Do dzisiaj zachowały się jedynie jego fragmenty.

Transkrypt

1 Cypr (Republika Cypryjska) państwo położone na wyspie Cypr leżącej we wschodniej części Morza Śródziemnego u wybrzeży Turcji, Syrii i Libanu. Od 1 maja 2004 roku jest członkiem Unii Europejskiej. Na Cyprze znajdują się suwerenne brytyjskie bazy Akrotiri i Dhekelia oraz nieuznawana na arenie międzynarodowej Turecka Republika Cypru Północnego zajmująca północną część wyspy. Cypr z racji swojego położenia na Morzu Śródziemnym i sąsiedztwa ma bardzo bogatą historię. Pierwsze ślady osadnictwa znajdują się z okresu około 5500 p.n.e. gdzie w osadzie Chirokitia mieszkało 1500 osób. W starożytności był pod panowaniem Greków, Fenicjan, Egiptu, Persji, Rzymu i Bizancjum, w średniowieczu Arabów oraz krzyżowców, Wenecjan; ok podbity został przez Turcję (w ciągu kilkudziesięciu następnych lat na wyspę przybyło ponad 50 tysięcy tureckich osadników); od 1878 pod kontrolą W. Brytanii (anektowany w 1914); od 1960 niepodległość; 1963 wybuch walk między ludnością grecką a turecką.; 1975 podział Cypru na część turecką (obecnie Republika Turecka Cypru Północnego) i grecką; od 1964 Greków i Turków rozdzielają wojska ONZ(UNFICYP); 1974r. inspirowany przez Ateny zamach stanu skierowany przeciwko prezydentowi Cypru Makariosowi III; turecka interwencja zbrojna; podział wyspy, 1977 śmierć ojca cypryjskiej niepodległości biskupa Makariosa III, 1983 turecka część wyspy deklaruje niepodległość, jako Turecka Republika Północnego Cypru (uznawana tylko przez Turcję i kilka organizacji).rok 1999 to początek negocjacji pod egidą ONZ, mających doprowadzić do ponownego zjednoczenia wyspy, ale w 2004r ( kwiecień) grecka część wyspy odrzuciła w referendum plan zjednoczenia (plan Annana) na warunkach stawianych przez ONZ z turecką częścią, Turcy cypryjscy głosowali za przyjęciem planu (greko-cypryjczycy chcą zjednoczenia, ale na innych warunkach), 1 maja Cypr stał się członkiem UE, stycznia Cypr wszedł do strefy euro

2

3 W każdym zabytkowym miejscu pobrzmiewają echa wielu epok. Strategiczne położenie na skrzyżowaniu szlaków łączących trzy kontynenty i odkrycie złóż miedzi uczyniło z wyspy atrakcyjny cel wędrówek osadników, kupców i żądnych podbojów. Znajdziemy tu ślady przenikania cywilizacji z Azji do świata śródziemnomorskiego, rozprzestrzeniania się kul-tur minojskiej i mykeńskiej. Od czasów greckich Cypr aspiruje do tego kręgu kulturowego, choć wyspa znajdowała się później jeszcze pod panowaniem egipskim, asyryjskim, perskim i rzymskim, była częścią Cesarstwa Bizantyjskiego (dziś dominującą religią jest prawosławie), bazą krzyżowców, własnością frankońskiej dynastii Lusignanów. Wenecjan, aż padła łupem imperium osmańskiego, a w końcu przeszła pod panowanie brytyjskie. Niepodległość wywalczona dopiero w 1960 r. wydaje się chwilą. Nikozja (gr. Λευκωσία, Lefkosía, tur. Lefkoşa) stolica Cypru, zarazem jego największe miasto. Położone jest w środkowej części wyspy na równinie Mesaria, nad rzeką Pedias (Kalindere). Stolica Cypru nadal pozostaje jedyną na świecie podzieloną stolicą, z częścią północną (turecką) i częścią południową (grecką), oddzielonymi od siebie "Zieloną Linią", strefą zdemilitaryzowaną utrzymywaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych. Pierwszy podział stolicy nastąpił w 1964 roku, turecka inwazja ostatecznie podzieliła miasto na pół w 1974 roku. Turcy cypryjscy uważają północną część Nikozji za stolicę nieuznawanego na arenie narodowej (a jedynie przez Turcję) państwa znanego jako Cypr Północny.

4 Dźwięk dzwonów z południa miesza się z nawoływaniem przez muezinów do modlitwy z minaretów w północnej części miasta. Tutaj Grecy i Turcy cypryjscy żyjący niegdyś wspólnie, oddzieleni są od siebie szczelną granicą. Można zobaczyć tę strefę buforową a w czasie wolnym punkt widokowy na część północną. Zwiedzanie rozpoczniemy jadąc w kierunku starego miasta dotrzemy do Katedry św. Jana. Po drodze przejedziemy obok Pomnika Wolności oraz Pałacu Arcybiskupa, przed którym stoi 7- metrowy posag arcybiskupa Makariosa, pierwszego prezydenta Cypru. Czas wolny poświęcimy na spacer po wąskich uliczkach Laiki Yitonia, wzdłuż których ciągną się sklepy z pamiątkami oraz tawerny gdzie podaje się tradycyjne potrawy. Następnym punktem naszego programu jest zwiedzanie Muzeum Archeologicznego, w którym będziecie Państwo mieli okazję obejrzeć wspaniałą kolekcję zabytków archeologicznych z obszaru Cypru i okolic. Nikozja jest od X w. stolicą Cypru. Nikozja jest podzielona politycznie i historycznie: jej część północna należy do Turcji. Granica, którą wyznacza linia demarkacyjna, przecina ulice miasta a na wielu z nich widać posterunki strzeżone przez uzbrojonych żołnierzy. Historycznie Nikozja jest podzielona na stare i nowe miasto. Stare miasto otaczał niegdyś mur warowny, wzniesiony przez Wenecjan.

5 Do dzisiaj zachowały się jedynie jego fragmenty. Nowe miasto rozciąga się w kierunku południowym. Tylko w samym centrum stoi kilka wieżowców. W starej części greckiej Nikozji uliczki są wąskie, domy stare, niekiedy bardzo zniszczone. Za solidną, kamienną elewacją kryją się warsztaty stolarskie, pracownie szewskie i drukarnie.

6 W labiryncie ulic można dość łatwo zabłądzić. Urocze place i wysadzane palmami skwery wprowadzają nieco ładu w chaotyczny plan ulic. Północna-turecka część Nikozji

7

8 SElimiye Cami

9

10

11

12

13

14

15 W drodze powrotnej udamy się do wioski Lefkary, położonej na stokach gór Troodos. Lefkara znana jest z ręcznego wyrobu koronek według tradycyjnych wzorów. Lefkara to położona ok. 40 km od Larnaki malownicza wioska, znana z przepięknych koronek i srebrnej biżuterii. Z miejscem tym związana jest pewna legenda mówiąca, iż sam Leonardo da Vinci przyjechał tu by kupić obrus z koronek na ołtarz do Mediolańskiej katedry. Oczywiści na miejscu koronki da Vinci można kupić.

16

17

18

19 6 slajd Enkomi to starożytne miasto usytuowane na Cyprze, niedaleko dzisiejszej Famagusty. Historia tego miasta datowana jest polowę XVI wieku p.n.e. W Xii wieku p.n.e. Enkomi stało się jednym z najważniejszych ośrodków świata śródziemnomorskiego. W wyniku trzesięnia ziemi które nastąpiło w 1075 roku p.n.e. miasto upadło. 7 slajd Zwiedza się obszary dziewicze półwyspu, ulubione miejsca Afrodyty i poznaje gościnność Cypryjczyków. Pierwszy postój to miejsce legendarnych narodzin Afrodyty czyli legendarną plażę Afrodyty na której można znaleźć kamienie w kształcie serca. Wedlóg legendy, każdemu kto znajdzie kamienne serce bogini Afrodyta poszczęści w miłości. Przerwa na zdjęcia w jednym z najpiękniejszych miejsc widokowych, gdzie spragnieni miłości lub nieszczęśliwi wiążą chusteczki na drzewku miłości prosząc o wsparcie bogini.

20 8 slajd Nikozja, po grecku Lefkosia, zaczęła się prawdziwie rozwijać dopiero za panowania dynastii Lusignanów. Władcy z tego rodu wyposażyli miasto w fortyfikacje długości 11 km, a oprócz obwarowań pobudowali pałace, kościoły i klasztory, których najwięcej powstało w XIV wieku. Po najazdach Genueńczyków i Mameluków władzę na wyspie objęli pod koniec XV wieku Wenecjanie, którzy zmienili Nikozję w twierdzę.

21 Przed Turkami osmańskimi miały bronić miasto specjalnie zaprojektowane mury. Wyburzono wszystko, co znajdowało się na zewnątrz fortyfikacji, nawet piękne pałace. Nie zdało się to jednak na wiele, ponieważ w 1570 roku wojska tureckie otaczające Nikozję ostatecznie wdarły się do miasta. Po Turkach pod koniec XIX wieku przyszli Brytyjczycy. W 1963 roku nastąpił szybki podział miasta. Turcy opuścili południową jego część, a Grecy i Ormianie zbiegli lub zostali wypędzeni z mieszanych osiedli na północy. Kiedy 22 czerwca 1974 roku wojska tureckie opanowały północno - zachodnie przedmieścia i wkroczyły do tureckiej części starego miasta, wrogie społeczności już dawno miały rozbiór miasta za sobą. Zielona Linia odgradzająca części miasta i dwa państwa nie prezentuje się zbyt okazale. Granica to faktycznie stare mury, budynki, budy, czy wręcz

22 dawne barykady z beczek na paliwo, starych mebli i różnych rupieci. Jedyne oficjalne przejście w kraju znajduje się w okolicy pałacu Ledra, kiedyś najlepszego hotelu. Składa się z trzech kolejnych punktów kontrolnych: greckiego, oenzetowskiego i tureckiego. Po obu stronach wiszą złowrogie plakaty, a mury zapisane są hasłami mającymi przekonać ewentualnych turystów do nieodwiedzania wrogiej części miasta i wyspy. Widziałam także zdjęcia młodych mężczyzn, którzy zginęli podczas walk. Zwiedzającym Cypr południowy odradza się wyjazd na północ twierdząc, że często przybywających z południa traktuje się bardzo niegościnnie. Wystarczy ponoć niewielkie przewinienie, by trafić do więzienia. Trzeba też powrócić na granicę przed godziną 17, potem jest ona zamknięta. Jakby na potwierdzenie słów przewodniczki (Polki od 8 lat mieszkającej na Cyprze) usłyszałam wrogie okrzyki Turków stojących za wysoką siatką oddzielającą części miasta. Budynki w bezpośrednim sąsiedztwie z Zieloną Linią znajdują się w fatalnym stanie. Wydaje się, że za chwilę rozsypią się jak zamki z piasku. Okazuje się, że nikt nie chce tu mieszkać w obawie przed ewentualnym zagrożeniem. Pozostało jedynie trochę warsztatów meblarskich czy ślusarskich. Gdy chciałam zrobić zdjęcie greckim żołnierzom stojącym na posterunku, natychmiast zauważyłam skierowane wprost we mnie lufy karabinów. Gdy nadal trzymałam aparat przygotowany do działania, z wieżyczki zbiegł młodziutki żołnierz i krzycząc gonił mnie kilkadziesiąt metrów... Obydwie strony konfliktu są ponoć jednakowo przewrażliwione na punkcie fotografujących, których mogą uznać za szpiegów, zatrzymać na przesłuchanie, a nawet aresztować.

23 10 slajd

24 Jedną z atrakcji turystycznych Nikozji jest katedra św. Jana wzniesiona w 1662 roku na ruinach średniowiecznego klasztoru benedyktynów. Z zewnątrz nie prezentuje się zbyt okazale, za to wnętrze można by oglądać godzinami. Oprócz złoconego ikonostasu podziw wzbudzają ściany i sufit w całości pokryte wspaniałymi freskami. Wśród najlepiej zachowanych wyróżniają się "Sąd ostateczny" i "Stworzenie świata" oraz cykl ilustrujący ponowne odnalezienie relikwii apostoła Barnaby. Choć katedra jest niewielka, wciąż pełni rolę oficjalnej, w której arcybiskupi Nikozji otrzymują święcenia. Obok wznosi się nowy pałac arcybiskupi wybudowany w 1960 roku w stylu neobizantyjskim. Przed nim stoi dziewięciometrowej wysokości pomnik niezwykle cenionego arcybiskupa Makariosa. W pałacu mieści się muzeum bizantyjskie założone przez narodowego bohatera ze wspaniałą kolekcją ikon, których zgromadzono tam około 150. W budynku stojącym naprzeciw ulokowana jest najstarsza i najbardziej prestiżowa szkoła średnia na wyspie. 11 slajd dawny karawanseraj Wielki Zajazd Büyük Han z 1572 roku, W północnej części Nikozji warto odwiedzić stary karawanseraj Büyük Han. W czasach podróżowania na wielbłądach i mułach było to miejsce postoju i odpoczynku wędrujących karawan kupców. Zbudowany w 1572 r., wkrótce po opanowaniu Cypru przez Turków, jest niewątpliwie najstarszą budowlą turecką na wyspie. Dzisiaj dawny karawanseraj mieści restauracje, kawiarnie i galerie. Warto zobaczyć to miejsce.

25

26

27 Famagusta Famagusta jest miastem portowym na wschodnim wybrzeżu Cypru, oraz ważnym ośrodkiem turystycznym. Grecka nazwa miasta Ammochostos oznacza schowany w piasku ; od tego słowa wykształciła się w średniowieczu Famagusta, albo Mağusta. Rybackie osiedle Ammochostos nabrało znaczenia dopiero w czasach rzymskich, kiedy to mieszkańcy sąsiedniego miasta Salamis (Constantia) przenieśli się tutaj po najeździe Arabów oraz licznych trzęsieniach ziemi. Szybki rozkwit miasta do pozycji najbogatszego we wschodniej części Morza Śródziemnego nastąpił w XIII wieku. Frankoński rycerz Guido von Lusignan kupił wówczas wyspę od angielskiego króla Ryszarda Lwie Serce podczas trzeciej wyprawy krzyżowej. Nowa hierarchia rzymsko-katolicka wyparła miejscowy greckoprawosławny kościół i Famagusta stała się siedzibą biskupa. Po zajęciu Akki przez mahometan osiedliło się w Famaguście wiele szlachty, rycerstwa, kupców i duchownych z Palestyny. Miasto stało się wschodnim przyczółkiem rzymskiego kościoła. Mając połączenia z portami Bliskiego Wschodu i Włoch, stało się ważnym centrum handlowym. Wybudowano wiele obiektów obronnych: potężne mury miejskie z licznymi wieżami i bramami, oraz cytadelę koło portu z wieżą, w której miały się rozegrać wydarzenia będące tematem dramatu Szekspira Otello. Wokół katedry powstało wiele kościołów i klasztorów; budowały je zakony rycerskie oraz kolonie kupców syryjskich, ormiańskich, greckich i włoskich. Szczytowy poziom dobrobytu miasta i jego mieszkańców przypadł na rok Dalsze dzieje Famagusty miały zmienny przebieg, aż do prawie rocznego oblężenia przez wojska osmańskie i kapitulacji w 1571 r. Miasto, które podczas walk niewiele ucierpiało, po zdobyciu zostało niemal całkowicie zniszczone, a kościoły zamienione w meczety, albo magazyny. Dzisiejsza Famagusta, ze swoimi mieszkańców, ważnym portem, uniwersytetem oraz doskonałymi warunkami turystycznymi, na nowo buduje swoje znaczenie. Gazimağusa (Famagusta) jest jednym z najbardziej znanych miast na Cyprze Północnym. Znajdują się tutaj liczne zabytki, które oprócz doskonałych warunków do kąpieli i uprawiania snorklingu przyciągają rzesze turystów. Należą do nich: Pałac Wenecki (Palazzo del Proveditore) na placu Namika Kemala, który został wybudowany w XIII w. przez dynastię de Lusignan dokładnie naprzeciwko katedry Św. Mikołaja. W tym pałacu zostali koronowani w 1369 r król i królowa Cypru. Niestety trzęsienie ziemi zniszyło oryginalny pałac i tylko niewielka jego część pochodzi z panowania dynastii de Lusignan. Obiekt był w późniejszych czasach rozbudowany przez Wenecjan. Znajdujący się na pałacu herb należał do Giovanniego Reinere, który w 1522 r był gubernatorem Cypru. Od roku 1571 pałac był używany jako więzienie, w którym przetrzymywano Namika Kemala, nazywanego Szekspirem tureckiej literatury, który za krytykę sułtana zesłany został na Cypr i przebywał w więzieniu w latach Kolejnym znanym zabytkiem jest Meczet Lala Mustafa Pasa (Katedra Św. Mikołaja), największa średniowieczna budowla w Farmagusta, wybudowana przez dynastię

28 de Lusignan w 1312 r., konsekrowana jako katolicka katedra w 1328 r. Zamieniona na meczet w czasie podboju Cypru przez Imperium Ottomańskie w 1571 pozostaje nim do dnia dzisiejszego. Odbywały się tutaj koronacje królów z dynastii de Lusignans, którym w tej katedrze nadawano tytuł Króla Jerozolimy. Uważana jest za jedną z najpiękniejszych katedr na Bliskim Wschodzie, zwana Cypryjskim Reims z powodu podobieństw architektonicznych do słynnej francuskiej katedry. Famagusta leży także niedaleko ruin słynnego miasta Salamis. Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie datowane są na koniec epoki brązu. Zgodnie z mitologią i poematami Homera, założycielem miasta był Teucer (Tefkros), syn króla Telamona, który przybył tutaj z greckiej wyspy Salamina po zakończeniu wojny trojańskiej. W 450 r p.n.e miała tutaj miejsce bitwa lądowa i morska pomiędzy Ateńczykami a Persami. Miasto przechodziło różne koleje losu, ale w czasach panowania króla Evagorasa ( p.n.e) zostało wyzwolone spod panowania Perskiego, po czym za czasów panowania Artakserksesa III ponownie popadło w niewolę. Kolejną znaczącą postacią w dziejach Salaminy był Ptolemeusz I, który objął panowanie nad wyspą po zdobyciu jej przez Aleksandra Wielkiego aż do czasów bitwy w 306 r. p.n.e w której wygrał Demetriusz I Macedoński. W czasach rzymskich miasto było częścią prowincji Cylicja a siedzibę gubernatora przeniesiono do Pafos. Mimo tego miasto nie popadło w ruinę, wręcz przeciwnie za czasów rzymskich cesarzy Trajana i Hadriana wiele budynków użyteczności publicznej zostało wyremontowanych i postawiono nowe. Salaminę nawiedziło wiele trzęsień ziemi, zwłaszcza na początku IV w n.e. Miasto zostało odbudowane ale nadano mu nazwę Konstancja na cześć cesarza Konstantyna II. Salamina została opuszczona ostatecznie przez mieszkańców w czasie najazdu Arabów w VII w n.e. Z zachowanych zabytków możemy zobaczyć: port, gimnazjon, amfiteatr, termy rzymskie. Na południe od murów starej Famagusty rozciąga się dziwna dzielnica, a może i zupełnie oddzielne miasto, Varósha. Po walkach narodowościowych z lat 60-tych Famagusta podzieliła się. W północnych dzielnicach mieszkali Turcy, Varósha zaś zamieszkana była tylko przez Greków. W czasie wojny z 1974 r. lotnictwo tureckie zbombardowało miasto, jego przestraszeni mieszkańcy uciekli dalej na południe, a Varóshę zajęły tureckie wojska. Do dziś cały ten teren pozostaje strefą wojskową, niedostępną dla postronnych. Od czasów wojny nic w tym mieście nie robiono, pozostawiając je samemu sobie. Podobnie jak w Lefkoşy, ulice Famagusty raptem przerwane są murem z beczek po ropie lub zasiekami z drutu kolczastego, by biec dalej już w pustym mieście-duchu. Po drugiej stronie stoją puste domy z pootwieranymi oknami, gdzieniegdzie można zobaczyć opuszczony dźwig na zapomnianej budowie. Kilka zburzonych domów, spalony hotel, szyldy zapisane greckimi literami i cisza tylko czasem zagłuszana warkotem wojskowego jeepa. Najładniejsza plaża Famagusty leży na granicy z tym pustym miastem. Woda i piasek przyciągają miejscowych spragnionych odpoczynku. Lecz już kilkanaście metrów od morza, gdzie kończy się żółć piasku pojawia się zardzewiała siatka, a za nią stoją opuszczone, niegdyś pełne świetności kilkugwiazdkowe hotele, których cienie padają na spragnionych ochłody plażowiczów, pozostających już w zupełnie innym świecie.

29 Dzisiaj Salamina jest główną atrakcją Północnego Cypru. Zajmuje obszar kilku kilometrów kwadratowych i położona jest nad samym morzem, oddzielona od niego plażami złotego piasku. Na całym obszarze Salaminy odkopanych i zrekonstruowanych zostało niewiele obiektów. Można podziwiać ruiny stadionu, amfiteatru, łaźni, gimnazjonu i kilku świątyń. Wszystko to rozrzucone w dużej odległości od siebie, rozpalone słońcem, porośnięte przez spalone o tej porze roku na popiół rośliny. Chodząc zakurzoną drogą pomiędzy zabytkami mija się wysuszone pagórki i pola, na których z ziemi wystają fragmenty kolumn i ociosanych kamieni. Zaraz za ruinami miasta, w głębi lądu dostrzec można dziwne pagórki pomiędzy którymi pasą się stadka owiec. Pagórki te mieszczą w swoim wnętrzu groby. Inne mogiły nie wystają ponad powierzchnię ziemi tylko zagłębiają się w jej wnętrze. Grobów tych jest blisko 150, a każdy z nich służył za miejsce ostatniego spoczynku królowi Salaminy lub komuś z jego rodziny. Do każdego z nich prowadzi szeroka pochylnia na której składano ofiary. Kilka minut spaceru dzieli starożytne królewskie groby od klasztoru i grobowca Apostoła Barnaby. Klasztor Apóstolos Varnávas został założony w V w., lecz jego dzisiejsza, typowo grecka bryła pochodzi dopiero z XVIII w. Obok klasztoru mieści się malutka kaplica z przyjemnie chłodną kryptą. To tutaj w V w. odnaleziono szczątki apostoła, co pozwoliło kościołowi cypryjskiemu uzyskać dowód potrzebny na to, aby otrzymać autonomię i uniezależnić się od kościoła syryjskiego. Obecnie klasztor zamieniony jest w muzeum. W kościele znajduje się wystawa niezbyt ciekawych, pochodzących z XX w. ikon. Natomiast w parterowych zabudowaniach klasztornych otaczających pławiący się w soczystej zieleni dziedziniec-ogród, znajdują się najciekawsze na Północnym Cyprze zbiory archeologiczne. Ostatnim z zabytków okolic Famagusty znajdujących się po stronie Cypru Północnego są ruiny miasta Alasia, leżące na kamiennej rozpalonej równinie, po której hula gorący wiatr. Miasto to powstało w XX w. p.n.e. w epoce brązu. W późniejszych wiekach było czołowym eksporterem miedzi, a swój największy rozwój osiągnęło w XII w. p.n.e., gdy po przybyciu Minojczyków liczyło 15 tys. mieszkańców. Jednak w wyniku klęsk żywiołowych już sto lat później zostało wyludnione. Dzisiaj obejrzeć można wysokie na metr fundamenty układające się w ulice i kwartały. Miasto było bardzo gęsto zabudowane i cała ludność skupiała się na niewielkim obszarze, który z łatwością można obejść w kilkanaście minut. Widać jak popularna była wówczas powszechna dziś w śródziemnomorskich miasteczkach, zwarta zabudowa z labiryntem wąskich uliczek. Zamek St. Hilarion znajduje się nad samą Kyrenią. Dzieli go od niej 10 km krętych górskich dróg i ponad 700 metrów różnicy wysokości. Zabudowa obejmuje cały szczyt i robi niemal baśniowe wrażenie - mury mozolnie wspinające się na strome zbocza góry i częściowo rekonstruowane budynki przytulone są do skalnej ściany lub śmiało stoją nad przepaścią. Liczne poziomy zamku połączone są ze sobą podziemnymi przejściami oraz wąziutkimi schodami wijącymi się serpentynami na szczyt góry. A na poszczególnych wierzchołkach prężą się, jakby chciały jeszcze trochę podwyższyć szczyt, masywne, zbudowane tak jak cały zamek z kamienia, wieże, z których widok w dół może przyprawić o zawrót głowy. Można stąd obserwować dużą część wyspy od wybrzeża do położonej w centrum stolicy. Zamek długo służył do celów militarnych. Strategicznym punktem był aż do lat 60 i 70-tych naszego

30 wieku, zajmowany przez oddziały Turków cypryjskich strzegł drogi łączącej Kyrenię z Nikozją. Zmusiło to rząd do zbudowania długiej obwodnicy. Obecnie pomiędzy górą zamkową i sąsiednią powieszono długą linę a na niej ogromne flagi Turcji i Północnego Cypru widoczne z odległości wielu kilometrów.

31

32

33

34

35

36

37

38

39

40

41

42

43 PLAŻA AFRODYTY

44

45

46 HAMBIS