DZIAŁ PROJEKTOWY MZBM PROJEKTANT NR UPR. DATA PODPIS

Transkrypt

1 M Z B M RZESZÓW 1 MIEJSKI ZARZĄD BUDYNKÓW MIESZKALNYCH Sp. z o.o RZESZÓW ul. płk. L. Lisa-Kuli 13a KONTO: BANK PEKAO S.A. II 0/RZESZÓW, Nr , NIP , Sąd Rejonowy w Rzeszowie XII Wydział Gospodarczy nr KRS: , tel , Fax , Skr. Poczt poczta@mzbm.rzeszow.pl DZIAŁ PROJEKTOWY MZBM INWESTOR WSPÓLNOTA MIESZKANIOWA BUDYNKU PRZY UL. ŻWIRKI I WIGURY 5 W RZESZOWIE NR. DZIAŁEK NR EWIDENCYJNY DZIAŁKI... OBIEKT NAZWA DOKU- MENTACJI BUD. MIESZKALNY ŻWIRKI I WIGURY 5 W RZESZOWIE DOCIEPLENIE BUDYNKU WRAZ Z KOLORYSTYKĄ PROJEKTANT NR UPR. DATA PODPIS Proj. arch.: mgr inż. arch. Krystyna Drozd Spr. arch.: mgr inż. arch. Bartłomiej Tomkowicz Wykonał: mgr inż. Krzysztof Materna Rz/A-02/ Rz/A-07/ K 228/

2 2 PROJEKT BUDOWLANY DOCIEPLENIE WRAZ Z KOLORYSTYKĄ BUDYNKU MIESZKALNEGO PRZY UL. ŻWIRKI I WIGURY 5 W RZESZOWIE I. OPIS TECHNICZNY PRZEDMIOT OPRACOWANIA PODSTAWA OPRACOWANIA DANE OGÓLNE BUDYNKU ZAKRES OPRACOWANIA DOCIEPLENIE BUDYNKU KOLORYSTYKA ELEWACJI INNE ROBOTY REMONTOWE PRZEWIDYWANE ZAGROŻENIA PODCZAS REALIZACJI OCENA STANU TECHNICZNEGO II. OŚWIADCZENIE III. INFORMACJA DOTYCZĄCA BIOZ IV. CHARAKTERYSTYKA ENERGETYCZNA BUDYNKUBłąd! Nie zdefiniowano zakładki. V. ZAŁĄCZNIKI 34 CZĘŚĆ RYSUNKOWA: 1. RYS. 1 PLAN SYTUACYJNY 2. RYS. 2 ELEWACJE FRONTOWA I TYLNA 3. RYS. 3 ELEWACJE BOCZNE 4. RYS. 4 SZKICOWY RZUT PODDASZA 5. RYS. 5 SZCZEG. OŚCIEŻA POZIOMEGO 6. RYS. 6 SZCZEG. OŚCIEŻA PIONOWEGO 7. RYS. 7 SZCZEG. PRZY COKOLE 8. RYS. 8 DASZEK NAD WEJŚCIEM - WIDOK OGÓLNY 9. RYS. 9 DASZEK NAD WEJŚCIEM SZCZEGÓŁY 10.RYS.10. DASZEK NAD BALKONEM SZCZEGÓŁY 11.RYS.11. DASZEK NAD BALKONEM - WIDOK OGÓLNY

3 3 I. OPIS TECHNICZNY do projektu budowlanego Docieplenie wraz z kolorystyką budynku mieszkalnego przy ul. Żwirki i Wigury 5 w Rzeszowie 1. PRZEDMIOT OPRACOWANIA Przedmiotem niniejszego opracowania jest projekt budowlany docieplenia i kolorystyki budynku mieszkalnego przy ul. Żwirki i Wigury 5 w Rzeszowie. 2. PODSTAWA OPRACOWANIA Oględziny na zewnątrz i wewnątrz budynku Uzgodnienia robocze Pomiary pomocnicze Dokumentacja fotograficzna Instrukcja ITB nr 447/2009 Złożone systemy izolacji cieplnej ścian zewnętrznych budynków ETICS Obowiązujące normy i przepisy tematyczne, dostępna literatura 3. DANE OGÓLNE BUDYNKU Jest to budynek mieszkalny 5 kondygnacyjny, podpiwniczony, wolnostojący. Wybudowany metodą tradycyjną ze ścianami z cegły pełnej na zaprawie cem-wap. Budynek wyposażony jest w instalacje elektryczną, wod-kan, c.o., gazową oraz wentylacją grawitacyjną. Kubatura budynku ok m 3 Wysokość budynku ok m Pow. zabudowy ok m 2 4. ZAKRES OPRACOWANIA Zakres opracowania obejmuje projekt docieplenia ścian zewnętrznych wraz z kolorystyką elewacji DOCIEPLENIE BUDYNKU ściany zewnętrzne: płytami styropianowymi gr. 10 cm

4 4 EPS o współczynniku λ =0,031 W/mK. Po dociepleniu wsp. przenikania ciepła kształtuje się na poziomie 0.24 W/m 2 K cokół: płytami styropianowymi jw. o gr. odpowiednio 10 cm ościeża: okienne i drzwiowe płytami styropianowymi jw. o gr. ok. 2-3 cm kominy: w części ponad dachem: płytami styropianowymi jw. gr. 5 cm Wytyczne technologiczne projektowanego docieplenia ścian: Usunąć z elewacji wszystkie zbędne elementy, zdemontować anteny satelitarne oraz delikatnie odciąć gzyms pośredni nad czwartą kondygnacją, a powierzchnie całego budynku dokładnie oczyścić z luźno związanych powłok malarskich, tynków, zapraw, betonów itp. poprzez zeskrobanie lub zbicie oraz umycie myjką ciśnieniową w celu stworzenia powierzchni o dobrej przyczepności. Naklejanie docieplenia na brudne, zakurzone podłoże nie zapewnia przyczepności warstwy klejowej. Ubytki uzupełnić do poziomu istniejącego tynku. Ze względu na występujący na elewacji tynk nakrapiany zaleca się jego usunięcie z elewacji w celu stworzenia stabilnego i trwałego podłoża pod docieplenie. W przypadku jego nie zbijania należy bezwzględnie wykonać próby przyczepności. W tym celu : Po oczyszczeniu powierzchni tynku nakrapianego z kurzu i pyłu należy przykleić próbki materiału izolacyjnego o wym. ok. 100x100 mm w różnych miejscach elewacji (8-10 próbek). Klej przygotowany zgodnie z zaleceniami systemowymi rozprowadza się na całej powierzchni próbki na grubość około 10 mm. Próbkę dociska się do podłoża. Przyczepność sprawdza się po 3 dniach poprzez próbę ręcznego oderwania przyklejonej próbki. Można przyjąć, że podłoże charakteryzuje się wystarczającą wytrzymałością jeżeli podczas próby oderwania materiał izolacyjny ulegnie rozerwaniu. W przypadku oderwania całej próbki z klejem i tynkiem konieczne będzie usunięcie całego tynku. Następnie należy podłoże wyrównać i zagruntować zgodnie z zaleceniami systemu. Po zagruntowaniu powinno przeprowadzić się ponowną próbę przyczepności. Zdemontować wszystkie obróbki blacharskie okien i daszków. Rury spustowe należy poprowadzić na zewnątrz elewacji. Wszystkie rury spustowe podłączyć do kanalizacji na prosto. Docieplenie elewacji wykonać metodą bezspoinową BSO. Podczas ocieplania budynku należy zwrócić uwagę na miejsca trudne i rygorystycznie przestrzegać zasad mocowania termoizolacji w takich miej-

5 5 scach, jak narożniki, cokoły, krawędzie wokół ościeży okiennych i drzwiowych, dylatacje, listwy startowe. Prace prowadzić wg instrukcji ITB nr 447/2009 i uwag zawartych projekcie. Dla lepszej przyczepności warstwy docieplającej całość należy zagruntować preparatem gruntującym odpowiednim dla danego systemu. Docieplenie zaprojektowano w technologii firmy Colores. Do robót ociepleniowych należy stosować płyty styropianowe posiadające Deklarację Właściwości Użytkowych oraz pozostałe wymagane certfikaty. Płyty powinny być klasy, co najmniej E według PN-EN :2007 (odpowiadające określeniu samogasnące według rozporządzenia Ministra Infrastruktury) o grubości zgodnej projektem, spełniające dodatkowo następujące wymagania: wymiary powierzchniowe; nie więcej niż 600 x 1200 mm, powierzchnie płyty; szorstkie po krojeniu z bloków, proste lub profilowane, krawędzie: proste, ostre i bez wyszczerbień Grubość płyt powinna mieścić się w granicach objętych odpowiednią specyfikacją techniczną. Styropian powinien być ok. 8 tygodni sezonowany. Niedopuszczalne jest stosowanie płyt uszkodzonych, z poobłamywanymi narożnikami. Klej mocujący nakładamy na obrzeże płyty i w kilku miejscach w środku, tak aby pokryć przynajmniej 40% powierzchni płyty. Błędem jest nakładanie kleju tylko w środku płyty, pozostawione wolne krawędzie płyty pracują, uniemożliwiając poprawne wykonanie kolejnych czynności. Prace wykonywać w czasie bezdeszczowej pogody unikając nasłonecznienia, a dotyczy to płyt styropianowych ciemnych. Nie dopuszcza się występowania masy klejącej w spoinach. Zwrócić szczególną uwagę na rozmieszczenie zaprawy klejącej na płycie styropianowej. Przyklejone płyty należy po 24 godz. przymocować za pomocą specjalnych łączników. Należy pamiętać o rodzaju ścian, do jakich jest mocowane docieplenie. W związku z powyższym należy dobrać odpowiednie kołki mocujące np. firmy Koelner typ KI-10M o śr. wiertła 10 mm, jest to udaroodporny kopolimer polipropylenu PP, poliamid PA 6.0 (nylon). Długość kotwienia wynosi 5-6 cm. Stosować min. 5 kołków na 1 m 2 do wys. 8 m, min. 6 kołków na 1 m 2 na pozostałej wysokości. Kołki muszą posiadać dokumenty dopuszczające do stosowania w budownictwie i odpowiadać polskim normom. Po wywierceniu otworów otwory należy oczyścić z wytworzonego urobku. Głębokość

6 6 otworu powinna być większa o ok. 1 cm. Kołki układać dopiero po stwardnieniu kleju (24-48 h) kładzionego metodą punktowo-pasmową. Obszarem narażonym na szczególne oddziaływanie sił wiatrowych są naroża budynku. Definiuje się tzw. strefę brzegową, która wynosi odpowiednio 1/8 krótszego wymiaru budynku i zawiera się w przedziale od 1 m do 2 m. Minimalny rozstaw osiowy między kołkami to ok. 120 mm, a min. odległość od krawędzi 150 mm. Zaleca się w obrębie narożników kołkowanie w każdym przypadku. Kołkować co 25 cm w linii pionowej i max 40 cm od narożnika konstrukcyjnego budynku. Podczas osadzania/montażu łączników mocujących materiał izolacji termicznej do podłoża, trzpień rozporowy łączników powinien być zlicowany z wierzchnią (zewnętrzna) powierzchnią talerzyka dociskowego. Zastosowanie łączników do mechanicznego mocowania termoizolacji na ocieplanych ścianach budynków nie może powodować miejscowego zwichrowania talerzyków dociskowych łączników oraz wichrowania się lub podnoszenia mocowanych płyt styropianowych. Przed osadzaniem łączników w podłożu wykonane otwory należy oczyścić z urobku przez ich przedmuchanie sprężonym powietrzem. Suche i przygotowane podłoże pod docieplenie zagruntować obficie płynem gruntującym 111 Sylitol Koncentrat Caparol rozcieńczony z wodą w stosunku 2:1. Głównym elementem mocującym styropian do podłoża jest zaprawa klejąca firmy Colores PromaFix, nakłada się ją metodą punktowopasmową. Zużycie masy klejącej do wykonania warstwy zbrojonej określa instrukcja systemodawcy. Łączna grubość warstwy zbrojonej powinna być taka, aby układ ociepleniowy spełniał wszystkie podane w specyfikacjach wymagania techniczne. Siatka zbrojąca z włókna szklanego nie może być magazynowana w warunkach bezpośredniego działania czynników atmosferycznych, a zwłaszcza słońca, które powoduje rozciąganie się rolki i - w konsekwencji - widoczną deformację w czasie przyklejania siatki na ścianie. Szczególnie jest to istotne w przypadku siatek w ciemnych kolorach i siatek z tworzyw sztucznych. Przy stosowaniu dodatkowego mocowania mechanicznego za pomocą łączników, muszą być one mocowane pod warstwą zbrojoną. Pasy siatki zbrojącej powinny być przyklejane na zakład, szerokości około 10 cm, przy użyciu zaprawy klejącej PromaTerm. Zakłady siatki nie mo-

7 7 gą pokrywać się ze spoinami między płytami styropianowymi. O ile nie są stosowane kątowniki narożne z siatki, to na narożnikach zewnętrznych siatka powinna zachodzić z obu stron na odległość, co najmniej 10 cm. Na narożnikach otworów w elewacji (np. okien) należy umieścić ukośne dodatkowe kawałki siatki (ok. 20 x 30 cm). W części parterowej, a także na cokołach, zaleca się stosowanie dwóch warstw siatki zbrojącej lub tzw. siatkę pancerną. Dokładne wykonanie warstwy zbrojonej jest ważne ze względów konstrukcyjnych. Powierzchnię wykończać zaprawą silikonową cienkowarstwową PromaSilon K15 (baranek 1.5 mm) barwioną w masie. Podłoże gruntować płynem gruntującym PromaPrim. Wyprawę tynkarską należy wykonywać nie wcześniej niż po 3 dniach od wykonania warstwy zbrojonej i nie później niż po 3 miesiącach od wykonania tej warstwy. Wyprawę tynkarską należy wykonywać zgodnie z przewidzianą w projekcie fakturą. Zaleca się unikania wykonywania wyprawy bez wyraźnej faktury, gdyż przy dużych powierzchniach nagrzewania mogą ujawniać się pęknięcia skurczowe. Masę tynkarską należy rozprowadzać za pomocą kielni, pac lub aparatu tynkarskiego, zawsze w kierunku świeżo nałożonej warstwy. Bezpośrednio po nałożeniu warstwę wyprawy należy zacierać pacą stalową, z tworzywa sztucznego lub gąbki poliuretanowej - w zależności od tego, jaką ma się uzyskać fakturę. W celu uniknięcia widocznych płaszczyzn styku miedzy wyschniętą a świeżo nakładaną masą tynkarska, należy zapewnić wystarczającą liczbę robotników, co pozwoli na płynne wykonywanie wypraw. Trwałość systemu dociepleniowego zależy od jakości i dokładności wykonania wszystkich warstw docieplenia i detali budowlanych oraz od przestrzegania zasad i zaleceń instrukcji technicznych do użytych materiałów i instrukcji ITB. W warunkach niskiej temperatury otoczenia oraz przy dużej wilgotności względnej powietrza, schnięcie jest dłuższe. Wyprawy tynkarskie nie wykonywać w warunkach niekorzystnej sytuacji cieplno-wilgotnościowej, ponieważ wysychają z nierównomiernym wybarwieniem powierzchni, a często także z białymi wykwitami (nalotami). Każdego rodzaju przejścia między różnymi systemami ocieplającymi i sąsiadującymi z nimi elementami budowlanymi, jak: balustrady, parapety itd., muszą być wykonane w sposób gwarantujący ich szczelne zabezpieczenie przed opa-

8 8 dami. W tym przypadku należy stosować m.in. różnego rodzaju taśmy uszczelniające typu rozprężnego oraz elastyczne masy uszczelniające. Cokoły wykończyć zaprawą dekoracyjną mozaikową PromaStone, którą należy mieszać ręcznie i nanosić na powierzchnie wyłącznie narzędziami ze stali nierdzewnej. Przez 5-6 dni tynk nie może być narażony na działanie mrozu i deszczu. Górną część ościeży okiennych i drzwiowych formować ze spadkiem od okna w celu niedopuszczenia do spływania wody ze ściany w stronę okna. Do niedopuszczalnych czynności należą: Większość uszkodzeń w systemach ociepleniowych ścian wynika z błędów wykonawczych. Niezależnie od zastosowanego systemu dociepleniowego i regionu kraju, spotykanymi błędami są: stosowanie w robotach dociepleniowych materiałów, które nie były dopuszczone do powszechnego stosowania, niekompetencja ekip wykonawczych, słabe przygotowanie służb nadzoru budowlanego, pomijanie oczyszczania ścian, a następnie zmywanie ich wodą, pocienianie warstwy klejącej, mocowanie elementów wyposażenia budynku (np. skrzynki pocztowe, liczniki itp.) w warstwie izolacji cieplnej, samowolne udoskonalanie receptury, błędy przy nakładaniu masy klejącej; wykonawcy nakładają często zbyt mało placków z masy klejącej i/lub pomijają nakładanie masy na krawędzie materiału termoizolacyjnego, lekceważenie konieczności wyrównującego szlifowania powierzchni płyt styropianowych, dobór nieodpowiednich łączników do mocowania układu dociepleniowego, pozostawianie szpar i kawern na stykach poszczególnych płyt, niedostateczne zatapianie siatki zbrojącej w zaprawie klejącej, wykonywanie zbrojenia na styk lub z minimalnym zakładem, stosowanie tylko jednej warstwy tkaniny zbrojącej w strefie do pierwszej kondygnacji, nieocieplanie ościeży okiennych i drzwiowych, nieusunięcie materiałach mogących przyczynić się do destrukcji styropianu nieprzestrzeganie warunków temperaturowych, w jakich należy wykonywać prace związane z ociepleniem,

9 9 wykonywanie robót podczas opadów atmosferycznych, nieumiejętne osadzanie rur spustowych, brak wzmocnienia warstwy zbrojącej w narożach ościeżnic, pozostawianie niezakończonych robót na okres zimy, pozostawianie szczelin między płytami materiału termoizolacyjnego lub wypełnianie styków zaprawą k1ejącą brak naroży wzmacniających oraz listwy startowej przy cokołach, pozostawianie kitów plastycznych w spoinach między płytami w bezpośrednim kontakcie ze styropianem. Błędy związane z użytkowaniem budynków rozpoczynają się od fazy odbioru robót docieplających, kiedy inwestor wraz z inspektorem nadzoru nie zwracają uwagi na jakość wykonania, a zwłaszcza wykończenia szczegółów. Niewłaściwe wykona nie tych elementów jest na ogół pierwszą fazą występowania uszkodzeń w stanie użytkowania. Powszechnym błędem jest zawsze brak przeglądu i konserwacji wyprawy elewacyjnej. Warstwa wyprawy tynkarskiej jest najsłabszym elementem układu, dociepleniowego, narażona jest, bowiem na działanie czynników atmosferycznych, czynników erozyjnych, kwaśnych opadów oraz różnych przypadkowych sił uderzeniowych, szczególnie występujących w dolnych częściach budynku. Minimalną trwałość wyprawy tynkarskiej należy określić na 5 lat, w tym czasie w warstwie tej nie powinny powstać rysy, spękania i odpryski. Dopuszczalne są jedynie niewielkie zmiany w odcieniu barwy. Należy przewidzieć odbiory pośrednie robót i odbiór końcowy tzn.: roboty przygotowawcze starej powłoki ściany opisane wyżej, zamocowanie płyt termoizolacyjnych, wykonanie wypełnień styropianem jak np. nisze rynnowe Wypełnienie szczelin między płytami styropianowymi wykonanie warstwy zbrojonej, wykonanie wyprawy tynkarskiej, wykonanie obróbek blacharskich. Poszczególne fazy robót zanikających powinny być odebrane przez kierownika budowy i inspektora nadzoru oraz wpisane do Dziennika budowy. Po zakończeni całości robót ociepleniowych, łącznie z obróbkami blacharskimi, należy dokonać końcowego odbioru robót i sporządzić protokół odbioru. Przy odbiorze końcowym ocenia się następujące elementy ocieplenia:

10 10 równość powierzchni, według wymagań normowych, jak dla I kategorii tynków zewnętrznych, jednolitość faktury, jednolitość koloru, prawidłowość wykonania wszystkich szczegółów ociepleń i ich zgodność z dokumentacją prawidłowość połączenia ocieplenia z innymi rozwiązaniami elewacji ścian. Wykonane ocieplenie powinno być jednolite, bez spękań, rys, pofałdowań, zagłębień, ubytków oraz widocznych połączeń między poszczególnymi 1 wypraw. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek nieprawidłowości i usterek, wykonawca robót zobowiązany jest do ich usunięcia. Docieplenie kominów i kozuba klatki schodowej Docieplenia kominów ponad dachem wykonać wg zasad podanych wyżej i grubościami materiału oraz rodzajem wyszczególnionym na początku. Dodatkowo czapy kominów od góry okleić papą termozgrzewalną, a obrzeża zakończyć obróbką blacharską wklejoną pod papę i wypuszczoną min. 3 cm poza powierzchnię styropianu. Zamontować na otworach wentylacyjnych kratki na przestrzał komina. 5. KOLORYSTYKA ELEWACJI Kolorystykę elewacji wykonać wg zamieszczonego rysunku oraz poniższego opisu. Kolorystykę dobrano na podstawie palety barw firmy Colores Proma Color. Zastosować zaprawą silikonową cienkowarstwową PromaSilon baranek 1.5 mm, barwioną w masie. Zastosowana na elewacjach kolorystyka : Tło elewacji w kolorze Curry 85 Pionowe pasy i daszki wejść do klatek w kolorze Onyx 165 Cokoły tynk mozaikowy PromaStone w kolorze T 403 Obróbki blacharskie wykonać z blachy powlekanej w kolorze czekoladowo-brązowy mat 8017 M (BalexMetal) Billbordy i szyldy reklamowe uzgadniać z Administracją Budynku oraz Wspólnotą mieszkaniową.

11 11 6. INNE PRACE BUDOWLANE Wykonać nową płytę odbojową wokół budynku z kostki brukowej o szer. min. 50 cm ze spadkiem min. 2 % od budynku. Wykonać nowe obróbki blacharskie na daszku do wejścia do klatki 7. PRZEWIDYWANE ZAGROŻENIA PODCZAS REALIZACJI Nie występują zagrożenia dla środowiska przy realizacji w przedmiotowym budynku. 8. OCENA STANU TECHNICZNEGO BUDYNKU POD WZGLĘDEM PLANOWANYCH PRAC DOCIEPLENIOWYCH. Przedmiotowy budynek jest w dobrym stanie technicznym. Nie stwierdzono uszkodzeń dyskwalifikujących przedmiotowy budynek do wykonania docieplenia. Po wykonaniu prac przygotowawczych wymienionych w opracowaniu można wykonać przewidziane w projekcie prace. Dopuszcza się zmianę projektowanych systemu na innego producenta pod warunkiem zachowania nie gorszych parametrów technicznych, estetycznych i kolorystycznych jak i wszystkich wytycznych technologicznych. Projektant arch. : mgr inż. arch. Krystyna Drozd Upr. nr. Rz/A-02/09 Sprawdzający arch.: mgr inż. arch. Bartłomiej Tomkowicz Upr. nr. Rz/A-07/09 Wykonał. : mgr inż. Krzysztof Materna Upr. nr. K-228/02

12 12 II. OŚWIADCZENIE Zgodnie z art. 20 ust. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 Prawo budowlane (jednolity tekst Dz. U z 2003 r. Nr 2016 z późniejszymi zmianami), oświadcza się, że projekt budowlany Docieplenie wraz z kolorystyką budynku mieszkalnego przy ul. Żwirki i Wigury 5 w Rzeszowie. został sporządzony zgodnie z obowiązującymi przepisami i zasadami wiedzy technicznej. Projektant arch. : mgr inż. arch. Krystyna Drozd Upr. nr. Rz/A-02/09 Sprawdzający arch.: mgr inż. arch. Bartłomiej Tomkowicz Upr. nr. Rz/A-07/09

13 13 III. INFORMACJA DOTYCZĄCA BIOZ DOCIEPLENIE WRAZ Z KOLORYTYKĄ BUDYNKU MIESZKALNEGO PRZY UL. ŻWIRKI I WIGURY 5 W RZESZOWIE Adres obiektu: BUDYNEK MIESZKALNY UL. ŻWIRKI I WIGURY 5 W RZESZOWIE Zamawiający: WSPÓLNOTA MIESZKANIOWA NIERUCHOMOŚCI ŻWIRKI I WIGURY 5 Projektant arch. : mgr inż. arch. Krystyna Drozd Upr. nr. Rz/A-02/09 Sprawdzający arch.: mgr inż. arch. Bartłomiej Tomkowicz Upr. nr. Rz/A-07/09 maj, 2014 r.

14 14 1. Zakres robót dla całego zamierzenia budowlanego oraz kolejność realizacji poszczególnych robót: ogrodzenie terenu budowy montaż rusztowań demontaż obróbek blacharskich, rur spustowych itp. zabezpieczenie pokrycia dachu i wejść do budynku docieplenie kominów ocieplenie ścian zewnętrznych styropianem z nałożeniem tynku zewnętrznego wraz z kolorystyką montaż obróbek blacharskich montaż rur spustowych demontaż rusztowań uporządkowanie terenu budowy prace towarzyszące Ze względu na prowadzenie prac budowlanych w czynnym obiekcie, kolejność realizacji poszczególnych robót winna wynikać ze szczegółowego harmonogramu robót uzgodnionego z użytkownikiem budynku, stanowiącego element planu BIOZ (opracowywany przez kierownika budowy). 2. Planowane roboty nie kolidują z istniejącymi obiektami budowlanymi (budynkami i urządzeniami infrastruktury zlokalizowanymi w sąsiedztwie budynku przy ul. Żwirki i Wigury 5). 3. Na terenie budowy nie istnieją żadne obiekty budowlane podlegające adaptacji lub rozbiórce. 4. Elementy zagospodarowania działki, które mogą stwarzać zagrożenie bezpieczeństwa i zdrowia ludzi. Zagospodarowanie terenu budowy należy wykonać przed rozpoczęciem robót budowlanych. Powinno ono objąć, co najmniej : ogrodzenie terenu i wyznaczenie stref niebezpiecznych, wykonanie bezpiecznych wejść do budynku, urządzenie stanowisk materiałów i wyrobów, zapewnienie doprowadzenia mediów i możliwości skorzystania z urządzeń sanitarnych i socjalnych.

15 15 Ogrodzenie terenu budowy powinno uniemożliwić wejście na nią przez osoby nieupoważnione. Jeżeli ogrodzenie terenu budowy nie jest możliwe, należy oznakować granice terenu za pomocą tablic ostrzegawczych i zapewnić stały nadzór. Ogrodzenie nie może stwarzać zagrożenia dla ludzi. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1.5 m. Strefa niebezpieczna to miejsce na terenie budowy, w którym występują zagrożenia dla ludzi. Przejścia i strefy niebezpieczne oznakowuje się znakami ostrzegawczymi lub znakami zakazu. Przejścia i stanowiska pracy w strefie niebezpiecznej zabezpiecza się daszkami ochronnymi. Strefa ta w której występuje zagrożenie spadania z wysokości przedmiotów w swym najmniejszym wymiarze liniowym od strony płaszczyzny obiektu budowlanego nie może wynosić mniej niż 1/10 wysokości, z której mogą spadać przedmioty. Daszki ochronne należy umieszczać na wysokości nie mniejszej niż 2.4 m nad terenem w najniższym miejscu. Powinny być one nachylone pod kątem 45 o, w kierunku źródła zagrożenia. W miejscach przejść i przejazdów szerokość daszka ochronnego powinna być co najmniej 0.5 m większa z każdej strony. Pokrycie daszków powinno być szczelne i odporne na uszkodzenia. Używanie daszków ochronnych jako rusztowań lub miejsc składowania materiałów jest zabronione. Droga przeznaczona dla ruchu pieszego jednokierunkowego powinna mieć szerokość co najmniej 0.75 m, a dla ruchu dwukierunkowego 1.2 m. 5. Instalacje i urządzenia elektroenergetyczne Na budowie prace związane z podłączeniem, badaniem, konserwacją i naprawą, demontażem i powtórnym montażem urządzeń elektrycznych powinny być wykonane wyłącznie przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia. Dokonywanie napraw i prac modernizacyjnych urządzeń elektrycznych powinny być odnotowane w książce konserwacji urządzeń. 6. Środki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze Ogólne zasady przydziału i gospodarki odzieżą i obuwiem roboczym oraz środkami ochrony indywidualnej reguluje Kodeks Pracy. pracodawca zobowiązany jest do dostarczenia pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej, a także informować go o celu i sposobach posługiwania się tymi środkami,

16 16 niedopuszczalne jest powierzanie pracownikowi prania, konserwacji, odpylania środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, które uległy skażeniu środkami chemicznymi, osoby kontrolujące budowę muszą być zaopatrzone w odpowiednią odzież roboczą i obuwie, a także środki ochrony indywidualnej podstawową odzież i obuwie przydzielane pracownikom zatrudnionym na budowie stanowią bluzy i kombinezony robocze, koszule i kurtki. Przykłady środków ochrony indywidualnej to: sprzęt chroniący przed upadkiem z wysokości: szelki i linki bezpieczeństwa, zaczepy nożycowe, hakowe ochrony rąk: rękawice ochronne ochrony oczu i twarzy: okulary ochronne ochrony uszu: wkładki lub nauszniki przeciwhałasowe sprzęt ochronny układu oddechowego: półmaski filtrująco-pochłaniające odzież ochronna: fartuchy, kombinezony chroniące przed czynnikami atmosferycznymi, mechanicznymi obuwie robocze: buty z okuciami nosków ochrony głowy: hełm ochronny Dobór środków ochrony indywidualnej musi być oparty o dokładną analizę zagrożeń na konkretnych stanowiskach roboczych i uwzględniać czynności wykonywane przez poszczególnych pracowników. 7. Eksploatacja maszyn i urządzeń budowlanych. Maszyny i inne urządzenia techniczne, podlegające dozorowi technicznemu, mogą być używane na terenie budowy tylko wówczas, jeżeli wystawiono dokumenty uprawniające do ich eksploatacji. Dokumenty te powinny być dostępne dla organów kontroli miejscu eksploatacji maszyn i urządzeń. Maszyny i urządzenia techniczne przed rozpoczęciem pracy i przy zmianie obsługi powinny być sprawdzone pod względem sprawności technicznej i bezpieczeństwa użytkowania. Dokonywanie napraw i czynności konserwacyjnych sprzętu będącego w ruchu jest zabronione.

17 17 8. Transport i składowanie materiałów Składowanie materiałów i wyrobów na terenie budowy może odbywać się wyłącznie w miejscach wyznaczonych, utwardzonych i odwodnionych. Niedopuszczalne jest sytuowanie stanowisk pracy, składowanie materiałów lub maszyn i urządzeń budowlanych bezpośrednio pod napowietrznymi liniami elektroenergetycznymi. Składowiska materiałów należy wykonywać w sposób wykluczający możliwość wywrócenia, zsunięcia, rozsunięcia lub spadnięcia składowanych materiałów. Miejsce składowania powinny być wyrównane do poziomu. Stosy materiałów workowanych powinny być układane w warstwach krzyżowych do wysokości nieprzekraczającej 10 warstw i wysokości większej niż 2.0 m. Masa przedmiotów przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać : - 30 kg- przy pracy stałej, - 25 kg- przy pracy dorywczej. Niedopuszczalne jest ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 30 kg na wysokość powyżej 4.0 m, lub na odległość przekraczającą 25.0 m. 9. Szkolenia w dziedzinie BHP Pracodawca jest zobowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do prowadzenia określonych prac w tym zakresie. 10. Profilaktyczna opieka zdrowotna W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowaną chorobą, pracownik podlega kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do pracy na dotychczasowym stanowisku. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika nie posiadającego aktualnego orzeczenia lekarskiego, stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na wysokości.

18 Informacje dotyczące przewidywanych zagrożeń występujących podczas realizacji robót budowlanych, określające skalę i rodzaje zagrożeń oraz miejsce i czas ich wystąpienia. Pracodawca jest zobowiązany do ustalenia i aktualizowania wykazu prac szczególnie niebezpiecznych występujących na realizowanej przez niego budowie. Pracodawca powinien określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, a zwłaszcza zapewnić bezpośredni nadzór nad tymi pracami, wyznaczając w tym celu osoby, odpowiednie środki zabezpieczające ochronne i indywidualne, szczegółowy instruktaż pracowników je wykonujących. Prace na wysokości powinny być organizowane i wykonywane w sposób nie zmuszający pracownika do wychylania się poza poręcz balustrady lub obrys urządzenia, na którym stoi. Drabiny, klamry, rusztowania, pomosty i inne urządzenia muszą być stabilne i zabezpieczone przed nie przewidzianą zmianą położenia oraz posiadały odpowiednią wytrzymałość na przewidziane obciążenie. Pomosty robocze powinny zapewniać wystarczającą powierzchnie roboczą dla pracowników, podłoga powinna być pozioma i równa, trwale umocowana do elementów konstrukcji pomostu. W widocznych miejscach pomostu powinny znajdować się umieszczone czytelne informacje o wielkości dopuszczalnego obciążenia. Rusztowania do wykonywania prac budowlanych powinny być wykonane zgodnie z dokumentacją producenta lub projektem indywidualnym. Montaż rusztowań, ich eksploatacja i demontaż powinny być wykonywane zgodnie z instrukcją i zaleceniami producenta przez wykwalifikowanych pracowników. Odbiór rusztowań potwierdza się wpisem w dzienniku budowy lub protokole odbioru technicznego. Rodzaje zagrożeń Upadek z wysokości zagrożenie średnie występujące przez 8 godzin dziennie Porażenie prądem zagrożenie średnie możliwe przez 8 godzin dziennie, miejsce występowania to elektronarzędzia, skrzynki rozdzielcze i tablice bezpiecznikowe Uderzenia i przygniecenia zagrożenia występujące podczas transportu materiałów ręcznego transportu technologicznego

19 Poparzenie występujące przy robotach spawalniczych 19

20

21

22

23

24

25

26

27