U Świętej Kingi. Gazeta Parafii pod wezwaniem św. Kingi w Świdniku. Lipiec Numer 8(11) Rok III. Zwyczajny. Nabożeństwa stałe. Drodzy Parafianie!

Transkrypt

1 Numer 8(11) Rok III Lipiec 2013 Gazeta Parafii pod wezwaniem św. Kingi w Świdniku Zwyczajny Nabożeństwa stałe Msze święte w niedziele 8:00, 10:00, 12:00, 18:00 w dni powszednie 7:00, 18:00 Różaniec codziennie 17:30 Koronka do miłosierdzia Bożego codziennie po mszy św. o 18:00 Godzinki o Niepokal. Pocz. NMP niedziele 7:30 Nabożeństwa okresowe Majowe codziennie 17:30 Czerwcowe Codziennie po mszy św. o18:00 Droga krzyżowa Wielki Post piątki 17:15 Gorzkie żale Wielki Post niedziele 17:30 Różaniec w int. M.B. Fatimskiej 13. dnia każdego miesiąca po mszy św. o 18:00 Różaniec w int. życia i rodziny 16. dnia każdego miesiąca po mszy św. o 18:00 Drodzy Parafianie! Nie od święta właśnie na co dzień taki co przychodzi w czwartek po środzie nie martwi się że kiepska pogoda spokojny że nic się nie stało bo mleko wykipiało nie myśli z lękiem że małe zawsze za wielkie tłumaczy że ktoś zmęczony bo serce ma z każdej strony wie że ktoś zgrzeszył po drodze a łza mu kapie po brodzie w kuchni w przedpokoju w ogrodzie mój Bóg zwyczajny na co dzień Ks. Jan Twardowski W dzisiejszym świecie, jak nietrudno zauważyć, człowiek bardzo często ulega pokusie egoizmu, myślenia w kategoriach Ja, a nie My. Takie postrzeganie rzeczywistości prowadzi niejednokrotnie do żądzy posiadania, gromadzenia, nieliczenia się z drugim człowiekiem, zamykaniem się przed Chrystusowym wołaniem o miłość względem Boga i bliźniego. Ale z drugiej strony ten sam człowiek odczuwa potrzebę kontaktu z innymi i realizuje się w pełni, gdy czyni dar z siebie. Dar jednak można przyjąć w różny sposób. Z pretensjonalnym przekonaniem, że przecież mi się należy, albo też z pokorą i wdzięcznością. Swoistym przykładem takiej relacji, gdzie rodzi się braterstwo miedzy dobroczyńcą a obdarowanym, jest parafia. Wierni, składając ofiary na utrzymanie albo budowę kościoła, czują się współautorami wspólnego dobra, zaś kapłani zdają sobie sprawę, że wszelkie dobro, które mogą czynić, jest owocem ofiarności parafian. Dlatego też jako Proboszcz pragnę jeszcze raz podziękować moim Parafianom i nie tylko za wszelkie ofiary materialne, za pomoc życzliwych ludzi, modlitwę w intencji wznoszonej świątyni. Ten nasz wspólny wysiłek sprawia, że Parafia św. Kingi, mam taką nadzieję, staje się bardziej nasza, a myślenie w kategorii wspólnego dobra nabiera konkretnego kształtu w budującej się świątyni. Z okazji uroczystości odpustowych naszym Parafianom i wszystkim Gościom życzę Bożego błogosławieństwa i wielu łask za wstawiennictwem naszej patronki świętej Kingi. Ks. Proboszcz Zbigniew Kiszowara

2 Str. 2 Obraz kanonizacyjny św. Kingi Wiele pokoleń, oddając cześć św. Kindze, postarało się o to, aby wykonano jej liczne przedstawienia malarskie i rzeźbiarskie. Wizerunki świętej księżnej, powstające od co najmniej XV w., zdobią wiele polskich świątyń, kaplic, kapliczek, domostw i kopalni solnych. Najstarszym przeznaczonym do kultu powszechnego wizerunkiem św. Kingi jest lipowa gotycka polichromowana i wyzłocona figura z 1470 r., która znajduje się w starosądeckim kościele klarysek w kaplicy dedykowanej Świętej na jej ołtarzu z relikwiami. W XIX w. najlepsi polscy malarze: Jan Matejko, Walery Eliasz Radzikowski, Włodzimierz Tetmajer czy Celina Michałowska uczynili świętą księżnę tematem swych prac artystycznych. Zaprojektowane przez Matejkę płótno zdobi neogotycki ołtarz w kaplicy św. Kingi w farze w Bochni, a Muzeum Żup Solnych w Wieliczce szczyci się pięknym obrazem młodziutkiej Kingi, który wykonał mistrz Józef Mehofer. Także kościół św. Sebastiana w Wieliczce posiada okazałą kompozycję Włodzimierza Tetmajera. Nowosądecki Biały Klasztor sióstr niepokalanek przechowuje duży obraz Kingi wykonany przez siostrę Celinę Michałowską. Przygotowywany na uroczystość kanonizacji obraz Sądeckiej Pani powstał w pracowni artysty malarza Piotra Moskala (Akademia Sztuk Pięknych - Kraków), który podejmując twórcze zadanie przygotowania wizerunku kultowego, oprócz przedstawienia centralnie postaci Kanonizowanej, zawarł w swej kompozycji cały szereg dopowiedzeń, stanowiących połączenie warsztatu artysty i historyka. Obraz kanonizacyjny ukazuje postać Świętej, gdy w habicie klaryski wkracza w progi klasztoru, w dłoniach podtrzymując model kościoła - atrybut fundatorki. W tle obrazu, jest widoczny pejzaż, ukazujący od najdalszego planu: Tatry, Pieniny z Trzema Koronami i przełomem Dunajca. Widoczne rzeki to Poprad, Dunajec i Wisła. Po stronie prawej widać Wawel - rezydencję, którą opuściła, a po stronie - lewej szyb kopalniany - przypomnienie pozostawionego ludziom daru soli w Bochni i Wieliczce. Lilia położona na stopniu symbolizuje zachowane przez św. Kingę dziewictwo. Święta Kinga na obrazie kieruje się w stronę światła, które poprzez krzyż wskazuje Jej drogę. U dołu obrazu jest porzucony płaszcz książęcy i insygnia władzy. Stojąca obok płaszcza otwarta szkatułka z monetami, symbolizuje darowany na rzecz naszego kraju posag Kingi. Natomiast pierścień w bryle soli nawiązuje do legendy o odkryciu soli w Bochni i Wieliczce. W progu klasztornej bramy jest odciśnięta stopa z datą To rok profesji zakonnej Świętej Kingi. Druga data 1999 rok z napisem Sancta Kinga upamiętnia Jej kanonizację. Obraz kanonizacyjny można podziwiać w rozmównicy klasztoru sióstr klarysek w Starym Sączu. Na podstawie materiałów z Internetu przygotowali E. i A. Wiśniochowie Obraz Świętej znajdujący się w kaplicy św. Kingi w Świdniku jest kopią obrazu kanonizacyjnego namalowaną przez naszego parafianina Mariusza Kiryłę.

3 Numer 8(11) Rok III Str. 3 Dawno, dawno temu, książę Bolesław Wstydliwy, postanowił, że na tronie obok niego zasiądzie królewna węgierska Kinga. Wysłał poselstwo na dwór króla węgierskiego i nakazał podarować królewnie Kindze przepiękny pierścień zaręczynowy. Królewna Kinga przyjęła pierścień i zgodziła się zostać księżną Polski. Ojciec Kingi chciał w posagu podarować córce złoto i kosztowności, lecz królewna stwierdziła, że nie tego będzie trzeba jej przyszłym poddanym, bowiem książę Bolesław jest bogaty, a jego kraj żyje w dobrobycie. Ojciec długo rozmyślał nad posagiem dla swej córki, jednak długo nic nie przychodziło mu do głowy. W końcu zapytał więc o to córkę. Kinga po chwili namysłu poprosiła ojca, by obdarował kraj Bolesława bogactwem soli, gdyż w ten sposób zyska wdzięczność Bolesława i jego poddanych. Ojciec chcąc spełnić prośbę córki, zabrał ją do kopalni w Marumuresz. Tam do niej powiedział: - Masz o co prosiłaś, oto bogate pokłady soli. Legenda o pierścieniu św. Kingi Kinga się zamyśliła, jak tu przenieść całą kopalnię do Polski. Uniosła wzrok ku niebu, prosząc o radę Boga. Po chwili zdjęła z palca zaręczynowy pierścień podarowany jej przez Bolesława i wrzuciła go do szybu kopalni. Dworzanie, którzy to widzieli, zdziwili się nieco, nie wiedzieli co mają na ten temat myśleć. Wkrótce Kinga wyruszyła na dwór Bolesława. Ślub odbył się wkrótce po jej przybyciu. Po kilku dniach, poprosiła męża, aby pokazał jej królestwo Polskie. Wyruszył cały orszak. W pewnym momencie, w pobliżu Krakowa, Solna rzeźba św. Kingi w kopalni w Wieliczce. Fot. Rafał Stachurski nakazała się zatrzymać i szybko poleciła pachołkom by zaczęli kopać we wskazanym przez nią miejscu. Jednak pachołkowie natrafili na skałę i stwierdzili, że dalej kopać się nie da. Księżna jednak nalegała by odłupali kawałek skały. Jeden z chłopów podał Kindze biały kawałek skały, w którym rozpoznała bryłkę soli. Nakazała go rozłupać. Ze środka wypadł jej zaręczynowy pierścień. Wtedy wszyscy zrozumieli o jaki posag prosiła ojca księżna i że pierścień, który wrzuciła do kopalni w Marumuresz, sprowadził tę drogocenną sól do Polski. Od tej pory kopalnia w Wieliczce słynie z bogatych złóż solnych. Na podstawie materiałów z Internetu przygotowali E. i A. Wiśniochowie Odpust ku czci św. Kingi Jesteśmy w przededniu naszego, parafialnego odpustu św. Kingi. Wyjaśnijmy sobie kilka spraw związanych z pojęciem odpustu. Podstawową wiedzę znajdziemy w Katechizmie Kościoła Katolickiego. Otóż, odpust jest to darowanie przed Bogiem kary doczesnej za grzechy, zgładzone już co do winy. Odpustu dostępuje chrześcijanin odpowiednio usposobiony i pod pewnymi, określonymi warunkami, za pośrednictwem Kościoła, który jako szafarz owoców odkupienia rozdaje i prawomocnie przydziela zadośćuczynienie ze skarbca zasług Chrystusa i świętych. Odpust jest cząstkowy albo zupełny zależnie od tego, czy od kary doczesnej należnej za grzechy uwalnia w części czy w całości. Odpusty mogą być udzielane żywym lub zmarłym. Aby zrozumieć naukę i praktykę Kościoła, należy mieć świadomość, że grzech ma podwójny skutek. Grzech ciężki pozbawia nas komunii, czyli łączności, więzi z Bogiem, a przez to zamyka nam dostęp do życia wiecznego, którego pozbawienie nazywa się karą wieczną za grzech. Każdy grzech, nawet powszedni, ( ) wymaga oczyszczenia na ziemi, albo po śmierci, w stanie zwanym czyśćcem. Takie oczyszczenie uwalnia od tego, co nazywamy karą doczesną za grzech. Nawrócenie, które pochodzi z żarliwej miłości, może doprowadzić do całkowitego oczyszczenia grzesznika, tak że nie pozostaje już żadna kara do odpokutowania. Chodzi przede wszystkim o zdobycie w najwyższym stopniu - o ile to możliwe na ziemi - świętości życia, a więc o osiągnięcie najwyższej czystości serca, bardzo pożyteczny okaże się dar odpustów, który Kościół na mocy władzy udzielonej przez Chrystusa ofiaruje wszystkim, którzy wypełnią szczególne przepisy, aby go otrzymać.. ciąg dalszy na stronie 4

4 Str. 4 Odpusty zupełne możliwe do uzyskania każdego dnia: 1. Za adorację Najświętszego Sakramentu przez pół godziny. Za samo tylko nawiedzenie Najświętszego Sakramentu odpust cząstkowy. 2. Za odmówienie cząstki Różańca (czyli 5 dziesiątków) w kościele, w publicznej kaplicy, w rodzinie, w społeczności zakonnej, w stowarzyszeniu publicznym. Do modlitwy ustnej trzeba dodać rozmyślanie tajemnic różańcowych przy warunku nawiedzenia kościoła parafialnego w dniu święta. Odpusty cząstkowe są możliwe do uzyskania wielokrotnie każdego dnia: 1. Wierny dostępuje odpustu cząstkowego, jeśli w czasie spełniania swoich obowiązków i w trudach życia wznosi myśli do Boga z pokorą i ufnością, dodając w myśli jakiś akt strzelisty, np. Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami. 2. Jeśli wierny powodowany motywem wiary przyjdzie z pomocą potrzebującym współbraciom, pomagając im osobiście lub dzieląc się z nimi swoimi dobrami, uzyskuje odpust cząstkowy. 3. Gdy wierny w intencji umartwiania się, odmówi sobie czegoś godziwego, a przyjemnego dla siebie, uzyskuje odpust cząstkowy. Warunek ten ma zachęcić wiernych do praktykowania dobrowolnych umartwień. Odpust cząstkowy jest związany z odmówieniem wielu znanych modlitw i można go uzyskać wielokrotnie w ciągu dnia. Niektóre z modlitw związanych z odpustem cząstkowym to: Anioł Pański, Wierzę w Boga, odmówienie jednej z sześciu litanii zatwierdzonych dla całego Kościoła. Aby uzyskać odpust zupełny z okazji święta św. Kingi należy: 1. Wyzbyć się przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu, nawet powszedniego (nazywamy to dyspozycją). 2. Wykonać czynności obdarzone odpustem. 3. Wypełnić trzy warunki: spowiedź sakramentalna lub bycie w stanie łaski uświęcającej, przyjęcie Komunii Świętej (po jednej Komunii Świętej możemy uzyskać tylko jeden odpust zupełny), odmówienie modlitwy w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego Papieża, lecz o intencje wyznaczane przez Ojca Świętego). Jeśli nie ma pełnej dyspozycji wykluczenia przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, odpust będzie tylko cząstkowy. Opracował Jacek Włosek w oparciu m.in. o Katechizm Kościoła Katolickiego, Dekret Urbis et orbis Penitencjarni Apostolskiej z okazji Roku Wiary, Dekret w sprawie odpustów w Roku Wiary w Archidiecezji Lubelskiej. Rozważania o zazdrości W swoich rozważaniach ks. Lucjan Szubartowski tak pisał: zazdrościmy innym dosłownie wszystkiego, powodzenia, zdrowia, zdolności urody, środowiska, w którym ktoś żyje, wychowania, współmałżonka, udanych dzieci zawodu, pracy, którą człowiek ma, takich czy innych sukcesów, pochwał od innych itd.. Jakże często dobrze żyjący ze sobą po sąsiedzku ludzie nagle odwracają się od siebie tylko dlatego, że ktoś kupił sobie samochód, meble, które są lepsze od tych co mają sąsiedzi. Nastawienie na posiadanie, silą rzeczy prowadzi do antagonizmów miedzy ludźmi. Jeżeli posiadanie określa moją tożsamość, "jestem tym, co posiadam", narzuca to na mnie obowiązek ciągłego zdobywania, potem strachu o to co zdobyłem. Zazdrość o to co mają inni każe człowiekowi rywalizować, odbierać silą, nienawidzić. Człowiek pragnąc coraz więcej, nie jest w stanie wypełnić wewnętrznej pustki i samotności. Taka postawa konsumpcyjna niszczy. Św. Augustyn o zazdrości powie, że jest grzechem diabelskim, będącym wyrazem nieładu pożądliwości. Natomiast św. Grzegorz Wielki przypomni, iż jest ona źródłem innych grzechów, takich jak: nienawiść, obmowa, oszczerstwo, cieszenie się z nieszczęścia bliźniego i cierpienie z jego powodzenia. Katechizm Kościoła Katolickiego wymieni zazdrość pośród siedmiu wad głównych, a wskazując jej definicję, stwierdza, iż: zazdrość jest grzechem śmiertelnym, gdy życzy bliźniemu poważnego zła. Co Pismo Święte mówi o zazdrości? Już pierwsze karty Pisma Świętego dotyczą tego tematu. Księga Rodzaju ukazuje bowiem zazdrość jako przyczynę największego zła. Zazdrosne serce człowieka staje się tak ślepe i obojętne, że przestaje nawet kochać brata. Zazdrosny Kain zabija Abla. Również Jakub zazdrościł starszemu swemu bratu Ezawowi, że to jego upatrzył sobie Izaak za następcę po sobie w przewodzeniu Narodowi Wybranemu, dlatego podstępem za miskę soczewicy, wykupił pierworództwo. ciąg dalszy na stronie 5

5 Numer 8(11) Rok III Str. 5 Bierzmowanie W sobotę 6 czerwca w naszej Wspólnocie Parafialnej 60 osobowa grupa młodzieży przyjęła Sakrament Bierzmowania z rąk Ks. Abp Stanisława Wielgusa. Poprzez prowadzone przeze mnie comiesięczne spotkania formacyjne w naszej parafii, które rozpoczęły się już we wrześniu, młodzież przygotowywała się do Sakramentu Dojrzałości Chrześcijańskiej. W każdy pierwszy piątek miesiąca młodzież przystępowała do Sakramentu Pokuty i Pojednania, a w ciągu roku uczestniczyła w nabożeństwach październikowych, rekolekcjach, roratach, nabożeństwach majowych oraz angażowała się w pomoc przy wykonywaniu okolicznościowych dekoracji w naszej kaplicy. Ks. Abp. Stanisław Wielgus zachęcał do nieustannej pracy nad sobą, aby stać się człowiekiem odpowiedzialnym, mądrym, wykształconym oddanym Panu Bogu, Ojczyźnie i Rodzinie. Młodzież z wielką uwagą wysłuchała kazania wygłoszonego przez Ks. Arcybiskupa. Zwrócił On uwagę na zagrożenia wiary dotykające młodego człowieka we współczesnym świecie. Podczas uroczystości przyjęcia Sakramentu Bierzmowania nasza młodzież aktywnie uczestniczyła w Eucharystii czytając Słowo Boże, modlitwę wiernych, niosąc dary ołtarza, a na zakończenie dziękując za dar Sakramentu Bierzmowania. Sakrament Bierzmowania przyjęli: Adamiak Dorian, Bednarczyk Kamil, Bobowska Dominika, Bochyńska Aleksandra, Bogdańska Magdalena, Brankiewicz Damian, Brodzik Jakub, Bród Patrycja, Burda Wojciech, Czarnecki Jakub, Czerwonogrodzka Magdalena, Drabko Małgorzata, Dziachan Paulina, Feret Rafał, Goc Artur, Góralski Adrian, Górny Paweł, Grabowska Agnieszka, Herda Julia, Jankowska Klaudia, Jeleń Michał, Jurkowski Bartosz, Karmelak Michał, Kasiura Agata, Kordusiak Szymon, Kozioł Kamil, Kubić Klaudia, Kurzyp Wiktoria, Małyska Angelika, Mazuryk Dominika, Mąka Przemysław, Miler Paulina, Mroczek Konrad, Myszka Paulina, Niedziałek Kamila, Nurzyńska Joanna, Okoń Emilian, Olech Rafał, Orzeł Katarzyna, Orzeł Wojciech, Piątkiewicz Kamila, Przybysz Bartłomiej, Rodak Bartek, Romanowicz Aleksandra, Sławek Oliwia, Smaga Tymoteusz, Snopek Eliza, Szymański Jarosław, Śniegocka Paulina, Tyda Arkadiusz, Wielgus Daniel, Wilk Dawid, Woszczek Maciej, Woś Natalia, Wójcik Daniel, Wybraniec Radosław, Zabłotny Michał, Ziółek Kamila, Zubala Agata, Żmuda Konrad. Rozważania o zazdrości (cd) opracował Ks. Krzysztof Lichota Nowy Testament także ukazuje przykłady kierowania się zazdrością. Pierwszym z nich jest zazdrosny o swój tron i bojący się utraty władzy król Herod. Dlatego chce zabić nowo narodzonego Króla Żydowskiego, którym jest Jezus. Później zazdrość staje się powodem i skłania starszyznę Izraela arcykapłanów i faryzeuszy, by podjąć decyzję o zgładzeniu Jezusa. Ma on bowiem większy niż oni wpływ na ludzi, którzy tłumnie za nim chodzą i słuchają popartych cudami pełnych mocy słów Jego nauki. Pełnym zazdrości wyrzutem kończy się też przypowieść o marnotrawnym synu. Starszy syn mówi do ojca: Tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Zazdrość, która zakorzeniona jest głęboko w ludzkim sercu i stanowi przejaw egoizmu, zaciemnia ludzki umysł, odbiera mu zdolność prawego myślenia i pogodę ducha, wykrzywia spojrzenie na świat i ludzi. Ulegający jej człowiek zazwyczaj jest bezlitosny i bezmyślny, często wyrządza krzywdę samemu sobie i innym, ma problemy z sumieniem i własnym zdrowiem psychicznym i fizycznym, stłamszone w nim zostają wewnętrzny spokój i radość. Człowiek zazdrosny nie jest zdolny do miłości, nie potrafi prawdziwie kochać. Wręcz przeciwnie, jego jedynym sposobem na osiągnięcie szczęścia jest unieszczęśliwianie innych. ciąg dalszy na stronie 6

6 Str. 6 Rozważania o zazdrości (cd) Ważną więc rzeczą jest, byśmy umieli odkrywać w sobie i cenić to, kim tak naprawdę jesteśmy, i dziękować Bogu za to, co mamy. Jak słusznie zauważył kiedyś w jednym ze swoich wierszy ks. Jan Twardowski, że gdyby każdy miał to samo, nikt nikomu nie byłby potrzebny. Starajmy się zawsze dobrze mówić o innych i dziękować Bogu za to, co w drugim jest dobre. Nie porównujmy, nie poniżajmy. Bądźmy wielkoduszni. Każdy z nas ma swój krzyż. Nie ma sensu głupia, podsycana w naszych sercach przez zło zazdrość. Nigdy w życiu nie powinniśmy zazdrościć. Bo Bóg jest sprawiedliwy i każdemu daje według swojej miary talenty, drogę życia. Taka jest prawda objawiona i tak powinniśmy ją traktować w swoim życiu. W dniu święta naszej patronki św. Kingi zastanówmy się nad wartościami, które przyświecały jej w czasie ziemskiego życia. Wartościami, które przyniosły tyle dobra, że pamięć o Pani Sądeckiej zachowały kolejne pokolenia, a w oczach Bożych pozwoliły jej osiągnąć świętość. opracował Andrzej Wiśnioch Wydarzenia muzyczne w parafii św. Kingi kaplica św. Kingi, koncert Na strunach wiosny w wyk. orkiestry barokowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Lublinie im. K. Lipińskiego w Lublinie, dyryguje Teresa Krasowska kościół Chrystusa Odkupiciela, koncert świdnickich chórów Wesel się, Królowo nieba, Alleluja, śpiewa chór św. Kingi, dyryguje Magdalena Celińska. W koncercie wystąpiły jeszcze chóry: Arion, Tercja, Immo Pectore i Salve Regis kaplica św. Kingi, koncert Przy jednym stole, we wspólnym domu występują: Piotr Selim, Magdalena Celińska, zespół instrumentalny, Zespół Smyczkowy (pod dyrekcją Ewy Puławskiej) Państwowej Szkoły Muzycznej im, Rodziny Wiłkomirskich w Świdniku oraz chóry: św. Kingi, ARION i Salve Regis, dyryguje Agata Szlązak Plac Konstytucji w Świdniku, występują: Piotr Selim, zespól instrumentalny oraz chóry: św. Kingi, ARION i Salve Regis, dyryguje Agata Szlązak Boże Ciało, Procesja Eucharystyczna, śpiewa Chór św. Kingi, dyryguje Magdalena Celińska.

7 Numer 8(11) Rok III Str. 7 Str. 7 I Komunia Święta maja w naszej parafii grupa 16 dzieci po raz pierwszy w pełni uczestniczyła w Eucharystii przyjmując Pana Jezusa do swoich serc. Dzieci przygotowywały się do tego Wydarzenia podczas katechezy szkolnej oraz podczas cotygodniowych katechez niedzielnych, które prowadziłem dla nich w naszej parafii. Przez cały rok poznawały Prawdy Wiary i zgłębiały wiedzę na temat Eucharystii i Sakramentu Pokuty. Podczas Uroczystości wszystkie dzieci były zaangażowane w udział w Liturgii poprzez czytanie lekcji, śpiew psalmu, czytanie wezwań modlitwy wiernych, procesję z darami.. Dla Duszpasterzy bardzo ważne jest to, iż dzieci uczestniczą w tak ważnym Wydarzeniu w swojej parafii mimo, że na co dzień uczą się w szkołach leżących na terenie innych świdnickich parafii. Ze względu na to, że była to niewielka grupa dzieci Pierwsza Komunia miała swój niepowtarzalny charakter. Mamy nadzieję że pozostanie ona w sercach i pamięci naszych dzieci na całe ich dorosłe życie. Pierwszą Komunię Świętą przyjęli: Bobiński Jakub, Duma Patrycja, Dyzma Radosław, Jankowski Stanisław, Joć Alicja, Krauze Olga, Łomnicki Marek, Olszewska Karolina, Osek Zuzanna, Pyda Szymon, Rzepa Jan, Soboń Martyna, Śliwiński Wiktor, Tatara Bartosz, Wawszczak Robert, Żukowska Marta. opracował Ks. Krzysztof Lichota

8 Str. 8 Plac budowy naszego kościoła (lipiec 2013) Wszystkich, którzy mają takie możliwości i chcieliby wesprzeć finansowo budowę naszego Kościoła, proszę o dokonywanie wpłat na konto bankowe: Bank PKO S.A. I O w Świdniku Z góry składam serdeczne Bóg zapłać - ks. Zbigniew Kiszowara Tak będzie wyglądał nasz kościół opracowanie graficzne: Elżbieta Włodarska-Wiśnioch A tak wygląda w dziecięcych marzeniach redakcji: u_sw_kingi@onet.pl