List do Świętego Mikołaja

Transkrypt

1 1

2 2

3 List do Świętego Mikołaja Kochany Mikołaju! Proszę o prezenty dla rodziców, rodzeństwa i dla mnie. Nie zapomnij również o zwierzętach. Michał Mac Drogi Mikołaju! Proszę tylko o WIELKIEGO pluszaka łosia. Życzę Ci dużo zdrowia. MilenkaMiędlar Kochany Mikołaju! Przynieś wszystkim dzieciom prezenty. Nie zapomnij również o Mnie. Proszę Cię o grę UNO, globus i dużo zabawek dla innych dzieci. Julia Filipowicz Święty Mikołaju! Proszę Cię o lalkę Barbie, grę planszową, naklejki, torebkę z gwiazdkami i opaskę z kotem. Pola Styś 3

4 Drogi Mikołaju! Życzę Ci wszystkiego najlepszego, żebyś zawsze był szczęśliwy i o nas nie zapomniał! Anastazja Szwajczak Święty Mikołaju! Bardzo chciałabym aby wszystkie dzieci dostały prezenty. Święty Mikołaju, chciałabym również Ciebie obdarować podarunkiem. Zrobię Ci piękną gwiazdkę i bombki na choinkę. Nie zapomnij wstąpić do mnie. Róża Podkulska Kochany Mikołaju! Wiem, że bardzo kochasz mnie i wszystkie dzieci. My również Ciebie kochamy i niecierpliwie czekamy na twoje przyjście. Marianka Markiewicz Święty Mikołaju! Bardzo dziękuję za wszystkie prezenty, które mi przynosiłeś. Chciałabym abyś i Ty dostał piękny prezent na jaki zasłużyłeś. Wiktoria Makowiec 4

5 Drogi Mikołaju! Zawsze to Ty obdarowujesz wszystkie dzieci prezentami. Chyba już czas abyś i Ty dostał od nas prezent i to nie jeden. Monika Mazur Kochany Mikołaju! Mam na imię Pola. Chodzę do pierwszej klasy Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej. Uczę się gry na fortepianie. Co roku dostawałam od Ciebie prezenty. Teraz ja mam dla Ciebie niespodziankę. Zagram Ci kolędę. Pola Barłowska Drogi Mikołaju! Życzę Ci, żeby na świecie nie zabrakło grzecznych dzieci, które na Ciebie czekają. Aby Twoje reniferki zawsze Cię woziły żwawo, a prezenty fajne były i dzieciaki się cieszyły. Ola Jakubczak Drogi Mikołaju! Bardzo Cię kocham. Gdy przyjdziesz do mnie, mocno Cię przytulę. Dam Ci pyszne ciasteczka i soczek. Czekam na Ciebie i pozdrawiam czule. Wiktorek Ciećkiewicz 5

6 Kochany Mikołaju! Mam na imię Wiktor, mam sześć lat. Mieszkam z mają mamą, tatą i starszą siostrą w Rzeszowie. Chodzę do pierwszej klasy i gram na najwspanialszym instrumencie trąbce. Mikołaju, Ty wszystko o mnie wiesz, znasz mnie bardzo dobrze. Każdego roku odwiedzasz mnie szóstego grudnia w moim domu pod lasem. Przyjeżdżasz do mnie saniami razem ze Śnieżynką, która bardzo lubi małe dzieci. Zawsze masz dla nas czas. Razem z moją siostrą, kuzynami i kuzynkami wypatrujemy ciebie już od wczesnego popołudnia. Nasłuchujemy każdego pukania czy dźwięku dzwoneczka. Przynosisz każdemu z nas piękny prezent, taki o jakim marzymy przez cały rok. Wspólnie z nami śpiewasz kolędy, jesteś ciekawy, co też wydarzyło się u nas w ciągu roku. Chciałbym Ci teraz za to wszystko bardzo podziękować! Czekamy na Ciebie również w tym roku. Do zobaczenia wkrótce! Twój Wiktorek Ciećkiewicz Kochany Mikołaju! Jesteś fajny bo dajesz prezenty, kocham Cię, Proszę o bajkę ze zwierzątkami, słodycze. Mikołaju, powiedz wszystkim osobom dorosłym, żeby wierzyli w Twoje istnienie. Kasia Niedziałek 6

7 Kochany Mikołaju, nie mogę się doczekać kiedy przyjdziesz do mnie i wszystkim dasz prezenty. Zostawiłam dla Ciebie przy kominku ciasteczka i szklankę mleka na dalszą drogę. Tatuś również w nim napalił abyś się zagrzał. Proszę Cię, bądź ostrożny i uważaj żebyś się nie spalił. Życzę Tobie dużo zdrowia. Agatka Panek Kochany Mikołaju! Byłam grzeczna cały rok. Proszę, przynieś mi książkę z dużymi literami o ptakach. Spraw, żeby dzieci w szkole nie biegały i nie krzyczały na przerwach bo może stać się nieszczęście. Dorotka Niedziałek Nasz Kochany Święty nie bądź tak nadęty. Uśmiechnij się szczerze, przyjedź na rowerze, bo śniegu tu brak. Wrzuć bagaż na plecy i może dla hecy śnieżne okruszynki. Wrzuć też pod poduszki wielkie zaspy śniegu. Idzie Mikołaj. Idzie, idzie święty z długą, siwą brodą, a dwaj aniołowie za ręce Go wiodą. Niosą w wielkich koszach słodziutkie pierniki, ciasta lukrowane, lalki, żołnierzyki. Każdemu nad głową złota gwiazda świeci, Idą i szukają samych grzecznych dzieci. 7 Hania Kusińska Przemek Skawina

8 Kochany Święty Mikołaju, wszystkie dzieci na Ciebie czekają. Czekam też ja i mój mały brat, który wiele potrzeb wciąż ma. Chciałby różne piękne podarki, między innymi duże koparki. Ja Tymek skromne potrzeby mam i stół piłkarzyków dostać bym chciał. Stół piłkarzyków to prezent duży, jednak na długo będzie mi służył. Cel tego podarku jest również wielki. Chciałbym z rodziną przez dzień wszelki, strzelać wciąż gole do bramki na stole. Gdybyś miał nadmiar prezentów swych, to lego policję podaruj też mi. Na tym już kończę mój skromny list, składając życzenia serdeczne Ci. Życzę Ci zdrowia, uśmiechu na twarzy i wszystkiego o czym tylko marzysz. Ja dziękując za prezentów stos, proszę o szczególna Twą moc. Czuwaj nad nami dniami i nocami, Święty Mikołaju módl się za nami. Tymek Wilk Drogi Mikołaju! U nas w domu jest jak w raju. W tym roku nic nie chcemy, Wszystko mamy, dziękujemy. Co najwyżej Tacie Rózgę przekażemy! Całusów 102! Życzy ekipa Łodejów z Rzeszowa! 8

9 Historia Świętego Mikołaja Święty Mikołaj co z darami chodzi, Nie z Laponii, nie w Japonii, Lecz z miasta Miry w Turcji pochodzi. W Bari we Włoszech jest pochowany, Święty Mikołaj kochany. Był dobrym biskupem, Co miał to rozdawał. W nocy biednym dzieciom Podarki zostawiał. Ja także być mogę Jak Mikołaj Święty. Pomogę mamusi, Nawet bez zachęty. Z braciszkiem, siostrzyczką chętnie się pobawię. Tym co lubią słodkie - Cukierka zostawię. Anna Tokarczyk 9

10 Drogi Święty Mikołaju! Każde dziecko o tym wie, że szóstego grudnia to wyjątkowy dzień. Przyjdź więc do mnie kiedy chcesz, przynieś worek pełen skarbów też. Nie zapomnij też o dzieciach, one także cieszyć się chcą. Każdy prezent sprawi, że wszystkie buzie uśmiechną się. Oliwia Pawliczak Drogi Święty Mikołaju! Bardzo się cieszę, że znów mnie odwiedzisz. Cały rok starałam się być grzeczna. Chciałam prosić o kilka prezentów. Proszę o portfel i książkę do projektowania. Dla brata kurtkę a dla rodziców coś słodkiego. Pamiętaj o innych chorych, samotnych dzieciach. Spraw im radość tak jak mnie. Całuski! Oliwia Pawliczak List do Świętego Miokłaja Niebieskiego Elfa chcę! Mikołaju!!- usłysz mnie. Obiecuję nie marudzić i w pokoju już nie brudzić. A dla Hubcia Star Wars LEGO, bo on nie chce nic innego. Może jeszcze Mistrzów Karty, bo to kibic jest zażarty. A rodzicom? Sama nie wiem, może wymyśl coś od siebie. Tyle życzeń, ja dziękuję i na Ciebie oczekuję. I pamiętaj Mikołaju mimo wieku sędziwego, Ze widzimy się szóstego. Oliwia Kapusta 10

11 Kochany Święty Mikołaju! Na początku mego listu, chcę podziękować za prezenty, które przyniosłeś mi w tamtym roku. Były super! W tym roku bardzo chciałabym dostać papugę. Wiesz, że kocham zwierzęta i będę się nią opiekować. Obiecuję, że będę grzeczna i nie pozwolę aby mój pies ją połknął. Ania Buniowska Święty Mikołaju! Ponieważ zbliża się Twój czas, poproszę Cię o prezent. Pewnie spytasz jaki on ma być? Czytaj więc uważnie.! Chciałbym przede wszystkim, żeby nie tylko w mojej rodzinie ale też w rodzinach moich koleżanek i kolegów, zagościło szczęście. Niech dzieci będą skakać i cieszyć się z prezentów pod choinką, a rodzice, jak to normalni rodzice, będą się nawzajem śmiać i cieszyć się z Bożego Narodzenia. Oto ten prezent! Tylko żebyś nie zapomniał o nim! Pozdrawiam Paweł Resler PS. Ty wiesz, co ja chciałbym dostać naprawdę... Kochany Święty Mikołaju. Zacznę od życzeń dla kogoś wyjątkowego. W ostatnią niedzielę przed kościołem widziałam jak klęczała pani i prosiła o pieniądze na dwoje dzieci. Jedno z nich było poważnie chore, a ta pani była po operacji. Dlatego proszę żebyś takim ludziom zawsze pomagał. Aby każdy z nich miał coś do jedzenia i picia. Chciałabym też, aby był pokój na całym świecie. Pragnę dostać ciekawą książkę oraz ładny kwiatuszek. Proszę, żeby panie w szkole miały do dzieci cierpliwość, a najważniejsze aby wszyscy byli szczęśliwi. 11 Joasia Niedziałek

12 Święty Mikołaju! Za niedługo czas świąt Bożego Narodzenia i Twoich wizyt w rodzinnych domach. Chciałabym Cię prosić, abyś biednym ludziom przyniósł podarunki świąteczne, które na ich twarzach wywołają uśmiech. Pozwól dzieciom niewidomym ujrzeć świat pokryty białymi płatkami śniegu, a dzieciom, których marzeniem jest stanąć na nogi daj możliwość biegania i zabawy. Tym, którzy nie słyszą, pozwól usłyszeć ciepłe słowa pełne miłości. Proszę Cię o zakończenie wojen, aby na całym świecie zapanował pokój, aby wszyscy sobie nawzajem pomagali, szanowali i byli dla siebie jak bracia. Dzieci w szkole sumiennie się uczyły i były pociechami dla swoich rodziców. A dla siebie poproszę o malutkiego szczeniaczka. Julia Buć Drogi Święty Mikołaju! Mam na imię Wiktoria i mam 9 lat. Mieszkam w Rzeszowie z mamusią. Przez cały rok starałam się być grzeczna, nie rozrabiać zbytnio i nie dokuczać mamusi. Wiem, że nagradzasz prezentami tylko grzeczne dzieci, więc bardzo Cie proszę abyś spełnił moje marzenie. Pragnę dostać od Ciebie: Ferbiego w kolorze czarnoróżowym, Play - Doh, mikrofon ponieważ bardzo lubię śpiewać, grę Kłamczuch, Sims 4, Atmosphere. Będę bardzo szczęśliwa, jeśli dostanę od Ciebie te prezenty. Chciałabym również, aby dzieci z domu dziecka miały rodziców i były szczęśliwe, a chore dzieci szybko wyzdrowiały i też dostały prezenty. Wiktoria Rusin 12

13 Drogi Święty Mikołaju! Mam na imię Franciszek, mam osiem lat. Dobrze pamiętam spotkanie z Tobą, gdy miałem pięć lat. Wtedy zobaczyłem Cię po raz pierwszy. W tym roku też chciałbym Cię zobaczyć Chciałbym zadać Ci kilka pytań: 1. Czy kupujesz prezenty w sklepie? 2. Czy mój dziadek jest w niebie? 3. Czy niebo istnieje? Dziękuję za pióro, które podarowałeś mi w zeszłym roku (piszę nim ten list). Czytałem, że masz dobre serce i troszczysz się o potrzebujących. Twoje dary ratują ubogich i dają wiele radości dzieciom. Proszę Cię o pokój na świecie i o to, żeby ludzie bezdomni znaleźli domy. Dla siebie proszę o zestaw Lego z Thorinem w koronie, husara i mężne serce. Czekamy na Ciebie wszyscy! Kochany Święty Mikołaju! 13 Franciszek Życzyński To znowu ja, Twój imiennik Mikołaj. Na wstępie chciałbym Ci bardzo podziękować za wszystkie prezenty, które przyniosłeś mi w ubiegłym roku. Sprawiły mi ogromną przyjemność. Wiem, że pewnie będziesz zmęczony i zapracowany, ale w tym roku moim największym marzeniem jest spotkać się z Tobą osobiście. Jak zawsze, mam wiele pragnień i życzeń, a o kilku ważnych sprawach chciałbym z Tobą porozmawiać. Bardzo Cię proszę o to, żeby pani w szkole, mama, tata w domu i moja siostra w przedszkolu byli bardzo szczęśliwi. Ja postaram się być grzeczny, szanować wszystkich ludzi, być dobrym i miłym dla moich koleżanek i kolegów. Wiem, że szóstego grudnia przynosisz dzieciom prezenty, więc nieśmiało przypominam Ci, że bardzo lubię klocki Lego, ale będę się cieszył z każdego upominku, jaki od Ciebie otrzymam. Już nie mogę się doczekać naszego spotkania. Przygotuję dla Ciebie coś pysznego, odpoczniesz. Zapraszam serdecznie. Czekam razem z moją siostrą. Mikołaj Asanow

14 Drogi Mikołaju! Bardzo cię proszę, żeby nie było wojny, cierpienia. Żeby był spokój, wolność, niepodległość i zdrowie. Żeby małe dzieci nie były chore. Tylko zdrowe i szczęśliwe. Daj pokój ludziom biednym. Wiktoria Kot Mikołaju z prezentami Kiedy będziesz tu już z nami? Bo czekamy tu na Ciebie, A Ty długo mkniesz po niebie. Wieziesz dla nas lalki, misie, Autka, kredki no i ptysie. Worek pełen darów masz Kto był grzeczny, temu dasz! Karolinka Piątkiewicz Drogi Święty Mikołaju Mam na imię Maja, mam 9 lat i chodzę do III klasy Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej w Rzeszowie. Nadchodzą Święta Bożego Narodzenia i czas spotkań z Tobą w naszych domach. Piszę do Ciebie ten list i proszę Cię, abyś spełnił moje marzenia. Chciałabym, abyś chorym dzieciom dał zdrowie i siłę do walki z chorobą i cierpieniem. Nie zapomnij też o biednych dzieciach, które nie mają co jeść i proszę przynieś im pożywienie, aby choć w ten dzień na ich twarzach pojawił się uśmiech. Proszę Cię również spraw, aby na całym świecie panował pokój i świąteczna atmosfera. Mikołaju, nie zapomnij też o mnie i o moich najbliższych, ucieszymy się z każdego drobiazgu jaki nam sprawisz. Przynieś też wszystkim śnieg na Święta Bożego Narodzenia, żeby w tych pięknych dniach zapanowała zimowa świąteczna atmosfera. Czekam na Ciebie Święty Mikołaju i wierzę, że spełnisz moje marzenia, a ja będę grzeczna i dobra dla wszystkich. Maja Piekarz 14

15 Drogi Mikołaju! Czekam na Ciebie cały rok. Odliczam dni w kalendarzu do Twojego święta, to jest do 6 grudnia. Zostało jeszcze 17 dni. W nocy śnię o tym, że jedziesz wielkimi saniami z reniferami. Mam nadzieję, że przewieziesz trochę śniegu, bo w Rzeszowie nie ma go wcale. Marzę o jeździe na sankach, lepieniu bałwana, budowaniu igloo, rzucaniu śnieżkami z rodzeństwem i rodzicami. Każdy w mojej rodzinie chciałby dostać wymarzony prezent. Najbardziej chciałabym... Aby na świecie nie było wojny, nikt nie był głodny ani spragniony. By każdy miał ciepły dom, w którym może czuć się bezpiecznie. By każde dziecko miało kochających rodziców, którzy spędzają z nim dużo czasu na zabawę, naukę i miłą rozmowę. Dla mojej mamy i taty, żeby mieli dużo wolnego czasu na wspólne wyjazdy z nami. Dla siostry, aby dostała klocki Lego i puzzle z dużym czerwonym psem o imieniu Clifford. Chciałabym, żeby brat dostał rękawice bramkarskie i nową piłkę. A ja marzę o zestawie do rysowania i malowania. Zdradzę Ci tajemnicę, że chciałabym kiedyś, gdy będę starsza, dostać malutkiego pieska. Chodziłabym z nim na spacer, karmiła i zmieniała kuwetę. Wiem, że masz dużo pracy i wszystkie dzieci czekają na Twój przyjazd. Mam nadzieję, że zdążysz na czas i o mnie nie zapomnisz. Karolinka Piątkiewicz 15

16 List do Świętego Mikołaja Drogi Święty Mikołaju, proszę Cię o spokój na naszej Ziemi, aby nie było strasznych wojen, kłótni i nienawiści. Bardzo Cię proszę o wspaniałe prezenty dla innych dzieci, które spełnią ich najskrytsze marzenia. Aby wszystkie dzieci były szczęśliwe, nigdy nie chorowały, a zwłaszcza żeby rodzice nie oddawali swoich dzieci do domu dziecka. Proszę Cię o domy dla bezdomnych, jedzenie dla głodnych ludzi i zwierząt, a dla spragnionych o wodę. Proszę Cię żeby każdy człowiek był na tym Świecie zdrowy, szczęśliwy i nie było w ogóle cierpienia. Szczególnie, żebyś Ty Drogi Święty Mikołaju był zdrowy, szczęśliwy i zadowolony z naszego zachowania!!! A dla mnie Drogi Święty Mikołaju proszę Cię o duży, czarny tablet marki SONY. Marzę też o nowym, dotykowym telefonie marki SONY. Chciałabym też zarobić tyle pieniążków, abym mogła oddać je na potrzeby schroniska dla zwierząt. Aleksandra Hałaj Kochany Święty Mikołaju Na początku mojego listu chciałam Cię serdecznie pozdrowić i podziękować za prezenty, które w ubiegłym roku ja i moja rodzina dostaliśmy od Ciebie. Sprawiły nam one dużo przyjemności i radości. Wszystkie zabawki, które od Ciebie dostałam mam do dzisiaj i bardzo o nie dbam. Ponieważ dużymi krokami zbliżają się mikołajki zapragnęłam napisać do Ciebie list, w którym chciałam prosić Cię o możliwość zostania Twoją pomocnicą, ponieważ żadne zabawki ani inne rzeczy nie sprawią mi tyle radości, co widok uśmiechniętych i uradowanych dzieci, które obdarujemy razem z Tobą wspaniałymi prezentami. PS. Przepyszne ciasteczka upieczone przeze mnie dla Ciebie i kostki cukru dla reniferów czekają na Ciebie, jak co roku na stoliku obok kominka (chyba, że mój kuzyn będzie przechodził przed Tobą to mogą zniknąć). Wiktoria Migała 16

17 Święty Mikołaju Już niedługo wyruszysz w podróż dookoła świata, by obdarować dzieci pięknymi prezentami. Mam nadzieję, że renifery są najedzone, bo czeka je przecież długa podróż i potrzebują dużo siły, by ciągnąć sanie z prezentami. Mam nadzieję, że te sanie wylądują też na dachu mojego domu. Mikołaju, pewnie się zastanawiasz, czy byłem w tym roku grzeczny i zasłużyłem na prezenty. Otóż. tak!!! Byłem grzeczniutki! Odrabiałem pilnie zadania domowe, ćwiczyłem ładnie grę na fortepianie, starałem się być uprzejmy dla kolegów i koleżanek z klasy. Myślę więc, że zasłużyłem sobie na małe co nieco od Ciebie, mówiąc językiem Kubusia Puchatka. Pewnie wiesz, co ucieszyłoby mnie najbardziej - Klocki Lego!!!, bardzo by mnie uradowały, ale tak naprawdę będę cieszył się każdym drobiazgiem, obiecuję. Aha, proszę, żebyś nie zapomniał o mojej siostrze Ani i o innych dzieciach, zwłaszcza tych, które są chore i muszą przebywać w szpitalu. One bardzo się ucieszą każdym, choćby malutkim prezentem od Ciebie. Twój Krzyś Wąsacz 17

18 Drogi Święty Mikołaju, bardzo się cieszę gdy przyjeżdżasz do nas z Laponii. Serdecznie Ci za to dziękuję. Wiem, że przybywasz do nas z bardzo daleka, gdzie jest zimno i wietrznie. Jestem pod wielkim wrażeniem, że jesteś w stanie obdarować wszystkie dzieci na świecie i o każdym pamiętasz. Wiesz przecież, że wszyscy na Ciebie czekamy. Czekamy na tę zimową noc podczas której nas tak hojnie obdarowujesz. Drogi Święty Mikołaju, w tym roku mam do Ciebie kilka wielkich próśb. Proszę Cię żeby na świecie nigdy więcej nie było wojny oraz żebyś zawsze pamiętał o dzieciach bezdomnych i też przynosił im prezenty. Chciałbym Cię też poprosić o zdrowie dla wszystkich chorych dzieci, żeby mogły radośnie spędzić święta. Dziękuję Ci za to, że co roku dajesz nam prezenty. Życzę Ci dużo zdrowia i szczęścia. Cały czas o Tobie myślę i dlatego staram się być dobrym chłopcem. Piotruś Panek Ta Wigilia, o której dzisiaj opowiem odbyła się dwa lata temu, kiedy cała rodzina zebrała się w jednym domu. Była jak każda inna za to ja wiedziałam, że w niej jest promyczek magii. Wszyscy mieli mnóstwo pracy, a kiedy jedliśmy barszcz nagle w pokoju pojawiły się prezenty i w tym samym czasie zaświeciła pierwsza gwiazdka. Oj dużo było jedzenia między innymi: kilka rodzajów ryb, makaron z makiem, groch z kapustą i oczywiście różne pierogi. Jak już całe grono najadło się do syta zaczęliśmy rozpakowywać podarunki. Każdy coś dostał. Babcia i dziadek otrzymali kubeczki z sercem, mój kuzyn Szymek-autko na baterie, ciocia Dorotka-kosmetyki, a moja siostra Malwinka - pluszowego misia, ja dostałam puzzle i bardzo się z tego cieszyłam. Na koniec grałam na flecie kolędy przy świecy,bo nagle zabrakło prądu. To była piękna Wigilia. Aurelia Wołoszyn 18

19 Opowieść Wigilijna Wieczorem położyłam się spać i szybko zasnęłam. Byłam bardzo ciekawe czy jutro wydarzy się coś niezwykłego czy będzie to Wigilia inna niż zwykle. Rano obudziłam się około godziny dziewiątej. Pierwsze co zobaczyłam to choinka z pięknymi świecami na ramionach. Byłam zachwycona! Och.. Jak ja kocham święta! Nagle poczułam zapach różnych ciast, pierników, babeczek i jeszcze wiele mogłabym wymieniać! Szybko się ubrałam i zeszłam na dół. W jadalni stół zastawiony był wszystkimi świątecznymi potrawami i ciastami. Usłyszałam głos: - Witaj! Czekaliśmy na Ciebie! - Kto to mówi? odpowiedziałam cichutko, ponieważ bardzo się przestraszyłam -Wróżka świątecznych marzeń! odparła i ukazała się przede mną Wróżka wezwałaś mnie gdy siedząc pod oknem marzyłaś o świętach. - Naprawdę!? Ja nie wiedziałam, że.. Ty no.. istniejesz! czy mogę Cię o coś prosić? - Oczywiście! Masz do wykorzystania jedno świąteczne życzenie - Proszę Cię aby wszyscy ludzie w Wigilię nie byli sami i mieli czas, aby podzielić się opłatkiem. - Śliczne marzenie! Z wielką chęcią je spełnię! Wróżka pomachała kilka razy różdżką, wypowiedziała jakieś zaklęcie i powiedziała, że moje życzenie za chwilę się spełni. Byłam bardzo szczęśliwa, a zarazem nie wierzyłam, że to się dzieje naprawdę! Nagle się obudziłam i zorientowałam się, że był to tylko sen.. Ale chciałam to sprawdzić! Pan Jagoda jest naszym sąsiadem i prawie w każdą Wigilię jest w pracy. Dlatego szybko się ubrałam i zeszłam na dół. Gdy właśnie miałam wychodzić zobaczyłam Pana Jagodę z opłatkiem w ręku i dużym kawałkiem piernika. - Dzień dobry panu! - Dzień dobry! odpowiedział pan głosem bardzo spokojnym jak nigdy dotąd - Czy połamiesz się ze mną opłatkiem? przyniosłem także piernik na Wigilię! Złożyłam panu Jagodzie życzenia podziękowałam za piernik. Pomyślałam sobie wtedy, że Wróżka świątecznych marzeń naprawdę istnieje i, że moje życzenie się spełniło. Aleksandra Babiarz 19

20 Każdy może zaczarować świat w wigilijny wieczór W pewnym pięknym, małym miasteczku mieszkała mała dziewczynka, o imieniu Ingrid. Miała 7 lat. Była ładna, mądra i miała bardzo dobre serduszko. Uwielbiała czytać przeróżne książki i książeczki, ale najbardziej lubiła te o wróżkach. Dość często wyobrażała sobie, że mieszka gdzieś w zaczarowanym świecie, ma piękne lśniące skrzydełka i może pofrunąć gdzie tylko zechce, spełnić każde marzenie, rozwiązać każdy problem czy kłopot. Gdy kładła się spać, wiele razy przed snem wyobrażała sobie, że jest we wróżkowym, niecodziennym świecie. Marzyła, że magiczną różdżką czaruje świat w taki sposób, że ci, którzy potrzebują pomocy zawsze ją otrzymają, smutne buźki dzieci i twarze dorosłych - zawsze się rozweselą, a głodne i opuszczone zwierzątka dostaną ciepły domek i jedzenie. Pewnego zimowego wieczoru, tuż przed Bożym Narodzeniem, we śnie przyszła do niej prawdziwa wróżka, która przekazała jej sekretną wiadomość. Powiedziała, że blisko, wokół siebie zawsze może wyczarować czarodziejski świat. Zdradzi jak to może uczynić, ale tylko wtedy gdy obieca, że przekaże tę wiadomość trzem swoim najbliższym przyjaciółkom i poprosi je, żeby one też dalej przekazały tę sekretną wiadomość swoim trzem najbliższym koleżankom. W ten sposób w niedługim czasie cały świat zmieni się. Wróżka odfrunęła. Czas Adwentu, przed Bożym Narodzeniem to czas magiczny.ingrid gdy tylko rano, obudziła się spełniła życzenie wróżki. Szybciutko się ubrała i pomogła mamusi przy śniadaniu. Mamusia bardzo się ucieszyła, była bardzo szczęśliwa i zadowolona. Miały jeszcze rano czas by się przytulić i porozmawiać. Pobyć razem. Ingrid zdążyła jeszcze nakarmić zziębnięte sikorki. Wcześniej nigdy nie było na to tak dużo czasu. W szkole opowiedziała o wszystkim koleżankom, o swoim śnie i o tym jak postąpiła rano. Przyjaciółki nie mogły się doczekać by zrobić tak samo, jak tylko wrócą do domu. Chciały sprawdzić czy czary działają. Następnego dnia dziewczynki opowiedziały Ingrid, że czary naprawdę działają. W swoich w domach, gdy tylko wróciły ze szkoły, pomogły w obowiązkach domowych rodzicom, szybko odrobiły lekcje. Pobawiły się z młodszym rodzeństwem. Stale się uśmiechały. Mamusie i tatusiowie byli bardzo radośni i szczęśliwi. Mieli dla nich czas, by spędzić go razem przy zabawie i rozmowie. Następnego dnia jedna z koleżanek wyjęła z plecaka olbrzymią truskawkową czekoladę, by poczęstować dzieci w klasie. Opowiedziała, że dostała ją, gdy pomogła odśnieżyć dróżkę swojej sąsiadce, która już jest starsza i nie ma dużo siły. Nadszedł czas Świąt Bożego Narodzenia. Wszystkie dzieci ze szkoły, 20

21 do której chodziła Ingrid, żyły w zaczarowanym świecie. Same ten świat stworzyły, przez to, że były uczynne, zawsze uśmiechnięte i pomocne wobec siebie i wszystkich napotkanych ludzi. Gdy nastał ten jeden, niepowtarzalny, świąteczny dzień w roku Wigilia Bożego Narodzenia, dzieci szczęśliwe i radosne pomagały w przygotowaniach do wieczerzy. Wiedziały, że tak trzeba. Umiały cieszyć się z najbliższymi. Zapomniały o swoich smutkach wiedząc, że gdy są uśmiechnięte i pozytywne świat wokół oddaje im te same uczucia i emocje. To właśnie są czary w wigilijny wieczór. Każdy z nas może żyć w takim czarodziejskim świecie jeśli tylko będzie tego pragnął i jeśli tylko będzie chciał dać z siebie choć malutką cząsteczkę swojego dobrego serduszka drugiej osobie. Bo każdy z nas jest dobry, chce pomagać innym i chce być zawsze szczęśliwy, uśmiechnięty i zadowolony. Tego samego pragnie dla swoich najbliższych. Aleksandra Krawczyk Moja opowieść wigilijna Była Wigilia Bożego Narodzenia. Biały śnieg pokrywał całe miasto. W oknach choinki mieniły się w różnych kolorach tęczy. Wszyscy w ten dzień obdarowywali się prezentami, tylko Pan Johan siedział sam w domu. Bardzo nie lubił Świąt i nie rozumiał po co w ogóle one są. Był człowiekiem o bardzo złym charakterze, nikomu nie pomagał i był niemiły dla innych. Gdy wybiła północ Pan Johan zasnął w swoim fotelu. Gdy tak sobie smacznie spał przyszedł we śnie do niego wigilijny duch przeszłości i zabrał go ze sobą, aby pokazać jego całe życie. Pan Johan był bardzo przestraszony bo wigilijny duch przeszłości przypomniał mu chwile, w których był bardzo niedobry dla ludzi i powiedział, że jeśli będzie dalej tak postępować to po śmierci nie zazna spokoju. Wtedy Pan Johan wiedział, że musi się zmienić i zrozumiał po co jest Wigilia. Klaudia Czenczek 21

22 Niespodziewany gość Wszystko zaczęło się w Wigilię, 24 grudnia. Jak co roku wszyscy wstaliśmy wcześnie i zjedliśmy śniadanie. Po skończeniu mama powiedziała: - Dobrze, najpierw razem ubierzemy choinkę, później ja z Amelką przygotujemy potrawy, a ty Tomku z tatą rozwiesicie lampki na zewnątrz, zniesiecie stół ze strychu oraz krzesła. Gdy skończyliśmy ubierać choinkę, przyznaliśmy, że jest piękna. Później ja z mamą przygotowałyśmy potrawy. Było ich dwanaście. Placki, przystawki, zupy, ryby i wiele innych. Potem wszyscy odświętnie się ubrali. Wtedy zadzwonił dzwonek: za drzwiami stali pierwsi goście. O godzinie piętnastej wszyscy już byli i zaczęliśmy świętować. Rozmawialiśmy, jedliśmy i nagle zadzwonił dzwonek: - Kto to? spytał Tomek. - Nie wiem odpowiedziałam, chodźmy sprawdzić. Otworzyliśmy drzwi, a tam stał pan, którego nie rozpoznaliśmy. Nie wypadało zamknąć mu drzwi przed nosem, więc uprzejmie poprosiliśmy, aby wszedł. Tata powiedział: - Zapraszamy, mamy jeszcze miejsce dla jednej osoby. Świętowaliśmy więc w szesnaście osób. Było bardzo wesoło. Okazało się, że to Adam Alaska, który właśnie wrócił z podróży na Arktykę. Opowiadał chyba przez cały wieczór, np. o różnych zwierzętach: wilkach, lisach, fokach Bardzo mi się podobało. Mówił, że myślał, że tam zostanie, ale w ostatniej chwili nadjechała pomoc i przywiozła go pod nasz dom. Gdy wszyscy już poszli, ja i Tomek udaliśmy się do łóżek. - Amelko? - Co? - Czy podobała Ci się ta Wigilia? - No pewnie, była bardzo zaskakująca i wyjątkowa. Potem mama przyszła do nas i powiedziała: - Wesołych Świąt! Amelia Stachura 22

23 ,,Moja Opowieść Wigilijna Nazywam się Roy i mam 12 lat. Mieszkam w Wielkiej Brytanii w Londynie, chociaż urodziłem i wychowałem się w Polsce. Właśnie jest Wigilia. Mój brat niemal,,zniósł jajko skacząc poprzedniego wieczoru po moim łóżku i krzycząc, że niedługo dostanie jakiś,,super prezent. Moja rodzina liczy cztery osoby: mamę, tatę, mnie oraz mojego brata, tłuściutkiego jak pączek Klemensa. - Wstawaj Śpiochu! krzyknął Klemens ściągając mnie z łóżka. Klemens miał dopiero osiem lat i wydawało mu się, że pozjadał wszystkie rozumy. - Coś ty! Jest dopiero szósta nad ranem odpowiedziałem. O miał odbyć się koncert kolęd na rynku, koło potężnego ratusza. Całe rano i kawałek południa przesiedziałem grając na konsoli, którą dostałem na urodziny od rodziców. Klemens poszedł do kuchni i razem z mamą piekli pierniki na choinkę i dla,,aniołka, który według mojego brata przynosi prezenty. Co roku, w ten wyjątkowy dzień przyjeżdża do nas z Polski wujek. Potrafi on świetnie grać na skrzypcach. O wyjechaliśmy z domu na lotnisko po wujka, a o równej byliśmy już na rynku. Koncert trwał dwie godziny, był wspaniały, ponieważ kapela pewnego zespołu poprosiła mnie, żebym na scenie zaśpiewał kolędę. Oczywiście zaśpiewałem i od razu Klemens, który nie miał za grosz odwagi, obraził się, że to ja śpiewałem a nie on. W pewnej chwili uświadomiliśmy sobie, że nie ma z nami taty. Zaczęły się poszukiwania, ale w końcu zrezygnowani wróciliśmy do domu. Okazało się, że pierniczki zostawione pod choinką zniknęły, a zamiast nich leżały różne prezenty. - Widzicie, Aniołek przyszedł - rzekł Klemens. - Ratunku! usłyszeliśmy stłumiony głos dobiegający z komina i oczywiście wszyscy się zaraz do niego rzuciliśmy. W kominie utknął utknął - Święty Mikołaj!? zdziwiliśmy się, a wujek chwycił pogrzebacz i zaczepił go o nogę Mikołaja ciągnąc z całej siły w dół. - Aa! spadł wydając z siebie dziki jęk. -Tato! krzyknęliśmy w momencie, w którym spadła mu z głowy pulchna maska Mikołaja. Pomyliłeś dni, Święty Mikołaj przychodzi szóstego grudnia, a nie dwudziestego czwartego. Wybuchnęliśmy śmiechem i nawet tatuś się śmiał ze swojej głupoty. Zjedliśmy 12 dań, a następnie rozpakowaliśmy prezenty. Od wujka dostałem gitarę, a od rodziców świecące wrotki. Klemens podarował mi porządny długopis i i skarpetki w ciapki i plamki. Później zaczęliśmy śpiewać kolędy. Mama przygrywała nam na akordeonie, a wujek na skrzypcach. To była najwspanialsza Wigilia w moim życiu. 23 Artur Prokop

24 Wigilijna przygoda Dzień zaczął się prawie jak wszystkie, ale czuło się jakąś inną atmosferę. Bardziej miłą, przyjemną, a gdy weszłam do kuchni poczułam piękny zapach. To był zapach karpia, pierniczków i barszczu z uszkami. Mama od samego rana gotowała i sprzątała, a ja jej pomagałam. Gdy nadeszła ta chwila i zaświeciła pierwsza gwiazdka, usiedliśmy do stołu. Odmówiliśmy modlitwę, podzieliliśmy się opłatkiem i zjedliśmy kolację. W trakcie posiłku ktoś zapukał do drzwi, więc mama poszła otworzyć. Po chwili przyszła z nieznajomym panem. Powiedział, że nazywa się Marek. Zjadł z nami a potem śpiewał kolędy. Okazało się, że umie grać na pianinie. Grał i grał bardzo długo. Gdy zbliżała się północ poszedł z nami do kościoła. Potem zniknął i już nigdy go nie zobaczyliśmy. Wróciliśmy do domu a ja ciągle myślałam o panu Marku. Ciekawe gdzie teraz jest? Następnego dnia, gdy się obudziłam ciągle myślałam o wczorajszym gościu. Opowiedział nam wczoraj historię swojego życia. Mówił, że był znanym pianistą. Koncertował w wielu filharmoniach świata. Był sławny i bogaty. Podróżował po wielu krajach. Był między innymi w Indiach, Australii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych i we wszystkich chyba krajach Europy. Na koncertach różni ludzie chwalili jego talent. Otaczało go wiele osób, których uważał za przyjaciół. Pewnego dnia dowiedział się, że jest ciężko chory. Trafił do szpitala i przebywał tam przez wiele miesięcy. Przez ten czas nikt z jego znajomych nawet go nie odwiedził. Nikt nie zapytał o jego zdrowie. Leczenie było długie i bardzo kosztowne. Na walkę z chorobą stracił prawie cały swój majątek. Gdy wreszcie wyzdrowiał i powrócił do domu, nikt nie interesował się jego życiem. Zrozumiał wtedy, że nie miał prawdziwych przyjaciół. Ludzie, którzy byli wokół niego interesowali się tylko jego pieniędzmi. Spędził wiele lat w samotności. W wigilijny wieczór wyszedł z domu i zaczął błąkać się po ulicach. Gdy zrobiło się ciemno, a on był głodny i zziębnięty postanowił zapukać do przypadkowych drzwi tak trafił do naszego domu. Zastanawiam się od tego czasu jak dziwne i zagmatwane bywają losy ludzi. Aleksandra Kut 24

25 MOJA OPOWIEŚĆ WIGILIJNA Chciałam opowiedzieć o pewnej Wigilii, którą obchodziłam wraz z rodziną, kiedy byłam jeszcze małą dziewczynką. W dzień Wigilii razem z tatą postanowiliśmy ubrać choinkę. Bardzo ucieszyłam się, kiedy zobaczyłam, że nasza choinka jest żywa, piękna i pachnąca. Natychmiast postanowiliśmy ją ubrać w piękne bombki, łańcuchy i aniołki, a pod choinka ustawiliśmy dużą szopkę. Mama z pomocą mojej starszej siostry kończyła gotować potrawy wigilijne i wszyscy nakrywali do stołu. W powietrzu unosił się zapach pierniczków z lukrem i pomarańczy z goździkiem. Pod nosem nuciliśmy kolędy, które cały czas leciały w radio. Nie sądziliśmy, że ta Wigilia będzie inna niż wszystkie. Kiedy siadaliśmy do stołu nagle usłyszeliśmy pukanie do drzwi. Otworzyłam je i zobaczyłam biednego pana, który zapytał czy może z nami spędzić Wigilię, bo nie ma nikogo na świecie. Pomyślałam, że to tajemniczy gość i wpuściłam go do domu. Rodzice nie byli zachwyceni, ale poprosili pana do stołu. Każdy się w niego wpatrywał, kiedy opowiadał różne historie. Niektóre były wesołe, lecz wiele z nich było smutnych, kiedy mówił o dzieciach, które nie mają co jeść, nie mają rodziców i o potrzebie pomocy wszystkim biednym. Kiedy skończył opowiadać wspólnie kolędowaliśmy, aż zrobiło się całkiem późno. Nagle pan wstał, podziękował za gościnę i dodał Niech Bóg was błogosławi. Kiedy wyszedł na dworze zrobiło się jakby jasno i usłyszeliśmy odgłos dzwonków. Do tej pory zastanawiamy się, kto to mógł być Bianka Cierpich 25

26 Dębicka Opowieść Wigilijna Był mroźny, zimowy wieczór. Za oknami mocno padał śnieg. Ja i moja rodzina szykowaliśmy się do wyjścia. Jak co roku jechaliśmy do dziadków. Babcia i dziadziu bardzo się ucieszyli z naszej wizyty i przywitali nas ciepło. Razem z młodszą siostrą Zuzią podeszłyśmy do okna, aby wypatrywać pierwszej gwiazdki na niebie. Kiedy nasza cierpliwość była już na wyczerpaniu, malutkie światełko zabłysło na ciemnym niebie. Zebraliśmy się razem przy stole wigilijnym, aby wspólnie wysłuchać fragmentu z Pisma Świętego opisującego narodzenie Jezusa i pomodlić się. Następnie podzieliliśmy się opłatkiem składając sobie życzenia. Dziadek, specjalnie dla nas, przygotowuje opłatki z miodem. Na mnie wrażenia specjalnego nie robią, za to z twarzy mojego taty nie schodzi promienny uśmiech aż nie zje ich wszystkich. Po życzeniach siadamy do pięknie nakrytego stołu z siankiem pod obrusem. Zaczyna się kolacja wigilijna. Dania jakie jedliśmy były przepyszne: barszcz z uszkami, karp po żydowsku - specjalność mojego dziadka Zbysia, trzy rodzaje pierogów, gołąbki, kapusta z grochem oraz kompot z suszonych owoców. Na koniec babcia podała wspaniałe ciasta i słodkie, soczyste pomarańcze. Po kolacji jest czas na śpiewanie kolęd oraz, co ważniejsze, tradycyjne nurkowanie pod choinką za prezentami. Moja siostra nadal wierzy w Świętego Mikołaja, ja już niestety wiem kto podrzuca upominki. Radości jednak jest co nie miara. Po powrocie do domu okazało się, że jak co roku, pod naszą choinką w salonie też są prezenty. Cały czas zastanawiam się jak rodzice to robią, bo kiedy wychodzimy z domu, to pod drzewkiem nic nie ma - zawsze dokładnie sprawdzam - a jak wracamy, to znajdujemy kolorowe paczuszki. Tego roku dostałam model X-Wing w zestawie Lego Star Wars (X-Wing to taki statek kosmiczny). Zuzia zaś dostała kolejnego kucyka z serii My Little Pony - nieważne jakiego, ważne żeby był różowy. W nocy nie mogłam zasnąć, bo bardzo chciałam zabrać się za składanie tego statku. Szkoda, że Wigilia jest tylko raz w roku. Gabriela Dębicka 26

27 WIGILIA W MOIM DOMU Jak co roku, 24 grudnia cała nasza rodzina spotyka się w jednym mieszkaniu. W tym roku ta tradycja wypadła na nasz dom. Moja siostra z tatą przygotowywali listę dań, a mama je gotowała. Natomiast ja robiłem dekoracje. Gdy mama przygotowywała Wigilię, wszystkie dzieci poszły do kuchni podjadać potrawy. Mama nie lubi, gdy dzieci podjadają dania, więc przeganiała je z kuchni. Tata poszedł wyciągnąć choinkę ze strychu, po czym ja z rodzeństwem zaczęliśmy wieszać bombki i cukierki. W tym roku gwiazdę na szczycie choinki wieszał tata, ponieważ nikt inny nie dosięgał szczytu. Potem rozłożyliśmy obrus oraz zastawę obiadową i sztućce. Pod obrus obowiązkowo sianko. Na obrus koniecznie świecznik, pachnący stroik ze świeżych gałązek świerku i przepiękne świąteczne serwetki. Około godziny 16:30 zaczęli przyjeżdżać goście. Gdy już wszyscy przyjechali, dzieci zaczęły wypatrywać pierwszej gwiazdki na niebie, która sygnalizuje rozpoczęcie Wigilii. Zajęliśmy miejsca przy stole i podzieliliśmy się opłatkiem. Wujek Jarek przeczytał fragment Pisma Świętego. Mama przygotowała tradycyjnie 12 dań. Jedną z potraw były pierogi z suszonymi śliwkami. Gospodyni co roku do jednego z pierogów wkłada pieniążka. Osoba, która odnajdzie pieniążka, w następnym roku nie będzie miał problemów finansowych. Pierogi znikają w mig, gdyż każdy pragnie znaleźć pieniążek. Mamy jeszcze wiele innych tradycji podczas spożywania wspólnej Wigilii. Na koniec rozpoczęło się kolędowanie. Uwielbiam ten moment, gdy wszyscy razem śpiewamy swoje ulubione kolędy. Ja najbardziej lubię, gdy wszyscy mężczyźni basem śpiewają Tryumfy króla niebieskiego. Potem nadeszła pora na prezenty moja ulubiona. Dostałem książkę oraz grę komputerową. Po chwili dorośli zaczęli rozmawiać, a dzieci poszły się pobawić. Wszyscy zaplanowaliśmy spacer do kościoła na Pasterkę, ale nie każdy dotrwał tak późnej pory. Prawie wszystkie dzieci położyły się spać, natomiast Bartek, wujek Mirek, wujek Grzesiek, mój tata i ja poszliśmy o północy do kościoła. Wróciliśmy o godzinie pierwszej trzydzieści w nocy. Wszyscy pościeliliśmy sobie łóżka i położyliśmy się spać zmęczeni po bardzo emocjonującym dniu. To była wspaniała Wigilia w gronie całej rodziny. Jakub Michałowski 27

28 Moja opowieść wigilijna W mojej rodzinnie Wigilia Bożego Narodzenia to chyba największe i najbardziej uroczyste wydarzenie w ciągu roku. Odbywa się ona zawsze 24 grudnia czyli dzień przed narodzeniem Pana Jezusa, a samo przygotowanie i przebieg dzieją się zgodnie z tradycją przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Zawsze z utęsknieniem czekam na ten dzień i teraz w chwili oczekiwania chciałabym wam przekazać jak to wygląda u nas. Skupię się na samym spożywaniu, czyli jedzeniu wcześniej przygotowanych potraw, gdyż robi się to w troszkę odmienny sposób niż co dzień. Wieczerzę wigilijną rozpoczyna się tuż po pojawieniu się pierwszej gwiazdy na niebie. Symbolizuje ona Gwiazdę Betlejemską, która świeciła nad stajenką, gdzie narodził się Pan Jezus. Wtedy gospodarz (u nas jest to dziadziu) wychodzi z domu i po chwili wraca z siankiem, które kładzie na środku stołu i przykrywa je obrusem (to na pamiątkę żłóbka wyścielanego siankiem, w którym spał nowo narodzony Pan Jezus). Mówimy wspólną modlitwę i zaczynamy jeść wieczerzę. Jako pierwsze danie podawany jest barszcz biały na zakwasie z grzybkami robiony przez babcię. W dużym talerzu podawany jest na stół i tu najważniejsze wszyscy zebrani jedzą go z jednego talerza. Tak, tak każdy ma swoją łyżkę ale je się z jednego talerza, tak właściwie to całą wieczerzę je się z jednego talerza. Każda potrawa podawana jest w nowym naczyniu ale je się wspólnie. Do barszczu podany zazwyczaj jest chleb i ziemniaki. Po zjedzeniu barszczu ziemniaki zostają na stole i podawana jest kapusta zasmażana z suszonymi grzybkami. I tu się zaczyna gospodyni czyli babcia wszystkie dzieciaki przy stole głaszcze po głowie i mówi: Stulej się kapustko, stulej ma to zapewnić plony w przyszłym roku i zdrowie dla nas. A jeśli o plonach czyli urodzaju mówimy to jest jeszcze jedna wróżba otóż pod naczynia z potrawami kładzie się opłatek, którym przed wieczerzą łamaliśmy się i składaliśmy sobie życzenia na cały nadchodzący rok. Jeśli opłatek przyklei się do dna naczynia w którym była potrawa znaczy to, że będzie tej potrawy pod dostatkiem w ciągu roku. Zauważyłam, że dziadziu niekiedy wspomaga tę wróżbę i aby mieć pewność przyklejenia się opłatka do dna moczy go delikatnie wtedy łatwiej się przykleja. Po zjedzeniu kapusty przychodzi czas na pierogi. O i tu się dopiero dzieje. Pierogi tak jak wszystkie potrawy podane są w jednym naczyniu i aby je wziąć do zjedzenia trzeba się wykazać nie lada, gdyż współbiesiadnicy nawzajem utrudniają sobie możliwość wzięcia pieroga przez delikatne bicie łyżką po ręce lub wytrącania pieroga z łyżki. Utrudnianie to trwa do momentu aż zje się pierwszego pieroga. Po zjedzeniu pierwszego pieroga dana osoba staje się nietykalna i już jej nie można przeszkadzać w jedzeniu. Nie wiem co oznacza ten zwyczaj ale jest fajny. W czasie wieczerzy je się jeszcze wiele potraw między innymi makaron 28

29 z makiem i rodzynkami, groch, rybę (karpia), barszcz czerwony z uszkami a na koniec pije się kompot z suszek. W czasie całego wieczerzowania opowiada się różne historie i legendy związane z Bożym Narodzeniem. Po zjedzeniu wigilii przychodzi czas na śpiewanie kolęd i pastorałek. Śpiewają wszyscy a niektóre kolędy akompaniuję na fortepianie. Po zaśpiewaniu kilkunastu kolęd przychodzi czas na odwiedzenie choinki i tu, no tu dopiero jest niespodzianka pod choinką znajduje się cała masa podarunków. Masa to może za dużo powiedziane, ale pod choinką każdy znajduje większy lub mniejszy prezencik dla siebie na ale to już materiał na inną opowieść. Chciałabym kiedyś doczekać północy gdyż ponoć wtedy - w tą Noc Wigilijną - zwierzęta mówią ludzkim głosem. Ciekawa jestem, co by mi powiedziały czy są zadowolone i czy też się cieszą z nadejścia Świąt Bożonarodzeniowych. Wszystkim Wam i wszystkim na świecie życzę wszystkiego najlepszego z okazji narodzin Bożego Syna, niech łaski płynące od Dzieciątka Jezus dają umocnienie i siłę do owocnego przeżycia całego nadchodzącego Nowego Roku. Wesołych i spokojnych Świąt. Kinga Nita Magiczny sen Był zimny, magiczny Wigilijny Wieczór. To święto musieliśmy spędzić bez światła. W naszej okolicy zabrakło prądu z powodu awarii. Siedziałam w moim pokoju z siostrą przy świecach, grając w Monopoly i z niecierpliwością czekałyśmy na gości. Z dołu słychać było głosy rodziców. Nagle zerwał się potężny podmuch, który zgasił świece. Zatrzymał się czas. Moja siostra znieruchomiała. Gdy przestało wiać, z sufitu posypał się srebrny pył. Nic nie było słychać. Gdy zeszłam na dół, moi rodzice byli uśpieni, ja- nie. Byłam przerażona! Zaczęłam się zastanawiać, co mam robić, gdy usłyszałam świst w kominie. Podeszłam, otworzyłam drzwiczki od kominka i spojrzałam w górę. Nic tam nie było. Znowu usłyszałam ten straszny dźwięk. Tym razem przeszedł mnie dreszcz i gwałtownie się odsunęłam. Z komina wypadł Święty Mikołaj! Krzyknął tylko: Ho, ho!,a wszystkie ciastka zeszły z mojej choinki i zaczęły śpiewać kolędę. Gdy skończyły, jedno ciastko mocno mnie uszczypnęło! Obudziłam się. Okazało się, że to był tylko sen, a tak naprawdę uszczypnęła mnie moja siostra... Hanna Nowicka 29

30 Wigilijny sen Dziś jest piątek jeszcze tylko siedem dni, a będzie najlepszy i najpiękniejszy, jak dla mnie, dzień w roku: WIGILIA. Już od miesiąca odliczam dni do Świąt w moim kalendarzu. Moja mama uważa, że mam obsesje na punkcie tych Świąt, bo Święty Mikołaj przynosi mi prezenty, ale to nie dlatego kocham Wigilię, tylko dzięki temu, że zasiadamy wszyscy razem całą rodziną do stołu i wtedy rozmawiamy i składamy sobie życzenia. Jutro z tatą ozdobimy dom różnymi, kolorowymi światełkami i zrobimy bałwana przed domem. Później wytniemy choinkę, przyniesiemy do domu i ubierzemy. Nie mogę się doczekać, jeszcze tylko dwa dni do świąt. No dobrze: choinka ubrana, dom wysprzątany i przystrojony, bałwanek Benek (tak go z tatą nazwaliśmy) stoi, a ja i moja rodzina wyspowiadana. - Mamuś, jesteśmy gotowi na święta!!! - Jeszcze nie kochana Aniu, ponieważ nie mamy przygotowanych dwunastu potraw. Zasmuciłam się, gdy mama to powiedziała, ale po chwili powiedziałam: - No to chodźmy je robić! - Nie tak szybko córeczko ty i twoja młodsza siostrzyczka Lenka pójdziecie do sklepu po zakupy!! Wyszłyśmy tam gdzie mama prosiła, ale po drodze wstąpiłyśmy do mojego ulubionego sklepu zabawkowego, on jest taki duży, zawsze, gdy tam wchodzę to czuję jakby to wszystko ożywało, podobnie czuje moja siostra. Kiedy weszłyśmy to nie było nikogo oprócz mnie, Leny i zabawek. Serce mi stanęło jak zobaczyłam wielkiego misia, który w wyobraźni od dawna był moim przyjacielem i bohaterem. Poczułam jakby do mnie mówił, powiedział: - Cześć kochana Aniu. Czy napisałaś już list do mojego tatusia Świętego Mikołaja? - O nie! Kompletnie zapomniałam! przeraziłam się, bo jak każde dziecko nie chciałabym żeby pod choinką nie byłoby prezentu dla mnie. - To nic. Nie martw się to pomogę ci napisać ten wiersz - odpowiedział miś. Popatrzyłam na moją siostrę i zdziwiło mnie to co ona robi, ponieważ rozmawiała tak jak ja z misiami, a myślałam że to jest tylko moja wyobraźnia. No, ale zasiadłam do stołu, do którego zaprowadził mnie Adam mój wymyślony przyjaciel miś. Tam przy stole siedział Święty Mikołaj z dwunastoma potrawami i prezentami. Obok niego moja mama podawała jedzenie tatusiowi i Lence oraz wujek z ciocią pilnujący swoich malutkich dzieci. W ogóle była przy tym stole cała moja rodzina. Czułam się jakbym była w niebie, chciałam się zapytać Adasia czy faktycznie tam jestem, ale misia już za mną nie było. 30

31 Była choinka, dużo prezentów i okno, a za nim miasto całe w śniegu. Rozpłakałam się, bo przy stole były dwa wolne miejsca: jedno dla mnie, a drugie dla niespodziewanego gościa. Mama podchodziła do mnie powoli i wołała: - Ania! Ania! Ania! I wtedy zamknęłam oczy i obudziłam się, jak zawsze rano w domu, w którym nie ma choinki, ani mojej mamy, siostry. Tylko ja i mój ojciec i piesek Benek. Zobaczyłam tatę, który zawsze się o mnie troszczy i chce żebym była najszczęśliwszą dziewczynką na świecie. Kocham bardzo mojego tatusia i innych członków mojej rodziny. Okazało się, że wszystko mi się śniło, ale nie żałuję tylko wierzę, że kiedyś tak będzie. Kocham Wigilię i jestem już od dawna najszczęśliwszą dziewczyną na świecie!! Nasza tradycyjna Wigilia Anna Bednarz Wigilia Bożego Narodzenia to w tradycji chrześcijańskiej dzień poprzedzający Boże Narodzenie, kończący okres Adwentu. Chciałabym opisać tradycyjną wigilię obchodzoną w moim rodzinnym domu. Wigilia jest moim ulubionym świętem. Wtedy możemy zasiąść wspólnie całą rodziną do przystrojonego stołu pełnego przepysznych potraw wigilijnych, a także podzielić się opłatkiem. Zawsze pomagam mamie przy nakrywaniu do stołu. Wraz z bratem nie możemy się doczekać aż ukaże się pierwsza gwiazdka, wtedy możemy zjeść posiłek. Tradycją panującą w naszej rodzinie jest przyrządzenie dwunastu potraw oraz włożenie siana pod obrus. Zostawiamy też miejsce przy stole dla niespodziewanego, głodnego wędrowca. Gdy rano budzę się pod choinką leży mnóstwo prezentów. Bardzo lubię przystrajać dom świątecznymi ozdobami. Światełka znajdujące się na nim wyglądają bardzo efektownie i pięknie. Święta Bożego Narodzenia są dla mnie cudowne, ponieważ w drugi dzień świąt obchodzę moje urodziny. Dostaję wtedy podwójne prezenty i mam wszystkich bliskich, w ten ważny dla mnie dzień, wokół siebie. Kocham moją rodzinę, dlatego czas spędzony z nimi podczas tych świąt jest dla mnie niezapomniany. Wigilia to dla mnie najpiękniejszy dzień w roku. Nie mogę się jej doczekać i z utęsknieniem oczekuję daty dwudziestego czwartego grudnia, aby przeżywać to święto w ciepłej, rodzinnej atmosferze. Izabela Jaworska 31

32 ,,MOJA OPOWIEŚĆ WIGILIJNA Na niebie świeciła już pierwsza gwiazdka. Od kuchni roznosił się zapach kompotu z suszonych owoców. Tata kończył właśnie czytać Pismo Święte i mama zaczęła przynosić potrawy. Kilka minut później tata oznajmił, że rodzice mają dla nas niespodziankę. Wszyscy byli ciekawi co to może być. Kiedy śpiewaliśmy,,przybieżeli do Betlejem za oknami zrobiło się bardzo jasno. Wszyscy myśleli, że to niespodzianka taty, ale tata wyglądał na przestraszonego. Nagle do okna zapukał święty Mikołaj i powiedział :,,Dzisiaj każdemu z was ziszczą się sny, albowiem będziecie śnić na jawie i zniknął. Każdy był przestraszony, ale na szczęście okazało się, że pod choinką są prezenty. Wieczorem, kiedy wszyscy poszliśmy spać, każdemu przyśniły się piękne sny. Śniło mi się, że obudziłam się na ogromnej łące, gdzie wszystko było z cukru. Wstałam, a obok mnie leciał czekoladowy motyl, który powiedział że znalazłam się w,,cukrowej Krainie i odleciał. Poszłam w stronę rzeki, która była z toffi, żeby się napić. Gdy piłam zobaczyłam małą łódkę z żelków, przycumowaną do truskawkowego pala. Odczepiłam ją i popłynęłam w dół rzeki. Nagle zobaczyłam galaretowe zwierzęta, chmury z waty cukrowej, ptaki z wielosmakowych lodów, słońce z cytryny, trawę z gumy do żucia i drzewa z lizaków. Niestety nagle poczułam, że łódka zaczyna się topić i obudziłam się. Moje siostry Marysia i Róża miały takie same sny, zaś tata i mama obudzili się razem w ogromnym tunelu. Zaczęli iść do przodu aż wyszli w ogromnym mieście, gdzie każdy był uśmiechnięty od ucha do ucha. Mama zapytała jednego z przechodniów, czemu są tacy szczęśliwi i okazało się, że dyrektor banku miejskiego rozdaje dziś po południu, gdy zegar wybije godzinę 15:00 wszystkie pieniądze. Wybiła godzina 15:00 i wszyscy mieszkańcy zgromadzili się na głównym placu. Nagle wszystko zaczęło maleć i rodzice się obudzili. W bożonarodzeniowy poranek wszyscy opowiadaliśmy sobie swoje sny i głośno się śmialiśmy. Do tej pory pozostaje tajemnicą skąd pod naszym oknem pojawił się Święty Mikołaj. Zuzanna Berłowska 32

33 LATAJĄCA CHOINKA Ostatnie Święta Bożego Narodzenia były, jak co roku, mroźne i śnieżne. Spędziliśmy je z całą rodziną u moich dziadków w Lublinie. Na Wigilię zaprosiła nas wszystkich do siebie ciocia, która ma wielki, stary dom pełen pokoi. W jednym z nich stała, w centralnym miejscu, świąteczna choinka. Była piękna, uginała się od błyszczących łańcuchów, kolorowych bombek i światełek. Była najprawdziwszą polską choinką. Po wieczerzy wigilijnej, wraz z kuzynką i z dwoma młodszymi kuzynami, zorganizowaliśmy jasełka. Był to nasz prezent dla całej rodziny. Miejsce przedstawienia sąsiadowało z cudowną choinką. Nie było to bardzo długie, ale było w nim wiele wesołych scenek, które z rodzeństwem odgrywaliśmy poruszając postaciami wyciętymi z papieru. Przedstawienie zbliżało się ku końcowi i nadchodziła chwila kulminacyjna wielkiego triumfu małego Jezusa nad złym Herodem. Wszyscy czekali w napięciu, kiedy to wydarzyła się rzecz niespodziewana. Nie wiadomo jak i dlaczego ta wielka choinka zaczęła przechylać się niebezpiecznie w moją stronę, a wielka gwiazda betlejemska zawieszona na jej czubku spłynęła z niebios wprost na ziemię. Pośród oniemiałej z wrażenia widowni tylko jeden wujek, mąż cioci gospodyni z całą przytomnością umysłu podbiegł i chwycił w locie cudowną choinkę ratując ją przed upadkiem. Nie wiadomo co by się stało, ile byłoby ofiar i innych strat i czy w ogóle tego roku byłyby Święta, gdyby wujek nie złapał lecącej choinki. Ta cała sytuacja rozbawiła wszystkich do łez. Śmiali się dziadkowie, rodzice i chichotaliśmy my dzieci. Co i raz wybuchaliśmy śmiechem i nie mogliśmy przestać. Nawet teraz jeszcze chce mi się śmiać. Tę Wigilię pamiętać będę chyba do końca swych dni. Jonatan Janson 33

34 W tę magiczną noc Jutro jest Boże Narodzenie. Uważam to święto za najprzyjemniejszy czas w roku (nie licząc wakacji), które powinno spędzić się w rodzinnym gronie jedząc świąteczne potrawy, śpiewając kolędy i obdarowywać się nawzajem prezentami. Szkoła, praca, obowiązki Wszystko przestaje się liczyć w tym czasie. Za to właśnie tak bardzo lubię Boże Narodzenie. Cieszę się, że wreszcie zobaczę się z rodzeństwem. Widujemy się bardzo rzadko, ponieważ mój brat i siostra pracują za granicą. Rodzice też zazwyczaj nie mają dla mnie czasu. Głównie staram się w niczym im nie przeszkadzać i większość rzeczy sama potrafię zrobić, ale jednak lubię spędzać czas z rodziną. Potrzebuję tego. W tym roku nasypało wyjątkowo dużo śniegu. Uwielbiam zimę. Chyba bardziej obrzucanie się śnieżkami i budowanie bałwanów, ale w końcu można bawić się w ten sposób tylko w zimie. Kiedy byłam mała, chodziłam z bratem na sanki. Nigdy nie zjechałam sama. Zawsze bałam się, że coś sobie zrobię. Nie wiem, co aż tak strasznego mogłoby się stać, ale się bałam. Tylko Kuba spędzał ze mną czas, mama i tata ciągle pracowali. W lecie zaś jedliśmy razem lody w parku, bawiliśmy się w chowanego Z moim bratem nigdy się nie nudziłam. Zabierał mnie do wesołego miasteczka, zoo, cyrku. Nawet pomagał wybierać prezenty, a następnie zawoził do koleżanek na urodziny. W końcu znalazł pracę we Francji. Podziwiałam go za to, że tak biegle posługuje się językiem francuskim. Myślę, że nawet będąc w jego wieku nie potrafiłabym nauczyć się tak trudnego języka. Od tego czasu przesiadywałam sama całe weekendy w domu patrząc w okno. Siostra, od kiedy pamiętam nie bawiła się ze mną, nigdy nie miała czasu i była zapracowana. Może to dlatego, że starała się jak najlepiej wykonywać swoje zadania. Dlatego było mi ogromnie przykro, kiedy wyjechał. Moje życie bardzo zmieniło się od tego czasu. Zamknęłam się w sobie i odpychałam od siebie ludzi. Obwiniałam każdego za to, że brat zostawił mnie samą Z czasem zrozumiałam to, że muszę się z tym pogodzić. Starałam się znaleźć znajomych, ale wtedy ludzie, dla których byłam nieuprzejma, kiedy oni oferowali mi przyjaźń, powiedzieli mi, że nie chcą zadawać się z wiecznie obrażoną na wszystko dziewczyną. Uświadomili mi mój błąd. Nie powinnam tak robić, wiem, ale nie miałam świadomości tego, co czynię. Nie chciałam, naprawdę Chciałabym, żeby inni w to uwierzyli Zostałam sama, rzeczywiście. Jakiś czas temu zaczęłam czytać. Bardzo mnie to wciągnęło. Książki zostały moimi przyjaciółmi. Może wydać się to śmieszne, ale Tak, zaprzyjaźniłam się z czytaniem. Zagłębić się w lekturę, to tak, jakby uciec w miejsce, gdzie nikt nie pamięta o twoich złych uczynkach i nie ma tam żadnych problemów i zmartwień. Dlatego uwielbiałam sięgać po książki. Na niebie ukazała się pierwsza gwiazda. Przygotowania dobiegły końca, a na stole pojawiły się różnorodne potrawy. Wraz z siostrą i rodzicami zasiedliśmy do stołu. Kuba jeszcze nie przyjechał, o ile w ogóle się pojawi. Martwiłam się o to, że zapomniał, lub lub nie chce się z nami zobaczyć. Wolałam o tym nie myśleć. - Dobrze, kochani. Możemy już zaczynać? mama zapytała. Czuję, że to pytanie było skierowane głównie do mnie. Wszyscy pokiwali twierdząco głowami. Wszyscy, oprócz mnie. Nadia? Możemy? ponowiła pytanie. 34