niedziela Statua św. Krzysztofa w Emmerich (Niemcy) Szerokiej drogi! Jam jest Jezus, twój Zbawiciel. Dźwigając Mnie,

Transkrypt

1 niedziela zamojsko-lubaczowska nr 29 (513) XI rok LI 20 VII 2008 ZAMOŚĆ w numerze: Bogu dziękujcie ducha nie gaście 25-lecie parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie Idziemy w światłości Chrystusa zaproszenie na pieszą pielgrzymkę na Jasną Górę tym tygodniu patronować W nam będą: 20 lipca bł. Czesław, kapłan. Urodził się około 1180 r. w Kamieniu Opolskim. Wstąpił do dominikanów, habit otrzymał z rąk św. Dominika. W 1222 r. przybył do Krakowa. Stąd udał się do Pragi, gdzie założył pierwszy klasztor. Parę lat później został przeorem we Wrocławiu, gdzie przebywał aż do śmierci w 1242 r. Jest jego patronem. 21 lipca św. Wawrzyniec z Brindisi, kapłan, doktor Kościoła. Urodził się w 1559 r. Wstąpił do kapucynów. Jako kapłan pracował nad reformą Kościoła. Kaznodzieja, gorliwy apostoł oraz dyplomata, mediator między panującymi. Przyczynił się do stworzenia Ligi Świętej. Zmarł w Lizbonie 22 lipca 1619 r. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką i teologiczną. Jest patronem zakonu kapucynów. 22 lipca św. Maria Magdalena. Była jedną z trzech Marii, które udały się do grobu, aby namaścić ciało Ukrzyżowanego. Ona pierwsza powiedziała Apostołom o Zmartwychwstaniu Jezusa. Według greckiej tradycji Maria Magdalena zmarła w Efezie. Według tradycji Zachodu przybyła do południowej Francji, gdzie głosiła wiarę w Chrystusa w okolicach Marsylii i Aix. Trzydzieści lat spędziła na pustelni w St. Baume. Jest m.in. patronką zakonów kobiecych. 23 lipca św. Brygida, królowa, wdowa, zakonnica. Urodziła się w 1303 r. w Finstad koło Uppsali. Jej rodzina była spokrewniona z królem szwedzkim. Jest założycielką zakonu Najświętszego Zbawiciela (brygidki). Jej życie wypełniała modlitwa, umartwienia, pokuta. Była hojna dla fundacji kościelnych i charytatywnych. Doznawała licznych przetemat tygodnia Ze świętymi przez tydzień Ks. Tomasz Bomba dokończenie na str. VIII Archiwum Niedzieli Statua św. Krzysztofa w Emmerich (Niemcy) Szerokiej drogi! Jam jest Jezus, twój Zbawiciel. Dźwigając Mnie, dźwigasz cały świat takie słowa miał usłyszeć św. Krzysztof, którego wspomnienie będziemy obchodzić w nadchodzącym tygodniu, gdy przenosił przez wody Jordanu dziecko, a jego ciężar przyprawił go niemal o śmierć przez utopienie. To niezwykłe spotkanie z Panem miało go jeszcze bardziej utwierdzić w kroczeniu Jego drogami i dźwiganiu wraz z Nim ciężarów ludzkości, podnoszeniu człowieka, uwikłanego w grzech bałwochwalstwa, ku Bogu Jedynemu i Prawdziwemu, odzyskiwaniu go dla nieba. Św. Krzysztof znalazł czas, miejsce i odwagę na rozważenie tajemnic swojego życia, tego sprzed spotkania z Chrystusem. To, co odkrył, skłoniło go do przemiany. Do poddania się kierownictwu Jego łaski i Jego nauki. Do miłości, która nie lęka się oddać życia. Mało kto odkrył takiego św. Krzysztofa. Zazwyczaj kojarzy nam się wyłącznie z obrzędem poświęcenia pojazdów czy wstydliwie ukrytym w samochodzie medalikiem z Jego O św. Krzysztofie, wejrzyj na nasze dusze niedostatecznie oddane służbie Najsilniejszego Pana. Rozproszenia ziemskiego życia, walka o byt, krótkowzroczny egoizm, odrywają nas od rzeczy świętych, uzależniających przyszłość wieczną od teraźniejszości. Wyproś nam u Boga łaskę czułej pamięci o Nim w pracy, podczas odpoczynku, w radości i smutku. Niech świadomość obecności Bożej gości w nas, niosąc ze sobą odrodzenie ducha i nadzieję wiekuistego szczęścia po śmierci. Modlitwa do św. Krzysztofa wizerunkiem i modlitwą. Patron kierowców, do którego tylko nieliczni z uczestników ruchu drogowego mają nabożeństwo, co niestety widać gołym okiem na naszych ulicach. Przyzywanie pomocy świętych, to rzecz dobra dla księży i starych babć, a nie dla młodych, pełnych wigoru, zakochanych w szybkości i własnych możliwościach, ludzi. W ostateczności, gdy najgorsze staje się faktem, nie zaszkodzi zapalenie Panu Bogu świeczki, choć wówczas najczęściej padają oskarżenia pod Jego adresem i pytania: gdzie był Bóg?, dlaczego?... Na oleju słabej jakości daleko się nie ujedzie... Rzecz dotyczy nie tylko samochodu, ale i głowy. Żeby dojechać do celu i to dojechać bezpiecznie, trzeba zadbać o paliwo możliwie jak najlepszego gatunku. Za takie paliwo czasami się słono płaci, ale warto zapłacić każdą cenę, by osiągnąć cel, ten ziemski, a przede wszystkim ten ostateczny. Szerokiej zatem drogi! Niech nam ścieżki, ulice i autostrady prostuje św. Krzysztof i niech wiodą one zawsze ku Bogu i człowiekowi. Anna Litwin I

2 niedziela zamojsko-lubaczowska Ku duchowemu wzrostowi... Małgorzata Godzisz 24 lata studiuje filologię polską ze specjalizacją redaktorsko-medialną na UMCS w Lublinie. Swoje życie wiąże ściśle z Ruchem Światło-Życie Grupa legionowa na rekolekcjach w Łabuniach Członkowie Legionu Maryi z naszej diecezji przeżyli w dniach czerwca br. w Łabuniach doroczne rekolekcje. Uczestniczyło w nich 65 osób. Ćwiczenia duchowe prowadził ks. prof. Stanisław Tymosz z KUL-u. Podkreślił on, że Legion Maryi, według zapisu synodalnego, jest prawnie osadzony w strukturze Kościoła katolickiego, dlatego nikt nie może kwestionować jego istnienia i działalności. Legioniści, którzy działają pod egidą Maryi, swojej Hetmanki, widzą w Niej swój wzór i zobowiązują się z pokorą, tak jak Ona, pełnić wolę Bożą uświęcać siebie i tych, którzy są zagubieni duchowo i moralnie. Aby sprostać tym zadaniom podkreślał Ksiądz Profesor legionista musi formować swoją osobowość przede wszystkim przez świadectwo życia, przyjmowanie sakramentów św., lekturę Pisma Świętego i pism religijnych oraz kierownictwo duchowe kapłana. W programie rekolekcji znalazły się też rozważania o Duchu Świętym i Jego działaniu w początkach Kościoła Chrystusowego i w naszej współczesności. Rekolekcje zbiegły się z niezwykłymi uroczystościami. Ksiądz Profesor obchodził 25. rocznicę święceń kapłańskich, a ks. Zdzisław Ciżmiński, diecezjalny kierownik duchowy Legionu, 40-lecie kapłaństwa. W czasie Mszy św., poświęconych Jubilatom, modliliśmy się o potrzebne dla nich łaski i dziękowaliśmy za otrzymane dary Nieba. Neoprezbiter ks. Sławomir Portka odprawił Mszę św. prymicyjną i udzielił wszystkim błogosławieństwa. Życzyliśmy, by w nowej, wyznaczonej mu parafii założył Legion, gdyż jako prezydent tego ruchu w seminarium ma już duże w tej dziedzinie doświadczenie. Mnóstwo. Wystarczy uważnie popatrzeć na siebie jak na pole, na którym rośnie więcej niż jeden paskudny chwast. Nie rozumiemy, skąd się to świństwo w nas wzięło. Przecież tak starannie, od czasu do czasu oczyszczamy nasz piękny ogród ciała i duszy z niepotrzebnego zielska. Męczymy się, spowiadamy minimum raz w miesiącu, przyrzekamy kapłanowi poprawę nie zawsze to pomaga. Różne są rodzaje chwastów. Jedne łatwo wyplewić natychmiastowym działaniem, jeszcze inne, których korzenie mocno tkwią w sercu, trzeba usuwać latami. Jakże często zaczynamy nie znosić siebie, nienawidzić, gotowi powyrywać nas samych z korzeniami. Bo przecież każdy przysłowiowy chwast zasiany na naszym polu jest grzechem. Są wśród nas ludzie, którym nie w głowie walka o dobro pochodzące od Boga. W życiu przybierają co raz to barwniejsze maski, za którymi próbują ukryć swą brudną, zamazaną twarz. Grzech ich zniewala i coraz bardziej pogrąża. A oni wciąż się usprawiedliwiają. Obyś nigdy nie znalazł się na miejscu któregoś z tych ludzi. Czuwaj Ostatnim akcentem rekolekcji było odwiedzenie cmentarza, na którym spoczywają członkowie rodu Szeptyckich, właścicieli dworu w Łabuniach i siostry zakonne. Modliliśmy się za ich dusze. Ze wzruszeniem wspominaliśmy s. Bogumiłę Makowską, która często na rekolekcjach legionowych uczyła nas modlitwy i pokornej postawy wobec Boga. Rekolekcje, dzięki gościnności Sióstr Franciszkanek Misjonarek Maryi, zakończyły się niedzielnym obiadem. Przede wszystkim jednak wzbogaciły nas duchowo i zachęciły do aktywnej pracy apostolskiej. Julia Rodzik Ile chwastów rośnie na naszym polu życia? i módl się, a osiągniesz zwycięstwo, którym jest życie wieczne. Bóg nas kocha i posiewa ziarno swojego słowa, a nieprzyjaciel, którym jest szatan, chce udaremnić plan Boży i zniszczyć ziarno, zasiewając zło. Ile spokoju możemy odnaleźć w słowach Jezusa: Abyście zbierając chwast nie wyrwali z nim i pszenicy (por. Mt 13, 29). Zasmucona i poraniona przez nas Jego miłość czuwa, by nie zginęło życie sprawiedliwego, a w walce ze złem ujawni się zwycięstwo dobra. Jezus tak wyjaśnił znaczenie nauki o chwaście: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego (Mt 13, 37-38). Kiedy nastąpi koniec świata, Pan pośle swoich żeńców, by wyrwali z Jego królestwa wszelkie zgorszenie i tych, którzy je czynili. Do tego czasu, Kościół nie będzie pozbawiony zła i nieprawości, gdyż będą w nim trwali ludzie grzeszni. Dlatego każdy jest wezwany do pracy nad sobą, a Duch Boży, który w nas mieszka będzie przychodził z pomocą naszej słabości. q Zofia Bałabuch Jednym Zdaniem ZAMOŚĆ Jubileusz 40-lecia kapłaństwa obchodził ks. Zdzisław Ciżmiński. 27 czerwca br. Mszy św. jubileuszowej w kościele pw. św. Katarzyny przewodniczył bp Wacław Depo. Piękna przyszłość tak zatytułowano koncert Chóru dziecięcego Filharmonii Orenburskiej Nowyje imena, który 1 lipca br. zorganizowali: Katolickie Stowarzyszenie Civitas Christiana w Zamościu, Zakon Ojców Redemptorystów w Zamościu, Urząd Miasta Zamość i Symfoniczna Orkiestra im. Karola Namysłowskiego w Zamościu. STAW NOAKOWSKI 28 czerwca br. bp Wacław Depo przeprowadził wizytację kanoniczną parafii pw. św. Jana Chrzciciela. LUBACZÓW Z udziałem abp. Mieczysława Mokrzyckiego ze Lwowa, bp. Wacława Depo i bp. Mariusza Leszczyńskiego 29 czerwca br. w kościele pw. św. Stanisława BM zainaugurowano diecezjalne obchody Roku św. Pawła. Uroczystość była połączona z jubileuszem 25-lecia święceń kapłańskich oraz 10-lecia sakry bp. Mariusza Leszczyńskiego. ŁUKAWIEC 29 czerwca br. 50-lecie kapłaństwa obchodził ks. Józef Kornaga. Uroczystości jubileuszowej przewodniczył bp Wacław Depo. ZWIERZYNIEC 29 czerwca br. w ramach Dni Zwierzyńca księża z diecezji zamojsko- -lubaczowskiej mistrzowie Polski w halowej piłce nożnej rozegrali mecz z miejscową drużyną piłkarską Sokół. KRASNOBRÓD Doroczny odpust ku czci Matki Bożej Krasnobrodzkiej był świętowany 1-2 lipca br. Pasterce Maryjnej przy Kaplicy Objawień na Wodzie przewodniczył bp Wacław Depo, uroczystej Sumie odpustowej abp Józef Michalik, przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski. Edyta Sadło II

3 wydarzenia Turniej piłki siatkowej Hit programu Parafiady wyścigi zaprzęgów konnych Jeszcze jeden kawałek... Zdjęcia: Archiwum autora Przy stole pingpongowym Co jeszcze można zrobić? A można wiele. Na ten przykład Parafiadę. W piękne czerwcowe popołudnie, dodać jeszcze trzeba niedzielne, zorganizowaliśmy spotkanie dzieci, młodzieży i całych rodzin. Ku naszemu zaskoczeniu przybyło wiele osób. Jednym z punktów programu Parafiady był wyścig kolarski z niesamowitym zakończeniem. Otóż, niemal do samej mety, prowadziło dwóch kolarzy. Oglądając się za siebie, w pewnym momencie zobaczyli jadącego chłopca. Przystanęli, wzięli rowery na ramiona i podeszli do linii mety. Chłopiec, przejechawszy ją, podniósł ręce go góry w geście zwycięstwa, dając wyraz niesamowitej radości. Dwaj kolarze podeszli, składając mu gratulacje. Wszyscy otrzymali nagrody. Następnie odbył się turniej piłki siatkowej. Było jak na plaży, bo w piasku i na bosaka. Zmierzyło się ze sobą kilka drużyn. Dziewczęta, strażacy, księża. Niezwykle miła zabawa, w trakcie której nie ważne było do ilu wygraliśmy. Przy stole pingpongowym stanął ks. Krzysztof Augustynek, mistrz Polski wśród kapłanów w tej właśnie dyscyplinie. Zmierzyło się z nim kilku śmiałków. Każdy miał wielką satysfakcję. Nad naszymi głowami pojawili się także paralotniarze. Przylecieli, aby pokazać kilka akrobacji w powietrzu. Gdy później opowiadali o swoim hobby, wzbudzili wielkie zainteresowanie wśród zebranych. Hitem programu Parafiady były wyścigi zaprzęgów konnych. Na specjalnie przygotowanym torze, wykazując się kunsztem powożenia, właściciele zaprzęgów rywalizowali ze sobą w jeździe na czas. Powyciągano ze stodół i magazynów bryczki, pięknie je przygotowano a trzeba zaznaczyć, że wszystkie pochodziły z terenu naszej parafii i w ten sposób mieliśmy okazję przeżyć naprawdę wspaniałe emocje. Częstując się przygotowanym posiłkiem, który zafundowali życzliwi ludzie, w bardzo miłej atmosferze spędzaliśmy to niedzielne popołudnie. Przez cały czas trwania Parafiady odbywała się loteria fantowa. Wszystkie losy były wygrane. Wśród uczestników loterii wylosowano pięć głównych nagród: rower, piękny stary stolik, kosiarkę do trawy, wieżę i odtwarzacz płyt DVD. Radości nie było końca. Cały dochód z loterii i degustacji ciast upieczonych przez nasze panie przeznaczyliśmy na rzecz remontu ołtarza głównego w naszej świątyni. Dopełnieniem imprezy był koncert zespołu wokalnego. Pozwolę sobie raz jeszcze serdecznie wszystkim podziękować za to, wydawałoby się zwyczajne, a jednocześnie niezwykłe spotkanie. Niekoniecznie trzeba zapraszać gwiazdy żeby się dobrze bawić. Przy odrobinie inicjatywy, we własnym gronie, równie pięknie można spędzić czas, a jednocześnie czegoś się nauczyć. I to właśnie można robić! Ks. Błażej Górski Zapraszamy KRASNOBRÓD Letnie Koncerty Organowe w Sanktuarium Maryjnym 27 lipca br. zagra Jarosław Ciecierski, 10 sierpnia br. prof. Joachim Grubich, 24 sierpnia br. wystąpią: Małgorzata Suchowierzch, Tomasz Suchowierzch, Marek Kudlicki. Początek koncertów godz. 17. CIESZANÓW Roztoczańskie Lato z koncertami zespołu Piersi oraz zespołu Arka Noego odbędzie się w dniach lipca br. ZAMOŚĆ VII Międzynarodowy Festiwal Folklorystyczny Eurofolk Zamość 2008 odbędzie się w dniach lipca br. Podczas Eurofolku zaprezentują się m.in. zespoły z Hiszpanii, Włoch, Turcji, Serbii, Macedonii, Meksyku, Węgier, Puerto Rico i Polski. Międzynarodowe Mistrzowskie Kursy Muzyczne odbędą się dniach od 3 lipca do 10 sierpnia br. Edyta Sadło III

4 niedziela zamojsko-lubaczowska Złoty jubileusz kapłaństwa ks. prał. Józefa Kornagi z Łukawca W uroczystość Świętych Piotra i Pawła świętowano w Łukawcu jubileusz 50-lecia święceń kapłańskich ks. prał. Józefa Kornagi. Najważniejszym wydarzeniem tego dnia była dziękczynna Eucharystia, sprawowana przez niego w asyście jego brata, ks. Mieczysława Kornagi proboszcza z Cewkowa i ks. kan. Michała Goniaka proboszcza z Oleszyc, z udziałem bp. Wacława Depo i abp. Mieczysława Mokrzyckiego oraz rzeszy kapłanów. Na początku tej Najświętszej Ofiary, dzieci i młodzież szkolna słowami poezji, a delegacje poszczególnych miejscowości należących do tej parafii w pięknych słowach złożyły Jubilatowi życzenia. Było 50 róż od parafian. Były życzenia od sióstr zakonnych i kapłanów. Listownie gratulacje i życzenia nadesłali: metropolita lwowski kard. Marian Jaworski, metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak (razem z Jubilatem otrzymał święcenia kapłańskie) oraz biskup gliwicki Jan Wieczorek (kolega z czasów studiów w Seminarium Duchownym). Przyszedłem na świat 23 stycznia 1933 r. Dzień wcześniej urodził się mój brat Jan, który już 30 lat nie żyje. Ze mną były komplikacje. Była siarczysta zima. Ojciec saniami przywiózł z Lubaczowa lekarza, który powiedział, że będzie to cud, gdy da się uratować matkę i dziecko. Urodziłem się nieżywy. Lekarz westchnął do Boga i Matki Najświętszej byśmy żyli. Bym wydał głos dziecka po urodzeniu. Pragnienie lekarza spełniło się. Jego wiara i nadzieja sprawiły, że żyję wspominał Jubilat. W homilii abp Mieczysław Mokrzycki dopowiedział dalsze losy jego życia. Ks. Józef Kornaga urodził się w Wólce Krowickiej. Tam rozpoczął naukę w szkole podstawowej. W czasie zawieruchy wojennej wioska została spalona przez UPA. Rodzina Kornagów ratowała się ucieczką za San. Po powrocie Józef dokończył naukę w szkole podstawowej, później uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Lubaczowie. Gdy umierała matka, w dniu moich urodzin, zebraliśmy się 8 dzieci z ojcem przy jej łożu. Spojrzała na nas i powiedziała: Urodziłam was sześciu synów. Może któryś z was będzie księdzem. Pomodli się za mnie. Spojrzała na mnie. Od tej chwili postanowiłem zostać księdzem. Podobnie uczynił mój najmłodszy brat Mieczysław dopowiedział w swoich wspomnieniach Dostojny Jubilat. Jak mówił w homilii abp M. Mokrzycki, w 1953 r. po ukończeniu LO Józef Kornaga zgłosił się do Kurii w Lubaczowie i administrator apostolski archidiecezji lwowskiej z siedzibą w Lubaczowie abp Eugeniusz Baziak skierował go do Seminarium Duchownego w Nysie. Po studiach w Nysie i w ostatnim roku w Opolu, Józef Kornaga w katedrze na Wawelu, 22 czerwca 1958 r., z rąk abp. E. Baziaka otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Narolu, Bełżcu, Płazowie, Cewkowie, Lipsku, a następnie został proboszczem w Hulczu. Adam Łazar Jubilat przyjmuje kwiaty od dzieci Homilię wygłasza abp Mieczysław Mokrzycki 28 listopada 1971 r. bp Jan Nowicki przeniósł go do Łukawca z konkretnym zadaniem: Zbudujesz tam nowy kościół. Były długie starania, by otrzymać zezwolenie. Nadeszło dopiero w przeddzień wizyty Jana Pawła II w Polsce w 1979 r. Ks. Józef Kornaga zbudował okazałą świątynię, którą konsekrował bp Marian Jaworski 16 września 1990 r. W niej znalazł się cudowny obraz Matki Bożej Tartakowskiej. Staraniem proboszcza ks. J. Kornagi obraz ten został koronowany papieskimi koronami 3 czerwca 1991 r., podczas wizyty Papieża Jana Pawła II w Lubaczowie. Abp M. Mokrzycki w homilii zwrócił uwagę na istotny fakt z życia tej parafii. W czasie 36-letniego proboszczowania ks. prał. Józefa Kornagi zostało wyświęconych 9 księży z Łukawca i 5 z Nowej Grobli i Bihal (miejscowości te należały wówczas do parafii w Łukawcu) oraz kilka sióstr zakonnych. Dodam od siebie, że wśród nich jest abp M. Mokrzycki. Pod koniec tej dziękczynnej Eucharystii bp Wacław Depo odczytał błogosławieństwo apostolskie Benedykta XVI dla ks. Józefa Kornagi z okazji 50-lecia jego święceń. Ojciec Święty wyraził uznanie dla jego odwagi w służbie Ewangelii, pracy duszpasterskiej i dydaktycznej oraz poświęcenia sił na rzecz dzieła budowy nowych świątyń. Bp Wacław Depo powiedział, że kapłaństwo jest Bożym darem w konkretnym człowieku wzrastającym dla dobra innych. W imieniu całego Kościoła na ziemi zamojsko-lubaczowskiej wyraził radość i wdzięczność Bogu za dar kapłaństwa ks. prał. Józefa Kornagi, prosząc Matkę Bożą Łukawiecką, by dalej wypraszała siły dla pięknego spełnienia jego kapłaństwa. Adam Łazar IV

5 jubileusze zdjęcia: Archiwum parafii Życzenia na skrzypkach Kapela Podwórkowa Staszka Wielanka nie tylko o chłopcach z ferajny Bogu dziękujcie ducha nie gaście Uroczystość 25-lecia parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie Od początku swoich dziejów Polacy oddawali nadzwyczajną cześć Matce Najświętszej. Wzywali Jej opieki w chwilach trudnych, gdy ważyły się losy narodu, przez wieki walczącego o przetrwanie z najrozmaitszymi najeźdźcami. Poświęcali Jej niezliczone świątynie. Odbywali pielgrzymki do miejsc naznaczonych Jej szczególną, cudowną obecnością. Od dziecka po zgrzybiałą starość wędrowali przez życie z różańcem w ręku i z Jej medalikami na szyi. Cała polska kultura, obyczajowość, muzyka, poezja, malarstwo, architektura, przesiąknięte są motywami płynącymi z maryjnej pobożności. 22 czerwca br. do kościoła pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Hrubieszowie różnymi drogami szli wierni, aby przez uroczystość odpustową pokłonić się i pozdrowić Maryję w obrazie Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Powód był szczególny: 25-lecie parafii i odbudowy Kościoła zniszczonego przez system komunistyczny; 25-lecie pracy w tej parafii ks. prał. Andrzeja Puzona oraz święto 2. Pułku Rozpoznawczego w Hrubieszowie. Na ten jubileusz został zaproszony kard. Stanisław Nagy z Krakowa oraz wielu innych gości. Przed południem młodzież rozpoczęła modlitewne czuwanie, rozważając tajemnice różańcowe. Do młodzieży dołączyli żołnierze 2. Pułku Rozpoznawczego. W tym czasie plac przy kościele, jak i pobliski park wojskowy zostały zapełnione przez pielgrzymów. O godz. 12 kard. Stanisław Nagy przy dźwiękach orkiestry wojskowej, w asyś- cie liturgicznej, przeszedł z Domu Parafialnego do kościoła. Po modlitwie przed Najświętszym Sakramentem, Ksiądz Kardynał i księża koncelebrujący udali się do ołtarza polowego. Na rozpoczęcie Mszy św. odezwały się góralskie trąbity. Na uroczystość przybyli bowiem górale z Bukowiny Tatrzańskiej i Zakopanego razem ze swoją kapelą. Proboszcz parafii powitał przybyłych gości: Księdza Kardynała, gen. Brunona Hermana z Warszawy, władze miasta, gminy, posłów, dowódcę 2. Pułku Rozpoznawczego wraz z Kompanią Honorową, komendantów Policji, Straży Granicznej, WKU, dyrekcje wszystkich zakładów pracy. Po powitaniach rozpoczęła się Msza św. Obsługę Mszy św. przejęła młodzież cywilno- -wojskowa oraz orkiestra wojskowa, zespół góralski z Bukowiny Tatrzańskiej, Lechici pod kierunkiem Leszka Opały oraz służba liturgiczna. Z wielką uwagą wysłuchano kazania Księdza Kardynała. Powiedział on m.in.: Próbowałem prześledzić losy waszej historii i cóż tam jest w tych losach? Jest zagrożenie tatarskie, kozackie i jeszcze inne, jest holokaust części waszej społeczności i miejsce straszliwe na mapie Europy, gdzie dokonano mordu. Była ta ziemia zawsze bogata chlebem, zielenią lasów i pięknych pól, ale była też ziemią, która nasiąkła krwią tych, którzy uciekali! Stamtąd, gdzie byli zagrożeni za polskość, za (...) katolickość! A wy hrubieszowscy obywatele przyjmowaliście, przygarnęliście do serca! (...) My potrzebujemy symbiozy i od tysiąca lat w tej symbiozie żyliśmy, świętej symbiozie Boga z polskim narodem, i wy o tej Ks. prał. Andrzej Puzon wita na uroczystości kard. Nagyego z Krakowa symbiozie daliście świadectwo (...). Wskazując na obraz Matki Bożej Ksiądz Kardynał rzekł: Najświętsza Matka Boża Nieustającej Pomocy jest Matką wielkiej troski o swoje dzieci, które są w Kościele i które chcą świętej symbiozy między Kościołem, a narodem. (...) niech wam z tego dnia, pięknego, wielkiego dnia zostanie cześć dla symbiozy Kościoła i narodu, cześć dla tego Kościoła zbudowanego z takim trudem i dla waszego duszpasterza.... Modlitwę wiernych odczytali: lekarz, żołnierz, rolnik, nauczyciel, student, lektor, kleryk. W procesji z darami przyniesiono między innymi 200 szt. Pisma Świętego, które Ksiądz Kardynał z księżmi wręczył młodzieży, udzielając jej specjalnego błogosławieństwa w ramach przygotowania do sakramentu bierzmowania. Komunię św. rozdawało ponad 20 kapłanów. Na zakończenie Mszy św. podziękowania Księdzu Kardynałowi złożyli: dowódca 2. Pułku Rozpoznawczego płk Piotr Wałęga, młodzież i ks. prał. Andrzej Puzon. Zabrał głos jeszcze raz kard. Stanisław Nagy, wyrażając podziw dla wiary hrubieszowskiego ludu: Pamiętajcie: Bogu dziękujcie ducha nie gaście. W tym czasie nad ołtarzem pojawił się samolot sportowy, który zrzucił kwiaty na ołtarz. Po uroczystej procesji i dziękczynnym Te Deum Ksiądz Kardynał jeszcze długo rozmawiał z uczestnikami odpustu. Wieczorem na placu przy kościele odbył się koncert wdzięczności dla parafian w wykonaniu zespołu góralskiego, Zespołu Lechici oraz Kapeli Podwórkowej Stanisława Wielanka z Warszawy, który poprowadziła spikerka TV Lublin, pochodząca z Hrubieszowa. Delegacje złożyły Księdzu Prałatowi życzenia z racji 35-lecia kapłaństwa, 25-lecia pracy na ziemi hrubieszowskiej. Plac był po raz drugi wypełniony do ostatniego miejsca. Wspólną modlitwą i pieśnią Matko Pomocy Nieustającej proś Boga za nami zakończyła się parafialna uroczystość odpustowa i jubileuszowa. Ks. Andrzej Puzon V

6 niedziela zamojsko-lubaczowska Idziemy w światłości Chrystusa Kochani Pielgrzymi! Zbliżamy się wielkimi krokami do dnia, kiedy kolejny raz dane nam będzie wyruszyć na pątniczy szlak do Czarnej Madonny. W tym roku, jakby na przedłużeniu ubiegłorocznego pielgrzymowania, gdy rozważaliśmy nasze Trwanie z Maryją przy Chrystusie, chcemy na tym szlaku stawać się uczniami Pana i iść w Jego światłości. Każdy z nas wie, że być uczniem Chrystusa, to wielki dar, ale także ogromne zadanie. Potrzeba tu wiele samozaparcia, pracy nad sobą, wyrzeczeń, ale także wewnętrznej nadziei i chrześcijańskiego optymizmu. Spróbujemy to wszystko odszukać podczas wędrówki pośród sierpniowych dni do Domu Matki. Czas kroczenia do tronu Pani Jasnogórskiej jest dla ogromnej większości uczestników błogosławionym czasem odkrywania oblicza Pana Jezusa. Dni wesela i radości obok dni pokutnych, wraz z ciągle sprawowanym sakramentem pojednania, dają szansę kruszenia postaw egoistycznych i tworzenia fundamentów swojej wiary. W czasie pielgrzymowania pątnicy nabierają świadomości, iż są świadkami apostolskiego posłannictwa, że spotykają się z ludźmi, dla których niekiedy są jedyną amboną Słowa Bożego. Dlatego wyznanie wiary pielgrzyma powinno być widoczne w najdrobniejszych czynnościach codziennego życia. Kilkanaście dni wspólnotowego pielgrzymowania jest doświadczeniem rekolekcyjnego odkrywania Boga i siebie, a także coraz głębszym poznawaniem Maryi doskonałej Nauczycielki wypełniania woli Bożej. Pielgrzymka jest wielkim aktem religijnym. Są to rekolekcje w drodze. Cechuje ją duch modlitwy, miłości chrześcijańskiej, mężne znoszenie trudów i przestrzeganie regulaminu, ale również radość bycia we wspólnocie, spotkanie się z polską gościnnością oraz poznawanie uroków przyrodniczych i krajobrazowych naszej Ojczyzny. Pochylamy się nad tekstami Biblii i nauczaniem Kościoła, by podjąć na nowo trud stawania się dobrymi uczniami Mistrza z Nazaretu, by ciągle być w Jego Światłości. Dołączamy do wielkiej rzeszy pielgrzymów, którzy byli przed nami i pytamy siebie: Jak być uczniem Chrystusa w dzisiejszym świecie? Pielgrzymka wyruszy z Zamościa, Hrubieszowa, Tomaszowa Lubelskiego i Lubaczowa 2 sierpnia (sobota) Archiwum autora Czas kroczenia do tronu Pani Jasnogórskiej jest dla ogromnej większości uczestników błogosławionym czasem odkrywania oblicza Pana Jezusa. o godz. 9, po Mszy św. o godz. 8 w katedrze zamojskiej, a grupy biłgorajskie dołączą do nas w następne dni. Natomiast wejście na Jasną Górę przewidziane jest na 14 sierpnia o godz Przy zapisie na pielgrzymkę u Księdza Proboszcza lub w Sekretariacie Pielgrzymki trzeba podać: nazwisko i imię uczestnika, wiek, zawód, dokładny adres, nazwisko opiekuna w wypadku osoby niepełnoletniej (do 15 lat) lub zgodę rodziców na samodzielny udział w Pielgrzymce Pieszej (16-18 lat), numer telefonu domowego, uiścić opłatę wpisowego, która wynosi 80 zł. Jeśli z rodziny idzie druga osoba wówczas wpłaca 50 zł, a kolejna 25 zł. Zapisy będą prowadzone również w Sekretariacie Pielgrzymki przy katedrze zamojskiej ul. Kolegiacka 1 w Zamościu, od 21 lipca do 1 sierpnia w godzinach od 9-13 i Zapisu w Sekretariacie Pielgrzymki można dokonywać do dnia wyruszenia pielgrzymów na pątniczy szlak. Chętni mogą również dołączyć i zapisać się na trasie pielgrzymki. Przewodnicy poszczególnych grup pielgrzymkowych koordynują sprawy organizacyjne, umożliwiające duszpasterską pracę w grupie podczas trwania pielgrzymki, powołują służbę porządkową, organizują służbę medyczną, łącznościową i koordynują przemarsz swojej grupy do chwili połączenia się z całą pielgrzymką. Nie zapominamy o tych, którzy pozostają w domach. O rodzinie, chorych i osobach podeszłym wieku. To z myślą o Was powołaliśmy grupę duchową, która wspiera nas modlitewnie a Wam pozwala duchowo pielgrzymować do tronu Pani Jasnogórskiej. Poprzez fale Katolickiego Radia Zamość możecie nam towarzyszyć swoją modlitwą i pozdrowieniami, razem z nami rozważać konferencje i słać swoje pozdrowienia. W trakcie pielgrzymki nadawać będziemy codziennie dwa bloki programowe, a w nich najaktualniejsze informacje z trasy. Nasi reporterzy informować będą o wydarzeniach na trasie marszu, tematach dnia, usłyszymy transmisje na żywo z Apelów wieczornych i konferencji. Pomyśleliśmy również o tych, którzy w duchu Chrystusowej Miłości chcą wesprzeć finansowo tych, którym życie nie skąpi trudności. Dlatego powołaliśmy Fundusz Pielgrzymkowy, aby otworzyć serca ludzi zamożnych na potrzebujących. Wszystkie te informacje znajdziecie w swoich parafiach u duszpasterzy albo na naszej stronie pielgrzymkowej info. Niech więc kolejna Pielgrzymka, w której będziemy się spotykać z Chrystusem w Jego Słowie i Eucharystii, w Bracie i Siostrze, z którymi będziemy dzielić trud drogi, w spotkanych Braciach i Siostrach, którzy będą nas przyjmować, spełniając uczynki miłosierdzia, będzie sposobnością, aby coraz bardziej stawać się uczniem Chrystusa. Maryja Matka Odkupiciela, ale i nasza, do której będziemy podążać, będzie nas prowadzić i podpowiadać, jak to uczynić najlepiej. Ks. Tadeusz Bastrzyk, dyrektor Pieszej Pielgrzymki Zamojsko-Lubaczowskiej na Jasną Górę VI

7 rocznica zdjęcia: Archiwum autora Pamiątkowe zdjęcie z abp. Józefem Życińskim Jubileuszowa Eucharystia pod przewodnictwem Księdza Arcybiskupa Czterdzieści lat minęło Aż dziw pomyśleć, że to już 40 lat minęło, gdy w niedzielę 16 czerwca 1968 r. 15 alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie otrzymało święcenia kapłańskie. Wśród nich był również piszący te słowa. Sakramentu kapłaństwa udzielił ówczesny biskup Piotr Kałwa. Przygotowanie do kapłaństwa rozpoczęliśmy w Lubelskim Seminarium Duchownym w 1962 r. Było nas wtedy 28. Te 6 lat spędzonych w Seminarium, po latach zaliczyć możemy do tych, które najbardziej zapadły w naszą pamięć. Kolejne lata wieńczone obłóczynami, święceniami niższymi, wreszcie wyższymi i u krańca formacji seminaryjnej sakramentem kapłaństwa; dzień, który na trwałe zapisał się w pamięci każdego z 15. diakonów, którzy pamiętnego dnia stali się współpracownikami Najwyższego Kapłana Chrystusa. Dzień 16 czerwca br. był równie piękny, pogodny i ciepły jak tamten sprzed 40 lat. Tylko liczba zmalała. Z piętnastu święconych pozostało dziesięciu. Niektórzy wcześniej odeszli po nagrodę do Pana. Dziewięciu z nas żyjących zebrało się w Domu Rekolekcyjnym na Podwalu w Lublinie, łącząc się w modlitwie z przebywającym w szpitalu jednym z nas. O godzinie zeszliśmy do krypty archikatedry lubelskiej, modląc się przy grobie bp. Piotra Kałwy i składając kwiaty na jego grobie. Przywoływaliśmy w pamięci jego osobę pełną dobroci w dniu święceń, gdy uśmiechem i spokojnym głosem dodawał odwagi przyjmującym święcenia. Po krótkiej modlitwie i zadumie udaliśmy się do zakrystii, aby przywdziać szaty liturgiczne i oczekiwać abp. Józefa Życińskiego, następcy bp. Piotra w archidiecezji lubelskiej. Przewodniczył on naszej jubileuszowej Mszy św., która była centrum naszych uroczystości. W słowie Bożym skierowanym do nas, jak i wszystkich zebranych w archikatedrze, ukazał drogę życia kapłańskiego, jej radości i trudności, których nie brakło w latach totalitaryzmu i współcześnie również nie brakuje. Zwieńczeniem Eucharystii były życzenia dla jubilatów, aby następne lata obfitowały w radość dobrze spełnionej woli Bożej. Dalszym punktem uroczystości w Lublinie był wspólny posiłek w Domu Rekolekcyjnym razem z Arcybiskupem i we wspólnocie kolegów. Wspomnienia lat ubiegłych i wrażenia współczesności przesuwały się przed oczyma. A nazbierało się ich dużo przez te 40 lat. Napływały one szczególnie wtedy, gdy wspólnie, w gronie kolegów, oglądaliśmy zdjęcia z lat seminaryjnych i z naszej pracy kapłańskiej w różnych parafiach i różnych środowiskach Ludu Bożego. Ileż zaskoczenia, gdy dojrzało się siebie i kolegów sprzed 30 czy 20 lat i porównuje się z chwilą obecną. Ząb czasu i praca odcisnęły swoje znaki na twarzach i sylwetkach. Przed nami kolejne lata pracy i trudów dla Chrystusa. Ubywać nas będzie w miarę upływu lat. W naszych parafiach przeżyjemy też uroczystości jubileuszowe, które będą niejako dopełnieniem tych lubelskich z 16 czerwca. Chrystusowi Kapłanowi i Jego Matce, której zawierzyliśmy siebie nazajutrz po święceniach, niech będą dzięki, że mogliśmy dożyć tych 40 lat w kapłaństwie Chrystusowym. Kto dożyje dalszych jubileuszy nie wiadomo. Ważne jest jednak, aby każdy z nas, odchodząc do wieczności mógł powtórzyć za św. Pawłem: W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi odda Pan (2 Tm 4, 7-8). Ks. Włodzimierz Kwietniewski Chwila modlitwy i zadumy przy grobie bp. Piotra Kałwy w krypcie archikatedry lubelskiej Jubileusz Twój głos Panie, Który usłyszałem przed laty Brzmi w moim sercu Głosem dzwonu Wołającego do Twego domu. Pójdź za Mną poszedłem Panie przez cierniste rozłogi i przez lilii łan Oto spełniły się Twe słowa W życiu moim i wielu Przez Ciebie powołanych: przez jasny uśmiech szczęścia i żar gorzkiej łzy doświadczyłem tego nieraz przez lata pracy i trudu dla Ciebie. Obecnego w tych, Do których mnie posłałeś. Dziś po latach Powtarzam wciąż te słowa: Idę Panie, aby pełnić wolę Twoją Ty dodawaj swoich sił, Gdy słabną moje, ludzkie Jeślibym dziś miał wybierać Wybrałbym Twoje kapłaństwo Z jego zmęczeniem i troską Z niebezpieczeństwami i z radością i chwałą u kresu drogi. Ks. Włodzimierz Kwietniewski VII

8 niedziela temat tygodnia Ze świętymi... dokończenie ze str. I 25 lat posługi ks. prał. Stefana Wójtowicza w Wielączy żyć mistycznych i objawień. Była prekursorką nabożeństwa do Najświętszego Serca Jezusa. Ostatnie 24 lata spędziła w Rzymie. Tam zmarła 23 lipca 1373 r. Jest patronką Szwecji oraz dobrej śmierci. 24 lipca św. Kinga (Kunegunda), księżna, dziewica. Urodziła się w 1234 r. jako córka Beli IV, króla węgierskiego, i jego żony Marii, cesarzówny bizantyjskiej. Była siostrą św. Małgorzaty Węgierskiej oraz bł. Jolanty. Żona Bolesława Wstydliwego, księcia krakowskiego. Matka biednych i strapionych. Po śmierci męża wstąpiła do klasztoru klarysek w Starym Sączu, który wcześniej ufundowała. Umarła 24 lipca 1292 r. w Starym Sączu. Kanonizowana przez Jana Pawła II 16 czerwca 1999 r. Jest patronką Polski i Litwy oraz diecezji tarnowskiej. 25 lipca św. Jakub, Apostoł. Jakub, zwany Starszym. Starszy brat św. Jana Ewangelisty. Świadek wskrzeszenia córki Jaira, Przemienienia Pańskiego oraz agonii Chrystusa w Getsemani. Jako pierwszy z Apostołów poniósł męczeńską śmierć w Jerozolimie ok. 44 r. Jego relikwie spoczywają w Santiago de Compostela. Jest m.in patronem Hiszpanii i Portugalii oraz pielgrzymów. 26 lipca św. Anna. Matka Najświętszej Maryi Panny. Ewangelie nie przekazały o niej żadnej wiadomości. Według tradycji pochodziła z rodziny kapłańskiej z Betlejem. Od IV w. do dzisiaj pokazuje się przy Sadzawce Owczej w Jerozolimie miejsce, gdzie stał dom Anny i Joachima. Jest patronką m.in. diecezji opolskiej, kobiet rodzących i matek. Ks. Tomasz Bomba niedziela zamojsko- -lubaczowska Redakcja zamojsko-lubaczowska: ks. Tomasz Bomba (redaktor odpowiedzialny), ks. Jacek Rak ul. Zamoyskiego 1, Zamość, tel./fax (0-84) , niedziela_zamojska@pro.onet.pl Redakcja częstochowska: Agnieszka Chadzińska tel. (0-34) Czcigodnemu i Dostojnemu Księdzu Prałatowi Stefanowi Wójtowiczowi, Proboszczowi parafii Wielącza, w związku z przejściem na emeryturę, słowa podziękowania i wdzięczności, wraz z głębi serca płynącymi najlepszymi życzeniami: zdrowia, obfitości łask Bożych, opieki Maryi i Jezusa Chrystusa, za 25 lat posługi kapłańskiej i wszelkie dobra materialne i duchowe składają, wraz ze słowami modlitwy Parafianie Uroczysta Msza św., sprawowana w intencji Księdza Prałata zgromadziła w kościele wierzących, którzy swoją obecnością pragnęli podziękować odchodzącemu na emeryturę wielce zasłużonemu dla wspólnoty parafialnej człowiekowi, sprawującemu godność kapłana i proboszcza parafii. Ćwierć wieku, 25 lat posługi kapłańskiej w Wielączy, świadczą o wzajemnym szacunku i zrozumieniu w obustronnych relacjach między parafianami a proboszczem. Te 25 lat to okres wytężonej, odpowiedzialnej pracy duszpasterskiej oraz czas ciągłego budowania w wymiarze świeckim i duchownym często zupełnie od podstaw. Przed laty, w homilii wygłoszonej na uroczystości konsekracji kościoła parafialnego Ksiądz Prałat mówił: Mój ostatni proboszcz, śp. ks. Rafał Wrzołek często mi nakazywał Księżuniu, tyle się kościołów buduje, niech Ksiądz jedzie do Biskupa, poprosi o parafię, w której trzeba budować i Ksiądz coś po sobie zostawi. Nie miałem śmiałości narzucać Biskupowi swojej osoby Biskup wie, jakich ma księży tak myślałem, widocznie są lepsi ode mnie i nic z moich starań nie wyjdzie. Ale po cichu przyznam, że zazdrościłem tym, którzy budują. Kiedy przeszła 40-stka, zbliżała się 50-tka uznałem, że już za późno dla mnie budować, na emeryturę jeszcze za wcześnie, posiedzę rok w Dzierążni, odpocznę, poczytam. Któregoś dnia patrzę: idzie powoli, rozglądając się ciekawie ks. Jacek Żurawski z propozycją objęcia probostwa w Wielączy i budowy kościoła właśnie tu, w Wielączy. Wszyscy, którzy znali tę parafię a tylu próbowało tu już budować, wielu przede mną wycofywało się mówili wprost: na zdjęcia: Archiwum autora co ty się porywasz, nie tacy jak ty nic tu nie zrobili. Dziękuję za okazane mi zaufanie, jakim mnie obdarzono ze strony Biskupa, Parafian, i wszystkim, dzięki którym powstało dzieło mego życia po 163 latach starań w Wielączy stanął kościół na miarę potrzeb i możliwości tej parafii. Wyrażam swoją wielką wdzięczność Bogu za dar zdrowia i odporności psychicznej, że nie zawiodłem niczyjego zaufania. Ta budowa dla mnie osobiście była dowodem działania Opatrzności Bożej. To nie parafia budowała nowy Dom Boży, to Ksiądz Prałat swoją osobowością, nie szczędząc sił i zdrowia, budował od nowa parafię, poprzez W otoczeniu braci w kapłaństwie atmosferę ducha przyjaźni, zaufania i miłości, widoczną i odczuwalną dla wszystkich wiernych. Parafianie dobrze pamiętają wielokrotnie powtarzane w czasie budowy: śpieszmy się, śpieszmy to była zachęta i nadzieja, że po wielu próbach wreszcie kościół zostanie zbudowany. Z okazji jubileuszu parafianie złożyli Księdzu Prałatowi, swojemu Proboszczowi, podziękowania za Ks. prał. Stefan Wójtowicz wszelkie dobro, za wspaniały Dom Boży, jego wyposażenie, aleje, po których odbywają się procesje. Za rozbudowę, modernizację plebanii i jej otoczenia, co wpłynęło na poprawę warunków bytowych kapłanów. Za troskę o tych, którzy odchodzą do Pana za powiększony i ogrodzony cmentarz, budowę alejek cmentarnych i parkingu. Za wprowadzenie do zwyczaju parafii modlitw różańcowych, pięknej oprawy świąt, Pierwszych Komunii Świętych, wystroju kościoła, procesji z modlitwą za zmarłych i ofiary wojny, przyzwolenia na organizację uroczystości patriotycznych, za lekcję obchodzenia jubileuszy i imienin. Za wszystkie przejawy troski o każdego, w szczególności za dzieci i młodzież oraz zagubionych w drodze do Chrystusa. Kochany i Czcigodny Księże, odchodzi Ksiądz Proboszcz w stan zasłużonego odpoczynku, nazwisko ks. Stefana Wójtowicza już zostało wpisane po wsze czasy w historię Więlączy, będzie zawsze łączone z budową naszego kościoła dziełem życia Księdza Prałata. Cieszymy się razem z Księdzem, że dobry Bóg pozwolił doczekać zasłużonego odpoczynku na emeryturze. Cisną się na usta słowa prośby: Zostań z nami, tak nam było razem dobrze Na kolejne lata życia i służby Bogu w imieniu całej wspólnoty parafialnej życzymy Księdzu szacunku i poważania od braci w kapłaństwie i wiernych, opieki Maryi i Jej Syna Jezusa Chrystusa. W modlitwach będziemy prosić Boga, Stwórcę nieba i ziemi, o łaskę zdrowia na dalsze lata życia, by Ksiądz Prałat mógł z radością służyć ludziom i Kościołowi. Szczęść Boże na długie lata życia. Bogusław Garbacik VIII