Miesięcznik Parafii Świętego Ludwika Króla w Panewnikach

Transkrypt

1 Miesięcznik Parafii Świętego Ludwika Króla w Panewnikach

2 Nasza parafia wydała wielu kapłanów i liczne osoby konsekrowane. Wszyscy jesteśmy wdzięczni za modlitwę, która towarzyszy naszej codziennej pracy apostolskiej. Również ja polecam się tej wytrwałej modlitwie Parafian w przededniu mojego wyjazdu na misje. Wyjeżdżam na Daleki Wschód, ale nie jest on na tyle daleki, abym stracił z pola widzenia dwie wieże bazyliki panewnickiej i postać św. Franciszka, które były dla mnie zawsze punktem odniesienia, znakiem, że mogę tu zawsze wrócić. o. Roland L. Jabłoński OFM Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

3 Dziecino słodka, czemu drżysz i tak cudownie patrzysz się? Czy ju ż przed sobą widzisz krzyż na purpurow ym nieba tle? Drodzy Parafianie oraz Czytelnicy Głosu Św. Ludwika! Miniony Rok 2005 pozostawia w naszej pamięci niezapomniane doświadczenia. W tym roku, podczas wieczerzy wigilijnej, wolne nakrycie, przeznaczone zwykle dla nieznajomego przybysza, odłożyliśmy dla umiłowanego papieża Jana Pawła II. To pierwsze święta, które On przeżywał wraz ze Świętą Rodzinę w Domu Ojca Niebieskiego. Przez ten gest zaprosiliśmy do naszego stołu, oczywiście duchowo, Ojca Świętego, by w fen sposób mieć z Nim łączność ducha. To oznacza spełnienie Jego woli, abyśmy zawsze szczerze jednoczyli się w rodzinie, w parafii, w Kościele i w całej naszej Ojczyźnie. Fragment, pięknej, choć rzadko śpiewanej kolędy, którą rozpoczynam tę refleksję, może budzić u niektórych ludzi zdziwienie. Bo jak pogodzić radość Bożego Narodzenia z Krzyżem, który choć jest symbolem nadziei, to jednak kojarzy nam się z bólem i cierpieniem. Podobne zdziwienie budzi, u niektórych wiernych scena stygmatyzacji św. Franciszka, zamieszczona w tegorocznym żłóbku w naszej bazylice i podobne stawiają pytanie: jaki to ma związek z Bożym Narodzeniem? Upraszczając odpowiedź, można by rzec, że nie byłoby ukrzyżowania bez wcześniejszego narodzenia, nie byłoby naszego zbawienia bez narodzenia i ukrzyżowania. Rozważając historię naszego zbawienia, trzeba widzieć jej całość: od rajskiego grzechu, poprzez zapowiedź i oczekiwanie Zbawcy, Jego narodzenie, życie, śmierć i zmartwychwstanie. Doskonale rozumiał to św. Franciszek z Asyżu. Duchowość, którą nam pozostawił, zamyka się pomiędzy adoracją żłobka a adoracją krzyża. Między tymi biegunami jest wierne naśladowanie życia Chrystusa i to w sposób doskonały, a święte stygmatysą tego potwierdzeniem. To dla nas przykład, że mamy naśladować Chrystusa od narodzenia aż po krzyż. To jest droga do zbawienia, do świętości, a Franciszek, który jest jednym z nas, pokazuje nam, że jest to możliwe. I takie jest przesłanie sceny stygmatyzacji w tegorocznym żłóbku, i taka może być interpretacja powyższej kolędy. Przypomnę, że jest to już trzecia próba połączenia scen z życia św. Franciszka z panewnickim żłóbkiem. Było już kazanie do ptaków w 2003 r., które jest aluzją do braku zainteresowania ludzi Słowem Bożym i był również, w ubiegłym roku, obraz Św. Franciszka z wilkiem, który stanowi symbol pojednania i jest przesłaniem pokoju. Z łaski Pana Boga rozpoczęliśmy Nowy Rok. Niech pokój, który płynie z betlejemskiej stajenki będzie z Wami każdego dnia 2006 roku. Niech Pan Wam błogosławi i niech Was strzeże. Z błogosławieństwem i modlitwą o. Alan Rusek ofm proboszcz Serddecznie dziękuję wszystkim Parafianom, którzy pamiętali o mnie, w sposób szczególny, przesyłając bądź składając osobiście czy telefonicznie, życzenia świąteczne i noworoczne. Niech Pan Bóg wynagrodzi Wam Waszą życzliwość obfitym błogosławieństwem. Modlę się o to i pozdrawiam. o. Alan Parafia Rzymsko-Katolicka pw. Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP Katowice-Panewniki, ul. Panewnicka 76 telefon: (032) ; tel. prob parafia@panewniki.pl, Konto: PEKAO S.A. I Oddział Filial 4 w Katowicach nr Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

4 ilu J B M Ig M R & I M W ^ s M l 8 ( S $ Q a Red: W niedzielę 18 grudnia 2005 roku podczas Mszy Św. o godz otrzymał Ojciec z rąk ojca prowincjała krzyż misyjny. Jak wyglądała droga do tej uroczystości? Czy wyjazd poprzedziło jakieś szczególne przygotowanie? O. Roland Jabłoński: Przez ostatnie lata studiowałem na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie i tam obroniłem licencjat. Wcześniej zrobiłem doktorat na KUL-u w Lublinie. Studia z zakresu Pisma św. stanowią bezpośrednie przygotowanie do mojej przyszłej pracy misyjnej, która będzie nosiła znamiona apostolatu biblijnego. Rozpocząłem również naukę języka, choć oczywiście dopiero na miejscu można będzie poczynić widoczne postępy w tym względzie. Red: Kiedy i w jaki sposób odkrył Ojciec powołanie do życia zakonnego, kapłańskiego, w końcu misyjnego? O. Roland Jabłoński: Odkrywanie powołania stanowi swoisty proces. Moje powołanie misyjne skonkretyzowało się w 2000 roku, tuż po przyjeździe do Włoch. Działo się to w Asyżu, w Porcjunkuli. Tam otrzymałem właśnie propozycję wyjazdu na Daleki Wschód. Po rozważeniu, dojrzewaniu tej myśli na modlitwie wyraziłem moje tak. Był to okres, który sprzyjał refleksji, gdyż służyłem wtedy w Asyżu jako przewodnik w bazylice Matki Bożej Anielskiej. Rok Jubileuszowy i niepowtarzalny klimat sanktuariów franciszkańskich stanowiły tło podjęcia decyzji o wyjeździe na misje. Powołanie zakonne i kapłańskie narodziło się o wiele wcześniej. Związane jest ono nierozerwalnie z bazyliką św. Ludwika i obecnością braci mniejszych w naszej parafii. Choć nie od razu zdecydowałem się stać się naśladowcą Biedaczyny z Asyżu (po maturze jeszcze przez rok studiowałem medycynę), to jednak nieodparty urok Franciszkowego przeżywania Ewangelii sprawił, że w 1985 roku wstąpiłem do zakonu i podjąłem studia w seminarium. Red: Pochodzi Ojciec z naszej parafii. W jaki sposób jest Ojciec z nią związany? Czy przed wstąpieniem do zakonu brał Ojciec udział w życiu wspólnoty parafialnej? O. Roland Jabłoński: Starałem się włączać w różne dziedziny życia parafialnego, uczestnicząc w Ruchu Światło - Życie i uczęszczając na spotkania Odnowy w Du- chu Świętym. Zetknąłem się również z Franciszkańskim Duszpasterstwem Akademickim. Poza tym, łączności z parafią nie traciłem w czasie studiów seminaryjnych. Wreszcie, po otrzymaniu święceń kapłańskich w latach pracowałem tutaj jako duszpasterz parafialny. Byłem katechetą w VII LO i opiekowałem się grupą oazową oraz duszpasterstwem akademickim. Okres ten uważam za najpiękniejsze lata mojego dotychczasowego życia kapłańskiego, które, jak ufam, zaowocują również przyszłym zaangażowaniem misyjnym. Red: Jakie są Ojca wyobrażenia, plany związane z pracą w tym odległym rejonie? O. Roland Jabłoński: Wyjazd na misje jest wielką niewiadomą. Na początku trzeba poddać się szeroko rozumianej inkulturacji, czyli zaznajomić się z językiem, mentalnością, bogatą historią i tradycją ludzi, do których się jest posłanym. Należy pamiętać również o wielowiekowej historii ewangelizacji krajów Dalekiego Wschodu. Jestem przekonany, że Azja będzie przyszłością Kościoła, jak to się niejednokrotnie słyszy. W zdaniu tym pobrzmiewa intuicja Kościoła, który odczuwa przynaglenie do głoszenia Dobrej Nowiny aż na krańce ziemi. Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

5 Red.: Czy w miejscu, do którego Ojciec się udaje istnieją już jakieś formy misji czy będzie Ojciec pionierem? O. Roland Jabłoński: Wiele krajów Dalekiego Wschodu cieszy się bogatą tradycją działalności Kościoła na ich terenie. Istnieją wszakże i takie miejsca, gdzie trzeba rozpoczynać ewangelizację praktycznie od zera. Jednym z państw, gdzie nasz zakon zakłada placówki misyjne jest Birma. Red.: Często spotyka się też takie zdanie, że Kościół posyła misjonarzy w dalekie kraje, podczas gdy tak wiele do zrobienia jęst wokół nas, w naszym kraju, w Europie... O. Roland Jabłoński: Działalność misyjna jest wpisana w życie i istotę Kościoła. Głoszenie Słowa Bożego ludziom, którzy nie słyszeli jeszcze o Chrystusie powinno w jakiejś mierze być udziałem wszystkich chrześcijan. Misje ożywiają zarazem życie tych wspólnot, z których dany misjonarz się wywodzi. Jest to swoisty paradoks: z jednej strony można wyjazd misjonarza traktować jako utratę kogoś w parafii, jednak z drugiej zyskuje się coś bardzo cennego, a zarazem nieuchwytnego. Należy wspomnieć tu o ludziach, którzy angażują się w pomoc materialną i duchową dla misjonarzy w ich rodzinnych parafiach. Misje zagraniczne owocują również bogactwem nowych powołań. Kościół poza tym uczula nas, że wszyscy jesteśmy misjonarzami, czego przejawem jest wciąż rosnąca liczba osób świeckich, które pragną pracować na misjach. Red.: W jakich rejonach działają misje franciszkańskie? Red.: Co jest Ojcu najbardziej potrzebne w tej pracy, która Ojca czeka, o co Ojciec chciałby prosić wspólnotę parafialną, z której się wywodzi? O. Rolad Jabłoński: Nasza parafia wydała wielu kapłanów i liczne osoby konsekrowane. Wszyscy jesteśmy wdzięczni za modlitwę, która towarzyszy naszej codziennej pracy apostolskiej. Również ja polecam się tej wytrwałej modlitwie Parafian w przededniu mojego wyjazdu na misje. Wyjeżdżam na Daleki Wschód, ale nie jest on na tyle daleki, abym stracił z pola widzenia dwie wieże bazyliki panewnickiej i postać św. Franciszka, które były dla mnie zawsze punktem odniesienia, znakiem, że mogę tu zawsze wrócić. Red.: Czy wyjeżdża Ojciec na jakiś określony czas, kiedy znowu Ojciec zawita do Panewnik? O. Rolad Jabłoński: Nie wiem, kiedy znów zobaczę Panewniki i będę mógł odwiedzić Rodziców. Wyjeżdżam ze świadomością, że będę tam pracował na stałe. Jeśli władze zakonne oraz inne okoliczności nie zdecydują inaczej, zostanę tam do końca moich dni. Red.: Bóg zapłać za poświęcony czas. Zapewniam w imieniu parafian o modlitwie, jednocześnie życzę, aby Bóg wspierał wszelkie działania, Matka Boża dodawała sił, a Anioł Stróż chronił przed wszelkim niebezpieczeństwem. Rozmawiała: Lucyna Korzekwa O. Roland Jabłoński: Można powiedzieć, że franciszkanie są obecni na wszystkich kontynentach. W miejscach, gdzie nasz zakon nie prowadzi działalności misyjnej, istnieją przeważnie ośrodki misyjne innych zgromadzeń i stowarzyszeń. Staramy się docierać z Ewangelią tam, gdzie nikt jeszcze jej nie głosił i odpowiadać tym samym odpowiadać na nowe wyzwania, przed jakimi staje dziś Kościół. Głos Św. Ludwika - Styczeń

6 Można by bez problemu rozpocząć ten artykuł słowami pochodzącymi z Głosu Świętego Franciszka ze stycznia 1912 roku. Bofranciszkaniepomimoupływuprawiecałego wieku znowu zbudowali jak w poprzednich latach w znacznym rozmiarze prześliczną tak zwaną Betleemkę tj. żłóbek Pana Jezusa na zbudowanie dla wiernych i szczególnie zaś na uciechę dla dzieci, na których żłóbek zawsze głębokie wywiera wrażenie. TROCHĘ HISTORII... Jako początek budowania szopki w Panewnikach, zależnie od źródła podaje się lata: 1908 (L. Szarani: Śląski Asyż), a także 1913 (Prus: Zakup nowego artystycznego żłóbka). Wobec przytoczonej notatki z 1912 roku można wnioskować, że panewnicką szopkę budowano przed 1912 i już wtedy była wielkim wydarzeniem, przyciągała wiernych z bliska i z daleka. Warto zauważyć, że przez całe prawie stulecie nie zdarzyły się dwa takie same żłóbki. Jest to zasługa przede wszystkim jego twórców. Pierwszym budowniczym był br. Ubald Miera, który zajmował się w klasztorze stolarką, a zginął na froncie I wojny światowej w 1915 roku. Te najwcześniejsze żłóbki były ustawiane po prawej stronie kościoła - w miej- złóbik - Wcihnachtskrippjf - paneyrnik, 6. 'S. 3 J ' " ~ Pomysłodawcą żywej szopki przy panewnickim klasztorze stał się kilka lat temu o. Alan, ówczesny gwardian. Co roku oko cieszą różne gatunki ptaków, barany, owce, kozy, kucyk i świnki wietnamskie. ^ ' f i Jeden z najstarszych żłóbków - jeszcze nie na głównym ołtarzu. 3 J Są to głównie figury z glinki palonej, ceramiczne, mniejsze, być może pochodzące jeszcze z pierwszych szopek, oraz te naturalnej wielkość, jak np. postacie św. rodziny czy wielbłąd- największy. ^ f scu dzisiejszego ołtarza św. Antoniego. Były one bez tła i oczywiście rozmiarami nie dorównywały tym z ostatnich lat. Konsekwentnie szopkę rozbudowywano i dodawano nowe elementy. Świadczy o tym między innymi wzmianka w Głosie Św. Franciszka z 1926 roku zapraszająca do odwiedzenia szopki, która uległa powiększeniu i zmianie. Dzięki zawieszeniu kotary dodano perspektywie głębi, na zawieszonym materiale przedstawia się Jerozolimę. Lata 30 przyniosły dalsze zmiany, szopka została przeniesiona na lewą stronę kościoła ze względu na nowopowstały ołtarz św. Antoniego. W tym samym czasie zmienia się także sceneria, w której rozgrywa się Boże Narodzenie - jasne niebo zostaje zastąpione nocnym, gwieździstym nieboskłonem (1933). Następcą br. Ubalda został br. Fabian Fryc. Nie zawsze jednak stan zdrowia pozwalał bratu Fabianowi na taki trud, jakim było tworzenie szopki,

7 wobec tego w 1948 roku - w zastępstwie - budową szopki zajął się Franciszek Falkus. Na stałe p. Franciszek stał się budowniczym żłóbka w 1965 roku. W ten sposób kolejni budowniczowie szopki, początkowo tylko pomagający czy zastępujący, przekazywali sobie pałeczkę. W 1998 roku powstała szopka będąca w całości dziełem braci i kleryków tutejszego seminarium, budowniczym był także przez rok br. Maksencjusz Krach. Od kilku lat głównym twórcą jest rzeźbiarz Paweł Jałowiczor z Istebnej - Trzycatka. jgj- ~ Franciszkanie zaczęli upowszechniać jasła i jasełka w Europie już w XIII wieku. Zaczęto od bożonarodzeniowych przedstawień misteryjnych z udziałem żywych aktorów, później zaczęto ustawiać w kościołach szopki z figurkami. Pierwszą szopkę urządził św. Franciszek w skalnej grocie w Greccio w 1223 roku. W grocie ustawiono zwykły żłób wypełniony sianem i sprowadzono zwierzęta - woła i osła. Wokoło kilku franciszkanów klęczało przebranych za pasterzy. W nocy odprawiono tam Mszę świętą, w której uczestniczyli mieszkańcy miasta. Dziś można spotkać wielką różnorodność przedstawień sceny narodzenia Chrystusa - są szopki imponujące rozmiarami i bogactwem różnych elementów, są te nawiązujące do współczesności, są szopki ruchome, są także te z żywymi zwierzętami. Większość z nich to jednak dzieło franciszkanów. Nasza parafia co roku może odczuć tę rozmaitość, przecież przy samej bazylice są trzy różne szopki. Bi r*r W 1947 roku przeniesiono szopkę na główny ołtarz, a w 1981 przywieziono Dzieciątko z Betlejem. Zmieniają się elementy i motywy, czasem są one związane z życiem Kościoła, na przykład szopka z napisem: Podnieś rękę Boże Dziecię, błogosław nasz synod z 1974, czy z Kościołem lokalnym, jak wykorzystanie motywu Jasnej Góry w 1982 roku, czasem są związane z elementami folklorystycznymi, jak Zakopiańska szopka z 1958 roku. Co jakiś czas pojawia się w szopce młyn, szyb kopalniany, wodospad, nie brakuje także scen z życia św. Franciszka, jak kazanie do ptaków czy ujarzmienie wilka, elementów zw. z zakonem franciszkanów, jak brat w dzwonnicy czy makieta bazyliki w 2002 roku. Najwspanialszym świadectwem różnorodności oraz wpływów różnych mód są fotografie. Trzeba jednak zaznaczyć, że zrobienie dobrego zdjęcia panewnickiej szopce nie należy do łatwych zadań. Należy tu wymienić śp. pana Kazimierza Golca, dzięki któremu od 1952 jest dokumentacja żłóbka i który niestrudzenie przez 20 lat fotografował szopkę, a nie było to łatwe. Potrzeba było czasem godziny, aby ustawić sprzęt i oświetlenie. Początkowo żłóbek uwieczniano na starych widokówkach, później robiono zdjęcia, pocztówki. Fotografią bazylikowego żłóbka zajmowali się także: pani Lewicka, pan Najdrowski oraz oczywiście sami franciszkanie. Zainteresowanie szopką franciszkańską było zawsze bardzo duże. Na ten temat katowiczanka Magdalena Piekorz nakręciła film dokumentalny pt. Franciszkański spontan, w którym ukazała, dzień po dniu, stawianie panewnickiej szopki. Właśnie tam o. Mateusz wypowiada bardzo istotne słowa, które rzutują na sposób odbioru szopki, która jest znakiem nadziei, powinna nieść nadzieję. Nie artyzm jest najważniejszy w odbiorze stajenki, to nie jest muzeum. I nie trudno zgodzić się z tą opinią: szopka ma pomóc Figury czekają na ustawienie w szopce. Nowa część dodana do tradycyjnej szopki przedstawia stygmaty św. Franciszka. Tzw. Grupa elektryczna, która oświetliła i uruchomiła części ruchome w żłóbku.

8 kowski, Marcin Kuźnik i Michał Króliczek. Widzę, że na nadmiar snu nie narzekają, ale pomimo tego opowiadają 0 pracach z ożywieniem: Zajmujemy się całą elektryką w szopce. Zaczynamy od zawieszenia nieba za pomocą trzech wyciągarek, kołowrotów, które są nad prezbiterium. Trzeba je oświetlić, napiąć płótno. Ideą gwieździstego nieba w szopce było przedstawienie tego, co w nocy widać w grudniu nad Śląskiem. Wspólnie z tzw. ekipą dzienną zawieszane jest płótno przedstawiające odległe miasta. Kolejność prac wygląda tak: niebo, panorama, konstrukcja stalowa, drewniane podesty, to jest podstawa. Później w zależności od budowniczego i projektu szopki, od góry ustawia się domki lub inne elementy, czyli przychodzi czas na ustawienie figur itp., najpierw tych mniejszych, od góry, aby zachować perspektywę To, co zostanie w dzień ustawione, my wieczorem, w nocy musimy podświetlić. Kuba towarzyszy przy budowie szopki już od 1998 roku, mówi że najbardziej zasłużonym 1znającym się na tej stronie elektrycznej panewnickiej stajenki jest Andrzej Brożyna. Przy elektryce pracują także często klerycy. Autorem wielu rozwiązań wciąż wykorzystywanych w szopce jest o. Ksawery. W tym roku je- w przeżywaniu tajemnicy Bożego Narodzenia, ma skłonić do refleksji, a za to, że często jej artystyczna strona jest bardzo wysoka, należy dziękować Bogu i jej twórcom. W JAKI SPOSÓB POWSTAJE? Praca przy budowie szopki nie należy do najłatwiejszych, ale ekipa złożona z osób zaprzyjaźnionych oraz parafian sprawia, że praca przebiega sprawnie. Pytanie o powstawanie szopki musi być skierowane do jej twórców. Jako pierwsza do działania już na początku grudnia wkroczyła grupa nocna czy elektryczna, jak mówią o sobie. Twarze znajome z różnych już parafialnych uroczystości i grup parafialnych, przecież to Jakub Wawro, Maciek Błasz- Stajenka betlejemska prawie gotowa... brakuje tylko oświetlenia i najważniejszego Dzieciątka. Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006 Pan Jałowiczor czuwa nad pracami. dynie Kuba zna już budowanie żłóbka, pozostali pomagali jedynie przy sprzątaniu, więc tworzenia szopki będą się na bieżąco uczyć. Naszym zadaniem jest także uruchomienie wszelkich elementów mechanicznych. Tu długoletnim pracownikiem był śp. Edward Kuczmik, twórca całego ruchomego żłóbka. W tym roku trzeba było uruchomić dwa wiatraki, młyn wodny, woła i osła, dzwonnika, ogniska, promienie za żłóbkiem, gwiazdę betlejemską. Często trzeba także popracować nad elementami zw. z wodą. W tym czasie montuje się też choinki i inne dekoracje oraz ukrywa się całe oświetlenie i elektryczność, aby nie były widoczne dla wiernych. Całe prace muszą być dobrze zorganizowane, gdyż czasu nie jest zbyt wiele, poza tym warunki też nie są najłatwiejsze - wysokość całego żłóbka sięga 18 metrów, a spadek terenu to prawie 45 stopni. KIM SĄ TWÓRCY PANEWNICKIEGO ŻŁÓBKA? W trakcie grudniowych dni w bazylice pracowali panowie: Wiesław Górski, Bronisław Kobalczyk, Marek Matianowski, Jerzy Płaczek, Jan Szczepaniec, w nocy pracowała

9 wspomniana już tzw. grupa elektryczna. Nad wszystkimi pracami czuwał Paweł Jałowiczor, który nam o swojej pasji opowiedział: Pasjonowałem się stajenkami już od dziecka, jako chłopak od wczesnych lat podstawówki zacząłem rzeźbić, najpierw w gipsie i właśnie stajenki, potem przechodziłem na drewno i do tej pory robię figury w drewnie. Rzeźbię już od 30 lat. Na pytanie dotyczące okoliczności związania się z odległymi przecież od Jaworzynki Panewnikamiodpowiedział: Dwóchkuzynów od mojej małżonki jest w zakonie franciszkanów, na pewnej uroczystości były prowincjał o. dr Damian Szojda był w Jaworzynce, przypadkowo tak żeśmy się zgadali, poznał mnie jako rzeźbiarza i zlecił mi odnawianie stalli w prezbiterium. Później wykonywałem także inne prace konserwacyjne i w którymś roku ojciec powiedział mi: Słuchaj, przypatruj się stajence, bo będziesz w przyszłości ją robił, ponieważ poprzednik pan Falkus już był w wieku starszym. Więc przez kilka lat byłem z boku, przypatrywałem się, a od dziewięciu lat już buduję stajenkę. Co roku staram się wprowadzać coś nowego, od trzech lat robimy w stajence scenę z życia św. Franciszka. Taka scena troszeczkę nie komponowała się właściwie z ekspozycją stajenki betlejemskiej, więc postanowiliśmy rozbudować całą stajenkę o boczne ołtarze, w tym roku dostawiliśmy część z jednej strony, w przyszłym roku poszerzymy z drugiej. Scena z życia św. Franciszka jest przeniesiona na boczny ołtarz, także będzie to zintegrowane, połączone z resztą, ale ona będzie już tak trochę osobno. Samą stajenką budujemy co roku nową, o innym kształcie. Chcąc umówić się na wywiad trafiłam akurat na szczególny transport... do bazyliki przyjechał las. Okazało się, że trochę kilometrów pokonał, o czym opowiadał Paweł Jałowiczor: Choinki przywożę z Jaworzynki - Trzycatku, od siebie z lasu, z mojej działki, mam las, więc stamtąd zawsze przywożę ok sztuk To są bardzo ustawne, dekoracyjne świerki, gdyż sosna zajmuje bardzo dużo miejsca. Prace zw. z szopką nie skupiają się tylko na tworzeniu nowych elementów. Stopniowo wymieniamy także figury. Doszliśmy do wniosku, że co roku trzeba wymienić te figury, które już się prawie rozlatują, np. ta kobieta z dzbanem, jej podstawa już jest tak ruchoma, że trudno ją przymocować. W przyszłym roku na wzór tej figury będę robił nową, a ta trafi do jakiegoś takiego pomieszczenia muzealnego. Jest jeszcze jeden pastuszek, niosący barana w plecaku, on jest tak samo stary jak ta kobieta i ma te same ubytki, więc te figury będę musiał zrobić w przyszłym roku. To są najstarsze figury, z tego co wiem, z przekazu mają one ponad 100 lat Poza tym, też w przyszłym roku, trzeba będzie dorobić inne owce, bo w tej chwili wykorzystujemy owieczki z płyt, robiłem je w zeszłym roku. Będę chciał, żeby wszystkie owieczki w stajence były rzeźbione w drewnie, na taki naturalny wygląd. Zamysł całej stajenki na przyszłość już mam w głowie, ja już wiem, jak to będzie wyglądać na przyszły rok, tylko nie zdradzam tego, dopiero w połowie roku powiem J3T~ Tł Ruchoma szopka usytuowana po lewej stronie bazyliki powstała dzięki śp. Edwardowi Kuczmikowi, który wyrzeźbił, a później wprawił w ruch poszczególne jej elementy. Od kilku lat opiekę nad nią sprawują bracia, w tym roku zajmuje się nią br. Artur Miś. % rfc proboszczowi. Mam już pomysł na tę nową część z prawej strony, będą to bardzo fajne sceny, takie z życia wzięte. Ludzie to wszystko ocenią. Aby wszystko było zgodne z duchem Ewangelii, w kwestiach teologicznych konsultuję się z ojcami franciszkanami, bardzo dobrze mi się z nimi współpracuje, bo są bardzo konkretni. Mam okazję zobaczyć te zwoje kabli i żarówek, które trzeba zamontować, widzę leżące drzewka, z których każde musi być odpowiednio przybite do podstawy, poza tym z boku jak gdyby w kolejce stoją oczyszczone z kurzu figury, sięgające mi do ramion. Zaglądam od tyłu do stajenki - jeszcze nie ma żłóbka - póki co w tej drewnianej szopce leży skrzynka z narzędziami. Obok zwoje materiałów w różnych kolorach - brązowym, zielonym, niebieskim. Widzę, że roboty tu nie brakuje, dlatego pytam, kiedy tak naprawdę zaczyna się praca nad szopką. W tym roku prace rozpoczęły się już we wrześniu, bo trzeba było zrobić nową konstrukcję pod tą dodatkową część, natomiast sam montaż stajenki zaczyna się od pierwszej niedzieli adwentu. Pracuje ze mną kilku panów - parafian, którzy codziennie przychodzą. Bardzo bylibyśmy wdzięczni, gdyby tych chętnych w przyszłym roku się zjawiło więcej, gdyż pracy jest przy szopce dużo. Także grupa nocna przyznaje, że praca przy szopce zajmuje im sporo czasu. Nasza praca wymaga dużej sprawności, gdyż instalując oświetlenie i inne elementy elektryczne musimy zadbać o to, aby nie zniszczyć tego, co ekipa pracująca w dzień już zamontowała, a także zrobić to na tyle szybko, żeby kolejnego dnia praca mogła posuwać się do przodu. Często jeszcze w wieczór wigilijny trzeba poświęcić czas na próbne uruchomienie i sprawdzenie żłóbka. Poza tym przez cały okres ekspozycji szopki trzeba jej doglądać, usuwać ewentualne usterki. Panewnicka Betleemka jest dziełem kilkunastu osób, może zachwycać, co zresztą jest często spotykane, może skłaniać do refleksji, ale przede wszystkim ma kierować nasz wzrok na Jezusa, Świętą Rodzinę i miłość, która tej szczególnej nocy przyszła na świat. Niech więc razem ze sławą tej panewnickiej szopki rozprzestrzenia się także franciszkańskie: Pokój i Dobro! p. Darek, Lucyna Głos Św. Ludwika - Styczeń

10 Okres świętowania Narodzenia Pańskiego mamy już za sobą. I choć z niektórych naszych domów zniknęły już świąteczne stroiki i udekorowane choinki, to jednak w swych sercach nadal nosimy obraz minionych świąt. W pamięci pozostał również okres adwentu i domowych przygotowań. Ostatnie dni przed świętami były czasem ostatnich porządków i zakupów. Wielu można było spotkać w sklepach, marketach i na targowiskach. Niejeden z nas udał się wtedy do nowo wybudowanego centrum handlowo - rozrywkowego o nazwie Silesia City Center. W jego bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się poświęcona 3 grudnia 2005 roku rzymskokatolicka kaplica pod wezwaniem św. Barbary. Można było więc na własne oczy zobaczyć wystrój i otoczenie tej wzbudzającej sprzeczne odczucia budowli sakralnej. Skąd one się biorą? Kaplica św. Barbary istnieje w wyremontowanym, zabytkowym budynku maszynowni (mieszczącym niegdyś maszynę wyciągową, obsługującą szyb kopalniany Jerzy ) nie istniejącej już dziś kopalni Kleofas (dawniej Gottwald ). Teren kopalni wykupiony został przez zagraniczną firmę TriGranit, która po wyburzeniu większości obiektów przemysłowych, wybudowała w tym miejscu centrum handlowe. Pozostałe zabytkowe budowle odnowiono, przystosowując je do nowych zadań, gdyż jak twierdzi inwestor, w najbliższej przyszłości ma powstać tu także osiedle mieszkaniowe oraz centrum biurowe. Dlatego też, między innymi z myślą o przyszłych mieszkańcach, budynek kaplicy został oddany Kościołowi w wieczystą dzierżawę na 99 lat na podstawie porozumienia podpisanego między archidiecezją katowicką a firmą TriGranit (właścicielem Sile sia City Center). Rozwiązanie takie ma swoich zagorzałych przeciwników, którzy argumentują swoje stanowisko tym, iż nie można umieszczać kaplicy na terenie supermarketu. Niedopuszczalne jest łączenie sfery sacrum i profanum poprzez odprawianie nabożeństw i mszy na terenie handlowym. Byłoby to tylko dodanie kolejnej usługi i atrakcji w ramach działalności centrum rozrywki, gdzie obok sklepów, restauracji, kawiarni i kin odprawiane byłyby religijne obrzędy. Odprawianie niedzielnych mszy w tym przypadku jest także milczącą zgodą na niedzielny handel, gdyż idąc na zakupy można przy okazji wstąpić na niedzielną Eucharystię. Poza tym centrum handlowe jest nieodpowiednim otoczeniem dla udzielania sakramentów, gdyż umniejsza ich powagę, a samo istnienie kaplicy katolickiej w tym miejscu jest działaniem 71 Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

11 marketingowym mającym zwiększyć popularność tego miejsca, a w związku z tym uzyskiwane zyski. Odpowiadając na te argumenty trzeba stwierdzić, że choć kaplica św. Barbary położona jest w bezpośrednim sąsiedztwie supermarketu, to stanowi zupełnie odrębny budynek, posiadający osobne wejście oddzielone od reszty zabudowy obszernym placem. Stanowi zatem autonomiczną całość nie powiązaną ani nie uzależnioną w swym działaniu w żaden sposób od mieszczących się nie opodal sklepów. Położenie samego budynku oraz aranżacja wnętrza kaplicy gwarantuje atmosferę wyciszenia i zadumy. Tym samym miejsce to staje się jakby oazą, do której przyjść może każdy człowiek szukający Boga. W tłumie ludzi zmierzających do centrum handlowego Silesia City Center na handlowe safari oprócz gorliwych katolików znajdą się zapewne także ci, którzy są potrzebujący, zagubieni życiowo, wierzący niepraktykujący, ateiści. Może to właśnie ten krzyż wiszący nad wejściem do kaplicy przy supermarkecie odmieni ich życie, spowoduje wewnętrzną przemianę. Sprawi, że w natłoku codziennych obowiązków znajdą chociaż kilka minut na zadumę nad własnym życiem. Posługa w kaplicy jest zatem odpowiedzialną i odważną próbą szukania nowego wymiaru ewangelizacji. Trzeba wyjść ze Słowem Bożym na zewnątrz - kościół powinien być tam, gdzie znajdują się ludzie. Na razie Msze Św. odprawiane są w niedziele o 8:30, co wychodzi naprzeciw oczekiwaniom pracowników obsługujących centrum handlowe (Silesia City Center otwarte j est w niedziele odl0do21), gdyż w innym przypadku musieliby z konieczności zrezygnować z niedzielnej Eucharystii oraz starszym mieszkańcom pobliskiego osiedla - gdyż mają bliżej do miejsca modlitwy. We wnętrzu znajduje się także Najświętszy Sakrament oraz odprawiane są inne posługi religijne. Widoczne miejsce zajmuje zabytkowy obraz św. Barbary czczony niegdyś w znajdującej się tu przedtem kopalni. Posługę w kaplicy pełni proboszcz pobliskiej parafii świętych Jana i Pawła w Katowicach - Dębie. W razie potrzeby dodatkowo zostanie oddelegowany osobny ksiądz. Co się tyczy zakupów niedzielnych - głos płynący z tego właśnie miejsca leżącego obok świątyni handlu może mieć szczególnie silny wydźwięk wskazujący, że ten dzień powinien być w sposób szczególny przeznaczony Bogu. Działalność kaplicy nie jest tutaj cichym przyzwoleniem na niedzielny handel, gdyż osoba prawdziwie wierząca (a nie tylko deklarująca wiarę) wie, iż Eucharystia nie może być dodatkiem do zakupów i będzie potrafiła zachować w odpowiedni sposób jej należny szacunek. Zobaczymy, jakie owoce przyniesie posługa ewangelizacyjna w tym specyficznym miejscu, jakim jest centrum handlowe. Myślę, że mimo ryzyka warto było podjąć to wyzwame. Wojciech Oleś Głos Św. Ludwika - Styczeń

12 Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (Mormoni). Nie trudno spotkać przedstawicieli tejże sekty w centrum miasta. Ubrani elegancko w garnitury, pod krawatem, z identyfikatorem, na którym wypisane jest nazwisko i nazwa Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Są zawsze bardzo mili, serdeczni, uśmiechnięci. Chętnie wdają się w dyskusję, mają dla swego rozmówcy dużo czasu. Rozdają różne broszury, proponują bezpłatne kursy języka angielskiego w małych grupach, obozy językowe, a także pomoc w rzuceniu palenia. Sekta działa w całej Polsce. Gmina tego kościoła znajduje się także w Katowicach. Ma tu swych przedstawicieli i misjonarzy. Centrala sekty i kaplica znajdują się w Warszawie. Jest też druga wersja powstania Księgi Mormona. Według niej, jeden z protestanckich kaznodziei, Salomon Spaulding, napisał romans, w którym zawarł też fikcyjną historię powstania Indian amerykańskich, którzy mieli pochodzić z pokolenia Izraela. Rękopis oddał do drukarni, ale książka się nie ukazała, gdyż Spaulding zmarł. Niejaki Sydney Ridgon, skopiował rękopis, oryginał zniszczył, a później na jego podstawie wraz ze Smithem napisał Księgę Mormona. Tak oto fikcja literacka za sprawą Smitha i Ridgona stała się faktem. Księga Mormona. Do dziś jest ona podstawowym pismem Mormonów, a także wielu innych grup, które się od tego kościoła odłączyły. Smith stał się bohaterem wielu skandali i sprawcą wielu nadużyć, trafił do więzienia. W 1844 roku grupa okolicznych mieszkańców wtargnęła do więzienia i Smith został zastrzelony Jego następcą został Brigham Young i to za jego sprawą mormoni przenieśli się do małego miasteczka Nauvoo, a następnie zbudowali Salt Lake City. Miasto to do dziś jest główną siedzibą Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. W jednym z objawień Smith miał się dowiedzieć o odrzuceniu przez Boga wszystkich kościołów. W wyniku czego Smith sam postanowił założyć nowy kościół. Początki sekty. Założycielem sekty jest Joseph Smith, który żył w latach Pochodził ze Stanów Zjednoczonych. Wychowywał się w biednej, wielodzietnej rodzinie. Gdy miał 14 lat rzekomo doznał objawienia od Boga. Później, jak twierdził, doznawał kolejnych objawień, a także otrzymał złote tablice, których tłumaczenie(bo podobno były zapisane w tzw. reformowanym egipskim) zawarte zostało przez niego w Księdze Mormona. Następnie twierdził, że przyjął chrzest (w 1829) od Jana Chrzciciela. W 1830 roku zarejestrował nowe wyznanie roku została opublikowana Założenia, nauka i działania sekty. Księga Mormona, na której opiera się nauka Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, nie jest wiarygodna. Świadczy o tym chociażby fakt, że od czasu pierwszego wydania, była modyfikowana 3913 razy. Dane z tej księgi nie zgadzają się również z badaniami archeologicznymi. Josh McDowell i Don Stewart następująco podsumowali zawartość Księgi Mormona: Według jednej z doktryn zawartych w Księdze Mormona, Jezus po zmartwychwstaniu przyjechał do Ameryki i dalej nauczał. Był też trzykrotnie żonaty. Jego żonami były: Maria, Marta i Magdalena. Miał kilkoro dzieci. Od jednego z dzieci wywodzi się rodzina Smitha. 12 Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

13 Zasady Wiary Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich brzmią następująco: 1. Wierzymy w Boga, Wiecznego Ojca, w Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i w Ducha Świętego. 2. Wierzymy, że ludzie zostaną ukarani za swe własne grzechy, a nie za grzech pierworodny Adama. 3. Wierzymy, że przez zadośćuczynienie Chrystusa cała ludzkość, przestrzegając praw i obrzędów Ewangelii, może dostąpić zbawienia. 4. Wierzymy, że podstawowymi zasadami i obrzędami Ewangelii są: 1. Wiara w Pana Jezusa Chrystusa; 2. Odpokutowanie; 3. Chrzest przez zanurzenie dla odpuszczenia grzechów; 4. Nałożenie rąk dla otrzymania daru Ducha Świętego. 5. Wierzymy, że do nauczania Ewangelii i odprawiania jej obrzędów, konieczne jest powołanie od Boga przez proroctwo i nałożenie rąk przez tych, którzy mają Jego pełnomocnictwo. 6. Wierzymy w poprawność organizacji, jaka istniała we wczesnym Kościele Jezusa Chrystusa, tj. organizacji z apostołami, prorokami, pastorami, nauczycielami, ewangelistami itd. 7. Wierzymy w dar języków, proroctwa, objawienia, wizji, uzdrawiania, tłumaczenia języków, itd. 8. Wierzymy, że Biblia jest słowem Bożym, o ile jest poprawnie przetłumaczona. Wierzymy także, że Księga Mormona jest słowem Bożym. 9. Wierzymy we wszystko, co Bóg objawił, wszystko, co teraz objawia, i wierzymy także, że objawi On jeszcze wiele wielkich i doniosłych rzeczy w odniesieniu do Królestwa Bożego. 10. Wierzymy, że nastąpi dosłowne zgromadzenie Izraela i przywrócenie Dziesięciu Plemion. Wierzymy, że Syjon (Nowa Jerozolima) zostanie zbudowany na kontynencie amerykańskim, że Chrystus będzie osobiście królował na Ziemi, która zostanie odrodzona i otrzyma swą rajską chwałę. 11. Domagamy się przywileju czczenia Wszechmogącego Boga według tego, co nam dyktuje nasze sumienie i przyznajemy ten sam przywilej wszystkim ludziom - niech czczą na swój sposób, gdziekolwiek i cokolwiek czcić pragną. 12. Wierzymy w posłuszeństwo królom, prezydentom, władcom i rządom; w przestrzeganie, poszanowanie i poparcie dla prawa. 13. Wierzymy w uczciwość, wierność, cnotę, dobrą wolę, szlachetność i dobroczynność wobec wszystkich ludzi, w istocie możemy powiedzieć, że kierujemy się upomnieniem Pawła - we wszystkim mamy pełną nadzieję i ufność, przetrwaliśmy wiele i mamy nadzieję wytrwać do końca; wszystko, co jest cnotą, zaletą, uznane za dobre czy godne pochwały staje się naszym celem. a) żadne miasta z tej księgi nie zostały zidentyfikowane; b) żadne imiona z tej księgi nie zostały znalezione w inskrypcjach nowego świata, c) w Ameryce nie znaleziono żadnych autentycznych inskrypcji w języku hebrajskim; d) nie znaleziono w Ameryce żadnych autentycznych inskrypcji w języku egipskim lub w jakimkolwiek innym, podobnym do egipskiego, który mógłby odpowiadać reformowanemu egipskiemu, wzmiankowanemu przez Josepha Smitha; e) nie znaleziono żadnych starożytnych kopii Księgi Mormona, f) nie znaleziono w Ameryce żadnych starożytnych inskrypcji jakiegokolwiek rodzaju, które by wskazywały, że jej starożytni mieszkańcy wyznawali wiarę żydowską lub chrześcijańską; g) nie znaleziono wzmianki o osobach, narodach lub miejscach z Księgi Mormona Prócz Księgi Mormona, sekta uznaje również Biblię(kanon protestancki), Doktrynę, Przymierza i Drogocenną Perłę. W Doktrynie i Przymierzach zapisane jest ok. 150 objawień Smitha oraz zasady wiary, natomiast w Drogocennej Perle znajduje się 5 ksiąg. W jednej z nich zapisane jest wyznanie wiary Mormonów. Na czele Kościoła stoi prezydent, zwany też wszechwiedzącym prorokiem, oraz jego 2 doradców. Dalej znajduje się rada dwunastu apostołów, potem pierwsze kworum siedemdziesięciu, później następne kworum Poligamia, która była tak bardzo rozpowszechniona wśród mormonów, została prawnie zakazana. Niektórzy członkowie sekty nie stosują się jednak do tego zakazu. Zostali wyłączeni ze swego kościoła. Przykładem jest Jim Harmstron, który ma 8 żon i 67 dzieci. Wszyscy żyją pod jednym dachem i wspólnie wychowują potomstwo. Z każdą żoną Jim ma ślub kościelny. Według Jima kobieta pragnie posiadać więcej niż jedno dziecko, a mężczyzna więcej niż jedną żonę. Głos Św. Ludwika - Styczeń

14 lata później. W 1929 roku mormoni doczekali się pierwszej kaplicy, a w 1971 gmina mormońska została rozwiązana. Jednak po sześciu latach zarejestrowali się jako stowarzyszenie. Po roku 1989r. mormoni znów zaczęli prężnie działać. siedemdziesięciu, któremu podlegają biskupi i przełożeni zborów. Obecnie stan Utah w USA jest prawie całkowicie kontrolowany przez mormonów. Po drugiej wojnie światowej tylko w czasie prezydentury Jimmy Cartera nie było ani jednego ministra, który byłby mormonem. Według Mormonów, tylko ich kościół jest prawdziwy. Uważają, że kościół katolicki świadomie sfałszował Ewangelię. Mormoni nie piją kawy, herbaty, alkoholu, nie palą tytoniu i nie zażywają narkotyków. Dziesiątą część swych dochodów czyli dziesięcinę, przeznaczają na rzecz kościoła. Mormoni w Polsce. W Polsce mormoni pojawili się w 1922 roku na Mazurach. Oficjalna misja mormońska przybyła cztery Werbunek. Sekta w różnych miastach Polski wynajmuj e mieszkania prywatne, sale, gdzie organizowane są spotkania i szkolenia, a także nabożeństwa. Oczywiście zainteresowanym nie przedstawia się całej prawdy o sekcie. Sekta ma wiele możliwości dotarcia do zainteresowanych, gdyż posiada na świecie wiele stacji telewizyjnych, hoteli, gazet, towarzystw ubezpieczeniowych, szpitali, ośrodków sportowych i chórów. Misjonarze wyjeżdżają do różnych krajów w celu werbowania nowych członków. Taki wyjazd to dla nich wielki zaszczyt. Podobnie jak Świadkowie Jehowy (o których mowa będzie w innym numerze) zawsze chodzą i werbują we dwóch. W Polsce jest około 1,5 tys. członków tej sekty, na całym świecie zaś ok. 12 min. Istnieje też kilkadziesiąt odłamów tej sekty. Należą do nich między innymi: Społeczność Chrystusa, Kościół Jezusa Chrystusa (Bikertonici), Kościół Restytucji Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, Zielonoświątkowy Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, Kościół Ostatków Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i wiele innych. Magdalena Zapraszamy do Kawiarenki parafialnej. * Tu można się spotkać, przy kawie czy herbacie, zjeść ciastko, posłuchać muzyki a nawet obejrzeć film. * Codziennie prow adzone są zajęcia dla dzieci i m łodzieży - wolontariusze udzielają darm ow ych korepetycji z różnych przedmiotów. *: Dzieci z problemami szkolnymi mogą uzyskać fachowa pomoc. Od 10 stycznia wznawiamy dyżury terapeutyczne dla rodzin, które mają problem y z osobą uzależnioną (każdy w torek od do 19.00). * A już niedługo nauka gry w szach i wielki parafialny turniej szachowy. * W tym roku również przy kawiarence rozpocznie działalność biblioteka parafialna przeniesiona z pomieszczeń przy kancelarii. Jak widzicie Kawiarenka parafialna Pod K anarkam i (śpiew kanarków, które pochodzą z osobistej h o dowli ojca proboszcza, umila pobyt w tym szczególnym miejscu) to nie tylko Internet, ale centrum formacyjno-rozrywkow o-kulturow e naszej parafii. ul. Związkowa 20 czyli w D om u Parafialnym (Związkowym): poniedziałek - piątek sobota niedziela Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

15 Z 2 W M M \ R < A \ [Ti IB, h M lr\ Iii i $ g i p O godzinie Ile było na Mszy Św. mężczyzn kobiet Razem w sobotę 18: : : : : : : : : : : OGÓŁEM: ILOŚĆ OSÓB, KTÓRE PRZYSTĄPIŁY W NIEDZIELĘ DO KOMUNII ŚW. Ogółem: w tym: a) mężczyzn b) kobiet Ilość osób na wszystkich Mszach w tygodniu: Ilość Komunii św. rozdzielonych w całym tygodniu: W ROKU PAŃSKIM 2005 OGÓLNIE UDZIELONO NASTĘPUJĄCYCH SAKRAMENTÓW: Sakrament Chrztu I komunia Wczesna Komunia Sakrament Bierzmowania Sakrament Małżeństwa Sakrament Chorych Pogrzeby 418 (-4) = 206 dziewczynek i 212 chłopców; 226 ochrzczono w Bazylice a 192 w Klinice Dziecięcej 191 (-26) 30 (+8) (+2) 3771 (+ 641) 249 (-20) w tym z parafii 117 (-25) Bracia Klerycy, co niedzielę odwiedzają z Komunią św. 52 (-5) chorych parafian. Ojcowie kapelani z okazji I Piątku miesiąca odwiedzają 95 (+4) chorych parafian. W ciągu roku 2005 na pomoc charytatywną wydaliśmy zł (+7942). Liczby podane w nawiasach pokazują różnicę w stosunku do roku Dnia r. została poświęcona nowa kaplica w Domu Zakonnym Sióstr Salwatorianek na ul. K. Bika 6 i tak na terenie naszej parafii znajduje się aż 13 miejsc, w których przechowywany i adorowany jest Najświętszy Sakrament (kaplice w domach zakonnych sióstr, w naszym klasztorze i seminarium oraz w szpitalach). Zarząd Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich o/katowice dziękuje za poparcie kwesty przeprowadzonej na cmentarzu panewnickim w dniu r., a przeznaczonej na ratowanie zabytkowych pomników nagrobnych wielkich Polaków znajdujących się na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Zebrana kwota 2.137,35 zł zostanie przeznaczona na remont dwóch nagrobków we Lwowie: - Mariana Gawalewicza, dyrektora teatru lwowskiego na początku XX wieku, zasłużonego aktora, pisarza i poety, - Walentego Łozińskiego - pisarza. Przeprowadzona zbiórka r. na spłacenie śpiewników w Bazylice oraz elektronicznych wyświetlaczy numerów pieśni wyniosła 2762 zł. Całość inwestycji wyniosła 9 tys. zł (6 tys. zł śpiewniki i 3 tys. zł wyświetlacze), potrzeba, zatem jeszcze 6238 zł. Dziękujemy za dotychczasowe wsparcie. Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

16 Przed świętami Bożego Narodzenia 11 grudnia 2005 roku mieliśmy możliwość uczestniczenia w lokalnych, dzielnicowych wyborach samorządowych. Odbyły się wtedy wybory radnych do Rady Jednostki Pomocniczej nr 6 Ligota - Panewniki mieszczącej się w budynku przy ul. Franciszkańskiej 25 (obejmującej swym zasięgiem m.in. cały obszar naszej parafii). Spośród zgłoszonych 54 kandydatów, wybraliśmy 21 przedstawicieli, którzy będą naszymi łącznikami z Urzędem Miasta w Katowicach w niemal wszystkich ważnych sprawach: począwszy od przedstawiania skarg i naświetlania problemów trapiących naszą dzielnicę po inicjowanie i organizację imprez kulturalno - oświatowych. W tym miejscu należy przypomnieć, w jakim celu Rada Jednostki Pomocniczej została powołana do życia i jakie konkretnie są jej zadania. Celem działania Jednostki Pomocniczej jest stworzenie każdemu mieszkańcowi naszej dzielnicy możliwości pełnego zaangażowania i uczestnictwa w rozwiązywaniu istotnych problemów naszej małej ojczyzny. Dlatego też w swym działaniu będzie ściśle współpracować z radnymi Rady Miasta Katowice. Będą też organizowane regularne dyżury, podczas których mieszkańcy zapoznając się z najważniejszymi sprawami dotyczącymi dzielnicy będą mogli wnosić własne uwagi i wnioski. Te, po rozpatrzeniu na posiedzeniu Rady, będą przedstawiane odpowiednim organom Miasta Katowic. W szczególności Rada będzie zajmować się takimi zagadnieniami jak m.in.: inicjowaniem i organizacją na terenie Ligoty i Panewnik obchodów okolicznościowych związanych z miejscami pamięci narodowej, imprez kulturalno - oświatowych, sportowych i rekreacyjnych, wspieraniem działań na rzecz utrzymania porządku i bezpieczeństwa, występowaniem do Rady Miasta Katowice z konkretnymi wnioskami dotyczącymi naszego miejsca zamieszkania oraz projektowanych i realizowanych inwestycji i remontów, nazewnictwa ulic i placów, przebiegu tras linii komunikacyjnych i rozmieszczenia przystanków, funkcjonowania miejskich instytucji kulturalno - oświatowych i rekreacyjnych. W skład Rady wchodzi 21 członków wybranych na 4 - letnią kadencję. Podczas grudniowych wyborów w 12 komisjach wyborczych spośród uprawnionych do głosowania, oddano 995 głosów. Tym samym wybrano następujących radnych do Jednostki Pomocniczej nr 6 (obok nazwiska i imienia podana została liczba głosów oddanych na danego kandydata): Nowak Bogdan 72 Najdrowski Andrzej 29 Korzekwa Lucyna 52 Iwański Jan 28 Bakonyi Maria 47 Kiera Marcin 25 Miazgowicz - Gandor A nna 47 Kondracki Zbigniew 24 Bazan Katarzyna Józefa 38 Masiewicz Andrzej 24 Korfanty Janina 37 Wieczorek Tadeusz 24 Sosnierz D obrom ir 34 Zembok Aleksandra 23 Szpara Tadeusz 33 Sygiet Piotr 22 Kucharska Aniela 33 Demarczyk D ariusz 21 Poloczek Paweł 33 Horak Dorota 20 Broi Andrzej 30 Pamiętajmy, że to w znacznej mierze od nas zależy bezpieczeństwo, porządek i komfort życia w miejscu naszego zamieszkania. Bierzmy zatem czynny udział w kształtowaniu oblicza Ligoty i Panewnik, współpracując z naszymi nowo wybranymi przedstawicielami wspólnoty samorządowej. Wśród nich znajdziemy niejednokrotnie ludzi nam znanych - sąsiadów, znajomych. To od działania nas wszystkich zależy to, jak wyglądać będzie przyszłość. Wojciech Oleś

17 STATYSTYKA PARAFIALNA GRUDZIEŃ Sakrament Chrztu przyjęli: Roczki: Nikola Langer, Julia Budzisz, Julianna Krysiak, Lilianna Gozdek, Paulina Sosnowska, Natalia Kukier, Gabriela Smoleń, Jessika Szkoła, Karolina Borkowska, Malwina Kawczak,Tomasz Bieniek, Dominika Walczak, Daniel Michalczyk, Sabrina Mucha, Aleksandra Białas, Michał Gołuchowski, Paulina Celmer, Szymon Jędrzejczak, Kacper Pudło, Magdalena Malinowska, Michalina Sanecka, Zofia Jurczyk, Weronika Machnik, Michał Galus, Oskar Kryń, Wiktoria Szewczyk, Łukasz Wojtala, Dariusz Goliński, Jakub Żebracki, Bartosz Łabuda, Rafał Jurochnik, Filip Jabłoński, Iwo Obidziński, Amelia Bartoszewska Niech Wasi bliscy słowem i przykładem pomagają Wam zachować godność dzieci Bożych nieskalaną aż po życie wieczne" Klaudia Tausznik, Michał Pyszka, Igor Torbus, Nadia Luboń, Kamila Karaś, Julia Trojan, Martyna Dolińska, Szymon Drozd, Julia Ciuraj, Dominika Olejarczyk, Sebastian Wichary, Anna Krzemień, Małgorzata Staś Chryste prowadź te dzieci drogą prawdziwej wiary i miłości" Jubilaci: 85 - Łucja Grzesica 50 -Marian Stolarczyk 50 - Janina Leszczyńska 80 - Helena Michalak 80 - Jolanta Szwed 18 - Grzegorz Maziarz 75 - Hubert Kobiera 75 - Józef Lamik 80 - Eugenia Kudera 18 - Adam Szweda 35 - Jarosław Ślęzak Błogosław Boże naszym Jubilatom, dodaj im zdrowia; wzmocnij wiarę; nadzieję i miłość" Jubileusze małżeńskie: Zmarli: Zapowiedzi przedślubne: Sakrament małżeństwa przyjęli: 20 - Halina, Jerzy Kiryło 35 - Lucyna, Edward Wojtasik 30 - Danuta, Piotr Pilarczyk 50 - Eugenia, Ryszard Skuza Jezu, błogosław małżonków, którzy składają Tobie dziękczynienie za wspólnie przeżyte lata" Lucjan Olszówka (84 1.), Tadeusz Kułakowski (74 1.), Adam Nalewka (78 1.), Henryk Żelazny (75 1.),Oskar Drozdek (63 1.), Tadeusz Sobczyński (59 1.), Zygmunt Kuś (65 1.), Krystyna Sikora (80 1.), Ewa Pawlicka (50 1.), Maria Dudzicz (71 1.), Elfryda Bromboszcz (901.), Edmunt Borsztynowicz (71 1.), Henryk Knopik (78 1.), Marek Primus (62 1.), Antoni Mańka (86 1.), Łucja B (84 1.), Cecylia Termin (82 1.), Elwira Kluz (70 1.), Piotr Nowak (50 1.), Jan Ratajczak (69 1.) Dobre czyny idą za nimi przed tron Boży Dlatego z ufnością polecamy ich miłosierdziu Bożemu w naszej modlitwie" Tomasz Piwowarski (Katowice) - Magdalena Kalaga (Katowice) Bogumił Korczyński (Katowice)- Magdalena Szatan (Brynów) Paweł Szydłowski (Katowice) - Małgorzata Kuligowska (Legionów) Andrzej Pampuch - Mirosława Górska Wojciech Prochoń - Alicja Michalska Janusz Żółneczko - Halina Wiśniewska Seweryn Sobczyński - Aleksandra Śliwa Krzysztof Hoffman - Magdalena Tokarz Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela" Skład redakcji Głosu św Ludwika: o. Alan Rusek ofm, parafia@panewniki.pl, Marcin Wieczorek, wieczorek_mr@poczta.onet.pl, Lucyna Korzekwa, lucekpucek@op.pl, Magdalena Szczelina, megi.aurel@interia.pl, Wojciech Oleś, wojciecholes@op.pl Konsultacje stylistyczne i gramatyczne: mgr Barbara Kordys. W każdy pierwszy wtorek miesiąca w godzinach 18:00-20:00 w Domu Parafialnym redakcja Głosu św. Ludwika zaprasza na swój dyżur dla parafian. W tym też czasie można kontaktować się pod numerem tel Zapraszamy na: oraz na forum Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

18 OSTATNI ROK ULGI REMONTOWEJ o k n a P C V ciche, ciepłe, estetyczne FIRMA REMUS-OKNA WSZYSTKIM SWOIM OBECNYM I PRZYSZŁYM KLIENTOM ŻYCZY WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO W NOWYM 2006 ROKU. POLECAMY: OKNA PCV, ROLETY, PARAPETY BIURO RACHUNKOWE wypełni i złoży w Twoim imieniu deklaracje PIT Katowice, ul. Franciszkańska 29/31 lok 113 tel kom.o Świadectwo Kwalifikacyjne Ministra Finansów Nr 21821/01 Polecamy usługi w zakresie: - rozliczenia deklaracji rocznych PIT, - ksiąg rachunkowych (pełna księgowość), - podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, - ewidencji przychodów zryczałtowanego podatku dochodowego, - ewidencja dla celów rozliczenia VAT, - ewidencja dla potrzeb ZUS, - usługi organizacyjne dla firm i osób fizycznych. UW@[FS@DT!D g>w m Tworzenie stron internetowych Projektowanie statycznych i dynamicznych banerów Aktualizacja istniejqcych serwisów Hosting Katowice, ul. Panewnicka 91 łel. 32/ , fax 32/ biuro@tworzeniestron.com tel. kom ( F R z r j < Ę c i A w e s <e l n e i o k o l i c z n o ś c i o w e - (PRZEWÓZ OSO(B W miłej atmosferze zawiozę do: ŚCu6u %omunii Chrztu Inne Cennik: 60 zł za godzinę 300 zł za odwóz gości po przyjęciu Dodatkow o oferuję: Kursy powyżej 100 km w cenie lz ł za kilom etr Telefon kontaktowy: L e n i v & c r r w M 9 AUTO-SERWIS SPECJALIZACJA CINQUECENTO & SEICENTO Czy chcesz aby twój samochód był pod dobrą opieka? OFERUJEMY: - PRZEGLĄDY OKRESOWE - NAPRAWY: ZAWIESZEŃ, UKŁADÓW HAMULCOWYCH, UKŁADÓW NAPĘDOWYCH WSZELKIE INNE NAPRAWY MECHANICZNE - KONSERWACJE PODWOZI Wszystkie samochody chętnie przyjmujemy do naszego serwisu! ZADZWOŃ DO NAS TERAZ! KATOWICE - LIGOTA ul. Franciszkańska 15 biuro@centoserwis.pl tel. 032/ Tel. kom Samochód marki mercedes, model W 124 kolor srebmo-złoty metalik Głos Św. Ludwika - Styczeń 2006

19 Adwent to oczywiście szczególny czas dla całego Kościoła katolickiego. Także w naszej parafii nie brakowało wydarzeń, które nas jednoczyły. Wieczorami spotykaliśmy dzieci z lampionami śpieszące na Mszę św. roratnią, w okolicy 6 grudnia można było usłyszeć z ich ust: Mikołaj się zbliża dzieci się radują... Oczywiście św Mikołaj nie zwiódł dzieci naszej parafii - przecież to same aniołki. Tych spotkań ze św. Mikołajem było w naszej parafii kilka. Święty obdarował zarówno dzieci uczestniczące w roratach, przedszkolaki po Wczesnej Komunii Świętej oraz te dopiero się do niej przygotowujące, jak i Dzieci Maryi, co udało się nawet uwiecznić na zdjęciach. Ruszyła budowa szopki. W ostatnim tygodniu adwentu harcerze przekazali naszej parafii ogień betlejemski, który do dnia wigilii płonął przy ołtarzu św. Franciszka, aby wierni mogli go zanieść do swoich domów. Nadeszła wreszcie chwila pasterki, którą w tym roku odprawił arcybiskup Damian Zimoń. W drugi dzień świąt podczas Mszy św. o godz specjalne błogosławieństwo otrzymali nasi misyjni kolędnicy, którzy w dniach grudnia odwiedzili z kolędą chętnych parafian, a tym samym zbierali fundusze na pomoc dla dzieci Indonezji. W końcu nadszedł koniec roku kalendarzowego i jego podsumowanie podczas nabożeństwa 31 grudnia Nadszedł Nowy Rok. Niech przyniesie tylko to, co dobre i piękne, niech każdy dzień tego 2006 roku będzie wypełniony Bożym Błogosławieństwem, niech każda myśl, słowo, czyn zbliżają nas do Boga! Niech nasze serca wypełni franciszkańskie: Pokój i Dobro! Św. Mikołaj odbywał z dziećmi poważną rozmowę przed wręczeniem prezentu. Dzieci zaśpiewały św. Mikołajowi piosenki oraz próbowały go nauczyć pokazywania. i Głos Św. Ludwika - Styczeń

20 Światło betlejemskie dotarło do nas dzięki harcerzom. W dzień wigilii wielu z nas pod znakiem płom ienia betlejemskiego zaniosło do domów znak pokoju i dobra. 26 grudnia kolędnicy otrzymali specjalne błogosławieństwo podczas Mszy Św. o Misyjni kolędnicy docierali do różnych rejonów naszej parafii.