ARGUMENT ZE STWORZENIA(KOSMOLOGICZNY)

Transkrypt

1 WYKŁAD 2 BÓG śyjemy we wszechświecie, którego ogrom wskazuje na istnienie potęŝnego Stwórcy. Piękno, ewidentny zamysł widoczny w stworzeniu oraz porządek świadczą o mądrości Prawodawcy. MoŜemy się cofać od skutku do przyczyny, ale nie moŝemy tego robić w nieskończoność, musimy w pewnym momencie uznać istnienie wiecznego Stwórcy, którego nazywamy Bogiem On to jest przyczyną wszystkiego oraz źródłem wszelkiego dobra, jakie istnieje. I. ISTNIENIE BOGA 1. Potwierdzenie istnienia Boga Biblia w Ŝadnym miejscu nie próbuje dowodzi istnienia Boga przy pomocy logicznej, formalnej argumentacji. Oto biblijny punkt widzenia Ten, kto przychodzi do Boga, musi wierzy, Ŝe On istnieje 2. Argumenty wskazujące na istnienie Boga Nie jest moŝliwe wywiedzenie ścisłych dowodów na istnienie Boga w sensie naukowym. Ostateczną instancją w tej sprawi jest wiara. Mimo to moŝemy, i chrześcijańska myśl to czyni, podać wartościowe argumenty popierające nasze przekonanie Dr Norman Fokdolv Ale skoro sama Biblia nie podejmuje wysiłku argumentacji na rzecz istnienia Boga to po co my to robimy? po pierwsze, aby przekonać te osoby, które szczerze szukają Boga, ale maja wciąŝ przeszkody natury intelektualnej( pokaŝ mi, Ŝe to rozsądne ), jednak Ŝadne argumenty nie przekonają kogoś kto chce prowadzi Ŝycie w grzechu i po swojemu(łuk. 16, 31) po drugie, aby umocnić wiarę tych, którzy juŝ uwierzyli i zostali uczniami Chrystusa po trzecie po to, by poszerzyć naszą wiedzę o Bogu, bo czyŝ istnieje wspanialszy obiekt przemyśleń niŝ ON a) ARGUMENT ZE STWORZENIA(KOSMOLOGICZNY) Wszechświat jest niewyobraŝalnie wielkim systemem, zawierającym miliony galaktyk, z których kaŝda składa się z milionów gwiazd. Na skraju jednej z galaktyk, zwanej Droga Mleczną, znajduje się poŝółkła ze starości gwiazda o średniej wielkości i umiarkowanej temperaturze, czyli nasze Słońce, samo będące tylko(pomyśleć tylko!)milion razy większe od Ziemi! Porusza się ono w kierunku zewnętrznej krawędzi galaktyki z prędkością ok. 20 kilometrów na sekundę, ciągnąc za sobą cały Układ Słoneczny, który biegnie po łuku z prędkością liniową ponad 300 kilometrów na sekundę, podczas gdy cała Droga Mleczna obraca się bez przerwy niczym gigantyczny gwiezdny młyn( ) Fotografując fragmenty nieba moŝna w przybliŝeniu obliczy ilość gwiazd. Będąc kiedyś w obserwatorium astronomicznym Harvard College miałem okazję zobaczy zdjęcie przedstawiające około 200 galaktyk wielkości Drogi Mlecznej wszystkie na obrazku o wymiarach 35 na 4,5 cm. Oblicza się, Ŝe ilość galaktyk w całym Kosmosie wynosi około 500 bilionów. George W. Grey Ziemia pędzi po orbicie 30 km na sekundę, obracając się cyklicznie wokół własnej osi i zegar atomowy wskazuje, Ŝe ten obrót jest jednakowy dla kaŝdego dnia. W tym makrokosmosie Ŝyjemy my i cały świat Ŝywych organizmów, których jest na Ziemi miliony gatunków, a z tych milionów gatunków większość jest zbudowana z milionów komórek współpracujących ze sobą. Statystycznie przypadkowe połączenie tego wszystkiego jest NIEMOśLIWE!!! A to wskazuje na twórczy umysł, którego my nazywamy Bogiem i sensowniejsze jest przyjęcie tego o czym mówi Biblia(Mój. 1,1 31) b) ARGUMENT Z PLANU WIDOCZNEGO W STRUKTURZE STWORZENIA Słynny zegar w Strasburgu, oprócz normalnych cech właściwych chronometrowi, posiada równieŝ całe układy planet i księŝyców, które ukazują się w róŝnych konfiguracjach zgodnych z aktualną datą oraz grupy figur, pojawiające się i znikające podczas wybijania pełnych godzin. Sugestia, Ŝe taki mechanizm nie wymagał projektanta, byłaby niewątpliwie obrazą dla konstruktora. Podobnie niedorzeczne jest twierdzenie, Ŝe wszechświat po prostu powstał sam z siebie lub jest efektem przypadkowych zderzeń atomów, przebiegających w odpowiednio długim czasie, by wyrazić się bardziej naukowo. To tak jakby autor wziął wagon pełen czcionek drukarskich i podrzucał je łopatą do góry i kiedy wszystkie spadłyby na ziemie, powstałaby powieść Ogniem i mieczem Nawet jeŝeli ktoś się zgodzi, Ŝe świat powstał naturalnie za pomocą praw natury, to jak te poszczególne części zostały uŝyte? Prawa fizyki oraz właściwości materii są martwe, więc ktoś musiał ich uŝyć!!!

2 Dopracowujemy się teorii naukowych oraz lepiej opisujących rzeczywistość. Stajemy jednak wciąŝ wobec granicy, której nauka nie potrafi przekrocz. Jest nią praprzyczyna wszelkich oddziaływań fizycznych. Musimy więc stwierdzić za Izaakiem Newtonem, Ŝe u źródeł tych oddziaływań znajduje się poruszająca wszystko moc Boga Dr Norman Fokdolv c) ARGUMENT Z NATURY CZŁOWIEKA(ANTROPOLOGICZNY) Człowiek posiada naturę moralną co oznacza, Ŝe kieruje się w Ŝyciu pojęciami dobra i zła. Zdaje sobie sprawę, Ŝe istnieje dobry kierunek działania, który naleŝy utrzymywać, oraz zły, którego powinien unikać. Określamy to sumieniem. A istnienie sumienia wskazuje na istnienie Prawodawcy, który stworzył pewien standard postępowania. Sumienie samo w sobie nie moŝe utworzyć takiego standardu, jest ono tylko takim papierkiem lakmusowym, który wskazuje na to co dobre, a co złe. A kto jest twórcą poję dobra i zła?...bóg Nie tylko moralność wskazuje na istnienie Boga, ale takŝe nasza cała natura. Nawet najbardziej zdegenerowane religie są przecieŝ ślepym poszukiwaniem człowieka, jego tęsknotą do czegoś, najgłębszym pragnieniem jego duszy. JeŜeli jesteśmy głodni to zaspokajamy głód i podobnie jest z głodem duszy Moja dusza pragnie Boga Psalm 4, 3 d) ARGUMENT Z HISTORII(HISTORYCZNY) Opisując konkretne wydarzenia Biblia ukazuje wpływ Boga na bieg historii (Dan. 2, 21). Cała historia ludzkości pokazuje jak realny jest wpływ Boga(rozkwit i upadek wielkich potęg, jak Babilon i Rzym). e) ARGUMENT Z POWSZECHNOŚCI WIARY(POWSZECHNEJ ZGODY) Wiara w istnienie Boga jest rozpowszechniona praktycznie na całym świecie, choć często widać jej groteskowe wręcz zniekształcenie oraz wymieszanie z prymitywnymi przesądami. Skąd wzięło się owo powszechne przekonanie o istnieniu Boga? Większość ateistów wyobraŝa sobie, Ŝe pewnego razu jakaś grupa sprytnych teologów spotkała się na tajnym zgromadzeniu, na którym wymyślono pojęcie Bóstwa, a następnie przedstawiono je społeczeństwu. Jednak teolodzy nie wymyślili Boga, tak jak astronomowie nie wymyślili gwiazd, a biolodzy roślin. Fakt, Ŝe staroŝytni mieli mylne poglądy na temat ciał niebieskich, nie dowodzi, Ŝe one nie istniały. JeŜeli ludzkość posiada fałszywe wyobraŝenie Stwórcy, to znaczy po prostu, Ŝe On zawsze istniał, tylko ludzie wyznawali mylne poglądy na Jego temat. Owo poczucie religijności jest obce niŝszym stworzeniom. Dla przykładu jaki sens miałoby nauczanie religii choćby najwyŝej rozwiniętą małpę człekokształtną? Ale moŝna mówić o Bogu najniŝej upadłemu człowiekowi! Dlaczego? Zwierzęciu jest obca jest religijna natura nie zostało ono stworzone na obraz i podobieństwo Boga. Człowiek zaś ją posiada, a co za tym idzie, potrzebuje jakiegoś obiektu czci. 3. Ateizm Ateizm bazuje na całkowitym zaprzeczeniu istnienia Boga. Wiele osób uwaŝa się za ateistów, gdy tymczasem ich postawa wynika z róŝnych czynników emocjonalnych, presji zewnętrznej lub wychowania. Po dogłębnym zrewidowaniu swojego sposobu myślenia i odczuwania nie są w stanie stwierdzić z całą pewnością, Ŝe Bóg nie istnieje. Wielu z nich przychodzi w efekcie do poznania Boga. Są jednak tacy, których rozwaŝania kończą się na stwierdzeniu nie wiem taką postawą określa się agnostycyzmem oraz tacy, którzy problem ten stawiają uczciwie, a mimo to będą przekonani, Ŝe Boga nie ma. Dr Norman Fokdolv Kiedy człowiek traci wiarę, nie dzieje się to na zasadzie czyjejś argumentacji(jakkolwiek byłaby ona uczona i logicznie przedstawiona), lecz w wyniku jakiejś wewnętrznej katastrofy, zdrady lub czegoś innego, co działając niczym Ŝrący kwas rozpuściło kosztowną perłę spoczywającą na dnie duszy. KsiąŜe Kropotkin(rok 1917, rewolucja bolszewicka) był anarchistą, rewolucjonistą, ateistą, a jednak modlił się kiedy odwiedził dom swojej matki. Nie mógł stłumić najgłębszego pragnienia jakie posiadał. Ateizm jest chorobą ludzkości, poniewaŝ wydziera z serca człowieka pragnienie nieskończoność i głód duchowego spełnienia. Ateiści wskazują na zbrodnie popełnione w imię religii, lecz przecieŝ religia bywała zniekształcana przez odstępczych kapłanów i kościelnictwo. Usiłowanie wymazania pojęcia Boga dlatego, Ŝe ktoś kiedyś je wykrzywił jest jedynie próbą niefortunnej obrony swojego grzesznego Ŝycia.

3 II. NATURA BOGA 1. Imiona Boga Kim i czym jest Bóg? Najlepszą dostępną definicję podaje Katechizm Westminsterski: Bóg jest Duchem nieskończonym, wiecznym oraz niezmiennym w swej istocie, mądrości, mocy, świętości, sprawiedliwości, dobroci i prawdzie. Definicję biblijną moŝna sformułować na podstawie znaczenia imion nadawanych Bogu w Biblii. Biblijne imię Boga jest czymś więcej, niŝ zwykłym zestawieniem liter i dźwięków słuŝy ono ukazaniu konkretnych Jego cech. Bóg objawia siebie człowiekowi między innymi poprzez objawienie swojego imienia(ii MojŜ. 6,3; 33,19; 3,5-6). Oddawanie czci Bogu wiąŝe się z wezwaniem Jego imienia(i MojŜ. 12,8), bojaźnią przed nim(v MojŜ. 28,58), wywyŝszeniem Go(II Sam. 22,50) oraz Uwielbieniem(Ps. 86,9). Niegodziwością jest uŝywanie imienia BoŜego nadaremno(ii MojŜ. 20,7) oraz Jego profanacja czy bluźnierstwo(iii MojŜ. 18,21; 24,16). Imię BoŜe naleŝy naboŝnie święcić(mat. 6,9), ono jest mocą ludu BoŜego(Ps. 20,2). OTO IMIONA BOGA WYMIENIANE W BIBLII: a) Elohim( tłumaczone na język polski jako Bóg ). Ten wyraz pojawia się w tych fragmentach, które dotyczą mocy stwórczej oraz wszechmocy Boga Elohim to Bóg Stworzyciel Liczba mnoga wskazuje na pełnię Jego mocy, a takŝe sugeruje trójjedyną naturę. b) Jahwe(tłumaczona na język polski jako Pan ). Język hebrajski posługuje się wyłącznie spółgłoskami i w oryginale imię to wygląda tak: JHWH. W związku z tym pojawiały się problemy z tłumaczeniem na inne języki. Starsze wskazówki pokazują na właściwą formę JAHWE. Innym rozwinięciem jest JEHOWA, które zostało wprowadzone dopiero we wczesnym Średniowieczu przez Masoretów, czyli kopistów, którzy opracowali własne reguły transkrypcji fonetycznej. Samo imię Jahwe pochodzi od słowa JESTEM i zawiera w sobie trzy formy czasownikowe: przeszłą, teraźniejszą i przyszłą. MoŜna powiedzieć, Ŝe pełna forma imienia brzmi: Ten, który był, który jest i który nadejdzie, czyli Wieczny oraz: Objawiłem się, objawiam i jeszcze objawię. Imiona Boga są odzwierciedleniem dzieł, jakie wykonuje On dla swego ludu: JAHWE RAFA ( Bóg uzdrawia II MojŜ. 15,26), dla złoŝonych chorobą; JAHWE NISSI ( Bóg, który jest naszym sztandarem II MojŜ. 17,8 15), dla uciskanych; JAHWE SZALOM ( Bóg, który jest pokojem Sdz. 6,24), dla obciąŝonych troskami; JAHWE CEDIKEINU ( Bóg, nasza sprawiedliwość Jer. 23,6), dla potępionych; JAHWE JIREH ( Bóg zaopatruje ), dla potrzebujących; JAHWE RA AH ( Bóg jest pasterzem Ps. 23,1), dla pielgrzymów; JAHWE SZAMAH ( Bóg tam mieszka ), w Tysiącletnim Królestwie. c) El ( Bóg ) jest wyrazem uŝywanym w kombinacjach: EL ELION ( Bóg NajwyŜszy I MojŜ. 14,18-20), wywyŝszony ponad wszystkich bogów; EL SZADDAI ( Bóg jest wszystkim, czego mi potrzeba II MojŜ. 6,3) EL OLAM ( Bóg Wiekuisty I MojŜ. 21,33) d) ADONAI wyraz ten dosłownie oznacza Pan i nosi w sobie ideę władania oraz panowania (II MojŜ. 23,17; Izaj. 10,16) W nowym Testamencie imię to zastosowane jest w odniesieniu do uwielbionego Chrystusa. e) OJCIEC jest określeniem stosowanym zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie. W najszerszym znaczeniu opisuje Boga jako Stwórcę wszystkiego co istnieje.

4 III. ATRYBUTY BOGA Jeśli Bóg jest nieskończony w swej istocie, to Ŝadne stworzenie nie moŝe dogłębnie pozna Jego natury. Mimo to, On sam łaskawie objawił się nam w języku, który potrafimy zrozumie, i zawarł to objawienie w Biblii. 1. Atrybuty bierne(wewnętrzna natura Boga) a) Duchowa natura (Jan. 4,24). Bóg jest Duchem posiadającym osobowość myśli, czuje, mówi, więc moŝe komunikować i wchodzić w relacje ze stworzeniami, które uczynił. Duchowa natura nie oznacza, Ŝe Bóg jest bytem bezpostaciowym Jezus wyraźnie wspomina o postaci Ojca (Jan. 5,37; Fil. 2,6). Jest On prawdziwą osobą, jednak posiada nieskończoną naturę. Boga nikt nigdy nie widział (Jan. 1,18; II MojŜ. 33,20), a jednak w II MojŜ. 4, 9 10 czytamy, Ŝe MojŜesz i niektórzy starsi ujrzeli Boga. Lecz nie ma tutaj sprzeczności apostoł Jan stwierdza, Ŝe nikt nigdy nie widział Boga takim jakim On jest. Wiemy wszakŝe, iŝ duch moŝe ukazywać się w postaci cielesnej (Mat. 3,16), nic zatem dziwnego, Ŝe Bóg wybiera taką formę objawienia się człowiekowi, jaka jest dla niego zrozumiała. b) Nieskończoność. Bóg nie podlega Ŝadnym naturalnym ograniczeniom, a Jego nieskończoność moŝna postrzegać na dwa sposoby: w odniesieniu do przestrzeni, tzn. jednakowo obecny w całej nieskończonej przestrzeni (I Król. 8,27) w odniesieniu do czasu, tzn. Ŝe Bóg jest wieczny(ii MojŜ. 15,18; V MojŜ. 33,27; Neh. 9,5; Ps. 90,2; Jer. 10,10; Obj. 4,8 10). Jako wieczny, Bóg jest niezmienny ten sam wczoraj, dziś i na wieki (Hebr.13,8). c) Jedyność (II MojŜ. 20,3; V MojŜ. 4,35,39; 6,4; I Sam. 2,2; II Sam. 7,22; I Król. 8,60; II Król.19,15; Neh. 9,6; Izaj. 44,6 8; I Tym. 1,17) Słynne Sz ma: Słuchaj Izraelu! Pan jest Bogiem naszym, Pan jedynie! (V MojŜ. 6,4). PowyŜsza doktryna moŝe stać w sprzeczności z nauczaniem o Trójcy, ale to jest tylko pozorne twierdzenie. Musimy rozróŝnić dwa pojęcia: jedność absolutna jachid (I MojŜ. 22,2; Am. 8,10; Jer. 6,26; Zach. 12,10; Przyp. 4,3; Sędz. 11,34) jedność złoŝona echad (Ezdr. 3,1; 37,17; /mąŝ i Ŝona powinni by jednym ciałem/ - I MojŜ. 2,24) 2. Atrybuty czynne (Bóg w relacji do wszechświata) a) Wszechmoc (I MojŜ. 1,1; 17,1; 18,14; II MojŜ. 15,7; V MojŜ. 3,24; 32,39; I Kron. 16,25; Job. 40,2; Izaj. 40,12 15; Jer. 32,17; Ez. 10,5; Dan. 3,17; 4,35; Am. 4,13; Zach. 12,1; Mat. 19,26) Wszechmoc Boga oznacza, Ŝe moŝe zrobi wszystko, ale nie oznacza to, Ŝe moŝe np. kłamać albo kraść, poniewaŝ nie zrobiłby nic sprzecznego ze swoją naturą. Oznacza to teŝ, Ŝe jest władcą sprawującym kontrolę nad wszystkim, co się dzieje i co się moŝe stać. Dlaczego więc tyle zła? PoniewaŜ Bóg obdarzył człowieka wolną wolą i nigdy jej nie pogwałcił. Dlatego dopuszcza zło, ale wszystko pozostaje pod Jego kontrolą, nawet szatan nic nie zrobi bez Jego przyzwolenia (Job. 1 2) b) Wszechobecność. Boga nie dotyczą Ŝadne ograniczenia przestrzenne (I MojŜ. 28,15-16; V MojŜ. 4,39; Joz. 2,11; Ps. 139, 7-10; Przyp. 15,3; Izaj. 66,1; Jer. 23,23-24; Am. 9,2-4; Dz.Ap. 7,48-49; Efez. 1,23). Bóg objawia się swemu stworzeniu na róŝne sposoby: wśród uwielbiających Go zastępów niebieskich (Izaj. 6,1-3) poprzez porządek natury (Nah. 1,3) opatrznościowo, ingerując w sprawy ludzi (Ps. 68,7-8) w odpowiedzi tym, którzy Go szukają (Mat. 18,19-20; Dz.Ap. 17,27) grzesznikom poprzez ich sumienie (I MojŜ. 3,8; Ps. 68,1-2) Obecność Boga jest nawet w pikla, bo tam jest Jego GNIEW. c) Wszechwiedza. Bóg wie wszystko(i MojŜ. 18,18-19; II Król. 8, 10; I Kron. 28,9; Ps. 94,9; 139,1-16; 147,4-5; Przyp. 15,3, Izaj. 29,15-16; 40,28; Jer. 1,4-5; Ez. 11,5; Dan. 2,22; Am. 4,13; Łuk. 16,15; Dz.Ap. 15,8; Rzym. 8,27,29; I Kor. 3,20; II Tym. 2,19; Hebr. 4,13; I Piotra 1,2; I Jana 3,20). Skoro Bóg wie wszystko to wie teŝ kto będzie potępiony, więc mógłby teŝ zamienić beznadziejne połoŝenie takiego człowieka. Tak, ale dał teŝ człowiekowi wolną wolę, Bóg przewiduje, ale nie manipuluje. d) Mądrość. Bóg jest mądry (Ps. 104,24; Przyp. 3,19; Jer. 10,12; Dan. 2,20-21; Rzym. 11,33; I Kor. 1,24-25,30; 2,6-7; Efez. 3,10; Kol. 2,2-3). Mądrość Boga jest połączeniem Jego wszechwiedzy i wszechmocy. MoŜe On zastosować swoją wiedze w taki sposób, aby najlepsze moŝliwe cele osiągnąć najlepszymi środkami.

5 e) Suwerenność. Bóg posiada absolutne prawo do sprawowania rządów nad wszelkim stworzeniem oraz dysponowania nim w taki sposób, jaki uzna za stosowny (Dan. 4,35; Mat. 20,15; Rzym. 9,21). 3. Atrybuty moralne (Bóg w relacji do stworzeń obdarzonych moralnością) a) Bóg jest święty (II MojŜ. 15,11; III MojŜ. 11,44-45; 20,26; Joz. 24,19; I Sam. 2,2; Ps. 5,4; 111,9; 145,17; Izaj. 6,3; 43,14-15; Jer. 23,9; Łuk. 1,49; Jak. 1,13; I Piotra 1,15-16; Obj. 4,8; 15,3-4). Jego świętość oznacza Jego absolutną czystość moralną. Nie moŝe grzeszyć, ani tolerować grzechu. Określenie święty ma swój źródłosłów w wyrazie oddzielony. Oddzielony przestrzennie od człowieka jak i oddzielony od człowieka w sensie natury i charakteru On jest doskonały. Dlatego, aby człowiek mógł pojednać się z Bogiem musiała zostać przelana krew ludzka, ale święta, czyli krew Jezusa Chrystusa. Tylko Bóg jest święty, a wszystko tak naprawdę jest uświęcone, co de facto oznacza, Ŝe jest święte. b) Bóg jest sprawiedliwy. Jaka jest róŝnica między świętością a sprawiedliwością? Sprawiedliwość to świętość w działaniu. CzyŜ ten, który jest sędzią całej ziemi, nie ma stosowa prawa? (I MojŜ. 18,25) W jakich sytuacjach objawia się sprawiedliwość Boga? kiedy oczyszcza z zarzutów niewinnego, potępia winnego i widzi, Ŝe sprawiedliwość zostaje wykonana (Izaj. 3-5) kiedy okazuje łaskę skruszonemu (Ps. 51,14; I Jana 1,9; Hebr. 6,10) kiedy chłoszcze i sądzi swój lud (Izaj. 8,17; Am. 3,2) kiedy wybawia swój lud (Izaj. 46,13; 45,24-25) kiedy pomaga swoim wiernym sługom (Izaj. 50,4-9) c) Bóg jest wierny. Jest godzien absolutnego zaufania, a Jego słowo nigdy nie zawodzi, dlatego lud BoŜy moŝe polega na Jego obietnicach (II MojŜ. 34,6; IV MojŜ. 23,19; V MojŜ. 4,31; Joz. 21,43-45; 23,14; I Sam. 15,29; Jer. 4,28; Izaj. 25,1; Ez. 12,25; Dan. 9,4; Mich. 7,20; Łuk. 18,7-8; Rzym. 3,4; 15,8; I Kor. 1,9; 10,13; II Kor. 1,20; I Tes. 5,24; II Tes. 3,3; II Tym. 2,13; Hebr. 6,18; 10,23; I Piotra 4,19; Obj. 15,3) d) Bóg jest miłosierny. Miłosierdzie Boga to Jego boska dobroć wykazywana wobec stworzeń i przejawiana w obliczu cierpień, wraŝliwa na ich potrzeby, współczująca z nimi, wykazująca szczególną cierpliwość wobec niepoprawnych grzeszników. Hodges (Tyt. 3,5; Treny 3,22; Dan. 9,9; Jer. 3,12; Ps. 32,5; Izaj 49,13; 54,7). Najpiękniejszy opis BoŜego miłosierdzia Psalm 103, NajwaŜniejszym przejawem Jego miłosierdzia było posłanie Jezusa Chrystusa na świat (Łuk. 1,78). e) Bóg jest miłością. Jest opisywana na róŝne sposoby: (V MojŜ. 7,8; Efez. 2,4; Izaj. 49, 15-16; Rzym. 8,39; Oz. 11,4; Jer. 31,3) Jak się ona przejawia: (Jan. 3,16; 16,27; 17,23; V MojŜ. 10,18) Jak została okazana: (Jan 3,16; I Jana 4,9-10; Rzym. 9,11-13; I Jana 3,1; Izaj. 43,3-4; 63,9; Tyt. 3, 4-7;Izaj. 38,17; Efez. 2,4-5; Oz. 11,4; V MojŜ. 7,13; Rzym. 5,5) f)bóg jest dobry. Obdarza swoje stworzenie Ŝyciem i błogosławieństwem (Ps. 25,8; Nah. 1,8; Ps. 145,9; Rzym. 2,4; Mat 5,45; Ps. 31,19; Dz.Ap. 14,17; Ps. 68,10; 85,5) Istnienie zła i cierpienia jest dla niektórych przeszkodą, utrudniającą uwierzenie w Boga, ale: Bóg nie jest odpowiedzialny za zło, bo czy właściciel fabryki jest odpowiedzialny za to, Ŝe jego pracownik wsypuje piasek w tryby maszyny? Bóg jest wszechmocny, a zło istnieje za Jego przyzwoleniem. Bóg jest tak potęŝny, Ŝe zło moŝe obrócić w dobro i tak było w przypadku ukrzyŝowania Jezusa. Bóg zorganizował wszechświat zgodnie z pewnymi prawami i jeŝeli je przekraczamy to ponosimy za to konsekwencje(krok w przepaść) Bóg przygotował dla nas inne Ŝycie, a ten porządek, w którym Ŝyjemy nie jest doskonały.

6 BŁĘDNE POGLĄDY NA TEMAT NATURY BOGA a) Agnostycyzm (od grec. Agnostos, czyli niepoznawalny ) utrzymuje, Ŝe człowiek nie jest w stanie poznać Boga. To co skończone nie moŝe poją tego co nieskończone - to główna teza agnostyków. Ale nie rozróŝnia się tu poznania absolutnego i pewnego ograniczonego poznania Boga. Oczywiście nie moŝemy Go poznać w doskonały sposób, ale moŝemy się do Niego zbliŝyć. MoŜemy dotknąć Ziemi, choć nie jesteśmy w stanie jej objąć ramionami D. S. Clarke Nasze poznanie jest cząstkowe (II MojŜ. 33,20; Job. 11,7; Rzym.11,33-34; I Kor. 13,9-12) b) Politeizm (wiara w wielu bogów) Abraham został powołany do oddzielenia się od pogaństwa i uznania Jedynego Boga. c) Panteizm (od grec. pan i theos, czyli wszystko jest bogiem ) Wszystko od ziemi, drzew, kamieni, poprzez zwierzęta aŝ po człowieka jest częścią Boga, który wyraŝa się poprzez materię oraz siły natury tak jak dusza wyraŝa siebie poprzez ciało. Na pierwszy rzut oka oddawanie czci naturze wygląda pięknie i estetycznie, ale w ostatecznej konsekwencji prowadzi do absurdu, poniewaŝ skoro drzewo, kwiat lub gwiazda są częścią Boga, to w takim razie jest nią równieŝ robak, bakteria, tygrys, a nawet najgorszy nikczemnik konkluzja tyleŝ nieunikniona, co tragiczna. Panteizm myli naturę z Bogiem, ale przecieŝ poemat nie jest poetą, dzieło sztuki nie jest artystą, muzyka nie jest kompozytorem i wreszcie stworzenie nie moŝe być jednocześnie Stwórcą. d) Deizm uznaje istnienie osobowego Boga, który stworzył świat, lecz jednocześnie utrzymuje, Ŝe po dokończeniu stworzenia zostawił świat swojemu biegowi. Inaczej Bóg zostawił świat jak zegar, który teraz chodzi. Lecz poglądy deistów na osobę Boga grzeszą stronniczością. Biblia pokazuje, Ŝe Bóg jest dla człowieka nieosiągalny, transcendentny (Izaj. 6,1), ale zarazem Biblia pokazuje, Ŝe nie jest On daleko od kaŝdego z nas (Efez. 4,6). ZauwaŜamy, Ŝe deizm wyolbrzymia jedną z prawd. Pismo zapewnia nas jednak, Ŝe Bóg jest poza światem, ale zarazem w świecie, chociaŝby przez objawienie się Jezusa Chrystusa. BÓG TRÓJJEDYNY Biblia naucza, Ŝe jeden jest Bóg i poza Nim nie ma innego. Ale powstaje naturalne pytanie, czy Bóg miał jakieś towarzystwo zanim i kiedy stwarzał świat? Bóg jest jeden, ale ta jedność jest złoŝona!!! Trójca ani Trójjedyny Bóg nie pojawia się ani razu w Biblii. Stwierdzenie to zostało uŝyte po raz pierwszy jako wyraŝenie teologiczne w II w naszej ery celem określenia natury Boga. Ale przecieŝ planeta Pluton istniała jeszcze zanim nadano jej nazwę. Doktryna o Trójcy nie pochodzi z ludzkich przemyśleń czy spekulacji ale jest wynikiem objawienia. Bóg występuje w trzech osobach: Ojca, Syna Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Nie oznacza to, Ŝe istnieje trzech Bogów, z których kaŝdy jest niezaleŝny od pozostałych. Jest to doskonała jedność zamiarów i celów. Ojciec dokonuje aktu stworzenia, Syn odkupienia, Duch Święty uświęcenia. Pomimo tego w kaŝdej z tych trzech działań istnieją pozostałe Osoby: przy stworzeniu współpracują Syn i Duch odkupienia dokonuje Syn, ale Ojciec i Duch Go do tego posyłają Duch Święty uświęca, ale Ojciec i Syn są tu obecni Ojciec świadczy o Synu (Mat. 3,17), Syn o Ojcu (Jan. 5,19), Syn świadczył o Duchu (Jan. 14,26), a później Duch o Synu (Jan. 15,26). Mylne interpretacje: Trynitaryzm wiara w trzech Bogów. Sabelianizm doktryna głosząca, Ŝe Ojciec, Syn BoŜy i Duch Święty to tylko przejawy jednej i tej samej osoby Boga. Aby wczesny Kościół mógł obronić się przed fałszywymi poglądami formułowano dogmaty. Przykładowe Anastazjańskie Wyznanie Wiary z IV wieku: "Wierzymy, Ŝe jest jeden trójjedyny Bóg oraz w to, Ŝe owa Trójca stanowi jedność. Jej osoby są oddzielne, lecz współistotne. Ojciec jest jedną Osobą, Syn inną, a Duch Święty jeszcze inną. Jednak zarówno Ojca, jak Syna i Ducha Świętego cechuje jedna boskość, odbierają tę samą chwałę i wieczny majestat. Ojciec jest tym, kim Syn i Duch Święty. Ojciec nie został stworzony, Syn nie został stworzony i Duch Święty nie został stworzony. Ojciec jest nieograniczony, Syn jest nieograniczony i Duch Święty jest nieograniczony. Ojciec jest wieczny, Syn jest wieczny i Duch Święty jest wieczny. Zarazem nie są to trzy (istoty) niestworzone i nieograniczone, lecz jedna - niestworzona i nieograniczona. W tym samym sensie Ojciec jest wszechmocny, Syn jest

7 wszechmocny i Duch Święty jest wszechmocny. Nie są to jednak trzy wszechmocne istoty, lecz jedna. Tak więc Ojciec jest Bogiem. Syn jest Bogiem i Duch Święty jest Bogiem. Nie oznacza to, Ŝe istnieje trzech Bogów, ale Ŝe jest jeden Bóg. Zatem Ojciec jest Panem, Syn jest Panem i Duch Święty jest Panem. Nie znaczy to, Ŝe jest trzech Panów, ale jeden Pan. PoniewaŜ jesteśmy zobowiązani przez naszą chrześcijańską prawowierność do wyznawania kaŝdej z tych trzech Osób jako Boga i Pana, nie wolno nam twierdzić. Ŝe istnieje trzech Bogów lub Panów. Ojciec nie jest stworzony, ani zrodzony. Syn pochodzi od Ojca i nie jest stworzony, lecz zrodzony. Duch Święty, który pochodzi od Ojca i Syna, nie jest stworzony ani zrodzony, lecz działa. Istnieje zatem jeden Ojciec, nie trzech Ojców; jeden Syn, nie trzech Synów i jeden Duch Święty, nie trzech Duchów Świętych. śadna z Osób Trójcy nie jest pierwsza ani ostatnia; nie ma Osób większych i mniejszych. Wszystkie współistotne Osoby są równe między sobą i dlatego, jak juŝ wcześniej wspomniano, naleŝy je czcić jako trójjedyne, czyli będące jednością w Trójcy i Trójcą w jedności. PowyŜsze wyznanie moŝe nam się wydawać suche, zagmatwane i zbyt drobiazgowe, ale w czasach wczesnego chrześcijaństwa stanowiło skuteczny środek do zachowania prawd, które były i są podstawowe dla Kościoła. Dowody: Stary Testament ST nie zawiera informacji Trójcy podanej wprost, poniewaŝ czasy ST to czasy opanowane przez religie politeistyczne, dlatego bardzo waŝne było wpojenie Izraelowi prawdy o istnieniu Jednego Boga, poza którym nie ma innego. Jednak pojawiają się przesłanki tej doktryny. Za kaŝdym razem, gdy Hebrajczyk mówił o Bogu (Elohim) to właściwie wypowiadał wyraz Bogowie, bo jest to rzeczownik liczby mnogiej (Joz. 24,18-19; I Moj. 35,7). W ST jest mowa o kaŝdej Osobie Trójcy: o Ojcu (Izaj. 63,16; Mal. 2,10), o Synu Jahwe (Ps. 45,6-7; Przyp. 30,4), o Duchu Świętym (Izaj. 11,2-3; 48,16; 61,1). Nowy Testament Dla chrześcijan było to podstawowe wyznanie wiary. Sam Jezus został skazany na śmierć za to, Ŝe czynił się równym Bogu. Wierzymy w jednego Boga, ale zarazem pisali o Jezusie i widzieli w Nim Tego, który jest ponad wszystkim, Boga błogosławionego na wieki (Rzym. 9,5). Podobnie było z Duchem Świętym, który prowadził, objawiał i był osobą. Porównanie tekstów wybranych ze wszystkich części Biblii prowadzi do następujących wniosków: (1) KaŜda z trzech Osób jest Stwórcą, chociaŝ Pismo podkreśla, Ŝe jest tylko jeden Stwórca (Job 33,4 oraz Izaj. 44,24). (2) KaŜda z nich jest nazywana Jahwe (V Moj. 6,4; Jer. 23,6; Ez. 8, 1-3), Panem (Rzym. 10,12; Łuk. 2,11; II Kor. 3,18), Bogiem Izraela (Mat. 15,31; Łuk. 1,16-17; Sam. 23,2-3), Prawodawcą (Rzym. 7,25; Gal. 6,2; Rzym. 8,2; Jak. 4,12), wszechobecnym (Jer. 23:24; Efez. 1,22: Ps. 139,7-8) oraz Źródłem Ŝycia (V Moj. 30,20; Kol. 3,4; Rzym. 8, 10). Jednocześnie Słowo BoŜe konsekwentnie zapewnia, Ŝ istnieje tylko jedna Istota, której przysługują powyŝsze nazwy. (3) KaŜda z Osób Trójcy brała udział w stworzeniu człowieka (Ps. 100,3; Jana 1,3; Job 33,4) wskrzesza umarłych (Jan 5,21; 6,33), zmartwychwzbudziła Chrystusa (I Kor. 6,14; Jana 2,19; I Piotra 3,18), posyła do słuŝby (II Kor. 3,5; I Tym. 1,12: Dz. Ap. 20,28), uświęca lud BoŜy (Judy 1; Hebr. 2,11; Rzym. 15,16) oraz dokonuje wszelkich dzieł duchowych (I Kor. 12,6; Kol. 3,11; I Kor. 12,11). Równocześnie jest oczywiste, Ŝe jedynie Bóg jest władny czynić powyŝsze rzeczy. MoŜna pokusić się o wiele analogii i obrazów, które mogłyby pomóc w zrozumieniu pojęcia Trójcy. Najbardziej znane to listek koniczyny, stany skupienia wody, czy trójkąt. Powstaje jednak pytanie czy jest to potrzebne? Czy zamiast wyjaśniać, nie zniekształca w ten sposób prawdy? Dr Norman Fokdolv