AIDS. HIV jest w stanie szybko się adaptować i zmieniać formę, co jest kluczem do jego przetrwania. Sławomir Gromadzki zielarz@nadzieja.

Transkrypt

1 AIDS Sławomir Gromadzki Zespół nabytego braku odporności (ang. Acquired Immune Deficiency Syndrome) to końcowe stadium zakaŝenia wirusem HIV. AIDS charakteryzuje się bardzo niską ilością limfocytów T (CD4) układu immunologicznego (odpornościowego), co prowadzi do np. nowotworów, grzybic, zapalenia płuc itp. mogących zakończyć się śmiercią pacjenta. Wirus HIV przenosi się poprzez: kontakt zakaŝonej krwi z krwią lub błoną śluzową, np. uŝywanie tej samej igły, narzędzi dentystycznych itp., kontakt seksualny, dot. takŝe kontaktów oralnych, przeniesienie z matki na dziecko. Po zakaŝeniu wirus HIV atakuje limfocyty T, szczególnie te, na których występują antygeny CD4 (tzw. limfocyty T4). Wirus w Ŝywej komórce dokonuje procesu odwrotnej transkrypcji. Przy pomocy enzymów zapisuje informację genetyczną ze swojego RNA do DNA limfocytu T4, który w konsekwencji tego procesu przekształca się w fabrykę wirusów HIV. Od momentu gdy wirus powiela się w komórce limfocytu, czyni ją niewidzialną dla układu odpornościowego. Oprócz tego na powierzchni zaraŝonego limfocytu T wirus umieszcza białka uśmiercające kaŝdą zdrową komórkę limfocytu T, która zbliŝy się do niej. Czas od chwili kontaktu z wirusem, do momentu, w którym moŝna zdiagnozować infekcję za pomocą typowych testów trwa około sześciu tygodni. W ciągu kilku dni po zakaŝeniu moŝe rozwinąć się choroba trwająca do kilku tygodni. W tym okresie występują objawy ogólne takie jak powiększenie węzłów chłonnych, podwyŝszona temperatura i inne grypopodobne symptomy. Stwarza to podwójne niebezpieczeństwo, poniewaŝ chory zazwyczaj nie zdaje sobie sprawy z tego, Ŝe jest zakaŝony, a poziom wirusa we krwi osiąga bardzo wysokie wartości, co ułatwia jego dalsze rozprzestrzenianie się. Po dość długim okresie bezobjawowym (trwającym nawet kilkanaście lat) zaczynają pojawiać się objawy uszkodzenia układu immunologicznego. Pacjent zapada na choroby, które u ludzi nieposiadających uszkodzonego układu odpornościowego nie występują. HIV jest w stanie szybko się adaptować i zmieniać formę, co jest kluczem do jego przetrwania.

2 HIV poza organizmem człowieka ginie pod wpływem typowych środków odkaŝających. Wirusa zabija juŝ podgrzewanie do temperatury 56ºC przez pół godziny. Pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV nie oznacza jeszcze, Ŝe osoba jest chora na AIDS. Oznacza on natomiast, Ŝe osoba jest naraŝona na działanie wirusa HIV, czemu dowodzi obecność przeciwciał tego wirusa we krwi. Obecność wirusa HIV często nie wystarcza do zachorowania na AIDS. Osoba zaraŝona wirusem HIV musi dodatkowo osłabić swój układ obronny przez pesymizm, stosowanie uŝywek (narkotyki, papierosy, alkohol, kawa, czekolada, herbata, cola itp.), brak ruchu, spoŝywanie pokarmów takich jak: słodycze, czekolada, sery Ŝółte, pokarmy mięsne i nabiałowe, itp. JeŜeli jednak osoba zaraŝona wirusem HIV prowadzi wybitnie zdrowy styl Ŝycia, przechodzi na dietę wegańską, myśli pozytywnie, codziennie wychodzi na energiczny spacer na świeŝym powietrzu wówczas wirus HIV nie odwaŝa się zaatakować silnych limfocytów T. Pozostaje w organizmie w formie utajonej i choroba się nie rozwija. Według najnowszych badań niewykluczone jest takŝe, Ŝe sprawny system obronny jest w stanie nawet unicestwić wirusa HIV. Faktycznie na AIDS choruje jedynie ok. 50 % osób zaraŝonych wirusem HIV, co świadczy o tym, Ŝe pozostałe osoby, które równieŝ zostały tym wirusem zaraŝone nie zachorowały na AIDS, poniewaŝ posiadają sprawny system obronny. Istnieją przypadki osób będących przez wiele lat nosicielami HIV, u których nigdy nie stwierdzono Ŝadnych objawów braku odporności. Uznaje się, Ŝe szanse na rozwój AIDS u osób zakaŝonych wirusem HIV są większe, jeŝeli w momencie infekcji i później działanie systemu odpornościowego jest silnie tłumione przez niezdrowy styl Ŝycia, dodatkowe infekcje itp. Ryzyko wystąpienia AIDS jest proporcjonalne do stopnia osłabienia systemu odpornościowego. AIDS moŝe uniknąć nawet nosiciel HIV naleŝący do grupy wysokiego ryzyka pod warunkiem, Ŝe jego system odpornościowy jest sprawny. Wiele tysięcy nosicieli wirusa HIV nie wykazuje objawów AIDS. Co ciekawe, moŝna takŝe znaleźć ludzi, którzy nie mają juŝ przeciwciał HIV a byli w przeszłości nosicielami HIV Środowisko medyczne nie moŝe tego faktu wytłumaczyć, a lekarze często badają krew takich osób, jak gdyby nie wierzyli, Ŝe wirusa juŝ nie ma. Na świecie Ŝyją tysiące osób, które przeŝyły AIDS, i które nie wykazują Ŝadnych symptomów i prowadzą zupełnie normalne Ŝycie przez wiele lat po wykryciu u nich obecności wirusa HIV.

3 ZALECENIA NaleŜy koniecznie sunąć z diety pokarmy mięsne oraz nabiałowe, słodycze, ciasta, napoje gazowane, uŝywki (alkohol, papierosy, narkotyki, kawa, cola, czekolada, herbata itp.), ostre przyprawy, marynaty, ocet, Ŝywność z dodatkami i środkami koloryzującymi, przetwory z białej mąki oraz inne rafinowane produkty, tłuszcze nasycone, rafinowaną sól, cukier i produkty zawierające cukier, wszystkie białka zwierzęce, a takŝe wszystkie produkty zawierające kofeinę. Unikać leków syntetycznych, które zawsze obciąŝają wątrobę i często osłabiają układ obronny (np. antybiotyki). Jak najwięcej przebywać na świeŝym powietrzu i odpoczywać, a takŝe umiarkowanie korzystać ze słońca, gdyŝ jego wpływ usprawnia układ obronny oraz odtruwa organizm. Unikać naleŝy zbyt częstego współŝycia seksualnego, gdyŝ brak umiaru w tym względzie prowadzi do duŝych niedoborów cynku, przez co system obronny oraz nerwowy nie są w stanie prawidłowo funkcjonować. Najbardziej destruktywne czynniki, osłabiające funkcję odpornościową to: naduŝywanie alkoholu i narkotyków, pesymizm, niezdrowa dieta oraz zbyt aktywne Ŝycie seksualne. Dieta musi być wyłącznie wegańska (całkowicie roślinna) połączona z codziennymi ćwiczeniami, głębokim oddychaniem, radosnym usposobieniem, pozytywnym myśleniem, codzienną lekturą Słowa BoŜego oraz modlitwą. Niestety problem polega na tym, ze większość ludzi ma ogromny problem ze stosowaniem wspomnianych zaleceń, a nawet jeśli je stosuje to nie robi tego z przyjemnością. śeby to zmienić konieczne jest "nowonarodzenie się" (narodzenie się z Ducha Świętego). W wyniku tego doświadczenia w takiej osobie zaczyna mieszkać sam Duch Święty, który powoduje, Ŝe zdrowy styl Ŝycia i wspomniana dieta zaczynają sprawiać coraz większą radość. Jeśli to wspaniale i najwaŝniejsze doświadczenie (nowonarodzenie), bez którego - według słów Zbawiciela - "nikt nie moŝe ujrzeć Królestwa BoŜego", nie stało się jeszcze Twoim udziałem, to gorąco zachęcam do lektury ksiązki Droga do Chrystusa, która znajduje się na stronie Jeśli chodzi naturalne środki pomocne w przypadku osób zaraŝonych wirusem HIV oraz chorych na AIDS to naleŝy stosować (najlepiej jednocześnie) następujące środki:

4 Special Two, Koci Pazur na zmianę z Pau d'arco, Boracelle, Fenomen natury, Glyconutrients, ŚwieŜo zmielone nasiona lnu 2 razy dziennie 1 duŝą łyŝkę z posiłkami, Aloe vera - zawiera karizynę, która opóźnia rozwój i rozprzestrzenianie się wirusa HIV Rapaholin, Syligran, Sylimarol, mieszanki ziołowe lub tabletki ziołowe usprawniające pracę wątroby, Czarna rzodkiew, mniszek lekarski. W/w środki osłaniają wątrobę, odtruwają ja i pomagają w regeneracji, a takŝe oczyszczają krew. Wątroba jest organem odtruwającym i w tym przypadku musi działać wyjątkowo sprawnie. W/w środki naleŝy stosować według wskazań zamieszczonych na ulotce lub opakowaniu. Hormon DHEA (dehydroepiandrosteron) - moŝe poprawiać działanie systemu odpornościowego i przeciwdziała starzeniu się. Jego działanie jest podobne do działania melatoniny. Polisacharyd występujący w grzybie maitake zwalcza jest pomocny w zwalczaniu wirusa HIV. Czosnek i cebula znane są ze swoich antywirusowych właściwości. SYBERYJSKA MIKSTRURA Z CZOSNKU I SOKU Z CYTRYNY Rewelacyjny specyfik, który jest bardzo popularny na Syberii. Daje on podobno wspaniale wyniki w leczeniu bezsenności, chorób górnych dróg oddechowych, chorób serca, nadciśnienia, miaŝdŝycy, cukrzycy, słabej odporności, lambliozy, kandydozy, schorzeń skórnych, trądziku itp. Są takie osoby, które w przypadku bezsenności regularnie stosując ten środek, juŝ po 10 dniach od chwili rozpoczęcia kuracji, zasypiają wieczorem na siedząco. Aby przygotować tę miksturę, naleŝy wycisnąć sok z 24 cytryn i zrobić miazgę z 40 dkg czosnku. Wlać to wszystko do litrowego słoja i nie zakręcać go tylko przykryć gazą i umieścić w ciemnym i chłodnym miejscu, pozostawiając w celu sfermentowania na 14 dni. Po upływie tego czasu naleŝy zawartość słoika przecedzić zlewając ja do małych, zakręcanych słoików, które naleŝy przechowywać w lodowce. Przed uŝyciem zawsze wstrząsnąć ten roztwór i przeciw bezsenności zaŝywać 1 raz dziennie po 1 malej łyŝeczce z 1/2 szklanki wody cieplej przed snem, przez 2 miesiące.

5 Efekt uzyskuje się po ok dniach. Inhibitory proteazy leki, które przyłączają się do enzymu wirusowego zwanego proteazą i blokują jego działanie. JeŜeli proteaza nie ma moŝliwości normalnego działania, wirus HIV nie moŝe się rozmnaŝać. Ta kategoria leków stwarza wielkie nadzieje na leczenie infekcji HIV, na co wskazują wyniki przynajmniej niektórych badań. Spośród naturalnych źródeł inhibitorów proteaz najlepszym wydają się być przetwory z soi. Osoby chore na AIDS mają zwykle niedobór wagi ciała i często stykają się z problemami związanymi z nieprawidłowym przyswajaniem pokarmów. Z tego powodu naleŝy do kaŝdego posiłku (wegetariańskiego) spoŝywać po 1 duŝej łyŝce otartych nasion kozieradki z np. miodem, gdyŝ zwiększa ona przyswajalność składników odŝywczych (szczególnie białka) i wzmacnia układ obronny. Standardowe podejście do leczenia HIV koncentruje się na stosowaniu leków, które próbują blokować rozmnaŝanie się wirusa. Leki syntetyczne stosowane przeciwko wirusowi HIV działają poprzez zajęcie miejsca jednego ze składników wirusa w momencie jego rozmnoŝenia, co blokuje próbę reprodukcji wirusa. Leki te wydłuŝają okres przeŝycia i opóźniają postępy choroby przynajmniej u niektórych osób. Niestety wadą stosowania tych leków jest ich toksyczność (szczególnie w przypadku AZT), a takŝe nieprzyjemne skutki uboczne. Ponadto z czasem, najwcześniej po roku od rozpoczęcia terapii, wirus uodparnia się na te leki. W związku z tym o wiele lepszym rozwiązaniem jest koncentrowanie się na zdrowym stylu Ŝycia oraz naturalnych opisanych w niniejszym opracowaniu metodach i środkach. Oprócz wymienionych w niniejszym opisie wskazówek koniecznie naleŝy zapoznać się z treścią następujących opracowań: CZY MOśNA WYLECZYĆ SIĘ Z AIDS? Jest to niezwykle interesujący (niŝej zamieszczony) wykład, którego autorem jest dr Sang Lee. CHOROBY AUTOIMMUNOLOGICZNE. Wprawdzie AIDS nie zalicza się do tych chorób, ale oba przypadki maja ogromny związek z układem obronnym i

6 lektura tego materiału uświadamia jak niezmiernie waŝne jest nastawienie psychiczne i styl Ŝycia. WOLNI OD UśYWEK, DEPRESJA. Zastosowanie podanych tu zaleceń pomoŝe skutecznie wzmocnić i uspokoić system nerwowy, który ma ogromny związek z systemem obronnym. CHOROBY GORNYCH DROG ODDECHOWYCH Sławomir Gromadzki zielarz@nadzieja.pl UWAGA! Informacje o wymienionych w opracowaniu ziołolekach oraz sposób ich zaŝywania znajdują się w dziale ARTYKUŁY w temacie ZIOLOŁEKI. Środki te moŝna nabyć w niektórych sklepach zielarskich bądź zamówić za pobraniem pocztowym (płatne przy odbiorze) w sklepie zielarsko-medycznym "Leki z BoŜej Apteki" (Szczecin): sklep.zielarski@onet.eu TEL: Aby leczenie opisanej tutaj dolegliwości było kompletne naleŝy koniecznie dodatkowo przeczytać treść wszystkich opracowań na temat zdrowia (znajdujących się w dziale ARTYKUŁY) a przynajmniej artykuł pt. ZASADY ZDROWIA, gdyŝ realizując podane tam zalecenia oraz odŝywiając się wyłącznie według zawartych tam przepisów kulinarnych z czasem usunięta zostanie prawdziwa przyczyna dolegliwości a nie jedynie jej objawy. Nie mniej istotne jest uwaŝne wysłuchanie znajdujących się równieŝ na tej stronie cyklu wszystkich wykładów (audio) na temat zdrowia, gdyŝ w wyniku ich wysłuchania oraz zastosowania podanych podczas tych prelekcji zaleceń wiele osób uwolniło się od roŝnych - często opornych na wcześniejsze próby leczenia - dolegliwości. Zachęcam do uwaŝnego wysłuchania wszystkich tych wykładów bez względu na temat, gdyŝ w kaŝdym z nich znajduje się wiele cennych informacji dotyczących zdrowia. Niezwykle waŝne jest codziennie powierzanie swojego Ŝycia i zdrowia Bogu, który jest w stanie dokonać o wiele więcej niŝ jakiekolwiek kuracje. Szczegóły na ten temat wyjaśnia we wspaniały sposób ksiąŝeczka Droga do Chrystusa, którą gorąco polecam, i którą moŝna znaleźć pod niŝej podanym adresem internetowym: Serdecznie zachęcam do uwaŝnej lektury tej ksiąŝki, gdyŝ właściwe zrozumienie i akceptacja przedstawionych tam prawd doprowadzi do nowonarodzenia, a tym samym do uzyskania odpowiedniej motywacji oraz sił niezbędnych do przeprowadzenia radykalnych zmian w stylu Ŝycia, co jest podstawą, bez której nie ma mowy o trwałym uwolnieniu się od chorób.

7 Serdecznie zachęcam takŝe do zapoznania się z lekturą ksiąŝki Wielki Bój, po przeczytaniu której w moim Ŝyciu doszło do nowonarodzenia i przemian, których wcześniej o własnych silach nie byłem w stanie osiągnąć: Dr Sang Lee CZY MOśNA WYLECZYĆ SIĘ Z AIDS? (PoniŜsza treść stanowi tłumaczenie wykładu, który został wygłoszony przez dra Lee) AIDS, jak wiadomo, jest chorobą zakaźną i stanowi powaŝny problem, bo nie wiemy jeszcze jak unieszkodliwić wirusa, który tę chorobę wywołuje. Budowa wirusa jest bardzo prosta. Wszystko, z czego składa się wirus, to otoczka z białka, wewnątrz której znajdują się geny. Zatem, aby zniszczyć wirusa, wystarczy zniszczyć jego geny. Jeśli jednak zniszczymy geny wirusa, to niestety uszkodzimy teŝ nasze geny. Z tego powodu, sposób ten nie moŝe być brany pod uwagę. Dlatego AIDS jest jeszcze dzisiaj śmiertelną dla ludzi chorobą. Jeszcze 10 lat temu za taką całkowicie nieuleczalną chorobę uznawano raka. Wprawdzie dzisiaj jeszcze nie rozwiązaliśmy problemu raka, ale wiemy przynajmniej, Ŝe komórki nowotworowe mogą ponownie stać się zdrowymi komórkami. Głównym powodem raka jest uszkodzenie genów w komórce. W wyniku tego uszkodzenia, gen jest zmieniony i anormalny. Jeśli jakaś kobieta wykryje w swojej piersi obecność guza, wtedy zaniepokojona udaje się do lekarza. Lekarz zaś zleca przeprowadzenie biopsji. Następnie, po zapoznaniu się z wynikami badań stwierdza, Ŝe jest to tylko łagodny guz. Guz nie jest złośliwy, co oznacza, Ŝe to nie jest rak. Obecność łagodnego guza świadczy o tym, Ŝe doszło juŝ do pewnych uszkodzeń i zmian w genach. Dlatego guz taki określa się mianem nowotworu. Jest tak, poniewaŝ gen został zmieniony. W takiej sytuacji lekarz zwykle mówi: Proszę się nie martwić, to tylko łagodny guz. To prawda, Ŝe nie musicie jeszcze specjalnie wpadać w panikę, dlatego Ŝe jest to łagodna postać guza i komórki tworzące ten łagodny guz, mogą jeszcze stać się normalnymi komórkami. Uszkodzony gen zawsze moŝe jeszcze stać się normalnym, zdrowym genem. Gen najlepiej reaguje na zdrowy styl Ŝycia, a szczególnie na miłość. Miłość niewątpliwie stymuluje geny, uaktywnia je i kontroluje. Limfocyty T są w stanie pokonać komórki raka. Te same limfocyty odpowiedzialne są za unieszkodliwienie wirusa AIDS. Jeśli nasze komórki T są słabe, wtedy ten łagodny guz moŝe przerodzić się w złośliwego raka. Jeśli

8 jednak wasze limfocyty T będą silne dzięki prowadzeniu zdrowego stylu Ŝycia, wówczas wszelkie zniszczenia w obrębie gena mogą zostać naprawione. W wyniku tego, chore i zmienione komórki, tworzące łagodny guz, ponownie staną się zdrowymi, normalnymi komórkami. Zatem wiemy juŝ, Ŝe komórki tworzące łagodny guz mogą ponownie stać się normalnymi komórkami, to znaczy, Ŝe jakakolwiek zmiana w budowie gena moŝe być odwracalna. A czy tkanka tworząca guz złośliwy moŝe na powrót stać się zdrowa tkanką? Okazuje się, Ŝe nawet w tym przypadku jest to takŝe moŝliwe! Fakt ten został potwierdzony przez naukowców. Moglibyśmy poświęcić temu tematowi cały wykład. A zatem dzisiaj uczeni wiedzą, Ŝe przynajmniej w warunkach laboratoryjnych, rak moŝe być odwracalny. Jest to wspaniała wiadomość! Stwierdzono teŝ, Ŝe nasze słabe limfocyty T mogą stać się silnymi limfocytami. A wówczas takie silne limfocyty mogą pokonać komórki raka. A jak jest w przypadku AIDS? Co oznacza skrót AIDS? W języku angielskim jest to skrót od słów: Nabyty Zespół Braku Odporności. Nabyty oznacza, Ŝe nie został odziedziczony. Świadczy to o tym, Ŝe kiedyś ten system obronny był dość silny. W pewnym okresie Ŝycia jednak, wystąpił brak odporności. W jaki sposób człowiek moŝe nabyć ten brak odporności? MoŜe to nastąpić w wyniku prowadzenia niezdrowego stylu Ŝycia. Bardzo tłusta dieta, brak ćwiczeń fizycznych, nadmiar stresu. To wszystko moŝe bardzo osłabić wasz system immunologiczny. Naukowcy jednak w bardzo dziwny sposób wyjaśniają przyczynę powstawania AIDS. Według mnie AIDS moŝna zdefiniować w następujący sposób: Jest to nabyty zespół braku odporności, spowodowany prowadzeniem niezdrowego stylu Ŝycia. Niestety, gdy uczeni próbują wyjaśnić przyczynę powstawania AIDS, to ich zdaniem do zachorowania dochodzi w ten sposób, Ŝe sam wirus po wtargnięciu do organizmu powoduje ten nabyty brak odporności. Spróbujmy nieco dokładniej to zagadnienie przeanalizować. Odpowiedzmy sobie na pytanie, które z tych dwóch wyjaśnień jest prawdziwe? Dzisiaj w świecie nauki pojawiają się róŝne głosy na temat AIDS. Tradycyjny pogląd na ten temat wygląda mniej więcej tak: Jesteś zdrowy, ale pomimo tego do twojego organizmu wtargnął wirus AIDS. Następnie zaatakował on twój system immunologiczny wywołując w ten sposób brak odporności na róŝne choroby. Ciągle na coś chorujesz, bo twój system odpornościowy jest bardzo słaby w wyniku inwazji wirusa AIDS. Teraz zapadasz na takie choroby, jak pneumocystozowe zapalenie płuc. Zwykle na pneumocystozę nigdy nie chorują ludzie z normalnie funkcjonującym systemem obronnym. Zapadają na nią tylko ci, których układ odpornościowy jest bardzo osłabiony. Dlatego ta choroba, czyli pneumacystozowe zapalenie płuc, najczęściej pojawia się u chorych na raka, którzy przeszli gruntowną radio lub chemio terapię. DuŜa dawka chemii czy napromieniowania po prostu zabiła ich limfocyty T,

9 unicestwiając w tym samym czasie komórki raka. Z tego powodu system immunologiczny takiego chorego na raka pacjenta został tak bardzo osłabiony, Ŝe drobnoustroje powodujące pneumocystozę szybko rozmnaŝają się w płucach chorego. A gdy juŝ pacjent zachoruje na ten rodzaj zapalenia płuc, wtedy bardzo trudno jest go z tego wyleczyć. Od dawna naukowcy starają się wynaleźć lek, który mógłby zabić wirusa AIDS. Dzisiaj wirusa powodującego AIDS określa się mianem wirusa HIV. Skrót ten w języku angielskim pochodzi od słów: Ludzki Wirus Braku Odporności. H I V. Interesujące jest to, Ŝe początkowo wirusa tego opatrzono skrótem: HTLV. Co oznacza: Ludzki Troficzny Wirus Limfocytów T. Wirus ten uwielbia atakować limfocyty T w organizmie człowieka. Dlatego właśnie jest to: Ludzki Wirus Limfocytów T. HTLV. Według uczonych rozwiązaniem tego problemu moŝe być tylko wynalezienie leku, który byłby w stanie zabić tego wirusa. I wprowadzili nawet do obrotu taki lek o nazwie AZT. Stosowano ten środek przez długi okres czasu, ale uznano, Ŝe nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Ze statystyk jasno wynika, Ŝe stosowanie tego leku właściwie niczego nie zmienia. W międzyczasie pewien cieszący się wielkim powaŝaniem uczony, zaczął wysuwać pogląd, Ŝe tak naprawdę główną przyczyną AIDS nie jest tylko wtargniecie do organizmu człowieka samego wirusa HIV. Jego zdaniem wirus ten tak naprawdę ma tak samo ograniczone moŝliwości wywołania choroby, jak drobnoustroje powodujące pneumocystozę płuc. Oznacza to, Ŝe wirus HIV moŝe wywołać chorobę tylko wówczas, gdy człowiek prowadzi bardzo niezdrowy styl Ŝycia. Powiedzmy, Ŝe cały czas pijecie alkohol. Ten alkohol bardzo osłabi wasz system immunologiczny. Podobnie, jeśli palicie papierosy lub zaŝywacie narkotyki. Nigdy natomiast nie spoŝywacie zdrowej Ŝywności. To wszystko spowoduje, Ŝe wasz system obronny będzie bardzo słaby. Nigdy nie pijecie czystej wody, ale raczej kawę colę czy herbatę, co powoduje, ze wasza krew jest bardzo zanieczyszczona. Wasze limfocyty T stale wystawione są na wpływ nadmiernej ilości toksyn. Cokolwiek jecie zawsze zawiera konserwanty, sztuczne barwniki, chemiczne dodatki i ulepszacze. To wszystko wywiera bardzo szkodliwy wpływ na komórki T. SpoŜywacie teŝ duŝe ilości tłuszczu, chipsy, frytki oraz mięsne potrawy. Tłuszcz z tych produktów dostaje się do krwiobiegu, powodując jeszcze większe nasilenie procesu utleniania komórek i wówczas nie tylko tłuszcz, ale takŝe proces utleniania komórek, wywiera szkodliwy wpływ na geny limfocytów T. To wszystko sprawia, Ŝe limfocyty T zmuszone są do egzystencji w bardzo nieprzyjaznym dla nich środowisku. I w końcu stają się bardzo słabe. Gdy potem zarazicie się od kogoś wirusem HIV, i kiedy wtargnie on do waszego organizmu, wówczas wirus zauwaŝa, Ŝe trafił na bardzo dogodne dla jego rozwoju środowisko, bo wszystkie komórki T są słabe i wyczerpane. Widząc

10 takie sprzyjające warunki wirus mówi: Hej! Komórki T są do niczego! To jest super miejsce, Ŝeby się na stałe zadomowić! Tak wygląda prawdziwa przyczyna AIDS. I choć jest to niewątpliwie prawdziwy pogląd, to wymaga on naukowego uzasadnienia. Niestety dzisiaj takie wyjaśnienie przyczyny AIDS wzbudza jeszcze wiele kontrowersji. Bardzo znany wirusolog z Uniwersytetu Barclay w Kalifornii nazwiskiem Peter Duisburg. Typowy Niemiec. Ja uwielbiam tego człowieka! Osobiście odwiedziłem go kiedyś na Uniwersytecie Barclay. Pojechałem do niego, poniewaŝ jest on jednym z najwybitniejszych wirusologów w Ameryce a nawet na świecie. I ten człowiek powiedział: Nie! Sam wirus HIV wcale nie jest głównym powodem AIDS! To ludzie mają juŝ słabe komórki T i z tego powodu wirusy AIDS, widząc, Ŝe limfocyty T są wyczerpane, są w stanie na dobre zadomowić się w takim organizmie. Uczony ten opublikował nawet swoje spostrzeŝenia w bardzo prestiŝowym czasopiśmie naukowym, wydawanym przez Państwową Akademię Nauk. Jak moŝna było przypuszczać, pogląd ten wzbudził wiele kontrowersji. Kiedy sam to przeczytałem, od razu powiedziałem: Tak! To jest to! On ma rację! Istnieją nawet statystyczne dowody, potwierdzające ten punkt widzenia. Natychmiast więc zabrałem moją ekipę z koreańskiej telewizji i udałem się na Uniwersytet Barclaya, aby przeprowadzić wywiad z tym profesorem. Gdy on sam się o tym dowiedział, był bardzo szczęśliwy z tego powodu. Bo wtedy, a było to 5 lat temu, tak naprawdę nikt nie chciał go słuchać. Dlatego był bardzo szczęśliwy, Ŝe zechciałem do niego przyjechać razem z ekipa telewizyjna i wysłuchać go. Dzisiaj juŝ wielu naukowców uznaje jego pogląd. Przyjechaliśmy więc do niego i przeprowadziliśmy z nim wspaniały wywiad. Okazało się, Ŝe jego punkt widzenia i moje zrozumienie tej kwestii doskonale do siebie pasują. Obaj uwaŝamy, Ŝe człowiek moŝe bardzo osłabić swój system obronny prowadząc niezdrowy tryb Ŝycia. Dzieje się tak w wyniku picia alkoholu, kawy, zaŝywania narkotyków, palenia papierosów, przeŝywania stresów oraz stosowania niezdrowej diety. To wszystko sprawia, Ŝe komórki T są bardzo słabe. A gdy juŝ zarazicie się wirusem HIV od kogoś kto juŝ jest chory, wtedy wirus ten wnikając do waszego organizmu szczęśliwie sobie tam Ŝyje, bo jest w stanie pokonać bardzo osłabione limfocyty T. Nieprawdą jest jednak twierdzenie, Ŝe za kaŝdym razem, gdy dochodzi do kontaktu seksualnego z nosicielem wirusa HIV, musi dojść do zaraŝenia się tą chorobą. Musi dojść do kontaktu, który spowoduje wymieszanie się krwi. Powiedzmy, Ŝe podacie rękę osobie chorej na AIDS. Czy to spowoduje zakaŝenie? Oczywiście, Ŝe nie. A jeśli obejmiecie taką osobę i uściskacie ją? TeŜ nie! Wielu jednak ludzi odczuwa takie uprzedzenia i nieuzasadniony strach. Jeden z moich przyjaciół jest kardiologiem i kiedyś miał pojechać na sympozjum naukowe do San Francisco. Ale nie pojechał tam, bo bał się korzystać z tej samej toalety, z której mógłby korzystać ktoś chory na AIDS.

11 Nikt jednak nie moŝe zarazić się tą chorobą poprzez korzystanie z tej samej toalety, z której mogą korzystać ludzie zaraŝeni tą choroba. Ludzie ciągle jeszcze przesadnie obawiają się tej choroby. Gdy chory na AIDS dostanie się do szpitala, wtedy technik czy pielęgniarka musi pobrać do badania próbkę krwi takiego pacjenta. W takich sytuacjach czasami dochodzi do wypadku. Gdy pielęgniarka pobiera krew, ktoś przechodzący obok potrąci ją i ona wbije sobie igłę w rękę. Wtedy faktycznie moŝe to spowodować zakaŝenie, dlatego Ŝe krew zdrowej osoby zetknie się z krwią chorego. Jest to najbardziej prawdopodobny sposób zakaŝenia. Coś takiego stanowi nawet większe zagroŝenie niŝ dziesięciokrotny kontakt seksualny. W Stanach Zjednoczonych jest ogromna ilość szpitali i takich wypadków z igłą w ciągu ostatnich dziesięciu lat było aŝ ok. 10 tysięcy. Ale spośród tych 10 tysięcy przypadkowo ukłutych igłą strzykawki osób, wirusem HIV zaraziło się tylko 5 %! Tylko 5 % spośród tych 10 tysięcy staje się nosicielami. To, Ŝe ktoś jest nosicielem wirusa HIV, nie oznacza jeszcze, Ŝe jest chory na AIDS. Nosicielstwo oznacza, Ŝe w organizmie człowieka zadomowił się wirus HIV, ale nie wywołał jeszcze choroby. Spośród zaś tych 5%, które stały się nosicielami, zaledwie mniej niŝ 1% osób, które doznały przypadkowego ukłucia skaŝoną igłą, zachorowało potem na AIDS? A co z tymi pozostałymi 99 %? Dlaczego w ich ciałach nie stwierdzono wirusa AIDS? Stało się tak, poniewaŝ w ich przypadku limfocyty T były jeszcze dość silne, Ŝeby poradzić sobie z intruzem. Jak tylko wirus HIV wtargnął do ich organizmu, komórki T po prostu go zabiły. Z tego właśnie powodu tych 99 % zaraŝonych osób nie zachorowało. Powiedzmy, Ŝe jestem zaraŝony wirusem zapalenia wątroby. Wtedy zwykle komórki T, starają się zwalczyć wirusa zapalenia wątroby, produkując przeciwciała potrzebne do walki z tym wirusem. Komórki T walczą z wirusem przez uaktywnienie komórek B, które wytwarzają przeciwciała, aby zniszczyć wirusa. Powiedzmy, Ŝe wirusem zapalenia wątroby zaraziłem się od mojej Ŝony poprzez kontakt seksualny. Ale pomimo tego objawy zapalenia wątroby u mnie nie wystąpiły. Po pewnym czasie lekarz ponownie zbadał moją krew i stwierdził brak śladów obecności wirusa zapalenia wątroby, ale zauwaŝył obecność przeciwciał we krwi. Oznaczałoby to, Ŝe choć faktycznie zaraziłem się tym wirusem od Ŝony, to mój organizm zdołał unicestwić tego wirusa przy pomocy przeciwciał. Problem jednak polega na tym, Ŝe w przypadku AIDS nie stwierdza się obecności przeciwciał. Dlatego teŝ trudno było uzasadnić prawdziwość naszej argumentacji na temat przyczyny AIDS.

12 Naukowcy nie mogli zrozumieć, dlaczego pojawienie się w organizmie wirusa AIDS nie powodowało wytwarzania przeciwciał w organizmie. Z tego teŝ powodu nie stosuje się Ŝadnych szczepionek przeciw AIDS. Pomimo tego, Ŝe upłynęło juŝ 20 lat, nadal nie posiadamy odpowiedniego programu szczepień przeciw AIDS. Jest tak, poniewaŝ wirus AIDS nie prowokuje systemu immunologicznego do wytwarzania przeciwciał. Biorąc jednak pod uwagę dane statystyczne, z całą pewnością moŝemy stwierdzić, Ŝe zdrowi ludzie z silnymi komórkami T potrafią unieszkodliwić wirusa HIV. W nawiązaniu do tego, chciałbym pokazać teraz kilka slajdów. Obecnie naukowcy badają to zagadnienie, biorąc pod uwagę róŝne aspekty. Ostatnio w dziedzinie badań nad AIDS pojawił się nowy nurt. To jest powierzchnia komórki T. A te niebieskie kropki, które są tu widoczne to wirusy HIV. To zdjęcie pokazuje jak wirusy HIV atakują komórkę T. Tu widoczne są zdrowe komórki T. A tutaj pokazano jak komórki T giną w wyniku zaatakowania przez wirusy HIV. To jest makrofag a to jest komórka T. Makrofagi i kom. T potrafią komunikować się ze sobą. Makrofagi, jak wiadomo, są komórkami Ŝernymi. Są jakby "padlinoŝercami". KrąŜą po całym ciele i poŝerają wszelkie nieczystości. Powiedzmy, Ŝe ten makrofag znajduje się gdzieś w okolicach wątroby. I tam trafia akurat na wirusy zapalenia wątroby. Makrofag ten pamięta dane na temat wirusa zapalenia wątroby dzięki np. szczepionce. W tej sytuacji makrofag kontaktuje się z komórką T. Dzwoni do niej i mówi: Chyba coś jest nie tak, bo trafiłem na jakichś dziwnych gości! I gdy tylko makrofag przekazuje informację komórkom T, one natychmiast się uaktywniają i szybko się rozmnaŝają przez podział swoich komórek. Jest tak, poniewaŝ organizm potrzebuje ich wtedy więcej. RozmnaŜają się więc a następnie udają do komórek B. Kontaktują się z komórkami B i proszą je, Ŝeby teŝ zaczęły się rozmnaŝać. I wtedy komórki B równieŝ rozmnaŝają się i uaktywniają. Zaczynają teŝ przy tym wytwarzać te - zabarwione tutaj na Ŝółto - przeciwciała. Przeciwciała zaś przyczepiają się do wirusów w ten sposób, co w konsekwencji zabija te wirusy. Stosowanie zaś szczepionek powoduje przyspieszenie tej reakcji systemu obronnego.

13 Powiedzmy, Ŝe to jest szczepionka, która zostaje rozpoznana przez makrofagi. Wtedy ponownie cały ten proces powtórzy się. W wyniku czego komórki T zapamiętują to wszystko, co jest konieczne, aby w przyszłości szybko pokonać wirusa zapalenia wątroby. Gdy następnym razem taki wirus wtargnie do waszego organizmu, wtedy komórki B potrafią szybko wytworzyć przeciwciała w celu unicestwienia wirusa. Tutaj widzimy specjalny rodzaj komórek T. Jest to komórka T zabójca. A to jest tak zwana anormalna komórka. Dlaczego ona jest anormalna? Jest tak, poniewaŝ została ona zaatakowana przez wirusa HIV, albo np. wirusa zapalenia wątroby. W takiej sytuacji komórka T, która specjalizuje się w zabijaniu anormalnych komórek, przyczepia się do takiej komórki i zaczyna wytwarzać pewne niszczące enzymy i w ten sposób zabija tę komórkę. To jest komórka zabójca a to komórka pomocnik. Komórka pomocnik stymuluje komórki B do produkcji przeciwciał. Rola komórek pomocniczych polega na łączeniu się z anormalnymi komórkami. Funkcjonują one podobnie jak komórki zabójcy. Gdy więc ta komórka pomocnik przyczepia się do tej anormalnej komórki przy pomocy receptora CD4. Oczywiście nie musimy rozumieć wszystkich tych szczegółów. Podaję te dane, bo następny slajd zawiera skróty CD4 i CD8. Skróty: CD4 i CD8 oznaczają pewien rodzaj receptora, przy pomocy, którego komórka pomocnik i komórka zabójca przyczepiają się do anormalnej komórki. Ten slajd przedstawia stopień rozwoju AIDS wśród homoseksualistów uczęszczających do moczowo-plciowej kliniki medycznej. Według tych danych, na tysiąc homoseksualistów mieszkających w samym Londynie, 200 osób zachoruje na AIDS. A spośród tysiąca homoseksualistów mieszkających na przedmieściach Londynu, na AIDS zachoruje 50 osób. Chodzi tu o homoseksualistów płci męskiej. Tu natomiast brano pod uwagę osoby heteroseksualne, nie zaŝywające narkotyków. W obrębie miasta Londyn, na tysiąc takich osób, 7 zachoruje na AIDS. Na przedmieściach zaś zachorują tylko 3. Wynika z tego, Ŝe osoby heteroseksualne, nie biorące narkotyków mają bardzo niski stopień zachorowalności na AIDS. Tutaj uwzględnione zostały osoby stosujące narkotyki doŝylnie. Wśród tysiąca mieszkańców Londynu 20 osób zachoruje na AIDS, a poza Londynem 10 osób. Z danych tych wyraźnie wynika, Ŝe najwyŝszy wskaźnik zachorowań na AIDS mają homoseksualiści.

14 Nie oznacza to jednak, Ŝe kaŝdy homoseksualista musi zachorować na tę chorobę. Jest teŝ bardzo duŝo zdrowych homoseksualistów. Nie chorują oni, bo prowadzą zdrowy styl Ŝycia i unikają niezdrowych pokarmów. Dlaczego wielu z nich nie choruje na AIDS? Jest tak, poniewaŝ nadal mają silny system obronny. To, Ŝe ktoś jest homoseksualistą, nie musi oznaczać, Ŝe zachoruje na AIDS. Jeśli jakiś homoseksualista prowadzi bardzo niezdrowy tryb Ŝycia i osłabia w ten sposób swój system odpornościowy, wtedy faktycznie ryzyko zachorowania jest duŝe. Dlaczego homoseksualiści łatwiej się zaraŝają? Oczywiście jest tak, poniewaŝ dochodzi między nimi do anormalnych stosunków płciowych, określanych mianem stosunków analnych. Ten rodzaj współŝycia seksualnego jest bardzo niebezpieczny. Naczynia krwionośne odbytu są bardzo delikatne i łatwo ulęgają pęknięciu na skutek tarcia. Dlatego odbyt jest o wiele mniej odporny na mechaniczne uszkodzenia, niŝ pochwa. To właśnie sprawia, Ŝe homoseksualiści o wiele łatwiej się zaraŝają. Spójrzmy na to stwierdzenie: Badania nad AIDS przenoszą się na immunologię. Jak dotąd badania nad AIDS koncentrowały się cały czas wyłącznie na samym wirusie HIV. Jest to artykuł pochodzący z najbardziej prestiŝowego czasopisma naukowego o nazwie "Science". To nie jest byle jaka gazeta czy artykuł napisany przez jakiegoś tam dziennikarza, ale przez specjalistów. Czytamy tu, Ŝe badania nad AIDS przenoszą się na immunologię. RównieŜ to zdanie jest bardzo ciekawe: Większość badań koncentrowało się na tym, w jaki sposób dochodziło do zachorowań. Tak rzeczywiście było. Obecnie jednak mnóstwo nowych, rzucających wyzwanie badań zaczyna na nowo koncentrować się na tym, dlaczego niektórzy ludzie pozostają zdrowi? Dlaczego niektórzy ludzie pozostają zdrowi? MoŜliwe, Ŝe odkrycia te pomogą w odnalezieniu skutecznej szczepionki. Najbardziej istotne jest jednak to, Ŝe obecnie mnóstwo nowych badań skupia się na znalezieniu odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektórzy ludzie pozostają zdrowi? Jest to bardzo interesujący artykuł. Spójrzmy jeszcze na to zdanie: Naturalna obronność organizmu zwalczająca wirusa HIV. W ten sposób podsumowano te wcześniejsze badania. W tej rubryce wymienione są instytucje medyczne i uczeni prowadzący badania nad AIDS. Druga rubryka wymienia przedmiot badań a trzecia opis dokonanego odkrycia.

15 Tutaj jest nazwa instytucji prowadzącej badania: Kalifornijski Uniwersytet w Los Angeles a takŝe Uczelnia Medyczna w Nowym Jorku. David Ho jest obecnie bardzo dobrze znanym naukowcem. Centrum Badań nad AIDS. Uczelnia medyczna na Harvardzie. Kalifornijski Uniwersytet w San Francisco. Uniwersytet w Nowym Jorku. Wynika z tego, Ŝe obecnie wielu naukowców oraz instytucji medycznych koncentruje się na immunologii. Popatrzmy, co stanowi przedmiot badań: NiezaraŜeni homoseksualiści płci męskiej, wielokrotnie odbywający stosunki seksualne z chorymi partnerami. Co to oznacza? Oznacza to, Ŝe przeprowadzono tu badania nad męŝczyznami, którzy jeszcze nie byli nosicielami wirusa HIV. Nie było Ŝadnych dowodów na obecność wirusa HIV w ich organizmach. Chodzi tu o męŝczyzn, którzy są homoseksualistami odbywającymi analne stosunki homoseksualne z chorym juŝ na AIDS partnerem płci męskiej. Zwykle w takich sytuacjach uwaŝa się, Ŝe tacy ludzie muszą zachorować na AIDS. Wbrew pozorom jednak, wielu z nich nie stało się nosicielami wirusa HIV. Oto jak podsumowano ten fakt w rubryce Odkrycia: Obwodowe, jednojądrowe komórki wytwarzały interleukinę-2, gdy były stymulowane przez peptydową otoczkę wirusa HIV-1, co wskazuje na wcześniejszy kontakt z wirusem połączony z reakcja komórek. Spróbujmy to wyjaśnić. Interleukina-2, produkowana jest przez komórki T. Oznacza to, Ŝe np. jakiś homoseksualista wielokrotnie odbywa stosunek seksualny z męŝczyzną chorym na AIDS. Pomimo tego jednak nie zaraza się. W jego ciele nie stwierdza się obecności wirusów. Naukowcy pobrali próbkę jego krwi i wyizolowali z niej komórki T. Chodziło oczywiście o krew tego zdrowego a nie chorego męŝczyzny. Następnie, te pobrane od zdrowego męŝczyzny, wyodrębnione limfocyty T, wystawili w laboratorium na kontakt z wirusem AIDS. W wyniku tego komórki T zaczęły natychmiast wytwarzać interleukinę-2. Interleukina-2 jest substancją wytwarzaną zawsze w wyniku ataku jakiegoś wroga. Inaczej mówiąc naukowcy odkryli, Ŝe komórki T zachowały w pamięci dane na temat wirusa HIV. Dlaczego? Czemu tak szybko rozpoznały tego wirusa? Było tak oczywiście, dlatego, Ŝe juŝ kiedyś musiały stoczyć walkę z tym wirusem i pokonały go.

16 Następne badania dotyczyły, niezaraŝonych osób heteroseksualnych, będących partnerami osób zaraŝonych, wielokrotnie odbywających ze sobą stosunki seksualne bez stosowania środków ochronnych. Jest to bardzo interesująca grupa. Do tej grupy nie naleŝą homoseksualiści, ale normalni heteroseksualni męŝczyźni. W tym przypadku mąŝ lub Ŝona niestety stali się nosicielami wirusa HIV. Dlaczego stali się nosicielami? Być moŝe do zakaŝenia doszło w wyniku transfuzji krwi? Nie wykluczone teŝ, Ŝe powodem zaraŝenia była hemofilia - choroba wymagająca częstego przetaczania krwi. W ten sposób mogli oni stać się nosicielami. Powiedzmy, Ŝe moja Ŝona ma taki problem i przypadkowo stała się nosicielką. Ja jednak nadal regularnie współŝyję z nią i to bez zabezpieczenia w formie prezerwatyw. Pomimo tego jednak ciągle jestem zdrowy. Lekarz pobiera próbkę mojej krwi do badania i co odkrywa? Komórki CD4 niezaraŝonych partnerów natychmiast powielają się w wyniku zetknięcia z otoczką białkową wirusa HIV, co świadczy o wcześniejszym kontakcie i odpowiedniej reakcji komórkowej. Pamiętacie komórki CD4? Oznacza to, Ŝe kiedy moje komórki T zetknęły się z wirusem HIV, wówczas komórki CD4 zaczęły się rozmnaŝać. Znów dowodzi to, Ŝe moje komórki T posiadają informacje o tym, pochodzącym od mojej Ŝony wirusie, bo juŝ wcześniej się z nim zetknęły. Dzięki temu ponownie moje limfocyty T poradziły sobie z tym wirusem. Następną grupę stanowią pacjenci z ostrym zakaŝeniem wirusami HIV. Taki pacjent z pewnością musiał nabawić się tego w wyniku transfuzji krwi, przez co bardzo duŝa ilość wirusów HIV wtargnęła do jego ciała. Dlatego mówimy tu o ostrym zakaŝeniu. Do jakiego odkrycia doszli uczeni w tym przypadku? Początkowa inwazja wirusów została powstrzymana dzięki szybkiej reakcji limfocytów T. W tym przypadku organizm został zaatakowany przez bardzo duŝa liczbę wirusów. Trzy dni później lekarz pobrał krew do badania, aby sprawdzić liczbę wirusów. Pierwszego dnia stwierdził 10 tys. wirusów, ale 3 dni później znalazł juŝ tylko 10 wirusów. Co stało się z resztą, czyli z tymi dziewięcioma tysiącami dziewięćset dziewięćdziesięcioma wirusami? Uczeni stwierdzili, Ŝe wirusy te, jak tu czytamy, zostały zabite przez komórki T. Myślę, Ŝe te dane w zupełności nam wystarczą.

17 Pozwoliłem sobie na to dłuŝsze wyjaśnienie, poniewaŝ wielu ludzi o tym nie wie i dlatego Ŝe wielu lekarzy jeszcze dzisiaj nadal uwaŝa, Ŝe z AIDS w Ŝadnym wypadku nie moŝna się wyleczyć. Okazuje się jednak, Ŝe jeśli organizm dysponuje silnym systemem obronnym, wówczas z powodzeniem moŝe pokonać wirusa HIV. I rzeczywiście musi to być zgodne z prawdą, bo jak wynika z danych statystycznych 95% ludzi, którzy doznali przypadkowego ukłucia igłą strzykawki, skutecznie zwalczyło wirusa. Nie chciałbym przez to powiedzieć, Ŝe pochwalam homoseksualizm czy w ogóle współŝycie seksualne bez Ŝadnego zabezpieczenia. Chcę tylko zasugerować, Ŝe nie powinniśmy przesadnie bać się kontaktu z chorymi osobami. Istnieje grupa zdrowych męŝów, których Ŝony chorują na hemofilię i są nosicielkami wirusa HIV. śyjąc z tą świadomością trudno jest tym małŝeństwom odbywać normalne stosunki seksualne. PoniewaŜ Ŝona jest nosicielką, mąŝ obawia się, Ŝe zarazi się od niej. Z tego powodu wiele par się rozwodzi. Istnieje jednak teŝ sporo małŝeństw, które pomimo tego nadal ze sobą współŝyją. Fakt ten moŝe świadczyć o tym, Ŝe są to małŝeństwa z prawdziwego zdarzenia. To jest prawdziwe małŝeństwo! Czy wy stanowicie takie małŝeństwa? Czy jeśli twój mąŝ czy twoja Ŝona odkryje, Ŝe chorujesz na AIDS, to czy zostanie przy tobie? Jeśli nadal pozostaniecie małŝeństwem, to wcale jeszcze nie oznacza, Ŝe musicie zachorować, nawet jeśli będziecie współŝyć ze sobą. Kiedy o tym przeczytałem, bardzo chciałem spotkać się z tymi małŝeństwami. W tej sprawie skontaktowałem się nawet z lekarzami, którzy znali tych ludzi. Nie wiem jak to jest w Niemczech, ale w Stanach Zjednoczonych takie sprawy objęte są ścisłą tajemnicą. Dlatego lekarze nie zgodzili się podać mi nazwisk tych osób. Chciałem spotkać się z nimi, aby sprawdzić, jakiego pokroju są ludźmi. Myślę, ze z pewnością są kochanymi osobami. Wiele małŝeństw w takiej sytuacji bierze rozwód. Niestety, zwykle, gdy osoba, która była nosicielem wirusa HIV zmuszona jest do wzięcia rozwodu, wtedy szybko zaczyna chorować na AIDS. Dlaczego tak jest? Właśnie! Stres, złość. Pomimo tego, Ŝe nadal je tą samą Ŝywność, to brak miłości osłabia komórki T i wówczas wirus HIV rozwija się z łatwością. Bardzo ciekawe jest to, Ŝe ci, którzy nadal pozostają w związku małŝeńskim, zwykle nie chorują.

18 Moja Ŝona, która stała się nosicielką wirusa HIV w wyniku częstych transfuzji krwi, nie choruje na AIDS, a ja nie zostaję zaraŝony. Co jest tego powodem? To miłość sprawia, Ŝe komórki T są nadal silne. Silne są zarówno komórki T w organizmie mojej Ŝony, jak i te, które są w moim ciele. Ja otaczam ją miłością. Powiedzmy, Ŝe jako mąŝ, wiedząc o tym, Ŝe Ŝona jest nosicielką, unikam kontaktów seksualnych. Oczywiście ona jest w stanie mnie zrozumieć. I myślę, Ŝe pomimo tego nadal moŝemy się kochać. A co się stanie, jeśli jednak nie zwaŝając na niebezpieczeństwo, nadal będziemy ze sobą współŝyć? Są tacy, którzy wiedząc o tym zdziwieni powiedzieliby: Nie rozumiem, co to za ludzie? Nie mogę z całą pewnością tego stwierdzić, ale oni musza być ludźmi, którzy potrafią kochać. Pewnie dlatego ta miłość chroni ich przed tą chorobą juŝ od 15 lat. Minęło 15 lat i pomimo aktywności seksualnej stan zdrowia Ŝony nie pogorszył się. W przypadku zaś innych małŝeństw, juŝ po 2 czy 3 latach zwykle dochodzi do rozwoju choroby. Jednak, chociaŝ moja Ŝona jest nosicielką od 15 lat, nadal jest zdrowa, a moje komórki T cały czas wiedzą jak pokonać tego wirusa. Oznacza to, Ŝe kiedy wirus HIV dostanie się do mojego organizmu, moje komórki T potrafią się z nim rozprawić. Czy to nie jest piękne? A zatem, Ŝeby wyleczyć się z AIDS, co trzeba zrobić? Trzeba wzmocnić komórki T. Myślę, Ŝe warto o tym pamiętać. A co stałoby się, gdybym się rozwiódł z moja Ŝoną? Powiedziałbym do niej: Ty jesteś nosicielką wirusa HIV, więc ja nie mogę dłuŝej z tobą Ŝyć. W wyniku tego, moja Ŝona będąc nosicielką, mogłaby w ciągu roku zachorować na AIDS. A czy ja sam odchodząc od Ŝony, uchroniłbym się od tej choroby? Myślę, Ŝe nie. Miłość jest tym czynnikiem, który podtrzymuje nasze zdrowie. Widzimy, Ŝe nawet mówiąc na temat AIDS, moŝemy zauwaŝyć, jak waŝna jest miłość. Zawarta jest w tym niezwykle głęboka nauka. Z tego właśnie powodu moim pragnieniem jest pojechać do San Francisco. Opracowaliśmy bardzo dobry program dla chorych na AIDS.

19 Domyślam się, Ŝe chcecie zadać mi teraz pytanie: Czy znam kogoś, kto był nosicielem, ale teraz juŝ nim nie jest? Moja odpowiedz brzmi: Tak! Zacznę moŝe od osób, które nie były moimi pacjentami. Przypadki wyleczenia stwierdzono na najbardziej prestiŝowych uczelniach medycznych, np. na Uniwersytecie Johna Hopkinsa. Znane są teŝ przypadki pacjentów chorych na AIDS, którzy wrócili do zdrowia ok. 4 lata temu. Oznajmiono wtedy, Ŝe trzy osoby będące nosicielami wirusa HIV, zostały całkowicie wyleczone. Zgadnijcie, do jakich doprowadziło to wniosków? Konkluzja, do jakiej doszli uczeni w wyniku stwierdzenia powrotu do zdrowia tych 3 osób, była bardzo zabawna. Podobne zdarzenie miało miejsce na Uniwersytecie w Miami, Gdzie stwierdzono przypadki 5 osób, które przestały być nosicielami. JednakŜe Uniwersytet w Miami tego nie opublikował. Uniwersytet Johna Hopkinsa natomiast, z tego samego powodu zwołał specjalną konferencje prasową. Wszystkie amerykańskie stacje telewizyjne pokazały krótkie sprawozdanie z tej konferencji. Byłem zbulwersowany, kiedy w czasie emisji tego programu telewizyjnego usłyszałem, jak naukowcy wyjaśnili powód wyleczenia tych kilku pacjentów. Uznano to za niezwykle waŝne wydarzenie, które wzbudziło zainteresowanie na całym świecie. Ci trzej pacjenci przestali być nosicielami wirusa HIV. My wierzymy, Ŝe stało się tak, dlatego bo po prostu ich kom. T nabrały sił. Stało się tak dzięki temu, Ŝe ci pacjenci zmienili styl Ŝycia. Przestali zaŝywać narkotyki, pić alkohol i zaczęli odŝywiać się zdrowo. My wierzymy, Ŝe to wzmocniło ich komórki T. Z tego powodu wszystkim, którzy chcą zapobiegać czy leczyć AIDS, zalecamy, aby wzmocnili swoje kom. T przez zmianę stylu Ŝycia. Tego właśnie oczekuje od nich Bóg. Ale, czy wiecie, do jakiego wniosku doszli ci uczeni? Pewien specjalista pojawił się na ekranach telewizorów i powiedział: My tego nie rozumiemy. To jest bardzo dziwne. Wydaje się nam, Ŝe to, iŝ ci pacjenci wrócili do zdrowia spowodowane było tym, Ŝe w ich przypadku przyczyna choroby miała inne podłoŝe genetyczne. To bardzo smutne. To przykre, ale dzisiaj lekarze na całym świecie są pesymistycznie nastawieni do kwestii leczenia pewnych chorób. Są podświadomymi pesymistami. Dla mnie to stwierdzenie było czymś szokującym.

20 Takie słowa mogą pociągnąć za sobą powaŝne konsekwencje. To, co ja powiedziałem tutaj na temat AIDS napawa optymizmem. I ten optymistyczny punkt widzenia zawierał w sobie racjonalny sens. Nie myślę teŝ, Ŝe byłem zbyt stronniczy uzasadniając ten pogląd. Jest to bardzo naukowy punkt widzenia. Stanowi to po prostu drugą stronę medalu. Zgadzam się, co do tego, Ŝe jest to bardziej radykalny punkt widzenia. Biorąc jednak pod uwagę te wszystkie dane, które tu przedstawiłem, nie ma wątpliwości, po której stronie jest racja. Nie rozumiem jednak, dlaczego dzisiejsi lekarze zauwaŝają tylko jedną stronę medalu. Ich zdaniem pacjent chory na AIDS musi umrzeć. Tak wygląda tradycyjny pogląd na tę sprawę. Czy wiecie, dlaczego ci ludzie nie chcą przedstawić tego zagadnienia w optymistyczny sposób? Jest tak, poniewaŝ firmy farmaceutyczne straciłyby biznes! To jest wielki problem! Biznes związany z AIDS jest wielkim biznesem. Jest to wielomiliardowy biznes. śeby robić duŝe pieniądze, albo Ŝeby być sławnym w świecie medycyny, trzeba posiadać ten podświadomy pesymizm. Dlaczego? Dlatego, Ŝe ten podświadomy pesymizm ma przynieść chwałę człowiekowi. Poprzez optymizm zaś moŝemy oddać chwalę Bogu. Jest to bardzo powaŝny problem. Z tego właśnie powodu, przynajmniej my - adwentyści, powinniśmy pokazywać światu tę druga stronę medalu. Musimy mówić, Ŝe jest Bóg, i Ŝe z tym Bogiem moŝliwe jest wyleczenie AIDS. Kiedyś spotkałem w Brazylii młodego człowieka. Miał w oczach łzy, kiedy powiedział do mnie: Doktorze Lee, właśnie dowiedziałem się, Ŝe jestem nosicielem wirusa HIV. Jestem homoseksualistą. Co ja mam robić? Zapytał. Wtedy ja powiedziałem do niego: Mój bracie. Czy ty wierzysz w Boga? Tak. On był szczerym chrześcijaninem, pomimo tego, Ŝe był homoseksualistą. Wyjaśniłem mu wszystko na temat homoseksualizmu. To nie twoja wina - powiedziałem. Był bardzo szczęśliwy, kiedy to usłyszał. Doktorze Lee, jesteś pierwszym człowiekiem, który powiedział mi, Ŝe to nie moja wina. Wszyscy oskarŝają mnie tylko, zarzucając mi, Ŝe to moja wina. Ty homoseksualisto! Ty jesteś zboczony! Zmień się! Jeśli się nie zmienisz, Bóg cię przeklnie!

21 Homoseksualizm jest najczęściej konsekwencją grzesznego Ŝycia pokoleń. Nie zawsze winą za to moŝna obarczać samego homoseksualistę. Najczęściej problem ten ma swój początek w genach przodków. Powodem są pewne zmiany w genach mózgu, tak Ŝe stają się one anormalne. Konsekwencją zaś tego jest zmiana orientacji seksualnej. Niektórzy homoseksualiści płaczą z tego powodu. Bardzo chcieliby być heteroseksualnymi męŝczyznami, ale nie odczuwają Ŝadnego pociągu do kobiet. Tak więc, powiedziałem do tego młodego człowieka: To nie twoja wina. Na co on uradowany odpowiedział: Dziękuję. Tacy ludzie teŝ mogą się zmienić. Oczywiście musi to mieć związek ze zmianą genów. W czasie tych wykładów wielokrotnie wykazaliśmy, Ŝe BoŜa miłość potrafi naprawiać uszkodzenia genów. Zapytałem więc tego młodego człowieka, czy w to wierzy? Wtedy on odpowiedział: Tak. Miej zawsze nadzieję - powiedziałem. BoŜa miłość i nasz program zdrowia mogą wzmocnić twoje komórki T. Czy w to wierzysz? Tak. I wówczas on zaczął się uśmiechać i powiedział: Czy mogę przez to rozumieć, Ŝe pewnego dnia Bóg zmieni moją orientację seksualną? Tak. Nie wykluczenie teŝ, Ŝe tak się nie stanie, ale bez wątpienia to jest moŝliwe. Największym naszym problemem jest to, Ŝe się poddajemy. Nie koncentrujcie się na tym czy to jest osiągalne czy nie. Koncentrujcie się jedynie na tym, Ŝe to jest moŝliwe. Jesteśmy tak bardzo legalistyczni, Ŝe skupiamy swoją uwagę tylko na tym czy moŝemy to osiągnąć czy nie. To jednak nie jest aŝ tak istotne. NajwaŜniejsze jest to czy kaŝdego dnia wierzycie, Ŝe moŝecie to osiągnąć? Codzienna wiara i nadzieja są waŝniejsze niŝ samo dąŝenie do osiągnięcia celu. I w razie niepowodzenia nigdy nie myślcie, Ŝe nie udało się wam, bo tego nie osiągnęliście. Jeśli dzisiaj wasze nastawienie do tego jest szczere i pragniecie to osiągnąć, to miejcie nadzieję, Ŝe tak się stanie, bo Bóg jest z wami. Koncentrujcie się na jednym dniu, a gdy go przeŝyjecie tak jak powinniście, to ten jeden dzień będzie waszym osiągnięciem. Następnie starajcie się Ŝyć w taki sposób następnego dnia i wtedy ten kolejny dzień będzie waszym osiągnięciem. My niestety bardzo często myślimy w bardzo legalistyczny sposób. Jeśli on tego nie osiągnie - myślimy - to znaczy, Ŝe do niczego się nie nadaje.

22 Ale to tak naprawdę nie ma znaczenia. Idźcie przez Ŝycie z nadzieją i z BoŜą mocą. To właśnie powiedziałem temu młodemu człowiekowi. Mój bracie. Nie chodzi tu o to czy ty staniesz się normalnym heteroseksualnym męŝczyzną, ale czy wierzysz, Ŝe Bóg moŝe cię zmienić. śyj dzień po dniu z nadzieją, a wtedy dzień po dniu Bóg będzie uznawał cię za normalnego człowieka. My jesteśmy uznani za sprawiedliwych przez wiarę. I on powiedział wtedy: Tak! Od tamtej chwili uwierzył. Powiedział: Tak! Zapytał jeszcze: Czy od tej pory, Bóg uznaje mnie za normalnego? Tak? odparłem. śyj normalnym, duchowym Ŝyciem. Ja to robię. Modlę się. Potem wprowadził w Ŝycie nasz program zdrowia. I modlił się o to, by mógł stać się normalnym pod względem seksualnym męŝczyzną. Od tamtej pory upłynęło juŝ pięć lat. Jakieś trzy miesiące temu, ktoś z Nowego Jorku próbował skontaktować się ze mną telefonicznie. Za kaŝdym razem automatyczna sekretarka przekazywała od tej osoby taką wiadomość: Doktorze Lee, proszę! Doktorze Lee, proszę! Ja jednak byłem tak zajęty, Ŝe nie byłem w stanie odpowiedzieć. W końcu, ten człowiek zadzwonił do mnie chyba juŝ po raz dziewiąty, akurat w chwili, gdy spoŝywałem obiad na stołówce. Obliczył, Ŝe będzie to najlepszy czas, Ŝeby mnie złapać. Pomyślałem sobie wtedy: Znowu ktoś ma pytanie. Cały czas zadawano mi jakieś pytania. Byłem juŝ zmęczony ciągłym odpowiadaniem na pytania. Pomyślałem więc sobie: Jakie to pytanie będzie mi postawione tym razem? Podniosłem słuchawkę i powiedziałem: Halo! A on powiedział: Doktorze Lee! Czy pan mnie pamięta? Wtedy ja odparłem: tak! Oczywiście, Ŝe cię pamiętam. Doktorze Lee, nie jestem juŝ nosicielem wirusa HIV! Dlatego cały czas próbowałem się z panem skontaktować. Powiedziałem wtedy: Chwała Bogu! Tak! Modliłem się kaŝdego dnia. Codziennie Ŝyłem zgodnie z waszym programem zdrowia. I właśnie odebrałem wyniki badań. I chociaŝ wynik ostatnich badań przeprowadzonych w ubiegłym roku był jeszcze dodatni, to tym razem wreszcie jest ujemny! Chwała Panu!