Dyzio. Gimnazjalista. numer 3 (83) Styczeń - Luty

Transkrypt

1 Dyzio Gimnazjalista numer 3 (83) Styczeń - Luty

2 Redakcja Redaktor naczelna: BARBARA KAŁUŻA Zastępca redaktor naczelnej: NATALIA OBŁĄG EkoDyzio: MARTYNA ALKER EuroDyzio: ALEKSANDRA SZATANEK Członkowie redakcji: ANNA FILIP AGNIESZKA KONIECZNA ALEKSANDRA NOWAK JUSTYNA MICHALEWICZ ALEKSANDRA RYDZEK AGATA TREPIAK PATRYCJA PRZYBYŁA MICHALINA KULOT MATEUSZ GRABOWSKI MARTYNA ALKER BEATA LIPICKA MALWINA KOZIARSKA ANNA FIOŁKA OLIWIA MARUT SZYMON MIKIEKO WOJCIECH SZWED MATEUSZ SOKOLIK PAULINA MICHNIEWICZ Redaktorzy techniczni: RADOSŁAW WOLNIK JAKUB SMOŁKA KAMIL CZOP Opiekunowie redakcji: EWA KOCZWARA JOANNA KLINOS (EKODYZIO) MIRELLA OBŁĄG (EURODYZIO) Kontakt do redakcji: Wydawca GIMNAZJUM NR 3 W RACIBORZU UL. ŻORSKA RACIBÓRZ TEL: Nakład 250 egzemplarzy Aktualne zastępstwa i plan lekcji znajdziesz na: gim3.info.pl Cześć! Trzeci numer Dyzia Gimnazjalisty poświęciliśmy m. in. Ukrainie, na stronach 8-9 możecie przeczytać o zbiórce zorganizowanej przez naszą redakcję na rzecz pokrzywdzonych dziennikarzy z Kijowa. Wśród naszych artykułów jest również wywiad ze znanym satyrykiem - Marcinem Dańcem. Nie zapomnieliśmy też o Igrzyskach Olimpijskich w Soczi. Zapraszamy do lektury! Barbara Kałuża i Natalia Obłąg Dyzio Gimnazjalista Nr 3 (83) Aktualności Nudy z budy 3 Podsumowanie II semestru 4 Prestiżowa nagroda Mieszko dla naszego dyrektora 5 Najlepsi angliści w powiecie 5 Mądre Głowy z Gim3 6 Sukces to Moc 6 Zabawa z chemią 6 Łyżwiarskie szaleństwo 7 Walentynki w Gim3 7 Serce dla Ukrainy 8-9 Przeżyli czas niedoli 10 Wywiady Witamy, witamy i o szkołę pytamy 11 Na raciborskiej scenie 12 Reportaż Mój pierwszy w życiu wywiad 13 Przygody Dyzia 13 Zabawa Karnawałowa 21 Sport Wyróżnieni w kraju 14 Precyzja na medal 14 Prawie jak Bródka 14 6 medali w Soczi 15 Walentynkowe szaleństwo Mój HAPPY END 16 Z pamiętnika zakochanej gimnazjalistki 17 Kultura Gry planszowe - nie takie złe 18 HOBBIT: Pustkowie Smauga 18 Pomoc w spełnieniu marzeń wstępem do nieba 18 Filmowe miłości 19 Rozmaitości Stary, dobry list 20 Sucharki od serca 22 Najlepsza na zimowe wieczory 22 Ferie szybko przeleciały, ale wspomnienia zostały 23 KOMIKS 24 Felietony Mam problem? Rozwiązuję go! 25 Znajomy adres 25 Dyplomy, artykuły prasowe Dyplomy 26 Ludzie o nas piszą 27

3 NUDY Z BUDY Styczeń- Luty 2014 Najważniejsze wydarzenia z życia naszego gimnazjum w telegraficznym skrócie Agnieszka Konieczna IIb Opiekun szkolnego czasopisma Dyzio Gimnazjalista Ewa Koczwara, wzięła udział w szkoleniu pt. Gazetka szkolna, jak ją prowadzić i skutecznie rozwijać. Warsztaty odbyły się w Katowicach i prowadziła je pracownik Uniwersytetu Śląskiego, dr Alicja Badetko W naszej szkole odbył się Szkolny Turniej z Tenisa Stołowego dziewcząt i chłopców. Na zakończenie odbyły się decydujące gry wyłaniające Mistrza i Mistrzynię Szkoły. Tytuł Mistrza Szkoły zdobył Dawid Rzepka (IIIc). Natomiast wśród dziewcząt statuetkę Mistrzyni Szkoły otrzymała Daria Doledutko (IId). Turniej zorganizował nauczyciel wychowania fizycznego Sylwia Żołneczko Klasa IIIc pojechała na lodowisko do Pszowa, opiekę nad nimi sprawowali nauczyciele: Mirella Obłąg i Małgorzata Dastig Rozpoczęły się ferie zimowe, niestety, w tym roku bezśnieżne Odbyła się gala wręczenia nagród Mieszko dla osób wyjątkowo zasłużonych na ziemi raciborskiej na polu kultury. Miło zauważyć, że wśród nagrodzonych znalazł się dyrektor Gim3 oraz znany historyk dr Norbert Mika. Decyzją kapituły tej nagrody i starosty raciborskiego, otrzymał on prestiżową statuetkę z wyobrażeniem pierwszego księcia raciborskiego i dzielnicowego władcy polskiego Mieszka, jak również okolicznościowy dyplom. Dr Norbert Mika zrezygnował z nagrody pieniężnej przewidzianej dla laureata nagrody Mieszko, którą przeznaczył na stypendium dla uczniów szkół średnich szczególnie uzdolnionych Ogłoszono wyniki II etapu Wojewódzkiego Konkursu Przedmiotowego z Wos u, nasza uczennica Stefania Nowak z kl IIId dostała się do III etapu. Do konkursu przygotowywała ją Aleksandra Fleger, nauczyciel historii i wos- u w Gim Odbyła się rada klasyfikacyjna podsumowująca wyniki nauki w II semestrze oraz rada plenarna, podsumowująca pracę szkoły w I półroczu W Gim3 odbył się VI Powiatowy Konkurs z Języka Angielskiego dla uczniów klas szóstych szkół podstawowych English for you. Do współzawodnictwa przystąpiło 33 uczestników z 17 szkół z całego powiatu raciborskiego. Komisja konkursowa w składzie: Mirella Obłąg, Sabina Kubiak, Anna Przysiężniuk i Dillon Frost, wyłoniła aż 10 najlepszych, którzy uzyskali tytuł laureata. Wyróżnieni otrzymali dyplomy oraz cenne nagrody rzeczowe Klasa IIIa udała się do RCK Strzecha na spektakl teatralny pt. Mickiewicz Słowacki, opiekę nad uczniami sprawowali nauczyciele: Renata Klobuczek i Ewa Staniec Odbyły się warsztaty dziennikarskie dla redaktorów Dyzia Gimnazjalisty. Zajęcia były prowadzone przez Ewę Koczwarę, opiekuna szkolnego czasopisma w ramach projektu Comenius Piękno wokół nas Klasy Ic i IIc pojechały na łyżwy na lodowisko do Pszo- gim3.info.pl wa, opiekę nad nimi sprawowali nauczyciele: Sylwia Żołneczko, Magdalena Adamczyk i Ewa Koczwara W Roth (Niemcy), partnerskim mieście Raciborza pożegnanie wieloletniego dyrektora tamtejszego gimnazjum, Winfrieda Wolfa. W uroczystości wzięli udział: landrat (starosta) powiatu Roth Herbert Eckstein, burmistrz Ralph Edelhäußer, przedstawiciel ministerstwa oświaty Joachim Leisgang, jak również oficjalna delegacja z partnerskiego Gimnazjum Nr 3 w Raciborzu: dr Norbert Mika dyrektor, Izabela Kubita wicedyrektor, a także pracownicy: Mirella Obłąg i Danuta Filip W walentynki Samorząd Uczniowski rozdawał listy, kartki z poczty walentynkowej. Każdy uczeń, nauczyciel, pracownik szkoły otrzymał serduszko jako wyraz sympatii. W każdej klasie znalazł się ktoś, kto otrzymał najwięcej walentynek Na lodowisku OSiRu w Raciborzu zostały przeprowadzone miejskie zawody w łyżwiarstwie szybkim dziewcząt i chłopców. Opiekę nad uczniami sprawowała Donata Bułatek - Wypiór Na auli odbyła się zabawa karnawałowa. Mianem króla i królowej balu określono Dawida Rzepkę (IIIc) i Paulinę Bartoszewską (IIIa). Wśród uczestników wybrano także osoby, które miały najbardziej oryginalne przebrania, 3 miejsce zajął Mateusz Grabowski (Ia), na drugim miejscu usytuowała się Jagoda Bąk (IIIc), natomiast dyplom 1 został przyznany królowej balu, Paulinie Bartoszewskiej W redakcji Dyzia Gimnazjalisty odbyły się warsztaty dziennikarskie przeprowadzone przez dyrektora Wydawnictwa Prasowego Nowiny Raciborskie Katarzynę Gruchot W Zespole Szkół Budowlanych i Rzemiosł w Raciborzu odbyła się kolejna edycja Turnieju Mądrych Głów. Naszą szkołę reprezentowali: Zuzanna Moc (IIId) i Marek Bauer (IIIc). Nasza drużyna zajęła I miejsce (kolejny raz), a Marek Bauer indywidualnie zajął III miejsce. Opiekunem uczniów był nauczyciel fizyki, Dorota Bluma - Waniek Redakcja Dyzia Gimnazjalisty zorganizowała na korytarzu naszego gimnazjum apel solidarnościowy z narodem ukraińskim, domagającym się wolności słowa, poszanowania praw obywatelskich i przystąpienia Ukrainy do Unii Europejskiej. Zorganizowano też na rzecz potrzebujących zbiórkę. Hasło akcji Serce dla Ukrainy W II LO w Raciborzu odbyła się XI edycja Powiatowego Konkursu Wiedzy o Krajach Anglojęzycznych. Do rywalizacji przystąpiło 29 gimnazjalistów z terenu powiatu raciborskiego i głubczyckiego. Pierwsze miejsce zajęła Zuzanna Moc, uczennica klasy IIId z Gim3, przygotowywana przez nauczyciela języka angielskiego Mirellę Obłąg Klasa IIb poszła na lodowisko pod opieką Sylwii Labochy i księdza Jacka Olewicza Chętni uczniowie z Gim3 pojechali na wycieczkę do laboratorium do Rybnika. Opiekunami wycieczki były: Magdalena Klima, Weronika Stogniew, Mirella Obłąg, Dorota Kotwica. Pożegnanie dyrektora partnerskiego Gymnasium w Roth Winfrieda Wolfa. Od lewej: landrat (starosta) powiatu Roth Herbert Eckstein, dyrektor Gimnazjum Nr 3 w Raciborzu dr Norbert Mika, dyrektor Gymnasium w Roth Winfried Wolf, burmistrz miasta Roth Ralph Edelhäußer DyzioGimnazjalista - 3

4 Podsumowanie II semestru Patrycja Przybyła IIIb Połowa roku już za nami, oceny wystawione, wywiadówki zaliczone. Ten semestr jak i poprzedni wyszedł bardzo dobrze, gratulujemy naszym uczniom i życzymy dalszych sukcesów w przyszłym semestrze. Oto wyniki: PODSUMOWANIE Ilość uczniów w gimnazjum... Osoby klasyfikowane... Osoby nieklasyfikowane... Osoby z zachowaniem wzorowym... Osoby z zachowaniem nagannym... Osoby z oceną niedostateczną na semestr... Osoby z dwoma ocenami niedostatecznymi... Osoby z więcej niż dwoma ocenami niedostatecznymi... Uczniowie z wyróżnieniem... Uczniowie bez oceny niedostatecznej KLASA ŚREDNIA WYCHOWAWCA OSOBY WZOROWE Ia 4,27 Aleksandra Fleger Wojciech Woszczek (5,3), Bartłomiej Błaszczyk (5,1), Agnieszka Bugla (5,0), Michalina Kulot (5,0), Kamil Czop (4,9), Anna Filip (5,0), Martyna Alker (5,1), Sebastian Durlak (4,9), Robert Koziarski (4,75) Ib 3,1 Magdalena Szymczycha brak Ic 3,6 Sylwia Żołneczko Beata Bauer (4,93), Dorota Luda (4,79) IIa 2,8 Grażyna Muszkiet brak IIb 3,3 Sylwia Labocha Barbara Kałuża (4,9) IIc 3,8 Ewa Koczwara Wioletta Nowak (5,1), Aleksandra Szatanek (4,9), Natalia Obłąg (4,9), Julia Niemira-Adamczyk (4,9), Aleksandra Nowak (4,8) IId 3,2 Donata Bułatek-Wypiór Monika Urbas (5,1) IIIa 2,7 Renata Klobuczek brak IIIb 3,2 Wioletta Szwed brak IIIc 3,9 Mirella Obłąg Marek Bauer (4,81), Jagoda Bąk (4,88) IIId 3,8 Iwona Dziki Aleksandra Caboń (5,18), Zuzanna Moc (4,93), Stefania Nowak (4,81), Sabina Musioł (4,87) 4 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

5 Prestiżowa nagroda Mieszko dla naszego dyrektora Aktualności >>> 26 stycznia odbyła się gala wręczenia nagród Mieszko dla osób wyjątkowo zasłużonych na ziemi raciborskiej na polu kultury. W uroczystości wzięli udział: senator Adam Zdziebło, starosta raciborski Adam Hajduk, prezydent miasta Racibórz Mirosław Lenk, a także licznie zgromadzeni politycy, dyrektorzy i liderzy lokalnych społeczności. Miło zauważyć, że wśród nagrodzonych znalazł się dyrektor Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu, a zarazem znany historyk dr Norbert Mika. Decyzją kapituły tej nagrody i starosty raciborskiego, otrzymał on prestiżową statuetkę z wyobrażeniem pierwszego księcia raciborskiego i dzielnicowego władcy polskiego Mieszka, jak również okolicznościowy dyplom. Nagroda Mieszko uznawana jest jako swego rodzaju raciborski Oscar. W uzasadnieniu decyzji, kapituła podkreśliła, że dr Norbert Mika jest autorem 130 publikacji, głównie o charakterze naukowym, w tym biografii księcia Mieszka IV Laskonogiego, jedynego raciborzanina i Górnoślązaka, który był władcą Polski (ur. ok zm. 1211). Zabierając głos w czasie uroczystej gali, laureat podziękował za uznanie, gdy chodzi o podejmowaną przez niego działalność literacką, jednocześnie zauważył, iż wśród nominowanych do tej nagrody znalazł się jego nauczyciel Zdobywcy i osoby nominowane do nagrody Mieszko, zwanej też raciborskim Oscarem, przyznawanej osobom szczególnie zasłużonym w dziedzinie kultury historii w szkole podstawowej, który również zasłużył na to szczególne wyróżnienie. Docenił ponadto tych wszystkich, którzy go wspierali w prowadzonych badaniach i kwerendach historycznych. Dr Norbert Mika zrezygnował z nagrody Najlepsi angliści w powiecie pieniężnej przewidzianej dla laureata nagrody Mieszko, którą przeznaczył na stypendium dla uczniów szkół średnich szczególnie uzdolnionych. Barbara Kałuża IIb >>> 5 lutego w murach Gim3 odbył się VI Powiatowy Konkurs z Języka Angielskiego dla uczniów klas szóstych szkół podstawowych English for you. Do współzawodnictwa przystąpiło 33 uczestników z 17 szkół z całego powiatu raciborskiego. Uczniowie wykazali się bardzo dobrą znajomością języka angielskiego, rozwiązując w ciągu 50 minut test składający się z 9 zadań, obejmujących takie umiejętności jak: czytanie ze zrozumieniem, gramatyka, słownictwo, reagowanie językowe. Komisja konkursowa w składzie: Mirella Obłąg, Sabina Kubiak, Anna Przysiężniuk i Dillon Frost, wyłoniła aż 10 najlepszych, którzy uzyskali tytuł laureata. Wśród nich znaleźli się: Adam Wysocki (ZSP 2), Kamil Mucha (SP 1), Kamila Meca (SP 13), Julia Dąbrowska (ZSP Kobyla), Tomasz Lukoszek (SP 18), Emilia Wodecka (SP 18), Danika Widera (ZSG Nędza), Elżbieta Galli (ZSG Nędza), gim3.info.pl Laureaci konkursu English for you Katarzyna Palczewska (SP 8), Zuzanna Brodala (SP 13). Wyróżnieni otrzymali dyplomy oraz cenne nagrody rzeczowe. Konkurs rozpoczął dyrektor Gim3 dr Norbert Mika. Patronat nad zmaganiami uczniów z terenu powiatu raciborskiego objął Starosta Raciborski, Prezydent Miasta Racibórz, a także Wydawnictwo mm publications i szkoła językowa English School. Ci ostatni byli również sponsorami nagród. W czasie trwania konkursu nauczyciele- -opiekunowie uczniów uczestniczyli w szkoleniu przeprowadzonym przez Panią Agatę Rosińską Kokot oraz Roberta Szatanka przedstawiciela wydawnictwa mm publications, natomiast po napisaniu testu konkursowego uczniowie wzięli udział w lekcji konwersacyjnej przeprowadzonej przez Dillona Frost właściciela English School w Raciborzu. Aleksandra Nowak IIc DyzioGimnazjalista - 5

6 Aktualności Mądre Głowy z Gim3 >>> 21 lutego w Zespole Szkół Budowlanych i Rzemiosł Różnych w Raciborzu odbyła się kolejna edycja Turnieju Mądrych Głów. Zakres materiału do turnieju obejmował zagadnienia z matematyki, fizyki, biologii, chemii i geografii. Naszą szkołę reprezentowała drużyna w składzie Zuzanna Moc z IIId i Marek Bauer z IIIc. Nasza drużyna zajęła I miejsce (kolejny raz), a Marek Bauer indywidualnie zajął III miejsce. W czasie oczekiwania na wyniki starsi koledzy zademonstrowali pokaz ciekawych doświadczeń chemicznych. Uczniów z Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Sukces to Moc Raciborzu do Turnieju Mądrych Głów przygotowywał nauczyciel fizyki Dorota Bluma-Waniek. Wyniki turnieju: Indywidualnie: 1. miejsce Grzegorz Adamek 2. miejsce Szymon Kalemba 3. miejsce Marek Bauer Drużynowo: 1. miejsce Gim3 2. miejsce Gim1 3. miejsce Gimnazjum w Rudach Aleksandra Nowak IIc Drużyna z Gim3: Marek Bauer (IIIc) i Zuzanna Moc (IIId) wraz z opiekunem Dorotą Blumą-Waniek odbierają nagrody i gratulacje >>> 26 lutego w murach II Liceum Ogólnokształcącego w Raciborzu odbyła się XI już edycja Powiatowego Konkursu Wiedzy o Krajach Anglojęzycznych, nad którym patronat sprawuje Starosta Raciborski. Zuzanna Moc i pani Mirella Obłąg >>> 28 lutego chętni uczniowie z Gim3 po raz kolejny pojechali na wycieczkę do laboratorium Politechniki Gliwickiej (filia w Rybniku). Do rywalizacji przystąpiło aż 29 gimnazjalistów z terenu powiatu raciborskiego (województwo śląskie) i głubczyckiego (województwo opolskie). Pierwsze miejsce w tych zmaganiach zajęła Zuzanna Moc, uczennica klasy III d z Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla przy ulicy Żorskiej w Raciborzu, przygotowywana przez nauczyciela języka angielskiego tejże szkoły Mirellę Obłąg. Warto dodać,że Zuzanna dostała się do drugiego etapu Wojewódzkiego Konkursu Przedmiotowego z Języka Angielskiego Drugie miejsce Piotr Dziedziński z Zespołu Na miejscu nauczyciele podzielili swoich podopiecznych na dwie grupy. Doświadczenia były wykonywane z różnymi pierwiastkami np.: z ołowiem, kobaltem, srebrem itp. Około Szkolno-Przedszkolnego w Baborowie (województwo opolskie), trzecie miejsce Szymon Warwas z Gimnazjum Nr 1 w Raciborzu. Uczniowie musieli się wykazać bardzo dobrą znajomością historii, literatury, geografii i współczesności Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Północnej Irlandii. Pisemne prace uczniów sprawdzało aż 13-osobowe jury, któremu przewodniczył nauczyciel organizatora konkursu Alicja Wróbel. Zabawa z chemią Agnieszka Konieczna IIb wróciliśmy do domu. Opiekunami tej wycieczki były: Magdalena Klima, Mirella Obłąg, Dorota Kotwica. Aleksandra Nowak IIc Chłopcy z kl. IIIc eksperymentują Weronika Stogniew tłumaczy dziewczynom przebieg doświadczenia 6 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

7 Łyżwiarskie szaleństwo >>> Nawet jeśli nie możemy liczyć na śnieg w lutym, to na sportowe szaleństwo zimą zawsze jest czas. Zobacznie jak uczniowie świenie bawili się na lodowisku w Pszowie Aktualności Nastawienie i oczekiwania byly tak wielkie jak sam obiekt sportowy w Pszowie. Zapowiadało się istne lodowe szaleństwo. Po wejściu na lodowisko dużo się działo, było wiele zabawnych sytuacji, wywrotek, niegroźnych zderzeń, zaczepek i koleżeńskiej pomocy. Jedni szlifowali swoje umiejętności na lodzie, a drudze stawaiali na nim pierwsze kroki. Wszyscy dobrze się bawili. Lodowisko to przecież wspaniała forma spędzania czasu wolnego. Opiekunami wycieczki były: Ewa Koczwara, Sylwia Żołneczko i Magdalena Adamczyk, które na lodzie radziły sobie równie dobrze. Klasa IIc na tafli lodowiska w Pszowie Aleksandra Nowak IIc Dziewczyny świetnie się bawią Walentynki w Gim3 Klasa Ic na lodzie w wyśmienitych nastrojach >>> W tym roku SU odnowił Pocztę Walentynkową. Do skrzynki uczniowie mogi wrzucać wiadomości dla swoich sympatii. Szczęśliwy Mateusz Wilanowski ze swoją walentynką Jak co roku na stoliku dyżurnych pojawiła się skrzynka poczty walentynkowej, do której uczniowie przez tydzień mogli wrzucać wiadomości, życzenia dla swoich ulubieńców. Wiadomości były w różnej formie, różnym kształcie i często w czerwonym bądź różowym kolorze. W Dzień Zakochanych przedstawiciel SU każdemu uczniowi i nauczycielowi przypinał serduszko, które nosili przez cały dzień. Uczniowie, którzy je mieli nie byli odpytywani, a nauczycielom dodawały one uroku. W czasie lekcji chodziła Poczta Walentynkowa, która rozdawała miłosne listy i wyznania od swoich wielbicieli. Przez cały dzień panowała miła, walentynkowa atmosfera. W każdej klasie znalazł się ktoś, kto otrzymał najwięcej walentynek. Aleksandra Nowak IIc rysunek: Michalina Kulot Ia gim3.info.pl DyzioGimnazjalista - 7

8 Aktualności Serce dla Ukrainy Nie można być obojętnym, gdy dom sąsiada się pali >>> 26 lutego na korytarzu Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Wetzla w Raciborzu odbył się krótki apel solidarności z narodem ukraińskim, zorganizowany przez redakcję szkolnego czasopisma Dyzio Gimnazjalista. Na początku głos zabrał redaktor naczelny gazety Barbara Kałuża, która stwierdziła, iż uczniowie utożsamiają się z dążeniami Ukraińców, domagających się wolności prasy, poszanowania praw obywatelskich i przystąpienia do Unii Europejskiej. Zachęciła gimnazjalistów do wzięcia udziału w zbiórce na rzecz potrzebujących sąsiadów zza wschodniej granicy. Barbarze Kałuży towarzyszyli dwaj inni redaktorzy szkolnego czasopisma: Agnieszka Konieczna i Natalia Obłąg. Nie zabrakło również słów dyrektora gimnazjum dr. Norberta Miki, który metaforycznie zauważył, że gdy pali się dom sąsiada, nie można pozostać bezczynnym. Odwołał się ponadto do wspólnego słowiańskiego pochodzenia Polaków i Ukraińców, a także do kontaktów z partnerskim Gimnazjum im. Andrzeja Szeptyckiego w Stryju na Ukrainie. Hasłem przewodnim apelu były słowa Serce dla Ukrainy. Należy dodać, iż uczniowie okazali pełne zrozumienie dla powagi poruszanych problemów, na co wskazywał fakt, że w czasie całego apelu gimnazjaliści zachowywali się nad wyraz spokojnie. W geście solidarności wraz z nauczycielami nosili tego dnia serca z barwami narodowymi Ukrainy. Zorganizowano także zbiórkę pieniędzy. Łącznie zebrano 550 zł, które przekazano na konto Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Warszawie. Organizacja ta zajmuje się zbiórką publiczną na rzecz potrzebujących na Ukrainie. Jakub Smołka IIc Redaktorzy Dyzia Gimnazjalisty zebrani wokół transparentu z barwami narodowymi wschodniego sąsiada Polski i hasłem Serce dla Ukrainy Dyrektor podczas akcji wsparcia dla Ukrainy, pod Kolumną Zygmunta w Warszawie ( ) Prezydium redakcji Dyzia Gimnazjalisty. Redaktor naczelny odczytuje apel solidarności z narodem ukraińskim ( ) 8 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

9 Serce dla Ukrainy Reportaż >>> Oglądam relacje z tego, co się dzieje na Ukrainie i od razu myślę o tych wszystkich ludziach, którzy podczas naszego pobytu w tym kraju, okazali nam życzliwość i serce. Niczym klatki w filmie wracają do mnie obrazy tamtych dni. Oczy Julii Pociąg relacji Warszawa Kijów dojeżdża do stacji końcowej. Z wielką niepewnością, obawami i stereotypami w głowie o wschodniej Europie, wpatrujemy się w przemykające w oknie pierwsze obrazy ukraińskiej stolicy. Jesteśmy gotowe do wyjścia. W ręce nerwowo trzymam kartkę z napisem: Dyzio Gimnazjalista. To właśnie dzięki niej ma nas rozpoznać Oleg, dziennikarz z Narodowej Unii Dziennikarzy Ukrainy. Pociąg z piskiem zatrzymuje się. Przed drzwiami grupa ludzi zaczepia każdego wychodzącego z pociągu. Pytają o bilety, oferują pomoc w przenoszeniu bagaży. Nie reagujemy, szukamy dziennikarza z kartką. Jest. Z tłumu uśmiecha się do nas młody chłopak w pomarańczowym sweterku. Krótka wymiana zdań w j. angielskim, potem przechodzimy na ukraiński, jest dla nas zrozumiały, więc robi się swojsko. Oleg bierze nasze bagaże. Nie przerażają go 4 walizki, nie przyjmuje tłumaczeń, że damy radę. Jedziemy na Chreszczatyk do siedziby Narodowej Unii Dziennikarzy Ukrainy. Z okna samochodu obserwuję ulice. Miasto duże, o pięknych, historycznych zabytkach, choć wymagające renowacji, ulice szerokie, ale zakorkowane. Jedziemy wolno, korki pozwalają przypatrzeć się mieszkańcom z bliska. Zabiegani, biedni. Z tym obrazem kontrastują kolorowe wystawy sklepowe, krzyczące bilbordy znanych europejskich firm, zasłaniające m.in piękne elewacje niektórych kamienic. Piękne limuzyny z czarnymi szybami przemykają tuż obok nas. Kierowca taksówki tłumaczy, że to też jest Ukraina, choć dla wielu niedostępna. Moją uwagę zwracają duże plakaty z portretem Julii Tymoszenko, pełnej zadumy i refleksji. Często pod nimi leżą żywe kwiaty, jakby przypominały, że ludzka pamięć nie jest ulotna. Jej wzrok przeszywa, wzbudza jakąś głęboką refleksję, niepokój. Natalia Obłąg i Aleksandra Nowak pod pomnikiem bohaterów Kijowa w kwietniu 2013 r. wejściu do Unii Europejskiej. Co się zmieniło dla mnie, dla mojej rodziny, szkoły. Jestem pod wrażeniem świadomości politycznej tych młodych ludzi, którzy są w wieku moich gimnazjalistów. Po spotkaniu jesteśmy zaproszeni na długi spacer po Kijowie. Oleg z dumą pokazuje Plac Niepodległości Majdan, gdzie centralne miejsce zajmuje kolumna z Berehynią, czyli ze słowiańską boginią Ukrainy. Natomiast moją uwagę przykuwa przepiękna Złota Brama, Oleg opowiada, że jest ona związana z polskim królem, Bolesławem Chrobrym, o nią podobno wyszczerbił swój miecz, zwany Szczerbcem. Spacerując po Majdanie w ciepłym, kwietniowym słońcu młody dziennikarz z Gruzji opowiada swoją historię, kiedy jako nastoletni chłopak musiał razem z rodziną uciekać w góry, bo zaczęła się wojna rosyjsko- gruzińska. Wtedy nie chodzili do szkoły, więcej szczegółów nie chce opowiadać. Oleg zaprowadza nas pod siedzibę prezydenta Janukowicza, nie można podejść bliżej, ponieważ widzimy grupę protestujących ludzi. Jest głośno, nerwowo, nieprzyjemnie. Oleg mówi, że zawsze ktoś tu protestuje. Odchodzimy. Podziwiamy pomnik założycieli Kijowa, Sobór Mądrości Bożej. Robimy wspólne zdjęcia, poznajemy się bliżej, wymieniamy się mailami, planujemy dalszą współpracę. Czujemy więź. Solidarni z Ukrainą Mija niecały rok od tych wydarzeń. Oglądam w telewizji czwartkową noc w Kijowie i płonący Majdan. Znajome zabytki są nie do poznania, wokół barykady, płonące pochodnie. Te miejsca są żywymi świadkami przelanej krwi, ofiarności i determinacji zwykłych mieszkańców Ukrainy o wolność i autentyczną demokrację. W szkole dowiaduję się, że nasz dyrektor uczestniczył w akcji protestacyjnej pod kolumną Zygmunta w Warszawie. Przedstawiam sprawę redakcji Dyzia Gimnazjalisty, która z wielkim zaangażowaniem organizuje w szkole akcję pod hasłem: Serce dla Ukrainy. Ewa Koczwara Zdjęcie: Internet Młodzi chcą innego życia Dojeżdżamy do Chreszczatyku. Wita nas wiceprezes stowarzyszenia, Siergiej Tomilenko. Młodzi dziennikarze z Gruzji i Ukrainy dzielą się tym, o czym piszą w swoich gazetach. Opowiadają jak na własnej skórze doświadczają czym jest korupcja, niesprawiedliwość społeczna, widzą to w szkole, w pracy swoich rodziców, w ich środowiskach. Z ich wypowiedzi bije niesamowita dojrzałość w myśleniu oraz determinacja, by coś z tym zrobić. Pytają nas, jak wyglądała polska droga do demokracji, jak nasze życie się zmieniło po Okrągłym Stole w 1989 r. Opowiadam o możliwościach, które zostały nam stworzone dzięki gim3.info.pl Pomnik bohaterów Kijowa podczas ostatnich wydarzeń na Majdanie w lutym 2014 DyzioGimnazjalista - 9

10 Wspomnienia Przeżyli czas niedoli >>> W styczniu obchodzimy Dzień Babci i Dzień Dziadka, stąd chcieliśmy przedstawić historię pradziadków Michała Kubity i Kamila Skibińskiego, uczniów klasy IIIc. Losy ich przodków są związane z II wojną światową, a ich przeżycia wzbudzają podziw i zadumę nad ludzkim losem. Mój pradziadek Władysław Majchrowicz w momencie wybuchu II wojny światowej, został zmobilizowany. Był żołnierzem 5-ego Pułku Artylerii we Lwowie. 3 września cały Pułk transportem kolejowym udał się z Lwowa do Warszawy. Droga była bardzo trudna, Niemcy silnie bombardowali z powietrza polskie oddziały wojskowe. Transport, w którym był mój pradziadek dotarł do miejscowości Siedlce, pod Warszawą i niestety został silnie zbombardowany, przez samoloty niemieckie. W czasie bombardowania transportu działy się straszne sceny. Ranne konie trzeba było wyprowadzać z palących się wagonów. Żołnierze chowali się w każde możliwe schronienie. Mój pradziadek został ciężko ranny w brzuch. Na szczęście kule ominęły ważne organy jego organizmu. Zdążył on schronić się pod betonowym mostkiem, w ten sposób uratował swoje życie. Po bombardowaniu rannych żołnierzy odtransportowano do szpitala w Brześciu. To co zdołano uratować z transportu, a więc armaty i inny sprzęt wojskowy skierowano do obrony Warszawy. W szpitalu pradziadek odzyskał siły na tyle, że został ewakuowany na furmance do wschodniej części Polski, gdzie zamierzano organizować opór przeciwko Niemcom. W radzieckiej niewoli Niestety, dnia 17 września 1939 r. Armia Radziecka wkroczyła na tereny Polski i wbiła Polakom nóż w plecy. Pradziadek dostał się wówczas do niewoli radzieckiej w Tarnopolu. Stamtąd pędzony był piechotą do Szepetówki, gdzie był punkt zborny polskich żołnierzy przed zesłaniem ich na Sybir. W listopadzie, w którąś niedzielę udało się mojemu pradziadkowi uciec z niewoli rosyjskiej i po przebyciu około 300 km piechotą, wrócił do rodzinnej miejscowości w Chodorowie. Moja prababcia dostała wcześniej wiadomość, że jej mąż zginął. Gdy zobaczyła go w listopadzie przez okno, zemdlała. Jedyną rzeczą jaką mój pradziadek przyniósł z wojny były wszy. Bardzo jestem dumny z mojego pradziadka, że tak godnie reprezentował swoją ojczyznę podczas wojny. Uważam, że jest to człowiek, który zasługuje na wielką pochwalę. Był bardzo wytrzymały, przeszedł, dlatego mam do niego ogromny szacunek. Jestem dumny z tego że płynie we mnie jakaś cząstka jego krwi. Kamil Skibiński IIIc Pradziadkowie Michała Kubity: Georg i Philomena Kubitta Pradziadek Kamila Skibińskiego: Władysław Majchrowicz Herb Zwiąku Sybiraków, rysunek: Michalina Kulot Ia Mój pradziadek Jerzy Kubitta urodził się w 1905 r. W wieku 34 lat wciągnięty został do wojska (Wermacht). On i jego koledzy dostali się do niewoli rosyjskiej do łagrów na Syberię. Młodych żołnierzy deportowano w wagonach towarowych, w których stawiano piętrowe prycze, dawano żelazny piecyk, a w podłodze wycinano dziurę jako ubikację. W wagonach był ścisk i zaduch. Wysiedleni ludzie zostali przetransportowani do prymitywnych baraków. Pradziadek siedział w łagrach 4 lata. Gdy był na Syberii, zimą panowały tam wielkie mrozy -40ºC. W syberyjskich łagrach Przeraźliwe zimno powodowało, że wielu nie dożyło kolejnego dnia. Z przekazu pradziadka wynikało, iż pierwszą czynność, którą rano wykonywał było zbieranie tych, co nie przeżyli (zamarzli). W obozie tym panował ciągły chłód po wycieńczającej pracy, do której byli przymuszani, a były to wycinki lasów syberyjskich oraz prace w kamieniołomach. Porcjowane jedzenie w postaci rzadkiej zupy powodowało niedożywienie organizmu. Bardzo dużo żołnierzy umierało na dur brzuszny ze względu na brak wyżywienia. Ubytek wody mężczyźni uzupełniali śniegiem, co powodowało tę śmiertelną chorobę. Inni z powodu braku wystarczającej ilości jedzenia spożywali palone kości. Te ekstremalne warunki życia katowały tam ludzi masowo. Po 4 latach pradziadek został zwolniony z niewoli i przyjechał do Niemiec zachodnich. Jego syn, a mój dziadek, urodził się w 1939 r., kiedy pradziadek był w niewoli. Ich pierwsze spotkanie odbyło się na północy Niemiec za pośrednictwem Czerwonego Krzyża. W roku 1948 wrócili do Polski. Ta historia mojego pradziadka jest bardzo wzruszająca. Ta budująca postawa jego życia dowodzi, iż warunki, w których przyszło mu żyć w jego latach młodości były bardzo trudne. Pomimo to mój pradziadek je zniósł i szczęśliwie wrócił do swojej rodziny. Michał Kubita IIIc Warto wiedzieć: łagry - obóz pracy przymusowej w Rosji bolszewickiej ( ) i w Związku Radzieckim ( ), w którym więźniów zmuszano do ciężkich prac powodujących często wyniszczenie i śmierć DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

11 Witamy, witamy i o szkołę pytamy! Wywiady >>> Ksiądz Marek Sobotta uczy w naszym gimnazjum od września. Chętnie udzielił nam wywiadu o swoich pierwszych wrażeniach z pobytu w szkole, a także opowiedział nam coś więcej o sobie Redaktorzy Dyzia: Skąd ksiądz pochodzi? Ksiądz Marek: Ze Zdzieszowic, to takie małe miasteczko pod Górą Świętej Anny jak byłem w waszym wieku potrafiłem na nią wjechać na rowerze bez przystanku. R.D.: Jakie było pierwsze wrażenie w naszej szkole? K.M.: Bardzo pozytywne! Oczywiście po kilku lekcjach zaczęła się szara rzeczywistość, a tutaj bywają różne napięcia ale poznajemy się i w tym staram się być życzliwy. R.D.: Jak ksiądz ocenia współczesną młodzież? K.M.: Jest inna niż młodzież, gdy ja się do niej zaliczałem (oczywiście nie czuję się jeszcze dziadkiem). Gdy miałem 15 lat nie było Internetu, fejsa, komórki itd Wtedy nie trzeba się było z nikim umawiać, po prostu wychodziło się z domu i już była ekipa O wiele więcej spotykaliśmy się w realnym świecie. Czasem mam wrażenie, że dzisiejsza młodzież jest znudzona, niechętna do czegokolwiek, ma słomiany zapał, szybko się poddaje, jeśli chodzi o zaangażowanie w jakieś inicjatywy nieobowiązkowe. Oczywiście nigdy nie można tego powiedzieć o wszystkich, ale chodzi mi o tendencje. R.D.: Jaki film najbardziej ksiądz lubi i dlaczego? K.M.: Jest ich bardzo wiele Bardzo lubię film Zielona mila, Podaj dalej i często do nich wracam. Pokazują piękno człowieka, którego nie widać na pierwszy rzut oka, trzeba się przyjrzeć, lepiej poznać i to jest klucz do prawdziwego poznania. R.D.: Czy uprawia ksiądz jakieś sporty? K.M.: Niestety moja aktywność spadła, co widać (ha ha ha ) Ale pływam, jeżdżę na rowerze górskim i szosowym (parę lat temu udawało mi się przejechać na rowerze 6 tys. km rocznie), chciałbym zacząć biegać, niestety kiepsko z mobilizacją R.D.: Kim ksiądz chciał zostać będąc dzieckiem? K.M.: Oj dużo tego było operatorem śmieciarki, kierowcą autobusu i kombajnu zbożowego, później chciałem badać oceany R.D.: Jakim ksiądz był uczniem? K.M.: Hmm nie przeszkadzałem w lekcjach przez gadanie czy śmianie się bez sensu Ale dużo pytałem, czasem za dużo, co kończyło się narzekaniem nauczycieli na wywiadówkach. Bardzo interesowały mnie przedmioty przyrodnicze i humanistyczne, niestety, ciężko szła mi matematyka. Grałem w szkolnym teatrze. Byłem nawet reżyserem. To były czasy... R.D.: Jakie miał ksiądz oceny? K.M.: Przyrodnicze i humanistyczne: 6 i 5 (zdarzyło się, że z historii brakło mi miejsca na oceny w dzienniku). A co do ścisłych, to nie ma co wspominać R.D.: Jaki był księdza ulubiony przedmiot w szkole i dlaczego? K.M.: Historia, geografia i oczywiście religia. Bo poznawałem tam człowieka i świat w jakim żyje. Ksiądz Marek Sobotta R.D.: Do jakich szkół ksiądz uczęszczał? K.M.: Szkoła Podstawowa w Zdzieszowicach, Technikum Mechaniczne w Opolu i wydział teologiczny na Uniwersytecie Opolskim. R.D.: Jaka była reakcja księdza rodziny na wiadomość, że chce być księdzem? K.M.: Ja sam byłem zdziwiony, więc rodzina też i to bardzo! R.D.: Kiedy poczuł ksiądz powołanie kapłańskie? K.M.: Myślę, że było to wtedy, gdy mieszkałem w Niemczech, gdzie między innymi budowałem komputery Byłem raz na Mszy św. gdzie czytano ewangelię o bogatym młodzieńcu, który nie chciał zostawić swoich bogactw i chceń i pójść za Jezusem, on odszedł zasmucony, ja nie chciałem odejść w życie zasmucony. Ale to długa historia R.D.: Czy bycie księdzem jest trudnym zawodem w obecnych czasach? K.M.: To nie zawód, to służba, powołanie Myślę, że to dość trudna droga życia, ale wyzwania dodają smaku do życia. Czuję obecność Pana Jezusa w moim życiu i nawet jeśli jest trudno, to czuję jak mi pomaga i mnie prowadzi. Jemu zaufałem i nigdy mnie nie zawiódł! R.D.: Dziękujemy. Beata Lipicka IIIb Patrycja Przybyła IIIb Ksiądz Marek w akcji gim3.info.pl DyzioGimnazjalista - 11

12 Wywiady Na raciborskiej scenie >>> 7 lutego w Raciborzu w RCK miał zaszczyt gościć Marcin Daniec znany polski satyryk. Oczywiście dla redaktorów Dyzia Gimnazjalisty taka sytuacja nie mogła przejść obojętnie! Udało nam się przeprowadzić z nim wywiad. Redaktor Dyzia: Kiedy odkrył Pan swój talent aktorski? Marcin Daniec: Swój talent aktorski odkryłem, gdy miałem 5 lat. Zauważyłem, że gdy opowiadam coś w przedszkolu, to wszyscy tego słuchają. Panie przedszkolanki zauważyły zdolnego Marcinka i od tego czasu występowałem we wszystkich przedstawieniach. R.D.: Co Pan czuł kiedy po raz pierwszy występował przed tak dużą publicznością? M.D.: Każda publiczność powoduje stres. Przysięgam Wam, że nie ma różnicy czy jest 8, 80 czy 800 tysięcy widzów. Pamiętam pierwsze występy, kiedy nie wie się zupełnie nic, co się wokół dzieje. To jest największa trema świata. Na szczęście w miarę upływu lat, ona mija, ale do końca nigdy! R.D.: Czy scenariusze do kabaretu wymyśla Pan sam czy ktoś Panu pomaga? M.D.: Zawsze sam. Wyjątkiem są jedynie piosenki. Gdy chcę mieć refleksyjną i mądrą (by nie uważać siebie za alfę i omegę) zapraszam moich kolegów, którzy świetnie to robią, np. Andrzej Sikorowski, Tadeusz Krok, Tomasz Wachnowski, Jacek Cygan czy sam mistrz Jan Kanty Pawluśkiewicz. Oni piszą piękne, mądre i refleksyjne piosenki, ale wszystkie monologi programy są mojego autorstwa. R.D.: Miał Pan kiedyś taką sytuację, że zapomniał Pan tekstu? M.D.: Bodajże 2 razy w życiu. Publiczność widziała, że coś jest nie tak. Sam sposób wychodzenia z tego nazwijmy to dołka bardzo im się spodobał. Nigdy, nie przejmujcie się, jeśli coś się, nie daj Boże, wywaliło, ponieważ jeśli będziemy skrywać to przed widzami, to tak się pogrążymy i wyjdzie z tego pęknięty balonik. Wi- dzowie lubią przyłapać artystę na pomyłce, a do tego improwizacja nagradzana jest podwójnymi brawami. Marcin Daniec - krakowski satyryk i artysta kabaretowy, z redaktorami Dyzia Gimnazjalisty - Oliwią Marut i Anną Filip R.D.: Jaki jest Pana ulubiony skecz? M.D.: Najbardziej w życiu wam nie powiem! Zdradziłbym wszystkie moje postacie. Popularność Marcinka przeszła najśmielsze moje oczekiwania. Dałem mu odpocząć na 5 lat, a teraz bardzo tego żałuję, ponieważ publiczność domaga się Marcinka. Lubię też p. Ignacego w tanim płaszczu, w okularkach z ubezpieczalni. Uwielbiam również mojego kibica, który widziany moimi oczami, niby straszy, a tak naprawdę nikt się go nie boi. No i oczywiście góral, ta swada, sposób przemyślenia tylko oni tak potrafią godać o panockach z góry. R.D.: Czy widzi Pan wśród młodych satyryków swoich następców? Specjalny autograf Marcina Dańca dla Dyzia Gimnazjalisty M.D.: Jest kilka takich. Muszę przyznać, że bardzo mnie to niepokoi i stresuje. Nie wiem czy uciekam jeszcze przed nimi, czy już mnie dogonili. W każdym razie cieszę się, że kiedy się spotykamy, to mamy możliwość grania razem. Przedział wiekowy od 3 do nieskończoności lat nie stwarza żadnego problemu i bardzo się lubimy mimo, że się nigdy nie znaliśmy. R.D.: Czy przejmuje się Pan plotkami na swój temat? M.D.: Kategorycznie nie! W ogóle nie dbam o to. Najbardziej rozśmieszyła mnie plotka, że Daniec skończył się wraz z upadkiem komuny w 1989, a ja pierwszą nagrodę zdobyłem w Opolu w 1993 roku. R.D.: Czy miał Pan kiedyś taką sytuację, że powiedział Pan żart i nikt się nie śmiał? M.D.: Na szczęście nie, ale nie umiem sobie tego w ogóle wyobrazić. Czasami mi się śni, że nikt nie przyszedł albo, że się nie zaśmiał, ale na szczęście tylko w snach i raz w roku. Najgorszemu wrogowi tego nie życzę! R.D.: Jak opisałby Pan siebie w 5 słowach? M.D.: Miły, sympatyczny, ambitny, pracowity i wrażliwy facet. R.D.: Bardzo dziękujemy! M.D.: Ja również dziękuję! Anna Filip Ia Oliwia Marut Ia 12 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

13 Mój pierwszy w życiu wywiad Reportaż >>> Niby zwykły dzień, ale w ostatniej chwili obrócił się o 180. Mój wywiad z Marcinem Dańcem jak to się stało? W piątek na ostatniej lekcji jak zawsze odbywało się kolegium z Dyzia. Wszystkich przeszywała już myśl o nadchodzącym weekendzie. Nagle padło ostatnie pytanie:,,o czym można jeszcze napisać w Dyziu? Oliwia zaraz wypaliła, iż dziś w Raciborzu będzie Marcin Daniec. Pomysł od razu się spodobał, ale wszystko runęło na nas. Poszłyśmy po identyfikatory i dyktafon. Po obiedzie zaraz poszłam do Oliwii, żeby ułożyć potrzebne nam pytania do wywiadu. Półtorej godziny minęło błyskawicznie. Przed byłyśmy już pod RCK. Weszłyśmy do środka i kogo by tu teraz zapytać? Na holu stała pani, która wyglądała na osobę znającą się na rzeczy. Podeszłyśmy, przedstawiłyśmy się i zapytałyśmy się czy będzie możliwość przeprowadzenia wywiadu. Co się okazało? Pana Marcina jeszcze nie ma, a za chwilę zaczyna się występ. Przed nim na pewno nie uda się z nim porozmawiać! Nie wiadomo czy będzie chciał przeprowadzać jakikolwiek wywiad, bo wraca od razu do Krakowa. Wyszłyśmy z RCK, aby gdzieś poczekać na czas występu, bo biletów oczywiście nie miałyśmy. Idziemy chodnikiem i jadą czarne samochody. Żartujemy sobie z Oliwią, że to pewnie on. Nagle jeden z nich zatrzymuje się centralnie obok nas, a szyba opuszcza się. Zza niej widać Marcina Dańca, który pyta nas o drogę. My szybkim ruchem wskazujemy mu RCK. Szyba zamyka się, a auto jedzie dalej, natomiast my w pisk,,to był przecież on!. Czekając na koniec występu czas wolno leciał. Nawet, gdy czekałyśmy, pijąc herbatę, po głowie chodziło tylko jedno:,,zgodzi się?. Po gorącej herbatce poszłyśmy na hol, gdzie spotkałyśmy panią, z którą wcześniej rozmawiałyśmy. Powiedziała, że trzeba czekać do końca, a jak chcemy możemy iść na balkon pooglądać końcówkę kabaretu. Pan Marcin jest naprawdę dobrym satyrykiem, ale po 10 minutach wyszłyśmy z sali, ponieważ stojąc z aparatem, teczką z pytaniami i ogólnie z torbą pełną przeróżnych rzeczy, wszystko nas już bolało, a do tego w środku było bardzo gorąco. Znów wróciłyśmy na hol wyczekując końca. Jest! Publiczność zaczęła wychodzić z sali. Pani zaprowadziła nas pod drzwi garderoby, gdzie miałyśmy zaczekać na pana Marcina. Czekanie już nie miało większego znaczenia, bo czułyśmy, że nam się udało. Sam wywiad minął bardzo miło. Oczywiście nie zabrakło pamiątkowego zdjęcia i autografu. Ten dzień mimo że był bardzo meczący, dla nas był ogromnym sukcesem! Nie dość, że był to wywiad z tak znaną osobą, to w ogóle był to nasz pierwszy w życiu wywiad. Anna Filip Ia >>> Dyzio znów przyleciał do naszej szkoły, żeby zobaczyć, co dzieje się tutaj w dniu zakochanych. Pan Janicki i Dyzio opowiadają o walentynkach gim3.info.pl Dzień przed walentynkami przyleciałem do gimnazjum. Z daleka wyglądało całkiem normalnie, ale dopiero kiedy znalazłem się w środku, zrozumiałem, że było inaczej. Wszyscy się przygotowywali na walentynki, a dyżurni zachęcali do zapełniania poczty walentynkowej swoimi wyznaniami miłosnymi. Samorząd Uczniowski przygotowywał gazetkę na korytarzu. Wszyscy ledwo obudzeni po feriach, ale pełni sił do dalszego starcia z nauką. Następnego dnia przylatuję już prawie spóźniony, razem z paroma śpiochami. Znów próbuję wczołgać się do szkoły niezauważony i po raz kolejny mi się udaje, mimo, że upadam na dziób, zapominając o dywanie na korytarzu. Musiałem się szybko pozbierać. Uciekam w cień, żeby poobserwować uczniów cały dzień. Poczta walentynkowa wróciła sprzed dwóch lat, co bardzo mnie ucieszyło, ponieważ obawiałem się, że już na zawsze pójdzie w Zakochani - Dyzio i Dyziunia niepamięć. Kartki z wyznaniami miłosnymi dostało dość dużo osób, przez co na pewno było im niezmiernie miło. Zazdrościłem im trochę, że nie jestem zwykłym chłopcem, tylko jakimś ptakiem, który może jedynie popatrzeć. Może wysłałbym komuś walentynkę? Spytałem parę osób jak zareagowali. Uczniowie i nauczyciele chodzili z serduszkami przypiętymi do ubrania. Nikt nie może zapomnieć o dniu świętego Walentego! Muszę przyznać, że raczej każdy ma lepszy humor w ten dzień i jest dla innych milszy niż zazwyczaj. Niektórzy nawet obdarowywali się drobnymi prezentami. Po całym dniu, zmęczony wyleciałem ze szkoły razem z tłumem szczęśliwych uczniów, którzy już mieli plany na wieczór. Barbara Kałuża IIb DyzioGimnazjalista - 13

14 >>> Dwaj uczniowie Gim3 uzyskali prestiżowe wyróżnienie w Drugiej Ogólnopolskiej E-Spartakiadzie Dzieci i Młodzieży, pod patronatem Narodowego Programu Rozwoju Sportu Polski Sport Sukcesem na forum kraju mogą poszczycić się Rafał Żuk-Żukowski i Adam Stalmach. Decyzją zarządu tej organizacji, wspomniani gimnazjaliści otrzymali specjalne pisemne certyfikaty i nagrody rzeczowe. Rafał Żuk- -Żukowski został wyróżniony w teście sprawnościowym z piłki ręcznej, natomiast Adam Stalmach w teście z piłki nożnej. Osobny certyfikat uzyskało nagrodzone Gim3 wraz z nauczycielami wychowania fizycznego, wśród których >>> 18 lutego na lodowisku Ośrodka Sportu i Rekreacji w Raciborzu odbyły się Miejskie Zawody w Łyżwiarstwie Szybkim Dziewcząt i Chłopców. Naszą szkołę w kategorii dziewcząt reprezentowały: Homola Dorota, Caboń Aleksandra, Błaszczok Aleksandra, Miketa Paulina; natomiast chłopców: Wolnik Radek, Stankiewicz Mateusz, Mikołajek Przemek, Teodorowski Paweł. Zawodnicy mieli do przejechania określoną liczbę okrążeń na czas; dziewczęta okrążenia, a chłopcy okrążenia. Nie obyło się bez wywrotek i mnóstwa śmiechu, ale atmosfera sportowa i rywalizacja podobne były do >>> Tenis stołowy z pozoru prosta dyscyplina sportowa, wymaga jednak wielu godzin pracy nad precyzją, techniką i skutecznością gry. SPORT Wyróżnieni w kraju Nasi mistrzowie z panem dyrektorem i opiekunami Prawie jak Bródka Rysunek: Michalina Kulot Ia znaleźli się: Donata Bułatek- -Wypiór i Magdalena Szymczycha. Obydwaj raciborscy pedagodzy przygotowywali usportowionych gimnazjalistów. W tym miejscu należy dodać, że w szkole funkcjonują odrębne klasy sportowe, przygotowujące młodzież pod kątem gry w piłkę siatkową. Zdaniem dyrektora tej placówki uczący się we wspomnianych klasach gimnazjaliści przykładają się nie tylko do sportu, ale również do nauki innych przedmiotów. Precyzja na medal Agata Trepiak IIIc atmosfery panującej aktualnie na Olimpijskich Igrzyskach Zimowych w Soczi. Nie udało nam się powrócić z zawodów ze złotem, ale dziewczęta wywalczyły brąz a reprezentacja męska znalazła się tuż za strefą medalową. Opiekę nad naszą reprezentacją sprawowała Donata Bułatek-Wypiór, nauczyciel wychowania fizycznego. Wszystkim zawodnikom gratulujemy i życzymy dalszych sukcesów sportowych! Aleksandra Nowak IIc Poziom turnieju jak co roku był wysoki, o podium walczyły wszystkie raciborskie gimnazja. Drużynę dziewcząt naszego gimnazjum reprezentowały: Daria Doledutko IId, Paulina Parusel IId oraz Aleksandra Caboń IIId, natomiast w skład chłopaków wchodzili: Dawid Rzepka IIIc, Michał Kubita IIIc i Kamil Konkol IIId. Zawody odbywały się systemem rosyjskim, czyli każdy gracz po dwóch przegranych pojedynkach singlowych odpada z turnieju. Były to zawody drużynowe dlatego w końcowej klasyfikacji brano pod uwagę wyniki całej drużyny, zarówno dziewcząt jak i chłopców. Dziewczyny dotarły na szczyt i przekonały się jak smakuje zwycięstwo, były najlepsze, zdobyły upragnione złoto i awans do rejonów. Na wielką pochwałę zasługuje również drużyna chłopaków, którzy po zaciętej walce, punkt w punkt, zajęli ostatecznie piąte miejsce. Ich gra i wynik powinny być docenione ze względu na małe różnice punktowe w klasyfikacji końcowej. Gratulujemy wszystkim, a dziewczynom życzymy powodzenia w dalszym etapie zmagań sportowych. Od lewej: Daria Doledutko, Aleksandra Caboń, Paulina Parusel Jakub Smołka IIc 14 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

15 SPORT 6 medali w Soczi >>> Wielki sukces polskich sportowców na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi, mamy cztery złote medale, jeden srebrny i jeden brązowy. Nie ma takiej osoby, która by nie słyszała o tegorocznych zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Soczi. Zaczęła się Już kilkanaście dni przed Igrzyskami zaczęli się zjeżdżać kibice z całego świata chcący zobaczyć to niezwykłe widowisko. Kilka dni przed uroczystym otwarciem zjechali się również zawodnicy z różnych krajów. Polska ekipa liczyła 59 osób. Każdy miał swoją dyscyplinę w której chciał zwyciężyć. Zawodnicy mierzyli się w danych dyscyplinach: biathlon, biegi narciarskie, bobsleje, curling, kombinacja norweska, łyżwiarstwo figurowe, łyżwiarstwo szybkie, narciarstwo alpejskie, narciarstwo dowolne, saneczkarstwo, short track, skeleton, skoki narciarskie, snowboard. Wszystkie osiągnięcia Polaków to cztery złote medale, jeden srebrny i brązowy Kamil Stoch - dwa złote medale, jeden Justyny Kowalczyk i najbardziej zaskakujący złoty medal Zbigniewa Bródki. Było to bardzo widowiskowe bo o zwycięstwie Zbigniewa Bródki zadecydowało tylko 4,5 cm czyli 0,0003 sekundy. Wielkim zdarzeniem było podwójne zwycięstwo Kamila Stocha i Justyny Kowalczyk, która biegła ze złamaną stopą. Po zakończeniu olimpiady zwycięzcy poszli świętować swoje sukcesy, a przegrani wróciliby się zastanawiać nad błędami, które spowodowały, że nie poszło im tak jak chcieli. Wojciech Szwed Ic Wygrana jazda Zbigniewa Bródki Kamil Stoch chociaż ma dopiero 27 lat zdobył na Igrzyskach w Sochi 2 złote medale w skokach narciarskich. Widać było, że Stoch jest w formie, ponieważ przed igrzyskami zajmował w Pucharze Świata 1 miejsce. Wiele osób mówiło, że możemy liczyć na medal olimpijski od Kamila, ale niewielu spodziewało się, że będą to aż 2 i to złote. Zbigniew Bródka specjalizuje się w łyżwiarstwie szybkim na dystansie 1500 metrów. Swój złoty bieg wygrał zaledwie o 3 tysięczne sekundy z holendrem Verweijem. Bródka nie był do końca pewien czy wygra, bo po ukończeniu swojej jazdy były jeszcze 3 bardzo silne pary. Lecz jak się okazało Zbigniew był lepszy o zaledwie 4,3 cm. Nasze panczenistki na podium ze srebnymi medalami Srebrny medal dla Polski zdobyła żeńska sztafeta w składzie: Luiza Złotkowska, Katarzyna Bachleda-Curuś, Natalia Czerwonka i Katarzyna Woźniak. Polki po bardzo dobrym półfinale walczyły o złoto z Holenderkami, które znacznie wyprzedziły naszą reprezentację przy mecie. Brązowy medal dla Polski w łyżwiarstwie szybkim zajęli w sztafecie nasi panczeniści: Zbigniew Bródka, Konrad Niedźwiedzki i Jan Szymański. Nasi panczeniści wystartowali w biegu o brąz, który wygrali z Kanadyjczykami, co było radością dla Polski. Mateusz Sokolik Ic Kamil Stoch i jego dwa złote medale Szczęśliwa Justyna Kowalczyk gim3.info.pl Justyna Kowalczyk jest polską biegaczką narciarską. Od początku była uważana za godną medalu olimpijskiego, ale po otrzymaniu informacji o złamanej stopie nie było to takie pewne. Justyna zapewniała, że złamana stopa nie przeszkodzi jej w zdobyciu medalu. I rzeczywiście tak było, Justyna Kowalczyk wygrała bieg na 10 km techniką klasyczną. Panczeniści wywalczyli brązowy medal DyzioGimnazjalista - 15

16 Walentynkowe >>> Dwoje zakochanych nastolatków szukają szczęścia. Starania Dawida może zostaną docenione, ale z Angelą to nigdy nie wiadomo. Poranek Mamoo, gdzie jest moja prostownica? krzyknęłam z łazienki do zabieganej matki. Nie wiem... Sama poszukaj, ja wychodzę. No tak, fajnie zaczynam dzień. Matka stroi fochy po wczorajszej kłótni, nie mam prostownicy, zimno na dworze, a ponadto muszę się śpieszyć, bo się spóźnię do szkoły (to by było już trzecie w tym tygodniu). Droga do szkoły Boże nienawidzę szkoły... No nie, jeszcze idzie Dawid (to mój kolega, chodzi do innej klasy). Rozmawialiśmy kilka razy, ale się przy mnie dziwnie zachowuje... Podoba mi się chyba od zawsze, ale wolę to ukrywać, bo jestem pewna, że by się mną nie zainteresował. Tylko żeby mnie nie zauważył. Jak ja wyglądam?! Przecież mnie tak nie może zobaczyć! A co jeśli spojrzy? Co zrobię? Dziewczyno, uspokój się! No nie, idzie tu... Cześć Angela odezwał się do mnie! Jejuu jaki on jest piękny, no po prostu marzenie! Te jego piękne błękitne oczy, blond włosy. Chyba się rumienię. Hej uśmiechnę się zalotnie, to może nie zauważy, że się stresuję. Co u ciebie słychać? spytał co u mnie! Chyba chce zagadać... Głupia! Przecież to standardowe pytanie. Co mam odpowiedzieć? Opowiadać o trudnym tygodniu, kłótniach z matką albo o tym, że w tym semestrze mi słabo idzie z nauką? Nic ciekawego, a u ciebie? taka odpowiedź chyba będzie najlepsza. Ciekawe co odpowie i czy zauważył moje zakłopotanie. Ach w sumie mógłbym wiele opowiadać, ale nie mamy już czasu... Może podasz mi swój numer telefonu? Popisalibyśmy wieczorem, jeśli byś chciała. Mi się to chyba śni. Ale o czym mielibyśmy pisać, co ja mam w ogóle odpowiedzieć, dać mu ten numer? Może lepiej nie... Albo... Tak, to w sumie dobry pomysł. Dzięki.. To co idziemy? Gdzie? No... Do szkoły, zaraz się spóźnimy. No nie! Wyszłam na totalną idiotkę. Co za wstyd! Co on sobie pomyślał? Muszę, jakoś wybrnąć, tylko jak? pomyślałam Ach, no tak, rano jestem troszkę... No i cisza. Może jestem nudna, a może po prostu nie mamy tematów? Lepiej się nie odzywam, bo zaraz palnę coś głupiego. To do potem uśmiechnął się do Mój HAPPY END mnie. Czy to coś znaczy? Nie wiem. Za to wiem, że ma prześliczny uśmiech. Mogłabym go oglądać godzinami. Zaraz zemdleję. Takiej dawki stresu, to chyba nie miałam nigdy. To do potem, cześć. Pa. zachwiał mi się głos, ale chyba na to nie zwrócił uwagi. Przez następne siedem lekcji ciągle myślałam tylko o Dawidzie. Wieczór No kiedy on napisze? Może zapomniał? Albo zrezygnował? Zaraz się rozpłaczę. Pibiip! Sms! Cześć, tu Dawid, przepraszam, że tak późno, ale stresuję się strasznie, bo muszę ci napisać coś ważnego. Co takiego? odpisałam zaciekawiona. No więc, nie obraź się, że piszę ci takie rzeczy przez sms y, ale nie mam odwagi powiedzieć ci tego prosto w oczy. Nie jestem typem chłopaka bajeranta, więc powiem wprost. Chciałbym cię bliżej poznać, bo bardzo mi się podobasz i to już od dłuższego czasu. To się nie dzieje naprawdę! Co mam mu odpisać? Nie napiszę mu przecież czegoś typu: od dłuższego czasu szaleje za tobą! Bądź ze mną! Wyszłabym na wariatkę. Naprawdę doceniam twoją szczerość i bardzo się cieszę, że czujesz to samo, co ja. Minęła już godzina, a on nic nie odpisuje. Czy zrobiłam coś nie tak? Pibip! sms od jakiegoś nieznanego numeru. Ciekawe kto to? Hahahaha, ale cię Dawid wkręcił! I ty myślałaś, że on by się w tobie zakochał? Hahaha ma u mnie mistrza! Wkręt roku! No i się rozryczałam. Jaka ja jestem naiwna... Nie zaraz, to nie moja wina. Nienawidzę go... No ale i tak pewnie nie będę potrafiła zasnąć, jak on mógł... Moje myśli ciągle krążą wokół tego, co się stało. Następnego dnia Angela! Nie wierzę zawołał mnie jakby nigdy nic, jakby wczoraj mnie w ogóle nie zranił i jakbym nie płakała przez pół nocy, bo głupia się zakochałam. Przepraszam, że nie odpisywałem, lecz skończyły mi się pieniądze na koncie. Dawid głupio się tłumaczył. No świetnie łzy mi już napływają do oczu? Jaki on ma tupet! Jesteś okropny! Jak możesz? O co ci chodzi? odpowiedział zaszokowany. Nie wiesz?! To patrz i czytaj tego smsa. Ja nie żartowałem, naprawdę mi się podobasz? To pisał mój brat! Pewnie wziął mój telefon i czytał, a później ci tego smsa wysłał. On taki jest bezczelny, nieodpowiedzialny i nieprzewidywalny. Jasne. Jakoś ci nie wierzę. Nie odzywaj się już do mnie. Cześć. No pięknie rozpłakałam się na dobre, ale mam to gdzieś. Niech widzi, co narobił. Przynajmniej jest weekend i nie ma rodziców, to odpocznę od wszystkich i dokończę pisać swojego bloga o kotach, bo chyba tylko to mnie jakoś pocieszy. W domu Zadzwonił dzwonek. Kto to może być? Ja nikogo nie zapraszałam. Może to ktoś z moich znajomych. Włamywacze i przestępcy raczej do drzwi nie dzwonią. Cześć Angela przywitał się jak gdyby nic. Co tu robisz!? Chyba ci powiedziałam, że masz się do mnie nie odzywać! Zamknę mu drzwi przed nosem i będzie po sprawie. Nie zasłużył na lepsze traktowanie. Czekaj! Mam coś dla ciebie. wyciągnął kwiaty? Nie no, scenka jak z filmu, ale nie powiem, że to nie jest słodkie. No dobrze wejdź, bo zmarzniesz. Tylko nie myśl, że przekupiłeś mnie kwiatami i jest okey. Nie myślę tak. Mam coś jeszcze dla ciebie. Bo wiesz, szaleję za tobą, więc czytam też bloga. I dlatego dostaniesz ode mnie coś nietypowego. Nie no to już jest sen. Wyciągnął zza pleców pudełeczko z maleńkim, białym kotkiem. No wie jak przekupić dziewczynę. A przynajmniej mnie. Ojeeej jaki słodki! Zupełnie jak chłopak, od którego go dostałam. Nie potrafię się długo gniewać, a poza tym widać, że mu zależy... Wybaczysz mi? spytał z nadzieją. Tak wybaczę. Ale co teraz? Zostaniesz moją dziewczyną? Oczywiście, że tak! Dopilnuj tylko, żeby twój brat więcej nie czytał naszych sms ów. Dobrze. Obiecuję. Miesiąc później Witaj Aniele powiedział do mnie Dawid patrząc mi głęboko w oczy. Hej, wejdź. ucieszona wpuściłam chłopaka do domu. Nakarmiłaś kicię? powiedział patrząc na kota, który właśnie ocierał się o nasze nogi. Tak nakarmiłam, to co idziemy? Oczywiście, chodźmy. Teraz jest o wiele lepiej, kiedy jestem z chłopakiem, którego kocham i z czystym sumieniem mogę przyznać, że ta miłość jest piękna. Oczywiście dalej mnie na przeprosiny przekupuje tak jak teraz, wyjściem na pizzę, ale nawet po najgorszej kłótni powtarza mi, że jestem jego aniołem stróżem. Co ja bym bez niego zrobiła? Nie wiem. Teraz tylko muszę zrobić tak, żeby nie miał mnie dość i będziemy żyli długo i szczęśliwie... Mam nadzieję. Paulina Michniewicz IIb 16 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

17 Z pamiętnika zakochanej gimnazjalistki Szaleństwo >>> Co to jest miłość? Według mnie to najpiękniejsze i najwspanialsze uczucie, którym mogą darzyć się dwie osoby. Prezentujemy przeżycia zakochanych gimnazjalistów. Uczucie to,,postradało mi zmysły, zadziałało bardzo mocno na moją psychikę. Objawiało się m. in. tym, że w kółko mówiłam o nim. Na pewno każdy z was był zakochany. Ja jednak oszalałam. Zwariowałam na jego punkcie, na lekcjach byłam obecna tylko fizycznie, gdyż myśli były gdzieś daleko, za klasą, za szkołą...jednym słowem,,bujałam w obłokach. Nie mogłam o nim zapomnieć w szkole, czy w domu wszystko jedno gdzie, liczył się tylko on. To było niesamowite uczucie, aż do wtedy kiedy pogorszyłam się w nauce. Musiałam bardziej słuchać na lekcjach. To było dla mnie straszne! Nie mogłam się tak łatwo poddać, postanowiłam się z nim spotkać. Po zajęciach, tylko w cztery oczy. Szczerze mówiąc bałam się i to potwornie. Co chwilę się jąkałam lub brakowało mi słów. Po niecałych 10 minutach wróciłam do domu. Musiałam się położyć spać, bo byłam tak zmęczona tą rozmową. Decyzja spotkania z moim lubym była bardzo trafna, ponieważ ja też mu się od dawna podobałam. Nie żałuję tego, bo dzięki temu wyborowi od kilku miesięcy jesteśmy parą. gim3.info.pl Zakochana Marysia Rysunek: Michalina Kulot Ia Dziś świętego Walentego To dzień dobry dla każdego. W tym dniu wszyscy to wyznają, że chcą kochać i kochają. Miłość Miłość to dziwne jest zjawisko Raz jest piękna, a raz doskwiera Dziś jest daleko, jutro blisko Czasem żyje, czasem umiera Jednak światłem może być twoim Bo ona rozjaśni każdy mrok Wszystkie rany serca zagoi Lecz ty musisz zrobić pierwszy krok Gdy do twych drzwi zapuka jednak Ta prawdziwa, piękna, jedyna Gdy jej otworzysz i powiesz tak Zobaczysz jak świat twój się zmienia Rysunek: Michalina Kulot Ia Anna Fiołka IIIc Gdyby moje serce Twego nie kochało, to by dziś nie napisało. Ale moje serce Twe miłuje, że ręka ma pisze co ono dyktuje. Ma miłości do Ciebie blaskiem jaśnieje. Bo mi Walenty robi nadzieję. Więc nasze usta niech się spotkają i swoją miłość głośno wyznają. Zdjęcie: Internet W końcu, ten oczekiwany dzień! 14 lutego! Walentynki! Było cudownie! Przyszłam do szkoły i zobaczyłam Marka. Trzymał w ręku piękną czerwoną różę. Z tą informacją pobiegłam do Kaśki, ale oczywiście ona miała już dość mojego mówienia o nim. Ale czy to moja wina, że jestem zakochana w nim po uszy? Jak na mnie patrzy to robię się czerwona, jak napisze do mnie sms-a, to skaczę po łóżku i krzyczę z radości. Kiedy dojdzie do takiej sytuacji, że powie mi: Hej to mdleję. Na lekcji cały czas o nim myślałam. Nadszedł czas długiej przerwy. Usiadłam na ławce ze słuchawkami w uszach. Ktoś mnie dotknął, odwracam się, a to Mareczek z różą. W 3 sekundy zrobiłam się czerwona jak burak. A motylki były już w całym ciele, nie tylko brzuchu. Wyciągnęłam słuchawki i usłyszałam słowa: To dla Ciebie, moja Walentynko. I uśmiech. Przez 2 minuty nie potrafiłam wypowiedzieć ani jednego słowa. Tylko się głupio uśmiechałam. W końcu odpowiedziałam mu: Ojej, dziękuję. To miło z Twojej strony. Wręczył mi róże, przytulił i odszedł, a ja stałam w szoku. Do domu wracałam w milczeniu i cały czas o tym myślałam. Mama była bardzo zdziwiona, kiedy przyszłam z różą, ale powiedziała: Wiem co czujesz, córcia. Poszłam do pokoju i nie potrafiłam odrobić zadania domowego, ciągle o tym myślałam. W końcu stwierdziłam, że napiszę do niego sms-a. Wyprzedził mnie: I co? Podobała się niespodzianka? Odpisałam, że bardzo, a róża była cudowna. W nocy nie umiałam spać, nie wierzyłam, że to wydarzyło się naprawdę. Serce waliło mi jak szalone. Ten dzień zapamiętam do końca życia! Zakochana Kaja DyzioGimnazjalista - 17

18 Kultura Gry planszowe - nie takie złe >>> Chcesz zaprosić przyjaciół do siebie, porobić coś fajnego, ale skończyły ci się pomysły? Mam coś dla ciebie, dzwoń do wszystkich i powiedz, że dzisiaj gracie w Neuroshime Hex. Neuroshima Hex! logiczno - taktyczna gra planszowa autorstwa Michała Oracza wydana przez Wydawnictwo Portal w 2005 roku. Akcja toczy się w postnuklearnym uniwersum gry fabularnej Neuroshima. Gra toczy się na planszy podzielonej na 19 heksagonalnych (sześciokątnych) pól, stąd nazwa. Rozgrywka toczy się w systemie turowym. Każdy z graczy (reguły przewidują 2 do 4) w czasie rozgrywki kieruje jedną z czterech armii: Posterunkiem, Mutantami Borgo, gangami Hegemonii lub maszynami Molocha, reprezentowanych przez zestaw 35 heksagonalnych żetonów każda. Gra ma niepowtarzalny klimat i bardzo proste zasady, które można wytłumaczyć w ciągu 5 minut. Mimo to, pozwala na różnorodne strategie i daje duże możliwości taktyczne. Rozgrywka trwa w zależności od liczby graczy od min. Gra oferuje również dodatki i rozszerzenia, które trzeba kupić osobno, umożliwiające rozgrywkę z większą liczbą graczy, a jak wiadomo czym więcej graczy tym ciekawsza gra. Od siebie mogę dodać jeszcze, że gram w Neuroshime raz w tygodniu i naprawdę gorąco polecam! Jakub Smołka IIc HOBBIT: Pustkowie Smauga >>> Film jest drugą częścią filmowej trylogii na podstawie książki autorstwa J.R.R. Tolkiena. Zdjęcie: Internet Najpierw czytałem książkę, a potem oglądałem film (co zresztą polecam) i powiem szczerze, że się na nim zawiodłem. Pierwsza sprawa jest taka, że film Władca Pierścieni trwa około 3 godziny, dla mnie za długo. Głównym bohaterem jest hobbit Bilbo, podróżujący razem z kompanią trzynastu krasnoludów do Samotnej Góry. Mimo wielu przeszkód, bohaterowie docierają do celu, ale zastają tam nowego gospodarza. Częściowo zawiodłem się na tym filmie, bo było tam mnóstwo rzeczy, których nie było w książce. W filmie były też momenty, które mi się podobały: świetna grafika i genialne efekty specjalne, o wiele mniej przerobione, niż w poprzedniej części. Na uwagę zasługuje doskonale ukazany ogromny smok- Smaug, a także świetna obsada aktorska. Szkolna ocena całości to 5+, ponieważ widziałem lepsze filmy, jednak biorąc pod uwagę fakt, że jest to ekranizacja książki Hobbit: Czyli tam i z powrotem, przysługuje mu ocena 3+. Mateusz Grabowski Ia Pomoc w spełnianiu marzeń wstępem do nieba >>> Książka pt.,,lista życzeń napisana przez Eoina Colfera opowiada historię znajomych 14-letniej Meg Finn i Beka Brennanea. Powieść, mimo że przedstawia w dość humorystyczny sposób Niebo i Piekło, ukazuje nam walkę dobra ze złem. Meg i Bek decydują się na włamanie się do domu emerytowanego i zrzędliwego Lowriego McCalla. Nie wszystko jednak idzie gładko. Podczas przypadkowej szamotaniny z właścicielem domu włamywacze giną w wyniku eksplozji gazu. Dusza Beka idzie prosto do Piekła. Jednak Meg, która za życia nie była ani dobra, ani przesadnie zła, nie ma prawa trafić ani do Piekła, ani do Nieba. Dziewczyna trafi do Nieba tylko, jeśli pomoże McCallowi w wypełnieniu jego Listy Życzeń - czterech rzeczy, których stary Lowrie nigdy nie odważył się zrobić, a które chciałby nadrobić przed śmiercią. W tym celu nastolatka trafia z powrotem na Ziemię, dołącza się do McCalla i razem wyruszają w podróż po kraju. Dziewczyna zaprzyjaźnia się ze starcem i nabiera coraz więcej współczucia, którego wcześniej jej brakowało. Jednak śladem duszy Meg podążają wysłannicy Piekła, którzy starają się uniemożliwić jej to zadanie. Książkę połknęłam w dwa wieczory. Bardzo humorystycznie i prosto napisana, trzymająca w napięciu i pełna akcji. Polecam! Agnieszka Konieczna IIb Zdjęcie: Internet 18 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

19 Filmowe miłości Kultura >>> Miłość to piękne uczucie, lecz nie zawsze kończy się pozytywnie. Przedstawiamy kilka romantycznych filmów opowiadających o prawdziwym uczuciu. Mam nadzieję, że je znacie. Titanic Film Jamesa Camerona. Opowiada o tragicznej śmierci tysiąca osób z powodu wypadku. Statek, którym płynęli po Atlantyku uderzył o górę lodową i zaczął się powoli zatapiać. Co jest wyjątkowego w tym filmie? Na pokładzie Titanica pasażerami są Rose i Jack. Żyli dwoma całkiem innymi światami. Dziewczyna z dobrego domu, uczona kultury od samego początku, wyrafinowana i gustowna, on zaś biedny, amerykański rysownik, który wygrał bilet na Titanica w pokera. Poznali się w dość nietypowy sposób, gdyż Jack uratował Rose przed samobójstwem. Dziewczyna chciała wyskoczyć przez burtę. Od tamtego wydarzenia spędzali ze sobą dużo czasu. Połączyło ich tak silne uczucie, że Jack oddał życie za Rose. Gdy Titanic zatonął, sam pomógł wejść dziewczynie na ocalałe drzwi, aby nie marzła w wodzie, a on czuwał nad nią z nadzieją, że uratuję ich zawracająca szalupa. Niestety film kończy się śmiercią Jack a. Gdy szalupa zawróciła po dziewczynę, chłopak już dawno zmarł z wyziębienia. Uratowana pasażerka statku opowiada całą historię będąc już staruszką. Film zdobył 11 Oskarów. Szkoła uczuć Oparty na powieści Nicholasa Sparksa Jesienna miłość, film reżyserii Adama Shankmana jest melodramatem z 2002 roku. Poznajemy w nim dwóch bohaterów: Jamie i Landona. Dziewczyna bardzo grzeczna, interesująca się astrologią, córka pastora dla której wiara była w życiu najważniejsza, on zaś młody, lekkomyślny chłopak, któremu w głowie tylko dowcipy i wyśmiewanie się z innych. Poznają się w szkolnym Klubie Dramatycznym, gdzie Landon znalazł się za karę. Niejednokrotnie prosił Jamie o pomoc w zajęciach. Zagrali razem romantyczną scenę i wtedy nastąpił ich pierwszy pocałunek. Zdali sobie sprawę, że są w sobie zakochani. Młodzież spędzała razem dużo czasu, pomimo tego, że ojciec Jamie nie akceptował ich związku. Dziewczyna wyznała po pewnym czasie chłopakowi prawdę. Była chora na białaczkę. London postanowił, że jej nie opuści, chciał spełnić jej marzenia (co mu się w większości udało) i spędzić z nią te ostatnie chwile. Para wzięła ślub w kościele, którym Jamie darzyła sentymentem, wkrótce zmarła. Chłopak zmienił się po jej śmierci, nawet zaczął wierzyć w Boga. Nigdy o niej nie zapomniał. gim3.info.pl Główni bohaterowie filmu Titanic Miłosny pocałunek w filmie Szkoła uczuć Zdjęcie: Internet Trzy metry nad niebem Hiszpański melodramat z 2010 roku. Powstał na podstawie powieści Federico Moccia o tym samym tytule. Film opowiada o Babi, dziewczynie dobrze wychowanej i wykształconej oraz o Hache, chłopaku-buntowniku, żyjącym na krawędzi i interesującym się nielegalnymi wyścigami motocyklowymi. Poznają się w dziwny sposób, gdyż w drodze do szkoły. Babi wystawiła głowę przez okno z auta, a gdy Hache ją zobaczył, podjechał motorem bliżej i zaczął ją zaczepiać. Spotykają się potem na imprezie i kilka razy pod szkołą. Do wszystkich spotkań doprowadza głownie jej przyjaciółka Katina, która zakochana jest w przyjacielu chłopaka. Babi i Hache spędzają razem piękne chwile, kłótnie, wagary, potajemne wyjścia z domu... Wszystko zmienia sytuacja, kiedy zamiast chłopaka w nielegalnym wyścigu pojechał jego przyjaciel wraz z Katiną. Mieli wypadek. Przeżyła tylko ona.. Hache, który w tym czasie był z Babi na przyjęciu, dowiedział się o wypadku i szybko oboje przybyli na miejsce. Film kończy się bardzo smutnie. Para rozstaje się. Dziewczyna obwiniała chłopaka o śmierć przyjaciela, a on nie wytrzymał i uderzył ją w twarz. Wiedział, że źle zrobił, ale nie miał szans naprawić tego. Nie był w stanie. W drugiej części Tylko ciebie chcę, znajdują sobie innych partnerów i muszą żyć tylko wspomnieniami... Ale czy im się to uda? Polecam obie części. Justyna Michalewicz IIb Scena z filmu Trzy metry nad niebem zdjęcie: Internet Zdjęcie: Internet DyzioGimnazjalista - 19

20 Rozmaitości Bardzo dawno temu pisano listy, bo już za czasów Chrystusa, niektóre z nich są zawarte w Biblii, np. list do Rzymian, Tesaloniczan czy Koryntian. Teraz, gdy na rynku bardzo popularne są elektroniczne gadżety, którymi można się kontaktować, listów pisze się znikome ilości. Nie ma co trzymać się bezmyślnie starego, gdy nowe lepsze już nadeszło, jednak ja i tak tęsknię za tymi czasami, kiedy ludzie pisali do siebie czułe listy i liściki. Moim zdaniem są one czymś, na co się czeka, czymś co wzbudza wiele emocji szmer otwieranej koperty, zapach atramentu i krzywe litery nadawcy, który pisał je wieczorem, prawie po ciemku to jest ta magia listów. Ponadto jest on dobrym pomysłem na walentynkowy prezent. W dzisiejszych czasach, kiedy praktycznie każdy ma telefon komórkowy i dostęp do Internetu, pisze się raczej e, wysyła się smsy albo rozmawia na skype czy czacie na portalach internetowych. Wszystko to zastępuje zwykły, stary, dobry list. I właśnie z okazji chociażby walentynek można komuś wyznać to wszystko, czego się nie mówi otwarcie na głos. Magia listów Według dziewczyn z naszej szkoły jest to raczej romantyczne niż przereklamowane i staromodne. Faktem jest, że kiedy wysyłamy je pocztą, idą długo, jednak oczekiwanie odbiorcy jest nie do opisania. Sprawdzanie skrzynki, czekanie na listonosza i patrzenie mu na ręce morderczym wzrokiem, kiedy wyciąga ze swojej torby koperty, wielkie rozczarowanie, kiedy nie ma tam tej oczekiwanej albo ogromne podekscytowanie, że TO TEN list i zaraz się go otworzy. W każdym razie list w kopercie można w każdej chwili wyciągnąć ze swojej sekretnej szufladki i powspominać.przecież nikt nie drukuje i, żeby je schować do pudełka. Wielu uważa, że te czasy po prostu minęły. Może ludzie dzisiejszych czasów nie mają już czasu na pisanie listów. Mają szybkie tępo życia. Uczą się języków, chodzą na kursy, do pracy, na spotkania towarzyskie i rozwijają swoje pasje. Może właśnie dlatego wszystko się tak potoczyło ze względu, że przez nowe środki komunikacji da się szybciej porozumieć. A może tak właśnie miało być i listy są dla tkliwych romantyków? A czy kogoś to jeszcze obchodzi, że to wyprane z poezji, że technologia nie odda intymności papieru skropionego perfumami? Mimo, że ten środek komunikacji Stary dobry list >>> Listy pocztowe od zawsze były romantyczne. Dlaczego pisze się ich coraz mniej? Nowe odpowiedniki listów podbijają świat, a on sam idzie w zapomnienie. ma tak długą historię i wiadomo, że ludzie kiedyś używali innego języka, trudno nam sobie wyobrazić jak kiedyś wyrażano emocje. Oto kilka przykładów z okresu romantyzmu: Moja droga i dobra mamo, dobra i droga przyjaciółko! ( ) Moja mamo kochana, jakże to miło słyszeć od ciebie i czytać takie słowa: Pierwszym i najdroższym uczuciem serca mojej córki jest miłość jej i przywiązanie do mnie, a to przywiązanie czyni mnie szczęśliwą! Czytać to, powtarzam, i wierzyć temu wystarcza mi do szczęścia, moja dobra i słodka matko! ( ) Teraz od serca wracam do rozumu i powiadam, że u nikogo nie jest on świeższym, milszym i trafniejszym, niż u ciebie mamo. (Maria z Czartoryskich Wirtemberska do Izabeli Czartoryskiej, matki) Kochany przyjacielu! ( ) Jaką czułem roz- List Elizy Krasińskiej z winietą narysowaną przez Cypriana Norwida (1848r.) List Cypriana Norwida do Józefa Zaleskiego (1848r.) kosz, widząc, iż się znajduje przyjemniej dusza tkliwa, litująca się nad moim nieszczęściem. ( ) Jak niezmierną czuję dziś chęć opowiadania moich zgryzot! Lecz któż mnie słuchać będzie? Ciebie nie masz; nie mam więc żadnego przyjaciela. Ci, którzy zostali, są dla mnie obcymi osobami; słuchaliby mnie z obojętnością, uśmiechem, a może i wzgardą. Przymuszony więc milczeć, ileż cierpię! Twoje niezbite i prawdziwie roztropne uwagi przyniosły mi cokolwiek ulgi i jeżeli mogę powiedzieć, spokojności. (Adam Mickiewicz do Jana Czeczota, przyjaciela) Mój najdroższy Aniele! Co to będzie z tego wszystkiego co mi się w głowie marzy, to nie wiem. Czy coś w końcu jak po burzy wypłynie na spokojne lustro bezdennego morza fantastycznych domysłów i przypuszczeń moich? Czy wreszcie doczekam się tej radosnej chwili, w której idąc długo i długo za złotą nitką marzenia, w końcu doszedłszy do kłębka zawołam uszczęśliwiony: Mam już go mam już on moim?! Ach, gdybym przewidział jaki los czeka w przyszłości wszystkie obrazy, którym ja w duszy jedne już utworzył a drugie przeczuł! ( ) Ty, jako moja Beatrix ciągle mi stoisz przed oczami a postać Twoja czysta i spokojna, pełna anielskiej świętości czaruje mnie i porywa ze sobą! (Artur Grotter do Wandy Monné) Barbara Kałuża IIb 20 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

21 Zabawa karnawałowa Fotoreportaż >>> 19 lutego w naszej szkole, jak co roku, odbył się bal karnawałowy, zorganizowany przez Samorząd Uczniowski Gim3. Król i królowa balu Paulina Bartoszewska i Dawid Rzepka Każdy uczestnik, który przebrał się z fantazją, miał darmową wejściówkę. Zabawa rozpoczęła się o 16:30. Uczestnikom nie zabrakło ciekawych pomysłów, na parkiecie pojawiły się piękne hawajki, żołnierze, koty itd. Wszyscy świetnie się bawili! Nie zabrakło dobrej muzyki i humoru. W trakcie zabawy Samorząd Uczniowski zorganizował konkurs,,taniec z balonem, zwyciężczyniami były dziewczyny: Aleksandra Szatanek (IIc) oraz Patrycja Przybyła (IIIb). Jak co roku zostali wybrani król i królowa balu, królową balu została Paulina Bartoszewska (IIIa), a królem Dawid Rzepka (IIIc). Zwycięzcy otrzymali drobne upominki oraz gratulacje z rąk przewodniczącej SU, Aleksandry Kuriaty. Opiekę nad uczestnikami imprezy sprawowali opiekunowie Samorządu Uczniowskiego: Małgorzata Dastig oraz Mirella Obłąg, a także nauczyciele Donata Bułatek - Wypiór i Sylwia Żołneczko. Czuwały nad nami również nauczyciele wychowania fizycznego: Sylwia Żołneczko i Donata Bułatek-Wypiór Wyróżnieni za oryginalne stroje: Jagoda Bąk, Paulina Bartoszewska i Mateusz Grabowski gim3.info.pl Anna Filip Ia Uczennice klasy IIIa: Paulina Bartoszewska i Magdalena Szymiczek przed wejściem na zabawę Zwyciężczynie tańca z balonem Aleksandra Szatanek i Patrycja Przybyła Trzecioklasiści dobrze się bawili DyzioGimnazjalista - 21

22 Rozmaitości Sucharki od serca >>> Proponujemy trochę humoru w walentynkowym wydaniu z odrobiną olipijskich wspomnień... Na lekcji plastyki pani kazała namalować swojego idola. Pod koniec lekcji pyta Jasia, który miał pustą kartkę: Co ty namalowałeś? To Kamil Stoch. A gdzie on jest? Odleciał. Na randce On: Chodzę z tobą nie na żarty. Ona: A wiesz ja też jestem głodna. Co to jest miłość? - Miłość to jest światło życia. A co to jest małżeństwo? - Rachunek za to światło. zdjęcie: Internet Nowa jednostka czasu: 1 Bródka = 0,003 s, nowa waluta: 1 Stoch = 2 złote zdjęcie: Internet Przychodzi Kamil Stoch do kiosku i kupuje gazetę. Pani sprzedawczyni: - 3 złote. Kamil odwraca się do Justyny i pyta: - Pożyczysz? Justyna: - Weź od Zbyszka. zdjęcie: Internet Jaś pisze list do Małgosi: Nie jem śniadania, bo myślę o tobie, Nie jem obiadu, bo myślę o tobie, Nie jem kolacji, bo myślę o tobie, Nie śpię w nocy, bo... JESTEM GŁODNY! Na walentynkowej dyskotece Jasiu podchodzi do siedzącej przy stole dziewczynki i pyta: - Zatańczysz? - Tak, chętnie. - To dobrze, bo nie mam gdzie usiąść. zdjęcie: Internet Najlepsza na zimowe wieczory >>> Dobry sposób na rozgrzanie to oczywiście zjedzenie czegoś pysznego i ciepłego pod kocykiem! Jednym z moich sposobów jest szarlotka na ciepło. Składniki: 3 szklanki mąki 1 szklanka cukru 250g margaryny 2 łyżeczki proszku do pieczenia 5 żółtek 1 słoik jabłek prażonych (pokrojonych w kostkę) cynamon Ciasto po upieczeniu Sposób przyrządzenia: Mąkę, cukier i proszek do pieczenia wymieszać. Dodać żółtka i pokrojoną w kostkę margarynę. Wszystko dokładnie i szybko wymieszać, aby zrobiły się grudki. Ciasto podzielić na 2 części. Do blachy o wymiarach 25x35 cm wsypać jedną część ciasta. Równomiernie ułożyć i ugniatać, by powstała jednolita masa. Włożyć do rozgrzanego piekarnika do 160 C na 10 min. Po 10 minutach ciasto wyciągnąć, a na nie wyłożyć jabłka prażone. Równomiernie ułożone jabłka posypać cynamonem. Drugą część ciasta wysypać na górę, aby pokryły całą powierzchnie blachy (nie ugniatać!). Ciasto włożyć do piekarnika na 40 minut. Po upływie czasu można się rozkoszować cieplutką szarlotką idealną na zimowe wieczory! Anna Filip Ia 22 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

23 Ferie szybko przeleciały, ale wspomnienia zostały! >>> Choć ferie zimowe były bezśnieżne to i tak można było się na nich dobrze bawić. Rozmaitości Kamil Skibiński Ośrodek jeździecki nawet zimą! W te ferie postanowiłem wybrać się na trzydniową wycieczkę do Szymocic, a dokładniej do tamtejszej szkółki jeździeckiej. Czas szybko przebiegł, ale za to miałem okazję dosiąść prawdziwego konia. Nauczyłem się go ubierać i poznałem jego części ciała. Dowiedziałem się również pewnych reguł, jak należy z koniem postępować. Było naprawdę bardzo ciekawie. Polecam to każdej osobie, która jeszcze nie miała okazji poznać świata naszych galopujących towarzyszy. To świetna przygoda i nawiązanie jedności z koniem. Kamil Skibiński trenujący jazdę konną Nadia Urbanek Brak śniegu to nie powód do zrezygnowania z udanych ferii zimowych! Brałam udział w wyjeździe do Brennej z moimi przyjaciółmi, a dokładnie do hotelu SAVANA. Na tej wycieczce było wiele atrakcji, chociaż nie były to ferie typowo zimowe. Ale brak śniegu nas nie ograniczył. Mogliśmy miło spędzać czas na lodowisku i aquaparku w Hotelu Gołębiewskim w Wiśle. Obok naszego miejsca zakwaterowania znajdował się wielki stok, niestety z powodu wysokich temperatur nie mogłam z niego skorzystać. Zwiedzaliśmy również piękne miasto, jakim jest Wisła. Te ferie uważam za naprawdę udane i już planuję następne. Od prawej strony Nadia z koleżanką gim3.info.pl Szymon walczy i zwycięża Szymon Ćwik Bo trening nawet w ferie się przyda! W trakcie ferii, wyjechałem na tygodniowy obóz zapaśniczy do Myślenic. Miałem trzy razy dziennie treningi, ponieważ przygotowuję się do Pucharu Polski Kadetów, który odbędzie się 28 lutego w Raciborzu (na który serdecznie zapraszam). Rano biegaliśmy, a później były dwa treningi na macie, bądź trening na macie i bieg w góry. Nasz trener starał się jak najbardziej urozmaicać nasz czas. Pod koniec obozu miałem sparingi, czyli walkę treningową w celu sprawdzenia formy przeciwnika, z innymi zawodnikami z różnych klubów. Po feriach będę trenował codziennie, aby na Pucharze Polski pokazać się z jak najlepszej strony. DyzioGimnazjalista - 23

24 KOMIKS 24 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

25 Mam problem? Rozwiązuję go! Felietony >>> Podobnie jak większość moich rówieśników, odwiedzam najpopularniejsze strony internetowe i mam wgląd na niemal każdą modę, która panuje w sieci. Jak zauważyłam już ponad pół roku temu, wśród nastolatków powstał nowy trend samookaleczanie się, fascynacja depresją i samobójstwem. Trudno nie natknąć się na zdjęcia pociętych rąk, krwi i motywów odbierania sobie życia. Całe zamieszanie, które powstało wokół tej trudnej tematyki stało się zagrożeniem dla osób podatnych na manipulację. Jeszcze kilka lat temu autoagresja oznaczałaby zaburzenia psychiczne u osoby, która wymaga pomocy oraz leczenia. Dziś trudno jest mówić o prawdziwych problemach w przypadku człowieka okaleczającego się, jeśli chwali się on swoimi bliznami wśród znajomych oraz wstawia zdjęcia ran do sieci (co następnie jest bezmyślnie łykane przez sporą grupę nastolatków). Cokolwiek by się nie działo, samookaleczanie się jest najgorszą z możliwych opcji. W życiu spotykamy się z wieloma przytłaczającymi sytuacjami, ale ranienie własnego ciała tylko doda nam kłopotów. Uważam, że mimo mody panującej w Internecie, powinniśmy zachować pewnego rodzaju indywidualizm. Dążmy do posiadania własnych poglądów i nie ulegajmy manipulacji. Mam problem? Rozwiązuję go i staram się więcej nie popełniać tych samych błędów. Sądzę, że fascynacja samobójstwem, bólem, smutkiem nie powinna dotyczyć młodych ludzi, których jeszcze wiele dobrego czeka. Obecna sytuacja każdego z nas przecież nie będzie trwała wiecznie, gdyż nieustannie wszystko się zmienia. Warto zwrócić uwagę, że wiele osób dziennie walczy o każdą sekundę swojego życia. Są to także ludzie starsi, którym nie zostało już wiele. Mimo to chcą nadal być na tym świecie. Doceńmy więc to, co mamy i pamiętajmy, że nie każda moda jest dobra. Aleksandra Rydzek IIIc Znajomy adres >>> Ten tekst piosenki chyba najlepiej ukazuje, co się czuje, gdy się wraca. Są jednak powroty małe i duże. Powroty małe to np. mój powrót do domu. Wracam tam, co jakiś czas, nawet często, więc ten stan to nic wielkiego. A jednak za każdym razem jest to nowe doświadczenie. Wracam do miejsca, które znam od zawsze. Dobry dzień witam w Raciborzu, a jednak to miejsce jest już dla mnie zupełnie inne. Idąc ulicami, za każdym razem dopadają mnie wspomnienia, które przypominają o mojej przeszłości. To miłe, bo czasem cudownym zrządzeniem losu przypominamy sobie coś, co dawno już zostało zakopane w odmętach naszej pamięci. Czasem tęsknię, lecz zżyłam się z Krakowem, z tym tempem, różnorodnością, kolorami, historią i możliwościami. Gdy mam ochotę pomyśleć, idę na Wawel, gdzie lepiej czuć wiatr historii niż w tym królewskim grodzie nad Wisłą. Czasem wystarczy iść do jednej z kawiarni na rynku i popatrzeć na ludzi, a humor się poprawia. Najlepiej jest ich posłuchać, to cudowne jak różni ludzie spacerują po Krakowie, mieszają się języki, nacje, kolory skóry. Co najważniejsze, dla mnie Kraków to spełnienie marzeń, od zawsze marzyłam o historii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Gdy wchodzę do Novum albo innych budynków uniwersyteckich, to czuję powiew przeszłości, te pokolenia młodych ludzi, którzy przyszli na studia w szalonej pogoni za wiedzą, a nie tak jak teraz, większość przychodzi, by zdobyć jakiś tytuł. Lecz zapędziłam się znowu. Miało być o powrotach. Dla mnie powrót to takie rozdarcie, tęsknota za tym, co znam od dziecka i jednocześnie żal pozostawiania tego, co pokochałam świadomą miłością. Tym razem mój powrót był inny. To był ten powrót z serii dużych. Wróciłam do swojego gimnazjum. Skończyłam Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu sześć lat temu. Sama nie wiem, czy to dużo czy mało. Choć wracam do szkoły, gdy tylko mam taką możliwość, bo zawsze miałam do niej sentyment, to jednak nie ukrywajmy, te powroty są coraz rzadsze. Ma na to wpływ pęd współczesnego świata. Nie ma wiecznie na nic czasu. W wyścigu szczurów nie bardzo mamy jak się zatrzymać, jest do zrobienia to i tamto. Jedne studia, drugie studia, taki kurs, siaki kurs, wolontariat, bo to dobrze wygląda w papierach, kolejny język, najlepiej jakiś niepospolity. Tak lecą dni, każda minuta to cenny czas więc tak niewiele czasu na życie pozostaje. A mnie przytrafił się powrót! Trochę sprowokowany przez los, ale ja takie prowokacje uwielbiam. Musiałam odbyć praktyki nauczycielskie w gimnazjum. Dostałam zgodę od Pana Dyrektora na odbywanie ich w naszej placówce. Kolejny raz pragnę podziękować Panu Dyrektorowi za zgodę i mojej Pani Prowadzącej za to, że mnie przyjęła i pokierowała. Wchodząc do gimnazjum, hm, poczułam się trochę jak uczeń. Tak jakbym ja miała się uczyć, a nie uczyć innych. To dziwne uczucie, gdy nie czujesz się tak staro, a okazuje się, że lat trochę przybyło. Ale to był dla mnie wspaniały czas, nie będę ukrywać, że to zasługa tego, jak serdeczne byłam przyjęta oraz tego jaka więź mnie łączy z tym miejscem. Teraz siedząc i pisząc ten felieton, także czuję pewnego rodzaju powrót, dawno nie pisałam nic w takiej konwencji, a jeszcze niedawno pisałam do Dyzia. Gazetki z którą byłam związana przez całe moje gimnazjalne lata bardzo czynnie, a nawet później często się pokazywałam w redakcji. Lubię powroty, ale tylko wtedy gdy znajduję już swoje miejsce na ziemi, które mnie uspokaja i koi. Mam już swoje miejsce, więc powroty do domu są dla mnie tym przyjemniejsze. Karolina Olszowska absolwentka Gim3 gim3.info.pl DyzioGimnazjalista - 25

26 Dyplomy 26 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

27 Ludzie O NAS PISZĄ Wybrane artykuły prasowe dotyczące Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu Nowiny Raciborskie 25 II 2014 Nasz Racibórz 21 II 2014 Nasz Racibórz 28 II 2014 Nasz Racibórz 14 II 2014 gim3.info.pl DyzioGimnazjalista - 27

28 Ludzie O NAS PISZĄ Wybrane artykuły prasowe dotyczące Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu Roth-Hilpoltsteiner Volkszeitung 13 I 2014 Nasz Racibórz 10 I DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com

29 EKO Dyzio Kalendarz Ekologa Dodatek do czasopisma uczniów Gimnazjum Nr 3 w Raciborzu Numer: 3 (83) Styczeń - Luty Witamy w EKODYZIU Witam Was serdecznie w trzeciej tegorocznej wkładce EkoDyzia. W tym numerze chcemy przekazać Wam informacje dotyczące zapobiegania chorobom nowotworowym oraz zachęcić do wykonywania badań krwi. Poznacie również nietypową pasję jednego z uczniów naszej szkoły. Martyna Alker MOJA PASJA TO MINERAŁY Adam Lorenc Ia >>> Moje hobby to zbieranie minerałów. Moja pasja zaczęła się dwa lata temu w czasie wakacji. Adam z jaspisem Adam z minerałami Opal z Australii W swojej kolekcji, którą zacząłem tworzyć w wakacje 2012 r. mam dotychczas ok minerałów i skamieniałości, z których wiele ma różne nazwy. Najpierw opowiem o początkach mojego hobby. W mojej rodzinie, dziadek zbierał minerały i niekiedy dla mnie też coś kupował. W lipcu roku 2012 pojechałem na swoją pierwszą giełdę minerałów, na której kupiłem m.in. diament, rubin, szafir i szmaragd. Kilka dni później, gdy oglądałem swoje minerały postanowiłem je gim3.info.pl zbierać. Od tamtej pory jeżdżę na wiele targów staroci i giełd minerałów, na których kupuję minerały i skamieniałości. Niekiedy kupuję, je też w sklepach internetowych i u jubilera. W swojej kolekcji mam też kilka niezbędnych przyrządów. Są to: waga jubilerska, młotek geologiczny, lupy, przyrząd do pomiaru małych minerałów, pęsety i przyrząd do sprawdzania próby złota, czyli do sprawdzania ile złoto ma karatów. Moim ulubionym minerałem jest opal z Australii, który jest wielobarwny. Warto zbierać minerały, na świecie jest wiele pięknych okazów. Część z nich jest jeszcze nieodkryta. Ja mam okaz znaleziony po raz pierwszy w 2012 r. na Dolnym Śląsku. Moja kolekcja jest bardzo pokaźna, ale to n i estety b ard zo ma ła częś ć wszystki ch gatunków kamieni. Jak zauważyliście, napisałem też o skamieniałościach. Mam trochę skamieniałych muszli, roślin i trylobitów. Mam też skamieniałą kupę krokodyla, którą kupiłem... u jubilera. DyzioGimnazjalista - 29 GIM3.INFO.PL DyzioGimnazjalista - 1

30 EkoDyzio Martyna Alker Ia >>> Jak poważną dla nas chorobą jest nowotwór? Czy nowotwór to wyrok? To pytania, które często sobie zadajemy. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ostrzega, że nadciąga tsunami zachorowań na nowotwory. World Cancer Report 2014 zapowiada, że w 2025 r. wzrośnie liczba przypadków z 14 mln do 19 mln rocznie, najgorsza prognoza zapowiada się na rok 2035 wzrost aż do 24 mln. Z tego wynika, że nie są to dla nas dobre wiadomości. Według doktora Międzynarodowej Agencji Badań nad Nowotworami - Chrisa Wilda, istotnym powodem takiego wzrostu zachorowań jest większa liczba mieszkańców oraz duża liczba osób starszych. Niepokojące jest to, że są coraz wyższe koszty leczenia, które nawet w najbogatszych krajach wymykają się spod kontroli stwierdza. Zdaniem dra Wilda w takiej sytuacji ogromne znacznie ma profilaktyka, czyli zapobieganie. Nie od dzisiaj wiadomo, że najważniejsze działania, które mogą zapobiec zachorowaniu to zaprzestanie palenia tytoniu, >>> Z tego artykułu dowiecie się jakie są objawy choroby nowotworowej oraz kiedy jest obchodzony Światowy Dzień Walki z Rakiem. Nadpływają raki 10 objawów, świadczących o nowotworze picia alkoholu i jedzenia produktów z dużą zawartością cukru, co łączy się z problemami nadwagi i otyłości, zwiększenie ilości szczepień oraz rozpowszechnianie ich, co daje lepszą ochronę przed zarażeniem. Powinniśmy również unikać długiego opalania się oraz zanieczyszczeń powietrza. Jeden z ekspertów IARC dr Bernard Stewart z uniwersytetu w Rysunek: Michaina Kulot Ia Australii sądzi, że bez unikania przyczyn rakotwórczych nie będzie można powstrzymać nowotworowego tsunami. Jego zdaniem równie ważne jest ograniczenie spożycia cukru. Jest on jednym z głównych przyczyn otyłości, która w znacznym stopniu zwiększa ryzyko zachorowania na nowotwory do- Uważa się, że początkowe stadium rak nie daje żadnych objawów - to jeden z największych mitów i bajek jakie świat słyszał o nowotworach. Niestety dla nas wiara, że brak oznak choroby to dobry znak, uniemożliwia wczesne wykrycie jej i w konsekwencji zmniejsza szanse na wyleczenie. Fałszywym przekonaniom na ten temat poświęcony jest, obchodzony co roku - 4 lutego, Światowy Dzień Walki z Rakiem. Rzeczywiście nie wszystkie nowotwory dają wczesne oznaki. Należą do nich rak jajnika i trzustki - twierdzą eksperci Międzynarodowej Unii do Walki z Rakiem. Trzeba jednak uważać, bo w przypadku raka piersi, szyjki macicy, skóry, jamy ustnej i jelita grubego, a także niektórych nowotworów dziecięcych, wcześniej widać jego objawy. Są one przeważnie słabo nasilone i mogą przypominać objawy zwykłego przeziębienia. daje ekspert. Nadwaga może stać się za niedługo groźniejszym czynnikiem zachorowania na raka niż palenie papierosów. Jednak wiele osób nie zdaje sobie sprawy, jakie są poważne konsekwencje nadmiernej tuszy. Dowodzi temu sondaż przeprowadzony wśród ponad 2 tys. Brytyjczyków na zlecenie Światowej Fundacji Badań nad Rakiem (WCRF), który wykazał, że nie wie o tym AŻ 49% ankietowanych. Co trzeci badany twierdzi, że głównym powodem są uwarunkowania genetyczne, co w ocenie specjalistów jest nieprawdą. Geny są odpowiedzialne jedynie za 10% przypadków zachorowań. Naukowcy zgadzają się natomiast z tym, że gdybyśmy jedli zdrowo, czyli spożywali więcej warzyw i owoców i poświęcili więcej czasu na aktywność fizyczną oraz zdrowy tryb życia, moglibyśmy zapobiec co trzeciemu przypadkowi nowotworu. Martyna Alker Ia Oto one: - chrypka - biegunka - zgaga - problemy z oddawaniem moczu - bóle brzucha - kaszel - powiększone węzły chłonne - zmęczenie - bóle głowy - nawracające infekcje 30 - DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com 2 - DyzioGimnazjalista GIM3.INFO.PL

31 Martyna Alker Ia EkoDyzio Krew darem życia >>> Krew to cudowna tkanka bez której nasze życie byłoby niemożliwe. Coraz częściej jednak spotykamy osoby cierpiące na choroby krwi. Z tego artykułu dowiecie się jak ważne są badania profilaktyczne i jak każdy z nas może pomóc osobom chorym. Zarówno płeć żeńska jak i męska, powinna pamiętać o kontrolowaniu tzw. morfologii krwi oraz innych podstawowych badaniach laboratoryjnych. Jednym z ważniejszych jest oznaczenie OB. Jest to odczyn Bierniackiego, który pozwala na ustalenie szybkości opadania krwinek. Wynik tego badania umożliwia rozpoznanie m.in. stanu zapalnego. Morfologia jest badaniem diagnostycznym, polegającym na ilościowej i jakościowej ocenie elementów składowych krwi. Rozmaz krwi natomiast, wykonuje się w celu oceny mikroskopowej poszczególnych rodzajów komórek krwi, często jest on łączony z badaniem morfologicznym. Wykonanie tych badań nie stanowi żadnego problemu. Jest (prawie) bezbolesne i dostępne na miejscu, w naszym mieście. Najbardziej znanym punktem badań laboratoryjnych jest Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, mieszczące się przy ulicy Sienkiewicza 3. Możemy również wybrać przychodnię Ocicka przy ulicy Ocickiej 51a oraz szpital rejonowy przy ulicy Gamowskiej 3. Najczęstsze choroby Wśród najczęstszych chorób krwi wyróżniamy: niedokrwistość i nowotwory. Najczęściej występującą niedokrwistością jest anemia z niedoboru żelaza. Stanowi prawie 80% wszystkich niedokrwistości. Przyczyną jest utrata krwi i związanego z nią żelaza. Natomiast jedną z najgroźniejszych chorób nowotworowych jest białaczka, której objawem może być właśnie anemia. Polega ona na rozroście w całym organizmie leukocytów (białych krwinek) jednego typu, co doprowadza do zajęcia przez nie prawie Trombocyt (rys. 2) Krwinka biała (rys. 1) całego szpiku kostnego, który przestaje prawidłowo funkcjonować. Jednym z nasuwających się wówczas pytań jest to, jak można pomóc choremu? Okazuje się, że pomóc może prawie każdy z nas. Można zostać dawcą tzw. komórek macierzystych szpiku. Osoba chorująca na białaczkę po przeszczepie takich komórek ma szansę na pełne wyzdrowienie. Dawca szpiku, do końca życia ma ogromną satysfakcje z tego, że jego szpik uratował życie innemu człowiekowi. Jest to na pewno czyn godny człowieka, o ogromnym sercu, który nie przejdzie obojętnie obok osoby potrzebującej pomocy. Rola krwi Teraz trochę więcej o krwi, pełniącej w naszym organizmie bardzo ważną rolę. Jej zadaniem jest dostarczenie do wszystkich komórek tlenu i substancji odżywczych, transportowanie związków, które regulują pracę organizmu, pobieranie z komórek dwutlenku węgla. Krew bierze również udział w regulacji temperatury naszego ciała. Ta tkanka płynna składa się z osocza (czyli wody i substancji rozpuszczonych w osoczu), krwinek czerwonych (erytrocytów), krwinek białych (leukocytów) i płytek krwi. Krwinki czerwone są najliczniejsze, żyją około 4 miesiące. Wyglądają jak spłaszczony krążek, kształtem przypominający cukierka. Znajduje się w nich czerwony barwnik-hemoglobina, która potrafi przyłączać tlen. Dzięki niej erytrocyty mogą go transportować. Kolejne krwinki - leukocyty występują w krwi w mniejszej liczebności niż erytrocyty. Wyglądają jak mała kuleczka (rys.1 ). Niszczą drobnoustroje (bakterie). Część z nich wytwarza przeciwciała, czyli białka, biorące udział w zwalczaniu czynników chorobotwórczych. Płytki krwi (trombocyty) wcale nie przypominają kształtem trąby, raczej małe kłaki, np. kurzu (rys.2). Odpowiadają za proces krzepnięcia (tworzą skrzep strup). Są najmniejszymi elementami morfotycznymi. Zdjęcia: Internet gim3.info.pl DyzioGimnazjalista - 31 GIM3.INFO.PL DyzioGimnazjalista - 3

32 EkoDyzio Martyna Alker Ia >>> Cały czas dowiadujemy się o nowoodkrytych gatunkach zwierząt. Niektóre z nich są zadziwiające. Najdziwniejsze zwierzęta świata Pierwszym okazem jest straszyk olbrzymi. Jest owadem z rodziny patyczakowatych. Naturalnie występuje na Półwyspie Malajskim. Może być również zwierzęciem domowym. Jest bardzo duży, jak na owada. Ma zielone ubarwienie. Pigmejka to gatunek małpy szerokonosej. Można ją spotkać w lasach deszczowych wschodniej Brazylii. Futro ma o barwie zielonożółtej z ciemnobrązowymi plamami. Dobrze wspina się po drzewach. Ciekawym zwierzęciem jest również słodkowodny gatunek drapieżnego płaza ogoniastego ambystoma meksykańska. Występuje w Meksyku. Ma czarne umaszczenie ciała. Jest umieszczona w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Na zdjęciu albinos. Olinguito jest nowo odkrytym gatunkiem - skrzyżowaniem kota domowego z pluszowym niedźwiadkiem. Jest to zwierzę drapieżne. Ma duże oczy i rudo-brunatne futro. Żyje w lesie mglistym w Kolumbii. Kolejnym zwierzęciem jest wyrak filipiński. Jak na zwierzę ma olbrzymie oczy. Wyrak ma świetny wzrok i słuch. Jako jeden z niewielu może obrócić głowę o 180. Barwa sierści jest jasno lub ciemno brązowa. Kiwi jest to gatunek nielotnego ptaka. Wyróżnia go długi, giętki dziób z otworami nosowymi na końcu. Występuje najczęściej w barwie brunatnej. Zora, czyli pies na medal! >>> Zorka to psina, która swój kąt znalazła w moim domu. Od dziecka wraz z siostrą prosiłyśmy rodziców o psa. W końcu się udało! Kiedy miałam 12 lat, pojechaliśmy do raciborskiego schroniska znajdującego się na ulicy Komunalnej 9. Wszystkie psy miały to samo, proszące o dom spojrzenie. Wszystkie za wyjątkiem jednego, który bał się wyjść z budy do kojca, patrząc na nas tylko przerażonymi ślepiami. Od razu gdy go zobaczyłam, coś mnie poruszyło. Po dłuższej rozmowie z pracownikiem schroniska okazało się, że pies był tam niecałe dwa dni. Ze wszystkich zwierząt jest w najgorszym stanie i jest agresywny i nie nadaje się do mieszkania z dziećmi. Mimo to podjęliśmy decyzję o przygarnięciu zwierzęcia. Stan psa był bardzo zły. Waga Jola ze swoim psem Jolanta Goździk IIIc wynosiła 16 kg, a zdrowy husky waży ok. 25 kg. Był poraniony, pogryziony przez inne zwierzęta. W pierwszym dniu jego pobytu u nas, wieczorem moja mama zaczęła ją czesać. Kiedy Zora zrozumiała, że to jest jej nowy dom zerwała się i objęła przednimi łapami moją mamę, przytuliła się. Przez pierwsze tygodnie codziennie musiała przyjmować antybiotyki, potrzebowała również specjalnej diety. Nie było wiadomo czy z tego wyjdzie, ale udało się! Zorka jest bardzo wdzięcznym i inteligentnym psem. Wykonuje komendy m.in. siad, łapa, leżeć, zdechł pies, hop, czołgaj się, daj głos i wiele innych. Lubi chodzić na długie spacery, cieszy się szczególnie, gdy bierze w nich udział cała rodzina DyzioGimnazjalista dyzio.gim3@gmail.com 4 - DyzioGimnazjalista GIM3.INFO.PL

33 gim3.info.pl URO Dyzio Dodatek do czasopisma Dyzio gimnazjalista Numer: 3 (83) Styczeń - Luty 2014 Cześć! Hi! Hallo! Salut! Ciao! Witam! W tym numerze EuroDyzia poznajemy kolejnychpartnerów projektu Comenius, możecie też dowiedzieć się jak przygotowywujemy sie do nastepnego spotkania. Jest artykuł o pożegnalnym spotkaniu w Roth i o nowym partnerze na Ukrainie. Znajdziecie także kolejne łamigłówki! Miłego czytania. Aleksandra Szatanek O warsztatach z projektu uro..::verlagsnachrichten::.. W NUMERZE: O warsztatach z projektu s.1 Poznajemy parnerów s.2 Pożegnanie w Roth s.3 Wyniki ankiety ewaluacyjnej s.3 Partner na Ukrainie s.4 Wykreślanka s.5 >>> Projekt trwa, a każdy z partnerów przygotowywuje się do niego inaczej. Czesi opracowują książkę kucharską, a natchnieniem do niej są zeszłe warsztaty kulinarne w Opawie. Polacy przygotowują przedstawienie regionalne i udoskonalają swoje umiejętności dziennikarskie, a Niemcy uczą się tradycyjnej techniki koronkowej. Warsztaty taneczne Uczniowie Gim3 wzięli udział w warsztatach dziennikarskich, a regularnie uczestniczą w cotygodniowych warsztatach tanecznych. Zajęcia odbywają się na auli pod kierownictwem pani Beaty Kanclerz. Uczą się na nich narodowego tańca, poloneza. Podczas zajęć panuje miła atmosfera, wszyscy uważnie słuchają poleceń pani, dlatego taniec dobrze uczniom wychodzi. Cieszą się, że mogą wziąć udział w zajęciach i mieć możliwość zaprezentowania i nauczenia tańca poloneza Czechów i Niemców, którzy przyjadą w marcu. Uczniowie tańczą poloneza Agnieszka Bugla Ia Warsztaty Klöppeln Uczniowie Gymnasium Roth w czasie warsztatów w muzeum w Abenberg Grupa uczniów wraz z opiekunami z Gimnazjum Roth udała sie do Klöppel Museum w miejscowości Abenberg, gdzie uczyli się znanej na tym terenie techniki robienia koronek. Technika ta pochodzi z Włoch z XV wieku. W XVI wieku pojawiła się we Francji i w tym samym czasie w niemieckich Górach Erz. Miasto Abenberg jest obecnie centrum rzemiosła koronkowego w Niemczech. Uczniowie ćwiczyli w celu zaprezentowania tej tradycyjnej techniki w czasie wizyty w Raciborzu w marcu 2014 r. oraz nauczenia jej partnerów z Polski i Czech. Gimnazjum w Roth Książka kucharska Uczniowie z Zakladní školy w Opavie - Kylešovicach zakończyli w lutym pracę nad wspólną czesko - niemiecko - polską książką kucharską. Przepisy opracowane zostały w każdej szkole partnerskiej, z każdego kraju sześć przepisów oraz zdjęcia potraw. Podczas wizyty w Opawie w grudniu 2013 r. niektóre z tych potraw zostały przyrządzone przez uczniów. Czescy uczniowie opracowali wszystkie dostarczone im przepisy, by w marcu zaprezentować gotową książkę kucharską w czasie wizyty w Raciborzu. Książka redagowana jest w języku angielskim, niemieckim, czeskim i polskim. Uczniowie czescy pracują nad książką Natalia Obłąg IIc DyzioGimnazjalista - 331

34 ..::Wywiady::.. Poznajemy partnerów - wywiad z dyrektorem >>> Winfried Wolf - dyrektor Gimnazjum w Roth do 12 marca 2014 r., osoba, która była inicjatorem pierwszej polsko - niemieckiej wymiany uczniów. Realizuje międzynarodowe projekty Jugendwerk i Comenius. Tabea: Co pan myśli o tym projekcie? Winfried Wolf: Myślę, że jest to dobra rzecz, i jestem szczęśliwy że mógł się zacząć, szczególnie z takimi partnerami. Byłem w niego zaangażowany od samego początku, ponieważ zacząłem współpracę z Opawą i Raciborzem z poprzednim burmistrzem Roth. I cieszę się, że współpraca przebiega teraz na innym poziomie. Bardzo mi się podoba. Barbara: Jakiego końcowego efektu projektu Pan oczekuje? W.W.: Mam nadzieję, że długotrwałe relacje będą się rozwijać poprzez spotkania, pomimo bariery językowej i że te przyjaźnie będą kontynuowane po zakończeniu projektu. B.: Czy chciałby Pan kontynuować tego typu projekty po skończeniu aktualnego? W.W.: Tak, to nie powinien być projekt jednorazowy. Powinniśmy kontynuować go w kolejnych latach. Larissa: Które zabytki powinniśmy pokazać uczniom polskim i czeskim, kiedy przyjadą do Roth? W.W.: Oczywiście Zamek Ratibor, na pewno uczniowie z Raciborza chętnie go zobaczą. Powinni zobaczyć jedno z jezior, >>> Aleksandra Szatanek - uczestniczka programu Comenius, uczennica Gim3. Lubi taniec, języki obce i jazdę konną. Redaktor Dyzia: Jak to się stało, że uczestniczysz w projekcie Comenius? Co było twoją motywacją do wzięcia w nim udziału? Aleksandra Szatanek: Lubię brać udział w wymianach, jeździć za granicę. Nie mam problemu z językami obcymi a wręcz przeciwnie, lubię się ich uczyć. Pomyślałam, że projekt może być dobrym sposobem na ćwiczenie angielskiego, niemieckiego w praktyce, a także dobrą okazją na poznanie nowych ludzi. R.D.: Czy podobało Ci się na ostatniej wizycie w Czechach? Brałaś aktywny udział w warsztatach i jak Ci się pracowało z zagranicznymi partnerami? A.S.: W Czechach było super! Bywałam już tam raz czy dwa, ale zazwyczaj nie spędzałam czasu w taki sposób. Na początku miałam lekkie opory w komunikowaniu się, ale później nie było między mną a partnerami żadnej bariery, zachowywaliśmy się jak starzy przyjaciele. Warsztaty Winfried Wolf w swoim gabinecie kulinarne w Opawie były świetne, tym bardziej że lubię od czasu do czasu coś ugotować...nic dodać, nic ująć, po prostu mieliśmy dużo zabawy! R.D.: Jakie jest twoje hobby? Interesujesz się kulturą regionu i jak projekt wiąże się z twoimi zainteresowaniami? A.S.: Nie mam określonego hobby, interesuję się różnymi rzeczami na raz. Lubię historię i chociaż męczy mnie zwiedzanie muzeów, to ogółem kultura i sztuka mają u mnie plusa. Jak już mówiłam, uczenie się języków obcych, poznawanie świata, praca w grupie to wszystko mogę robić na projekcie i dlatego tak mi się podoba! R.D.: I tak już na koniec. Zbliżają się kolejne warsztaty. Jak się na nie przygotowujesz i czego od nich oczekujesz? A.S.: W EuroDyziu jest dużo projektowej pracy i oby tak jak najdłużej! Wzięliśmy udział w warsztatach dziennikarskich. Uczniowie Gymnasium Roth Rothsee lub Brombachsee. Słyszałem, że uczycie się techniki robienia koronek? W takim razie musicie im pokazać Zamek Abenberg, jest bardzo interesujcy. Myślę też, że powinniśmy udać się na wycieczkę do Norymbergi. Kiedy byłem w Polsce, odwiedziłem dwa największe miasta, Kraków i Wrocław. L.: Dlaczego Gymnasium Roth zdecydowało sie być partnerem w projekcie Comenius? W.W.: Pomysł powstał z partnerstwa szkolnego. Szkoła Gimnazjum Nr 3 w Raciborzu miała podobny projekt z innymi partnerami w przeszłości. Mamy dobre relacje, dlatego chcieliśmy z nimi realizować projekt. T.: Czy był Pan kiedyś w partnerskich miastach? W.W.: Tak, byłem w Opawie i w Raciborzu kilka razy. Panowała miła atmosfera. Byłem naprawdę zachwycony gościnnością i serdecznością tamtejszych ludzi. T.: Brał Pan kiedyś udział w tego typu projekcie albo czy będzie pan brał? W.W.: Nie, nie brałem udziału, ale chciałem. W czasie gdy byłem uczniem nie istniały takie projekty. Była współpraca z Francją, ale nie było partnerstwa z krajami na Wschodzie Europy. L.: Aktualnie pracujemy nad książką kucharską. Jaki jest Pana ulubiony posiłek? W.W.: Lubię różne dania. Ale najbardziej chyba lubię klopsiki. Albo rybę, prawie wszystkie rodzaje ryb. Nie mam ulubionej, ale nie przepadam za karpiem. Dlatego nie musicie pisać przepisu na karpia w waszej książce, ale oczywiście jest to typowo frankofońskie danie. B., L., T.: Dziękujemy za udzielenie nam Poznajemy partnerów - wywiad z uczennicą Anna Filip Ia W szkole uczymy się tańczyć, by dobrze zaprezentować się przed partnerami. Utrzymuję kontakt z nimi i dowiaduję się co oni przygotowują. Mam nadzieję, że czas będzie upływał jak najszybciej, bo już nie mogę się doczekać odwiedzin starych przyjaciół. Od lewej: Anna Filip i Aleksandra Szatanek DyzioGimnazjalista uro dyzio.gim3@gmail.com

35 Pożegnanie w Roth..::Aktualności::.. >>> 12 lutego w Roth (Niemcy), partnerskim mieście Raciborza, odbyło się niecodzienne wydarzenie pożegnanie wieloletniego dyrektora tamtejszego gimnazjum, Winfrieda Wolfa. Był on jednym z głównych realizatorów współpracy między szkołami obydwu miast. Udając się na zasłużoną emeryturę, w swojej mowie pożegnalnej, Winfried Wolf wyraził wiele ciepłych słów pod adresem placówki oświatowej, z którą utrzymywał wyjątkowo ożywione kontakty Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu. W uroczystości wzięli udział: landrat (starosta) powiatu Roth Herbert Eckstein, burmistrz Ralf Edelhäuser, przedstawiciel ministerstwa oświaty Joachim Leisgang, jak również oficjalna delegacja z partnerskiego gimnazjum w Raciborzu: dr Norbert Mika dyrektor, Izabela Kubita wicedyrektor, a także pracownicy: Mirella Obłąg i Danuta Filip, nie licząc tłumnie zgromadzonych nauczycieli, rodziców i uczniów Gymnasium w Roth. Należy zauważyć, że Winfried Wolf patronował wielu inicjatywom na polu współpracy, m.in. realizowanym międzynarodowym programom edukacyjnym Comenius Winfried Wolf z dyplomem uznania Wyniki ankiety ewaluacyjnej >>> Krótko po rozpoczęciu projektu uczniowie Gymnasium Roth opracowali ankietę dotyczącą regionu w którym mieszkamy. Na te same pytania odpowiadali uczniowie i nauczyciele z Gymnasium Roth, Zakladní Školy w Opawie - Kylešovicach i z Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu. Poniżej możemy zobaczyć co uczniowie wiedzą o swoim regionie. Natalia Obłąg IIc i Jugendwerk. W trakcie uroczystości, reprezentujący niemieckie władze oświatowe Joachim Leisgang, wręczył zasłużonemu dyrektorowi specjalny dyplom uznania. W nader ciepłych słowach wyrażali się o odchodzącym gospodarzu szkoły przedstawiciele lokalnych władz samorządowych z Roth, akcentując jego wielkie zaangażowanie, takt w załatwianiu spraw i empatię wobec ludzi. Doceniono także fakt przyjazdu tego dnia do Roth delegacji z Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu. Świetności całej gali dodały występy szkolnych zespołów muzycznych: instrumentalnego chóru. Po uroczystości odbyło się spotkanie robocze dyrekcji i nauczycieli partnerskich szkół, w związku z realizacją wspólnego projektu oświatowego Piękno wokół nas, dofinansowanego przez agencje narodowe tychże placówek w kwocie EURO każda. Aleksandra Szatanek IIc ROTH Jak myśleliśmy wcześniej, burmistrz miasta był bardzo dobrze znany tak samo jak typowe frankońskie posiłki. Mniej, ale nadal dobrze znane były napoje regionalne. Nasz herb został dobrze opisany, ale jego tło historyczne jest w większości nieznane. Lokalne zespoły piłkarskie były, jak sie spodziewaliśmy, znane bardzo dobrze. To samo dotyczy zabytków i akwenów wodnych. Wielu uczniów znało tylko kilka typowych wyrażeń używanych w naszym regionie. Stwierdzono duże braki w znajomości legend i strojów - z wyjątkiem uczniów w klasie 7 i 8: te osoby potrafiły powiedzieć znacznie więcej niż starsze. Jak więc widać, to z czym możemy zetknąć się na codzień jest znane dużo bardziej niż zwyczaje kulturowe takie jak stroje i legendy. gim3.info.pl RACIBÓRZ Z ankiety wynika, że wszyscy uczniowie i nauczyciele znają typowe potrawy swojego regionu oraz wiedzą kto jest prezydentem miasta. Potrafią też wymienić rzeki i zbiorniki wodne w okolicy, a także znane miejsca w regionie. Wszyscy znają również herb miasta, ale niewielu potrafi podać co herb oznacza. Większość ankietowanych zna typowe dla regionu słowa. Tylko kilku uczniów potrafiło podać legendy związane z regionem, czy też opisać strój. Spośród nauczycieli większość wymieniła legendy i połowa ankietowanych nauczycieli opisała strój regionalny. Udział w projekcie pozwoli uczniom zapoznać się z legendami i dowiedzieć się jak wygląda regionalny raciborski strój. uro OPAWA Spośród ankietowanych wiele osób wie, kto jest prezydentem miasta Opava, potrafi także wymienić rzeki i kluby piłkarskie naszego regionu. Wielu uczniów lubi pomagać rodzicom w gotowaniu, ale nie wiedzą jakie posiłki są tradycyjne dla naszego regionu. Dlatego zaczęliśmy od zbierania przepisów i warsztatów kulinarnych, ponieważ są bardzo atrakcyjne dla młodzieży od tej pory będą mogli przygotowywać te dania w domu. Dorośli rozumieją dobrze słowa z regionalnego dialektu, ale młodzież nie i żadne z nich nie potrafi opisać regionalnego stroju. Ludzie częstą potrafią opisać swój herb, ale nie umieją przedstawić legend związanych z ich regionem. Uważamy, że należy zajmować się tematami o których uczniowie nie wiedzą za wiele. DyzioGimnazjalista

36 ..::Rozmaitości::.. Partner na Ukrainie >>> Od początku roku szkolnego 2013/2014 prowadzona jest korespondencja pomiędzy nowymi partnerskimi szkołami: szkołą polską i ukraińską. Jej rezultatem jest wspólnie rozpoczęty pomiędzy placówkami projekt. Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla w Raciborzu rozpoczęło współpracę z Gimnazjum Andrzeja Szeptyckiego w Stryju na Ukrainie. Grupa nauczycieli i uczniów z obydwu szkół wymienia informacje między sobą poprzez platformę na Facebooku. Uczniowie polscy i ukraińscy zamieścili tam swoje profile, aby łatwiej było im się się poznać. Można już zobaczyć prezentację szkoły ukraińskiej ze Stryja oraz szkoły polskiej z Raciborza. Obie strony bardzo się cieszą z nawiązanej współpracy i mają nadzieję, że będzie się ona stale rozwijać. Jesteśmy bardzo zmartwieni sytuacją, która ma miejsce na Ukrainie. Życzymy naszym przyjaciołom ze Stryja, by mogli żyć w wolnym i bezpiecznym kraju. Natalia Obłąg IIc Hadrian s Wall Sometimes known as Britain s Great Wall of China, Hadrian s Wall stretches the entire width of mainland England from Bowness-on-Solway in the west to Wallsend in the East. The wall is about 120km s long and an average of 2 meters thick. It was built in 122AD by the Romans. The reason for the wall was simple; to keep the Scottish people out of England. What many people do not know however, is that there was a second wall built further Gimnazjum w Stryju Wykreślanka north that also spanned across the country. This wall was called the Antonine Wall. Not much remains of this second wall now but Hadrian s wall is still very well preserved. Visitors can nearly walk or cycle the entire length of Hadrian s Wall today due to the big conservation efforts of many organizations. In 1987 it was declared a World Heritage Site but unlike most World Heritage Site members, Hadrian s Wall remains unguarded which means Zastępca dyrektora od spraw języków obcych - Tsybran Orysia Filaretivna - główny koordynator projektu Dillon Frost anyone can touch it, stand on it and even take some of it home. There are parts of the wall which visitors must pay to see because they also have Roman buildings attached. Hadrian s Wall has appeared in many films one of which is Robin Hood starring Kevin Costner. In this film we can see the actor walking across the wall and even fighting some of the Sheriff of Nottingham s men DyzioGimnazjalista uro dyzio.gim3@gmail.com

37 URO Dyzio An extra to the school magazine Dyzio gimnazjalista issue: 3 (83) January - February 2014 Cześć! Hi! Hallo! Salut! Ciao! gim3.info.pl Hello! In this EuroDyzio issue we re showing you the next part of interviews with partners, you can also find out how are we getting ready for the next meeting. There is an article about a farewell meeting in Roth and about a new partner in Ukraine. You can find next word searches, too. Enjoy your reading! Aleksandra Szatanek uro..::verlagsnachrichten::.. In this issue: About the project Workshops s.5 Meet our partners s.6 Farewell in Roth s.7 Questionnaire results s.7 Partner in Ukraine s.8 Word Search s.8 >>> The project is on and each of the partners is getting ready for it in a different way. The Czech students are preparing a cookbook and the last cooking workshops in Opava inspired them to make it. Polish students are preparing a regional perfomane and improving journalist skills, and German students are learning a traditional bobbin lace technique. Dance workshops The students of Gimnazjum Nr 3, took part in journalist workshops, and participate in weekly dance workshops. This enterprise is carried by Beata Kanclerz. They are learning the national dance called polonaise. During the lessons there is a nice atmosphere, everybody listens to the teacher carefully, that s why the students are doing this job really good. They are happy, that they will have possibility to present polonaise in front of German and Czech students, who are coming in March. Polish students dancing polonaise Agnieszka Bugla Ia Workshops time Klöppeln workshops Students from Gymnasium Roth during workshops in Abenberg Museum A group of students and their teachers from Gymnasium Roth went to Klöppel Museum in Abenberg, where they learnt a well - known for their region technique of bobbin lace. The technique comes from Italy from the 15th century. In the 16th century it appeared in France and at the same time in Germany in Erz Mountains. At present Abenberg is the centre of bobbin lace in Germany. Students were practising in order to present this traditional technique during their visit in Racibórz in March 2014 and to teach Polish and Czech partners. Gymnasium in Roth Cookbook Students from Zakladní škola in Opawa - Kylešovice finished working on the common Czech - German - Polish cookbook. The recipes were written in every partner school, from every country there are six recipes with photographs of dishes. During the visit in Opava in December 2013 some of these dishes were cooked by students. Czech students worked on all the recipes that were sent to them in order to present the ready cookbook in March during the visit in Racibórz. The cookbook is in the following languages: English, German, Czech and Polish. Czech students working on cookbook Natalia Obłąg IIc DyzioGimnazjalista

38 ..::Interviews::.. Meet our partners - interview with headteacher Winfried Wolf - headteacher of Gymasium Roth till 12 March 2014, a person who was an initiator of the first Polish - German student exchange. He leads international educational programs Jugendwerk and Comenius. Tabea: What do you think about the Comenius project? Winfried Wolf: I think it is a great project and I am happy that the project has started, especially with these partners. I was involved from the beginning because I started the partnership with Opava and Raciborz with the former mayor of Roth. I am glad that the partnership takes place now on another level. Barbara: What lasting effect do you expect from the Comenius project? W.W.: I hope that long-lasting relationships will develop through the meetings despite the language barrier and that those friendships will continue after the project. B.: Do you think it would be good to continue the project after we have finished our work? W.W.: Yes, it should not be a one-off project. It should also be continued in the following years. Larissa: Which sights should we show the Polish and Czech pupils, when they are here in Roth? W.W.: Let me think about this for a while. Of course Ratibor Castle, when pupils Winfried Wolf in his office from Ratibor are going to come. One of the lakes, the Rothsee or the Brombachsee should be seen by them too. I have heard, you learn something about tatting? Then you have to show them Abenberg Castle. It is very interesting. And, of course, I think, we should go on a trip to Nuremberg. When I was in Poland, we also were in two of the biggest cities there, Krakow and Breslau. Aleksandra Szatanek - participant of Comenius program, student of Gim3. She likes dancing and learning foreign languages. She loves horse riding. Gymnasium Roth students L.: Why is the Gymnasium Roth a partner of the Comenius project? W.W.: That has arisen from the school partnership. The school, Gymnasium no.3 in Ratibor had a similar project with other partners in the past. So we got the idea. We have a good relationship with them. That s why we wanted to do something with them. T.: Have you ever been in one of the two partner cities? W.W.: Yes, I have been to Opava and Ratibor a few times. It was very nice there. I was really delighted by the hospitality and the cordiality of the people there. T.: Have you ever participated in such a project or would you like to? W.W.: No, I haven t, but I would have liked to take part in such a project myself. At the time when I was a pupil such projects didn t exist. It just started a little bit with France, but it was not possible to get partnerships with any countries in the East. L.: You already know that we are working on a cookbook. What is your favorite meal? W.W.: My favorite meal? I have different favourite meals. I really like to eat meatloaf. Or fish, I like to eat all kinds of fish. I haven t got a favorite fish, but I don t like carp. So you don t have to put a recipe for carp in your cookbook but of course it s typical Franconian. Thanks for the interview. Meet our partners - interview with student Anna Filip Ia Dyzio journalist: Why did you decide to participate in this project? What was your motivation? Aleksandra Szatanek: I like to take part in cooperation, go to other countries. I haven t got problems with foreign languages and I like to learn them. I thought that this project could be a good way to practice English, German and to meet new people. D.J.: Did you enjoy our last visit in Czech? Did you take active part in workshops and how was your work with partners? A.S.: In Czech it was great! I was there once or twice, but usually I didn t spend time that way. First, I had little blockade in communication, but later between me and partners there wasn t any wall, we were like old friends! Cooking workshops in Opava were super, especially because I like to cook something from time to time... nothing more to say, we just had fun! D.J.: What is your hobby? Are you interested in region culture and how is the project connected to your interests? A.S.: I haven t got particular hobby, I do many things at one time. I like history, and although I don t enjoy visiting museums, all in all culture is fine for me. As I said before, learning foreign languages, exploring the world, working in groups all this I can do within the project and that s why I like it a lot! D.J.: Last question. There are next workshops ahead...how do you get ready for them and what do you expect from them? A.S.: In EuroDyzio there is much project work and that s my task! We re already had journalist workshops, at school we also le- arn how to dance to present ourselves good before partners... I m ing my friends from Opava and Roth, to get news what are they doing. I hope that time will go faster, because I can t wait till next meeting. From the left: Anna Filip and Aleksandra Szatanek DyzioGimnazjalista uro dyzio.gim3@gmail.com

39 Farewell in Roth..::Actuallities::.. Natalia Obłąg IIc >>> On in Roth (Germany), partner town of Racibórz, there was an unusual event: farewell celebration to Winfried Wolf the headteacher of Gymnasium Roth. He was one of the main executers of the cooperation between schools in both towns. On that day, in his farewell speech, Winfried Wolf said many warm words about Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla in Racibórz the school he had close relations with. The following people took part in the event: landrat in Roth Poviat Herbert Eckstein, Mayor Ralph Edelhäußer, representative of the Ministry of Education Joachim Leisgang, as well as representatives from the partner gimnazjum in Racibórz: dr Norbert Mika headteacher, Izabela Kubita deputy headteacher, and workers: Mirella Obłąg and Danuta Filip, and also many teachers, parents and students of Gymnasium Roth. It has to be mentioned that Winfried Wolf patronised many initiatives within the cooperation, e.g. international educational programs Comenius and Jugendwerk. During the celebration Joachim Leisgang, who represented educational authorities, handed the headteacher a special certificate. Representatives of the local authorities from Roth said many warm words about the leaving host of school, paying attention to his great involvement, being tactful in arranging matters and his empathy for people. Also it was also mentioned with appreciation that representatives from Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla in Racibórz came to Roth. During the celebration there were performances of school orchestra and school band. After the event the headteachers and teachers from the partner schools had a working meeting within realising the common educational program The beauty around us financed by National Agencies in amount of for each school. Winfried Wolf with his certificate Questionnaire results Aleksandra Szatanek IIc >>> Shortly after starting the project students from Gymnasium Roth worked out a questionnaire about the region we live in. The same questions were answered by students and teachers from Gymnasium Roth, Zakladní Škola in Opava - Kylešovice and Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltzla in Racibórz. Below we can see what students know about their region. ROTH As we thought, the mayor was known very well as our typical Franconian meals were. Less, but still well-known were regional drinks. Our coat of arms was well described, but its historical background is mostly unknown. Local soccer teams were especially stated in higher forms. Sights and stretches of water are also known very well. Many students knew just a few typical expressions used in our region. Big deficits were found in the knowledge of cultural legends and costumes, too, except for the pupils in year 7 and 8: Much more correct answers were given in these points here. So as you can probably see, everyday things are known much better than cultural customs such as costumes, legends. gim3.info.pl RACIBÓRZ We can see from the questionnaire that students and teachers know the typical meals for their region and they know the name of the mayor in Racibórz. They can also list rivers and lakes in their area as well as famous sights. They can say what the coat of arms of the town looks like, but few of them wrote what it means. Most students and teachers know words typical for theregion. Only several students can name legends connected with the region or describe the traditional costume. Among teachers most of them named the legends and half of them described the traditional costume. Participation in the project will let the students get familiar with the legends and know what the traditional costume looks like. uro OPAVA People in our school know who the mayor of Opava is and they can also name the rivers and football clubs from our region. That s why we don t need to deal with the geography or sports events of the region in the project. Many students like to help parents with cooking but they don t know which meals are traditional for our region. That is why we started the project with collecting recipes and cooking activities. The adults understand the words from the local dialect well, but the students don t, and none of them can describe the traditional costume of our region. People can often describe the coat of arms but only some of them can tell a legend connected with this region. We feel we need to deal with these things that people don t know much about. DyzioGimnazjalista - 739

40 ..::Other information::.. Partner in Ukraine Natalia Obłąg IIc >>> From the beginning of the school year 2013/2014 two new partner school: Polish and Ukrainen are exchanging s. The results is a common project that started between the two schools. Gimnazjum Nr 3 im. Augustyna Weltla in Racibórz started cooperation with Andrey Sheptytski Gimnasium in Stryi, Ukraine. A group of teachers and students from both schools exchange information through facebook. Polish and Ukrainian students posted their profiles there, so that it could be easier to know each other. There is also a presentation of Ukrainian school in Stryi and Polish school from Racibórz. Both schools are very happy about the cooperation and hope it will develop. We are truly worried about the situation that is happening in Ukraine. We wish our friends from Stryi that the can live in a free and safe country. Gymnasium in Stryi Haunted Britain The culture of Great Britain goes back tens of thousands of years so it is no surprise that throughout that long history there are bound to be a few ghosts here and there! Borley Rectory in Essex was a Victorian mansion and was granted status as The Most Haunted House in England, before it was destroyed by fire in Lots books and TV documentaries have been created about the Rectory because Word Search of the many claims of paranormal activity seen, heard and felt there. Another famous building for its haunting s can be found in Gloucestershire: The ancient Ram Inn. This building dates back to the year 1145 and is built over a 5000 year old burial ground. Murder, Devil worship and child sacrifices are just some of the activities that took place in this ramshackle building. Do not drive on the A75. This is known Deputy Headteacher of Foreign Languages - Tsybran Orysia Filaretivna - the main coordinator of the project Dillon Frost as the Ghost Road and is situated on the western boarder of Scotland between Annan and Dumfries. It is here that many drivers have reported frightening ghosts that can be seen in the middle of the road and then vanish just when the vehicle is about to strike them. Also, drivers stopping to pick up hitchhikers on that stretch of road say that the hikers mysteriously disappear when they stop the car! DyzioGimnazjalista uro dyzio.gim3@gmail.com