SZTUKA AKTUALNA. 1. aukcja. 17 czerwca 2015, godz T: // 884 SZTUKA

Transkrypt

1 1 SZTUKA AKTUALNA 1. aukcja 17 czerwca 2015, godz PRAGALERIA Stalowa Warszawa T: // 884 SZTUKA galeria@pragaleria.pl

2

3 SZTUKA AKTUALNA 1. aukcja 17 czerwca 2015, godz wystawa przedaukcyjna czerwca 2015 r., godz showroom kolekcjonerski czerwca 2015 r., godz noty biograficzne artystów znajdują się na końcu katalogu Fundacja Promocji Sztuki Polskiej

4 4 1 Andrzej Domżalski Związki nieformalne, 2015 akryl, płótno, 100x130 cm sygn. p.d.: And Domżalski 2015 r., opisany na odwrocie: ANDRZEJ DOMŻALSKI, TYTUŁ: ZWIĄZKI NIEFORMALNE 2015 ROK W malarstwie Andrzeja Domżalskiego obcujemy z pewnego rodzaju formalnym oszustwem. Artysta, choć przedstawia nam obrazy olejne na płótnie to używa środków adekwatnych do kreacji rysunkowych. Z upodobaniem stosuje ograniczoną gamę barw, przedstawienia kreuje płynną kreską konturu, podkreśla ich bryłę światłem kładzionym bielą. Kompozycje takie nasuwają skojarzenia z klasyką dawnych mistrzów, szczególnie, że artystę frapuje klasyczna tematyka czyli akt. Wchodzi z nią jednak szczerzej, prezentując dynamikę ocierających się o siebie, splecionych w erotycznych pozach ciał. Klimat tych prac daleki jest od sterylnego, realistycznego ujęcia. To bujne, rozwibrowane emocjami obrazy, choć nigdy nie przekraczające granic dobrego smaku, ze względu na brak dosłowności. Ich fizyczna żywotność jest niepokojąca i pociągająca zarazem.

5 5 2 Michał Jędrczak Sylweta 10, 2014 \ olej, płótno, 80x130 cm \ sygn. p.d.: M.JĘDRCZAK 2014, na odwrocie nalepka autorska Michał Jędrczak równolegle zajmuje się grafiką i malarstwem. W obu przypadkach interesuje go figura ludzka, jej uogólnienie, symbolika i relacje z przestrzenią. Nie są to tylko czysto formalne zabiegi. Obrazy artysty stanowią szczególną ilustrację uwikłania, z jakim zmagamy się w życiu. Problem odpowiedzialności, relacje z innymi ludźmi i nasze własne oczekiwaniami oraz pragnienia to zadania z egzaminu zdawanego na co dzień. Jędrczaka interesuje kwestia wewnętrznej wonności i autonomii. Można spojrzeć na ten temat wąsko, jako na kwestię autotematyczną, dotyczącą wolności kreacji artystycznej. Warto jednak postrzegać ją szerzej, jako problem życiowy, a może nawet transcendentalny.

6 6 3 Paweł Zapendowski Jazz in Paris (La Defense Jazz Festival), 2015 olej, płótno, 91x91 cm sygn. p.d.: Zapendo, opisany na odwrocie: Jazz in Paris (La Defense Jazz Festival), Paweł Zapendowski 2015 Paweł Zapendowski w malarstwie łączy fotorealizm z kolażem i liryczną figuracją. Ulubiony gatunek to aluzyjny wizerunek, a portrait surrounded by.... Należy do pokolenia zafascynowanego obrazowaniem rzeczywistości z udziałem współczesnych mediów. W swoim indywidualnym stylu nawiązuje do koloryzmu, z techniką pól barwnych oraz modernizmu, używając metafory i rozwijając temat ludzkiej egzystencji. Ciekawie skomentował metodę malarską Zapendowskiego prof. Andrzej Bednarczyk, twierdząc, że kolażowość artysty w swojej istocie sięga do najczystszej postaci tego gatunku, rodem z prac Maxa Ernsta, gdzie głównym nośnikiem znaczeń stał się absurd nieoczekiwanych zderzeń zwyczajnych fragmentów rzeczywistości.

7 7 4 Janusz Dziurawiec Na łące, 2004 olej, płótno, 85x60 cm sygn. p.d.: JANUSZ DZIURAWIEC 04, opisany na odwrocie: JANUSZ DZIURAWIEC 2004, na łące Janusz Dziurawiec wybiera proste tematy dla swojego malarstwa. Interesuje go pejzaż i miejskie weduty. To jednak tylko preteksty do prezentacji kunsztu artystycznego. Artysta wnikliwe obserwuje świat, zgłębia efekty świetlne, wśród których dostrzega zarówno odbicia w szybach, mokrą powierzchnię jezdni, jak i zalane słońcem bezkresne łąki. Odmalowywane tematy oscylują pomiędzy realistyczną, a impresjonistyczną konwencją, nie gubiąc się w drobiazgowości, a pokazując atmosferę i piękno otaczającego nas świata.

8 8 5 Michał Warecki Cyganka z wróblem, 2015 olej, płótno, 65x93 cm sygn. l.d. WARECKI 2015 Na obrazach Michała Wareckiego zawsze królują kobiety. Ponętne, stylizowane nieco retro, bardzo atrakcyjne i pewne siebie. Nigdy nie epatują dosłowną nagością, ale też nie skrywają przesadnie swoich wdzięków. Lubią za to hedonistyczne rekwizyty: szampana, kąpiel z pianką, wykwintne desery. Świetnie prezentują się w otoczeniu bujnej roślinności i na w kontekście dekoracyjnych tapet. Warecki potrafi opisywać żeński świat ten, o którym marzy dziewczyna, i taki, w którym chciałby ją widzieć jej facet. Artysta kreuje prawdziwe uwodzicielski klimat buduaru i sam czerpie z niego radość, z rozmachem przydając dziewczynom złote tła.

9 9 6 Maciej Kozłowski Korytarz z cyklu Pracownicy, 2013 akryl, szablon, płótno, 170x100 cm opisany na odwrocie: Kozłowski Korytarz/Pracownicy 2013 Prawie każdy jego cykl budowany jest konturem i płasko kładzioną plamą barwną. Wybrany sposób kreacji wynika z upodobania do streetartu, szablonu i grafiki. Maciej Kozłowski nie rozmalowuje swoich prac, a ilustruje zagadnienia, których przemyślenie chce nam zaproponować. Dlatego też tworzy całe cykle, bo nie chodzi mu o niefrasobliwe podsuniecie pod oczy widza jednego pomysłu, a zaproponowanie przemyślenia całego zagadnienia. Z tego też wynikają duże formaty prac. Inspiracje czerpie z najbliższego otoczenia od reklam dziewcząt z agencji towarzyskich, jakie ciągle obecne są za wycieraczkami samochodów, poprzez rozsiadających się na ławkach blokowisk pseudokibiców, po otaczające go środowisko biurowe, w którym na codzień pracuje, podobnie zresztą jak większość z nas. Ta konkretność przekazu i bliskość wybieranej tematyki powoduje, że postrzegamy twórczość Kozłowskiego jako bardzo trafna.

10 10 7 Wojciech Ćwiertniewicz bez tytułu (18), 2015 olej, płótno, 80x60 cm sygn. p.d.: Ćwiertniewicz 15, na odwrocie nalepka autorska Abstrakcyjne kompozycje Wojciecha Ćwiertniewicza mają wielu miłośników. Artysta przedstawia się w nich jako bardzo konsekwentny eksplorator jednego motywu, z którego buduje burzliwe i dynamiczne zestawienia. Są one pretekstem do prezentacji szerokiego wachlarza możliwości kolorystycznych. Ostatnie prace z tego cyklu autor traktuje nieco odmiennie. Zamiast osadzać całość kompozycji w jednej gamie i prezentować niuanse barw, decyduje się na kontrast między jasnymi i ciemnymi tonami. Kompozycja staje się dzięki temu bardzo wyrazista, barwne dyski konkurują ze sobą i uwypuklają mięsistość stosowanej faktury. Całość jest dzięki temu silnie dekoracyjna, a chłodna tonacja podkreśla nowoczesny wygląd.

11 11 8 Jan Wojciech Malik Sen, 2015 akryl, płyta, 80x100 cm sygn. p.d.: j.w.malik 2015, opisany na odwrocie: JAN WOJCIECH MALIK 2015 SEN 80X100 cm akryl płyta MDF oraz nalepka autorska Płaska plama barwna i stonowana kolorystyka, podbita charakterystycznym czerwonym kontrastem. Do tego woyerystyczny punk widzenia z góry, od tyłu, wyłuskujący z tłumu, często ukradkowy. Takie są znaki rozpoznawcze malarstwa Jana Wojciecha Malika. Artystę bardzo interesuje kwestia wyobcowania, zagubienia i samotności. Pokazuje ludzi, którzy z trudem odnajdują się w nadmiernej prędkości życia wielkiego miasta lub szukają ukojenia i spokoju nad brzegiem morza. Czasami przytłacza ich wielka, nowoczesna architektura. Można przyjąć, że ich boje są wygrane, gdyż nie mamy tu do czynienia z anonimowymi postaciami, a z bohaterami, którzy zachowali własną indywidualność.

12 12 9 Małgorzata Karp-Soja Okna podglądaczy, 2013 olej, płótno, 60x80 cm sygn. u dołu: Okna podglądaczy Karp-Soja 2013 Małgorzata Karp-Soja opisuje swoimi obrazami świat dziewczynek i kobiet, które wcale nie chcą dorosnąć. Interesują ją buduarowe sprawy, wypełnione po brzegi garderoby, wieszaki uginające się od fatałaszków. W tym świecie rządzą laki i właścicielki niezliczonej ilości szpilek i torebek. Wszystko zatopione w pastelowych kolorach z niebagatelną przewagą różu. Trudno kwestionować przyjemność funkcjonowania w takim otoczeniu. Każda z nas chciałaby skryć się w nim choć na chwilkę, wpadać co jakiś czas na krótki urlop. Nie dlatego, że jesteśmy głupiutkie i infantylne, a dlatego że codzienność brutalnie odarta jest z wykwintnych strojów i delikatnych koronek.

13 13 10 Renata Bryjanowska Chmura, 2014 akryl, płótno, 120x170 cm opisany na odwrocie: RENATA BRYJANOWSKA CHMURA 120x170 AKRYL Malarstwu Renaty Bryjanowskiej trudno znaleźć wspólny mianownik. Na pewno jest w nim wiele nawiązań do pop-artu, choć już nie do popkultury. Autorka wybiera pojedyncze motywy, z których malując płasko, tworzy znaki graficzne. Czasami balansuje na pograniczu malarstwa i piktogramu. Można przyjąć, że bliska jest jej kaligrafia. Kiedy obserwuje się chmury, zmieniają się one w ozdobne wzory, a lecące po niebie ptaki przeistaczają się w kokardki. To, co tworzy Bryjanowska to przede wszystkim intelektualne zagadki dla spostrzegawczych i błyskotliwych odbiorców. Choć artystka wybrała malarstwo jako środek ekspresji, to jest ono formą dialogu z odbiorcą. Zapewne doskonale odnalazłaby się też w twórczości plakatowej.

14 14 11 Małgorzata Kosiec Approach, 2010 akryl, płótno, 92x73 cm sygn. p.d.: KOSIEC, opisany na odwrocie: Małgorzata Kosiec Approach 2015 Twórczość malarska Małgorzaty Kosiec rozpoznawalna jest na pierwszy rzut oka, bez względu na to, czy artystka prezentuje cykle portretowe, czy ostatnio powstające abstrakcje. Jej prace wyróżnia perfekcja warsztatowa i koncepcja kreowania obrazu poprzez wielokrotnie nakładane na siebie motywy liternicze i linearne. Dzięki nim Kosiec kreuje wyraziste psychologicznie kobiece twarze i linearne przestrzenie, zachwycające swoją głębią. Obrazy Kosiec potrafią zaskoczyć walorami kolorystycznymi, gdyż artystka powołuje do życia raz inspirowane pop-artem kontrastowe przedstawienia w soczystych barwach, innym razem delikatne, pastelowe, czasami tylko lekko wydobywające się z rozbielonego tła, motywy.

15 15 12 Piotr Szwabe bez tytułu, 2014 olej, akryl, kolaż, płótno, 60x50 cm sygn. p.d.: Szwabe, opisany na odwrocie: piotr szwabe vel Pisz, MISSION IMPOSSIBLE Malarstwo Piotra Szwabego to połączenie streetartowych inspiracji z czysto formalnymi walorami malarstwa i kolażem. Artysta kreuje przestrzenne, niczym nieograniczone ściany lub fragmenty bezkresnego pejzażu, w które wpisuje niewielkie ingerencje kolażowe, najczęściej używając fotografii. Razem daje to narracyjny, często niepozbawiony humoru, efekt. Największą siłą tych kompozycji jest skrót myślowy, trafne zamknięcie całej opowieści w jednym prostym obrazowaniu, które jednocześnie emanuje pełnią malarskiego charakteru.

16 16 13 Andrzej Fronczak bez tytułu, 2015 olej, płótno, 100x70 cm sygn. p.d.: A.Fronczak.15 Delikatne, jak pajęczyna struktury miast w rozległym pejzażu to tematyka, która ostatnio najbardziej zajmuje Andrzeja Fronczaka. Jego weduty skrzą się światłem, rysującym finezyjne przedstawienia na tle ciemnego nieba. Kreacje te dalekie są od realizmu, a budują własne, autonomiczne światy, typowe dla artystycznego języka Frączaka. Wyróżnia je także monochromatyzm i atmosfera wyobcowania, wynikająca z unikania ludzkiego sztafażu. Całość stanowi bardzo dekoracyjną kompozycje, która jednak jest nostalgiczna i pełna zadumy. To, co bardzo przemawia w malarstwie artysty, to bezkresna przestrzeń, w której z przyjemnością można się zagubić.

17 17 14 Piotr C. Kowalski Unieście (dyptyk), 2008 olej, piasek z plaży, płótno, 2x(70x70 cm) opisany na odwrocie: DYPTYK 2X70X70 cm, OLEJ:PIASEKzPLAŻYNAPŁ. 25 CZERWIEC 2008 ROK UNIEŚCIE oraz pieczątka autorska Piotr C. Kowalski jest bez wątpienia jednym z najoryginalniejszych polskich twórców, a przy tym najwybitniejszych i bardzo docenianych. Nieustannie zaskakuje widzów kolejnymi realizacjami, do których używa sił natury i elementów znalezionych. Przede wszystkim takich, które dosłownie były pod ręką. Stąd morskie pejzaże malowane przy pomocy farb, muszli i piasku, z pełną akceptacja roli przypadku np. w postaci odcisku łapy przebiegającego psa. Stąd też cykl obrazów przejechanych przez samochody, płócien z odciskami różnych zardzewiałych przedmiotów czy abstrakcyjnych kompozycji, tworzonych dzięki spadającym z drzewa owocom. Do tego dochodzi malarstwo dekorowane słodyczami czy obrazy malowane mrozem. Efekty są fascynujące, zabawne, dynamiczne, ale w pełni malarskie. Tu kryje się tajemnica twórczości Piotra C. Kowalskiego. Można używać czegokolwiek, bo sztuka nie tkwi w metodzie, a w walorach czysto artystycznych.

18 18 15 Jerzy Cichecki 4:4, 2014 akryl, karton, 45x35 cm w świetle oprawy, 50x60 cm w oprawie sygn. p.d.: JCichecki, opisany na odwrocie: 4:4 JERZY CICHECKI AKRYL, KARTON 45X r. Jerzy Cichecki nie poddaje się nowym nurtom w sztuce. Wypowiada się od lat w tej samej realistycznej konwencji. Nie poszukuje innych środków i technik wyrazu, a wręcz przeciwnie udowadnia, że tradycyjny sposób, mając opanowany warsztat, można wszystko opowiedzieć. Realizm przepleciony z symboliką prowokują do przemyśleń i refleksji nad otaczającą rzeczywistością. W obrazach znajdziemy wiele trafnych skojarzeń, ilustracji ukrytych ludzkich pragnień i przeżyć, niekiedy osobistych. Do odczytania treści najczęściej kluczem bywa sam tytuł pracy, choć niektóre z nich mają wiele znaczeń. Wtedy widz sam może stworzyć własne opowiadanie. W obrazach Cicheckiego często natrafimy na skrót i metaforę, jak w plakacie. Maluje też prace będące zapisem impresji otaczającego nas pejzażu.

19 19 16 Wojciech Górecki Ogród, 2014 olej, płótno, 44x37 cm sygn. p.d.: Wojciech Górecki Wojciech Górecki jest klasycznym realistą, który swoimi obrazami opisuje piękno polskiej przyrody. Nie interesują go wielkie tematy, skupia się na wyrywkowych fragmentach natury, kadrach z łąk i ogrodów, portretach kwiatów i krzów. Czasami odchodzi w kierunku materii nieożywionej, komponując martwe natury. Motywy są tylko pretekstem do prezentowania kolorystycznych walorów malarstwa i pokazywania efektów świetlnych: od sztucznego płomienia świecy począwszy, po zalane słonecznym blaskiem przestrzenie łąk w różnych porach dnia.

20 20 17 Sonia Ruciak Ulotność, 2011 akryl, płótno, 120x100 cm sygn. p.d.: RUCIAK S., na odwrocie pieczątka autorska Architektura, skomplikowane relacje przestrzenne, faktura ścian i nastrojowa, chłodna, odrealniająca kolorystyka to znaki rozpoznawcze malarstwa Sonii Ruciak. Szczególne zestrojenie czerni w konkurach, z gamą brązów i błękitem powodują, że obrazy artystki rozpoznawalne są natychmiast. Ruciak wyszukuje fragmenty architektury. Intrygują ją pajęcze wzory przeciwpożarowych schodów amerykańskich kamienic czy nasze rodzime, skomplikowane klatki schodowe. To jednak tylko inspiracje, gdyż artystka nie maluje ze zdjęć, a tworzy ładne układy przestrzennej geometrii. Balansuje na pograniczu realizmu i abstrakcji, kreując jednocześnie nastrój tajemnicy, nostalgii i delikatnego wyobcowania. Taki melancholijny klimat prac zjednał jej obrazom wielu miłośników.

21 21 18 Andrzej Kasprzak Family, 2010 olej, akryl, piasek, płótno, 90x120 cm sygn. p.d.: A.KASPRZAK, opisany na odwrocie: FAMILY OIL, ACRYLIC, SAND ON CANVAS, A.KASPRZAK ORIGINAL PAINTING X90 CM Andrzeja Kasprzaka interesują relacje międzyludzkie i towarzyszące im emocje. Najchętniej obserwuje je w kręgu ludzi silnie ze sobą związanych pokrewieństwem lub przyjaźnią. Niestety, co potwierdzają psychologowie, najbardziej zazwyczaj ranimy tych, których najmocniej kochamy. Rodzina, jak rezonansowe pudło, odbiera wszystkie nasze życiowe porażki i stresy. Kasprzaka frapują takie relacje, co wyraża poprzez ekspresję figur i niepokojące zestawienia barw. Jego twórczość daleka jest od realizmu, a figura człowieka symbolicznie zawsze jest niekompletna i poobijana. Obrazy artysty to pełne napięcia, fantastyczne ilustracje naszych codziennych niepokojów.

22 22 19 Tomek Mistak Perforated Corten Steel Plate, 2015 akryl, płótno 80x120cm opisany na odwrocie: MISTAK 15 AKRYL Perforated Corten Steel Plate Wielkie metropolie, postindustrialne pejzaże, zadymione miasta zżerane zanieczyszczeniami oraz przeżarte korozją konstrukcje. Ludzi ani śladu, choć domyślamy się ich anonimowej obecności, gdzieś za kurtynami betonu, stali i szkła. Tak wygląda ikonosfera malarstwa Tomka Mistaka, artysty który mieszkając w Sanoku, obcuję przede wszystkim z zielenią pół i czystym powietrzem. Cóż, zawsze nas fascynuje to miejsce, w którym nas nie ma. Od strony formalnej obrazy Mistaka to kreacja absolutnego monumentalizmu i hiperrealistyczna zabawa z fakturami, najlepiej prezentująca się w średnich i dużych formatach. Całość nowoczesna, dekoracyjna i niebezpiecznie uwodzicielska.

23 23 20 Katarzyna Zawierucha Neon 3, z cyklu Neony, 2015 olej, płótno, 60x90 cm opisany na odwrocie: Katarzyna Zawierucha Neon 3 - z cyklu Neony 60/90 olej na płótnie 2015 Malarstwo Katarzyny Zawieruchy jest różnorodne, popowe i radosne. Autorka w doskonały sposób gra kolorem, konwencjami i naszymi przyzwyczajeniami wizualnymi. Inspiruje ją szeroko pojęta kultura popularna: okładki płyt, czołówki producentów filmowych, neony na ulicach. Preferuje barwy zdecydowane, wyraziście skontrastowane, czasami celowo przesłodzone. W swoich pracach nie unika delikatnego humoru, licząc na to, że uda się przywołać uśmiech na twarzach widzów. Zazwyczaj rachuby jej nie zawodzą. Malarstwo Katarzyny Zawieruchy nie jest ani wzniosłe, ani krytyczne. Nie taka jego rola. Oferuje nam jednak prawdziwą przyjemność, skomponowaną w inteligentnym skrócie.

24 24 21 Stanisław Kortyka Czarna wieża, olej, płótno, 70x55 cm sygn. p.d.: St. Kortyka 2015, opisany na odwrocie: Stanisław Ryszard KORTYKA Czarna wieża 2014/2015 olej 70x55 Nadrealne malarstwo Stanisława Kortyki ma liczne grono wielbicieli od kilku już dekad. Artysta porusza się w stłumionej gamie barwnej, rozgrywając swoje obrazy pomiędzy błękitami, szarościami i ciepłą paleta brązów. Buduje przestrzenne kompozycje o wyjątkowej atmosferze. Konstruowane przez niego światy zdają się nie mieć końca. Doskonale rozumiemy, że artysta ujawnia przed nami tylko fragment rzeczywistości, która jemu jest doskonale znana. Trudno jednoznacznie nazwać uczucia wywoływane malarstwem Kortyki, jednak nie sposób wątpić, że ten rodzaj zadumy, skupienia czy nawet sacrum bliski jest wielu z nas.

25 25 22 Kamila Model Powściągliwy, 2015 olej, płótno, 50x70 cm opisany na odwrocie: KAMILA MODEL POWŚCIĄGLIWY 2015 Kamila Model tworzy wyjątkowo świeże kreacje abstrakcyjne. Wyprowadziła je z bardziej realistycznych, nie pozbawionych humoru motywów, po to, aby odnaleźć formę czystą. Jej domeną jest jasna, rozbielona paleta barw i bardzo delikatne przejścia tonalne. Obrazy te są kruche i lekkie jak bezy i wata cukrowa, jednak nie przesłodzone nadmiernie. Gdzieś pod powierzchnią koloru czuć trzymającą je w ryzach konstrukcję. Kreowane przez Model kompozycje unikają ograniczenia ramą obrazu, dzięki temu bardzo dobrze prezentują się w każdym formacje od wielkich płócien, które autorka z przyjemnością prezentuje na licznych wystawach indywidualnych, aż po prace małe, sprawdzające się w kameralnych wnętrzach.

26 26 23 Tadeusz Świniarski Zadziwiony, 2007 olej, płótno, 75x100 cm opisany na odwrocie: Tadeusz Świniarski ZADZIWIONY x75 Ekspresyjne malarstwo Tadeusza Świniarskiego skoncentrowane jest na człowieku i jego życiu wewnętrznym. Artysta często sięga po tematykę portretową, jednak jego bohaterem nie jest konkretna osoba, a symboliczna idea człowieka zmagającego się z codziennymi problemami i wyborami. Czasami artysta ten sam temat wyraża bardziej dynamicznymi kompozycjami, prezentującymi ludzkie ciało w niemal nienaturalnych pozach czy zmagania dwojga ludzi, czy to określone sportowymi regułami czy też obrazujące wzajemną agresję. Całość koncepcji budowana jest też poprzez kontrastową kolorystykę i niespokojnie prowadzany kontur. Malarstwo Świniarskiego to bardzo przemyślana i wyrazista propozycja o egzystencjalnej metaforyce.

27 27 24 Aga Migdałek Townee 3, 2008 akryl, płótno, 100x80 cm opisany na odwrocie: A. Migdałek Townee 3, 2008 Aga Migdałek, jak nikt inny, potrafi rozbić świat na dziesiątki fragmentów i obserwować jego składowe przez lustrzane pryzmaty. W ten sposób widzi więcej i więcej pozwala zobaczyć nam. Jej kompozycje są chłodne i klarowne, momentami wręcz naukowo obiektywne, mimo że tematyka to zazwyczaj niezbyt doniosłe scenki z prywatnego życia, które przytrafiają się każdemu z nas. Fotorealizm Agi Migdałek, poprzez stosowane zabiegi formalne, staje się bardzo dekoracyjny, natomiast chłodna gama barw decyduje o nowoczesnym charakterze tego malarstwa. Nowoczesnym w tym sensie, że adekwatnym do miejskiego stylu życia, jaki większość z nas prowadzi.

28 28 25 Jarosław Jeschke bez tytułu, 2008 olej, płótno, 50x50 cm opisany na odwrocie: jarek jeschke 2008 bez tytułu olej na płótnie 50x50 Jarosław Jeschke tworzy kompozycje bardzo niepokojące i wytrącające widza z jego codziennych przyzwyczajeń. Stanowi to dowód niebanalnej wyobraźni artysty, który nawet jeśli motywy swoich prac przywozi z podróży, to przekształca je w sposób budzący zdziwienie i lekką konsternacje odbiorcy. W kreowanych motywach nie ma barwnych fajerwerków. Artystę nie pociągają też wielkie formaty płócien. Jego malarstwo to drobne interwencje w rzeczywistość. Można napisać, że to twórczość surrealizująca, jednak nie do końca będzie to prawdą. Raczej mamy tu do czynienia z bardzo autonomicznym podejściem, gestem artysty, który wydobywa konkretny motyw i obdarza go nasza uwagą. Jeszchke to silna osobowość artystyczna i jako taka wymaga partnera do dialogu odbiorcy, który zdecyduje się na ryzykowną grę wyobraźni, oferowaną przez artystę.

29 29 26 Patryk Lutomski Oni umrą i wiedza o tym, a przecież tego nie widać, 2006 olej, płótno, 92x100 cm sygn. p.d.: P. Lutomski 06r, opisany na odwrocie: Lutomski Oni umrą i wiedza o tym, a przecież tego nie widać 06r Malarstwo Patryka Lutomskiego, wybitnego i docenianego grafika, nie przez wszystkich traktowane jest poważnie. Autor sam prowokuje do takiej, niezbyt wnikliwej postawy, sięgając po stylistykę dziecięcej bazgraniny, w której dodatkowo kompletnie lekceważy zasady perspektywy, nie mówiąc już o jakimkolwiek modelunku brył. Na szczęście ma też grono wytrawnych wielbicieli, którzy cenią sobie wysoko jego ironiczne kompozycje, będące doskonałym komentarzem naszej telewizyjno-konsumpcyjnej rzeczywistości. Szukając powinowatych dla malarstwa Lutomskiego nasuwa się silne skojarzenie z fotografią Martina Parra.

30 30 27 Grzegorz L. Piotrowski Pomnik, 2015 akryl, płótno, 80x100 cm opisany na odwrocie: PIOTROWSKI GRZEGORZ LEON, 2015, POMNIK 100X80 Grzegorz L. Piotrowski koncentruje się na dwóch tematach: akcie i rodzimym pejzażu. W obu przypadkach jego koncepcja to maksymalne uogólnienie i uproszczenie motywu. Artysta posługuje się wyrazistym, czarnym konturem, którym obwodzi bryły. Kolor pełni tu funkcję bardziej autonomiczną, niż modelującą i stanowi finezyjne dopełnienie całości kompozycji. Kobiety Piotrowskiego są delikatne i naturalne. Nie są emanacją drapieżnej kobiecości, nie uwodzą na siłę i nie próbują zjednać sobie wielbicieli. Stanowią za to piękną ilustrację bycia częścią natury i empatycznej strony człowieczeństwa.

31 31 28 Andrzej Bator Kanon A, 1994 akryl, płótno, 63x94 cm opisany na odwrocie: KANON-A, 1994 R AKRYL 94x63 ANDRZEJ BATOR Abstrakcyjne malarstwo Andrzeja Batora to wyjątkowe, op-artowskie kreacje, które ostatecznie powstają dopiero w oku patrzącego. Artysta, związany z Łodzią, nie bez powodu inspiruje się formalną stroną tkaniny. Przechodzenie przez siebie wątku i osnowy buduje tkacką strukturę którą Bator odzwierciadla drobnymi, precyzyjnymi liniami na swoich płótnach. Sięga po niezwykle finezyjne zestawienia kolorystyczne, dzięki którym nie mamy wątpliwości, co do obcowania z pięknem. Obrazy artysty dedykowane są wiecznemu trwaniu, nie zużywają się wizualnie, można kontemplować je latami bez znudzenia i z niezmienną delektacją. Intryguje tkwiąca w nich siła konstrukcji i delikatność linii.

32 32 29 Piotr Szczur Silna Wola, z cyklu Przestrzenie prywatne, 2013 olej, płótno, 90x110 cm sygn. l.d. z cyklu: Przestrzenie prywatne (SILNA WOLA) Piotr Szczur olej na płótnie 90x Malarstwo Piotra Szczura operuje filmowa estetyką. Jego obrazy to zatrzymane kadry, w których ostre światło wydobywa z mroku kontrastowe kontury ciał i przedmiotów. Artystę interesują obrazki codzienności i życie młodych ludzi ktoś siedzi przy biurku, ktoś inny rozmawia nic szczególnego. Jest jednak w tych obrazach szczególne, niepokojące napięcie. To sytuacje jak z filmu grozy niby wszystko jest w porządku, ale wiemy że obserwujemy moment przed i za chwilę cos się stanie. Piotr Szczur jest mistrzem budowania takie atmosfery. To prawdopodobnie powód dla którek trudno jest się nam uwolnić od kreowanych przez artystę obrazów.

33 33 30 Jolanta Johnsson Chmury nad polami, 2014 olej, płótno, 92x73 cm opisany na odwrocie: Jolanta Johnsson, Chmury nad polami 2014 Kompozycje abstrakcyjne Jolanty Johnsson to transformacja rodzimego pejzażu na język linii i plam. Zwłaszcza ostatnio, artystka ograniczyła swoje zainteresowanie człowiekiem, na rzecz analizy krajobrazu. Obserwuje go w makro i mikro skali, czasami w wielkim zbliżeniu kontemplując układy fal płynącej rzeki, a czasami obierając punkt widzenia z góry, w szerokim planie horyzontalnie ułożonych pół i pagórków. Całość jest na tyle wyabstrahowana z konkretu, że układa się w atrakcyjny wizualnie wzór o znaczących wartościach dekoracyjnych.

34 34 31 Iza Staręga Mężczyzna z cyklu Kobiety w chustach, mężczyźni w hełmach, 2015 olej, płótno, 73x54 cm sygn. p.d.: IZA STARĘGA, opisany na odwrocie: IZA STARĘGA KOBIETY W CHUSTACH MĘŻCZYŹNI W HEŁMACH 2015 Iza Staręga od lat stara się stworzyć idealizowany, ale jednocześnie uogólniony i symboliczny portret ludzkiej tworzy. Kontynuując z uporem cykl Kobiety w chustach, mężczyźni w hełmach nie chodzi jej o odmalowanie indywidualnych cech czy powierzchownego piękna ludzkiej fizjonomii. Kreowane przez nią portrety to wizerunki symboliczne, duchowe, odmalowujące nasze wnętrze. Jednocześnie jest to pewnego rodzaju wypowiedz na temat utrwalonego w historycznym trwaniu podziału ról płciowych, który sankcjonuje okryte skromnie chustą kobiety, czekające na swoich mężczyzn, wracających z wojennej wyprawy. Konterfekty kreowane przez Staregę są pełne zadumy i nostalgii. Jej bohaterowie to byty introwertyczne, nie wchodzące w relacje z otoczeniem, a tym bardziej z widzem. Podkreśla to stonowana kolorystyka prac i naturalne, czasami tylko dekorowane tło, otaczające postaci. Takie wyobcowanie bohaterów silnie przemawia do współczesnego odbiorcy.

35 35 32 Henryk Laskowski Nol, 2014 akryl, płótno, 65x81 cm opisany na odwrocie: NOL H. LASKOWSKI 65x81 cm 2014 Twórczość Henryka Laskowskiego jest na wskroś surrealistyczna. Artysta nie narzuca żadnych ograniczeń swojej wyobraźni. Z jednej strony bazuje na doskonałym warsztacie, pozwalającym mu odwzorowywać rzeczywistość w idealny sposób, z drugiej zaskakuje widza nieoczywistymi rekwizytami, obiektami pojawiającymi się znikąd i kontrastem pomiędzy sferą natury i kultury. Artysta czerpie inspiracje zarówno z piękna krajobrazu, jak i z wyrazistej kolorystki reklam oraz bujności życia wielkich metropolii. Czasami odnosi się wprost do ikon kultury, które dla widza rozpoznawalne są na pierwszy rzut oka, takich jak Nike z Samotraki czy piramida na dziedzińcu Luwru. Pogrywać lubi także z bardziej popkulturowymi symbolami, np. czerwonymi telefonicznymi budkami z Londynu. Wszystko to, aby wytrącić widza z percepcyjnych przyzwyczajeń i pozbawić go pewności siebie.

36 36 33 Anna Wojciechowska-Paprocka Confuso, 2015 akryl, płótno, 80x80 cm opisany na odwrocie: CONFUSO 2015 ANNA WOJCIECHOWSKA-PAPROCKA Anna Wojciechowska-Paprocka uprawia malarstwo patelowe i olejne. Pastela kreuje swoją własną specyficzna estetykę, którą artystka zapożyczyła też do innych malarskich technik. Jej przedstawienia są gęste, cechuje je swoisty horror vacui. Stłumiona kolorystyka i szczególne rozmycia konturów, stwarzające wrażenie jednolitej przestrzeni barwnej powoduje, że dopiero wyobraźnia widza wydobywa z nich kształty nasyconych kolorem postaci. Wojciechowską-Paprocką interesuje bujność: przyrody, kolorów, kobiecego ciała. Ujmuje te tematy nieco metaforycznie, mitologizując przedstawienie i bawiąc się konwencją ilustracji.

37 37 34 Monika Dętkoś La rose, 2015 akryl, płótno, 90x90 cm sygn. p.d.: M. Dętkoś, opisany na odwrocie: Monika Dętkoś, 90x90, 2015, La rose Monika Dętkoś tworzy afirmujące życie przedstawienia pięknych kobiet w otoczeniu dekoracyjnych rekwizytów i fascynującego pejzażu. Używa płasko kładzionej plamy barw, wyraźnego konturu i czystych kolorów. Kreowane przez nią przedstawienia są czyste, świeże i niewątpliwie atrakcyjne. To obrazy idealne, których pop-artowska estetyka doskonale wpisuje się we współczesność.

38 38 35 Stanisław Tomalak Fragment 286, 2015 akryl, technika własna, płótno, 80x60 cm oprawa autorska, opisany na odwrocie: S. J. A. Tomalak, Fragment 286, oraz nalepka autorska Stanisława Tomalaka najbardziej interesuje malarska struktura. Opracował własną technikę, dzięki której buduje matowe powierzchnie, o silnie chropowatej fakturze. To kompozycje de facto abstrakcyjne, nawet jeśli artysta dodaje do nich narracyjne elementy figuratywne. Pełnią one rolę dekoracyjną, ale przede wszystkim stanowią kontrast dla koncepcji niefiguratywnej przestrzeni kreowanej jako tło. Ciekawa, bo bardzo finezyjna, jest u Tomalaka koncepcja barw: stonowanych, zazwyczaj monochromatycznych, o bardzo delikatnych przejściach tonalnych, które stanowią o urodzie jego prac.

39 39 36 Anna Gubernat Włosy, 2010 akryl, płótno, 50x70 cm opisany na odwrocie: ANIA GUBERNAT 2010 Annę Gubernat najbardziej interesuje człowiek. Nieustannie maluje portrety, choć w swoich przedstawieniach daleka jest od realizmu. Zawsze idzie dalej, szukając odpowiedzi na nurtujące ją pytania o naturę ludzkiej psychiki. Używa do tego różnych środków: czasami jest to uproszczenie, a czasami maska. Często jest to błyskotliwe wykorzystanie samych właściwości malarskich farby, która się rozlewa, udaje że wymknęła się intencjom artystki i sprawia wrażenie żyjącej własnym życiem. Gubernat fetyszyzuje włosy. W kilku jej cyklach pełnią one istotną funkcję zwierciadła osobowości modela. Czy jest to recepcja przypowieści o biblijnym Samsonie? Włosy w kulturze są symbolem mocy i siły. W mitologii długie włosy były atrybutem wojowników. A może to tylko czysto kobiece podejście do tej najpiękniejszej naturalnej ozdoby człowieka, uważanej za wyjątkowo uwodzicielskie narzędzie. Malarstwo Anny Gubernat nie daje jednoznacznej odpowiedzi, więc tym bardziej intryguje.

40 40 37 Sylwia Górak Dream, 2014 olej, płótno, 99x99 cm opisany na odwrocie: SYLWIA GÓRAK DREAM Nadrealizm malarstwa Sylwii Górak jest silnie niepokojący. Artystka eksploruje przestrzenie sennych marzeń i tajemnice ludzkiego umysłu, który podsuwa nam często niezrozumiałe i zaskakujące obrazy. Autorka umiejętnie buduje klimat swoich przedstawień, łącząc doskonale znane nam wyobrażenia z niejednoznacznym kontekstem. Ważnym walorem jej twórczości jest umiejętnie stosowana gama barw, raz chłodna, innym razem skupiona na jednej dominancie. Górak czasami sięga po oczywiste zapożyczenia z malarstwa historycznego. Porzuca wtedy warsztat realistki na rzecz stylizowanego, uproszczonego obrazowania, tak aby uniknąć nazbyt prostego odczytywania jej twórczości.

41 41 38 Michał Baca Odlot, 2015 akryl, płótno, 81x44 cm sygn. p.d.: Michał Baca 2015, opisany na odwrocie: Michał Baca Odlot akryl / płótno, 44x81 cm Michał Baca w swoich obrazach opiewa piękno polskiego pejzażu, tak jak robili to jego wielcy poprzednicy ze szkoły krakowskiej m.in. Jan Stanisławski. Tworzy delikatnie zamglone, rozmyte kompozycje, w który podpatruje przyrodę w całej jej bujności. Intersuje go zarówno sam krajobraz, jak i motywy animalistyczne czy też człowiek, jako integralna część odmalowywanego widoku. Autor czasami sięga po preteksty literackie, zazwyczaj jednak nie szuka żadnej anegdoty. Niezaprzeczalnymi atutami malarstwa Bacy jest ogromne wyczucie koloru, budowanie krótkimi uderzeniami pędzla niuansów refleksów świetlnych, lekko impresjonistyczne rozwibrowane i znaczny rygor kompozycyjny. W wyniku tego otrzymujemy bardzo efektowne malarstwo, które niczego nie udaje i nie pretenduje do innych wartości niż realizm.

42 42 39 Jolanta Caban Akt, 2015 olej, płótno, 60x80 cm sygn. p.d.: Jolanata Caban Malarstwo Jolanty Caban stanowi intymną wypowiedź na bardzo klasyczne tematy, takie jak martwa natura czy akt. Artysta stosuje płynną kreskę i zdecydowanie energetyczne kolory, komponując przedstawienia w bliskim kadrze. Dzięki temu jej prace mają wyjątkową, kameralną atmosferę. Bez wątpienia można powiedzieć, że takie podejście do twórczości jest kobiece. Nie należy jednak zawężać rozumienia jej prac do kwestii płci. Warto poszukać w niej duchowości, wyrażającej się w skupieniu na sprawach drobnych i codziennych.

43 43 40 Bartosz Frączek Wiedeń z cyklu Miejsca Zapamiętane, 2015 olej, płótno, 100x130 cm sygn. l.d.: FRĄCZEK 15 Niezmiennie intrygują gwałtowne zwroty w twórczości artystów, których sztuka jest doskonale znana. Zwrot tego typu wymaga od twórcy odwagi, zwłaszcza wtedy, kiedy jego prace mają liczne grono miłośników i kolekcjonerów. Takiej wolty dokonał niedawno Bartek Frączek. Porzucił swój ulubiony temat kobiety we wnętrzu, którą od lat otaczał z pietyzmem egzotycznymi rekwizytami, portretując na obrazach o gabinetowym formacie. Zdecydował się opuścić duszne buduary i ruszyć w świat. Z poprzedniej konwencji pozostała tylko gorąca, dynamiczna i ekspresyjna gama barw. Obecnie mamy okazję poznać i docenić nowe prace artysty: wielkoformatowe portrety-ikony miast. To oczywisty flirt z kliszami z turystycznych folderów, ale też dokumentacja własnego zachwytu dziełami kultury, architekturą i klimatem europejskich stolic. Bije z tych prac wyjątkowa energia i futurystyczna atmosfera. W czerwcu prace z najnowszego cyklu artysty można oglądać w Galerii NCK w Krakowie. Zobaczenie całej serii razem jest fantastycznym doświadczeniem.

44 44 41 Robert Jaworski Doświadczenie 10 Laguna, 2015 olej, płótno, 120x90 cm opisany na odwrocie: Robert Jaworski 2015 Doświadczenie 10 Laguna Stale poszukujący tymi słowami najpełniej określić można Roberta Jaworskiego. Po perfekcyjnej fazie realizmu, z doskonale chwytanymi elementami architektonicznymi, tworzonymi ilustracyjnie przy użyciu płaskiej plamy, przyszedł czas na malarstwo zupełnie innego rodzaju. Artysta zwrócił się w kierunku abstrakcji. Rozwibrowane, gęste impasty barwne rozlewają się na płótnie w wszystkich kierunkach. Ich mięsistość tworzy wrażenie silnego obcowania ze strukturą malajską. Do tego dochodzą bardzo ciekawe połączenia kolorystyczne. Całość, niepozbawiana walorów dekoracyjnych, mówi o tym co w malarstwie jest pierwotne.

45 45 42 Ewa Zawadzka Materia ciszy 9, 2013 olej, płótno, 110x100 cm opisany na odwrocie: EWA ZAWADZKA z cyklu Materia ciszy 2013 Ewę Zawadzką, jedną z najciekawszych polskich artystek, która z powadzeniem rozwija równolegle warsztat graficzny i malarski, interesuje przede wszystkim postindustrialny krajobraz. Wywiedzione z niego motywy przekuwa w niemal abstrakcyjne kompozycje, budując monumentalne geometryczne przestrzenie o teatralnej kulisowości. Na pewno częściowo wpływ na takie obrazowanie ma u Ewy Zawadzkiej śląski pejzaż, z którym obcuje na co dzień. Na Śląsku krajobraz jest bogaty w architekturę i kolejne plany wyłaniających się z za hałd zabudowań. Ich dziwne, sensualne piękno, od zupełnego uogólnienia aż do szczegółu chropawej, pokrytej zaciekami ściany kamienicy, artystka eksploruje w malarstwie.

46 46 43 Bogusław Zen Koń szachowy, 2014 piaskowiec, wys. 48 cm, śr. 20 cm sygn. Bogusław Zen to artysta fascynujący. Tylko 1/3 jego rzeźbiarskiego dorobku przyjmuje stałą konsystencję, dlatego szczególnie warto chwytać okazje obcowania z takimi klasycznymi dziełami. Pozostałe 2/3 to twórczość w lodzie oraz rzeźby z piasku, za które autor jest doceniany na całym świecie. Zen jest wytrawnym animalistą, choć posiłkuje się szerokim wachlarzem inspiracji, od pierwotnych naskalnych wyobrażeń zwierząt po te artefekty, które weszły do kultury popularnej. Takie ujęcie pokazuje wszechmocność artysty, ale także jego niebanalne poczucie humoru.

47 47 44 Make it Simple Goldies, 2012 akryl, płótno, 100x100 cm sygn. p.d.: LM opisany na odwrocie: Goldies, Make it Simple, 2012 cena wywoławcza: 1000 zł Make it Simple to pseudonim artystyczny i zarazem kredo twórczości Lecha Maślankiewcza, autora który swoje działania na płótnie wywodzi ze znacznie większych przedsięwzięć ulicznych czyli ze streetartu. Jego malarstwo jest abstrakcyjne, geometryzujące i ozdobne. Unika ograniczenia rama, raczej rozpełza się płynnie we wszystkich kierunkach kadru. Dekoracyjność płócien Maślankiewicza jest budowane przez autora bardzo świadomie, bo to co interesuje go najbardziej to rola ornamentu i relacje przestrzenne układów liniowych.

48 48 45 Ireneusz Walczak Tout va bien!, 2014 akryl, płótno, 2x(40x 40 cm) sygn. p.d.: monogramem, opisany na odwrocie: IRENEUSZ WALCZAK TOUT VA BIEN X(40X40) cm Malarstwo Ireneusza Walczaka balansuje na pograniczu eksperymentu, grafiki i czystych rozwiązań formalnych. Bez wątpienia jest narracyjne. Każda praca artysty to obraz z tezą, którą widz ma odczytać. Autora interesują relacje międzyludzkie, osadzenie w dzisiejszej rzeczywistości, stosunki w rodzinie, konsumpcjonizm, nasza postawa wobec reklamy i pogoni za kolejnymi dobrami doczesnymi. Nie jest krytykiem, raczej ilustratorem sytuacji. Jego prace, nawet te w których mamy do czynienia z kolażem, nakładaniem na siebie mniejszych i większych płócien, wmontowywaniem obrazów przesłoniętych plexi czy też łączeniem prac w dyptyki, stanowi przekaz o czystej, plakatowej funkcji informacyjnej. Mimo takiej komunikatywności prace są pełne wartości czysto malarskich, gorących zestawień barwnych, ciekawie aranżowanych scen i intrygujących motywów figuratywnych.

49 49 46 Małgorzata Adamczak Silence 3, 2014 olej, płótno, 100x120 cm opisany na odwrocie: Goshka Adamczak Silence oil on canvas Klasyczne w temacie malarstwo Małgorzaty Adamczak odwołuje się do naszego wyczucia koloru, poprzez delikatne niuanse barw. Monochromatyczna tonacja koi zmysły i zachęca do dłuższej kontemplacji. Artystka nic nie udziwnia i niczym nie próbuje zaskoczyć. Jej twórczość to czysta afirmacja przedstawionego świata, prezentowana w realistycznej konwencji. Adamczak odwołuje się do stylistyki holenderskich martwych natur XVII w. i ich symboliki, często wiązanej tematyką przemijania, pokory wobec życia i wyzbycia się doczesnych pragnień. To przesłanie aktualne jest także i dziś.

50 50 47 Ilona Herc Spacer, 2014 olej, płótno, 50x100cm sygn. p.d.: Ilona Herc 2014, opisany na odwrocie: ILONA HERC SPACER KRAKÓW 2014 Kolejny kadr prezentujący przygody małej dziewczynki Wery. Jej spacery, zabawa i dziecięce przyjaźnie pojawiają się od lat niezmiennie na obrazach Ilony Herc, a pogodna kolorystyka tych prac zjednuje im grono wielbicieli. Abstrakcyjna przestrzeń tła, będącą tylko sugestią architektury i pejzażu w dokonały sposób wpisuje dziecko w symboliczne ujęcie tak, aby każdy z nas mógł się z nią identyfikować. Obrazy Herc przypominają smak lodów jedzonych w dzieciństwie, a młodym rodzicom kojarzą się z ich pociechami. Jest jednak w tych pracach coś więcej czysto malarskie walory, niebanalne zestrojenia barw, perfekcja warsztatowa i metaforyczny klimat dzieciństwa.

51 51 48 Jagoda Kaczmarczyk-Hudzik Krajobraz, 2015, olej, płótno, 80x80 cm sygn. p.d.: J.K/H`15, opisany na odwrocie: Jagoda Kaczmarczyk-Hudzik Krajobraz x80cm olej/płótno Malarstwo Jagody Kaczmarczyk-Hudzik z jednej strony eksploruje najbardziej malarskie wartości formalne, z drugiej odzwierciedla fascynację artystki tkaniną. Obrazy czasami są hiperrealistyczne, prezentując sielskie pejzaże, ale przesłonięte delikatną tiulową tkaniną. To kreuje specyficzne napięcie pomiędzy hierszczegółowym i wierniejszym od fotografii obrazowaniem, a rozmyciem i załamaniami, jakie są wynikiem przesłonięcia widoku. Drugi rodzaj kompozycji Kaczmarczyk-Hudzik to abstrakcje, które w zależności od naszych percepcyjnych przyzwyczajeń identyfikujemy jako wątek tkaniny przeplatanej przez osnowę o grubym splocie, kojarzącym się wyrobami rękodzielniczymi, albo swobodne spływy farby, rozlewającej się w nieskrępowany sposób po powierzchni płótna. Ta niejednoznaczność obrazowania, w obu przypadkach, stanowi frapujący temat malarstwa artystki.

52 52 49 Małgorzata Korenkiewicz Mambo, 2003 olej, płótno, 150x100 cm sygn. p.d.: MKorenkiewicz 2003, na odwrocie nalepka autorska Malarstwo Małgorzaty Korenkiewcz to rozwibrowany, buzujący kolorami, energetyczny pop-art. Artystka często sięga do tematów z życia klubów tanecznych, ilustruje spotkania towarzyskie i snobistyczne wydarzenia. Pokazuje kult młodości, gadżetów i bycia na fali. Nie podchodzi do tego z krytyką, a wręcz z afirmacją. Wyraźnie taki świat, czasami męczący, a czasami nawet niezrozumiały, jest dla niej pociągający. Malarstwo Korenkiewicz to manifest urody życia. Ludzie są tu szczęśliwi, zadowolenie, pewni siebie i zamożni, a co ważniejsze, łączą ich więzy przyjaźni, z satysfakcją przebywają w grupie i łączą się w pary. Świat kreowany przez artystkę jest niemal idealny i bardzo pociągający. Trudno mu się oprzeć.

53 53 50 Izabela Chamczyk Najjaśniejsza gwiazda, 2011 akryl, płótno, 120x100 cm opisany na odwrocie: Najjaśniejsza gwiazda 2011 I.Chamczyk Biologiczne abstrakcje Izabeli Chamczyk to kreacje bardzo dekoracyjne. Autorka hołduje autonomii plamy barwnej, pozwalając płynnie rozlewać się farbie. Tworzy kompozycje oparte o kontrolowany przypadek, których głównym walorem jest subtelny kolor. Malarstwo Chamczyk jest bardzo kobiece. Nasuwa skojarzenie z cielesnością, płynami ustrojowymi, podziałami komórek, bujnością zachodzących w przyrodzie procesów. Miejscami jest jak wybuch wulkanu, kiedy indziej jak spieniona woda. Trudno je jednoznacznie kwalifikować, choć jego sensualność i mięsistość jest oczywista dla wszystkich, którzy mają okazje z nim obcować.

54 54 51 Filip Gruszczyński Gdzie jest chary?, 2010 akryl, płótno, 90x90 cm opisany na odwrocie: Gdzie jest chary? Filippo XII 2010 Płasko kładziona plama barwna, czyste kolory, rozbicie przedstawienia na wiele geometryzujących form, wyraźna stylizacja i odwołania do różnych konwencji, takich jak estetyka japońska czy młodopolskie obrazowanie, stanowią znaki rozpoznawcze malarstwa Filipa Gruszczyńskiego. Kompozycje artysty zawsze cechuje ogromna dynamika, a kreślone przez niego postaci są charakterystyczne i niosą ze sobą silny ładunek narracyjny. Całości nie można odmówić wyraźnych walorów dekoracyjnych i specyficznego klimatu. Wiele się tu dzieje, a widz może śledzić całe historie. Artysta celowo jednak nie dopowiada wszystkiego, pozostawiając miejsce dla wyobraźni odbiorcy.

55 55 52 Monika Ślósarczyk Narciarze, technika mieszana, płótno, 130x140 cm opisany na odwrocie: MONIKA ŚLUSARCZYK Narciarze Pełne ruchu i życia malarstwo Moniki Ślósarczyk dodatkową ekspresję zyskuje dzięki stosowaniu przez autorkę techniki łączącej grube tynki i brokaty z soczystymi pigmentami. Artystka tworzy kompozycje figuratywne obwiedzione wyrazistym konturem, stosując nieniuansowania plamę barwną. Spogląda na postaci okiem reportera, będącego w centrum wydarzeń, dzięki czemu my także stajemy w roli uczestniczącego obserwatora. Użyte środki malajskie autorka idealnie dedykuje do tematu, ilustrując sportową pasję, towarzyszącą jej energię i emocje, które także nie pozostawiają obojętnie widzów jej prac.

56 56 53 Jasiek Balcerzak Krzak 2, 2013, olej, płótno, 100x100 cm opisany na odwrocie: JASIEK BALCERZAK KRZAK 2 OLEJ/PŁÓTNO 100x Pejzaż uogólniony do absolutnej abstrakcji to tematyka prac Jaśka Balcerzaka. Artystę inspirują rodzime krajobrazy, las, struktura drzew. Stosuje ostre kolory, często kontrastowe, nie zawsze adekwatne do tych, jakie zwykliśmy kojarzyć z widokiem przyrody. Jego przedstawienia pełne są ekspresji, pasm barwnych ciągniętych z rozmachem, strug farby, którym artysta pozwala spływać w naturalny sposób. Całość przynosi efekt bardzo dekoracyjny, niejednokrotnie podbijany przez srebrne lub złote plamy barwne. Charakter praca Balcerzak buduje też poprzez bardzo przemyślaną kompozycję. W brew pozorom nic tu nie jest przypadkowe, a rozedrgana bujność trzyma się w ryzach koncepcji.

57 57 54 Wanda Badowska-Twarowska Anna Karenina 2, 2012 akryl, płótno, 100x100 cm sygn. p.d.: WANDA BADOWSKA-TWAROWSKA 2012, opisany na odwrocie: WANDA BADOWSKA-TWAROWSKA Anna Karenina (2) akryl, 100x Wanda Badowska-Twarowska łączy w swojej twórczości dwie pasje taniec i malarstwo. To ulotne piękno ruchu kreowanego przy dźwiękach muzyki stało się dominującym tematem jej obrazów. Czasami w pracach artystki dominuje romantyczne ujęcie sfumata, monochromatyczna gama barw, próba oddania ulotnych chwil. Innym razem artystka wybiera konwencję bardziej graficzną, ogranicza się do kilku czystych barw z dominacją czerni, bieli i czerwieni, kreuje sytuacje ikoniczną, budując bardziej symbol tańca, niż jego ilustrację. W obu przypadkach jej malarstwo to hołd dla trudnej i finezyjnej sztuki, jaką jest balet.

58 58 55 Jan Szczepkowski Pudełko, 2011 olej, płótno, 120x100 cm opisany na odwrocie: JAN SZCZEPKOWSKI PUDEŁKO Szczepkowski Jan Szczepkowski czerpie pełnymi garściami z tradycji malarstwa historycznego swoich wielkich poprzedników. Nie jest wierny jednej epoce, sięga zarówno do Mistrza Rubensa, jak i do dekoracyjnej secesji, nie unika konotacji z akademickim realizmem, ale i nie stroni od młodopolskiej ilustracyjności. Na pewno lubi wyzwania, zarówno te kompozycyjne, jak i kolorystyczne. Stąd nieoczywiste punkty widzenia, niezwyczajne pozy, postaci w skrótach perspektywicznych. Autor czasami stosuje surowe płótno tła, innym razem przestrzeń wykańcza drobiazgowo, po to, aby w kolejnym obrazie tylko naszkicować przestrzenną głębie. Dzięki temu, jego malarstwo, choć ogromnie charakterystyczne, nigdy się nie nudzi.

59 59 56 Andrzej Folfas Rozmowa, 2011 olej, płótno, 100x100 cm sygn. u dołu: Folfas 2011 Andrzej Folfas bardzo świadomie prymitywizuje swoje obrazy. Wszystko jest tu dosadne i grube: gruby kontur i grubo kładzione impasty, tłuste krągłości postaci, silna ekspresja gestu, czysty i silnie brzmiący kolor. Całość robi kolosalne wrażenie. W efekcie obcujemy z tajemnicą i mistycyzmem, jaki zaklęty jest w maskach i totemach ludów pierwotnych, czy obrazach inspirującego się nimi Picassa. Język Folfasa jest jednak autonomiczny i bardzo autentyczny. Autora interesuje człowiek, jego relacje z innymi oraz pasja, z jaką realizuje swoje aktywności, takie jak sport, taniec czy muzyka. Folfas jest ekspresjonistą z krwi i kości, a jego malarstwo kipi od bujności. Obrazy autora, silnie energetyczne, budzą pożądanie kolekcjonerów.

60 60 57 Ewa Żochowska Bezsenność 3, 2008 olej, płótno, 110x140 cm opisany na odwrocie: Bezsenność 3 Ewa Żochowska olej na płótnie 140x110 cm 2008 Nadrealne obrazy kreowane przez Ewę Żochowską przykuwają uwagę i często nie dają o sobie zapomnieć. Malarstwo artystki jest bardzo autonomiczne i zarazem niepokojące. Jednym z dominujących w jej twórczości tematów jest kobieca demoniczność i związane z nią stereotypy. Żochowska odwołuje się do symboliki modliszki i femme fatale. Stawia pytania, a odpowiedzi szuka w ujęciach portretowych. Kadry są filmowe i ciasne, a atmosfera wokół przedstawianych dam duszna. Atrybuty, dekoracje i ozdobność powodują, że aż czujemy słodki zapach perfum. Chłodna kolorystyka nie uspakaja, a zagadka nie chce się rozwikłać.

61 61 58 Rafał Bojdys Zwycięzca, 2015 akryl, płótno, 50x70 cm sygn. p.d.: Bojdys 15, opisany na odwrocie: RAFAŁ BOJDYS Zwycięzca 2015 R Rafał Bojdys stworzył obszerny katalog ludzkich typów, które odmalowuje z odrobiną cierpkiej ironii, ale także ze zrozumieniem dla ludzkich słabości. Szczególnie interesują go osoby, które są na scenie lub też na tej scenie chciałyby się znaleźć, takie jak sportowcy i muzycy. Poświęca uwagę także domowym bohaterom np. wędkarzom, którym sprzyja szczęście. Wszystkich odmalowuje w wyrazistych kolorach, kreując swój własny ilustracyjny styl. Kompozycje na naturalnym tle, bohaterowie z jednoznacznymi rekwizytami wszystko to stanowi uproszczony portret naszego egoizmu, potrzeby samozadowolenia i życiowego spełnienia. Jesteśmy pazerni na uznanie innych i żądni sukcesu. Niektórym uda się go osiągnąć, na przykład Bojdysowi.

62 Indeks prac/autor - strona/ Małgorzata Adamczak - 49 Michał Baca - 41 Wanda Badowska-Twarowska - 57 Jasiek Balcerzak - 56 Andrzej Bator - 31 Rafał Bojdys - 61 Renata Bryjanowska - 13 Jolanta Caban - 42 Izabela Chamczyk - 53 Jerzy Cichecki - 18 Wojciech Ćwiertniewicz - 10 Monika Dętkoś - 37 Andrzej Domżalski - 4 Janusz Dziurawiec - 7 Andrzej Folfas - 59 Bartosz Frączek - 43 Andrzej Fronczak - 16 Sylwia Górak - 40 Wojciech Górecki - 19 Filip Gruszczyński - 54 Anna Gubernat - 39 Ilona Herc - 50 Robert Jaworski - 44 Jarosław Jeschke - 28 Michał Jędrczak - 5 Jolanta Johnsson - 33 Andrzej Kasprzak - 21 Jagoda Kaczmarczyk-Hudzik - 51 Małgorzata Karp-Soja - 12 Małgorzata Korenkiewicz - 52 Stanisław Kortyka - 24 Małgorzata Kosiec - 14 Piotr C. Kowalski - 17 Maciej Kozłowski - 9 Henryk Laskowski - 35 Patryk Lutomski - 29 Make it Simple - 47 Jan Wojciech Malik - 11 Aga Migdałek - 27 Tomek Mistak - 22 Kamila Model - 25 Grzegorz L. Piotrowski - 30 Sonia Ruciak - 20 Iza Staręga - 34 Jan Szczepkowski - 58 Piotr Szczur - 32 Piotr Szwabe - 15 Monika Ślósarczyk - 55 Tadeusz Świniarski - 26 Stanisław Tomalak - 38 Anna Wojciechowska-Paprocka - 36 Ireneusz Walczak - 48 Michał Warecki - 8 Paweł Zapendowski - 6 Ewa Zawadzka - 45 Katarzyna Zawierucha - 23 Bogusław Zen - 46 Ewa Żochowska - 60 okładka: fragment obrazu Małgorzaty Kosiec Approach

63 Noty biograficzne 63 A B Małgorzata Adamczak (ur r.) zrealizowała dyplom w 2000 r. na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie w pracowni prof. J. Szancenbacha i prof. S. Karpowicza oraz aneks do dyplomu w pracowni projektowania graficznego prof. P. Kunce. Studiuje także w Institute of Technology, Sydney, Australia. Stypendystka The Pollock- Krasner Foundation, NY, USA (2006). Ma na koncie udział w licznych wystawach m.in. Porównania, Galeria BWA Sandomierz (2009, 2010); Triennale z Martwa Naturą, Galeria BWA, Sieradz (wyróżnienie, 2006, 2009); MLC Gallery, Sydney, Australia; Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Saitama, Japonia; Inspired Art Fair, Spitalfield, London; Muzeum Śląskie, Katowice; Iain Howel s Gallery, Sydney-Balmain, Australia; Simmer on the bay Gallery, Sydney, Australia; Galeria BWA, Katowice. Jej prace znajdują się w kolekcjach: Piast Galery, Tokio, Japonia; Leonardo Galery, Sydney, Australia; The University of Sydney, Sydney, Australia: Parlament, Sydney, Australia; S.H. Erwin Gallery, Sydney, Australia; Klexus Gallery, Stutgard, Niemcy. Michał Baca (ur r.) studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Krakowie. Dyplom zrealizował w pracowni prof. J. Joniaka w 1983 r. Stypendysta MKiS. Autor 38. wystaw indywidualnych m.in. Akwizgran, Frankfurt, Norymberga, Wiedeń, Thorn (Holandia). Uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą, m.in. Francja, Włochy, Anglia, Szwecja, Dania, Niemcy, Japonia i USA. Laureat nagród i wyróżnień w ogólnopolskich konkursach malarskich. Wanda Badowska-Twarowska (ur r.) w latach studiowała na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie. Jest wieloletnim członkiem ZPAP oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Malarzy i Rzeźbiarzy Tańca APSDE. Współzałożyciela grupy Artinterference, Koła Miłośników Sztuki Tańca i Baletu, założycielka Grupy Twórczej Art Vvisual Dance. Ma na koncie 45 wystaw indywidualnych i ponad 120 zbiorowych, z których ważniejsze to: wystawa towarzysząca Festiwalowi Wagnerowskiemu, Bayreuth, Niemcy (1978); 3. Międzynarodowe Biennale Rysunku, Cleveland, Wielka Brytania (1979); 8. Międzynarodowe Triennale Grafiki Kolorowej, Greenchen, Szwajcaria (1980); 35 lat ZPAP, Zachęta, Warszawa (1980); Grafika Warszawska 1998, Urząd Wojewódzki, Warszawa (1999); wystawy towarzyszące Lądeckiemu Latu Baletowemu, Lądek Zdrój (2002, 2003); Wystawa Jubileuszowa, Galeria BWA, Ostrowiec Świętokrzyski (2005); XIV Biennale APSDE, Lerida, Hiszpania (2006); Polscy Artyści Plastycy dzieciom, Nowy Jork, USA (2006); Taniec i ruch, Galeria Lufcik DAP, Warszawa (2008); Galeria Gostinnyj Dwor, Centrum Śpiewu Operowego Galiny Wiszniewskiej, Ambasada Polska, Moskwa (2008); XV Biennale APSDE, Paryż, Francja (2009); Interferencje, Galeria DAP, Warszawa (2011); Nowe otwar32. cie. Wystawa w stulecie ZPAP, Galeria DAP, Warszawa (2012); Młodzi sztuką, Galeria DAP 3, Warszawa (2012); Symfonia, Galeria DAP 1, Warszawa (2012); XVIIe Biennale APSDE, Paryż, Francja (2012); Między Niemnem a Wisłą, Dom Polski, Wilno (2012); Kair, Galeria Opery (2012); Opera Śląska, Bytom (2002, 2005, 2013). Ostatnio prezentowała wystawy indywidualne: Taniec i ruch, Galeria Lufcik DAP, Warszawa (2008); Galeria Gostinnyj Dwor i Centrum Śpiewu Operowego Galiny Wiszniewskiej, Moskwa (2008); Interference, Galeria DAP (2011); Opera Śląska, Bytom (2002, 2005, 2013); Zatrzymane w ruchu, Galeria U, Warszawa (2014); Kognitywnie, Qadrat Art Gallery, Warszawa (2014); Filharmonia Świętokrzyska, Kielce (2015); Galeria BWA, Ostrowiec Świętokrzyski (2015). Jasiek Balcerzak (ur r.) studiował na ASP w Warszawie, na Wydziale Grafiki, w latach Dyplom w pracowni litografii zrealizował pod kierunkiem prof. W. Winieckiego. Ma na koncie udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych i plenerach artystycznych. Komisarz plenerów krajowych i zagranicznych. W 2012 r. zaprezentował wystawę indywidualną w Galerii SD w Warszawie, a w 2013 r. w Galerii 3678 w Warszawie. Andrzej Bator (ur r.) studiował w PWSSP w Łodzi. Dyplom z grafiki warsztatowej i poligrafii uzyskał w 1976 r. Laureat wyróżnienia IV Ogólnopolskiego Konkursu na Obraz, Grafikę i Rysunek Cztery Pory Roku, Szczecinek (1990); I nagrody i wyróżnienia V Ogólnopolskiego Konkursu na Obraz, Grafikę i Rysunek Cztery Pory Roku, Szczecinek (1991); III nagrody II Biennale Ogólnopolskiego Konkursu Barwy dźwięku, Słupsk, Ustka (1991); II nagrody i Srebrnej Lampki Górniczej XXII Ogólnopolskiego Turnieju Poetyckiego i Plastycznego Złota Lampka Górnicza, Wałbrzych (1991); Grand Prix i Nagrody BWA, VI Ogólnopolskiego Konkursu Malarstwa, Grafiki i Rysunku Cztery Pory Roku, Szczecinek (1992); wyróżnienia Ogólnopolskiej Wystawy Muzyka w malarstwie, Tychy (1996); II nagrody X Międzynarodowego Jesienny Salonu Sztuki Homo Quadratus Ostroviensis, Kraków (2010). Finalista Konkursu Malarstwa Bielska Jesień, Bielsko-Biała (1990, 1992, 1994, finalista konkursu Obraz Roku miesięcznika Art&Business (2004). Autor licznych wystaw indywidualnych m.in.: Malarstwo, BWA, Łódź (1992); Malarstwo, Muzeum Okręgowe, Wałbrzych (1992); Malarstwo, Galeria SzOK, Szczecinek (1993); Rytmy i dźwięki, Galeria Sztuki, Wrocław (1994); Malarstwo, Salon Sztuki Diorama, Gdańsk (1995); Malarstwo, Galeria Sztuki PKO Bank Polski, Łódź (1997); Malarstwo, Galeria Bałucka, Łódź (2001); Rysunek, Galeria ASP, Łódź (2003); Rysunki, Galeria Ars Nova, Łódź (2008); ZPAP, Łódź (2013); 3 Triennale Polskiego Malarstwa Współczesnego Jesienne Konfrontacje, Rzeszów (2013); Konstrukcja i dekonstrukcja Łódź, Szczecin, Koszalin, Bielsko-Biała (2013); Wystawa pokonkursowa Konkursu im. L. Wyczółkowskiego, Bydgoszcz (2014); Quadro Art 4 Międzynarodowe Biennale Obrazu, Łódź (2014); Układ otwarty, układ zamknięty, Łódź (2014); VIII Triennale Polskiego Rysunku Współczesnego, Lubaczów (2014); Realizm i iluzja, Dom Literatury, Łódź (2015). Rafał Bojdys (ur r.) studiował w latach na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie, filia w Katowicach. Dyplom zrealizował w pracowni plakatu prof. T. Jury oraz w pracowni malarstwa i rysunku prof. AS. Kowalskiego. Autor wystaw indywidualnych: Centrum Kultury, Katowice (1992); Galeria Wzgórze, Bielsko-Biała (1994, 1995,); Galeria Sagan, Essen, Niemcy (1995); Galeria Podlaska, Biała Podlaska (1998); Galeria Antoniego Rząsy, Zakopane (1998); Galeria Ganek, Siemianowice Śląskie (2000); Atelier Breu, Mannheim, Niemcy (2001); Galeria Art & Fashion, Kraków (2001); Galeria Pro Arte, Oświęcim (2002); Galeria Fraktal, Bielsko-Biała (2003); Klub Karma, Warszawa (2003); Galerie Roman Schmelter, Mainz, Niemcy (2012). Uczestnik licznych wystaw zbiorowych m.in. Hasselt, Belgia (1992); Młode malarstwo polskie, Essen, Niemcy (1993); Kolekcja Galerii BWA