Sardejski Wiek Kościoła (The Sardisean Church Age)

Transkrypt

1 WYKŁAD SIEDMIU WIEKÓW KOŚCIOŁA Rozdział 7. (An Exposition Of The Seven Church Ages) Chapter 7. Sardejski Wiek Kościoła (The Sardisean Church Age) William Marrion Branham Szczegóowe studium Siedmiu Wieków Ko cioa i róœnych waœniejszych nauk, zawartych w KsiŸdze Objawienia od pierwszego do trzeciego rozdziau. Przetumaczono i opublikowano w jÿzyku polskim w latach MÓWIONE S~OWO GUTY 74, Smilovice, CZ tel./fax: krzok@volny.cz Ksi Œka ta nie jest przeznaczona na sprzedaœ.

2 2 ROZDZIA~ SIÓDMY SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A Objawienie 3, 1-6: A do anioa zboru w Sardes napisz: To mówi Ten, który ma siedem duchów BoŒych i siedem gwiazd: Znam uczynki twoje: Masz imiÿ, Œe Œyjesz, a jeste umary. B d czujny i utwierd, co jeszcze pozostao, a co bliskie jest mierci; nie stwierdziem bowiem, Œe uczynki twoje s doskonae przed moim Bogiem. PamiŸtaj wiÿc, czego siÿ nauczye i co usyszae, i strzeœ tego, i upamiÿtaj siÿ. Je li tedy nie bÿdziesz czujny, przyjdÿ jak zodziej, a nie dowiesz siÿ, o której godzinie ciÿ zaskoczÿ. Lecz masz w Sardes kilka osób, które nie skalay swoich szat, wiÿc chodziø bÿd ze mn w szatach biaych, dlatego Œe s godni. ZwyciŸzca zostanie przyobleczony w szaty biae, i nie wymaœÿ imienia jego z ksiÿgi Œywota, i wyznam imiÿ jego przed moim Ojcem i przed jego anioami. Kto ma uszy, niechaj sucha, co Duch mówi do zborów. SARDES Sardes byo stolic staroœytnej Lydii. Ono przeszo z r k monarchów Lydii do r k Persów, a nastÿpnie do r k Aleksandra Wielkiego. Potem zostao spl drowane przez Antiocha Wielkiego. NastŸpnie objÿli nad nim wadzÿ królowie Pergamonu aœ do czasu, kiedy przejÿli j Rzymianie. W czasach Tyberiusza zostao spustoszone przez trzÿsienia ziemi i plagi. Dzisiaj jest kup ruin i jest niezamieszkae. Owo miasto miao swego czasu wielkie znaczenie pod wzglÿdem handlowym. Pliniusz pisze, Œe tutaj wynaleziono sztukÿ farbowania weny. Ono byo o rodkiem farbowania weny i tkania dywanów. W jego okolicy znajdoway siÿ poka ne ilo ci srebra i zota, i mówi siÿ, Œe tam po raz pierwszy byy bite zote monety. Byy w nim targi niewolników. Religi tego miasta by nieczysty kult bogini Cybeli. Masywne ruiny tej wi tyni moœna jeszcze ci gle odwiedzaø. Przypomnijcie sobie, Œe w Pergamo skim Wieku uczyniem wzmiankÿ, Œe babilo ska koncepcja matki i syna, znana jako Semiramis i Ninus, bya w Azji znana pod postaci Cybeli i Deoiusa.

3 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 3 Wa ciwo ci przypisywane tym dwu s najbardziej wymowne, kiedy je zestawimy obok siebie. On by bogiem so ca, ona bogini ksiÿœyca. On by panem nieba, ona królow niebios. On by tym, który objawia dobroø i prawdÿ, ona agodno ø i miosierdzie. On po rednikiem _ ona po redniczk. On z kluczem, który otwiera i zamyka bramy niewidzialnego wiata, a ona z identycznym kluczem, czyni ca to samo. On jako sÿdzia nad mierci, ona stoj ca po jego boku. On, który zosta zabity, zmartwychwsta i wst pi do nieba _ ona przeniesiona tam ciele nie przez syna. OtóŒ, w Rzymie temu samemu bogu nadano tytu naszego Pana: On zosta nazwany Synem BoŒym, podczas kiedy ona jest nazwana matk Bosk. OtóŒ, to jest to, co znale li my w obu poprzednich wiekach, gdzie koncepcja matki i syna wyrosa do tak olbrzymich rozmiarów. ZauwaŒcie jednak, Œe podobnie, jak byo w Babilonie, kiedy oddawanie czci synowi zaczÿo ustawaø na korzy ø matki, wtedy ona zaczÿa dosownie zajmowaø miejsce syna. Widzimy w tym wieku, Œe poga ski kult w Sardes polega na oddawaniu czci kobiecie. Chodzio o sam CybelŸ tylko, nie o CybelŸ i Deoiusa. Matka dosownie zajÿa miejsce Syna, obdarzona walorami Bóstwa. Trzeba siÿ tylko zastanowiø nad jej róœnorodnymi tytuami i przypomnieø sobie te mie wa ciwo ci, przypisywane Marii przez Ko ció Rzymski, by zrozumieø, sk d pochodzi religia tego wieku. Dwie sprawy uderzyy mnie naprawdÿ mocno, kiedy siÿ zorientowaem w tym kulcie Cybeli. Jedn z nich by fakt, Œe nosia klucz, podobnie jak Janus, co jej darowao ten sam autorytet, jako Janusowi, (klucze nieba i ziemi i tajemnic), oraz ten fakt, Œe jej czciciele biczowali siÿ tak, aœ krew bluzgaa z ich cia, któr to rzecz czyni wa nie dzisiaj katolicy, którzy odczuwaj, Œe powinni cierpieø tak, jako Pan. Ten fakt, Œe to jest wiek pierwszego rzeczywistego oderwania siÿ od papieskiego Rzymu, który wtedy naprawdÿ kwitn, niew tpliwie pobudzi prorokiniÿ JezabelŸ do wzmocnienia nacisku na jej doktrynÿ kultu Marii w zdecydowanym przeciwie stwie do protestantów, którzy zaprzeczaj jej jakiegokolwiek udziau w planie Zbawienia, z wyj tkiem tej aski u Boga, Œe bya wybran dziewic, aby urodzia to DzieciŸ. Kiedy Luther sprecyzowa naukÿ o usprawiedliwieniu z wiary, oni odprawiali ceremonie pokutowania, modlitw i innych niezgodnych z Pismem rodków. A kiedy wyzwoleni chrze cijanie

4 4 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A uwielbiali Syna, Rzymscy Katolicy spotÿgowali swój kult Marii, aœ dwudziesty wiek zobaczy, Œe na przekór wiÿkszo ci wysokiej rangi Rzymskich teologów, papieœ Pius dosownie wyd wign MariŸ, by jej oddawano cze ø w zmartwychwstaym ciele. Ta doktryna jest absolutnie zgodna z t z Babilonu, wedug której syn przenosi matkÿ ciele nie do niebios. Nic dziwnego, Œe ten pi ty wiek kroczy naprzód razem z innymi wiekami, i bÿdzie tak czyni aœ do czasu, kiedy zako czy siÿ w jeziorze gorej cym ogniem, gdzie wszetecznica i jej dzieci zgin w drugiej mierci. Tutaj to mamy, kult Marii _ oddawanie czci Cybeli. Nawiasem mówi c, czy wiedzieli cie, Œe Cybela bya Astarot, której prorokini bya Jezabela, i ona spowodowaa, Œe Izrael potkn siÿ na tych rozwi zych obrz dkach, które ona zaprowadzia? Tak, to jest to, czym ona bya w Biblii. WIEK Sardejski, wzglÿdnie pi ty wiek ko cioa trwa od 1520 do 1750 r. Jest on zazwyczaj nazywany Wiekiem Reformacji. POS~ANIEC Posa cem tego wieku jest najbardziej znany posaniec ze wszystkich wieków. By to Marcin Luther. Marcin Luther by znakomitym uczonym o agodnym usposobieniu. On studiowa prawo, lecz przewleka choroba i mierø jego bliskiego przyjaciela spowodoway, Œe zacz siÿ powaœnie zastanawiaø nad duchowym stanem swego Œycia. W 1505 r. wst pi do klasztoru Augustynów w Erfurcie. Tam studiowa filozofiÿ, a równieœ Sowo BoŒe. Prowadzi cise ascetyczne Œycie, lecz wszystkie jego zewnÿtrzne wysiki nie mogy usun ø jego skonno ci do grzechu. On rzek: DrŸczyem siÿ aœ na mierø, aby dost piø pokoju z Bogiem, lecz byem w ciemno ciach i nie znalazem go. ZastŸpca przeora jego zakonu, Staupitz, pomóg mu zrozumieø, Œe jego zbawienie powinno byø raczej wewnÿtrznym przeœyciem a nie obrz dkiem. Z tym pokrzepieniem szuka dalej Boga. Pó niej zosta ksiÿdzem, ale dot d nie by jeszcze zbawiony. Sta siÿ Œ dnym i wnikliwym badaczem Sowa i pozostaych wielkich teologicznych dzie. By poszukiwanym nauczycielem i kaznodziej, z powodu jego gÿbokiego poznania i wielkiej szczero ci. Aby speniø lub, który sobie postanowi, uda siÿ do Rzymu. Tam zobaczy bezskuteczno ø nakazanych przez ko ció uczynków, które miay przynie ø zbawienie, a jego serce zostao poruszone takim oto Sowem BoŒym: Sprawiedliwy z wiary Œyø bÿdzie. Na jego powrotnej drodze prawda tej ewangelii zalaa jego my li i zosta uwolniony z grzechu i

5 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 5 zrodzony na nowo do królestwa BoŒego. Wkrótce potem zosta podniesiony do rangi doktora teologii i polecono mu po wiÿciø cae swoje Œycie studiowaniu i wiernemu obja nianiu i wystÿpowaniu w obronie Pisma šwiÿtego. On tak czyni i to z takim powodzeniem, Œe jego serce i serca jego suchaczy byy gÿboko utwierdzone w prawdzie Sowa. Sowo wkrótce weszo w otwarty konflikt z naduœywaniem ko cielnych wyzna i nauk. Zatem, kiedy Leo X sta siÿ papieœem a Jan Tetzel wyst pi ze sprzedawaniem odpustów za grzechy, Luther nie mia innego wyboru, jak wyst piø przeciwko tej anty-biblijnej nauce. Najpierw ciska przeciwko temu gromy z ambony, a potem napisa swoich synnych 95 tez, które 31. pa dziernika 1517 przybi gwo dziami na drzwi zamkowego ko cioa. W krótkim czasie Niemcy byy w pomieniach i rozpoczÿa siÿ reformacja. OtóŒ, trzeba przypomnieø, Œe Marcin Luther nie by jedynym, który protestowa przeciw Rzymsko-Katolickiemu Ko cioowi; on by jednym z wielu. Inni odmawiali uznaø papiesk samozwa cz doczesn i duchown moc, a nawet miÿdzy papieœami byy mniejsze tymczasowe reformy. Tak, byo wielu innych, którzy wywoywali sporne kwestie, lecz w wypadku Lutra BoŒy czas by dojrzay dla okre lonego dziaania, które byo pocz tkiem naprawienia ko cioa, aœ do wylania Ducha šwiÿtego w o wiele pó niejszym czasie. OtóŒ, sam Marcin Luther by czuym, napenionym Duchem chrze cijaninem. On by zdecydowanie mÿœem Sowa, poniewaœ mia nie tylko gÿbok pasjÿ do jego studiowania, lecz mia zamiar uczyniø je przystÿpnym dla wszystkich, aby wszyscy mogli przez nie Œyø. Przetumaczy Nowy Testament i poda go ludziom. T trudn, mozoln pracÿ wykona sam, przeprowadzaj c korektÿ niektórych fragmentów nawet dwadzie cia razy. On zebra koo siebie grupÿ filologów jÿzyka hebrajskiego, miÿdzy którymi byli ydzi, i przetumaczy Stary Testament. To monumentalne dzieo Lutra jest ci gle dzieem, o które opieraj siÿ wszystkie kolejne wydania Pisma šwiÿtego w Niemczech. On by wybitnym kaznodziej i nauczycielem Sowa, a szczególnie w pierwszych latach swego publicznego, zaszczytnego stanowiska upiera siÿ przy tym, Œe Sowo jest jedynym kryterium. On by zatem przeciwko uczynkom, które niby wiadcz o zbawieniu i przeciw chrztu wodnemu, oznaczaj cemu odrodzenie. On uczy o po rednictwie Chrystusa, bez udziau czowieka, co byo pierwotn koncepcj z czasu PiŸødziesi tnicy. By czowiekiem po wiÿcaj cym wiele czasu modlitwie i nauczy siÿ, Œe czym wiÿcej mia pracy do wykonania, i im bardziej nagli go czas, tym wiÿcej po wiÿca swój czas Bogu w modlitwie, w tym celu, aby sobie zapewniø pomy lne

6 6 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A wyniki. On wiedzia, co to znaczy walczyø z szatanem, i notuje siÿ, Œe szatan pewnego dnia pojawi siÿ przed nim widzialnie, a on rzuci w niego kaamarzem, rozkazuj c mu odej ø. Innym razem przyszli do niego dwaj fanatycy, aby go skoniø do przy czenia siÿ do nich, by skazaø na wygnanie wszystkich ksiÿœy i usun ø BibliŸ. On rozpozna tego ducha w nich i wyrzuci ich precz. O dr M. Lutrze jest zanotowane w Historii Sauera, tom 3, stronica 406, Œe on by: prorokiem, ewangelist, mówi cym w jÿzykach i wykadaj cym je, w jednej osobie, wyposaœonym we wszystkich dziewiÿø darów Ducha. Co najbardziej wzruszao jego serce przez Ducha šwiÿtego, i co byo tym maym zielonym pÿdem, który wiadczy o tym, Œe prawda powrócia do ko cioa, podobnie jak w czasie PiŸødziesi tnicy, bya nauka o usprawiedliwieniu, o zbawieniu z aski, bez uczynków. PragnŸ powiedzieø, Œe dr Luther nie tylko wierzy w usprawiedliwienie i nie tylko zwiastowa o nim, lecz byo ono jego gównym tematem, jak zreszt musiao byø, bowiem to jest podstawowa nauka prawdy Sowa. On, który wskrzesi t prawdÿ, bÿdzie na zawsze znany jako narzÿdzie w rÿce BoŒej. By on pi tym posa cem, a jego poselstwo brzmiao: SPRAWIEDLIWY Z WIARY YØ B DZIE. Oczywi cie, przyznajemy, Œe on wiedzia i uczy, Œe powinni my przechodziø z wiary w wiarÿ. Jego zdumiewaj ce zrozumienie suwerenno ci, wyboru, predestynacji oraz innych prawd wskazuje na to, Œe on by wielkim mÿœem w Sowie, jednakowoœ ja znowu mówiÿ, jak mówi historycy: Bóg uœy go, aby przyniós ludziom BoŒe kryterium przeciwko uczynkom _ Sprawiedliwy z wiary Œyø bÿdzie. OtóŒ, jak juœ zaznaczyem, ten wiek zosta nazwany przez historyków Okresem Reformacji. To siÿ dokadnie zgadza. Oto, czym on by. Musiao tak byø, bowiem Marcin Luther by reformatorem, nie prorokiem. OtóŒ, ja wiem, Œe ksi Œka historii nazywa go prorokiem, lecz to nie znaczy, Œe ksi Œka historyczna ma racjÿ, bowiem nie ma Œadnej wzmianki o M. Lutrze, kwalifikuj cej go na prawdziwego proroka BoŒego w tym doniosym Biblijnym sensie tego sowa. On by znakomitym nauczycielem z niektórymi przejawami Ducha w swoim Œyciu i my uwielbiamy Boga za to. On jednak nie by zdolny doprowadziø ko ció z powrotem do caej prawdy, jak to potrafi uczyniø taki m Œ, jak aposto Pawe, który by zarówno apostoem jak i prorokiem. OtóŒ, z biegiem czasu stwierdzamy wielk zmianÿ, zachodz c w jego postÿpowaniu w tych sprawach, w które by zaangaœowany. Z pocz tku by on bardzo agodny, nieustraszony, cierpliwy i ustawicznie oczekuj cy na Boga, aby móc rozwi zaø te problemy. Lecz potem ogromne ilo ci ludzi zaczÿy przechodziø pod jego sztandar. Ich pobudki nie byy czysto duchowego charakteru. Oni mieli raczej

7 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 7 polityczne motywy. Oni chcieli zamaø jarzmo, naoœone przez papieœa. Nie podobao im siÿ posyanie pieniÿdzy do Rzymu. WystŸpowali fanatycy. Wkrótce zosta on wci gniÿty do politycznych intryg i decyzji, które w rzeczywisto ci leœ poza sfer ko cioa, nie mówi c o tym, Œe ko ció przez modlitwy i goszenie Sowa i przez swoje postÿpowanie moœe ustaliø kryterium, które powinno byø respektowane. Polityczne problemy wygóroway tak bardzo, Œe zosta wepchniÿty na tak kopotliw pozycjÿ po rednika miÿdzy panami a chopami. Jego decyzje byy tak bÿdne, Œe doszo do powstania i zginÿy tysi ce ludzi. On mia dobre zamiary, poniewaœ jednak pozwoli siÿ ponownie usidliø przez ko cielno-pa stwow EwangeliŸ, musia zbieraø burzÿ. Lecz pomimo tego wszystkiego Bóg uœy Marcina Lutra. Nie moœna powiedzieø, Œe jego zamiary byy ze. MoŒna tylko powiedzieø, Œe zawioda jego ocena. ZaprawdŸ, gdyby Luteranie mogli powróciø z powrotem do jego nauki i suœyø Bogu, jako Mu suœy ten askawy brat, to ci ludzie byliby z pewno ci chlub i chwa dla wielkiego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. POZDROWIENIE Obj. 3, 1: A do anioa zboru w Sardes napisz: To mówi Ten, który ma siedem duchów BoŒych i siedem gwiazd. Ponownie, jak w poprzednich czterech wiekach, Duch objawia nam naszego askawego Pana przez to, Œe przedkada Jego cudowne wa ciwo ci. Tym razem, kiedy On stoi wpo ród ko cioa, widzimy Go jako Tego, który ma siedem Duchów BoŒych i siedem gwiazd. Wiemy, kim jest tych siedem gwiazd, lecz musimy stwierdziø, do kogo siÿ odnosi tych siedem Duchów. To samo wyraœenie znajduje siÿ w KsiŸdze Objawienia cztery razy. Obj. 1, 4. Od siedmiu Duchów, które s przed Jego tronem. Obj. 3, 1: Te rzeczy mówi Ten, który trzyma siedem Duchów. Obj. 4, 5: A z tronu wychodziy byskawice i gosy, i grzmoty; przed tronem za ponÿo siedem ognistych pochodni _ jest to siedem duchów BoŒych. Obj. 5, 6: I widziaem po rodku miÿdzy tronem i czterema postaciami i po ród starców stoj cego Baranka, jakby zabitego, który mia siedem rogów i siedmioro oczu; a to jest siedem duchów BoŒych, zesanych na ca ziemiÿ. Przede wszystkim wiemy z ca pewno ci, Œe te wiersze nie s nauczaniem nowej nauki, sprzecznej z ew. Jana 4, 24a: Bóg jest duchem. Lecz to jest podobne do 1. Kor. 12, 8_11, gdzie stwierdzamy, Œe JEDEN Duch manifestuje siÿ w DZIEWI CIORAKI sposób. Wiemy zatem, Œe te siedem Duchów BoŒych oznacza, Œe to jest jeden i ten sam

8 8 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A Duch, który siÿ pojawia w siedmioraki sposób. OtóŒ, w Obj. 4, 5. tych samych siedem duchów jest nazwanych pon cymi ognistymi pochodniami przed Panem. PoniewaŒ Jan nie posugiwa siÿ w Objawieniu niczym innym, niœ symbolami Starego Testamentu, przejdziemy do Starego Testamentu i znajdujemy w ksiÿdze Przyp. Sal. 20, 27., Œe duch ludzki jest pochodni Pa sk. Tych siedem duchów znajduje siÿ tam w po czeniu z lud mi. Jan Chrzciciel w ew. Jana 5, 35. zosta nazwany pon cym wiatem. Za tych siedem Duchów jest w Obj. 5, 6. zidentyfikowanych jako siedem oczu. U Zach. 4, 10: Bo ci, którzy gardzili dniem maych pocz tków, bÿd siÿ jeszcze radowali, gdy zobacz kamie szczytowy w rÿku Zorobabela. Te siedem lamp to oczy Pana i one to przepatruj ca ziemiÿ. Oczywi cie, sowo oni odnosi siÿ do ludzi. Widzimy zatem, Œe oczy Pa skie w tym wypadku s lud mi _ naturalnie, oni bÿd namaszczonymi lud mi, penymi Ducha šwiÿtego, bowiem BoŒe urzÿdy nie s w mocy ludzkiej, lecz w mocy Ducha šwiÿtego. Kiedy zestawimy razem nasze biblijne spostrzeœenia, jest spraw oczywist, Œe te siedem Duchów BoŒych odnosz siÿ ci gle do usugi tego Samego Ducha BoŒego w Œyciu siedmiu mÿœów, z którymi Bóg zidentyfikowa siÿ bardzo ci le. Oni S jego oczyma i Jego pochodniami. Kim byo tych siedmiu mÿœów, moœna atwo stwierdziø, bowiem nastÿpne wyraœenie nazywa ich siedmiu gwiazdami, które nam s juœ znane jako siedmiu posa ców do siedmiu wieków. Jak to jest piÿkne! Patrzcie, gwiazda miaa zadanie odbijaø wiato w nocy, poniewaœ so ce zaszo. Wa nie tak mia posaniec (przedstawiony obrazowo jako gwiazda) do kaœdego wieku, odbijaø wiato Syna. Oni to wszyscy czynili dziÿki Duchowi šwiÿtemu. Pawe by pierwszym posa cem i on powiedzia w li cie do Gal. 1. 8, Œe gdyby nawet jaki anio, jaki posaniec, jaki namiestnik, bez wzglÿdu na to, kim by on by gdyby gosi odmienn ewangeliÿ od tej, któr gosi Pawe, niech bÿdzie przeklÿty. Pawe wiedzia, Œe kiedy odejdzie, wejd tam wilki drapieœne. On wiedzia, Œe sam szatan moœe pojawiø siÿ jako anio wiato ci, a o ile wiÿcej jego sudzy. WiŸc on ostrzega, aby ewangelia pozostaa zawsze ta sama. OtóŒ, Pawe chrzci w ImiŸ Jezusa i chrzci ponownie tam, gdzie ludzie nie zostali zanurzeni w ten sposób. On uporz dkowa ko ció i uczy o wa ciwym uœywaniu darów Ducha, i potwierdzi, Œe one powinny pozostaø w ko ciele, aœ przyjdzie Jezus. Zatem ci nastÿpni posa cy, wszystkich sze ciu pozostaych, zostali zapaleni przez tego samego Ducha šwiÿtego, tym samym ogniem i podawali to samo wiato ewangelii Jezusa Chrystusa i towarzyszyy im te same znaki. Czy Ireneusz zalicza siÿ do nich? Tak. Czy Marcin? Tak. Czy Columba? Tak. Czy Marcin Luther? z ca pewno ci. Czy Wesley? Absolutnie tak; on posiada potÿœn usugÿ i modli siÿ nawet za swego konia, aby wyzdrowia, i tak siÿ teœ stao. Tutaj to macie. Siedem wieków ko cioa

9 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 9 i siedem posa ców, którzy byli sobie podobni, ale Pawe wypowiedzia przekle stwo na kaœdego, kto mówi, Œe by posa cem, ale posiada odmienn ewangeliÿ i Œy w innym wietle. OtóŒ, czy moje ostatnie o wiadczenie zgadza siÿ z pozostaym Sowem? Tak. W Sowie jest powiedziane, Œe jeœeli jaki czowiek doda do tej ksiÿgi albo z niej ujmie, nawiedz go plagi i zostanie os dzony przez Boga na potÿpienie. Bóg powiedzia: Ja dodam tych plag, opisanych w tej ksiÿdze, albo ujmÿ jego czÿ ø z KsiŸgi ycia. Obj. 22, 18. Widzimy wiÿc, Œe te Siedem Duchów odnosz siÿ w rzeczywisto ci do Jednego Ducha BoŒego, przeprowadzaj cego WolŸ BoŒ i Sowo BoŒe w róœnych generacjach. Pragn bym to zilustrowaø na podstawie Sowa. Duch BoŒy spoczywa potÿœnie na Eliaszu. NastŸpnie ten sam Duch zst pi na Elizeusza w podwójnej mierze. Potem, setki lat pó niej, ten sam Duch, którego nazywamy Duchem Eliasza, w tym celu, aby okre liø jego usugÿ, zst pi ponownie na Jana Chrzciciela. Pewnego dnia ten sam Duch, zidentyfikowany przez tego samego rodzaju usugÿ, zst pi na pewnego mÿœa przed ko cem poga skiego wieku ko cioa. Natomiast Pismo mówi, Œe Bóg nama ci Jezusa z Nazaretu Duchem šwiÿtym i moc, i On chodzi czyni c dobrze, uzdrawiaj c wszystkich, którzy byli gnÿbieni przez diaba. Kiedy Jezus odchodzi, On powiedzia swoim uczniom, aby czekali aœ do PiŸødziesi tnicy, w którym to czasie ten sam Duch, który by nad Nim, mia powróciø i zst piø na nich, i napeniø ich. Potem to wywoane ciao (ko ció) bÿdzie na Jego miejscu na ziemi, zastÿpuj c Jego Samego. A dlatego, Œe ten sam Duch, który by w Nim, powinien byø w nich, oni by mieli czyniø te same uczynki. A kaœdy czowiek, który naprawdÿ naleœy do Ciaa Jezusa Chrystusa (prawdziwego ko cioa), bÿdzie manifestowa te same dziea, jakie czyni Jezus i ko ció PiŸødziesi tnicy, bowiem ten sam Duch bÿdzie w nim. KaŒdy inny ko ció, który nie posiada Ducha i jego przejawów, bÿdzie musia zdaø rachunek Bogu. Tutaj jest równieœ powiedziane, Œe te siedem gwiazd, albo siedmiu posa ców do siedmiu wieków, znajduj siÿ w Jego rÿku. On ich trzyma. Wiadomo zaraz, Œe jeœeli oni s trzymani w Jego rÿku, to s z czeni z Jego moc. Oto, o czym wiadczy rÿka. Ona wiadczy o mocy BoŒej! I o BoŒym autorytecie! Ani jeden z nich nie przyszed w swojej wasnej mocy i autorytecie. Oto, co powiedzia Pawe. Nikt nie odwaœyby siÿ na to. Jest potrzebny autorytet BoŒy i moc Ducha šwiÿtego. Ewangelia jest zwiastowana w oparciu o autorytet BoŒy i w mocy Ducha. Ci mÿœowie otrzymali wszyscy penomocnictwo przez Ducha šwiÿtego. Oni wszyscy stawiali czoo temu wiatu. Oni to potrafili czyniø. Oni byli peni Boga. Oni byli POS~ANI, wzglÿdnie upowaœnieni przez Boga, NIE z samych siebie albo przez innych ludzi.

10 10 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A OtóŒ, oni posiadali to, czego ten wiat nie móg mieø. Jezus powiedzia, Œe kiedy odejdzie, po le Swego Ducha, którego ten wiat nie moœe przyj ø. To siÿ zgadza. šwiat, albo wiatowe systemy nie potrafi Go przyj ø. Oto, czym jest organizacja ona jest wieckim systemem. PokaŒcie mi jeden ko ció wiatowego systemu, który jest peen Ducha šwiÿtego. Pragn bym go zobaczyø. JeŒeli mi moœecie pokazaø taki ko ció, to znale li cie b d w Sowie. W Œadnym wypadku! Ani jeden z tych posa ców nie by zorganizowany. Oni albo zostali wyrzuceni, albo sami wyszli, byli bowiem przekonani o grzechu organizacji. Jak by Duch šwiÿty móg byø w organizacji, kiedy to wa nie organizacja zajÿa miejsce Ducha šwiÿtego, a denominacje miejsce Sowa? PamiŸtajcie, organizacja znaczy šmierø. Po prostu nie moœe byø inaczej. Kiedy wiat zyskuje przewagÿ, Duch odstÿpuje od niego. Tak, ten Duch nie jest siedmioma Duchami, lecz JEDNYM. On zawsze bÿdzie takim samym i dziaa tak samo. A tych siedmiu posa ców bÿd posiadaø tego samego Ducha i bÿd nauczaø to samo Sowo, i bÿd posiadaø t sam moc. A jeœeli ko ció jest prawdziwym ko cioem, bÿdzie posiada tego samego Ducha i Sowo i potÿœne czyny, które oni mieli w czasie PiŸødziesi tnicy. Wedug przeœyø bÿdzie to Ko ció PiŸødziesi tnicy i bÿd tam jÿzyki i ich wykady, proroctwa oraz uzdrowienia. Bóg bÿdzie wpo ród niego i Bóg oznajmi Samego Siebie w ród nich, tak jak On zawsze czyni. Alleluja! On NIE bÿdzie zorganizowany! Nie zapomnijcie o tym. OtóŒ, widzimy, Œe Jezus Chrystus objawia Samego Siebie poprzez te wieki przez Swego Ducha w posa cach. Oni s tym, czym by MojŒesz dla dzieci izraelskich. Tak, jak on mia objawienie na swój dzie, tak kaœdy posaniec posiada BoŒe objawienie i usugÿ na ten dzie. Kiedy zatem widzimy, Œe ci posa cy byli w Jego rÿku, widzimy Pana utoœsamiaj cego siÿ z tymi mÿœami i udzielaj cego im Swojej mocy. Nie wystarczy, Œe on zjednoczy siÿ z caym ko cioem, co og1 dali my, kiedy widzieli my Go stoj cego pomiÿdzy siedmiu zotymi wiecznikami, ani nie wystarczy nawet, kiedy widzimy t piÿciorak usugÿ z Efez. 4. (apostoowie, prorocy, nauczyciele, ewangeli ci, pastorzy). Bowiem w kaœdym wieku ko ció pob dzi, a to nie tylko laicy, ale równieœ ta grupa kleryków _ pasterze s w bÿdzie tak samo, jak owce. NastŸpnie Sam Bóg staje na scenie, jako Naczelny Pasterz w usugach tych siedmiu mÿœów, aby przyprowadziø Swój lud z powrotem do prawdy i do obfitej mocy tej prawdy. Bóg jest w Swoim ludu w caym Swoim ludu, bowiem jeœeli kto nie posiada Ducha Chrystusowego, ten nie jest Jego. A On jest Sowem. Miaoby to byø Sowo, rozpoznane w ludziach. On jednak przekaza specjalne kierownictwo tym mÿœom wedug Swego wasnego wyboru i przez postanowienie rady Swojej wasnej woli. Oni pojawiali siÿ po jednym

11 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 11 w kaœdym wieku. Jest to ten sam Duch w nich. Jak daleko jest to oddalone od herezji Rzymu. Oni maj mÿœa wedug swego wasnego wyboru _ jednego po drugim _ nikt nie wykazuje siÿ przejawami mocy BoŒej, kaœdy jeden odróœnia siÿ od swego poprzednika, nikt nie trwa w Sowie BoŒym, ale dodaje do niego tyle, ile zapragnie, jak gdyby by Bogiem. Boga w tym nie ma. On jest w Swoim posa cu, a ten, kto posiada peno ø BoŒ, na laduje posa ca, poniewaœ posaniec na laduje Pana wedug Jego Sowa. Ten, który posiada siedem Duchów BoŒych i siedem gwiazd. Obj. 3, 1. PoniewaŒ ten sam Pan zidentyfikowa siÿ z czowiekiem przez wcielenie, On ponownie identyfikuje Samego Siebie z czowiekiem przez Swego Ducha w tym czowieku. Oni s moimi, powiedzia Pan. Tych siedmiu, napenionych Duchem, to posa cy od Pana. Oni, byø moœe, nie bÿd uznani. Byø moœe bÿd postawieni pod znak zapytania. W rzeczywisto ci, wedug ludzkiej opinii, oni byø moœe nie wygl daj na zdolnych, niemniej jednak oni s posa cami na swój wiek. Bóg uœywa Abrahama (który kama), On uœywa MojŒesza (który siÿ buntowa), Jonasza (który by nieposuszny), Samsona (on grzeszy), Dawida (on mordowa). On uœywa równieœ Jozuego i Józefa. A ci z tymi dotkliwymi wadami daleko przewyœszali liczebnie tych, których przeszo ø wydawaa siÿ byø doskona. WSZYSCY BYLI I S JEGO. Nikt nie o miela siÿ temu zaprzeczyø. On uœywa ich przez Ducha šwiÿtego, którego do nich woœy. Oni stali albo upadali dla swego Mistrza. W nich wszystkich zostaa osi gniÿta suwerenna Wola BoŒa. Niech tylko powierzchowna historia próbuje to obaliø. To siÿ ostoi. Wieczny Bóg ci gle przechadza siÿ pomiÿdzy tymi zotymi lampami i przez Swego Ducha posya Swoich posa ców ze Sowem do ludzi kaœdego wieku. SKARGA Obj. 3, 1b: Znam uczynki twoje: Masz imiÿ, Œe Œyjesz, ale jeste umary. Obj. 3, 2b. Nie stwierdziem bowiem, Œe uczynki twoje s doskonae przed Bogiem. OtóŒ, tutaj jest naprawdÿ bardzo dziwna sprawa. W kaœdym wieku, aœ do tej chwili, Duch najpierw chwali prawdziwych wierz cych, a potem skarœy siÿ na faszywy krzew. Lecz w tym wieku jest widocznie takie swawolne zlekcewaœenie Pana i Jego Sowa, Œe cae poselstwo do tego pi tego wieku brzmi jak potÿpienie. Znam uczynki twoje. Czym byy te uczynki, które przyszy przed Pana i byy powodem Jego niezadowolenia? OtóŒ, wiecie, Œe kaœdy wiek przechodzi czÿ ciowo do nastÿpnego wieku, wiÿc mamy kontynuacjÿ uczynków z czwartego wieku do pi tego. Te uczynki, jak wszyscy dobrze wiecie, byy nastÿpuj ce:

12 12 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A 1. Kierownictwo Ducha šwiÿtego zostao zast pione przez ludzk hierarchiÿ. 2. Czyste Sowo BoŒe i jego bezpatne dobrodziejstwa dla wszystkich ludzi zostay usuniÿte w zamian za wyznania, dogmaty, porz dki ko cielne itd. 3. Uwielbianie w Duchu i Dary Ducha, oraz wszystko, co naleœy do prawdziwej spoeczno ci wiÿtych, zostao odrzucone z powodu liturgii i dosownego kultu bawochwalstwa, poga skich wi t, itd. 4. Kult Marii zaj wielkie miejsce w chrze cija skim oddawaniu czci, aœ ona rzeczywi cie zajÿa Boskie miejsce, a Syn zosta przeniesiony ze Swej wzniosej pozycji, gdzie mu wszystko miao suœyø, na poziom czowieka, nazwanego papieœem, który nazwa samego siebie namiestnikiem Chrystusa. Ci, którzy zwalczali ten straszny ko ció antychrysta, zostali zniszczeni. Ci, którzy z nim pozostali, stwierdzili, Œe s pionkami ko cioa, czy juœ tam byli wie niakami, czy królami. Ich Œycie nie naleœao do nich, ani nie byo Œyciem Chrystusowym, lecz oni naleœeli ciaem, dusz i duchem do Rzymskiego Ko cioa. Oni mówili o krwi Chrystusa, pomimo tego kupowali swoje zbawienie za pieni dze i odkupywali przebaczenie grzechów albo zlotem, albo przez pokutÿ. Ci bogatsi spo ród nich znale li siÿ w korzystnej sytuacji, kiedy papieœ Leo X pozwoli im kupowaø odpusty za jeszcze nie popenione grzechy, tak Œe oni mogli z lekkim sumieniem planowaø swoje okropne przestÿpstwa, a nastÿpnie przystÿpowali do ich wykonania, wiedz c, Œe papieœ juœ odpu ci ich grzechy. Nie mieli dostÿpu do Sowa BoŒego, wiÿc kto mia siÿ dowiedzieø prawdy! PoniewaŒ prawda przychodzi tylko ze Sowa, ludzie zostali zamkniÿci w lochach Rzymskiego Ko cioa, oczekuj c mierci, a po mierci s du. Lecz ta wielka wszetecznica, upojona krwi mÿczenników, nie my l c wcale o s dzie, rozwijaa dalej barbarzy skie sposoby, aby zabijaø ludzi zarówno duchow jak i fizyczn mierci. Pod koniec czwartego wieku, który by móg byø równieœ pocz tkiem pi tego wieku, na skutek najazdu Turków na Konstantynopol, przyszli wyksztaceni uczeni ze Wschodu ze swymi greckimi manuskryptami na Zachód. Nast pi wiÿc posiew czystego Sowa i nauczanie prawdziwych wierz cych. A wielkie znaczenie mieli nie tylko ci znakomici nauczyciele, lecz odkryto równieœ wynalazek tego, co stao siÿ podstaw naszych nowoczesnych maszyn drukarskich, umoœliwiaj cych drukowanie ksi Œek. Stwierdzamy zatem, Œe wielki gód i popyt po Biblii mogy zostaø zaspokojone. Bóg wzbudzi wielu potÿœnych mÿœów, a Luther by jednym z nich. Calwin i Zwingli byli dwoma dalszymi wiatami, a oprócz nich byo wielu, wielu innych, którzy nie s tak dobrze znani. Niemniej jednak chociaœ to wszystko nie byo na darmo, potÿœne dzieo BoŒe byo w

13 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 13 rzeczywisto ci powstrzymywane wa nie przez tych mÿœów. Z powodu jednej rzeczy _ oni siÿ NIE sprzeciwili maœe stwu ko cioa z pa stwem, które miao swój pocz tek na Soborze Nicejskim, lecz w rzeczywisto ci udzielali poparcia temu zjednoczeniu. Obrona ewangelii przez pa stwo zostaa przyjÿta z aprobat, chociaœ to nie miao Œadnego uzasadnienia w Sowie. A chociaœ moœemy ogl daø gniew czowieka oddaj cy Bogu cze ø, podobnie jak w wypadku Henryka VIII, który podj siÿ reformacji i odrzuci autorytet papieœa, byo to daleko oddalone od prawdy PiŸødziesi tnicy i poparcia Wszechmog cego Boga. Pomimo tego, Œe Luther nieustannie naucza przeciwko wtr caniu siÿ z zewn trz w sprawy lokalnego ko cioa, on nie by zdolny oczy ciø ludzkich umysów od takich pojÿø, jak Biskup albo Arcybiskup w wadzy ko cielnej. Tak wiÿc ko ció uczyni jeden krok we wa ciwym kierunku, lecz ci gle pozosta skrÿpowany, tak Œe w krótkim czasie by znowu uwiÿziony w tym samym lochu, sk d próbowa uciec. Pomimo tego kubek obrzydliwych uczynków nie by jeszcze peny. Nie tylko, Œe Luther na skutek niedostatecznego rozeznania podburza do walki, i poprzez to spowodowa mierø masy ludzi, lecz grupa Zwingliego prze ladowaa poboœnego Dr. Hubmayera aœ do uwiÿzienia, a chociaœ oni nie posali go na stos, byli w rzeczywisto ci w wielkim stopniu odpowiedzialni za jego ostateczn mierø w ogniu. RównieŒ Calwin nie pozosta w tyle, domaga siÿ bowiem zaaresztowania Servetusa, który zrozumia i naucza o jedno ci Bóstwa. Pa stwo poddao torturom tego brata i ku przeraœeniu Calwina zosta spalony na stosie. JeŒeli by kiedykolwiek czas denominacyjnej gorliwo ci, byo to w tym tragicznym czasie. Komensky opisuje wiele spraw z tej epoki. Komensky napisa JEDNO JEST KONIECZNE. On przyrównuje wiat do labiryntu i wskazuje wyj cie z niego przez opuszczenie tego, co niepotrzebne, i wybór jednej niezbÿdnej rzeczy _ Chrystusa. Wielka ilo ø nauczycieli, mówi on, jest powodem powstania caej masy sekt, dla których wkrótce zabraknie nazw. KaŒdy ko ció uwaœa siÿ za ten prawdziwy, albo przynajmniej za najczystsz i najprawdziwsz jego czÿ ø, podczas kiedy miÿdzy sob oni prze laduj siÿ wzajemnie z najbardziej gorzk nienawi ci. Nie ma Œadnej nadziei na pojednanie miÿdzy nimi; oni na wrogo ø odpowiadaj nieprzejednan wrogo ci. Poza ramami Biblii kuj oni swoje róœne wyznania; one s ich fortecami i waami ochronnymi, za którymi obwarowuj siÿ i stawiaj opór wszelkim atakom. Ja nie chcÿ powiedzieø, Œe te wyznania wiary s ze same w sobie, chociaœ w wiÿkszo ci wypadków musimy przyznaø, Œe one s ze same w sobie. One staj siÿ jednak takimi w tym, Œe podsycaj ogie wrogo ci; jedynie przez cakowite ich usuniÿcie byoby moœliwe przyczyniø siÿ do dziea uzdrowienia ran

14 14 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A ko cioa. Do tego labiryntu sekt i róœnych wyzna naleœy jeszcze co innego; upodobanie do kótni... Co zostao przez to osi gniÿte? Czy zostaa kiedykolwiek rozstrzygniÿta choøby jedna naukowa sprzeczka? Nigdy. Ich liczba tylko powiÿkszaa siÿ. Szatan jest najwiÿkszym sofist (krÿtaczem), on nigdy nie zosta pokonany w sprzeczce sownej... W usudze ksiÿœy zazwyczaj sychaø wiÿcej ludzkie sowa, niœ Sowo BoŒe. KaŒdy wiergocze, jak mu siÿ podoba, albo zabija czas przez naukowe rozprawy i obalanie pogl dów innych. Bardzo rzadko mówi siÿ o znowuzrodzeniu i o tym, jak czowiek musi byø przemieniony na podobie stwo Chrystusa, aby siÿ staø uczestnikiem Boskiej Natury (2. Piotr. 1, 4). Z mocy, danej mu przez klucze, ko ció prawie Œe zgubi moc zwi zywania, tylko moc rozwi zywania pozostaa... Wieczerza Pa ska, dana jako symbol jedno ci, mio ci, i naszego Œycia w Chrystusie, staa siÿ okazj najbardziej przykrych konfliktów, powodem obustronnej nienawi ci, o rodkiem sekciarstwa... Krótko mówi c, chrze cija stwo stao siÿ labiryntem. Wiara zostaa rozszczepiona na tysi ce drobnych czÿ ci i ty stajesz siÿ heretykiem, jeœeli kogo z nich nie akceptujesz... Co moœe pomóc? Tylko ta jedna niezbÿdna rzecz _ powróciø do Chrystusa i patrzyø na Chrystusa, jako na Jedynego Wodza, i chodziø Jego ladami, odoœyø na bok wszystkie inne drogi, dopóki wszyscy nie osi gniemy celu, i nie dojdziemy do jedno ci wiary. (Efez 4, 13). Skoro niebieski Mistrz buduje wszystko na podstawie Pism, powinni my opu ciø wszelk maostkowo ø naszych specjalnych konfesji i zadowoliø siÿ objawionym Sowem BoŒym, które naleœy do nas wszystkich. Z Bibli w naszej rÿce powinni my krzyczeø: Ja wierzÿ w to, co Bóg objawi w tej KsiŸdze. BŸdŸ posusznie zachowywa Jego przykazania; pokadam nadziejÿ w tym, co On obieca. Chrze cijanie, nadstawcie uszu! Istnieje tylko jedno Œycie, lecz mierø przychodzi do nas pod tysi cami postaci. Istnieje tylko jeden Chrystus, ale tysi ce antychrystów... Wiedz wiÿc, o Chrze cija stwo, czym jest ta jedna konieczna rzecz. Albo siÿ nawrócisz do Chrystusa, albo pójdziesz na zginienie, podobnie jak antychryst. JeŒeli jeste m drym i chcesz Œyø, na laduj Wodza ycia. Lecz WY, chrze cijanie, którzy siÿ cieszycie na wasze zachwycenie,... suchajcie sów waszego Niebia skiego Wodza: Pójd cie do Mnie... Odpowiedzcie jednogo nie: Tak, my przychodzimy. OtóŒ, wa nie powiedziaem, Œe ta era daa olbrzymi wzrost denominacyjnemu duchowi. JeŒeli stanowisko Koryntian: Jam jest Pawowy, jam Kiefasowy zostao kiedy wystawione na pokaz, to stao siÿ to obecnie. Istnieli luteranie, husyci, grupa Zwingliego itd. Takie rozdrobnienie. Ciao stao siÿ poœaowania godne. Oni mieli imiÿ, Œe Œyj, ale byli umarli. Oczywi cie, oni byli umarli. Oni umarli w tej chwili, kiedy siÿ zorganizowali. Te wielkie grupy zorganizoway siÿ i

15 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 15 zwi zay siÿ w zwi zku matrymonialnym z pa stwem. Tak siÿ stao. Oni zostali wyko czeni. Byli tam ci luteranie, którzy krytykowali Ko ció Rzymski. Oni znali niesprawiedliwo ø politycznych i duchownych unii _ pomimo tego Luther (podobnie jak Piotr zosta wyprowadzony z równowagi przez ydów ), poszed dalej w tym kierunku i uczyni pa stwo obro c wiary na miejsce Boga. To jest pierwsza sawna denominacja, która wysza z wszetecznicy, lecz kiedy Luther umar, nie trwao dugo, a miaa t sam hierarchiÿ, jako ta, któr on zwalcza. Przebudzenie od Boga, które nastao podczas drugiej generacji, byo natychmiast z powrotem pod skrzydami swej matki. Oni powrócili z powrotem, a nawet sobie tego nie u wiadamiali. Oni przyjÿli swoje wasne imiÿ ponad Jego ImiŸ. Oni równieœ Œyli swym wasnym imieniem. Wszystkie denominacje czyni to samo dzisiaj. One Œyj swym wasnym imieniem, a nie Imieniem Pana Jezusa Chrystusa. To moœna atwo og1 daø, bowiem kaœdy ko ció jest znany ze swego oddawania czci, lecz Œaden nie jest znany z mocy BoŒej. Oto wasz test. A ja pragnÿ, aby cie zaraz tutaj zauwaœyli, Œe tej erze nie towarzyszyy znamiona i cuda. Oni zrezygnowali z mocy BoŒej na rzecz mocy pa stwa. Oni trzymali siÿ kurczowo swego wasnego imienia; swoje wasne imiona uczynili wielkimi. By to ten stary duch, który pragn pozyskaø kaœdego do swej owczarni. Dzisiaj bapty ci chc, Œeby metody ci przeszli do baptystów. Metody ci wyszli, aby uczyniø z prezbiterian prozelitów. A zielono wi tkowcy chc ich mieø wszystkich. KaŒdy twierdzi, Œe proponuje najwiÿcej i obiecuje najwiÿksze nadzieje _ pewien rodzaj drzwi do nieba, albo co najmniej sposób najobfitszego wej cia. Jak bardzo tragiczne jest to wszystko. Ten duch denominacyjny spowodowa, Œe wszystkie denominacje pisz swoje podrÿczniki i nauczaj swych wyzna, ustanawiaj swoje urzÿdy i ko cielne zarz dy, a nastÿpnie kaœdy twierdzi, Œe on, i tylko on sam naprawdÿ opowiada siÿ za Bogiem, poniewaœ posiada do tego najlepsze kwalifikacje. CzyŒ to nie jest dokadnie to, co czyni papieœ i Rzymsko-katolicki Ko ció! Oni znajduj siÿ ponownie wprost przy swej matce, wszetecznicy, a nie wiedz o tym. Na zako czenie naszych rozwaœa na temat tego wiersza masz imiÿ, Œe Œyjesz, ale jeste umary nie potrafiÿ wam tego wystarczaj co mocno zaakcentowaø, Œe ten wiek, chociaœ przyniós reformacjÿ, by najsurowiej strofowany przez Boga, zamiast otrzymaø pochwaÿ, dlatego Œe ZASIA~ NASIENIE DENOMINACJI, KTÓRE SI ZARAZ ZORGANIZOWA~O NA POWRÓT DO WSZETECZNICY, chociaœ Bóg otworzy drzwi do ucieczki. Kiedy nastao odst pienie od Katolickiego Ko cioa, nie byo ono cakowicie na tle duchowym, ale bardziej politycznym. WiŸkszo ø ludzi staa po stronie protestantyzmu, dlatego, Œe jak juœ orzekem, oni nienawidzili zniewolenia przez Rzymski polityczny i finansowy system. Zatem,

16 16 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A zamiast tego, aby to byo wielkie Duchowe przebudzenie ze wszystkimi znakami rozpoznawczymi wpywu Ducha šwiÿtego, jakie Bóg uœy, aby osi gn ø Swój cel w czasie PiŸødziesi tnicy, byo to w rzeczywisto ci DZIE~O, W KTÓRYM GNIEW LUDZKI ODDAWA~ CHWA~ BOGU, a rezultaty tego pokrywaj siÿ z histori Izraela, kiedy on opu ci Egipt i wÿdrowa po pustyni, i nie udao mu siÿ doj ø do kraju Kanaan. Pomimo tego jednak wiele zostao osi gniÿte w tym, Œe Rzymskie jarzmo byo chociaœ czÿ ciowo zamane. Ludzie mogli obecnie otrzymaø Sowo BoŒe i poddaø siÿ pod wpyw Ducha bez takiego wielkiego strachu, jak dawniej. To otwaro drzwi do tego wielkiego misyjnego wieku, który nastÿpnie przyszed. Jezabela z Tiatyry nie bya skonna do tego, aby siÿ zrzec swej wadzy nad lud mi, widzimy wiÿc jej córkÿ AtaliŸ, podnosz c swoj gowÿ w Sardejskim Wieku z t nadziej, Œe bÿdzie zdolna zadusiø prawdziwe nasienie przez swoje systemy organizacyjne. OSTRZE ENIE Obj. 3, 2: B d czujny i utwierd, co jeszcze pozostao, a co bliskie jest mierci; nie stwierdziem, Œe uczynki twoje s doskonale przed moim Bogiem. yczybym sobie, Œeby mogo byø powiedziane, Œe Sardejski Wiek by restauracj (odnowieniem), zamiast reformacj. Nie mogÿ tego jednak powiedzieø. Sowo nie nazywa to odnowieniem, ale naturalnie reformacj. Gdyby by odnowieniem, to ten wiek byby nastÿpnym zielono wi tkowym wiekiem. On nim jednak nie by. MoŒna o nim najwyœej powiedzieø tyle: Utwierdzaj tych, którzy pozostali, którzy s gotowi umrzeø. Czego tam brakowao. Tak, z ca pewno ci. Ten wiek posiada usprawiedliwienie, lecz brakowao po wiÿcenia i chrztu Duchem šwiÿtym. Taki by pierwotny BoŒy plan. Oto, co oni posiadali w czasie PiŸødziesi tnicy. Oni byli usprawiedliwieni, po wiÿceni i napenieni Duchem šwiÿtym. Patrzcie, suchajcie mnie! Celem waszego usprawiedliwienia i po wiÿcenia jest to, aby cie w ko cu mogli zostaø ochrzczeni Duchem šwiÿtym. Z tego powodu istnieje ko ció. On jest wi tyni BoŒ, napenion Bogiem, mianowicie Duchem šwiÿtym. Ten sam Duch, który by w Jezusie, w czasie kiedy On by tutaj na ziemi, i który pobudza Go do tych potÿœnych czynów, których On dokonywa, powróci z powrotem do ko cioa w czasie PiŸødziesi tnicy, tak Œe oni czynili te same sprawy, które czyni On. Ten wiek nie posiada takich uczynków. Ach, oni mieli pisane Sowo, (lecz nie objawione Sowo). By to okres reformacji. Lecz nie bój siÿ mae stadko, Bóg powiedzia: Ja przywrócÿ, a reformacja miaa byø tego pocz tkiem. On mia zamiar (zgodnie ze Swoj obietnic ) wyj ø ko ció z gÿboko ci szatana w Ciemnych Wiekach i przenie ø go z

17 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 17 powrotem do GŸboko ci BoŒych, które oni mieli podczas PiŸødziesi tnicy i w pierwszych kilku latach istnienia ko cioa. UwaŒajcie teraz, aby to poj ø. W drugim wierszu, który przeczytaem, jest powiedziane: Albowiem nie znalazem twoich uczynków doskonaych przed Bogiem. Czy wiecie, jakie znaczenie ma Sowo niedoskonay? Ono znaczy niedoko czony. Ten wiek by niedoko czonym wiekiem. By to tylko pocz tek powrotu. Z tego powodu powiedziaem, Œe Biblia nazwaa go Reformacj nie restauracj (przywróceniem do pierwotnego stanu). On rozpocz nauk o usprawiedliwieniu, które mówi, Œe zbawienie jest cakiem od Boga. O, jak Luther gosi o suwerenno ci i o wyborze BoŒym! On wiedzia, Œe to wszystko jest z aski. On oddzieli ko ció od panowania hierarchii duchowie stwa. On zburzy bawany, odrzuci spowiedzi u ksiÿœy i napiÿtnowa (zdemaskowa) papieœa. Byo to wspaniae, kiedy on rozpoczyna, lecz Bóg powiedzia juœ 1500 lat przedtem: Lutrze, ty rozpoczniesz te sprawy, lecz twój wiek nie zobaczy wypenienia tego wszystkiego. Ja to zostawiem na pó niejszy czas. Alleluja, nasz Bóg panuje! On zna koniec przed pocz tkiem. Tak, Luther by Jego posa cem. Tak. Nie wygl dao na to, poniewaœ mia róœne usterki. Lecz by równieœ czowiek imieniem Jonasz. On równieœ mia usterki w swoim Œyciu. On by prorokiem, chociaœ ty i ja byø moœe nie chcemy tego przyznaø, na podstawie tego, jak on postÿpowa. Lecz Bóg zna tych, którzy s Jego i On ma Swoj drogÿ, dokadnie tak, jak w wypadku Jonasza. On mia w tym wieku Swoj drogÿ z Luthrem i bÿdzie mia Swoj drogÿ aœ do ko ca. OtóŒ, by to niedoko czony wiek. By to wiek reformacji. Lecz tak wa nie Bóg chcia. PragnŸ wam to zilustrowaø w ten sposób, jak to uczyniem dla tego znakomitego lutera skiego brata, który jest prezydentem bardzo znanego seminarium na Zachodzie. Byem zaproszony do jego miejscowo ci, aby wspólnie z nim spoœyø obiad i rozmawiaø z nim odno nie Ducha šwiÿtego. Jemu sprawiao zakopotanie wiele spraw i on powiedzia do mnie: Co posiadamy, my luteranie? Ja odpowiedziaem: OtóŒ, posiadacie Chrystusa. On rzek: My chcemy Ducha šwiÿtego. Czy s dzisz, Œe Go mamy? Ja powiedziaem: Pod pewnym wzglÿdem tak, (potencjalnie), wy wierzycie w Niego. On powiedzia: Co masz na my li pod sowem potencjalnie? My pragniemy Boga. Czytali my ksi ŒkŸ o PiŸødziesi tnicy i o darach Ducha šwiÿtego, wiÿc niektórzy z nas polecieli do Kalifornii, aby siÿ spotkaø z jej autorem. Kiedy tam przylecieli my, on nam powiedzia, Œe chociaœ napisa t ksi ŒkŸ, sam nie posiada tych darów. Obecnie,

18 18 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A kiedy widzieli my dziaanie darów w twojej usudze, pragnÿli my porozmawiaø z tob, poniewaœ ty musisz co o tym wiedzieø. OtóŒ, seminarium tego brata znajduje siÿ w g b kraju i jest otoczone przez wiele akrów ziemi rolnej, na której studenci mog pracowaø i w ten sposób zapaciø swoje studia na tym kolegium. On ma równieœ fabryki, które naleœ do tej farmy, aby zapewniø dodatkowe zatrudnienie. PosuŒyem siÿ wiÿc jego polami, aby zilustrowaø moj sprawÿ i powiedziaem: Pewnego razu by czowiek, który wyszed na swoj wasn rolÿ, aby j obsiaø ziarnem. On powyrywa pnie, pozbiera z niej kamienie, zora j i uprawi dyskami, a potem zasia swoje zboœe. KaŒdego poranka spogl da na to pole, aœ pewnego razu, zamiast goego pola zobaczy miriady wschodz cych drobniutkich kieków. On rzek: Chwaa Bogu za moje zboœe. NastŸpnie zapytaem go: Czy ten czowiek juœ posiada ziarno? On rzek: Tak, pod pewnym wzglÿdem posiada. Ja powiedziaem: Pod pewnym wzglÿdem tak; i tym byli cie WY, luteranie, w czasie reformacji, wypu cili cie swoje d bo, widzisz? To ziarno zaczÿo rosn ø, (Potem, kiedy zbutwiao w glebie podczas Ciemnych Wieków). Po wyro niÿciu kilku przegubów pojawiy siÿ wyborowe dugie odygi, aœ pewnego dnia pojawia siÿ jedwabna ki ø. Ta jedwabna ki ø spogl daa na dó na d ba i powiedziaa: Wy starzy formalni luteranie nie macie niczego. Patrzcie na nas, my jeste my nosicielami nasienia, wielkimi misjonarzami! Nasz czas jest er misyjn! Wiekiem kosa by wiek Wesley a. Oni byli najwiÿkszymi misjonarzami i prze cignÿli nawet nas w naszym wieku. Co osi gn ten wiek? On zosta rozwiany jak pyek podmuchem wiatru. OtóŒ, jaki jest dalszy krok? Logicznie my l c s dzimy, Œe obecnie przebiega proces ksztatowania i sprz tania ziarna kompletny cykl. Lecz tak nie jest. Istnieje dalsze stadium. To jest stadium, kiedy formuje siÿ uska, albo plewa, aby okryø to nasienie. A dokadnie to dzieje siÿ w tym Duchowym cyklu. Na przeomie dwudziestego wieku, na pocz tku Laodycejskiego Wieku, bya szeroko rozpowszechniona wiara, Œe Duch šwiÿty spad dokadnie tak, jak w czasie PiŸødziesi tnicy. Ludzie mówili w jÿzykach i twierdzili, Œe s ochrzczeni Duchem šwiÿtym z towarzysz cym dowodem mówienia w jÿzykach. Lecz ja przechodziem wiele razy przez any zbóœ, i tam, pó nym latem, zrywaem kosy pszenicy i mi em je w moich doniach, aby otrzymaø trochÿ ziarna, lecz ku memu zdziwieniu W TYCH PLEWACH NIE BY~O ADNEGO ZIARNA PSZENICY, CHOCIA W RZECZYWISTOšCI WYGL DA~O Z CA~ PEWNOšCI NA TO, JAKO BY TAM PSZENICA BY~A. To jest doskonay obraz tego tak zwanego Ruchu Zielono wi tkowego. A Œe to jest udowodnionym faktem, stwierdzamy na podstawie tego, Œe ci ludzie ZORGANIZOWALI SI KO~O PEWNEJ DOKTRYNY i zaangaœowali

19 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 19 siÿ w tym ponownie, tak jak uczynia ich poprzednia organizacja, udowadniaj c przez to, Œe zamiast byø prawdziwym nasieniem, oni byli plewami, albo ochronnym okryciem dla nasienia pszenicy, które powinno przyj ø. To stadium plewy jest niebezpiecznym okresem, o którym Jezus mówi w ew. Mat. 24, 24: by zwie ø nawet samych wybranych, gdyby to byo moœliwe. O, ludzie uwaœali, Œe ta uska, ten tak zwany Zielono wi tkowy Wiek, by prawdziwym nasieniem. Lecz okazao siÿ, Œe by tylko nosicielem tego Œycia, aby je przenie ø do wieku, w którym nast pi prawdziwe przywrócenie do pierwotnego stanu. Oblubienica-Pszenica zostanie zamanifestowana w takiej mocy, o jakiej mówi Ezechiel 47, 2-5. Potem wyprowadzi mnie przez bramÿ pónocn i oprowadzi mnie wokoo drog zewnÿtrzn do bramy zewnÿtrznej, zwróconej ku wschodowi; a oto woda wytryskaa z poudniowej strony. A gdy ten m Œ ze sznurem mierniczym w rÿku wyszed w kierunku wschodnim, wymierzy tysi c okci i kaza mi przej ø przez wodÿ, która siÿgaa mi do kostek. I znowu odmierzy tysi c okci i kaza mi przej ø przez wodÿ, która siÿgaa mi do kolan. I znowu odmierzy tysi c okci i kaza mi przej ø przez wodÿ, która siÿgaa mi do pasa. A gdy znowu odmierzy tysi c okci, by to juœ potok, którego nie mogem przej ø, gdyœ wody wezbray, a byy tak gÿbokie, Œe trzeba by byo w nich pywaø, potok, którego nie moœna byo przej ø. Stao siÿ tak wedug doskonaej woli BoŒej i Jego programu. Luteranie posiadali Ducha šwiÿtego potencjalnie _ w postaci usprawiedliwienia, metody ci posiadali Go potencjalnie _ w postaci po wiÿcenia, a dzisiaj On jest przywrócony z powrotem _ odnowienie _ Duch šwiÿty jest tutaj. B d czuym i umacniaj tych, którzy pozostali, którzy s bliscy mierci. OtóŒ, my li, wyraœone w tych dwu sowach: zuy i umacniaø maj nastÿpuj ce znaczenie. Czuwaø znaczy nie tylko byø w stanie wiadomo ci, ale mieø siÿ na baczno ci. Zachowywanie siÿ inaczej grozi niebezpiecze stwem i zgub. Umacniaø znaczy wiÿcej, niœ tylko dawaø siÿ, lecz to oznacza utwierdzaø i ugruntowaø na stae. Te dwa polecenia wskazuj na to, co pozostao z tej PRAWDY, która niemalœe umieraa. To wyraœenie Ducha przechodzi przede mn jako ilustracja. Grupa niewolników w totalnej niewoli pod wzglÿdem fizycznym i moralnym zbuntowaa siÿ i ucieka swym ciemiÿœycielom (w rzeczywisto ci to wa nie oznacza Sardes: uchod ca). Oni byli prze ladowani i ich wielkie i wspaniae osi gniÿcia zostay prawie Œe zgubione. Oni nie zostali przeniesieni z powrotem, lecz wszystko, co moœna o nich powiedzieø, jest to, Œe oni uciekli _ nie uciekli cakiem, poniewaœ niektórzy pozostali przy Sowie. Oni stracili wiele ze swej wolno ci. OtóŒ, Pan mówi: Wy jeste cie potencjalnie na powrót w niewoli, patrzcie, aby cie siÿ nie wracali! Powstrzymaø siÿ od

20 20 SIEDEM WIEKÓW KOšCIO~A wracania, oznacza mieø siÿ na baczno ci i pozostaø zawsze czujnym, jeœeli chodzi o sprawy waszej niewoli, inaczej wszystko stracicie. Umacniajcie siÿ wiÿc w tym, co wam pozostao, w ten sposób, aby cie siÿ na stale ugruntowali w tym, co posiadacie, i w ten sposób zabezpieczyli siÿ przed przysz strat. To bÿdzie dla was okazj, aby wypeniø to, czego jeszcze nie wypenili cie. Lecz czy oni poszli dalej? Bynajmniej. oni nie zwaœali na gos Ducha i dalszy wiek wszed do niewoli, wiÿc Bóg wzbudzi innych, którzy wypeniali Jego wolÿ. Bóg omin lutera sk denominacjÿ, podobnie jak wszystkie pozostae i one juœ nigdy nie powróc. Bóg musia i ø naprzód i w nowym wieku przynie ø dalsz prawdÿ i trochÿ wiÿcej przywrócenia do pierwotnego stanu. OS DZENIE Obj. 3, 3: PamiŸtaj wiÿc, czego siÿ nauczye i co usyszae, i strzeœ tego, i upamiÿtaj siÿ. Je li tedy nie bÿdziesz czujny, przyjdÿ jak zodziej, a nie dowiesz siÿ, o której godzinie ciÿ zaskoczÿ. PragnŸ przeczytaø inny przekad (Wuesta) tego wiersza: PamiŸtaj wiÿc, w jaki sposób przyj e (prawdÿ jako trway depozyt), i w jaki sposób suchae (tego) i zabezpieczae (to), a nagle zmienie swoje mniemanie. Z tego wiersza bardzo jasno wynika, Œe Bóg da im prawdÿ jako trway depozyt. Ona zostaa przyjÿta i naleœaa nieodwoalnie do nich. Obecnie pozostaje tylko patrzeø, co oni z tym uczyni, czy na to bÿd zwaœaø, czy nie. I to jest prawd. Im bya dana podstawowa prawda caej Ewangelii: Sprawiedliwy z wiary Œyø bÿdzie. Zbawienie jest od Pana. Oni usyszeli prawdÿ Biblii, która obalia doktryny Rzymu i zlekcewaœya wszelki autorytet papieœa. Oni poznali t prawdÿ, Œe ko ció nie zbawia. Oni zrozumieli, czym jest Wieczerza Pa ska. Mieli wiato odno nie wodnego chrztu. Oni wyrzucili obrazy. Czy to prawda? PrzecieŒ w Œadnym wieku nie byo tylu mÿœów, którzy by rozpowszechniali tak ilo ø wiata. Oni mieli dosyø wiata, aby gruntownie zbadaø ten stary system, czy teœ rozpocz ø na nowo i pozwoliø Bogu, Œeby ich prowadzi, wiersz za wierszem, przepis za przepisem. Oni otrzymali prawdÿ. Oni jej pragnÿli i usyszeli j. Pozostaje jednak pytanie, jak oni jej suchali? Czy jej suchali, aby na niej budowaø, albo mieli takie same nastawienie, jakie posiadao wielu Greków _ o czym dyskutowaø albo teoretyzowaø? Widocznie to obfite Sowo prawdy byo suchane w naukowy sposób, zamiast tego, aby miao praktyczne oddziaywanie, bowiem Bóg wymaga zmiany my li odno nie tego. JeŒeli to jest Sowo BoŒe, którym ono w rzeczywisto ci jest, to musimy mu byø posuszni. Brak posusze stwa przyniesie s d. JeŒeli stróœów wi tyni zastano

21 SARDEJSKI WIEK KOšCIO~A 21 pi cych, bito ich, a ich ubrania zostay spalone. Co uczyni Pan z tymi, którzy w tym wieku odpoczywali podczas straœy? PrzyjdŸ na ciÿ jako zodziej. StaroŒytne Sardes byo ci gle nÿkane przez bandytów, którzy atakowali z okolicznych wzgórz i rabowali ludzi. Zatem oni wiedzieli zanadto dobrze, co Duch mówi przez to, Œe przyj cie Pa skie nastanie jako zodziej. Jedynie czujno ø i przygotowanie wystarcz, aby byø gotowym na Jego przyj cie. OtóŒ, wiemy, Œe to jest poselstwo do faszywego krzewu, bowiem przyj cie Pa skie nastanie tak, jak byo w dniach Noego. Tych o miu zachowanych u wiadamiao sobie dobrze zagraœaj cy im s d, a bÿd c tego wiadomi, byli gotowi i zostali zachowani. Lecz wiat bezboœników zosta zmieciony. ChociaŒ oni mieli codziennie kontakt ze sprawiedliwymi i syszeli prawdÿ, oni j odrzucali, aœ byo za pó no. Ci kompletnie ciele ni ludzie w tym staroœytnym okresie s przedobrazem dzisiejszych nominalnych chrze cijan, których Œycie jest pene ziemskich spraw i znale li w tym takie upodobanie, Œe juœ nie pragn tych Duchowych spraw i wcale sobie tego nie u wiadamiaj, ani nie s przygotowani na Jego przyj cie. POCHWA~A Obj. 3, 4: Lecz masz w Sardes kilka osób [wg ang. imion], które nie skalay swoich szat, wiÿc chodziø bÿd ze mn w szatach biaych, dlatego Œe s godni. Oczywi cie, sowo imiona znaczy ludzie, jak jest powiedziane w Dz. Ap. 1, 15. odno nie tych w górnym pokoju: liczba tych imion, którzy byli zgromadzeni razem, bya okoo 120. Lecz dla mnie mówi to daleko wiÿcej, niœ tylko o ludziach. Uwydatnia to t prawdÿ, która jest przedkadana w kaœdym wieku i która bya nam powiedziana przez naszego Pana z wielkim naciskiem. Oto ona: ko cielny system tych wieków skada siÿ z dwu winnych krzewów, z prawdziwego i faszywego. Bóg w Swoim suwerennym zamy le z czy ich wszystkich razem, nazywaj c ich ko cioem. Widzimy w tym wieku, jak on ich strofowa, mówi c: do zboru, który jest nie zborów, które s w Sardes _ lecz traktuj c je razem zbór, który jest... Znam, uczynki twoje... jeste umarym... twoje uczynki nie s doskonae... A potem On mówi dalej: Ty, (zbór w Sardes), masz kilku ludzi, którzy s prawymi, a nie przewrotnymi, jako wiÿkszo ø. Oni chodz w czystych szatach i s Mnie godni. OtóŒ, ci ludzie, którzy byli prawdziwymi šwiÿtymi BoŒymi, chodzili znalazszy wszyscy upodobanie przed Bogiem. Ich odzienie byo czyste. Widzicie, w tamtych dniach odzienie siÿgao aœ do ziemi, brudzio siÿ i plamio. Oni czuwali nad tym, jak chodz, tak aby nie zostali zanieczyszczeni przez ten wiat. Oni siÿ znajdowali w Duchu i chodzili w Duchu. Byli šwiÿtymi i bez zmazy przed Nim. Tak