Pół miliona w rękach mieszkańców

Transkrypt

1 nr 6 (64) listopad-grudzień 2013 bezpłatny biuletyn informacyjny ISSN Centrum Kontaktu z Mieszkańcami Warszawa to wspólne centrum kontaktu Urzędu m.st. Warszawy, urzędów dzielnic i miejskich jednostek, którego zadaniem jest usprawnienie i uproszczenie komunikacji między mieszkańcami i warszawskim samorządem. Do dyspozycji warszawiaków udostępnionych zostało kilka kanałów kontaktu: numer telefonu 19115: samoobsługowy portal internetowy: aplikacja mobilna, poczta elektroniczna, sms, faks oraz chat. Konsultanci tego nowoczesnego miejskiego Centrum przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu będą przyjmować zgłoszenia interwencyjne oraz udzielać informacji dotyczących wszystkich zagadnień i procedur urzędowych. Karta Warszawiaka oraz Karta Młodego Warszawiaka Jeśli mieszkasz i rozliczasz podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) w Warszawie to możesz otrzymać Kartę Warszawiaka, a Twoje dzieci Kartę Młodego Warszawiaka. Karty zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2014 r. dokończenie na str. 2 W tym wydaniu m.in.: Karta Warszawiaka, s. 2 Budżet partycypacyjny, s. 3 Centrum Przedsiębiorczości, s. 5 I miejsce dla Biblioteki, s lat szkoły na Promienistej, s. 9 Sercem w dwóch krajach, s. 11 Pół miliona w rękach mieszkańców O tym na co ma być wydana część budżetu dzielnicy Włochy na rok 2015 zadecydują mieszkańcy. Wkrótce okaże się czy projekty będą realizowane w ramach czterech obszarów: Nowych Włoch, Starych Włoch, Wysokiego Okęcia i Niskiego Okęcia. Budżet partycypacyjny to proces, w trakcie którego mieszkańcy decydują o wydatkowaniu części budżetu dzielnicy. Słowo proces jest tu kluczowe, bo zanim pieniądze zostaną wydane zgodnie ze wskazaniami mieszkańców, niezbędny jest cały łańcuch wydarzeń przygotowujących. W każdej dzielnicy nad tym obywatelskim procesem czuwa i wspiera specjalnie powołany Zespół ds. Budżetu partycypacyjnego. Zespół ten składa się z przedstawicieli: mieszkańców, organizacji pozarządowych, radnych i urzędników. W Dzielnicy Włochy liczy on dwadzieścia osób. Jednym z pierwszych i niezwykle ważnych zadań warszawskich Zespołów ds. Budżetu partycypacyjnego było zaproponowanie podzielenia dzielnic na obszary (i przypisanie im kwot), w ramach których mieszkańcy będą mogli składać projekty do budżetu dzielnicowego. W Dzielnicy Włochy (podobnie jak większości warszawskich postanowiono oddać 0,5% całego budżetu. Po przeliczeniu jest to złotych. Podczas spotkań dyskusje dotyczące podziału dzielnicy były bardzo interesujące. Wśród proponowanych rozwiązań zarysowały się dwa podstawowe zamysły. W jednym rozwiązaniu opowiadano się za mniejszą ilością większych obszarów z przydzielonymi większymi kwotami, co umożliwiłoby realizację droższych inwestycji. W drugim modelu nacisk położono na wiele małych części, z mniejszymi budżetami, które skłaniałyby mniejsze społeczności do aktywnego składania projektów. Ostatecznie zdecydowano podzielić naszą dzielnicę na cztery części: Nowe Włochy (granica: linia kolejowa), Stare Włochy (granica: Al. Jerozolimskie, ul. Łopuszańska, linia WKD), Wysokie Okęcie (granica: ul. Łopuszańska, al. Krakowska, 17 Stycznia, Skrzydlata) i Niskie Okęcie. Każdej z części przydzielono jednakową dzielnic) w ręce mieszkańców kwotę ,50 zł. dok. na str. 3 fot. UD Włochy

2 2 Kilka złotych za bezcenny skarb! Miejsce, w którym przed ponad trzydziestoma laty rozbił się samolot Mikołaj Kopernik, jest bardzo skromne. Władze PRL nie zabiegały o upamiętnienie piosenkarki Anny Jantar i innych ofiar tragicznego rejsu z USA do Polski. Do stojącego na uboczu krzyża, z płytą pamiątkową ufundowaną przez Prymasa Wyszyńskiego, jeszcze do niedawna przytwierdzony był niezwykle cenny drobiazg. Maleńki fragment poszycia Iła-62 był jedną z ostatnich pamiątek po tragicznych wydarzeniach. Usytuowano go niewiele poniżej poprzecznej belki metalowego krzyża tak, że nie sposób było do niego dosięgnąć bez drabiny. Relikt, o którym mowa miał być ważnym elementem tego miejsca również po przygotowywanej modernizacji terenu. Urząd Dzielnicy podjął kroki by przed zbliżającą się 35 rocznicą katastrofy miejsce stało się bardziej przystępne dla mieszkańców. Okolice krzyża są regularnie odwiedzane przez pracowników urzędu, a w ostatnich dniach trwały tam prace porządkowe. Jeszcze w końcu września bezcenny kawałek metalu był na swoim miejscu. Z poczatkiem października zniknął. Można się tylko domyślać, że przedmiot o nieocenionej wartości historycznej i sentymentalnej został wymieniony na kilka złotych w skupie złomu. Nowa lokalizacja kontenera na elektro-odpady Wydział Ochrony Środowiska dla Dzielnicy Włochy Urzędu m.st. Warszawy informuje, iż od dnia r. (sobota) zbiórka elektro-odpadów została przeniesiona z ul. Podborskiej (parkingu Urzędu) na teren nieruchomości położonej przy al. Krakowskiej od strony ul. Sabały (na zapleczu sklepu Biedronka ). Odbiór ww. odpadów prowadzony przez firmę ElektroEko będzie się odbywał w każdą sobotę w godzinach nr 6 (64) listopad-grudzień 2013 Karta Warszawiaka oraz Karta Młodego Warszawiaka Jeśli mieszkasz i rozliczasz podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) w Warszawie to możesz otrzymać Kartę Warszawiaka, a Twoje dzieci Kartę Młodego Warszawiaka. Karty zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2014 r. Dla kogo? Każdy, kto mieszka i rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) w Warszawie może otrzymać Kartę warszawiaka, a dzieci osób rozliczających się w stołecznym urzędzie skarbowym - Kartę Młodego Warszawiaka. Karta Młodego Warszawiaka przysługuje dzieciom do ukończenia 20. roku życia lub studentom do ukończenia 26. roku życia. Karta Warszawiaka i Karta Młodego Warszawiaka będą działały na bazie elektronicznej karty będącej nośnikiem biletów. Docelowo będą miały inny wygląd. Od 3 grudnia 2013 r. na obowiązujące karty będzie naklejany specjalny hologram. Jak otrzymać kartę? Ten, kto posiada już spersonalizowaną Warszawską Kartę Miejską (WKM) lub inny elektroniczny nośnik biletów (np. Elektroniczna Legitymacja Studencka, Uczniowska), nie musi wyrabiać nowej karty wnioskuje jedynie o wydanie hologramu. Trzy proste kroki, aby mieć Kartę warszawiaka lub Kartę młodego warszawiaka: 1. Wypełnić wniosek na stronie lub w Punktach Obsługi Pasażerów ZTM (POP) i Wydziałach Obsługi Mieszkańców w dzielnicach (WOM): zielony (I) dla osoby indywidualnej, niebieski (R) dla rodziny, pomarańczowy (3) dla rodziny z trójką dzieci. 2. Wysłać wniosek poprzez stronę pocztą do ZTM (ul. Żelazna 61, Warszawa,) lub złożyć osobiście w dowolnym POP lub WOM. Lista punktów dostępna na stronie Jeśli wyrabia się nową kartę, trzeba dołączyć do wniosku aktualne zdjęcie. 3. Odebrać kartę lub hologram w miejscu, które wskazało się we wniosku. O terminie odbioru mieszkaniec zostanie poinformowany mailem. W przypadku, gdy nie poda się we wniosku kontaktu do siebie, może uzyskać informację o terminie odbioru pod numerem Ważne! Odbierając Kartę warszawiaka i młodego warszawiaka, trzeba wziąć ze sobą wymagane dokumenty: 1. wniosek podpisany przez wszystkie pełnoletnie osoby, także jeśli wniosek był wysłany przez Internet, 2. dowód osobisty, prawo jazdy lub paszport, 3. dokumenty potwierdzające stopień pokrewieństwa (np. akt urodzenia dziecka), 4. karty WKM lub inne elektroniczne nośniki biletów wskazane we wniosku, 5. dokumenty potwierdzające nadanie numeru NIP dotyczy tylko obcokrajowców. Szczegółowe informacje można uzyskać: - na stronie internetowej - pod numerem telefonu (24h) adresem mailowym: taryfa@ztm.waw.pl - w Punktach Obsługi Pasażerów ZTM

3 Pół miliona w rękach mieszkańców donończenie ze str. 1 Wydaje się, że wybrana opcja jest rozsądnym kompromisem między dwiema konkurencyjnymi wizjami podziału dzielnicy. Warto też zwrócić uwagę, że zrezygnowano z przeznaczenia pieniędzy na projekty ogólnodzielnicowe i postanowiono skupić się na działaniach, na rzecz mniejszych społeczności. Rozwiązanie wypracowane przez Zespół nie są jeszcze definitywne. Do końca grudnia trwają konsultacje społeczne, w których można wypowiedzieć się na temat podziału dzielnicy. Każdy mieszkaniec uważający, że dzielnica powinna być podzielona w inny sposób, jest zaproszony do zaproponowania i uargumentowania innego podziału zarówno terenu i kwot. Swoje uwagi można wysyłać em na adres: konsultacjewlo@um.warszawa.pl lub składać do specjalnie opisanych pudełek wystawionych w: Urzędzie Dzielnicy przy al. Krakowskiej 257, Bibliotece przy ul. Chrościckiego 2, Szkole Podstawowej nr 94 przy ul. Cietrzewia 22a, Budynku wielofunkcyjnym przy ul. 1 Sierpnia 36a oraz Szkole Podstawowej nr 87 przy ul. Malowniczej 31. Można też wziąć udział w specjalnie organizowanym spotkaniu, które odbędzie się w dzielnicowym Ratuszu 19 grudnia o godz (sala 205). Zbierane do końca grudnia opinie mieszkańców pozwolą na powtórną analizę podziału dzielnicy i wprowadzenie I - Nowe Włochy (granica: linia kolejowa) II - Stare Włochy (granica: Al. Jerozolimskie, Łopuszańska, linia WKD) III - Wysokie Okęcie (granica: Łopuszańska, al. Krakowska, 17 Stycznia, Skrzydlata) IV - Niskie Okęcie ewentualnych zmian w podziale terytorium i środków w ramach Budżetu partycypacyjnego. Dzięki wyznaczeniu obszarów w dzielnicy i przypisaniu im konkretnych kwot możliwe będzie zbieranie projektów mieszkańców na rozdysponowanie cząstki dzielnicowego budżetu. Każdy mieszkaniec, który ukończył 14 lat, będzie mógł zgłosić swoją propozycję na wydanie publicznych pieniędzy. Wystarczy, że swój pomysł przeniesie na prosty formularz (udostępniany m.in. na stronie internetowej urzędu i w różnych dzielnicowych placówkach), pod którym zbierze 15 podpisów innych mieszkańców i przekaże go między końcem stycznia a początkiem marca do Urzędu Dzielnicy. Jeśli złożony projekt spełni wymogi formalne (nie będzie za drogi, będzie wpisywał się w zadania samorządu itp.), to zostanie włączony do puli projektów poddanych pod głosownie mieszkańców. To właśnie mieszkańcy swoimi głosami wybiorą, które pomysły będę realizowane w ich okolicy. Projekty mogące pochwalić się największą ilością głosów zostaną w drugiej połowie 2014 roku wpisane do budżetu dzielnicowego, tak aby w 2015 mogły być zrealizowane. Nie sposób dziś przewidzieć na co zostanie wydanych niespełna 550 tys. złotych z dzielnicowego budżetu. I chyba to jest najciekawsze w tym procesie, że pozostaje wiele niewiadomych, o których zdecydują sami mieszkańcy swoją aktywnością i oddanymi głosami. Siłownie plenerowe 100 nowych siłowni plenerowych w ramach projektu pt. Warszawa w dobrej kondycji! Warszawa w dobrej kondycji! - to projekt w ramach, którego powstanie 100 nowych siłowni plenerowych. W każdej siłowni znajdzie się po sześć urządzeń. Będą to: wyciskacz, wahadło, biegacz, twister, orbitrek, wioślarz. Konsultacje trwały od 20 września do 10 października br. Mieszkańcy mieli możliwość oddania swoich głosów zarówno poprzez ankietę internetową na stronie oraz poprzez wypełnienie ankiety w Wydziałach Obsługi Mieszkańców w dzielnicach. Etapy realizacji projektu: I ETAP zbieranie pomysłów od mieszkańców - do 31 lipca 2013r. II ETAP weryfikacja formalno-prawna lokalizacji zgłoszonych przez mieszkańców - do 31 sierpnia 2013r. Według poniższych kryteriów: - prawo dysponowania terenem oraz inne uwarunkowania prawne, - wielkość terenu dla jednej siłowni - ok. 150 m², - równomierne rozłożenie siłowni w dzielnicy, - integracja lokalnych społeczności, mieszkańców dzielnicy, - miejsce społecznie uzasadnione (np. miejsce objęte rewitalizacją), - miejsce wpisujące się w otoczenie, przyjazne dla otoczenia i mieszkańców (np. dostępność komunikacyjna, teren otoczony zielenią). III ETAP konsultacje społeczne na temat lokalizacji zgłoszonych przez mieszkańców możliwych do zrealizowania - do 10 października 2013r. IV ETAP przygotowanie formalno-prawne dokumentacji projektowej budowy siłowni oraz montaż urządzeń. Na każdą dzielnicę przypada określona liczba siłowni, uzależniona od liczby mieszkańców. Mokotów będize miał 11; Praga- Południe 9; Praga-Północ 9; Ursynów 7; Wola 7; Bielany 7; Śródmieście 7; Targówek 6; Bemowo 6; Białołęka 6; Ochota 5; Wawer 5; Żoliborz 3; Ursus 3; Włochy 3; Rembertów 3; Wesoła 3; Wilanów - 3 W konsultacjach społecznych dotyczących wyboru ostatecznych lokalizacji wzięły udział osoby (24751 uczestników skorzystało z internetowej strony, 2116 osób wypełniło ankiety dostępne w Wydziałach Obsługi Mieszkańców w dzielnicach). Lokalizacje, które zostały wybrane w naszej dzielnicy to teren w Parku Kombatantów w okolicy ul. Koziorożca i ul. Łuki Wielkie, teren Parku Marka Kotańskiego oraz przy szkole na ul. Malowniczej. nr 6 (64) listopad-grudzień

4 foto. ZDM 4 Nowe windy i kamery Zamontowano nowe windy i kamery w al. Krakowskiej i w Al. Jerozolimskich. W październiku przeprowadzono prace związane z demontażem sześciu urządzeń dźwigowych w al. Krakowskiej nad torami kolejowymi, na przystanku PKP Rakowiec. Następnie roboty zostały przeniesione na Al. Jerozolimskie, gdzie zdemontowano kolejne dwie windy. Po zakończeniu tego etapu prac, rozpoczęto montaż nowoczesnych urządzeń o konstrukcji stalowej ocynkowanej, malowanej proszkowo. Konstrukcja została obudowana szkłem bezpiecznym w kolorze jasnego brązu. Drzwi przystankowe są dwu panelowe i przeszklone. Dodatkowo w każdej z wind została zamontowana kamera, obraz z kamer będzie przekazywany bezpośrednio do firmy, której pracownicy w przypadku ewentualnej dewastacji będą interweniowali. Docelowo w przyszłym roku, kamery pojawią się we wszystkich urządzeniach dźwigowych znajdujących się w zarządzie ZDM, w sumie to 105 obiektów. Nowolazurowa Od października można przejechać nowym połączeniem ul. Nowolazurowej z Al. Jerozolimskimi i z ul. ks. J. Chrościckiego. Ulica Nowolazurowa została włączona do budowanego węzła Salomea w Al. Jerozolimskich. Węzeł jest budowany w ramach trasy S8 Salomea-Wolica przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad. Miejska ulica będzie podłączona do jezdni w kierunku Pruszkowa. Obecnie można z Al. Jerozolimskich skręcić w prawo w ul. Nowolazurową oraz wyjechać z ul. Nowolazurowej skręcając w prawo w Al. Jerozolimskie. Do czasu zakończenia budowy węzła Salomea nie będzie bezpośredniego wyjazdu z ul. Nowolazurowej w lewo. Kierowcy jadący do centrum miasta będą mogli zawrócić w Al. Jerozolimskich przed skrzyżowaniem z ul. Ryżową. nr 6 (64) listopad-grudzień 2013 System Quota Count rusza na Lotnisku Chopina Od początku sezonu rozkładowego Zima 2013 na Lotnisku Chopina w Warszawie wprowadzony zostanie system Quota Count, który ułatwi koordynowanie lotów w porze nocnej. Liczba operacji lotniczych zależeć będzie od ich głośności. Wszystkim statkom powietrznym operującym na Lotnisku Chopina przydzielona została określona liczba punktów w przedziale od 0,25 do 16 w zależności od poziomu hałasu jaki powodują przy starcie lub lądowaniu. Im samolot mniej hałasuje, tym niższą wartość otrzymał. Od początku sezonu zimowego (czyli od 27 października) wszystkie operacje startu lub lądowania będą sumowane według wartości punktowej przyznanej samolotom, które je wykonują. Po osiągnięciu limitu 32 punktów ruch na lotnisku w porze nocy zostanie wstrzymany. - Oznacza to, że będą preferowane samoloty emitujące mniejszy hałas. Liczba operacji lotniczych może się różnić każdej nocy, ale zasięg hałasu powodowany przez statki powietrzne utrzymany będzie na stałym poziomie wyjaśnia Witold Piechota, kierownik Działu Ochrony Środowiska Lotniska Chopina. Limit punktów w systemie Quota Count wyznaczany jest dla jednej nocy w oparciu o Ponad 20 osób przyszło w sobotni poranek 26 października na miejscówkę spotterską przy ul. Wirażowej, żeby posprzątać śmieci leżące pod ogrodzeniem Lotniska Chopina. W nieco ponad godzinę udało się zebrać kilkanaście worków odpadków i oczyścić teren wielkości boiska piłkarskiego. Po nieczynnym odcinku ul. Wirażowej nie jeżdżą już samochody, ale korzystają z niej spotterzy do obserwowania samolotów kołujących na start tuż za płotem. Nie ukrywają, że fotografowanie nie jest przyjemne, kiedy stoi się na śmietniku. - Miejsce jest ogólnodostępne i korzystają z niego różni ludzie. Niektórzy zupełnie nie dbają o czystość. Przy okazji oglądania samolotów robią sobie piknik i zostawiają górę śmieci. Stąd ten bałagan - opowiadają spotterzy. Najbardziej zaangażowani pasjonaci dwa razy do roku skrzykują się na Facebooku na wspólne sprzątanie. Sami kupują worki na śmieci i rękawiczki i w sobotnie przedpołudnia w czynie społecznym oczyszczają teren. Lotnisko zawsze podstawia kontener i odbiera zebrane odpady. Tym razem śmieci było już wyraźnie mniej, założenia przyjęte do określenia granicy obszaru ograniczonego użytkowania dla Lotniska Chopina przez Sejmik Województwa Mazowieckiego. Limit ustalany jest raz na sezon, jednak jego wartość może być zmieniana w zależności od wyników prowadzonego monitoringu oddziaływania hałasu lub zmian w przepisach. - System Quota Count to kolejne narzędzie, które wprowadzamy w trosce o komfort życia mieszkańców Warszawy. Umożliwi ono osiągnięcie pewnego kompromisu pomiędzy potrzebami pasażerów, korzystających z lotniska a także osób mieszkających w pobliżu naszego portu tłumaczy Michał Marzec, dyrektor Lotniska Chopina - Chodzi o to by zachować równowagę pomiędzy prawem do spokojnego wypoczynku, a prawem do prowadzenia określonej działalności gospodarczej, która znacząco przyczynia się do rozwoju miasta i regionu dodaje Michał Marzec. mat. Lotniska Chopina Spotterzy posprzątali ul. Wirażową Ponad 160 kg śmieci udało się zebrać podczas szóstej już akcji sprzątania miejscówki spotterskiej przy ul. Wirażowej na Okęciu. - Nasze akcje przynoszą efekty cieszyli się uczestnicy akcji. niż w czasie poprzednich akcji. - Zebraliśmy tylko 15 worków, choć bywały czasy, że zbieraliśmy ich nawet po kilkadziesiąt mówi Grzegorz Różycki, jeden z inicjatorów akcji sprzątania. - Najwyraźniej nasze starania przynoszą skutek. Stare śmieci, które gromadziły się tu od wielu lat zostały już uprzątnięte i teraz zbieramy tylko te świeże dodaje. Najczęściej do worków trafiają butelki po piwie i puszki po napojach energetycznych. Ciągle sporo znajduje się plastikowych pojemników po płynach eksploatacyjnych do samochodów i zwykłe odpadki komunalne: reklamówki z resztkami jedzenia, gazety, opakowania po kosmetykach... - To przykre, że ludzie nie potrafią powstrzymać się przed wyrzucaniem na ziemię swoich śmieci. Sprzątamy tu dwa razy do roku i ciągle jest co robić. Na szczęście mamy wsparcie grupy fajnych zaangażowanych osób, którym chce się z tym walczyć. Należy im się za to ogromne podziękowanie mówi Przemysław Przybylski, rzecznik Lotniska Chopina. mat. Lotnisko Chopina

5 Dział Pomocy Specjalistycznej Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy Dział Pomocy Specjalistycznej ul. Czereśniowa 118, Warszawa tel.: ul. Robotnicza 15, tel Jeśli masz odwagę zmienić swoje życie przyłącz się do ŹRÓDŁA serdecznie zapraszamy - poznasz doświadczonych życiowo, wesołych, mądrych ludzi - rozwiążesz wspólnie swoje problemy, także przy pomocy psychologa - wyjedziesz na wspólne wycieczki - zabawisz się razem na dyskotekach lub wieczorkach tanecznych - pobiesiadujesz na rocznicach abstynenckich. KIEDYŚ Narastający stres, lęk i problemy powodowały, że czułam się zagubiona i osamotniona. Wstyd nie pozwalał mi mówić o tym co mnie boli. Płakałam z bezradności i izolowałam się coraz bardziej. Było mi z tym bardzo źle. Czułam, że tracę męża i zaniedbuję dzieci. Moje życie się waliło, a ja nie wiedziałam gdzie szukać pomocy. - EWA Zaprasza Osoby dorosłe - pragnące zadbać o swój rozwój osobisty, - chcące poprawić swoje relacje z innymi ludźmi, - ldoskonalić umiejętności wychowawcze, - przeżywające kryzys życiowy (np. stratę osoby bliskiej, pracy, rozwód, przemoc...), - doświadczające trudnych emocji w sytuacji silnego stresu, obniżonego nastroju, nadmiernej impulsywności, problemów z samokontrolą, - przeżywające cierpienie w związku z długotrwałą chorobą, - którym zalecono podjęcie psychoterapii (z wyłączeniem uzależnienia od środków psychoaktywnych). Dzieci w wieku od 2 do 12 lat - na zajęcia psychoedukacyjne, ogólnorozwojowe, - terapię psychopedagogiczną (np. dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia, ADHD, problemy wychowawcze ), - elementy terapii Integracji Sensorycznej, Młodzież powyżej 12 r.ż. - z problemami z zachowaniem, - z problemami w kontaktach z rówieśnikami, - przeżywającą kłopoty w kontaktach z dorosłymi. Rodziny i pary - mające trudności w wychowaniu dzieci, - pragnące poradzić sobie z kłopotami w podejmowaniu wspólnych decyzji i ustaleń, - chcące rozwijać swoje umiejętności porozumiewania się, - przeżywające kryzys związany z rozwodem, separacją, konfliktem, stratą, - lub naturalny kryzys rozwojowy (np. narodziny dziecka, założenie przez nie swojej rodziny, etc.), - uwikłane w konflikty międzypokoleniowe, - doświadczające innych trudności w bliskim związku. Stowarzyszenie Rodzin Abstynemckich Źródło Poczucie zaciskającej się pętli nałogu i beznadziei towarzyszyło mi codziennie. Wielokrotne próby samodzielnego radzenia sobie z problemem nie udawały się. Nasilało się poczucie osamotnienia, pojawiły problemy w pracy i w rodzinie. Traciłem kontakt z rzeczywistością. Przeczuwałem, że potrzebuję pomocy lecz wstydziłem się i nie miałem odwagi jej szukać. - ADAM TERAZ Poznałam wspaniałych ludzi, wiele się od nich nauczyłam i uczę się nadal. Pokonuję stres i jestem z siebie dumna. Kłopoty nie zniknęły, ale nauczyłam się je pokonywać. Odzyskuję pewność siebie, uśmiech i wiarę w ludzi. Zmieniłam się, wiele zrozumiałam buduję nowe relacje z mężem. Uczę się tańczyć realizuję marzenie swojego życia. Wiem czego chcę, układam swoje życie na nowo. EWA W Klubie znalazłem się wśród koleżanek i kolegów mających taki sam problem, mogę liczyć na ich pomoc i wsparcie. Nauczyłem się radzić sobie z chorobą. Zerwałem ze starymi nawykami. Odnalazłem radość życia, zmieniłem jego tryb i styl. Odnalazłem się w rodzinie, mam kontakt z dziećmi, mam dobrą pracę i jestem szanowany. Uprawiam sport, uczę się tańczyć, często chodzimy razem z żoną i klubowiczami na zabawy. Poczułem piękny smak wolności. - ADAM Centrum Przedsiębiorczości Smolna Urząd Miasta Stołecznego Warszawy zaprasza do Centrum Przedsiebiorczości Smolna. Jest to ośrodek spotkań i wydarzeń oraz przestrzeń wymiany idei i konkretnych rozwiązań. Projekt Warszawska Przestrzeń Technologiczna - Centrum Przedsiębiorczości Smolna współfinansowany jest z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Mazowieckiego Projekt jest częścią strategii Miasta Stołecznego Warszawy związanej z tworzeniem na terenie stolicy parków naukowych i technologicznych umożliwiających transfer wiedzy z nauki do praktyki i działalności gospodarczej. Centrum będzie uzupełnieniem istniejących inicjatyw w zakresie przestrzeni badawczo-rozwojowych, parkowych i inkubacyjnych. Placówka połączy dotychczasowe działania w jedną platformę, która pozwoli na wykorzystanie efektu synergii w oparciu o rozproszone inicjatywy działające na terenie Warszawy i aglomeracji warszawskiej. Centrum przy ul. Smolnej 4 zaprasza przedsiębiorców, kandydatów na przedsiębiorców i inne osoby do skorzystania z oferty w zakresie: podstawowej pomocy informacyjnej świadczonej w ramach Front Office, działań Urzędu Pracy m.st. Warszawy, punktu informacyjnego o Unii Europejskiej Europe Direct, rejestracji działalności gospodarczej (składania wniosków do CEIDG). Więcej na: Odpady zielone w okresie jesiennym Właścicielu lub zarządco nieruchomości - jeśli zaleganją na posesji tzw. odpady zielone (liście i trawy) powinieneś zwrócić się z odpowiednim pisemnym wnioskiem do firmy, która odbiera od ciebie odpady komunalne. Dopiero w sytuacji, gdy wnioskowana potrzeba nie jest realizowana, właściciel nieruchomości powinien zgłosić problem za pośrednictwem infolinii Urzędu m.st. Warszawy, pod numer Dążąc do racjonalizacji kosztów odbioru pozostałości roślinnych, dana firma zrealizuje tę usługę z chwilą otrzymania kilku zgłoszeń z danego rejonu bądź obszaru. Jednocześnie przypominamy, że na podstawie art. 31 pkt 7 ustawy z dnia 14 grudnia 2012r. o odpadach (Dz.U. z 2013 r., poz. 21) na terenie m.st. Warszawy nie można spalać liści ani ściętej trawy, ponieważ tzw. odpady zielone, w skład których wchodzą też pozostałości roślinne, objęte są obowiązkiem selektywnego zbierania odpadów komunalnych. nr 6 (64) listopad-grudzień

6 6 Włochowski Klub Integracji Społecznej Ośrodek Pomocy Społecznej Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy zaprasza do udziału w projekcie p.n. Włochowski Klub Integracji Społecznej współfinansowanym przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytet VII, Działanie 7.2, Poddziałanie osoby nieaktywne zawodowo w wieku lata, zamieszkujące woj. mazowieckie. W ramach projektu uczestnicy skorzystają bezpłatnie z: - kursów zawodowych; - wyjazdów/wyjść integracyjnych; - indywidualnych konsultacji z doradztwa zawodowego; - warsztatów aktywnego poszukiwania pracy; - warsztatów informatycznych; - indywidualnych konsultacji z pośrednictwa pracy; - wsparcia coacha - (opiekuna uczestnika); - warsztatów asertywności; - treningu umiejętności społecznych; - indywidualnych konsultacji psychologicznych; - wsparcia pracownika socjalnego. Szczegółowe informacje o projekcie można uzyskać w Biurze Projektu mieszczącym się w siedzibie Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy, przy ul. Czereśniowej 35, Warszawa lub tel.: , wew. 116 (pon.-pt. godz ). ogólnodostępnych, wyposażonych w spaecjalistyczny sprzęt komputerowy i oprogramowanie do potrzeb osób z niepełnosprawnościami, z bezpłatnym dostępem do internetu. E-pracownie zlokalizowane są w następujących placówkach: 1. Tarchomin w Multicentrum przy ul. Porajów 14, 2. Bielany w Mediatece Start-Meta przy ul. Szegedyńskiej 13a, 3. Nowa Praga w Bibliotece Publicznej im. Księdza Jana Twardowskiego przy ul. W. Skoczylasa 9, 4. Grochów w Zespole Szkół Specjalnych nr 91 przy ul. Weterynaryjnej 3, 5. Śródmieście w Instytucie Głuchoniemych przy pl. Trzech Krzyży 4/6, 6. Stara Ochota w Zespole Szkół Specjalnych nr 109 przy ul. Białobrzeskiej 44, 7. Wierzbno w Mokotowskim Centrum Integracji Mieszkańców przy ul. J. P. Woronicza 44a. Więcej na: Projekt Nowoczesne technologie szansą rozwoju zawodowego i aktywizacji społecznej osób niepełnosprawnych jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka Dotacje na innowacje. Inwestujemy w nasza przyszłość. nr 6 (64) listopad-grudzień 2013 Wolontariusze ze 113 Uczniowie klasy 3b z Gimnazjum nr 113 przy ulicy Promienistej pomagali osobom niepełnosprawnym, uczestniczącym w 53. Centralnym Zlocie Młodzieży PTTK,,Palmiry Dnia 18 października br. grupa gimnazjalistów wraz ze swoim wychowawcą Agnieszką Kryk i organizatorem wyprawy Anną Zawadzką-Mróz wyruszyła do Specjalistycznego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego TPD,,Helenów. Młodzież z niepokojem, ale i z ekscytacją czekała na spotkanie. Okazało się, że wychowankowie obu placówek szybko znaleźli wspólny język i podczas dwóch dni spędzonych razem, bardzo się polubili. Pierwszego dnia grupa uczestniczyła w zwiedzaniu Bramy Straceń, Cytadeli Warszawskiej oraz Cmentarza Wojskowego na Powązkach. Przewodnik oprowadzający grupę przekazał wiele ciekawych informacji historycznych. Przez większość dnia padał niestety deszcz, co utrudniało wycieczkę, ale humor poprawił wszystkim ciepły posiłek w McDonaldzie. Drugiego dnia zaczęły się schody dla wychowanków ośrodka i włochowskich wolontariuszy. Aby dotrzeć do centrum wydarzeń rodziców uczniów naszej szkoły. Program był bardzo bogaty i obejmował prelekcje licznie zaproszonych gości specjalistów w zakresie pracy z dziećmi dyslektycznymi. Jako pierwsza głos zabrała Iwona Jankiewicz psycholog gimnazjum, która omówiła sytuację prawną i szkolną uczniów posiadających opinie z diagnozą dysleksji. Następnie Sylwia Pełka reedukator rejonowej Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Nr 22 podała przykładowe sposoby i formy pracy z młodzieżą dyslektyczną. Kolejne wystąpienie dotyczyło budowania relacji między uczniem, rodzicami i szkołą, a jego autorką była Helena Grzelachowska honorowy członek zarządu Stowarzyszenia Pomocy Młodzieży Dyslektycznej. Później zaprezentowane zostały przez Magdalenę Skaradzińską wiceprezesa Polskiego Stowarzyszenia Kinezjologów możliwości tej nowatorskiej metody edukacyjnej. Na zakończenie Barbara Piast autorka wielu książek i podręczników, a także twórczyni Bajkowej Tabliczki Mnożenia przedstawiła zjawisko dysleksji widziane oczyma dyslektyka. Jednocześnie na korytarzu szkolnym przygotowano stanowiska konsultacji indywidualnych dla zainteresowanych rodziców z reprezentantami PPP Nr 22, Stowarzyszenia Pomocy Młodzieży Dyslektycznej, Polskiego Stowarzyszenia Kinezjologów oraz zlotu, grupa musiała bowiem pokonać ciężką drogę przez las. Było to trudne zadanie, zarówno dla prowadzących wózki inwalidzkie, jak i ich pasażerów. Trasę przecinały liczne doły, pagórki i grząski grunt. Nikt jednak nie dał za wygraną i wspólnymi siłami udało się dotrzeć do Palmir, gdzie grupa zwiedziła Muzeum Walki i Męczeństwa oraz cmentarz. Następnie we wsi Pociecha wszyscy zjedli żołnierską grochówkę. W godzinach popołudniowych rozpoczęły się uroczystości upamiętniające 150. rocznicę wybuchu powstania styczniowego oraz 95. rocznicę Odrodzenia Państwa Polskiego po 123 latach zaborów. Wśród uczestników była też grupa rekonstrukcyjna, żołnierze, harcerze, turyści oraz specjalni goście. W ciągu tych dwóch niezapomnianych dni wychowankowie ośrodka i wolontariusze zacieśnili więzi oraz zdobyli wspaniałe doświadczenie na wiele lat. Wojciech Modzelewski (uczeń klasy 3b z Gimnazjum nr 113) Dzień Świadomości Dysleksji w Gimnazjum Nr 112 W dniu 23 października br. odbył się w Gimnazjum Nr 112 im. Króla Jana III Sobieskiego Dzień Świadomości Dysleksji adresowany do Pracowni Testów Psychologicznych i wydawnictw oferujących literaturę z zakresu pedagogiki i psychologii. Inicjatywa Dnia Świadomości Dysleksji spotkała się z dużym zainteresowaniem i z pozytywnym odbiorem rodziców. Udział w spotkaniu wzięło ok. 30 z nich. Wiele osób skorzystało również z możliwości odbycia rozmów indywidualnych z przybyłymi do szkoły specjalistami. Działania specjalistów skierowane były również do uczniów. Spotkania, warsztaty i ćwiczenia odbywały się w trakcie Tygodnia Świadomości Dysleksji zorganizowanego w dniach listopada 2013r. Oba wydarzenie spotkały się z dużym zainteresowaniem odbiorców i z pewnością wpłynęły na zwiększenie wiedzy na temat dysleksji. Iwona Jankiewicz psycholog szkolny Gimnazjum nr 112 im. Króla Jana III Sobieskiego fot. arch. szkoły

7 fot. AKTYWACJA Zeppelin przycumował na Okęciu! Stowarzyszenie na rzecz kultury młodzieżowej AKTYWACJA zaprojektowała i pomalowała filary przy rondzie Jerzego Wojnara. Zeppelin i balon, ale też: szybowiec, klasyczny dwupłatowiec, śmigłowiec i paralotnia. Ten niecodzienny zestaw latających pojazdów z początkiem października na dobre wylądował na rondzie im. Jerzego Wojnara u zbiegu al. Krakowskiej z ul. Hynka i ul. Łopuszańską. A to wszystko dzięki współpracy Stowarzyszenia na rzecz kultury młodzieżowej Aktywacja z Urzędem Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy. Dzięki współpracy dzielnicowego ratusza i Stowarzyszeniu Aktywacja narodził się pomysł aby szare filary jednej z centralnych części dzielnicy ozdobić różnymi statkami powietrznymi. W 83 rocznicę urodzin Jerzego Wojnara, trzykrotnego rekordzisty świata w szybownictwie oraz w 55 lat od śmierci Franciszka Hynka wybitnego pilota balonowego, jedna z centralnych części Okęcia nabrała nowych lotniczych rumieńców. Graffiti przedstawiające przemierzające przestworza sterowce, balony czy paralotnie wymalowała młodzież z dzielnicy Włochy pod czujnym okiem instruktorów z Clubu Zioma Janka (placówki wsparcia dziennego prowadzonej przez Stowarzyszenie Aktywacja ). Cała akcja nie mogłaby się odbyć bez zgody Zarządu Dróg Miejskich, a także wsparcia firmy Keller, która udostępniła niezbędne do realizacji projektu rusztowania. Godziny malowania nie poszły na marne. Jednak zanim rozpoczęło się wielkie spreyowanie trzeba było wielu godzin pracy nad opracowywaniem projektów i wycinaniem szablonów - zarówno chmur jak i szybujących w przestworzach: zeppelina, balonu, samolotu, śmigłowca, szy- bowca i paralotni. Ponure do niedawna filary dziś pełne są kolorowych lotniczych akcentów. AKTYWACJA to Stowarzyszeniu kulturalnych pasjonatów i praktyków pracy z młodzieżą. Każdy z członków dzieli się z młodszym pokoleniem życiową pasją poprzez prowadzenie warsztatów, wykładów, organizowanie koncertów, wyjazdów. AK- TYWACJA jest wylęgarnią zespołów hiphopowych z pozytywnym przekazem oraz inicjatorem pierwszego w Polsce młodzieżowego musicalu hiphopowego ziom- STORY. Stowarzyszenie oferuje warsztaty z tańca nowoczesnego, jazdy na monocyklu, muzyki hip-hop, grafiki i innych elementów ważnych dla współczesnej kultury alternatywnej, bliskiej dojrzewającemu człowiekowi. Organizowane są spotkania, koncerty, przedstawienia, na których podopieczni z klubu mogą sprawdzić się w tym, czego nauczyli się na warsztatach. Klubowicze mają również możliwość uczestniczenia w zajęciach socjoterapeutycznych, motywacyjnych, treningach osobowości. A także są pod stałą opieką pedagogów doświadczonych w pracy z młodzieżą. Więcej o Stowarzyszeniu na: Wybierz najlepszą warszawską książkę 2013 Nagroda Literacka m.st. Warszawy Od 1 grudnia do końca stycznia można zgłaszać swoje typy do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. Jest o co walczyć łącznie do laureatów 5 kategorii trafi 200 tys. zł. To największa w Polsce nagroda w dziedzinie literatury fundowana przez samorząd. Jak co roku, nominacje można zgłaszać w pięciu kategoriach: literatura piękna proza, literatura piękna poezja, literatura dziecięca tekst i ilustracje, edycja warszawska oraz warszawski twórca. Zgłoszenia, zawierające imię i nazwisko autora, tytuł książki, jej wydawcę, datę oraz miejsce wydania można przesyłać mailem (na adres: ahagmajer@um.warszawa.pl) lub pocztą tradycyjną na adres: Biuro Kultury, Urząd m.st. Warszawy, ul. Niecała 2, Warszawa z dopiskiem Nagroda Literacka m.st. Warszawy. Jeśli zgłaszającym jest wydawca, prosimy o przesłanie na adres Biura Kultury 8 egzemplarzy zgłaszanej książki. Swoje typy można zgłaszać do 31 stycznia 2014 r. Nagroda Literacka m.st Warszawy jest kontynuacją chwalebnej tradycji wyróżnienia o tej samej nazwie, przyznawanego w latach Pierwszym jego laureatem był najstarszy syn Adama Mickiewicza - Władysław, ostatnim zaś (przed II Wojną Światową) Leopold Staff (1938). Nagrodą tą wyróżniono również twórców tak wybitnych jak Wacław Berent (1929), Tadeusz Boy-Żeleński (1933), Pola Gojawiczyńska (1935), Maria Kuncewiczowa (1937). W okresie powojennym istniały w Warszawie nagrody o podobnym charakterze, nie było jednak konsekwencji ani w nazwie, ani w zasadach ich przyznawania. Spośrod nazwisk laureatów nagród powojennych warto przypomnieć m.in. Mirona Białoszewskiego, Kazimierza Brandysa, Ernesta Brylla, Juliusza Wiktora Gomulickiego, Hannę Januszewską czy Jerzego Waldorffa. fot. um.warszawa.pl nr 6 (64) listopad-grudzień

8 8 I Nagroda dla Biblioteki Publicznej w Dzielnicy Włochy w WPEK! Warszawski Program Edukacji Kulturalnej (WPEK) powstał w roku 2009 w celu budowania [ ] zintegrowanego systemu współpracy instytucji kultury, organizacji pozarządowych, placówek edukacji pozaszkolnej, wyższych uczelni oraz szkół w celu tworzenia i realizowania programu edukacji kulturalnej dzieci, młodzieży i dorosłych. ¹ Jak czytamy dalej we wprowadzeniu do programu - edukacja kulturalna to działania [ ] obejmujące zarówno edukację artystyczną i estetyczną, jak i wprowadzenie do wiedzy i oceny dziedzictwa kulturowego oraz do uczestnictwa we współczesnym życiu kulturalnym; zaangażowanie w procesy upowszechniania kultury; uwrażliwianie na równoważną godność kultur oraz na podstawową więź łączącą dziedzictwo ze współczesnością; kształcenie do wartości moralnych i obywatelskich; przygotowanie do krytycznego korzystania z masowych środków przekazu; kształcenie interkulturowe i wielokulturowe. Jedną z form propagowania dobrych praktyk WPEK jest Konkurs na najlepszy program z zakresu edukacji kulturalnej. W dniu 28 października 2013 r. odbyła się IV Warszawska Giełda Programów Kulturalnych, w czasie której ogłoszono wyniki konkursu i wręczono nagrody za najlepsze programy edukacji kulturalnej w roku Programy były oceniane w 7 kategoriach: przedszkola, szkoły podstawowe, gimnazja, szkoły ponadgimnazjalne, instytucje kultury, organizacje pozarządowe i inne. I Nagrodę w kategorii instytucje kultury otrzymała Biblioteka Publiczna w Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy za projekt Książeczka z woreczka, który był realizowany przez Wypożyczalnię nr 71 przy ul. Żwirki i Wigury 1 po raz pierwszy w roku szkolnym 2011/2012 we współpracy z Przedszkolem nr 175 przy ul. Astronautów 5. W Wypożyczalni nr 71 od lat obserwowaliśmy malejące zainteresowanie zbiorami bibliotecznymi dla dzieci, co wynika ze struktury wiekowej mieszkańców osiedla położonego między ulicami Hynka a nr 6 (64) listopad-grudzień Stycznia. Podobnie, obserwowaliśmy rosnącą liczbę dzieci dowożonych do Przedszkola z innych rejonów naszej dzielnicy, co z kolei uświadomiło nam, że wiele dzieci nie ma możliwości korzystania z oferty kulturalnej różnych instytucji, w tym bibliotecznej, ze względu na skomplikowaną organizację życia rodzinnego. Kierując się chęcią lepszego wykorzystania naszych bogatych zbiorów książek dla dzieci oraz ułatwienia dostępu do nich zabieganym rodzinom, postanowiliśmy wyjść na zewnątrz z naszą ofertą. Dyrektor Przedszkola, kadra pedagogiczna i rodzice zaakceptowali naszą propozycję i przystąpiliśmy do działania. Przygotowaliśmy 60 zestawów książek w kolorowych workach, oznaczonych kolorowymi obrazkami, które zostały przekazane do Przedszkola, żeby dzieci mogły wypożyczać je bez żadnych formalności do domu, ale wg określonych reguł. Uznaliśmy, że projekt ten oprócz zaprezentowania dzieciom różnych gatunków literackich oraz wskazywania edukacyjnej roli książki może przyczynić się do uczenia odpowiedzialności, dbałości o dobro wspólne, respektowania równych praw wszystkich uczestników projektu, ponadto powinien służyć tworzeniu pozytywnych skojarzeń związanych z książką. W każdym worku znalazły się 2 książki z literatury pięknej dla dzieci: bajki, baśnie, opowiadania, legendy oraz 1 książka popularnonaukowa lub w języku angielskim, ewentualnie dwujęzyczna wszystkie dostosowane do wieku dzieci. W całym zestawie książek przygotowanych do projektu żaden tytuł się nie powtarzał. Zasadą była wymiana worków w Przedszkolu co tydzień. Pilnowanie wymiany worków na nowe miało należeć do obowiązków dziecka, czyli przyjęcie zasady jeśli dziś poniedziałek, to zabieram woreczek do Przedszkola i wezmę sobie nowy. Co miesiąc bibliotekarka z Wypożyczalni nr 71 odwiedzała Przedszkole w celu sprawdzenia stanu książek w workach i dokonania wymiany, gdyby książki były zniszczone w końcu chodziło nam o to, by dzieci mogły korzystać z atrakcyjnych zbiorów. Ponadto, rozmawiała z dziećmi na temat książek, głośno czytała fragmenty utworów literackich i prowadziła różne zabawy. Na zakończenie pierwszej edycji projektu zorganizowano w Bibliotece wystawę prac plastycznych uczestników, prezentującą ilustracje do ulubionych książek oraz spotkanie z Agnieszką Frączek - autorką książek dla dzieci. Przy organizacji tego projektu towarzyszyło nam wiele obaw i wątpliwości: czy dla rodziców nie będzie on dodatkowym utrudnieniem, czy dzieci będą pamiętały o workach, czy książki wrócą do Biblioteki i w jakim będą stanie oraz kiedy zabraknie worków w Przedszkolu. Jednakże żadna z tych obaw się nie potwierdziła, dzieci dbały o książki perfekcyjnie i stosowały się do przyjętych zasad. Natomiast, prawdziwą przyjemność sprawiła nam radość dzieci i ich zainteresowanie książkami, a także emocje i wiedza wynikające z lektury książek w domu. Przedszkolaki z ochotą dzieliły się swoimi wrażeniami w czasie naszych comiesięcznych spotkań. Dzięki projektowi i aktywności bibliotekarzy w Przedszkolu zwróciliśmy uwagę rodziców na ofertę biblioteki, co przekłada się na większą liczbę czytelników, a także zainteresowanie innymi naszymi działaniami. Aktualnie trwa trzecia edycja projektu Książeczka z woreczka. Katarzyna Winogrodzka ¹ Załącznik do Zarządzenia Nr 3923/2009 Prezydenta miasta stołecznego Warszawy z dnia r. Warszawski Program Edukacji Kulturalnej fot. A. Pawłowski

9 dodatek psychologiczny część VI Rodzina, dzieci, wychowanie Rodzina, tradycja, świętowanie Święta to taki moment, kiedy wychodzimy z codziennego kieratu pracy i obowiązków, zatrzymujemy się by razem z bliskimi przeżyć Boże Narodzenie. Dla wielu osób nie jest to wcale takie proste jakby się mogło wydawać. Człowiek zajęty pracą często nie myśli o sprawach najważniejszych: po co to wszystko i dla kogo. W pracy nie uświadamia sobie jaki właściwie jest cel tego wszystkiego. O dziwo okazuje się, że święta są dla wielu ludzi źródłem poważnego stresu. Oderwanie od codziennej rutyny i pracy, spotkanie oko w oko z rodziną, odrobina refleksji o życiu i jego sensie to wszytko może pracoholikom (ale nie tylko) sprawić poważny kłopot i wywołać stres. Może czasem przypominać o ważnych sprawach, które gdzieś im w życiu uciekły. Świętą wybijają z codziennej rutyny. Chcesz, czy nie chce musisz w większym stopniu skontaktować się sam ze sobą, co nie zawsze nastraja optymistycznie. To w czasie świąt zdarza się wiele depresji, a nawet samobójstw. Nie każdy ma tzw. rodzinne święta. Samotność świąteczna to stan trudny do wytrzymania. Wrócimy do spraw przyjemniejszych: Kim był święty Mikołaj? Wedle przekazów utrzymuje, że pochodził z bogatej rodziny. Swoją diecezją (stolicą jej jest Myra, znajdująca się na południu Azji Mniejszej) zarządzał z troską i poświeceniem. Zdecydowanie bronił wiary (prześladowania Dioklecjana), a jak trzeba było to jak ponoć się zdarzyło na Soborze w Nicei (325), gdzie potępiono arianizm niejakiemu Ariuszowi wymierzył siarczysty policzek, za co miał trafić do więzienia (pewnie dlatego, tym mniej grzecznym czasem, może dać rózgi). Był człowiekiem bardzo zajętym, ponieważ całe życie spędził na pomaganiu innym ludziom a podopiecznych miał wielu. Zajmował się pannami na wydaniu, które cudownie ratował, podrzucając pieniądze rodzicom, którzy cóż chcieli ich się pozbyć niekiedy w sposób mało przyjemny (jak wieść niosła, jeden zubożały do cna ojciec chciał sprzedać trzy swoje córki do domu publicznego). Mikołaj przez komin podrzucił im trzy mieszki z pieniędzmi i to tak szczęśliwie, że wpadły do trzech pończoch i stąd się ponoć wziął się zwyczaj pozostawiania ich na prezenty. Mikołaj sam cały swój majątek rozdał biednym, czyniąc to całkiem niewidocznie i dyskretnie. Gazeta pomocna Wojciech Warecki, Marek Warecki Szedł w sukurs znajdującym się w potrzebie żeglarzom i gdy trzeba było to, jak głosi legenda, uciszył fale. Wybawiał z tarapatów nieudacznych urzędników. Jest patronem Rusi i bardzo szanowanym świętym w prawosławiu, gdzie jest szczególnie ceniony jako opiekun ukrzywdzonych i cierpiących. Jaki jest przepis na dobre świętą? 1. Po pierwsze: trzeba je oddzielić od pracy zawodowej i nie mieszać jednego z drugim. Niby to brzmi prosto, ale nie każdemu się udaje być w domu z bliskimi i jednocześnie myślami nie być w pracy (nie mówiąc o dobieraniu telefonów i i). 2. Nie dać się zwariować szałem zakupów. Wiele osób spłaca kredyty świąteczne jeszcze wiele miesięcy po świętach. Nie chodzi o to, aby biegać po sklepach i kupować wszystko, co podtykają nam pod nos handlowcy i do czego przymusza nas reklama. Tu nie małą role odgrywają dzieci, ponieważ to one oglądają reklamówki w telewizorze i potem nakłaniają rodziców do kupowania takich a nie innych towarów. Można do szczętu ugrzęznąć w tym gromadzeniu dóbr i kompletnie stracić sens świat. Święta mogą stać się okazją do eksplozji zakupoholizmu, zadłużania się na cały najbliższy rok. Kupowania, kupowania i jeszcze raz kupowania. Kupowania dla samego kupowania. Bo promocja, bo okazja, bo święta, bo coś tam. Naturalnie handlowcy wykorzystują jak mogą ten okres, żeby sprzedać nam jak najwięcej towarów i usług takie ich zbójeckie prawo. 3. Obowiązkami muszą być obdzielone wszystkie osoby w rodzinie, oczywiście proporcjonalnie i stosownie do swoich możliwości. Święta to praca zespołowa. Tata z dziećmi idzie po choinkę, a one potem ją ubierają. Mama i babcia gotują, dzieci sprzątają i tak dalej. Nie można dopuścić do tego, aby jedna osoba była nadmiernie obciążona obowiązkami. Udział w przygotowaniach świątecznych przynosi satysfakcje, bo każdy ma udział w tym, jakie one są. 4. Przygotowania nie mogą przesłonić samej istoty świąt. Nie jest dobry przerost formy nad treścią: kiedy jesteśmy tak zmęczeni przygotowaniami, że już nie mamy... pomagamy ludziom rosnąć... siły na świętowanie. W tej sprawie pożądany jest umiar. Gotowanie, porządki, kupowanie nie mogą zastąpić tego, co w nich jest najważniejsze. Udane święta nie zależą od ilości pieniędzy wydanych na prezenty, czy zastawienie stołu do granic możliwości. 5. Wiąże się z tym religijny, duchowy wymiar świąt, który nie może się zgubić pośród prezentów i przygotowań. Trzeba o to zadbać w sposób szczególny, kiedy dzieci są jeszcze małe i wyjaśnić im co świętujemy. Że św. Mikołaj to nie jest otyły klaun w czerwonej czapce, żłopiący coca colę. Jest to istotne zwłaszcza teraz, kiedy szaleje poprawność polityczna i wiele sklepów czy mediów świadomie rezygnuje z symboliki religijnej. 6. Warto zadbać o świąteczną atmosferę. Odłożyć na później pretensje i swary. Wzbudzić w sobie i innych pogodę ducha. Odłóżmy na kiedy indziej załatwianie rodzinnych problemów i konfliktów. Akurat tego dnia wyciągnijmy przyjazną rękę do każdego. Kłótnie przy stole świątecznym surowo zakazane. 7. Nie oglądać telewizji niech telewizor nie będzie najważniejszym gościem przy stole. 8. Święta są doskonałą okazją do rodzinnego spaceru. Nie przepuście takiej okazji. 9. Nie przesadzajmy z alkoholem i jedzeniem, choć oczywiście trudno bywa o zwykły zdrowy rozsądek Na co dzień nie zdajemy sobie dobrze sprawy z tego, jakie piękne jest chrześcijaństwo, a katolicyzm w szczególności. Przeżywamy to indywidualnie i w wymiarze wspólnotowym: rodzinnym, kościoła i narodu. Warto pamiętać, że te trzy wspólnoty czyli rodzina, naród i kościół są podstawowymi społecznościami jakie decydują o naszej tożsamości i formacji i tym kim jesteśmy. 13

10 Jak pomóc sobie samemu? Po co żyjemy jakie są konsekwencje wyborów duchowych? Przez całe życie czy nam się to podoba, czy też nie musimy dokonywać wyborów i ponosić ich konsekwencje. Początkowo wiele z nich dokonywanych jest przez naszych rodziców (do jakiej szkoły mamy iść lub czy będziemy chodzić na religię) potem, wraz z wiekiem, podejmujemy decyzje w coraz większym stopniu samodzielnie i to nie tylko dot. kierunku wykształcenia, pracy czy partnera życiowego, ale także naszej duchowości i dzieje się to nawet wtedy, kiedy wydaje się nam, że nie dokonujemy żadnego wyboru. I także ponosimy tego konsekwencje. A co to jest duchowość? Jak wyjaśnia o. J. A. Kłoczowski: Tradycyjny pogląd mówi, że jest to pozamaterialny wymiar ludzkiego bytu. Natomiast dziś często używa się tego terminu, opisując propozycję kultury alternatywnej w stosunku do tradycyjnych religii i Kościołów. Duchowość oznacza w tym wypadku poszukiwanie głębszego, pełniejszego sensu ludzkiej egzystencji. Z jednej strony nie może się ona pomieścić w materialistycznej wizji, z drugiej strony nie może się znaleźć w ustalonych, ustabilizowanych tradycjach religijnych. To przypomina worek, do którego wrzuca się wszystko: od okultyzmu, ezoteryzmu, wiary w gwiazdy i wróżki, po rozmaite szkoły psychologiczne jak psychologia humanistyczna czy transpersonalna. ¹ Jakby nie patrzeć wybór mamy ogromny, a jak napisał oj. J.M. Bocheński, O.P. sensu życia nikt mi nie da. Muszę go znaleźć i zachować sam. Nikt mi tu nie pomoże, ale zważywszy na skutki naszych decyzji, pamiętajmy o słowach Jacka Pleskaczyńskiego SJ: Jeśli zadajemy pytanie o autentyzm przeżywania sensu życia to nie można wykluczyć tych dwu doświadczeń całkowitej pewności śmierci i znacznego prawdopodobieństwa choroby. Jedno i drugie jest zazwyczaj zaskoczeniem, nie znamy dnia ani godziny. I dobrze by było, żeby jedną z konsekwencji dokonywanych przez nas wyborów było odpowiednie przygotowanie się do ww. doświadczeń. Doskonale to ilustruje stare powiedzenie, że o wytrzymałości łańcucha decyduje jego najsłabsze ogniwo. Czy w chwili nieuchronnej próby przyda nam się np. jediizm, który jest jak twierdzą jedyści (?), stanowiący zresztą w Nowej Zelandii drugą co do wielkości grupę wyznaniową nie żadnym tam zlepkiem innych poglądów, a osobną religią, powstałą na gruncie mitologii Star Wars, wiarą w przenikającą wszystkie organizmy i materie i dająca się kontrolować przez adeptów Jedi Moc? Niech czytelnicy ocenią to sami. Podobne pytania można postawić w przypadku opisywanych przez panią Joannę Winiarską, hedonistów nowego typu, żyjących w prawdziwej duchowej schizofrenii, gdzie normą jest rozdarcie pomiędzy tak modnym, zdrowym trybem życia a potrzebą niezdrowej, szalonej zabawy. Bo tylko taka naprawdę kręci. ² Czy taki wybór da również szczęście? A może rację ma John Powell, autor książki Twoje szczęście jest w tobie, mówiąc, że: Wzięcie całkowitej odpowiedzialności za wszystkie nasze czyny, a także za nasze emocje i zachowania będące reakcją na różne sytuacje życiowe, jest najważniejszym krokiem na drodze ku dojrzałości. Kim jest człowiek o osobowości dojrzałej? Zdaniem prof. Kępińskiego takiego człowieka cechuje: 1. wzięcie odpowiedzialności za siebie i swoich najbliższych; 2. zdolność do uzewnętrzniania swoich zdolności twórczych; 3. przewaga dawania uczuć nad ich braniem. Albowiem jak powiedział Jan Paweł II: wolność nie tylko została nam dana i zadana. A jak my na to odpowiemy, takie poniesiemy tego konsekwencje. ¹ Z pokorą, ale bez lęku. Z Janem o. Janem Kłoczowskim rozmawia Paweł Kozacki O. P. i Joanna Brodniewicz, W Drodze, Nr 330 (02/2001), ² Joanna Winiarska, Hedonistka na pół gwizdka, pomagamy ludziom rosnąć...

11 Jak przeżyć w organizacji? Jak zostać gwiazdą w swojej firmie Podczas podróży po Ameryce Łacińskiej Humboldt spotkał pewnego starego mędrca, który wyłożył mu swoją teorię czterech typów ludzi: 1. Ci, którzy co nieco wiedzą, i wiedzą o tym, że wiedzą. To są ludzie wykształceni. 2. Ci, którzy co nieco wiedzą, ale nie wiedzą o tym, że wiedzą. Tacy ludzie śpią i trzeba ich przebudzić. 3. Ci, którzy niczego nie wiedzą, ale wiedzą o tym, że niczego nie wiedzą. Takim ludziom trzeba pomóc. 4. Ci, którzy nic nie wiedzą i przy tym nie wiedzą o tym, że nic nie wiedzą. To są głupcy i im nie można pomóc. Jak zostać gwiazdą w swojej firmie? To w dzisiejszych czasach może brzmieć dziwnie. Gwiazda w firmie kojarzy się z kimś pomiędzy naczelnym donosicielem i wazeliniarzem jednej osobie. Nic bardziej mylnego. Gwiazda firmowa to po prostu najbardziej wartościowy pracownik dla organizacji, przynoszący jej największe profity. Rzecz jasna jest za to stosownie wynagradzany i w jej strukturze pełni odpowiadające swojej wartości funkcje. Czy znacie takich ludzi? Naprawdę wierzcie nam chodzą tacy po świecie, choć nie zawsze muszą się koniecznie głośno reklamować. Psycholodzy zastanawiali się dlaczego akurat w należących do Lucent Technology Bell Laboratory¹ jest najwięcej noblistów. Nie gdzie indziej, tylko właśnie tam. Dokonano stosownych badań i okazało się, że pracujący tam naukowcy nie byli nawet bardziej wybitni i inteligentni, niż reszta geniuszy w innych ośrodkach badawczych. Na oko (nawet psychologiczne) nie działo się tam nic takiego, co usprawiedliwiałoby ten wybryk natury i tłumaczyło ich sukcesy. Naukowcy, którzy zostawali Noblistami, zajmowali wysoką pozycje w trzech sieciach.² Sieć, o której mówimy to określony układ relacji i zależności w jakimś konkretnym obszarze, sferze życia, specjalna forma relacji obejmująca ludzi w organizacji. W tym wypadku chodziło o Bell Labs. Sieci bynajmniej nie należy mylić z jakimiś układami, czy układzikami. Sieć komunikacji. Sprawa jest w gruncie rzeczy całkiem oczywista. Idzie o to, aby każdy kto chce się z tobą skomunikować mógł ciebie znaleźć i vice versa: abyś ty mógł dotrzeć do innych ludzi. Wysoka pozycja w siatce komunikacji zależy od umiejętności wykorzystania możliwości technicznych, którymi dysponujesz. Od telefonu po wszystkie narzędzia internetowe: pocztę elektroniczną, komunikatory, intranet. Jednak jest coś jeszcze. Skuteczna komunikacja zależy od twoich własnych umiejętności komunikacyjnych, takich na przykład jak umiejętność słuchania, czy formułowania jasnych komunikatów. Sieć kompetencji: najprościej mówiąc stopień kompetencji i fachowości, jaki prezentujesz w swojej profesji na przykład jako: informatyk, dziennikarz, menedżer). Im jesteś bardziej kompetentny w tym, co robisz, tym zajmujesz wyższą pozycję. Ważne, że chodzi o realne kompetencje, a nie autopromocję własnej osoby. Ostatnia to sieć zaufania. Zaufanie buduje się całymi latami i trzeba na nie ciężko zapracować a można je stracić w jednej chwili. Jak je zdobyć: codziennym konsekwentnym postępowaniem (jasne normy i zasady), szczerością, przewidywalnością, wiarygodnością, umiejętnością pracy w zespole. Dochowywaniem powierzonych tajemnic. Otwartością na innych ludzi. Trzymaniem się czytelnych zasad.... pomagamy ludziom rosnąć... Warto zapamiętać, że tylko zdobycie wysokiej pozycji we wszystkich tych siatkach gwarantuje sukces. Wysoka pozycja w wyłącznie w sieci komunikacji to plotkarz, ktoś kto marnotrawi czas swój i innych. Ktoś kto jest tylko kompetentny, ale nie sposób dopytać go o jakąś prostą sprawę to nie jest rzadki obraz. Jest to zazwyczaj człowiek pozbawiony umiejętności komunikacyjnych i pracy zespołowej zamknięty w swoim wewnętrznym świecie. Ktoś kto jest wyłącznie wysoko w sieci zaufania to firmowa dobra ciotka, która w organizacji robi to, co zazwyczaj psycholog robić powinien Wysłuchuje zwierzeń i pomaga jak umie. Osiągnięcie wysokiej pozycji w tych trzech siatkach na pewno wymaga dużo pracy i nie jest łatwe. Oczywiście są organizacje, w których jest to trudniejsze niż w innych i na dodatek nikt tego nie nagradza nie tylko nagrodą Nobla, ale nawet dobrym słowem. Ale sądzimy, że warto podjąć ten wysiłek. ¹ D. Goleman, Inteligencja emocjonalna, Media Rodzina, Poznań, 1997 ² Na podstawie Psychopomocnik Warecki & Warecki 2011 warszawa 15

12 16 Miłość jak ją rozpoznać Na początek warto odróżnić romantyczne zakochanie od miłości. Zakochanie to swego rodzaju haczyk, na który łapiemy samych siebie. Od niego wszystko się zaczyna. Jest nietrwałe, a popęd seksualny jest jego tak ważną częścią, że może kierować nas wyłącznie na seksualność. Zakochanie podobne jest do obrazu chorobliwej obsesji, ponieważ z jego powodu doświadczamy: utraty apetytu, zdolności koncentracji, możliwości myślenia i koncentrujemy się tylko i wyłącznie o obiekcie swojego uczucia. Rozmawiać możemy też tylko o niej/nim, więc klasyczna obsesja, jak się patrzy. Zakochane ma kierunek do mnie, to znaczy ja biorę, ja chcę mieć. Miłość jest do ciebie: ja ci daje wszystko, co tylko leży w mojej mocy. Dojrzała miłość to wybór chcemy być razem. Zakochanie pozostawia nas w mocy hormonów i instynktów, ale na szczęście u wielu ludzi przekształca się w miłość. Miłość możemy jak wszystko inne wziąć pod psychologiczny mikroskop i wyróżnić w niej rozmaite składniki. Jakie?¹ Po pierwsze: intymność, czyli: szacunek, wzajemne zrozumienie, szukanie dobra partnera, wspólne przeżywanie miłości, mówienie o bardzo osobistych sprawach Bezpieczna bliskość. Numer dwa to namiętność burza silnych emocji pozytywnych i negatywnych: radości i pożądania na przykład, ale też bólu i tęsknoty. Silne emocje poruszają nas do głębi naszej istoty. Chce się śpiewać lub umierać. Trzeci czynnik to zaangażowanie myśli, decyzje i uczucia, które przekształcają zakochanie w trwały związek i wspólne pokonywanie raf i przeszkód, jakie przed nami staną. Większość ludzi nie może być bez przerwy romantycznie zakochana. Jest zrozumiale, że natężenie namiętności musi kiedyś osłabnąć. Wtedy następuje pora na zaangażowanie, które jest motorem związku. Ono czyni go dojrzałym i stabilnym. Oczywiście wszystkie te cechy mogą występować w różnych kombinacjach. W poniższej tabeli² można zobaczyć, co zadaniem psychologów z tego wynika: Psychologia i życie Jak wybieramy partnera? Okazuje się, że bardzo istotnymi czynnikami są: zdrowie i symetria Logiczny jest wniosek, że ludziom ocenianym jako atrakcyjni żyje się znacznie łatwiej, chociaż warto pamiętać o pewnym powiedzeniu: Uroda nie stanowi o niczym, gdy nie jest urodą serca. Ciało kobiety jest silniejszym bodźcem dla mężczyzny, niż jego dla kobiety. Badacze doszli do zaskakującego wniosku, że mężczyźni wbrew pozorom są bardziej romantyczni w miłości, a kobiety bardzie rozsądne i na dodatek tego im jest się trudniej odkochać. Może wynika to faktu, iż błędy w wyborze partnera dla kobiet są bardziej kosztowne. W tym miejscu dwa słowa o różnicach w budowie mózgu mężczyzny i kobiety, a że jest to temat zbyt bardzo obszerny, zasygnalizujmy tylko kilka spraw. Świat kobiety to świat relacji z innymi ludźmi. Kobiety są znacznie wrażliwsze na bodźce zmysłowe: zapach, dźwięk, smak i dotyk. Dysponują większą płynnością i łatwością językową. Są wrażliwsze na wszelkie niuanse w tym zakresie w stopniu nieporównanie większym niż mężczyźni. Mężczyźni dzięki większej ilości testosteronu są agresywniejsi, obdarzeni większą pewnością siebie. Umysł mężczyzny jest zorganizowany i stworzony do sprawnego i wydajnego przetwarzania informacji wzrokowej i przestrzennej, myślenia abstrakcyjnego, matematycznego. Różnic jest jeszcze więcej i warto mieć to na uwadze. Jak miłość to i trzeba powiedzieć odrobinę o seksie. Jak wiadomo najważniejszy narząd seksualny człowieka to mózg. W antykulturze, która nas zewsząd atakuje, seks został sprowadzony do działań właściwie odruchowych. Rollo May³ przypomina słowa Aldousa Haxleya, że dla Intymność Namietność Zaangażowanie Miłość ślepa (zakochanie) Miłość pusta Miłość romantyczna Miłość przyjacielska Miłość fatalna Miłość kompletna wielu młody ludzi seks jest sapaniem przy pocieraniu się o siebie. Seks winien być najwyższym wyrazem bliskości i intymności dwojga ludzi, a nie przypadkową, ryzykowną relacją wynikając ze spożycia używek. Prawda to stara, jak świat: konsekwencje zapominania o niej zawsze są bardzo kosztowne. Oprócz tego, że kogoś kochamy, żeby życie układało się dobrze trzeba, go jeszcze lubić. Bez tego daleko się nie pojedzie. Lubienie to codzienna cierpliwość na nasze wady i dziwne przyzwyczajenia, to umiejętność milczenia, które nie przeszkadza. Nie sposób mówić o miłości zapominając o emocjach: pozytywnych: radość, nadzieja, zadowolenie, spełnienie, poczucie bezpieczeństwa i spokoju. Jak i negatywnych: niepokój, lęk, niepewność, niespełnienie. Najczęściej jedne z drugimi mieszają się i nic na to nie poradzimy. Św. Augustyn powiedział: Kochaj i rób, co chcesz, bo tak się wyraża zjednoczenie woli i miłości i jest to najdoskonalsza postawa, jaką możemy osiągnąć. Czasem i miłość bywa toksyczna. Można chcieć kogoś zawłaszczyć, zdominować, kontrolować. Mieć go zawsze tylko dla siebie i na swoich warunkach. Niekiedy pojawia się zazdrość, o której mówi się, że (pominąwszy zły humor) jest najgłupszym ze znanych uczuć, bo wszystko zabiera, a nic nie daje. Wbrew mediom prawdziwa miłość to rzadkość. Pamiętajmy o tym. ¹ Psychologia miłości, Bohdan Wojciszke, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 1993 ² Tabela 13. Klasyfikacja rodzajów miłosci. Źródło: Sternberg (1986, s. 123), Wojtiszke 233 ³ Rollo May, Miłość i wola, PIW, Warszawa pomagamy ludziom rosnąć...

13 Brawo, Promienista! To już 75 lat! Jesienna sobota, 18 października 2013 roku, dla Zespołu Szkół nr 17 była wyjątkowa. W tym dniu szkoła obchodziła 75 lecie, a święto to było pretekstem do zorganizowania III Zjazdu Absolwentów. Tradycja szkoły sięga 1938 roku, co było widać wśród tłumnie przybyłych gości. Mieszały się pokolenia, które dobrze czuły się w swoim towarzystwie. Atmosfera, którą stworzyli gospodarze, a szczególnie dyrektor Małgorzata Michalska, spowodowała, że oficjalne spotkanie przekształciło się w miłą i kameralną imprezę. Były spotkania po latach, łzy wzruszenia i dużo śmiechu. Znaleźć się w tym tłumie było niezapomnianym przeżyciem. Z rozmachem zorganizowana uroczystość: przygotowanie młodych ludzi i zaangażowanie organizatorów pokazało, że tradycja ma znaczenie, a przynależenie do tych, którzy ją tworzą jest dużym prestiżem, nobilituje i pokazuje miejsce człowieka w historii. Wspomnienia z lat działania szkoły pozwoliły wyobrazić sobie, jak duża rzesza absolwentów ją ukończyła, ilu wspaniałych ludzi wyedukowali nauczyciele z Promienistej. Obecnie dyrektor szkoły, znając zapotrzebowanie współczesnego świata, położyła nacisk na naukę języków, więc uczniowie mają możliwość uczyć się angielskiego w klasach dwujęzycznych. Dzisiaj znajomość jednego języka jest koniecznością, dlatego w szkole uczniowie mają możliwość poznania języka francuskiego, niemieckiego, rosyjskiego i hiszpańskiego, aby jako abiturienci mieli w życiu łatwiejszy start i pewniejszą pracę. Szkoła poszerza swoją ofertę, a absolwenci, obecni na zjeździe, z zazdrością przyglądali się wyposażeniu klas i możliwościom, które stoją przed młodymi ludźmi w tej szkole. Finał XIV edycji konkursu... Sobotnie spotkanie było pretekstem do wspomnień, ale również możliwością przedstawienia planów dotyczących przyszłości Zespołu Szkół nr 17. Priorytetem jest rozszerzenie oferty o klasy dwujęzyczne z językiem hiszpańskim pod patronatem i przy pełnej akceptacji Radcy ds. Biura Edukacji Ambasady Hiszpańskiej pana Jose Antonio Benedicto Iruiń, który piękną polszczyzną zachęcał do nauki tego języka. Organizatorzy zjazdu usłyszeli wiele miłych słów od znamienitych gości, a wystąpienie wiceprzewodniczącego Rady Dzielnicy Włochy Miasta Stołecznego Warszawy, p. Marka Bielińskiego, pokazało, że praca nauczycieli i chęci uczniów zostaną docenione i zauważone nie tylko w lokalnej społeczności. Uśmiechy na twarzach gości i gospodarzy, słowa pochwały i zachęty są najlepszym wyrazem zadowolenia z uroczystości i satysfakcją dla pracy włożonej w przygotowanie tak doniosłej imprezy, a także aplauzem do dalszych prężnych działań dyrektor Małgorzaty Michalskiej. Do zobaczenia za 5 lat! Alicja Mrozek W październiku br. zakończyła się XIV edycja Konkursu wakacyjnego o Miejscach Pamięci Narodowej w Dzielnicy Włochy. Celem konkursu było uwrażliwienie dzieci i młodzieży na otaczające nas, liczne miejsca pamięci narodowej. Niejednokrotnie przechodzimy codziennie obok tych miejsc nie znając ich historii oraz tragedii ludzkich, które rozegrały się tam kilkadziesiąt lat temu. Uczestnicy młodzież ze szkół podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych mieli za zadanie dotrzeć przynamniej do pięciu miejsc pamięci, wykonać drobne prace porządkowe oraz udokumentować to w formie albumów, książeczek, folderów zawierających zdjęcia, rysunki oraz odpowiedzi na pytania dotyczące historii Polski oraz miejsc pamięci narodowej. W tym roku wpłynęło 20 prac. W nagrodę wszyscy uczestnicy wyruszyli na wycieczkę autokarową Szlakiem Krzyżackim (bunkry w Mławie, zamek w Nidzicy, pola Grunwaldu). fot. Konrad Jędraszczak fot. UD Włochy Uczymy się samorządności Przed uczniami Gimnazjum nr 114 z Oddziałami Integracyjnymi wielkie wyzwanie. Reprezentanci Samorządu Szkolnego przeszli bowiem pomyślnie rekrutację na szkolenie organizowane przez Fundację Edukacja dla demokracji i będą realizować projekt dotyczący promowania samorządności uczniowskiej w Polsce. O wielkim sukcesie mogą mówić uczniowie naszego gimnazjum. Zostali zaproszeni do realizacji projektu dotyczącego samorządności w Polsce. Projekt zakłada wprowadzenie w czterech województwach (podlaskim, mazowieckim, lubelskim i świętokrzyskim) działań mających na celu podniesienie jakości pracy samorządów uczniowskich. Radość naszej reprezentacji jest tym większa, że na pierwszym wyjazdowym szkoleniu, które odbyło się na początku października, byliśmy jedyną szkołą z województwa mazowieckiego. Trzydniowy pobyt w ośrodku szkoleniowym w Jachrance był okazją do zaprezentowania naszej placówki i przedstawienia działań podejmowanych przez nasz szkolny samorząd. Wspólnie z reprezentacjami z innych szkół uczyliśmy się, jak właściwie planować pracę samorządu, skąd czerpać pomysły, by były atrakcyjne i ciekawe dla całej szkolnej społeczności oraz jak reklamować swoją działalność. Podczas szkolenia był czas nie tylko na pracę i naukę, ale również na zabawę. Dzięki temu zintegrowaliśmy się z pozostałymi uczestnikami i już dziś nie możemy doczekać się kolejnego spotkania. A tymczasem przed nami kilka miesięcy na wdrożenie i realizację naszego pomysłu, który zaprezentujemy w szkole 6 grudnia 2013 r. Czas spędzony na szkoleniu został przez nas właściwie wykorzystany. Pełni zapału wróciliśmy do Warszawy w niedzielę r. i od razu zabraliśmy się do pracy. Teraz trzeba tylko poczekać na pierwsze efekty wprowadzonych u nas zmian. Wioletta Łakoma Sabat fot. arch. szkoły nr 6 (64) listopad-grudzień

14 10 Dzień bez treningu był dniem zmarnowanym Jestem pewien, że ten sukces zawdzięczam po części cechom charakteru, które uformowały się podczas tysięcy godzin spędzonych w dōjō. To Karate nauczyło mnie mówienia tego, co myślę, uczciwości i solidności, zaufania do ludzi, umiejętności współpracy z innymi oraz chęci niesienia bezinteresownej pomocy. Nie lubię mówić o sobie, bo jestem z natury skromnym człowiekiem. Jednak ponieważ moje doświadczenie życiowe może być pożyteczne dla dzisiejszych adeptów Karate, postanowiłem zrobić wyjątek Przez wiele lat moim marzeniem był wyjazd do Japonii. W 1989 roku poprzez organizację studencką AIESEC otrzymałem roczną praktykę w Japonii. Ponieważ Polska była ciągle krajem komunistycznym, więc były problemy z wizą, ale dostałem ją po pół roku starań i w styczniu 1990 r. wylądowałem w Tokio jako informatyk, w firmie Graphica. Liczyłem, że będę miał lekką praktykę studencką i dużo czasu na treningi, ale praca okazała się na pełny etat, co w Japonii oznacza 12 albo więcej godzin spędzonych w biurze, często również w soboty. Po pracy zwyczajowo chodziliśmy do knajpy z kolegami wtedy przekonałem się, że Japończycy mają bardzo słabe głowy. Ja też nie mam szczególnie mocnej, ale po wypiciu trzech filiżanek sake oni byli pijani, a ja czułem się, jakbym pił wodę mineralną, bo sake ma raptem kilkanaście woltów. W Japonii nauczyłem się mówić biegle po japońsku, miałem też dziewczynę Japonkę. Zarabiałem bardzo dobrze; podczas gdy mój ojciec w 1990 r. dostawał w kraju pensję w wysokości 30 dolarów miesięcznie, ja z nadgodzinami zarabiałem 1500 dolarów (obiad w dobrej restauracji kosztował 30 dolarów). Przez pierwsze dwa miesiące byłem pod wpływem szoku: oszczędzałem, prawie nigdzie nie wychodziłem. Z czasem się do tego przyzwyczaiłem. Nigdy jednak nie przywykłem do wszechobecnego tłumu i niemiłosiernego tłoku w metrze. W porównaniu z Tokio warszawskie metro to betka. W Japonii po wejściu do wagonu w godzinie szczytu człowiek mógł podnieść nogi do góry i tak utrzymać się w powietrzu taki był ścisk w wagonach. Parę razy dostałem też kuksańca od oshiya, czyli popychacza kolejek do wejścia do wagonu w metrze; nie jest to przyjemne uczucie, ale to dzięki oshiya metro odjeżdża w Tokio punktualnie nawet w godzinach szczytu. Nie mogłem też znieść ciasnoty, moje mieszkanko miało nie więcej niż 10 metrów kwadratowych, łazienka była odlana z plastiku i przypominała toaletę w samolocie. Przy goleniu nie mogłem rozłożyć łokci. Pracowałem tyle, że na treningi nie starczało już czasu. To paradoks, że w Japonii przestałem regularnie ćwiczyć, najwyżej raz-dwa razy w tygodniu wieczorami, na dworze. Brak reżimu spowodował, że straciłem kaloryfer na brzuchu i zgubiłem nieco swojej wewnętrznej dyscypliny. Po roku wróciłem do kraju i wpadłem w wir pracy: kończyłem studia, pracowałem w trzech miejscach, robiłem doktorat, na regularne treningi nie było czasu, chociaż dla utrzymania formy od czasu do czasu ćwiczyłem sam. Ale lata ćwiczeń Karate wywarły na mnie dożywotnie piętno. Do tej pory potrafię się skoncentrować na tym, co robię, i pracować o wiele wydajniej niż inni. Po tym, jak zostałem wiceprezesem Narodowego Banku Polskiego, moi współpracownicy nr 6 (64) listopad-grudzień 2013 nie mogli uwierzyć, że można tak szybko pracować i jednocześnie koordynować tak wiele spraw. Karate dało mi też zdolność ciągłego doskonalenia się. Na przykład gdy w NBP oraz w Komisji Nadzoru Finansowego, której byłem członkiem, nie dawałem sobie rady z czytaniem olbrzymiej ilości materiałów (nawet kilkaset stron dziennie), nauczyłem się szybko czytać. Teraz razem z całą rodziną uczę się języka chińskiego. Niestety japońskiego nie używałem przez 20 lat i prawie wszytko zapomniałem. Mam kasetę z mojej pożegnalnej imprezy w Tokio gdy oglądam siebie mówiącego coś po japońsku, nie jestem w stanie zrozumieć większości słów. To bardzo dziwne uczucie. Wiem jednak, że mam ten język ukryty gdzieś głęboko w mózgu, bo czasami nagle pojawiają się w głowie kiedyś zapomniane słowa. Myślę, ze gdybym ponownie wyjechał do Japonii, to po kilku miesiącach znowu mówiłbym płynnie w tym języku. On jest łatwy do nauczenia w mówieniu, ale trudny w pisaniu i czytaniu. Ale to i tak nic w porównaniu z chińskim, który jest dramatycznie trudny nawet w wymowie. Myślę, że odniosłem w życiu sukces. Piastowałem ważne i wysokie funkcje w sektorze publicznym i prywatnym, zostałem profesorem ekonomii. Prawie codziennie pojawiam się w telewizji jako komentator ważnych wydarzeń gospodarczych, moje artykuły na tematy ekonomiczne i finansowe ukazują się często w prasie polskiej i zagranicznej. Jako jeden z niewielu polskich ekonomistów publikowałem artykuły w Financial Times, The Economist i Wall Street Journal, najbardziej prestiżowych gazetach finansowych na świecie. Znam osobiście prawie wszystkich polskich premierów, wszystkich ministrów finansów, większość prezesów banków, jestem często proszony o opinie przez Sejm i przez różne rządy, a firmy często dzwonią z prośbą, bym poprowadził dla nich seminaria o gospodarce. Mam dom bez kredytu, ładną, kochającą żonę i dwójkę udanych dzieci. Syn wygrał w tym roku olimpiadę polonistyczną szóstych klas i nie musiał pisać testu do gimnazjum, po prostu wybrał sobie takie, które najbardziej mu odpowiadało. To efekt zdolności moich dzieci, ale również panującego w domu szacunku dla ważnych spraw. Jestem dla moich dzieci jak sensei w dōjō: wzorzec do doskonalenia się i kształtowania umiejętności, wiedzy i charakteru. Jestem pewien, że ten sukces zawdzięczam po części cechom charakteru, które uformowały się podczas tysięcy godzin spędzonych w dōjō. To Karate nauczyło mnie mówienia tego, co myślę, uczciwości i solidności, zaufania do ludzi, umiejętności współpracy z innymi oraz chęci niesienia bezinteresownej pomocy. Karate uratowało mi również zdrowie, a może i życie. Gdy przed ponad dekadą mieszkałem na cz. II Prof. Krzysztof Rybiński Woli, padłem ofiarą ataku. Wracałem wieczorem z siłowni i trzech krótko ostrzyżonych osiłków próbowało mnie okraść. Błyskawicznie obezwładniłem jednego, który założył mi krawat od tyłu, blokami odbiłem kilka kopnięć (nie wszystkie, o czym świadczyły ślady butów na mojej białej koszulce jednak pod wpływem adrenaliny nie czułem kopnięć). Gdy przyjąłem pozycję walki z gardą i wrzasnąłem kiai, wszyscy trzej wzięli nogi za pas i uciekli. Czasami myślę, by powrócić do Karate. Dzięki zajęciom na siłowni, jeździe na rowerze i grze w tenisa ciągle utrzymuję dobrą formę. 100 pompek w jednej serii na kostkach już nie zrobię, ale jeszcze dam radę, potrafię podciągnąć się razy na drążku. Potencjał jest, ale brakuje czasu, bo pracuję po 12 godzin na dobę, czasem więcej. Większość z Was, czytających ten artykuł, też odniesie w życiu sukces. Karate będziecie ćwiczyli przez kilka lat, nieliczni dłużej, potem wciągnie Was dorosłe życie, rodzina, praca. Ale warto dobrze wykorzystać okres spędzony na treningach w dōjō, bo właśnie podczas ciężkich treningów wykuwają się cechy charakteru, które decydują o sukcesie w przyszłości. Na dōjō radzicie sobie w trudnych sytuacjach, musicie pokonać własne słabości, radzić sobie z bólem mięśni, ścięgien i kości. Ale zyskujecie wiarę w siebie, wytrwałość, szacunek dla wysiłku swojego i innych. Czasami w pracy zawodowej spotykam ludzi, którzy mają w sobie to coś. Potem często okazuje się, że oni też ćwiczyli w młodości Karate. To prawdziwa szkoła życia. Oos. Prof. Krzysztof Rybiński Autor jest profesorem Szkoły Głównej Handlowej, członkiem Rady Kreatywnej firmy SANNAO i członkiem Rady Nadzorczej Alior Banku. Absolwent wydziału informatyki i ekonomii Uniwersytetu Warszawskiego. W przeszłości był programistą w Japonii, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego, dyrektorem projektu w Fundacji Sorosa, głównym ekonomistą kilku banków, wiceprezesem Narodowego Banku Polskiego, partnerem w Ernst & Young, członkiem kilku rad nadzorczych w sektorze finansowym. Często występuje w krajowych i zagranicznych mediach, komentując sprawy gospodarcze i finansowe. Pod koniec lat 80-tych był prezesem klubu Karate-dō Warszawa Praga, w 1990 roku napisał artykuł po japońsku i po polsku do miesięcznika Czarny pas. Ma żonę i dwoje dzieci. Ma 46 lat, jego hobby to pisanie artykułów. fot. arch. Karate-do

15 A w Gimnazjum Dnia 13 września w budynku Gimnazjum 112 im. Króla Jana III Sobieskiego, odbyła się promocja książki Pani Anny Lidii Brzywca (wieloletniego dyrektora włochowskich szkół). Książka nosi tytuł Być dyrektorem Szkoły. Poradnik dla tych, którzy nie wiedzą w co ręce włożyć. Spotkanie było bardzo uroczyste. Oprócz władz dzielnicy i radnych przybyli też dyrektorzy szkół, przedszkoli oraz nauczyciele Gimnazjum 112. Byliśmy też my - redaktorzy gazety szkolnej GIGANT (Błażej Wańkowicz, Piotrek Goździkowski, Dominik Owczarek, Jakub Gryc, Zuzanna Cania) i przeprowadziliśmy wywiad z autorką książki. Redakcja: Kiedy zrodził się pomysł na napisanie książki? Pani Anna Lidia Brzywca: Kilka lat temu, ale jako dyrektor nie miałam czasu. Dopiero po przejściu na emeryturę znalazłam czas na spełnianie marzeń. R: Ile czasu zajęło Pani napisanie tej książki? P.A.L.B: Cztery miesiące, dokładnie cztery miesiące. Zaczęłam w sierpniu i trzeciego grudnia treść była gotowa. Trzeciego stycznia wysłałam już ostateczny tekst do wydawnictwa. R: Czy zamierza pani pracować nad drugą książką? P.A.L.B: Tak, chcecie wiedzieć o czym ona będzie? R: Tak, niech pani zdradzi nam tę tajemnicę. P.A.L.B: Proszę Państwa, nadal będę drążyła temat zarządzania szkołą, ale to nie będzie taka książka jak ta - popularnonaukowa, to już raczej będzie książka badawcza. Chciałabym zapytać kilkudziesięciu dyrektorów najlepszych szkół gimnazjalnych w Polsce o ich pracę, jak oni to robią, że mają takie znakomite wyniki. Będzie to dziesięć rad dla skutecznego dyrektora. R: Czy znajduje pani czas na inne zajęcia? Jeśli tak to jakie? P.A.L.B: Oczywiście, że tak, muszę mieć czas na wszystko, nawet na rozrywkę. Obecny na widowni p. Andrzej Brzywca (mąż pani dyrektor) powiedział, że jest z książki zadowolony, a byłby bardziej, gdyby się dobrze sprzedawała. Powiedział również, że w trakcie pisania wspierał żonę z całych sił. Redakcja szkolnej gazety GIGANT dziękuje za udzielenie wywiadu i życzy dalszych sukcesów (czujemy się już zaproszeni na następną promocję). M. 10 przykazań Mistrza Oszczędzania 31 października w SP nr 66 odbył się Dzielnicowy Konkurs 10 przykazań Mistrza Oszczędzania. Do udziału w konkursie zostało zaproszonych sześć włochowskich szkół, do etapu dzielnicowego zgłosiło się pięć szkół: Szkoła Podstawowa nr 88, Szkoła Podstawowa nr 87, Szkoła Podstawowa nr 94, Szkoła Podstawowa nr 227 oraz nasza szkoła jako gospodarz i organizator konkursu, który jest częścią projektu ekonomicznego Planujemy, oszczędzamy, pomnażamy dofinansowanego ze środków Narodowego Banku Polskiego. W jury zasiedli: przewodniczący Andrzej Krupiński Wiceburmistrz Dzielnicy Włochy oraz członkowie komisji konkursowej: Zofia Bazga Główna Księgowa DBFO Dzielnicy Włochy; dr Beata Sińska Adiunkt na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym; Marzena Pilińska Dyrektor SP 66. Zgodnie z regulaminem konkursu zostało przedstawionych 15 prezentacji multimedialnych, których poziom był rewelacyjny!!! Wyłonienie zwycięzców okazało się bardzo trudne (twarde reguły konkursowe pozwalały na nagrodzenie tylko 3 prezentacji), po burzliwych obradach komisji konkursowej: I miejsce przyznano Werze Uszyńskiej z klasy IV ze SP nr 66; II miejsce przyznano Dariuszowi Barcińskiemu z klasy V ze SP nr 87; III miejsce przyznano Zuzannie Hejduk z klasy IV ze SP nr 87. Pozostali uczestnicy otrzymali dyplomy za uczestnictwo w konkursie. Nie bez znaczenie była data konkursu 31 października jest to ŚWIATOWY DZIEŃ OSZCZĘDZANIA powstały z inicjatywy przedstawicieli banków europejskich podczas I Międzynarodowej Konferencji Kas Oszczędnościowych w Mediolanie w 1924 roku. Według uczestników kongresu, odpowiednia wiedza na temat pomnażania oszczędności miała w perspektywie zapewnić stabilny rozwój społeczeństw. W tym celu postanowiono, iż 31 października każdego roku będą organizować w swoich krajach działania edukacyjne kierowane do wszystkich obywateli, niezależnie od wieku, statusu społecznego. Jedno jest pewne, jeżeli młodzi ludzie w wieku lat tyle wiedzą o oszczędzaniu nie groźny nam kryzys finansowy w przyszłości. SP nr 66 Sercem w dwóch krajach Zespół Szkół im. Bohaterów Narwiku poprzez swojego patrona jest nierozerwalnie związany z Norwegią. Okazuje się, że nie tylko historia łączy nasze kraje, wiele powiązań można także znaleźć w różnych dziedzinach kultury. Tropicielką tych związków jest pani Janina Januszewska Skreiberg, którą gościliśmy 24 września br. w naszej szkole. Zamieszkała od ponad 40 lat w Norwegii dziennikarka, animatorka kultury, kolekcjonerka dzieł sztuki i wspomnień, obecna podczas ważnych wydarzeń, międzynarodowych festiwali. O takich faktach pisze w swojej książce Sercem w dwóch krajach. Norwesko polskie pejzaże kulturalne, ale też o nieznanych z mediów, prywatnych kontaktach z artystami tej miary, co: Sławomir Mrożek, Roman Polański, Andrzej Wajda, Edward Stachura, Czesław Miłosz, ks. Jan Twardowski. Warto tu nadmienić, że w kręgu zainteresowań autorki znaleźli się nie tylko ludzie teatru, filmu i literatury, ale też malarze, architekci, muzycy, a nawet alpiniści. Podczas spotkania dzięki opowieściom pani Januszewskiej postacie znane młodzieży z kart podręczników zeszły na ziemię i nabrały realnych kształtów, np. Miłosz, któremu nie chciało się jechać do Norwegii albo nielubiący pochwał i fetowania Mrożek, lub też przyjaciel autorki ks. Twardowski, autor wiersza do bohaterki naszego spotkania. Ze szczególnym zaciekawieniem zebrani wysłuchali fragmentu książki poświęconego bitwie o Narwik i rocznicowym obchodom tego wydarzenia. Pytania uczniów dotyczyły jednak w większym stopniu życia prywatnego pani Januszewskiej, która wzruszyła się na wieść, że ma do czynienia z przyszłymi lotnikami okazało się, że jej ojciec jako lotnik właśnie zginął w bitwie o Anglię I w ten sposób kolejna nić porozumienia połączyła Polskę i Norwegię. Katarzyna Kwiatkowska nauczycielka języka polskiego i bibliotekarka w Zespole Szkół im. Bohaterów Narwiku nr 6 (64) listopad-grudzień 2013 fot. arch. szkoły 11

16 Planujemy, oszczędzamy, pomnażamy - ciekawa inicjatywa w Szkole Podstawowej nr 66 Dzieci od najmłodszych lat, pośrednio lub bezpośrednio, uczestniczą w świecie finansów i ekonomii, niestety, w żadnej szkole podstawowej edukacja ekonomiczna nie jest realizowana, dlatego z inicjatywy Dyrekcji, Grona Pedagogicznego oraz Rady Rodziców Szkoły Podstawowej nr 66 im. Ks. J. Chrościckiego w Warszawie powstał pomysł realizacji projektu Planujemy, oszczędzamy, pomnażamy. W Szkole Podstawowej nr 66 od kwietnia do grudnia 2013 roku realizujemy projekt Edukacji ekonomicznej Planujemy, oszczędzamy, pomnażamy współfinansowany przez Narodowy Bank Polski. Jest to inicjatywa rodziców i przy ich dużej pomocy realizowana przez nauczycieli i uczniów naszej szkoły. Dużym sukcesem i prestiżem było dla nas uzyskanie dofinansowania z NBP. Wieloetapowa weryfikacja wniosku trwała bardzo długo i jesteśmy jedną z nielicznych szkół, której udało się skorzystać z dopłaty NBP do różnych materiałów potrzebnych do realizacji projektu, wycieczek, czy nagród konkursowych. W dzisiejszym świecie, w świecie ciągłego postępu gospodarczego, coraz większego znaczenia nowoczesnych technologii oraz ciągle rozwijających się usług finansowych znaczenie wiedzy ekonomicznej staje się kompetencją podstawową. W polskiej szkole kształcenie w zakresie ekonomii, finansów, przedsiębiorczości zaczyna się dopiero na szczeblu ponadgimnazjalnym. Z wieloletniego doświadczenia pedagogicznego nauczycieli szkoły oraz podstawy programowej zatwierdzonej przez Ministerstwo Edukacji wynika, że wiek 9-10 lat, kiedy dziecko potrafi już samodzielnie rozwiązywać działania matematyczne, to najlepszy moment na to, aby zacząć wprowadzać go w świat gospodarki rynkowej. Widząc potrzebę przekazania dzieciom praktycznej wiedzy dotyczącej finansów, postanowiliśmy dostosować tę wiedzę do określonej grupy wiekowej. Nauczyciele nauczania zintegrowanego (klasy O-III) razem z dziećmi odpowiadali na pytania: skąd się biorą pieniądze? Jak je zarobić? Jak działa bank?, jakie są nominały w Polsce? W klasach IV-VI omawialiśmy trudniejsze zagadnienia: jak założyć własny biznes? Jak i gdzie inwestować swoje pieniądze? Wspólnie rozwiązywaliśmy te problemy równolegle z realizacją ogromnego materiału podstawy programowej. To było i jeszcze jest olbrzymie wyzwanie dla obu stron. Oprócz samej wiedzy teoretycznej chcemy wciągnąć dzieci w interaktywny, wirtualny proces nauki, stąd pomysł utworzenia Stanowisk Młodego Inwestora Wdrożenie programu jest również podstawą do wspólnych działań rodziców i nauczycieli. Rodzice przedstawiciele świata bankowości, finansów, administracji państwowej, biznesu, PR oraz reklamy uczestniczą w realizacji projektu, dzieląc się swoją wiedzą w zakresie edukacji finansowej dzieci. Przystępując do projektu, założyliśmy sobie następujące cele: zwiększenie wśród uczniów wiedzy dotyczącej historii i roli pieniądza, wzmocnienie nawyku racjonalnego gospodarowania pieniędzmi świadomego zarządzenia swoim kieszonkowym, rozwinięcie i wzmocnienie potrzeby oszczędzania w odniesieniu zarówno do finansów, jak i do energii czy wody, zwiększenie zainteresowania globalizmem niedożywienia na świecie oraz zjawiskiem marnotrawienia jedzenia, zwiększenie wiedzy dotyczącej znajomości podstawowych pojęć ekonomicznych, rozwinięcie idei przedsiębiorczości wśród dzieci, zwiększenie wiedzy związanej z funkcjonowaniem instytucji finansowych, zwiększenie świadomości odbioru przekazu reklamowego (uczeń szkoły podstawowej świadomym konsumentem), zwiększenie odpowiedzialności społecznej poznanie zasady wolontariatu, zwiększenie samooceny wśród uczniów ze środowisk ubogich oraz ograniczenie zjawiska wykluczenia społecznego. W ramach projektu uczniowie już wzięli albo wezmą udział w warsztatach i zajęciach prowadzonych przez nauczycieli naszej szkoły oraz w spotkaniach z przedstawicielami Federacji Polskich Banków Żywności, nauczycielami akademickimi z Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego i innymi gośćmi na tematy ekonomiczne. Zaplanowaliśmy wycieczki do Narodowego Banku Polskiego, Mennicy Państwowej, PKO BP oraz oddziału okręgowego banku lokalnego. Wykorzystaliśmy też konkursy jako lubianą przez dzieci i ciekawą metodę pogłębiania wiedzy, zorganizowaliśmy konkursy plastyczne, literackie, ligi zadaniowe, quizy. Uczniowie klas VI i V zakładają firmy, tworzą biznesplan, a prezentację firm przewidzieliśmy na październik. Jak wskazują psychologowie, przedsiębiorczość jest cechą, którą można i należy rozwijać u dzieci znacznie wcześniej niż w wieku liceum, stąd właśnie w naszej szkole w ramach projektu chcieliśmy podjąć przedsięwzięcia, dzięki którym chociaż w podstawowym stopniu zrozumieją świat biznesu. Uczniowie klas piątych i szóstych od października do czerwca brali udział w comiesięcznych etapach Ogólnopolskiej Ligi Finansowej organizowanej przez Instytut Matematyki Uniwersytetu Wrocławskiego. Każdy etap był poprzedzony mini wykładem związanym tematycznie z zakresem zadań do rozwiązania przez uczniów. W Lidze Finansowej wzięło udział 92 uczniów to znaczy 92% uczniów klas V i VI. Sześciu uczniów zajęło wysokie miejsca w rankingu ligi i ma szanse na otrzymanie nagrody od organizatora. Rozstrzygnięcie konkursu przez Uniwersytet Wrocławski nastąpi w terminie późniejszym na początku października 2013 r. Nasz projekt swoim zasięgiem obejmuje nie tylko naszą szkołę, ponieważ konkurs 10 przykazań Mistrza oszczędzania przewidzieliśmy dla wszystkich włochowskich szkół podstawowych, natomiast wystawę zorganizowaną przez nas w Domu Kultury ADA adresujemy do wszystkich. Trwałym rezultatem naszego projektu ekonomicznego i jednocześnie podsumowaniem będzie Ilustrowana księga podstawowych pojęć ekonomicznych zawierająca ilustracje pojęć ekonomicznych wykonane przez naszych uczniów. Księgę wydamy w nakładzie 1000 egzemplarzy, a rozprowadzimy ją m.in. do wszystkich szkół włochowskich. Mamy nadzieję, że dzięki temu projektowi, uczniowie będą mieli określoną wiedzę, jak obracać się w świecie finansów, jak zarabiać pieniądze i być przedsiębiorczym. To niezwykle podnosi poczucie własnej wartości. Z doświadczenia wynika, że rozwijanie pozytywnych nawyków zarządzania pieniędzmi w dzieciństwie pozwoli uniknąć wielu tarapatów finansowych w życiu dorosłym. fot. arch. szkoły fot. arch. szkoły 12 nr 6 (64) listopad-grudzień 2013

17 fot. arch. szkoły Gimnazjaliści z Dortmundu na Promienistej W dniach października br. uczniowie drugich i trzecich klas Gimnazjum nr 113 z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Zawiszków Proporca Victoria w Warszawie, brali udział w międzyszkolnej wymianie polskoniemieckiej z Gimnazjum im. Bertolta Brechta w Dortmundzie. Wizyta gości rozpoczęła się późnym wieczorem 14 października na Lotnisku im. Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie zostali powitani przez naszych uczniów, ich rodziców i nauczycieli organizujących ten projekt Monikę Kucharską i Jacka Seligę. Jedenaście uczniów z Niemiec zamieszkało w rodzinnych domach uczniów naszego gimnazjum, co przyspieszyło wzajemną integrację, zgodnie z mottem całego projektu: Burząc wzajemne stereotypy poznajemy się. W ciągu dnia realizowaliśmy program stworzony wspólnie przez nas i opiekunów projektu, uwzględniając przy tym propozycje naszych gości. Stolica okazała się bardzo atrakcyjnym miejscem do zwiedzania dla nas wszystkich. Oprócz klasycznych punktów turystycznych takich jak: Zamek Królewski, Starówka, Trakt Królewski, Pałac w Wilanowie czy symbol miasta PKiN i panorama Warszawy z 30. piętra, nie zabrakło pobytu w Muzeum Powstania Warszawskiego. Tam uważnie przysłuchiwaliśmy się opowieściom przewodnika, skupiając się na trudnych faktach z historii stosunków polsko-niemieckich. Wieczory należały już do nas i my byliśmy kreatorami tego czasu. Wspólna gra w kręgle czy jazda na lodowisku znacząco wzmacniały wzajemne przyjaźnie. Podczas całego pobytu nie zabrakło dnia spędzonego w naszej szkole przy ulicy Promienistej. Pierwszego dnia goście zostali powitani przez Dyrektor Małgorzatę Michalską oraz Joannę Sienicką - Naczelnika Wydziału Oświaty i Wychowania, która wręczyła również upominki przygotowane przez Urząd Dzielnicy Włochy m. st. Warszawy. Następnie nasi goście mieli okazję ocenić artystyczną pracę naszych licealistów, którzy pod kierunkiem Alicji Mrozek wystawili krótką sztukę teatralną Jeremiego Przybory Spacerek przez eterek. Po wrażeniach artystycznych pokazywaliśmy gościom pracownie naszej szkoły, obserwując przy tym przez chwilę zajęcia w różnych klasach naszego zespołu szkół. 5 dni szybko minęło i wczesnym rankiem w sobotę 19 października uczniowie z Dortmundu opuścili nasza stolicę, nie kryjąc przy tym łez wzruszenia w trakcie pożegnania na lotnisku. Wiosną przyszłego roku znów spotkamy się z nimi, goszcząc tym razem w trakcie wymiany w ich domach w Niemczech. Agata Szymanek uczennica III klasy Gimnazjum nr 113 w Warszawie Projekt dofinansowała Polsko-Niemiecka Współpraca Młodzieży Piłkarze LEGII odwiedzili SP 88 We wtorek 5 listopada w Szkole Podstawowej nr 88 im. Gabriela Narutowicza przy ulicy Radarowej 4b gościliśmy piłkarzy MISTRZA POLSKI Legii Warszawa! Z najmłodszymi kibicami spotkali się Dominik Furman, Wladimer Dwaliszwili oraz Oliwer Wienczatek. W trakcie spotkania kibice mogli zadawać pytania do piłkarzy, na które nasi goście chętnie odpowiadali. Nie zabrakło też pytań do uczniów, którzy wykazali się dużą wiedzą na temat warszawskiego zespołu. Piłkarze wręczali upominki za najlepsze odpowiedzi, dostarczając tym samym wiele radości. Warto nadmienić, iż jeden z naszych uczniów w trakcie spotkania wykazał swe umiejętności w żonglowaniu piłką otrzymując gromkie brawa! Na zakończenie goście z przyjemnością rozdawali autografy i chętnie pozowali do zdjęć. Spotkaniu towarzyszyło mnóstwo emocji! Zapraszamy do galerii zdjęć, która widnieje na oficjalnej stronie Legii Warszawa. h t t p : / / l e g i a. c o m / n e w s, czy_sa_na_sali_kibice_legii_hd.html Wybiegaj sprawność Małgorzata Kulig, nauczyciel wf Już po raz trzeci dzieci z Przedszkola 313 wzięły udział w Biegu Charytatywnym Wybiegaj sprawność zorganizowanym przez Stowarzyszenie Dać siebie innym oraz Urząd Dzielnicy Żoliborz m.st. Warszawy. 13 października br. dzieci biegły na dystansie 300m na Kępie Potockiej. Każdy uczestnik biegu otrzymał na mecie pamiątkowy, kryształowy medal. Dzieci oprócz uczestniczenia w biegu miały okazję kibicowania osobom niepełnosprawnym, z upośledzeniem umysłowym, które na dystansie 50m poruszały się o kulach lub na wózkach. Akcją towarzyszącą tej imprezie była zbiórka plastikowych nakrętek, które zostały przeznaczone na zakup elektrycznych wózków inwalidzkich. Nasze przedszkole przekazało na ten cel 7 worków nakrętek. Barbara Łęcka, Przedszkole Nr 313 nr 6 (64) listopad-grudzień

18 fot. UD Włochy fot. UD Włochy fot. UD Włochy Spotkanie z kombatantami w Zespole Szkół im. Bohaterów Narwiku Wrzesień to tradycyjnie czas spotkań uczniów Zespołu Szkół im. Bohaterów Narwiku z kombatantami ze Związku Sybiraków i Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. W tym roku zaszczycił nas swoją obecnością p. Mieczysław Pogodziński. Uczniowie pod opieką nauczycieli historii B. Piekarskiej i R. Tuzińskiego wysłuchali opowieści gościa o jego losach w czasie II wojny światowej, kiedy został wywieziony na Syberię. 3-miesięczna podróż, straszne warunki na miejscu, choroby, śmierć matki, realia syberyjskie, potem trudy odnalezienia się w nowej rzeczywistości PRL-u te wspomnienia naocznego świadka historii obudziły w uczniach żywe zainteresowanie. Lekcja okazała się za krótka jeszcze po jej zakończeniu uczniowie chcieli rozmawiać z gościem. Spotkania tego rodzaju stanowią dla młodzieży niezastąpione źródło wiedzy, której nie znajdzie na kartach podręcznika. To najlepszy sposób na budzenie w uczniach zainteresowania przeszłością i prawdziwego patriotyzmu. Beata Piekarska nauczycielka historii w Zespole Szkół im. Bohaterów Narwiku GEPN i Stawy Cietrzewia Noc w Instytucie Lotnictwa Biegi Przełajowe w 69 Rocznicę Wywózki Mężczyzn z Włoch do Rzeszy Koncert w hołdzie Błogosławionemu Janowi Pawłowi II fot. arch. szkoły Wokół Stawu Koziorożca biegi zorganizował Klub Sportowy Przyszłość Włochy. W ten sposób upamiętnił wywiezienie w 1944 r. mężczyzn z Włoch do Rzeszy. W tegorocznych zawodach wzięły udział grupy dziewcząt i chłopców, którzy pokonali dystans 850 m. Natomiast grupa starszych open pobiegła 6250 m. Najlepsza zawodniczka Gabriela ze SP nr 94 pokonała dystans w 3,10 min., drugie miejsce dla Anny ze SP 7 z Legionowa (3,18), trzecie Alicja z SP nr 94 (3,21). Wśród chłopców pierwsze miejsce zdobył Jan ze SP 56 w czasie 2,56, drugie Damian z SP nr 66 (3,02), trzecie Jan z SP 87 (3,05). W Parku Cietrzewia odbyło się wydarzenie w ramach Tygodnia Ruchu. Nurkowie z GEPN - Grupa Eksplorująca Podwarszawskie Nurkowiska prezentowali sprzęt, opowiadali o nurkowaniu i zachęcali do uprawiania tego wspaniałego sportu. Dużo emocji dostarczył konkurs dla osób nie nurkujących. Biorąc udział w zawodach nawigacji na sucho można było wygrać intra nurkowe ufundowane przez Dive Project. Atmosfera była wesoła mimo mało sprzyjającej pogody. Wydarzenie filmowały telewizje. Natomiast podczas relacji na żywo na antenę Maja Popielarska prezentowała pogodę znad malowniczych stawów. Oczywiście nie zabrakło nurkowania, którego owocem były m.in. 5 przedwojennych cegieł. Jubileuszowa 5 Noc w Instytucie Lotnictwa to największa w Warszawie impreza prezentująca badania naukowe dla lotnictwa i kosmosu oraz przedsiębiorstwa i instytucje pracujące w tych sektorach. To możliwość zadania pytań specjalistom z różnych dziedzin, a także dotknięcia, sfotografowania, przetestowania nowoczesnych technologii lotniczych i kosmicznych. Odwiedzający mieli wyjątkową okazję nie tylko zobaczenia z bliska prawdziwych samolotów, śmigłowca, motoszybowca i poduszkowców, ale także mogli wsiąść do ich kabin! Zaprezentowano szeroką gamę latających pojazdów bezzałogowych: od najmniejszych platform wielowirnikowych, poprzez duże samoloty obserwacyjne aż po bezzałogowe, pełnowymiarowe śmigłowce. Każdy mógł poczuć się jak pilot zasiadając za sterami symulatorów, których w tym roku było wyjątkowo dużo. Goście mogli zobaczyć między innymi wyjątkowe pokazy modeli śmigłowców, wspaniale oświetloną fontannę, podziwiać z wyjątkowo bliska startujące olbrzymie pasażerskie odrzutowce, zjeść pyszną kolację. Łaziki marsjańskie, satelity, instrumenty z sond kosmicznych, wystawa modeli rakiet i teleskopy były nie lada atrakcją Urzekająca muzyka i śpiew, efektowne kostiumy, odpowiednio dobrany repertuar to wszystko razem spowodowało, że zebrani w kościele św. Teresy od Dzieciątka Jezus żałowali, że to już koniec. Te niezapomniane wrażenia pozostawił po sobie Zespół Pieśni i Tańca Mazowsze im. Tadeusza Sygietyńskiego, który uświetnił swoim koncertem obchody rocznicy wyboru Karola Wojtyły na papieża Jana Pawła II rocznica Odzyskania Niepodległości Owacjami na stojąco zakończył się przepiękny koncert Znasz li ten kraj w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca Śląsk im. Stanisława Hadyny. Mistrzowska prezentacja pereł polskiego folkloru wzbudziła aplauz i zachwyt zgrormadzonej w Okęckiej Sali Widowiskowej publiczności. Tym niepowtarzalnym wydarzeniem uczciliśmy w naszej dzielnicy 95 rocznicę Odzyskania Niepodległości. 14 nr 6 (64) listopad-grudzień 2013

19 Finał Od zabawy do sportu 2013 W dniu 14 listopada 2013r. na hali sportowej w Gimnazjum Nr 114 przy ul. Malowniczej 31a, odbyły się mistrzostwa sportowe Dzielnicy Włochy dla dzieci w wieku szkolnym klas II-IV w ramach programu Od zabawy do sportu. Uczniowie dzielnie reprezentowali swoje szkoły w ośmiu konkurencjach sportowych, zdobywając dla nich cenne punkty. Zawodnicy rywalizowali: w wyścigu na piłkach do skakania; w wyścigu na szczudła i wózkach; w wyścigu z przejściem przez bramkę; w rzucie do celu; w biegu z piłkami pod pachami; w wyścigu koszykarzy - slalomem; z paletką do badmintona i piłką tenisową; w wyścigu z przejściem przez hula-hop w dwójkach. W klasyfikacji generalnej kolejne miejsca zajęły (od końca): Szkoły Podstawowe Nr 88 i Nr 227 ex aequo po 19,5 pkt; IV miejsce, Szkoła Podstawowa Nr 87, 20 pkt III miejsce, Szkoła Podstawowa Nr 66, 24 pkt II miejsce. Mistrzem Dzielnicy została, po raz kolejny, Szkoła Podstawowa Nr 94 z 37 pkt. Imprezę sportową uświetnił gościnny występ 9 zawodniczek z Klubu Gimnastyki Artystycznej Legion Warszawa, m.in.: Julia Kałębasiak - Mistrzyni Warszawy, medalistka Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży i Anna Szczygieł - medalistka międzynarodowych zawodów London Cup. Szkoła Podstawowa Nr 94 reprezentowała Dzielnicę Włochy w Mistrzostwach Warszawy w półfinałach 28 listopada 2013 r. na terenie Ośrodka Sportu i Rekreacji Dzielnicy Wola przy ul. Obozowej 60. Uczniowie zajęli 7 lokatę. fot. UD Włochy L.p. Nazwisko i imię dzień godzina miejsce telefon / 1 Baranowska Teresa 2 Berłowska Halina I wtorek m-ca Ratusz, al. Krakowska 257, p.225 każdy piątek m-ca Klub Stokrotka, al. Krakowska I poniedziałek m-ca ul. ks.j.chrościckiego 2, Biblioteka w Parku Kombatantów III wtorek m-ca DK Włochy, ul. B. Chrobrego 27 3 Bieliński Marek I środa m-ca DK Włochy, ul. B. Chrobrego , bielinskimarek@wp.pl 4 Czuma Krzysztof I wtorek m-ca ul. ks.j.chrościckiego 2, Biblioteka w Parku Kombatantów , czuma@wlochy.waw.pl 5 Gembarzewski Roman po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu Jopowicz Jacek I poniedziałek m-ca ul. ks.j.chrościckiego 2, Biblioteka w Parku Kombatantów III wtorek m-ca DK Włochy, ul. B. Chrobrego 27 7 Kałwajtys Dariusz po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu , dariusz_kalwajtys@op.pl 8 Karczewska Bernadeta po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu z Wydziałem Obsługi Rady lub bezpośrednio na tel. komórkowy ; bkarczewska@um.warszawa.pl 9 Kostrzewski Juliusz po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu , juliusz.63@o2.pl 10 Kozłowska Hanna po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu z Wydziałem Obsługi Rady , kozlowskahanna@op.pl 11 Kułakowska Elżbieta po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu z Wydziałem Obsługi Rady Mazur Jolanta III wtorek m-ca Ratusz, al. Krakowska 257, p Młynarek Christian I czwartek m-ca Ratusz, al. Krakowska 257, p.225 III czwartek m-ca OPS, ul. Czereśniowa Pawlik Andrzej po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu z Wydziałem Obsługi Rady Piecuch Jolanta po uprzednim telefonicznym uzgodnieniu 16 Sosnowski Radosław II wtorek m-ca Ratusz, al. Krakowska 257, p Sosnowski Sławomir po uprzednim uzgodnieniu telefonicznym Szczepańska Elżbieta III środa m-ca DK Włochy, ul. B. Chrobrego Turkas Andrzej I środa m-ca ul. ks.j.chrościckiego 2, Biblioteka w Parku Kombatantów Ufnal Wiesława I poniedziałek m-ca Budynek Wielofunkcyjny, ul. 1 Sierpnia 36a, III p , jolantamazur@neostrada.pl mlynarekchristian@gmail.com , jolanta.piecuch@wlochy.org.pl , rsosnowski@um.warszawa.pl 21 Janusz Wojdalski II środa m-ca ul. ks.j.chrościckiego 2, Biblioteka w Parku Kombatantów , , janusz_wojdalski@sggw.pl III środa m-ca DK Włochy, ul. B. Chrobrego 27 Izabela Chmielewska, Radna m.st. Warszawy, przyjmuje w I wtorek m-ca, w godz , w Bibliotece w Parku Kombatantów, ul. ks. J. Chrościckiego 2 Michał Grodzki, Radny m.st. Warszawy, przyjmuje w IV poniedziałek m-ca, w godz , Ratusz, al. Krakowska 257, tel nr 6 (64) listopad-grudzień

20 Biuletyn Informacyjny Urzędu Dzielnicy Włochy m.st. Warszawy Adres redakcji: al. Krakowska 257, Warszawa tel.: ; faks: Nakład: 5000 egz. Redaktor naczelny: Mikołaj Foks; Wydawca: Urząd Dzielnicy Włochy, al. Krakowska 257, Warszawa, tel.: Druk: Poligrafia GREG Grzegorz Sitek, Teren IEA, Otwock, Redakcja nie zwraca niezamówionych materiałów oraz zastrzega sobie prawo do ich redagowania i skracania.