Logistyczne zabezp. działań ratowniczych w ramach współp. międzynarodowej st. kpt. mgr inż. Marek Kwiatkowski

Transkrypt

1 1 Studia podyplomowe dla strażaków ubiegających się o pierwszy stopień oficerski SPO 4 Logistyczne zabezpieczenie działań ratowniczych w ramach współpracy międzynarodowej Wykład nr 1 Nazwa przedmiotu: Logistyczne zabezpieczenie działań ratowniczych w ramach współpracy międzynarodowej SGSP, 2014/2015 Cel wykładu Organizacje odpowiedzialne za koordynację działań z zakresu współpracy transgranicznej na wypadek katastrof; Zasady udzielania pomocy podczas katastrof poza terytorium RP; Zasady przyjmowania pomocy służb ratowniczych na terytorium RP; Ratownictwo specjalistyczne na przykładzie GPR; Przykłady współpracy służb ratowniczych na arenie międzynarodowej. 2 LOGISTYKA Proces efektywnego zarządzania potencjałem ratowniczym, którego celem jest optymalizacja zaspokojenia potrzeb podmiotów ratowniczych, uwzględniająca harmonijne wykorzystanie sił i środków własnych, innych służb, podmiotów cywilnych oraz zasobów i możliwości gospodarki narodowej. Na ten jednolity proces składają się: przedmiot zaopatrywania (materiały, urządzenia, sprzęt), czynności (określenie potrzeb, dostawa, rozdział) oraz funkcje (organizowanie, planowanie, wykonawstwo i kontrola) Międzynarodowe działania ratownicze i humanitarne są działaniami mającymi na celu ochronę życia, zdrowia i mienia oraz wsparcie ludności poszkodowanej poza granicami państwa. 3

2 2 Ratownictwo specjalistyczne Ratownictwo chemiczne i ekologiczne Ratownictwo wysokościowe Ratownictwo wodno nurkowe Ratownictwo techniczne Ratownictwo medyczne Grupy Poszukiwawczo Ratownicze 4 Zasady udzielania wsparcia poza granicami kraju Wezwanie ze strony państwa w którym wystąpiło zdarzenie przekraczające możliwości sił i środków własnych; Złożenie oferty pomocy, gdy nie ma jeszcze wystosowanej prośby o pomoc lub sytuacja jest nierozpoznana, pod warunkiem, że autoryzowane organy państwa dotkniętego zdarzeniem zaakceptują taką pomoc; Współpraca może mieć charakter: transgraniczny, regionalny, ogólnokrajowy na podstawie umów i porozumień bilateralnych lub multilateralnych. 5 Polskie doświadczenia w ramach współpracy międzynarodowej Trzęsienie ziemi w Armenii 1988 r. Pomoc humanitarna w Albanii (Lac, Ndrog) dla uchodźców z Kosowa 1999 r. Akcja ratownicza po trzęsieniu ziemi w Turcji (Cinarcik w sierpniu i Duzce w listopadzie) 1999 r. Pomoc humanitarna po powodzi w Rumunii i na Węgrzech 2000 r. Działania ratownicze po trzęsieniu ziemi w Indiach 2001 r. Powódź w Niemczech 2002 r. Powódź w Republice Czech 2002 r. Pomoc ofiarom trzęsienia ziemi w Iranie 2003/2004 r. Działania ratownicze po trzęsieniu ziemi w Pakistanie 2005 r. Pomoc humanitarna i działania ratownicze po trzęsieniu ziemi na wyspie Jawa w Indonezji 2006 r. Działania ratownicze po trzęsieniu ziemi na Haiti 2010 r. 6

3 3 Organizacja współpracy międzynarodowej 1989 r. utworzenie DACH (niemiecka THW szwajcarska DEZA SKH austriackie AFDRU) pierwsze regulacje dotyczące obszaru poszukiwania i ratownictwa r. powołanie INSARAG Międzynarodowej Grupy Doradczej ds. Poszukiwań i Ratownictwa ogólnoświatowy system reagowania na katastrofy, koordynowany przez Biuro Koordynacji Spraw Humanitarnych UN OCHA r. KG PSP zgłosiła swój udział w MGDPR INSARAG r. nowelizacja ustawy o PSP wprowadzająca nowe obszary ratownictwa i zarządzenie (nr 4 KG PSP) w sprawie zwierząt wykorzystywanych w akcjach ratowniczych, szczegółowych zasad ich szkolenia oraz norm wyżywienia r. ukazały się założenia systemu organizacji GPR PSP oraz wytyczne 1998 r. powołanie EADRCC Euroatlantyckie Centrum Reagowania na Katastrofy r. Rozp. MSWiA w sprawie szczegółowych zasad organizacji ksrg (wcześniej ratownictwo specjalistyczne regulowały wytyczne KG PSP) oraz Procedury postępowania w przypadku organizowania akcji pomocy ratowniczej poza granicami kraju. 7 Organizacja współpracy międzynarodowej 2002 r. Mechanizm Ochrony Ludności koordynowany przez Centrum Monitoringu i Informacji MIC, zrzeszający 27 państw UE i 4 spoza UE (przekształcony w Emergency Response Centre) r. rozdział kompetencji pomiędzy UN OCHA a MIC (ONZ globalna koordynacja, UE koordynacja na obszarze UE, poza UE wspieranie wiodącej roli ONZ), posiada ogólnoświatowy mandat do koordynacji działań ratowniczych z szeregiem sprawdzonych narzędzi, w tym automatyczny system monitoringu katastrof (GDACS), najszybszym w praktyce systemem wysyłania ekspertów ds. koordynacji i rozpoznania (UNDAC, do którego Polska dołączyła w 2011 r.) na miejsce zdarzenia oraz społecznością profesjonalnych grup międzynarodowych działających wg tych samych standardów potwierdzonych międzynarodowym egzaminem IEC INSARAG. Utworzenie Centralnego Funduszu ds. Reagowania CERF. Wsparcie logistyczne NATO w operacjach cywilnych ochrony ludności. EADRCC wraz z państwami partnerstwa dla pokoju (PfP) corocznie organizuje ćwiczenia wielonarodowe zgrywające. 8 Istota działalności GPR GPR tworzone są na bazie już istniejących JRG Powoływane są przez właściwego miejscowo KW PSP w drodze decyzji Tworzone są w celu prowadzenia działań poszukiwawczych i ratowniczych podczas klęsk żywiołowych, katastrof oraz innych miejscowych zagrożeń, w których zachodzi konieczność odnalezienia i/lub wydobycia poszkodowanych Całodobowa gotowość do wyjazdu zarówno do zdarzeń na terenie kraju jak i za granicą, z zachowaniem autonomii działań 9

4 4 Zadania GPR Rozpoznanie i zabezpieczenie terenu zdarzenia (ruiny budynków, gruzowiska i osuwiska, tunele, wykopy itp.); Likwidacja zagrożeń wtórnych; Lokalizacja osób zasypanych lub zaginionych; Dotarcie do osób zasypanych/uwięzionych; Udzielanie pierwszej pomocy (KPP); Wydobycie i transport osób poszkodowanych poza rejon zdarzenia; Przekazanie sprawdzonego terenu odpowiednim służbom; 10 Organizacja wewnętrznych struktur GPR W skład GPR wchodzą następujące zespoły: Ø Zespół Dowodzenia Grupy Poszukiwawczo Ratowniczej Ø Sekcja Poszukiwawcza, Ø Sekcja Ratownicza, Ø Zastęp Wsparcia Technicznego. Zespoły stanowią analogiczne komponenty grupy poszukiwawczo ratowniczej określonej przez INSARAG 11 Zespół Dowodzenia GPR D ca Grupy: oficer, Z ca d cy: oficer/aspirant Technik sprzętowy: aspirant/podoficer Zespół dowodzenia GPR odpowiada za zorganizowanie składu osobowego GPR, wprowadzenie go do działań, organizację stanowiska dowodzenia, dopełnienie wymagań administracyjnych Biura Koordynacji Spraw Humanitarnych ONZ (OCHA) a następnie kierowanie akcją. 12

5 5 Zadania Zespołu Dowodzenia: zabezpieczenie gotowości operacyjnej GPR, rozpoznanie i podział zadań, kierowanie i koordynacja działań podległych pododdziałów, koordynacja współpracy z innymi podmiotami ratowniczymi na terenie działań ratowniczych, organizacja łączności na miejscu zdarzenia oraz stały kontakt z KDR, dokumentowanie przebiegu własnych działań ratowniczych, organizacja i koordynacja przedsięwzięć w zakresie zabezpieczenia logistycznego, w szczególności: budowa i organizacja obozu polowego (bazy) oraz zabezpieczenie dostaw mediów; przygotowanie kwater i sanitariatów dla GPR; zaopatrzenie w żywność, wyposażenie uzupełniające, paliwo, sprzęt i art. codziennego użytku; prowadzenie finansowej strony akcji. 13 Sekcja Poszukiwawcza lokalizowanie zasypanych i uwięzionych ludzi za pomocą przyrządów lokacyjnych i przy użyciu wyszkolonych psów ratowniczych, umiejscawianie za pomocą elektronicznych urządzeń lokacyjnych wycieków w przewodach i rurociągach oraz innych zagrożeń występujących w obiektach i rejonach zagruzowanych, znakowanie zbadanych miejsc szkód według określonych wytycznych i zasad, w razie potrzeby udzielanie pierwszej pomocy przedlekarskiej. 14 Sekcja Ratownicza Rozpoznanie stanu szkód, Przedostanie się do miejsca szkód, pokonując i usuwając występujące przeszkody, Określenie rodzaju i charakteru zagrożeń, Wykonanie wstępnych robót zabezpieczających elementów budowli grożących zawaleniem, Wykonanie dojść do osób poszkodowanych w oparciu o posiadany lekki sprzęt ratowniczy, Koordynowanie użycia ciężkiego sprzętu w celu wykonania dostępu do poszkodowanych Udzielanie KPP poszkodowanym już na miejscu ich odnalezienia, Transport poszkodowanych poza rejon zagrożenia, Ratowanie zwierząt i wartościowych przedmiotów, Zapewnienie oświetlenia na miejscu zdarzenia, Znakowanie zbadanych miejsc wg określonych zasad i wytycznych. 15

6 6 Zastęp Wsparcia Technicznego Wzmocnienie działań Sekcji Ratowniczej dodatkowym sprzętem technicznym; Wykonywanie samodzielnych czynności ratowniczych lub wspomagających akcję, w czasie zaangażowania Sekcji Ratowniczej na innym odcinku lub do innych zadań; Jego wykorzystanie uwarunkowane jest przy pełnym rozwinięciu grupy. Uzupełnieniem GPR są specjaliści z różnych dziedzin. Jej włączenie w struktury MGDPiR warunkuje spełnienie wymagań INSARAG. 16 Szkolenia specjalistyczne GPR Ratownictwo wysokościowe z użyciem technik alpinistycznych i desantowania ratowników z psami ze śmigłowców; Techniki poszukiwania ludzi w zawałach i zagruzowaniach przy użyciu psów ratowniczych oraz sprzętu elektronicznego: geofonów i kamer termowizyjnych; Elementów ratownictwa górniczego, wodnego, technicznego; Przeszkolenie medyczne. 17 Struktura GPR DOWÓDCA GRUPY PLANOWANIE BEZPIECZEŃSTWO INFORMACJA PUBLICZNA KONTAKTY Działań ratowniczych Ratownictwa technicznego Kwatermistrzostwo Poszukiwanie Ratownictwo Pomoc medyczna Niebezpieczne materiały Inżynieria Ciężki sprzęt Łączność Logistyka 18

7 7 GPR w układzie 14 osobowym ZESPÓŁ DOWODZENIA 2 osoby Dowódca Grupy Technik sprzętowy Samochód terenowy 1,5 t SEKCJA POSZUKIWAWCZA 6 osób Dowódca Sekcji Przewodnik psa Przewodnik psa Przewodnik psa 2 operatorów urządzeń lokacyjnych SEKCJA RATOWNICZA 6 osób Dowódca Sekcji Dowódca Zastępu pies pies pies Samochód specjalny do transportu sekcji poszukiwawczej i psów Samochód techniczny ratownictwa budowlanego Przyczepa sprzętowa 2 t Sanitariusz 3 ratowników 19 GPR w układzie 19 (22) osobowym ZESPÓŁ DOWODZENIA 2 osoby Dowódca Grupy Technik sprzętowy SEKCJA POSZUKIWAWCZA 6 osób Dowódca Sekcji 3 Przewodników psów + 3 psy 2 operatorów urządzeń lokacyjnych SEKCJA RATOWNICZA 11 osób Dowódca Sekcji Dowódca Zastępu Dowódca Zastępu Sanitariusz Sanitariusz 3 ratowników 3 ratowników Samochód terenowy 1,5 t Samochód specjalny do transportu sekcji poszukiwawczej i psów Samochód techniczny Przyczepa rat. budowlanego sprzętowa 2 t WZMOCNIENIE SIŁ GPR ZASTĘP WSPARCIA TECHNICZNEGO 3 OSOBY Dowódca Zastępu 2 ratowników Samochód ratownictwa technicznego (RW 1 lub RW 2) 20 GPR w układzie 28 osobowym ZESPÓŁ DOWODZENIA 3 osoby Dowódca Grupy Zastępca Dowódcy Technik sprzętowy Samochód terenowy 1,5 t SEKCJA POSZUKIWAWCZA 11 osób Samochód specjalny Dowódca Sekcji do transportu sekcji poszukiwawczej i psów Dowódca Zastępu Dowódca Zastępu 3 Przewodników psów + 3 psy 3 Przewodników psów + 3 psy DODATKOWO 1 PIES WYSZKOLONY + 3 PSY W OKRESIE SZKOLENIA Z PRZEWODNIKAMI SPOŚRÓD CZŁONKÓW GPR 2 operatorów urządzeń 2 operatorów urządzeń lokacyjnych lokacyjnych SEKCJA RATOWNICZA 11 osób Dowódca Sekcji Dowódca Zastępu Dowódca Zastępu Sanitariusz Sanitariusz 3 ratowników 3 ratowników Samochód techniczny ratownictwa budowlanego Przyczepa sprzętowa 2 t ZASTĘP WSPARCIA TECHNICZNEGO 3 OSOBY Dowódca Zastępu 2 ratowników Samochód ratownictwa technicznego 21

8 8 GPR w układzie 74 osobowym 1. Dowódca Jednostki ZESPÓŁ DOWODZENIA TRANSPORT KOŁOWY 2. Z ca Dowódcy (koordynator techniczny) 4 osoby (+1) Samochód dowodzenia do 3,5 t 3. Oficer Łączności TRANSPORT LOTNICZY 4. Łącznik 1. Motocykl 5. Tłumacz 2. Samolot ZESPÓŁ LOGISTYKI Dowódca Zespołu 13 osób TRANSPORT KOŁOWY SEKCJA KWATERMISTRZOWSKA SEKCJA SANITARNA 1. Ambulans 1. Dowódca sekcji 1. Lekarz anestezjolog 2. Skw + warsztat 2. Szef sprzętowy 2. Lekarz chirurg 3. Przyczepa 4t 3. 2 mechaników i 2 kucharzy 3. 2 sanitariuszy ZESPÓŁ INTERWENCYJNY 4. Samochód ciężarowy A 19 osób Dowódca Zespołu Technik sprzętowy z dźwigiem 5. Kuchnia polowa SEKCJA POSZUKIWAWCZA SEKCJA RATOWNICZA TRANSPORT LOTNICZY 1. Agregat prądotwórczy Dowódca sekcji 1. Dowódca sekcji 40kW Dowódca zastępu Dowódca zastępu 2. 3 przewodników psów + 3 psy 2. Przyczepa sprzętowa 1t 3 ratowników 3 ratowników 3. 2 operatorów urządzeń lokacyjnych 3. Kuchnia polowa sanitariusz sanitariusz ZESPÓŁ INTERWENCYJNY Dowódca Zespołu TRANSPORT KOŁOWY B 19 osób Technik sprzętowy 1. Samochód terenowy 1,5t 2. Samochód specjalny do SEKCJA POSZUKIWAWCZA SEKCJA RATOWNICZA transportu sekcji Dowódca sekcji 1. Dowódca sekcji poszukiwawczej i psów Dowódca zastępu Dowódca zastępu 2. 3 przewodników psów + 3 psy 3. Samochód techniczny rat. 3 ratowników 3 ratowników 3. 2 operatorów urządzeń lokacyjnych Budowlanego sanitariusz sanitariusz 4. Przyczepa sprzętowa 2t ZESPÓŁ INTERWENCYJNY Dowódca Zespołu C 19 osób Technik sprzętowy TRANSPORT LOTNICZY 1. Samochód terenowy 1,5t SEKCJA RATOWNICZA SEKCJA POSZUKIWAWCZA 2. Przyczepa sprzętowa 2t Dowódca sekcji Dowódca sekcji 3. Sprzęt poszukiwawczy Dowódca zastępu Dowódca zastępu 3 przewodników psów + 3 psy i ratowniczy w skrzyniach 3 ratowników 3 ratowników 2 operatorów urządzeń lokacyjnych aluminiowych transportu sanitariusz sanitariusz lotniczego 22 Etapy wykonywanych czynności ratowniczych I faza: ocena obszaru działań (na powierzchni i pod gruzami), rozpoznanie stabilności struktur i potencjalnych zagrożeń II faza: jak najszybsze i bezpieczne przetransportowanie ofiar z powierzchni (dostępnych bez użycia specjalistycznego sprzętu) III faza: obejmuje przeszukanie wszystkich przestrzeni i dostępnych miejsc powstałych po usunięciu gruzu z wykorzystaniem psów ratowniczych IV faza: po lokalizacji ofiar, usuwanie wybranych ruin i głazów przy użyciu specjalistycznego sprzętu i odpowiedniej taktyki działania V faza: usuwanie gruzów po wydobyciu wszystkich zlokalizowanych ofiar i osób uwięzionych 23 Dysponowanie GPR W zależności od odległości miejsca zdarzenia od miejsca stacjonowania GPR, Grupa może być dysponowana do działań przez komendantów Państwowej Straży Pożarnej różnego szczebla. Do zdarzenia na terenie powiatu GPR dysponowana jest przez Komendanta Miejskiego (Powiatowego) PSP, na terenie województwa przez Komendanta Wojewódzkiego PSP, natomiast do zdarzeń poza terenem województwa, czy kraju GPR dysponuje biuro właściwe ds. współpracy międzynarodowej KG PSP, za pośrednictwem Komendanta Głównego PSP oraz ministra właściwego ds. wewnętrznych. 24

9 9 Rodzaje alarmów Alarm ratowniczy I stopnia (oznaczenie A1) ogłaszany jest dla całej GPR, w przypadku wystąpienia zdarzenia wymagającego wykorzystania GPR na terenie powiatu, województwa lub województw ościennych. Normy czasowe i sprzętowe: Do 60 minut od chwili ogłoszenia ma nastąpić wyjazd SLRP z pięcioma ratownikami, w tym: 2 przewodników z psami ratowniczymi, 2 operatorów elektronicznych urządzeń nasłuchowych + geofon + kamera termowizyjna Do 120 minut od chwili ogłoszenia ma nastąpić wyjazd pozostałego składu GPR. 25 Alarm ratowniczy II stopnia (A2) ogłaszany jest dla całości GPR, w przypadku wystąpienia zdarzenia wymagającego wykorzystania Grupy na terenie kraju, z wyłączeniem obszaru objętego alarmem A 1. Przy ogłaszaniu alarmu A 2 należy określić sposób transportu GPR z jednostki na miejsce zdarzenia. Normy czasowe i sprzętowe: do 120 minut całość osobowa i sprzętowa GPR musi znajdować się w siedzibie jednostki, gotowa do wyruszenia przyjętym sposobem transportu 26 Alarm ratowniczy III stopnia (A3) ogłaszany jest dla całości GPR, w przypadku wystąpienia zdarzenia wymagającego wykorzystania Grupy poza granicami kraju. Przy ogłaszaniu alarmu A 3 należy określić system transportu oraz przybliżony rejon zdarzenia: E Europa, G poza kontynentem europejskim. Normy czasowe i sprzętowe: do 120 minut całość osobowa i sprzętowa GPR musi być gotowa do załadunku sprzętu i wyruszenia przyjętym systemem transportu 27

10 10 Ograniczenia związane z dysponowaniem Przy dysponowaniu Grupy poza granice kraju niezbędne jest posiadanie przez ratowników ważnych paszportów i międzynarodowych książeczek zdrowia oraz międzynarodowych książeczek zdrowia psów. Aby maksymalnie skrócić czas przygotowania do wyjazdu, każdy z członków Grupy ma w magazynie spakowany i podpisany plecak z bielizną osobistą, ubraniami, środkami czystości oraz kompletem wyposażenia osobistego ratownika GPR. O ile normy czasowe wymagane dla alarmów A 1 i A 2 nie budzą zastrzeżeń,otylenormę czasu przyjętą dla alarmu ratowniczego A 3 należałoby zweryfikować. Jak pokazują doświadczenia, GPR wyjeżdżając zagranicę, musibyć gotowa do całkowitej autonomii przez okres co najmniej kilku pierwszych dni. Należy zakupić odpowiednio duże partie żywności, napojów, odżywek, także dla psów (nie znajdujących się, z oczywistych względów, na stałe w magazynie Grupy), a także walutę danego kraju. Jeżeli alarmowanie ma miejsce np. w środku nocy, to czas 120 minut możeokazać się nierealny. 28 Przygotowanie GPR do działań W trakcie przygotowań do wyjazdu, dowódca Grupy lub wyznaczony przez niego koordynator ustala: zasady i środki transportu Grupy do miejsca działań (z wyjątkiem alarmu A 1), możliwie dokładne parametry i rodzaj zdarzenia, wymagane dodatkowe komponenty (logistyka, zabezpieczenie wojskowe), zasady i warunki zakwaterowania GPR w rejonie działań, Możliwości wsparcia logistycznego w rejonie zdarzenia oraz przewidywany czas realizacji działań 29 Rozmieszczenie GPR na terenie kraju 1 Pomorskie Warmińsko-mazurskie Zachodnio-pomorskie Podlaskie Kujawsko-pomorskie Lubuskie 1 Wielkopolskie Łódzkie Mazowieckie 1 Dolnośląskie 1 Lubelskie Opolskie Śląskie Świętokrzyskie 1 Podkarpackie Małopolskie 1 30

11 11 Rola i zadania MGDPiR Powołana jako efekt działań państw biorących udział w międzynarodowym poszukiwaniu i ratownictwie oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych. INSARAG powstał w 1991 r., po doświadczeniach z trzęsienia ziemi w Armenii w 1988 r. Zasady udzielania pomocy humanitarnej określiło Zgromadzenie Ogólne ONZ w rezolucji nr 46/182, zgodnie z którą w kwietniu 1992 r. sekretarz generalny ONZ utworzył Departament Spraw Humanitarnych (DHA). W marcu 1998 r. DHA przekształcono w Biuro Spraw Humanitarnych OCHA. OCHA przejęła również zadania i odpowiedzialność za Międzynarodową Dekadę Redukcji Katastrof Naturalnych (INDR) i jest prawnym następcą Biura ONZ ds. Koordynacji Działań na wypadek katastrof (UNDRO), będącego organizatorem i współtwórcą INSARAG. MGDPiR jest narzędziem działania OCHA na terenie dotkniętym katastrofą. Celem MGDPiR jest rozwój efektywnych stosunków międzynarodowych mających na celu ratowanie życia oraz udzielanie pomocy humanitarnej podczas i po katastrofach (naturalnych, cywilizacyjnych). 31 Do działalności MGDPiR zalicza się: podnoszenie poziomu przygotowania do działań w czasie katastrof, kooperację pomiędzy Drużynami Poszukiwawczo Ratowniczymi z całego świata, promocję wymiany informacji na temat doświadczeń i procedur operacyjnych. Koordynacja międzynarodowej pomocy obejmuje trzy poziomy: poziom strategiczny międzynarodowa pomoc, poziom operacyjny w stolicy państwa lub regionu zwracającego się o pomoc, poziom rejonu akcji ma miejsce przy akcji pomocy pomiędzy ofiarami i w chaotycznym środowisku w miejscu katastrofy 32 Struktura organizacyjna MGDPiR Przewodniczący Sekretarz OCHA Reprezentant IFRC Grupa Regionalna Afryka/Europa Grupa Regionalna Ameryki Pn/Pd/Środ Grupa Regionalna Azja/ Pacyfik Dowódcy Międzynarod. Grup PR Międzynarod. Grupy Robocze Deputowany Deputowany Deputowany Deputowany 33

12 12 Struktura GPR wg INSARAG DOWÓDCA GRUPY PLANOWANIE BEZPIECZEŃSTWO INFORMACJA PUBLICZNA KONTAKTY Działań ratowniczych Ratownictwa technicznego Kwatermistrzostwo Poszukiwanie Ratownictwo Niebezpieczne materiały Inżynieria Łączność Logistyka Medyka Ciężki sprzęt 34 GEOFON (urządzenie typu life detector) 35 Specjalistyczna zabudowa samochodu pożarniczego do przewożenia psów ratowniczych 36

13 13 Pomoc ratownicza po trzęsieniu ziemi w Turcji w 1999 r. (grupy poszukiwawczo ratownicze) Akcja poszukiwawczo-ratownicza była prowadzona przez 2 misje liczące po 50 ratowników każda 37 Pomoc ratownicza po trzęsieniu ziemi w Turcji w 1999 r. (grupy poszukiwawczo ratownicze) 38 Pomoc humanitarna dla uchodźców z Kosowa Albania (1999 r.) W działaniach w zakresie pomocy medycznej brało udział 66 ratowników PSP oraz 33 osoby personelu medycznego 39

14 14 Pomoc ratownicza i humanitarna po powodzi Węgry (2000r.) Usuwanie skutków powodzi i umacnianie obwałowań przeciwpowodziowych prowadziło 90-ciu ratowników PSP dysponujących łącznie 18 pojazdami. 40 Pomoc humanitarna dla poszkodowanych w wyniku powodzi Ukraina (2001 r.) Dostarczono pomoc humanitarną leki, sprzęt medyczny, koce i napoje. 41 Działania ratownicze po trzęsieniu ziemi w Indiach (2001 r.) Zbudowano szpital polowy w m. Anjar. Udzielono pomocy 300 poszkodowanym. W działaniach uczestniczyło 21 ratowników PSP w tym lekarze i paramedycy. 42

15 15 Pomoc ratownicza Czechy (2002) 100 ratowników Państwowej Straży Pożarnej, wyposażonych w pompy dużej wydajności, usuwało skutki powodzi 43 Pomoc ratownicza Niemcy (2002) 41 ratowników Państwowej Straży Pożarnej, wyposażonych w pompy dużej wydajności, usuwało skutki powodzi w okolicach Drezna 44 Wykaz użytych skrótów MIC Centrum Monitoringu i Informacji Unii Europejskiej UN OCHA Biuro ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej przy ONZ EADRCC Euroatlantyckie Centrum Koordynacji Reagowania na Katastrofę przy NATO UNDAC zespół ekspertów ONZ ds. rozpoznania i koordynacji EU CPT zespół ekspertów Mechanizmu Ochrony Ludności UE INSARAG Międzynarodowa Grupa Doradcza ds. Poszukiwań i Ratownictwa HNS Host Nation Support wsparcie państw gospodarza OSOCC ośrodek koordynacji działań na miejscu katastrofy LEMA lokalna (krajowa) władza zarządzająca katastrofą 45

16 16 Literatura 1. Materiały pozyskane z KG PSP 2. Ustawa o PSP 3. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 października 2005 r. w sprawie warunków i trybu delegowania strażaków PSP do pełnienia służby poza granicą państwa oraz sposobu i organizacji działania grupy ratowniczej (Dz.U nr 212 poz. 1765) 4. Wytyczne INSARAG 5. Procedury ISO KG PSP: a) P 6 przygotowanie jednostek PSP do udziału w ćwiczeniach za granicą b) P 4 organizacja pomocy międzynarodowej w zakresie akcji ratowniczych, c) P 18 wymiana informacji pomiędzy KCKRiOL KG PSP a międzynarodowymi punktami kontaktowymi podczas udzielania międzynarodowej pomocy ratowniczej i/lub humanitarnej, państwom które o taką pomoc się zwróciły, d) P 21 organizacja działania sił i środków międzynarodowych na terenie Polski podczas przyjmowania zagranicznej pomocy ratowniczej. 46 Literatura 6. Metodyka oceny ćwiczeń wojewódzkich, krajowych oraz międzynarodowych KG PSP z 17 maja 2011 r. 7. Decyzja Rady 2001/792/WE ustanawiającą Mechanizm Wspólnotowy Ochrony Ludności z 23 października 2001 r. 8. Konwencja Europejska Komisji Gospodarczej ONZ z 17 marca 1992 r. w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych. 9. Decyzja Komisji z 29 lipca 2010 r. dot. kryteriów modułów ochrony ludności. 10. Zasady organizacji doraźnych baz koncentracji dla sił COO KSRG sierpień 2011 r. 11. M. Feltynowski, Logistyczne zabezpieczenie działań ratowniczych w ramach współpracy międzynarodowej, Logistyka i technika, Informatyka i łączność, Współpraca międzynarodowa i wykorzystanie środków unijnych dla strażaków ubiegających się o pierwszy stopień oficerski w Państwowej Straży Pożarnej. Zbiór opracowań z wykładów bloków tematycznych pod redakcją J. Chrzęstka. SGSP, Warszawa 2013 r. 12. M. Feltynowski, Międzynarodowe aspekty ratownictwa, Działania operacyjne (wybrane zagadnienia) dla strażaków ubiegających się o zajmowanie stanowisk oficerskich związanych z kierowaniem działaniami ratowniczymi. Zbiór opracowań z wykładów bloku tematycznego pod redakcją bryg. dr inż. Jarosława Zarzyckiego, Warszawa 2013 r. 47 Dziękuję za uwagę st. kpt. mgr inż. Marek KWIATKOWSKI SZKOŁA GŁÓWNA SŁUŻBY POŻARNICZEJ Wydział Inżynierii Bezpieczeństwa Cywilnego Tel. (022) E mail: mkwiatkowski@sgsp.edu.pl 48