JASEŁKA Występują: Narrator- Maryja- Józef- Anioł III- Król III- Pasterz III- Diabeł- Bóg- Król Herodśołnierz-

Transkrypt

1 JASEŁKA Występują: Narrator- Maryja- Józef- Anioł I- Anioł II- Anioł III- Król I- Król II- Król III- Pasterz I- Pasterz II- Pasterz III- Diabeł- Bóg- Król Herodśołnierz- Narrator wchodzi, siada na krześle i otwiera ksiąŝkę. Zaczyna czytać. W tle leŝą trzej Aniołowie, chrapią. Narrator: Tam wysoko, gdzieś tam w górze, spali sobie Aniołowie. Jeden przy drugim, w wielkiej kupie, w białych szatach. Spali snem anielskim i błogim. AŜ tu nagle ktoś zagwizdał. Wszyscy trzej podnieśli się jakby ktoś ich biczem trzasnął. Aniołowie stają w równym rządku i zaczynają się rozglądać. Anioł I- KtóŜ to był? Anioł II- KtóŜ nas budził o tej porze? Anioł III- Chodźmy dalej spać. Bóg- Wstawajcie Czas ruszać na Ziemie! Anioł II- Na Ziemię? Ale to tak daleko...

2 Bóg- Macie waŝną sprawę do załatwienia, więc się śpieszcie Aniołowie wychodzą ze sceny. Narrator: Aniołowie popędzili, ile sił w skrzydłach na ziemię. Udali się do miasta Betlejem w Judeii, aby obwieścić całemu światu cudowną nowinę: Wszyscy śpiewają kolędę: Bóg się rodzi Herod siedzi na tronie, a na scenę wchodzi Diabeł Narrator: Nowinę tę usłyszał Diabeł i postanowił pokrzyŝować Boskie plany. W wielkim skupieniu zaczął knuć. Myślał tak, i myślał, aŝ nagle wpadł na pomysł. Uda się na ziemię do najgorszej i najpodlejszej osoby na świecie: króla Heroda. Diabeł wykonuje kilka kroków. Diabeł: Witaj najpotęŝniejszy ze wszystkich królów! Herod: Ktoś ty? Jakaś ciemna zmora z piekieł? Diabeł: Jam nie byle kto, sam mości Belzebub, król wiecznych męczarni i otchłani. Herod: A cóŝ ciebie do mnie sprowadza? CzyŜbyś chciał mnie zabrać ze sobą? Diabeł: Nie, jeszcze nie czas. Mam dla ciebie misję. W Betlejem narodzi się dzieciątku imieniem Jezus, syn Maryi i Józefa z Nazaretu. Odszukaj go i zabij. Dam ci za to władzę tak potęŝną, iŝ Ŝaden król się przed tobą nie ugnie. Herod schodzi z tronu i kłania się przed Diabłem. Herod: Twoje Ŝyczenie jest dla mnie rozkazem. Diabeł wychodzi. Herod: Sługo! śołnierz: Tak panie! Herod: Zbierz wszystkie moje legiony, wyruszamy do Betlejem. śołnierz: Według twojego rozkazu! Herod i śołnierz wychodzą, wchodzi Narrator, siada na krzesło. Narrator: OtóŜ Bóg dowiedział się o planach Diabła, postanowił więc uczcić przyjście Jezusa wśród ludzi czystego serca i o dobrych zamiarach,

3 aby nie zdradzili miejsca urodzenia Świętego Dzieciątka. Bóg wysłał Aniołów, aby odwiedzili ubogich pasterzy, a potem udali się do trzej króli. Na scenę wchodzą pasterze, kładą się, zasypiają. Potem wchodzą aniołowie, obchodzą pastuchów. Potem zaczynają dialog. Anioł III: Gdzie się podziali Ci pasterze? Anioł I: Ani widu, ani słychu ich tutaj. Anioł II: I tak ździebko zimno się zrobiło. Anioł III: Mi aŝ skrzydła odmarzają. Anioł I: Zapalmy więc gwiazdę, oświetlimy sobie drogę. Pasterze leŝą i rozmawiają: Pastuch I: Co to za błysk tam w oddali? Pastuch III: Gutek, pamiętałeś zgasić ognisko? Pastuch II: Toć zgasiłem, nawet przydeptałem moimi nowiusieńkimi cholewkami. Aniołowie wraz z Chórem śpiewają: Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi Wstańcie pasterze (pasterze wstają) Bóg się wam rodzi Pastuch I: CóŜ to za przyśpiewki? Pastuch II: Skąd te głosy? Anioł I: Gloria! Gloria! Przybyliśmy wam obwieścić radosną nowinę. Anioł II: Powstańcie pasterze! Bóg się wam narodził!(pasterze wstają) Anioł III: Oto zwiastujemy wam radość wielką! Cieszcie się! Pastuch III: Dobra, dobra, kończcie te przyśpiewki. O co tutaj chodzi? Anioł II: W mieście Betlejem narodził się Zbawiciel! Anioł I: Sam Bóg polecił nam to przekazać. To bardzo waŝna i tajna informacja. Pastuch I: po cichu do Pastucha II Oni są chyba jakimiś wariatami? MoŜe lepiej stąd uciekać? Anioł II: Słyszałem to! Wyciąga pięści, chce się bić Anioł III: Dobra, dobra stary, szkoda piór z naszych skrzydeł. Pastuch II: Skrzydeł? Ej chłopaki, toŝ to są anieli! Najprawdziwsi! Jakiem Gutek (tutaj śmieszne nazwisko, ale nie wiem jeszcze jakie)!

4 Anioł II: Skoro juŝ zakumaliście sytuację, powtórzę raz jeszcze. Idźcie do Betlejem, tam szukajcie szopki, w której narodził się Zbawiciel. Oddajcie mu pokłon. Tylko nie mówcie nic nikomu o nim. Wszyscy trzej pastuchowie: Dobrze! Aniołowie wychodzą. Pasterze maszerują i śpiewają z Chórem. Północ juŝ była gdy się zjawiła Pasterze wychodzą. Aniołowie wchodzą. Narrator: Aniołowie udali się w dalszą podróŝ. Przemierzyli bezkresne pustynie, ciemne lasy, wysokie góry, aby odnaleźć trzech króli. Melchior, Kacper i Baltazar, trzej wielcy mędrcy / na scenę wchodzą trzej królowie niosąc dary w rękach, witają się z aniołami, chwilę rozmawiają, potem aniołowie wychodzą a mędrcy idą / ruszyli do Betlejem, aby i oni mogli oddać pokłon zbawicielowi. Trzej królowie schodzą ze sceny, na scene wchodzi Maryja z zawiniątkiem oraz Józefem. Daleko, daleko, daleko, w Betlejem, w ubogiej stajence, Józef wraz z Maryją radowali się z przyjścia na świat Jezusa. Maryja: Oto BoŜe Dziecię, w Ŝłobie narodzone w ubogiej stajence na sianku połoŝone. Józef głaszcze główkę dziecka. Po chwili wchodzą pasterze. Pasterz I: Bądź pozdrowione Święte Dzieciątko! Pasterz II: Zagramy ci kołysankę o Zbawicielu! Pasterz III: I oddamy pokłony! Pasterze: Bo ty jesteś pasterzem wszystkich ludzi! Pasterze kłaniają się. Józef: Skąd wiecie, ze tutaj jesteśmy? Pasterz I: Podczas snu ukazali nam się Aniołowie. Józef: Kto was tutaj sprowadził? Pasterz II: Wielka gwiazda świeciła na niebie, to ona nas tutaj zaprowadziła.

5 Józef: Więc witajcie, i rozgośćcie się. Po chwili wchodzą trzej królowie. KRÓL I: Największy z władców ofiaruje ci złoto. KRÓL II: NajpotęŜniejszy królu podarowuje ci mirrę. KRÓL III: NajmoŜniejszy panie przynoszę ci kadzidło. Królowie kłaniają się. Maryja: Mamy dzisiaj naprawdę niezwykłych gości! Wszyscy śpiewają kolędę. Dzisiaj w Betlejem, dzisiaj w Betlejem wesoła nowina, śe Panna czysta, Ŝe Panna czysta porodziła Syna. Anieli grają, króle witają! Maryja Panna, Maryja Panna Dzieciątko piastuje. I Józef stary, i Józef stary On go pielęgnuje. Anieli grają, króle witają! ChociaŜ w stajence, chociaŝ w stajence Panna Syna rodzi, PrzecieŜ On wkrótce ludzi oswobodzi. Anieli grają, króle witają! Bądź pozdrowiony, BoŜe nieskończony, Sławimy Ciebie, Jezu niezmierzony.

6 Anieli grają, króle witają! Wychodzą ze sceny. Na scenę wchodzą Aniołowie. Anioł I: Trzeba pokrzyŝować plany Diabła! Anioł II: Dobry pomysł! Rozprawimy się z nimi. Anioł III: Znajdźmy Diabła a potem Heroda! Na scenę wchodzi Diabeł. Przeciąga się, kładzie swoje widły obok siebie, a potem zaczyna się przeciągać. Po chwili zaczyna się układać na ziemi i zasypia. Wchodzą Aniołowie. Anioł I: Cicho teraz! Anioł I chwyta widły Diabła i podaje je Aniołowi III Anioł III: Ale gorące! Anioł III bierze widły i kłuje Diabła w tyłek. Diabeł: Ałałała! Jak boli! Ojejciu! Anioł II: Masz za swoje! Zmiataj stąd! Anioł I: Teraz do Heroda! Zrobimy mu to samo! Diabeł ucieka ze sceny, trzyma się za tyłek. Aniołowie biegną za nim z widłami. Wchodzi narrator. Narrator: W taki oto sposób obchodzono pierwsze BoŜe Narodzenie. Na pamiątkę Narodzin Chrystusa, co roku obchodzimy ten dzień jako święty i zwracamy swe myśli i serca ku betlejemskiej szopce. Śpiewamy kolędy i radujemy się w raz z Aniołami, którzy wielbią Boga za niezmierzoną Miłość. Bóg nie potrzebuje fleszy i rozgłosu, bo pokłon oddają mu ubodzy pasterze. Jest tylko jedna rzecz, której potrzebuje -są to nasze serca, gdyŝ przyszedł On nie do szopy i nie do świata, lecz do naszych serc takich zagubionych, osamotnionych, zapracowanych. To w nich ma swój prawdziwy dom i tylko, jeŝeli w nich przygotujemy Jezusowi miejsce, BoŜe Narodzenie stanie się rzeczywiście czasem przyjścia Boga do naszego Ŝycia. Jezusa Narodzonego