problemów i natychmiast pozbyć się zbędnego stresu, niepewności, odespać zarwane noce i do zdobytej wiedzy wracać tylko w miłych okolicznościach. Po czwarte: bądź molem książkowym. Czytaj to, co jest zadane. Na zajęcia noś ze sobą książki (nie kserówki te dopuszczamy jeżeli siedzimy w dalszych rzędach na sali) i umiejętnie przekręcaj je na ławce tak, żeby wykładowca widział, jak to się poświęciliśmy, nosząc w torbie te opasłe księgi. Najlepszą wersją mola książkowego jest student, który nosi na zajęcia (a w domu/akademiku czyta) książki autorstwa swojego wykładowcy, jeśli takowe się przydadzą. Nie doradzam jednak próśb o złożenie autografu na pierwszej stronie swojego egzemplarza. Cudzego również. Po piąte: weź wykładowcę na litość Jest to metoda jak najbardziej ostateczna. W końcu drobne oczyszczenie nosa i oczu na egzaminie nikomu jeszcze nie zaszkodziło. A kiedy dodamy do tego historyjkę o niespodziewanej śmierci babci/ wujka/psa wykładowca, utożsamiając się z nami, zacznie nam współczuć. Chcąc zakończyć nasze cierpienia, wpisze upragnione zaliczenie do indeksu. No, chyba że jego serce jest wyczulone na studentów raczących go takimi historyjkami. Nie ufa już studentom, ale za to wierzy w siłę poprawek. Najważniejsze jednak jest to, że wykładowca to też człowiek. I też kiedyś studiował z reguły znacznie dłużej od nas. Wniosek z tego taki, że możemy mieć różne dziwne sposoby na wykładowcę on i tak je zna, bo sam je zapewne stosował (co nie oznacza, że nie warto próbować). Karolina Furyk

5 U c z e l n i a Tradycja, nauka i historyczna przygoda XIII Objazd Naukowy ŚLADAMI POLSKOŚCI Gaudeamus igitur U c z e l n i a S.K.N. Grot, powstało w roku Założone zostało przez studentów ówczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej im Jana Kochanowskiego w Kielcach. Członkowie koła od początku istnienia GROTU, brali udział w licznych sesjach naukowych i odczytach. Jednym ze stałych punktów programu, są doroczne objazdy naukowe. W pierwszym roku działalności, wspólnie z nieistniejącym już Bractwem Historycznym, studenci udali się na wyprawę, która przybliżyła im zabytki Śląska i Czeskich Moraw. W roku następnym nasze koło nawiązało kontakt ze studentami tarnopolskimi i zaaranżowało z nimi spotkanie, zwiedzając przy tym zabytki zachodniej Ukrainy. Podczas wyjazdów uczestnicy są sami sobie przewodnikami. Przygotowują referaty na temat zwiedzanych miejsc i zabytków. Przy kole działają dwie sekcje. Jedną z nich jest Sekcja Archiwistów, która aktywnie współpracuje z Kielecką Delegaturą Instytutu Pamięci Narodowej, jak również z Centralą IPN w Warszawie. Wielu naszych studentów, członków SKN GROT, pracuje teraz lub odbywa staże w placówkach tego typu. Drugą sekcją, jest Sekcja Rekonstrukcyjna. Łączy ona historię z przygodą. Aktywnie współpracuje z bractwami historycznymi, kawalerzystami, grupami rekonstrukcyjnymi z całej Polski. Do tradycji przeszły już doroczne imprezy rekonstrukcyjne organizowane np. w Iłży, czy Anielinie. Podczas tegorocznych Juwenaliów studenci Instytutu Historii zaprezentowali ciekawy program w kieleckim parku dla całej społeczności akademickiej, jak również i dla mieszkańców Kielc. Grot najczęściej kojarzy się studentom UJK z organizowanymi Objazdami Naukowymi i wycieczkami. Dzięki hojnym dofinansowaniom Dyrekcji Instytutu Historii, Dziekanom Uniwersytetu, J.M. Rektorowi, udało nam się zorganizować takie imprezy jak np.: a Szlakiem Orlich Gniazd w kwietniu 2003 roku a Szlakiem Zamków Krzyżackich w kwietniu 2004 roku a Tam gdzie Lwowskie śpią Orlęta w maju 2005 roku a Szlakiem Husyckiej Legendy w kwietniu 2006 roku a Lwów Semper Fidelis zapomniane miasto - szereg wycieczek na dziesięciolecie powstania kola naukowego GROT a Husycka Legenda Praga 2006 a IV prastare Europejskie Stolice Kraków, Budapeszt, Bratyslawa, Wiedeń 2007 a Śladami Polskości Ukraina, Rumunia, Węgry, Słowacja Zapraszamy wszystkich do współpracy jesteśmy otwarci na nowe osoby z pomysłami. Naprawdę warto. Pozdrawiam Marcin Kmieciak Tradycyjnie już od kilkunastu lat, w czerwcu bieżącego roku odbył się kolejny, XIII Objazd Naukowy organizowany przez prezesa SKN GROT Marcina Kmieciaka. Objazd nosił nazwę Śladami Polskości. Trasa objazdu wynosiła 2500 km i prowadziła przez: Lwów, Olesko, Poczajów, Wiśniowiec, Kamieniec Podolski, Suczawę w Rumunii, przepiękne Monastery. Studenci Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego mogli zobaczyć również największe drewniane budowle w Barshanie. Trasa przebiegała więc przez 4 kraje: Ukrainę, Rumunię, Węgry, Słowację. Wraz ze studentami w imprezie udział wzięli również przedstawiciele świata nauki. m.in. prof. Wojciech Iwańczak z Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, wykładający w Instytucie Historii oraz dr Stanisław Sala z Instytutu Geografii UJK. Objazd Naukowy to doskonałe połączenie nauki z niezapomnianą przygodą turystyczną. Studenckie Koło Naukowe Grot którego opiekunem jest dr Mariusz Nowak z Instytutu Historii, od lat już znane jest jako aktywnie działająca jednostka Studenckiego Ruchu Naukowego, której sztandarowym punktem programu są doroczne Objazdy Naukowe.. Student Pierwsza w historii inauguracja roku akademickiego na Uniwersytecie Humanistyczno-Przyrodniczym Jana Kochanowskiego odbyła się 2 października 2008 roku. Do Auli uniwersyteckiej przy ul. Żeromskiego przybyło wielu dostojnych gości. Świętowanie rozpoczęcia nowego roku akademickiego rozpoczęło się od krótkiego koncertu, przygotowanego przez pracowników Instytutu Edukacji Muzycznej dr Monikę Kolasę Hladikovą i prof. Marka Mizerę (fortepian). Koncert prowadził Paweł Łukowiec. Tegoroczna inauguracja była szczególna, ponieważ przybył na nią również Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Kaczyński. Wśród zaproszonych gości byli także: v-ce Minister Szkolnictwa Wyższego Grażyna Pawelska-Skrzypek, marszałek województwa Adam Jarubas, biskup ordynariusz prof. dr hab. ks. Kazimierz Ryczan, wojewoda świętokrzyski Bożentyna Pałka Koruba oraz Przemysław Gosiewski. Z wystąpienia inauguracyjnego JM Rektor prof. dr hab. Reginy Renz mogliśmy się m.in. dowiedzieć o staraniach, jakie zostały włożone w utworzenie UJK. Prezydent Lech Kaczyński wyróżnił rów- nież wysokimi odznaczeniami państwowymi pracowników UJK. Order Odrodzenia Polski otrzymała JM Rektor prof. dr hab. Regina Renz, dziekan Wydziału Matematyczno Przyrodniczego prof. dr hab. Bartłomiej Jaśkowski, prodziekan tegoż wydziału prof. dr hab. Teodora Król. Złotym Krzyżem zasługi został odznaczony Prorektor ds. ogólnych prof. dr hab. Jacek Semaniak. Tegoroczny wykład inauguracyjny pt. Elektron, pozyton i medycyna wygłosił prof. dr hab. Janusz Braziewicz. Prelekcja dotyczyła głównie zastosowania pozytonu i elektronów w medycynie, a szczególnie w niezwykle aktualnym problemie walki z nowotworami. Dlatego też zainteresowanie wzbudziła nie tylko wśród studentów i naukowców związanych z fizyką i biologią, ale u każdego słuchacza w sali. Uroczystość została przeprowadzona sprawnie i wśród zebranej społeczności zdobyła opinię dopiętej na ostatni guzik. Tym większa odpowiedzialność spoczęła na władzach uczelni, gdyż tegorocznej inauguracji towarzyszyła wizyta Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej. Nie mniej jednak zarówno organizatorzy, władze, wykładowcy, współpracownicy jak i studenci dowiedli, że potrafią sobie z takimi uroczystościami doskonale dać radę. Katarzyna Janicka Katarzyna Tomala

6 k u l t u r a kalendarium Teatr Zabawy na podwórku Teatr Żeromskiego // , godz. 17:00 Transatlantyk Teatr Żeromskiego // 18-19, 24.10, godz. 19:00 Nocą na pewnym osiedlu Teatr Żeromskiego // , godz. 19:00 Filharmonia Zdarzyło się w Jeruzalem Filharmonia Świętokrzyska // 18.10, godz Reuiem Kościół Św. Józefa Robotnika // 21.10, godz. 19:00 Akademia Melomana - Filharmonia Świętokrzyska //23.10, godz. 18:00 Koncerty Michał Bajor WDK // 19.10, godz. 18:00 Cool Kids Of Death Mundo Cafe // Paprika Korps Mundo Cafe // 30.10, godz. Lao Che Hala Sportowa, ul. Żytnia // 9.11, godz. 16:00 Coma Mundo Cafe // 13.11, godz. 19:00 Wystawy Jan Buczkowski W sentymentalnym nastroju (fotografia) Muzeum Historii Kielc // od do Marian Porada (rzeźba, malarstwo) Muzeum Narodowe (przy Rynku) // od do Tomasz Siudak Widok z okna (wystawa mail-art.) Galeria Lakiernia // od 17.10, godz. 18:00 Imprezy VI Kieleckie Spotkania z Piosenką Żeglarską Szanta na Sukces WDK // 25.10, godz. 18:00 Moje życie, mój świat spotkanie filmowe Kino Moskwa // 7.11, godz. 10:30 Zaduszki Jazzowe DŚT // , godz. 17:00 III Przegląd Sztuk Teatralnych Forma KCK // Off Fashion KCK // Więcej informacji na stronie wici Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne zmiany w repertuarze. ~ Konkurs~ Dla dwóch losowo wybranych osób, które prześlą do nas wiadomość z prawidłową odpowiedzią na pytanie: Kto dostał nagrodę NIKE w tym roku?, mamy przygotowane nagrody ufundowane przez księgarnię Świat Książki w Kielcach. Wysyłając maila w tytule wpisz słowo: KSIĄŻKA. O filmie Rok 1612 było głośno, gdy w listopadzie 2007 roku wchodził do kin rosyjskich i jest głośno teraz, gdy w końcu pojawił się w kinach polskich. Serwisy informacyjne, dzienniki, tygodniki, a nawet programy śniadaniowe zachodziły w głowę, czy ta produkcja nie jest aby antypolska. Zdania były mocno podzielone, jedni rwali swe czupryny, krzycząc że na ekranie kinowym szargany jest wizerunek Rzeczypospolitej, inni wzruszali ramionami i stwierdzali, że oni niczego takiego nie widzą. Zachęcony tymi sporami, wybrałem się na ten rosyjski film już pierwszego dnia projekcji, by móc samemu ocenić, jak faktycznie z tą antypolskością jest. Rok 1612 opowiada o czasach, gdy w Rosji trwały zacięte wojny o tron cara. Znaczącą rolę odegrali w nich Polacy, podejmujący usilne starania, by carem został ich rodak.. Jeden z naszych hetmanów (Michał Żebrowski) stojąc na czele oddziałów husarii dociera do Moskwy, likwiduje prawowitych następców tronu i zatrzymuje księżniczkę Ksenię Godunow (Wioletta Dawydowskaja). Na jego drodze staje jednak pewien przystojny rosyjski niewolnik. Według mojej oceny, nic skierowanego przeciwko Polsce i naszej dumie narodowej nie zostało w tej produkcji pokazane. Zaryzykowałbym nawet stwierdzenie, że w pewnych fragmentach, ten film można by nazwać nawet antyrosyjskim. Polscy husarze przedstawieni są jako groźne, silne, dobrze wyszkolone i wyposażone wojsko, natomiast przywódca Rosjan to taki siedemnastowieczny pomysłowy Dobromir, który z wiadra robi armatę i przeciwstawia Ocena: 3/5 Przebudzenie Dramat, Thriller / USA Clay (Hayden Christensen) wiedzie szczęśliwe życie u boku pięknej narzeczonej (Jessica Alba). Ma dobrą pracę i dużo pieniędzy. Pewnego dnia dowiaduje się, że cierpi na nieuleczalną chorobę serca, a jedynym ratunkiem dla niego jest przeszczep. Szybko znajduje się dla naszego bohatera nowe serce, jednakże operacja przynosi to, czego nikt by się nie spodziewał. Clay odkrywa, że w wyniku popełnionego błędu nie został uśpiony. Widzi, słyszy i czuje, jednak, co gorsza, nie może nic zrobić, gdyż jest sparaliżowany. Z przerażeniem odkrywa, że jego los Ocena: 4/5 Rok 1612 Dramat historyczny / Rosja już został przesądzony. Wydaje się, że jedyną osobą, na którą może liczyć, jest jego żona... Jak główny bohater wybrnie z tej sytuacji i czy ktoś mu pomoże Odpowiedź znajdziecie tylko oglądając film. Reżyser - Joby Herold przez cały film stara się zaskoczyć widza. Próbuje wprowadzić coś nowego do rozległej kinematografii. Warte podkreślenia jest to, że jest to jego debiut reżyserki. Podstawą do napisania tej historii stały się przypadki pacjentów, którzy pomimo podanej narkozy, odzyskali przytomność w trakcie zabiegu chirurgicznego. Nieszczęśnicy odczuwali każde cięcie lancetu, ale całkowity paraliż nie pozwalał im poinformować lekarzy o zajściu. Mam nadzieję, że po obejrzeniu filmu nie będziecie zdegustowani. Rafał Starosta się potędze z zachodu korzystając przy tym z pomocy sił nadprzyrodzonych (Tak, drodzy państwo! Polacy przedstawieni są tu jako potęga z zachodu!). Swoją drogą niewiele jest filmów historycznych naszej produkcji, które pokazują Polskę, jako kraj silny, o wiele częściej na ekranie możemy zobaczyć nasze porażki, a tu proszę, Rosjanie ukazali nas jako zdobywców. Kiedy wchodziłem do kina planowałem, że jeśli ten film rzeczywiście będzie antypolski, to postaram się przymknąć na to oko i mimo wszystko delektować się superprodukcją na wysokim poziomie. Sprawa antypolskości rozwiązała się pozytywnie, jednak jeśli chodzi o spodziewaną niebywale wysoką jakość filmu, to niestety zawiodłem się. Rok 1612 okazał się przeciętną produkcją z dobrymi efektami specjalnymi. Problem zaczyna się już na poziomie scenariusza, opowiedziana historia nie wciąga i nie zaskakuje. Po raz kolejny okazało się, że do opowiedzenia o zwykłych ludziach żyjących w czasach wielkich wojen potrzebny jest talent Sienkiewicza. Zbyt dużo na ekranie możemy zaobserwować papki ściągniętej z Hollywoodu, przez co film traci na swoim charakterze. Tym, co odróżnia tę produkcję od amerykańskich obrazów, jest brutalność, twórcy nie obawiali się pokazywać obciętych głów, kończyn i szabel wbitych w gardło, co w połączeniu z dużymi sumami wydanymi na efekty specjalne dało ciekawy efekt. Gra aktorska jest solidna, jednak nic ponad tę solidność nie zostało pokazane, nie ma co prawda zgrzytów, ale aktorskich fajerwerków też nie zobaczymy. Na podsumowanie należy powiedzieć, że ta produkcja jest dobra, jednak brakuje w niej jakiejś iskry, tego czegoś, co sprawia, że opuszczamy kino poruszeni, zaskoczeni lub rozśmieszeni, ja żadnego z tych efektów nie doświadczyłem. Piotr Tkaczyk Podwórko, czyli... u żródeł Agresji ZABAWY NA PODWÓRKU na deskach kieleckiego teatru Ciemne, obskurne podwórko, zardzewiałe rynny i uschnięte drzewo. Huśtawka, na niej młoda dziewczyna i kilku chłopców. Wygląda niewinnie, a jednak niewinnie nie jest. 14-letnia Dvori sprawia wrażenie nieco upośledzonej. Zrobi wszystko, żeby wkupić się w łaski kolegów; ci jednak traktują ją jako element rozrywki urozmaicający szarą i nudną rzeczywistość. Dochodzi do gwałtu. Sprawa kończy się w sądzie, gdzie konfrontują się dwie strony: Pani Prokurator i Obrońcy. Tutaj nie jest najważniejsze, kto wygra, ale czy wyrok będzie zgodny z prawem, to z kolei niekoniecznie musi być sprawiedliwe. Zabawy na podwórku autorstwa Edny Mazya i to historia wyjątkowa z tego wzlgędu, że mogłaby się przydarzyć nie tylko w izraelskim kibucu, ale również u nas, gdzieś między blokami. Role ofiary i oprawców odtwarzają ci sami aktorzy, którzy równocześnie wcielają się w strony podczas rozprawy. Ponieważ akcja podwórkowa przeplata się ze scenami z sali sądowej, na pokłon zasługują odtwórcy tych ról (muszą się wielokrotnie przebierać w trakcie sztuki!): Aneta Wirzinkiewicz, Hubert Bronicki, Bogusław Kudłek, Artur Słaboń i Michał Węgrzyński. Dlaczego większość osób, które obejrzały sztukę, uważa, że każdy rodzic powinien ją zobaczyć? Być może dlatego, że mało kto zastanawia się, czym jest brak zajęć i nadmiar wolnego czasu oraz do czego mogą one prowadzić. Sam spektakl nie trzyma w napięciu, ale daje do myślenia. Reżyserka Julia Wernio starała się, aby widz niejako stał się sędzią - to on ma dochodzić do wniosków i oceniać. Ale czy można oceniać? Na to i inne pytania nasuwające się po obejrzeniu Zabaw na podwórku spróbujcie odpowiedzieć sami. Ocena: 4/5 Czesław śpiewa Debiut Magdalena Wach Śpiewać każdy może- Czesław lepiej, inni trochę gorzej Akordeon guzikowy, kabaretowo- rockowe dźwięki, operetkowe wstawki i niebanalne teksty to tylko niektóre cechy charakterystyczne Czesława Mozila- muzyka i kompozytora, na którego punkcie polski rynek muzyczny oszalał. Już samo imię wokalisty poprawia niektórym humor, a biorąc pod uwagę genezę powstawania większości tekstów (każdy wers pochodzi od innego użytkownika forum internetowego) można stwierdzić geniusz w polsko- duńskiej (z przewagą na polsko-) duszy artysty. Wraz z wydaniem nowego krążka pt. Debiut Mozil zaprezentował niezwykłą umiejętność zabawy dźwiękiem, głosem i instrumentem. Ponadto Czesław współpracował z zespołem Hey przy najnowszym projekcie grupy pt. MTV unplugged oraz był frontmanem duńskiego zespołu Tesco Value. Każdemu, nawet amatorskiemu krytykowi muzycznemu Czesław Mozil utkwi na dłużej w pamięci. Niepowtarzalna synchronia dźwiękowa i wokalna, sprawiająca wrażenie cudownego nieładu pozytywnie szokuje w każdej minucie całego krążka. Serdecznie polecam. Ocena: 5/5 Kasia Janicka Ocena: 5/5 Crysis Electronic Arts szyfr szekspira Jennifer Lee Carrell k u l t u r a Powszechnie wiadomym jest, że niemieckie samochody należą do najlepszych na świecie. Mało kto jednak wie, że nasi zachodni sąsiedzi robią też świetne gry komputerowe. Pamiętacie Far Cry? W 2004 roku gra ta narobiła sporego zamieszania, przyczyniając się do chłodnego przyjęcia wielkiej nadziei peceta Half-Life a 2. Far Cry był przybyszem znikąd, na którego nikt specjalnie nie liczył i na niego nie czekał. Tymczasem on się pojawił, pozamiatał konkurencję i do dzisiaj pozostaje jednym z najlepiej wyglądających FPS-ów na PC. Czy zatem Crysis, drugie dziecko programistów Cryteka, powtórzył sukces swojego poprzednika? No cóż, i tak i nie. Pod względem wizualnym jest genialnie. Silnik CryEngine 2 zasilający grę, zapewnia wrażenia na najwyższym poziomie. Refleksy na powierzchni wody, dynamiczne światłocienie, roślinność wszystko to jeszcze nigdy w żadnej grze nie wyglądało tak realistycznie. Co więcej jestem pewien, że przez najbliższe dwa lata nic nie będzie w stanie w tej materii produkcji Cryteka zagrozić. Dźwięk i muzyka w grze trzymają równie wysoki poziom. Natomiast rewolucji przez duże R nie ma zarówno w warstwie fabularnej jak i w sposobie prowadzenia samej rozgrywki. Crysis, który miał postawić świat gier komputerowych na głowie, okazał się zwykłym, oldschool owym FPS-em. Nie ma w nim nic, czego nie widzielibyśmy wcześniej (no może poza świetnym, nowatorskim pomysłem związanym z nano-kombinezonem bohatera). Na tej płaszczyźnie mamy raczej rozczarowanie. Przez małe r. Warto dodać, że aby cieszyć się w pełni graficznymi fajerwerkami, trzeba zaopatrzyć się w dość mocny sprzęt. Poza tym gra jest za krótka. Spokojnie można ją ukończyć w dwa wieczory. Wymagania sprzętowe: Core 2 Duo 2.2 GHz, 2 GB RAM, karta grafiki 640 MB (GeForce 8800GTS lub lepsza), 12 GB HDD, Windows XP SP2/Vista. + grafika jakiej jeszcze nie widziałeś, swoboda rozgrywki - większych brak Tomek Szperna Porównywany do Kodu Leonarda da Vinci Dana Browna Szyfr Szekspira osobiście uważam za literacki majstersztyk. Skrupulatność, z jaką autorka zbierała materiały do książki a potem je wykorzystywała, jest niesamowita. Również jej styl nie pozostawia nam wątpliwości, że Jennifer Lee Carrell doktor literatury angielskiej i amerykańskiej zna się na swojej pracy i wie, co czytelnik ceni najbardziej. Połączenie historii, tajemnicy oraz wątków kryminalnych było bardzo dobrym pomysłem. Akcja toczy się wartko, opisy miejsc nas nie męczą, a postaci pod względem psychologicznym zostały stworzone fantastycznie. To idealna lektura na długie, jesienne i zimowe wieczory. Ocena: 4/5 Karolina Furyk ~KONKURS~ Mamy dla Was bilety do Kina Moskwa. Przyślijcie do nas maila z odpowiedzią na pytanie: Jaki tytuł ma film o Janie Pawle II nakręcony na motywach powieści kard. Stanisława Dziwisza? 10 11

7 k u l t u r a Wywiad-Ale o tym Ani Mru-Mru Z kabaretem Ani Mru Mru Rozmawiają Magda Warszawska i Paulina Maleszak Presik: Skąd pomysł na nazwę kabaretu i kto ją wymyślił? Marcin Wójcik: Nazwaliśmy kabaret Ani Mru Mru, ponieważ jak powstał, to nazwy Coca -Cola, Microsoft, Metallica, David Copperfield były już zajęte. Myśleliśmy również nad nazwą Pepsi Cola, ale jak się okazało, też już ją ktoś wykorzystał. (śmiech) Presik: Macie swój ulubiony skecz, który moglibyście wykonywać niezliczoną ilość razy? Marcin: Tak. Mamy taki skecz, jest to numer Krzyżówka Kabaretu Moralnego Niepokoju. Niestety nie możemy go odgrywać. A ze swoich to Oświadczyny. Presik: Dlaczego właśnie Oświadczyny? Michał Wójcik: Jest po prostu krótki. Presik: A czy jest jakiś skecz, za którym nie przepadacie, do którego wolelibyście się nie przyznawać? Marcin: Tak. O delfinach samobójcach, które podpływały i wyprzedzały łodzie podwodne. Jest to numer praktycznie zrobiony, ale nie mamy odwagi go wykonywać. (śmiech) Presik: Istnieje jakiś temat, z którego nigdy nie będziecie żartować w Waszych skeczach? Marcin: Na pewno nigdy nie będziemy żartować z homoseksualizmu Waldka, bo jest to temat nieco dla niego nieprzyjemny. On się tak trochę z tym kryje, bokiem, tyłem chodzi. (śmiech) Presik: A tak na poważnie? Michał: Tak poważnie, to nigdy nie będziemy żartować z tematów związanych z religią. Zawsze staramy się szanować przekonania religijne innych ludzi i nie wydaje nam się by był to odpowiedni materiał na nowy skecz. Presik: Panie Marcinie, grał Pan kiedyś w piłkę nożną. Czemu zdecydował się Pan na założenie kabaretu, a nie realizował Pan swojej pasji sportowej? Kabaret Ani Mru-Mru powstał we wrześniu 1999 r. W grudniu 2000 r. wziął udział w III Ogólnopolskim Festiwalu Kabaretów Studenckich pod tytułem Wyjście z cienia w Gdańsku. To właśnie tam kabaret został zauważony. Ani Mru-Mru jest laureatem wielu nagród. Ostatnio wyróżniony został TeleKamerą 2007 w kategorii kabaret oraz Świrem Uwielbiani i doceniani przez publiczność, są wciąż w czołówce polskich kabaretów. Marcin: W pewnym momencie trener mi powiedział, że to jak gram, to już jest kabaret. (śmiech) Tak szczerze powiedziawszy, to fascynowały mnie kabarety, zawsze je oglądałem, świetnie się bawiłem i chciałem spróbować własnych sił. Okazało się, że jak już założyłem kabaret, to niestety nie wystarczyło czasu na sport. Presik: Natomiast Pan, Panie Waldemarze, studiował na wydziale prawa i administracji, skąd więc wzięła się u Pana chęć do zaistnienia na estradzie? Waldemar Wilkołek: Chęć do zaistnienia na scenie pojawiła się u mnie wcześniej, niż chęć do studiowania na prawie. Presik: Czy w Waszym trio dochodzi czasem do spięć? Michał: Jesteśmy dorosłymi facetami na poziomie, więc potrafimy się dogadać. Jeżeli jest jakaś kwestia sporna, to my podejmujemy decyzję, a Marcin ją zatwierdza. Presik: Spotykacie się ze sobą poza pracą? Marcin: Tak. Przed występem, po występie, w trakcie... (śmiech) Tak na poważnie, to razem jeździmy na narty, na wakacje, odpoczywamy razem. Przyjaźnimy się, to nie jest tak, że spotykamy się tylko w pracy. Presik: Gdybyście nie założyli kabaretu, to co najchętniej robilibyście teraz? Marcin: Ja najchętniej byłbym striptizerem na wieczorach panieńskich. (śmiech) Michał: A ja chciałbym być takim facetem, co wyrównuje i grabi piasek na Bora Bora. (śmiech) Presik: Czy na co dzień również rozśmieszacie swoich znajomych? Czy raczej uchodzicie za osoby, z których scena wydobywa te pokłady humoru? Michał: Należałoby zapytać naszych znajomych, ale nie staramy się żartować za wszelką cenę. Marcin: Mimo to chętnie rozśmieszamy innych, dlatego osoby, które z nami przebywają, mają niezły ubaw. Po prostu można się z nami uśmiać i to nie tylko na scenie. Presik: Panie Michale, czy Pan już od najmłodszych lat przejawiał tendencję do rozśmieszania ludzi? Michał: Tak. Byłem takim małym popychadłem klasowym, więc jak się przewracałem, bądź jak dostawałem w ucho lub w głowę, to wszyscy się śmiali. Marcin: Zwłaszcza starsi koledzy wsadzali mu głowę do sedesu i mieli straszny ubaw, a miał do tego predyspozycje, bo miał małą głowę. (śmiech) foto: Mariusz Ptasiński foto: Mariusz Ptasiński Presik: Wyobrażacie sobie Wasz zespół bez jednego z obecnych członków? Michał: Ja sobie wyobrażam, a Ty? Marcin: Ja nawet bez dwóch sobie wyobrażam. Każda kasa lepiej się dzieli na jeden, niż na trzy. (śmiech) Presik: Jesteście teraz osobami bardzo popularnymi. Jest to uciążliwe, czy raczej miłe? Marcin: Jest to raczej miłe. Ja zawsze mówię, że jak komuś popularność ciąży, to zawsze może zrezygnować. Przecież taka np. Herbuś, Frykowska, czy mój ulubiony Jacyków... Często się czyta, że dla nich popularność jest męcząca. Skoro tak im ona doskwiera, to mogą znaleźć sobie inne zajęcie, np. praca na poczcie byłaby odpowiednia, bądź kopanie rowów. Wtedy z pewnością pozbyliby się tej niewygodnej popularności. Strasznie nie lubię takiego kreowania. Popularność jest miła, trzeba nauczyć się z nią żyć, a nie pompować się. Presik: Myślicie czasem, że praca, jaką obecnie wykonujecie, może się Wam kiedyś znudzić? Marcin: Jak każda praca może się kiedyś znudzić. Na razie nie myślimy o tym, mało tego, za każdym razem świetnie się bawimy. Ostatnio mamy taki okres w życiu, że śmiejemy się bardziej niż publiczność. Cały czas coś nas rozśmiesza na scenie. Presik: A czy nie boicie się, że to Wy możecie się kiedyś znudzić widowni? Marcin: Szczerze mówiąc, to nie boimy się tego. Taki moment kiedyś na pewno przyjdzie. Trzeba być na to przygotowanym. To nie my decydujemy o tym, że kabaret istnieje, tylko publiczność. Presik: Dziękujemy za rozmowę. k u l t u r a Muzealny wolontariusz Interesujesz się kulturą i historią Kielc? Masz dużo wolnego czasu i chcesz spędzić go w ciekawy sposób? Jeśli tak to zgłoś się do Muzeum Historii Kielc, do Działu Ekspozycji i Edukacji i rozpocznij pracę muzealnego wolontariusza. Już w czasie organizacji Muzeum Historii Kielc istotną rolę spełniali wolontariusze, którzy pracowali we wszystkich działach muzeum, zdobywali cenne eksponaty, byli przewodnikami, brali udział w konkursach, pomagali w pracach biurowych. Muzeum zapewnia wolontariuszom szkolenia, darmowe wejście do muzeum i inne przywileje. Więcej na Katarzyna Tomala Od 17 do 21 listopada będziemy świadkami kolejnego Przeglądu Form Dokumentalnych NURT To wyjątkowy przegląd. Pokazuje bowiem prawdziwych ludzi, czasem nas samych, prawdziwe problemy, rozterki w mistrzowsko skonstruowanych reportażach, czy dokumentach. Jednak to nie tylko konkurs na najlepszy dokument. To również szereg imprez towarzyszących: wernisaży, warsztatów, spotkań z twórcami, dyskusji nie tylko o filmie, ale i o życiu. Jedną z najważniejszych nagród przyznawaną na NURCIE jest nagroda publiczności. Chcesz mieć wpływ na to, kto wygra? Nic prostszego, biegnij na przegląd. Mamy dla Was dwa podwójne zaproszenia na NURT. Wystarczy, że wyślecie do nas maila i odpowiecie na pytanie: Jaki film dostał nagrodę publiczności podczas zeszłorocznego NURTU? Program Nurtu: 17 XI 16:30 Sprawiedliwość? Proszę czekać Agnieszki Świdzińskiej (film nagrodzony na Nurcie w 2007 roku) po filmie dyskusja 19:00 Wernisaż Fotografii Zofii Nasierskiej w auli UJK, ul. Leśna 16 XIV odsłona NURTU 18 XI 9:00-11:00 pokazy konkursowe 12:00-14:00 pokazy konkursowe 16:00-18:00 pokazy konkursowe 19:00 uroczyste otwarcie Nurtu, I pokaz specjalny - światowa prapremiera filmu Agada Ba - Holot Yaakova Grossa, opowiadającego o powstaniu Tel - Avivu. 19 XI 9:00-11:00 pokazy konkursowe 12:00-14:00 pokazy konkursowe 14:30 - II pokaz specjalny - pokaz filmu Dokument wg Laboratorium Reportażu oraz spotkanie z Kierownikiem Laboratorium Reportażu Markiem Millerem i Krzysztofem Dobreckim - Redaktorem Naczelnym czasopisma Workshop. 16:00 18:00 pokazy konkursowe 19:00 Promocja książki Żuławski. Przewodnik Krytyki Politycznej. Piotra Kletowskiego i Piotra Mareckiego z udziałem autorów. 20 XI 9:00-11:00 pokazy konkursowe 12:00-14:00 pokazy konkursowe 16:00-18:00 pokazy konkursowe 19:00 III pokaz specjalny projekcja filmu Trzech kumpli Ewy Stankiewicz i Anny Ferens. 21 XI 9:00-11:30 warsztaty 12:00-14:00 IV pokaz specjalny filmowe odkrycia Marii Malatyńskiej 17:00 V pokaz specjalny projekcja filmu Słońce i cień Jana Holoubka. Po pokazie spotkanie poświęcone Gustawowi Holoubkowi z udziałem Jana Holoubka i Magdaleny Zawadzkiej. 19:00 - uroczyste zakończenie NURTU Katarzyna Tomala 12 13