Na krawędzi łóżka, tuż przy Paulince usiadł lekarz. Dziewczynka ma chore serduszko. Najbliższych kilka tygodni będzie musiała spędzić w szpitalu,

Transkrypt

1 1

2 Na krawędzi łóżka, tuż przy Paulince usiadł lekarz. Dziewczynka ma chore serduszko. Najbliższych kilka tygodni będzie musiała spędzić w szpitalu, gdzie lekarze sprόbują je wyleczyć. - Proszę, ty także możesz posłuchać" - mówi lekarz. Paulinka uważnie przysłuchuje się, jak bije jej serce. Pfft,pfft, - "Ono bije jak pompka do roweru" - dziwi się dziewczynka. 2

3 Paulinka ma dużą walizkę. Próbuje w niej zmieścić wszystkie rzeczy, które zamierza wziąć ze sobą do szpitala. Książki, zabawki, nie może zabraknąć także kredek. Brat i siostra namalowali dla niej śliczny obrazek. Mama powiesiła go nad jej łóżkiem. Misio ukochana przytulanka nie wie co się dzieje. - Jedziesz ze mną. Bez ciebie byłoby mi smutno." - zwraca się dziewczynka do misia. - Razem będzie nam lepiej, zobaczysz!" 3

4 Paulinka dumnie nałożyła na siebie piżamkę, którą specjalnie dla niej uszyła mamusia. Piżamka ma małe guziczki na przedniej stronie. Dzięki nim można ją szybciutko rozpiąć. A pan doktor może lepiej zbadać serduszko. Misio ma taką samą piżamkę jak Paulinka i jest z tego powodu bardzo dumny. A do tego ma prawdziwą czapeczkę do spania. 4

5 W szpitalu Paulinka poznała bardzo miła panią. To pielęgniarka. Opowiedziała ona dziewczynce co będzie się działow najbliższych dniach. - "Spójrz!" - mόwi Paulinka do Misia - "Jakie olbrzymie jest moje łóżko. I w dodatku ma kółka! Wybiorę się nim później na przejażdżkę po korytarzu. Ciebie oczywiście zabiorę ze sobą." 5

6 Mama czuwa przy Paulince całą noc. Ona także ma swoje łóżko - takie zaczarowane. Niby jest to fotel, ale jak mama powie "hokuspokus" fotel zamienia się w łóżko. - "Może zamienimy się miejscami?"- pyta mamę Paulinka. - " Niestety jest to niemożliwe. Lekarze mogliby się przestraszyć widząc mnie w twoim łóżku!" odpowiada mama. Ono jest dla mnie za malutkie. 6

7 Po pewnym czasie Paulinka zauważyła, że jej miła pielęgniarka nie jest już wcale taka miła jak na początku. Zacisnęła opaskę na rączce Paulinki i strzykawką z ostrą igiełką pobiera dziewczynce krew. Takie kłucie wcale mi się nie podoba!" - myśli Paulinka. Mimo strachu próbuje nie płakać. - Jaka ona jest dzielna myśli Misio. 7

8 Na dłoni Paulinki umocowano wężyk. Prowadzi on do plastikowego woreczka, powieszonego na jeżdżącym wieszaku. - "To jest kroplówka" - mówi pielęgniarka. Po chwili przynosi do sali olbrzymie pudło wypełnione zabawkami. Za odwagę Paulinka może sobie jedną z nich wybrać. 8

9 Następnego dnia rano pielęgniarka znowu przynosi ze sobą jakiś dziwny przedmiot. "Może i tym razem coś dostanę?"- zastanawia się Paulinka To branzoletka. Na niej znajduje się imię i nazwisko dziewczynki oraz numer sali. Misio dostał oczywiście taką samą branzoletkę. Oboje muszą je teraz nosić aż do powrotu do domu. 9

10 - "Podejdź" - mówi mama. -"Zaplotę ci warkoczyki". - "Dlaczego?"- pyta zdziwiona Paulinka. - "Żeby włoski się nie poplątały, kiedy będziesz spała" - wyjaśnia mama. -"Wyglądasz prześlicznie" - dodaje po chwili, po czym mocno całuje Paulinkę. Dziewczynka widzi łezki w oczach mamusi i dlatego teraz sama popłakuje. 10

11 - "Muszę zrobić Ci zastrzyk" mówi pielęgniarka - Będziesz po nim bardzo mocno spała." Następnie zsuwa Paulince spodenki. - "Nie chcę zastrzyku w pupę. - protestuje zaniepokojona dziewczynka Bo wtedy tylko ona będzie spała, a ja nie. Mama przytula ją mocno - "Nie bój się niczego kochanie. Ty też zaśniesz 11

12 Paulinka zostaje przewieziona do innej sali. Mama i pielęgniarka są przy niej przez cały czas. "Ta przejażdżka bardzo mi się podobała" - myśli Paulinka, a Misio się z nią zgadza. Dziewczynka czuje się bardzo zmęczona, ale mimo to próbuje nie zasnąć. Po paru minutach do sali wchodzą różne osoby ubrane w zielone fartuchy. Mama daje jeszcze jednego całusa swojej córeczce. Paulinka chce jeszcze mamie powiedzieć, że bardzo ją kocha, ale oczka same się jej zamykają. 12

13 Lekarze operują serduszko Paulinki, ale ona nic nie czuje. Nic jej nie boli, ponieważ śpi bardzo głęboko. Kiedy się później obudzi jej serduszko będzie już naprawione i Paulinka będzie mogła znowu bawić się ze swoimi przyjaciółmi. Misio oczywiście jest cały czas przy niej, więc nic złego nie może się zdarzyć. 13

14 Po operacji Paulinka musi dużo wypoczywać i przyjmować wiele lekarstw. Czasami wydaje się jej, że w oddali słyszy muzykę, albo dzwonek. A czasami rozmawiających ludzi. Mama szecze jej do ucha "kocham cię!", a tatuś dodaje" Ja także bardzo cię kocham!" Paulinka jeszcze długo czuje się śpiąca. "Czy teraz jest południe czy wieczór?" pyta w myślach sama siebie. "Chciałabym znowu spać przy mamie." 14

15 Paulince została po operacji kreseczka na klatce piersiowej. Na nią został naklejony duży plaster, a na brzuszek dwa mniejsze. Wystają z nich dwa wężyki. Na szczęście nie ma żadnych drucików. Tak zarządził pan doktor. Misio także ma na brzuszku plasterek. 15

16 Paulinka musi teraz leżeć w łóżeczku. A jeżeli chce skorzystać z toalety, pielęgniarka podsuwa jej pod pupę zimny basenik do siusiania. - "Nie chcę tego." - krzyczy rozgniewana dziewczynka - "Chcę mόj nocnik". - "Teraz nie można" - mówi pielęgniarka - "Nocniczek dostaniesz, kiedy poczujesz się lepiej. A teraz spróbuj tak." Pielęgniarka ma rację. Do baseniku też można zrobić siusiu. 16

17 Trzy razy dziennie pielęgniarka nakłada Paulince na ręce i nόżki opaskę. Pompuje do niej powietrze i mierzy dziewczynce ciśnienie krwi. Opaska ściska dość mocno, ale to nie boli. Pielęgniarka sprawdza również czy dziewczynka nie ma gorączki. Wszyscy troszczą się o Paulinkę! 17

18 Wielu lekarzy odwiedza Palinkę. Wszyscy chcą wiedzieć, czy dziewczynka czuje się już lepiej. Rozmawiają też z mamą, chociaż Paulinka niewiele z tego rozumie. Kiedy lekarze wychodzą z pokoju, szczęśliwa mama uśmiecha się i mocno przytula do siebie Paulinkę. "Jesteś bardzo dzielna mόj skarbie i dlatego wracasz do zdrowia". Paulinka widzi, że mama ma w oczach łezki. "Kochana mamusia" myśli i mocno przytula się do niej. 18

19 Paulinka przebywa już długo w szpitalu. Zaprzyjaźniła się z dziewczynką o imieniu Asia. Kiedy drzwi są uchylone, dziewczynki widzą się i machają do siebie rączkami. Kroplówka została odłączona i Paulinka nie ma już wężyka przymocowanego do ręki. Bardzo ją to cieszy. 19

20 Od czasu do czasu Paulinka może na krόtką chwilę wstać. Kreseczka na klatce piersiowej jeszcze trochę boli. Podobnie jak kolano stłuczone na rowerze. Paulinka może się jednak już ubrać i pόjść z mamą na małą wycieczkę. Ponieważ jest jeszcze dosyć słaba, siedzi w wózku. A przy niej, oprócz mamy, jest oczywiście Misio. Dziewczynka czuje się bardzo szczęśliwa. 20

21 - "Nie jestem głodna" - mówi Paulinka. - "Wcale nie mam ochoty na jedzenie". Chociaż mama wyczarowała z jedzenia buźkę, dziewczynka nie ma apetytu. - "Napij się i zjedz chociaż odrobinkę " - prosi mama. - "Widzę, że obiadek nie smakuje panience" uśmiecha się pielęgniarka - "Nic nie szkodzi. Chodź ze mną do kuchni." 21

22 W kuchni są jeszcze dwie inne pielęgniarki. Pozwalają Paulince wyszukać sobie coś smakowitego do jedzenia. - "Ale ja nic nie chcę" buntuje się dziewczynka. - "Nie jestem głodna" powtarza. - "Sprόbuj jogurtu. Jest naprawdę pyszny" - proponuje jedna z pielęgniarek otwierając kolorowe pudełeczko. Niestety Paulinka nadal nic nie je. Po prostu nie ma apetytu. 22

23 Każdego dnia przychodzi do Paulinki dziwna pani. Kontroluje ona oddech dziewczynki. Przynosi ze sobą śmieszny przyrząd. A kiedy trzyma go za plecami dziewczynki, zaczyna on dziwnie brzęczeć. -"To łaskocze" - myśli Paulinka. I nie może powstrzymać się od śmiechu. Pani każe też dziewczynce wydmuchiwać bańki mydlane. Tyle, ile tylko da radę. 23

24 Jest cicha noc. I tylko w pokoju Paulinki słychać cichy płacz. Dziewczynka tęskni za tatusiem, braciszkiem i siostrzyczką. No i oczywiście za ukochanym psem Burkiem. - "Chodź córeczko do mojego łóżka" - mówi mama. Paulinka mocno przytula się do mamy i bardzo szybko zasypia. Puste łóżko wystraszyło pielęgniarkę, co bardzo rozbawiło Paulinkę. 24

25 Paulinka otrzymała wiele kartek z życzeniami powrotu do zdrowia. Od swoich koleżanek i kolegów, od cioć i wujków i od sąsiadów. Jest ich tyle, że ciężko je zliczyć. Mama powiesiła wszystkie nad jej łóżkiem tak, że ściany prawie nie widać. Paulinka często patrzy na swoje kartki i czuje się wtedy znacznie lepiej. 25

26 Wiele osób odwiedza dziewczynkę. Przyszli już wujek Franek, wujek Michał, ciocia Małgosia i ciocia Krysia.Od wszystkich Paulinka dostaje upominki i wszyscy powtarzają jej jaka jest dzielna. Paulinka bardzo lubi te odwiedziny. Kiedy jednak dobiegają końca, czuje się bardzo zmęczona. 26

27 W szpitalu znajduje się mała szkoła. Teraz, kiedy dziewczynka czuje się już lepiej, chodzi do niej codziennie.nauczycielka jest bardzo miłą panią. Paulinka wycina, przykleja i rysuje, a najładniejsze wyklejanki przykleja na ramie łóżka. To wszystko sprawia jej wiele radości. 27

28 Lekarze zrobili Paulince zdjęcie. Ale nie takie zwyczajne, bo na nim widzą płuca dziewczynki i mogą sprawdzić, czy wszystko jest z nimi w porządku. Teraz oglądają na monitorze serce Paulinki. Dziewczynka również przygląda się. To takie dziwne, kiedy można zobaczyć własne serduszko. 28

29 Wężyki odłączone, plastry pościągane. Paulinka musi tylko jeszcze raz mocno dmuchnąć w śmieszny przyrząd. Chociaż sprawia jej to trochę bólu, stara się być bardzo dzielna. Misiowi też już odłączono wężyki, a Paulinka nakleiła duży plaster na jego brzuszku. Misio nie jest jednak taki dzielny jak ona, dlatego Paulinka daje mu dużego całusa. 29

30 U Paulinki widać już tylko blado różową kreskę. Biegnie ona z góry do dołu, poprzez jej klatkę piersiowa. Mama codziennie wciera maść w bliznę. - "Za kilka tygodni będziesz miała już tylko białą kreseczkę" - mówi. A brat Paulinki dodaje - "Bez tej małej, białej blizny ciebie by tu już nie było." Dobrze to przemyślał! 30

31 Pan doktor posadził Paulinkę na swoich kolanach. - "Posłuchaj, jak teraz bije twoje małe serduszko" - mówi. Dziewczynka przysłuchuje sie. Bum, bum... bum, bum... - Jak bęben" - dziwi się Paulinka. - Prawidłowo. Tak bije zdrowe serce" odpowiada lekarz - Jutro możesz wrócić do domu." Paulinka cieszy się ogromnie. Ale najpierw postanowiła jeszcze namalować dla pana doktora piękny obrazek. 31

32 Paulinka wraca do domu. Zabiera ze sobą swoje ubrania, wszystkie kartki z życzeniami oraz inne drobiazgi, które otrzymała podczas pobytu w szpitalu. Misio oczywiście też wraca do domu z Paulinką. Walizka dziewczynki jest tak wypełniona, że nie można jej zamknąć. A w domu rodzice zorganizowali dla niej przyjęcie.na stole stoi duży tort. Dziewczynka zje go razem z tatusiem, z mamusia, z bratem i ze swoja siostrą. A Burek? On też dostanie kawałek. 32