Dwudziesta ósma Niedziela Zwykła, Rok C, II

Transkrypt

1 9 X 2016 nr 84/2016 Dwudziesta ósma Niedziela Zwykła, Rok C, II Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami». Na ich widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom». A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec». Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła». Łk 17, Dziękujmy Bogu Uzdrowienie dziesięciu trędowatych pokazuje, jak wielkich rzeczy dokonuje Bóg w życiu człowieka, jeżeli jest się posłusznym Jego słowu. Zdumiewające jest, że odkrywa to jedynie Samarytanin, który poznał, że jest uzdrowiony i wrócił do Jezusa, aby Mu dziękować. Usłyszał wtedy znamienne słowa: Wstań, idź! Twoja wiara cię uzdrowiła. Wiara rzeczywiście ocala i zbawia człowieka, ponieważ daje udział w życiu Boga. Uzdrowiony Samarytanin otrzymał ten dar.

2 Dlatego ze spokojem odszedł, bo wiedział, że został w pełni oczyszczony i zbawiony. My też powinniśmy wyrażać wdzięczności za Boży dar zbawienia w Jezusie. Posłuszeństwo słowu Bożemu jest również naszą drogą do uzdrowienia, a przede wszystkim do zbawienia. Panie, Twoje słowo przynosi uzdrowienie i oczyszczenie ciała i duszy. Pełen wdzięczności przychodzę do Ciebie, aby dziękować za zbawczą moc, jakiej doświadczam w sakramentach. (Rozważania zaczerpnięte z Ewangelia 2016, ks. Mariusz Szmajdziński, Edycja Świętego Pawła) Cytat tygodnia: Bliźni to nie ten, którego lubię; to każdy, który się do mnie zbliża, każdy bez wyjątku. Św. Teresa Benedykta od Krzyża Święty Różaniec Święty różaniec jest potężną bronią. Używaj jej z ufnością, a zadziwią cię wyniki. - J. Escriva Rozpoczął się październik, jesień coraz bardziej daje o sobie znać, a my właśnie w tym miesiącu chcemy szczególnie czcić Maryją jako Królową Różańca Świętego. Jak nieraz mielimy okazję się przekonać to właśnie przez tą modlitwę Matka Boża udziela szczególnych łask. Również wielu świętych daje niezwykłe świadectwo o mocy tej modlitwy, dlatego dziś zatrzymajmy się na chwilę nad nią: skąd się wywodzi, na czym polega i wreszcie co o niej mówi sama Maryja. Sama nazwa Różaniec wywodzi się z języka łacińskiego rosarium czyli w dosłownym tłumaczniu oznacza ogród różany. Pierwotnie nazywany był Psałterzem Najświętszej Maryi Panny. Za ojca Różańca świętego uważa się św. Dominika, któremu miała się objawić Matka Najświętsza i przykazać rozpowszechnianie tej modlitwy na całym świecie. Nie był to jednak Różaniec w dzisiejszej formie. Różaniec stał się dla św. Dominika skuteczną bronią w walce z herezją albingensów. Legenda głosi, że to właśnie w czasie jednej z jego wypraw, w trakcie której zwalczał tę herezję, zrodziła się modlitwa różańcowa.

3 Pomimo postów i modlitw posługa św. Dominika nie przynosiła owoców. Wówczas objawiła się Matka Boża i poleciła Dominikowi, by nie tylko głosił kazania, lecz by połączył je z odmawianiem właśnie tzw. Psałterza Maryi, czyli 150 Zdrowaś Maryjo i 15 Ojcze nasz. Od tej pory św. Dominik przeplatał swoje nauki modlitwą różańcową, w której rozważał wraz ze słuchaczami treści zawarte w głoszonych naukach. W ówczesnej mentalności świat stworzony traktowano jako księgę o Panu Bogu, a w przyrodzie dopatrywano się rzeczywistości duchowych. Szczególną rolę pełniły kwiaty, symbolizowały one różne cechy. Często też ofiarowywano kwiaty Bogu i ukochanym osobom. Modlitwy traktowane były jako duchowe kwiaty. I dlatego odmawianie różańca porównywano z dawaniem Matce Bożej róż. Stąd modlitwę tę nazwano wieńcem z róż, czyli różańcem. Ostateczny kształt modlitwy różańcowej ustalił się w XV dzięki dominikaninowi Alamusowi a la Roche ( ). On ustalił liczbę 150 Zdrowaś Maryjo na wzór 150 psalmów, które podzielił na dziesiątki poprzeplatane modlitwą Ojcze nasz. Dla rozpowszechniania tej modlitwy założył pierwsze bractwo różańcowe. Dzięki zakonowi dominikańskiemu modlitwa różańcowa już w XV wieku stała się znana w całym Kościele. Modlitwa różańcowa bardzo szybko zyskała aprobatę Kościoła i była traktowana jako oręż przeciw wrogom wiary. Jednym z przykładów skuteczności tej modlitwy była zwycięska bitwa morska pod Lepanto w 1571 roku. Szesnastowieczna Europa była zagrożona napaścią muzułmanów. Od VII wieku, kiedy kalif Oman zdobył Jerozolimę i Ziemia Święta przestała należeć do chrześcijan, islam dążył do narzucenia siłą swojej religii światu. W VIII w. muzułmanie, po opanowaniu Afryki Północnej, zajęli Hiszpanię. Przez krótki czas inwazja Mahometan była powstrzymywana przez wyprawy krzyżowe. W XVI wieku imperium muzułmańskie wybudowało ogromną flotę, planowało bowiem zająć chrześcijańskie porty śródziemnomorskie i ruszyć na podbój Rzymu, a potem Europy. Wtedy papież Pius V, dominikanin i gorący propagator różańca, wezwał wszystkich katolików do modlitwy różańcowej. 7 października 1571 roku w okolicach Lepanto miała miejsce decydująca bitwa morska, w której starły się ze sobą flota chrześcijańska i turecka. Zacięta walka trwała wiele godzin, a o zwycięstwie

4 Świętej Ligii przesądziła nieoczekiwana zmiana pogody wiatr uniemnożliwił manewry wojskom tureckim. Zwycięska bitwa zatrzymała inwazję muzułmanów na Europę. W dowód wdzięczności Wenecjanie nowowybudowanej kaplicy dziękczynnej napisali: Non virtus, non arma, non duces, sed Mariae Rosiae victores nos fecit, Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria różańcowa dała nam zwycięstwo. Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej. W encyklice napisał: Pragniemy szczególnie, aby nigdy nie zostało zapomniane wspomnienie wielkiego zwycięstwa uzyskanego od Boga przez zasługi i wstawiennictwo Najświętszej Maryi Panny w dniu 7 października 1571 r., odniesione w walce przeciw Turkom, nieprzyjaciołom wiary katolickiej. Papież Klemens XI po zwycięstwie odniesionym nad Turkami pod Belgradem, w 1716 roku, rozszerzył święto Matki Bożej Rożańcowej na cały Kościół. W roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać Różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie Królowo różańca świętego módl się za nami. Do rozpropagowania Różańca przyczyniła się też sama Maryja. W swoich objawienia w Lourdes, Fatimie i w polskim Gietrzwałdzie wzywała do modlitwy różańcowej. Mówiła między innymi: Teraz mogę posługiwać się mocą pochodzącą z waszej modlitwy i chcę zadziałać jako Mama, aby skrócić czas próby i przynieść ulgę w czekających was cierpieniach. Wszystko można jeszcze odmienić, jeżeli wy, Moje małe dzieci, usłuchacie Mojego głosu i przyłączycie się przez modlitwę do ciągłego wstawiennictwa waszej Niebieskiej Mamy. Dlatego tu, gdzie ukazałam się jako Niepokalana, powtarzam wam: odmawiajcie Różaniec Święty z większą wytrwałością i wspaniałomyślnością. Różaniec to modlitwa, o którą Sama przyszłam was prosić z Nieba. źródła: wikipedia wolna encyklopedia internetowa, Jan Paweł II o różańcu "Zachęcam wszystkich, abyście odnawiali każdego dnia duchową więź z Maryją Panną, rozważając z Nią tajemnice Jej Syna, przez odmawianie Świętego Różańca" (Jan Paweł II: "Via Consecrata" 95)

5 WIERSZ O MOCY PŁYNACEJ Z RÓŻAŃCA "W małej izdebce, tuż obok łóżka, Z różańcem w ręku klęczy staruszka Czemuż to babciu mówisz pacierze? Bo ja w ich siłę naprawdę wierzę. Wierzę, że te małe paciorki z dębiny Moc mają ogromną, odpuszczają winy Gdy zawiodą lekarze, gdy znikąd pomocy Ja, grzesznik niegodny, korzystam z ich mocy Pierwsza dziesiątka jest za papieża Niech nami kieruje, Bogu powierza. Druga w intencji całego Kościoła Modlitwą silny wszystkiemu podoła. Trzecia za męża, co zmarł i już jest w niebie A może w czyśćcu, lub większej potrzebie Czwartą odmawiam w intencji syna... Przy tych słowach staruszka płakać zaczyna Był dobry chłopak, lecz od ojca pogrzebu Odwrócił się od Boga, złorzeczył niebu Nie rozumiał, że Bóg w swojej miłości Dał wolną wolę dla całej ludzkości. Zaś człowiek dar ten bezcenny i hojny Zamienił na chciwości, wyzysk i wojny I teraz, gdy wypadek czy wojenna trwoga Nie wini siebie, lecz zawsze Boga. Myślałam, że syn, gdy założył rodzinę, Gdy wziął na ręce swą pierwszą dziecinę, Zrozumiał swe błędy, cel odnalazł w życiu Lecz on mimo rodziny, pogrążył się w piciu. Awantury, alkohol, płacz i siniaki Czemu swym dzieciom los zgotował taki? Nie było miłości, pieniędzy, jedzenia, Spokój był tylko, gdy szedł do więzienia.

6 Ja zaś przez lata biorąc różaniec do ręki, Bogu polecam swych wnucząt udręki, Lecz syn w nałogu trwał dalej uparty, Z czwartej dziesiątki robił sobie żarty. "Lepiej piątą odmawiaj sama za siebie Bo żyjesz tylko o wodzie i chlebie. Na nic te posty i twoje modły, Bo los już taki musi być podły." Płacze staruszka, drżą wątłe ramiona. Wie, że jest chora, niedługo skona. Co będzie z synem, z jego rodziną? Czy znajdą drogę prawdziwą, jedyną? I zmarła nieboga. Wezwano syna Ten twardo powiedział - nie moja to wina. Lecz widząc w trumnie matki swej trupa, Poczuł jak mu pęka na sercu skorupa. Zobaczył różaniec swej zmarłej matki, W miejscu czwartej dziesiątki zupełnie gładki. Nie ma paciorków - patrzy i nie wierzy, Palcami starte od milionów pacierzy. Tylko piąta dziesiątka była jak nowa, Przypomniał swe kpiące o niej słowa. Na palcach zobaczył od łańcuszka rany, Wybacz mi - krzyknął - Boże mój kochany! Ożyło w końcu syna sumienie, Przysięgam ci matko, że ja się zmienię. Całował zimne swej matki dłonie, Twarz łzami zoraną i siwe skronie. Rzucił nałogi, oddał się Bogu, Szczęście gościło w ich domu progu. I codziennie wieczorem, całą rodziną, Różaniec mówili za matki przyczyną.."

7 INTENCJE MSZALNE r. Poniedziałek ) + za dusze w czyśdcu cierpiące 2) + Zofia Górna Genowefa Kwaśny z mężem Władysławem i synem Bronisławem Wtorek ) + Władysław Laszczak z żoną Elżbietą 2) + Antoni Świerczek ) + Zbigniew Sierosławski Środa ) + Maria i Józef Walaszek z córką i synem 2) + Stanisławę Jodłowiec Stanisław i Anna Cembala z rodziną Czwartek ) - o wstawiennictwo MB. Różaocowej i nawrócenie grzeszników - KR 2) + Stanisławę Kastelik ) + Antoni Świerczek z żona Elżbietą i synem Józefem 2) + Ryszard Waluś Piątek ) + Rudolf Flisek z żoną Elżbietą ) - intencje pogrzebowe Sobota ) + Wojciech i Teresa Gołąbek z dwoma synami ) + Bronisław Pawlik z synem Niedziela ) + Teresa Górna z mężem Antonim i córką Lucyną z rodzicami w dniu imienin ) + Krzysztof Kubica z rodzicami 2) + Franciszkę Rusin w rocz. śm. z rodzicami i rodzeostwem ) dziękczynna w int. Jana i Jadwigi Kubiców w dniu imienin o bł. Boże i zdrowie 2) dziękczynna w 35 rocz. ślubu Jadwigi i Andrzeja o zdrowie i Boże bł w int. rodziny Sikora i za + Jana

8 Dziś 28 niedziela zwykła. Zgromadzeni na liturgii przeżywamy obecnośd z nami Jezusa Chrystusa. Dziękujemy Mu za dar miłosierdzia i przebaczenia, jakiego nam nieustannie udziela. Bądźmy wdzięczni za wszystko, bo wiele wspaniałych darów otrzymujemy od Pana. Liturgiczne obchody tygodnia: a) w czwartek, 13 października - wspomnienie Bł. Honorata Koźmioskiego, prezbitera, W tym dniu zapraszamy na Nabożeństwo Fatimskie, ostatnie już w tym roku. Początek po godz i później w miarę pogody procesja i różaniec fatimski. b) w sobotę, 15 października - wspomnienie Św. Teresy od Jezusa, dziewicy i doktora Kościoła. W przyszłą niedzielę, 16 października, będziemy obchodzid kolejny Dzieo Papieski. Do puszek zbierane będą ofiary na fundusz stypendialny. Strona internetowa parafii: www. parafiarybarzowice.pl REDAKCJA: ks. proboszcz Władysław Urbańczyk, ks. Rafał, Patryk Zwardoń, Wojciech Wrona, Patryk Bartosik, Źródła: Kalendarz Liturgiczny, tyg. kat. Niedziela,