Homilia wygłoszona w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie w 90. rocznicę jej powstania

Transkrypt

1 Homilia ks. bp. Józefa Zawitkowskiego wygłoszona w kościele pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie 10 listopada 2014 r., w wigilię 96. rocznicy odzyskania niepodległości Homilia wygłoszona w parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Wołominie w 90. rocznicę jej powstania Kocham Cię, Kościele Święty, bo tu jest Dom Boga i Brama Niebios Czcigodny Księże Proboszczu Prałacie Sylwku Kochany z Sienkiewiczów Czcigodni Bracia Kapłani Przewielebne Siostry Michalitki i inne Pracownicy tego Kościoła Panie organisto Siostro zakrystianko Lektorzy, ministranci, Chórzyści, Asysto procesyjna. Wielce Szanowni Przedstawiciele Administracji Państwowej i Władz Samorządowych Dostojni Goście i Parafianie od Matki Boskiej Częstochowskiej w Wołominie. Czcigodni Słuchacze Radia Maryja i Telewizji Trwam i Wszyscy Kochani moi! Jak Was jest dużo! Wiem dlaczego. Przeżywamy 90. rok historii Pierwszej Wołomińskiej Parafii. Taki słynny Wołomin, a taka młodziutka parafia, ma dopiero 90 lat. Tylko ludzie wierzący potrafią dziękować Bogu i ludziom. Chamowie sobie nie dziękują.

2 Więc ja chcę dziękować Księdzu Proboszczowi Prałatowi za to, że zechciał mnie zaprosić z pociesznego Łowicza, abym z Wami śpiewał Bogu dziękczynienie za to, że zamieszkał pośród naszych domów i jest Bogiem z nami. Przyzwyczailiście się do tego, że idąc ulicą Kościelną, widać dwie wieże mojego Kościoła. Powinienem wstąpić, aby upaść na kolana i uwielbić mego Boga. Nie mam czasu! Może później. *** Mojżeszu, zdejmij obuwie, bo miejsce, na którym stoisz, jest święte! (Wj 3,5) Tu jest święty kamień Jakubowy i drabina, gdzie wstępują i zstępują Anioły. Tu jest Betel! Dom Boży i Brama Niebios (Rdz 28,19) Tu jest moje Penuel, bo tu widziałem Boga twarzą w twarz, a jednak On ocalił moje życie. (Rdz 32,31) Czy pamiętacie, że tu jest zawsze Matka Boska Częstochowska, a tylko czasem Ją proszę: Módl się za nami grzesznymi teraz! I pod Twoją obronę uciekamy się jak w obrazie mojego Józefa Chełmońskiego z Boczek Chełmońskich. O Ty, której obraz w każdej polskiej chacie Która perły masz od królów złoto od rycerzy,

3 w którą wierzy nawet taki, który w nic nie wierzy. (J. Lechoń) Przyzwyczailiście się do modlitwy Waszych organów p. Truszczyńskiego i do śpiewu pana Roberta. Nie doczytaliście pewnie treści obrazów Waszego Kościoła Panów: Klaryski i Ostrowskiego, a wszystko to takie bliskie, takie nasze i polskie. gdzie Bóg i Polska i dom ojczysty (J. Tuwim) Mogę to wyrazić tylko słowami psalmisty: Jakże miłe są przybytki Twoje o, Zastępów Panie, dusza moja za nimi tęsknić nie przestanie, bo serce moje i każde drgnienie ciała mego rwą się do Ciebie Boga Żywego. Przecież wróbelek znalazł sobie mieszkanie i jaskółka gdzieby złożyła pisklęta swoje, a ja wciąż biegnę przed Twoje ołtarze Królu mój i Boże! (por. Ps 84) Tysiące ludzi przychodziło tu po umocnienie modlitwą, rozgrzeszeniem i łaską sakramentów dla ludzi i dla Boga, który rozwesela młodość moją (Ps 43,4) *** I tacy oni byli wszyscy

4 wołomińscy kapłani, którzy tu pracowali, kochający Boga i Ojczyznę i każdy z nich zostawił tu ślady swej modlitwy i pracy. Ksiądz proboszcz Jan Golędzinowski, budowniczy pierwszego wołomińskiego kościoła. Nienawiść nazistów zburzyła mury jego pracy. jednak Żywy Kościół ostał. Ksiądz proboszcz Leon Jackowski, przygotował dla nas wołomiński cmentarz, pobudował kaplicę przy gruzach zburzonego kościoła. Ksiądz proboszcz Apoloniusz Kosiński wydobył z gruzów obraz Matki Boskiej Częstochowskiej i posadził Ją na tronie, w głównym ołtarzu, aby na zawsze była Patronką Wołomina. Ksiądz proboszcz Walenty Zasada człowiek schorowany, starszy, ale pobożny, nawet gorliwy, chodząca dobroć. W tej słabości przygotował materiały do budowy nowego, tzn. tego kościoła. Ksiądz proboszcz Mieczysław Grabowski. Miał szczęście przygotować kościół do konsekracji, ale miał też nieszczęście, bo poświęcenia miał dokonać Ksiądz Prymas Stefan Wyszyński 11 października 1953 r. Tymczasem 25 września aresztowano Księdza Prymasa. Poświęcenia dokonał bp Wacław Majewski. Przyszły trudne czasy. Ciężar tych uwikłań musiał znieść wielki budowniczy wołomińskiego kościoła na swoich barkach. W roku 1962 proboszczem w parafii

5 u Matki Boskiej Częstochowskiej w Wołominie został Jan Sikora, pułkownik WP, zaprawiony w przeciwnościach i w walce z systemem. Za jego czasów Wołomin stał się wielkim miastem, a ksiądz oficer z wojny z bolszewikami zostawił miastu 5 nowych kościołów: Dla Boga i Ojczyzny! Wielkich mieliście kapłanów! Był tu wikariuszem ks. Stasio Zawitkowski niestety odszedł z kapłaństwa. Pomódlcie się za niego. Obecnie Jaśnie nam panującym na Wołominie jest ksiądz prałat Sylwester Sienkiewicz. Jeszcze raz mu dziękuję za to, że mogę być pośród Was i z Wami za wszystko Bogu dziękować. Zazdroszczę tylko Księdzu Proboszczowi, że imieniny ma w dzień, gdy panie się modlą w sukniach sylwestrowych, a fajerwerki rozświetlają drogę dla Szczęśliwego Nowego Roku, który nadchodzi. I jeszcze zazdroszczę mu tego, że jest ze słynnego rodu Sienkiewiczów. *** Miejcie cierpliwość, bo zgrzeszyłbym ciężko przeciw Wołominowi i Radzyminowi, gdybym nie wspomniał roku To nie Woleomiń! To nie Radzemiń! Niegdyś godne zaorania. To są miasta Bohaterów.

6 Panie Jeznach, a czy to prawda, że przed Kolegiatą w Radzyminie widzą ludzie czasem Księdza Rudzkiego i nauczyciela Rusiniaka, którzy wołają: Boże, coś Polskę?!, a potem ich rozstrzelali? Zginęli za krzyż i orła. To chyba ostatni obraz męczeńskiej Polski, gdzie nauczyciel i ksiądz razem idą na śmierć, za Boga i Ojczyznę, za krzyż i orła, bo mieli jedno serce. Dziś w szkole euroepidemia! Czego bolszewicy nie zrobili, zrobią to jaśnie oświeceni, źli, obcy i niedouczeni ludzie. Panie Pawlak z Wołomina, a czy to prawda, że w każdą Wielkanoc, przed rezurekcją, na domu nr 9 przy ul. Kościelnej ukazuje się banner z napisem: Chrystus Zmartwychwstał! Zmartwychwstanie Polska? Jeśli to prawda, to kiedy zmartwychwstanie? Kiedy Polacy zmądrzeją. O, to jeszcze długo! Wracają czasy przeklęte i znów podpalają kościoły, i znów napadają na księży, a ksiądz Hyrek, a ksiądz Miziak, a ksiądz Strzałkowski i dziesiątki innych jeszcze tamtych ran nie wyleczyli

7 i umrą z kalectwem. A ten ostatni za grosze zebrane miał się modlić za zmarłych, a wy chodzicie wolni, bo pobić księdza to cnota. Podli! Ale bezbożnych to nie wzrusza, nie wzrusza też zgniłej Europy. Że Warszawa to tylko po drodze potem Berlin, Paryż i Lizbona i bój to będzie ostatni. (Tuchaczewski) Czy pomyślicie czasem, że gdyby nie Cud nad Wisłą od 94 lat chodzilibyśmy w kufajkach. Tylko ta jedna noc, kiedy kardynał Kakowski i nuncjusz Achille Ratti modlili się pod kolumną Zygmunta w Warszawie: Strzały armat i śpiew Święty Boże, od powietrza głodu ognia i wojny zachowaj nas. Mieszały się nad Wisłą, a chłopcy od Władysława IV i ich prefekt ks. Ignacy Skorupka poszli za Wisłę z 36. PP Akademickiej, ochotniczej. Za Boga i Ojczyznę!!! I potknął się ksiądz. Następnego dnia płk Dobrowolski zobaczył na ściernisku pośród niezebranych snopów ciało księdza. Był w białej komży, w fioletowej stule, miał krzyż w ręku i roztrzaskaną głowę Za Boga i Ojczyznę.

8 Może to bezbożnych wzruszy i tam, gdzie grzeszna tęcza gejów, na placu mego Zbawiciela, niech powie Michał Archanioł: Bo nic nad Boga (W. Pol) i Któż jak Bóg! Wyrosną warszawskie kwiaty po tych, co do nieba czwórkami szli, jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec. (por. I. Gałczyński) Tak niedawno podobną prośbę słałem do tych, co kończą kadencję rządową, aby nie drażnili wierzących, bo to są ludzie, którzy się modlą, którzy uczciwie pracują, służą Bogu i Polsce, ale gdy cierpliwość nasza w święty gniew się obróci, to ani o jedno biurko nie chybi. Kiedyś te kamienie drgną! I cóż, proszę księdza, za tydzień wybory. Myśli ksiądz, że będzie lepiej? Kto by nie wygrał, kto by nie rządził, to czym tu rządzić? Wszystko rozkradli. Chleb obcy jemy, bo tańszy. Niech nas rozbiorą Moskwa i Berlin kolejny raz, może u obcych, mądrych i bogatych będzie nam lepiej? Polska już tylko nierządem stoi! I kiedyś tak myśleli. O wy głupi Galaci! (Ga 3,1) Już za późno modlić się dla Was o rozum, szlifujcie języki.

9 Za chlebem do obcych pójdziemy. Kładę przed Wami życie i śmierć, Wybierajcie! Ja i mój dom ostajemy przy Bogu! (Joz 24,15) Bolszewickie zagrożenia to mały pikuś wobec dzisiejszych genderowych. To już nie dzika bolszewia, to wykształcone bestie. Nic już nie mamy własnego z bogactwa i majątku. Decydenci uwłaszczyli siebie. To owoc okrągłego stołu. Brawo, bohaterowie! Naród wymiera! Odbierzcie jeszcze dzieciom miłość i młodzieży rozum, a ostanie nam Polska ugorem pachnąca. Pięknie Kasiu, pięknie! Co ksiądz mówi? Tak nigdy nie będzie. Przecież tu Królową jest Matka Boska, ta sama co w Wołominie Marszałek Piłsudski też tak mówił do Kardynała Kakowskiego: Eminencjo! Ja sam nie wiem, jak myśmy tę wojnę wygrali, ale rozbitek spod Zambrowa wiedział: bo asłaniała ich Bożyju Matier. Tak, proszę Marszałków, tak, proszę Kandydatów do Samorządów, co marzniecie powieszeni na płotach

10 i słupach z betonu, prosząc: Wybierzcie mnie! A mnie się tak wydaje, że Matka Boska chyba jest w letargu, że jest z bólem serca i po zawale. Partie nam się mnożą jak wirusy. Hasła wyborcze pokradli nam z kościołów: Siła w jedności, zgoda jest twórcza! Będę Wam służył. Rządzić i służyć! Odmienimy oblicze ziemi. Spiszę sobie wszystkie będę miał ściągawkę na kazanie. Pobożność bezbożnych wzrosła teraz do Komunii Świętej idą i ci, co złorzeczyli wcześniej Bogu i z diabłem cyrograf podpisali. Jeszcze wiele będzie wyborów. Jeszcze wiele obietnic padnie dla tych, których głód uśmierca. (K. Makuszyński) A wśród tych, co szli i wybierali, był jeden obcy, nieznany. Patrzyli nań spode łba ramionami ruszali, spluwali. Wzięli go na stronę mówili, szeptali, pytali Milczał. Przyszedł rudy, czerwony, coś za jeden? Pytali. Milczał. Podeszła Magdalena Powiedziała, poznała, płakała. Tego nie wybrali.

11 Ucichło, coś szeptali na ziemie padli, płakali. (por. J. Tuwim) Patrz, jak się zmienia. (C.K. Norwid) A Ta, co pod krzyżem stała Zwycięska z Radzymina z Rembertowa i Kamionka, co Patronką jest Wołomina, powie nam, zawstydzonym. Nigdy jam Ciebie Ludu nie rzuciła. Nigdym od Ciebie nie odjęła lica, Jam po dawnemu moc Twoja i siła Bogurodzica! Amen. Dziękuję Wam za cierpliwość, ale ja człowiek od pracowitych Borynów pytam Was, jak przed 90 laty pytali w Wołominie kapłani. Pytam Was wobec Matki i wobec Królowej. Powiedzcie mi prawdę: Niech usłyszą to na Wiejskiej i w Brukseli. Czy Wy jeszcze wierzycie w Boga Ojca Wszechmogącego? To Bogu niech będą dzięki. Za to więcej Was kocham i życzę Parafii, Miastu i Wam: Ad multos plurimosque annos. Niech Wam Bóg błogosławi na długie, szczęśliwe lata. Niech w tej parafii urosną ludzie mądrzy i święci, ku pożytkowi Kościoła i Ojczyzny.

12