Wiadukt w Choszczówce bubel bez wind i schodów

Transkrypt

1 nr 2 (98) III/IV 2011 WWW. NCH. PL Wiadukt w Choszczówce bubel bez wind i schodów Tempo budowy wiaduktu kolejowego w Choszczówce jest imponujące, niestety w ekspresowym tempie powstaje bubel. Wiadukt nie będzie miał schodów dla pieszych w pobliżu torów ani wind przeznaczonych dla osób starszych, inwalidów i matek z wózkami. Inwestor kolejowy postanowił zaoszczędzić i zaprojektował wersję oszczędnościową wiaduktu. Po likwidacji przejazdu kolejowego i ustawieniu ogrodzenia przy torach na całej długości Choszczówki, każdy pieszy, który znajdzie się w pobliżu torów na ulicy Polnych Kwiatów przy Mehoffera (np. przy delikatesach) albo na Zawiślańskiej przy Mehoffera, żeby mógł się dostać na drugą stronę torów będzie musiał drałować 400 m na koniec wiaduktu, następnie 800 m wiaduktem na jego przeciwległy koniec, a potem znów 400 m z końca wiaduktu do ulicy przy torach. W sumie żeby pokonać 40 metrowe torowisko pieszy będzie musiał przejść 1,6 kilometra. Alternatywnie będzie mógł przejść 800 m do stacji Choszczówka, przy której jest przejście podziemne z windami i wrócić kolejne 800 m żeby znaleźć się na Mehoffera po drugiej stronie torów. W sumie dokładnie tyle samo 1,6 kilometra. Absurd i skandal. Gdzie były władze dzielnicy i urzędnicy dzielnicy, których praca polega na działaniu na rzecz mieszkańców. Inwestycja inwestora kolejowego powstaje na obszarze publicznym dzielnicy i musiała być przecież opiniowana i akceptowana przez władze dzielnicy. Wiadukt przy stacji Płudy będzie miał schody i windy. Pieszymi z Choszczówki i pobliskich osiedli nikt się nie przejął. W 2010 roku były wybory samorządowe i urzędnicy dzielnicy bardziej myśleli o propagandowych fotografiach z łopatami w rękach, na placu budowy wiaduktu. W inwestycji kolejowej w Choszczówce zadbano nawet o zwierzęta i wybudowano dla nich małe przejście podziemne nie daleko obecnego przejazdu. O ludziach zapomniano. Zbudowane przejście dla zwierząt jest za niskie żeby dorosły człowiek mógł przejść na druga stronę. Musiałby przechodzić... na czworaka. To małe przejście pod torami budowano ponad rok a potem przez pół roku poprawiano. W czasie jego budowy ruch pociągów był kierowany na jeden tor. Nie ma wiec szans na przebudowanie tego małego przejścia bo wiązałoby się to z jego burzeniem i budowaniem od początku. Jest za to w dalszym ciągu możliwość doprojektowania schodów i wind do powstającego wiaduktu. Mogą to być np. konstrukcje stalowe dobudowane do wiaduktu. Nie jest to jakiś wielki problem architektoniczny czy inżynierski. Jest wiele budowli w Warszawie do których dobudowywano w późniejszym czasie rożne konstrukcje (np. schody i windy rożnego przeznaczenia), Potrzebna jest tylko determinacja władz dzielnicy. My mieszkańcy Choszczówki oczekujemy od władz dzielnicy natychmiastowego działania i nie przyjmujemy do wiadomości tłumaczeń, że na schody i windy przy budowanym wiadukcie w Choszczówce jest już za późno. Jeśli sprawa zostanie zignorowana przez władze dzielnicy to poruszający się pieszo mieszkańcy Choszczówki będą żyli w poczuciu odizolowania. Dla wielu starszych osób, matek z wózkami, inwalidów mieszkających w pobliżu Mehoffera, przejście 1,6 kilometra żeby dostać się na drugą stronę torów, będzie w wielu przypadkach barierą nie do pokonania. Krzysztof Cieślak Wesołego jajka, słonecznej wiosny i pogody ducha na wszystkie sezony yczy Redakcja i Stowarzyszenie Nasza Choszczówka Zostaw swój podatek w Białołęce Pomóżmy gazecie Serdecznie zachęcamy do wpłacenia 1% podatku na rzecz naszego Stowarzyszenia. Przypominamy, że Stowarzyszenie jest organizacją pożytku publicznego i pełni służebną rolę na rzecz mieszkańców Zielonej Białołęki. Od kilku lat wydajemy gazetę Nasza Choszczówka (nakład szt.), w której poruszamy najważniejsze tematy i problemy, którymi żyje lokalna społeczność. Z pieniędzy otrzymanych od Państwa zasilamy także nasz Bank Pomocy, który nastawiony jest na pomoc dla ludzi znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. Część pieniędzy przeznaczamy na prowadzenie naszej działalności statutowej związanej z problemami ekologicznymi oraz na inne akcje, które mają służyć polepszeniu życia mieszkańcom. W dalszej kolejności z pieniędzy tych wspieramy nasze działania w dziedzinie kultury i sportu. Organizujemy corocznie kabarety, występy artystyczne, a od 15 lat są organizowane przez nasze Stowarzyszenie olimpiady sportowe dla dzieci. Gazeta redagowana jest siłami społecznymi, a utrzymywana (druk, dystrybucja) dzięki reklamom, o które coraz trudniej i które nie zapewniają pełnych kosztów wydawania gazety. Dlatego zwracamy się do Państwa z apelem o wsparcie finansowe naszej lokalnej prasy. Na pewno dobrą okazją jest przekazanie 1% podatku od swojego dochodu. Można to zrobić wypełniając deklarację podatkową i tam wskazać naszą organizację w odpowiednim polu. Wystarczy podać numer KRS Stowarzyszenie Nasza Choszczówka: Ale zwracamy się też do tych Państwa, którzy chcą wesprzeć gazetę poza możliwością przekazania 1% odrębnymi wpłatami bezpośrednio na poniższe konto z dopiskiem: na rzecz gazety Nasza Choszczówka Nr konta: Polecamy się Zarząd Stowarzyszenia Nasza Choszczówka MAJOWA AKCJA SZCZEPIEŃ PRZECIW WŚCIEKLIŹNIE TERMINY I LOKALIZACJA SOBOTA, ul. Czeremchowa 24 godz SOBOTA, ul. Brzezińska 20 godz SOBOTA, ul. Ornecka, stajnia,, HUCULSKI RAJ, godz PIĄTEK, ul. Zegarynki 8, godz SOBOTA, ul. Polnych kwiatów, DELIKATESY POLNE KWIATY, godz STRONA 1

2 Z pozycji opozycji Został nam się ino bazar Kilka tygodni temu dowiedzieliśmy się, że z Wieloletniego Planu Inwestycyjnego zostały wycofane środki na poszerzenie ulicy Marywilskiej. Najpierw miało być 74 mln zł. Później (w ramach kryzysu) zostało już tylko 50 mln zł, a teraz cała inwestycja została przeniesiona na lata Tak naprawdę oznacza to, że nie wiadomo czy w ogóle zostanie kiedykolwiek rozpoczęta. A przecież miało być: poszerzenie ulicy Płochocińskiej na odcinku od Modlińskiej do t.zw młynów, rozbudowa ulicy Marywilskiej do przekroju dwujezdniowego od ulicy Bohaterów do Trasy Toruńskiej. W swoim krótkim artykule zacytuję dla przypomnienia kilka wypowiedzi v-ce prezydenta m.st Warszawy Andrzeja Jakubiaka sprzed trzech lat kiedy decydowało się przeniesienie kupców na ulicę Marywilską. Była wtedy potrzebna aprobata radnych do tego projektu, były więc zapewnienia o wielkich inwestycjach jakie czekają nas mieszkańców Zielonej Białołęki. Przytoczę je po to aby, lepiej uświadomić sobie atmosferę dni kiedy zapadały decyzje w tej sprawie. Ale przytoczę też po to, aby w przyszłości nie ulegać tak łatwo obietnicom bez pokrycia i na wyrost nie dawać przyzwolenia na wirtualne projekty, które jak bańka mydlana mogą pęknąć przy pierwszej nadarzającej się sposobności. Taka sytuacja właśnie nas spotkała. Z protokołu XXXV sesji Rady Dzielnicy Białołęka: Z-ca Prezydenta M.st Warszawy Andrzej Jakubiak: Ja od samego początku, myślę, że Pan Burmistrz Kaznowski to może potwierdzić, tu byliśmy, co do jednego zgodni, że nie jest możliwe posadowienie tego typu przedsięwzięcia bez dania w zamian istotnej poprawy infrastruktury drogowej dla Białołęki. Dlatego też, jak Państwo wiecie w WPI w 2007 roku wpisane zostały oprócz zadań już dotychczas przewidywanych, znaczy się budowy Trasy Mostu Północnego, co było niemożliwe przez lat kilkanaście. Poszerzenia ul. Modlińskiej, modernizację jej od granic miasta aż do Mostu Grota -Roweckiego. Dodatkowo w związku z organizacją tego targowiska Miasto zobowiązało się, że zostanie poszerzona ul. Marywilska, od Mehoffera do Trasy Toruńskiej. I jednocześnie zadeklarowaliśmy, że będziemy dążyć do tego, ażeby zbudować drugą jezdnię ul. Płochocińskiej. I te dwa zadania, Marywilska i Płochocińska znalazły się zarówno w WPI. W WPI chodziło najpierw o wskazanie środków na prace przygotowawcze i projektowe. Państwo wiecie ul. Marywilska jest planowana do realizacji w latach Środki przewidziane na ten cel to 74 mln. zł. Rada dzielnicy Białołęki uchwaliła w sprawie Marywilskiej już kilka uchwał, a ich najistotniejszym postulatem był zapis (uchwała z dnia 11 XII 2008 r), że: budowa powinna się odbywać równocześnie z realizacją ww. inwestycji, uchwała z dnia stanowi zaś: Najpierw rezygnacja z przebudowy ul. Płochocińskiej, a obecnie oddalenie w czasie rozbudowy ul. Marywilskiej skazuje tysiące mieszkańców najdynamiczniej rozwijającej się dzielnicy w Warszawie na ciągłe tkwienie w korkach. Nadto odłożenie w czasie przebudowy ul. Marywilskiej spowoduje przedawnienie uzyskanej na początku 2010 r. dla tej inwestycji decyzji środowiskowej. Tym samym w latach , kiedy to przewidywane jest wznowienie prac przy ul. Marywilskiej trzeba będzie ponownie ubiegać się o decyzję środowiskową powtórnie wydając na ten cel fundusze. Jeśli do tego dojdzie zasadne będzie sprawdzenie, czy w tej sytuacji nie będzie naruszona dyscyplina finansów publicznych. Na wspomnianej na wstępie sesji prezydent Jakubiak mówił też: ustaliliśmy z Panią Prezydent i z Panem Skarbnikiem, że kwota, jaką będzie Zarząd Mienia uzyskiwał z czynszu dzierżawnego w całości będzie powiększała dochody Dzielnicy Białołęka z przeznaczeniem na inwestycje. W całości, jeżeli rocznie wpływy z dzierżawy z tego terenu będą wynosiły 4,6 mln. zł. o tyle będziemy zwiększali wydatki Dzielnicy Białołęka. To ja tyle miałem do powiedzenia, jeśli chodzi o to, co wiem na temat budowy centrum hal handlowych przy ul. Marywilskiej 44. Pragnę Państwu też powiedzieć, że z mojego punktu widzenia jest to bardzo trudne przedsięwzięcie, zdajemy sobie sprawę, z odpowiedzialności wobec mieszkańców z jednej strony, ale wobec kupców z drugiej strony. Staraliśmy się zawsze w tych wszystkich naszych działaniach te dwa interesy godzić. Kilka tygodni temu, r. radni dzielnicy Białołęka podjęli uchwałę, której skróconą wersję przytaczam: Rada Dzielnicy Białołęka wnioskuje do Prezydenta m.st. Warszawy oraz Rady m.st. Warszawy o przekazanie dotychczasowych i przyszłych wpływów z funkcjonowania Centrum Hal Targowych Marywilska 44 do budżetu Dzielnicy Białołęka m. st. Warszawy. A w uzasadnieniu do tej uchwały pisze się, że: Rada Dzielnicy Białołęka była wielokrotnie zapewniana, że po uruchomieniu Centrum Hal Targowych Marywilska 44, całość wpływów z funkcjonowania tego centrum zasilą budżet dzielnicy Białołęka m.st.warszawy.obecnie, zdaniem Rady Dzielnicy, w budżecie dzielnicy nie ma odzwierciedlonych wpływów z funkcjonowania CHT Marywilska 44 w wystarczającym stopniu. Tak jak wielu mieszkańców Białołęki nigdy nie byłem zwolennikiem bazaru przy ulicy Marywilskiej. Mimo wmawiania nam jak wiele korzyści będzie z niego płynąc dla mieszkańców, jak bardzo poprawi nam się komunikacja w zamian za tę ewentualną niedogodność, póki co z szumnych zapowiedzi nie zostało nic. Pardon, pozostał: bazar. Krzysztof Pelc Zapraszam na sesje zdjęciowe : Fotografi a stylizowana Fotografi a rodzinna Fotografi a zwierząt Joanna Kozłowska tel Co by tu jeszcze rozwalić? Warunki życia mieszkańców Choszczówki-bis czyli przed torami, uległy dalszemu pogorszeniu po wybudowaniu podziemnego przejścia pod torami. Bezkarność łobuzerii jest przerażająca a przejście podziemne zachęciło ich do przeniesienia się pod ziemię. Wzywana Straż Miejska, aby rozpędziła pijackie grupy, namawia jedynie do rozejścia się, nawet nie legitymując rozrabiającej młodzieży. Mieliśmy już kupy na peronie (przez dłuższy czas nikt tego nie sprzątał) o kupach śmieci, które przewalają się po peronach, w przejściu i dewastują pobliski las, nawet nie wspominam. Przejście przy stacji ma służyć nie tylko podróżnym, dla Choszczówki-bis jest to jedyna droga do sklepu, Nie tak dawno dokonano doraźnej naprawy ulicy Czeremchowej. Pozostaje tylko pytanie, kiedy nawierzchnia naszej ulicy zostanie wymieniona całkowicie zgodnie z obietnicą budujących oczyszczalnie Czajki i kolektora ściekowego oraz kto odpowiada w Urzędzie Miasta za szkody w budynkach i kogo Kolejny raz zdewastowany został przystanek autobusowy na ulicy Raciborskiej. Wszystkie szyby wybite, konstrukcja uszkodzona. Wiemy, nie ma słów które byłyby zdolne powstrzymać bandyckie odruchy chuliganów. Trudno jednak przechodzić obok tego wandalizmu spokojnie. Na usuwanie szkód tylko z placów zabaw nasza Dzielnica wydaje rocznie 15 tysięcy. Znacznie większe sumy pochłaniają zniszczenia w komunikacji miejskiej i innych miejscach publicznych. To są pieniądze społeczne wyrzucane dlatego, że młodzi chuligani nie potrafią inaczej zagospodarować swojej energii i złych emocji. Tym złym emocjom jedni dają ujście w awanturach politycznych, innym wystarczy rozwalić szyby na przystanku. aw na pocztę, do apteki no i np. do szkoły. Piszę ironicznie, że np. do szkoły, gdyż gminni geniusze logistyczni, naszym dzieciom, z tej Choszczówki II kategorii, każą chodzić 1,5 kilometra do autobusu, dojeżdżać autobusem lub dwoma i potem znów na piechotkę do odległej szkoły. Ale nie o tym chciałam dziś pisać. Dla nas najważniejsze jest teraz, aby policja i Straż Miejska zajęły się bezpieczeństwem ludzi, którzy muszą korzystać z przejścia, a Służba Ochrony Kolei mogłaby zadbać i o bezpieczeństwo i o sprzątanie czasem tego przejścia, opróżniania koszy na śmiecie no i dokończenie porządkowania przynajmniej skraju lasku zdewastowanego podczas budowy peronów. Przy okazji warto dodać, że na trasie od Legionowa do Choszczówki wiszą poprzecinane kable od urządzeń wyglądających na kamery. będziemy mogli obciążyć za remonty pękniętych budynków? Mam też inne pytania; 1. Czy orientujecie się Państwo, jakie są koszty projektu budowy, a jakie wykonania progów zwalniających do 40 km/h na ulicy Czeremchowej? 2. Czy mieszkańcy i firmy z ulicy Czeremchowej mogą sami wybudować progi zwalniające lub partycypować w kosztach budowy? Marek Poliński STRONA 2 WWW. NCH. PL

3 Jak się mieszka DOM Z LEGENDĄ Agnieszka Wróblewska Majątek rodu Rey ów rozciągał się swego czasu na znacznej części dzisiejszej Białołęki. W Polsce wyzwolonej po zaborach został rozparcelowany na działki, które sprzedawano na wolnym rynku. Pola, lasy, piachy pokrojone na kawałki znalazły dziesiątki nowych właścicieli. Na swoich zakupionych włościach mieszczuchy z Warszawy stawiali letniaki, czyli drewniane domki, do których można było przyjeżdżać na lato. Działkę wielkości ok. dwóch tysięcy metrów kwadratowych takiej ziemi w Białołęce Dworskiej kupiła babcia pana Andrzeja Lewandowskiego w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Pan Andrzej pamięta z dzieciństwa te letnie wyprawy za miasto. Bo miasto Warszawa kończyło się wtedy przy dzisiejszej elektrociepłowni Żerań, a tam gdzie dziś przelatujemy przez wiadukt jeszcze po wojnie stały rogatki ze szlabanem. Rodzina państwa Lewandowskich mieszkała przed wojną przy ulicy Nowogrodzkiej. Wojnę i powstanie ich dom jakimś cudem przeżył i po wojnie mogli wrócić do swojego mieszkania. Sąsiednie domy leżały w gruzach, zburzone były także szkoły i pan Andrzej pamięta, że do swojej pierwszej szkoły podstawowej wdrapywał się na czwarte piętro po wyślizganych drewnianych schodach czynszowej kamienicy przy Marszałkowskiej 95. W 1949 roku rodzina postanowiła na działce w Białołęce wybudować dom. Wydawało się jeszcze wtedy że idą czasy normalne. Ojciec pana Andrzeja prowadził zakład elektrotechniki samochodowej, zatrudniał w nim kilkadziesiąt osób, nieźle zarabiał. Jednak normalność szybko się skończyła w imię stalinowskiej sprawiedliwości zakład został upaństwowiony, ojca skierowano na jakąś skromną posadę z małym zarobkiem i prysło marzenie o szybkich przenosinach do własnego domu. Brakowało pieniędzy, nie było materiałów budowlanych, jednak z planów budowy własnego domu rodzice nie chcieli zrezygnować. Podstawowym materiałem budowlanym była w tym czasie cegła z rozbiórki resztek domów zburzonej Warszawy, ale i ten budulec zdobywało się z trudem. Szczęśliwie w dyrekcji budowy Trasy W-Z pracowała ciocia pana Andrzeja i dzięki protekcji cioci można było od czasu do czasu kupić furmankę czy dwie takiej cegły. Kiedy furmanka przyjeżdżała, zjawiał się majster z pomocnikami i budowa ruszała. Nie było furmanek nie było budowy. Zdobywać trzeba było zresztą i inne materiały, np. wapno nielasowane, które musiało się odleżeć w dole wykopanym w ziemi. Kiedy udało się wybudować i zamknąć piwnicę, rodzina mogła tam już latem nocować. Kiedy udało się zamknąć parter, rodzina wyprowadziła się z Nowogrodzkiej i zameldowała w Białołęce. Dziś dom jednorodzinny staje w rok, państwo Lewandowscy budowali swój niemal przez całe pokolenie. Fundamenty kopali kiedy Andrzej był uczniem pierwszych klas szkoły podstawowej a piętro wykańczał już inżynier Lewandowski z żoną Bożeną w latach sześćdziesiątych. Pan Andrzej Lewandowski mówi, że jest zagorzałym domatorem A i tak nasz dom był jednym z pierwszych powojennych domów zbudowanych w tej okolicy mówi pan Andrzej. W tych murach mieszka historia Dom państwa Lewandowskich jest inny niż domy budowane dziś masowo w zielonej Białołęce. Różni się bryłą, stylem architektonicznym, zupełnie odmiennym od dzisiejszej mody rozkładem wnętrza, meblami z przedwojennym rodowodem, ale nie tylko. Od nowych willi w swoim otoczeniu, niektórych tak okazałych jak bogate zachodnie rezydencje, różnią go lata historii która się w tych murach zapisała kilkadziesiąt lat pracy inżyniera energetyka, jego żony Bożeny w sądzie, urodzenie i dorastanie ich syna i wreszcie prawdziwy rarytas rodzinna legenda o ojcu pani Bożeny, bohaterze AK. Pani Irena Rażmowska przy szablach swojego męża Władysław Rażmowski, przed wojną zawodowy oficer, był w czasie okupacji hitlerowskiej z-cą komendanta obwodu Węgrów w Armii Krajowej, pseudonim Poraj. W 1943 roku komendant główny AK, generał Tadeusz Bór-Komorowski odznaczył go orderem Virtuti Militari za udaną brawurową akcję uratowania radiostacji dzięki której oddziały utrzymywały łączność z Londynem. Po wojnie ukrywał się pod przybranym nazwiskiem, zmieniał miejsca pobytu i dzięki temu ocalał. Był w czepku urodzony mówi o nieżyjącym już mężu pani Irena Rażmowska. Najpierw ucieczka z transportu do Katynia, gdzie zginęli jego koledzy, potem kula w walce odbiła się od guzika i ominęła serce i wreszcie po okupacji, kiedy ukrywał się przed stalinowskim reżimem który polował na oficerów AK, znów dopisało mu szczęście jako jedyny z grona swoich kolegów nie trafił do więzienia. Pani Irena, która po śmierci męża zamieszkała tu, przy ulicy Dynamicznej z córką i zięciem, ma także swoją piękną kartę w życiorysie. W czasie walk w 1939 roku sanitariuszka w Legionowie, potem łączniczka w AK. Mąż działał w podziemiu, pokazywał się i znikał, ona służyła za skrzynkę kontaktową, przyjmowała i przekazywała rozkazy. W wolnej już Polsce w latach 90-ych, Władysław Rażmowski uhonorowany został przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego stopniem pułkownika. Meble przeżyły wojnę na Nowogrodzkiej i osiedliły się w Białołęce Pani Irena ma swoje miejsce w Historii Wnętrza też się projektowało inaczej Dworskiej WWW. NCH. PL STRONA 3

4 Znów zamach na Park Wiśniewo! Szykuje się wycinka ponad 700 drzew Cztery lata temu zaczęliśmy pisać o próbach zniszczenia tzw. Parku Wiśniewo, Jest to teren o powierzchni 9 ha położony na wprost Ratusza dzielnicy Białołęka, po drugiej stronie ulicy Modlińskiej. Osoby, które nie znają Parku Wiśniewo położonego między ulicami Modlińską, Sąsiedzką, Podróżniczą powinny wiedzieć, że teren ten posiada bogatą szatę roślinną (ponad 130 odmian różnych roślin), stanowiących połączenie powierzchni zadrzewionych, parkowych, leśnych i dawnych użytków rolnych. Posiada on walory krajobrazowe, o tak innej od pozostałej części dzielnicy roślinności, że stanowi ewenement w porównaniu z pozostałymi terenami Białołęki. Wyjątkowość tego miejsca Parku Wiśniewo tworzą liczne drzewa o pomnikowych wymiarach, w tym 14 pomników przyrody- dębów o obwodzie ok. 5m. Co najmniej pięć następnych 200-letnich dębów powinno być uznane za pomniki przyrody, gdyby właściciel terenu o to wystąpił. Park Wiśniewo to zadomowienie dla zwierzą i ptaków wg obserwacji co najmniej 21 gatunków ptaków to gatunki chronione. Park będący w łańcuchu ciągu przyrodniczego jest odwiedzany przez zwierzęta takie jak lisy, sarny, kuny. Wyjątkową atrakcją jest mieszkająca tu para puszczyków. Piszemy o tym bogactwie przyrodniczym, unikatowej, bogatej florze i faunie ponieważ Park Wiśniewo powinien podlegać ochronie i być udostępniony w tej właśnie nieco dzikiej, formie parku naturalistycznego jako miejsce odpoczynku dla mieszkańców Białołęki. Teren jest zlokalizowany na obszarze dawnego założenia parkowego o charakterze naturalistycznym, należał przed wojną do majątku Henryków. Niestety Park Wiśniewo znajduje się na w strefie dla której dopiero toczy się procedura przygotowania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W planie który obowiązywał do 2002r ten obszar był wskazany jako teren zielony. Należy mieć nadzieje, że w planie nowo uchwalonym ten zapis będzie nadal aktualny zgodnie z apelem mieszkańców do władz dzielnicy i miasta. A tymczasem, mimo tych oczekiwań i żądań mieszkańców właściciel terenu ponownie próbuje zniszczyć Park Wiśniewo. Raz już podejmował próbę uzyskania pozwolenia na zabudowę tego terenu osiedlem mieszkaniowym zabudową wielorodzinną, blokami od 3 7 kondygnacji. Tym razem chce wybudować wzdłuż ulicy Modlińskiej, na 1/3 terenu parku wielki budynek handlowy, z dwukondygnacyjnym parkingiem podziemnym. Sam projektowany obiekt budowlany ma zajmować powierzchnię 2,05 ha. Planowana inwestycja budowlana wkracza na teren leśny, który jest lasem ochronnym. Budowa wymagać będzie wycinki 1,23 ha lasu. Te 1,23 ha to 757 drzew wśród których znajdują się drzewa letnie, ale również dęby i lipy o obwodzie pnia do 3 m, czyli drzewa co najmniej 100 letnie. Inwestor został zmuszony przez Biuro ochrony Środowiska do sporządzenia raportu oddziaływania inwestycji na środowisko. Jednak czy raport ten skutecznie ochroni przyrodę parku. Są spore wątpliwości. Dół pod fundament budynku będzie bowiem miał głębokość około 8 m, a przy powierzchni 2 ha, jaką ma zajmować budynek dojdzie to tak wielkiego obniżenia poziomu wód gruntowych, że dęby-pomniki przyrody i pozostałe drzewa w krótkim czasie uschną. W trakcie prac budowlanych z terenu Parku Wiśniewo uciekną wszystkie zwierzęta i ptaki. A co z pozostałą częścią terenu? Inwestor niby zamierza przeprowadzić tylko prace pielęgnacyjne i pozostawić go jako naturalistyczny park. Ale po dokładnym przyjrzeniu się planom tego kawałka widać dalsze próby niszczenia zieleni poprzez budowę na ternie zielonym amfiteatru, jakiś placów brukowanych, które wymagać będą dalszej wycinki drzew i degradacji zieleni. Inwestor kompletnie milczy w sprawie infrastruktury niezbędnej dla realizacji inwestycji- ona pociągnie za sobą dalsza dewastację zieleni i wycinanie kolejnych drzew. W konsekwencji okaże się za parę lat, że był park, teraz już żadnego parku nie ma i całość można zabudować, bo nie koliduje z budową żadna zieleń. Właściciel lub inwestor może mieć różne pomysły zagospodarowania swojego terenu, ale przecież są odpowiednie władze, które powinny takim praktykom przeciwdziałać i wypowiadać się zdecydowanie przeciw niszczeniu tak cennych enklaw zieleni jaką jest Park Wiśniewo. I tu niestety okazuje się, że instytucje powołane do ochrony przyrody działają często przeciw niej, a nawet na szkodę środowiska. Jak bowiem można nazwać inaczej jak nie działaniem na szkodę przyrody decyzję Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, który określa warunki realizacji przedsięwzięcia polegającego na budowie centrum handlowo-rekreacyjnego, zamiast nie wyrazić zgody na taką inwestycję, a nawet wyrazić kategoryczny sprzeciw przeciw takiej dewastacji środowiska. Jak można byłoby nazwać inaczej jak nie skandalem jeśli okazałoby się, że raport oddziaływania na środowisko, nie zablokuje inwestycji, gdy chodzi o zabudowę ponad 2 ha terenu zielonego, zabudowę związaną z potrzebą zmiany terenu leśnego na nieleśny i następnie wyrąbaniem 1,23 ha lasu. Jak można w takim raporcie uznać, że inwestycja ta nie jest szkodliwa dla środowiska, że wycinka ponad hektara lasu nie jest ingerencją w środowisko, że wielki budynek handlowy z ponad 1100 miejscami parkingowych nie będzie generował hałasu, zanieczyszczenia, odpadów. Dodajmy że centrum handlowe to ruch dodatkowych 3500 samochodów na dzień puszczony wąską osiedlową uliczką- Sąsiedzką. A rampy zaopatrzeniowe dla centrum handlowego, dojazd tirów z zaopatrzeniem, pewnie także w nocy? A hałas gigantycznych urządzeń klimatyzacyjnych? Niekorzystny wpływ takiej inwestycji na przyrodę parku automatycznie przełoży się na pogorszenie warunków życia mieszkańców tego rejonu. Ale nie tylko tego osiedla. Proszę pamiętać, że w związku z przebudową ul. Modlińskiej od skrętu na Nieporęt do granic Warszawy musi być wycięte ok drzew. Co mieszkańców Henrykowa- Wiśniewa będzie chroniło i filtrowało zanieczyszczenia powietrza powodowane przez oczyszczalnię ścieków i spalarnię Czajka która jest stale rozbudowywana? A przecież na centra handlowe mpzp przewidują miejsce po tarchomińskiej stronie ul.modlińskiej, tak jest np. w planie dla Tarchomina IV. Czy znowu, żeby nie dopuścić do degradacji środowiska naturalnego do działania muszą przystąpić mieszkańcy Białołęki, organizacje ekologiczne i media? Czy nie powinny tego wszystkiego załatwiać zgodnie z literą prawa i swoim przeznaczeniem właściwe, powołane do tego instytucje? Opinie, uwagi, prosimy kierować na adres poczty ParkWisniewo@gmail.com Franciszka Zawadzka OSTUDŹMY EMOCJE W sprawie zagospodarowania parku w Wiśniewie nie zapadły jeszcze żadne decyzje, od paru lat mówi się to samo, to znaczy że właściciel terenu chce tu coś zbudować, a z relacji pani Franciszki Zawadzkiej można wnosić, że siły piekielne przystąpiły już do wycinki 200-letnich dębów i niszczenia 21 gatunków ptaków. Obrońcy tego terenu dowiedzieli się, że inwestor został zmuszony do sporządzenia raportu o tym jak inwestycja ma oddziaływać na środowisko i że takiemu raportowi zaufać nie można. Zdobywanie pozwoleń na budowę to w Polsce proces złożony z wielu etapów i raf do pokonania. Jest to droga znacznie dłuższa niż w innych krajach europejskich i słusznie inwestorzy przeklinają obowiązujące tu procedury. Najpierw inwestor musi dostać decyzję środowiskową od miejskiego Biura Ochrony Środowiska. Jeśli ten pierwszy etap zaliczy, można wystąpić o warunki zabudowy. Jeśli i to się powiedzie, może się starać o pozwolenie na budowę. I dopiero jeśli ma takie zezwolenie, musi wystąpić do dzielnicowego Wydziału Ochrony Środowiska o pozwolenie na wycinkę drzew. Budowa na terenie parku w Wiśniewie nie przekroczyła pierwszego etapu tego maratonu nadal decyzji środowiskowej z BOŚ nie ma. Do wydania takiej decyzji potrzebne są różne opinie, m.in. uzgodnienia z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska, (organ nie urzędniczy a złożony z tzw. ekspertów), z Sanepidem, wymagany jest też raport o tym jak inwestycja wpłynie na środowisko. Wszystkie te kroki opóźniają inwestycje, ale po to je wymyślono między innymi, żeby chronić w środowisku naturalnym to co najcenniejsze, a jednocześnie nie hamować rozbudowy miasta. A K T Y W N E W A K A C J E T E N I S, A G L E, P R Z Y G O D Y GÓRY, MAZURY, FRANCJA I KARYNTIA OBOZY DLA DZIECI ORAZ RODZINNE w w w. s p o r t e u m. p l Czy obrońcy parku w stanie nieruszonym zakładają, że na tych wszystkich szczeblach rozpatrywania sprawy dominują ludzie chętni degradować środowisko naturalne albo, co gorsza, skorumpowani? Obrońcy już dziś wiedzą, że jeśli budowa nastąpi wycięte zostaną najlepsze drzewa a inne w krótkim czasie uschną bo obniży się poziom wód i że wszystkie zwierzęta i ptaki uciekną. Malują apokaliptyczną wizję zniszczenia całego terenu, ja zaś słyszałam, że ma tu powstać galeria handlowa wzdłuż Modlińskiej, czyli tam gdzie i tak jest kurz i hałas a architekt zadbał o to, aby obiekt wtopił się w okoliczną zieleń. I że inwestor zobowiązuje się dodatkowo uporządkować pozostałe dwie trzecie tego zalesionego terenu nazywanego parkiem. Ten argument najbardziej do mnie przemawia i uważam, że warto jedną trzecią terenu zabudować. Bo póki na tę unikatową enklawę zieleni składają się głównie dzikie chaszcze i wysypiska śmieci mniej ludzi ma ochotę z niej korzystać. A jeśli inwestora się utrąci, nie ma szans żeby ktokolwiek kiedykolwiek ten teren oczyścił, jest on bowiem prywatny i nikt poza właścicielem nie znajdzie podstawy prawnej, żeby na taki cel wydać pieniądze. Zresztą właściciel musi się zgodzić na każdą ingerencję w jego włości. Nie wiem jak się potoczą dalej losy tej inwestycji. Nie jest to ani pierwszy ani ostatni protest mieszkańców przeciwko budowaniu. Przyznam, że po licznych przykładach nadużywania mocnych argumentów w obronie ekologii, z dystansem śledzę kolejne protesty. Bo w drugim szeregu zawsze ukryta jest ta sama obawa pogorszenie warunków życia mieszkańców. Dobrze jest jak jest, a każda zmiana będzie na pewno na gorsze. Rozwój miasta to zwykle proces oddalania się od natury, podobno na tej ulicy gdzie mieszkam i wyrosło wiele domów zbierało się kiedyś prawdziwki. Co jest cywilizacją, a co degradacją to temat do filozoficznej dyskusji. Agnieszka Wróblewska mechanika, klimatyzacja, wulkanizacja, diagnostyka elektr., tłumiki, akumulatory tel STRONA 4

5 DROGI NASZE DROGI CZYLI SPOTKANIE Z BURMISTRZEM W pierwszych dniach marca mieliśmy okazję spotkać się z władzami Dzielnicy. Wprawdzie burmistrz, pan Jacek Kaznowski na spotkanie nie dotarł, ale reprezentowali go dwaj zastępcy Piotr Smoczyński i Piotr Jaworski. Mieszkańcy stawili się licznie, mimo że był to piątkowy wieczór, a większość przyszła głównie po to, aby usłyszeć odpowiedź na dwa pytania: kiedy podłączą nas do kanalizacji i kiedy wreszcie przestaniemy tonąć w błocie. Wiemy, że postępy w budowie infrastruktury nie są zadawalające zgodził się zaraz na wstępie z-ca burmistrza pan Piotr Smoczyński. Przy tym dolegliwości z tego powodu odczuwają nie tylko mieszkańcy Choszczówki, Płud czy Białołęki Dworskiej, ale także Tarchomina, a najbardziej Białołęki Wschodniej, gdzie przybywa ostatnio najwięcej nowych osiedli. Prawda, że dojazdy do pracy są dla wszystkich udręką, ale inna prawda jest taka, że najbardziej palącym zadaniem do rozwiązania jest teraz zapewnienie dzieciom miejsca w szkołach i na ten cel Dzielnica zmuszona jest przeznaczać prawie wszystkie pieniądze. Ponad 85 proc. środków jakie mamy do dyspozycji idzie na budowę szkół. W tym roku oddana będzie do użytku jedna nowa szkoła i dwie zostaną rozbudowane a jest to ledwie program minimum, który pozwoli utrzymać dotychczasowy stan rzeczy, czyli nauka nadal odbywać się będzie na dwie zmiany. W sprawie kanalizacji burmistrz Smoczyński podzielił się z nami świeżą informacją, że podpisano wreszcie umowy z wykonawcą, który do wiosny przyszłego roku ma dokończyć instalację na większości ulic w Choszczówce. Umowa opiewa na cztery zadania do wykonania, dwa z nich są w realizacji i mają być ukończone do końca tego roku. Obejmują ulice Łuczywo, Brzezińską, Dwusieczną, Szamotulską, Henrykowską od Przytulnej do Szamotulskiej, Kłosową. Do końca marca przyszłego roku ten sam wykonawca podpisał umowę na kolejne ulice pozostały odcinek Brzezińskiej do Mehoffera, Mehoffera od Brzezińskiej do Piwoniowej, resztę ulicy Jabłoni, uliczki przy torach, Henrykowska na północ od Wyganowskiej, Mehoffera od Brzezińskiej, Tapetową od Wyganowskiej do Mehoffera, Wyganowską do Tapetowej wraz z przyległą drogą osiedlową. Jeśli wykonawca wywiąże się z umowy, Choszczówka po północnej stronie Mehoffera do torów będzie za rok skanalizowana. Jest to wielka nowina, bo jak wiemy od lat czekamy, żeby choć jedną ulicę udało się miastu skanalizować na tym terenie. Na temat bardzo zaniedbanych ulic po drugiej stronie torów a w pobliżu Czajki burmistrz niczego konkretnego powiedzieć nie potrafił, ale zanotował pytania i skargi mieszkańców tamtych ulic i obiecał, że odpowie na piśmie. Mieszkańcy z tego terenu nie tylko najbardziej odczuwają skutki uciążliwej rozbudowy oczyszczalni, ale też mają bodaj najgorszą nawierzchnię na swoich ulicach i w czasie roztopów nie mogą dojechać do domu. Żale na temat fatalnych nawierzchni dróg sypały sie na tym spotkaniu obficie. Trudno zrozumieć dlaczego mieszkając w Warszawie telepiemy się po gorszych drogach niż można dziś spotkać w większości zapadłych polskich wsi. Tam gdzie samorządy dysponują własnymi pieniędzmi potrafią je zagospodarować zgodnie z potrzebami wyborców. U nas większość podatków płynie do miasta stołecznego, a stamtąd słabo widać małe ulice w odległych dzielnicach. Na razie kończymy w tym roku tylko dwie ulice i żadna nowa jezdnia nie jest planowana przyznał na spotkaniu burmistrz. Na niektórych ulicach po położeniu kanalizacji powstanie utwardzona nawierzchnia dodał enigmatycznie. W takim tempie nie ma szans, żeby nawet po zrobieniu kanalizacji nasze polne drogi zamieniły się w ulice. Wszystko co powstaje szybko i wygląda nowocześnie budowane jest za prywatne pieniądze inwestorów domy, ogrody, firmy, sklepy. Za komunalne pieniądze, jak słyszeliśmy, Dzielnica ledwie jest w stanie zaspokoić elementarne potrzeby w oświacie. Ze środków własnych Dzielnicy starcza na budowę jednej ulicy rocznie. Na remonty ulic przeznacza się 3 4 mln złotych a potrzeby są wielokrotnie większe. Podobnie jest z oświetleniem czy budową chodników. Pan burmistrz Smoczyński obiecał, że na tę zaniedbaną infrastrukturę Dzielnica przeznaczy większość dochodów jakie ma dostawać z Targowiska Marywilska. Ratusz stołeczny obiecał oddawać nam 70 proc. z pieniędzy wpływających od tamtejszych kupców. Z tego co wiadomo na dziś, będzie to ok. 7 mln złotych, co daje ok. 20 procent całego budżetu Białołęki, który wynosi tylko 35 mln złotych. Cieszy nas, że za 2 mld złotych z budżetu miasta i państwa prowadzone są teraz w Białołęce wielkie inwestycje drogowe Most Północny i trasa mostowa, modernizacja Modlińskiej, planowana jest trasa tramwajowa. Spadła jednak z planu rozbudowa ulicy Marywilskiej i Płochocińskiej i w związku z tym nie wiadomo kiedy spełni się nadzieja, żeby codzienna droga do pracy przestała być koszmarem. Spotkanie z władzą Dzielnicy nie pocieszyło nas specjalnie, na wiele szczegółowych pytań burmistrzowie nie byli w stanie odpowiedzieć bez danych, które są w Urzędzie, ale pytania zapisali i obiecali odpowiedzieć na nie pisemnie. A jeśli pisemnie, to nie ma lepszej drogi dla komunikacji między władzą a obywatelem jak łamy Naszej Choszczówki. Spotkanie można zorganizować od czasu do czasu, a kiedy zrobi się już taki wysiłek, nie każdy ma akurat wolny wieczór, nie każdemu też udaje się zabrać głos, nie wszystkich obchodzi to co mamy do powiedzenia itp. W dodatku słychać kiepsko, bo akustyka w sali gimnastycznej gimnazjum na Przytulnej jest tak zła, że nawet mikrofony nie pomagają. Dlatego zachęcamy serdecznie: wszystkie pytania, uwagi, pomysły, propozycje przysyłajcie Państwo na adres naszej Redakcji em albo pocztą. Obiecujemy, że na każde pytanie postaramy się zdobyć miarodajną odpowiedź u źródła a potem ją opublikować. To jest dla wszystkich najmniej kłopotliwa droga wymiany informacji między mieszkańcami a urzędem. A dla lokalnej gazety nie ma ważniejszego zadania jak służyć swoim czytelnikom dostarczając im takich wiadomości na jakie czekają. A. Wróblewska Krótka historia równej Modlińskiej Ulica Modlińska główna arteria naszej dzielnicy ma coraz gorszą nawierzchnię. Na obu jedniach są koleiny, zapadnięcia. Dotyczy to także jezdni, która niedawno była odnawiana. Niedawno, czyli kiedy? 2005 r. obie jezdnie ulicy Modlińskiej są już tak mocno zniszczone, że ulica zostaje wpisana na listę ulic kwalifikujących się do remontu (weekendowe frezowania) 2006 r. w sierpniu i wrześniu odnowiona zostaje jezdnia zachodnia na odc. Aluzyjna Płochocińska; pozostały odcinek (Płochocińska kanał żerański) i jezdnia wschodnia mają być odnawiane w kolejnym roku 2007 r. odnowienie ul. Modlińskiej zostaje wstrzymane z uwagi na to, że ul. Modlińską zakwalifikowano do gruntownej przebudowy, która ma nastąpić do 2012 r r. trwa projektowanie ul. Modlińskiej; frezowanie Modlińskiej nie jest już planowane z uwagi na przyszłą modernizację 2009 r. Rada Warszawy obcina środki na ul. Modlińską, frezowania ul. Modlińskiej nie przywrócono r. MPWiK rozpoczyna budowę kolektora przesyłowego ścieków do Czajki i równa nawierzchnia zachodniej jezdni ul. Modlińskiej zostaje powoli, ale sukcesywnie zniszczona na odc. Winorośli Światowida; pojawiają się liczne zapadnięcia; Rada Dzielnicy z mojej inicjatywy podejmuje uchwałę wniosek do Prezydenta i Rady miasta o przywrócenie środków na przebudowę ul. Modlińskiej; Wniosek został odrzucony przez władze miasta 2011 r. prace MPWiK w dalszym ciągu niszczą nawierzchnię ul. Modlińskiej. Na marcowej sesji Rady Dzielnicy z wniosku radnych Gospodarności wprowadzono do porządku obrad uchwałę w sprawie odnowienia na koszt MPWiK zniszczonej, w wyniku prac przy kolektorze, nawierzchni ul. Modlińskiej. Wniosek został odrzucony przez mającą większość w radzie PO. Rządzący radni dają tym samym wyraźny sygnał nie będziemy nic robić, aby zniszczona nawierzchnia Modlińskiej została odnowiona przez winowajcę, tj. Wykonawcę kolektora lub MPWiK. Wojciech Tumasz SKLEP JUBILERSKI USŁUGI ZEGARMISTRZOWSKIE FORT PIONTEK obok marketu SELGROS ul. Modlińska 310/312 tel OFERUJEMY: wyroby ze złota i srebra pierścionki zaręczynowe z brylantami prezenty na komunię i chrzest skup złota i srebra naprawę biżuterii ze złota drobne usługi grawerskie naprawę zegarków wymianę baterii w zegarkach i pilotach samochodowych Zapraszamy również do naszego stoiska w markecie KAUFLAND w Jabłonnie przy ul. Zegrzyńskiej 7 USŁUGI I INSTALACJE HYDRAULICZNE tel Nie trać czasu na dojazdy! Angielski w Choszczówce Małgorzata Mrokowska lektorka i tłumaczka tel mmrokowska@wp.pl Przygotowanie do matury z Historii i WOSu Student drugiego roku stosunków międzynarodowych chętnie pomoże przygotować się do matury z historii (poziom podstawowy) i WOSu (poziom rozszerzony). Konkurencyjne ceny, wiedza poparta umiejętnościami zdobytymi na studiach. Tel. Kom STRONA 5

6 Przy wejściu do Wieczernika witały nas bukiety kwiatów z krepiny ARTEALIA WIELKANOCNE r. już po raz kolejny odbyły się w gościnnych progach Wieczernika przy kościele na ul. Klasyków 21/23 Artealia na zielonej Białołęce. Są to targi przedmiotów niebanalnych wykonanych przez artystów i twórców rękodzieła artystycznego, m.in.: malarstwo, ceramika, decoupage, filcowanie, frywolitki, biżuteria artystyczna, fusing, patchwork i inne. Jest to impreza, którą organizuje przy pomocy grupy zapaleńców ArteMA Pracownia Twórczych Inspiracji. Wspiera ich działanie Białołecki Ośrodek Kultury oraz wydział kultury urzędu dzielnicy. Artealia jest to kiermasz, na którym swoje stoiska mają głównie mieszkańcy Białołęki, hobbyści i pasjonaci, którzy często tworzyli do szuflady a dzięki takim imprezom ich prace ujrzały światło dzienne. Oprócz stoisk była również wystawa kartek świątecznych wykonanych przez dzieci z Białołeckich szkół i przedszkoli. Wyeksponowanych było około dwustu prac. Kartki były w kształcie zajączków, pisanek, duże i małe, wykonane z najprzeróżniejszych materiałów: koronek, skorupek, krepiny. Prace były indywidualne, rodzinne i zbiorowe. Pomysłowość i zaangażowanie dzieci było olbrzymie. Tradycyjnie już, było również stoisko z ciastami pieczonymi przez wystawców oraz słynnym już w naszej okolicy chlebem ze skwarkami. Dochód ze stoiska przeznaczony jest dla goszczącej nas parafii. Kiermasz ciast wspierany jest również przez parafian. Tradycją stają się też warsztaty. Tym razem robiliśmy pisankę zdobioną wstążką satynową, ozdobiony został koszyczek wielkanocny kwiatami z krepiny, a na zakończenie zrobiliśmy z sizalu i piłki do tenisa wiosennego ptaszka. Wiele radości przyniósł wszystkim konkurs, w czasie którego całe rodziny pracowały nad ozdabianiem pisanki. Tym razem swoje stoiska miało ponad dwudziestu wystawców. Część z nich poznaliśmy już pisząc o nich w Naszej Choszczówce w cyklu my artyści. Innych poznamy w niedługiej przyszłości. Było kolorowo i sympatycznie. Imprezy takie są okazją do spotkania się ze znajomymi i sąsiadami. Można było usiąść, zjeść ciastko i wypić herbatę. Dziękujemy za liczny udział w Artealiach i zapraszamy na kolejne. Barbara Stelmach Różnorodne wyroby z ceramiki przyciągały wzrok swoimi kolorami Pomysłowość i wielobarwność nie miała granic. W warsztatach dekorowania koszyczka wielkanocnego uczestniczyły zarówno dzieci jak i dorośli. Wystawa kart świątecznych wykonanych przez dzieci z Białołęckich szkół i przedszkoli. STRONA 6

7 Pisanki do wyboru do koloru. Artealia odwiedziło wyjątkowo dużo gości. Poza motywami świątecznymi dominowała biżuteria. Panie przy stoisku z ciastami nie nadążały pakować smakołyków. Dzieci mogły pomalować sowie figurkę ceramiczną. Przyjemnie byłoby się napić herbatki z tak pięknej filiżanki. Panie nie traciły czasu. Konkurs rodzinny na najładniejszą pisankę. W warsztatach dekorowania koszyczka wielkanocnego uczestniczyły zarówno dzieci jak i dorośli. Chyba tak kolorowo to jeszcze nie było. JAZDA KONNA W Dzikim Zakątku WARSZAWA CHOSZCZÓWKA, ul. Chlubna 1a WIOSNA W DZIKIM ZAKĄTKU Od poniedziałku do piątku LUNCH TIME 20% 12:00-16:00 Na wszystkie potrawy z karty. 50% TANIEJ PRZEZ CAŁY DZIEŃ Nauka jazdy konnej sobota niedziela Jazda w terenie 11:00 18:00 Oprowadzanki PONIEDZIAŁEK Dzień Kotleta Schabowego 16,00 zł WTOREK Dzień Żurku z Kiełbaską 7,25 zł ŚRODA Dzień Pierogów z Mięsem 9,00 zł CZWARTEK Dzień Sałatki Rozmaitości 14,75 zł Tel ; ; klubwestern@wp.pl PIĄTEK Dzień Naleśników z Serem i Szpinakiem 14,00 zł Każdy Piątek LADIES NIGHT 18:00 22:00 Wszystkie Panie przy zamówieniu dwóch drinków, drugi za 1zł. STRONA 7

8 Klub Kulturalnego Podróżnika Wietnam W każdym z nas drzemie potrzeba odkrywania. W wyniku tej nieustającej siły, chęci poznawania i odkrywania, jesienią 2010 w Choszczówce powstał KLUB KULTURALNEGO PODROŻNIKA. Rozpoczęliśmy cykl spotkań otwartych dla wszystkich ciekawych świata. Miejscem spotkań jest Ośrodek SPORTEUM. Informacje o tym, kiedy odbędzie się kolejne spotkanie Klubu Kulturalnego Podróżnika można znaleźć w Naszej Choszczówce oraz w kalendarzu wydarzeń klubu Sporteum. W lutym spotkaliśmy się po raz kolejny. Tym razem Marzena Drozd, sąsiadka z ul. Szamocin zgodziła się opowiedzieć o swej wyprawie wraz z grupą przyjaciół do Wietnamu. Marzena przejechała w 9 dni ponad 1,5 tys kilometrów i zrobiła masę zdjęć. Rozpoczęliśmy naszą slajdową podróż z Hanoi poprzez meandry wietnamskiego wybrzeża i interioru aż do Ho Chi Minh (dawniej Sajgon). Opowieść Marzeny o Wietnamie choć trwała tylko 2h pozwoliła nam poznać ten niezwykły kraj z wieloma szczegółami. Zobaczyliśmy Wietnam z perspektywy Europejczyków i dowiedzieliśmy się niezwykłych rzeczy, np. to, że w Wietnamie stosowany jest alfabet łaciński, istnieje archipelag tysiąca wysp, po których organizowane są rejsy dla turystów z całego świata a na każdym stateczku można spotkać tajniaka, perły produkowane są przez niezwykle zręczne Wietnamki a na plaży w Sajgonie można polatać na spadochronie za motorówką to tylko malutka próbka wielu arcyciekawych opowieści Marzeny naszej koleżanki, tenisistki, narciarski i jak widać, dociekliwej podróżniczki. Zielona szkoła dziecięce wyprawy bez rodziców W okresie wiosennym w wielu szkołach organizowane są tzw. zielone szkoły czyli kilkudniowe wyjazdy integracyjne połączone z nauczaniem. Również uczniowie Polsko-Angielskiej Szkoły Podstawowej MENTIS będą mieli okazję poznać prawdziwy świat podczas pobytu w ramach zielonej szkoły w Świętej Katarzynie. Taki wyjazd pozwoli dzieciom doświadczyć świata innego od tego, w którym funkcjonują na co dzień w domu i w szkole. W ten sposób dajemy naszym uczniom szansę na samodzielność. Rodzice bardzo często są mniej gotowi na samodzielność swoich pociech. Chcąc dobrze przygotować je do wyjazdu nie powinni uwidaczniać swoich obaw, ponieważ dzieci łatwo przejmują lęk rodziców. Zielona szkoła jest jedną z ważnych i ciekawych form pracy z uczniem. Dzieci uczą się zasad organizowania aktywnego wypoczynku oraz współżycia w grupie. Każdy uczestnik będzie miał szansę na jak najlepsze wykorzystanie możliwości danych przez naturę i otoczenie do wzbogacenia swojej wiedzy i umiejętności. Taki wyjazd zaspokoi też potrzeby intelektualne i kulturalne, pozwoli poruszyć wszelkie rodzaje aktywności twórczej, rozbudzić zainteresowania, pomoże dostrzec to co dla dzieci jest interesujące. W Górach Świętokrzyskich nauczyciel będzie wychowawcą, opiekunem i przyjacielem. Dla wielu dzieci będzie to pierwszy samodzielny wyjazd, który przyniesie długotrwałe efekty dydaktyczne i wychowawcze. Uczniowie wrócą przepełnieni nowymi wrażeniami i przeżyciami, zdecydowanie samodzielniejsi i bardzo, bardzo zmęczeni dyrektor Polsko-Angielskiej szkoły Podstawowej MENTIS Katarzyna Tarnogórska Następne spotkanie odbędzie się 20 kwietnia o godz Swoje wrażenia, zdjęcia oraz slajdy przedstawi uczestniczka amatorskiej wyprawy w Himalaje. Klub Kulturalnego Podróżnika ma na celu wymianę doświadczeń ludzi, dla których podróże to smakowanie, doświadczanie i zapamiętywanie naturalnych aspektów krajów i miejsc, do których przybywają. Kultura to przecież nie tylko muzea, podróże to nie tylko zdobywanie Kilimandżaro! Klub ma na celu zrzeszenie ludzi, którzy chcieliby dowiedzieć się więcej o świecie oraz tych, którzy chcą się dzielić swym doświadczeniem w poznawaniu nowych zakątków w Polsce, Europie, świecie Podczas spotkań chcemy dowiedzieć się o subiektywnych odczuciach podróżników, pragniemy poznać ich własne postrzeganie danego miejsca, zrozumieć, co w danej krainie zauroczyło wędrowca, obejrzeć slajdy i posłuchać muzyki. Ewa Stępniak Wyjazd bez rodziców dla młodych ludzi to wyjątkowa sposobność do emocjonalnego i społecznego rozwoju, mogą się też wiele nauczyć. Ten rodzaj doświadczenia zapewnia dzieciom możliwość nauczenia się, jak współpracować z innymi i tolerować indywidualne różnice. Planowe zajęcia na wyjeździe dają dzieciom poczucie porządku i przewidywalności. W bezpiecznym otoczeniu rozwija się dziecięca autonomia i poczucie indywidualności. Dzieci nabierają wiary, że potrafią poradzić sobie z różnymi doświadczeniami samodzielnie. Poświęćmy trochę czasu na przygotowanie: omówmy wszystkie posiadane informacje; im więcej informacji dziecko uzyska przed wyjazdem, tym łatwiej przygotuje się do nowego otoczenia i nowego planu dnia, rozmawiajmy o wyjeździe w sposób dodający pewności siebie, podzielmy się własnymi dobrymi i radosnymi wspomnieniami, na koniec zanim dziecko wyjedzie, omówmy rozpowszechnione zjawisko, czyli tęsknotę za domem; zapewnijmy, że dzieje się tak zawsze i dotyczy to wielu dzieci (szczególnie w ciągu pierwszych trzech dni); dzieciom, które nie są przyzwyczajone do przebywania z daleka od rodziców, lęk przed rozstaniem złagodzi np. wcześniej zorganizowany nocleg u kolegi lub krewnych. psycholog Polsko-Angielskiej Szkoły Podstawowej MENTIS Anna Lipińska Miejsca niezwykłe Opuszczony kościół w Żeliszowie Korzystając z ostatnich, zimowych dni udaliśmy się na rodzinny wypad na Dolny Śląsk. Pogoda była iście alpejska i godnie zakończyliśmy narciarski sezon. W wolnej chwili udało mi się zorganizować mały wypad fotograficzny trafiłem do Żeliszowa, małej miejscowości niedaleko Bolesławca. Słyszałem o znajdującym się tam opuszczonym kościele ewangelickim. Miejsce niezwykłe do fotografowania. Spod ruin, śmieci i kurzu wyłania się dawna świetność i piękno tego elipsoidalnego kościoła. Wpadające promienie słońca przez dziury w dachu i ścianach, nadawały temu miejscu magiczny klimat. Tuż obok znajduje się opuszczony cmentarz poprzechylane tablice, groby i krzyże. Wszystko porośnięte krzewami i drzewami, jakby odchodzące w niepamięć i niebyt. To pozytywna strona mojego odkrycia, idealne miejsce do fotografowania. Natomiast ciemna strona tego zdarzenia, to świadomość, że kościół niedługo popadnie w zupełna ruinę, przestanie istnieć. Bolący jest widok niszczejącego cmentarza, rozgrabionych mogił i zbezczeszczonych grobów, ograbionego koscioła. Dlaczego tak się dzieje, że lokalna społeczność nie zadba o pamięć mieszkających tam kiedyś bliźnich? PS. Kościół został zbudowany pod koniec XVIII wieku, zaprojektowany przez Carla Langhansa (autora m.in. Bramy Brandenburskiej w Berlinie). Obecnie nieczynny, chyli się ku upadkowi. Cezary Żbikowski Witamy w Choszczówce : Hanię i Lenkę Wydawca: Stowarzyszenie Nasza Choszczówka, ul. Łuczywo 18, Warszawa. Adres redakcji: ul. Łuczywo18, Warszawa tel , e mail: nasza. choszczowka@wp. pl Redaguje zespół: Krzysztof Cieślak z ca red. naczelnego, Janusz Kuczyński, Krzyszkof Pelc, Agnieszka Wróblewska Redakcja nie zwraca tekstów nie zamówionych oraz zastrzega sobie prawo do ich redagowania i skracania Projekt i skład: Marcin Boguś e mail: m.bogus@nch. pl Nakład: 5000 szt. Druk: EBE Sp. jawna, Warszawa, Instalatorów 5, tel. (022) STRONA 8

9 Rewia Dźwięków Na Manowcach Gościem tegorocznej cyklicznej imprezy na Cudnych Manowcach, która odbyła się dnia , był zespół Dagadana. Trio w składzie Daga Gregorowicz, Dana Vynnytska, Mikołaj Pospieszalski uraczyło zebranych gości mieszanką jazzowych improwizacji, folkowych melodii i elektronicznych ciekawostek. Mieszkanka tych dźwięków rozbudzała uśpione przez zimowy chłód emocje publiczności. Zespół wydał płytę Maleńka a w tym roku został nominowany do Fryderyków. Trzymamy kciuki, bo wywarli na nas niezatarte wrażenie. Strona zespołu Myspace- Marsz Zebry Mieszkańcy Białołęki i Choszczówki! Znając Wasze zaangażowanie w sprawy bezpieczeństwa chcielibyśmy zaprosić Was na niezwykłe wydarzenie roku (sobota) odbędzie się Marsz Zebry. Trasa Marszu będzie przebiegać ulicami Nowy Świat i Krakowskie Przedmieście, od Ronda de Gaulle a do Placu Zamkowego. Przewidujemy wiele atrakcji, szczególnie dla najmłodszych, ponieważ to oni są dla nas najważniejszymi odbiorcami marszu i zagadnień związanych z bezpieczeństwem. W programie między innymi pokazy ratownictwa, zawsze na smyczy Robi się coraz cieplej i coraz chętniej i częściej Na tereny przeznaczone do wspólnego użytku chodzimy na spacery, biegamy, jeździmy na rowerach. Szczególnie w weekendy na ulicach Chosz- nadto w kagańcach Za nie stosowanie się do tego psy należy wyprowadzać na smyczy, a agresywne czówki, na leśnych drogach i ścieżkach robi się porządkowego przepisu grozi mandat od straży naprawdę tłoczno. Wśród spacerujących jest tez miejskiej. Terenami wspólnego użytku są ulice bardzo dużo osób z psami. Nie są to tylko mieszkańcy Choszczówki. Bardzo dużo osób z pasami wy jest w części poza granicami Warszawy ale w le- osiedlowe i również pobliski las. Las choszczówko- przyjeżdża samochodami z pobliskiego Tarchomina, Nowodworów i sąsiednich dzielnic, żeby drogach zawsze jest sporo osób spacerujących lub sie są też obszary wspólnego użytku. Na leśnych ich czworonożni ulubieńcy mogli się wyszaleć uprawiających jakiś rodzaj sportu rekreacyjnego. w choszczówkowym lesie. I tu zaczyna się problem. W lesie luźno puszczony pies jest zagrożeniem dla Sporo właścicieli spuszcza swoje psy ze smyczy już dzikiej zwierzyny, której jest bardzo dużo w naszych okolicy. Mamy u siebie sarny, dziki i zające. na osiedlowych ulicach. W lesie jest jeszcze więcej psów biegających luzem i bez kagańca. Spacerujące Buszujący po zagajnikach pies uwolniony ze smyczy płoszy dziką zwierzynę, która najczęściej chroni rodziny z dziećmi, osoby biegające, jeżdżące na rowerach często czują się zagrożone. Nie znają obcego się w młodym gęstym lesie. Strażnicy leśni z Nadleśnictwa Jabłonna, którzy kontrolują choszczów- psa i jego reakcji. Często zdarza się, że właściciel puszczonego luzem psa nie ma nad nim żadnej kontroli. Pies podbiega do spacerowicza lub rowerzysty, sarny przez dwa luźno puszczone psy. I nie muszą kowy las znają przypadki zagonienia na śmierć warczy, trąca go pyskiem lub opiera się na nim łapami a właściciela nie ma w pobliżu i wyłania się może nałożyć na właściciela luźno puszczonego to być duże psy. Strażnik leśny kontrolujący las z lasu po dłuższej chwili, a jeśli jest w pobliżu, to nie psa grzywnę. Stosuje w takich przypadkach Art. jest w stanie go przywołać. Pan karci swojego psa 166 Kodeksu Wykroczeń Kto w lesie puszcza Niegrzeczny jesteś! Dlaczego się nie słuchasz!, luzem psa, podlega karze grzywny albo karze nagany. Większość mieszkańców Choszczówki i są- i przekonuje przestraszonego spacerowicza że to łagodny pies. Są też inne reakcje właściciela puszczonego luzem psa. Ma pretensję np. do rowerzystów, Jest jednak też nie mała grupa właścicieli, która nie siednich osiedli wyprowadza swoje psy na smyczy. biegaczy, narciarzy na biegówkach, ze za szybko się robi tego nigdy. Wśród nich są właściciele, którzy poruszają. Można wtedy usłyszeć Mój pies nie wybierają się na spacer po osiedlowych ulicach lubi jak ktoś biegnie. W Choszczówce było już kilka przypadków dotkliwego pogryzienia przez psa. jest prowadzony na smyczy. i lesie z kilkoma psami na raz i żaden z nich nie Kilka lat temu została bardzo poważnie pogryziona listonoszka. Żaden właściciel nie zna do końca reakcji swojego psa. Może się zdarzyć że nawet łagodny luźno biegający pies w zetknięciu z uciekającym przestraszonym dzieckiem, osobą uprawiającą jogging lub jadącą na rowerze może nagle groźnie zareagować. Właścicielom psów należy przypomnieć, że w miejscu publicznym psy muszą być zawsze prowadzone na smyczy, a duże agresywne psy dodatkowo w kagańcu. Mówi o tym wyraźnie Uchwała Nr LXXVII/2427/2006 Rady m. st. Warszawy z dnia 22 czerwca 2006 r. w rozdziale VII konkurs rysunkowy, zabawy z balonami, malowanie buź uczestnikom, udział bańkarzy, szczudlarzy i wiele, wiele innych... Serdecznie zapraszamy! Pokażmy, że zależy Nam, by Nasze dzieci bezpiecznie mogły spełniać marzenia! Zapraszmy w imieniu Społeczeństwa Obywatelskiego na rzecz Dekady Bezpieczeństwa Inisjatywa społeczna zrzeszająca organizacje, stowarzyszenia i osoby prywatne działające na rzecz poprawy bezpieczeństwa. Psy wyprowadzamy Wszystko powinno się opierać na wzajemnym szacunku. Właściciel psa powinien szanować swoich sąsiadów, którzy aktywnie spędzają wolny czas na terenie osiedla i w pobliskim lesie. Spacerowiczowi, rowerzyście, biegaczowi w niczym nie przeszkadza pies prowadzony na smyczy, pod pełna kontrolą właściciela. Ważne jest też szanowanie otaczającej nas natury. Jeśli zdecydowaliśmy się mieszkać w pobliżu lasu to uszanujmy spokój żyjącej tam dzikiej zwierzyny, gdy wybieramy się na spacer ze swoim psem. Krzysztof Cieślak Odblaskowy Anioł Samotnie przemierza Polskę na rowerze Po co i dlaczego? Zapraszam do czytania. Maciek Stawinoga, niesamowity rowerzysta, który samotnie przemierza Polskę na rowerze. Wszystko zaczęło się od tego, że za jego plecami na przejściu dla pieszych samochód śmiertelnie potrącił dziewczynkę. Do dziś nie chce o tym mówić. Wtedy podjął decyzję o promowaniu odblasków, szczególenie wśród dzieci i rowerzystów. Misję swoją rozpoczął 13 stycznie 2009 roku. Przejechał już ponad 45 tysięcy kilometrów. Sam. Stuka do firm ubezpieczeniowych, instytucji i organizacji zajmujących się bezpieczeństwem na drogach, zagląda na stacje benzynowe. Prosi o odblaski, kamizelki, trójkąty. Potem je rozdaje. Działa bezinteresownie. Chce i dociera do ludzi z przekazem jak bardzo potrzebne są odblaski, jak ważne jest to żebyśmy my, a szczególnie dzieci, byli widoczni. Jak jest źle wystarczy wyjść po zmierzchu na drogi i ulice. Wcale nie trzeba jechać na małą wieś, żeby się o tym przekonać. Wystarczy przejechać się uliczkami Choszczówki, Białołęki czy Szamocina. Bez wyobraźni, bez chwili zastanowienia, ubrani na czarno wypadamy wprost pod koła. Niewidoczni, spieszący się, nie myslimy, że nasze szanse w starciu z samochodem są żadne. Wstydzimy się założyć odblaskowy element. Przecież będziemy wyróżniać się z tłumu... Wprowadzenie do stoicyzmu Serdecznie zapraszam do duchowej przygody ze stoicyzmem. Niniejszym rozpoczynamy cykl krótkich wykładów na temat tej tradycji. Zapraszamy też do pisania listów z pytaniami na adres redakcji. Będę się starał na nie w swoich pisanych wykładach odpowiadać. Mottem dzisiejszego wykładu jest myśl Ralpha Waldo Emersona, amerykańskiego XIX-wiecznego filozofia, zainspirowanego przez antyczny stoicyzm: W ostateczności bowiem nie ma nic świętego prócz nienaruszalności twej własnej duszy. Daj sobie samemu rozgrzeszenie, a uzyskasz potwierdzenie od świata. Słowa stoik, stoicyzm czy stoicki są jednocześnie powszechnie znane i bardzo niejasne. Większości ludzi kojarzą się one z dwoma rzeczami: jakąś praca nad emocjami oraz mężną postawą wobec wszelkich przeciwności losu. Poza tym wszędzie napotykamy na wypaczony i schematyczny obraz stoika kontrolującego swoje emocje, niezdolnego do uczuć, istoty dziwnie wycofanej z aktywnego życia, jakby upartej w swojej izolacji. Tymczasem stoicyzm to, w dużym stopniu zapomniana dzisiaj, bardzo bogata tradycja duchowa. Jest on bogata w wielu znaczeniach. Po pierwsze: stoicyzmu wyznawała, na przestrzeni dziejów, cała rzesza ludzi o bardzo różnorodnych charakterach i temperamentach, co dowodzi jak uniwersalna jest ta nauka. Po drugie: ludzie ci wypracowali wszechstronną filozoficzną wizję człowieka i świata. Po trzecie: w oparciu o tą wizję od początku konsekwentnie rozwijana była w stoicyzmie spójna i skuteczna praktyka duchowa, dająca nam dzisiaj do ręki bardzo złożony, zróżnicowany i sprawdzony materiał do pracy nad sobą. Żeby oddać w pełni specyfikę tej tradycji w odniesieniu do różnorodności współczesnych praktyk trzeba powiedzieć, że stoicyzm jest przedsięwzięciem lokującym się gdzieś pomiędzy psychoterapią, cauchingiem, wschodnimi praktykami duchowymi a seminarium filozoficznym. Jest więc w nim wymiar zarówno pragmatyczny, egzystencjalny, filozoficzny, terapeutyczny, jak i religijny. Wszystkie połączone są w jedną spójną całość. W istocie stoicy zawsze uważali, że rozdzielanie tych wymiarów jest niemożliwe. Dlatego rozpatrywanie stoicyzmu przez pryzmat tylko jednego z nich musi prowadzić do zniekształceń, a nawet, w określonych sytuacjach, może okazać się groźne. Traktując niniejszą wypowiedź jako wprowadzenie jedną rzecz trzeba więc podkreślić z całą mocą: stoicyzm nie jest ani samą teorią ani samą praktyką. Teoria i praktyka ściśle się tu uzupełniają. Stoicy uważają, że prawdziwe rozumienie przychodzi tylko na gruncie rzetelnej praktyki, a skuteczna praktyka Odblaskowy Anioł przemierza Polskę pzemierza sam. Czasami spotyka ludzi, którzy się dziwią i pytają dlaczego to robi. Głównie mu pomagają. Czy w naszym kraju o bezpieczeństwo mają dbać samotni Aniołowie? Czy musimy przodować w czołówce państw europejskich, jeśli chodzi o liczbę zabitych i rannych? Czy w końcu mamy przyczynić się do zawalenia planu Unii Europejskiej dotyczącego zwiększenia bezpieczeństwa na drogach i zredukowania do minimum śmertelnych ofiar wypadków? Może właśnie nadszedł czas abysmy zaczęli się wyróżniać! Może przypniemy odblaski!!! Z PUNKTU WIDZENIA STOIKA na gruncie rozumienia. Jak pisze Epiktet, rzymski stoik żyjący w I wieku naszej ery: Filozofowie głoszą zasadę, że nie wystarczy uczyć się tylko, ale ponadto potrzeba zarazem tę naukę stosować w życiu, a następnie jeszcze się w niej ćwiczyć. (...) Bo co innego jest składać bochny i wino w spiżarni, a co innego je spożyć. To, co spożyte, zostaje strawione i przyswojone, zasila ścięgna, tkanki, kości, krew, daje piękną krasę i lekki oddech. To zaś, co leży na składzie możesz, gdy tylko zechcesz, z łatwością i na poczekaniu wydostać oraz pokazać innym, żadnego jednak stąd nie masz pożytku, chyba ten tylko, iż ludzie widzą, że ty te rzeczy posiadasz na składzie. Drugą rzeczą, którą już na wstępie trzeba bardzo mocno podkreślić, to że wiedzy stoickiej nie można zawrzeć ani w książce, ani w nauczaniu mistrza. Są to tylko pomoce. Celem nauczania stoickiego zawsze było i zawsze będzie, żeby uczeń sam dla siebie stał się mistrzem, swoim jedynym nauczycielem, trenerem, terapeutą. Jeśli sami siebie nie nauczymy tego, co ważne, nikt inny nas tego nie nauczy. Jak ujmuje to Ralph Waldo Emerson: Każdy umysł musi sam poznać naukę, musi odbyć drogę przez cały teren. Czego sam nie zobaczy, czego sam nie przeżyje, tego nie pozna. Dlatego przechodzenie każdego etapu edukacji stoickiej to droga przede wszystkim wewnętrzna. Nie stwierdzi tego żaden egzamin, nie potwierdzą żadne świadectwa. Jedynymi wiarygodnymi świadkami naszego postępu są nasze własne serce i umysł nie musimy już chyba dodawać, że konsekwentny stoik nie odróżnia od siebie tych dwu władz czy sfer. Dla nas, stoików, serce musi się stać umysłem, a umysł sercem po tym między innymi poznajemy, że już jesteśmy naprawdę zaawansowani w stoicyzmie, że nie potrafimy u siebie rozpoznać czy czujemy, czy myślimy. Tomasz Mazur Info o autorze: Dr Tomasz Mazur, filozof, stoik, pracownik Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zajmuje się głównie aksjologią, dydaktyką filozofii i stoicyzmem. Opublikował dwie rozprawy filozoficzne, Zbawienie przez filozofię. Interpretacja twórczości Henryka Elzenberga (2003) i Kapryśni bogowie Sokratesa. Człowiek i świat wartości w tradycji filozofii zachodniej (2008) oraz podręcznik filozofii dla szkół ponadgimnazjalnych Kamyk filozoficzny: Nowożytność (2010). Jest założycielem Fundacji Centrum Praktyki Stoickiej. Fundacja powstała w celu popularyzacji tradycji filozofii i praktyki stoickiej. Organizuje spotkania, seminaria i konsultacje stoickie. Aktualnie organizuje także Białołęcką szkołę filozofii stoickiej (zgłoszenia i zapytania: , t.mazur@stoicism.eu). STRONA 9

10 Porady pośrednika WAŻNE ZMIANY W HIPOTEKACH Z dniem 20 lutego 2011 roku weszła w życie nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Zgodnie z intencją ustawodawcy szereg kluczowych zmian ma lepiej zabezpieczać interes właściciela nieruchomości. Od tego czasu nie milkną jednak wątpliwości, czy zmiany poszły w dobrym kierunku. Kontrowersje dotyczą praktycznego zastosowania znowelizowanych przepisów, a w szczególności automatycznego przejścia hipoteki dewelopera na nabywców mieszkań. Rzeczywiście, w myśl nowych przepisów, nabywca nowego mieszkania będzie obciążony częścią kredytu dewelopera (zaciągniętego na wzniesienie budynku), jeśli deweloper nie uzyska wcześniej zgody na bezobciążeniowe wyodrębnienie lokalu. Kupując mieszkanie u dewelopera koniecznie należy sprawdzić treść jego umowy kredytowej. Jeśli brak w tej umowie postanowień dotyczących sposobu podziału hipoteki i co za tym idzie, w księdze wieczystej prowadzonej dla gruntu, na którym wznoszony jest budynek, sposób podziału hipoteki nie został ujawniony, należy raczej zrezygnować z zakupu mieszkania. Również w przypadku hipoteki przymusowej, gdy deweloper ma długi wobec urzędu skarbowego czy ZUS-u, w razie wyodrębnienia nowego lokalu powstanie hipoteka ustawowa łączna, a właściciele wyodrębnionych mieszkań będą mogli jedynie żądać podziału takiej hipoteki proporcjonalnie do wielkości lokali. Wydaje się jednak, że praktyka banków nie zmieni się, nadal będą one wyrażać deweloperom zgodę na bezobciążeniowe wydzielenie lokali, które mają być sprzedane nabywcom. A może sami deweloperzy będą wodrębniać nowe lokale, choć ze względów podatkowych nie będzie to chyba dla nich korzystne. Zmiany wprowadzone nowelizacją mogą okazać się niekorzystne również dla wierzycieli. Wprowadzono bowiem możliwość rozporządzania przez właściciela nieruchomości opróżnionym miejscem hipotecznym. Dotychczas, w miejsce opróżnione po hipotece, która wygasła, przesuwała się hipoteka następna w kolejności. Po zmianie przepisów właściciel nieruchomości może wskazać w to miejsce dowolną inną hipotekę (do kwoty hipoteki wygasłej). Może dojść do sytuacji, w której żaden z banków nie będzie chciał, by jego wierzytelność została zabezpieczona poprzez hipotekę ustanowioną na nieruchomości już obciążonej inną hipoteką. Zdarzyły się już w mojej praktyce pośrednika przypadki, gdy bank kredytujący zakup nieruchomości obciążonej hipoteką zażądał spłaty kredytu i złożenia wniosku o wykreślenie hipoteki przez sprzedającego przed aktem notarialnym. Istnieją bowiem obawy, że właściciel nieruchomości mógłby ustanowić jako pierwszą hipotekę na rzecz fikcyjnego wierzyciela i tym samym zablokować możliwość zaspokojenia roszczeń z nieruchomości innym wierzycielom. Jeszcze jedna zmiana dotyczy dotychczasowego podziału hipoteki na zwykłą i kaucyjną. Obecnie można ustanowić tylko hipotekę. Podatek od jej ustanowienia wynosi 0,1% wartości wierzytelności. Wszystkie hipoteki ustanowione przed wejściem w życie nowych przepisów pozostają w mocy. Nina Kuczyńska KRONIKA KRYMINALNA W pierwszych dniach marca policja złapała i zatrzymała na Marywilskiej młodego mężczyznę, który usiłował włamać się do warsztatu samochodowego. Na Tarchominie zatrzymano innego włamywacza, który kradł radia z samochodów. Łącznie w lutym i marcu policja zatrzymała 6 złodziei i kilku oszustów. Niestety włamywaczy do domów i mieszkań nie udało się złapać, a w okresie tych dwóch miesięcy policja zanotowała aż 7 takich włamań na terenie który tu omawiamy. Wszystkie włamania z kradzieżą do domów dokonano wyłamując drzwi balkonowe albo tarasowe. Ponadto trzy razy włamywano się tu do samochodów kradzież radia i odzieży, kilka razy do kontenerów budowlanych skąd kradziono narzędzia. Dodatkowo z różnych budów ginęły w tym czasie maszyny i urządzenia zagęszczarka, sprężarka, agregat prądotwórczy, akumulatory, kable telekomunikacyjne, opony samochodowe. W związku z pojawieniem się bazaru przy ul. Marywilskiej 44 doszły policji nowe obowiązki ściganie oszustów którzy podrabiają markowe towary. W omawianych dwóch miesiącach zatrzymano trzech takich handlarzy. Tyle samo złapano złodziei sklepowych. Z innych przestępstw zanotowanych przez policję zgłaszano m.in. oszustwa internetowe nowe zjawisko, i bardzo stare włamania do altanek działkowych. Notowane były też bójki, znęcanie się nad żoną i rodziną i t.zw. zły dotyk, czyli molestowanie seksualne wśród wychowanków domu dziecka. Sierżant sztabowy Grzegorz Kobylski Porady ubezpieczeniowe Biały rower nocą mi się śni Cały biały, na nim lampy trzy... Czekałam na pomysł... I pojawił się. Jak na zawołanie! W ciemności, w deszczu i na śliskiej drodze pojawił się parę metrów przed maską mojego samochodu rowerzysta!!! Zacznijmy od statystyki policyjnej za rok 2010 W 2010 roku rowerzyści uczestniczyli w wypadkach drogowych, w których zginęło 290 osób, a rany odniosło osób. Wśród ofiar największą grupę stanowili sami rowerzyści 280 zabitych oraz rannych. W omawianym okresie rowerzyści przyczynili się do powstania wypadków, w których zginęło 140 osób, a osób doznało obrażeń ciała. Z winy rowerzystów większość wypadków wystąpiła na obszarze zabudowanym 1 328, na obszarze niezabudowanym zaś wypadki cechowały się wysoka ofiarochłonnością, w 260 wypadków zginęło 65 osób, tj. w co czwartym wypadku była ofiara śmiertelna, gdy na obszarze zabudowanym w co siedemnastym. I jeszcze trochę statystyki Główne przyczyny wypadków spowodowanych przez rowerzystów Przyczyny Chciałabym wierzyć, że w tym roku wszystkie dzieci i dorośli będą zakładali odblaski, będą przestrzegali zasad bezpiecznego poruszania sie na drodze i nauczą się udzielania pierwszej pomocy/takie zajęcia przygotowane były na Piknik Choszczówkowski, który z powodu braku pieniędzy nie odbędzie się w tym roku/ale nie wierzę i chcę zwrócić uwagę na konsekwencje finansowe jakie poniesie rowerzysta/lub jego rodzina/jeśli dojdzie do wypadku. Wypadki Zabici Ranni Ogółem % Ogółem % Ogółem % Nieprzestrzeganie pierwszeństwa przejazdu , , ,3 Nieprawidłowe skręcanie , , ,3 Nieprawidłowe przejeżdżanie przejść dla pieszych Niedostosowanie prędkości do warunków ruchu 107 6,7 4 2, ,1 96 6,0 4 2,9 97 6,4 Jazda po niewłaściwej stronie drogi 73 4,6 7 5,0 71 4,7 Sprawca wypadku- rowerzysta odpowiada tak samo jak kierowca samochodu, motocykla czy ciężarówki za szkody spowodowane jego poruszaniem sie po drodze. Różnica jest jednak podstawowa a mianowicie rowerzysta zwykle nie posiada ubezpieczenia OC komunikacyjnego ponieważ... nie jest to ubezpieczenie obowiązkowe. Pozostali kierujący mają takie ubezpieczenie więc popełnione przez nich błędy naprawi ich ubezpieczyciel. Ubezpieczyciel zapłaci za szkody spowodowane przez rowerzystę pod warunkiem jednak, że ten wykupi dobrowolne ubezpieczenie OC rowerzysty. Takie ubezpieczenie zwykle proponowane jest w pakiecie łącznie z ubezpieczeniem casco roweru/kradzież pojazdu/i nw rowerzysty. Można wykupić je na krótki okres czyli np. na sezon letni lub na cały rok. Można odpowiedzialność ubezpieczyciela ograniczyć lub rozszerzyć do terenu Polski lub Europy. Życzę rowerzystom wspaniałego sezonu, cudownych wycieczek z rodzinami po naszej pięknej Białołęce na kolorowych, bezpiecznych rowerach z odblaskami, w kaskach i oczywiście z polisą OC w kieszeni. Pozdrawiam wiosennie Justyna Gładyś OKNA DRZWI, BRAMY ZABUDOWY BALKONÓW PCV, DREWNO, ROLETY, ŻALUZJE PARAPETY CENA TYLKO 599zł BIURA HANDLOWE W WARSZAWIE ul. Cieślewskich 25d, tel , berlux@berlux.pl ul. Potocka 14 p.16, tel , potocka@berlux.pl STRONA 10

11 Sekcja Aikido w Choszczówce działa już 7 rok! STAŁE ŹRÓDŁO POZYTYWNEJ ENERGII Aikido jest sztuką pokonywania własnych słabości. Droga, jaką wyznacza, polega na wspinaniu się każdego dnia o jeden szczebel wyżej. Trening pozwala na wyciszenie i oderwanie się od codziennych problemów. Satysfakcja z posiadania pasji sprawia, że aikidoka z większym optymizmem patrzy na świat i tworzy wciąż nowe motywacje. Łączy nas wspólny wysiłek, wzajemny szacunek i podziw dla piękna ruchu ludzkiego ciała. Płynnością, finezją i efektywnością technik aikido zachwycają się setki tysięcy ludzi na całym świecie. Wycieczki dla rodziny Subiektywny wybór redakcji. Część IV Wiosna zajrzała do Choszczówki z uśmiechem, śmiałością i zachętą do wyjścia z domu. W tym numerze podpowiadamy, które miejsca warto odwiedzić podczas rodzinnej wycieczki w ciepły wiosenny weekend. Nad wodę. Czy chciałbyś być bardziej pewny swoich możliwości, mieć lepszą kondycję, rozwijać swoją osobowość? Aikido nie uczy agresji, ale pozwala na opanowanie technik przydatnych do samoobrony. Lepszy refleks, prawidłowa postawa ciała i ogólna sprawność fizyczna dadzą Ci poczucie bezpieczeństwa w sytuacji zagrożenia. Umiejętności szybkiej reakcji na niespodziewane zdarzenia, poruszania się, amortyzacji upadku to wymierne korzyści z uprawiania tego sportu. A jak Aikido wygląda od wewnątrz? oto relacja oczami jednego z założycieli naszego dojo (czyli miejsca treningowego) Darka Kamińskiego Twoja przygoda z Aikido najprawdopodobniej zacznie się przypadkowo. Tak zaczyna większość z nas. Nie ważne ile masz wiosen na karku. Dzieci mogą zaczynać naprawdę wcześnie, bo już w wieku lat ok. 5. Dorośli bez ograniczeń. Nasza grupa na początku, ze względu na średnią wieku ćwiczących, zwana była geriatryczną. Być może przyjdziesz na pierwszy trening jako widz ja doradziłbym Ci przyjść od razu na trening. W dresie będziesz się czuł/a trochę głupio wszyscy w białych, płóciennych wdziankach (nazywamy je keikogi, aikidogi, gi), niektórzy mają dodatkowo czarne spodnio-spódnice (nazywamy je hakama). A ty jedyna/y w dresie. Nie przejmuj się nikt z trenujących z pewnością na to nie zwraca uwagi. Trening rozpocznie się od chwili skupienia (mokuso) i powitania. Zrobimy to w siadzie klęcznym czyli w seiza, siedząc w rzędzie naprzeciw naszego nauczyciela sensei. Nogi i kolana będą Cię trochę boleć trudno przykładamy dużą wagę do japońskiej tradycji Budo, a medytacja i szacunek są jej bardzo ważnym elementem. Minie trochę czasu nim przywykniesz do seiza. Potem rozgrzewka. Czasami cięższa (z tymi pompkami to sensei czasami przesadza, ale to tak tylko między nami zresztą jak nie chcesz to nie musisz ich robić, wtedy usiądź w seiza i poczekaj aż fanatycy skończą), a czasami typowo Aikidocka stopniowe rozruszanie całego ciała i rozciąganie. Teraz instruktor prowadzący trening zarządzi trochę przewrotów jeśli nie ćwiczyłeś ostatnio na wf-ie to trochę potrwa zanim opanujesz sztukę padania bez bólu ale to podstawa; wyluzuj ciało, nie myśl co będzie jeśli i hyc do przodu. Auć! Trochę bolało?! Bardzo!? Spróbuj jeszcze raz ale postaraj się z rąk i barków utworzyć sprężysty a nie sztywny okrąg i przetocz się po nim do przodu. Lepiej? Spróbuj podpatrywać innych za miesiąc będziesz się śmiał/a z dzisiejszych swoich wyczynów. I wreszcie właściwy trening. Sensei poprosi któregoś ze starszych uczniów na środek, pokaże technikę, którą za chwilę będziemy wszyscy w dowolnie dobranych parach ćwiczyć. Reszta usiądzie w seiza (Ok, można po turecku ale nie w pozycji dowolne zaleganie na macie ; pamiętasz szacunek). Przyglądaj się w skupieniu i uważnie ale mało prawdopodobne, że od razu będziesz mógł/a powtórzyć technikę. Dlatego na początku dobrze jest gdy Twoim partnerem ( uke atakuje a tori wykonuje technikę) do ćwiczeń jest ktoś ze starszych uczniów. On/a z pewnością będzie Ci pomagał na początku. Ale ćwiczenia z partnerem, który tak jak Ty zaczyna mają też swój urok możesz spojrzeć w odbicie swoich poczynań i łatwiej zrozumieć błąd. Pamiętaj jednak, że w każdym przypadku to sensei jest nauczycielem i jego interpretacja technik obowiązuje nas wszystkich na macie. Jeśli będziesz ( z pewnością będziesz) spotykał się ze starszymi uczniami, którzy będą cię instruować to przyjmij to ze zrozumieniem każdy ma potrzebę emanacji swoją mądrością ale zawsze do instruktora należy ostatnie zdanie. I jeszcze a propos etykiety na macie, w szczególności w czasie ćwiczeń: postaraj się nie omawiać problemów z biura, nie opowiadaj ostatniego dowcipu o blondynkach i nie daj się wciągać innym w takie pogaduchy (tak, tak, starsi uczniowie częściej się zapominają, niż ci zupełnie początkujący). O niecenzuralnych wyrażeniach nawet nie wspomnę. Jeśli masz pytanie do sensei to podejdź do niego i poczekaj aż zwróci na ciebie uwagę nie krzycz przez całą salę sensei! a jak idzie druga ręka. Jeśli to instruktor podejdzie do Ciebie, skup się na tym Huculski Raj. Bardzo blisko Choszczówki znajduje się niewielka i zarazem nieźle zamaskowana stadnina koni. Dlatego nie każdy wie, że przejeżdża właśnie obok miejsca, w którym można nauczyć dzieci jazdy konnej, potrenować kłus, anglezowanie a nawet galop i skoki pod okiem miłych instruktorów. Huculski Raj to ciekawe miejsce, w którym dociekliwi miłośnicy koni mogą się wiele dowiedzieć, panuje rodzinna atmosfera a początkujący nie poczują się nieswojo. Właściciele to młodzi ludzie. Krąży anegdota, że pierwszy koń stał się własnością tych młodych pasjonatów w ramach prezentu ślubnego. I tak trzeba było zbudować stajnię, w której prezent mógłby czuć się dobrze. Polecamy Huculski Raj, nawet jeśli nie zamierzacie jeździć konno. Warto pokazać dzieciom koniki lub po prostu wpaść, porozmawiać, zobaczyć jak sobie radzą sąsiedzi. Stadnina Koni, Huculski Raj Róg ul. Orneckiej i ul. Wilkowieckiej 15 minut od przystanku autobusowego linii Nr 152 lub 705 co chce Ci przekazać, podziękuj ukłonem za instrukcje i postaraj się je powtórzyć możliwie wiernie. I tak przez bite dwie godziny!!! Nie martw się dzisiejszym zmęczeniem pomyśl co będzie jutro rano, gdy spróbujesz wstać z łóżka:] Pierwszy trening masz za sobą. Teraz pytanie; co dalej? Oczywiście możesz już więcej nie przyjść. No ale skoro pojawiłeś/aś się tutaj to oznacza, że coś Cię zmotywowało. Zastanów się co? Bez względu na odpowiedź gwarantuję Ci, że zupełnie inne powody, niż te, które będą Cię motywować za rok, dwa lub trzy. Bo wierzę, że tyle wytrwasz. Ja wytrwałem a Ty nie dasz rady?! Gdy spojrzysz na internetowe wypowiedzi Aikidoków znajdziesz wiele osobistych zwierzeń opisujących ich motywację. Poczytaj. Przemyśl kilka faktów i zbuduj z tego Swój pomysł na motywację w Aikido. A z ważniejszych faktów to pamiętaj, że uprawiający Aikido nie konkurują, nie organizują ani walk, ani zawodów. Aikido jest sztuką samoobrony, która prowadzi do obezwładnienia atakującego agresora jednocześnie możliwie nie czyniąc mu krzywdy. Ale jest też jedną z najtrudniejszych sztuk walki, wymagającej od jej adeptów wielu lat treningu aby dojść do swobody posługiwania się technikami takie są opinie znawców sztuk walki. Składając te fakty, kilka lat treningów na macie, kilka drobnych kontuzji, niezliczoną liczbę załamań z powodu własnej nieudolności, kilka króciutkich Przypominaliśmy już Czytelnikom, że warto od czasu do czas zajrzeć nad Zegrze. Znajdziemy tam wiele ciekawych zakątków, od romantycznych ścieżek spacerowych z niemal mazurskim widokiem na zalew (np. plaża i wały w Załubicach przy ujściu rzeki Rządzy), po rodzinne wyprawy na plażę, gdzie dzieci zajmą się szukaniem muszelek i skarbów a rodzice odpoczną przy kawie (Marina Diana) a również spoty surfingowe i stacje żeglarskie (Port Jachtowy Nieporęt). Nad Zegrzem jest również miejsce rodzinne, w którym można zarówno pospacerować, wynająć łódkę, zjeść pyszną rybkę czy wypić kawę w ogródku. To Port Pilawa w Białobrzegach. Oprócz jachtów i plaży dużą atrakcją dla dzieci jest możliwość bliskiego kontaktu ze zwierzątkami w tutejszym mini zoo kaczki, gęsi, indyki a nawet kozy, sarny i dziki mieszkają tu na oddzielonych wybiegach. Latem organizowane są tu wycieczki tramwajem wodnym. Port Pilawa, Wioska Turystyczno Żeglarska tel. (22) , kom ; Białobrzegi, ul. Plażowa 1 chwil satysfakcji, że wreszcie coś wyszło Ja osobiście znalazłem przeciwnika na macie, z którym zmagam się w każdej chwili treningu i nie tylko Ale to już dłuższa historia, o której, mam nadzieję, porozmawiamy kiedyś na imprezie klubowej lub przy piwie na obozie. Do zobaczenia na treningu w Choszczówce! Darek Kamiński (1 dan) Dojo Choszczówka działa w ramach Warszawskiego Klubu Aikido Aikikai prowadzonego przez Pawła Zdunowskiego (4 dan), ucznia Katsuyuki Shimamoto (8 dan), który regularnie przyjeżdża do Polski z Osaki, prowadząc dla członków Klubu staże Aikido. Mamy więc szanse czerpać wiedzę z najlepszych i wybitnych w świecie Aikido źródeł. Treningi w Choszczówce prowadzone są na codzień przez Tomasza Wiśniewskiego (3 dan), który jest z nami od pierwszego treningu 7 lat temu! oraz przez Karolinę Ładyżyńską (2 dan) Treningi odbywają się w Poniedziałki, Środy i Piątki o godzinie 20:30, w Gimnazjum na Przytulnej. Zapraszamy choćby nawet żeby popatrzeć na początku! Treningi dla dzieci: Poniedziałki i Piątki, godzina 19. Prowadzący: Michał Gajewski (1dan) Dariusz Trojanowski (1 dan) Tymczasowo uległy zmianie godziny pracy lecznicy. Lecznica jest czynna w dni powszednie w godz w soboty w godz KURSY JĘZYKÓW OBCYCH W pon., wt., czw.,pt. i sob. przyjmuje lek. wet. AGATA TARASEK W śr.przyjmuje lek. wet. ZUZANNA SZMIDEL USG: śr. i pt. lek. wet. ANDRZEJ ZARAJCZYK, po wcześniejszym umówieniu telefonicznym WSZELKIE DODATKOWE INFORMACJE MOŻNA UZYSKAC POD NR TEL UWAGA! NOWA LOKALIZACJA ul. Mehoffera 136c W-wa Choszczówka Pod tym numerem telefonu można także umawiać WIZYTY DOMOWE. STRONA 11

12 Magda gotuje! CZAS CZYTANIA. W życiu może się zdarzyć wszystko, a zwłaszcza nic. To zdanie z Platformy Michela Houellebecqa zapisałem sobie na karteczce i przykleiłem nad biurkiem. Przypomina mi, że każda zmarnowana minuta, każde nic w naszym krótkim życiu, to czas zdefraudowany, stracony. To tak jakby posiadać coś niezwykle cennego, jedynego i beztrosko się tego pozbywać, mimo świadomości, że już nigdy się go nie odzyska. Nie chodzi mi o czas na odpoczynek, czy nawet na zwykłe od czasu do czasu, leniuchowanie. Ten czas nie jest stracony, bo ładowanie akumulatorów, to nie jest nic. Chodzi mi o czas, który marnujemy na prawdziwe nic : słuchanie polityków, którzy przecież zawsze mówią to samo, o czas zmarnowany na staniu w korkach, o czas w kolejce do lekarza, czy jakiegoś urzędu, słowem o czas kiedy nie robimy nic, a moglibyśmy robić coś. Dlatego będę namawiał Was do czytania. Niedawno usłyszałem, że w ubiegłym roku, połowa Polaków nie przeczytała żadnej książki i powoli przestaję się dziwić stanowi naszego słownictwa. Nasza polszczyzna jest coraz gorsza. Kiedy słyszę z ust polityka, albo jeszcze gorzej, dziennikarza, że np. w temacie patriotyzmu trzeba coś wymyśleć, to mam ochotę wymyślić mu jakąś dotkliwą i bardzo patriotyczną karę za używanie słów które nie istnieją (proszę znaleźć w Słowniku Języka Polskiego wyraz wymyśleć, powodzenia!). Lekcja polskiego niech będzie lekcją patriotyzmu! Ostatnio, latając samolotami po kraju, co rusz spotykałem jakiegoś posła (Napieralski, Brudziński, Arłukowicz), ale u żadnego książki w ręku nie zauważyłem. Przecież godzina lotu, to czas idealny na czytanie. Widocznie nie potrzebują. Przypomina mi się stary dowcip o milicjancie, który pyta kolegę, co chciałby dostać na urodziny; Może Ci kupię książkę? Nie, daj spokój, książkę już mam. Właśnie dlatego, że tak mało czytamy, czyli nie porozumiewamy się za pomocą literatury, nasze słownictwo jest coraz uboższe. Jako Ambasador akcji Cała Polska Czyta Dzieciom czuję się w obowiązku bić na alarm. Róbmy coś! Jeśli sami nie potrafimy się zmusić do sięgnięcia po książkę, bo łatwiej jest włączyć telewizor, albo komputer, to pomyślmy o dzieciach. Czytanie rozwija dzieci, pobudza ich wyobraźnię, wzbogaca słownictwo, wyzwala kreatywność, otwiera światy które do tej pory nie istniały. Czytanie dobrej książki jest jak nasz prywatny teatr, albo film. Przez nas reżyserowany i montowany. To my robimy obsadę i sami decydujemy (lub nie) o przerwie na reklamy, robiąc sobie herbatę. Życie bez czytania jest niebezpieczne, trzeba się zadowolić samym życiem, a to niesie ze sobą pewne ryzyko. To kolejny cytat z Houellbecqa. Zgadzam się z nim całkowicie. Jest niebezpieczne. Mieli genialny plan. Wymyślili, że jeden drugiego zapakuje w paczkę i wyśle kurierem. Kiedy paczka znajdzie się wśród innych, zdecydowanie cenniejszych, ten zapakowany wyjdzie z pudła, przerzuci fanty z innych pudeł (laptopy, tablety, komórki) do swojego, zapakuje się powrotem, a potem ten pierwszy tego drugiego odbierze jako normalną przesyłkę (wraz z łupem) i po sprawie. Wszystko się udało tak jak zaplanowali, ale kiedy na tzw. mecie cieszyli się zdobytym towarem, nagle zjawiła się policja i genialnych złodziei zgarnęła do pudła. Okazało się, że kiedy ten zapakowany przekładał gadżety do swojej przesyłki, zgubił komórkę, która zaprowadziła stróżów prawa prosto pod jego adres. Gdyby jeden z drugim czytali choć najgłupsze kryminały, wiedzieliby, że tak się kończy każda tego rodzaju banalna kryminalna historia. P.S. Jeśli chodzi o Houellebecqa, to polecam i Platformę i Cząstki elementarne, ale nie namawiam żebyście dawali to do czytania dzieciom. Jeszcze nie. Artur Barciś. Przepis na żurek Składniki: 1,5 l wody, 1 półlitrowa butelka żuru (zakwasu), 0,6 kg chudej białej kiełbasy, 4 kapelusze prawdziwków, 3 ząbki czosnku, 1 cebula, 3 łyżki śmietany 18%, przyprawy: kilka ziaren ziela angielskiego, kilka ziaren pieprzu, 2 liście laurowe, majeranek, szczypta słodkiej papryki, sól, pieprz, natka pietruszki 5 jajek na twardo, Oj, wymęczyła nas ta zima okropnie! Narzekaniom nie było końca, że ponuro, że zimno, że cieszyć się nie ma z czego. Ale powoli widać już światełko w tunelu. Rozkwitają krokusy, na drzewach uważny obserwator dostrzeże nawet zielone pączki. Ba, gdzieniegdzie pojawiają się pierwsze tulipany. Marzanna już popłynęła, co oznacza, że z zimą koniec. I dobrze, no bo ile można cieszyć się śniegiem, nartami, sankami i łyżwami? I tęsknie spoglądać na rower, wyobrażając sobie te przejażdżki białołęckimi uliczkami. A więc zimie mówimy do widzenia! Za to wiosnę witamy z otwartymi ramionami. Niech już na dobre się zadomowi! Przyniesie słońce, ciepło i radość. Bo humor poprawi się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Już widzę te uśmiechnięte twarze, wystawione do słońca po pierwszą opaleniznę! I te coraz bardziej zielone trawniki, ulice jakby trochę czystsze, ubrania coraz bardziej kolorowe. Ach, rozmarzyłam się, a przecież wraz z tą upragnioną wiosną, nieuchronnie zbliżają się także święta Wielkiej Nocy. No cóż, same święta nie są takie złe, nie będę narzekać. Cóż z tego, kiedy wiąże się z nimi i to, co nie wszystkie tygrysy jak dobrze wiedzą wielbiciele Kubusia Puchatka lubią najbardziej. No oczywiście gotowanie! O nie! nie mówcie mi, że to nic trudnego. Jajka ugotować każdy potrafi. Ale przecież nie tylko o jajka chodzi! Ta cała reszta już powoduje u mnie (może u kogoś jeszcze?) ciarki na plecach. I powracające pytanie: jak dać sobie z tym radę? Wiem, wiem, można wyjechać i zostawić za sobą cały ten zgiełk, ale co jak nie można? Bo tradycja, bo rodzina, bo tysiąc innych powodów. A więc, jak nic przyjdzie się zmierzyć z tym wyzwaniem. Trudno, wyjdzie lepiej lub gorzej (w moim wypadku raczej to drugie!), ale łatwo się nie poddam. Pomoże mi w tym nieoceniona Magda. Bo gdyby nawet nic innego się nie udało, mięsa były za suche, sałatki bez smaku, reszta bez wyrazu, to jedna rzecz wyjdzie na pewno! Będzie to żurek według przepisu Magdy, który w ten świąteczny czas uratuje moją reputację! Już widzę zadowolenie na twarzach gości, już słyszę te pochwały Ach, jak będzie miło. Korzystajcie i Wy, Panie i Panowie, z tej okazji zabłyśnięcia przed rodziną i znajomymi. Taka gratka nie każdemu trafia się codziennie! Gorąco polecam. I przepis, i chwilę wielkiej satysfakcji! Wesołych Świąt! Marzena Mendza-Drozd Kiełbasę, grzyby (poprzedniego dnia namoczone we wrzątku), czosnek, cebulę i przyprawy (oprócz majeranku) wkładamy do garnka i zalewamy wodą. Następnie stawiamy na małym ogniu i gotujemy przez 20 minut licząc od zagotowania. Wyjmujemy i odkładamy na bok kiełbasę i grzyby, a wywar przelewamy przez sito. Na sicie zostawiamy tylko czosnek i cebulę, resztę wyrzucamy. Czosnek i cebulę przecieramy przez sito i dodajemy do wywaru. Małymi porcjami, mieszając, aby nie zrobiły się grudki dolewamy żur (zakwas), próbując czy ma odpowiedni smak. Jeśli żurek jest za mało kwaśny, dolewamy dodatkową porcję zakwasu. Przyprawiamy majerankiem, solą i pieprzem i gotujemy kilka minut. Dodajemy odłożoną wcześniej, ugotowaną i pokrojoną w krążki kiełbasę i pokrojone grzyby oraz cząstki ugotowanych jajek. Łączymy ze śmietaną, którą uprzednio lekko solimy, aby się nie zwarzyła. Na talerzu żurek posypujemy natką. Wesołych Świąt i smacznego! Magda Kracher WŚCIEKLIZNA KOTÓW Środki masowego przekazu przyzwyczaiły nas do stereotypu wściekłego psa, ewentualnie lisa. Rzeczywiście w powojennej Polsce i Europie (w latach 40-tych i na początku lat 50-tych XX w.) głównym powodem zachorowań ludzi na wściekliznę były przede wszystkim psy. Było to spowodowane zawieruchą wojenną, dużą ilością bezpańskich psów, brakiem jakichkolwiek szczepień ochronnych p/ wściekliźnie. Rozpoczęte w 1948 roku w Polsce obowiązkowe szczepienia psów p/wściekliźnie doprowadziły wkrótce do gwałtownego spadku zachorowań. Równocześnie nastąpił raptowny spadek zachorowań ludzi na wściekliznę. O ile w 1949 roku zmarło na wściekliznę 66 osób, to 1951 roku już tylko dwie osoby. Aby zaspokoić Państwa ciekawość dodam, że w Polsce w ciągu ostatnich 20-tu lat zanotowano 3 przypadki zachorowań ludzi na wściekliznę (w roku 1985, 2000 i 2002). Niestety każde zachorowanie, gdy dojdzie już do ujawnienia się objawów choroby jest śmiertelne. Przyroda jednak nie lubi pustki, dlatego też wirus wścieklizny znalazł sobie inne nisze (środowiska), w których sobie dobrze radzi i całkiem dobrze mu się tam żyje. Od 1957 roku rozpoczął się systematyczny wzrost zachorowań przede wszystkim u lisów. Unia Europejska, aby zmniejszyć problem i nie dopuścić do rozwoju wścieklizny w tym środowisku zaczęła stosować szczepionki doustne (w pokarmie) rozrzucane z samolotów. Sposób, choć drogi okazał się skuteczny i z tego też powodu znalazły się środki finansowe w naszym kraju na takie szczepienie lisów. Jest to ważne tym bardziej, że lisy są najbardziej ze wszystkich gatunków zwierząt podatne na zachorowania. Kot domowy jest w Polsce gatunkiem najczęściej po lisie chorującym na wściekliznę. Kot stanowi ogniwo pośrednie przenoszące tę chorobę od zwierząt wolno żyjących do gospodarstw domowych. Stwarza to oczywiste zagrożenie dla człowieka. Obrazuje to przypadek kota chorego na wściekliznę w USA, gdy jeden wściekły kot był powodem zaszczepienia 665 ludzi, aby uchronić ich przed zachorowaniem. Szczególnie na terenach wiejskich i podmiejskich, gdzie koty chodzą luzem, są wypuszczane z domu, często nie wracają ze swoich kocich włóczęg nawet po kilka dni, ryzyko przywleczenia przez nie wścieklizny jest szczególnie duże. Pies zazwyczaj jest trzymany na uwięzi (łańcuch, boks, ogrodzony teren) i jest pod kontrolą człowieka w przeciwieństwie do kota. W miastach zagrożeniem są koty, które wyjeżdżają na wakacje z właścicielem. Na wakacjach chodzą luzem i zdarza się, że wracają z łąki lub lasu pokąsane przez dzikie zwierzę o czym właściciel najczęściej nie wie. Pewne rozpoznanie wścieklizny jest u kotów bardzo trudne nawet dla doświadczonego lekarza weterynarii ze względu na nietypowe i niejednoznaczne objawy występujące we wściekliźnie kotów. Objawy, które mogą, ale nie muszą wystąpić to: posmutnienie, apatia, uporczywy świąd w miejscu pokąsania, agresja, pobudzenie, uporczywe miałczenie, lękliwość, wyginanie grzbietu, nastroszenie włosa, brak apetytu, spojrzenie tępe, bądź określane jako osłupiałe, zdziwione, źrenice rozszerzone, zez. Dołączyć się mogą wymioty, biegunka, porażenia i w końcu paraliż. Wszystkie te objawy mogą występować przy innych chorobach kotów (np. białaczce, panleukopenii, zatruciach), stąd trudności w rozpoznaniu. Ryzyko wystąpienia wścieklizny zwiększa się u niewykastrowanych, wychodzących samców zwłaszcza na terenach podmiejskich, wiejskich, w pobliżu lasów. Podstawowym sposobem zapobiegania zachorowaniu na wściekliznę jest szczepienie kotów. Niewiele osób o tym wie i pamięta, bo przez całe lata nacisk był kładziony na szczepienie psów (z doskonałym skutkiem jak powyżej wspomniałam). Dlatego też gorąco namawiam na szczepienia kotów, zwłaszcza na naszych terenach Zielonej Białołęki, gdzie mamy dużą populację lisów. Namawiam także na zabieg kastracji, zwłaszcza kocurów, bo one poszukując partnerki wyruszają na włóczęgi często długie w czasie i przestrzeni. Kot w poszukiwaniu partnerki może przemieszczać się w promieniu 4-ech, a nawet 12-tu kilometrów! Warto także wiedzieć, że jeśli już kot pokąsa człowieka, to powinien być bezwzględnie poddany obserwacji w kierunku wścieklizny wykonanej przez lekarza weterynarii i trwającej 15 dni. Zadbajmy o to mając na względzie nasze bezpieczeństwo! Lek. wet. Agata Tarasek. STRONA 12