Okres wielkanocny. Niedziela Dobrego Pasterza. 17 IV 2016 r.

Transkrypt

1 Okres wielkanocny Niedziela Dobrego Pasterza 17 IV 2016 r. NABOŻEŃSTWO Prowadzący: Zapewne wielu z Was posiada takie urządzenie jak smartfon. Wiele z nich ma wbudowaną funkcję GPS. Dzięki niej możemy wyznaczyć drogę, dotrzeć do celu, znaleźć się w prosty sposób w miejscu naszych marzeń, nie zgubić się. Pan Bóg wpisał w nas wewnętrzny GPS, dzięki któremu możemy odnajdywać drogę do szczęścia. Każdy szuka swojego miejsca w życiu. Masz prawo czuć się zagubiony, ale pamiętaj, że pójście za Jezusem jest związane z odnalezieniem megawielkiego skarbu. Jak powiedziała Edyta Stein: Miejsce każdego z nas zależy wyłącznie od naszego powołania. Powołania nie znajduje się po prostu po zastanowieniu i przeanalizowaniu różnych dróg ono jest odpowiedzią otrzymaną w modlitwie. Dlatego módlmy się dzisiaj, aby Pan dał nam poznać nasze miejsce w życiu. Pieśń: Prośba o Ducha (Siewcy Lednicy). Ks. Bosko napisał: Wydaje mi się poważnym błędem mówienie, że powołanie trudno jest poznać. Pan stawia nas w okolicznościach takich, że nie mamy innego wyboru jak tylko iść naprzód, jeżeli tylko się na to zgodzimy. Pomyśl, kogo spotykasz na swojej drodze życia? Kto jest dla Ciebie ważny? Jakich masz przyjaciół? Czy rzeczywiście są przyjaciółmi? Bóg stawia na naszej drodze różne osoby, by pokazywać nam najlepszą 51

2 drogę do szczęścia, drogę naszego powołania czy to do małżeństwa, czy do życia poświęconego w szczególny sposób Bogu. Prowadzący: Módlmy się, byśmy potrafili spojrzeć na swoje życie i zobaczyć ukryte w nim Boże nici. Pieśń: Otwórz me oczy, o Panie. Św. Jan Paweł II tak oto rozpoznawał swoje powołanie: Moje przygotowanie seminaryjne do kapłaństwa zostało poniekąd zaantycypowane, uprzedzone. W jakimś sensie przyczynili się do tego moi Rodzice w domu rodzinnym, a zwłaszcza mój Ojciec, który wcześnie owdowiał. Matkę straciłem jeszcze przed Pierwszą Komunią św. w wieku 9 lat i dlatego mniej ją pamiętam i mniej jestem świadom jej wkładu w moje wychowanie religijne, a był on z pewnością bardzo duży. Po jej śmierci, a następnie po śmierci mojego starszego Brata, zostaliśmy we dwójkę z Ojcem. Mogłem na co dzień obserwować jego życie, które było życiem surowym. Z zawodu był wojskowym, a kiedy owdowiał, stało się ono jeszcze bardziej życiem ciągłej modlitwy. Nieraz zdarzało mi się budzić w nocy i wtedy zastawałem mojego Ojca na kolanach, tak jak na kolanach widywałem go zawsze w kościele parafialnym. Nigdy nie mówiliśmy z sobą o powołaniu kapłańskim, ale ten przykład mojego Ojca był jakimś pierwszym domowym seminarium. (...) Z kolei po upływie lat wczesnej młodości takim seminarium stał się kamieniołom i oczyszczalnia wody w fabryce sody w Borku Fałęckim. Ale to już nie było tylko preseminarium, jak w Wadowicach. Fabryka stała się dla mnie, na pewnym etapie, prawdziwym seminarium duchownym, choć zakonspirowanym. (...) Wobec szerzącego się zła i okropności wojny sens kapłaństwa i jego misja w świecie stawały się dla mnie nadzwyczaj przejrzyste i czytelne. Na skutek wybuchu wojny zostałem oderwany od studiów i od środowiska uniwersyteckiego. Straciłem w tym czasie mojego Ojca, ostatniego człowieka z mojej najbliższej rodziny. Wszystko to stanowiło także w znaczeniu obiektywnym jakiś proces odrywania od poprzednich własnych zamierzeń, poniekąd wyrywania z gleby, na której dotychczas rosło moje człowieczeństwo. (...) Równocześnie bowiem coraz bardziej jawiło się w mojej świadomości światło: Bóg chce, ażebym został kapłanem. Prowadzący: Prosimy Cię, Panie, mów do nas, budź w nas pragnienie Ciebie, uwalniaj od lęków o przyszłość, daj poznać co jest dla mnie największym pragnieniem i szczęściem. 52

3 Pieśń: Mów do mnie, Panie. Pan rzekł do Abrama: «Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę» (Rdz 12, 1). Pan wzywa do wyruszenia w drogę, wpisał nam wewnętrzny GPS, to jest prawe sumienie i pragnienie szczęścia. Nie bój się usłyszeć w sobie głos Boga i podjąć wyzwanie kroczenia wyłącznie za Nim na drodze kapłaństwa czy życia zakonnego, może aż po krańce świata. Jeśli masz w sercu lęk o przyszłość, to posłuchaj, co On Ci mówi: Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu (Mt 6, 25-34), wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie (1 P 5, 7); Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam ukojenie. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, że jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest miłe, a brzemię moje jest lekkie (Mt 11, 28-30). Nie bój się! Przygoda chodzenia z Panem jest najwspanialszą i najbardziej zaskakującą. Pieśń: Boże Twa łaska. Modlitwa św. Jana Pawła II o nowe powołania kapłańskie i zakonne Dobry Pasterzu naszych dusz, Ty znasz swoje owce i wiesz, jak dotrzeć do serca człowieka. Otwórz umysły i serca młodych, którzy szukają i oczekują słowa prawdy dla swego życia, daj im odczuć, że tylko w Tajemnicy Wcielenia znajdą pełne światło. Dodaj odwagi tym, którzy wiedzą, gdzie szukać prawdy, ale boją się, że Twoje wymagania są zbyt trudne i porusz ducha tych, którzy chcieliby pójść za Tobą, lecz nie umiejąc przezwyciężyć niepewności i strachu, idą za innymi głosami i wchodzą na drogi prowadzące donikąd. Ty jesteś Słowem Ojca, Słowem, które stwarza i zbawia. Słowem, które oświeca i umacnia serca, przełam swoim Duchem opory i wahania niezdecydowanych, daj tym, których powołujesz, odwagę odpowiedzenia z miłością: Oto ja, poślij mnie!. Błogosławieństwo Pieśń: Nasz Bóg jest potężny. Ks. Łukasz Rybiński, diec. łomżyńska 53

4 Obrzęd przyjęcia do Papieskiego Dzieła św. Piotra Apostoła Sekretariat krajowy Papieskiego Dzieła św. Piotra Apostoła proponuje, by w Niedzielę Dobrego Pasterza odbywały się uroczyste przyjęcia do PDPA osób, które zdecydowały się wspierać realizację powołań na misjach. Obrzęd przyjęcia do PDPA mógłby się odbywać w trakcie Mszy św. po homilii. Można też w tym celu zorganizować specjalne nabożeństwo misyjne. Drodzy Przyjaciele misji! Wyraziliście pragnienie, by uczestniczyć we współpracy misyjnej Kościoła. Papieskie Dzieło Świętego Piotra Apostoła, którego szeregi dzisiaj powiększycie, obejmuje swą troską powołania z terenów misyjnych, pomagając w wykształceniu miejscowego duchowieństwa. Powiedzcie zatem wobec wszystkich tu zebranych czy dobrowolnie i z ochotą podejmujecie się zadań, które stawia przed wami to Dzieło. Pytam was: Czy chcecie, w ramach Papieskiego Dzieła Świętego Piotra Apostoła, pomagać w realizacji powołań kapłańskich i zakonnych na misjach? Czy chcecie regularnie modlić się w intencji nowych, licznych i świętych powołań w krajach misyjnych i o wytrwałość dla powołanych? Czy chcecie pomagać materialnie w formacji duchowieństwa na misjach? 54

5 Czy chcecie pogłębiać swoją wiedzę misyjną i propagować ją w swoim środowisku? Następuje wręczenie legitymacji PDPA. Drodzy Przyjaciele misji i członkowie Papieskiego Dzieła Świętego Piotra Apostoła! Pan Jezus, któremu pragniecie służyć pomagając w umacnianiu i usamodzielnianiu się Kościoła misyjnego poprzez wspieranie realizacji miejscowych powołań, niech umocni wasze dobre postanowienia i udzieli swej łaski do wytrwania w nich. Amen. Bóg w Trójcy jedyny niech wspomaga wszystkich tu zebranych, aby swoją modlitwą, słowem i świadectwem życia pomagali nowym członkom PDPA wytrwać w powziętych postanowieniach, a przez to stać się radością i nadzieją Kościoła. Amen. 55