01/2013 PISMO PARAFII ŚWIĘTEJ MAŁGORZATY W NOWYM SĄCZU ISSN NR 01 (213) / STYCZEŃ 2013

Transkrypt

1 01/2013 ISSN PISMO PARAFII ŚWIĘTEJ MAŁGORZATY W NOWYM SĄCZU NR 01 (213) / STYCZEŃ 2013

2 2 Spis treści Słowo Proboszcza... 3 Styczniowe kalendarium... 4 Świąteczne życzenia... 5 Ksiądz chodzi po rogalach...6 Przegląd wydarzeń... 7 Nowo zamianowani kanonicy kapituły sądeckiej... 9 O maku i... innych ziarnach... 9 Odznaczenie papieskie dla pana K. Plewy Święta Leokadia Rzeźbiarz Matki Bożej Encyklika Nasze Dziedzictwo Obłóczyny Pan Ludwik Słudzy Słowa Bożego Nowi ceremoniarze DSM Spotkania młodych W kręgu dobrej książki Nowi ministranci Spotkanka Krzyżówka Czyje to dzieło Konkurs literacki Kronika parafialna Czy znasz swoje miasto ADRES REDAKCJI: PLAC KOLEGIACKI 1, NOWY SĄCZ, TEL , , REDAGUJE ZESP.: KS. MARIAN CHEŁMECKI, EDWARD STORCH, MARIA TERESA KORUSIEWICZ, WIESŁAW PIPREK, ZOFIA ZWOLENIK, ADAM ŚLEDŹ, KINGA TOKARCZYK, MARIA GONDEK; WSPÓPRACA: MARIA PINIAŃSKA; OPRACOWANIE GRAFICZNE: EDWARD STORCH; KOREKTA: BARBARA RZEŹNIK; PRZEPISYWANIE TEKSTÓW: MARIA PIPREK; SKANOWANIE, SKŁAD KOMPUTEROWY, DRUK: GOLDRUK, NOWY SĄCZ. REDAKCJA NIE ZWRACA MATERIAŁÓW NIEZAMÓWIONYCH I ZASTRZEGA SOBIE PRAWO ZMIANY TYTUŁÓW I SKRACANIA TEKSTÓW. WSZELKIE PRAWA ZASTRZEŻONE. W SPRAWIE PRENUMERATY PROSIMY KONTAKTOWAĆ SIĘ Z REDAKCJĄ. NAKŁAD: EGZEMPLARZY. NA OKŁADCE: PHILIPPE DE CHAMPAIGNE, POKŁON TRZECH KRÓLI; DUSZPASTERZE PARAFII ŚW. MAŁGORZATY, FOT. K. FAŁOWSKI

3 3 A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy (J 1, 14). Kochani Parafianie, i Drodzy Goście! Tajemnica Bożego Narodzenia, którą tym razem przeżywamy w Roku Wiary, prowadzi nas do prawdy, że kto innym nie daje Boga, daje zbyt mało, jak uczy Ojciec Święty Benedykt XVI. Niech zatem Jezus Chrystus, przychodzący do świata jako Słowo Wcielone, które zamieszkało między nami, będzie niewyczerpalnym źródłem życia w łasce, życia pełnego pokoju, nadziei i miłości dla wszystkich Parafian i świątecznych Gości. Niech zapewnia naszej wspólnocie parafialnej i królewskiemu miastu Nowy Sącz błogosławieństwo w codzienności życia w Nowym Roku 2013, który jako Rok Wiary jest szczególnym czasem łaski. A wszystkim Drogim Czytelnikom i zespołowi redakcyjnemu Naszych Spotkań życzę pięknych i twórczych natchnień w nowej przestrzeni czasu, którą Bóg dla nas otwiera. ks. Jan Piotrowski Wasz proboszcz z księżmi Współpracownikami Boże Narodzenie 2012 PAPIESKIE INTENCJE MODLITEWNE NA STYCZEŃ 2013 INTENCJA OGÓLNA: Aby w tym Roku Wiary chrześcijanie mogli głębiej poznać tajemnicę Chrystusa i z radością dawać świadectwo o darze wiary w Niego. INTENCJA MISYJNA: Aby wspólnoty chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie, często dyskryminowane, były obdarzane przez Ducha Świętego mocą wierności i wytrwałości.

4 4 1 Nowy Rok, Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi, Światowy Dzień Modlitw o Pokój Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu (Łk 2, 19) 2 świętych Bazylego Wielkiego i Grzegorza z Nazjanzu, biskupów i doktorów Kościoła 3 Najświętszego Imienia Jezus w 1934 roku w Padwi Narodowej urodził się ks. kanonik Józef Kościelny. Długoletni penitencjarz w naszej parafii. Zmarł 20 listopada 2005 roku w Nowym Sączu 4 w roku 1926 zmarł ks. dr infułat Alojzy Góralik w Nowym Sączu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1870 r. Urodził się 24 lutego 1845 r. w Bysinie k. Myślenic od 1888 roku proboszcz naszej parafii. 5 bł. Marii Marceliny Darowskiej założycielki zakonu sióstr niepokalanek 6 niedziela Uroczystość Objawienia Pańskiego (Trzech Króli), Kacpra, Melchiora i Baltazara Misyjny Dzień dzieci Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon (Mt 2, 11) 13 niedziela Święto Chrztu Pańskiego Koniec okresu Bożego Narodzenia Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem (Łk 3, 16 ) 15 św. Pawła, pierwszego pustelnika 17 Dzień judaizmu w Kościele katolickim; św. Antoniego, opata 18 rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan 19 św. Józefa Sebastiana Pelczara, biskupa ( ) wyniesiony na ołtarze przez Jana Pawła II beatyfikacja w Rzeszowie w 1991 r.; kanonizacja w Rzymie w 2003 r. Miłość rodzi się w sercu, wyraża się słowem, ale żyje czynem św. Józef Pelczar w 2002 roku zmarł Józef Bieniek historyk, dokumentalista II wojny światowej. Autor wielu prac z tego okresu. Honorowy obywatel Nowego Sącza. Urodził się 19 marca 1911 roku w Librantowej niedziela zwykła; Światowy Dzień Migranta i Uchodźcy; świętych Fabiana i Sebastiana, męczenników Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2, 5) 21 Dzień Babci św. Agnieszki dziewicy i męczennicy 22 Dzień Dziadka 24 św. Franciszka Salezego, biskupa i męczennika, doktora Kościoła patrona dziennikarzy i pisarzy katolickich oraz Akcji Katolickiej 25 nawrócenie św. Pawła 26 Dzień Islamu w Kościele katolickim niedziela zwykła; Światowy Dzień Trędowatych; Międzynarodowy Dzień Pamięci o Ofiarach Holokaustu; - Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie (Łk 4, 18) bł. Jerzego Matulewicza, biskupa 28 św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła 29 bł. Bolesławy Lament, założycielki Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Świętej Rodziny 30 bł. ks. Bronisława Markiewicza założyciela zgromadzeń zakonnych św. Michała Archanioła 31 św. Jana Bosko, założyciela zgromadzeń salezjanów i salezjanek patron młodzieży, uczniów i studentów Ludziom dojrzałym Kościół stawia przed oczy Dziewicę, pokazuje żłóbek, sianko, pieluszki, aby poważni i mądrzy ludzie stali się jako dzieci, bo to jest największa mądrość. (kard. Stefan Wyszyński) (PW)

5 5 Wiesław PIPREK przewodnik turystyczny PTTK Niech nadchodzące Święta będą dla Państwa niezapomnianym czasem spędzonym bez pośpiechu, trosk i zmartwień. Życzę, aby odbyły się w spokoju, radości wśród Rodziny, Przyjaciół oraz wszystkich Bliskich dla Państwa osób. Wraz z nadchodzącym Nowym Rokiem życzę dużo zdrowia i szczęścia. Niech nie opuszcza Was pomyślność i spełnią się te najskrytsze marzenia. * * * Dyr. SP 18 Włodzimierz Strzelec W tych wyjątkowych dniach, w imieniu dyrektorów szkół działających na terenie parafii Świętej Małgorzaty, wszystkim czytelnikom Naszych Spotkań, pragnę złożyć najserdeczniejsze życzenia szczęścia, wiary i pomyślności. Niech magia Świąt Bożego Narodzenia odmienia nasze życie każdego dnia i niesie pokój naszym sercom. * * * Narodził się nam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan /Łk 2,11/ Kościół naszym domem Kościół jest naszym domem, gdyż mamy jednego Ojca, który w Jezusie Chrystusie, przez Jego narodzenie w Betlejem, obdarzył nas łaską udziału w swoim Boskim życiu i uczynił nas Jego duchową rodziną, a my jesteśmy też Rodziną Parafialną. Z okazji Świąt Bożego Narodzenia oraz zbliżającego się Nowego 2013 Roku Roku Wiary pragniemy złożyć serdeczne życzenia Czcigodnemu Księdzu Prałatowi naszemu proboszczowi, wszystkim Kapłanom, Siostrom Zakonnym i świeckim osobom, które służą w różnych stowarzyszeniach przy naszej parafii. Chcemy również życzeniami i modlitwą objąć tych, którzy dzielą się darami serca oraz tych, którzy tej pomocy potrzebują. Życzeniami ogarniamy również chorych, samotnych i całą naszą wspólnotę parafialną. Niech Boże Dziecię wraz ze swoją Mateńką ogarnia Swą miłością, błogosławi i obficie darzy swoimi łaskami na każdy dzień nowego roku. A Przemieniony Jezus opromieni Swoim blaskiem, pogłębia naszą wiarę, umacnia nadzieję, pomnaża miłość, przemienia nasze codzienne życie i z nami idzie do bliźnich, by służyć im z miłością. * * Kazimiera Biedzian, Edyta Tobiasz * Pani Bożena Jawor Zastępca Prezydenta Miasta Nowego Sącza Życzmy sobie zdrowych i spokojnych Świąt Bożego Narodzenia Życzmy sobie głębokiej wiary w żłóbek betlejemski i miłość, która się od niego rozlewa. Życzmy sobie, aby to dobro, które się w nas pojawia w okolicach świąt, przetrwało na następne dni, na wiele dni, a najlepiej na cały 2013 rok. Życzmy sobie, abyśmy uwierzyli w miłość i dobro, bo przecież wokół nas tak wielu ludzi pracuje solidnie, pomagają bezinteresownie, starają się być uczciwi, ufają, poświęcają się, są wierni, kochają. Wszystkim Czytelnikom Naszych Spotkań, wszystkim Sądeczanom życzę z całego serca Radosnych Świąt, bo Bóg się rodzi. Oto promień złoty, oto wśród nocnej ciszy rozwarte ramiona oto próg mój przestąpił kres długiej tęsknoty... (Karol Hubert Rostworowski)

6 6 C+M+B, czyli łaciński skrót od Christus mansionem benedicat Niech Chrystus błogosławi tę siedzibę dawny napis na drzwiach dworów szlacheckich wypisywany w święto Trzech Króli Ksiądz chodzi po rogalach Tłuczeniec Pojawiła się na ziemi istota prawie niewidzialna: jej imię brzmiało Odkupiciel, Książę pokoju. To małe dziecko naprawdę przemieniło świat. (Roland Leonhardt) Dawniej w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia w każdym chłopskim domu od rana śpiewano pastorałki, a w pańskich dworach rozbrzmiewały kolędy szlacheckie. Rodzinne kolędowanie było jednym z głównych zajęć owego dnia, gdyż nie było zwyczaju przyjmować gości ani jeździć z wizytami. Wstawano rano dość późno, ponieważ należało odespać Pasterkę, a do kościoła udawano się na uroczystą sumę i po powrocie zasiadano do suto zastawionego stołu. Popołudnie mijało zazwyczaj na grze w karty. Ponieważ nie uchodziło w Boże Narodzenie grywać o pieniądze, stawką były różne świąteczne przysmaki, orzechy lub tłuczeńce, którymi nazywano ciasteczka sporządzone bez pieczenia, z zaparzonego miodem razowego chleba i bakalii. Życie towarzyskie rozkwitało dopiero w drugi dzień świąt. Wtedy odwiedzano krewnych i sąsiadów, uczestniczono w częstych tego dnia weselach i chrzcinach. Załatwiano wstępnie przyjmowanie nowych ludzi do służby na rok następny i odnawianie kontraktów z dotychczasową służbą, co tradycyjnie odbywało się na św. Szczepana. Odzwierciedlają to następujące przysłowia: Kto zna chłopskie obchody, bierze parobków w Gody, We święty Szczepan każdy sługa sobiepan, Na świętego Szczepana szukaj lepszego pana. Dzień św. Sylwestra, odmiennie niż dzisiaj, nie był okazją do balu, gdyż karnawał rozpoczynano dopiero nazajutrz po święcie Trzech Króli. Natomiast ostatni dzień starego roku wiązał się z wróżbami i psotami, którym oddawano się z upodobaniem, bez względu na wiek, płeć i status społeczny. Na wsiach praktykowano wciąganie sąsiedzkich wozów na dachy, a także zatykano kominy albo wynoszono do lasu drzwi do chat lub wrota do stodół. Panowie szlachta często zakradali się do stajni sąsiada, by pomalować konie na zielono lub niebiesko lub przebierano je za różne straszydła. Potem konie te wypuszczano pod okna właściciela. Dziedziczki przebierały się za Cyganki, aby wróżyć u krewnych lub przyjaciół. Bywało też, że charakteryzowały się na wieśniaczki w zaawansowanej ciąży i szły ze skargą na panicza, który je pohańbił do jejmości w sąsiednim dworze. O północy kto żyw wybiegał na podwórze lub drogę i witał nowy rok strzelaniem z czego się dało; najczęściej były to samopały lub armatki zwane wiwatówkami. Dzień Nowego Roku był bacznie obserwowany i ze zjawisk atmosferycznych wysnuwano prognozy co do przyszłego urodzaju. Kierowano się mądrością przysłów ludowych: Na Nowy Rok pluta, we żniwa pokuta, Będzie w gumnie ciasno, jak w Nowy Rok jasno, Gdy Nowy Rok mglisty, zjedzą owies glisty. Tydzień między Nowym Rokiem, a świętem Trzech Króli nazywano szczodrymi dniami, gdyż wówczas obficie rozdawano podarunki. Często były to podarunki pożegnalne, bowiem wtedy opuszczali gospodarzy goście, którzy przybywali na Boże Narodzenie. W święto Trzech Króli w świątyniach szopki przybierały bogatszy Trzej Królowie ze Wschodu wygląd, gdyż wigilijnych ubogich pastuszków zastępowały figurki monarchów i członków królewskich orszaków. Dzień ten jest obchodzony jako święto Epifanii, tj. objawienia Zbawiciela światu przez trzech Mędrców ze Wschodu. Jest to również dzień święcenia złota i kadzidła na pamiątkę darów Trzech Króli oraz kredy, którą wierni zabierają do domów, by wypisać na drzwiach wejściowych inicjały Kacpra, Melchiora i Baltazara wraz z datą roku, aby tym samym oznajmić swoją przynależność do Kościoła Chrystusowego. W Trzy Króle rozpoczynali swoją działalność kolędnicy chodzący z Gwiazdą, Kozą lub Turoniem, a także tzw. Herody, odgrywający przedstawienia, w których do ewangelicznego wątku prześladowania Świętej Rodziny przez Heroda wplatano różne dykteryjki z udziałem takich postaci jak Śmierć, Anioł, Diabeł, Cygan, Żydek lub też postaci występujących w wydarzeniach lokalnych. W tym czasie również księża rozpoczynali wizyty duszpasterskie, przepytując dzieci z katechizmu i zbierając ofiary na Kościół. Oczywiście, księdza i kolędników należało ugościć szczodrakami, a były to obrzędowe rogale z pszennego ciasta, nadziewane serem, cebulą lub mięsem. Z tego powodu w Wielkopolsce mówiło się, że ksiądz chodzi po rogalach, a nie po kolędzie. W wielu domach była Szczodraki Powitanie Nowego Roku również bardzo popularna w Trzech Króli zabawa w migdałowego króla. Polegała na tym, że na deser po świątecznym obiedzie podawano niewielkie ciasteczka, po jednym dla każdego. Tylko w jednym był zapieczony migdał w całości. Komu to ciastko przypadło, ten otrzymywał godność króla migdałowego i reszta domowników była zobowiązana wykonywać jego polecenia do końca dnia. Adam Śledź (na podst. Ojców naszych obyczajem )

7 7 PRZEGLĄD WYDARZEŃ W KOŚCIELE POWSZECHNYM I POLSKIM ŚWIAT: Watykan - Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego uznała Orioński Ruch Świecki, założony przez św. Alojzego Orione dla ewangelizacji i służby wśród najuboższych, za Stowarzyszenie publiczne wiernych świeckich. Petersburg 22 listopada w Petersburgu rozpoczął się Międzynarodowy festiwal filmów chrześcijańskich Niewskij Błagowiest. Jego organizatorzy to przedstawiciele czterech Kościołów: katolickiego, prawosławnego, luterańskiego i ormiańskiego. Jednym z głównych założeń tego wydarzenia kulturalnego jest umocnienie wzajemnej współpracy chrześcijan w Mieście nad Newą. Zagrzeb - W Zagrzebiu rozpoczęło się 22 listopada XV spotkanie biskupów katolickich Kościołów wschodnich z Europy. Do 25 listopada ok. 30 hierarchów z 14 takich Kościołów omawiać będą trzy główne zagadnienia: Sobór Watykański II a wschodnie Kościoły katolickie, nowy Katechizm Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK), Kodeks Kanonów Kościołów Wschodnich oraz program obchodów Roku Wiary i nowa ewangelizacja w tych Kościołach. Watykan - Ojciec Święty mianował polskiego oblata, 50-letniego o. Jacka Pyla, biskupem pomocniczym odesko-symferopolskim na Ukrainie i przydzielił mu stolicę tytularną Novasinna. Granada - Prześladowanie i męczeństwo z powodu wiary i zaangażowania na rzecz Ewangelii. Pod takim hasłem obradowali w Granadzie w Hiszpanii uczestnicy IX Międzynarodowego Kongresu Trynitarskiego. Bierze w nim udział kard. Peter Turkson, przewodniczący Papieskiej Rady Iustitia et Pax. Pekin - 80 katolickich sióstr zakonnych wzięło udział w międzynarodowym maratonie, jaki odbył się 27 listopada w Pekinie. Celem inicjatywy było uwrażliwienie opinii publicznej i zebranie środków na działalność charytatywną. Rzym/Watykan - Ambasador Rzeczpospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej Hanna Suchocka otrzymała 28 listopada doktorat honoris causa Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie. Wraz z nią w ten sam sposób wyróżniono sekretarza Kongregacji Nauki Wiary abp. Luisa Ladarię SJ. Uroczystość odbyła się w Instytucie Jana Pawła II Studiów nad Małżeństwem i Rodziną. Beauraing - Kościół w Belgii obchodzi 80. rocznicę objawień Matki Bożej w Beauraing. Między 29 listopada 1932 r. i 3 stycznia 1933 r. Maryja ze złotym sercem ukazała się 33 razy pięciorgu dzieciom z tej wioski. Kottar - Wspaniałym darem na Rok Wiary nazwał Kościół w Indiach beatyfikację świeckiego męczennika. Devasahayam Pillai został zamordowany w XVIII w. za przejście z hinduizmu na chrześcijaństwo i za głoszenie równości wszystkich ludzi jako dzieci Bożych, a co za tym idzie za zwalczanie systemu kastowego. Jego beatyfikacji w imieniu Papieża dokonał kard. Angelo Amato 3 grudnia bieżącego roku. Watykan 7 grudnia (czwartek) Benedykt XVI przyjął na prywatnej audiencji w Watykanie prezydenta Niemiec Joachima Gaucka. Lourdes - W święto Niepokalanego Poczęcia NMP 8 grudnia Ikona Częstochowska w swojej pielgrzymce Od Oceanu do Oceanu w obronie życia odwiedziła sanktuarium Maryjne w Lourdes. Abidżan - W godzinach wieczornych 8 grudnia zginął w wypadku samochodowym abp Ambroise Madtha, nuncjusz apostolski na Wybrzeżu Kości Słoniowej. POLSKA P o z n a ń 21 listopada Katolicka Agencja Informacyjna otrzymała podczas odbywającej się w Poznaniu konferencji poświęconej migrantom, Srebrny Pierścień Jana Pawła II przyznawany przez Instytut Ten najbardziej potrzebuje pomocy, którego prośba o nią jest najcichsza. O Panie, Ty mnie kochasz do tego stopnia, że narażając swoją chwałę, przyszedłeś do nas jako człowiek całkowicie bezsilny,, ale wszechpotężny Miłością. (Michael Quoist)

8 8 Żadna noc nie może być aż tak czarna, żeby nigdzie nie można było odszukać choć jednej gwiazdy. Pustynia też nie może być aż tak beznadziejna, żeby nie można było odkryć oazy. Pogódź się z życiem, takim jakie ono jest. Zawsze gdzieś czeka jakaś mała radość. Istnieją kwiaty, które kwitną nawet w zimie. (Phil Bosmans) Duszpasterstwa Emigracyjnego za zaangażowanie w troskę o Polaków żyjących na obczyźnie. Warszawa 25 listopada Kard. Kazimierz Nycz poświęcił Kaplicę Matki Bożej Loretańskiej i pomnik ofiar katastrofy smoleńskiej w kościele akademickim św. Anny na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Zakopane 26 listopada wieczorem w Zakopanem rozpoczęły się rekolekcje polskich biskupów. Poprowadził je ks. Tadeusz Huk, wieloletni ojciec duchowy warszawskiego seminarium. Rekolekcje trwały do 29 listopada i poprzedziło je spotkanie Rady Stałej Episkopatu Polski oraz krótkie zebranie plenarne. Wadowice - Ks. Dariusz Raś, proboszcz Bazyliki Mariackiej i były sekretarz metropolity krakowskiego, 29 listopada został powołany na dyrektora Muzeum Dom Rodzinny Jana Pawła II w Wadowicach. Warszawa - Ks. dr Marian Midura wieloletni krajowy duszpasterz kierowców, kapelan KW Policji w Olsztynie i kapelan Służby Celnej został laureatem nagrody Partner Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego 2012 w kategorii osoba roku. Warszawa - 29 listopada zmarł w Warszawie prof. Jacek Woźniakowski, wielka postać polskiej kultury, znany działacz katolicki, współtwórca ruchu Znak. Pisarz, eseista, publicysta, wydawca, tłumacz literatury pięknej, prezydent Krakowa w latach , profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Lublin 5 grudnia złotym dyplomem Wydziału Teologii Katolicki Uniwersytet Lubelski uhonorował abp. Mieczysława Mokrzyckiego, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Ukrainy i wieloletniego sekretarza Jana Pawła II. Kraków 7 grudnia odbył się 70. konkurs szopek krakowskich. Konkurs co roku organizowany jest przez Muzeum Historyczne Miasta Krakowa. Po raz pierwszy odbył się on w 1937 r. Tegoroczny pokaz miał miejsce u podnóża pomnika Adama Mickiewicza na krakowskim rynku. Warszawa - Wybitny teolog i uczony ks. prof. Michał Heller otrzymał 8 grudnia w Warszawie Medal Towarzystwa Uniwersyteckiego Fides et Ratio. W uroczystości wziął udział Wielki Kanclerz Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, kard. Kazimierz Nycz. Jasna Góra - 9 grudnia rano doszło do zbezczeszczenia Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w sanktuarium na Jasnej Górze. Po porannej Mszy św. w kaplicy Cudownego Obrazu mężczyzna rzucił w niego farbą. Obraz chroniony jest szybą, więc sama ikona nie uległa uszkodzeniu. DIECEZJA Tarnów kapłanów z całej diecezji tarnowskiej koncelebrowało Mszę św. w katedrze w intencji biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża z okazji trzeciej rocznicy przyjęcia sakry biskupiej. W homilii abp Wiktor Skworc metropolita katowicki powiedział, że kiedy apostolskim gestem nałożenia rąk, kładł je na głowę biskupa nominata, nie przypuszczał, że udziela pełni kapłaństwa swojemu następcy. Tarnów - Ośmiu kapłanów otrzymało w Tarnowie nominacje i będą zasiadać w Kapitułach w Tarnowie, w Nowym Sączu i Bochni. W piątek, 30 listopada, wręczył je biskup tarnowski Andrzej Jeż w Wyższym Seminarium Duchownym. Uroczystość poprzedziła obrady nowej Rady Kapłańskiej. Tarnów/Watykan W środę rano (5 grudnia), bp Andrzej Jeż przewodniczył Mszy św. w intencji diecezji tarnowskiej przy grobie bł. Jana Pawła II w Bazylice Watykańskiej. Eucharystię koncelebrowali księża pochodzący z diecezji tarnowskiej, pracujący w dykasteriach Kurii Rzymskiej i studiujący w Rzymie na uniwersytetach papieskich. Była też obecna grupa wiernych świeckich. Ordynariusz uczestniczył również w audiencji u papieża Benedykta XVI; po zakończeniu audiencji generalnej w auli Pawła VI, biskup tarnowski osobiście rozmawiał z Ojcem Świętym. PARAFIA 6 grudnia odbyło się spotkanie mikołajowe dla dzieci, podopiecznych Caritas w Kaplicy Przemienienia Pańskiego. 9 grudnia - W naszej parafii o godz zorganizowano w Kaplicy Przemienienia Pańskiego spotkanie rejonowe Kręgów Rodzin. Natomiast podczas Mszy św. o godz przeżywaliśmy parafialny jubileusz 50-lecia pracy pana organisty Kazimierza Plewy, niedawno wyróżnionego papieskim odznaczeniem Benemerenti (pol. dobrze zasłużonym) przyznawanym za długoletnie i wybitne zasługi dla Kościoła katolickiego. Opr. Majka

9 9 Nowo zamianowani kanonicy kapituły sądeckiej KANONIK GREMIALNY Ks. mgr Józef Wałaszek proboszcz parafii św. Jakuba Starszego Apostoła w Podegrodziu i dziekan dekanatu Stary Sącz KANONIK HONOROWY Ks. mgr Andrzej Dźwigaj proboszcz parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Siennej KANONIK HONOROWY Ks. Feliks Kwilas proboszcz parafii św. Józefa Rzemieślnika w Krosnej KANONIK HONOROWY Ks. mgr Eugeniusz Szymczak proboszcz parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krynicy - Zdroju O maku i... innych ziarnach Na ziarnku maku stoi mały dom, Pieski szczekają na księżyc makowy I nigdy jeszcze tym makowym psom, Że jest świat większy, nie przyszło do głowy. Ziemia to ziarnko - naprawdę nie więcej, A inne ziarnka - planety i gwiazdy. A choć ich będzie chyba sto tysięcy, Domek z ogrodem może stać na każdej. Wszystko w makówce. Mak rośnie w ogrodzie, Dzieci biegają i mak się kołysze. A wieczorami, o księżyca wschodzie Psy gdzieś szczekają, to głośniej, to ciszej. (Cz. Miłosz, Przypowieść o maku) Tak oto w wierszu Czesława Miłosza przenika się makrokosmos z mikrokosmosem Stąd też nasuwa się skojarzenie, iż świąteczne wigilijne potrawy, w znacznej mierze składające się z ziaren, ziarenek, mają znaczenie symboliczne. Idąc dalej, należy podkreślić archetypiczną mistyczną wykładnię wszystkich kulistych kształtów. W tym przedziale mieszczą się w większości składniki, których używa się do przyrządzania Bożonarodzeniowych smakołyków. Otóż ziarna zbóż traktuje się jako symbol życiodajnej mocy, nieśmiertelności i dostatku, zaś mak jest synonimem płodności. Zatem przynajmniej jedna potrawa wigilijna musiała zawierać mak, tak by w przyszłym roku zapewnić pomyślność, bogactwo, a także potomków. Zboża symbolizujące płodność i dobrobyt, ziarna - zapowiadające szczęście w nadchodzącym roku uważane są jednak za coś więcej niż miara zamożności gospodarstwa przypisuje się im zarówno życiodajną moc, jak i nieśmiertelność. Natomiast obecność maku na wigilijnym stole oznaczała nadzieję na odrodzenie i spokojny sen, a także łączność z zaświatami. Kojarzono go z ciszą, czystością, pociechą i ukojeniem. W wierzeniach tych widoczne są wpływy chrześcijańskie W miłości Chrystusa znajdujemy odwagę miłowania ludzi, odkrywamy tę prawdę, że dla naszego istnienia potrzeba, aby istnieli inni ludzie i inne narody. W Chrystusie odkrywamy, że Bóg jest miłością, a ta miłość jest jednocześnie siłą przenikającą świat i ufnością, która naszemu wzrokowi daje pełnię widzenia. (abp Atenagoras)

10 10 oraz pogańskie. Wyraźnie widać w nich, jak religia stopniowo wypierała i przekształcała anachroniczne przesądy. Zyskał więc mak oraz różne ziarna miano niezbędnego składnika potraw - kutii, makówek, strucli makowych, pierogów na słodko i wielu innych dań przygotowywanych na polską wigilię. Jeżeli tak uroczyście obchodzimy narodzenie Jezusa, czynimy to dlatego, aby dać świadectwo, że każdy człowiek jest kimś jedynym i niepowtarzalnym... (Jan Paweł II) Spróbujmy prześledzić, jakie formy przybierały ziarna i ziarenka na wigilijnych stołach w różnych daniach w wielu regionach Polski. Z pozoru podobne, a jednak inne. Rzeszowszczyzna Na wschodzie Polski wieczerzę rozpoczynano od tradycyjnej kutii, przygotowywanej z pszenicy lub kaszy pszennej, wymieszanej z makiem i miodem. Jadano najrozmaitsze zupy, np.: migdałową, barszcz z żytniej mąki albo czerwonych buraków, grochówkę, polewkę z maku z jagłami, zupę grzybową. Wśród dań wigilijnych widoczne były także kasza gryczana z sosem grzybowym, gołąbki z tartymi ziemniakami, kluski z makiem i miodem, pierogi z grzybami, jabłkami, śliwkami albo serem, postna kapusta kiszona i śledzie. Potrawy podawano w dużych misach, pod które kładziono opłatki. Kujawy Zarówno Wigilie, jak i święta Bożego Narodzenia w tym regionie zawsze były dostatnie. Na świątecznej wieczerzy podawano głównie potrawy z jagieł, grochu, kapusty, fasoli, śledzi, jabłek, orzechów i maku. Przyrządzano zupę grzybową oraz słodką - z gruszek i śliwek, z kluskami z żytniej mąki. Nie mogło zabraknąć smażonej ryby, klusek z makiem i ciasta drożdżowego. Jagły z czasem zastąpiono ryżem z roztopionym masłem i cukrem, ugotowanymi śliwkami oraz rodzynkami. Dzieci nie jadły razem z rodzicami; dla nich nakrywano ryczkę. Wszystkie potrawy podawał na stół gospodarz. Gospodyni podczas tej wieczerzy świętowała, nie mogąc wstać od stołu. Kaszuby Dawniej kaszubska świąteczna kolacja była skromna, najczęściej serwowano zupę owocową z kluskami, smażone śledzie z ziemniakami oraz kawę zbożową, herbatę lub miętę. Zwyczaj łamania się opłatkiem był tu prawie nieznany, czyniono to jedynie na dworach szlacheckich i w domach bogatych gospodarzy, w których i wigilia była dostatniejsza. Poza zupą owocową stawiano też zupę rybną, ryż z jagodami, grzyby smażone, ciasto drożdżowe lub piernik. Główną atrakcją był jednak tzw. Bunter Teller - czyli kolorowy, duży talerz słodyczy, który otrzymywali wszyscy: gospodarze, ich dzieci i służba. Podlasie Święta Bożego Narodzenia zawsze miały na Podlasiu bogatą oprawę. Tradycyjnymi potrawami symbolizującymi zgodę i pomyślność były kutia oraz kisiel. Kutię przyrządzała pani domu, natomiast specjalnością pana domu był kisiel z owsianej mąki jako podstawowego składnika. Podawano też ryby, zupę ze wszystkich warzyw, barszcz z grzybami, postny bigos, kluski z makiem lub olejem, kaszę gryczaną, groch i kompot z suszonych śliwek. Dzieci obdarowywano malutkimi zwierzątkami z ciasta. Każdy z biesiadników musiał spróbować wszystkich potraw, gdyż - jak mówiono: - Ilu potraw nie zjesz, tyle cię radości ominie w następnym roku. Do stołu zasiadano według wieku, żeby, jak sądzono, w tej samej kolejności umierać. Natomiast pod obrus wkładano karteczki z dowcipnymi życzeniami, z których wróżono przyszłość. Mazowsze W regionie tym wróżono w Wigilię niemal ze wszystkiego: z siana, gwiazd, chmur, wizyty sąsiadów, szczekania psa, liczby sztachet w płocie itd. Żeby zapewnić sobie siły i zdrowie na przyszły rok, rano należało umyć się w lodowatej wodzie strumyka lub ze studni. Potrawy, które podawano podczas wigilijnej kolacji cechowała prostota. Im grubsze i dłuższe były kłosy, czyli wigilijne kluski, tym obfitszy miał być w następnym roku plon pszenicy. Musiała je zagnieść sama gospodyni. Charakterystyczne dla centralnej Polski są tak zwane makiełki, czyli czerstwa bułka pokrojona na kosteczkę, namoczona w mleku z miodem, wymieszana z makiem i bakaliami. W czasie kolacji dzieciom nie wolno było się śmiać i wstawać od stołu aż do momentu, dopóki nie odeszli od niego dorośli. Śląsk W kuchniach pachniało cynamonem, goździkami i imbirem. Pieczono bowiem piernikowe serca, których nie mogło zabraknąć na wigilijnym śląskim stole, a także legnickie bombki, bytomskie kamyki czy nyskie placuszki. Na Śląsku typową wigilijną potrawą była siemieniotka, potrawa na tyle skomplikowana, iż w niektórych domach z niej zrezygnowano. Mianowicie - ziarno konopi długo gotowano, tłuczono na miazgę, potem płukano pięciokrotnie, przecierano aż z konopi pozostawały same łuseczki. Potrawa ta przypominała gęste, białe mleko; podawana była z ugotowaną na sypko kaszą tatarczaną (krupami). Siemieniotce przypisywano magiczną siłę. Sądecczyzna i Pogórze Do bardzo popularnych potraw należą tu groch ze śliwkami, kasza jęczmienna (tzw. siekanka, też ze śliwkami), żur z owsa lub zupa grochowa, karpiele (tzn. brukiew), postna kapusta, ziemniaki, gotowany bób, pęczak z suszonymi owocami. Podaje się także pierogi z makiem, kluski z makiem oraz kapustę z kaszą. Ciekawymi tradycyjnymi potrawami są także uszka z barszczem (oczywiście z farszem grzybowym) oraz kompot z suszonych śliwek. Przegląd wigilijnych potraw polskich dowodzi tezy, jak ogromne znaczenie przypisywano składnikom wykorzystywanym do ich przyrządzania. Starano się, aby dania były proste, postne, składające się z drobin, z ziarenek zbóż, maku jako naturalnych, pierwotnych składników pochodzących z ziemi, jednakże z przypisanym im uniwersalnym znaczeniem. Jak w Biblii ziarenko gorczycy jako zaczyn wielkiego dzieła. Opr. : M. Korusiewicz, B. Rz.

11 ODZNACZENIE PAPIESKIE dla Pana KAZIMIERZA PLEWY - ORGANISTY NASZEJ PARAFII 25 osób otrzymało w Tarnowie odznaczenia papieskie i diecezjalne. Wręczył je biskup tarnowski Andrzej Jeż podczas Mszy św. w bazylice katedralnej sprawowanej w Uroczystość Chrystusa Króla. Z okazji patronalnego święta, na wspólnej modlitwie zgromadzili się członkowie Akcji Katolickiej i Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży. Odznaczenia papieskie Benemerenti otrzymały dwie osoby a wśród nich Pan Kazimierz Plewa - wieloletni nasz organista. Zaś medale diecezjalne Dei Regno Servire - 23 osoby. Redakcja Naszych Spotkań dołącza się do gratulacji i życzeń, zwłaszcza że Pan Kazimierz obchodził kilka dni temu jubileusz 50 - lecia pracy organistowskiej. 11 Święta Leokadia Święta Leokadia urodziła się między 287 a 288 rokiem i związana była z hiszpańskim miastem Toledo. W I wieku istniało tu biskupstwo, zaś w IV wieku było dużą metropolią. Patronką Toledo jest św. Leokadia. O świętej mamy skąpe informacje. Według Martyrologium Rzymskiego, kiedy wybuchło prześladowanie chrześcijan z rozkazu cesarza Djoklecjana wśród uwięzionych znalazła się święta Leokadia. Dacjan namiestnik usiłował ją skłonić do odstępstwa pochlebstwami, obietnicami, groźbą, wreszcie torturami, tak że zmarła w więzieniu lub Przyszła nareszcie chwila ciszy uroczystej, Stało się między ludzi wszedł Mistrz Wiekuisty (Cyprian Kamil Norwid) została strącona ze skały w 304 roku. Kult św. Leokadii rozszerzał się szczególnie w Toledo przy świątyni wzniesionej na jej grobie przez metropolitę św. Helladiusza. W VIII wieku obchodzono bardzo uroczyście jej pamiątkę dnia 9 grudnia. W Toledo mieścił się grobowiec świętej, otwarty uroczyście w obecności króla, prymasa i wiernych. W VIII wieku miasto zajęli Arabowie, relikwie świętej Leokadii przeniesiono do wybudowanej ku jej czci świątyni w Ovieto. W XI wieku przeniesiono je do Belgii do opactwa Saint Ghislain i były tam do czasu wojen religijnych z protestantami w XVI wieku. W 1587 roku na prośbę króla Filipa II sprowadzono relikwie świętej do Toledo. Wzywa się patronkę św. Leokadię na pomoc przeciwko piorunom. W ikonografii przedstawiana jest z palmą, wieżą, rózgą, łańcuchem atrybutami jej tortur. Imię to w Polsce spotyka się dość często. Etymologicznie to greckie słowo wywodzi się od słowa Leukós, co oznacza jasny, świecący, pomyślny, szczęśliwy. Opracowano na podstawie Encyklopedii Katolickiej oraz Święci na każdy dzień. Maria Korusiewicz

12 12 Polak może być zakorzeniony w Europie katedr i hospicjów, Europie uniwersytetów i miłości dla człowieka. W Europie marketów i klinik aborcyjnych nie będzie czuł się dobrze. Bo nie jest ona jego domem ks. prof. Paweł Bortkiewicz TChr, teolog moralista i etyk Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu Rzeźbiarz Matki Bożej Bardzo dobrym przykładem podanego w nagłówku niezwykle ważnego dla nas stwierdzenia ks. prof. Pawła Bortkiewicza jest polskiego pochodzenia i całkowicie zapomniany w Polsce, wybitny artysta rzeźbiarz Józef Fabisch. Jak ustalił ks. Jan R. Robakowski, kapelan klasztoru sióstr klarysek w Lourdes, który wiele lat badał dzieje artysty, Józef Hugo Fabisch pochodził z polskiej i chrześcijańskiej rodziny. Od rodziców otrzymał to, co najważniejsze, czyli głęboką wiarę oraz szlachetne serce wrażliwe na piękno i dobro. Jego matka, Franciszka Agata z domu Salon, urodziła się we Francji 14 marca 1782 r., w Eguilles (ujście Rodanu), natomiast ojciec, Karol Fabiś, przyszedł na świat 4 listopada 1759 r. w Andrychowie koło Wadowic. Jak wielu mieszkańców tej miejscowości, z zawodu był tkaczem. Po przybyciu do Francji kontynuował swój zawód, prowadząc zakład tkacki w Aixen-Provence. W tym mieście, 19 marca 1812 r., urodził się im syn Józef. Ojciec, widząc wielkie zdolności artystyczne syna, posłał go do miejscowej Szkoły Sztuk Pięknych. Józef, będąc już studentem, zmienił niewymawialne dla Kochany Przyjacielu! Cały czas czuję zbliżające się Boże Narodzenie. To takie cudowne święto! Jest czymś, co ożywia i ogrzewa nasze serca. To święto dla dzieci i rodziców, święto dla całej ludzkości. Przychodzi do każdego, kojarzy się z ciepłem i miękkością i pachnie jodłą, woskowymi świecami i piernikami wszystkim, co jest i co jeszcze będzie... (Paula Modersohn-Becker) Francuzów nazwisko Fabiś na Fabisch. Po ukończeniu tej szkoły Józef Fabisch podejmuje pracę, najpierw na miejscu, w Aix-en- Provence, a później jako profesor rysunków w liceum i Szkole Sztuk Pięknych w Saint-Etienne. Zlota Madonna w Lyonie Przełomowym momentem w jego życiu była podróż do Włoch, zwłaszcza do Rzymu i Florencji, podczas której odkrył swoje powołanie rzeźbiarza. W 1843 r. wystawia swoją pierwszą pracę Magnificat, która obecnie znajduje się w kościele Demi-Lune pod Lyonem. Wkrótce potem (1845 r.) dostaje nominację na profesora rzeźby w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Lyonie. Jego bardzo liczne dzieła, wystawiane i nagradzane między innymi w Lyonie i Paryżu, można znaleźć przede wszystkim w kościołach Francji i poza jej granicami. W samym Lyonie jest cała kolekcja jego rzeźb. Figury Fabischa, przedstawiające zwłaszcza Matkę Bożą, znajdują się w takich kościołach Lyonu, jak: św. Wincentego, św. Franciszka Salezego, św. Nizier, w kościele Szpitala Miejskiego, w kościele św. Polikarpa. Jego dziełem są figura Serca Jezusa Matki Bożej i główny ołtarz, a w katedrze dwa ołtarze z płaskorzeźbami. Artysta w 1850 r. wygrywa konkurs, wśród 32 artystów, na figurę Matki Bożej, która została umieszczona na wieży bazyliki Fourviére do dzisiaj góruje i czuwa nad Lyonem. To dzieło przynosi mu największą sławę, tak za swój charakter monumentalny, jak i za zmysł religijny, z którego czerpał natchnienie. Jego dzieła są oceniane przez krytyków za godne mistrzów starożytnych, średniowiecznych i renesansu. W 1860 r. zostaje wybrany członkiem Akademii Nauk, Literatury i Sztuki w Lyonie. Ojciec Święty Leon XIII za całokształt twórczości religijnej ustanawia go Kawalerem Orderu Grzegorza Wielkiego. Jedyna nagana, jaka go spotkała, była związana z wykonaniem Muz na zamówienie rządu francuskiego. Przesiąknięty duchem laickim i wrogo nastawiony do Kościoła minister sztuk pięknych, oglądając gotowe rzeźby, z oburzeniem powiedział: Nawet jego Muzy są klerykalne. To powiedzenie zachwyciło ks. Peyramale, proboszcza Lourdes: Muzy klerykalne! To najwznioślejszy sposób oceny i najpiękniejsza pochwała artysty. Dlatego już 19 sierpnia 1863 r. pisze do swego biskupa Laurence w Tarbess: Ta figura będzie arcydziełem z punktu widzenia sztuki i jednocześnie będzie przedstawiała Niepokalaną Dziewicę tak, jak Bernadetta Ją widziała. Nie bez znaczenia przy wyborze Fabischa był też fakt, że to on właśnie wykonał piękną figurę Matki Bożej z La Salette i przy tej okazji rozmawiał z dziećmi, którym się Maryja ukazała. Posiadał więc ważne doświadczenie, które pozwalało mu także to dzieło wykonać. 17 września 1863 r. przyjechał do Lourdes, aby samemu zobaczyć to cudowne miejsce i osobiście od Bernadetty dowiedzieć się, jak wyglądała Najświętsza Dziewica, której figurę miał wykonać. Bernadetta bardzo dokładnie przedstawiła mu, jak Maryja

13 13 była ubrana, a nasz wspaniały artysta w sposób genialny to utrwalił w białym, najczystszym kararyjskim marmurze. Natychmiast po poświęceniu figury Matki Bożej w Grocie Matka Boża z La Salette Massabielskiej, ksiądz kan. M. Fourcade, sekretarz generalny biskupstwa w Tarbes, pisze: Figura jest wspaniała. Przedstawia wiernie w najdrobniejszych szczegółach moment, w którym Najświętsza Maryja Panna wypowiada słowa: Jestem Niepokalane Poczęcie. Nieco później Norbert Caste-ret, specjalista w tej dziedzinie, okiem znawcy oceni samo artystyczne wykonanie rzeźby: Suknia, umarszczona wokół szyi Matka Boża z Lourdes i przepasana w talii, jest arcydziełem delikatności, a biały welon, zarzucony na głowę i obejmujący niemal całą postać, jest tak lekki, że zdaje się najsłabszy wietrzyk będzie nim powiewał. Podobna była też opinia ks. Blanca, według którego Józef Fabisch w tym wypadku przeszedł samego siebie, wykonując, jak to tylko jest możliwie wiernie i jednocześnie zgodnie z regułami sztuki, najsłynniejszą figurę Maryi, jako Niepokalanego Poczęcia, zwanej powszechnie Matką Bożą z Lourdes. Będąc w Lyonie, a szczególnie w Lourdes lub La Salette, modląc się o wstawiennictwo Matki Bożej, żaden Polak nie powinien zapomnieć o Jozefie Fabisiu twórcy tych wspaniałych figur Matki Bożej, o wybitnym polskim rzeźbiarzu Maryi. Adam Śledź (na podst. JAN PAWEŁ II Encyklika Veritatis Splendor Do wszystkich biskupów Kościoła katolickiego o niektórych podstawowych problemach nauczania moralnego Kościoła Veritatis splendor (łac. Blask Prawdy) dziesiąta encyklika papieża Jana Pawła II. Dokument ten jest jednym z najbardziej wszechstronnych i filozoficznych nauczań teologii moralnej w katolickiej tradycji. Prace nad nią trwały sześć lat, opublikowana została 6 sierpnia 1993r. Jan Paweł II uczy, że nie ma żadnego prawdziwego konfliktu pomiędzy ludzką wolnością a prawem Bożym. Boże prawo rządzące ludzkim zachowaniem nie sprzeciwia się ludzkiej wolności, ale raczej chroni i promuje wolność. Encyklika stwierdza, że dzisiejszy szacunek dla ludzkiej wolności reprezentuje jedną z pozytywnych realizacji współczesnej kultury. Poniżej znajdują się najważniejsze myśli zawarte w tym papieskim dokumencie. Wprowadzenie Jezus Chrystus, światłość narodów, rozjaśnia oblicze swojego Kościoła, posłanego przezeń na cały świat, aby głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Dzięki temu Kościół, Lud Boży pośród narodów, świadom nowych wyzwań historii i ludzkich wysiłków w poszukiwaniu sensu życia, przynosi wszystkim odpowiedź, której źródłem jest prawda Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii. Dziś jednak wydaje się konieczna refleksja nad całością nauczania moralnego Kościoła, której konkretnym celem jest przypomnienie niektórych fundamentalnych prawd doktryny katolickiej w kontekście współczesnych prób ich podważenia lub zniekształcenia. Wewnątrz samej społeczności chrześcijańskiej ukształtowała się bowiem nowa sytuacja, w której wobec nauczania moralnego Kościoła rozpowszechniane są coraz liczniejsze wątpliwości i zastrzeżenia natury humanitarnej i psychologicznej, społecznej i kulturowej, religijnej, a także w ścisłym sensie teologicznej. Rozdział I Nauczycielu, co dobrego mam czynić? (Mt 19, 16) Chrystus i odpowiedź na pytanie moralne Rozmowa Jezusa z bogatym młodzieńcem przytoczona w 19. rozdziale Ten sam Jezus jest dzisiaj obecny we wszystkich, których nikt nie potrzebuje, którzy do niczego nie są przydatni, których się nie leczy, którzy są głodni, nadzy i nie mają domu... Udzielcie dachu nad głową bezdomnemu Chrystusowi i przemieńcie domowe ognisko na dom pokoju, radości i miłości, troszcząc się o każdego spośród waszej rodziny lub po prostu o bliźnich. (Matka Teresa z Kalkuty)

14 14 Bóg karmi nas wiarą, nadzieją i miłością. Naszym zadaniem jest tylko dorastać do Nieba. Nadzieja przychodzi do człowieka wraz z drugim człowiekiem. (Dante Alighieri ) Ewangelii św. Mateusza daje nam sposobność do ponownego wysłuchania Jego nauczania moralnego, ujętego w żywej i wyrazistej formie. W młodzieńcu, o którym mówi Ewangelia Mateusza, możemy rozpoznać każdego człowieka, zbliżającego się świadomie lub nieświadomie do Chrystusa, Odkupiciela człowieka i stawiającego Mu pytanie moralne. Młodzieniec pyta nie tyle o to, jakich zasad należy przestrzegać, ale jak osiągnąć pełny sens życia. To dążenie bowiem stanowi rzeczywiste podłoże każdej ludzkiej decyzji i działania, to ukryte poszukiwanie i wewnętrzny impuls porusza ludzką wolność. ( ) człowiek współczesny winien zwrócić się na nowo do Chrystusa, aby uzyskać od Niego odpowiedź na pytanie, co jest dobrem, a co złem. To Chrystus jest Nauczycielem, Zmartwychwstałym, który ma życie w sobie i pozostaje zawsze obecny w Kościele i w świecie. To On otwiera wiernym księgę Pisma i objawiając w pełni wolę Ojca, naucza prawdy o postępowaniu moralnym. Jako źródło i szczyt ekonomii zbawienia, Alfa i Omega ludzkich dziejów, Chrystus objawia kondycję człowieka i pełnię jego powołania. Życie moralne jawi się jako właściwa odpowiedź na bezinteresowne działania, które miłość Boża, wielokrotnie podejmuje wobec człowieka. Jest odpowiedzią miłości, zgodną z formułą najważniejszego przykazania zawartą w Księdze Powtórzonego Prawa. Jezus prowadzi do wypełnienia Bożych przykazań, zwłaszcza przykazania miłości bliźniego, nadając jego wymaganiom charakter wewnętrzny i bardziej radykalny: miłość bliźniego wypływa z serca, które kocha i które - właśnie dlatego, że kocha - gotowe jest spełniać w życiu najwyższe wymagania. Celem przykazań, przypomnianych przez Jezusa młodemu rozmówcy, jest ochrona dobra osoby, obrazu Bożego, poprzez zabezpieczenie jej dóbr. Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie - to zasady moralne sformułowane jako zakazy. Normy negatywne szczególnie dobitnie wyrażają bezwarunkową konieczność ochrony życia ludzkiego, więzi osób w małżeństwie, własności prywatnej, uczciwości i dobrego imienia. Doskonałość domaga się tej dojrzałości w darze z siebie, do której powołana jest ludzka wolność. Jezus wskazuje młodzieńcowi przykazania jako pierwszy niezbędny warunek osiągnięcia życia wiecznego; natomiast słowa o porzuceniu przez młodzieńca wszelkiej majętności i pójścia za Panem mają charakter propozycji: Jeśli chcesz.... Jezus domaga się, by Go naśladować i iść za Nim drogą miłości, która oddaje się bez reszty braciom dla miłości Boga. Pójście za Chrystusem nie jest zewnętrznym naśladownictwem, gdyż dotyka samej głębi wnętrza człowieka. Być uczniem Jezusa, znaczy upodobnić się do Niego, który stał się sługą aż do ofiarowania siebie na krzyżu. Reguły moralne, które Bóg nadał w Starym Przymierzu i które w Nowym i Wiecznym Przymierzu osiągnęły doskonałość w osobie Wcielonego Syna Bożego, muszą być wiernie strzeżone i nieustannie wypełniane w różnych kulturach powstających w ciągu dziejów. Rozdział II Nie bierzcie więc wzoru z tego świata (Rz 12, 2) Kościół wobec niektórych tendencji współczesnej teologii moralnej Pismo Święte pozostaje bowiem żywym i płodnym źródłem nauki moralnej Kościoła, jak przypomniał Sobór Watykański II, określając Ewangelię źródłem wszelkiej prawdy zbawiennej i normy moralnej. Strzeże on wiernie tego, czego słowo Boże naucza nie tylko o prawdach wiary, lecz także o postępowaniu moralnym, to znaczy takim, które podoba się Bogu. Sobór Watykański II wezwał teologów, by szczególną troskę skierowali ku udoskonaleniu teologii moralnej, której naukowy wykład, karmiony w większej mierze nauką Pisma Świętego, niech ukazuje wzniosłość powołania wiernych w Chrystusie i ich obowiązek przynoszenia owocu w miłości za życie świata. Ludzkie problemy najszerzej dyskutowane i rozmaicie rozstrzygane we współczesnej refleksji moralnej sprowadzają się wszystkie choć na różne sposoby do zasadniczej kwestii: do kwestii wolności człowieka. Kościół z wdzięcznością przyjmuje cały depozyt Objawienia, strzeże go z miłością i otacza religijną czcią, pełniąc swą misję autentycznego interpretowania prawa Bożego w świetle Ewangelii. Źródłem i uzasadnieniem obowiązku bezwarunkowego poszanowania życia ludzkiego jest godność osoby, a nie jedynie naturalna skłonność do zachowania własnego życia fizycznego. Dlatego nawet życie ludzkie, choć jest fundamentalnym dobrem człowieka, zyskuje sens moralny dopiero przez odniesienie do dobra osoby, którą zawsze należy afirmować dla niej samej: podczas gdy zabójstwo niewinnej ludzkiej istoty pozostaje zawsze niedozwolone, to oddanie własnego życia (por. J 15, 13) dla miłości bliźniego lub na świadectwo prawdzie może być czynem dozwolonym i chwalebnym, a nawet obowiązkiem. Źródłem godności sumienia jest zawsze prawda: w przypadku sumienia prawego mamy do czynienia z przyjętą przez człowieka prawdą obiektywną, natomiast w przypadku sumienia błędnego z tym, co człowiek subiektywnie uważa mylnie za prawdę. Relacja między ludzką wolnością a prawem Bożym, której żywą siedzibą, ukrytą we wnętrzu osoby, jest sumienie, ujawnia się i urzeczywistnia w ludzkich czynach. Właśnie poprzez swoje czyny człowiek doskonali się jako człowiek powołany do tego, żeby z własnej woli poszukiwał swego Stwórcy i by trwając przy Nim, dochodził w sposób wolny i pełny do błogosławionej doskonałości.

15 15 Nieś się kolędo, nieś Nieś się kolędo od domu do domu z przesłaniem wielkim rodzi nam się Bóg Schodzi Jezus Zbawiciel na Ziemię wyznaczać drogi do niebiańskich wrót On z naszych ramion ściągnie niepokoje rozbije głazy nieugiętych dusz Niesie w swym sercu miłość i nadzieję należną cześć oddajmy Mu Maria Piniańska Rozdział III By nie zniweczyć Chrystusowego Krzyża (1Kor 1, 17) Dobro moralne w życiu Kościoła i świata W Chrystusie ukrzyżowanym znajduje Kościół odpowiedź na nurtujące dziś tak wielu ludzi pytanie o to, czy posłuszeństwo wobec uniwersalnych i niezmiennych norm moralnych może wyrażać szacunek dla jedyności i niepowtarzalności każdej ludzkiej osoby i nie zagrażać jej wolności i godności. Trzeba ponownie odnaleźć i ukazać prawdziwe oblicze chrześcijańskiej wiary, która nie jest jedynie zbiorem tez wymagających przyjęcia i zatwierdzenia przez rozum. Jest natomiast poznaniem Chrystusa w wewnętrznym doświadczeniu, żywą pamięcią o Jego przykazaniach, prawdą, którą trzeba żyć. Słowo zresztą jest prawdziwie przyjęte dopiero wówczas, gdy wyraża się w czynach i urzeczywistnia w praktyce. Wiara to decyzja, która angażuje całą egzystencję. Jest spotkaniem, dialogiem, komunią miłości i życia między wierzącym a Jezusem Chrystusem: Drogą, Prawdą i Życiem. Kościół ukazuje wiernym przykłady licznych świętych mężczyzn i kobiet, którzy głosili i bronili prawdy moralnej aż do męczeństwa albo woleli umrzeć niż popełnić choćby jeden grzech śmiertelny. Wyniósł ich do chwały ołtarzy, to znaczy kanonizował ich świadectwo i publicznie uznał za słuszne ich przekonanie, że miłość Boga każe bezwarunkowo przestrzegać Jego przykazań. Tylko Bóg, najwyższe Dobro, stanowi niewzruszoną podstawę i niezastąpiony warunek moralności, to znaczy przykazań, zwłaszcza przykazań negatywnych, które zabraniają, zawsze i w każdym przypadku, postępowania i czynów sprzecznych z osobową godnością każdego człowieka. Odpowiedzialność za wiarę i za zgodne z wiarą życie Ludu Bożego ciąży w sposób szczególny na Pasterzach i należy do ich misji, jak nam przypomina Sobór Watykański II: Wśród głównych obowiązków biskupich szczególne miejsce zajmuje głoszenie Ewangelii. Biskupi są zwiastunami wiary, prowadzącymi nowych uczniów do Chrystusa i autentycznymi, czyli upoważnionymi przez Chrystusa nauczycielami, którzy powierzonemu sobie ludowi głoszą prawdy wiary, aby w nie wierzył i w życiu je stosował, i którzy w świetle Ducha Świętego treść wiary wyjaśniają, ze skarbca Objawienia dobywając rzeczy sta- re i nowe (por. Mt 13, 52), przyczyniają się do jej owocowania i od powierzonej sobie trzody czujnie oddalają grożące jej błędy (por. 2 Tm 4, 1-4). Zakończenie Maryja jest Matką Miłosierdzia, ponieważ Jezus Chrystus, Jej Syn, został posłany przez Ojca jako objawienie Bożego Miłosierdzia. Nie przyszedł, aby potępić, ale by przebaczyć, by okazać miłosierdzie. Największe miłosierdzie polega zaś na tym, że On jest wśród nas i że nas wzywa, byśmy Go spotykali i wraz z Piotrem wyznawali jako Syna Boga żywego. Żaden grzech człowieka nie może uchylić Bożego Miłosierdzia, nie może go powstrzymać przed ujawnieniem całej swej zwycięskiej mocy, jeśli tylko jej wezwiemy. Więcej, to grzech właśnie sprawia, że tym większym blaskiem jaśnieje miłość Ojca, który aby wykupić niewolnika, nie oszczędził Syna. Maryja dzieli z nami naszą ludzką kondycję, jest jednak całkowicie otwarta na działanie łaski Bożej. Nie zaznawszy grzechu, potrafi współczuć z każdą słabością. Rozumie grzesznego człowieka i kocha go miłością Matki. Właśnie ze względu na tę miłość stoi po stronie prawdy i dzieli z Kościołem troskę o nieustanne przypominanie nakazów moralnych zawsze i wszystkim. Z tej samej przyczyny nie zgadza się, by grzeszny człowiek był oszukiwany przez tych, którzy w imię fałszywie rozumianej miłości usprawiedliwialiby jego grzech, gdyż wie, że zniweczyłoby to ofiarę Chrystusa, Jej Syna. Opr. Majka Czy Jezus nie jest głodny w nas? Czy karmimy Go miłością? Nasza miłość jest pokarmem dla Jezusa. Czy Jezusowi nie jest w nas zimno? Czy czasem nasze serce nie wygasa? Przyjmujemy Go w Komunii świętej, ale czy nie zostawiamy Go samego? Jezus może zmarznąć w naszym sercu, które nie myśli o Nim. (ks. Jan Twardowski)

16 16 NASZE DZIEDZICTWO Objawienie Pańskie to także Dzień Małych Misjonarzy. Dzieci są teraźniejszością i przyszłością Kościoła. Odgrywają aktywną rolę w ewangelizacji świata i swymi modlitwami pomagają go zbawiać i czynić lepszym (Jan Paweł II) Rok 1507 Koronacja Zygmunta (24 I) na króla Polski. Wojna z Rosją. Wojska Wasyla III doszły do Berezyny. Kontrakcja wojsk litewskich wspieranych przez oddziały polskie pod dowództwem Mikołaja Firleja wypiera napastników poza granice Litwy. Rok 1508 W Moskwie zostaje podpisany (8 X) wieczysty pokój. Wasyl III Rozpoczyna się przebudowa zamku wawelskiego w stylu renesansowym, która trwa do 1536 r. Głównymi architektami byli: Franciszek Florentczyk, Benedykt z Sandomierza i Bartłomiej Berecci. Rok 1509 Wyprawa odwetowa na Mołdawię. Wojska polskie dowodzone przez hetmana Mikołaja Kamienieckiego rozbiły Mołdawian nad Dniestrem i dotarły do Suczawy. Przy mediacji Węgier podpisano pokój w Kamieńcu Podolskim. Rok 1510 Strona tytułowa traktatu Józefa Strusia Sejm podjął Hetman Mikołaj Kamieniecki uchwałę zabraniającą przekazywania w testamencie majątków ziemskich na rzecz Kościoła. Miało to na celu osłabienie pozycji Kościoła jako konkurenta gospodarczego szlachty. Urodził się Józef Struś z Poznania, późniejszy nadworny lekarz Zygmunta Starego, jeden z najwybitniejs z y c h uczonych polskich w dziedzinie nauk przyrodniczych i medycznych, wykładowca uniwersytetu padewskiego. Kamienica przy ul. Józefa Strusia w Poznaniu Rok 1511 Rokowania polsko-krzyżackie w Toruniu. Krzyżacy odmawiają oddania hołdu lennego królowi polskiemu. W trakcie pertraktacji prymas Jan Łaski przedstawia projekt usunięcia zakonu z Prus i osadzenia go na południowo-wschodnich kresach. Rok 1512 Małżeństwo Zygmunta Starego z Barbarą, siostrą Jana Zapolyi, stojącego na czele antyhabsburskiego stronnictwa na Węgrzech. Zwycięstwo pod Wiśniowcem (Łopusznem) wojsk polsko-litewskich dowodzonych przez hetmanów Kamienieckiego i Ostrogskiego nad Tatarami zmusza chana Mengli Gireja do Mengli I Girej Jan Zapolyia zawarcia z Polską sojuszu antymoskiewskiego. Wasyl III zrywa pokój wieczysty i jego wojska pustoszą ziemię połocką i witebską. Ze słownika historycznego Wół: przez całe średniowiecze zwierzę pociągowe, używane przede wszystkim do prac polowych, do transportu ciężkich ładunków. Hodowali je dla tych celów zwłaszcza chłopi, gdyż właściciele folwarków pańszczyźnianych bardziej byli zainteresowani hodowlą wołów opasowych, przeznaczonych na mięso i skóry. W XV i XVI w. był to ważny towar eksportowy do krajów zachodnich. Przez Śląsk i Wielkopolskę ciągnęły do Niemiec całe stada wołów rzeźnych, wyhodowanych nie tylko na ziemiach polskich, lecz także na obszarach Ukrainy, Mołdawii, Węgier i Litwy. Adam Śledź (na podst. Wielkiej Historii Polski )

17 17 Dzień 25 listopada 2012 r na długo pozostanie w naszej pamięci. W Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata w naszej seminaryjnej kaplicy w Tarnowie przyjęliśmy strój duchowny. Bezpośrednim przygotowaniem do tego wydarzenia były rekolekcje prowadzone przez O. Waclawa Królikowskiego SJ. Był to czas gorliwej modlitwy a także rosnącego napięcia w związku ze zbliżającym się dniem obłóczyn. Ojciec Mirosław wprowadził nas w klimat ćwiczeń duchowych św. Ignacego z Loyoli. Uczył nas dostrzegać miłość Boga Ojca do nas. Ponadto przypominał nam o potrzebie służby, która wyraża się w codziennej przemianie swojego serca. Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny, Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie, Ludzie gniazda wspólnego łamią chleb biblijny Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie. Mszy świętej obłóczynowej przewodniczył ks. bp Andrzej Jeż, który mówił w homilii, że sutanna jest wyznaniem wiary przed ludźmi, odważnym świadectwem o Chrystusie, naszej przynależności do Kościoła, jest wyrazem świadomej i dobrowolnej rezygnacji z tego co niesie świat. Zwrócił uwagę, że najważniejsze obłóczyny to te, które dokonują się w każdym dniu naszego życia, gdy staramy się przyoblekać w szatę świętości, gorliwości, poświęcenia, czystości i oddania Chrystusowi. Z chwilą przyjęcia stroju duchownego zrobiliśmy kolejny ważny krok ku Chrystusowemu kapłaństwu. Staliśmy się zewnętrzym znakiem obecności Boga w świecie. Znakiem, o którym często zapominamy - Jego miłości do każdego człowieka. Wraz z braćmi trzeciego roku prosimy o modlitwę w naszej intencji, byśmy mogli dążyć drogą świętości. Pozdrawiam Szczęść Boże (C.K. Norwid) kl. Antek Fot. ze zbiorów Autora

18 18 Chcemy w aktualnym numerze przypomnieć postać długoletniego naszego kościelnego Pana Ludwika Szarka, który odznaczony był najwyższym odznaczeniem papieskim Pro Ecclesia et Pontifice. (tekst pochodzi z Naszych Spotkań nr 2/11 z lutego 1996 r.) Pan Ludwik Był osobą tak znaną ogółowi para fian kościoła św.małgorzaty, iż nie trzeba było wymieniać nazwiska tego długoletniego jej kościelnego, by było wiadomym, o kogo chodzi. Co niektó rzy mówili o nim: Ludwiczek. Śp. Ludwik Szarek - niewysoki, skromny wielce, emanujący dobrocią, dla wszystkich zawsze uprzejmy, był przypisany nieomal od zawsze kościo łowi św. Małgorzaty. Urodzony w 1916 r. już w 1931 r. podjął pracę przy no wosądeckiej farze. Wcześniej jeszcze sąsiedzi plebanii zapamiętali go jako niewielkiego chłopaczka towarzyszą cego ówczesnemu, już wiekowemu, ks. infułatowi Alojzemu Góralikowi (zm. w 1926 r.) w jego codziennych spacerach wokół kościoła, pilnujące go, by proboszcz poruszał się po wąskim kamiennym chodniczku, nie scho dząc z niego w błotniste wówczas po deszczach obejście. Przez 64 lata jego pracy jako kościelnego tylu księży zmieniało się na probostwie nowosądeckim a Ludwik Szarek przy nim trwał. Kochał swój kościół. Znał każdy jego zakątek, potrzeby, łapczywie starał się poznać jego dawną historię. Wierny i posłuszny cieszył się zau faniem proboszczów. Kiedy nadszedł nieszczęsny czas okupacji hitlerow skiej, wówczas z nakazu władz nie mieckich nastąpiło zdjęcie ze ścian kościoła św. Małgorzaty obrazów, na któ rych sceny religijne nasycone były symbolami historii pol skiej. Pan Ludwik brał udział w ich zabezpieczaniu. W kościółku św. Heleny za Dunajcem przechowywa ny był przez lata wotywny obraz z pocz. XVI I w. mający treść religijno-patriotyczną. W obawie, iż może być skon fiskowany przez okupanta, właśnie Ludwikowi Szarkowi polecono dyskretne jego przewiezienie i zdeponowanie we wskazanym miejscu. W 1942 r. przy pomocy przychylnego farze fialra przewieźli skrzynię z cennym obrazem do sądeckiego probostwa. Odnowiony ten obraz, noszący tytuł Adoracja Trójcy Świętej, usytuowany jest teraz na lewej ścianie nawy kościoła św. Małgorzaty. W latach trwało odna wianie kościoła św. Małgorzaty wielkim wysiłkiem wszystkich, którzy w tym dziele mieli swój udział. Nie obyło się bez pomocy kościelnego. Ludwik Sza rek odmykający rano kościół, dbają cy o jego zamknięcie wieczorem nie schodził wówczas ze swego posterunku pracy. Grom, błyskawica! Stań się, stało. Matka dziewica, Bóg ciało. (Adam Mickiewicz) Ale nie tylko praca w kościele wy pełniała jego dni. Był taki zły czas, kie dy jedynie posiadacze kartek żywno ściowych mieli dostęp do niezbędnych artykułów. Ileż razy stojąc w ogonku spotykało się Pana Ludwika Szarka z plikiem kartek z plebanii, dokonują cego na ich podstawie zakupów. Spie sząc się do innych obowiązków, nigdy nie stawał w ogonku - ale też nikt ze stojących w nim nie podnosił sprzeci wu przeciw kupującemu poza kolejno ścią co zwykle w takich sytuacjach się zdarzało. Na 60-lecie swej pracy przy sądec kiej farze obecnie Bazylice św. Mał gorzaty - został Pan Ludwik Szarek odznaczony przez Ojca św. Jana Paw ła II najwyższym honorowym odznaczeniem dla ludzi świeckich: Pro Ecclesia et Pontifice. Był jedynym w No wym Sączu, który to odznaczenie miał honor posiadać. Irena Styczyńska PS. Już wiemy, że historia papieskiego odznaczenia zakręciła koło, bo drugą osobą po Panu Ludwiku jest obecny nasz organista Pan Kazimierz Plewa. Fot. ze zbiorów Autora

19 19 Jest rzeczą konieczną, aby lektorzy wykonujący swą posługę, byli naprawdę odpowiednio i starannie przygotowani, a to w tym celu, ażeby wierni, słuchając czytań Słowa Bożego, rozbudzali w sobie żywe i serdeczne umiłowanie Pisma Świętego. Wprowadzenie do Lekcjonarza Mszalnego Słudzy Słowa Bożego w Dekanacie Nowy Sącz - Centrum Mędrcy oddali pokłon zwykłemu Dziecku w objęciach Jego Matki Maryi, ponieważ w Nim rozpoznali źródło dwojakiego światła, które ich prowadziło: światła gwiazdy oraz światła Pisma. Rozpoznali w Nim Króla żydowskiego, chwałę Izraela, a także Króla wszystkich narodów. (Benedykt XVI) W sobotę 1 grudnia 2012 roku o godzinie w Nowym Sączu odbyło się błogosławieństwo lektorów z dekanatu Nowy Sącz - Centrum. Na uroczystość przybyły rodziny kandydatów. Mszy Świętej przewodniczył ksiądz dziekan Jan Piotrowski wraz z księżmi proboszczami i opiekunami kandydatów na lektorów. Do posługi ministranta Słowa Bożego zostało dopuszczonych 76 chłopców, w tym 25 z naszej parafii. Podczas liturgii błogosławieństwa ksiądz Sławomir Szyszka - dekanalny duszpasterz LSO, zwrócił się z prośbą do księdza dziekana o przyjęcie chłopców do Wspólnoty liturgicznej, argumentując, że godnie pełnioną posługą ministranta i sumiennym uczestnictwem w przygotowaniu do pełnienia nowej posługi lektora, dali dowód swej duchowej dojrzałości i szczerej troski o sprawy Boże. Uroczystość poprzedził Kurs lektorski trwający dwa miesiące, podczas którego ministranci starsi odbyli formację fonetyczną, biblijną, liturgiczną i ascetyczną. Szkolenie zakończył egzamin, który uczestnicy zdali pozytywnie. Po zakończeniu Mszy Świętej i modlitwie młodzi lektorzy pozowali do pamiątkowych zdjęć z księdzem dziekanem oraz księżmi opiekunami. Lektorzy, aby prawdziwie spełniali swą funkcję otrzymali egzemplarze Pisma Święte oraz pamiątkowe dyplomy lektora. Życzymy wszystkim nowo przyjętym lektorom, aby wykonywali swoją posługę ze szczerą pobożnością i dokładnością, jak to przystoi wzniosłej posłudze i odpowiada słusznym wymaganiom Ludu Bożego.

20 20 Nowi lektorzy z naszej parafii: 1. Bochenek Karol 2. Bochniarz Maciej 3. Borowiec Karol 4. Chowaniec Krystian 5. Ciesielka Jakub 6. Franczyk Tomasz 7. Fröhlich Mateusz 8. Jajko Kamil 9. Kotlarz Szymon 10. Liber Krzysztof 11. Lorenc Michał 12. Machowski Arkadiusz 13. Michalik Grzegorz 14. Michalik Maciej 15. Mikulec Błażej 16. Mokrzycki Dariusz 17. Motak Kamil 18. Nowak Krzysztof 19. Piotrowski Jan 20. Słaboń Dawid 21. Siwiec Konrad 22. Świechowski Piotr 23. Wartak Jakub 24. Wiewióra Krzysztof Lektorzy z rektoratu bł. Karoliny w Januszowej 1. Oleksy Karol Oprac. Mróz Mateusz Iluminacje placów i ulic, światła zapalone przy żłóbku i na choince niech nam pomogą odkryć to prawdziwe duchowe «Światło», które choć niewidzialne dla oczu, przenika jednak serca ludzi dobrej woli. Niech Chrystus, rodząca się «Światłość», udzieli nam potrzebnych łask, byśmy umieli postępować w prawdzie, sprawiedliwości i miłości. (Benedykt XVI) Fot. J. Polakiewicz