Życie. LNA - Drażliwy Zielony Temat. Temat Tabu

Transkrypt

1 Rok 2012/13, nr 2 Cena 1 zł Życie Życie jest jak bezcenny skarb, bo kiedy go stracimy już do poprzedniego wcielenia nie wrócimy. Dorastając stopnie pokonujemy sami, gdzieś los prowadzi nas na drugi brzeg w porywach fali. Przechodzimy przez bariery i kolejne przeszkody, innych traktujemy zgodnie, a sami reprezentujemy siebie godnie. Ustalamy swoja przyszłość, lecz żyjemy teraźniejszością, a przeszłość już zamykamy w rozdziałach naszej książki losu i do niej nie wracamy. Trasę wyznaczamy sami, brukując drogę marzeniami.[...] Gdzieś w szkatule serca zatrzymujemy wspomnienia, a w duszy marzenia do realizacji i spełnienia, lecz często zostają w tyle, w gruzach i pylefantazji. Często rzeczy niemożliwe, staja się możliwe tylko trzeba chcieć. Gabriela Grzesiowska LNA - Drażliwy Zielony Temat "Sadzić, palić, zalegalizować", chyba każdy z nas słyszał to przynajmniej raz. Jointy, kokaina czy amfetamina to tylko niektóre ze znanego nam słownictwa. Zdania na temat czy palenie marihuany jest dobre czy złe są podzielone. Jak naprawdę jest? Temat Tabu więcej str. 8 Alkoholizm to już stały program szkolnych atrakcji. Dlaczego się tak dzieje, że coraz więcej nieletnich ciągnie rzeszami do butelki? Dlaczego nikt nie reaguje? A jeśli reagują to czemu nikt ich nie słyszy? Miliony pytań stworzyło pewną mistyczną sferę wokół tego tematu, którą rzadko kto przekracza. Czy tak naprawdę jest to temat tabu? więcej str Opiekun Gazetki: mgr Jolanta Wątorczyk Redaktor Naczelny: Maciej Rodak Redakcja: Magdalena Małek, Kinga Wójcik, Marta Czekaj, Paulina Wójcik, Gabriela Frań, Katarzyna Kaniowska, Dominika Walczyk, Olivia Rzeszótko, Karol Pawłowski, Natalia Rodak, Aleksandra Pragnąca, Wiktoria Klimczak, Gabriela Grzesiowska Rysunki: Gabriela Grzesiowska Zdjęcia: Maciej Rodak Skład komputerowy: Maciej Rodak Skład Redakcji Tel.: (012) Fax.: (012) gimwlub@poczta.wp.pl Strona szkoły:

2 Str. 2 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 Siema! Witam Was w październikowym wydaniu gazety Ja Gimnazjalista, w którym jak zawsze pełno interesujących nowinek i nietypowych tematów. Co więc nowego przyniósł nam ubiegły miesiąc? Brrrr... jesienna aura powoli zaczyna dawać się nam we znaki pierwsze przymrozki, chłodne i pochmurne dni. Miejmy nadzieję, że do początku zimy aura pozwoli nam jeszcze cieszyć się ostatnimi, ciepłymi promykami słońca. Jak na razie musimy zadowolić się wybiórczymi chwilami Polskiej Złotej Jesieni. To, za oknem, a co w naszej szkole? Październik to czas powrotów studentów na akademie i uniwersytety, ostatni symptom, że wakacje już się skończyły. I tak, jak pierwsi żacy przekraczają próg swoich uczelni, tak samo nasza szkoła powitała wiecznych studentów, którzy raczyli się w końcu odwiedzić poczciwe mury naszego gimnazjum. Pierwszy października za nami ostatni dzwonek na odsypianie wakacji. Nieubłaganie czas pędzi przed siebie i pora się zabrać do nauki. Dlaczego? Otóż wyjątkowo w tym roku na święta wrócimy do domów z wystawionymi ocenami (założę się, że niektórzy spędzą Boże Narodzenie bez ukochanego Kevina samego w domu ), więc jeśli chcecie zasiąść przed telewizorami w wigilijny wieczór, radzę ostro wziąć się do nauki. Tyle sprawy organizacyjne, a co działo się w minionym miesiącu w naszej szkole? Głównym tematem nie schodzącym w ostatnich tygodniach z ust wszystkich uczniów były jak co roku o tej porze wybory do Samorządu Uczniowskiego. W ramach przypomnienia: zacięta kampania, bogata w dramatyczne zwroty akcji trwała nieprzerwanie od 21 aż do 26 września. Waszą decyzją nowym przewodniczącym SU i godnym zastępcą starszej koleżanki Marty Solarz, został uczeń klasy 3a - Przemysław Limanówka (pseudo Bobi). Gratuluję mojemu koledze i wierzę, że za jego kadencji stosunki dyplomatyczne między gazetą, a SU uściślą się jeszcze mocniej. Szef swój pierwszy test bojowy odbył podczas ślubowania klas pierwszych (ale o tym później). W poniedziałek 17 września nasi pierwszoklasiści odbyli swoją wycieczkę integracyjną, tym razem miejscem ich wypadu był park miniatur w Inwałdzie. Jak starsi koledzy dobrze pamiętają, takie wyjazdy służą lepszemu poznaniu się i pierwszym szkolnym przypałom. Dzięki tej wycieczce możemy ujrzeć na naszych korytarzach coraz śmielsze kociaki. W dniach września uczniowie biorący udział w wymianie międzynarodowej, odwiedzili swoich angielskich przyjaciół. Kilkudniowy pobyt nie mógł zamknąć się jedynie w sferze poznawania angielskiego języka i kultury, dlatego our friends spędzili wieczory w genialnym towarzystwie, bawiąc się w najlepsze. Dzięki śmiałkom, którzy nie bali się zetknąć z obcą kulturą, Anglia wzbogaciła się o nowe fakty dotyczące Polski i Polaków. Wieczór 28 września pozostanie wielu rówieśnikom na długo w pamięci i nie chodzi tu o rzeczy niemoralne. Właśnie w tym czasie miejsce miała kolejna edycja Krakowskiej Nocy Naukowców. Jak zawsze wyjazd zorganizowany przez m.in.: mgr Justynę Buchałę, mgr Annę Kramarz, przyciągnął do siebie pokaźne grono uczniów. Tego wieczoru gimnazjaliści odwiedzili UJ, AGH i Uniwersytet Rolniczy (UR). Każda uczelnia przygotowała pokazy, które z pewnością pobudziły w uczniach chęć poznawania przedmiotów ścisłych. Październik tak jak wrzesień zaczął się obiecująco pod względem wycieczek. Tym razem gimnazjaliści wybrali się do naszych południowych sąsiadów w ramach wycieczki Morawski Kras Brno Wiedeń Słowacki Raj. Oczywiście wspomnienia niezapomniane. Wycieczki bogate w zwiedzanie nie pozwalały na wieczorne imprezowanie. Jednak zawsze znalazła się chwila na nocne party w hotelu. Dla niektórych idealne zakończenie wrześniowych wakacji. W czasie, gdy gimnazjaliści bawili się w najlepsze na obczyźnie, tutaj, w Luborzycy, redakcja nie próżnowała. 4 października kilkuosobowa grupa dziennikarzy wybrała się do galerii Trzy Sztuki ulokowanej w starym budynku ośrodku zdrowia w Kocmyrzowie. Dzięki tej wycieczce, redakcja rozpoznała artystów w naszych sąsiadach, a przez to poznała fragment kulturowej duszy naszej gminy. W drugi poniedziałek miesiąca tj. 8 października uczniowie klas trzecich udali się tradycyjnie już do Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu. Pobyt na terenie byłego nazistowskiego (nie polskiego jak to niektórzy mądrzy tego świata bredzą) obozu koncentracyjnego jest uważany za najtrudniejszą lekcję historii w najstarszej klasie gimnazjum. Orientacja w historii (nawet w tej najstraszniejszej) jest ważnym elementem kształtowania światopoglądu człowieka. Wartymi uwagi faktami są wiadomości ze świata sportu. Jak zawsze nasza niezastąpiona kadra sportowców godnie reprezentowała nasze gimnazjum w różnorakich zawodach sportowych, pokazując tym samym, że w Luborzycy sportowy duch nie upadł. Jednym z pierwszych testów był miting lekkoatletyczny, który odbył się na terenie MOS Krakus 26 września. W efekcie nasza szkoła może się pochwalić dziewięcioma medalami. Kolejnym wyzwaniem stojącym na drodze do podium były zawody piłki ręcznej w dniach 8/9 października. W tym wypadku możemy się pochwalić srebrem naszych dziewczyn. Ostatnim już wydarzeniem było ślubowanie klas pierwszych połączone z obchodami święta KEN. Przedstawienie przygotowała teatralna grupa trzecioklasistów uczęszczająca na zajęcia artystyczne. Jak przebiegła akademia? O tym w dalszej części gazety. Kończąc zachęcam was już tradycyjnie do aktywnego wyłapywania ostatnich ciepłych promieni słońca, zanim mgła ostrej nauki zasłoni wam perspektywę. Teraz zaś zostawiam Was już z nowiusieńką porcyjką wiadomości Ja Gimnazjalisty. Maciek

3 Rok 2012/13, nr 2 Ja Gimnazjalista Str. 3 Zdj.: M. Rodak, G. Frań

4 Str. 4 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 Dnia 8 października 2012 roku, klasy trzecie wybrały się na wycieczkę do Oświęcimia. Od razu wiedzieliśmy, że ta wycieczka nie będzie łatwa, dla nas wszystkich.. Kilka dni wcześniej obejrzeliśmy film, który związany był z Oświęcimiem oraz Brzezinką. Chyba powoli mogliśmy się spodziewać, co nas czeka. Nadszedł ten dzień, atmosfera w autokarach była dobra. Wokale naszych kolegów z IIIa ujrzały światło dzienne. Dojechaliśmy. Na początku wyglądało to trochę niepozornie. Rozdali nam słuchawki i sprzęt, dzięki któremu lepiej mogliśmy słuchać naszego przewodnika. I zaczęło się. Wchodząc coraz głębiej w mury Oświęcimia, po części przeżywaliśmy to, co czuli Ci ludzie, kiedy tu byli. Na twarzach prawie każdego trzecioklasisty widniał smutek ( oprócz tych, którzy nie dorośli do tego, by zachowywać się godnie w tym miejscu). Te wszystkie włosy, szczoteczki, okulary, zdjęcia, uświadomiły nam, jak wiele osób tam było. Po zdjęciach mogliśmy zauważyć dużo sytuacji : jakie panowały wtedy problemy, jak żyli, za co otrzymywali kary i jak rozdzielano ich od bliskich. I za co? Tylko za to, że byli Żydami. Było bardzo zimno, po półtoragodzinnym zwiedzaniu, wybraliśmy się do Brzezinki. Tam byliśmy tylko krótką chwilę, bo zaledwie 25 minut. Smutni i przygnębieni udaliśmy się na 17 minutowy film. W skrócie opowiadaj on o całej historii, tej męczarni jaka miała tu miejsce. Koło 14 wsiedliśmy do autokaru i dojechaliśmy do naszej kochanej Luborzycy. Jednak chyba każdy w swoim domu, miał czas na przeanalizowanie tego co zobaczyliśmy, wyciągniecie jakiś wniosków, krótkich przemyśleń. Myślę, że na pewno powinniśmy zdać sobie sprawę, z tego co to są prawdziwe problemy, jak można marnować czas na portalach społecznościowych, i że w XXI wieku, mamy wszystko co jest nam potrzebne. Pomyślmy wcześniej zanim powiemy jakiś głupi żart o Żydach, przemyśl najpierw to co czuli. Mam nadzieję, że ta wycieczka wszystkim dała do myślenia, że w jakiś sposób ukształtowała nasz charakter i wierzę w to, że przez nią pokonaliśmy kolejny szczebel do dorosłości. Kinga Wójcik Dnia 19 września 2012 roku wszystkie klasy pierwsze wraz z opiekunami pojechały na wycieczkę integracyjną do Parku Miniatur oraz Grodu Średniowiecznego w Inwałdzie. Na początku zostaliśmy podzieleni na dwie grupy: klasa a i d, klasa b i c. Później poszliśmy do Osady z XV wieku, a grupa druga zaczęła zwiedzać Park Miniatur. W Grodzie zobaczyliśmy jak żyli ludzie w średniowieczu oraz spotkaliśmy smoka, który kazał nam śpiewać i tańczyć. Potem nastąpiła zamiana- my oglądaliśmy miniatury, a grupa druga wyruszyła do muzeum średniowiecza. W Parku Miniatur oprócz mini zabytków (które bardzo nam się podobały) świetnie bawiliśmy się na kole młyńskim, statku pirata, samochodzikach czy labiryncie. Niestety pogoda niezbyt nam dopisywała, gdyż padał deszcz i było chłodno. Po zakończeniu zwiedzania wsiedliśmy do autokarów i wróciliśmy do Luborzycy. Wszyscy wspaniale się bawili, gdyż poza integracją zwiedziliśmy zabytki z całego świata zgromadzone w jednym miejscu. A Wiktoria Kozub & Maria Basista

5 Rok 2012/13, nr 2 Ja Gimnazjalista Str. 5 Dnia 28 września uczniowie, którzy uczestniczą w projekcie Zielona energia- nasza przyszłość oraz Ci którzy uczęszczają na koło ekologiczne udali się na tzw. Małopolską noc naukowców. Około godziny 18- stej zebraliśmy się na pętli autobusowej obok naszego gimnazjum. Autokary oraz Panie opiekunki: A.Kramarz, A.Frączek - Prusak, A.Formicka, J.Buchały, J.Basisty, J.Bodzioch, E.Maj już czekały. Wszyscy z uśmiechami na twarzach wyruszyliśmy do Krakowa, by zobaczyć ciekawe doświadczenia oraz być może nasze przyszłe uczelnie. Najpierw odwiedziliśmy Uniwersytet Jagielloński, tam najbardziej nam się podobało. Siedzieliśmy na bardzo wygodnych fotelach w bardzo dużej sali, gdzie oglądaliśmy zabawne widowisko Była sobie chemia. Mogliśmy zaczerpnąć wiedzy o eksperymentach na przestrzeni wieków, a efekty po prostu powalały nas na kolana! Wszystko dzięki azotowi. Następnie spacerkiem, oddychając świeżym powietrzem i patrząc w gwiazdy ruszyliśmy do jednego z wydziałów Akademii Górniczo-Hutniczej tam mogliśmy uwierzyć w lewitacje, gdyż zobaczyliśmy to na własne oczy. Jak to możliwe? Wszystko dzięki nadprzewodnikowi wysokotemperaturowemu. Oprócz tego profesor opowiadał nam o innych przykładach użycia nadprzewodników, jednak te na pewno nie utkwią nam tak dobrze w pamięci jak oczywiście lewitacja. Po tym krótkim spotkaniu przeszliśmy do innego wydziału AGH-u tam studenci pokazywali podobne doświadczenia jakie ujrzeliśmy na UJ -cie, jednak robili to w mniej teatralny sposób. Plusem było to, że każdy mógł przekonać się (dotykając azotu), że jego temperatura jest naprawdę niska. Trzecim i ostatnim miejscem naszej wyprawy był Uniwersytet Rolniczy, gdzie dotarliśmy autokarem. Tam bardzo, ale to bardzo głodni ucieszyliśmy się na widok jabłek oraz marchwi, które mogliśmy konsumować. Były ona z sadu doświadczalnego UR. Ponadto mogliśmy, poczuć się jak młodzi naukowcy, patrząc na rośliny z pod mikroskopu. Na pętli byliśmy po 24, tam czekali na nas rodzice. Myślę, że ten wyjazd możemy zaliczy do udanych. Oby takich więcej! Każdy mógł dowiedzieć się czegoś nowego, a może i odkryć marzenia dotyczące jego przyszłości. Wiktoria Klimczak Co roku jednym z najbardziej uroczystych momentów w życiu szkoły jest dzień ślubowania uczniów klas pierwszych połączony z Dniem Edukacji Narodowej. Także i tym roku, 11 października, społeczność Gimnazjum w Luborzycy świętowała podwójną uroczystość. W pierwszej części akademii zarówno uczniowie jak i nauczyciele usłyszeli piękne słowa z ust pana dyrektora Czesława Święcha oraz pana wójta Marka Jamborskiego. Następnie pierwszoklasiści, którzy pod czujnym okiem swoich wychowawców perfekcyjnie przygotowali się do przysięgi, złożyli ślubowanie i tym samym zostali oficjalnie przyjęci do społeczności Gimnazjum. Potem przyszedł czas na część artystyczną, w której uczniowie klas trzecich zaprezentowali niezbędne pomoce dydaktyczne. Następnie mieliśmy okazję zobaczyć fantastyczne baletnice z klasy trzeciej w wykonaniu tańca do utworu Jezioro Łabędzie. Chłopcy wywołali rozbawienie oraz pozytywne emocje. Później dziewczęta z zespołu Vabank wspaniale zaśpiewały piosenki, które nie każdy z nas miał okazję usłyszeć. Z kolei występ zespołu Abba był zadziwiający i bardzo oryginalny, ponieważ mimo, początkowych niedowierzań, jego członkami okazali się nasi nauczyciele, w składzie: p. W. Zastawnik, p. A. Formicka oraz p. J. Bodzioch. Sądząc po reakcji widowni cały program był bardzo dobrze przygotowany, gdyż wywołał uśmiech na niejednej twarzy. Anna Świderek

6 Str. 6 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 Jaskinia Punkev, Przepaść Macochy, Hundertasserhaus - to tylko trzy z licznych atrakcji jakie czekały na nas na wycieczce. Kierunek Czechy Wiedeń - Słowacja. 3 dni minęły w mgnieniu oka. Ledwie się rozpakowaliśmy i już trzeba było się pakować. Jednak było warto. Wszyscy ci którzy nie chcieli jechać bądź nie zdążyli się zapisać niech żałują! Pomimo wczesnej godziny, wszyscy zadowoleni i uśmiechnięci czekamy na autobus. Droga minęła bardzo szybko dzięki dowcipom naszego redaktora oraz piosenkom pu sz c z a n y m w a ut ok a rz e. W wycieczce można by zmienić jedzenie (słynną zupę czosnkowa zna już prawie każdy posiadacz facebook'a). Ale to nie jest tak istotne, zresztą zawsze po drodze był MC Donald, w którym nie było już tak atrakcyjnych kelnerek ani kelnerów jak w hotelowej restauracji, no ale cóż przynajmniej każdy z nas zjadł to na co miał ochotę. Drugi minus i ostatni to cisza nocna, powinna ona trwać co najmniej do Wyjazd miał za to bardzo dużo plusów. Urozmaicone wycieczki, czas wol- ny, dobra zabawa i doskonałe towarzystwo. Większość z nas stwierdziła, że ta wycieczka bardzo zbliżyła nas wszystkich do siebie. O to aby nie nudziło się nam prze te 3 dni dbali koledzy ze starszych klas. Zawsze z ich strony padł jakiś "suchar", który rozbawiał wszystkich. Po licznych zdjęciach na fejsbuka i różnego rodzaju postów można stwierdzić, że wycieczka była udana. Wszyscy zgodnie stwierdzamy, że chętnie wrócimy tam kiedyś. A panią organizującym wycieczkę dziękujemy za dobrą zabawę i apelujemy o więcej takich wyjazdów. Oliwia Rzeszótko Dnia roku osoby z koła redaktorskiego wraz z opiekunką koła p. mgr Jolantą Wątorczyk, wybrały się do Galerii Sztuki w Luborzycy. Tematem są "trzy sztuki", w ten sposób powstał pomysł na powstanie miejsca kultury i sztuki XX wieku w Kocmyrzowie. Począwszy od trzech obrazów, przyniesionych przez p. Edwarda Gadka powstała przepiękna kolekcja obrazów olejnych, zdjęć, haftów i alegorii rzeźbionych w korzeniach oraz dzieł z czasów wojennych. Począwszy od opowiedzenia i przedstawienia wystawy przez panią i pana oprowadzających, dowiedzieliśmy się wielu ciekawych rzeczy. Widzieliśmy dzieła malarzy, rzeźbiarzy, artystów, korzenioplastyków i innych, takich jak: Wacław Maj, Edward Gondek ("Dobro i zło"), Stanisław Konias (korzenioplastyk); ("Powrót powstańców", "Alegoria powstania", "Grunwald"), Wanda Zamojska, Anna Waliczek (obrazy malowane igła), Stanisław Paletko (akwarele, karykatury), Marek Gniewek (rzeźbiarz, malarz). Pan Stanisław Konias, syn Pana Macieja Koniasa (przewodnika po wystawie) oprócz korzenioplastyki, malarstwa, artyzmu, był również stolarzem, robił konstrukcje stalowe, był w wojsku jak i również nazywany tak zwaną "złota rączką". Następnie przy poczęstunku zadawaliśmy pytania, oglądaliśmy album i dowiadywaliśmy się pozostałych informacji. Według mnie takie zajęcia pozalekcyjne są potrzebne i przydatne, ponieważ pokazują nam to co wymiera wśród współczesności. Wiele dziel sztuki, historii i kultury jest zapominana. Uważam tez, ze takie grupowe wycieczki integracyjne rozwijają nasz pogląd na świat oraz pokazuje uniwersalność dziel sztuki, która może zaniknąć. Warto gromadzić dzieła "pędzlem i piórem", a potem wracać do tego co było kiedyś i powracając do czasów dzisiejszych. Gabriela Grzesiowska

7 Rok 2012/13, nr 2 Ja Gimnazjalista Str. 7 Wybory zakończone! Sztaby wyborcze pracowały tydzień nad reklamą swojego faworyta. Balony, plakaty i ulotki rozwieszane były na korytarzach naszego gimnazjum. Ostatecznie 27 września (czwartek) przewagą aż 50 głosów wygrał Przemysław Limanówka (3a)! Gratulujemy! Wierzymy, że nie zawiedzie tych, którzy na niego głosowali i spisze się na tym stanowisku. Przeprowadziłam z nim krótki wywiad, by dowiedzieć się coś o nim. Dlaczego zdecydowałeś się kandydować? Ktoś Cię do tego skłonił? Przemek: Postanowiłem kandydować, bo chciałem sprawdzić czy zdołam uporać się z tyloma obowiązkami. To nowe przeżycie dla mnie, ale myślę, że sobie poradzę. A czy mnie ktoś skłonił? Hmm wydaję mi się, że sam postanowiłem startować, wprawdzie jak powiedziałem znajomym o tym pomyśle, to oczywiście powiedzieli, że pomogą mi we wszystkim i mówili żebym nie rezygnował. w sumie nie obiecywałem Bóg wie czego. Porządek w szkole musi być, lekcje jak lekcje, dyskoteki będą jak się będzie dało je zrobić, nie wszystko zależy ode mnie. Dziękuję za wywiad i gratuluję wygranej! Dominika Walczyk Jak oceniasz swoją kampanie wyborczą? Przemek: Kampania było dobra, super atmosfera. Pod koniec gdy doszła większa konkurencja było trochę "nienawiści" ale uważam ją za udaną. Bałeś się konkurencji? Przemek: Konkurencja wydawała się poważna, była nie tylko Kinga, ale także wiele innych osób, których się obawiałem. Na szczęście moi znajomi, uważali że wybory to tylko formalność. Wygrałeś dużą ilością głosów, jak się z tym czujesz? Przemek: Na pewno to dało mi pewność, że mam jakieś poparcie w szkole. Z czego się bardzo cieszę. Jak zamierzasz wypełnić swoje obietnice wyborcze? Przemek: Postaram się spełnić wszystkie obietnice, ale OPINIE INNYCH NA TEMAT PRZEMKA: "Zagłosowałam na Przemka, ponieważ znając go osobiście wiedziałam że nadaje się na przewodniczącego.razem ze sztabem zorganizowali świetną kampanie, oryginalne plakaty oraz zrobili dużo szumu wokół wyborów! - uczennica klasy 1 Spoko jest! Uśmiechnięty i ogólnie sprawia wrażenie miłego! - uczennica klasy 2 Zaje*isty pisior Dominik K. Super wybór! Idealny przewodniczący, reprezentacyjnie wygląda - Kamil A. Nie mam o nim zdania - uczeń klasy 1

8 Str. 8 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 Kasiu, Gabrysiu, Mam nadzieję, że zaskoczę Cię tym listem, tak jak ostatnio ty zrobiłaś niespodziankę mi. Powód tego, że piszę jest prosty, lecz znów dyskusyjny. Natknęłam się ostatnio na drażliwy temat w gazetach. Mianowicie zwróciłam uwagę na artykuł o narkotykach. Jego autor szczególną uwagę zwracał na młodych ludzi, którzy coraz częściej sięgają po tę używkę. Każde dziecko dorasta i każde przechodzi w przez ten okres w inny sposób. Niektóre radzą sobie, gorzej lub lepiej, jednak same są w stanie borykać się z problemami. Inni nastolatkowie wymiękają. Jakie są tego powody? Co wtedy robią? Możemy spekulować. Być może przez poczucie odrzucenia ze strony rodziny, braku znajomych, wyśmiewanie się z nich, kłopoty w nauce. To wszystko sprawia, że ludzie w takimi wieku jak my teraz muszą odreagować. Jest parę wyjść. Ustawki po szkole, gdy to można pokazać, że jest się lepszym, silniejszym i właśnie używki. Szczególnie twoją uwagę zwrócę w stronę narkotyków. Tak popularna Maryśka króluje na młodzieżowych imprezach. Nie raz obiło mi się o uszy, że ten czy tamten mój znajomy już brał. Jeszcze do nie dawna wydawało mi się, że marihuana to coś bardzo odległego i nie wyobrażałam sobie, że gdzieś pojawi się w moim życiu. Jednak cała ta kwestia przechodzi na porządek dzienny i staje się coraz większym problemem. Trudno temu zapobiec, ponieważ to skądinąd bardzo łatwy sposób by pozbyć się złych emocji. Ludzie starsi i doświadczeni, a przede wszystkim nasi rodzice powinni w takich momentach starać się wspólnie z nami poszukać tego, co nas interesuje, byśmy swoje uczucia mogli wyrazić w inny sposób. Jest dużo możliwości: sport, malarstwo, czy muzyka. Uważam, że narkotyki to bardzo trudna sprawa, z którą musimy nauczyć się walczyć i jej zapobiegać. Jednak niektórzy uważają, że należy uczyć się na własnych błędach. Sama nie wiem ile w tym racji. Z przykrością muszę stwierdzić, że nie zaskoczyłaś mnie tym listem i już od samego początku podejrzewałam że wciągnie Cię to pisanie :) Narkotyki+ młodzież, czyli co? Kolejny temat do poruszenia. "Sadzić, palić, zalegalizować", chyba każdy z nas słyszał to przynajmniej raz. Jointy, kokaina czy amfetamina to tylko niektóre ze znanego nam słownictwa. Zdania na temat czy palenie marihuany jest dobre czy złe są podzielone. Czytając, różne artykuły napotkałam na stwierdzenie "najniebezpieczniejszy narkotyk z jakim mamy do czynienia". Ale dlaczego tak jest? Przecież przedawkowanie jest praktycznie niemożliwe,więc o co w tym wszystkim chodzi? Zagłębiłam się w temacie jeszcze bardziej, trafiając tym samym na słowa znawcy, który twierdzi, że owszem marihuana nie uzależnia, ale zmienia całkowicie życie. ''Ona Cię nie zabije, lecz zrobi z Ciebie nieudacznika życiowego, outsidera spychanego coraz bardziej na manowce życia. Prawdziwe życie przemyka obok palacza marihuany''. Myślę, że komentarz do tej wypowiedzi nie jest potrzebny. Pisałaś także o złych emocjach, problemach z którymi nie zawsze umiemy sobie radzić. Sądzę, że żadna z używek nie jest od tego odskocznią. Co da nam te parę godzin "szczęścia", jeśli później problemy wrócą,ale z podwojoną siłą? Wspominałaś również o rodzicach, osobach z doświadczeniem, które powinny nam pomóc. Niestety realia dzisiejszych czasów nie są aż tak kolorowe i tylko niewielka grupa młodzieży ma dobry kontakt z rodzicami. Kończąc mogę jedynie powiedzieć, że każdy z nas ma swój rozum i miejmy nadzieje, że użyje go dobrze. GABRIELA FRAŃ KATARZYNA KANIOWSKA

9 Rok 2012/13, nr 2 Ja Gimnazjalista Str. 9 LonNiedyn to książka fantasy autorstwa Chiny Miéville a. Jest to lektura przeznaczona dla młodszego czytelnika, choć tak jak większość współczesnej literatury młodzieżowej może trafić w gusta osoby dorosłej. Akcja tego utworu rozgrywa się częściowo w Londynie i w mieście alternatywnym do niego LonNiedynie, do którego trafiają dwie główne bohaterki Zanna i Deeba. Z takim światem widzianym w krzywym zwierciadle spotykamy się często w literaturze należącej już do klasyki. Ja osobiście uwielbiam tak ukazaną rzeczywistość. Nieodmiennie zachwyca mnie magia Alicji w Krainie Czarów, czy też baśniowość krainy Narnii, do której prowadzą drzwi starej szafy. Tak więc LonNiedyn to fantastyka opowiadająca o świecie znajdującym się obok świata rzeczywistego, realnego, coś jakby świat po drugiej stronie lustra. Jak sama nazwa wskazuje LonNiedyn to jakby odwrotność Londynu, widzianego w krzywym zwierciadle. Londyn i LonNiedyn to światy równoległe, tak więc oba są w pewien sposób powiązane. Wywierają na siebie nawzajem pewien wpływ. Czym jest LonNiedyn? Jest to tak naprawdę śmietnik, do którego trafiają rzeczy zepsute, czyli wszystko to co Londyńczycy uznali za niepotrzebne. Czasami trafiają tu też niedopasowani do rzeczywistości mieszkańcy Londynu. Tak więc do NieMiasta trafiają, jak pisałam wcześniej, dwie przyjaciółki, w tym ta, na którą czekają tam od wielu lat. Zgodnie ze starożytnym proroctwem, ona jedna, nazywana Szuassi, czyli Wybrana, może pokonać potężnego wroga. Dziewczynka ma oczywiście do spełnienia misję. Jest nią walka ze Smogiem, który chce doprowadzić do zniszczenia świata. Atutem tej książki jest na pewno wartka akcja. Bohaterki muszą ścigać się z uciekającym czasem, aby ratować świat przed zagładą, nauczyć się współpracować z innymi. Nawiązują więc nowe przyjaźnie. Poszukują sojuszników do walki, w różnych, czasami bardzo dziwnych miejscach. W czasie swoich podróży, zmieniają się, dojrzewają. Wykazują się pomysłowością, inteligencją i uporem w dążeniu do celu. Świat stworzony przez brytyjskiego autora, jest pełen magii i poczucia humoru. Jego wyobraźnia jest po prostu zdumiewająca. Wszystko to fascynuje, ciekawi i bawi czytelnika. Opowieść pełna jest neologizmów. Są tu na przykład przydasiowe domy, zbudowane z tego co mieszkańcy Londynu wyrzucają na śmietnik, a co w Lon- Niedynie przyda się. Zepsute parasole, które tu trafiają to rapasole. Do okien są przyczepione kosmate odnóża, czyli oknotule. To oczywiście też zasługa tłumacza Grzegorza Komerskiego, który tak doskonale poradził sobie z bardzo trudnym zadaniem, przełożenia angielskich neologizmów na równie zabawne polskie. Autor nie napisał historii prostej, z oczywistym rozwojem wypadków i właściwym zakończeniem, dzięki temu udało Mu się stworzyć powieść zajmującą, zabawną, a jednocześnie mroczną i przede wszystkim niebanalną. Jeśli chcecie dowiedzieć się czy Deeba wywiąże się z zadania i uratuje LonNiedyn? Jak powiązane są ze sobą oba światy? Jak NieWybraniec może poradzić sobie z wypełnieniem misji ratującej świat przed zagładą? Sięgnijcie po książkę, bo moim zdaniem jest świetna. Serdecznie polecam. Magdalena Małek

10 Str. 10 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 Alkoholizm to już stały program szkolnych atrakcji. Dlaczego się tak dzieje, że coraz więcej nieletnich ciągnie rzeszami do butelki? Czy nie ma jednego, dobrego sposobu na rozwiązywanie tego problemu? Dlaczego nikt nie reaguje? A jeśli reagują to czemu nikt ich nie słyszy? Miliony pytań stworzyło pewną mistyczną sferę wokół tego tematu, którą rzadko kto przekracza. Czy tak naprawdę jest to temat tabu? Alkohol zło ukryte w procentach Kilka razy podchodziłem do tego artykułu, zanim napisałem pierwsze zdania trudny temat. Jednak trudne tematy są właśnie po to, aby o nich rozmawiać. Alkohol słowo chyba dobrze znane każdemu człowiekowi. W języku potocznym przez "alkohol" rozumie się zazwyczaj alkohol etylowy (etanol) lub napój alkoholowy. Tak naprawdę jest to jednak nazwa określająca grupę substancji trujących więcej na lekcjach chemii. Alkohol i chemia organiczna? Niezbyt interesujący temat i tym bardziej mało interesujący do rozważań, ale statystyki są nieubłagalne. Zanim powiem o statystykach rozważmy wpływ napoju wyskokowego na organizm człowieka. Wprowadzony do organizmu alkohol zostaje szybko wchłonięty. W przewodzie pokarmowym przenika poprzez ścianę żołądka i jelito cienkie do krwiobiegu, a stamtąd transportowany jest do wszystkich narządów ciała i tkanek. Głównym miejscem jego rozkładu jest wątroba. Najbardziej toksycznym związkiem powstającym podczas rozkładu alkoholu jest aldehyd octowy. To właśnie on powoduje bóle głowy, nudności i wymioty, gdy wypijemy go dużo. Działając silnie na układ obwodowy rozszerza małe naczynia krwionośne w skórze i powoduje charakterystyczne zaczerwienienie twarzy i nosa. Aldehyd octowy nie do końca rozłożony powoduje objawy zatrucia i wzmaga niechęć do alkoholu (popularny kac). Nadmierne i długotrwałe picie alkoholu niszczy wątrobę i powoduje zaburzenia w jej funkcjonowaniu, co w konsekwencji może doprowadzić do jej marskości i trwałego uszkodzenia komórek wątrobowych. U osób pijących dochodzi do wielu zaburzeń metabolicznych i powstających w ich konsekwencji chorób takich jak otyłość, nadciśnienie tętnicze czy

11 Rok 2012/13, nr 2 Ja Gimnazjalista Str. 11 udar mózgu. To tylko niektóre ze skutków picia alkoholu. OK, większość ludzi powie wódka i piwo dla człowieka. Zgodzę się z tym, ale wszystko ma swoje granice, a w tym wypadku często granice te są przekraczane. W końcu do uzależnienia jeden krok. Przerażające statystyki Czas na statystyki. Co roku Polska Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych przygotowuje zestawienie mrożących krew w żyłach wykresów dotyczących kontaktów z napojami wysokoprocentowymi. I tak wśród osób kończących gimnazjum 65,8% piło alkohol w ciągu ostatnich 30 dni (71,5% chłopców, 60,3% dziewcząt); 29,2% z nich upiło się w ciągu ostatnich 30 dni (38,1% chłopców, 20,8% dziewcząt). Jeszcze gorzej wygląda sytuacja wśród niepełnoletnich uczniów szkół średnich: 78,9% z nich piło alkohol w ciągu ostatnich 30 dni (84,6% chłopców, 73,2% dziewcząt), z czego 37,2% upiło się w ciągu ostatnich 30 dni (47,7% chłopców, 26,5% dziewcząt). Warto podkreślić, że są to wykresy procentowe dotyczące ostatnich trzydziestu dni! Należy do tego dodać osoby, które miały jakąkolwiek styczność z alkoholem. W takich wypadkach z 66% gimnazjalistów robi nam się niespełna ¾ wszystkich uczniów, a wśród starszej młodzieży 83%. Te makabryczne statystyki pozwalają pokazać ogrom problemu alkoholowego w życiu nie tylko dorosłych, ale i niepełnoletnich. Udogodnienia z zewnątrz Niestety liberalizm w polityce wobec napojów wysokoprocentowych doprowadza do takich czarnych scenariuszy. Po peerelowska zapyziałość wsi stwarza doskonałe warunki do picia alkoholu przez młodzież. Dodatkowo ślepa pogoń za pieniądzem zamyka oczy sprzedawcom tychże napojów. Rozważmy każdy problem po kolei. Czasy komunizmu kojarzą mi się z wiejską biedą, bogactwem jednostek i wielką kampanią promującą alkohol monopol państwa. Niestety PRL nie służył rozwojowi kultury na wsi. Przepaść intelektualna w tym szczególnym czasie wydawała się nie do przeskoczenia. W moich oczach (chyba już do końca życia) zostaną dwa szablony peerelowskiego życia na wsi. Pierwszy bardziej pozytywny ciężka praca na roli, drugi bardziej częstszy, który na słowo PRL rzuca mi się przed oczy wóda na stole, ogórki na przegryzkę, matka w kuchni przy garach, ojciec odpoczywający przy flaszce trunku po ciężkiej pracy w polu, a dzieci? Wyglądające zza drzwi na pijącego ojca. Niestety taki obraz dokładnie jak w filmie Wojciecha Smarzowskiego Dom zły, stworzyłem i już będę pamiętał pomimo tego, że nie żyłem w tamtych czasach. Niestety wiele rodzin pozostało przy tym haniebnym wzorze do dziś i za to m.in. nienawidzę PRL u. Drugim (powstałym nie dawno) powodem jest udawana ociemniałość sprzedającego artykuły z procentem. Pogoń za zyskiem i ciągła walka o przetrwanie na rynku, zamyka oczy pracodawcom na problem alkoholizmu wśród młodzieży. W obecnych czasach wystarczy podejść do sprzedawcy i poprosić o puszkę piwa. Bez dowodu (lub z dowodem tymczasowym, który każdy może sobie wyrobić) i przy pustym sklepie bez skrupułów poda ci wytęsknioną flaszkę. Oczywiście zdarzają się tacy, którzy nie sprzedadzą, ale i na to jest sposób dorosłemu nikt nie zabroni kupić piwa, dlatego za piątaka każdy pijak kupi takie piwko dla młodego przyjaciela. Cóż zrobić w takim wypadku niestety nic, często w takich wypadkach sprzedawca ma związane ręce. A jeśli nawet zbierze się na odwagę i nie sprzeda, to pracodawca udzieli mu reprymendy za utrudnianie rozwoju biznesu. Hamlet XXI wieku pić czy nie pić? Powyższe powody kuszą nieletnich do zakupu alkoholu. Są jednak i wewnętrzne motywy do wypicia. Spośród ankiety przeprowadzonej wśród młodzieży pod pytaniem: Dlaczego zacząłeś/zaczęłaś pić? pojawiły się odpowiedzi, których zazwyczaj powinniśmy się domyśleć - wpływ środowiska szkolnego: Piję bo inni piją, Nie chcę być uważany za mięczaka, Boję się odizolowania z paczki, żeby przypodobać się kolegom i pokazać, że ja też umiem wypić. I jak tu nie zastanawiać się nad zamknięciem szkoły, skoro przynosi ona same minusy? Niestety prawda jest bolesna. Mamy więc odpowiedź na pytanie - dlaczego właśnie młodzież sięga po alkohol? Wniosek prosty w tym czasie człowiek potrzebuje silnej więzi koleżeńskiej tzw. paczki przyjaciół, przy której będzie czuł się pewnym i akceptowanym. Lęk przed odizolowaniem powoduje, że młodzi ludzie robią rzeczy, których w przyszłości będą się wstydzić. W wielu przypadkach błędne jest więc sformułowanie: Ależ ta młodzież jest zła, sami zwyrodniali gówniarze, ponieważ większość odpowiedzi kończyła się słowami: żałuję, że wtedy wypiłem/wypiłam. Liczy się zysk rząd a problem W mediach zawsze głośno robi się, gdy pojawi się sprawa pijanych nieletnich, którzy dopuścili się jakiegoś

12 Str. 12 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 haniebnego czynu. Niestety sprawa ta po chwili cichnie i wszystko wraca do starego porządku. A co na to parlament i ministrowie? Jak zawsze próbują ominąć ten temat szerokim łukiem licząc, że sam się rozwiąże. Fakt policja działa w tych przypadkach, ale mało precyzyjne i liberalne prawo nie pozwala na jakiekolwiek zaawansowane działania. Zazwyczaj nieletni przyłapany na piciu zostaje spisany, upomniany i pozostawiony w spokoju. Cóż zrobić? Politycy nie kwapią się uściślać prawa. Może tego problemu nie dostrzegają, może stoją po stronie nieletnich (w końcu to nasi przyszli wyborcy), a może, w końcu, nie chcą zakręcić jednego z największych rurociągów z pieniędzmi (wpływy z tytułu podatku akcyzowego od sprzedaży napojów alkoholowych w 2001 roku wyniosły ok. 6,8 mld zł.) faktem jest to, że pozostawiają oni na lodzie wiele instytucji walczących z problemem alkoholowym, co więcej, często utrudniają im działanie przez ograniczenia prawne. Jak długo mamy czekać na zmiany na lepsze? Oby jak najdalej dorośli a problem Polityka wobec napojów alkoholowych niestety pozostawia dużo do życzenia. Wielu obywateli omija jak najszerszym łukiem problem to mnie nie dotyczy. Wielu rodziców jest święcie przekonanych o czystości ich wychowanków. Są i tacy, którzy przyzwalają dzieciom na picie. Dlaczego? Mentalność, wspomnienia z dzieciństwa, obojętność, strach? Trudno powiedzieć, ale właśnie ten ostatni bardzo często paraliżuje świadków libacji. Ostatnia grupa to osoby reagujące w takich wypadkach niestety jest ich zbyt mało, by powiedzieć o jakimkolwiek sukcesie społecznym. Zbyt mało, by usłyszała ich reszta obywateli. Notorycznie zagłuszani przez strach innych osób, często odpuszczają tracą siły. Czemu tak jest? Zawsze w pojedynkę jest trudno walczyć. Pic na wodę Pod tabliczkami z napisem nazwy szkoły co rusz dostrzegamy szyldziki z tytułami i programami placówek ( Szkoła z Klasą, Bezpieczna Szkoła ). Często dyrekcje szczycą się nimi. Jednak czy tak naprawdę wnoszą one coś dobrego w życie szkoły i czy pomagają one w walce z nałogami (czyli również z alkoholizmem) i agresją. Otóż bardzo często tytuł jak tytuł i nic więcej. Jakim cudem? To bardzo proste. Walczymy o intytulacja, żeby móc się nią pochwalić, tak samo jak w pewnym serialu np. o lekarzach pokazuje się najlepszy szpital w kraju (to nic, że jest prywatny), chowając resztę innych, zniszczonych, niewyposażonych, szarych szpitali to chore. Co daje nam tytuł Bezpieczna Szkoła skoro połowa uczniów czuje się zagrożona w gimnazjum jak i w sieci? Tak samo z tytułem Gminny Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych skoro mówi się uczniom tylko: Nie pijcie alkoholu, bo to nie dla was. A jeśli nawet projekt pracuje jak powinien to i tak staje się on bezużyteczny z racji braku współpracy między obiema stronami. Co zrobić? Pomyśleć o dobru uczniów, a potem dopiero o tabliczce pod nazwą szkoły. Działać czynnie, a nie biernie. Cudowne antidotum Czy problem alkoholu uda się wyeliminować? Jeśli nie dojdzie do zmian to niestety nie. Aby móc wyeliminować alkoholizm wśród młodzieży potrzeba wspólnej pracy z każdej strony. Poczynając od domu (wychowywać dzieci z dala od alkoholu i pokazywać, że rodzinne spotkanie można dobrze przeżyć bez żołądkowej na stole), przez środowisko szkolne (żyć życiem uczniów, a nie pozostawiać ich samych sobie z problemami, których sami nie rozwiążą) i przedsiębiorstwa alkoholowe (przetrzeć oczy przedsiębiorcom i sprzedawcom napojów procentowych), kończąc w ławach sejmowych (dostrzec problem alkoholizmu wśród młodzieży i wzmocnić prawo, pozwalając odpowiednim służbom działać dla dobra młodzieży). Jeśli nie potrafimy sobie uświadomić jak wielką krzywdę robi się młodzieży, pozwalając na picie alkoholu, niech impulsem na zmiany będą pewne liczby. Państwo z akcyzy na alkohol zarabia ok. 6,8 mld zł, natomiast koszty ekonomiczne (koszty leczenia, wypadków drogowych, zaangażowania wymiaru sprawiedliwości, systemu opieki społecznej i ubezpieczeń; przedwczesna umieralność; spadek wydajności pracy i wiele innych) związane z używaniem i nadużywaniem alkoholu w Polsce (czyli straty) można szacować na poziomie ok mld zł rocznie. Daje to stratę dla państwa równą mld zł. Za taką kwotę można wybudować ok. 200 km autostrady. Z tych rozważań wynikają dwa przesłania: Do dorosłych: nie bójcie się pomagać i reagować. Do młodzieży: pokażmy, że potrzebujemy wsparcia i potrafimy być trzeźwi, pomóżmy sobie pomóc. Maciek MikE Rodak

13 Rok 2012/13, nr 2 Ja Gimnazjalista Str. 13 Nikt nie powiedział, że uzależnić się można tylko od alkoholu, papierosów, dragów, dopalaczy czy marihuany. Wiadomo, że wyżej wymienione nałogi są bardziej niebezpieczne niż zależność od internetu czy właśnie telefonu, w tym artykule postaram się przybliżyć ten problem. W dzisiejszych czasach niemal każdy posiada komórkę i życie bez niej wydaje się porostu niemożliwe. Przecież kiedyś telefonów nie było, ludzie wysyłali listy czy telegramy. Nie twierdzę, że masz wrócić do starych metod, bo przecież po to mamy technologi by z niej korzystać. Ale trzeba robić to z głową! A teraz się zastanów, co robisz, gdy nie czujesz komórki w kieszeni? Czy, gdy po przebudzeniu nie masz go pod poduszką? Ile czasu z nim spędzasz, więcej niż na rozmowie z rodziną? Według przeprowadzonych badań w Polsce ilość używanych telefonów przekracza liczbę mieszkańców, czy to lekko nie dziwne? Pewnie intryguje Cie na czym polega ten nałóg, może zastanawiasz się jak niby można się uzależnić. Spróbuję przybliżyć parę ważnych aspektów. Po pierwsze każda osoba korzystająca z urządzenia jest narażona na popadnięcie w zależność. Dla osób uzależnionych telefon staje się najważniejszym narzędziem codziennych kontaktów, a co z rozmowami w cztery oczy? Ponadto odczuwa się przymus nieustannego kontaktowania się z kimś, więc ciągle wykonuje się połączenia i pisze SMS-y. Nieustannie zerka się czy przypadkiem ktoś nie napisał, nie zadzwonił. Uzależnienie może wiązać się też z nadmiernym zainteresowaniem grami znajdujących się w telefonie komórkowym. Ty też z pewnością znasz z widzenia czy też z własnej praktyki, że nawet w szkole na lekcji telefony są ciągle wyciągane by napisać SMS-a czy nawet zatelefonować, a dlaczego nie zaczeka się na przerwę? Czy to kilka minut ma znaczenie, zwłaszcza, iż nauczyciel ma pełne prawo zabrać Ci komórkę i zaczekać aż odbierze ją rodzic. A może porostu robi się to dla tak zwanego szpanu? Zastanów się czy Ty też nie jesteś uzależniony od telefonu, pomyśl ile czasu z nim spędzasz. Pamiętaj, że technologia jest oczywiście po to by z niej korzystać, ale wszytko ma swoje ograniczenia. Wiktoria Klimczak - Gdy ostatnio czekałam na ciebie, zauważyłam grupę młodych ludzi, wyśmiewających się z człowieka, z pozoru takiego samego jak my, jednak z jego zachowania, można było się domyślić, że jest niepełnosprawny. Wtedy właśnie zadałam sobie pytanie: jak żyją inni ludzie? Inni niż ci, których widzimy codziennie w szkole, na ulicy, w domu? - Też nad tym myślałam, dlatego próbowałam się o ty dowiedzieć. W szkole powiedzieli mi o wolontariacie, organizowanym przez nauczycieli. Zapisałam się do niego. - Wolontariat Co to właściwie znaczy? - Razem z innymi członkami wolontariatu organizujemy różne akcje charytatywne, zbieramy pieniądze i żywność, na Mikołajki tworzymy paczki z drobiazgami. Odwiedzamy ich dom pomocy w Prusach, staramy się dotrzymać im towarzystwa. - A chce Ci się to wszystko robić? - Nie ukrywam, że na tą pomoc muszę poświęcić swój wolny czas, jednak gdy widzisz uśmiech na twarzy ludzi, którzy tylko tak mogą podziękować za trud wiesz, że go nie zmarnowałeś. - Masz racje, może lepiej czasem zapomnieć o sobie i pomyśleć o innych. W takim razie też się zapisze! - Często wydaje Ci się że masz wiele problemów, a tak naprawdę nie zdajesz sobie sprawy, że wokół ciebie żyją ludzie, którzy nie mając nic, cieszą się każdym dniem. Wolontariat stara się pokazać im, że o nich pamiętamy. Iga Walencik & Magdalena Trojanowska

14 Str. 14 Ja Gimnazjalista Rok 2012/13, nr 2 Witam wszystkich! Jak podobał się wam nasz ostatni numer? Mam nadzieję, że bardzo, dlatego zapraszam was do przeczytania kolejnego wydania Englomaniaka, dzięki któremu nie tylko wzbogaci się wasz język, ale poznacie zwyczaje i tradycje krajów anglojęzycznych oraz będziecie mogli wykazać się w konkursie przygotowanym specjalnie dla was, w związku z dzisiejszym tematem... I już połowa października. Trudno sobie uświadomić, że chodzimy do szkoły już półtora miesiąca. Tym bardziej trudno uświadomić sobie, że za tyle samo czasu rozpocznie się czas wystawiania ocen. Niestety, dla wielu osób rozpoczyna się teraz czas ostrej nauki. Dodatkowo przygnębiać może pogoda, która zmienia się z dnia na dzień jak w kalejdoskopie. Jak na złość wszystko sprzysięgło się przeciwko gimnazjalistom. Na nieszczęście potężnymi krokami zbliża się test gimnazjalny, a z nim test z języka angielskiego. Uczyć się trzeba. Całe szczęście, że ktoś pomyślał kiedyś nad stworzeniem konkursu kuratoryjnego jedyna szansa na ominięcie egzaminu (też językowego). Do wyboru pozostaje: stres przed egzaminem czy stres przed konkursem? Czy ktoś z was gotów jest na takie poświęcenie? Czy poradzilibyście sobie w konkursie anglojęzycznym? O tym dowiecie się po rozwiązaniu naszego konkursu. Podkreśl poprawna formę. 1 punkt za każdą poprawną odpowiedź: 1) The new magazine advertises womans / women s / women fashion. 2) English children open their presents at / in / on Christmas morning. 3) My favourite season is autumn because of the beautiful colours of the leafs / leafes / leaves on trees. 4) Nick s family is very religious. They go to the / a / (- ) church every Sunday. 5) Make sure you think hardly / strong / carefully before you answer. You can t change your decision afterwards. Zadaj pytania o informacje zawartą w podkreślonej części poniższych zdań. Wymagana poprawność ortograficzna! 1 punkt za każda poprawną odpowiedź: Przykład: The new supermarket is going to be built in our town. Odpowiedź: WHERE IS THE NEW SUPERMARKET GOING TO BE BUILT? 1) Ashley was wearing a red, silk scarf.. 2) Our class is thinking of going on a trip to Paris.. 3) Mark gets on better with his older sister than his brother.. 4) I think our new German teacher is very strict. 5) All the participants will be given a small gift.!uwaga KONKURS! Rozwiąż powyższe zadania. Możesz otrzymać max. 10 pkt. Na osobę, która jako pierwsza rozwiąże zagadkę, czeka nagroda w postaci oceny z języka angielskiego (odpowiedzi należy nadesłać do pani K. Gołębiowskiej sala nr 305)