ROZPORZĄDZENIE 45 / 2005 WOJEWODY ŁÓDZKIEGO

Transkrypt

1 ROZPORZĄDZENIE Nr 45 / 2005 WOJEWODY ŁÓDZKIEGO z dnia 24 listopada 2005 roku w sprawie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego w granicach województwa łódzkiego Na podstawie art. 16 ust 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody (Dz. U. Nr 92, poz. 880, z 2005r. Nr 113, poz. 954) zarządza się, co następuje: Załęczański Park Krajobrazowy, zwany dalej Parkiem obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania, popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. 2. W celu zabezpieczenia Parku przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka funkcjonuje otulina, tj. strefa ochronna granicząca z Parkiem. 3. Na terenie województwa łódzkiego Park obejmuje obszar o powierzchni ha, a otulina 8153 ha. Łącznie Park i otulina zajmują powierzchnię ha. 4. Na obszarze województwa łódzkiego Park wraz z otuliną zlokalizowany jest na terenie: Miasta i Gminy Działoszyn oraz gmin: Osjaków, Pątnów, Siemkowice, Wieluń, Wierzchlas. 5. Opis granic Parku i otuliny określa załącznik do rozporządzenia. 2. Ustala się następujące szczególne cele ochrony Parku: 1. Dla ochrony przyrody nieożywionej: 1) zachowanie wapiennych ostańców i wychodni z występującymi tam formami rzeźby krasowej: jaskiniami, studniami, lejami krasowymi, żłobkami krasowymi itp.; 2) zachowanie i ochrona cennych odsłonięć geologicznych jako ważnych obiektów dydaktycznych i naukowych; 3) zachowanie i przywracanie naturalnych walorów dolinom rzecznym; 4) zachowanie i ochrona obszarów stanowiących świadectwo współczesnych, naturalnych procesów geomorfologicznych, takich jak parowy, wąwozy itp; 5) zachowanie w niezmienionym stanie i ochrona źródeł oraz obszarów źródliskowych. 2. Dla ochrony ekosystemów leśnych: 1) zachowanie rzadkiego w Polsce zbiorowiska świetlistej dąbrowy oraz odtworzenie tego najbogatszego florystycznie ekosystemu leśnego, 2) zachowanie fragmentów zespołu kwaśnej dąbrowy i przywrócenie naturalności temu zespołowi, 3) utrzymanie i odtworzenie unikatowych zbiorowisk roślinnych: łęgu podgórskiego, grądu jodłowego i jodłowego wyżynnego boru mieszanego, zachowanie fitocenoz grądowych jako rzadkich składników szaty leśnej ZPK, 4) zachowanie naturalnych zbiorowisk leśnych olsowych i bagiennych w tym zbiorowisk olsu porzeczkowego i sosnowego boru wilgotnego, 5) odbudowa lasów jodłowych i bukowych, zachowanie lub odtworzenie naturalnych drzewostanów na wilgotnych i żyznych siedliskach (wilgotne grądy, łęgi jesionowo - olszowe, ols porzeczkowy),

2 2 3. Dla ochrony ekosystemów nieleśnych: 1) zachowanie różnorodności biologicznej rzadkich i ginących fitocenoz łąk trzęślicowych, 2) zachowanie świeżych łąk rajgrasowych, 3) zachowanie fragmentów półnaturalnych łąk z cennymi zbiorowiskami roślinności łąkowo-bagiennej, 4) zachowanie cennych fragmentów muraw napiaskowych, 5) zachowanie i ochrona muraw kserotermicznych, 6) odbudowanie siedliska światłolubnych muraw naskalnych, 7) zachowanie cennych i różnorodnych zbiorowisk roślinnych: muraw napiaskowych, zarośli jałowca i żarnowca, fragmentów półnaturalnych, wilgotnych łąk i zarośli wierzbowych, 8) zachowanie i ochrona torfowiska wysokiego z fragmentami wilgotnych łąk i muraw bliźniczkowych tzw. psiar, 9) utrzymanie różnorodności krajobrazu roślinnego na który składa się mozaika pól, łąk, jałowczysk, żarnowczysk, 4. Dla ochrony ekosystemów wodnych i torfowiskowych: 1) ochrona przed zalesieniem oraz utrzymanie połączenia starorzeczy z rzeką Wartą, 2) utrzymanie dotychczasowego poziomu wody w kompleksie stawów i mokradeł, oraz ochrona ich przed nadmiernym osuszaniem, 3) utrzymanie dotychczasowego poziomu wody oraz hamowanie sukcesji na bagnach śródleśnych i torfowiskach, 4) ochrona źródeł oraz obszarów źródliskowych przed zmianą warunków wodnych i zanieczyszczeniem; 5) bezwzględna ochrona śródleśnych łąk przed nadmiernym osuszaniem, 6) ochrona ekosystemów dolin rzecznych przed zmianą warunków wodnych i zanieczyszczeniem; 5. Dla ochrony gatunków roślin i zwierząt oraz ich siedlisk: 1) utrzymanie różnorodności gatunkowej zwierząt lądowych i wodnych podlegających ochronie, 2) utrzymanie stanu zwierząt łownych w ilości odpowiadającej pojemności ekologicznej łowisk, 3) zapewnienie warunków dla prawidłowego funkcjonowania gatunków cennych przyrodniczo, chronionych, rzadkich i zagrożonych oraz zabezpieczenie życi i rozwoju ginących taksonów, 6. Dla ochrony walorów krajobrazowych i kulturowych: 1) ochrona krajobrazu o wybitnych walorach naturalnych wielkoprzestrzennych obszarów leśnych, 2) ochrona krajobrazu naturalnego doliny Warty o wybitnych walorach przyrodniczych, krajobrazowych i historycznych, 3) ochrona krajobrazu kulturowego o znacznych walorach zabytkowych z nagromadzeniem elementów dziedzictwa kulturowego, 4) ochrona miejsc koncentracji i potencjalnego występowania stanowisk archeologicznych, 5) zapobieganie zubożeniu i ujednoliceniu krajobrazu, poprzez ochronę zadrzewień śródpolnych i przydrożnych, 6) zachowanie istniejących rozłogów pól,

3 3 7) ochrona przed eksploatacją surowców naturalnych. 7. Dla ochrony walorów rekreacyjnych: 8) ochrona najatrakcyjniejszych terenów turystycznych (obszary leśne) przed degradującym zagospodarowaniem, 2) rozwój pożądanych form rekreacji turystyki kwalifikowanej W Parku zakazuje się: 1) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu art. 51 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, ze zm. 1) ); 2) umyślnego zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, lęgowisk, innych schronień i miejsc rozrodu oraz tarlisk i złożonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz wykonywania czynności w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej, rybackiej i łowieckiej; 3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych, jeżeli nie wynikają z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej lub zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub naprawy urządzeń wodnych; 4) pozyskiwania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym kopalnych szczątków roślin i zwierząt; 5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub budową, odbudową, utrzymaniem, remontem lub naprawą urządzeń wodnych; 6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli zmiany te nie służą ochronie przyrody lub racjonalnej gospodarce rolnej, leśnej, wodnej lub rybackiej; 7) budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej; 8) likwidowania, zasypywania i przekształcania zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów wodno-błotnych; 9) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów rolnych; 10) prowadzenia chowu i hodowli zwierząt metodą bezściółkową; 11) utrzymywania otwartych rowów ściekowych i zbiorników ściekowych; 12) organizowania rajdów motorowych i samochodowych; 13) używania łodzi motorowych i innego sprzętu motorowego na otwartych zbiornikach wodnych. 2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 nie dotyczy obowiązujących w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. 4. Nadzór nad wykonaniem rozporządzenia powierza się Wojewódzkiemu Konserwatorowi Przyrody w Łodzi. 5. Rozporządzenie podlega ogłoszeniu w sposób zwyczajowo przyjęty w gminach, na terenie których położony jest Park wraz z otuliną. 6. Traci moc rozporządzenie Wojewody Sieradzkiego z dnia 31 lipca 1998r. w sprawie określenia obszaru Załęczańskiego Parku Krajobrazowego (Dz.Urz.Woj.Sieradzkiego. Nr 20, poz.114) w części dotyczącej województwa łódzkiego.

4 4 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Łódzkiego. Wojewoda Łódzki Stefan Krajewski 1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229; z 2002 r. Nr 74, poz. 676; Nr 113, poz. 984; Nr 153, poz i Nr 233, poz. 1957; z 2003 r. Nr 46, poz. 392; Nr 80, poz. 717 i 721; Nr 162, poz. 1568; Nr 175, poz. 1693; Nr 190, poz i Nr 217, poz. 2124; z 2004 r. Nr 19, poz. 177; Nr 49, poz. 464; Nr 70, poz. 631; Nr 92, poz. 880; Nr 96, poz. 959; Nr 121, poz. 1263; Nr 273, poz. 2703; Nr 281, poz oraz z 2005r. Nr 25, poz. 202; Nr 62, poz. 552; Nr 113, poz. 954; Nr 130, poz. 1087; Nr 132, poz. 1110; Nr 163, poz. 1362; Nr 167, poz. 1399; Nr 175, poz i 1462; Nr 180, poz

5 5 Załącznik do Rozporządzenia Nr /2005 Wojewody Łódzkiego. z dnia 2005r Opis granic Załęczańskiego Parku Krajobrazowego w województwie łódzkim: W skład Parku na terenie woj. łódzkiego wchodzi obszar określony linią graniczną opisaną poniżej. Opis przebiegu tej linii zaczyna się w gminie Pątnów, w miejscowości Kałuże zachodnia część parku. Od punktu przecięcia granic woj. łódzkiego i opolskiego z drogą polną, granica biegnie około 350 m na północ dochodząc do drogi powiatowej 4528 E, którą biegnie około 2750 m na wschód i północny-wschód, docierając do drogi powiatowej 4521 E Dzietrzniki Załęcze Wielkie. Dalej granica skręca na wschód i biegnąc tą drogą powiatową około 550 m dociera do drogi gminnej nr Stąd biegnie tą droga gminną na północ do Kępowizny i dalej około 1600 m na północny-zachód drogą gminną nr dochodząc do drogi prowadzącej przez przysiółek Bieniec Syberia. Następnie granica biegnie tą drogą około 1000 m na północny-wschód do drogi powiatowej przechodzącej przez Bieniec Duży. Stąd granica prowadzi tą drogą powiatową 4525 E na wschód i północny-wschód dochodząc do Bieńca Małego i dalej kieruje się na północ przecinając dolinę Strugi Łaszewskiej, która stanowi granicę gmin Pątnów i Wierzchlas, docierając do drogi gminnej nr gminy Wierzchlas. Stąd granica biegnie drogą polną około 250 m na wschód, potem kieruje się na północny-wschód biegnąc na odcinku około 1000 m wzdłuż stoku doliny rzeki Warty, dochodzi do drogi polnej Łaszew Przywóz i przecina dolinę Strugi. Tutaj skręca na wschód biegnąc wzdłuż wąwozu i ww. drogi polnej około 1200 m. Potem granica zmienia kierunek na północno-wschodni i biegnąc drogą polną na odcinku około 2400 m dochodzi do wsi Mierzyce Parcela przecinając drogi powiatowe w miejscowościach Przywóz Górny i Dolny. Stąd kieruje się dalej drogą polną początkowo na północny-zachód (około 450 m), potem północny-wschód (około 600 m), znowu północny-zachód (około 470 m) i północny-wschód (około 800 m) dochodząc do drogi gminnej nr w miejscowości Opatów. Stamtąd biegnie tą drogą gminną na północny-zachód około 150 m, by potem skręcić na północnywschód i biec około 900 m drogą polną. Następnie granica biegnie wzdłuż granicy własności działek rolniczych na południowy-wschód i potem północny-wschód, aby przecinając las zwany Wrzosem dotrzeć do kolejnej drogi polnej. Następnie granica biegnie na południowywschód wzdłuż drogi polnej i granicy własności działek rolniczych, następnie drogą polną na północny-wschód wzdłuż górnej krawędzi stoku doliny Warty na odcinku około 750 m, dochodząc do drogi wojewódzkiej nr 486. Tutaj granica skręca na zachód biegnie około 160 m wzdłuż ww. drogi wojewódzkiej, by następnie skręcić na północ i biec wzdłuż zachodniej strony lasu państwowego dochodząc po około 800 m do drogi polnej. Dalej granica biegnie na północy-wschód wzdłuż tej drogi polnej na odcinku około 360 m dochodząc do drogi gminnej nr Potem granica prowadzi wzdłuż tej drogi gminnej przez tereny lasów państwowych na wschód do miejscowości Łykowe dochodząc tam do drogi powiatowej 4529 E i wkraczając w obszar gminy Osjaków. Stąd granica Parku prowadzi na północ drogą powiatową około 250 m, by potem skręcić na północny-wschód i przez tereny leśne dotrzeć do drogi leśnej prowadzącej wzdłuż lewego brzegu rzeki Warty. Granica biegnie tą drogą na wschód około 500 m, potem skręca na południowy-wschód i biegnąc około 270 m wzdłuż lewego brzegu rzeki Warty dociera do miejsca, w którym zmienia kierunek na południowy i przecinając rzekę Wartę wkracza ponownie w obszar gminy Wierzchlas. Stąd docierając drogami polnymi dochodzi do drogi gminnej nr

6 6 w miejscowości Strugi. Następnie granica biegnie tą drogą gminną i drogą lokalną na południe około 450 m dochodząc do drogi powiatowej 3525 E, by potem prowadząc tą drogą dalej na południe dotrzeć do skrzyżowania z inną drogą powiatową prowadzącą do Bronikowa. Stąd idąc dalej na zachód dochodzi do skrzyżowania z drogą wojewódzką nr 486 na prawym brzegu rzeki Warty w miejscowości Krzeczów. Następnie od tego skrzyżowania granica prowadzi ww. drogą wojewódzką około 4400 m na południowy-wschód, przekraczając granice gmin: Wierzchlas i Działoszyn i dochodząc do drogi powiatowej 4523 E. Dalej granica biegnie na południe, początkowo wzdłuż ww. drogi powiatowej około 650 m a później wzdłuż granicy lasów państwowych około 2500 m. Potem granica skręca na południowy-wschód i biegnąc drogą polną około 1300 m dociera do drogi leśnej, gdzie skręca na południe i biegnie około 250 m, aby potem skręcić na wschód i drogą leśną lasów państwowych po około 300 m dotrzeć do innej drogi leśnej, którą następnie kieruje się na południe i po około 1350 m dociera do drogi powiatowej 4522 E Bobrowniki Działoszyn. Następnie granica prowadzi tą drogą na wschód około 1000 m, potem skręca na południe i biegnie wzdłuż granicy oddziału leśnego około 200 m, docierając do rzeki Warty, którą przecina i biegnie dalej wzdłuż doliny Suchej Strugi. Początkowo na południe około 1300 m wzdłuż wschodniej górnej krawędzi stoku doliny, potem przy zabudowie zagrodowej w Kol. Lisowice skręca na zachód i biegnąc dalej południową górną krawędzią tej doliny dociera do miejscowości Bugaj, skąd kieruje się na południe. Następnie biegnie dalej doliną rzeki w kierunku południowo-zachodnim dochodząc do zabudowań wsi Draby. Dalej granica prowadzi drogą wzdłuż tych zabudowań do drogi krajowej nr 42, którą następnie biegnie dalej na południowy-zachód około 1300 m do wsi Kiedosy, a potem około 1500 m drogą lokalną do wsi Szczepany dochodząc do granicy z województwem śląskim. Następnie linia graniczna biegnie około 7400 m na zachód wzdłuż granicy województwa łódzkiego i śląskiego dochodząc do punktu styczności granic 3 województw: łódzkiego, śląskiego i opolskiego. Dalej biegnie około 5300 m na zachód i północny-zachód wzdłuż granicy woj. łódzkiego i opolskiego dochodząc do punktu przecięcia granic woj. łódzkiego i opolskiego z drogą polną, czyli do miejsca, w którym rozpoczęto opis. Opis granic otuliny Parku W skład otuliny na terenie woj. łódzkiego wchodzi obszar określony linią graniczną opisaną poniżej. Opis przebiegu zewnętrznej granicy otuliny Parku zaczyna się w gm. Pątnów w miejscowości Kałuże zachodnia część. Od punktu przecięcia granic woj. łódzkiego i opolskiego z granicą Załęczańskiego Parku Krajobrazowego, linia graniczna otuliny biegnie na zachód wzdłuż granicy woj. łódzkiego i opolskiego dochodząc do linii kolejowej Wieluń Herby Nowe. Dalej granica otuliny biegnie wzdłuż tej linii kolejowej na północ dochodząc do lasu uroczyska Ruda i cieku Struga. Stąd wzdłuż cieku granica skręca na zachód, potem na północ i wschód okalając las od zewnętrznej strony i dochodzi do drogi powiatowej 4523 E we wsi Przycłapy. Stamtąd tą drogą granica biegnie około 600 m na południowy-wschód dochodząc do lasu uroczyska Mierzyce. Następnie biegnie na północ i wschód wzdłuż zachodniego i północnego skraju lasu dochodząc do granicy oddziałów leśnych 225 i 230. Potem kieruje się na południe i po około 550 m skręca na wschód. Idąc drogą leśną i polną dochodzi do drogi gminnej nr Mierzyce Kraszkowice. Stąd biegnie na północ tą drogą około 500 m, po czym skręca na wschód. Następnie idąc w kierunku północnowschodnim linią łamaną prowadzoną wzdłuż dróg polnych i granic własności działek rolniczych, granica dochodzi do miejscowości Kraszkowice Modlin, otaczając zabudowania wsi Kraszkowice od wschodu i przecinając wcześniej drogę wojewódzką nr 486 Wieluń Działoszyn. Ze wsi Kraszkowice Modlin granica biegnie drogą gminną nr w kierunku

7 7 północno-wschodnim dochodząc do punktu wysokościowego 174,2 m n.p.m., gdzie skręca droga leśną na wschód i po około 1000 m dochodzi do innej drogi leśnej. Stąd tą drogą kieruje się na północ (około 500 m), potem drogami leśnymi idzie na wschód dochodząc do drogi powiatowej 4529 E Krzeczów Drobnice. Następnie zachodnim skrajem lasu kieruje się na północny-wschód i dochodzi do drogi leśnej, Stąd droga leśną idzie na wschód, potem drogami polnymi na północ, ponownie na wschód i na północ dochodząc do rzeki Warty, którą przecina na wysokości wsi Jarząb. Następnie granica biegnie na południowy-wschód wzdłuż granicy gmin Wierzchlas i Siemkowice dochodząc do drogi gminnej nr w gm. Wierzchlas. Stąd drogą leśną (około 280 m) dochodzi ponownie do granicy gmin Wierzchlas i Siemkowice. Następnie kieruje się na południowy-zachód i południe początkowo wzdłuż granicy gmin Wierzchlas i Siemkowice, potem wzdłuż cieku przecinając drogę powiatową 4527 E we wsi Mokre i dochodząc do drogi polnej. Dalej granica biegnie wzdłuż drogi polnej i ponownie granicą gmin Wierzchlas i Siemkowice (otaczając od zachodu przysiółek Ostrawy) dochodząc do punktu styku granic gmin Wierzchlas, Siemkowice i Działoszyn. Stąd granica otuliny prowadzi na południe wzdłuż dróg polnych przecinając drogę wojewódzką nr 486 Wieluń Działoszyn i dochodząc do punktu wysokościowego 220,3 m n.p.m. Następnie granica biegnie na południowy-wschód linią łamaną wzdłuż dróg polnych i dochodzi do tzw. Traktu Kamiońskiego (dawny szlak handlowy). Dalej wiedzie na wschód tym traktem około 1000 m, po czym skręca na południe i południowy-wschód i wiodąc drogami leśnymi dociera do drogi powiatowej 4522 E Bobrowniki Działoszyn. Następnie wiedzie tą drogą na północny-wschód około 200 m wkraczając w granice administracyjne miasta Działoszyna, po czym skręca wzdłuż dróg polnych na wschód i potem na południe omijając pałac Męcińskich w Działoszynie i dochodzi do doliny rzeki Warty, którą przecina. Dalej granica wiedzie na południe drogami polnymi dochodząc do drogi krajowej nr 42, którą przecina i dalej biegnie na południowy-zachód wzdłuż tzw. Drogi Dankowskiej, dochodząc do granicy woj. łódzkiego i śląskiego. Następnie linia graniczna biegnie na zachód wzdłuż granicy tych województw dochodząc do punktu przecięcia granic woj. łódzkiego i śląskiego z granicą Załęczańskiego Parku Krajobrazowego.

8 8 UZASADNIENIE Ustawą z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz.U.Nr 92, poz. 880) uchylona została dotychczasowa ustawa z dnia 16 października 1991r. o ochronie przyrody. Zaistniała potrzeba dostosowania aktów prawnych powołujących parki krajobrazowe do zapisów nowej ustawy, w szczególności w zakresie nakazów i zakazów obowiązujących na terenie parku. Jakkolwiek zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. parki krajobrazowe powołane przed wejście w życie tej ustawy pozostają nadal parkami krajobrazowymi, tym niemniej z uwagi na fakt, że Załęczański Park Krajobrazowy w chwili powołania położony był na terenie byłych województw: sieradzkiego, częstochowskiego i opolskiego, a obecnie leży na terenie województwa łódzkiego i częściowo na terenie województw: śląskiego i opolskiego, uzasadnione jest ponowne wskazanie przebiegu granic dla każdego z województw oddzielnie. Granice Parku i otuliny pozostają bez zmian; zmianie nie ulega również powierzchnia Parku w granicach województwa łódzkiego. Rozporządzenie niniejsze nie powoduje żadnych skutków finansowych, a zadaniem jego jest wyłącznie doprowadzenie do zgodności rozporządzenia tworzącego Park do przepisów obowiązującego prawa. Projekt rozporządzenia uzyskał pozytywną opinię Wojewódzkiej Rady Ochrony Przyrody w Łodzi na posiedzeniu, które odbyło się r.