Urszula Smołkowska Informacja nr 904 (IP-99 M) PROCEDURY UCHWALANIA I KONTROLI WYKONANIA USTAWY BUDŻETOWEJ W HISZPANII

Transkrypt

1 Urszula Smołkowska Informacja nr 904 (IP-99 M) PROCEDURY UCHWALANIA I KONTROLI WYKONANIA USTAWY BUDŻETOWEJ W HISZPANII Informację sporządzono w oparciu o dostępne dokumenty, a mianowicie: Konstytucję Hiszpanii z dnia 27 grudnia 1978 roku ogłoszoną w Boletín Oficial del Estado, nr 311 z 29 grudnia 1978 r., 1 Ustawę Prawo Budżetowe Generalne (dekret legislacyjny 1091/1988, z dnia 23 września, zatwierdzający tekst jednolity Ustawy Prawo Budżetowe Generalne), 2 Regulamin Kongresu Deputowanych z 10 lutego 1982 roku. 3 Wprowadzenie Zgodnie z art. 66 Konstytucji reprezentacją ludu hiszpańskiego są Kortezy Generalne, składające się z Kongresu Deputowanych oraz Senatu. Kongres jest ciałem o charakterze ogólnopolitycznym, wybieranym według reguł systemu proporcjonalnego, natomiast Senat jest izbą reprezentacji terytorialnej, pochodzących z wyborów większościowych. Jest zatem przede wszystkim przedstawicielem prowincji hiszpańskich. Izbą bardziej znaczącą politycznie jest Kongres Deputowanych. Jedynie przed nim ponosi odpowiedzialność rząd. Kortezy Generalne sprawują władzę ustawodawczą państwa, zatwierdzają budżet państwa, kontrolują działalność Rządu i posiadają inne kompetencje, przyznane im przez Konstytucję. Na prawo parlamentarne Hiszpanii składają się trzy podstawowe rodzaje norm: a) normy konstytucyjne (Konstytucja Hiszpanii z 27 grudnia 1978 r.), b) normy regulaminowe (Regulamin Kongresu Deputowanych z 10 lutego 1982 r., Regulamin Senatu z 26 maja 1982 r.). c) normy ustawowe, a w szczególności ustawa organiczna o powszechnym systemie wyborczym, ustawodawstwo o partiach politycznych (ustawa o finansowaniu partii politycznych). Organami Parlamentu Hiszpanii są: organy kierownicze izb (prezydia), stałe deputacje oraz komisje parlamentarne. Istnienie komisji w hiszpańskim parlamencie wynika wprost z konstytucji (art. 75), zaś szczegółowe unormowania zawarte są w regulaminach izb. Zgodnie z art. 46 Regulaminu Kongresu Deputowanych stałymi komisjami są: Konstytucyjna, Spraw Zagranicznych, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, Obrony, Oświaty i Kultury, Gospodarki Handlu i Finansów, Budżetu, Rolnictwa Hodowli i Rybołówstwa, Przemysłu Robót Publicznych i Usług, Polityki Społecznej i Zatrudnienia, Ustroju Administracji Publicznej. Komisjami stałymi są również komisje powołane na podstawie przepisów ustawowych (Regulaminowa, Statusu Deputowanych, Petycji). Natomiast komisjami niestałymi (art. 51 Regulaminu) są komisje utworzone dla wykonania konkretnych zadań, których pełnomocnictwa wygasają po ich wykonaniu. Inicjatywa ustawodawcza 1 Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa "Biuletyn Działu Przekładów Biura Studiów i Ekspertyz" nr 3 (12) Regulaminy Parlamentarne. Hiszpania, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1992.

2 Prawo inicjatywy ustawodawczej przysługuje Rządowi, Kongresowi i Senatowi, a także zgromadzeniom wspólnot autonomicznych. Wniosek może być zgłoszony również w postaci tzw. inicjatywy ludowej przez co najmniej 500 tys. obywateli. Proces ustawodawczy w Hiszpanii składa się z następujących etapów: wykonanie inicjatywy ustawodawczej, rozpatrzenie projektu (wniosku) ustawodawczego przez Kongres, rozpatrzenie projektu (wniosku) przez Senat, ewentualne ponowne rozpatrzenie projektu (wniosku) przez Kongres, sankcjonowanie ustawy przez króla, jej promulgacja i ogłoszenie. Budżet generalny państwa 1. Zgodnie z art. 134 Konstytucji opracowanie budżetu państwa należy do Rządu a do Kortezów Generalnych jego rozpatrzenie, wprowadzenie do niego zmian i uchwalenie. Budżet Państwa ma charakter roczny, obejmuje całość wydatków i dochodów publicznego sektora państwowego oraz określa kwotę ulg podatkowych, które dotyczą podatków na rzecz państwa. Rząd powinien przedstawić budżet państwa Kongresowi Deputowanych co najmniej na trzy miesiące przed upływem poprzedniego roku budżetowego. Jeśli budżet państwa nie zostanie uchwalony przed rozpoczęciem nowego roku budżetowego, następuje automatyczne przedłużenie obowiązywania budżetu z roku poprzedniego aż do uchwalenia nowego budżetu. Po uchwaleniu budżetu państwa Rząd może przedkładać projekty ustaw, które pociągają za sobą wzrost wydatków publicznych lub zmniejszenie dochodów, przypadających na dany rok budżetowy. Wszystkie wnioski lub poprawki, które pociągają za sobą wzrost kredytów lub zmniejszenie wpływów budżetowych wymagają zgody Rządu dla ich rozpatrzenia. Ustawa budżetowa nie może ustanawiać podatków. Może wprowadzać do nich zmiany, jeśli tak stanowi określona ustawa podatkowa. 2. Zawartość i uchwalenie ustawy budżetowej regulują przepisy ustawy Prawo Budżetowe Generalne (art ). Budżet generalny państwa stanowi kompletne usystematyzowane zestawienie liczbowe: a) maksymalnych zobowiązań, które uznać może państwo i jego instytucje autonomiczne oraz należności, których pobór przewiduje się w odpowiednim cyklu budżetowym; b) całości zobowiązań, które zaspokoić mają ubezpieczenia społeczne oraz środków ubezpieczeń społecznych przewidzianych na dany cykl budżetowy; c) szacunku wydatków i dochodów, które mają być zrealizowane przez spółki państwowe; d) całości wydatków i dochodów pozostałych jednostek sektora publicznego państwowego; W budżecie generalnym Państwa w sposób uporządkowany i usystematyzowany przedstawiona jest wielkość ulg podatkowych, zmniejszających podatki pobierane przez państwo. W skład budżetu, obok budżetu Państwa, wchodzą budżety instytucji autonomicznych, budżet ubezpieczeń społecznych, budżety spółek państwowych i budżety pozostałych jednostek sektora publicznego państwowego. Proces przygotowania budżetu generalnego Państwa odbywa się zgodnie z następującymi zasadami: - Zasada pierwsza - organy konstytucyjne, ministerstwa i pozostałe organy Państwa z wyznaczoną w budżecie generalnym państwa dotacją, przekazują Ministrowi Gospodarki i Finansów każdego roku, przed dniem 1 maja swoje zestawienia dochodów i wydatków przypisanych do ich instytucji autonomicznych, odpowiednio udokumentowane i zgodne ze

3 stosownymi ustawami oraz przyjętymi przez Rząd wytycznymi. W odniesieniu do instytucji autonomicznych muszą to być oddzielne budżety, które mają obejmować wszystkie działania, operacje i usługi, realizowane zgodnie z przydzielonymi im funkcjami. Nie mogą zawierać wyjściowego deficytu ani kredytów przeznaczonych na zobowiązania o charakterze stałym, które przekraczałyby sumę zwyczajnych dochodów danej instytucji. Podobnie Ministerstwo Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, spółki państwowe i pozostałe jednostki sektora publicznego państwowego, przekazują Ministrowi Gospodarki i Finansów wstępne projekty swoich budżetów, zgodnie z przepisami ustawy Prawo Budżetowe Generalne. - Zasada druga Minister Gospodarki i Finansów, opierając się na szacunkach dochodów Państwa i przewidywaniach dotyczących funkcjonowania gospodarki w następnym cyklu budżetowym, przedkłada Rządowi do zatwierdzenia wstępny projekt ustawy Budżet Generalny Państwa z podziałem na zestawienie dochodów i wydatków przypadających na Państwo, instytucje autonomiczne i pozostałe jednostki wchodzące w skład sektora publicznego państwa. - Zasada trzecia - jako załącznik do wstępnego projektu ustawy Budżet Generalny Państwa zostają Rządowi przedstawione: a) skonsolidowany rachunek budżetów; b) memoranda objaśniające zawartość poszczególnych budżetów i zasadnicze zmiany w stosunku do budżetu aktualnie obowiązującego oraz informacje o przewidywanym stopniu wykonania celów założonych w bieżącym cyklu; c) sprawozdanie z wykonania budżetu za rok poprzedni oraz sprawozdanie z przewidywanego wykonania za rok bieżący; d) skonsolidowany budżet sektora publicznego; e) raport gospodarczy i finansowy. - Zasada czwarta - Minister Gospodarki i Finansów dołącza do budżetów aneks zawierający programy i projekty inwestycji publicznych, wraz z ich klasyfikacją terytorialną. Projekt Ustawy Budżet Generalny Państwa z załączoną dokumentacją wymienioną powyżej przekazywany jest Izbie Deputowanych przed dniem 1 października danego roku w celu jego uchwalenia, wniesienia doń poprawek lub odrzucenia przez Kortezy Generalne. Rozpatrzenie projektu przez Kongres Rozpatrzenie projektu budżetu następuje zgodnie z ogólnymi regułami trybu ustawodawczego. Regulamin Kongresu ustanawia przy tym zasadę dwóch czytań budżetu na plenum, przedzielonych pracą Komisji Budżetu. Projekt ustawy budżetowej państwa ma pierwszeństwo w trakcie postępowania w stosunku do pozostałych prac Izby. Zgłaszanie poprawek Po ogłoszeniu projektu ustawy w Boletín Oficial de la Cortes Generales, deputowani i grupy parlamentarne mogą w okresie piętnastu dni zgłaszać do niego poprawki na piśmie za pośrednictwem Prezydium Komisji. Pismo zawierające poprawki powinno być podpisane przez rzecznika grupy, do której należy deputowany lub przez osobę go zastępującą. Można zgłaszać poprawki do całości lub do poszczególnych artykułów. Poprawkami do całości są poprawki dotyczące celowości, zasad lub ducha projektu ustawy i postulujące zwrócenie projektu Rządowi lub poprawki zawierające pełny tekst

4 alternatywnego projektu. Poprawki takie mogą być zgłaszane jedynie przez grupy parlamentarne. Poprawki do poszczególnych artykułów mogą zmierzać do ich skreślenia, zmiany lub dodania nowego tekstu. W dwóch ostatnich przypadkach poprawka powinna zawierać konkretny proponowany tekst. Poprawki do projektu ustawy budżetowej państwa, które zakładają wzrost wydatków w którejś z pozycji budżetu, mogą być przyjęte do rozpatrzenia jedynie wówczas, jeśli poza spełnieniem wymogów ogólnych proponują obniżenie wydatków o tę samą kwotę w ramach tej samej sekcji. Poprawki do projektu ustawy budżetowej, które zakładają zmniejszenie dochodów wymagają dla swojego rozpatrzenia zgody Rządu. W tym celu, podkomisja obarczona zadaniem przygotowania opinii, przekazuje Rządowi za pośrednictwem Przewodniczącego Kongresu, poprawki posiadające jej zdaniem cechy, o których mowa wyżej. Rząd powinien udzielić motywującej odpowiedzi w ciągu 15 dni. Brak odpowiedzi Rządu uznaje się za wyrażenie zgody na poprawkę. Debaty nad całością na Plenum Debata nad całością projektu ustawy na Plenum odbywa się wówczas, kiedy zostały zgłoszone poprawki do całości (w czasie określonym regulaminowo). Przewodniczący Komisji przekazuje Przewodniczącemu Kongresu poprawki do całości w celu włączenia ich do porządku dziennego obrad, na którym powinny być poddane dyskusji. Debata nad całością odbywa się zgodnie z postanowieniami regulaminu, przy czym każda ze zgłoszonych poprawek może stanowić podstawę dla tury wystąpień za poprawką i dla tury wystąpień przeciw. Generalna debata nad projektem ustawy budżetowej państwa odbywa się na Plenum Izby. W debacie zostają ustalone globalne kwoty budżetu. Niezwłocznie po zakończeniu debaty projekt przekazuje się do Komisji Budżetowej. Debata budżetowa przybiera charakter szczegółowy i przystępuje się do autoryzacji wydatków. Wszystko przebiega bez uszczerbku dla analizy innych dokumentów, towarzyszących projektowi budżetu. Po zakończeniu dyskusji Przewodniczący poddaje pod głosowanie popierane poprawki do całości, poczynając od postulujących zwrócenie projektu Rządowi. W przypadku ustawy budżetowej, Przewodniczący komisji oraz Przewodniczący Izby za zgodą odpowiednich prezydiów, mogą zarządzić o przeprowadzeniu debaty i głosowań w sposób najbardziej odpowiadający strukturze budżetu. Jeśli Plenum uchwali zwrócenie projektu, oznacza to odrzucenie projektu, o czym przewodniczący Kongresu powiadamia Przewodniczącego Rządu. W przeciwnym przypadku projekt przekazuje się komisji dla kontynuowania jego rozpatrywania. Rozpatrywanie w komisji Po zakończeniu debaty nad całością (po zakończeniu okresu zgłaszania poprawek), komisja wyznacza ze swego składu jednego lub więcej referentów, (podkomisja) aby po analizie tekstu oraz poprawek zgłoszonych do poszczególnych artykułów przygotowali opinię w terminie 15 dni.

5 Prezydium komisji bez uszczerbku dla postanowień ust. 3 art Regulaminu może przedłużyć termin przedstawienia opinii, jeżeli znaczenie i złożoność projektu ustawy tego wymagają. Po opracowaniu opinii przez podkomisję rozpoczyna się debata w komisji, artykuł po artykule. Nad każdym z nich mogą zabierać głos autorzy poprawek oraz członkowie komisji. Podczas omawiania artykułów prezydium może poddać rozpatrzeniu nowe poprawki zgłoszone w danym momencie na piśmie przez członka komisji, jeżeli zmierzają one do osiągnięcia porozumienia poprzez zbliżenie poprawek już zgłoszonych i tekstu artykułu. Przewodniczący komisji za zgodą jej prezydium może określić maksymalny czas dyskusji nad każdym artykułem i każdego wystąpienia (biorąc pod uwagę liczbę zgłoszeń do dyskusji) oraz całkowity czas dyskusji nad konkluzjami sprawozdania. Sprawozdania komisji podpisane przez jej przewodniczącego i jednego z sekretarzy, przekazuje się Przewodniczącemu Kongresu do odpowiedniego rozpatrzenia. Rozpatrywanie na Plenum Grupy parlamentarne w ciągu 48 godzin od ukończenia sprawozdania, w piśmie skierowanym do przewodniczącego Izby powinny zgłosić głosy odrębne oraz poprawki, które nie zostały włączone do sprawozdania, a zamierzają je popierać na Plenum. Debata na Plenum może rozpocząć się od przedstawienia projektu, czego z inicjatywy Rządu dokonuje jeden z jego członków oraz przedstawienia sprawozdania przez deputowanego, członka danej komisji, jeśli ona tak postanowi. Wystąpienia te nie powinny przekraczać 15 minut. Przewodniczący Izby po wysłuchaniu Prezydium i Rady Rzeczników, może: - zarządzić dyskusję i głosowanie wg artykułów lub wg problemów, grup artykułów lub poprawek, - określić z góry maksymalny czas debaty nad projektem, dzieląc go pomiędzy zgłoszone wystąpienia i przechodząc po jej wyczerpaniu do głosowań, które byłyby jeszcze nie rozstrzygnięte, - przyjąć czas debaty poprawek, które mają na celu usunięcie błędów lub niepoprawności technicznych, terminologicznych lub gramatycznych. Jeśli po zakończeniu debaty nad projektem okaże się, iż w konsekwencji przyjęcia głosu odrębnego lub poprawki, albo głosowania nad poszczególnymi artykułami, końcowy tekst jest wewnętrznie niespójny lub niejasny, Prezydium Izby może z własnej inicjatywy lub na wniosek komisji, skierować tekst przyjęty przez Plenum ponownie do komisji, w celu przygotowania w ciągu miesiąca harmonijnej redakcji (uwzględniającej uchwały Plenum). Tak przygotowane sprawozdanie przedkłada się do ostatecznej decyzji na Plenum, które powinno w jednym głosowaniu projekt w całości przyjąć lub odrzucić. Debata końcowa nad budżetem państwa na Plenum Izby przeprowadzona jest przy podkreśleniu zróżnicowania na całokształt przepisów ustawy i każdą z jego sekcji. Postanowienia te mają zastosowanie przy rozpatrywaniu i aprobowaniu budżetu jednostek publicznych, w stosunku do których ustawa ustanawia konieczność aprobowania przez Kortezy. Rozpatrywanie uchwał Senatu 4 Komisje powinny zakończyć rozpatrzenie jakiejkolwiek kwestii w maksymalnym terminie dwóch miesięcy, chyba że Konstytucja lub Regulamin ustanawiają inny termin albo Prezydium Izby mając na względzie wyjątkowe okoliczności, postanowi ten termin skrócić lub wydłużyć.

6 Po przyjęciu projektu ustawy przez Kongres, Przewodniczący Kongresu przekazuje go Przewodniczącemu Senatu wraz z dokumentami powstałymi w trakcie jego rozpatrywania przez Izbę. Projekty ustaw przyjęte przez Kongres w stosunku do których Senat założył weto lub do których wniósł poprawki, są przekazywane do ponownego rozpatrzenia przez Plenum Izby. W przypadku gdy Senat przeciwstawił projektowi ustawy swoje weto, ponowne rozpatrzenie projektu następuje zgodnie z postanowieniami dotyczącymi poprawek do całości. Po zakończeniu debaty, poddaje się pod głosowanie tekst poprzednio przyjęty przez Kongres i jeśli został potwierdzony aprobującymi głosami bezwzględnej większości członków Izby, weto zostaje oddalone. Jeśli projekt nie otrzyma takiej większości, poddaje się go pod głosowanie ponownie po upływie dwóch miesięcy, licząc od założenia weta. Jeśli w głosowaniu projekt osiągnie zwykłą większość oddanych głosów, weto również zostaje oddalone; w przeciwnym razie projekt zostaje odrzucony. Poprawki proponowane przez Senat stają się przedmiotem debaty i głosowania; do tekstu przyjętego przez Kongres zostają włączone te, które otrzymują zwykłą większość oddanych głosów. Sankcja królewska, promulgacja i ogłoszenie ustawy; kontrola konstytucyjności Zgodnie z art. 91 Konstytucji król sankcjonuje ustawy w terminie 15 dni od ich uchwalenia przez Kortezy Generalne, promulguje je i poleca ich niezwłoczne ogłoszenie. Król nie dysponuje prawem weta ustawodawczego. Ustawy są ogłaszane w Biuletynie Urzędowym Państwa ("Boletin Oficial del Estado"), wydawanym przez Rząd. Przeciwko ustawom ogłoszonym przysługuje w terminie trzech miesięcy skarga na ich niekonstytucyjność. Ze skarga taką może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego premier, obrońca ludu (Ombudsman), 50 deputowanych lub 50 senatorów, a także organy wykonawcze lub uchwałodawcze wspólnot autonomicznych. Orzeczenia trybunału są ostateczne. Kontrola Parlamentarna Akty parlamentarnej kontroli nad działalnością Rządu mają zróżnicowany charakter i różne znaczenie polityczne. Do jednego z najważniejszych instrumentów kontroli należy zaliczyć tzw. parlamentarną kontrolę zamknięcia rachunków państwowych, tj. kontrolę prawidłowości wykonania budżetu oraz całej aktywności finansowej i ekonomicznej państwa i sektora publicznego. Kortezy Generalne posiadają uprawnienia nominacyjne wobec organów sprawujących z ich ramienia funkcje kontrolne w stosunku do administracji. Dokonują między innymi wyboru radców Trybunału Obrachunkowego, sprawującego z upoważnienia Kortezów funkcje w zakresie corocznego badania i zatwierdzania zamknięcia rachunków państwowych. Radcy Trybunału są wybieraniu w równej liczbie po sześciu, przez obie izby parlamentu na 9 lat. Trybunał Obrachunkowy (art. 136 Konstytucji) jest najwyższym organem kontroli rachunków i działalności gospodarczej państwa, a także sektora publicznego. Rachunki państwa i publicznego sektora państwowego są przedkładane Trybunałowi Obrachunkowemu i są przez niego kontrolowane. Rachunek generalny państwa składa się z następujących dokumentów: - rachunek administracji generalnej, - rachunek administracyjnych instytucji autonomicznych,

7 - rachunek instytucji autonomicznych przemysłowych, handlowych, finansowych i innych. Rachunek administracji generalnej Państwa obejmuje wszystkie operacje budżetowe, majątkowe, skarbowe przeprowadzone w okresie cyklu budżetowego i składa się z następujących części: realizacja budżetu, zestawienia obrazującego ewolucję i stan walorów pozostających do pobrania i zobowiązań pozostających do spłacenia (pochodzących z wcześniejszych cykli budżetowych), zestawienia odnoszącego się do ewolucji i stanu zaliczek Skarbu Państwa, zestawienia wydatków, zobowiązań zaciągniętych i obciążających przyszłe cykle budżetowe, rachunku generalnego Skarbu, który ujawnia stan i wykonanie operacji w cyklu budżetowym, wyników wykonania budżetu w cyklu budżetowym, zestawienia odzwierciedlającego ewolucję i stan zasobów lokalnych i zasobów instytucji administrowanych przez finanse publiczne, rachunku generalnego długu publicznego. Rachunek generalny Państwa za każdy rok tworzy się do 31 sierpnia roku następnego. Trybunał Obrachunkowy z upoważnienia Kortezów Generalnych bada i sprawdza rachunek generalny w terminie sześciu miesięcy liczonych od dnia jego złożenia. Plenum, po wysłuchaniu przedstawiciela Państwa, wydaje ostateczną opinię w celu przedłożenia jej Izbom, przesyłając odpis Rządowi. Jeśli zachodzi taka potrzeba, komunikuje o powstałych przekroczeniach lub o wypadkach powstania przesłanek do pociągnięcia do odpowiedzialności. 5 Zgodnie z art. 16 i 17 ustawy Prawo Budżetowe Generalne kontrola o charakterze finansowym prowadzona jest przez Generalną Kontrolę Finansową Administracji Państwa, która posiada całkowitą autonomię wobec organów władzy i innych jednostek, których działalność kontroluje. Funkcją kontroli finansowej jest kontrolowanie wszelkich aktów administracji Państwa i jego instytucji autonomicznych, które pociągają za sobą uznanie uprawnień i zobowiązań finansowych, wpływów i wypłat wynikających z takich aktów, gromadzenia środków, finansowania inwestycji i innych. Funkcja kontrolna może być wykonywana w sposób stały. Generalna Kontrola Finansowa Administracji Państwa opracowuje roczny plan rewizji finansowych, w którym ujmuje wszystkie skontrolowane podmioty. W odniesieniu do spółek handlowych, przedsiębiorstw, jednostek 5 Zgodnie z ustawą Prawo Budżetowe Generalne (art. 140), władze i wszelcy urzędnicy, którzy bądź w sposób umyślny, bądź na skutek poważnego przewinienia lub zaniedbania podejmą decyzje lub dokonują czynów naruszających przepisy ustawy, zobowiązani są do naprawienia szkód poniesionych w konsekwencji przez finanse publiczne, niezależnie od odpowiedzialności karnej lub dyscyplinarnej, której podlegają. Naruszeniem przepisów do których odnosi się powyższy przepis jest: - spowodowanie deficytu lub malwersacji w administrowaniu zasobami publicznymi, - administrowanie środkami i innymi należnościami finansów publicznych bez stosowania się do przepisów regulujących ich rozliczanie, pobór i wprowadzanie do Skarbu, - zobowiązywanie się do dokonania wydatków i zarządzanie wypłat bez posiadania wystarczającego kredytu do ich realizacji lub z naruszeniem przepisów ww. ustawy lub odpowiedniej ustawy budżetowej, - spowodowanie nienależnych wypłat w rozliczaniu zobowiązań lub w wystawianiu dokumentów, wynikających z powierzonych funkcji, - nieskładanie wymaganych przepisami sprawozdań finansowych lub przedstawianie ich z poważnymi uchybieniami, - inne wykroczenia określone w ustawie Prawo Budżetowe Generalne. W przypadku spowodowania deficytu lub malwersacji w administrowaniu zasobami publicznymi, odpowiedzialność jest egzekwowana przez Trybunał Obrachunkowy w drodze odpowiedniego postępowania, w celu uzyskania zwrotu niedoboru, zgodnie z tym co przewiduje właściwe ustawodawstwo. W pozostałych przypadkach odpowiedzialność egzekwowana jest w drodze postępowania administracyjnego.

8 oraz osób prywatnych, kontrola finansowa z tytułu otrzymanych subwencji, kredytów gwarancji i innych form pomocy przyznanej przez Państwo lub instytucje autonomiczne i obciążającej budżet generalny Państwa może być przeprowadzona w sposób ustalony oddzielnie dla każdego przypadku, niezależnie od funkcji kontrolnych regulowanych ustawą Prawo Budżetowe Generalne. Generalna Kontrola Finansowa Administracji Państwa powiadamia Radę Ministrów i centra zarządzające, do których odnoszą się główne wnioski kontroli. Proponuje podjęcie odpowiednich działań w celu zapewnienia zgodności administrowania zasobami publicznymi z obowiązującymi przepisami.