DODATEK BEZPŁATNY DO TYGODNIKA RODZIN KATOLICKICH ŹRÓDŁO

Transkrypt

1 GORLICENSES VIRGINI DEIPARAE Nr 6 /231 Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorlicach czerwiec 2015 DODATEK BEZPŁATNY DO TYGODNIKA RODZIN KATOLICKICH ŹRÓDŁO "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn"

2 Duch Święty Dawca Siedmiu Darów Dar mądrości spośród wszystkich darów jest naprawdę szczególny. Dar mądrości to nadprzyrodzone usposobienie umysłu, które nakłania człowieka do szukania Boga i do rozkoszowania się Nim i tym, co w jakikolwiek sposób odnosi się do chwały Bożej. Dar ten pomaga w poznaniu i umiłowaniu Prawdy Wiekuistej. Dar mądrości uzdalnia nas do tego, że potrafimy przeżywać swoje życie w świetle Ostatecznego Celu. Ujawnia przed nami prawdziwy sens naszego życia. Ukierunkowuje nasze serce i działanie ku Bogu. Daje nam umiejętność patrzenia na świat, drugiego człowieka, na siebie samych przez pryzmat wiary. Dla chrześcijanina, dar Mądrości staje się darem, który pozwala bardzo głęboko przeżywać poczucie sensu życia, i patrzeć na świat w podobny sposób jak to robi to Bóg, tj. patrzeć z miłością. Potrafimy wtedy zobaczyć całe piękno świata, piękno człowieka, potrafimy spojrzeć na samych siebie z miłością. Trzeba zaznaczyć, że tym spojrzeniu Bożym na rzeczywistość ziemską, spojrzeniu do którego nas uzdalnia dar mądrości, odkrywamy również potęgę krzyża i potrafimy zrozumieć czym naprawdę jest nasze życie w jego świetle. Dar rozumu skutecznie przyczynia się do obiektywnej oceny konkretnej sytuacji i pomaga w podjęciu trafnych decyzji związanych z przyszłością. Człowiek będący uczestnikiem tego daru może trafnie odczytywać wolę Bożą oraz rozróżniać prawdę od kłamstwa. Dar rozumu pozwala nam wniknąć głębiej w tajemnicę Boga. Daje rozumienie i intuicję Bożej Prawdy. Dar rozumu wreszcie kształtuje zmysł naszej wiary, dzięki niemu możemy pojąć jej istotę. Nikt z nas nie może zostać prawdziwym uczniem Chrystusa wyłącznie dzięki własnej woli, tylko z własnej inicjatywy i pragnienia jest to niemożliwe. Jak nikt z nas nie może zostać dorosłym człowiekiem bez wsparcia natury, tak nikt nie może zostać chrześcijaninem bez pomocy Ducha Świętego. Jest On posłany każdemu przez Ojca i Syna. Jest Ich największym darem i pozostaje ciągle z nami. On zamieszkuje w nas, jest naszą wewnętrzną mocą, udoskonalającą całe nasze myślenie i działanie chrześcijańskie. W każdej chwili i w każdej sytuacji możemy prosić o Jego Siedmiorakie Dary, które są łaską daną nam od Boga. 2 Dar rady z kolei uzdalnia człowieka do dokonania właściwych wyborów, w obliczu decyzji, przed którymi stajemy każdego dnia, pozwala nam dostrzec, co należy wybierać zwłaszcza w najtrudniejszych momentach życia "Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to jak, ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam podane co macie mówić" (Mt 10,19. Dar ten zachęca i pociąga serce do rzeczy wyższych, do czynienia tego, co przekracza granicę konieczności. Budzi on w nas szczególną gotowość słuchania głosu Ducha Świętego. Potrzebny przełożonym, kierownikom duchowym, pasterzom Kościoła. Człowiek obdarzony darem rady jest skłonny do przyjmowania rad i chętnie poddaje się kierownictwu. On szuka rady, wsłuchując się w to, co Pan Bóg mówi i podążając za Jego głosem. Męstwo jest tym darem, który uzdalnia do odważnego i ufnego podjęcia trudnych zadań życiowych. Męstwo, moc, siła jest tym darem duchowym, który uzdalnia nas do tego, by stanąć z siłą i ufnością wobec prób i niebezpieczeństw, na które napotykamy w naszym chrześcijańskim życiu. Dar męstwa polega na nadprzyrodzonym usposobieniu duszy do znoszenia doświadczeń i do podejmowania wymagających dzieł z miłości ku Bogu. Dar męstwa uzdalnia do przeciwstawienia się pokusom czynienia zła. Pozwala odważnie kroczyć drogą Ewangelii, za Jezusem. Skłania człowieka do podejmowania, mimo przeszkód i trudności wielkich rzeczy dla Pana Boga. Jest to dar, który daje

3 nam moc odrzucenia propozycji zła, i daje nam odwagę pójścia za propozycją dobra. Dar umiejętności prowadzi do odkrycia nieskończonej miłości Boga do człowieka oraz zobowiązuje do uległości i całkowitego oddania się Bogu. Dar umiejętności jest tym darem Ducha Świętego, dzięki któremu mamy pewność i głęboką wiarę w Boga oraz w chrześcijańskie prawdy objawione. Dar umiejętności uzdalnia do tego, że patrząc na świat, potrafimy odnaleźć Boga. Dar ten sprawia, że potrafimy dostrzec w świecie odblask doskonałości Boga. Jan Paweł II omawiając ten dar przestrzega, że istnieje niebezpieczeństwo w kontakcie ze światem, że rzeczywistość stworzona, dobra materialne, osiągnięcia techniki mogą stać się dla nas bogiem naszego życia. Tak być nie powinno i nie może, ale o taki sposób myślenia dziś bardzo łatwo. Dar Umiejętności pozwala przeżywać rzeczywistość ziemską nie jako cel działań człowieka, ale jako środek prowadzący do celu - do Boga. Patrząc na świat, dostrzegam samego Stwórcę. Gdy zachwycam się pięknem przyrody to myślę jak pięknym musi być Pan Bóg. Gdy zachwycam się jakąś tajemnicą życia, dostrzegam, jak wielką tajemnicą musi być Stwórca życia - człowiek staje wobec świata pełen uwielbienia dla Boga. Dar pobożności polega na nadprzyrodzonym usposobieniu duszy, które nakłania ją pod działaniem Ducha Świętego, aby zachowała się w stosunku do Boga jak dziecko bardzo kochające wobec swego Ojca, o którym wie, że je kocha. Głównym przedmiotem daru pobożności jest sam Bóg, nie jako Pan najwyższy wszechrzeczy, lecz jako Ojciec nieskończenie dobry i nieskończenie godny miłości. Ten dar uzdalnia do prawdziwej modlitwy, która wypływa z osobistej relacji z Bogiem. Dar bojaźni Bożej jest tym usposobieniem duszy, które sprawia, że pod działaniem Ducha Świętego odczuwa ona szacunek dla Bożego majestatu. Nie można tego daru utożsamiać z lękiem przed Bogiem, ale przede wszystkim wiązać go z wielkim szacunkiem wobec Boga. Bojaźni Bożej musi towarzyszyć dziecięca ufność w Boże miłosierdzie i niezłomna wiara w Jego wierność. Człowiek ogarnięty tym darem unika grzechu, okazji do grzechu, przekonany, że grzech jest dla niego wielkim nieszczęściem. Dar bojaźni Bożej prowadzi do szczerego żalu nawet wtedy, gdy uchybienia nie są ciężkie, wyzwala gotowość zadośćuczynienia. Im bardziej człowiek wzrasta w życiu duchowym, im bliżej jest Boga, tym bardziej widzi swój grzech, swoją niedoskonałość, swoją słabość, i tym bardziej za to żałuje. Bojaźń Boża prowadzi mnie do szukania Boga, do tęsknoty za tym, żeby spotkać się z Nim w sakramencie pojednania. Z daru Bojaźni Bożej wyrasta także chęć wynagradzania Bogu za tych, którzy nie oddają Bogu należnej Jemu czci, którzy nie są Bogu posłuszni, którzy czynią zło (modlitwa za zatwardziałych grzeszników). Dary Ducha Świętego to szczególna Moc ofiarowana ludziom przez Boga. Przyjmując sakrament bierzmowania otrzymujemy siedem darów, które są ogromną łaską. Ta łaska wzmacnia nas, kieruje ku dobru, wskazuje sens i cel życia. Bez darów Ducha Świętego człowiek nie mógłby zrozumieć ani istoty wiary, ani celu własnego życia. Modlitwa do Ducha świętego ks. Marek Tutro O dary Ducha świętego modlił się każdego dnia św. Jan Paweł II słowami modlitwy, której nauczył Go ojciec. Duchu święty, proszę Cię o dar Mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych, o dar Rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej, o dar Umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary, o dar Rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował, o dar Męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać, o dar Pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowska miłością, o dar Bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie o Boże, obraża Zaczerpnięto z książki Najbardziej lubił wtorki Ks. abp. Mieczysława Mokrzyckiego 3

4 Już tylko miesiąc dzieli nas od oficjalnej uroczystości ogłoszenia MATKI BOŻEJ NIEPOKALANEJ PATRONKĄ MIASTA GORLICE. 12 listopada 2014 roku Stolica Apostolska wyraziła zgodę na nadanie Matce Bożej Niepokalanej tytułu Patronki miasta Gorlice. Matka Boża jest naszym orędownikiem w niebie oraz wzorem do naśladowania. Powinniśmy na nowo zapisać się do SZKOŁY MATKI BOŻEJ. Co to oznacza? Czego powinniśmy się uczyć od Najświętszej Maryi Panny? Maryja Niepokalana to MATKA PIĘKNEJ MIŁOŚCI. Wpatrujmy się w Patronkę naszego miasta Matkę Pięknej Miłości. Jej zawierzmy walkę o czystość naszych serc walkę, od której zależą losy świata, od której zależy zwycięstwo cywilizacji miłości nad cywilizacją śmierci. Tylko czyste serce jest zdolne do prawdziwej miłości powiedział kardynał Stefan Wyszyński. Historia pięknej miłości zaczyna się w TAJEMNICY ZWIASTOWANIA, kiedy wysłaniec Boży kieruje do Maryi słowa zawierające powołanie Jej do tego, by została Matką Syna Bożego. Po kilku zadanych pytaniach Maryja odpowiada: Oto ja Służebnica Pańska, niech mi się stanie we- 4 IDZIEMY NA NOWO DO SZKOŁY MATKI BOŻEJ dług Twego słowa. Maryja przyjęła dar Boga nie dlatego, że zrozumiała tajemnicę wcielenia lecz dlatego, że odczuła Jego miłość na którą odpowiedziała swoją wielką wiarą i miłością. Jako Dziewica staje się Maryja Matką Pięknej Miłości. Fiat Maryi w tajemnicy zwiastowania powinno być żywym przykładem dla naszego życia. Maryja oczekuje od nas analogicznej postawy głębokiej wiary i zaufania Bogu nawet wtedy gdy wydaje się to niemożliwe. Fiat Maryi pokazuje, że Bóg jest bardzo wymagający, prosi o wiele, czasem o wszystko, aby zrealizować w nas i przez nas swoje dzieło. Prosi też nas o wysiłek realizacji odpowiedzialnej, służebnej miłości, która jest podstawą wierności i trwałości w małżeństwie Fiat Maryi jest nie tylko chwilą, wypowiedzianym słowem, ale życiem oddanym Bogu, światu i nam wszystkim. Tę samą metodykę powinniśmy zastosować w naszym życiu. Nasze TAK powinno być potwierdzone życiem. Dzieje pięknej miłości rozpoczynają się od pierwszej pary ludzkiej Adama i Ewy. Pokusa, której ulegli oraz grzech pierworodny, który popełnili, nie odebrały im całkowicie zdolności do pięknego miłowania. Dzieje pięknej miłości to dzieje zbawienia człowieka. W ciągu historii świata coraz to nowe pary mówią sobie wzajemnie pójdziemy razem przez życie i dzięki temu rozpoczyna się rodzina na mocy sakramentu nowa wspólnota w Chrystusie. Miłość, aby była piękna musi być DAREM BOŻYM, musi być zaszczepiona w sercach ludzkich przez Ducha Świętego. Jesteśmy świadomi, że działalność dla dobra małżeństwa i rodziny jest ściśle związana z rozwojem kultury. Wielkie jest oddziaływanie środków społecznych, które niejednokrotnie przekazują fałsz, rozmijanie się z prawdą i pięknem. O jakąż prawdę może chodzić w filmach, programach telewizyjnych zdominowanych przez pornografię i okrucieństwo? Środki masowego przekazu, jeśli nie kierują się zdrowymi zasadami etycznymi, nie służą prawdzie. Zakłamują prawdę o człowieku, o pięknie. Pan Bóg, dając nam dekalog a szczególnie VI przykazanie chciał zabezpieczyć świętość małżeństwa i rodziny, chciał zabezpieczyć pełną prawdę o osobie ludzkiej i jej godności. Pięknej miłości człowiek współczesny nie jest w stanie nauczyć się od dzisiejszej masowej kultury. O piękną miłość trzeba walczyć wobec zagrożeń płynących ze współczesnego świata Dlatego bardzo potrzebna jest nam mocna modlitwa i orędownictwo naszej Patronki Matki Pięknej Miłości.

5 Również Maryja w TAJEMNICY NAWIEDZENIA jest dla nas żywym przykładem. Maryja Matka, nosząca w swoim łonie Syna Bożego, śpieszy w swej godnej podziwu pokorze spełnić wobec starszej Elżbiety rolę służącej. Maryja udaje się z pomocą do krewnej, daje jej możliwość poznania i przyjęcia Chrystusa. Niemożliwe jest żyć, kochać i nie świadczyć o obecności Jezusa, nie obdarowywać Nim innych ludzi poprzez swoje zachowanie czy pracę, która w ten sposób staje się odpowiedzialnym posłannictwem. Maryja jest prawdziwą MISJONARKĄ. Również i my wszyscy powołani jesteśmy, aby nieść Jezusa wszędzie, objawiać Jego obecność światu i uświadamiać ludziom o miłości jaką On nas darzy. Jesteśmy powołani, aby budować cywilizację miłości w życiu rodzinnym, społecznym i politycznym. Znaczącą rolę w budowaniu cywilizacji miłości mogą odgrywać poprzez swoje świadectwo same chrześcijańskie rodziny. Maryja Niepokalana to PATRONKA NA WSPÓŁCZESNE CZASY winna porywać nas do radosnej ewangelizacji. Marta Przewor ZAPRASZAMY Na uroczystą Mszę świętą podczas której Matka Boża Niepokalana zostanie ogłoszona PATRONKĄ GORLIC Matka Boża Królowa Polski Tyś, ta sama, Częstochowska, Ostrobramska, Licheńska, Gietrzwałdzka. Tyś jedna, jedyna, Wszechwładna Królowo! 27 czerwca (sobota) Godz RYNEK MIASTA GORLICE Na ziemię z nieba zstępujesz i po niej, jak po ogrodzie, przechadzasz się, Maryjo. Zaglądasz do naszych domostw, wsłuchujesz się w skargi ludu, pocieszasz, spieszysz z pomocą, gdy trzeba karcisz i przestrzegasz. Duszpasterze i Wierni gorlickich parafii Królową niebios jesteś, a taka swojska i nasza. Na obrazie dostojna i w złocie, na co dzień współczująca i o swoje dzieci zatroskana. 5

6 TYŚ WIELKĄ CHLUBĄ NASZEGO NARODU Już wkrótce będzie miała w naszym mieście bezprecedensowa uroczystość USTANOWIENIE MATKI BOŻEJ NIEPOKALANEJ Z GORLICKIEJ BAZYLIKI PATRONKĄ MIASTA. Jakie to może mieć znaczenie dla nas Może przynieść wielkie rezultaty odnowy życia duchowego, czy nawet poprawy materialnego bytu, ale również może przez większość zostać zlekceważone jako kolejna nie mająca głębszego znaczenia impreza". Wówczas zostałby zaprzepaszczony być może bezpowrotnie czas wielkiej Bożej łaski, spływającej na naszą społeczność. niewinnych serduszek naszych dzieci i wnuków, chcąc sobie poigrać z nami po swojemu. Porażona już duchową ślepotą idzie przez świat zachodniej cywilizacji, głosząc hasła powszechnej rozwiązłości, wyuzdania, zboczeń, wyrażających się m.in. w ideologii gender, głoszącej, że największym wrogiem wolności człowieka są: rodzina i Kościół. Zaś aniołowie zagłady jak niegdyś w Sodomie stoją już w drzwiach. Rozkład i zgnilizna moralna rozciągają się i oddziałują na świat materialny, owocując, nękającym także Polskę: bezrobociem, brakiem perspektyw, biedą, wymuszoną emigracją milionów Polaków, (w znacznej mierze młodych), którzy powinni budować pomyślną przyszłość Ojczyzny, a wykonują na emigracji najczęściej proste prace, przyczyniając się do wzrostu powodzenia i zamożności swych nowych krajów zamieszkania. Czy jest jeszcze jakiś ratunek? "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie mój Syn" (J 2,5). Te słowa Matki Bożej, wypowiedziane na weselu w Kanie Galilejskiej, wytyczają jedyną drogę ratunku także, a może przede wszystkim w dzisiejszych czasach. Problem, i to ogromny, tylko w tym, aby dzisiejszy człowiek, także każdy mieszkaniec Gorlic, był zdolny usłyszeć głos Chrystusa czy Jego Matki. Niebo bowiem przemawia nie w zgiełku dnia codziennego, nie we wszechobecnych reklamach, nie a hałaśliwej propagandzie, sączonej przez wszelkiego rodzaju media mętnego nurtu, ale w cichości ludzkiego serca, które jest zdolne, jeśli tylko zechce, otworzyć się na Boży przekaz. Modlitwa Diagnoza stanu obecnego Przyszło nam żyć w czasach szczególnych. Przeciwnik Boga i człowieka przeczuwa, że czas zwodzenia już się kończy i dlatego chce, aby dla jak największej liczby dusz ludzkich Mękę Pana naszego Jezusa Chrystusa uczynić bezowocną. Czasy, które nadchodzą, przeczuwał już 180 lat temu wielki polski wieszcz Juliusz Słowacki, gdy pisał w czasie pobytu w Paryżu:..."Nowa Sodomo! Pośród twych kamieni Mnoży się zbrodnia bezwstydna widomie I kiedyś na cię spadnie deszcz płomieni"... Dziś bowiem tłuszcza tożsama duchowo z tą, która szturmowała drzwi domostwa Lota w Sodomie, dobija się do naszych drzwi, do nas samych, do 6 Modlitwa jest jednym z podstawowych środków, pozwalających odczuć "łagodny powiew" Bożej łaski. Ta łaska przyjęta przez człowieka, jest w stanie przywrócić go na właściwe tory, podobnie całe społeczności, jeżeli stanie się powszechną i wytrwałą w danej społeczności. 13 października 1917 r. w Fatimie podczas ostatniego objawienia Matka Boża powiedziała: "Jestem Matką Bożą Różańcową. Przybyłam, by napomnieć wiernych do zmiany życia, aby nie zasmucali już więcej Pana Jezusa grzechami, i tak już ogromnie znieważonego, by odmawiali różaniec i pokutę czynili za swoje grzechy". A zatem różaniec! Czym jest różaniec?

7 Prymas Polski kard. A. Hlond: "Zwycięstwo, gdy przyjdzie, będzie zwycięstwem błogosławionej Maryi Dziewicy. Z różańcem w ręku módlcie się więc o zwycięstwo Matki Najświętszej!" Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński: "Modlitwą różańcową powiążcie wszystkie wasze serca, by stały się murem obronnym Kościoła Chrystusowego, pod opieką Zwycięskiej Pani Jasnogórskiej". Siostra Łucja z Fatimy: "Różaniec jest najpotężniejszą bronią, jaką możemy się bronić na polu walki". Św. Jan Maria Vianney: " Jedno tylko Zdrowaś Mario dobrze powiedziane wstrząsa całym piekłem". Św. Jan Bosco: "Niezliczone są łaski z nieba, które otrzymano wskutek tej modlitwy. Za pomocą Różańca św. zwyciężone zostały herezje, naprawione obyczaje, oddalone zarazy, zakończone wojny, odzyskane oraz zachowane cnoty czystości, a ponadto obronione dusze przed wszelkimi zasadzkami szatana. Różaniec jest przedłużeniem Zdrowaś Maryjo, którym można uderzyć, zwyciężyć i zniszczyć wszystkie piekielne moce". Św. o. Pio: "Podajcie mi moją broń" mówił, gdy czuł, że traci siły w walce ze złem "Tym zwycięża się szatana" wyjaśniał, biorąc do ręki różaniec. Św. Jan Paweł II: "Różaniec, to moja ulubiona modlitwa! Taka wspaniała modlitwa! Wspaniała w jej prostocie i jej głębi. W tej modlitwie powtarzamy po wielokroć słowa, które Dziewica Maryja usłyszała od Archanioła i od swej kuzynki, Elżbiety. Na tle słów: "Zdrowaś Maryja" dusza uzmysławia sobie zasadnicze wydarzenia (Tajemnice) z życia Jezusa Chrystusa Modlitwa tak prosta i tak bogata. Z głębi mojego serca zachęcam wszystkich do jej odmawiania." W trakcie egzorcyzmu Anneliese Michel ma miejsce następujący dialog. Egzorcysta: zmusza demona do wypowiedzenia prawdy. Demon: Należy się modlić. E: Dlaczego? D: Dlaczego? Dlaczego, dlaczego, dlaczego. Gdzie? Gdzie? W kościele i w rodzinach... i przede wszystkim na tej gówn... rzeczy. E: Na Różańcu? D: Tak! Ale więcej nic nie powiem... (autentycznych nagrań z tych egzorcyzmów można posłuchać w internecie) W historii świata różaniec odegrał nieraz role fundamentalną w chwilach decydujących o dalszych losach świata, narodów czy pojedynczych osób. Tak było 7 października 1571 roku pod Lepanto, gdzie flota chrześcijańska rozgromiła znacznie potężniejszą flotę turecką. Wtedy wdzięczni Wenecjanie zbudowali kaplicę, umieszczając na jej ścianie tablicę, na której wyryli słowa: Non virtus, non arma, non duces, sed Mariae Rosiae victores nos fecit Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria Różańcowa uczyniła nas zwycięzcami". Tak też było pod Wiedniem w 1683 roku, gdzie król Jan III Sobieski zawierzył Maryi za pośrednictwem także różańca losy bitwy i mógł powiedzieć: "Veni, vidi, Deus vicit" ("Przyszedłem, zobaczyłem, Bóg zwyciężył"). Tak było w 1945 roku w Hiroshimie i Nagasaki, gdzie w strefie zero wybuchu nuklearnego ocalało po kilkanaście osób w 2 domach, w których pobożnie odmawiano różaniec i osoby te przez następne lata cieszyły się dobrym zdrowiem, nie wykazując objawów choroby popromiennej. Tak było w 1920 roku pod Warszawą, gdy ciągła adoracja Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa przyczyniła się do położenia tamy bolszewickim hordom, ciągnącym na Europę. Opi- 7

8 sano tą bitwę ze wszystkich stron. Podkreślano, (zresztą słusznie) zasługi wielu dowódców i żołnierzy. Ale zazwyczaj pomija się zeznania jeńców bolszewickich, którzy porażeni wizją Matki Bożej Łaskawej, patronki Warszawy mówili: "Was się nie boimy, ale z Nią walczyć nie będziemy". Tak było w 1955 roku w Austrii, gdzie kilkuletnia wytrwała modlitwa różańcowa okolo 700 tys. Austriaków uwolniła ten kraj od sowieckiej okupacji po II wojnie światowej. Tak było w stolicy Filipin Manili w 1986 roku, kiedy bezkrwawo została obalona dyktatura prezydenta Marcosa: "Dwa miliony ludzi, bladych i drżących ze strachu, uklękło twarzą w kierunku nadjeżdżających czołgów. W pierwszym rzędzie klęczały siostry zakonne. Podniosły w górę różańce i zaczęły się głośno modlić. Nie, ludzie nie mieli zamiaru się cofnąć. To czołgi się cofnęły. Nie padł ani jeden strzał. Armię pokonała moc modlitwy". Tak było kilka lat temu na Węgrzech, gdzie 2 miliony obywateli, podejmując wezwanie prymasa Węgier Petera Gerö, regularnie odmawiało różaniec i gdzie zostały obalone za pomocą kartki wyborczej siły zła, których przywódca, a zarazem premier w chwili szczerości mówił: "Kłamaliśmy rano, kłamaliśmy wieczorem, żeby tylko utrzymać się u władzy". To tylko kilka spektakularnych zdarzeń, które odwróciły bieg historii. Ale ile łask Bożych zostało wymodlonych indywidualnie, w cichości serca za pośrednictwem Maryi?... Post Apostołowie rozesłani przez Pana Jezusa, powróciwszy, zauważyli że nie wszystkie złe duchy im ulegały. Zbawiciel wyjaśnił: "Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem". (Mt 17,21). Kiedy natężenie zła przybrało rozmiary ekstremalne, oprócz modlitwy konieczny jest także post. To nie tylko wypełnianie postów przez Kościół nakazanych (piątki, środa popielcowa, Wielki Piątek), ale także dobrowolna rezygnacja z jakieś wartości, nawet dobrej, w imię wartości wyższej. Trzeba i o tym pomyśleć i działać. rok, od grudnia 2013 roku w każdą pierwszą sobotę miesiąca w naszej bazylice, po wieczornej Mszy świętej, wobec wystawionego Najświętszego Sakramentu jest odmawiana cząstka różańca św. "O Polskę wierną Bogu Krzyżowi i Ewangelii, o wypełnienie Jasnogórskich Ślubów Narodu". Modli się kilkanaście czy kilkadziesiąt osób, a chodzi o to, żeby teraz, przed ogłoszeniem Matki Najświętszej patronką Gorlic i już na zawsze modlitwa różańcowa stała się modlitwą powszechną w kościołach i rodzinach Gorlic. Oczywiście najlepiej byłoby, żeby ogarnęła całą Polskę. Efekty przeszłyby nasze wszelkie oczekiwania. Tylko na drodze stoi jedna potężna przeszkoda gdybyśmy mieli wiarę, jak ziarnko gorczycy. oraz pokonali własne duchowe lenistwo w dążeniu do prawdy. Za pomocą Maryi pokonajmy te przeszkody. Dla dobra własnych dusz, dla dobra Gorlic i Polski, skorzystajmy z tej możliwości. Różaniec najpotężniejsza broń, jaka została dana człowiekowi, szczególnie w czasach, gdy triumf piekła wydaje się nieunikniony, jest w naszych rękach. Tylko zechciejmy uwierzyć i użyć tej broni. Intencje Różańcowe na czerwiec: Jan Miksiewicz ogólna: Aby migranci i uchodźcy spotykali się z dobrym przyjęciem i byli traktowani z szacunkiem w krajach, do których przybywają. misyjna: Aby osobiste spotkanie z Jezusem wzbudzało w wielu młodych ludziach pragnienie ofiarowania Mu własnej egzystencji w kapłaństwie lub w życiu konsekrowanym. parafialna: O owocne przygotowanie się parafii do uroczystości ogłoszenia Maryi Niepokalanej Patronką Naszego Miasta. Pod wpływem słów Matki Bożej wypowiedzianych w Fatimie także u nas powstała idea uczestniczenia w zainicjowanej przez ks. Stanisława Małkowskiego Krucjacie Różańcowej za Ojczyznę. Początki były trudne, ale już przeszło 8

9 Nasi Święci Patronowie. Odc. XI Święci patronowie różnych profesji pasterzy Św. Genowefa, Św. Idzi personelu więziennego Św. Hipolit piastunek dzieci Św. Konkordia piekarzy Św. Anna, Św. Klemens Dworzak pielgrzymów Św. Aleksy Żebrak piosenkarzy Św. Grzegorz Wielki pisarzy Św. Jan Apostoł, Św. Marek Ewangelista, Św. Franciszek Salezy piwowarów Św. Bonifacy, Św. Medard pocztowców Św. Archanioł Gabriel podróżnych Św. Rafał, Św. Andrzej Apostoł, Św. Krzysztof Poetów Św. Cecylia, Św. Grzegorz z Nazjanu Młodszy Policjantów Św. Sewer z Rawenny, Św. Michał Archanioł polityków Św. Tomasz Morus położnych Św. Dorota pomocy domowych Św. Zyta pracowników urzędów skarbowych Św. Mateusz Ewangelista pracowników socjalnych Św. Franciszek pracowników telekomunikacji Św. Joanna d'arc prawników Św. Jan Kapistran, Św. Tomasz Morus proboszczów Św. Iwo, Św. Jan Maria Vianney profesorów Św. Jan Kanty przyrodników Św. Hildegarda pszczelarzy Św. Ambroży robotników Św. Józef rolników Św. Izydor Oracz, Św. Roch rolników uprawiających winorośl Św. Serwacy rybaków Św. Piotr Apostoł, Św. Andrzej Apostoł rycerzy Św. Jerzy rymarzy Św. Piotr Apostoł rzemieślników Św. Józef, Św. Genowefa rzeźbiarzy Św. Klaudiusz, Św. Łukasz Ewangelista rzeźników Św. Andrzej, Św. Bartłomiej Apostoł, Św. Maciej sędziów Św. Brycjusz, Św. Iwo skruszonych prostytutek Św. Łucja służących Św. Zyta speleologów Św. Benedykt z Nursji spowiedników Św. Alfons z Liguori stenografów Św. Kasjan stolarzy Św. Roch, Św. Serwacy stomatologów Św. Apolonia, Św. Kosma i Damian strażaków Św. Florian, Św. Katarzyna Sieneńska, Św. Barbara strażników więziennych Św. Adrian (Hadrian) straży granicznej Św. Mateusz Apostoł szewców Św. Kryspin szklarzy Św. Marek Ewangelista, Św. Wawrzyniec ślusarzy Św. Eligiusz tancerzy Św. Wit, Św. Jan Chrzciciel tapicerów Św. Franciszek, Św. Łucja teologów Św. Augustyn, Św. Ignacy, Św. Hieronim, Św. Tomasz z Akwinu tkaczy Św. Anastazja, Św. Stefan tłumaczy Św. Hieronim tokarzy Św. Bernard tragarzy Św. Krzysztof tynkarzy Św. Bartłomiej urzędników Św. Jan Apostoł weterynarzy Św. Eligiusz biskup Noyon wędliniarzy Św. Antoni Pustelnik wychowawców Św. Jan Chrzciciel de la Salle wydawców Św. Benedykt, Św. Augustyn zegarmistrzów Św. Eligiusz, Św. Bartłomiej zielarzy Matka Boska Zielna złodziei Św. Dyzma złotników Św. Bernard Biskup, Św. Dunstan Biskup żeglarzy Św. Piotr Apostoł, Św. Erazm, Św. Mikołaj z Mirry żniwiarzy Św. Oswald żołnierzy Św. Marcin z Tours, Św. Michał Archanioł, Św. Ignacy Loyola, Św. Sebastian EA 9

10 MINĄŁ MAJ MAJ. Cudowny miesiąc, ubrany barwnym kwieciem, ściele się u stóp KRÓLOWEJ POLSKI PANI JASNOGÓRSKIEJ i naszej MATKI, będącej w blaskach niewyobrażalnej doskonałości, która z miłością pozdrawiamy. Serca Jej dzieci, choćby najsmutniejsze, muszą się rozradować na Jej widok, czując kochające NIEPOKALANE SERCE MATKI. Odkąd Maryja weszła na ziemię Piastów wraz ze swoim SYNEM, odtąd rozmiłował się w Niej lud Polski. A tron jako Królowa obrała sobie na Jasnej Górze. Ona Królowa i Matka była nam obroną przez tysiącletnie dzieje Polski. Przez wieki szła z Narodem, będąc z nim wtedy, gdy cieszył się wolnością i wtedy, gdy dźwigał ciężkie kajdany niewoli. Była z powstańcami i wygnańcami. Była w łagrach, obozach i więzieniach. Bolesna Królowa Polski trwała i nieustannie czuwała. Dziś patrzy na nas z jasnogórskiego Obrazu, zasłuchana w śpiewy anielskie, a także w nasze błagania: Matko Cudownej Przemiany w Kanie Galilejskiej, wrażliwa na troski ludzi przemień nasze serca. Potrafimy dokonywać wielkich odkryć technicznych, wyzwalać energię, a tak trudno być CZŁOWIEKIEM. Królowo i Matko nasza zalecz, co boli i łzy osusz. Bądź z nami w godzinie walki o życie i godność człowieka. Bądź z nami w godzinie zwycięstwa. FATIMY. Dzieci (wizjonerzy) widziały, jak Maryja unosiła się na skrzydłach świata, nie pozwalając, by ateizm zgasił światło wiary, nadziei i miłości powiedziała Łucja. Musimy zatem zanurzyć się w Bożym Świetle, wypełniać przesłanie Fatimskie; odprawiać nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca, by wynagradzać za grzechy nasze i całego świata. Dobrym, świętym życiem, modlitwą wypraszać nawrócenie dla grzeszników, nawrócenie Rosji i by Polska była zawsze wierna Bogu. Nadal toczy się dramat dziejów. Jezus wciąż umiera. Są ciemności i błyskawice. Niebiosa z bólu drżą, a ziemia się trzęsie Wciąż są zdrajcy Judasze, wciąż Herody czyhający na życie dzieci, wciąż sprzedający Chrystusa i własne sumienie za 30 srebników (za urząd, władzę, pieniądze). Pod Krzyżem stała Matka Jezusa i wierny Jan. Dołączę się do Nich i jak Oni pragnę być blisko Jezusa, wytrwać w wierze, mimo różnych ataków i trudności i życiem świadczyć o Chrystusie Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym. Przed nami zawsze BOŻE MIŁOSIERDZIE przypomina nam święta Faustyna. Nie wszystko stracone. Choć burza wokół szaleje, Pan Jezus jest w łódce mojego serca. On uratuje, rany leczy, serce przemieni. I nastanie CISZA a na niebie pokaże się Gwiazda Polarna i Tęcza Świetlista to NIEPOKALANA, która przyniesie ZWYCIĘSTWO. Siostra Bernadeta Lipan Do stóp Matki i Królowej, jako bukiet majowych kwiatów, nieśmy nasze myśli, słowa, czyny i serca pełne wzruszeń i miłości. Niech rozweseli się Jej smutne Oblicze, niech nie boleje Jej Niepokalane Serce na widok rozlewającej się fali grzechów. Bowiem w harmonie piękna świata weszła cywilizacja śmierci. Nad światem, nad Polską gromadzą się ciężkie chmury nastały nieludzkie czasy. Zawisła groźba niszczenia istnień ludzkich, deptanie praw Bożych, eliminacja Boga z życia człowieka, szyderstwa i kpiny kierowane do Jezusa naszego Pana i Zbawiciela, negowanie wszelkich świętości, bluźnierstwa przeciw Niepokalanej Matce, walka z Kościołem Chrystusowym. Ciemności zalegają świat, a nasza wiara przechodzi przez ciężką próbę Jak się przebić przez te ciemności Nie umarła jeszcze NADZIEJA. W Niepokalanej, która jest odbiciem Bożej obecności jest nasz ratunek. Przed nami słyszalny GŁOS z 10

11 POGADANKI O WYCHOWANIU Sytuacje sprzyjające powstawaniu trudności wychowawczych Obok ogólnie wymienionych wcześniej przyczyn trudności wychowawczych warto poznać kilka przykładów ilustrujących je, a które rodzic może kontrolować i łagodzić. 1. Dziecko tworzy obraz siebie, czy inaczej własnego ja pod wpływem przekazywanych mu przez dorosłych opinii. Szczególne znaczenie mają opinie rodziców, którzy są dla niego wyrocznią, osobami najważniejszymi. Jeśli często zdarza się nam mówić dziecku, że jest niezaradne czy niezdolne to ono wierząc w słuszność twierdzeń rodziców często nawet nie podejmuje zadania. Bo skoro i tak się nie uda? a udać się nie może rodzice tak mówią a oni wiedzą najlepiej! Warto także wiedzieć, że podobnie ma się sprawa z opiniami pozytywnymi. Postrzeganie cech pozytywnych i mówienie dziecku o nich powoduje, że ono samo zaczyna postrzegać pozytywnie swoje możliwości. Stając przed nawet trudnym zadaniem myśli na przykład tak: przecież jestem zdolny, więc powinno mi się udać, spróbuję! Nawet jak za pierwszym razem nie wyjdzie to spróbuję jeszcze raz, może trochę inaczej, albo zapytam taty. 2. Aby nauczyć się czytać i pisać dziecko powinno mieć m.in. odpowiedni do wieku życia poziom rozwoju analizy i syntezy wzrokowej, słuchowej a także rozwoju ruchowego. Opóźnienia rozwoju w tym zakresie powodują trudności, dziecko nie radzi sobie z czytaniem czy pisaniem. To z kolei wywołuje u rodziców poczucie zawodu, niezadowolenia. Gniewają się wówczas na dziecko, odmawiają mu swojej uczuciowej bliskości: pieszczoty, pocałunku, zabawy itp. co dla dziecka jest sygnałem, że mniej go kochają. Rodzi się u niego lęk ujawniający się pod postacią różnych objawów określanych jako nerwice. Takich przypadków jest bardzo dużo. Warto podkreślić, że są to dzieci, u których można wcześnie wykryć ewentualne niedobory w rozwoju funkcji poznawczych i ochronić przed rozwojem zaburzeń nerwicowych. 3. Na stosunek rodziców do dziecka ma wpływ posiadana przez nich hierarchia wartości. W naszej kulturze za szczególnie ważne uznaje się osiągnięcia rozwojowe: sukcesy w nauce a potem w pracy. Ma to poważne konsekwencje: rozczarowanie rodziców a na dalszym etapie uczuciowe oddalenie od dziecka, które nie spełnia ich oczekiwań związanych z uznawanym systemem wartości. Warto uświadomić sobie, że upośledzone w sferze intelektualnej dziecko zdaje sobie sprawę z tego, że nie mogąc zaspokoić oczekiwań rodziców jest przez nich oceniane negatywnie i oddalone emocjonalnie a to jest przyczyną jego cierpienia. Każde dziecko jest warte miłości rodziców, niezależnie od swojego poziomu rozwoju. Dzieci, których rozwój w stosunku do rówieśników jest opóźniony powinny być otoczone szczególnie troskliwą opieką i pomocą w przezwyciężaniu trudności, jakie mogą się pojawić podczas realizowania programu szkolnego. Bardzo przy tym istotną sprawą jest stawianie przed nimi takich wymagań, które nie przekraczają obiektywnych możliwości dziecka o poziomie tych możliwości powinien wypowiadać się psycholog. Bibliografia: Stanisław Firlit 1. Dobrowolska J.: Czy naprawdę trudne dziecko? Warszawa 1975, WSiP 2. Filipczuk H. : Zapobiegamy trudnościom i niepowodzeniom szkolnym. W-wa 1985, Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych. 3. Kozłowska A. : O trudnościach w wychowaniu dziecka. Warszawa 1991, WSiP 11

12 Stowarzyszenie Rodzin Katolickich - Koło przy Parafii Narodzenia NMP w Gorlicach (SRK) w ramach swej działalności statutowej od ponad dwudziestu lat podejmuje pomoc charytatywną oraz pracę wychowawczą wśród dzieci i młodzieży z rodzin potrzebujących różnorodnego wsparcia. W ramach tej działalności grupa około 50 dzieci wyjeżdża na coroczną dwutygodniową bezpłatną kolonię. W ciągu roku kontynuowana jest formacja dzieci poprzez spotkania z kolonistami. Są to pielgrzymki, wycieczki, ogniska, spotkania opłatkowe i wielkanocne. W trosce o religijne wychowanie dzieci prowadzone są: katechezy, modlitwy, śpiew piosenek religijnych, konkursy wiedzy religijnej. 12 Oto jest dzień, który Pan uczynił Po Mszy świętej w Sanktuarium Matki Bożej Niezawodnej Nadziei 25 kwietnia b. roku udaliśmy się z naszą wspólnotą kolonijną (dzieci, personel kolonii, ks. duszpasterz Marek Tutro oraz w miarę wolnych miejsc w autokarze członkowie SRK) do Ośrodka Dominikańskiego Duszpasterstwa Młodzieży w Jamnej. Naszą pielgrzymkę rozpoczęliśmy Mszą świętą w tutejszym Sanktuarium Matki Bożej Niezawodnej Nadziei, odprawioną przez ks. Marka Tutro. Ikona Matki Bożej Niezawodnej Nadziei jest przepiękna, swoim pięknem przyciąga nas do Boga. Ukoronowana została w Rzymie w 1998 roku przez św. Jana Pawła II. Budowę świątyni dla Matki Bożej Niezawodnej Nadziei rozpoczęto dopiero w 1999 roku, po słynnym nalocie Ojca świętego Jana Pała II na Jamną. Ojciec Jan Góra pisze: 16 czerwca 1999 roku Ojciec Święty osobiście przybył na Jamną w drodze ze Starego Sącza do Wadowic i pobłogosławił ją z helikoptera. Szczególny to czyn i dar Ojca obecności, zważywszy że dzień wcześniej był chory i nie mógł uczestniczyć w nabożeństwie na krakowskich Błoniach. W godzinę po nalocie Ojca Świętego na Jamną, w dole wykopanym pod fundamenty odprawiliśmy pierwszą Mszę Świętą. Następnego dnia 17 czerwca 1999 roku rozpoczęła się budowa kościoła akademickiego na Jamnej. Rodowód Matki Bożej Jamneńskiej wiąże się z dramatycznymi wydarzeniami II wojny światowej. 24 września 1944 roku na terenie Jamnej Niemcy stoczyli największą bitwę z ukrywającym się tam 600-osobowym oddziałem partyzanckim. Po wycofaniu się partyzantów hitlerowcy spalili wieś. Mieszkańcy Jamnej schronieni w piwnicy zostali wezwani do wyjścia. Najpierw wyszła kobieta z trójką dzieci i z obrazem Matki Bożej, myśląc, że nikt nie odważy się strzelać do matki z dziećmi. Niemcy jednak zastrzelili wszystkich, również matkę i dzieci. To wydarzenie historyczne upamiętnia pomnik nieopodal świątyni, przy którym zatrzymujemy się w skupieniu na modlitwę. Dzieci z wielkim zainteresowaniem zapoznają się z tą historią. Była to dla nich ważna lekcja patriotyzmu. Następnym punktem naszej pielgrzymki jest nawiedzenie kaplicy św. Jana Pawła II znajdującej się w domu św. Jacka, który to dom powstał w spalonej przez Niemców szkole. Od samego początku istnienia domu na Jamnej obecny w nim był Ojciec Święty Jan Paweł II. Był obecny i jest tam nadal. W centrum kaplicy figura Chrystusa Ukrzyżowanego, po prawej stronie replika obrazu Matki Boskiej Jamneńskiej. Wewnątrz każdej z figur znajdują się relikwie: św. Dominika i św. Jacka. Po prawej stronie znajdują się szafy, w których zgromadzono pamiątki przywiezione z Rzymu i ofiarowane przez Ojca Świętego dla Domu na Jamnej. Ołtarz wykonany jest z oryginalnych żaren (którymi mielono zboże). Następnie w pokoju Romana Brandstaettera polskiego pisarza, poety, przyjaciela o. Jana Góry oglądamy ciekawy film przedstawiający historię Jamnej. Z domu św. Jacka udajemy się na Drogę Krzyżową, która prowadzi przez piękne zagajniki i lasy a dzieci uczestniczą w niej w wielkim skupieniu. W drodze powrotnej modlimy się w kaplicy Matki Bożej Fatimskiej tzw. narciarskiej. O godzinie w kościele odmawiamy koronkę do Bożego Miłosierdzia.

13 Był też czas na radosne zabawy. Dzieciom szczególnie podobały się zwierzęta jamneńskie: osiołki, konie, kozy, pies i kot. Był śpiew i zabawy przy ognisku oraz posilenie się pysznymi kiełbaskami. Na zakończenie odbył się konkurs wiedzy o Jamnej. Zaskoczyła nas wiedza dzieci oraz wzruszenie z jakim opowiadały o poznanych wydarzeniach. Był to piękny dzień poznawanie naszej małej Ojczyzny połączone z wychowaniem religijnym i patriotycznym. Dom na Jamnej, położony przepięknie, w samym sercu krajobrazowego Parku Rożnowsko Ciążkowickiego uspokaja człowieka i umocnienia go wewnętrznie. Dziękujemy Bogu i ludziom za wspaniale przeżyty dzień. Kryzys męstwa Podczas Drogi Krzyżowej DOKĄD ZMIERZASZ, KULTURO? Marta Przewor Mężczyznę Zachodu stopniowo, w XX wieku wykończyły ideologie, a dzieła dopełnia gender. Dziś mężczyzna prawdziwie mężny, czyli wg słów św. Pawła: nienaganny, mąż jednej żony, trzeźwy, rozsądny, przyzwoity, nieprzebierający miary w piciu, nieskłonny do bicia, ale opanowany, niekłótliwy, dobrze rządzący własnym domem (1 Tm 3, 2-4) jest gatunkiem rzadkim i zagrożonym wyginięciem. Kryzys męstwa stoi u źródła cywilizacji brak mężnego mężczyzny to brak porządku, hierarchii, logiki, konsekwencji. A na nietrwałych fundamentach kaprysu i wybujałych emocji nie można budować przyszłości. Stąd przyczyna zagrożenia bytu rodziny, który w naszej rzeczywistości przejawia się znacznym wzrostem liczby rozwodów, spadkiem liczby zawieranych małżeństw i w konsekwencji wzrostem liczby dzieci nieślubnych. Czym grozi brak ojca? Jeszcze dwa pokolenia wstecz trwała nieobecność głowy rodziny w domu traktowana była jako anomalia spowodowana dramatycznymi wydarzeniami, np. służbą na froncie. Dziś przekonuje się, że nieobecność ojca w domu to odmienny sposób ułożenia życia rodzinnego. Na początku lat dziewięćdziesiątych badania wykazały, że w ciągu ostatnich dwustu lat ojcostwo utraciło (częściowo lub w całości) cztery podstawowe funkcje: niezastępowalnego opiekuna, nauczyciela moralności, głowy rodziny oraz jej żywiciela. Kryzys ojcostwa to zjawisko nie tylko społeczne czy kulturowe, ale również duchowe. W 2001 roku kardynał Joseph Ratzinger pisał: Jeżeli ojcostwo nie istnieje, jeżeli jest pozbawione ludzkiego i duchowego wymiaru, to wszystkie twierdzenia o Bogu Ojcu są puste. Kryzys ojcostwa, który obecnie przeżywamy jest czynnikiem być może najważniejszym, zagrażającym człowiekowi. Rozpad ojcostwa i macierzyństwa jest związany z rozpadem naszego bycia synami i córkami. Autorytet ojca skutecznie podważały, robiące karierę od końca XIX wieku, prądy kulturowe w rodzaju freudyzmy. Głównym podejrzanym stał się ojciec jako źródło wszelkich nieuświadomionych do końca cierpień i kompleksów (jak choćby kompleks Edypa ). Rolę ojca jako żywiciela rodziny podważyła rozbudowana na Zachodzie instytucja państwa socjalnego. Rozbudowa socjalu w latach 60-tych ubiegłego wieku zbiegła się z rewolucją seksualną i powstaniem nowej lewicy. Ona właśnie na celownik wzięła ojca w jej mniemaniu przeszkodę w planowanej przebudowie człowieka i społeczeństwa. Cecylia Klasek 13

14 Szukać i zbawić to, co zginęło Błogosławiona Maria Karłowska (6 czerwca) Tytuł artykułu stanowi zawołanie Zgromadzenia Sióstr Pasterek Opatrzności Bożej założonego w Wielkopolsce przez Marię Karłowską. Maria Karłowska urodziła się 4 września 1865 roku we wsi Słupówka (dziś Karłowo w archidiecezji gnieźnieńskiej). Była jedenastym dzieckiem w pobożnej rodzinie ziemiańskiej. Dzieciństwo i młodość spędziła w Poznaniu. Tam też w 1882 roku złożyła ślub dozgonnej czystości na ręce swego spowiednika. Po śmierci obojga rodziców w 1882r. Maria odbyła kurs kroju i szycia w Berlinie i rozpoczęła pracę w pracowni haftu i szycia prowadzonej przez swoją siostrę. W tym czasie prowadziła również działalność dobroczynną wśród chorych, ubogich, wielodzietnych a także rozbitych rodzin. Również bramy kamienic, ulica, więzienie i dom publiczny to miejsca, gdzie niosła pomoc duchową. Geneza tego apostolstwa jest związana ze spotkaniem z prowadzącą grzeszne życie dziewczyną, która opowiedziała Marii o swej tragicznej sytuacji ale też wykazała pragnienie odmiany swego postępowania. Wtedy Maria zrozumiała treść Chrystusowego Pragnę. Jej odpowiedzią było: Pragnę wszystkiego, co może się przyczynić do zbawienia dusz. Jej praca ewangelizacyjna, okazywanie serca tym zagubionym dziewczętom, przynosiła coraz to nowe nawrócenia. Osoby te stwierdzały, że przy Marii człowiek chce być lepszym. Zaistniała potrzeba utworzenia domu dla podopiecznych, zapewnienia środków utrzymania, aby życie tych dziewcząt uległo przemianie. Pierwszy utworzony mały Zakład Dobrego Pasterza borykał się z wieloma trudnościami. Wtedy to hrabianka Aniela Potulicka nabyła dla zakładu posiadłość we wsi Winiary pod Poznaniem. Warunki pracy z podopiecznymi bardzo się poprawiły. Maria zorganizowała dla nich warsztaty rękodzielnicze. Aby rozpoczęte dzieło mogło być później kontynuowane, Maria Karłowska założyła w 1886 roku zgromadzenie zakonne Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Opracowała dla niego Konstytucje, podręczniki wychowania i praktyczne. Wzorem Zgromadzenia jest Pan Jezus Dobry Pasterz, który przebaczał, podnosił, pocieszał a nigdy nie potępiał. Dzieła Marii Karłowskiej i Zgromadzenia to m. in. dziewięć domów opieki, opłatkarnia w Winiarach, fabryka biszkoptów, wzorcowe gospodar- 14 stwa rolne w Pniewitem, Topolnie, gdzie podopieczne pracując wracały na właściwą drogę życia. Za jej pracę władze polskie odznaczyły Marię Karłowską Złotym Krzyżem Zasługi. Zmarła 24 marca 1935 roku w Pniewitem wypowiadając słowa: To za zakon, to za dusze niech się nawrócą, niech się uświęcą. Jej ciało spoczywa w krypcie pod kaplicą Domu Generalnego Zgromadzenia w Jabłonowie Pomorskim ( kaplica ta jest obecnie diecezjalnym sanktuarium Błogosławionej Marii Karłowskiej). W dniu 6 czerwca 1997 roku św. Jan Paweł II podczas wizyty w Zakopanem ogłosił ją błogosławioną. Podczas Mszy św. beatyfikacyjnej mówił m.in. Maria Karłowska prowadziła prawdziwie samarytańską działalność pośród kobiet, które doznały wielkiej nędzy materialnej i moralnej. Jej święta gorliwość szybko pociągnęła za sobą grono uczennic Chrystusa, z którymi założyła Zgromadzenie Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej. Sobie i swym siostrom taki wyznaczała cel: "Mamy oznajmiać Serce Jezusa, to jest tak z Niego żyć i w Nim, i dla Niego, abyśmy się stawały do Niego podobne i aby w życiu naszym On był widoczniejszy, aniżeli my same". Jej oddanie Najświętszemu Sercu Zbawiciela zaowocowało wielką miłością do ludzi. Odczuwała ciągle nienasycony głód miłości. Taka miłość, według błogosławionej Marii, nigdy nie powie dosyć, nigdy nie zatrzyma się na drodze. Unoszona jest bowiem prądem miłości Boskiego Parakleta. Przez tę miłość wielu duszom przywróciła światło Chrystusa i pomogła odzyskać utraconą godność. Modlitwa za wstawiennictwem bł. Marii Karłowskiej Panie Jezu Chryste, Zbawicielu świata, Ty przyszedłszy na ziemię szukałeś tego, co zginęło i litowałeś się nad grzesznikami. Ty natchnąłeś błogosławioną Marię duchem poświęcenia, by w swoim życiu kroczyła Twoimi śladami i troszczyła się o tych, którzy zeszli z drogi Bożych przykazań. Spraw, abyśmy wezwani jej przykładem lękali się grzechu, pielęgnowali prawe sumienie i służyli Tobie w braciach naszych. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. Błogosławiona Mario Karłowska módl się za nami. Na podstawie informacji ze stron Encyklopedii Katolickiej KUL oraz książki: V Pielgrzymka Jana Pawła II do Ojczyzny, Wyd. Diecezjalne Sandomierz, opracowała Barbara Osika

15 Padwa u Św. Antoniego Podróżując do Rzymu, polscy pielgrzymi często zatrzymują się w Padwie. Do najwspanialszych dzieł architektury tego miasta należy Bazylika Św. Antoniego. Jest to zarazem miejsce pielgrzymkowe główne miejsce kultu Św. Antoniego zwanego Padewskim. Ten wybitny święty, z pochodzenia Portugalczyk, był franciszkaninem, teologiem, cenionym kaznodzieją i doktorem Kościoła. Realizację jego marzenia wyjazdu na misje pokrzyżowała choroba. Antoni znalazł swe miejsce we Włoszech, gdzie pełnił posługę wykładowcy i duszpasterza. Pod koniec życia, za zgodą papieża osiadł w klasztorze Świętej Marii w Padwie. Zmarł 13 czerwca 1231 roku w wieku 36 lat. Jego proces kanonizacyjny jest najkrótszym w historii. Antoni Padewski został ogłoszony świętym zaledwie 352 dni po śmierci, 30 maja 1232 roku. W XX stuleciu papież Pius XII ogłosił go Doktorem Kościoła. Papieska Bazylika Św. Antoniego jest największym kościołem w Padwie. Przez mieszkańców miasta nazywana jest Il Santo (Święty). Za życia Św. Antoniego w jej miejscu znajdował się kościół Santa Maria Mater Domini, który jest teraz jedną z kaplic (Madonna Mora) ogromnej świątyni. Rozbudowę kościoła rozpoczęli franciszkanie w rok po śmierci Św. Antoniego i zakończyli do końca XIII wieku, jakkolwiek za oficjalną datę ukończenia uchodzi rok Gmach świątyni nosi cechy stylu romańskiego i gotyku. Dają się też zauważyć wpływy bizantyjskie. Długość wynosi 115 m a szerokość 55 m. Nad kościołem wznosi się 8 kopuł i dwie cylindryczne wieże z hełmami w kształcie ostrosłupów i przypominające minarety wieżyczki. Fasada frontowa zdobiona jest czterema ostrołukowymi wnękami z portalami wejściowymi. W środku, między wnękami znajduje się wejście główne. Powyżej zobaczymy galerię z ostrołukowych arkadek i rozetę. Wnętrze bazyliki jest trójnawowe, z transeptem oraz prezbiterium z wieńcem kaplic, rozczłonkowane półkolistymi arkadami. Ołtarz główny pochodzi z XV wieku i jest dziełem Donatella, wybitnego renesansowego artysty. Z powodu kilkakrotnych, późniejszych przekształceń nie ma pewności, czy wszystkie rzeźby ołtarzowe są dziełem samego artysty, ale na pewno jego dziełem jest Grupa Ukrzyżowania, wykonana w 1445 roku. W lewym ramieniu transeptu znajduje się renesansowa kaplica Św. Antoniego. W jej centrum zobaczyć można grobowiec Świętego Antoniego, a ściany zdobią rzeźbione sceny z jego życia. Sąsiaduje z nią kaplica bł. Łukasza Belludi, towarzysza i ucznia Świętego, mieszcząca sarkofag błogosławionego Łukasza. Zdobieniami są freski z XIV wieku, w tym tronująca Madonna w otoczeniu świętych franciszkańskich. W prawym ramieniu transeptu kaplica Św. Jakuba, również zdobiona pięknymi freskami ze sceną Ukrzyżowania. Do południowej nawy przylega gotycka kaplica Najświętszego Sakramentu. Spośród kaplic wokół prezbiterium warto wspomnieć kaplicę Relikwii barokową, dobudowaną w XVII w. W relikwiarzach znajdują się szczątki Świętego Antoniego, w tym doskonale zachowany jego język. Kaplica czwarta od lewej to kaplica polska. Została ona poświęcona w roku 1607, a jej patronem jest Św. Stanisław. Kaplica zdobiona jest freskami z 1899 roku, autorstwa Tadeusza Popiela. Od 1979 roku ołtarz w kaplicy zdobi obraz namalowany przez Pietro Annigoniego Chwała Św. Maksymiliana (wcześniej był tam obraz przedstawiający wskrzeszenie Piotrowina). W otoczeniu ołtarza odnajdziemy nagrobki i epitafia Polaków, którzy są tu pochowani, lub zmarli w Padwie, między innymi Stanisława Mińskiego, zmarłego w 1607 roku, który był doradcą króla Zygmunta III i delegata do papieża w sprawie kanonizacji Jacka Odrowąża. Będąc z wizytą w Padwie warto zatrzymać się na dłużej, aby zwiedzić Kaplicę Scrovegnich z freskami Giotta z XIV w, katedrę z baptysterium (w. XI XII), piętnastowieczną bazylikę Św. Justyny, najstarszy w świecie założony w roku 1545 ogród botaniczny i inne zabytki. EA 15

16 ,, Majówka'' seniorów To coroczne radosne, wiosenne spotkanie seniorów przy Parafii Narodzenia NMP w Gorlicach zorganizowane przez Koło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich. przy Parafii Narodzenia NMP w Gorlicach. Tegoroczne spotkanie było niezwykle uroczyste, bo odbywało się w szczególnym dniu Matki Bożej Królowej Polski w dniu święta Tej,,która wszystko rozumie i sercem ogarnia każdego z nas''. W dwudziestoletniej historii tych spotkań po raz pierwszy zdarzyło się gościć nam nadzwyczajnego gościa JE. Ks. abpa Mieczysława Mokrzyckiego Metropolitę Lwowskiego osobistego sekretarza Św. Jana Pawła II. Ks. Abp od wczesnych godzin w naszej parafii, na każdej Mszy świętej głosił homilię. Pomimo bardzo napiętego programu znalazł czas na spotkanie z seniorami i podzielenie się wspomnieniami z życia u boku Św. Jana Pawła II oraz przybliżenie nam ostatnich lat życia naszego ukochanego Ojca Świętego. Dziękując za to ciepłe, serdeczne spotkanie polecamy ks. abpa i naród ukraiński oraz naszych Rodaków tam mieszkających opiece Gorlickiej Maryi Niepokalanej.,,Młodzi Duchem'' z parafii Św. Jadwigi swoim śpiewem uświetnili naszą,,majówkę pieśniami Maryjnymi, patriotycznymi i biesiadnymi. Wraz z nimi śpiewała cała sala z,,dawna Polski Tyś Królową..'' Za piękny występ serdecznie dziękujemy i życzymy, aby zawsze byli,,młodzi DUCHEM. Uczniowie gorlickiej szkoły muzycznej dla seniorów dali koncert gry na gitarze i akordeonie, była to prawdziwa uczta dla ucha i serca. I tak wśród śpiewu przy patriotycznie udekorowanych stołach, zastawionych kanapkami i ciastem domowym bardzo szybko minął czas. Ks. Senior raczył nas zagadkami z życia św. Jana Pawła II, na których wszyscy żeśmy polegliśmy. Humory wszystkim dopisywały wszak,,majówka '' to czas radosny, wesoły. O nasze radosne samopoczucie zadbali państwo Rozalia i Marian Abramowie. Pani Rozalia i pani Zofia przewodniczyły w ogólnym śpiewie pieśni Maryjnych i patriotycznych zaś pan Marian przygotował i obsługiwał ekran z tekstami tych pieśni. W ciepłej radosnej, rodzinnej atmosferze czas nieubłaganie płynął. Jak zawsze spotkanie zakończyliśmy odśpiewaniem,,barki''. Składamy,,DAR SERCA na misje na Ukrainie. Mamy też możliwość zakupu książki,,wywiadu'' z pierwszym sekretarzem Jana Pawła II ks. abp M. Mokrzyckim -,,Miejsce dla każdego '' opowieść o świętości Jana Pawła II. Wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób przyczynili się do uświetnienia tej uroczystości, a szczególnie wszystkim tym, którzy przyczynili się do ustawienia i zastawienia stołów składamy,,serdeczne BÓG ZAPŁAĆ! '' Janina Załęska Jak zwykle organizatorka tego radosnego spotkania prezes SRK Marta Przewor powitała: J.E. Ks. abpa Mieczysława Mokrzyckiego, ks. proboszcza Stanisława Ruszla, naszego parafialnego,,seniora'' ks. prałata Stanisława Górskiego, ks. opiekuna SRK Marka Tutro, dyrektora szkoły muzycznej pana Henryka Rąpałę. Najserdeczniej, gorącym sercem witała naszych seniorów, dziękując im za tak liczne przybycie, za to, że pomimo nieraz różnych dolegliwości, trudności przychodzą, by wspólnie świętować i pozwalają się nam uczcić i ugościć, co także nam organizatorom daje ogromną radość. 16

17 WARTO PRZECZYTAĆ Robert Benson Pan świata (CD) Olivera cieszyła każda oznaka życia ludzkiego, każdy odgłos i każdy widok ożywiony. Toteż uśmiechał się obecnie, łowiąc uchem tętno życia i spoglądając przez okno w przestwór czysty. Wreszcie ściągnął wargi, położył palce na klawiszach maszyny i w dalszym ciągu układał mowę, która miał wygłosić. Położenie domu, w którym mieszkał, było bardzo szczęśliwe, stał bowiem w jednym z końców potężnej sieci pajęczej dróg, pokrywającej kraj cały. Dość bliski Londynu, aby być tanim, - wszystkie bowiem osoby bogate przeniosły się przynajmniej na odległość 100 mil od pulsującego serca Anglii pomimo to był spokojny zupełnie. Do Westminsteru z jednej strony dotrzeć było można w przeciągu minut dziesięciu, do morza zaś z drugiej w przeciągu dwudziestu. Dalej ponieważ i wielkie stacje centralne Londynu znajdowały się w odległości dziesięciu minut, Oliver miał w każdej chwili do rozporządzenia wszystkie linie komunikacyjne, co wiele znaczyło dla polityka średnio zamożnego, zmuszonego dziś przemawiać w Edynburgu, a jutro w Marsylii. Człowiek młody o wyglądzie przyjemnym licząc niewiele ponad lat trzydzieści, czarnowłosy, gładko wygolony, niebieskooki i białolicy, o postawie wysmukłej, męskiej i pociągającej, zdawał się być dziś niezmiernie zadowolony z siebie i ze świata. Wargi jego poruszały się z lekka, a oczy rozszerzały się lub zmrużały, stosownie do wrażeń przenoszonych na papier. Od czasu do czasu zatrzymywał się uśmiechnięty i czerwieniał. Otworzyły się drzwi pracowni, wszedł człowiek w wieku średnim, o ruchach nerwowych i położywszy bez słowa na stole przyniesioną paczkę papierów, zabrał się do wyjścia. Oliver jednak zatrzymał go ruchem ręki, trzasnął lewarkiem w maszynie i spytał: - No cóż, panie Philips? - Nie ma, panie, wiadomości ze wschodu odparł zagadnięty, sekretarz posła. Oliver rzucił okiem na papiery i położył na nich rękę. - Nie ma spytał orędzia w całości? - Nie, panie. Znów jest przerwane. Wymieniono pana Felsenburgha. Oliver zdawał się nie słyszeć. Podniósł słabo zadrukowane arkusze ruchem nagłym i zaczął je przeglądać. - Czwarty arkusz u góry, panie Brand odezwał się sekretarz. Oliver ruszył głową niecierpliwie, a na znak ten sekretarz wysunął się z pokoju. Czwarty arkusz od góry, zadrukowany farbą czerwoną na tle zielonym, zajął uwagę Olivera całkowicie. Przeczytał go bowiem dwa czy trzy razy, oparłszy się bez ruchu o poręcz krzesła, wreszcie westchnął i spojrzał znów przez okno. Wywiad z ks. Krzysztofem Kudławcem misjonarzem z Ekwadoru Stanisław Firlit: Korzystając z okazji, że głosi Ksiądz dziś odpustowe kazania w naszej Bazylice chciałbym zadać kilka pytań. Najpierw proszę o kilka słów o sobie. Ks. Krzysztof Kudławiec: Jestem księdzem diecezjalnym diecezji rzeszowskiej. Pochodzę z Gorlic, parafia Glinik. W 1995 roku przyjąłem świecenia kapłańskie, a po pięciu latach tutaj w Polsce i po kursie w Warszawie wyjechałem najpierw do Hiszpanii, a w 2002 roku do Ekwadoru, czyli od 13 lat na misji. - Ekwador jaki to kraj?... - Ekwador, to kraj mniej więcej 2/3 obszaru Polski, z 13 milionami mieszkańców, leżący przy zachodnim wybrzeżu Ameryki Południowej. Bardzo zróżnicowany klimatycznie. Ja mieszkam blisko wybrzeża. To przepiękna kraina pełna ciepłych plaż. Ale mamy też klimat zimny, wysokogórski, w Andach /najwyższy szczyt 6000 m npm/ i tropikalny w Amazonii; ponadto wyspy Galapagos. Stąd też różnice bytowe i kulturowe wśród mieszkańców. - Wróćmy do początku. Jak zrodziła się myśl o wyjeździe na misje? - To nie była decyzja jednorazowa, to pewien proces, powodowany różnymi czynnikami, ale również decyzja przemyślana i przemodlona. Mniej więcej wydarzyło się to wtedy, gdy byłem w parafii katedralnej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie, gdzie ówczesny ksiądz proboszcz, obecny ks. infułat Stanisław Mac miał dobre kontakty z wszystkimi misjonarzami i był bardzo otwarty na misje. Tam też był wikariuszem obecny biskup z Kamerunu Ks. Bp Jan Ozga. Na zaproszenie odwiedzał nas 17

18 wraz z innymi misjonarzami. To dało mi do zrozumienia, że misja Kościoła to nie tylko parafia, do której kieruje mnie ks. Biskup, ale to zwłaszcza te miejsca w świecie, gdzie Chrystus jest nieznany lub znany niewystarczająco, gdzie brak kapłanów, gdzie ludzie nie mają dostępu do sakramentów. Zmobilizowała mnie też postawa moich kolegów- księży z mojego rocznika. We trzech poszliśmy do Ks. Biskupa, wtedy jeszcze Biskupa K. Górnego, by pozwolił nam wyjechać, na co on przystał. - Proszę opowiedzieć nam o swojej placówce misyjnej. - W Ekwadorze każda parafia ma swoją specyfikę, zwłaszcza jeśli chodzi o parafię miejską i wiejską. Ja na początku byłem w parafii wiejskiej, dość odległej od głównego traktu. Miałem tam jeden kościół parafialny i 18 kaplic dojazdowych, gdzie dojeżdżałem wtedy, gdy to było możliwe, w okresie letnim, przynajmniej raz w miesiącu. - A obszarowo jak duża jest taka parafia? - Jest o wiele większa niż parafie w Polsce. Na dużym obszarze ok. 3 tysiące mieszkańców. Do prowadzenia pracy duszpasterskiej potrzebni są wówczas pomocnicy trzeba szukać miejscowych katechistów osoby świeckie. Od sześciu lat jestem w innej parafii, wydzielonej z 50- tysięcznego miasta. Nazywa się Cione.Tu buduję kościół i tworzę nową parafię. Jest też nieco inna rzeczywistość, bo mam tylko 5 kaplic dojazdowych. Ponadto moja praca polega bardziej na wyjściu do ludzi, bo oni sami nie przychodzą. Tam miałem przypadki, że ludzie do swej kaplicy przyjeżdżali konno 2 godziny drogi, by być na mszy świętej. Tutaj nawet chodzimy po domach, by pozyskać wiernych. - Jaki jest przekrój wyznaniowy społeczeństwa? - Oficjalne statystyki mówią, że 80% społeczeństwa to katolicy, ale rzeczywistość nie jest tak kolorowa, bo ochrzczeni, pozbawieni opieki duszpasterskiej, obojętnieją. Niektórym wydaje się, że znają dobrze Pismo Święte i stają się takimi samozwańczymi pastorami. Zakładają swój kościółek, oczywiście jako sekta, a nawracanie często ma charakter przymusu, poprzez krzyk i udowadnianie, że dotychczasowe życie tubylców jest sprzeczne z nauką Chrystusa, który może ich wyzwolić, oczywiście bez sakramentów. Ci przywódcy mają dość duże powodzenie, bo Latynoamerykanie to ludzie, którzy na uczuciach i emocjach często budują swoje życie. W związku z tym w parafii, w której mieszka siedem tysięcy ludzi, na trzech niedzielnych mszach świętych jest ich łącznie ok. 600 osób. To bardzo mały procent. Staramy się robić wszystko aby tych, którzy są ochrzczeni pozyskać i zachęcić. - A czy oprócz działalności duszpasterskiej prowadzicie jakieś inne formy pomocy? - Oczywiście. Jest to przede wszystkim działalność socjalna, kontynuowana przez misjonarzy od wieków, głownie przez Hiszpanów i Włochów. Jest tu dużo biedy, zwłaszcza na obrzeżach miasta, gdzie napływowa ze wsi ludność poszukuje tu lepszego życia, a nie znajdując pracy czuje się tu zagubiona. W slamsach /fawelach/ często rozprzestrzenia się przestępczość, a warunki higieniczno-sanitarne sprzyjają chorobom. Im trzeba pomóc. Prowadzimy w parafii cztery miejsca, gdzie wydajemy posiłki ok. stu osobom. Inną formą działalności jest pomoc osobom maltretowanym, zwłaszcza kobietom, bo ta przemoc uważana jest przez mężczyzn za normalność. Mamy więc organizację /z prawnikiem i psychologiem/, do której te kobiety mogą się zwracać. - A w dziedzinie oświaty, opieki zdrowotnej? - Tej raczej nie prowadzimy, bo w mieście są one w gestii Państwa, chociaż pierwsze szkoły były zakładane przez misjonarzy, zwłaszcza dominikanów. Podobnie z opieką zdrowotną. Dziś, owszem, mamy przy parafii jedną siostrę zakonną, nawiasem mówiąc polskiego pochodzenia, która dokształca się w zakresie medycyny naturalnej i pomaga ludności. - Czy oprócz tej siostry ma Ksiądz innych współpracowników, mam na myśli księży wikariuszy i innych? - Tak, pracują jeszcze cztery siostry zakonne; bardzo brak mi księdza wikariusza, tym bardziej, że na terenie parafii jest 13 szkół podstawowych, 8 średnich i 2 uniwersytety. Jest duże przyzwolenie rektorów i dyrektorów tych szkół, którzy zdają sobie sprawę, że rozwój duchowy dzieci i młodzieży to coś nieodzownego. Państwo jednak niezbyt przychylnie na to patrzy i podkreśla rozdział Kościoła od Państwa /laickiego/. Bardzo dużą pomoc okazuje mi rada parafialna. 18

19 - Jak oceniłby Ksiądz postęp ewangelizacyjny w swojej parafii, czyli owoce swojej pracy misyjnej? - Zobrazowałbym to w ten sposób: Gdy przyszedłem do parafii, na pierwszej niedzielnej mszy św. było 12 osób. Teraz jest ich o wiele więcej. Widać to na każdym kroku, m.in. ciągły wzrost udzielanych chrztów, ślubów. Cieszy również wzrastające zaangażowanie parafian w budowę kościoła. W INTENCJI CHOREGO DZIECKA - A jak wygląda sprawa powołań kapłańskich czy zakonnych wśród tubylców? - Jest różnie. Po pierwsze trzeba znać tradycje Ameryki Południowej. Hiszpanie, którzy przyszli tu ewangelizować, uważali, że Indianie nie są godni piastować urząd kapłański to trwało długie wieki, a skutkowało mentalnością, że do tego są biali niech przychodzą i prowadzą tutejszy Kościół. Natomiast teraz zaczyna się to powoli zmieniać. W diecezji liczącej 1 mln 400 tys. mieszkańców kształci się w seminarium 30 kleryków proporcjonalnie mało, ale postęp jest. Podobnie z zakonami żeńskimi. Od wieków uważało się tu, że kobiety są od rodzenia dzieci. W sąsiedniej Kolumbii jest dużo powołań żeńskich, w Ekwadorze o wiele mniej i jest w tym zakresie dużo do zrobienia, by przekształcić świadomość. - Dziękuję za rozmowę. Z racji 20-lecia kapłaństwa chciałbym życzyć w imieniu czytelników Z Niepokalaną i własnym dużo zdrowia i wiele potrzebnych łask oraz wytrwałości w niełatwej misyjnej pracy oraz zapewnić o kontynuacji naszego zwyczaju modlitwy różańcowej za Księdza i wszystkich naszych misjonarzy przed każdym naszym comiesięcznym zebraniem i nie tylko. Bóg zapłać! Boże, dla Ciebie wszystko dorasta, a dorósłszy, od Ciebie otrzymuje moc; wyciągnij swą prawicę nad tym sługą Twoim (tą służebnicą), który (która) w zaraniu życia choruje. Niech odzyskawszy zdrowie i siły, dojdzie do pełni lat i po wszystkie dni życia swojego niech wdzięcznością Ci służy. Boże, Ty w przedziwny sposób wyznaczasz obowiązki Aniołom i ludziom, spraw miłościwie, aby na ziemi strzegli życia tego dziecka ci, którzy służąc Tobie w niebie zawsze Cię otaczają. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. MODLITWA ZA DZIECI ZARĘCZONE Matko Niepokalana, Twojej opiece polecamy nasze dziecko w ważnym czasie przygotowania się do małżeństwa. Panno roztropna, módl się za córką naszą (synem naszym) do Twego Syna, aby okres roztropnie przeżyli rozważając obowiązki, które w stanie małżeńskim wezmą na siebie. Strzeż dziecka naszego od niebezpieczeństwa, niech będzie czyste, niech nie stroni od Boga, ale w sakramentach świętych niech znajdzie siłę do wytrwania w dobrym. Niepokalana Dziewico, Tobie powierzamy wszystkich młodych ludzi w przededniu małżeństwa, a dla siebie prosimy o rozwagę i czujność, aby opieka nasza i rada służyły młodym. Amen. R o z m a M O D L I A 19

20 PRZEPISY PANI LENKI Filety drobiowe pod pierzynką ( na 10 osób) 5 filetów drobiowych 30 dkg pieczarek 20 dkg sera żółtego 1 szklanka śmietany 1 zupa cebulowa z knora 1-2 cebulę Filety podzielić wzdłuż na pół i lekko rozbić. Tylko z jednej strony posypać vegetą. Pieczarki i cebule pokroić i usmażyć. Doprawić do smaku. Filety posypana strona ułożyć na blasze natłuszczonej olejem. Na filety ułożyć usmażone pieczarki. Zupę cebulowa wymieszać ze śmietaną i zalać nią filety. Całość włożyć do nagrzanego piekarnika i zapiekać około 20 minut. Następnie posypać startym serem i znowu piec około 10 minut. Z ŻYCIA PARAFII 11. Hanna Gubała córka Waldemara i Karoliny z domu Zych 12. Miłosz Wacek syn Dariusza i Angeliki z domu Siuta 13. Justyna Wróbel córka Tomasza i Eweliny z domu Kamyk 14. Martyna Augustyn córka Konrada i Edyty z domu Machowicz 15. Hanna Sikora córka Wiktora i Magdaleny z domu Wolskiej 16. Jakub Serafin syn Macieja i Bogumiły z domu Szewczyk 17. Michał Leśniak syn Mariusza i Małgorzaty z domu Knapik 18. Grzegorz Śliwa syn Grzegorza i Justyny z domu Moleckiej 19. Aleksander Zych syn Janusza i Diany z domu Gucwa 20. Lena Stępkowicz córka Mateusza i Kamili z domu Gucwa 21. Jakub Lisowicz syn Mirosława i Eweliny z domu Pancerz 22. Maksymilian Szczepanek syn Krzysztofa i Kingi z domu Padoł DANE ZA KWIECIEŃ SAKRAMENT CHRZTU ŚWIĘTEGO SAKRAMENT MAŁŻEŃSTWA 1. Agnieszka Baran z Łukaszem Zawadowicz 2. Angelika Grądalska z Mateuszem Urbańskim 1. Liliana Michalak córka Łukasza i Wioletty z domu Nosal 2. Aleksandra Szczocarz córka Krzysztofa i Izabeli z domu Przewoźnik 3. Eryk Zabierowski syn Sylwiusza i Elżbiety z domu Czapka 4. Tymon Pawlik syn Marcina i Katarzyny z domu Igielskiej 5. Marcel Makowiec syn Joanny Makowiec 6. Alan Ruttar syn Macieja i Iwony z domu Gąsiorek 7. Jan Sikora syn Zbigniewa i Katarzyny z domu Jabłońskiej 8. Aleksandra Kussyk córka Pawła i Katarzyny z domu Jodłowskiej 9. Adam Szewczyk syn Jakuba i Katarzyny z domu Polańskiej 10. Julia Sroka córka Jakuba i Justyny z domu Adamczyk 20 ZMARLI 1. Grażyna Wojtasiewicz lat Wiesław Wędrychowicz lat Stanisław Janiszewski lat Władysław Pastor lat Michał Woźniak lat Genowefa Potok lat Maria German lat Bronisław Rogulski lat Wanda Dziubina lat 87 WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ IM DAĆ PANIE Redaguje zespół: J. Abram, M. Abram, S. Firlit, E. Jamro, A. Matusik, T. Orłowska, B. Osika, M. Przewor, J.M. Śmietana, Asystent Kościelny : Ks. M. Tutro Adres Redakcji : Plac Kościelny 1, Gorlice e- mail: srkgorlice@srk.opoka.org.pl