1. WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA POLSKI Z REPUBLIKĄ INDII...

Transkrypt

1 Spis treści 1. WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA POLSKI Z REPUBLIKĄ INDII SPECYFIKA RYNKU WYMIANA HANDLOWA MOŻLIWOŚCI EKSPORTOWE BRANŻ I TOWARÓW KWESTIE PRAWNE SYSTEM PODATKOWY ZAMÓWIENIA PUBLICZNE OCHRONA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ ROZSTRZYGANIE SPORÓW, WINDYKACJA NALEŻNOŚCI DOSTĘP DO RYNKU, REGULACJE CELNE PRZEDSIĘWZIĘCIA TARGOWO-WYSTAWIENNICZE WAŻNE ADRESY I LINKI AMBASADA RP I POZOSTAŁE PLACÓWKI DYPLOMATYCZNE PODMIOTY LOKALNE

2 1. WSPÓŁPRACA GOSPODARCZA POLSKI Z REPUBLIKĄ INDII 1.1. SPECYFIKA RYNKU Republika Indii, Indie (hindi, transliteracja: Bhārat, Bhārat Gaṇarājya, transkrypcja: Bharat, Bharat Ganaradźja; ang. India, Republic of India) państwo w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego. Od północy Indie są ograniczone przez pasma górskie: Karakorum i Himalaje. Z Indiami graniczą: Pakistan na północnym zachodzie, Chiny, Nepal oraz Bhutan na północy, Birma i Bangladesz na północnym wschodzie, Sri Lanka przez zatokę Mannar i cieśninę Palk na południowym wschodzie. Od południowego zachodu kraj otaczają wody Morza Arabskiego, zaś od południowego wschodu Zatoki Bengalskiej i Morza Andamańskiego. Do Indii należy archipelag Lakkadiwów leżący na Morzu Arabskim 450 km na zachód od wybrzeży kraju oraz leżące w Zatoce Bengalskiej archipelagi Andamanów i Nikobarów. Indie, zgodnie z Konstytucją, są suwerenną, socjalistyczną, świecką republiką demokratyczną. Mają federalną formę rządu i składają się z 28 stanów i 7 terytoriów związkowych, zamieszkiwanych przez 1,15 miliarda ludzi (drugie co do liczebności państwo na świecie). Językiem urzędowym jest hindi, ale z uwagi na kolonialną przeszłość tego regionu język angielski pełni rolę języka pomocniczego, łącznikowego. Ponadto jest 21 języków konstytucyjnych dopuszczalnych jako języki wykładowe i urzędowe w określonych stanach. Jednostką monetarną Indii jest rupia (INR lub Rs). Rupia indyjska jest podzielona na 100 paisów. Wyłączną władzą powołaną do emisji waluty indyjskiej jest RBI (Bank Rezerw Indii). Banknoty RBI mają pełne pokrycie w złocie w sztabach, obcych papierach wartościowych, monetach oraz papierach wartościowych rządu indyjskiego. Rupii indyjskiej nie można swobodnie wymieniać na obce waluty i wszelkie transakcje wymiany są dokonywane przez instytucje upoważnione do tego przez RBI (np. autoryzowany kantor). Zakup obcej waluty jest możliwy za zadeklarowaniem celu jej użycia. Użycie odbiegające od zadeklarowanego celu jest uważane za niezgodne z Aktem Zarządu Wymian Zagranicznych (ang. Foreign Exchange Management Act, 1999 FEMA) Gospodarka indyjska rozwija się obecnie w bardzo szybkim tempie mimo ogólnoświatowego kryzysu gospodarczego (w I połowie 2009 roku ok. 6%), co niesie za sobą znaczne potrzeby inwestycyjne, a szybko rozrastająca i ulegająca zachodniej modzie klasa średnia kreuje dodatkowy popyt na towary konsumpcyjne. Nie ma chyba branży, która przeżywałaby okres stagnacji, a potrzeby są ogromne. Poza sztandarowymi informatyką i biotechnologią, istnieją rolnictwo oraz przetwórstwo płodów rolnych, energetyka, komunikacja, infrastruktura to tylko niektóre z dziedzin rozwijające się wyjątkowo szybko. Od ponad piętnastu lat rząd przeprowadza reformy ekonomiczne, w tym zniesienie licencji dla większości gałęzi przemysłu, prywatyzacja przemysłu uprzednio zmonopolizowanego przez państwo oraz liberalizacja handlu zagranicznego poprzez stopniowe redukcje opłat celnych. Złagodzenie ograniczeń dla handlu zagranicznego w prawie wszystkich indyjskich gałęziach przemysłu było silnym bodźcem dla napływu do kraju Bezpośrednich Inwestycji Zagranicznych (ang. Foreign Direct Investment FDI). Reformy miały daleko sięgające pozytywne efekty i dziś można mówić o Indiach, jako o silnej, dynamicznej i szybko rozwijającej się gospodarce, która integruje się coraz bardziej z gospodarką światową WYMIANA HANDLOWA Republika Indii, z uwagi na swój potencjał ekonomiczny, od wielu lat jest jednym z głównych partnerów Polski w Azji. Długoletnia współpraca z Indiami wywarła duży wpływ na jej obecny kształt oraz wymianę towarową z Polską. Intensyfikacja współpracy polsko-indyjskiej przyczyniła się do podjęcia decyzji o kontynuowaniu prac Komisji Mieszanej. Polsko-Indyjska Komisja Mieszana ds. Współpracy Gospodarczej, Handlowej i Na- 2

3 ukowo-technicznej została powołana w 1972 r. W dniu 19 maja 2006 r. podpisano w Warszawie umowę o współpracy gospodarczej, stanowiącą podstawę prawną dla utworzenia mechanizmu prac Komisji Mieszanej. Polska zatwierdziła umowę we wrześniu 2006 roku. Przewidywane są wspólne negocjacje oraz posiedzenie komisji w ciągu roku Wprowadzone w 1995 r. rozliczenia wolnodewizowe w wymianie handlowej spowodowały gwałtowny spadek polskiego eksportu do Indii i wzrost importu z tego kraju. W rezultacie nastąpił szybki wzrost niekorzystnego dla Polski salda w obrotach handlowych, które, pomimo wzrostu polskiego eksportu w latach następnych, wciąż pozostaje na wysokim poziomie. W 2006 r. deficyt handlowy wyniósł 271 mln USD, dwa lata później nastąpił jego wzrost do poziomu 677 mln USD. W 2008 roku wartość dwustronnej wymiany handlowej wyniosła 1274 mln USD (wzrost ponad 40%, w tym polski eksport 298 mln USD, a import 976 mln USD, dając ujemne saldo wielkości 677 mln USD. W okresie 6 miesięcy 2009 r. wymiana handlowa Polski z Indiami osiągnęła 535 mln USD, co stanowiło tylko niewielki spadek w porównaniu z analogicznym okresem ubiegłego roku. Polski import wyniósł 391 mln USD, natomiast eksport 144 mln USD. Ujemne saldo obrotów handlowych wyniosło 393,7 mln USD. Wynika to z szybszego przyrostu importu z Indii niż eksportu na ten rynek. W ostatnich latach struktura polskiego eksportu ulegała znaczącym zmianom. Głównymi zaś towarami importowanymi z Indii do Polski były: materiały i artykuły włókiennicze, produkty przemysłu chemicznego, urządzenia mechaniczne i elektryczne. Handel zagraniczny w gospodarce indyjskiej odgrywa jeszcze niewielką rolę, niewspółmiernie do potencjału tego państwa. Warto zwrócić uwagę, że obroty handlowe Indii są porównywalne z poziomem osiąganym przez Polskę, mimo faktu, że Indie dysponują ogromnym rynkiem 1,1 miliarda ludzi. Bardzo istotną kwestią jest to, że Polska nie jest kojarzona w Indiach z towarami tanimi i niskiej jakości. Wręcz odwrotnie polskie przedsiębiorstwa cieszą się dobrą opinią w Indiach, a w wielu indyjskich zakładach do dzisiaj pracują polskie maszyny. Polska znana jest także jako dostawca maszyn i urządzeń dla energetyki 12 indyjskich elektrowni wyposażono w polskie turbiny i generatory. Górnictwo, szczególnie węglowe, to kolejna branża, gdzie cieszymy się dobrą renomą, również przemysł spożywczy i przemysł stoczniowy. Aktualne dane o obrotach handlu zagranicznego można znaleźć pod adresem: MOŻLIWOŚCI EKSPORTOWE BRANŻ I TOWARÓW Indie są w znacznym stopniu uzależnione od importu ropy naftowej i gazu ziemnego z krajów Zatoki Perskiej, dlatego pozyskiwanie własnych zasobów jest priorytetem władz w Delhi. Te potrzeby określają też szanse dla naszego eksportu maszyn i urządzeń dla górnictwa węglowego, budowy morskich platform wiertniczych, rurociągów itp. Istniejące możliwości są wykorzystywane w niewielkim stopniu wynika to przede wszystkim ze skali indyjskich potrzeb polskie firmy w obecnej strukturze organizacyjnej nie są najczęściej w stanie przedstawić kompleksowych ofert inwestycyjnych, obejmujących dostawę np. kompletnej elektrowni łącznie z propozycją finansowania przedsięwzięcia. Nasze oferty mają charakter wycinkowy i obejmują indywidualne dostawy poszczególnych urządzeń. Polski sukces w dostawach wojskowych zawdzięczamy w dużej mierze temu, że po polskiej stronie mamy duże i sprawne koncerny przemysłowo-handlowe, a nie rzeszę wzajemnie konkurujących przedsiębiorstw. Indie są rynkiem trudnym, ale oferującym ogromne możliwości. Wymagają cierpliwości i zaangażowania, ale tym, którzy się nie zrażają, odsłaniają swój wielki potencjał, zarówno w bezpośrednim eksporcie, jak też we współpracy produkcyjnej i rozwoju nowych technologii. Dotychczasowa analiza wymiany oraz tendencje na 3

4 rynku sugerują rozpatrywanie rynku indyjskiego w aspekcie współpracy w następujących branżach: Maszyny i urządzenia dla energetyki: dostawy części zamiennych oraz remonty i modernizacja elektrowni budowanych we wcześniejszych latach (w tym także według technologii radzieckiej) przez firmy polskie, współpraca w zakresie energii odnawialnych: poprzez zwiększania efektywności energetycznej w wytwarzaniu, przesyle oraz dystrybucji oraz w zakresie projektowania i budowy małych jednostek energetycznych dla jednostek wiejskich pracujących z wykorzystaniem paliw odnawialnych (słoma, bagassa, odpady z produkcji rolnej) i wytwarzających ciepło na potrzeby lokalnych zakładów przetwórczych. Urządzenia, maszyny i usługi dla górnictwa węgla kamiennego: projektowanie, głębienie szybów, dostawy maszyn i urządzeń do wydobycia, wzbogacania i sortowania węgla, pomoc techniczno-organizacyjna oraz dostawy maszyn i urządzeń dla firm mających koncesję na wydobycie na własne potrzeby w zakresie kopalnictwa i poszukiwania ropy i gazu (SAIL, Relliance, TATA Power). Maszyny i urządzenia dla przetwórstwa spożywczego: technologie do przetwórstwa i magazynowania żywności (warzywa, owoce, produkty mleczne oraz zbożowe), możliwości inwestycyjne w przemyśle spożywczym, stoiska polskie w nowo tworzonych sieciach handlowych. Przemysł stoczniowy i okrętowy: współpraca przy budowie, rozbudowie oraz modernizacji portów i stoczni, dostawy statków, łodzi i sprzętu okrętowego dla państwowych armatorów indyjskich, współpraca przy projektowaniu i budowie statków, budowa centrum badawczo-rozwojowego przemysłu okrętowego (oferta Centrum Techniki Okrętowej), szkolenie marynarzy i oficerów na potrzeby floty indyjskiej. Sprzęt medyczny i wyposażenie szpitali, Chemia. Niektóre chemikalia specjalistyczne, składniki farb, Kontynuacja współpracy w dziedzinie przemysłu obronnego, Ochrona środowiska. zrównoważona gospodarka wodna, oczyszczalnie ścieków. Rekultywacja terenów przemysłowych i po eksploatacji kopalń. Inwestycje na rynku indyjskim. Niezwykle istotnym czynnikiem determinującym działalność w Indiach jest zrozumienie faktu, iż ograniczona pojemność rynku dzisiaj (Indie, kraj wielkości obszaru Unii Europejskiej, ale o trzykrotnie większej ludności, importuje niewiele więcej niż Polska) gwarantuje perspektywy oraz znaczące możliwości rozwoju. Wejście na rynek wymaga jednak znacznych nakładów finansowych. Oznacza to, że jest on często niedostępny dla niedużych firm dysponujących małymi zasobami kapitałowymi bądź nieopłacalny dla firm dużych, ale planujących rozwój w kategoriach czasowych opartych na kadencji zarządu. Przy braku ogólnej strategii narodowej wspierania eksportu jest to zapewne jeden z powodów ciągle ograniczonego zainteresowania Indiami. Pocieszające jest jednak stałe zainteresowanie, jakie wykazują przedsiębiorstwa związane z górnictwem oraz eksploatacją gazu i ropy (Famur SA., Kopex S.A., Geofizyka Toruń Sp. z o.o.), wyrobów higienicznych i kosmetycznych higieny (Toruńskie Zakłady Materiałów Opatrunkowych S.A.), przemysłem obronnym (Bumar SA, PHZ Cenzin Sp. z o.o.) oraz opakowań (Canpack S.A.) Coraz większe zainteresowanie wykazują także producenci sprzętu rolniczego, w mniejszym stopniu producenci z branży chemicznej, maszynowej i konstrukcyjnej. Zde- 4

5 cydowanie poniżej możliwości zainteresowanie zgłaszają przedsiębiorstwa z branży urządzeń do przetwórstwa rolno-spożywczego. Dotychczas tylko jedna polska firma, Obram Sp. z o.o., zdecydowała się na sprzedaż technologii produkcji. Zainteresowania w zasadzie nie wykazują przedsiębiorstwa związane z gospodarką morską. Obecnie rynek indyjski jest na etapie rozwoju i uzyskanie udziału w rynku nie wymaga odebrania go konkurencji. Sytuacja ta jest jednak przejściowa, a konserwatyzm uczestników rynku spowoduje, że rynek po osiągnięciu dojrzałości będzie bardzo trudno dostępny dla nowych graczy. Pasywna postawa podmiotów polskich w połączeniu z zachodzącymi przesunięciami środków ciężkości ekonomiki światowej może w przyszłości spowodować, że Polska pozostanie na uboczu najważniejszych wydarzeń ekonomicznych XXI w. Warta jest także podkreślenia specyfika Indii (odległość geograficzna, ochrona miejscowych grup interesów, znaczny udział sektora państwowego w niektórych dziedzinach, relacje cenowo-kosztowe), która narzuca stosowanie określonych, stosunkowo zaawansowanych technik handlu zagranicznego, które często nie są znane polskim przedsiębiorstwom. W tym miejscu należy podkreślić, iż dotychczasowa współpraca polsko-indyjska utrwaliła dobrą opinię o Polsce jako dostawcy dóbr i usług, głównie w branży górniczej i energetycznej. 2. KWESTIE PRAWNE 2.1. SYSTEM PODATKOWY Indie posiadają rozbudowany system podatkowy z prawem nakładania podatków przez rząd centralny i rządy stanowe. Rząd centralny ma prawo nakładania podatków bezpośrednich, takich jak podatek od dochodów osobistych, podatek od majątku, podatek korporacyjny oraz podatków pośrednich, jak cło, akcyza (oprócz akcyzy na wyroby tytoniowe i alkohol), podatek od usług, centralny podatek od sprzedaży. Stany mają prawo nakładania podatków zawodowych i stanowych podatków od sprzedaży (obecnie VAT), a także różnych podatków lokalnych, jak podatek wjazdowy, octroi itp. Od roku 1991 system podatkowy przeszedł poważne zmiany, został zracjonalizowany. Władza administracyjna, nadzór i prawo kontroli nad podatkami bezpośrednimi spoczywa w ręku Centralnej Komisji Podatków Bezpośrednich (ang. Central Board of Direct Taxes CBDT). CBDT działa pod egidą Ministerstwa Finansów rządu Indii. Ponadto Centralna Komisja Akcyzy i Ceł (ang. Central Board of Excise and Customs CBEC) również działająca pod egidą Ministerstwa Finansów odpowiedzialna jest za formułowanie polityki celnej, akcyzowej (centralnej) oraz dotyczącej podatku od usług. Rok finansowy w Indiach rozpoczyna się 1 kwietnia i kończy 31 marca. Takie same daty obowiązują dla podatku korporacyjnego. Wszystkie korporacje muszą wypełnić deklarację o dochodach do 31 października nawet, jeżeli poniosły straty. Firmy nierezydenci muszą wypełnić deklarację indyjskiego podatku dochodowego, jeżeli prowadzą interesy w Indiach, mają tu biuro bądź osiągnęły dochody z indyjskiego źródła, jak np. nieruchomości, aktywów czy kontaktów biznesowych. Każda firma posiadająca w Indiach dochody podlegające opodatkowaniu musi zarejestrować się u właściwych władz podatkowych. Wysokość podatku korporacyjnego winna zostać oszacowana i zapłacona w formie przedpłat w czterech ratach: 15 czerwca, 15 września, 15 grudnia i 15 marca w czasie trwania bieżącego roku finansowego. W wypadku niedopłaty podatku lub zwłoki w jego płatności należy zapłacić również ustawowe odsetki. Podatek od dochodów korporacji (ang. Corporate tax) Dla indyjskich celów podatkowych na dochody firmy składają się dochody z działalności gospodarczej lub własności, zyski kapitałowe i dochody powstałe w wyniku działalności niegospodarczej. Korporacje-rezydenci w Indiach (niezależnie od tego, czy będące własnością obywateli Indii czy nierezydentów) są opodatkowane od wszystkich swoich 5

6 dochodów na świecie. Korporacja jest traktowana jako rezydent, jeżeli została założona w Indiach i w Indiach na stałe mieszczą się jej organa kontrolne i zarząd. Korporacje nierezydenci płacą podatki od dochodów uzyskiwanych lub powstałych w Indiach. Kwestia, czy dochód uzyskano bądź powstał w Indiach jest rozstrzygana w każdym wypadku indywidualnie. Pewne podstawowe zasady zawiera Sekcja 9 Income-tax Act. Jeżeli Indie posiadają z jakimś krajem (w którym podatnik jest rezydentem) traktat o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje się zapisy ustawy lub traktatu, w zależności od tego, co jest korzystniejsze dla podatnika. Tabela 1. Stawki podatku korporacyjnego (stawka zwykła) Typ przedsiębiorstwa Stopa procentowa + dopłata + dopłata edukacyjna Przedsiębiorstwo krajowe 30% 10% 3% podatku i dopłaty Przedsiębiorstwo zagraniczne 40% 2,5% 3% podatku Uwaga: Dopłaty są nakładane, jeżeli całkowity podatek dochodowy przekracza 10 mln Rs. Firmy zobowiązane są również do opłacania podatku od majątku, jeżeli przekracza on 1,5 mln Rs. Tabela 2. Opodatkowanie w Indiach korporacji nierezydentów (Stawki specjalne: Royalies lub opłaty za usługi techniczne) Royalties i opłaty za usługi techniczne otrzymane od rządu lub firm indyjskich na podstawie umów zaaprobowanych przez rząd lub które są zgodne z polityką przemysłową, uzyskane na podstawie umów wykonanych po Royalties i opłaty za usługi techniczne otrzymane na podstawie umów wykonanych po , które są efektywnie powiązane ze stałym ulokowaniem się korporacji zagranicznej w Indiach Royalties i opłaty za usługi techniczne niepowiązane ze stałym ulokowaniem się korporacji zagranicznej w Indiach, nieotrzymane od rządu, otrzymane od firm indyjskich na podstawie umów niezaaprobowanych przez rząd lub niezgodne z polityką przemysłową 10% od dochodu brutto 40% od przychodu netto 40% od przychodu netto Wszystkie powyższe stawki podlegają też zwiększeniu o 2,5% dopłatę i opłatę edukacyjną w wysokości 3% podatku i dopłaty. Powyższe stawki mogą być niższe, jeżeli podatnik jest rezydentem państwa, które zawarło z Indiami umowę w tej sprawie. Dochody z dywidend otrzymane od korporacji rezydentów pozostają w ręku otrzymującego, aczkolwiek te korporacje zobowiązane są do płacenia podatku od dywidend w wysokości 16,995% (włączając 10% dopłatę i 3% opłatę edukacyjną) od zadeklarowanych i płaconych przez nie dywidend. Podatki od dochodów kapitałowych Zagraniczne organizacje finansowe uzyskujące dochody z jednostek funduszy powierniczych zakupionych w walucie obcej opodatkowane są stopą 10% od sumy brutto takiego dochodu. Długoterminowe zyski kapitałowe powstałe w wyniku transferu takich jednostek również opodatkowane są stawką 10%. Jeżeli jednak transakcja podlegała opodatkowaniu Securites Transaction Tax (STT) nie podlega ona opodatkowaniu od długoterminowych zysków kapitałowych, w wypadku zysków krótkoterminowych obowiązuje stawka 10%. Zagraniczni inwestorzy instytucjonalni obciążeni są stopą podatku 10% od długoterminowych zysków kapitałowych i 30% krótkoterminowych uzyskanych z transferu papierów wartościowych (innych, niż jednostki funduszy). Jeżeli transakcja podlegała opodatkowaniu Securites Transaction Tax (STT), to zyski długoterminowe są zwolnione od podatku, a w wypadku zysków krótkoterminowych obowiązuje stawka 10%. Powyższe stopy podatkowe mogą być korzystniejsze w zależności od zapisów traktatów o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy Indiami a krajem, gdzie płatnik 6

7 podatku jest rezydentem. Wszystkie ww. podatki, z wyjątkiem stóp zapisanych w odpowiednich traktatach, podwyższa się o 2,5% dopłatę i opłatę edukacyjną 3%. Minimalny podatek alternatywny Jeśli podatek wymierzony od ogólnego zysku przedsiębiorstwa zgodnie z przepisami podatkowymi wynosi mniej niż 10% zaksięgowanego zysku, przedsiębiorstwo to będzie obciążone minimalnym podatkiem alternatywnym (ang. Minimum Alternative Tax MAT) w wysokości 10% (+ ustawowe dopłaty) zysku księgowego. Tabela 3. Podatki korporacyjne Podatek od dochodów korporacyjnych dla firm (%) 30 Podatek od dywidend (DDT) (%) 15 Podatek od długoterminowych zysków kapitałowych (%) Podatki potrącone (%): (a) Dywidendy Płatne firmom krajowym 0 Płatne firmom zagranicznym 0 Odsetki 20 (d) (e) Płatne firmom krajowym 20 Płatne firmom zagranicznym Royalties z patentów, know-how, itd. Płatne firmom krajowym (b) Płatne firmom zagranicznym 20 / 10 Podatek od usług technicznych Płatnych firmom krajowym 10 Płatnych firmom zagranicznym 20 / 10 Branch Remittance Tax (%) 0 Fringe Benefit Tax 30% Straty operacyjne netto (Lata) Przeniesiona z tyłu (carry back) 0 Przeniesiona do przodu (Carry over) (b) Ta stopa dotyczy jedynie pożyczek w walucie obcej. Inne odsetki opodatkowane są w wysokości 42,23%% (włączając dopłatę 2,5% i 3% opłatę edukacyjną). (c) Niezlikwidowane (ang. unadsorbed) i strata mogą zostać przeniesione na następne lata. (d) Zyski kapitałowe powstałe ze sprzedaży aktywów trzymanych dłużej niż 3 lata (1 rok w przypadku niektórych aktywów, takich jak akcje itd.) są traktowane jako długoterminowe zyski kapitałowe. Zyski kapitałowe inne niż długoterminowe zyski kapitałowe są traktowane jako krótkoterminowe zyski kapitałowe i opodatkowane według stóp podatkowych dla korporacji. (e) Długoterminowe zyski kapitałowe powstałe na skutek sprzedaży papierów wartościowych/jednostek funduszy na giełdzie będą zwolnione od podatku, jeżeli został zapłacony podatek STT. Jeżeli sprzedaż odbyła się poza giełdą, to zostaną opodatkowane w wysokości 10% (bez korzyści indeksacji). Zachęty podatkowe. Rząd Indii przyznaje wiele zachęt podatkowych dla przedsiębiorstw działających w pewnych gałęziach przemysłu. Generalnie zachęty podatkowe obejmują wakacje podatkowe dla zysków korporacyjnych, przyśpieszenie amortyzacji 8 (c) 7

8 i odliczanie pewnych wydatków (konieczne jest spełnienia określonych w przepisach warunków). Akcyza/Centralny podatek od wartości dodanej (ang. Central Excise Duty/Central Value Added Tax CENVAT) CENVAT jest podatkiem centralnym, od towarów wyprodukowanych i sprzedanych w kraju. Stawki zawarte zostały w Ustawa o Taryfach Akcyzy Krajowej (ang. Central Excise tariff Act 1985). Podstawowa stopa podatku wynosi 16% +3% opłaty edukacyjnej, co daje stawkę 16,48%. Ponadto istnieją specjalne stawki na niektóre towary. Podatek jest naliczany zasadniczo według zasady ad valorem (tzn. od wartości towaru), dla większości towarów konsumpcyjnych będzie to oznaczało informację wydrukowaną na opakowaniu oznaczoną jako MRP (ang. Maximum Retail Price). Prawo akcyzowe przewiduje, że producent może skorzystać z kredytu dotyczącego Krajowego Podatku od Wartości Dodanej (CENVAT) od wkładu (inputs) i środków trwałych, użytych do produkcji wyrobu finalnego podczas uiszczania akcyzy od tego wyrobu. Sposoby naliczania inputs i korzystania z kredytu określają The Cenvat Credit Rules, Podatek od wartości dodanej (VAT)/Central Sales Tax (CST)/Podatek od prac kontraktowych (ang. Works Contract Tax) Podatek od wartości dodanej jest podatkiem od sprzedaży wewnątrzstanowej i dlatego ustawodawstwo w odniesieniu do VAT różni się nieco w poszczególnych stanach. Z czasem podatkiem VAT mają zostać objęte również usługi, a w ciągu najbliższych lat ma on również zastąpić centralny podatek od sprzedaży (CST). Stawką podstawową (RNR, ang. Revenue Neutral Rate) jest 12,5% (550 towarów) i 4% (270 towarów). Ponadto obowiązują inne, niejednakowe we wszystkich stanach, stawki podatku VAT, np.: wyłączone z VAT produkty naturalne i nieprzetworzone w sektorze niezorganizowanym, towary wyłączone z opodatkowania i niektóre towary o znaczeniu społecznym. Stawka zero procent 0% na artykuły pierwszej potrzeby oraz stawki 20%, 25% na towary luksusowe, jak papierosy, alkohole itp. VAT obowiązuje firmy powyżej pewnego pułapu obrotów. Dla Delhi jest to 1,0 mln Rs rocznie, przy czym firma nie może prowadzić obrotów międzynarodowych i międzystanowych. VAT nie obowiązuje przy sprzedaży międzystanowej. Tu obowiązuje nadal podatek CST (3%) i będzie on funkcjonował do końca roku Podatek od prac kontraktowych nakładany jest na przeniesienie własności dóbr w toku wykonywania prac kontraktowych. Podlegają mu m.in. kontrakty na budowę budynków, mostów, elektrowni itp. Podatek nakładany jest jedynie na wartość materiałów dostarczonych w ramach kontraktu. W większości stanów podatek ten nakładany jest w ramach legislacji dotyczącej stanowego podatku od sprzedaży. Stopa na ogół równa jest stopie podatku od sprzedaży, choć możliwe są osobne stopy podatkowe. Podatek dochodowy Płatnicy podatku dochodowego Osoby fizyczne, które są rezydentami, ale nie zwykłymi rezydentami, zobowiązani są płacić podatki od następujących dochodów: uzyskanych w Indiach, uważanych za uzyskane w Indiach, otrzymanych w Indiach, otrzymanych spoza Indii, ale pochodzących z działalności mającej miejsce w Indiach. Nierezydenci płacą podatki od następujących dochodów: uzyskanych w Indiach lub/i trzymanych w Indiach oraz uważanych za uzyskane w Indiach poprzez działalność gospodarczą, z aktywów lub źródła dochodów w Indiach, poprzez transfer aktywów kapitało- 8

9 wych umiejscowionych w Indiach (włączając udziały w firmie mającej swoją siedzibę w Indiach) lub z innych źródeł. Osoby fizyczne uważane są za rezydentów, jeżeli spełniają następujące warunki: przebywają w Indiach przez 182 dni lub więcej w ciągu roku podatkowego (1 kwietnia do 31 marca) lub przebywają w Indiach przez 60 dni lub więcej w ciągu roku podatkowego i przebywali w Indiach przez co najmniej 365 dni w ciągu czterech poprzednich lat podatkowych. Osoby fizyczne uważane są za niezwykłych rezydentów (ang. not ordinary residents), jeżeli byli nierezydentami w Indiach przez 9 z 10 poprzedzających lat podatkowych albo przebywali w Indiach łącznie 729 dni lub mniej w poprzedzających 7 latach podatkowych. Wszyscy pracownicy świadczący w Indiach usługi winni płacić w tym kraju podatki, o ile nie zostali z nich zwolnieni na mocy Ustawy o Podatku Dochodowym z 1961 r. lub poprzez odpowiednie traktaty. Zasadniczo wszystkie dochody uzyskane w Indiach podlegają opodatkowaniu. Pracownicy rezydenci zobowiązani są opłacać podatki od swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich pozyskania. Wynagrodzenie za usługi świadczone w Indiach i stanowiące część umowy o pracę uważane są za uzyskane w Indiach niezależnie od miejsca ich pozyskania i statusu rezydencjonalnego otrzymującego. Dochody osób fizycznych nierezydentów obliczane są w taki sam sposób jak rezydentów. Pracownicy cudzoziemscy przedsiębiorstwa zagranicznego nie podlegają obowiązkowi podatkowemu pod następującymi warunkami: przedsiębiorstwo nie prowadzi handlu lub biznesu w Indiach oraz pracownik nie pozostaje w Indiach dłużej niż 90 dni (zasadniczo przedłużone poprzez traktaty dotyczące opodatkowania do 183 dni) w roku podatkowym. Samozatrudnienie i dochody z działalności gospodarczej Wszystkie osoby fizyczne pracujące na zasadach samozatrudnienia lub prowadzące działalność gospodarczą w Indiach podlegają obowiązkowi podatkowemu stosownie do źródła i zasad rezydencji. Opodatkowaniu podlegają wszystkie dochody otrzymane lub uważane za otrzymane w Indiach ZAMÓWIENIA PUBLICZNE Indie, mimo prowadzonej od kilku lat stopniowej liberalizacji i otwieraniu gospodarki na konkurencję zewnętrzną, nadal trudno uznać za państwo o swobodnym dostępie do rynku zamówień publicznych. Indie nie podpisały porozumienia WTO (ang. World Trade Organization, Światowa Organizacja Handlu) w sprawie zamówień publicznych i utrzymują wysokie preferencje dla lokalnych państwowych producentów (10 15%), a także dla lokalnych małych przedsiębiorstw (15%). Nadal istnieje lista towarów, które w drodze zamówień publicznych mogą być kupowane jedynie od lokalnych małych przedsiębiorców (ang. small scale industries SSI), choć została ona znacznie zredukowana z 839 pozycji w 1991 r. do 326 w 2006 r. i 114 obecnie. Istnienie państwowej kontroli cen na towary spożywcze, farmaceutyki i paliwa, które obecnie, po znacznych podwyżkach cen ropy naftowej, są sprzedawane przez firmy paliwowe ze znacznymi stratami powodują, iż dla firm startujących konkurencja firm indyjskich jest bardzo silna, w przetargach czasami trudna do pokonania. W Indiach stosuje się różne zasady udzielania zamówień publicznych na szczeblu federalnym. Regulowane są one przez ogólne zasady finansowe (ang. General Financial Rules), wydane przez Ministerstwo Finansów, które określa zasady zarządzania finansowego szczególnie w rozdziałach 6 i 8 dotyczących szerokich zasad i procedur udzielania zamówień publicznych towarów i usług oraz zasad zarządzania umowami. Regulamin został zmieniony w 2005 r. w celu zapewnienia większej elastyczności przy jednoczesnym za- 9

10 pewnieniu odpowiedzialności w transakcji rządowych. Podręcznik Zasad i Procedur (ang. Manual on Policies and Procedures for Purchase of Goods) ma na celu ułatwienie firmom udzielającym zamówień zrozumienie aspektów formalnoprawnych zamówień. Dodatkowym uzupełnieniem prawnym są także publikacje wychodzące z Centralnej Komisji Nadzoru (ang. Central Vigilance Commission). Szczególne przepisy dotyczące zamówień sektorowych istnieją w niektórych obszarach, takich jak zamówienia w sektorze obronnym. Na szczeblu federalnym zamówienia udzielane są przez poszczególne agencje rządowe. Agencje te mogą wydać bardziej szczegółowe instrukcje, zgodnie z Regulaminem, jak również są odpowiedzialne za opracowanie własnych podręczników, wzorów formularzy i umów. W Indiach nie istnieje struktura centralna odpowiedzialna za określenie polityki w zakresie zamówień i nadzorowanie zgodności z ustalonymi procedurami. Stosowane metody udzielania zamówień zależą od wartości udzielania zamówień oraz od innych czynników przewidzianych w regulaminie. Podział zakupów na przetargi o mniejszej wartości jest wyraźnie zabroniony. Zamówienia powyżej 2.5 mln Rs (ok ) muszą być wykonane w drodze otwartych przetargów. Przetarg poniżej tej kwoty wymaga ofert od co najmniej trzech dostawców. W Indiach oferty są reklamowane w Indian Trade Journal oraz przez co najmniej jedną krajową gazetę, a także na witrynie internetowej zamawianego podmiotu, jeżeli ją posiada. Ponadto rząd Indii przedstawia aktualne oferty na centralnej stronie internetowej. Minimalny czas składania ofert wynosi trzy tygodnie. Kryteria wyboru i kwalifikacji ofert muszą być podane w dokumentacji. Wybór zwycięskiego licytanta następujące z zachowaniem zasady stosunku jakości do ceny. Jedynie zwycięski oferent zostanie poinformowany o wyniku oceny oferty. Przyczyny wyboru tego oferenta są rejestrowane, ale nie zostają ujawnione. Ogólne zasady finansowe (GFR) oraz podręcznik w sprawie zasad i procedur zakupu towarów można znaleźć na stronie: index.html OCHRONA WŁASNOŚCI PRZEMYSŁOWEJ W Indiach istnieje dobrze rozwinięte ustawodawstwo oraz praktyka sądowa i administracyjna mająca na celu ochronę własności intelektualnej. Prawo odnoszące się do własności intelektualnej w Indiach stale się zmienia i jest w trakcie dostosowywania się do uregulowań prawnych w krajach rozwiniętych. W Indiach chronione są następujące obszary własności intelektualnej: prawa autorskie i prawa pokrewne, znaki towarowe, znaki geograficzne, patenty oraz projekty (wzory, rysunki). Indie są sygnatariuszem następujących traktatów dotyczących ochrony praw własności intelektualnej: Konwencji WIPO (ang. Wipo Convention), od maja 1975, Konwencji Paryskiej (ang. Industrial Property), od grudnia 1998 r., Konwencji Berneńskiej (ang. Literary and Artistic Works), od kwietnia 1928 r., Konwencji Genewskiej (ang. Unauthorized Duplication of Phonograms), od lutego 1975 r., Traktatu Budapesztańskiego (ang. Deposit of Micro-organisms), od grudnia 2001 r., Traktatu z Nairobi (ang. Olympic Symbol), od października 1983 r., Członkiem Universal Copyright Convention, od października 1957 r., Członkiem SAARC, od października 1985 r., Członkiem Biological Diversity (CBD) przy Organizacji Narodów Zjednoczonych. Ponadto, jako sygnatariusz porozumień GATT, Indie są również sygnatariuszem porozumienia TRIPS (ang. Trade Related Aspects of Intellectual Property Rights). Prawo autorskie Indyjskie prawo autorskie, ustanowione indyjską Ustawą o Prawie Autorskim, 1957 r. wraz z Poprawkami Ustawy o Prawie Autorskim z 1999 r., w pełni odzwierciedla Berneńską 10

11 Konwencję Praw Autorskich, którą Indie podpisały. Ponadto Indie podpisały także Konwencję Genewską dla Ochrony Praw Producentów Fonograficznych oraz Powszechną Konwencję Praw Autorskich. Indie są także aktywnym członkiem Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) w Genewie. Ustawa chroni dzieła literackie, teatralne, muzyczne, artystyczne, jak również film lub zapis dźwiękowy. Okres ochrony dla praw wykonawcy wynosi 50 lat. Pewnego rodzaju podręcznik dotyczący praw autorskich znajduje się na stronie internetowej: Patenty Sprawy patentowe rządzone są przez: Indyjską Ustawę o Patentach z 1970 r., Patent Rules 2003 oraz Patents (Amendment) Act Określają one ramy prawne przyznawania, rejestracji patentu, licencji, naruszenia patentów. Znaki towarowe/firmowe Dla ochrony znaków towarowych/firmowych w Indiach wprowadzono Ustawę o Znakach Firmowych i Handlowych, 1958, która przewidywała m.in. rejestrację znaków firmowych i usług, rejestrację znaków zbiorowych etc. Ustawa ta także określała procedury przydzielania i przenoszenia znaków firmowych. Na stronie internetowej Ministerstwa Handlu i Przemysłu znajduje się Office of the Controller General of Patents, Designs and Trade Marks (CGPDTM), gdzie znajduje się dobre opracowanie zasad rejestracji znaków towarowych: ROZSTRZYGANIE SPORÓW, WINDYKACJA NALEŻNOŚCI Spory przemysłowe (spory pracownicze) Ustawa o Sporach Przemysłowych, 1947 (IDA) zapewnia rozstrzyganie sporów w przemyśle związanych z lokautem, zwolnieniem z pracy, przeniesieniem etc. Zapewnia także mechanizm porozumienia i orzekania w sporach pomiędzy pracownikami a pracodawcami i vice versa. Najważniejsze reguły ww. ustawy obejmują: po pierwsze, w wypadku sporu, rząd ma prawo oddać go każdej władzy wymienionej w Ustawie czy sądu przemysłowego, po drugie ustawa przewiduje powtórne zatrudnienie pracownika represjonowanego przez pracodawcę. Termin przemysł został w ustawie definiowany jako wszelki biznes, handel, produkcja lub zajęcie pracodawcy i zawiera wszelkie zajęcie, usługę, zatrudnienie, rękodzieło lub przemysłowe zajęcie robotnika. IDA zawiera następujące warunki, które muszą być spełnione przed zwolnieniem/przeniesieniem robotnika, który pracował nie krócej niż rok u danego pracodawcy: robotnik musi otrzymać miesięczne wymówienie na piśmie lub otrzymać zapłatę w miejsce takiego wymówienia oraz robotnik musi być opłacany w okresie wypowiedzenia, rekompensata ma być równoważna do piętnastu dni średniej płacy za każdy pełny rok nieprzerwanej pracy lub części tegoż, powyżej 6 miesięcy. Arbitraż Stosowana w Indiach Ustawa o Arbitrażu i Polubownym Rozstrzyganiu Sporów (ang. The Arbitration and Conciliation Act) z 1996 roku, bazująca na Ustawie Modelowej Międzynarodowego Arbitrażu Handlowego (przyjętej przez Komisję NZ ds. Międzynarodowego Prawa Handlowego UNCITRAL w 1985 r.) ma na celu: wprowadzenia w życie wyroków krajowego i międzynarodowego arbitrażu handlowego, przygotowanie przepisów dla procedur arbitrażu, który ma być uczciwy, skuteczny i zdolny do spełniania oczekiwań poszczególnych sądów, zagwarantowanie, że trybunał arbitrażowy daje uzasadnienia swoich wyroków, 11

12 zagwarantowanie, że trybunał arbitrażowy działa w granicach swej jurysdykcji, minimalizację roli sądów w procesie polubownym, zezwalanie sądom polubownym na używanie mediacji lub innych procedur w trakcie procesu polubownego, aby ułatwić rozwiązanie sporu, zagwarantowanie, że każdy ostateczny wyrok polubowny jest wprowadzany w życie w ten sam sposób jakby to było postanowienie sadu, zagwarantowanie, że ugoda/porozumienie osiągnięte przez strony jako wynik postępowania rozjemczego ma ten sam status i efekt, co wyrok polubowny trybunału arbitrażowego, zagwarantowanie, w celu wprowadzenia w życie wyroków zagranicznych sądów arbitrażowych, że każdy wyrok polubowny wydany w kraju objętym konwencją będzie traktowany jak wyrok podlegający warunkom Rozdziału II Ustawy DOSTĘP DO RYNKU, REGULACJE CELNE Regulacje celne. Cło nakładane jest na towary importowane do Indii. W ostatnich latach obserwuje się tendencję do obniżania ceł. Zasady nakładania cła i stawki celne określone są w Ustawie Celnej (ang. Customs Act) z 1962 roku oraz w Ustawie o Taryfach Celnych (ang. Customs Tarif Act) z 1975 roku. Cło składa się z kilku części składowych, tj.: podstawowej stawki celnej, dodatkowej stawki celnej oraz specjalnej dodatkowej stawki celnej w wysokości 4%. Taryfa celna wydawana jest co roku wraz z budżetem. Numery pozycji towarowych podobne są do europejskich. Niektóre lub wszystkie powyższe stawki celne mogą zostać zredukowane przez rząd centralny dla określonych towarów bądź importerów. Podstawą do naliczenia cła jest wartość transakcyjna, czyli wartość płacona przez kupującego sprzedającemu. Jeżeli importer i sprzedający są powiązani, to importer winien wykazać, że nie miało to wpływu na cenę. Możliwy jest również zwrot cła (premia wywozowa) zapłaconego za towary, następnie reeksportowane lub użyte do produkcji dóbr przeznaczonych na eksport, istnieje tu wiele tzw. schematów, co czyni poruszanie się między nimi dość trudnym. Indie systematycznie liberalizują swój handel zagraniczny, ale nadal nie jest to system tak otwarty, jak w Polsce. Polityka handlu zagranicznego w Indiach. Ustawą nadrzędną, regulującą handel zagraniczny w Indiach jest Foreign Trade (ang. Development and Regulation Act). Na jego mocy Ministry of Commerce and Industry ogłasza co 5 lat Foreign Trade Policy (używa sie też określenia Export Import Policy, EXIM). Obecna obowiązuje dla lat Co roku, do 31 marca, wydaje sie też bieżącą (obowiązującą rok) Export Import Policy (EXIM Policy). Ponadto Foreign Trade Policy zawiera m.in. Handbook of Procedures, czyli coś w rodzaju podręcznika procedur stosowanych w handlu zagranicznym i jest to naprawdę obszerny podręcznik. Import. Większość towarów można importować bez ograniczeń. Jedynym warunkiem jest zapłacenie cła. Licencje importowe otrzymuje się od Director General of Foreign Trade (DGFT), ale potrzebny jest jeszcze numer statystyczny, tzw. Importer-Exporter Code (IEC), który może być otrzymany od właściwego urzędu licencyjnego. Teoretycznie cała procedura jest prosta, ale nie każda firma ma taką licencję, więc nie każda może też stać się klientem polskiej firmy pragnącej eksportować swój produkt do Indii. Ponadto firma produkująca na rynek krajowy też często nie ma takiej licencji, nie może więc sama dokonać za granicą zakupu inwestycyjnego i korzysta z usług pośrednika lub po prostu kupuje towar dostępny na rynku. Dla spółki-córki firmy polskiej posiadanie takiej licencji będzie sprawą zasadniczą. Inne ważne cechy indyjskiej polityki importowej to: Zwrot cła zapłaconego za materiały importowane dla produkcji eksportowej. 12

13 Bezcłowy import surowców sprowadzanych dla produkcji eksportowej (na określonych warunkach). Stawka koncesyjna dla dóbr inwestycyjnych, przeznaczonych do produkcji towarów eksportowych, przyznawana według Export Promotion Credit Guarante Scheme. Import z pewnych krajów według stawek zredukowanych. Przeszkodą mogą być postępowania antydumpingowe i zakazy importu określonych towarów, np. z przyczyn sanitarnych czy epidemiologicznych. Eksport. Eksport towarów jest dopuszczony bez ograniczeń, z wyjątkiem kilku zakazanych towarów. Niemniej, rząd indyjski może wydać zakaz lub ograniczyć eksport niektórych towarów, których braki lub zbyt wysokie ceny występują na rynku zewnętrznym. Bardzo szczegółowe dane statystyczne dotyczące indyjskiego handlu zagranicznego znajdują się na stronie internetowej indyjskiego Ministerstwa Przemysłu i Handlu: Dostęp do rynku. Truizmem jest stwierdzenie, że należy zabezpieczyć sobie płatność za towar, częściej zapomina się jednak o zabezpieczeniu zwrotu poniesionych kosztów (typowym przykładem niezabezpieczenia poniesionych kosztów jest nieotwarta akredytywa, kiedy wyprodukowany, często dedykowany towar leży w magazynie). Jako warunki płatności w polskim eksporcie do Indii proponuje się wynegocjować przedpłatę (raczej nieosiągalne), przedpłatę z akredytywą lub akredytywę. W wypadku akredytywy należy dążyć do tego, aby była to akredytywa potwierdzona przez bank polski i została ona otwarta na tyle wcześnie, aby ponosić koszty związane z kontraktem już po jej otwarciu. Dla celu sformułowania warunków akredytywy najlepiej skonsultować się z bankiem wyspecjalizowanym w obsługiwaniu transakcji międzynarodowych, szczególnie, jeżeli akredytywa nie miałaby być potwierdzana przez polski bank. Bank może zaproponować otwarcie akredytywy w określonym, jego zdaniem godnym zaufania, banku indyjskim lub międzynarodowym. Dokumenty potrzebne do otrzymania płatności z akredytywy winny być wystawiane w kraju bądź w Europie, ale w żadnym wypadku ich wydanie nie może być zależne od dobrej woli klienta. Nie należy zgadzać się na żadne odbiory jakościowe w Indiach, nawet gdyby miała ich dokonywać niezależna instytucja. Akredytywa winna mieć odpowiednio długi termin ważności, ponieważ należy brać pod uwagę ewentualnie długi czas dostarczenia przesyłki do portu (może być to Amsterdam lub Hamburg). Należy zwracać uwagę, aby nie dopuścić do wygaśnięcia terminu ważności akredytywy przed otrzymaniem płatności. Do propozycji płatności po dostawie, kontroli jakości po dostawie i dopiero wtedy dokonania płatności należy podchodzić z największą ostrożnością. W kontrakcie należy starać się o umieszczenie stwierdzenia, że wszystkich formalności importowych w kraju importu dokonuje importer (teoretycznie warunki Incoterms mówią, kto w danym wypadku załatwia formalności importowe, ale często się o tym zapomina), można też z góry określić, jakie dokumenty winien dostarczyć eksporter. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że już po otrzymaniu towaru klient zwróci się do eksportera z prośbą o dostarczenie dodatkowych dokumentów. Mając zabezpieczenie w postaci sformułowań kontraktowych, można oczywiście odmówić, tyle, że będzie to ostatnia transakcja. Czynniki sprzyjające rozwojowi eksportu oraz współpracy polsko-indyjskiej: Bardzo duży rynek konsumentów w Indiach (klasa średnia w wys mln osób), stwarzający możliwości zwiększania polskiego eksportu, Szybkie tempo wzrostu PKB w Indiach (w 2009 I kw. pow. 6%), Rozwinięta współpraca z Unią Europejską, Systematyczne obniżanie taryf importowych, Sukcesywne uprzemysłowienie, 13

14 Postępy w zakresie modernizacji rolnictwa, Włączenie Indii do listy państw potencjalnych odbiorców rządowych kredytów eksportowych, Wzrastająca intensywność kontaktów bilateralnych przedstawicieli organizacji samorządu gospodarczego i administracji samorządowej (UM Gdańska, Krakowa, Wrocławia oraz Łodzi), w tym na najwyższych szczeblach, Aktywna działalność promocyjna Polski (np.: organizacja seminariów PAIiIZ prezentacji sektorowych przez PAIiIZ S.A., E&Y, DZP; uczestnictwo w imprezach wystawienniczych). Czynniki mogące ograniczać eksport oraz współpracę polsko-indyjską: Niski stopień zróżnicowania struktury towarowej polskiego eksportu, Niski stopień przetworzenia eksportowanych produktów, Uciążliwość i długotrwałość indyjskich procedur celnych, utrudniających rozwijanie wymiany handlowej, Brak instytucjonalnego wsparcia polskich eksporterów na rynku indyjskim, Brak polskiej marki, rozpoznawalnej na rynku indyjskim np. marki przemysłu medycznego, kosmetycznego, Brak polskiej technologii w dziedzinie zaopatrzenia wojskowego oraz brak współpracy z indyjskimi zakładami zbrojeniowymi. 3. PRZEDSIĘWZIĘCIA TARGOWO-WYSTAWIENNICZE Targi i imprezy wystawiennicze nadal uważane są przez polskich przedsiębiorców za najskuteczniejszą metodę pokazania firmy na rynku, szczególnie, kiedy nie funkcjonuje ona jeszcze na rynku indyjskim. Bardzo aktywne są na tym polu firmy azjatyckie, ale również np. rosyjskie, nie wspominając o zachodnich. Samodzielne wystawianie się na targach jest stosunkowo kosztowne z racji odległości, ale można to zrobić za pośrednictwem i przy pomcy WPHI w New Deli. Specyfiką rynku indyjskiego są także daty ogłaszania imprez wystawienniczych: ze względu na różnice w zakończeniu roku obrachunkowego (w Indiach przypada na marzec), jak również nasilenie tego rodzaju imprez w okresie jesienno-zimowym, ze względu na klimat. W Indiach imprezy wystawiennicze organizowane są przez organizacje rządowe (np.: India Trade Promotion Organization ITPO), jak również organizacje samorządu oraz organizacje biznesu na szczeblu federacji (np.: FICCI, CII, ASSOCHAM), jak również innych organizacji na szczeblach stanowych. Coraz częściej organizatorami stają się także instytucje międzynarodowe, takie jak Messe Duesseldorf, Hannover Fairs oraz Koelnmesse GmbH. Są to zwykle targi zorganizowane we współpracy z Unią Europejską oraz dotowane z funduszy unijnych. Targi w Indiach stają się także instytucją samą w sobie, zatem wybór ich z racji dużej ilości może stanowić pewien problem dla początkującego na rynku indyjskim przedsiębiorcy. Warto zatem zwrócić się do WPHI o poradę. Poniżej przedstawione zostały najważniejsze imprezy targowo-wystawiennicze w branżach interesujących polskie przedsiębiorstwa z racji potencjału, w których WPHI brał udział i poleca z merytorycznego oraz handlowego punktu widzenia: DEFEXPO INDIA Są to największe w Indiach targi przemysłu obronnego, służące do prezentacji oferty sprzętu dla armii indyjskiej (Indie są jednym z największych importerów broni na świecie). ACMEE Są to targi obrabiarek, przemysłu obróbki metali, części samochodowych (np.: w targach organizowanych w 2008 roku wzięło udział 425 uczestników, w tym 42 spoza Indii). 14

15 India Electricity Są to targi energetyczne: generacja (w tym niekonwencjonalne źródła energii), dystrybucja i przesył. Annapoorna Są to targi żywnościowe organizowane przez Federation of Indian Chambers of Commerce and Industry i Koelnmesse GmbH. Jest to impreza targowa o dużym wydźwięku propagandowym, silnie nagłośniona w mediach (np. w targach w 2008 roku wzięło udział ok. 200 uczestników, z 15 krajów). Międzynarodowe Targi Górnicze (IMME) Są to największe targi górnicze w Indiach (w 2008 r. uczestniczyło w nich 235 firm). Medical Fair India Targi te od lat cieszą się uznaniem wystawców w Azji i skupiają kluczowych graczy w zakresie produkcji sprzętu medycznego (np. w 2008 roku targi przyciągnęły 183 wystawców z 17 krajów). Oprócz wystawców spotkać można na targach przedstawicieli wielu stowarzyszeń medycznych oraz wielu dziedzin medycznych, jak kardiologia, ortopedia, chirurgia, radiologia, neurologia. 4. WAŻNE ADRESY I LINKI 4.1. AMBASADA RP I POZOSTAŁE PLACÓWKI DYPLOMATYCZNE Wydział Promocji Handlu i Inwestycji w New Delhi Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Indii 50-M (GATE-4), SHANTIPATH, CHANAKYAPURI New Delhi India / INDIE tel.: (+91) fax: (+91) ; newdelhi@trade.gov.pl Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Indii 50-M Shantipath, Chanakyapuri, New Delhi India / Indie tel.: (+91) fax: (+91) info@newdheli.polemb.net 4.2. PODMIOTY LOKALNE Polsko-Indyjska Izba Gospodarcza: Indyjskie stawki celne na import towarów: Customs-Duty/Default.aspx Ambasada Indii w Polsce: FICCI Federation of Indian Chambers of Commerce and Industry: CII Confederation of Indian Industry: RBI Reserve Bank of India: Department of Industrial Policy and Promotion odpowiednik PAIiIZ SA (ang. Ministry of Commerce & Industry): Indyjsko-Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Kultury (IPCC): 15

16 Central Board of Excise and Customs: Ministry of Commerce and Industry: Mumbai Stock Exchange: Przetargi państwowe w Indiach: National Association of Software and Services Companies (NASSCOM) The European Business and Technology Center (EBTC): India Trade Promotion Organization: Trade Shows in India (imrezy targowe w Indiach): 16