Jestem wdzięczny Bogu i ludziom. Grudzień

Transkrypt

1 Grudzień I. Spotkanie formacyjne Temat: Jestem wdzięczny Bogu i ludziom Gdy szczerze dziękuję, Twoim światłem promieniuję. 1. Modlitwa 2. Słowo Boże (do odczytania na początku spotkania, po zapaleniu świecy) 1 Tes 5, Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Pytania do przeczytanego tekstu: Jakie dwie zachęty kieruje do nas Pan Bóg w swoim słowie? Aby dziękować i modlić się. Za kogo się modlicie? Za dziadków, rodziców, księdza 20

2 Zatem najczęściej modlicie się o coś, co jest ważne. A czy nie powinniśmy też pamiętać, żeby w swoich modlitwach za coś Panu Bogu podziękować? Jak myślicie, za co polskie dziecko na początku XXI wieku może dziękować? Za rodzinę, zdrowie, mądrość, że ma co jeść, że ma ładne ubrania, że może chodzić do szkoły Jaka modlitwa łączy dzieci na wszystkich kontynentach? Ojcze nasz modlitwa, której nas nauczył Pan Jezus Posłuchajcie teraz tej modlitwy w różnych językach świata i wybierzcie te, które wydają się wam najciekawsze albo najbardziej egzotyczne Działanie Wiemy już, że wszystkie chrześcijańskie dzieci na świecie modlą się do Pana Boga tymi samymi słowami. I choć żyją na różnych kontynentach i mówią innymi językami, a czasem mają inny kolor skóry, to jednak stanowią jedną wielką rodzinę Bożą. Wszystkie dzieci łączy także to, że bardzo lubią rozwiązywać różne łamigówki i rebusy. Spróbujcie teraz odpowiedzieć na kilka afrykańskich zagadek. Zgadnij, kim jestem? 1. Jestem dosyć dużym zwierzęciem. 2. Najczęściej mieszkam na sawannie. 3. Jestem ssakiem. 4. Żyję w niewielkim stadzie. 5. Samce i samice mojego gatunku różnią się od siebie wyglądem, jednak wszyscy mamy płową sierść. 6. Jestem silny i szybki. 7. Jestem drapieżnikiem z rodziny kotów. 8. Poluję w grupie. 21

3 22 9. Jestem samcem, więc mam wspaniałą grzywę i głośno ryczę. 10. Nazywają mnie królem zwierząt. (lew) Co to jest? Soba ukalakala kyavulu maji kakate myongo! Wódz, który dużo pracuje, ale plecy go od tego nie bolą! (język) Makamba ayadi akalakala kumoxi maji kudimenekena! Dwóch przyjaciół, którzy razem pracują, ale nigdy się nie pozdrawiają. (oczy) Awutho, aring aringi kinde duto Cały czas biegnie przed siebie. (woda) Thoul ma yweyo iro (Gare) Smok wypuszczający dym. (pociąg) Zagadki w języku Maasai (Kenia, Tanzania): Parkinyeyie oinyeyie iloreren (Enkakenya) Kto budzi wszystkich ludzi? (poranek) Murrum lainei kumok naa emua nabo eeta Wielu wojowników w czerwonym kolorze. (czerwone mrówki) (zagadki za stroną 4. Zagadnienia dotyczące tematu Wprowadzenie Czytamy bajkę z Mozambiku (zał. 1). Sprawdzamy rozumienie tekstu metoda dramy. Przedstawcie postać hieny i chłopca (wybieramy dwoje dzieci, które będą przyjmować taki układ ciała, jaki im wskażą pozostali uczestnicy zajęć. Należy zwrócić uwagę, jak pokazać zło, wyrachowanie, brak uczuć, ale także wdzięczność za doświadczone dobro. Ustawiający mówią, jak ma stanąć wybrana osoba i uzasadniają dlaczego). Jak zachowali się bohaterowie opowiadania? Oceńcie ich postępowanie. Hiena bardzo źle, nie potrafiła docenić wyświadczonej pomocy, wolała żywić urazę w sercu do ojca chłopców. Chłopcy bardzo dobrze,

4 pomogli komuś, kto był w potrzebie, zając uczciwie wymierzył sprawiedliwość. Jaka prawda została przypomniana w opowiadaniu? Wdzięczność to wielka cnota. A co to jest cnota? Burza mózgów, odpowiedzi zapisujemy na kartce, dążymy do ustalenia definicji, że cnota to utrwalone w nas dobro. Wykonujemy doświadczenie. Zapalamy małą świeczkę, po czym przykrywamy ją szklanką lub przezroczystym kubkiem, żeby odciąć dopływ powietrza (kubek owijamy kartką w taki sposób, żeby w rozwinięciu tematu zdjąć ją i odczytać napisy. Na szklankę możemy też nakleić karteczki samoprzylepne, żeby doświadczenie było widoczne). Obserwujemy, jak świeca gaśnie. Dlaczego świeca zgasła? Zabrakło jej tlenu. Świeca jest jak nasza wiara, brak tlenu to nasze grzechy. A co jest gaśnicą w naszym życiu? Rozwinięcie Ściągamy z kubka kartkę i odczytujemy zapisane na niej zdania, co w naszym życiu jest taką gaśnicą. Przykłady: To jest za trudne..., Trzeba się wysilić..., Nie chce mi się..., Mnie też się coś od życia należy..., Nie muszę myśleć o innych..., Chcę odpocząć, i tak nie warto się starać..., Będą się ze mnie śmiać,... Jeszcze będę musiał potem wszystkim podziękować, że mi łaskawie pomogli. Nie cierpię być komuś wdzięcznym za pomoc, to takie poniżające I tak mi się nie uda wszyscy mi mówią, że jestem do niczego, to po co się starać I tak niczego nie robię doskonale wolę krytykować niż być krytykowanym łatwiej jest komuś powiedzieć, że źle robi, niż samemu źle zrobić. Dlaczego te słowa nas gaszą? Bo zabierają sens działania. 23

5 Co zatem zrobić, by nadać sens naszej pracy, naszemu życiu? Które z zdań powiązanych z tematem będzie dla nas wskazówką, co należy zmienić w naszym postępowaniu? Później będę musiał wszystkim podziękować, że mi łaskawie pomogli Nie cierpię być komuś wdzięcznym za pomoc, to takie poniżające. MUSIMY NAUCZYĆ SIĘ DZIĘKOWAĆ DRUGIEMU CZŁO- WIEKOWI ZA POMOC, MUSIMY NAUCZYĆ SIĘ WDZIĘCZNOŚCI. Wdzięczność podtrzymuje nasz zapał, podobnie jak powietrze podtrzymuje płomień świecy. To wdzięczność pozwala, by płonął w nas misyjny płomień, by chciało nam się chcieć ; bez niej gaśniemy. Narzekaniem i postawą roszczeniową gasimy światło w sobie i w innych. Te postawy są zaraźliwe, są jak gaśnice, które odcinają dopływ tlenu. Jeśli przebywamy w towarzystwie marudy, zaczynamy narzekać jak on. Jeśli sami marudzimy, zarażamy innych wokół siebie. Jesteśmy egoistami. Poszukajmy recepty na nasz problem. Na arkuszu naklejcie kartkę zdjętą z kubka, a obok dopiszcie pomysły, jak nie dopuścić do ugaszenia płomienia (zał. 2). Podsumowanie Powietrze jest potrzebne, żeby świeca płonęła. Tym, co podtrzymuje nasz wewnętrzny ogień zapał misyjny jest wdzięczność. Kiedy dziękuję za to, co mam, kim jestem, co potrafię, wtedy zaczynam dostrzegać, jak Bóg działa w moim życiu, zaczynam widzieć Jego obecność. To sprawia, że jestem szczęśliwy i radosny. To również otwiera moje oczy i serce dla innych chce mi się wówczas poświęcać czas, starać się, wysilać, widzę cel, który chcę osiągnąć, wierzę, że warto podjąć trud. Korzystając z naklejki Dekalogu Małego Misjonarza nr 4 Misjonarz za wszystko dziękuje Jezusowi kończymy spotkanie modlitwą, która powinna mieć charakter dziękczynny. Metoda opowiadanie, drama, doświadczenie ze świecą. 24

6 II. Spotkanie modlitewne 1. Zachęcamy dzieci do udziału w roratach. 2. Przygotowujemy z dziećmi liturgię Mszy św. roratniej, podczas której w sposób szczególny będziemy się modlić za ludzi trwających jeszcze w adwencie wiary. 3. Uczestniczymy we Mszy św., podczas której nastąpi rozesłanie kolędników misyjnych. 4. Przygotowujemy nabożeństwo przy żłóbku. III. Świat Misyjny Na podstawie różnych numerów Świata Misyjnego (np. listów od dzieci z krajów misyjnych, rubryki Na alarm i Oczami misjonarza ) oraz materiałów ze strony pdmd.missio.org.pl (w zakładce spotkania formacyjne ) przygotowujemy pokaz multimedialny o radości dzieci w krajach misyjnych. Staramy się w nim pokazać, jak wiele prostych, niezauważalnych przez nas rzeczy inne dzieci przyjmują z wdzięcznością (wschód słońca, które ogrzewa ciało po chłodnej nocy / skromny posiłek / możliwość nauki w szkole / jeden zeszyt i ołówek / dzień przeżyty bez przemocy itp.). IV. Budowanie wspólnoty 1. Organizujemy kiermasz świąteczny, na którym sprzedajemy sianko, karty i stroiki. 2. W szkole i w parafii wystawiamy jasełka misyjne. 3. Wyruszamy z kolędą misyjną. Tegoroczne ofiary będą przekazane dla dzieci z Republiki Demokratycznej Konga oraz Republiki Konga. Załączniki 25

7 Załącznik nr 1 Hiena i pułapka bajka z Mozambiku Zdarzyło się kiedyś, że pewien myśliwy zastawił pułapkę na zwierzynę żyjącą w puszczy. Rankiem następnego dnia dwaj jego synowie poszli sprawdzić, czy coś się złapało. W potrzasku znaleźli hienę. Chłopcy bardzo się jej przestraszyli i już mieli zawrócić do domu, kiedy zwierzę przemówiło ludzkim głosem. Nie bójcie się! Podejdźcie bliżej, a obiecuję, że nic wam nie zrobię. Podeszli więc ostrożnie do klatki i delikatnie pogłaskali hienę po sierści. O, jacy jesteście mili! rzekła przymilnie. Wypuście mnie na wolność, bo moje mięso nie bardzo nadaje się do jedzenia. Jest twarde i łykowate. Nie będzie ze mnie żadnego pożytku. Moglibyśmy cię wypuścić, ale czy nie zrobisz nam krzywdy? spytał jeden z chłopców. Daję wam słowo honoru, że nie przysięgło zwierzę. Hiena skłamała bez mrugnięcia okiem, w rzeczywistości bowiem żywiła w sercu nienawiść do ich ojca. A teraz nadarzała się doskonała okazja, żeby się na nim zemścić. Chłopcy, słysząc takie zapewnienie, uwolnili zwierzę z pułapki. Oszustka półżywa legła na trawie. Och, nie mam nic siły westchnęła. Nie dam nawet rady dojść do swego domu. A może wy byście mnie tam zanieśli? Mam tam spore zapasy żywności, to podzielę się z wami. Chłopcy bez wahania wzięli hienę na ramiona i ruszyli przed siebie. Droga była daleka, z trudem więc dotarli we wskazane miejsce. Jednak nie znaleźli tam żadnych zapasów. A niech to! zawołała hiena. Widać ktoś mi je ukradł, kiedy siedziałam w pułapce. Na szczęście nad brzegiem rzeki mam inną kryjówkę. Chodźmy tam! Chłopcy ostatkiem sił wzięli ją na ramiona i ruszyli w drogę. Ona tymczasem myślała sobie tak: Każę im nosić się tak długo, aż padną 26

8 z wyczerpania, a wtedy ich zjem. W pewnej chwili ten dziwny korowód ujrzał zając. Natychmiast domyślił się, że hiena coś knuje. Co ci dolega, moja droga? zapytał. Wpadłam w pułapkę, którą założył ich ojciec wyjaśniła. To niemożliwe! Nigdy nie uwierzę, że ty, taka bystra, nie zauważyłaś klatki! kontynuował zając. Ależ to święta prawda, zającu. Uwierzę dopiero wtedy, gdy zobaczę to na własne oczy! Pokaż, jak to się stało nie ustępował zając. Hiena natychmiast zarządziła powrót na miejsce zdarzenia. Tam chłopcy otworzyli pułapkę, żeby zwierzę mogło wejść do środka. Kiedy już tam się znalazła, zając powiedział: Jesteś niewdzięczna. Nie doceniłaś dobroci tych chłopców. Chciałaś zrobić im krzywdę, żeby zemścić się na ich ojcu. Teraz za karę posiedzisz sobie w tej klatce. Jeśli ktoś wyświadczy ci coś dobrego, nigdy nie odpłacaj mu złem. Wdzięczność to wielka cnota. 27