Specjalizacja Kinezygerontoprofilaktyka

Transkrypt

1 Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu w Gdańsku Katedra: Turystyki i Rekreacji Zakład: Biomedycznych Podstaw Zdrowia Specjalizacja Kinezygerontoprofilaktyka Osoby prowadzące przedmiot: 1. Prusik, Katarzyna, doktor, prusikkatarzyna@gmail.com 2. Nazwisko, Imię, tytuł naukowy,

2 Temat zajęć (Czcionka Times New Roman 40) Grafika związana z tematem prezentacji

3 Wymagania wstępne dla instruktora kinezygerontoprofilaktyki - obejmują specyficzne uwarunkowania osobowościowe i predyspozycje m.in. preferujące do pracy z osobami dorosłymi i starszymi osoby przyjacielskie, sumienne, skłonne do poszukiwania nowych rozwiązań. Przyszły instruktor kinezygerontoprofilaktyki powinien być świadomy roli, jaką aktywność fizyczna spełnia w zachowaniu zdrowia, samodzielności i sprawności kaŝdego człowieka

4 Cele przedmiotu 1-przygotowanie studentów do programowania, organizacji i prowadzenia zajęć z zakresu rekreacji ruchowej ludzi starszych, a w szczególności zajęć o charakterze profilaktyczno-usprawniającym. 2- wyposaŝenie w praktyczne umiejętności niezbędne w prowadzeniu zajęć ruchowych dla osób starszych 3 -kształtowanie pozytywnych postaw i szacunku do starości, jako zjawiska społecznego,

5 Efekty kształcenia w zakresie wiedzy: 1. Student wie jak programować aktywność fizyczną dla ludzi dorosłych i starszych, zgodnie z ich moŝliwościami funkcjonalnymi i zdrowotnymi 2. Wymienia sposoby działań profilaktycznych i prewencyjnych, stosowanych w chorobach cywilizacyjnych oraz chorobach wieku starczego

6 Efekty kształcenia w zakresie umiejętności 1.Student przeprowadza zajęcia ruchowe w róŝnych formach, stosownie do wskazań i przeciwwskazań zdrowotnych człowieka dorosłego i starszego 2.Dokonuje diagnozy, formułuje cele, dobiera metody oddziaływania i przygotowuje osoby z róŝnych grup społecznych i w róŝnym wieku do racjonalnego spędzania czasu wolnego.

7 Efekty kształcenia w zakresie kompetencji 1. Student przejawia pozytywną postawę względem działań promujących aktywne starzenie się seniorów 2. Wykazuje dbałość o poziom własnej sprawności fizycznej, niezbędny do pomnaŝania zdrowia, kształcenia się i wykonywania zadań zawodowych jako instruktor kinezygerontoprofilaktyki

8 Metody i formy realizacji przedmiotu -wykład informacyjny i problemowy z elementami prezentacji multimedialnej; -dyskusja; -praca w grupach; -pokaz i objaśnienie; -dyskusja; -referat; -ćwiczeniowa; ❿

9 do tematyki zajęć. Kinezygerontoprofilaktyka -jest realizowana w formie ćwiczeń ogólnorozwojowych na sali gimnastycznej, w formie marszobiegu terenowego i nordic walking w lesie, w formie obwodu ćwiczebnego na siłowni, ćwiczeń w wodzie itp. -przewiduje się czas na asystowanie hospitowanie i samodzielne prowadzenie części zajęć z osobami w wieku starszym. -kaŝde zajęcia opatrzone są merytorycznym podsumowaniem i dyskusją na temat nowych sposobów rozwiązywania zadań dydaktycznych i wychowawczych, adekwatnych do tematyki zajęć ❿

10 Treści kształcenia 1.Omówienie zakresu definicyjnego i pojęciowego kinezygerontoprofilaktyki. 2. Wskazówki organizacyjne i metodyczne, dotyczące bezpiecznego prowadzenia zajęć ruchowych z osobami starszymi. 3.Wskazania i przeciwwskazania do aktywności fizycznej osób starszych oraz programowanie zajęć ruchowych w profilaktyce starości.

11 Treści kształcenia c.d. 4.Testowanie sprawności i wydolności fizycznej dla potrzeb rekreacji ruchowej osób starszych. 5.Obserwacja i wywiad jako metody poznawania potrzeb i oczekiwań człowieka starszego. 6.Aktywność fizyczna w realizacji programu ukierunkowanego na zaspokojenie potrzeb zdrowotnych i spowolnienie procesów inwolucyjnych- zagroŝenia chorobami cywilizacyjnymi i społecznymi.

12 Treści kształcenia c.d. 7.Programowanie i realizacja ćwiczeń w ramach gimnastyki porannej. 8.Programowanie zajęć gimnastyki prozdrowotnej z uŝyciem przyborów konwencjonalnych i niekonwencjonalnych. 9.Programowanie i realizacja ćwiczeń rozluźniających i relaksacyjnych trening Jacobsona i Schulza, wizualizacja.

13 Treści kształcenia c.d. 10.Programowanie i realizacja ćwiczeń oddechowych w profilaktyce starzenia się. 11.Programowanie i realizacja ćwiczeń z wykorzystaniem muzyki. Elementy muzykoterapii w kinezygerontoprofilaktyce, które słuŝą poprawie samopoczucia seniora.

14 Treści kształcenia c.d. 12.Metodyka prowadzenia ćwiczeń kształtujących zdolności motoryczne: kondycyjne i koordynacyjne. 13. Programowanie i realizacja plenerowych form aktywności fizycznej: ścieŝka zdrowia w lesie, marsze na orientacje, nordic walking. 14.Programowanie i realizacja indywidualnych obciąŝeń w treningu zdrowotnym osób w wieku starszym- tzw. indywidualna recepta ruchowa

15 Treści kształcenia c.d. 15.Rola ćwiczeń równowaŝnych w prewencji upadków u osób starszych. 16.Profilaktyka chorób cywilizacyjnych i społecznych: choroba niedokrwienna, nadciśnienie tętnicze, nadwaga, otyłość, cukrzyca.

16 Treści kształcenia c.d. 17.Aktywność fizyczna w przeciwdziałaniu chorobom układu mięśniowo-szkieletowego. Programowanie i realizacja ćwiczeń izometrycznych w prewencji osteoporozy. 18.Metodyka prowadzenia ćwiczeń korygujących tzw. starczą sylwetkę. 19. Trening zdrowotny seniora w oparciu o wybrane metody i formy.

17 Kryteria i metody oceny osiągniętych efektów kształcenia 1. Aktywny i świadomy udział w zajęciach programowych. 2. Uzyskanie pozytywnej oceny z konspektu oraz umiejętność przeprowadzenia wybranych fragmentów zajęć. 3. Pozytywne zaliczenie kolokwium.

18 Forma zaliczenia przedmiotu -Zaliczenie na ocenę po kaŝdym semestrze -Specjalizacja kończy się egzaminem na ocenę

19 Literatura podstawowa 1.Bahrynowska-Fic J. (1987) Właściwości ćwiczeń fizycznych i ich systematyka. Podręcznik dla medycznych studiów zawodowych wydziałów fizjoterapii. PZWL Warszawa. 2. Drabik, J. (1996) Aktywność fizyczna w treningu zdrowotnym osób dorosłych. AWF Gdańsk.

20 Literatura podstawowa c.d. 3.Jegier A., Kozdroń E. (1997) Metody oceny sprawności i wydolności fizycznej człowieka, TKKF ZG, Warszawa. 4.Kozdroń E. (2004) Program rekreacji ruchowej osób starszych. Skrypt dla studentów wychowanie fizycznego i instruktorów rekreacji ruchowej, AWF, Warszawa,

21 Literatura podstawowa c.d. 5. Kuński H., Janiszewski J. (1999) Medycyna aktywności ruchowej dla pedagogów. Warszawa. 6. Kuński H., Janiszewski J. (1985) Poradnik lekarski aktywności ruchowej osób w wieku średnim. PZWL Warszawa.

22 Literatura uzupełniająca: 1. Szwarc H., Wolańska T., ŁoboŜewicz T. (1988) Rekreacja i turystyka ludzi w starszym wieku, IWZZ, Warszawa. 2. Skrzek A. (2005) Trening zdrowotny a procesy inwolucyjne narządu ruchu u kobiet. AWF, Wrocław, 3. Stodolny J. (2003) Choroba przeciąŝeniowa kręgosłupa epidemia naszych czasów. Kielce.

23 Literatura uzupełniająca c.d. 4. Szałtynis D., Kasiura J. (2000), Aktywność fizyczna ludzi starszych, KSKZiS NSZZ Solidarność, Gdańsk. 5. Wolańska, T. (red.) (1995) Aktywność fizyczna a zdrowie. PTNKF, Warszawa. 6. Zeyland-Malawka E. (1999), Ćwiczenia korekcyjne, AWF, Gdańsk.