EGZEMPLARZ NIE DO SPRZEDAŻY! Wszelkie prawa należą do: Wydawnictwo Zielona Sowa Sp. z o.o. Warszawa

Transkrypt

1

2 Fragment darmowy udostępniony przez Wydawnictwo w celach promocyjnych. EGZEMPLARZ NIE DO SPRZEDAŻY! Wszelkie prawa należą do: Wydawnictwo Zielona Sowa Sp. z o.o. Warszawa

3 Książka należy do... A jak! (bardzo łebskiego/łebskiej!) Wścibski SUPER KSIĄŻKA

4 szlam DINOZAURA Pierwsze miejsce

5 I WSZYSTKO GRA (mniej więcej) Liz Pichon Tłumaczenie: Patryk Gołębiowski

6 Tytuł oryginału Everything s Amazing (sort of) Redaktor prowadzący Monika Koch Korekta Jadwiga Przeczek Skład i łamanie PLUS 2 Witold Kuśmierczyk Wszystkie postacie w tej książce są fikcyjne. Jakiekolwiek podobieństwo do osób rzeczywistych żywych czy zmarłych jest całkowicie przypadkowe. Text & Illustrations Liz Pichon, 2012 Copyright for the Polish edition by Wydawnictwo Zielona Sowa Sp. z o.o., Warszawa 2014 ISBN Wydawnictwo Zielona Sowa Sp. z o.o. Al. Jerozolimskie Warszawa tel fax wydawnictwo@zielonasowa.pl

7 dla Szczególne podziękowania ZAKA, i Penny D.

8

9 Mam humor, a to z powodów Czytajcie dalej 1

10 1. Znalazłem KOLEJNE świetne zastosowania dla okularów (niczego nieświadomej) Danki. drapaczka pod pachą wieszak na śmierdzące skarpety drapaczka do stóp strach na wróble 2. Zrobiłem DWIE rundki po ogródku, zanim To NOWY wyskoczyły moje tosty. REKORD ŚWIATA. 2

11 3. Moje TOSTOWE BAZGROŁY * wyglądały NIESAMOWICIE! moja sztuka tostowa SMACZNEGO! Zwłaszcza tost z Danką. I JESTEM nieco WCZEŚNIEJ w szkole. * Na stronie 407 wyjaśniam, jak się robi TOSTOWE BAZGROŁY. 3

12 Pan Pełniczewicz jest w SZOKu, widząc mnie w klasie przed dzwonkiem. Tomku, to miła niespodzianka. mówi i się uśmiecha. (Co nie zdarza mu się często). Wtedy Marek robi dziwną minę. (To się często zdarza). Nieźle 4

13 A le nie popsuje mi NASTROJU! Oprócz jednego słowa 5

14 Matematyka. Potem jest jeszcze gorzej Matematyka z panią Wąchowską. i jeszcze gorzej Teraz. Już się nie uśmiecham. 6

15 NA SZCZĘŚCIE ASIA PACZYŃSKA, która siedzi ' obok mnie, UB STWIA matmę. Nigdy nie ma dość matmy, co jest mi na rękę, bo ja lubię matmę mniej więcej tak: LUBI matmę NIE CIERPI matmy poza ska lą KIEDY więc utknę na czymś trudnym, mogę szybko zerknąć na prawidłowe odpowiedzi ASI, właśnie tak: 7

16 Ale jeżeli zerknę w drugą stronę, o tak: wtedy widzę tylko beznadziejne odpowiedzi Marka Meldunkowego. Jest prawie tak słaby z matmy jak ja. Za to zawsze triumfalnie PIĘŚĆ unosi i mówi: TAK, UWIELBIAM MATMĘ! jakby był matematycznym. (A nie jest). 8

17 W tedy przychodzi pani WĄSowska. Tak na nią mówię, bo ma nad górną wargą. Żeby było jasne NIGDY PRZENIGDY nie mówię na głos Pani WĄSowska. Oznajmia WSZYSTKIM w KLASIE, że jeżeli przez CAŁĄ LEKCJĘ będziemy się NAPRAWDĘ dobrze zachowywać, dostaniemy do zrobienia jej SPECJALNY TEST MATEMATYCZNY. To będzie TAKA wspaniała zabawa z liczbami rozpływa się z zachwytu. Wątpię. 9

18 Możesz być w moim zespole mówi Marek do ASI. Asia wygląda na przeszczęśliwą. Marek zachowuje się jak skończony CYMBAŁ. Bez przerwy się szczerzy i przytakuje zawsze, kiedy pani WĄSowska coś mówi. (Tak, tak). Od kiedy Marka przyłapano na OSZUSTWIE przy TABLICY, stara się z powrotem wkupić w łaski WSZYSTKICH nauczycieli. I nawet mu to wychodzi, bo 10

19 pani WĄSowska gratuluje Markowi, że jest dziś taki wybornie AKTYWNY. Marek się PROSTUJE i teraz wygląda na jeszcze BARDZIEJ zadowolonego z siebie (jeżeli to w ogóle mądrala możliwe). Tłumaczę ASI, że AKTYWNY to to samo co WKURZAJĄCY. A ona się śmieje. Wtedy pani WĄSowska pyta: Czy chcielibyście podzielić się swoim żartem z resztą klasy? Oboje siedzimy cicho jak mysz pod miotłą. 11

20 W odróżnieniu od Marka, który nie chce siedzieć cicho. Podniósł rękę i chce wiedzieć, czy będziemy dziś ćwiczyć TABLICZKĘ MNOŻENIA. Ech Bo ja DUŻO ćwiczyłem, psze pani mówi. A pani WĄSowska mówi Marku, dziękuję za przypomnienie. Owszem, będziemy dzisiaj ćwiczyć tabliczkę mnożenia. Czy wszyscy są gotowi? Dobra robota, Marku 12

21 Choć mogłoby być gorzej. Przynajmniej mogę trochę porysować, choćby to miały być tylko linie i liczby. Proszę bardzo Na razie niczego sobie. 13

22 12 pól w tę stronę 12 wtę s t r o n ę Jestem zajęty wypełnianiem swojej tabelki (zaczynając od tych rzędów, które umiem rozwiązać: razy dwa i razy dziesięć). Marek powtarza: To TAKIE proste. Ale widzę, błędów. że zrobił już mnóstwo Ha, ha!

23 Szybko zerkam ASI przez ramię, żeby się upewnić, że mam dobre wyniki. (Ona już prawie SKOŃCZYŁA). Potem sprawy się komplikują. Muszę liczyć na palcach. (To chyba normalne?). Marek SPECJALNIE zaczyna liczyć GŁOŚNIEJ ode mnie, co mi naprawdę przeszkadza. Bez przerwy się gubię. DZIESIĘĆ PIĘTNAŚCIE DWADZIEŚCIA DWA CZTERY SZEŚĆ ZNÓW SIĘ POGUBIŁEM. Doprowadza mnie do 15

24 SZAŁU! Nie mogę się skoncentrować, kiedy on siedzi OBOK taki ZADUFANY i robi tyle HAŁASU. SIEDEM... CZTERNAście... DWADZIEŚCIa JEDEN. Nie ma mowy, żebym poprawnie pisał swoje liczb. 16

25 Więc zaczynam rysować Jaki znowu LEW? MAREK GRA NA NERWACH I HAŁASUJE i wychodzi mi coś takiego. 17

26 Potem zabieram się do kolejnego rysunku Jaki znowu potwór? i kolejnego. Jaki znowu pająk? 18

27 I jeszcze jednego. Jaki znowu latający pożeracz CHŁOPCÓW? 19

28 Pani WĄSowska widzi, jak Norbert Łabędzki odchyla się na krześle. USIĄDŹ JAK CZŁOWIEK mówi do niego, po czym dodaje: Teraz proszę, żeby wszyscy odłożyli długopisy i posłuchali mnie UWAŻNIE. Szkoda, bo nie miałem okazji dokończyć ani rysunku...ani tabliczki mnożenia. Jaki znowu ogr? 20

29 Trudno, uzupełnię ją pod koniec lekcji. Bardzo się staram skoncentrować na tym, co mówi pani WĄSowska. Jest zajęta prowadzeniem lekcji i mówieniem na przykład: Policzcie, ile jest kropek. Potem POMNÓŻCIE je przez liczbę kwadratów. Bla, bla, bla Z niewiadomych względów oczy coraz bardziej mi się kleją... i kleją... i kleją

30 Zmuszam się, żeby je OTWORZYĆ, i staram się SKONCENTROWAĆ na tym, co mówi. Kłopot w tym, że to brzmi, jakby mówiła w obcym języku (którego nie rozumiem). Bamła łamła głabła fabła żabłułabła awła tawła obła wlobła grobła mowła. Zgodła? Co gorsza, 22

31 pani WĄSowska zbliża się coraz BARDZIEJ i BARDZIEJ i widzę jej wąsy trochę zbyt wyraźnie. (Teraz jeszcze TRUDNIEJ jest mi się skoncentrować). WGAPIAM się we włoski, które ma pod nosem, i je liczę. Dzięki temu staram się nie ZASNĄĆ. Naliczam prawie piętnaście włosków, kiedy pani WĄSowska mnie pyta: 23

32 Tomku, dobrze się czujesz? N ie chcę być niegrzeczny, nie chcę też, żeby się zorientowała, że NIE skończyłem jeszcze swojej TABLICZKI MNOŻENIA. Dlatego też WYJĄTKOWO grzecznie odpowiadam: Dziękuję, czuję się bardzo DOBRZE, PROSZĘ pani WĄSowskiej. A ona na to mówi: Przepraszam, Tomku, co powiedziałeś? Powtarzam więc TROCHĘ GŁOŚNIEJ. Dziękuję, czuję się bardzo DOBRZE, PROSZĘ PANI WĄSowskiej. (Czy ja naprawdę powiedziałem to na głos?). 24

33 Sądząc po tym, jak pani Wąchowska mnie wzrokiem, to chyba tak. Zgadza się, powiedziałem to. Chyba będę się musiał teraz wytłumaczyć. 25

34 Bo tak się zapatrzyłem przez okno i zobaczyłem sowę, albo coś, co wyglądało jak SOWA, i myślałem o tej SOWIE i mi się powiedziało Pani Wą-SOW-ska! No i tak. Pani WĄCHowska nie wydaje się przekonana. hmmm 26

35 N a szczęście N orbert Ł abędzki przychodzi MI na ratunek, bo z n ó w s i ę p r z e w r a c a d o t y ł u n a Teraz się zaklinował i macha nogami w powietrzu jak przewrócony na grzbiet żółw. k r z e ś l e. P ani Wąchowska podchodzi, żeby mu pomóc, i mówi do mnie: Z tobą porozmawiam sobie później, Tomku. To nie brzmi dobrze. 27

36 PÓŹNIEJ Moja nauczycielka matematyki to: PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄSCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA PANI WĄCHOWSKA

37 Więcej już się nie pomylę (przynajmniej na głos). 29

38 PRZERWA Wieści w naszej szkole SZYBKO się rozchodzą. Wszyscy chyba już wiedzą o mojej WĄSIASTEJ POMYŁCE. D arek ze aż mówię mu o tym, ile razy musiałem napisać pęka, nazwisko, I o DODATKOWEJ pracy domowej z matematyki. Jego zdaniem kara jest za surowa. 30

39 Więc, żeby mnie pocieszyć proponuje, żebyśmy zagrali w To ŚWIETNY pomysł., Darek. KWADRATY to gra z wielu powodów: 1. Nie potrzeba do niej wielu rzeczy wystarczy PIŁKA i kreda. 2. Gra się bardzo SZYBKO i człowiek w ogóle się nie nudzi. 3. Jesteśmy z Darkiem w KWADRATY całkiem nieźli. 31

40 KĄTA, Idziemy do w którym gra się w Jakieś maluchy narysowały już pola i właśnie się szykują do gry. Kwadraty kreda piłka Darek pyta, czy możemy się przyłączyć, ale maluchy nie są zachwycone. Hmmm? 32

41 Obiecuję, że nie będziemy grać siłowo mówię na wypadek, gdyby dzieciaki się o to martwiły. A ja będę, bo jestem mówi najmniejsza dziewczynka., To się niedługo zmieni! szepcze Darek. Oto reguły KWADRATÓW, gdybyście ich nie znali To proste. 33

42 Reguły gry w kwadraty (To trochę jak tenis dla ubogich). Piłkę uderza się dłonią (nie wolno łapać). Piłka może się odbić o ziemię tylko raz, ale w dowolnym z czterech kwadratów. 1 MISTRZ Żeby ZOSTAĆ MISTRZEM, trzeba przechodzić z pola na pole. A le jak piłka wyleci na AUT, wraca się czwartego na koniec kolejki albo do kwadratu, jeżeli kolejki nie ma. 34

43 MISTRZ Aut 1 2 Kolejka Skucha! 4 3 Trzeba utrzymać się na POLU MISTRZA jak najdłużej, żeby zostać. (Właśnie!).

44 Nasz kumpel PIOTWÓR (najwyższy chłopiec w szkole) chce grać z nami. Maluchy nie mają nic przeciwko, choć na ich tle Piotwór wygląda jak OLBRZYM. właśnie tak maluchy 36

45 Kiedy zaczynamy grać, maluchy okazują się szybsze, niż przypuszczałem. Udało mi się tylko RAZ odbić piłkę, a tu BĘC i od razu AUT. Masz pecha, wracasz na koniec kolejki mówi dziewczynka. 37

46 Następny jest Piotwór. Trochę spóźnia się z odbiciem piłki ale nie tak bardzo jak Darek. Odpadasz! oznajmia mistrzyni. O kazuje się, że WZROST PIOTWORA nie ułatwia mu odbierania niskich zagrań w grze w KWADRATY. Tak więc WRACAM do gry. Nie trafiłem. Kiedy Darek wraca, próbujemy odbijać piłkę

47 ... d o t y ł u... i... z powrotem do mnie... p ot e m d o D a r k a... d o m n i e do Darka... To jedyny sposób, żeby nie odpaść. Wszystko gra, aż niechcący podaję piłkę do MISTRZYNI. PO CZYM B U M 39

48 Piłka WRACA TAK SZYBKO, że nawet nie widzę, jak ląduje w narożniku mojego kwadratu. ZNÓW ODPADASZ! woła MISTRZYNI. 40

49 Niniejsza publikacja może być kopiowana, oraz dowolnie rozprowadzana tylko i wyłącznie w formie dostarczonej przez Wydawnictwo Zielona Sowa. Zabronione są jakiekolwiek zmiany w zawartości publikacji bez pisemnej zgody Wydawnictwa Zielona Sowa. Serdecznie dziękujemy za pobranie fragmentu książki! Mamy nadzieję, iż przypadł Państwu do gustu! Już dziś zapraszamy do zakupu książki w naszym sklepie