a wszystko po to, by nasi Goście Zlotowi byli zadowoleni i wywieźli wspomnienia. Mam wrażenie, że

Transkrypt

1 1

2 Próżno szukać drugiego regionu w Polsce, w którym każdy miłośnik zimnej wody może poczuć się naprawdę jak u siebie. Morsy i Mielno to skojarzenia nierozerwalne i założę się, że nie ma tutaj ani jednej osoby, która nie wie o co chodzi. Śmiało można też powiedzieć, że na terenie gminy Mielno w każdej rodzinie jest choćby jeden mors, więc tytuł Mielno Światowa Stolica Morsów, jest jak najbardziej adekwatny do tego miejsca. Pod takim właśnie hasłem Mieleński Ośrodek Sportu i Rekreacji od dłuższego już czasu przygotowuje kolejny - VIII Międzynarodowy Zlot Morsów Mielno Pełną parą pracuje zespół organizacyjny, który dba o to, aby program Zlotu, nabrał kształtu, został ubrany w interesujące, nowe i nietuzinkowe atrakcje. Zajmuje się tym kilkanaście osób, a nad wszystkim czuwa trzyosobowy zespół organizacyjny. Ale przejdźmy do konkretów.. 2 DO MIŁEGO ZOBACZENIA! Szybko ten czas płynie, już od października trwają przygotowania do VIII Zlotu, a wszystko po to, by nasi Goście Zlotowi byli zadowoleni i wywieźli jak najmilsze wspomnienia. Mam wrażenie, że bogactwo imprez towarzyszących spełni oczekiwania nawet najbardziej wymagających uczestników. Przygotowujemy program dla każdego coś miłego. Jak wszystkim wiadomo, najważniejszym punktem programu jest wspólna kąpiel, która, aby obeszła się bez przykrych niespodzianek, wymaga dużej odpowiedzialności zarówno od uczestników kąpieli, jak i organizatorów. Na szczęście do tej pory nic przykrego się nie wydarzyło. Natomiast mamy uwagi samych Morsów, z prośbą o napisanie o tym w naszej gazecie, że: duża część osób z korowodu nie bierze udziału w kąpieli. Prośbę spełniamy, a przy okazji: wszystkich, których dotyczy powyższa uwaga prosimy o jej przemyślenie. Do redakcji napływają różne propozycje. Jedną z nich było zorganizowanie spotkania prezesów lub przedstawicieli Klubów Morsów. Nie wyszło, trudno. Rozumiem, że z różnych powodów nie każdy może sobie pozwolić na kilkudniowy wyjazd. Z ciekawą inicjatywą wystąpił Krakowski Klub Morsów KALORYFER, aby przystąpić do opracowania Kroniki Morsów z całego kraju. Jest to realne, jednak wymaga precyzyjnych ustaleń z zainteresowanymi klubami. Świat Morsów deklaruje swój udział w tym przedsięwzięciu. Jest także pewien problem, z którym nie jesteśmy w stanie na razie się uporać to brak hali, w której mogłoby się pomieścić 1500 osób. Stąd takie decyzje, jak w programie, nad czym ubolewamy. W tym miejscu pragnę podziękować za miłe e, sms-y i telefony, za wprowadzenie w ŚM kącika poświęconego zwierzętom. Ponieważ okazuje się, że Morsy to także miłośnicy zwierząt, zapraszam do umieszczania w nim opowieści o Waszych pupilach i ich zdjęć. Hilary Kubsch Redaktor Naczelny Świata Morsów P.S. Materiały do kolejnych numerów Świata Morsów proszę nadsyłać do końca: lutego, maja, lipca, października 2011 r. BĘDZIE SIĘ DZIAŁO Na okładce: Plaża w Chłopach, zima stulecia, luty 1979 r, fot. ze zbiorów Kazimierza Włodyki Najważniejsze to: 1. Termin zlot zaplanowano jak zwykle na połowę lutego czyli r. Codziennie dzwonią do nas uczestnicy poprzednich Zlotów i - co bardzo miłe - pytają o możliwość przyjazdu do Mielna wcześniej niż dopiero w piątek. Z myślą o nich przygotowane zostały pakiety pobytowe nawet od poniedziałku ( ). 2. Miejsce wszyscy uczestnicy imprezy zostaną zakwaterowani na terenie Mielna i częściowo Unieścia. Do współpracy wybraliśmy tylko te obiekty noclegowe, które położone są blisko mieleńskich plaż i wszystkich zaplanowanych atrakcji. Należy w tym miejscu podkreślić, że biuro zlotu dokłada wszelkich starań, aby kluby morsów otrzymały noclegi z takim rozkładem pokoi o jaki proszą. Pamiętajmy jednak, że baza noclegowa Mielna to w większości pokoje gościnne a ośrodków, które dysponują tylko pokojami dwuosobowymi jest niestety niewiele. Więc bardzo prosimy o zrozumienie, iż nie ma możliwości, aby wszyscy otrzymali takie pokoje jakich oczekują. Niemniej jednak, jeśli byliście zadowoleni z obiektów, w których zostaliście zakwaterowani podczas ostatniego Zlotu, to dla organizatorów nie powinno być kłopotem skierowanie Was tam ponownie. 3. Atrakcje czyli to po co do Mielna morsy przyjeżdżają. Każdy dzień Zlotu obfitował będzie w interesujące wydarzenia, animacje i rozrywki, których głównym celem jest integracja uczestników Zlotu. Wszystko robimy po to, aby każdy mors czuł, że w Mielnie ma masę przyjaciół, któ-

3 rych połączyła ta wspaniała energia, jaką dają wspólne kąpiele w Bałtyku zimą. Już w czwartek na mieleńską plażę zaprosimy kluby morsów gotowe zmierzyć się ze sobą w jedynym tego rodzaju Turnieju Mrozoodpornych. Zwycięzcy turnieju otrzymają tytuł MROZOODPORNI 2011, klucz do Mielna Światowej Stolicy Morsów oraz poprowadzą paradę morsów na niedzielną kąpiel. Przygotowana zostanie odpowiednia na tę okazję nagroda, czyli pieczony świniak i niespodzianka od sponsora Browaru Żywiec. Dodatkowo zwycięski klub otrzyma także puchar przechodni, o który będą walczyć kluby podczas drugiej edycji turnieju w 2012 r. W piątek od rana zapraszamy na marsz po zdrowie, czyli wyprawę z kijami Nordic Walking. Trasa zostanie tak ułożona, aby morsy mogły poznać najpiękniejsze zakątki naszej gminy. Po południu po raz drugi poszukamy maskotki zlotu, czyli podchody Gdzie jest mors. To również gra zespołowa a na klub, który zajmie pierwsze miejsce w tej zabawie czekają również wspaniałe nagrody, które niech na chwilę obecną pozostaną niespodzianką, zdradzimy tylko tyle, że klub ten zostanie uwieczniony na okładce kolejnego numeru kwartalnika Świat Morsów. Jest więc o co powalczyć. Na pewno wszystkie morsy pamiętają, jeden z najważniejszych punktów programu ostatniego zlotu odsłonięcie pomnika morsa. Już dziś zapraszamy wszystkich do wzięcia udziału w uroczystości odsłonięcia ŚCIANY MROZOODPORNYCH o godz. 16: 00 w sobotę Ściana ta znajduje się pod kładką łączącą promenadę nadmorską w Mielnie i bezpośrednio sąsiaduje z pomnikiem morsa. W tym miejscu będziemy umieszczać i uroczyście odsłaniać podczas kolejnych zlotów nazwy klubów, które chcą podkreślić w ten szczególny sposób swoje miejsce w Światowej Stolicy Morsów. Dzięki temu bez względu na porę roku każdy turysta odwiedzający Mielno będzie mógł przekonać się, że morsy są wszędzie, opanowały całą Polskę i resztę świata. Kluby chętne do umieszczenia tabliczki w tym centralnym miejscu w Mielnie prosimy o kontakt z biurem zlotu. Informacje o zasadach zakupu będą umieszczone już wkrótce na oficjalnej stronie Zlotu. Zaraz po zakończeniu tej uroczystości zapraszamy do akademii Fire Walking. Zajęcia poprowadzą zawodowi trenerzy, którzy chętnym pokażą także jak chodzić i zionąć ogniem. Wszystko przy akompaniamencie afrykańskich bębnów. Tę część programu zakończy taniec z ogniem w wykonaniu najlepszych polskich tancerek ognia. Wszystko oczywiście odbędzie się na mieleńskiej plaży. Wieczorem, jak zwykle, spotykamy się na Balu Morsów na hali sportowej w Mielnie. Zabawę taneczną jak co roku poprowadzi zespół Hula Gula. Podczas balu wybierzemy królową i króla morsów. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że z uwagi, iż obecnie nie mamy możliwości zorganizowania imprezy integracyjnej w innym miejscu, możemy przyjąć na hali tylko 1000 morsów. Postanowiliśmy więc, że kolejność zapisów będzie podyktowana wpłatami za uczestnictwo w Zlocie. Oznacza to, że kluby nie mogą rezerwować sobie uczestnictwa w imprezie jedynie wysłaniem formularza zgłoszeniowego. Rezerwacja zostaje potwierdzona dopiero po zaksięgowaniu wpłaty na konto Zlotu. W niedzielę rano spotkamy się znów przy hali sportowej w Mielnie, skąd wyruszy jedyna na świecie parada morsów. Prowadzimy starania, aby tym razem towarzyszyły nam auta z muzyką, tak aby wszyscy uczestnicy mogli iść tanecznym krokiem. Najważniejszą częścią Zlotu jest wspólna kąpiel na to czekają wszyscy. Podczas tego zlotu rozgrzewkę przed kąpielą poprowadzą znani i emocjonalnie związani z Mielnem piłkarze: Radosław Majdan, Piotr Świerczewski i Jarosław Chwastek. Zachęceni sukcesem Mieleńskiego Pałacu Ślubów po raz drugi otwieramy jego podwoje. Postaramy się, aby był czynny dłużej, tak aby nikt nie musiał czekać w kolejce. Oaza morsów czyli mieleńska plaża przez cały czas trwania Zlotu oferować będzie specjalne morsowe atrakcje, o czym przekonacie się na miejscu. Już dziś ogłaszamy też tradycyjne konkursy: na najpiękniejszą historię miłosną Zlotu, na najliczniejszy klub, uhonorujemy też najmłodszych i najstarszych uczestników Zlotu a także tych, którzy musieli pokonać najwięcej kilometrów jadąc do Mielna. Wszystko o Zlocie, zasadach udziału w nim, kosztów pobytu, programie i wiele, wiele innych informacji o imprezie, sukcesywnie będzie pojawiać się na oficjalnej stronie Czekamy na Was i pamiętajcie zgłoszenia przyjmujemy do r. Jest tylko jedno miejsce na świecie gdzie można równocześnie śpiewać, tańczyć, biegać po rozżarzonych węglach, zawrzeć związek małżeński, który nie jest brzemienny w skutki i jeszcze pluskać się bez ograniczeń w lodowatym Bałtyku. Tym miejscem jest MIELNO - ŚWIA- TOWA STOLICA MORSÓW!!! Tu wszystko jest możliwe, szczególnie jeśli jest się morsem. Do zobaczenia w Mielnie! Anna Najgebaur Kierownik Biura Zlotu 3

4 4

5 Halo, zimowi pływacy! Morsowym okrzykiem, pozdrawiają Was Brandenburskie Niedźwiedzie Polarne. Już po raz drugi uczestniczyliśmy w Zlocie. Nadszedł czas by przedstawić nasz klub, jego zwyczaje, oraz liczbę członków. W 1980 roku, kilku entuzjastów zimowych kąpieli zawiązało Klub Brandenburskich Niedźwiedzi Polarnych. Przez lata wzlotów i upadków zmienił się podstawowy skład drużyny. Obecnie liczba naszych członków wynosi 26 osób. Trzy razy w tygodniu spotykamy się na treningach. W tym roku w październiku, podczas rozpoczęcia sezonu morsowego, obchodziliśmy 30-lecie istnienia klubu (na zdjęciu). Sezon kąpieli zimowych kończymy w kwietniu w Warnemünde (Ujście Warnawy przedmieście Rostocku). Do marca 2011 zdobędziemy lodowate wody w całym kraju. Tak więc do zobaczenia: Eisfrei -(mrozoodporni). Jutta Tasche Tłumaczyła: Anna Łuksza NIE TYLKO KĄPIELE Najważniejszym, ale nie jedynym celem czasopisma Świat Morsów (wcześniej MORS ), jest propagowanie zimowych kąpieli i w ogóle zdrowego stylu życia. Na zadawane pytania: do jakiej kategorii można zaliczyć morsowanie, czy jest to dyscyplina sportowa, czy forma rekreacji? Odpowiadam: w moim przekonaniu jest to ekstremalna forma rekreacji, z domieszką sportu wyczynowego. Mamy na to liczne przykłady, np. rekord długości przebywania w wodzie o niskiej temperaturze, czy w pływaniu pod lodem. Te rekordy i wiele innych wyczynów na razie odnotowane zostały tylko w Polsce, w Księdze Rabkolandu Polskie rekordy i osobliwości. Drugim celem, jaki spełnia nasze czasopismo, jest możliwość wypowiedzi na jego łamach dla wszystkich Morsów. Wymiana Waszych doświadczeń dotyczących nie tylko zimowych kąpieli, ale również innych form rekreacji prozdrowotnej i wpływu, jaki wywieracie na środowisko. Na przykład: Świat Morsów i inne pamiątki ze Zlotów w Mielnie umieszczone są w gablocie w Muzeum Sportu w Olsztynie o czym napisał do redakcji pan Janusz Moszczyński. ŚM umożliwia także propagowanie różnorodnych walorów Waszych miejsc zamieszkania, takich jak zabytki, przyroda oraz przedstawianie sylwetek ciekawych ludzi. Dużym zainteresowaniem Czytelników cieszą się Wasze historie, ostatnio na przykład Weterani morsowania. I o to właśnie chodzi, bo Świat Morsów to forum dla każdego Morsa, który ma coś ciekawego do powiedzenia. HK 5

6 MIELEŃSKIE ELDORADO Co gmina Mielno oferowała wczasowiczom w sezonie letnim 2010 Wczesną wiosną budzą się ze snu zimowego nadmorskie miejscowości wczasowe. Miejscowa ludność, a także przybysze rozpoczynają intensywne przygotowania do przyjęcia wczasowiczów i turystów pragnących pooddychać świeżym, nasyconym jodem powietrzem. Wszyscy z uwagą śledzą długoterminowe prognozy pogody, od której w dużej mierze zależy czy nadchodzący sezon będzie udany. Jest to charakterystyczne dla wszystkich miejscowości wczasowych. A jest o co się martwić, jeżeli jedynym czy też głównym źródłem utrzymania jest wynajem kwater lub inne formy usług świadczonych turystom. Przygotowania to nie tylko sama praca. W czasach silnej konkurencji trwa nieustanna walka o klientów. Jest to niewątpliwie z korzyścią dla wczasowiczów, dla których ważna jest nie tylko cena, ale także jakość świadczonych usług. A więc należy zainwestować zaciągając kredyty, bez gwarancji szybkiego zwrotu poniesionych kosztów. W gminie liczącej około 5000 mieszkańców zarejestrowane są 1492 podmioty gospodarcze. W tym między innymi jest: 14 pensjonatów, 16 hoteli, 70 ośrodków wczasowych, 22 kempingi, 33 pola namiotowe, 690 kwaterodawców. Pozostałe to różnego rodzaju punkty handlowe, stoiska, stragany, smażalnie, około 140 barów i punktów małej gastronomii, wypożyczalnie rowerów, sprzętu pływającego i rekreacyjnego itp. Wczasowicze mają do wyboru 27 restauracji, 93 kawiarnie (nie licząc tych, które znajdują się w ośrodkach), 4 cukiernie. Oprócz plażowania i morskich kąpieli nasi goście mogą korzystać z 2 kortów tenisowych odkrytych i jednego w hali sportowej, z 1 boiska do koszykówki, 15 basenów krytych, statku Mila na jeziorze Jamno. Na żeglarzy czekają żaglówki w Klubie Morskim Tramp i Bałtyk oraz w Wojskowym Domu Wypoczynkowym. W okresie letnim z noclegów korzystała rekordowa ilość osób, doliczono się prawie tzw. osobodni. Miejscowości, takie jak w gminie Mielno, można 6 porównać do ogromnego kombinatu wielobranżowego. Zapewnienie naszym Gościom atrakcyjnego i bezpiecznego pobytu (a konkurencja nie śpi) wymaga od gospodarzy sporo wysiłku i doskonałej koordynacji wszystkich służb. Bezpieczeństwo kąpieli Jest to jedno z najważniejszych zadań. Nad bezpieczeństwem plażowiczów czuwało ponad 70 ratowników WOPR w 7 miejscowościach, na osiemnastu stanowiskach. Ratownicy przeprowadzili 425 akcji na plażach strzeżonych i niestrzeżonych. 126 osobom udzielono pierwszej pomocy medycznej, w takich przypadkach jak: skaleczenia, otarcia, ukąszenia przez owady. 22 razy wzywano pogotowie ratunkowe, 12 policję. Odbyło się 159 akcji z użyciem sprzętu specjalistycznego bojka, kołowrót, łódź wiosłowa, skuter, kajak ratowniczy. Przeprowadzono 2 reanimacje. Na plażach zagubiło się 104 dzieci. Od kilkunastu lat w gminie Mielno nie odnotowano przypadku zatonięcia na plażach strzeżonych. Wsparciem dla ratowników WOPR są dyżury wolontariuszy PCK na rowerach. Duże znaczenie dla ratowania życia i zdrowia ma całodobowy dyżur Pogotowia Ratunkowego stacjonującego w Mielnie w okresie wczasowym, dzięki czemu znacznie skraca się czas dojazdu do chorego. Utrzymanie czystości Pozornie sprzątanie to prosta czynność i to jest prawda, tyle, że gorzej jest z kulturą dużej części naszego społeczeństwa, a właściwie bez przesady można mówić o jej braku. Nad utrzymaniem czystości na ulicach pracuje 35 osób oraz po jednej przy zamiatarce jezdni i chodnikowej. Natomiast sprzątaniem plaży i promenady w sezonie zajmuje się 57 osób, pracują od 5.00 do W Mielnie i Unieściu sprzątanie odbywa się 3 razy dziennie, w weekendy pracuje dodatkowo jeszcze 8 osób. Z przykrością obserwujemy, że z każdym rokiem zaśmiecanie plaż jest coraz większe, mimo wystarczającej ilości koszy i worków w stelażach. Jednak plażowicze (oczywiście nie wszyscy) zostawiają śmieci gdzie popadnie, a niedopałki wgniatają w piach w miejscu plażowania. Niechlujstwo to czy lenistwo, a może jedno i drugie? Służby mundurowe Bezpieczeństwo i porządek każdego roku wczasowiczom i mieszkańcom zapewniają połączone służby mundurowe. W minionym sezonie letnim naszą skromną obsadę wzmacniało 55 funkcjonariuszy policji z Komendy Miejskiej w Koszalinie, w tym ze służb kryminalnych, prowadzenia postępowań w sprawach o wykroczenia, wywiadowcy z Wydziału Prewencji i Grupy Szturmowej z Koszalina i Szczecina, przewodnicy psów służbowych, funkcjonariusze Służby Celnej Grupy Mobilnej z Kołobrzegu z psem do wykrywania narkotyków i 6 strażników miejskich z Koszalina (na pół etatu). Duży udział w zabezpieczaniu ładu i

7 porządku ma Straż Graniczna, która przeprowadziła 46 patroli własnych i wspólnych z policją i Strażą Gminną. Bez udziału wyspecjalizowanych służb z zewnątrz 4-osobowa Straż Gminna i 7-osobowa obsada Posterunku Policji w Mielnie, mimo dużej operatywności, byłyby niewystarczające. Dla zobrazowania skali wykroczeń w sezonie przytoczę poniższe dane (sporządzone tylko z działań policji): - do Sądu Rejonowego skierowano 54 wnioski za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi; osób ukarano mandatami, w tym 300 za wykroczenia przeciwko bezpieczeństwu i porządkowi, 122 za wykroczenia przeciwko ustawie o wychowaniu w trzeźwości, 68 za wykroczenia przeciwko urządzeniom użyteczności publicznej, czyli wandalizm, 67 przeciwko obyczajowości publicznej. Wszystkie służby wylegitymowały 2984 osoby, dokonano 372 interwencji dotyczących zakłócania porządku publicznego, czy też ciszy nocnej. Pewną niedogodnością było zakłócanie ciszy nocnej, szczególnie dla mieszkańców centrum Mielna, a najbardziej niebezpiecznym miejscem są plaże wczesnym rankiem, gdzie osoby sprzątające były wielokrotnie atakowane, a nawet pobite przez koczujących tam pijaków. Gmina Mielno nie jest w tym odosobniona, podobnie dzieje się w sezonie we wszystkich nadmorskich miejscowościach wczasowych. Wszystko ma swoje blaski i cienie, jednak nikt rozsądny nie zaakceptuje wandalizmu i skandalicznych ekscesów. Możemy tolerować niektóre niekonwencjonalne zachowania, być może w taki sposób ludzie na urlopie, czy wakacjach odreagowują szarą, trudną i monotonną egzystencję codzienności. Goście przebywający nad morzem w naszej gminie mogą czuć się bezpiecznie. Liczba wszelkiego rodzaju wykroczeń z roku na rok maleje. Zawdzięczamy to większej przezorności wczasowiczów oraz sprawności wszystkich wymienionych służb mundurowych. Natomiast Biuro Informacji i Promocji Mieleńskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji zawsze przygotowuje tyle ciekawych imprez na pogodę i niepogodę, że nikt nie może się nudzić. Teraz plaże, promenady, place i ulice opustoszały. Nadszedł czas posezonowych porządków i tak, jak zawsze, powraca myśl o następnym sezonie. Czy będzie on udany? Zobaczymy. Hilary Kubsch 7

8 Wypowiedzi Morsów z KKM Kaloryfer Jesteśmy bardzo zadowoleni Cześć, jestem Karol Wąsowicz mam 14 lat i zapisałem się do Klubu Morsów Kaloryfer w Krakowie. Moimi niezapomnianymi chwilami było pierwsze wejście do wody na Zakrzówku w Krakowie. Gdy kra miała około 20 centymetrów grubości starsze morsy musiały rozbić lód abyśmy mogli wraz z moim bratem Adrianem i całą grupą zanurzyć się w lodowatej wodzie. Pierwsza nasza kąpiel trwała około 30 sekund. Jesteśmy bardzo zadowoleni z naszego wyczynu i polecamy wszystkim naszym rówieśnikom kąpiel w tak zimnej wodzie. Pozdrawiamy wszystkich Morsów. Karol i Adrian Jest to świetna zabawa Morsuję już 7 lat, od początku istnienia naszego Klubu Kaloryfer. Jest to świetna zabawa, poprawiająca odporność organizmu o 80%. Robimy coś niestandardowego, coś co często nie mieści się w głowach ludzi nas obserwujących. Ale cały myk polega na tym, że jest to bardzo proste i każdy to powie po pierwszej kąpieli. Marcin Krawczyk Jestem zadowolony z morsowania O morsowaniu myślałem już jakieś 8 lat temu, ale sądziłem, że takich ludzi można spotkać tylko nad naszym morzem. Takie dochodziły mnie informacje. I przypadkiem, w 2008 roku, znalazłem w Internecie stronę naszego Kaloryfera. Nie zastanawiałem się długo, czym prędzej pobiegłem w niedzielę na Zakrzówek. Ale najpierw poprzedzającą noc nie spałem, byłem tak podekscytowany, a po morsowaniu bardzo szczęśliwy. I tak zostało do dziś, nie wyobrażam sobie, abym z tego zrezygnował, abym nie widział się z tak wieloma wspaniałymi ludźmi. Morsowanie hartuje organizm, żadne choroby mnie nie atakują. Zdałem sobie sprawę, że dzięki temu wszystko jest możliwe. Jak człowiek czegoś pragnie wszystko jest możliwe, bo przecież wejście do wody przy 16 st. C to też walka z własnymi słabościami. Mam nadzieję, że zdrowie bardzo długo pozwoli mi cieszyć się tym wspaniałym hobby i widywać się z WAMI. Pozdrawiam Zenek Krawczyk - Zenobiusz Początek automatyczny Nie sądziłem, że kiedykolwiek zostanę morsem. Na Zakrzówek przychodzę dopiero od października i początkowo po prostu tam pływałem z kilkoma kolegami z roku. Morsowanie zaczęło się niejako automatycznie przez zmianę pogody. Dzięki temu przechodziłem stopniowe przygotowanie. Miałem czas około 2 razy w tygodniu. Długość kąpieli skracała się z ponad 30 minut na początku do zawsze zbyt dużej ilości czasu, według osób czekających na brzegu. Teraz zamarznięcie zbiornika narzuciło naturalne ograniczenie dłużej niż parę minut bez intensywniejszego ruchu w tej temperatu- rze wytrzymać po prostu nie potrafię. Co do predyspozycji, uważam że ich nie posiadam. Nigdy nie wchodzę do wody nie rozgrzany, ale i tak zajmuje mi to sporo czasu i za każdym razem wiąże się z wahaniem. Bardzo żałuję, że w czasie, kiedy mieliśmy przeciągać smoka przez Wisłę, rzeka była zamarznięta widzę główny sens kąpieli nie w samym wejściu do lodowatej wody, ale w pływaniu. Czekam na ustąpienie lodu, chociaż będzie to oznaczało bliski koniec sezonu, więc z drugiej strony może nie warto się tak spieszyć. Paweł Kryczyński 8

9 Przygoda z morsowaniem Moja przygoda z morsowaniem rozpoczęła się 8 listopada 2009 roku. Chociaż mam za sobą dopiero pierwszy sezon zimowych kąpieli, nie mam wątpliwości, że mogę nazywać siebie prawdziwą foczką. Kiedy po raz pierwszy wchodziłam do zimnej wody, zachęcona przez znajomego, nawet do głowy mi nie przyszło, że to może aż tak bardzo uzależnić i stać się prawdziwą pasją. Moje pierwsze zanurzenie to były dla mnie niezapomniane chwile, niesamowite wyciszenie, skupienie się na sygnałach, jakie daje mi moje ciało, chwilowe utraty oddechu, ale przede wszystkim niesamowita radość! Radość z tego, że pokonałam barierę psychiczną, że zrobiłam coś, co wcześniej uważałam za niepoważne, szalone. Myślę, że nikt tak naprawdę nie jest w stanie zrozumieć uczuć towarzyszących zimowym kąpielom dopóty, dopóki sam nie spróbuje. Później było już tylko coraz przyjemniej. Zawsze lubiłam pływać. Nawet, gdy zdarzyło się chłodne, deszczowe lato. nie przeszkadzała mi niska temperatura wody i zła pogoda. Następnym krokiem były sporadyczne zanurzenia w przerębli. Potem przyszły ciepłe zimy, nie było lodu - nie ciągnęło mnie do wody. A potem spotkałam Mężczyznę Mojego Życia, który obecnie iest moim mężem. Opowiadałam mu o próbach morsowania, nie przypuszczałam jednak, że pewnego upalnego dnia, podczas kąpieli w Zakrzówku. maż zaproponuie, abyśmy kontynuowali pływanie jesienią - tak długo, iak damy radę. Okazało się to łatwieisze niż przypuszczałam. Już prawie dwa lata pływamy regularnie trzy cztery razy w tygodniu. Oczywiście naiwiekszą frajdę sprawia kąpiel w przerębli, w której potrafimy wytrzymać już dobrych dziesięć minut. Ubiegłej jesieni zapisaliśmy się do Klubu Morsów Kaloryfer i poznaliśmy wspaniałych ludzi, z którymi braliśmy udział w wielu ciekawych imprezach trzy razy przepływaliśmy zima Wisłę i raz Odrę, uczestniczyliśmy w niezapomnianym zlocie Morsów w Mielnie (śnieg, wiatr, góry lodowe, marznące fale i bicie rekordu Guinessa). Spotkaliśmy się na wodzie z przepływają- Morsuję od 10 lat, początkowo w stawach rybnych w Tarnobrzegu, obecnie, trzeci sezon, w Krakowie na Zakrzówku. Najpierw stosowałem 2 3 krótkie wejścia z gimnastyką i bieganiem w przerwach. Teraz jedno wejście 3 4 minuty z rozgrzewką: ćwiczenia plus bieg. Najlepszy Natura obdarzyła mnie wspaniałym pierwszym sezonem morsowym. Kąpałam się już w czasie deszczu, śniegu, w przerębli, w naszej królowej rzek Wiśle, w zmrożonych wodach Bałtyku. Miałam przyjemność wziąć udział w zlocie morsów w Mielnie. Dzięki zimowym kąpielom hartuję nie tylko ciało, ale i ducha. Niedzielne zanurzenia dają mi energię i radość na cały kolejny tydzień. W czasie kąpieli czuć w powietrzu unoszące się endorfiny, a radość kąpiących się morsów udziela się nawet tym, którzy przychodzą tylko popatrzeć. Należę do Krakowskiego Klubu Morsów KALORYFER, w którym poznałam wspaniałych ludzi. Gdybym mogła podjąć jeszcze raz decyzję o morsowaniu, bez wahania dałabym się ponownie wkręcić w przerębel jak to mówią niektóre morsy! Foczka Danusia, 27 lat KKM KALORYFER Pamiętnik Morsa czyli jak sprawić, aby zima zła stała się ulubioną porą roku. cym kajakiem przez Kraków polarnikiem Markiem Kamińskim (napisał potem w dzienniku, że nas podziwia!)... Długo by jeszcze opowiadać. Nie chorowaliśmy od dwóch lat ani razu, choć dawniej na zmianę, to jedno, to drugie kichało lub kaszlało. Mój maż lubi podkreślać, że kąpiel zimowa ma tę przewagę nad letnia, że komary nie gryzą i nie ma tłoku na plaży. To ostatnie nie jest jednak tak oczywiste. W czasie niedzielnych spotkań na Zakrzówku jest nas coraz więcej i robi się naprawdę tłoczno. Codziennie słyszymy narzekania na długą, mroźną zimę, a dla nas jest ona wręcz za krótka z niepokojem myślimy o zbliżającym się nieuchronnie końcu. Trudno to wyjaśnić, ale wielu Morsów zauważyło, że człowiek wychodzi z wody jakby odrodzony silniejszy, pełen wiary we własne możliwości, przyjaźnie nastawiony do świata. I czymże jest krótka chwila zawahania (czy ja na pewno MUSZĘ wchodzić do tej lodowatej wody?) wobec wspaniałego uczucia, jakie ogarnia cię po kąpieli! Wierzcie mi życie Morsa jest piękne. Marta Bocheńska - Donhefner Kraków, marzec 2010 Tak trzymać, byle do setki moment 1 2 min. po wyjściu z wody. Najgorszy ubieranie, szczególnie gdy wiatr i opady. Zdrowie super! I tak trzymać, byle do setki. Towarzystwo też super sami zakręceni, aż miło. Zdzisław Karpiński, 68 lat. Nina Litwińska Kraków, Moje morsowanie Listopad, niedziela, kilka dni minęło Od Wszystkich Świętych, gdy to się zaczęło. Przyszła pogoda, ciepła jak marzenie Więc na Zakrzówek poszłam, tam moje spełnienie. Przyszli i znajomi, aura zachwyceni. Do wody weszliśmy, lazurem zwabieni. Tak się czułam, gdy się zanurzyłam Jakby lato wróciło, jesieni nie chciałam. Ukłonił się znajomy, dawno nie widziany, i właściwie przeze mnie dosyć słabo znany. Koleżanka, Grażynka wnet go zagadała Co się z Panem działo? Rok go nie widziała. Jeszcze chwilę trwała, ta nasza rozmowa Aż w końcu padły, te znamienne słowa Jestem morsem, wy sezon kończycie a ja go zaczynam I to była dla mnie przełomu godzina. Jeszcze wszystkich namawiał na to morsowanie Ja dałam się namówić na wspólne pływanie Nazajutrz w zimnej wodzie wraz z Heńkiem pływałam O nurkowaniu pod lodem, planów wysłuchałam. Tak się zaczęło z chłodem moje oswajanie I codzień trochę krótsze jesienne pływanie. Kaloryferem morsy swój klub nazywali I do Kryspinowa w niedzielę kąpać się jechali. I ja tam z Henrykiem kiedyś pojechałam W wyrąbanej przerębli w stawie morsowałam Dni szybko mijały, gwiazdka się zbliżała Padła propozycja, bym zimą Wisłę przepływała Grudzień zimę przyniósł i wietrzna pogodę A ja hartowałam, swe ciało niemłode Gdy próba nadeszła, Wisłę przepłynęłam I na drugim brzegu na śniegu stanęłam. Przyszedł wyjazd do Mielna, w morzu się kąpałam I ze światem morsów, bardzo się związałam. Tak już piąty sezon pływam na Zakrzówku zimą Gdy inne zmarzluchy siedzą pod pierzyną. Ja zdrowia nabieram, może i urody? Gdy wchodzę tak często do lodowej wody. I od tego czasu, jak sobie morsuję Pomocy lekarzy, rzadko potrzebuję. A ludzie ciekawi, co nas oglądają Też do morsowania, chęci nabierają. Tak już piąty sezon z morsami mi leci A morsom przybywa i członków i dzieci. Rozrasta się licznie, ta nasza gromada Sukcesami naszymi chwalić się wypada Propagować Kraków, ludzi i ich w Wiśle morsowanie Zdrowie, radość, hart ducha i zima pływanie. 9

10 Człowiek z charakterem O tym, kim zostaniemy w przyszłości decydują różne okoliczności, a marzenia zmieniają się wraz z wiekiem. Można je podzielić na co najmniej trzy etapy: na dziecięce marzenia, bardziej dojrzałe w okresie szkolnym i najbardziej zdecydowane i racjonalne po osiągnięciu dorosłości, kiedy młody człowiek staje przed wyborem zawodu, w którym będzie pracował. Bywa jednak tak, że o naszym wyborze decyduje przypadek. Wśród zawodów cieszących się uznaniem jest marynarz, a praca i przygody wilków morskich są bogato opisywane nie tylko przez wybitnych pisarzy. W naszej gminie znalazło się kilku szczęśliwców, którzy swoje życie i przyszłość związali z morzem, osiągając sukcesy w hierarchii ludzi morza. Jednym z nich jest Janusz Sońta. Niemal od urodzenia mieszka w Mielnie. Co prawda urodził się nad Wisłą, w dawnym województwie radomskim, ale mając zaledwie trzy miesiące zamieszkał z rodzicami właśnie tu był rok Ojciec pana Janusza pracował na stacji benzynowej w Mielnie, która była zlokalizowana tuż za ośrodkiem wczasowym Jantar w Mielnie, gdzie obecnie znajduje się przystanek autobusowy. Po jej likwidacji rodzice pana Janusza prowadzili kiosk RUCH-u. Nie było w Mielnie takiej osoby, która by nie znała państwa Sońta, pan Stefan Sońta był również radnym Gminnej Rady Narodowej. Wcześniej pani Łucja Sońta pracowała wiele lat w ośrodkach Funduszu Wczasów Pracowniczych. Pan Janusz, jak każdy chłopak, spędzał wolny czas z kolegami, m.in. grając w piłkę. W miarę dorastania przybywało mu obowiązków, szczególnie w wakacje pomagał rodzicom w kiosku. Była to dla młodego chłopaka trudna praca, uważał ją jednak za swój obowiązek. Kiosk był otwarty od godz do Widział, jak rodzice ciężko pracują, żeby w życiu coś osiągnąć i zapewnić rodzinie lepsze warunki. Skończył Pan Technikum Elektroniczne uzyskując tytuł technika elektronika teletransmisji. Dlaczego nie podjął Pan studiów politechnicznych? Wolałem zostać oficerem marynarki handlowej. Czy wybór wyższych studiów, ukierunkowanych na pracę na morzu, był spełnieniem młodzieńczych marzeń? Odpowiem w ten sposób: na I roku w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni jeden z pracowników naukowych zadał nam następujące pytanie: dlaczego przyszedłeś do Wyższej Szkoły Morskiej? Mieliśmy napisać wypracowanie na ten temat. Moi koledzy pisali różne rzeczy: miłość do polskiego morza, chęć zwiedzenia świata itp. Ja napisałem krótko, bez upiększania i używania wzniosłych i patriotycznych słów: przyszedłem tutaj, żeby zapewnić sobie (a w przyszłości mojej rodzinie) przyzwoite warunki materialne, by nie pracować tak jak moi rodzice, od 6.00 do 22.00, za marne grosze. A w tym okresie marynarze należeli do grupy zawodowej dobrze opłacanej, o takich zarobkach na lądzie można było jedynie pomarzyć. Nie chciałem, aby moje dzieci miały takie dzieciństwo jak ja, chociaż byłem jedynakiem. Po tygodniu, na zajęciach, nasz wykładowca kolejno wyczytuje nazwiska i oddając prace informuje, jaką ocenę kto dostał. Mnie nie wyczytał. Nagle, wymieniając moje nazwisko pyta: który to pan, ma pan indeks? Mam odpowiedziałem i podałem mu indeks. Wpisał ocenę b. dobry i oddając mi indeks dodał: pan ma bardzo logiczne podejście do życia. Czy nadal praca na morzu jest tak dobrze płatna? Otóż, nie. W tej chwili nasza praca traktowana jest tak, jak na Zachodzie, gdzie od dawna marynarz był traktowany jak nieudacznik życiowy, który nie potrafi sobie znaleźć miejsca na lądzie. W Holandii, do połowy XX wieku, marynarz albo człowiek pracujący w odosobnieniu przez ponad 6 miesięcy, nie mógł być świadkiem w sądzie. Zarobki marynarzy w Polsce są na tyle nieatrakcyjne, że Wyższe Szkoły Morskie w Gdyni i Szczecinie mają problemy z naborem na studia. W czasie, kiedy ja zdawałem do szkoły morskiej o jedno miejsce ubiegało się dziesięciu kandydatów. Teraz wystarczy złożyć papiery i bez egzaminu kandydat zostaje przyjęty. Może dlatego nie ma chętnych do Wyższych Szkół Morskich, że pozbyliśmy się prawie całej floty handlowej i pasażerskiej? Rzeczywiście w powszechnej opinii panuje przekonanie o wyprzedaży naszych statków. Fakty są jednak inne. Armatorami statków są Polacy, natomiast porty macierzyste się zmieniły, ze względu na opłaty. Tam, gdzie są niższe opłaty, tam się rejestruje statki. Od kiedy nastąpiły tak radykalne, niekorzystne zmiany wynagrodzenia marynarzy? Od 1993 roku wynagrodzenia marynarzy nie są atrakcyjne i adekwatne do wykonywanej pracy. Obecnie marynarze zatrudniani są na kontraktach, a nie jak kiedyś na etat. Sami płacimy składki ZUS. Proszę przybliżyć mechanizm tych zmian na naszych statkach. Właścicielem statku (promu), na którym pływam, jest Polska Żegluga Bałtycka w Kołobrzegu, a zatrudnia nas spółka zarejestrowana na Cyprze. Wróćmy jeszcze do Pana studiów. Jakie warunki należało spełnić, by zostać przyjętym do Wyższej Szkoły Morskiej? Wyższe Szkoły Morskie obecnie noszą nazwę Akademii Morskich, są to cywilne uczelnie, a jest jeszcze trzecia Akademia Marynarki Wojennej. Każdy, kto zaczynał studia w gdyńskiej uczelni na Wydziale Nawigacyjnym (ten wydział związany jest przede wszystkim z mostkiem), po zdaniu egzaminów musiał odbyć rejs kandydacki trwający około miesiąca, na którym sprawdzane były jego predyspozycje fizyczne i psychiczne, niezbędne do pracy na morzu. Po rejsie 10

11 kandydackim część osób odpadała. Rejsy odbywały się po Morzu Bałtyckim, z zawijaniem do portów, początkowo na Darze Pomorza, później na Darze Młodzieży. Gdzie Pan pracował po ukończeniu studiów? Sytuacja była nieciekawa, na 113 absolwentów zatrudniono zaledwie 13 osób. Powodem takiej sytuacji była decyzja, podjęta prawdopodobnie na szczeblu centralnym, że w pierwszej kolejności do floty handlowej zatrudniano emerytowanych oficerów z marynarki wojennej. Mimo protestu kierownictwa uczelni i absolwentów, z udziałem prasy oraz obecności na spotkaniu przedstawiciela ministerstwa, w randze dyrektora Departamentu, nic nie wskórano. Tuż po skończeniu studiów, w 1987 roku złożyłem podanie o przyjęcie mnie do pracy w PŻB w Kołobrzegu. Ponieważ nie odesłano moich papierów, jak wszystkim moim kolegom, miałem nadzieję, że mnie przyjmą. Po roku oczekiwania zostałem przyjęty i rozpocząłem pracę. Nadal jestem pracownikiem PŻB. Jaka była droga awansu, nim został Pan kapitanem marynarki handlowej? Zaczynałem pracę jako marynarz, po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Morskiej nie otrzymuje się stopnia oficerskiego, tak jak po Akademii Marynarki Wojennej, chociaż nauka trwa 5 lat. Dopiero po odpowiednim okresie pływania (teraz jest to pół roku) można dostać dyplom oficera marynarki handlowej. Kiedyś był to, w kolejności: III, II, I oficer, obecnie jest: oficer wachtowy, starszy oficer i kapitan. W tej chwili pracuję, jako Starszy Oficer, a mam dyplom kapitański od 1995 roku. Pracę rozpoczynałem na zwykłych statkach handlowych, masowcach, drobnicowcach, które pływały do portów w całej Europie, głównie po morzach: Bałtyckim, Północnym, Śródziemnym i Zatoce Biskajskiej. Najdłuższy rejs, bez powrotu do kraju trwał 3 miesiące. Obecnie pływam na promie pasażerskim Pomerania, który właśnie kończy swój 30-letni okres pływania pomiędzy Świnoujściem a Kopenhagą w Danii. Jaki jest podział pracy na statku? Statek ma dział pokładowy, dział maszynowy i dział hotelowy. Czy Morze Bałtyckie jest bezpieczne? Przede wszystkim jest bardzo zagęszczonym, jednym z najbardziej ruchliwych mórz na świecie. Na Bałtyku i na Morzu Północnym występuje tzw. krótka fala, niewielka siła wiatru może spowodować wystąpienie fali o wysokości do 6 m. Na oceanie takiej fali nie ma, jest wyższa, ale ma górki i pagórki, dlatego nie stwarza takiego niebezpieczeństwa, jak fale bałtyckie. Dziękuję za rozmowę. Janusz Sońta pełni na promie poważną funkcję, odpowiada za bezpieczeństwo pasażerów, załogi i za ładunek. Jest człowiekiem otwartym i konsekwentnym w dążeniu do wyznaczonego celu. Lubi swoją pracę, również z tego powodu, że rozstanie z rodziną jest krótkie. Dwutygodniowe rejsy rekompensuje dwutygodniowy pobyt w domu, wśród najbliższych. W tym czasie pomaga żonie w pracy. Najcenniejszą dla niego wartością jest rodzina. Żona Beata prowadzi działalność gospodarczą, córka Aleksandra jest studentką, syn Adam poszedł w ślady ojca, córka Ewa uczy się liceum w Koszalinie. Hilary Kubsch 11

12 Wchodząc do domu Pani Ireny Peszkin nie sposób nie zwrócić uwagi na morskie akcenty. Zewsząd uśmiechają się do nas portrety, błyszczą morskie rekwizyty i szeleszczą obijające się o siebie muszelki. Stąd oczywiste, że wiersze pani Ireny znalazły się w antologii Morze i żagle w poezji polskiej. Prywatnie pani Irena mówi o swojej twórczości, że są to babskie wiersze. Bez względu na to czy jest to prawdą czy nie, zachwycają one nie tylko kobiety Poezja po mieleńsku Od kiedy pisze Pani wiersze? Można powiedzieć, że intensywnie zajęłam się tym 12 lat temu. W roku 1998 odeszłam na emeryturę i wtedy miałam więcej wolnego czasu. Od zawsze lubiłam czytać książki, więc postanowiłam, że sama zacznę tworzyć. Co było inspiracją do pisania wierszy? Głównie natchnieniem dla mnie stały się wszystkie moje życiowe doświadczenia, które pragnęłam przelać na papier. Pomogło mi w tym również otoczenie: morze i spokój, jaki panuje w Mielnie poza sezonem, długie spacery. Czy w Pani twórczości jest miejsce na prozę? Lubię pisać prozę, ale to wymaga więcej czasu. Ja potrzebuję wtedy odcięcia i odosobnienia. Bardzo chciałam napisać powieść, skupiając się na ludziach, z perspektywy mojej i mojej rodziny. Niestety wymaga to o wiele więcej czasu niż w przypadku wierszy. Mam jednak nadzieję, że niedługo zrealizuję swoje plany. Jaka tematyka przeważa w Pani twórczości? Poruszam wiele tematów, ale głównie skupiam się na własnych wspomnieniach i przeżyciach. Moje wiersze są bardzo kobiece, pokazują mój punkt widzenia, ale piszę o wszystkim co mnie dotyka. Jakim dorobkiem może się Pani poszczycić? Szczerze mówiąc sama dokładnie nie wiem. Ale myślę, że biorąc pod uwagę moje własne oraz zbiorowe tomy, ich liczba będzie bliska kilkudziesięciu. Gdzie najchętniej Pani tworzy? Tworzyć można wszędzie. Gdy idę ulicą i natchnie mnie myśl, muszę wyciągnąć kartkę i zapisać myśli, żeby nie uciekły. Gdy wracam do domu muszę spisać je jak najszybciej. Natomiast efekt końcowy to wynik ciężkiej i długiej pracy, ponieważ za każdy razem gdy patrzę na wiersz to wydaje mi się, że muszę coś poprawić. Nie lubię pisać wierszy okolicznościowych lub 12 na temat narzucony przez kogoś. Wiersz musi płynąć z głębi serca, musi być poruszający i skondensowany, nie może być słowotokiem. Często ma Pani spotkania autorskie? Są one sporadyczne, ponieważ jestem spokojną osobą. Ale dostałam propozycję z mieleńskiej biblioteki, aby zorganizować w listopadzie spotkanie dla osób dorosłych. Byłoby ono nieco nietypowe, gdyż polegałoby na tym, aby porozmawiać z dorosłymi ludźmi przy herbatce, a poezję wtrącić między naszą rozmowę. Natomiast 1. października miałam spotkanie w gdańskim klubie morskim z okazji wydania antologii Morze i żagle w poezji polskiej. Atmosfera tego spotkania była cudowna i nastrojowa. Pauzy między czytanymi wierszami wypełniał dźwięk harfy, na której grała młoda kobieta. W antologii Morze i żagle w poezji polskiej, z serii wydawniczej Księgi Floty Ojczystej, znajduje się aż 14 Pani wierszy. Czy jest Pani z tego dumna? Jestem nieco zaskoczona tym faktem, ponieważ moje wiersze ukazały się tam niespodziewanie. Autor tejże antologii, Jacek Czajewski, zauważył moje wiersze w książce Jerzego Borowskiego Ze śmiechem wśród fal i postanowił umieścić je także w swojej książce. Pan Jacek twierdził, że nie spotkał się dotychczas z takim spojrzeniem na tematykę morską, być może dlatego, że autorką jest kobieta? Kto wydał Pani pierwszy tomik z wierszami? Tak naprawdę pierwszy tomik wydałam sama, ale teraz często moje wiersze pojawiają się w zbiorowych wydaniach. Współpracuję w Słupsku z grupą poetów z powiatu słupskiego. Powiat słupski sponsoruje naszą działalność. Należę także do Krajowego Bractwa Literackiego w Koszalinie. Kto z polskich poetów/poetek jest dla Pani wzorem do naśladowania? Oczywiście klasycy. Lubię twórczość Haliny Poświatowskiej, ale jednak Jasnorzewska jest bliższa mojemu sercu. Mam wrażenie, że odczuwamy podobnie. Jej wiersze mogę czytać wiele razy i zawsze znajduję w nich coś nowego. Język przekazu jest bardzo kobiecy, ciepły i tkliwy. Natomiast ze współczesnych uwielbiam Szymborską, fascynuje mnie jej inteligencja i błyskotliwość. Jaką poezję najchętniej Pani czyta? A może woli Pani prozę? Poezję czytam codziennie. Od dziecka uwielbiam czytać, nawet jako dziecko podbierałam mamie książki nie zawsze rozumiejąc, o czym one są. Mój dziadek prowadził bibliotekę po wojnie, w czasach

13 kiedy nie chodziłam jeszcze do szkoły. Wtedy zawsze podkradałam różne książki i zagłębiałam się w ich treści. Książki są dla mnie drugim światem, ucieczką od otaczającego świata. Co jest Pani marzeniem zawodowym? Moim marzeniem jest to, o czym wcześniej wspomniałam chciałabym napisać powieść, która ukazywałaby losy mojej rodziny. Mam sześcioro rodzeństwa i chciałabym stworzyć sagę, która rozpoczynałaby się na początku XX wieku. Wiele wydarzeń pamiętam z opowiadań rodziców i dziadków, a także z własnych przeżyć. Urodziłam się w 1943 roku, w samym piekle wojny, na Ukrainie koło Lwowa. Te wydarzenia ciągle we mnie siedzą, choć tego nie pamiętam, to czuję je w sobie. Do Polski przyjechałam w roku 45, najpierw na Lubelszczyznę, a później transportem na Pomorze. Mama opowiadała mi, że gdy miałam 2 latka, to przyjechaliśmy do Kołobrzegu i staliśmy 2 tygodnie w wagonach. Spacerowała wtedy ze mną po zbombardowanym Kołobrzegu, trzymając mnie na rękach, a pod sercem nosząc drugie dziecko. Ciągle opowiadała mi jak to wyglądało. Od tamtego czasu, aż do dziś cała moja rodzina osiadła na Pomorzu. Zależy mi na tym, aby przekazać następnym pokoleniom to, jak my odczuwamy ten świat i co dzieje się dookoła. Chciałabym to spisać, aby coś po mnie zostało, bo następne pokolenia już nie pamiętają wielu rzeczy, nie znają nawet historii. W takim razie życzę Pani zrealizowania tego marzenia i z niecierpliwością czekam na efekty Pani pracy. Rozmawiała Olga Adamczewska P.S. W antologii Morze i żagle w poezji polskiej znajdują się wiersze 168 autorów, w śród których są wybitni poeci, m.in.: Adam Asnyk, Krzysztof Kamil Baczyński, Władysław Broniewski, Ernest Bryll, Jan Brzechwa, Konstanty Ildefons Gałczyński, Zbigniew Herbert, Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Kasprowicz, Jan Kochanowski, Józef Ignacy Kraszewski, Jan Lechoń, Stanisław Jerzy Lec, Bolesław Leśmian, Kornel Makuszyński, Adam Mickiewicz, Czesław Miłosz, Julian Ursyn Niemcewicz, Cyprian Kamil Norwid, Jan Chryzostom Pasek, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Tadeusz Różewicz, Antoni Słonimski, Juliusz Słowacki, Leopold Staff, Wisława Szymborska, Leonid Teliga, Julian Tuwim, Adam Ważyk, Mariusz Zaruski. Irena Peszkin GŁASKANIE MORSA Nostalgiczny spokój Cisza po lecie Po sezonie złota jesień Gdzieniegdzie spacerowicz snuje się w stronę skąd jodu rześki powiew Coraz bliżej promenada i już szmaragdowe morze Przysiadają na ławeczkach panie panowie Podziwiają bezmiar wód kontemplują życie Pół piweczka życzą sobie konsumują rybkę Wnet zmierzają w stronę MORSA co tu nieruchomo trwa by choć dotknąć zrobić fotkę dla potomnych na pamiątkę - nie z żaglówką pośród fal ale z MORSEM co symbolem już się stał naszej gminy Atrakcji tu nie brakuje nawet kiedy jesień już a i zimą kiedy mróz turystów przybywa huk - no bo gdzie jak nie w Mielnie świeżą flądrę można zjeść i do MORSA się przytulić który już się niecierpliwi by zanurzyć się w zmarzlinie bo na lądzie niewątpliwie zagłaskają go na śmierć. 13

14 3 października Ostrowski Klub Morsa rozpoczął inauguracyjną kąpielą sezon 2010/2011. Ostrowskie morsy i foczki, w ten piękny jesienny dzień, zanurzyły się w dobrze znanym sobie zbiorniku wodnym Piaski-Szczygliczka. Inauguracja kąpieli Ostrowskich Morsów Spora kilkudziesięcioosobowa grupa pozwala nam optymistycznie patrzeć w przyszłość i myśleć nad sukcesywnym rozwojem morsowania w południowej części Wielkopolski! Ostrowskie morsy mają w swoich strukturach dyrektorów, urzędników, fotografów, nauczycieli, pracowników fizycznych, młodzież szkolną, czy dziennikarzy. Nie ma ograniczeń wiekowych, o czym może świadczyć kąpiel nienarodzonej jeszcze Matyldy, morsiątka, którego mama jest w 8 miesiącu ciąży. Nasz klub, oprócz cotygodniowych niedzielnych kąpieli, uczestniczy w szeregu akcji, typu: Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, Bezpieczne ferie, kąpiele pod wodospadami, czy chociażby licznie uczestnicząc w Międzynarodowych Zlotach Morsów w Mielnie. Pozdrowienia z Ostrowa Wielkopolskiego. Rafał Warszawski 14

15 OSTROWSKA ZIMNA KĄPIEL NIEPODLEGŁOŚCIOWA Zwolennicy zimnych kąpieli, zrzeszeni w naszym Ostrowskim Klubie Morsa, zanurzyli się w wodach miejscowego zalewu Piaski Szczygliczka, świętując w ten odmienny od tradycyjnego, ale jakże sympatyczny sposób narodowe święto. Niepodległościowa kąpiel na stałe została już wpisana w kalendarz naszego klubu Pogoda w tym dniu dopisała. 11 listopada za oknem wiał zimny wiatr, a z nie- ba sączył się deszczyk. Wielu ostrowian postanowiło zostać w domu. My umalowaliśmy twarze, zabraliśmy szaliki w narodowych barwach, polskie flagi oraz pirotechnikę. Z tymi atrybutami foczki i morsy uczciły święto odzyskania niepodległości przez naszą ojczyznę. Więcej informacji znajdą Państwo na Pozdrowienia z Wielkopolski Rafał Warszawski 15

16 UROCZYSTE ZAPRZYSIĘŻENIE I CHRZEST EŁCKICH MORSÓW Witam i tradycyjnie gorąco pozdrawiam, w imieniu własnym i członków Ełckiego Klubu Morsów ARKTYKA, wszystkich morsów z całej Polski, a szczególnie morsy mieleńskie i zagraniczne. Wydarzenie, o którym piszę, miało miejsce 17 października br., o godz Nad pięknym i malowniczym Jeziorem Ełckim odbyło się uroczyste zaprzysiężenie i chrzest tutejszych Morsów. EKM ARKTYKA, którego jestem założycielką i prezesem, jest młodziutkim klubem, gdyż istnieje dopiero drugi sezon, ale liczy już pięćdziesięciu młodych miłośników zimowych kąpieli. Ełckie Morsy są pełni hartu ducha i kondycji, oddani sprawie krzewienia zdrowego stylu życia i bycia, o którym nieustannie piszę i z przyjemnością propaguję. Dzięki mnie wiele osób zaczęło dbać o stan swojego zdrowia i ducha. Cieszy mnie osobiście bardzo, że moja osoba ma cudowny i motywujący sposób na dotarcie do ludzkiej świadomości, że warto w życiu przełamać pewne stereotypy, słabości, lęki i obawy dla uzyskania wiary w siebie i w to, co robimy, bądź chcemy zrobić. W życiu należy iść z postępem i ciągle rozwiewać wszelkie wątpliwości, poprawiając różnorodne aspekty swego życia codziennego, niosącego radość i pozytywną energię emitowaną i wpływającą korzystnie na innych. W ełckim, moim, klubie najmłodszy Morsik ma 11 lat, przeciętna wieku metrykalnego to czterdzieści-pięćdziesiąt lat, ale jest sześcioro dzieci i sporo młodzieży. Jeśli chodzi o wiek, to według mego osobistego podejścia filozoficznego, liczy się siła i młodość ducha. Dzięki tym warunkom człowiek czuje się pełen radości, młodości, zdrowia i tryskającego jak wulkan optymizmu. Tą pozytywną energią zaraża wokół innych, dając jednocześnie wzór do godnego naśladowania. Ja, jako prezes z siedemnastoletnim stażem morsowania, jeżdżąc po całej Polsce postanowiłam w profesjonalny sposób zmotywować i znaleźć czas dla innych, którzy przez lata podziwiali mnie, kąpiącą się w przeręblach zimą. Wybór bardzo trafny, co mnie cieszy i uskrzydla, bo przybywa ciągle młodych ludzi, którzy widać zdają sobie sprawę z korzyści, jakie niesie uprawianie tego rodzaju ekstremalnego sportu. W Ełku, moim pięknym i niezwykle malowniczym mieście, które ciągle się rozrasta (podobnie jak mój klub, który w ubiegłym roku liczył 12 osób) mamy wyśmienite warunki klimatyczne i geograficzne. Wspomniane piękne Jezioro Ełckie, nad którym z przyjemnością dwa razy w tygodniu się spotykamy (sobota i niedziela), nad którym prowadzę profesjonalną i pełną dynamiki rozgrzewkę, po której wskakujemy do zbawiennej, cudownej wody, mającej teraz 4 st. C. Dzień spędzony w ten prozdrowotny, uodporniający sposób daje pełne zadowolenie i pogodę ducha, którego wszystkim Morsom życzę i raz jeszcze bardzo szczerze i gorąco pozdrawiam i zapraszam na wspaniały wypoczynek i zwiedzanie naszych pełnych powabu zakątków Ełku stolicy Mazur, krainy pięknych rzek i jezior, tajemniczej, dzikiej przyrody. Ełk Mazury, cud natury. Do zobaczenia Prezes Ełckiego Klubu Morsów ARKTYKA Alicja Śliwa Na zdjęciach: A. Śliwa na spotkaniu u prezydenta miasta Ełku Tomasza Andrukiewicza, podczas wręczenia koszulek klubowych, na pozostałych członkowie EKM. 16

17 17

18 POLICKIE MORSY W KĄPIELI 18 września Morsy z Polic pojawiły się w Rewalu, w gościnnych progach ośrodka wypoczynkowego Perła. Wysoka fala nie przeszkodziła w pierwszej kąpieli tego sezonu. Załączam kilka zdjęć, które wykonał Eugeniusz Borys. Pozdrawiamy wszystkie Morsy. Gosia Borys 18

19 Sprzątanie Oto kilka zdjęć ze sprzątania rzeki Guica w Tarnowie. Niestety, w ciągu minionych miesięcy nieznani sprawcy zrzucili stertę trawy na miejsce naszych kąpieli i zanieczyścili dno rzeki. Miejsce jest już czyściutkie, czeka na rozpoczęcie sezonu morsowania. Pozdrawiam Foczka Gosia z Polickiego Klubu IGLOO NA BORNHOLMIE Olsztyński Klub Morsów istnieje już 12 lat. Aktualnie liczy prawie 100 członków i ciągle powiększa się ilość chętnych do wspólnych kąpieli. Od 2 lat korzystamy z gościnności Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, który udostępnia nam pomieszczenia do przebrania się, natryski i toalety. Po kąpieli w uniwersyteckim klubie Bakalarus możemy wypić gorącą herbatę, zjeść obiad i podzielić się wrażeniami z kąpieli, czy też omówić sprawy klubowe. Członkowie klubu prowadzą bardzo aktywne życie, wśród nas są zapaleni rowerzyści, miłośnicy ścian wspinaczkowych, pasjonaci lotnictwa, wielbiciele pieszych wędrówek, mamy też maratończyków. Atmosfera w klubie przypomina dobrą rodzinę. Bardzo wielu z nas wędruje po świecie. Przesyłam zdjęcie z rowerowej wyprawy na duński Bornholm a jak Bornholm to wiadomo, że rowery. To tam, w tym roku, spędziliśmy 10 dni. Bluzy dresowe wprawdzie zostały odwrócone, ale dzięki temu wiadomo skąd jesteśmy. Ze względu na pogodę bluzy te stanowiły nasze codzienne okrycie wierzchnie propagowaliśmy w ten sposób Olsztyn i ideę zimowych kąpieli. Jak zawsze, tak i w przyszłym roku, będziemy na pewno w Mielnie na wspaniałej imprezie zlotowej. Mamy tylko jedno zmartwienie: czy przyjmiecie wszystkich chętnych od nas bo nas jest dużo. Pozdrowienia z Olsztyna Stanisław Pukis Olsztyński Klub Morsów Igloo Od Redakcji: Przyjmiemy, tylko się pospieszcie. 19

20 Otwarcie sezonu kąpielowego morsów 2010/2011 w Jarosławcu Dziś nikt już nie kwestionuje dobroczynnych skutków zimowych kąpieli. Jednak nie każdy ma tyle odwagi i samozaparcia, by kąpać się zimą w morzu. W niedzielne południe, 14 listopada 2010 r. w Jarosławcu było kolorowo, wesoło i gwarno za sprawą inauguracji kolejnego sezonu (2010/2011) zimowych kąpieli Postomińskiego Klubu Morsów Wiking. We wspólnej kąpieli udział wzięły zaprzyjaźnione z Wikingiem kluby morsów: Posejdon z Koszalina, Sopel z Białogardu, Twardziele w niedziele z Darłowa, Drawski Klub Morsa z Drawska Pomorskiego, byli przyjaciele z Korzybia a nawet Krakowa. Przybyła też ogromna ilość niezrzeszonych jeszcze morsów i morświnek. Przed wielką kąpielą i paradą morsową odbył się rajd Nordic Walking pod hasłem: Jeszcze nie morsy, ale potencjalne morsy, w którym udział wzięło 27 osób. Wszyscy rajdowicze z przyjemnością przyłączyli się do święta zimnolubnych morsów. Morsową paradę prowadziła kapela ludowa Pieńkowianie wraz z Neptunem i Prozerpiną. Barwny orszak utworzyli morsy i morświnki oraz kibice i fani zimowych kąpieli oraz zaproszeni goście. Wszystkich przybyłych na morsowe święto na jarosławieckiej plaży przywitała dyrektor Centrum Kultury i Sportu w Postominie Agnieszka Czarnuch. Z kolei Adam Drapała zastępca Wójta Gminy Postomino wraz z Janem Krawczukiem Wicemarszałkiem Województwa Zachodniopomorskiego oficjalnie zainaugurowali kolejny sezon kąpielowy. Oficjalne pomiary temperatury przeprowadzone przez ratowników WOPR pokazały, że temperatura powietrza miała 8 st. C, zaś woda w Bałtyku osiągnęła 5 st. C. Punktualnie o godz grupa 153 osób po rozgrzewce przeprowadzonej przez panią Małgosię weszła do Bałtyku. Wśród kąpiących się były osoby z 19 miejscowości w kraju. Kąpały się 54 panie. Zainstalowany na plaży zegar wskazał, że najwytrwalsi wytrzymali w zimnej wodzie ponad 30 minut. Najstarszymi uczestnikami kąpieli byli: Danuta Zdzitowiecka ze Sławna i Marian Bartnik z Koszalina. Najmłodsi kąpiący się 9- latkowie to Weronika Waga z Sianowa i Szymon Więcek z Białogardu. Zgromadzona publiczność nie mogła wyjść z podziwu dla śmiałków, którzy w ten nietypowy sposób hartują ciało i ducha. Po wspólnej kąpieli na terenie Ośrodka Wczasowego Przywodny odbyło się integracyjne spotkanie morsów przy ognisku. Zmarznięci morsowie częstowali się grzańcem, żurkiem i wieloma innymi specjałami. Były też grillowane kiełbaski i kaszanka oraz przepyszne ciasta. Przygrywali Pieńkowianie oraz Paweł z Agencji Artystycznej Silent. Wszyscy uczestnicy kąpieli otrzymali pamiątkowe butony oraz gadżety gminy Postomino i CKiS. Kolekcje poszczególnych klubów wzbogaciły się o certyfikaty jego wysokości Neptuna władcy mórz i oceanów, poświadczające wszem i wobec szczególną odwagę morsów i morświnek schładzających swe ciała w lodowatych wodach Bałtyku i udziale w otwarciu sezonu kąpielowego 2010/2011 w Jarosławcu. Najmłodsi i najstarsi otrzymali pamiątkowe puchary, a pośród wszystkich uczestników rozlosowano ponad 50 drobnych upominków. Jak zwykle niezawodni okazali się ratownicy WOPR pod wodzą Arkadiusza Jarosiewicza, ratownicy medyczni z grupy Andrzeja Ruta oraz funkcjonariusze Straży Gminnej pod wodzą komendanta Jarosława Kwiatka. Wszyscy oni zapewnili bezpieczeństwo kąpiącym się 20