Z włoskiego do polskiego Krakowa. Wymiana ze szkołą z Werony 2014.

Transkrypt

1 Z włoskiego do polskiego Krakowa. Wymiana ze szkołą z Werony 2014.

2 Samolot, walizki i karaoke, czyli dzień pierwszy. Od 13:45 oczekiwaliśmy na Balickim lotnisku naszychwłoszek. Kiedy w końcu wyszły z hali odpraw i każda z nich odnalazła swoją parę, pojechaliśmy do domów. Jako że nasze (moja i Asi) dziewczyny są przyjaciółkami, robiłyśmy wszystko razem. Po dotarciu do domu, Gloria (mojawłoszka) rozpakowała się, chwilę odetchnęła, pojechałyśmy z dziewczynami na obiad na Kazimierz. Po obiedzie pochodziłyśmy chwilę po bulwarach, a wieczorem czekało nas wymarzone przez dziewczyny karaoke. Tak nam minął pierwszy dzień.

3

4 Drugi dzień czwartek, rozpoczął się od budzenia Glorii, śniadania i jazdy tramwajem do szkoły, gdziewłoszkiposzły razem ze swoimi partnerami na normalne lekcje. Następnie w planach była droga na Wawel. W międzyczasie kupiłyśmy dziewczynom po obwarzanku i stwierdziły, że jeszcze nigdy,,takiego dobrego chleba nie jadły. Tak, nasz angielski nie jest perfekcyjny ;-). Po Wawelu udałyśmy się na obiad w stronę Rynku. Jako, że mojawłoszkanie je prawie nic (frytki, majonez i kurczaki) zjadłyśmy po Lezioni a scuola, czyli jak to jest u nas, dobrym,świeżymburgerze. (Gloria oczywiście z kurczakiem, majonezem i frytkami) zwiedzanie Wawelu i obważanki.

5

6 Po lekko niedopracowanych (a myślałyśmy, że nasze we Włoszech były słabe!!!) prezentacjachwłoszek, przyszedł czas na zwiedzanie starego gmachu Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dziewczyny były zdumione tym, jak dobrze jest zachowany. Po zjedzeniu lekkiego obiadu w Bunkrze Sztuki, przyszedł czas na pamiątkowe zakupy Ale jakie to były zakupy! Jeszcze nigdy nie szłyśmy z Asią ulicą Floriańską nieprzerwanie przez trzy godziny! Jako że to był nasz szczyt wytrzymałości, poszłyśmy na kawę, Prezentacje, Università Jagiellonica, czyli piątek gdy dziewczyny (tak, nadal na Floriańskiej) kupowały resztę prezentów. Wieczór spędziłyśmy w Forum - weekendu początek Przestrzenie napawając się nocną panoramą bulwarów.

7

8 Jako, że tramwaje wsobotę jeżdżąco 20 minut, a Gloria troszkę za długo jadła śniadanie, byłyśmy skazane na poranną przebieżkę od Grodzkiej na Dworzec autobusowy, co w sumie dobrze nam zrobiło obudziło nas. Po zapakowaniu dziewczyn do autobusu z napisem OŚWIĘCIM, polska część wymiany wróciła do domów, by choć chwilę odetchnąć. Po odebraniu dziewczyn o 17, Gloria zwierzyła mi się, że nie poczuła klimatu obozów. Wcale się jej nie dziwię, bo słoneczko, zielona trawka i śpiewające ptaszki, trochę się kłócą z tym miejscem.po zjedzeniu obiaduw domu, zaczęłyśmy przygotowania do imprezy. Umówiłyśmy się z Asią ianąna placu Szczepańskim podporanne fontanną, która bardzo spodobała sięi biegi, Auschwitz dziewczynom. Bawiłyśmy się świetnie i wróciłyśmy do domy wycieńczone (dobrze, że w niedzielę nie musiałyśmy wcześnie wstawać!). impreza

9

10 Niedzielę rozpoczęłyśmy leniwym śniadaniem. O 13 umówiłyśmy się z Asią ianąpod balonem. Po godzinie czekania wzleciałyśmy wysoko i oglądałyśmy Kraków, gdy nagle chłopak który był z namiugóry, oświadczył się swojej dziewczynie Po lataniu trochę zgłodniałyśmy, a żeplacnowy był o,,rzut beretem, poszłyśmy zjeść zapiekanki. Jedząc załapałyśmy się na darmowego meleksa, w którym nasz kolega puszczał dziewczynom po włosku opisy i historie wszystkich punktów, koło których przejeżdżaliśmy. Wróciłyśmy do mnie i zjadłyśmy domowy obiad, przygotowany, przez mamę. Następnie udałyśmy się Balon, zapiekanki i park linowy do parku linowego, gdziegloriępokopało elektryczne ogrodzenie dla koni. No cóż Widocznie nie było jej pisane głaskanie wierzchowców.

11

12 Po szkolnym poniedziałku, udałyśmy się na ostatnie zakupy do HardRock aa później nakoktailbananowo-szpinakowydo Bunkru Sztuki. Z braku laku pojechałyśmy doasi.jako, że była to ostatnia wspólna noc,a wewtorek trzeba było Nienawidzę poniedziałków, szkoła i wcześniewstać, wybrałyśmy gorącą czekoladę na Rynku Głównym (to byłświetnywybór!) meksykańskie żarcie

13 Ostatniego dnia po kilku wspólnych lekcjach, udaliśmu się wspólnie na Kopiec Kościuszki. Później udałyśmy się na Rynek, by zjeść i trafiłyśmy do włoskiej (tak, dzięki Glorii ) restauracji, w której było pyszne jedzenie. Po powrocie do domu zostało kilka minut na spakowanie się i ruszyłyśmy na lotnisko. Rozstałyśmy się o 18, na hali odpraw. Na szczęście rozstałyśmy się nie na zawsze, bo już teraz umawiamy się na wspólne wakacje! Ostatki, Kopiec Kościuszki i odlot

14 Niezapomniane przeżycie, nowe przyjaźnie i zderzenie dwóch (wbrew wszystkiemu ) zupełnie innych kultur. Tak w jednym zdaniu mogę podsumować tą wymianę. Cieszę się, że mogłam w niej wziąć udział